EFI: EA
Jednostka elektroniki EA jest odpowiedzialna za odbieranie zasilania z sieci elektrycznej satelity, jego konwersję i dostarczanie do poszczególnych elementów instrumentu, odbieranie danych z sensorów i ich obróbkę, komunikację z systemem informatycznym satelity, oraz za kontrolę stanu instrumentu i wykonywanie komend. Znajduje się w pojedynczej obudowie przymocowanej do panelu strukturalnego satelity za pomocą 6 stopek. Jej górna powierzchnia jest pokryta radiatorem. Zarówno obudowa jak i radiator są wykonane ze stopu aluminium 6061 charakteryzującego się niską masą, dużą wytrzymałością i dobrą przewodnością elektryczną. Głowice TII są umieszczone bezpośrednio na radiatorem co gwarantuje, że produkowane przez nie ciepło jest szybko odbierane i wypromieniowywane w przestrzeń kosmiczną. Tym samym radiator pozwala na utrzymywanie głowic we właściwej temperaturze oraz na wydajne chłodzenie ich detektorów CCD w celu uzyskania niskiego poziomu prądu ciemnego. Radiator ma postać cienkiego arkusza aluminium wzmocnionego żebrowaniem zapewniającym odpowiednią sztywność. Ponieważ służy też do monitorowania potencjału elektrycznego na powierzchni instrumentu jest pokryty białą farbą.
W skład EA wchodzą: zasilacz niskiego napięcia (Low Voltage Power Supply - LVPS), zasilacz wysokiego napięcia (High Voltage Power Supply - HVPS), płyta kontrolera instrumentu i procesora (Instrument Controller / Processor Board), płyta odczytu detektora CCD (Read Out Electronics Board), oraz płyta próbników Langmuira (Langmuir Probe Board).
Zasilacz LVPS przejmuje zasilanie +28V z sieci elektrycznej satelity za pomocą dwóch redundancyjnych interfejsów, konwertuje je i dostarcza do HVPS i poszczególnych płyt elektroniki. HVPS przyjmuje woltaż +/- 5 V, elektronika cyfrowa +3.3 V, a elektronika analogowa i elektronika LP +/- 15 V. Inne woltaże używane przez systemy instrumentu są uzyskiwane za pomocą stałych i programowalnych regulatorów liniowych.
Zasilacz HVPS wytwarza wysokie napięcie dostarczane do optyki elektrostatycznej TII (deflektorów ESA) oraz jego MCP i fosforu, płyty odczytu detektorów CCD i płyty próbników Langmuira. Programowanie woltaży dostarczanych do tych komponentów jest wykonywane za pomocą konwerterów D/A znajdujących się na płycie kontrolnej i tworzących analogową linię kontrolną. HVPS ponadto odbiera sygnał kontrolujący migawkę elektrostatyczną TII z płyty kontrolnej i przesyła go do TII przy wyższym napięciu.
Płyta kontrolera instrumentu i procesora umożliwia obróbkę danych z TII i LP, wykonywanie komend, kontrolę i wysyłanie komend do HVPS, kontrolę detektorów CCD i próbników Langmuira i dosatrczanie sygnału czasowego do CCD. Płyta ta wytwarza też sygnały kontrolujące migawkę elektrostatyczną TII. W tym celu monitoruje potencjał elektryczny na powierzchni instrumentu, określa właściwe parametry migawki (szerokość impulsu i cykl pracy) a następnie wysyła odpowiedni kształt fali do HVPS za pośrednictwem konwertera D/A. Płyta ta obejmuje procesor o niskim poborze mocy zbudowany w architekturze SPARC (Scalable Processor Architecture), układ FPGA (Field-Programmable Gate Array) kontrolujący stan instrumentu, pamięć nieulotną EEPROM, pamięć ulotną SDRAM, konwerter D/A dla linii komend HVPS, oraz bufor do kontroli interfejsów między FPGA a elektroniką detektorów CCD i próbników Langmuira. Płyta ta komunikuje się z systemem elektronicznym satelity za pomocą dwóch interfejsów seryjnych Rs422.
Płyta odczytu detektorów CCD przyjmuje sygnały z przedwzmacniaczy detektorów, próbkuje je i wysyła do płyty kontrolera. Ponadto za jej pośrednictwem dostarczane jest wysokie napięcie na detektory oraz komendy z płyty kontrolera. Jest połączona z płytami detektorów CCD w obrębie TII za pomocą kabli. Ponadto zawiera obwody kontrolujące stan detektorów.
Płyta próbników Langmuira przyjmuje sygnały z przedwzmacniaczy próbników i przetwarza je, wysyła dane do pyty kontrolera, odbiera komendy z płyty kontrolera, oraz dostarcza do wysokie napięcie do próbników. Zawiera obwody umożliwiające właściwe przełączanie napięcia na próbnikach w zależności od potencjału elektrycznego powierzchni satelity.
Instrument EFI został sfinansowany przez Kanadyjską Agencję Kosmiczną CSA. Został zaprojektowany przez Uniwersytet w Calgary (University of Calgary). Uniwersytet ten jest również odpowiedzialny za jego kalibrację. Głównym wykonawcą TII była firma ComDev Ltd. z Cambridge w Ontario a LP - szwedzki Instytut Fizyki Kosmicznej (Institutet För Rymdfysik - IRF) w Kirunie.