Polskie Forum Astronautyczne

Astronautyka => Zewnętrzny Układ Słoneczny => Wątek zaczęty przez: Hermes w Lipiec 20, 2011, 18:55

Tytuł: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Hermes w Lipiec 20, 2011, 18:55
Napisane przez Matiasa:

"Informacji na temat tej planety karłowatej z czasem będziemy uzyskiwać coraz więcej, stąd myślę, że przydatny będzie osobny wątek dla tego obiektu. Zastanawiałem się nad umieszczeniem poniższej informacji (http://www.astronautyka.org/index.php/topic,718.msg26709.html#msg26709) w wątku o obiektach Pasa Kuipera, ale niechaj będzie nowy wątek. Ten odległy, niesamowity świat nań z pewnością zasługuje :)"



Witam,

  właśnie dziś dostałem maila o odkryciu nowych księżyców Plutona !

  Jeszcze nie przeczytałem wszystkich szczegółów, ale poinformowano o odkryciu 4 nowych księżyców Plutona - ich jasności są rzędu +26 mag  :o, a rozmiary - przy założeniu albeda ok. 0.35  - zaledwie kilkadziesiąt kilometrów.
  Dodam jeszcze, że znacznie bardziej odległe od Plutona niż Charon.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Prometeusz w Lipiec 20, 2011, 19:22
Tutaj piszą o jednym księżycu http://www.space.com/12356-pluto-fourth-moon-discovery-hubble-photo.html
http://www.astronautyka.org/index.php/topic,194.msg25827.html#msg25827
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Hermes w Lipiec 20, 2011, 19:36
Witam,

Tutaj piszą o jednym księżycu http://www.space.com/12356-pluto-fourth-moon-discovery-hubble-photo.html
http://www.astronautyka.org/index.php/topic,194.msg25827.html#msg25827

  z tytułu maila można wywnioskować o odkryciu 4 nowych księżyców, ale pewnie chodziło o odkrycie czwartego księżyca Plutona.

  W każdym razie sonda New Horizon będzie musiała "uważać", aby na "coś" nowego nie wpaść...
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Andrew w Lipiec 20, 2011, 20:10
http://www.universetoday.com/87611/hubble-telescope-spots-another-moon-around-pluto/

Odkrycie jak najbardziej ciekawe :)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 20, 2011, 20:12
http://www.universetoday.com/87611/hubble-telescope-spots-another-moon-around-pluto/
Odkrycie jak najbardziej ciekawe :)

Fajna sprawa z tym czwartym księżycem. To już cała rodzinka tych kamyczków  :)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 20, 2011, 21:07
Przeniosłem wątek do "zewnętrznego" działu. Moim zdaniem ten watek powinien być niezależnie od wątku o misji New Horizons - szczególnie jeśli kolejne wieści na dany temat będą spływać.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: tommi59 w Lipiec 20, 2011, 21:25
No ciekawe wcale bym się nie zdziwił jakby wokół eris(dysnomia) i sedny coś było jeszcze
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Matias w Lipiec 28, 2011, 20:53
I pierwsza informacja - powietrzne obserwatorium SOFIA wykonało ponad miesiąc temu obserwację Plutona z rejonów południowego Pacyfiku. Okazję ku temu przysporzyło zjawisko okultacji - zasłonięcia gwiazdy przez naszą planetę karłowatą. Tego typu wydarzenia stanowią idealną szansę na zbadanie atmosfery obserwowanego ciała. Więcej w artykule na Kosmo (http://www.kosmonauta.net/index.php/Astronomia/Uklad-Sloneczny/sofia20110713.html).

Obserwatorium SOFIA podczas lotu:
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Lipiec 28, 2011, 21:03
Tego typu wydarzenia stanowią idealną szansę na zbadanie atmosfery obserwowanego ciała.

Trzymam za słowo, to jest, że Pluton ma atmosferę, bo jak dla mnie to trochę podejrzanie optymistyczne, a jest dość mały i daleko więc nie wiem na jakiej podstawie tak pewnie stwierdzają, że w ogóle ma atmosferę.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Matias w Lipiec 28, 2011, 21:23
Tego typu wydarzenia stanowią idealną szansę na zbadanie atmosfery obserwowanego ciała.

Trzymam za słowo, to jest, że Pluton ma atmosferę, bo jak dla mnie to trochę podejrzanie optymistyczne, a jest dość mały i daleko więc nie wiem na jakiej podstawie tak pewnie stwierdzają, że w ogóle ma atmosferę.

Niebawem (4 lata ;) ) się dowiemy. Pod pojęciem atmosfery można też rozumieć kilka cząstek na metr sześcienny ;)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Lipiec 29, 2011, 07:05
Można, ale według mnie nie powinno.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 29, 2011, 08:02
Co do atmosfery - jest to jeden z powodów "jak najszybszego" wysłania sondy w kierunku Plutona. Kilkanaście lat temu nastapiło peryhelium i teraz Pluton przez następne dziesiątki lat (i więcej) będzie się oddalać od Słońca. Za sto lat nie będzie zbyt wiele atmosferycznego do badania na Plutonie.

PS. Wątek złączyłem z wątkiem o nowych księżycach Plutona.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 23, 2011, 20:46
Trzymam za słowo, to jest, że Pluton ma atmosferę, bo jak dla mnie to trochę podejrzanie optymistyczne, a jest dość mały i daleko więc nie wiem na jakiej podstawie tak pewnie stwierdzają, że w ogóle ma atmosferę.

Wiadomo od lat 80-tych na podstawie obserwacji zakryć gwiazd. Atmosfera jest najprawdopodobniej tworzona na zasadzie podobnej do komet, przez sublimację materiału powierzchniowego. Jest bardzo możliwe, że tworzy warkocz plazmowy. Dlatego też New Horizons posiada instrumenty SWAP i PEPSSI do badań otoczenia tego typu.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Październik 01, 2011, 13:23
Znany i lubiany Mike Brown wykłada:
How I Killed Pluto & Why It Had It Coming (http://www.keckobservatory.org/news/how_i_killed_pluto_why_it_had_it_coming_the_video/)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Styczeń 07, 2012, 09:59
Arcyciekawy artykuł Szymona Molińskiego na Kosmonaucie:
http://www.kosmonauta.net/index.php/Astronomia/Uklad-Sloneczny/pluton-xii-2011.html

Teleskop Hubble uprzedza w odkryciach sondę New Horizons zmierzającą na badania Plutona. Cosmic Origins Spectrograph – instrument teleskopu Hubble – wykrył na powierzchni tej planety karłowatej obecność złożonych węglowodorów i/lub nitryli.

Takie związki organiczne mogą powstawać za sprawą interakcji azotowego lodu zalegającego na powierzchni Plutona i światła słonecznego (promieniowania UV) lub promieniowania kosmicznego. Taki mechanizm ma najprawdopodobniej także wpływ na zmieniający się kolor powierzchni Plutona, który zaobserwowano porównująca zdjęcia tego ciała niebieskiego pozyskane w latach 90 XX wieku i z 2002-2003 roku.

Aż korci by się zapytać - a jak powierzchnia się zmieniła do 2012 roku, czyli do dziś? Mam nadzieję, ze niedługo nasz HST wykona nowe fotografie Plutona.

A propos oceanu wodnego Plutona, to na dziś dzień dla mnie czyste spekulacje. Jak będziemy mieli ewentualne fotografie z New Horizons wówczas będziemy widzieć (mam nadzieję) co Pluton ma na powierzchni..... Czy występują tam jakieś ślady działalności geologicznej. Może tu Charon ma coś do powiedzenia?  ;) Skoro Księżyc powoduje pływy oceanów na Ziemi to może i Charon ogrzewa wnętrze Plutona i utrzymuje tamtejszy ocean wodny w ciekłym stanie  :)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Styczeń 07, 2012, 19:26
Ocean nie na powierzchni tylko pod powierzchnią. Dla Tytana też są takie modele, o Ganimedesie i Kallisto nie wspominając.

Na obecność podpowierzchniowej warstwy zasolonej wody mocnym dowodem byłoby indukowane pole magnetyczne, ale New Horizons nie ma magnetometru.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Styczeń 07, 2012, 20:07

Ocean nie na powierzchni tylko pod powierzchnią. Dla Tytana też są takie modele, o Ganimedesie i Kallisto nie wspominając.

Na obecność podpowierzchniowej warstwy zasolonej wody mocnym dowodem byłoby indukowane pole magnetyczne, ale New Horizons nie ma magnetometru.

Pewnie, że ocean podpowierzchniowy  ;D Jeszcze umiem czytać. A myślałeś, Scorusie, iż piszę o oceanie na powierzchni Plutona?  ;)

A propos Ganimeda, Kaliisto i Tytana to są księżyce gazowych planet gigantów. A skąd Pluton ma brać źródło energii do ogrzania swego ewentualnego oceanu podpowierzchniowego? Z oddziaływania z Charonem może? O rozpadzie pierwiastków promieniotwórczych nie wspominam bo to na razie spekulacja, większa dziś niż wróżenie przyszłości euro w tym roku  :P
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Styczeń 08, 2012, 01:57
Na Enceladusie powinny grzać i izotopy i siły pływowe. Samo grzanie pływowe by tutaj nie wystarczyło. W tym wypadku może być podobnie.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Styczeń 08, 2012, 11:19
Na Enceladusie powinny grzać i izotopy i siły pływowe. Samo grzanie pływowe by tutaj nie wystarczyło. W tym wypadku może być podobnie.

I dlatego wątpię w te podpowierzchniowe oceany wody. Chyba, że oddziaływanie Charona by wystarczyło  :)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Styczeń 26, 2012, 16:30
Pluton może nie ma podpowierzchniowych oceanów wody, ale za to może mieć swój pierścień, tak jak Jowisz czy Saturn, oczywiście w odpowiedniej skali

But PSI Senior Scientist Henry Throop would love to change that. Using both giant telescopes on Earth, and a small spacecraft currently on its way to Pluto, Throop is searching for signs that Pluto may have rings orbiting it, just like its neighbors

http://www.spacedaily.com/reports/The_Rings_of_Pluto_999.html
He kto by się tego spodziewał po Plutonie, że zaobrączkowany   :D
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Styczeń 26, 2012, 17:00
To zawsze było bardzo prawdopodobne, zwłaszcza po odkryciu małych księżyców.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Andrew w Lipiec 12, 2012, 07:50
Odkryto nowy księżyc Plutona - P5.
http://www.universetoday.com/96229/fifth-moon-found-around-pluto/

Księżyc nosi roboczą nazwę P5.Jest niewielki i ma nieregularny kształt - jego średnica waha się od 10 do 25 kilometrów. Na zdjęciach wykonanych przez teleskop Hubble’a wygląda jak mikroskopijna plamka światła.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Matias w Lipiec 13, 2012, 01:07
Robi się z tego naprawdę fascynujący układ (zgrupowanie obiektów pasa Kuipera). Nie mogę się doczekać dolotu sondy NH w jego rejony.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Andrew w Luty 11, 2013, 16:09
http://www.plutorocks.com/home

Trwa głosowanie na nazwy dla P4 i P5.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 11, 2013, 17:21
Ja zaznaczyłem Cerberus i Obol.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Luty 12, 2013, 13:37
Ciekawy konkurs - moim zdaniem warto aby naprawdę dużo ludzi w nim wzięło udział.

Ja zaznaczyłem Styx i Obol - najkrótsze nazwy są moim zdaniem najlepsze. :)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 02, 2013, 18:21
Styx i Kerberos (Cerber?):
http://www.seti.org/seti-institute/press-release/plutos-smallest-moons-receive-their-official-names
http://www.iau.org/public_press/news/detail/iau1303/
Oto nazwy nowych xiężyców Plutona.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Matias w Lipiec 03, 2013, 00:25
Mroczne nazwy tych księżyców.. :)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Lipiec 03, 2013, 08:58
Mroczne nazwy tych księżyców.. :)

Tak jak cała nomenklatura systemu Plutona :) Jeszcze dwa lata i zobaczymy go w pełnej krasie.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Maquis w Lipiec 04, 2013, 13:32
Mroczne nazwy tych księżyców.. :)

Mnie się podoba. Pasuje do tego regionu US ;)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 16, 2013, 17:59
Porównanie relatywnych wielkości obiektów w układzie Plutona wykonane przy pomocy zdjęć księżyców Saturna:
http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2013/07151105-new-names-for-plutos-moons.html
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 06, 2013, 18:36
Uwzględnienie w modelach klimatu Plutona ostatnich pomiarów ciśnienia atmosferycznego dokonanych na podstawie zakryć gwiazd pokazało, że jego atmosfera jednak nigdy nie zamarza całkowicie. Nadal znacznie zmienia się jej gęstość.

http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2013/09051420-plutos-atmosphere-does-not-collapse.html
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Marzec 29, 2015, 13:54
Kolejna kampania dotycząca nazewnictwa - tym razem Pluton i jego księżyce :) Zasady poniżej:

http://www.iau.org/news/pressreleases/detail/iau1502/


Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Romek63 w Kwiecień 07, 2015, 22:56
Nie wiem czy przypadkiem tej informacji i linka już gdzieś ktoś tu nie zamieścił ale jeśli nie to sprawa jest warta zainteresowania  :)

[...]14 lipca sonda New Horizons dotrze do celu swojej podróży. W związku z tym wydarzeniem IAU (International Astronomical Union) oraz SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence) w porozumieniu z ekipą misji New Horizons rozpoczęły publiczną kampanię mającą na celu wskazanie najpopularniejszych propozycji nazw dla obiektów, które odkryte zostaną na powierzchni Plutona oraz Charona. Samo głosowanie ma charakter zamknięty, co oznacza, że wybierać możemy tylko spośród zatwierdzonych wcześniej propozycji. O ile jednak dobrze zrozumiałem intencje autorów kampanii, to własne pomysły można zgłaszać na jej forum. Propozycje podzielono na trzy kategorie: History of Exploration (Historia odkryć), Literature of Exploration (Literatura odkryć) oraz Mythology of the Underworld (Mitologia zaświatów). Wśród propozycji należących do kategorii Literatura odkryć znajdują się fikcyjne/legendarne/mityczne postaci oraz miejsca znane między innymi z uniwersów Star Trek oraz Star Wars a także filmów, powieści, komiksów czy innych gatunków literackich. Głosować można wielokrotnie pod tym adresem
http://www.ourpluto.org/vote
, ale nie częściej niż raz dziennie. Nie ma przy tym potrzeby rejestracji. Ekipa misji New Horizons zastrzega jednak, że wyniki głosowania nie będą dla niej wiążące.[...]


(http://www.ourpluto.org/_/rsrc/1426521838146/config/header_r11c.jpg.1426521837825.jpg)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: deathrider w Kwiecień 07, 2015, 23:54
Fajna sprawa, szkoda że brak Polskich akcentów - Kopernika, albo Lema mogli umieścić :)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: TomIR w Kwiecień 08, 2015, 00:05
Są polskie akcenty, nawet dwa ;). W tym Lem.
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: deathrider w Kwiecień 08, 2015, 09:18
Możesz podać jakieś wskazówki gdzie ich szukać ? Wczoraj na szybko zerknąłem i nie widziałem :)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: TomIR w Kwiecień 08, 2015, 12:42
History of Exploration -> Historic Explorers -> Michał Boym
Literature of Exploration -> Exploration Authors and Artists -> Stanisław Lem
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 17, 2015, 17:34
Film NASA o nazwie "The Year of Pluto", niedawno opublikowany.

Jest to podsumowanie naszej wiedzy o Plutonie przez przelotem sondy New Horizons. Naprawdę warto zobaczyć. :)

http://www.youtube.com/watch?v=apYAkDWlbGc
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 29, 2016, 10:09
Nowy model  proponuje inne wyjaśnienie pęknięć takich jak to  widoczne na Charonie.

Wcześniej sądzono, że takie pęknięcia były spowodowane np. aktywnością  tektoniczną na lodowych księżycach.
Wg nowego modelu odpowiedź może się kryć w silach pływowych  większych obiektów, które w dalekiej przeszłości mogły zbliżać się do takich oblodzonych ciał jak  Charon, do  księżyców Saturna Dione i Tetydy i do Ariela - księżyca Urana.
Można w ten sposób wyjaśnić nawet charakterystyczne pęknięcie na Marsie. Podobieństwo tych szczelin na Charonie i Marsie daje do myślenia.


Astronomers have long known that the craters visible on moons were caused by the impact of other bodies, billions of years ago. But for every crash and graze, there would have been many more close encounters. By devising and running a new computer model, Quillen, a professor of physics and astronomy at Rochester, has now shown that the tidal pull exerted by another, similar object could be strong enough to crack the surface of such icy moons. Quillen also thinks that “it might even offer a possible explanation for the crack on Mars, but that’s much harder to model.”

http://www.rochester.edu/newscenter/close-encounters-of-a-tidal-kind-could-lead-to-cracks-on-icy-moons-162552/
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: magiczny w Maj 29, 2016, 10:15
http://www.youtube.com/watch?v=NEdvyrKokX4
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Wuzetek w Wrzesień 08, 2017, 10:08
IAU (International Astronomical Union) potwierdza pierwsze oficjalne nazwy dla regionów geograficznych na Plutonie: https://www.iau.org/news/pressreleases/detail/iau1704/ (https://www.iau.org/news/pressreleases/detail/iau1704/)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 11, 2017, 09:49
Świetnie, że nazwa Sputnik Planitia się utrzymała i uhonorowano misje Voyagerów :)
(http://www.collectspace.com/images/news-090717b.jpg)

http://www.collectspace.com/news/news-090717a-pluto-names-sputnik-new-horizons.html

Pierwsze oficjalne nazwy terenów na Plutonie
12.09.2017

Międzynarodowa Unia Astronomiczna po raz pierwszy nadała nazwy formom ukształtowania terenu na leżącej w Pasie Kuipera planecie karłowatej. Organizacja uhonorowała związaną ze światem zmarłych mitologię, pionierskie misje kosmiczne, śmiałków, którzy przesunęli granice eksploracji oraz naukowców i inżynierów związanych z Plutonem.

IAU (International Astronomical Union) nadała nazwy czternastu obszarom. Cześć nazw zaproponowana została przez zespół misji New Horizons (badającej Plutona i jego księżyce), inne zasugerowali zainteresowani astronomią amatorzy w ramach akcji Our Pluto (link: http://www.ourpluto.org/), zorganizowanej przez IAU, projekt New Horizones oraz SETI Institute. Jeszcze innych nazw używali już nieformalnie naukowcy misji New Horizons.
 
"Jesteśmy podekscytowani zatwierdzeniem nazw doceniających ludzi ważnych dla Plutona i postępu eksploracji, a także związaną ze światem zmarłych mitologię. Nazwy te podkreślają wagę przekraczania kolejnych granic poznania" - powiedziała Rita Schulz przewodziąca IAU Working Group for Planetary System Nomenclature. "Doceniamy wkład ogółu społeczeństwa w postaci sugestii nazw, a także grupy New Horizons za przedstawienie nam propozycji" - dodała Schulz.
 
Od teraz, tak nazywa się 14 obszarów na powierzchni Plutona:
 
Tombaugh Regio upamiętnia Clyde'a Tombaugha (1906-1997), amerykańskiego astronoma, który w 1930 r. w Lowell Observatory odkrył Plutona.
 
Krater Burney ma uhonorować Venetię Burney (1918-2009), która jako 11 letnia uczennica zaproponowała nazwę "Pluton" dla nowo odkrytej planety. W późniejszym życiu Burney uczyła matematyki i ekonomii.
 
Sputnik Planitia to największa równina, która nazwę otrzymała na część Sputnika 1, pierwszego sztucznego satelity, wystrzelonego przez Związek Radziecki w 1957 r.
 
Tenzing Montes i Hillary Montes to pasma górskie nazwane na cześć Tenzinga Norgaya (1914-1986) i Sir Edmunda Hillary'ego (1919-2008) – indyjsko-nepalskiego Szerpy i nowozelandzkiego himalaisty, którzy jako pierwsi zdobyli szczyt Mount Everestu i bezpiecznie z niego powrócili.
 
Al-Idrisi Montes upamiętnia Ash-Sharifa al-Idrisi (1100-1165/66), arabskiego twórcę map i geografa.
 
Djanggawul Fossae to sieć długich, wąskich depresji nazwana na cześć Djanggawuli - postaci z mitologii rdzennych mieszkańców Australii, które podróżowały do "wyspy zmarłych", kształtowały teren i zapełniały go roślinnością.
 
Sleipnir Fossa to nazwa zainspirowana imieniem potężnego stworzenia o ośmiu nogach ze staroskandynawskiej mitologii, który przewoził boga Odyna do świata zmarłych.
 
Virgil Fossae upamiętnia natomiast Wergiliusza - jednego z największych poetów rzymskich, którego Dantego umieścił w "Boskiej Komedii" jako przewodnika po czyśćcu i piekle.
 
Adlivun Cavus to z kolei głęboka depresja nazwana imieniem związanej ze zmarłymi postaci z mitologii Inuitów.
 
Hayabusa Terra to największy ląd nazwany na cześć japońskiej misji Hayabusa (2003-2010), która dostarczyła pierwsze próbki asteroidy.
 
Voyager Terra upamiętnia wysłane w 1977 sondy Voyager, które jako pierwsze odwiedziły wszystkie gazowe olbrzymy. Teraz badają granicę między strefą oddziaływania Słońca a przestrzenią międzygwiezdną.
 
Tartarus Dorsa to grzbiet nazwany na cześć Tartaru – według mitologii greckiej najgłębszego, najciemniejszego miejsca w świecie zmarłych.
 
W niedalekiej przyszłości mają zostać zaproponowane kolejne nazwy terenów na Plutonie oraz na jego księżycach. (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,459617,pierwsze-oficjalne-nazwy-terenow-na-plutonie.html
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: astropl w Październik 11, 2017, 19:42
Pluton nie ma pierścieni - ale inny KBO tak!

Link (http://www.iaa.es/en/news/haumea-most-peculiar-pluto-companions-has-ring-around-it).
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 12, 2017, 22:04
Haumea, sąsiadka Plutona, władczynią pierścienia
12.10.2017

Haumea to planeta karłowata, która krąży wokół Słońca w odległości 50 razy większej niż Ziemia. Astronomowie - w badaniach brali udział także Polacy - zaobserwowali jednak cień tego obiektu. I pokazali, że Haumea ma swój własny pierścień.

Haumea znajduje się w obszarze Układu Słonecznego zwanym pasem Kuipera. To jedna z czterech znanych do tej pory planet karłowatych krążących dalej od Słońca niż Neptun (oprócz niej to również Pluton, Eris i Makemake). Choć średnica Haumei porównywalna jest ze średnicą Plutona, odkryto ją dopiero niedawno - w 2005 roku.
 
Do tej pory o Haumei wiadomo było niewiele, m.in. to, że jej obrót wokół własnej osi (a więc tamtejsza doba) trwa bardzo krótko - niecałe 4 godziny. Pewnie z powodu tak szybkiego obrotu obiekt ma wydłużony, elipsoidalny kształt. Okrążenie Słońca zajmuje Haumei 285 ziemskich lat. A wokół tego ciała niebieskiego krążą dwa księżyce (Hi’iaka oraz Namaka).
 
Teraz o Haumei wiadomo znacznie więcej, np., że obiekt ten ma swój własny pierścień. Takie odkrycie to nie byle co: to najdalej położony od nas obiekt z własnym pierścieniem, jaki dotąd znamy. Publikacja na ten temat ukazała się w "Nature" (http://dx.doi.org/10.1038/nature24051). W badaniach - kierowanych przez Hiszpana Josego Luisa Ortiza (IAA-CSIC) - brali udział m.in. naukowcy z Instytutu Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
 
SMUGA CIENIA
 
Hiszpańscy astronomowie obliczyli, że 21 stycznia 2017 r. Haumea zakryje gwiazdę o nazwie URAT1 533-182543. "Przewidzenie, gdzie dokładnie przebiegnie ścieżka cienia rzucanego przez Haumeę na Ziemię, było największą trudnością w tym odkryciu. Do tego trzeba było wielu miesięcy obserwacji pozycji tej planety karłowatej" - powiedziała w rozmowie z PAP uczestniczka badań dr Anna Marciniak z IOA UAM.
 
Wyjaśniła, że aby zbadać Haumeę, zorganizowano dużą europejską kampanię obserwacyjną. Cień Haumei zarejestrowało 12 teleskopów z 10 różnych obserwatoriów. "Nasze obserwatorium było w gotowości, ale chmury przeszkodziły nam w obserwacjach. Braliśmy jednak udział w interpretacji wyników i przygotowaniu tekstu" - wyjaśniła dr Marciniak.
 
Haumea to bardzo daleki i słabo widoczny obiekt. W momencie przejścia przed gwiazdą nie był więc nawet widoczny kształt tego ciała niebieskiego. "Przez zaledwie kilkadziesiąt sekund obserwowano tylko, że gwiazda przygasła i pojaśniała" - zrelacjonowała badaczka.
 
To jednak wystarczyło, aby wyznaczyć gęstość planety karłowatej, kształt i albedo, a więc zdolność do odbijania światła. Poza tym okazało się, że jeżeli Haumea posiada atmosferę, to jest ona bardzo rzadka - rzadsza niż 50 nanobarów.
 
WŁADCZYNI PIERŚCIENIA
 
To jednak zaobserwowanie pierścienia było największym zaskoczeniem. "Tego nikt się nie spodziewał" - skomentowała dr Marciniak.
 
Wyjaśniła, że od dawna było wiadomo, że gazowe olbrzymy - planety takie jak Jowisz, Saturn, Uran i Neptun mają swoje pierścienie. Dopiero w ciągu ostatnich kilku lat pokazano jednak (na przykładzie planetoidy Chariklo z grupy Centaurów), że pierścienie mogą być w Układzie Słonecznym bardziej rozpowszechnione. Odkrycie pierścienia wokół Haumei to kolejne potwierdzenie takich przypuszczeń.
 
Naukowcy mają już pewne hipotezy, jak powstał ten pierścień. Najbardziej prawdopodobny wydaje się scenariusz, w którym na skutek zderzeń materiał wyrzucony z powierzchni Haumei utworzył pierścień w stabilnych obszarach wokół planety karłowatej. Niewykluczone jest też, że w przeszłości jakiś satelita Haumei został rozerwany przez siły pływowe tworząc dysk.
 
Badaczka wyjaśniła, że nawet amatorskie, nieduże teleskopy są w stanie zaobserwować zakrycie gwiazdy przez planetę karłowatą lub planetoidę. "Chcemy rozpropagować taką wiedzę. Bardzo są nam potrzebni zaawansowani miłośnicy astronomii wyposażeni w mobilne teleskopy, mogący prowadzić obserwacje z dowolnego miejsca" - dodała dr Marciniak.
 
Zespół z UAM badania prowadził w ramach projektu "Małe ciała daleko i blisko", realizowanego w unijnym programie Horyzont 2020. (PAP)
 
autor: Ludwika Tomala
Nauka w Polsce
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,460081,haumea-sasiadka-plutona-wladczynia-pierscienia.html

Haumea dwarf planet has a ring to it: study
October 11, 2017

(https://3c1703fe8d.site.internapcdn.net/newman/csz/news/800/2017/59de5fc415107.jpg)
Artistic concept of Haumea and its ring system with correct proportions for the main body and the ring. The ring is located at a distance of 2287 km with respect to the center of the ellipsoidal main body and it is darker than the surface of Haumea. It was discovered by means of multiple telescopic observations of a stellar occultation in Europe on January 21st, 2017. This and other findings on Haumea are reported in a Nature paper by Ortiz et al. (2017) entitled “The size, shape, density and ring of the dwarf planet Haumea from a stellar occultation”. Credit: IAA-CSIC/UHU

http://www.youtube.com/watch?v=TeUegAEbGxo
https://www.youtube.com/watch?v=TeUegAEbGxo&feature=youtu.be

https://phys.org/news/2017-10-dwarf-planet.html
http://www.pulskosmosu.pl/2017/10/11/naukowcy-odkrywaja-pierscienie-wokol-planety-karlowatej-haumea/
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 23, 2018, 23:15
40 lat temu 22 czerwca 1978 James Walter "Jim" Christy dokonał odkrycia księżyca Plutona , który nazwał Charonem.
Dopiero jednak w 1986 oficjalnie na nazwa została zaakceptowana przez  IAU (http://www.cbat.eps.harvard.edu/iauc/04100/04157.html).

Charon Discovered 40 Years Ago
June 22, 2018

New Horizons Team Celebrates Four Decades of Discovery on Pluto's Large, Amazing Moon

(http://pluto.jhuapl.edu/Multimedia/Science-Photos/pics800wide/Charonthennow.jpg)
What a difference 40 years makes. An enhanced color image of Charon from data gathered by the New Horizons spacecraft in 2015 shows a range of diverse surface features, significantly transforming our view of a moon discovered in 1978 as a "bump" on Pluto (inset) in a set of grainy telescope images. (Credit: U.S. Naval Observatory; NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute)

The largest of Pluto's five moons, Charon, was discovered 40 years ago today by James Christy and Robert Harrington at the U.S. Naval Observatory in Flagstaff, Arizona – only about six miles from where Pluto itself was discovered at Lowell Observatory. They weren't even looking for satellites of Pluto – Christy was trying to refine Pluto's orbit around the Sun.

Before NASA's New Horizons spacecraft flew through the Pluto system in July 2015, many New Horizons scientists expected Charon to be a monotonous, crater-battered world. Instead, they found a landscape covered with giant mountains, vast canyons, a strange polar cap, surface-color variations and landslides.

"Even if Pluto wasn't there, Charon would have been a great flyby target by itself," said Will Grundy, a New Horizons science team co-investigator from Lowell Observatory in Flagstaff, Arizona. "It's a far more exciting world than we imagined."

It would have taken serious imagination to see much of anything in the grainy telescope plates of Pluto that U.S. Naval Observatory astronomer James Christy was checking 40 years ago to refine Pluto's orbit. But on June 22, 1978, Christy did notice something – a small bump on one side of Pluto.

As he looked at other images he saw the bump again and again, only this time moving from one side of Pluto to another. Further examination showed the bump seemed to move around Pluto, cycling back and forth over Pluto's own rotation period – 6.39 days. He figured either Pluto possessed a mountain thousands of miles high, or it had a satellite in a synchronous orbit. In the 48 years that had passed since Clyde Tombaugh discovered Pluto at Lowell Observatory in 1930, no evidence of any moon of Pluto had ever been spotted.

The Naval Observatory detailed the next steps to confirm the possible moon in a 1998 story about the 20th anniversary of the discovery: Christy scoured the observatory's image archives and found more cases where Pluto appeared strangely elongated. He measured the angle (from north) where the elongations appeared, while his colleague Robert Harrington calculated what the answer "should be" if the elongation was caused by an orbiting satellite.

Their calculations matched. But to be sure, they waited for the Naval Observatory's 61-inch telescope to make one more confirmation. And on July 2, 1978, new images showed the elongation due to a satellite right where it was supposed to be. They announced their discovery to the world five days later. (...)
https://www.nasa.gov/feature/charon-at-40-four-decades-of-discovery-on-pluto-s-largest-moon

http://pluto.jhuapl.edu/News-Center/News-Article.php?page=20180622
http://web.archive.org/web/20080114003420/http://www.usno.navy.mil/pao/press/charon.shtml

https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=194.msg119671#msg119671

EDIT 25.06.23
https://www.urania.edu.pl/ksiezyce/charon.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Charon_(moon) (https://en.wikipedia.org/wiki/Charon_(moon))
https://pl.wikipedia.org/wiki/Charon_(ksi%C4%99%C5%BCyc) (https://pl.wikipedia.org/wiki/Charon_(ksi%C4%99%C5%BCyc))
https://en.wikipedia.org/wiki/James_W._Christy
https://twitter.com/airandspace/status/1672322529728274439
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: juram w Czerwiec 24, 2018, 08:49
Na okoliczność tejże rocznicy krótka animacja przelotu nad powierzchnią Charona autorstwa Romana Tkaczenko.

https://www.youtube.com/watch?v=DfOZuuScPRE (https://www.youtube.com/watch?v=DfOZuuScPRE)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 15, 2018, 06:17
Pluton znowu planetą? Nowe spojrzenie
14 września 2018 Karol Wojsław

Układ Słoneczny liczy 8 planet. Jest tak przynajmniej od 2006 roku, kiedy to Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU), organizacja odpowiedzialna za koordynowanie badań w dziedzinie astronomii na świecie, uznała Plutona za planetę karłowatą. Debata na temat tego, czy decyzja ta była właściwa, trwa praktycznie nieprzerwanie od tamtego czasu. Pojawił się jednak artykuł, który proponuje spojrzenie na tę kwestię z nieco innej strony i przywrócenie 9. planety.

Pluton to planeta karłowata znajdująca się w pasie Kuipera, która jednocześnie jest jego najjaśniejszym obiektem. Jego średnica to około 2400 km. Dla porównania średnica Księżyca to około 3400 km, a Ziemi 12700 km, czyli ponad 5 razy więcej. Został on wykluczony z grona planet przede wszystkim ze względu na to, że nie spełniała podstawowej definicji, która mówi o tym, że aby obiekt mógł być uznany za planetę, musi posiadać “oczyszczoną” orbitę. W przypadku Plutona trudno mówić o “oczyszczeniu”, ponieważ w pasie Kuipera znajduje się wiele obiektów o podobnych rozmiarach.

Niedawno został jednak opublikowany artykuł, którego autor wskazuje, że podejście to jest nieprawidłowe. Philip Metzger, planetolog z Uniwersytetu Centralnej Florydy, w swoim tekście opublikowanym 29 sierpnia w periodyku Icarus, stara się pokazać, że sposób, w jaki IAU klasyfikuje obiekty, nie ma uzasadnienia w literaturze badawczej. W ramach analizy przestudiował on publikacje naukowe z ostatnich ~200 lat (od 1802 roku), koncentrując się na tym, jak naukowcy w ciągu ostatnich dwóch wieków dyskutowali na temat planetoid. Termin ten, jak ustalił, był stosowany zamiennie z "małymi planetami" lub nawet "planetami" aż do wczesnych lat pięćdziesiątych XX wieku.

"Posiadamy listę ponad 100 aktualnych przykładów planetologów używających słowa planeta w sposób, który narusza definicję IAU, jednak robią to, ponieważ jest to bardziej funkcjonalne" – komentuje Metzger.

Naukowiec podważa przede wszystkim branie pod uwagę kryterium “oczyszczenia” orbity, podczas klasyfikowania obiektu. Twierdzi on, że aktualna definicja jest wyjątkowo nieprecyzyjna i jeśli ktoś rozważałby ją w sposób dosłowny, to żadna aktualna planeta nie zachowałaby swojego statusu. Kirby Runyon z Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa — współautorka badań — podkreśla, że stosowane przez IAU kryteria nie są czymś standardowym w astronomii, a wręcz czymś nietypowym i nieznajdującym oparcia w pracach naukowców. Autorzy napisali, że zalecają, aby w odniesieniu do taksonomii planetarnej organy centralne, takie jak IAU, “nie uciekały się do głosowania, aby stworzyć iluzję naukowego konsensusu.” Twierdzą również, że IAU wyrządziło szkodę publicznemu postrzeganiu nauki.

Mimo sporego zamieszania wokół artykułu żaden z dwóch naukowców, którzy są głównymi odpowiedzialnymi za zdegradowanie Plutona, nie czuje się wywołany do tablicy. Planetolog Mike Brown, który na tyle zaangażował się w sprawę, że na Twitterze posługuje się nazwą @plutokiller, twierdzi, że osoby, które chcą, przywrócić Plutonowi status planety, szukają czegokolwiek racjonalnego, co przyjdzie im do głowy, aby zamanifestować swój sprzeciw.
https://www.space24.pl/pluton-znowu-planeta-nowe-spojrzenie

Pluto a Planet? New Research from UCF Suggests Yes
BY ROBERT H. WELLS | SEPTEMBER 6, 2018

The reason Pluto lost its status in 2006 is not valid, according to a recent study led by planetary scientist and UCF alumnus Philip Metzger.

The reason Pluto lost its planet status is not valid, according to new research from the University of Central Florida.

In 2006, the International Astronomical Union, a global group of astronomy experts, established a definition of a planet that required it to “clear” its orbit, or in other words, be the largest gravitational force in its orbit.

Since Neptune’s gravity influences its neighboring planet Pluto, and Pluto shares its orbit with frozen gases and objects in the Kuiper belt, that meant Pluto was out of planet status.

However, in a new study published online Wednesday in the journal Icarus, UCF planetary scientist Philip Metzger, who is with the university’s Florida Space Institute, reported that this standard for classifying planets is not supported in the research literature. (...)
https://today.ucf.edu/pluto-planet-research/
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Wrzesień 15, 2018, 08:46
Ta kłótnia o status Plutona moim zdaniem jest dość zaskakująca. Trwa to już ponad dekadę i mam wrażenie, że prędko nie ucichnie!
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Wuzetek w Wrzesień 15, 2018, 13:41
Po pierwsze - nie dziwię się Amerykanom, wyobrażam sobie, co u nas działoby się, gdyby jedyna planeta odkryta przez Polaka została nagle zdegradowana... ;)

Polemizując natomiast z w/w artykułem: zgodnie z nową definicją IAU Pluton JEST planetą - tyle, że "karłowatą".

Autor artykułu chyba zapomniał, jaki był cel zmiany definicji planety - chodziło przecież przede wszystkim o uniknięcie sytuacji, w której w Układzie Słonecznym będziemy mieli kilkadziesiąt planet... Pluton po przelocie New Horizons znów jest największym obiektem transneptunowym, ale nie wiemy, jak długo taki stan będzie jeszcze trwać i co przyniosą przyszłe odkrycia. Co w związku z tym złego w podziale planet na "większe" i "mniejsze" (karłowate)? Że ten podział jest arbitralny? No jasne, każdy podział w tym stylu musi być arbitralny. Autor Ameryki tu nie odkrywa.

Reasumując - w internecie jest wiele artykułów jak cytowany powyżej, w niektórych jest sporo dobrych argumentów. Ale czy któraś z osób krytykujących nową definicję IAU zaproponowała sensowne rozwiązanie problemu ilości planet w układzie słonecznym - jeśli Pluton jest 9., to czemu Eris nie 10.? A Ceres 11.?

Ja jestem za podziałem na 8 planet głównych i -naście "mniejszych".
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 25, 2018, 12:06
Okazuje się, ze można zorganizować misję sondy, która mogłaby początkowo stać się orbiterem Plutona a po jego zbadaniu badać inne ciała, nawet planety karłowate w Pasie Kuipera.

A Southwest Research Institute team using internal research funds has made several discoveries that expand the range and value of a future Pluto orbiter mission. The breakthroughs define a fuel-saving orbital tour and demonstrate that an orbiter can continue exploration in the Kuiper Belt after surveying Pluto. These and other results from the study will be reported this week at a workshop on future Pluto and Kuiper Belt exploration at the American Astronomical Society's Division for Planetary Sciences meeting in Knoxville, Tennessee.

Associate Vice President and planetary scientist Dr. Alan Stern leads the SwRI study. The team first discovered how numerous key scientific objectives can be met using gravity assists from Pluto's giant satellite, Charon, rather than propellant, allowing the orbiter to change its orbit repeatedly to investigate various aspects of Pluto, its atmosphere, its five moons, and its solar wind interactions for up to several years.

The second achievement demonstrates that, upon completing its science objectives at Pluto, the orbiter can then use Charon's gravity to escape the system without using fuel, slinging the spacecraft into the Kuiper Belt to use the same electric propulsion system it used to enter Pluto orbit to then explore other dwarf planets and smaller Kuiper Belt bodies.


In addition, Zangari led a separate study that examined missions to the 45 largest Kuiper Belt objects and dwarf planets, with launches possible between 2025 and 2040. Her work outlined possible missions of 25 years or less to dwarf planets Eris and Sedna via Jupiter-Neptune swingbys, Quaoar, Makemake, Haumea via Jupiter-Saturn swingbys, and Varuna after a Jupiter-Uranus flyby. A paper detailing this work has been accepted by the Journal of Spacecraft and Rockets.

"Who would have thought that a single mission using already available electric propulsion engines could do all this?" said Stern. "Now that our team has shown that the planetary science community doesn't have to choose between a Pluto orbiter or flybys of other bodies in the Kuiper Belt, but can have both, I call this combined mission the 'gold standard' for future Pluto and Kuiper Belt exploration."


http://www.spacedaily.com/reports/SwRI_team_makes_breakthroughs_studying_Pluto_orbiter_mission_999.html

Już nie mogę się doczekać projektu takiej misji i jej wysłania  8) Może udałoby się wysłać cubesaty do zewnętrznego Układu Słonecznego albo proponowane do układu Alfa Centauri nanożagle kosmiczne?

 
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Limax7 w Październik 25, 2018, 12:31
Bardzo ciekawa informacja. Zastanawiam się cóż to za ciekawe "odkrycia" które dają szansę na wprowadzenie sondy na orbitę Plutona a następnie na jej wystrzelenie w stronę wybranego celu KBO w dodatku z minimalnym zużyciem paliwa? Niebywałe!

Czyżby nowy algorytm liczenia orbit? A może bardzo dokładne pomiary obiektów systemu Plutona?
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Październik 25, 2018, 17:11
Bardzo ciekawa informacja. Zastanawiam się cóż to za ciekawe "odkrycia" które dają szansę na wprowadzenie sondy na orbitę Plutona a następnie na jej wystrzelenie w stronę wybranego celu KBO w dodatku z minimalnym zużyciem paliwa? Niebywałe!

Czyżby nowy algorytm liczenia orbit? A może bardzo dokładne pomiary obiektów systemu Plutona?
+ FH jako nosiciel
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Październik 25, 2018, 17:31
Z pewnością projekt takiej misji by miał duże notowania na nową wyprawę NASA. Tylko jakiej klasy?
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 29, 2019, 19:10
Jeśli projekt budowy nanosond miedzygwiezdnych z projektu Breakthrough Starshot technicznie się uda to od startu na LEO do Plutona dzieli je jedynie 3,5 dnia drogi! To brzmi jak bajka! Oby takie nanosondy powstały i działały należycie!!! W ciągu roku chmarą takich nanosond moglibyśmy odwiedzić najważniejsze znane nam ciała niebieskie Układu Słonecznego!!!!  8)

The little camera-toting probes could do a lot of work closer to home as well. For example, they could zoom past Pluto just 3.5 days after getting their laser kick, said Avi Loeb, who chairs the advisory board for Breakthrough Starshot (as well as the astronomy department at Harvard University).

NASA's New Horizons spacecraft returned the first-ever up-close images of Pluto in July 2015, 9.5 years after launching toward the distant dwarf planet.


https://www.space.com/interstellar-flight-breakthrough-starshot-challenges.html
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 31, 2019, 23:26
Nie wszyscy są przekonani, że Pluton nie jest planetą

NASA Administrator Declared Pluto A Planet Once Again
written by TeluguMaatalu August 29, 2019

(...) A video that has been shared by meteorologist the Cory Reppenhagen on Twitter shows Bridenstine state, “Just so you know, in my view Pluto as a planet.” He further added that “You can write that the Nasa administrator declared Pluto a planet once again. I’m sticking by that, it’s the way I learned it and I’m committed to it.” (...)
http://www.telugumaatalu.com/nasa-administrator-declared-pluto-a-planet-once-again/

2) 2023 sie 22 23:05 Kosmonauta.net
Charon i młode kratery
Ciekawa informacja z 2015 roku, tuż po przelocie sondy New Horizons - wykryto krater na Charonie, który może być bardzo młody.
https://kosmonauta.net/2015/11/czyzby-najmlodszy-krater-na-charonie/
(https://24liveblog.tradingfront.cn/event/3374776713914405003/20230822210544_419237.jpeg)
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Sierpień 25, 2022, 13:16
Wczoraj był dzień degradacji Plutona (16 lat temu).
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 22, 2023, 23:03
17 lat temu, 22 lutego 2006 roku, opublikowano dane z HST potwierdzające istnienie 2. księżyców Plutona: S/2005 P 1 (Hydra) S/2005 P 2 (Nix).
https://www.nasa.gov/mission_pages/hubble/science/hst_pluto_20060222.html
https://hubblesite.org/contents/media/images/2006/09/1862-Image.html
https://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2005/01nov_moonsofpluto
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Luty 24, 2023, 17:33
Zamarznięty ocean pod powierzchnią Charona ?

Lodowy wulkanizm Charona, największego księżyca Plutona, w tym rozległe pęknięcia w jego lodowej powierzchni, mogą być spowodowane aktywnością zamarzniętego wodnego oceanu pod nią.

Jak sugerują nowe modele, kiedy wewnętrzny ocean Charona zamarzł, mógł tym samym utworzyć głębokie, długie zagłębienia wzdłuż jego środkowej części. Może to sugerować, że zewnętrzna powłoka tego księżyca była cieńsza niż dotychczas przewidywano. Model implikuje również, że występowanie tzw. kriowulkanów, wybuchających lodem, wodą i innymi materiałami, jest mniej prawdopodobne na północnej półkuli tego księżyca.

(https://astronet.pl/wp-content/uploads/2016/10/nhplutocharonv210115.jpg)

Pierwszą wzmiankę o lodowych cechach geologicznych Charona opublikowano w 2015 roku, kiedy to sonda New Horizons NASA przeleciała blisko Charona i Plutona. Cechy te były szokiem dla naukowców, gdyż dotychczas wierzono, iż księżyc ten jest bezwładną lodową kulą. Od tamtego czasu, zespół kierowany przez naukowców z Southwest Research Institute (SwRI) analizuje dane z tej sondy, próbując odkryć przyczynę i dokładne mechanizmy rządzące tymi cechami geologicznymi.

Jak mówi Alyssa Rhoden, członkini zespołu z SwRI i ekspertka w temacie lodowych księżyców, „Połączenie interpretacji geologicznych i modeli ewolucji termo-orbitalnej sugeruje, że Charon miał podpowierzchniowy płynny ocean, który ostatecznie zamarzł.” Dodaje także, że zamarzaniu takiego oceanu towarzyszy zwiększenie jego objętości. To z kolei powoduje ogromne naprężenia w jego zewnętrznej lodowej skorupie, a także zwiększa ciśnienie w jeszcze płynnej wodzie poniżej. Podejrzewano, że właśnie to było przyczyną wielkich szczelin w powierzchni Charona i jego aktywności kriowulkanicznej.

Zdjęcie Charona, największego z księżyców Plutona, wykonane 13 lipca 2015 roku przez sondę “New Horizons” z odległości 466 tysięcy kilometrów.
(https://astronet.pl/wp-content/uploads/archive/11164.jpg)

Aby odkryć pochodzenie wspomnianych szczelin, Rhoden modelowała komputerowo ewolucję skorupy lodowej Charona. Gdy ocean pod nią zamarzał, rozpychał ją, tworząc szpary. Oceany uwzględnionych w symulacjach składały się z wody, amoniaku i ich kombinacji. Pomimo faktu, że amoniak może działać jako środek przeciw zamarzaniu, Rhoden stwierdziła, że te wariacje w składzie oceanu nie mają znaczącego wpływu na wyniki symulacji.

Jak wskazały symulacje, kiedy ocean rozszerzał się, nie tylko powodował pęknięcia przechodzące przez całą skorupę, ale także zwiększając ciśnienie pozostałej wody i resztek cieplejszego lodu, wyrzucał je wszystkie w gwałtownych erupcjach. Właśnie to spowodowało wątpliwości, co do słuszności dotychczasowych teorii dotyczących budowy Charona. Według nich, księżyc ten miał zbyt grubą warstwę lodową, aby rozszerzanie się wewnętrznych oceanów mogło spowodować takie pęknięcia. Co więcej, jak wskazał model zespołu z SwRI, nie wszystkie pęknięcia sięgają aż do warstwy oceanicznej, co dodatkowo wskazuje na niepoprawność dotychczasowych modeli tego księżyca.

Charon wraz z zaznaczonym obszarem kanionu.
(https://astronet.pl/wp-content/uploads/archive/11453.jpg)

Dalsze badania Charona będą prowadzone i potencjalnie mogą wskazać wiele innych niespodziewanych właściwości. Ewentualnego potwierdzenia lub obalenia tych teorii możemy się spodziewać dopiero po bliskich przelotach sond względem tego księżyca lub po niezapowiadanych, acz niewykluczonych, misjach próbników w te rejony.

https://www.space.com/pluto-moon-charon-cracks-frozen-ocean (https://www.space.com/pluto-moon-charon-cracks-frozen-ocean)




Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 18, 2023, 20:15
17 lat temu, 22 lutego 2006 roku, opublikowano dane z HST potwierdzające istnienie 2. księżyców Plutona: S/2005 P 1 (Hydra) S/2005 P 2 (Nix).
18 lat temu, 18.05.2005, odkryto S/2005 P 1 (Hydra) S/2005 P 2 (Nix).
https://hubblesite.org/contents/news-releases/2005/news-2005-19.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Hydra_(moon) (https://en.wikipedia.org/wiki/Hydra_(moon))
https://en.wikipedia.org/wiki/Nix_(moon) (https://en.wikipedia.org/wiki/Nix_(moon))
https://twitter.com/Plutoliveshere/status/1526444032951320576
https://twitter.com/Kosmo_Michal/status/1659158062383366144
Tytuł: Odp: 134340 Pluton (zbiorczo)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Grudzień 01, 2023, 02:32
Na Plutonie istnieje gigantyczny superwulkan. Odkryto go w danych z sondy New Horizons.

(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2023/11/pluton-1.jpeg)

Kaldera Kiladze, dawniej nazywana kraterem Kiladze, może być superwulkanem, który wybuchł całkiem niedawno, wyrzucając lód na powierzchnię Plutona.

Niedawno naukowcy odkryli, że Pluton może mieć na powierzchni lodowy superwulkan, który rozmiarami może nawet dorównywać wulkanowi skrywającemu się pod Yellowstone.

Nowo odkryta kaldera wulkanu Kiladze została pierwotnie uznany za krater na podstawie zdjęć wykonanych przez sondę New Horizons. Po ponownym przyjrzeniu się danym z sondy New Horizons naukowcy sądzą obecnie, że kaldera Kiladze wybuchała w swojej historii wielokrotnie, wyrzucając około „tysiąca kilometrów sześciennych kriolawy” – czyli tyle, aby całkowicie przykryć miasto wielkości Los Angeles.

https://www.youtube.com/watch?v=xmqDpuDLVYw (https://www.youtube.com/watch?v=xmqDpuDLVYw)

Kriowulkany, znane również jako wulkany lodowe, to po prostu wulkany, które zamiast stopionej skały wybuchają lodem, wodą i towarzyszącymi im gazami. Zidentyfikowano je w kilku miejscach naszego Układu Słonecznego, w tym na planecie karłowatej Ceres znajdującej się w Pasie Planetoid. Bardziej znane są np. gejzery tryskające ze szczelin znajdujących się na południowym biegunie Enceladusa. Przez jeden z takich pióropuszy przeleciała nawet sonda Cassini pod koniec swojej misji w otoczeniu Saturna.

Na Plutonie znajdują się co najmniej dwie inne struktury kriowulkaniczne – powiedział Newsweekowi główny autor i planetolog misji Dale Cruikshank. Te inne lodowe wulkany są znane jako Wright Mons i Piccard Mons.

Badacze od dawna mieli mnóstwo dowodów, aby podejrzewać, że Kiladze to coś więcej niż zwykły krater uderzeniowy. Nie tylko wyglądał nieco dziwnie jak na krater, ale był także otoczony lodem wodnym – który zwykle jest ukryty pod śniegami metanowymi i tholinami, czyli mazią z naturalnego odpowiednika smogu Plutona – i osadzony pomiędzy uskokami i innymi elementami tektonicznymi.

Przełom nastąpił, gdy zespół znalazł dowody na obecność amoniaku zmieszanego z lodem wodnym wokół Kiladze. Amoniak obniża temperaturę zamarzania wody, prawdopodobnie umożliwiając jej przepływ w postaci ciekłej kriolawy. Co ciekawe, amoniak jest również ważną cząsteczką w chemii, w której powstają aminokwasy, a ostatecznie życie.

Fakt, że Kiladze jest otoczone lodem wodnym, sugeruje również, że jest dość młody lub przynajmniej wybuchł stosunkowo niedawno, przynajmniej w skali geologicznej. Z biegiem czasu lód wodny pokrywa się bowiem innymi materiałami, dlatego skoro tu jest odsłonięty, to obszar ten musi być młodszy. „Szacujemy, że wiek Kiladze i okolic (od ostatniej erupcji) wynosi zaledwie kilka milionów lat” – powiedział Cruikshank.

Najważniejszym pytaniem jest: skąd wzięła się wodna kriolawa? Pluton miał kiedyś wewnętrzny ocean o skali globalnej, przekonuje Cruikshank, nawiązując do czasów, kiedy Pluton był jeszcze ciepły po zderzeniach, które doprowadziły do jego narodzin. Ciepło pozostałe w jądrze planety karłowatej może teraz utrzymywać płynny ocean dzięki odpornym na zamarzanie substancjom chemicznym, takim jak amoniak. Czasami ów ocean może przedostawać się przez kriowulkany, takie jak Kiladze na powierzchnię. Alternatywnie, ocean podpowierzchniowy mógł już dawno zamarznąć, ale małe skupiska wody nadal zasilają struktury takie jak Kiladze. Tego jak na razie jednak się nie dowiemy.

https://arxiv.org/abs/2310.10904 (https://arxiv.org/abs/2310.10904)