OIS: IM
Zasadniczym celem naukowym interferometru IM było pracowanie map składu mineralnego powierzchni Księżyca w celu wykonania badań geologii powierzchni oraz oceny zasobów naturalnych Księżyca. Urządzenie zobrazowało około 84% powierzchni pomiędzy szerokościami selenograficznymi 70ºS i 70ºN.
W skład tego instrumentu wchodził układ optyczny (Optical System) skupiający światło na systemie detektora CCD (CCD Detector System).
Układ optyczny znajdował się w cylindrycznym tubusie. Składał się z trzech komponentów: interferometru Sagnaca (Sagnac Interferometer); soczewki przekształcenia Fouriera (Fourier Transform Lens); oraz soczewki cylindrycznej (Cylindrical Lens). Interferometr Sagnaca wytwarzał modulowany przestrzennie interferogram. Soczewka przekształcenia Fouriera pozwalała na uzyskanie właściwości spektralnych zależnych od geometrii otworu wejściowego. Pozwalała na uzyskanie szerokiego pola widzenia. Soczewka cylindryczna rzutowała obraz jednej z osi otworu wejściowego na płaszczyznę detektora CCD.
Cały system spektrometryczny pozwalał na obrazowanie powierzchni Księżyca w zakresie ultrafioletu i światła widzialnego w 32 wąskich pasach spektralnych światła widzialnego i bliskiej podczerwoni, w zakresie 480 - 960 nm. Interwał spektralny wynosił 325.5 cm^-1. Poszczególne kanały charakteryzowały się następującymi centralnymi długościami fali i relatywnymi błędami w długości fali: kanał 1 480.91 nm i 23.22%, 2 - 488.67 nm i 13.83%, 3 - 496.68 nm i 11.85%, 4 - 504.96 nm i 8.2%, 5 - 513.52 nm i 6.37%, 6 - 522.37 nm i 5.16%, 7 - 531.54 nm i 6%, 8 - 541.03 nm i 5.49%, 9 - 550.87 nm i 4.95%, 10 - 561.07 nm i 3.88%, 11 - 571.65 nm i 3.57%, 12 - 582.65 nm i 3.59%, 13 - 594.07 nm i 3.95%, 14 - 605.95 nm i 3.06%, 15 - 618.32 nm i 2.64%, 16 - 631.2 nm i 2.36%, 17 644.63 nm i 2.46%, 18 - 658.64 nm i 2.47%, 19 - 673.28 nm i 2.37%, 20 - 688.58 nm i 2.34%, 21 - 704.6 nm i 2.3%, 22 - 721.37 nm i 2.51%, 23 - 738.97 nm i 2.22%, 24 - 757.44 nm i 2.48%, 25 - 776.86 nm i 2.17%, 26 - 797.31 nm i 1.86%, 27 - 818.85 nm i 2%, 28 - 841.6 nm i 1.97%, 29 865.65 nm i 1.9%, 30 - 891.11 nm i 1.87%, 31 - 918.11 nm i 4.38%, oraz 32 - 946.8 nm i 19.26%. Rozdzielczość przestrzenna wynosiła 200 m z orbity roboczej. Jednorazowo obrazowany był pas terenu o szerokości 25.6 km. Dane te odniesione do trójwymiarowych obrazów powierzchni uzyskanych przez kamerę CCD pozwalały na badania geologii powierzchni Księżyca.
Detektor CCD pracował w trybie trybie Pushbroom. Obraz był tworzony linia po linii w czasie ruchu orbitalnego statku. Znajdował się w prostopadłościennej obudowie wraz z elektroniką odzyskiwania informacji oraz elektroniką kontrolną. System elektroniczny interferometru pozwalał na zarządzanie dostarczanymi danymi, wykonywanie komend oraz kontrolę stanu urządzenia. Komunikował się z systemem zarządzania danymi instrumentów naukowych sondy (Payload Data Management System - PDMS).
Obróbka danych z instrumentu obejmowała odjęcie prądu ciemnego, relatywną kalibrację, rekonstrukcję spektrum, kalibrację radiometryczną i normalizację fotometryczną. Celem kalibracyjnym w czasie analiz danych był relatywnie jednorodny obszar wokół strefy lądowania Apollo 16.
Urządzenie OIS zostało wykorzystano również w misji Chang'e 2. Usunięto z niego interferometr IM, a kamerę zoptymalizowano do wysokorozdzielczego obrazowania powierzchni z niższej orbity.