Polskie Forum Astronautyczne
Astronautyka => Merkury i Wenus => Wątek zaczęty przez: Matias w Listopad 14, 2010, 00:32
-
Historyczny materiał ukazujący nam obrazy Wenus z 1974 roku. Nagrała je sonda Mariner 10. Smacznego :)
http://www.venus.wisc.edu/anim_mariner10.html
-
Zdjęcia Wenus z Marinera 10 nadal są jednymi z najlepszych obrazów powłoki chmur w zakresie widzianlnym. Całość materiału jest w PDS, ale ludzie obrabiający zdjęcia jakoś mało się tym interesowali.
-
Jakiś czas temu na NASA Images pojawiły się skany "zdjęć" Wenus z fotopolarymetru obrazującego sondy Pioneer Venus Orbiter. Tutaj mamy ich nieco obrobione wersje:
http://www.astrosurf.com/nunes/explor/explor_pvenus.htm
Oryginalnych danych z tego instrumentu niestety prawdopodobnie nie ma. Zresztą dane z fotopolarymetrów Pioneerów 10, 11 i Venus Orbiter chyba nie były archiwizowane w wersji cyfrowej (z 10 i 11 nawet na pewno), ale drukowane w postaci linijek numerów na papierze, bo zapis na taśmach był wtedy drogi. Może kiedyś to wypłynie z jakiegoś zapomnianego zasobu archiwalnego. W PDSsie są dane z radaru, z instrumentów do badań otoczenia i ze spektrometru UV (Link 1 (http://pds.nasa.gov/tools/data-search/search.jsp?q=venus&f.facet_target.facet.prefix=3%2Cplanet%2Cvenus%2C&fq=facet_target%3A%222%2Cplanet%2Cvenus%22&fq=facet_mission%3A%221%2Cpioneer_venus%22&f.facet_mission.facet.prefix=2%2Cpioneer_venus%2C), Link 2 (http://pds.nasa.gov/tools/data-search/search.jsp?q=venus&f.facet_target.facet.prefix=3%2Cplanet%2Cvenus%2C&fq=facet_target%3A%222%2Cplanet%2Cvenus%22&fq=facet_mission%3A%221%2Cpre-magellan%22&f.facet_mission.facet.prefix=2%2Cpre-magellan%2C)).
Misja była bardzo ciekawa. Opisy można znaleźć w dwóch pracach:
Colin L., Hall C. F. 1977. The Pioneer Venus Program. Space Science Reviews. 20. 283-306.
Colin L., Hunter D. M. 1977. Pioneer Venus Experiment Descriptions. 1977. Space Science Reviews. 20. 451-525.
-
Na Wenus właśnie ZSRR jako pierwszy dotarł na jej powierzchnię. Orbitery Mars, przynajmniej niektóre weszły jako pierwsze, obok Marinerów na orbitę Czerwonej Planety. Fakt, że efektów naukowych wielkich nie było. Ale zauważ to były lata 70te i obok USA ZSRR jako jedyny wówczas coś takiego robił. Szkoda, że w ZSRR i Rosji przerwali dalsze doskonalenie sond kosmicznych. Kto wie, jeśliby się uparli z doskonaleniem techniki co w latach 80 i 90tych mogłoby wylądować na Marsie. Z Wenus poszło im o wiele lepiej, najlepiej ze wszystkich, przynajmniej jak do tej pory :) I chyba nikt szybko sowieckich towarzyszy nie pobije.
Z doskonaleniem techniki cały problem polegał na tym, że tam nigdy nie było do tego woli. Nawet Korlowew w czasie prac na N1 pisał do polityków, że nic nie działa tak jak należy bo nie ma awioniki porównywalnej z zachodnią i trzeba nad tym pracować. Oczywiście nie było żadnego odzewu, skutki są znane, a i do tej pory takową awioniką Rosja nie dysponuje.
-
Z Wenus poszło im o wiele lepiej, najlepiej ze wszystkich, przynajmniej jak do tej pory :)
Pojedyncza sonda Pioneer Venus Orbiter dostarczyła dużo więcej danych niż wszystkie sowieckie orbitery Wenus razem wzięte których łączny czas trwania misji nie przekroczył 2 lat gdy tymczasem PVO działał aż 14 lat badając wenusjańską atmosfere a przede wszystkim tworząc pierwszą globalna mape radarową 93% powierzchnii planety(dokładniejszą wykonała jedynie sonda Magellan).Sowieci górowali tym że jako jedyni miękko lądowali na Wenus i zebrali w ten sposób sporo przydatnych informacji.
I chyba nikt szybko sowieckich towarzyszy nie pobije.
Niby dlaczego?To że Amerykanie nie lądowali na Wenus wynikało z niewysyłania tam lądowników(nie było to nigdy priorytetem).Gdyby chcieli to by pewnie tego dokonali tymbardziej że na Marsie posiadającym dużo rzadszą atmosfere udawało im się to wielokrotnie w przeciwienstwie do "towarzyszy"
-
Pojedyncza sonda Pioneer Venus Orbiter dostarczyła dużo więcej danych niż wszystkie sowieckie orbitery Wenus razem wzięte których łączny czas trwania misji nie przekroczył 2 lat gdy tymczasem PVO działał aż 14 lat badając wenusjańską atmosfere a przede wszystkim tworząc pierwszą globalna mape radarową 93% powierzchnii planety(dokładniejszą wykonała jedynie sonda Magellan).Sowieci górowali tym że jako jedyni miękko lądowali na Wenus i zebrali w ten sposób sporo przydatnych informacji.
Orbitery były tylko cztery, reszta to przeloty. A i tak głównie rejestrowane było promieniowanie słoneczne i kosmiczne, po najmniejszej linii oporu. Poza tym próbniki atmosferyczne Pioneer Venus dostarczyły więcej przydatnych danych o atmosferze niż próbniki i lądowniki Wenera. Jeden próbnik pracował nawet na powierzchni. A Magellan wykonał kompetentniejszą mapę radarową niż dwie Wenery radarowe, nie mówiąc o rozdzielczości.
Niby dlaczego?To że Amerykanie nie lądowali na Wenus wynikało z niewysyłania tam lądowników(nie było to nigdy priorytetem).Gdyby chcieli to by pewnie tego dokonali tymbardziej że na Marsie posiadającym dużo rzadszą atmosfere udawało im się to wielokrotnie w przeciwienstwie do "towarzyszy"
A no właśnie, był tylko Mariner 1 (nieudany start) i 2 do przetestowania technologii w lotach planetarnych (w końcu Wenus to najbliższy i najłatwiejszy cel) oraz Mariner 5, zrobiony z części zapasowych dla Marinera 3 i 4.
-
Z Wenus poszło im o wiele lepiej, najlepiej ze wszystkich, przynajmniej jak do tej pory :)
Pojedyncza sonda Pioneer Venus Orbiter dostarczyła dużo więcej danych niż wszystkie sowieckie orbitery Wenus razem wzięte których łączny czas trwania misji nie przekroczył 2 lat gdy tymczasem PVO działał aż 14 lat badając wenusjańską atmosfere a przede wszystkim tworząc pierwszą globalna mape radarową 93% powierzchnii planety(dokładniejszą wykonała jedynie sonda Magellan).Sowieci górowali tym że jako jedyni miękko lądowali na Wenus i zebrali w ten sposób sporo przydatnych informacji.
I chyba nikt szybko sowieckich towarzyszy nie pobije.
Niby dlaczego?To że Amerykanie nie lądowali na Wenus wynikało z niewysyłania tam lądowników(nie było to nigdy priorytetem).Gdyby chcieli to by pewnie tego dokonali tymbardziej że na Marsie posiadającym dużo rzadszą atmosfere udawało im się to wielokrotnie w przeciwienstwie do "towarzyszy"
Mówienie że Pionier Venus Orbiter wykonał najdokładniejsze radarowe obrazy powierzchni Wenus do czasu Magellana to po prostu nie prawda - jego radiolokator uśredniał dane wysokościowe z obszaru co najmniej kilku kilkometrów - za jego pomocą rozpoznano tylko ogólny zarys rzeźby Wenus z rozmieszczeniem największych form takich jak wąwozy czy łańcuchy górskie, pierwsze obrazy przedstawiające zastygłe potoki lawy czy obrazy wulkanów (gdzie szło poznać że to wulkany) oraz samo odkrycie tesser i "pajęczaków" zawdzięczamy Wenerom 15 i 16 co by nie mówić o ich hmm. prostocie.
Oczywiście zgoda że Magellan pobił ic h wyniki na głowę.
Nie zgadzam się tez z takim prostym porówaniem że PVO przesłał więcej danych niż wszystki Wenery razem wziętę!. Oczywiście to prawda w sensie samej ilości bitów, ale bit bitowi nierówny bo 1 000 000 TB zdjęć chmur Wenus jest cenne z punktu badań jej atmosfery ale bezwartościowe wobec 7 kB danych ze spektrometrów X - gamma badających właściwości gruntu Wenus (o ile kogoś interesuje nie grunt ale atmosfera)
Jak dla mnie dane z pojazdów ZSRR i USA pięknie się zazębiały i niezależnie od ilości danych w sposób ciągły z misji na misję pięknie pogłębiały naszą wiedzę o tej planecie.
-
Nie zgadzam się tez z takim prostym porówaniem że PVO przesłał więcej danych niż wszystki Wenery razem wziętę!. Oczywiście to prawda w sensie samej ilości bitów, ale bit bitowi nierówny bo 1 000 000 TB zdjęć chmur Wenus jest cenne z punktu badań jej atmosfery ale bezwartościowe wobec 7 kB danych ze spektrometrów X - gamma badających właściwości gruntu Wenus (o ile kogoś interesuje nie grunt ale atmosfera)
Jak dla mnie dane z pojazdów ZSRR i USA pięknie się zazębiały i niezależnie od ilości danych w sposób ciągły z misji na misję pięknie pogłębiały naszą wiedzę o tej planecie.
PVO był misją ściśle aeronomiczną (http://en.wikipedia.org/wiki/Aeronomy) i nawet obrazowanie chmur było tylko funkcją wtórną. Radzieckie sondy dostarczyły w tym zakresie bardzo ograniczonych danych i o tym jest tutaj mowa.
Mówienie że Pionier Venus Orbiter wykonał najdokładniejsze radarowe obrazy powierzchni Wenus do czasu Magellana to po prostu nie prawda - jego radiolokator uśredniał dane wysokościowe z obszaru co najmniej kilku kilkometrów - za jego pomocą rozpoznano tylko ogólny zarys rzeźby Wenus z rozmieszczeniem największych form takich jak wąwozy czy łańcuchy górskie, pierwsze obrazy przedstawiające zastygłe potoki lawy czy obrazy wulkanów (gdzie szło poznać że to wulkany) oraz samo odkrycie tesser i "pajęczaków" zawdzięczamy Wenerom 15 i 16 co by nie mówić o ich hmm. prostocie.
Oczywiście zgoda że Magellan pobił ic h wyniki na głowę.
Co do mapowania radarowego chodzi o to, że Wenery uzyskały obrazy SAR jednie 25% powierzchni, od 25-30st N do bieguna północnego.
Jak dla mnie dane z pojazdów ZSRR i USA pięknie się zazębiały i niezależnie od ilości danych w sposób ciągły z misji na misję pięknie pogłębiały naszą wiedzę o tej planecie.
Zazębiały się Wenery 15 i 16 oraz Magellan. Nawet w zespole radzieckim obecni byli Amerykanie, a w zespole Magellana - Rosjanie. Inne badania nie miały ze sobą wiele wspólnego.
-
Co z tego że Wenery objeły badaniami znacznie mniejszy teren niż PVO (taką im orbitę ruscy wybrali) nie zmienia to faktu że na zbadanym obszarze (a sięgał on nawet za równik na półkulę południową tyle że tam rozdzielczość obrazów już nie powalała i te lepsze od PVO faktycznie obejmują rejony na wyższych szerokościach afrodyto(?)graficznych) - jak nie wierzysz to na mentallandscape.com są obrazy radarowe Wener zamieszczone.
Co do zazębiania to widzę że Ty zrozumiałeś to węższym zakresie niż ten o który mi chodziło - badania atmosfery, obrazy radarowe, badania gruntu, to faktycznie różna bajka ale chodziło mi o to żed każda misja zwiększała naszą wiedzę o planecie w różnych jej aspektach i tak z misji na misję wiedza o Wenus rosła niezależnie od tego kim był "dostawca".
-
Nie widzę, żeby przechodziło coś dalej niż za 25stN. Na załączonym rysunku pierwsze kółko to 25st, a drugie - 30st.
Cały problem z badaniami Wenus polega na tym, że nigdy nie były one prowadzone systematycznie, tak jak badania Marsa. Z sond amerykańskich reprezentatywne dane dostarczyły tylko Pioneer Venus i Magellan, dwa Marinery były raczej misjami inżynieryjnymi. Sowieckie natomiast posiadały wiele instrumentów pozbieranych po różnych instytutach (głównie do promieniowania) i prowizoryczną awionikę, w związku z czym również nie mogły zebrać wielu informacji.
-
Byko zaczęło się od tego co napisał ekoplaneta: "(Sowietom) Z Wenus poszło im o wiele lepiej, najlepiej ze wszystkich, przynajmniej jak do tej pory "
Z tym nie mogłem się zgodzić i się nie zgodze przynajmniej w dużej części.Może nie wyraziłęm się precyzyjnie co do PVO,oczywiście chodziło o pierwszą globalną mape radarową a nie najdokładniejsza w sensie rozdzielczości(w końcu ta misja startowała 5 lat przed Wenerami 15 i 16).Jednak to co osiągnął PVO i Magellan w wielu aspektach jest dużo bardziej wartościowe niż cały program Wenera który był oczkiem w głowie ZSRR i nawet na tym polu nie osiągnęli oni jakiejś znacznej przewagi nad Amerykanami.A tak w ogóle mnie zastanawia jeszcze jedno-trwałość sowieckich sond kosmicznych.Z tego co wiem najdłużej działały Wegi niecałe 2.5 roku od wystrzelenia,natomiast PVO prawie 14 lat,nie wspominając o Pioneerach 10 i 11 (31 i 22 lata) czy Voyagerach (35 lat) i wielu innych.To również pokazuje które misje są bardziej wartościowe.
-
Żywotność ograniczał głównie zapas gazu do kontroli orientacji, sondy sowieckie nie miały kół reakcyjnych.
-
Nie widzę, żeby przechodziło coś dalej niż za 25stN. Na załączonym rysunku pierwsze kółko to 25st, a drugie - 30st.
Cały problem z badaniami Wenus polega na tym, że nigdy nie były one prowadzone systematycznie, tak jak badania Marsa. Z sond amerykańskich reprezentatywne dane dostarczyły tylko Pioneer Venus i Magellan, dwa Marinery były raczej misjami inżynieryjnymi. Sowieckie natomiast posiadały wiele instrumentów pozbieranych po różnych instytutach (głównie do promieniowania) i prowizoryczną awionikę, w związku z czym również nie mogły zebrać wielu informacji.
http://www.mentallandscape.com/V_RadarMapping.htm
hmm.... przyznaję coś mi się przewidziało z tym sięgnieciem Wener za równik - w załaczeniu link do krótkiej historii badań radarowych Wenus.
-
Żywotność ograniczał głównie zapas gazu do kontroli orientacji, sondy sowieckie nie miały kół reakcyjnych.
Vikingi też nie miały i używały silniczków na sprężony azot a "2" działała aż do 1980 to raczej jeden z powodów.
-
Byko zaczęło się od tego co napisał ekoplaneta: "(Sowietom) Z Wenus poszło im o wiele lepiej, najlepiej ze wszystkich, przynajmniej jak do tej pory "
Z tym nie mogłem się zgodzić i się nie zgodze przynajmniej w dużej części.Może nie wyraziłęm się precyzyjnie co do PVO,oczywiście chodziło o pierwszą globalną mape radarową a nie najdokładniejsza w sensie rozdzielczości(w końcu ta misja startowała 5 lat przed Wenerami 15 i 16).Jednak to co osiągnął PVO i Magellan w wielu aspektach jest dużo bardziej wartościowe niż cały program Wenera który był oczkiem w głowie ZSRR i nawet na tym polu nie osiągnęli oni jakiejś znacznej przewagi nad Amerykanami.A tak w ogóle mnie zastanawia jeszcze jedno-trwałość sowieckich sond kosmicznych.Z tego co wiem najdłużej działały Wegi niecałe 2.5 roku od wystrzelenia,natomiast PVO prawie 14 lat,nie wspominając o Pioneerach 10 i 11 (31 i 22 lata) czy Voyagerach (35 lat) i wielu innych.To również pokazuje które misje są bardziej wartościowe.
Może i działają znacznie dłużej ale cokolwiek o chemiźmie czy choćby wyglądzie powierzchni Wenus wiemy dzięki Wenerom a ani Pioniery (jeden na Wenus wylądował!) ani Voyagery nie dostarczyłyby tych danych choćby działały 100 lat bo po prostu nie były do tego stworzone, dlatego nie dziwię się Ekoplanecie że chciałby powrotu ruskich na Wenus - ja tez cieszyłem się na Wenerę-D zdając sobie jednocześnie sprawę jak nierealne są te nadzieje - już przed startem Fobos-Grunta przeczuwałem dość dobrze (i n atym forum nie ja jeden) jaki będzie finał misji - chociaż liczyłem że skończy przynajmniej jak Fobos-2 w 1989 a nie tak głupio. Moja obecna opinia o ruskiej "automatyce" o której tak zabawnie pisał Pielewin w opowiadaniu "Omon Ra" (polecam!) jest taka że gdyby zaczeli wysyłać dosłownie repliki Wener i Łun z czasów ZSRR to coś by może przynajmniej zbadali - nawet gdyby to był odczyt promieniowania koszmicznego;)
-
Polecam do obejrzenia panoramy wykonane z powierzchni Wenus oraz z jej orbity:
http://www.mentallandscape.com/V_DigitalImages.htm
To niesamowite, że w takim piecu jak Wenus można w ogóle robić zdjęcia fotograficzne ::)
Ciekawe, kto, kiedy i na jak długo wyśle na powierzchnię wenus kolejną sondę. Ciekawe czy udałoby się tam utrzymać łazika, przynajmniej na miesiąc przy życiu?
Myślę, że Mars, Tytan oraz Wenus to najciekawsze oczywiście razem z Ziemią, globy w naszym Układzie Słonecznym. Dla tych globów warto by prowadzić systematyczne i ciągłe badania, zarówno z orbity jak i z powierzchni, bo ciągle się tam coś dzieje ......
-
Wracając do obrazów radarowych z Wener. Nie ma ich w PDS, chociaż w latach 90-tych były rozpowszechniane przez NSSDC na płytach CD. W internecie są za to opracowane na ich podstawie mapy, wydane przed USGS przed misją Magellan.
Mapa geologiczna (tylko Wenery)*:
http://www.lpi.usra.edu/resources/venus_maps/2059/
Mapa topograficzna (Wenera 15 i 16 z kontekstem PVO):
www.lpi.usra.edu/resources/venus_maps/2041_1/
Mapa reliefowa cieniowana (Wenera 15 i 16 z kontekstem PVO)**:
http://www.lpi.usra.edu/resources/venus_maps/2041_2/
Mozaika radarowa (tylko Wenery):
http://www.lpi.usra.edu/resources/venus_maps/2041_3/
----------------
*Uproszczona wersja została zamieszczona w wydanym u nas Atlasie Układu Słonecznego NASA.
**Kawałek tej mapy jest pokazany w Atlasie jako przykład metody wykonywania map cieniowanych.
-
Dzięki za te mapki Wener. W weekend chętnie je przestudiuję 8)
-
Tutaj jest cały ,,bukiet" map Wenus tych radarowych oraz następnie przerabianych np. reliefowych i cieniowanych :D
http://www.lpi.usra.edu/resources/venus_maps/
Czegoś takiego wcześniej mi brakowało 8)
-
Tu jest jeszcze atlas z nazwami, podzielony na standardowe kwadranty kartograficzne. Szkoda, że w stosunkowo niskiej rozdzielczości.
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Page/venus1to5m_Radar
-
Mam zagadkę (sam nie mogę jakoś jej podołać) dotyczy ona misji Wega-1/2. Chodzi mi o lądowniki tych sond - jak długo pracowały na powierzchni Wenus (planetary landers & entry probes podaje dla Wegi 1 zaledwie - w stosunku do innych lądowników tego typu - 20 min. a dla Wegi 2 widnieje tam - ?) druga sprawa to zainstalowane na pierścieniu amortyzującym urządzenie wiertniecze - wiecie może jakie były plany a jak wypadły te wiercenia w praktyce (np. na ile cm. głębokości udało im sie zejść). z góry dziękuję.
-
Mam zagadkę (sam nie mogę jakoś jej podołać) dotyczy ona misji Wega-1/2. Chodzi mi o lądowniki tych sond - jak długo pracowały na powierzchni Wenus (planetary landers & entry probes podaje dla Wegi 1 zaledwie - w stosunku do innych lądowników tego typu - 20 min. a dla Wegi 2 widnieje tam - ?) druga sprawa to zainstalowane na pierścieniu amortyzującym urządzenie wiertniecze - wiecie może jakie były plany a jak wypadły te wiercenia w praktyce (np. na ile cm. głębokości udało im sie zejść). z góry dziękuję.
Szkoda, że lądowniki Vega nie miały kamer ::) Może i na nich zobaczylibyśmy wenusjańskiego skorpiona? :P ;D
-
Kamer nie miały, bo lądowały w nocy. A było tak dlatego, że balony mogły pracować tylko w chłodniejszych nocnych temperaturach. Po wejściu na stronę dzienną pękały.
-
Kamer nie miały, bo lądowały w nocy. A było tak dlatego, że balony mogły pracować tylko w chłodniejszych nocnych temperaturach. Po wejściu na stronę dzienną pękały.
To przynajmniej wiadomo, czemu klamer nie miały.
Ciekawe kiedy dostaniemy kolejną porcję zdjęć z powierzchni Wenus? Chyba nie szybko....... ::)
-
Kamer nie miały, bo lądowały w nocy. A było tak dlatego, że balony mogły pracować tylko w chłodniejszych nocnych temperaturach. Po wejściu na stronę dzienną pękały.
Serio pękały ?- ale nie od razu czytałem ("Wenus siostra Ziemi") że działały także na stronie dziennej - no przynajmniej ją osiągneły (pewnie tak od razu nie pękły jak wampir na słoneczku;) inna sprawa to to że faktycznie nie wyrobiły "normy" 48 godz. jeden balon padł po 46 a drugi po 47 godz. (piszę z pamięci więc ewentualne błędny są moje własne).
Ale dla mnie ciekawsze są lądowniki tej misji bardzo mało o nich wiem, w tym samym źródle co powyżej pisał Brzostkiewicz że pomiary gruntu wykazały małą zawartość magnezu i dużą glinu (to by chyba - po mojemu- wskazywało na obecność skał kwaśnych typowych dla skorupy kontynentalnej ????) wiem też że spektrometr gamma Wegi 1 włączył się jeszcze w czasie opadania i po lądowaniu działał bardzo krótko, no ale co z reszta eksperymentów ????
-
Odpowiadając na pytania. Lądownik Wega 1 transmitował dane przez 20 minut po lądowaniu, a Wega 2 - przez 22 minuty. Czas ten wynikał z faktu, że dane były transmitowane do sond macierzystych, a te w czasie lądowania znajdowały się po nocnej stronie Wenus i dostępne zasilanie z baterii było mocno ograniczone. Co do wierceń, penetrometr na Wedze 1 nie przeszedł pomyślnie testów przed startem i nie był sprawny (jak to u ruskich). Jednak i tak na wysokości 17 km nastąpiły silne turbulencje, które uaktywniły przyspieszeniomierz włączający instrumenty do pracy na powierzchni,w tym rozkładający penetrometr. Natomiast badania gruntu w przypadku Wegi 2 przebiegły prawidłowo. Jest kilka publikacji na temat składu pierwiastkowego skał, ale nie mam do nich dostępu. Co do balonów, zakończyły one nadawanie po wyczerpaniu się baterii, rzeczywiście przekraczając terminator, ale były zaprojektowane do pracy po stronie nocnej.
Podstawowym źródłem wiedzy jest książka Soviet Robots in the Solar System: Missions, Technologies and Discoveries. Piracki PDF można pobrać stąd:
http://uploaded.net/file/euh1kn89/1441978976.pdf
-
Żeby było fajniej, w książce Russian Planetary Exploration: History, Development, Legacy, Prosopects pisze, że czasy trwania transmisji nie są jasne.
-
Odpowiadając na pytania. Lądownik Wega 1 transmitował dane przez 20 minut po lądowaniu, a Wega 2 - przez 22 minuty. Czas ten wynikał z faktu, że dane były transmitowane do sond macierzystych, a te w czasie lądowania znajdowały się po nocnej stronie Wenus i dostępne zasilanie z baterii było mocno ograniczone. Co do wierceń, penetrometr na Wedze 1 nie przeszedł pomyślnie testów przed startem i nie był sprawny (jak to u ruskich). Jednak i tak na wysokości 17 km nastąpiły silne turbulencje, które uaktywniły przyspieszeniomierz włączający instrumenty do pracy na powierzchni,w tym rozkładający penetrometr. Natomiast badania gruntu w przypadku Wegi 2 przebiegły prawidłowo. Jest kilka publikacji na temat składu pierwiastkowego skał, ale nie mam do nich dostępu. Co do balonów, zakończyły one nadawanie po wyczerpaniu się baterii, rzeczywiście przekraczając terminator, ale były zaprojektowane do pracy po stronie nocnej.
Podstawowym źródłem wiedzy jest książka Soviet Robots in the Solar System: Missions, Technologies and Discoveries. Piracki PDF można pobrać stąd:
http://uploaded.net/file/euh1kn89/1441978976.pdf
Serdeczne dzięki - zwłaszcza za kolejną książkę ;)
-
Swoją drogą ciekawa sprawa, że mimo zimnej wojny balony były śledzone przez DSN, a w JPL bili brawa tak jak teraz przy lądownikach marsjańskich. A transmisja z przelotu koło komety Halleya leciała na żywo w amerykańskiej telewizji. No i dane z przelotu są zarchiwizowane z PDS, tak jak dane z Phobosa 2.
-
Swego czasu Ekoplaneta podal link do wenusjanskich panoram, natomiast istnieja gdzies w internecie panoramki "wyprostowane" tj.pozbawione tego kata, z ktorego byly oryginalnie lapane przez kamery ladownikow. Czy ktos z Was natknal sie moze na nie? Osobiscie kiedys trafilem na nie, ale potem nie powtorzylem juz sukcesu...
-
http://www.strykfoto.org/venera.htm
http://planetimages.blogspot.com/2011_08_01_archive.html
http://www.mentallandscape.com/C_Venera_Perspective.jpg
-
Swego czasu Ekoplaneta podal link do wenusjanskich panoram, natomiast istnieja gdzies w internecie panoramki "wyprostowane" tj.pozbawione tego kata, z ktorego byly oryginalnie lapane przez kamery ladownikow. Czy ktos z Was natknal sie moze na nie? Osobiscie kiedys trafilem na nie, ale potem nie powtorzylem juz sukcesu...
Use google
-
Swoją drogą ciekawa sprawa, że mimo zimnej wojny balony były śledzone przez DSN, a w JPL bili brawa tak jak teraz przy lądownikach marsjańskich. A transmisja z przelotu koło komety Halleya leciała na żywo w amerykańskiej telewizji. No i dane z przelotu są zarchiwizowane z PDS, tak jak dane z Phobosa 2.
Zimna wojna zimną wojną a (może trochę dla propagandy) oni czasem ze soba współpracowali - nie tylko przy śledzeniu balonów Wegi 1-2 ale i w misji Fobos-1-2 (też chyba mieli im DSN-u użyczyć) a także przy spotkaniu Voyagera-2 z Neptunem ruscy byli chyba zaproszeni do JPL.
-
Ciekawe jest co wymusiło, że kamery na lądownikach były zwrócone w dół na powierzchnię koło sondy. Wenery 13 i 14 miały dwie kamery, więc można było jedną skierować na horyzont (przynajmniej tak jak na Łunochodach), a drugą pozostawić tak jak była, żeby mogła sfotografować penetrometr i dostarczyć kontekstu dla analizowanej próbki.
-
Ciekawe jest co wymusiło, że kamery na lądownikach były zwrócone w dół na powierzchnię koło sondy. Wenery 13 i 14 miały dwie kamery, więc można było jedną skierować na horyzont (przynajmniej tak jak na Łunochodach), a drugą pozostawić tak jak była, żeby mogła sfotografować penetrometr i dostarczyć kontekstu dla analizowanej próbki.
Tablice do kalibracji kamer na pierścieniu amortyzujacym? chęć zaobserwowania struktury gruntu z jak najmniejszej odległosci (lądownik mógł ją poruszyć i poprzez to można było wysnuc wnioski o jego właściwościach mechanicznych - Apollo 11 miał specjalną kamerę do robienia zdjęć gruntu)? mechanizm obrotu kamery za tą osłoną (mogła chyba tylko w lewo-prawo - cos podobnego było ze zdjęciami z Łuny 20) ? w przypadku Wener 11-14 chęć obserwacji borowania skał za pomoca aparatu na pierścieniu amortyzującym ?
tak zgaduję....
Zreszta i tak fragment horyzontu było widać rozwaliły mnie głownie obrazy horyzontu z Wener 9 i 10 bo na takie sie jeszcze nie natknełem - bomba Wenera 9 naprawdę wylądowała koło wielkiej góry!
-
Jak mogło wyglądać lądowisko Wenery 9, która wylądowała w 1975 roku?
Z archiwalnych zdjęć niejaki Ted Stryk wykonał obróbkę zdjeć oraz podkoloryzował.
http://www.planetary.org/multimedia/space-images/venus/standing-on-venus-with-venera-9.html
Efekt jest taki:
(http://planetary.s3.amazonaws.com/assets/images/2-venus/20140723_v9rectifiedtf8.png)
(http://planetary.s3.amazonaws.com/assets/images/2-venus/20140723_venera9colorfcf.png)
Wychodzi na to, że jest tam niezłe zwałowisko kamieni. Szczęście, że sonda nie walneła w któryś z głazików i się nie uszkodziła!
Obrobione i podkolorowane panoramki dla lądowiska Wenery 10:
(http://planetary.s3.amazonaws.com/assets/images/2-venus/20140723_venera10tf.png)
(http://planetary.s3.amazonaws.com/assets/images/2-venus/20140723_venera10tfcfb.png)
http://www.planetary.org/multimedia/space-images/venus/standing-on-venus-with-venera-10.html
-
Opis od autora:
http://planetimages.blogspot.com/2014/07/standing-on-venus-in-1975.html
-
Piękna równina bazaltowa, zwłaszcza ta z kamer venera 10. Scenka z v9 przypomina mi lekko lądowisko Pathfinder 'a, ale oczywiście w tym przypadku o innej charakterystyce/pochodzeniu.
-
Fotki naprawdę robią wrażenie ; szkoda , że poza orbiterami nic się na szykuje z lądownikami wenusjańskimi :(
-
Fotki naprawdę robią wrażenie ; szkoda , że poza orbiterami nic się na szykuje z lądownikami wenusjańskimi :(
... o ile dobrze kojarze, to w latach 202x cos w tamta strone mialo poeciec. W kazdym razie prawie wszystkie misje jakie aktualnie leca w kosmos przelatuja w poblizu, wice na brak danych nie ma co narzekac;-) Paradoksalnie, nie ma rozwiazan, ktore dzialalyby dobrze na powierzchni w tych warunkach, wlasciwie dowolne panstwo, ktore zaczeloby prowadzic w tej kwestia badania, (starczy tylko dostepnosc pieca hutniczegow poblizu;-) ) mogloby byc w tej kwestii liderem;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
-
Żadne misje do Wenus nie są planowane, orbitery też.
-
Żadne misje do Wenus nie są planowane, orbitery też.
... ale przeloty beda. No i w przyszlym roku ma tam "dotuptacj" japonski akatsuki;-) A co do ladownika, musialbym poszukac, ostatnio na cos sie natknalem, ale informacje musialbym zweryfikowac ... Mysle, ze poza japonskim projektem "Venus ballon"
warto tez popatrzec co mozliwe, ze sie pojawi ze strony ESA i Rosji:
http://www.lpi.usra.edu/vexag/meetings/archive/vexag_11/presentations/1120-0945-Wilson.pdf (http://www.lpi.usra.edu/vexag/meetings/archive/vexag_11/presentations/1120-0945-Wilson.pdf)
Z powazaniem
Adam Przybyla
-
Z przelotów będzie tylko BepiColombo i Solar Orbiter. Oba praktycznie nie będą mogły prowadzić obserwacji.
-
Dokładnie. Cały problem z Wenus wynika stąd, że nie da się jej efektywnie badać "przy okazji", korzystając z przelotów, tak jak w przypadku planet zewnętrznych czy np. asteroid i komet. O ile w przypadku innych ciał można efektywnie użyć do tego aparatury do badań teledetekcyjnych (kamery, spektrometry), projektowanej dla innych obiektów docelowych, to tu mamy porażkę poza badaniami zewnętrznych warstw atmosfery. W dodatku najważniejsze cele badawcze wewnątrz orbity Wenus, czyli Merkury (w minimalnym stopniu) i Słońce (całkowicie) też w znacznej mierze wymagają specyficznych, "dedykowanych" przyrządów. Po drugie, jak Scorus zauważył, mało co tam w ogóle lata -misje te są piekielnie kosztowne z powodu dużego deltaV i sporych handicapów konstrukcyjnych spod znaku "lot w stronę piekarnika".
Ta więc na razi nic nie leci, poza pracami studyjnymi w głowach inżynierów, niektóre b. ciekawe:
http://www.lpi.usra.edu/vexag/resources/missions/
Szczególnie podoba mi się VITAL jako bardzo realistyczny (w odróżnieniu od nazbyt śmiałych koncepcji łazików wenusjańskich):
http://www.lpi.usra.edu/vexag/reports/VITaL_FINAL_040809.pdf
Niby koncepcja rodem z Wienier-y i Pioneer Venus Probe, ale w prosty sposób chcą lądować w interesującym geologicznie, nierównym terenie. Co daje nowe możliwości badawcze w stosunku do tamtych projektów.
Pozdrawiam
-J.
-
Widzac pomysly z roznych agencji, to chyab 100% poleci jakis balonik. To moze byc niesamowita misja. Ciekawe kiedy takle cos poleci.Z powazaniem
Adam Przybyla
-
To bardzo możliwe, bo w klasycznej wersji (wysoko w atmosferze, ok. 50km) taka misja jest prosta technologicznie (ziemskie warunki klimatyczne, pomijając kwaśne chmury), a raz już to było robione (Vega). Kilka agencji kosmicznych (NASA i ESA) faktycznie studiuje właśnie takie projekty z trochę bardziej zaawansowanym instrumentarium, tak jak piszesz. Tyle, że z takiej wysokości badamy tylko atmosferę. Zejście pod poziom chmur to już piekarnik, choć słabszy niż na powierzchni.
W moim subiektywnym przekonaniu najciekawszym zagadnieniem badawczym jest jednak geologia wenusjańska. Tu do dyspozycji mamy tylko radary (orbita) no i lądowniki (smażone na szybko, niestety). Chyba, żeby podejść do zagadnienia w sposób bardziej specjalizowany. Np. wydaje mi się, że względnie łatwo byłoby obadać wstępnie sejsmikę Wenus, przy pomocy serii prostych ładowników-sejsmometrów, o autonomii liczonej w tygodniach czy miesiącach -kosztem wywalenia z nich całej awioniki. Byłby tylko sejsmometr, bateria np. sodowo-siarkowa (temperatura pracy zbliżona do warunków wenusjańskich) stanowiąca większa część takiego payload'u i prosty nadajnik małej mocy oparty na elementach zdolnych do pracy w temp. 500st. C (na lampach elektronowych). Odpowiednia technologia właściwie istnieje, od wspomnianych baterii Na/S po elementy elektroniczne z ceramiki i metalu sprzed epoki tranzystorów, stosowane np. w zapalnikach radarowych artyleryjskich pocisków plot. z końca IIWŚ. Odporność na wysokie przeciążenia przetestowana ;)
Pozdrawiam
-J.
-
Czyli mowisz zrobienie takiego lazika jets w zasiegu np. zespolu kilku upartych stdentow? BTW, pod chmurami to jest w granicach 100stC to nawet nasza elektronika by w miare spokojnie to zniosla;-)
(http://www.open.edu/openlearn/sites/www.open.edu.openlearn/files/imported/o_35134/gower_Ven-atmos-profile-CM.jpg)
Z powazaniem
Adam Przybyla
-
Żadne misje do Wenus nie są planowane, orbitery też.
To już kolejnej Wenery (dawniej nazywanej Wenera 2016) Rosjanie nie wyślą? Tak się załamali wpadką z Fobosem. Myślałem, że misję jedynie przesunięto w czasie ...
Sprawdziłem na stronie Waldka:
http://lk.astronautilus.pl/sondy/index.html
I tej nowej Wenery nie ma :'(
A na przyszłą misję poleciłbym powtórkę z Magellana. Warto byłoby porównać co się zmieniło przez te 20 lat. Czy zachodzi dziś aktywna działalność wulkaniczna na planecie? Na ile Wenus jest aktywna geologicznie, jak szybko zmienia się jej powierzchnia?
Oczywiście na misję powierzchniową i balonową też czekam z utęsknieniem. Kiedyś nie przepadałem za Wenus. Ale dziś myślę, że pomimo, że dla ludzi i i ziemskich stworzeń to wizytówka piekła, ale w tak egzotycznych warunkach warto prowadzić badania, być może które dadzą jakieś przesłanki na naturę egzoplanet i ewentualnej obecności egzotycznych form życia....
-
Cos mi sie wydaje, ze rosjanie planowali powtorke misji wenusjanskich, , tak samo zreszta jak powtorke FG ale juz po 2020 roku ...
Z powazaniem
Adam Przybyla
-
Cos mi sie wydaje, ze rosjanie planowali powtorke misji wenusjanskich, , tak samo zreszta ja powtorke FG ale juz po 2020 roku ...
Z powazaniem
Adam Przybyla
no właśnie, mi się też tak wydawało....
-
Mapka pokazująca lądowiska Wener oraz Vegi 1 i 2 wraz z ukształtowaniem powierzchni Wenus:
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/98/VenusLanderTopo.jpg)
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/98/VenusLanderTopo.jpg
Rewelacja :)
P.S. Lądownik Vega 1 w rzeczywistości nie tyle wylądował co walnął w grunt :(
-
Dokładnie 29 lat temu - 4 maja 1989 roku wahadłowiec Atlantis wyniósł na orbitę okołoziemską wenusjańską sondę Magellan :)
-
Dokładnie 29 lat temu - 4 maja 1989 roku wahadłowiec Atlantis wyniósł na orbitę okołoziemską wenusjańską sondę Magellan :)
Na orbitę okołoziemską sondę wenusjańską? Co to za niedorzeczność! :)
A na poważnie - jak wyglądał lot tej sondy z LEO "na Wenus"?
-
Na orbitę okołoziemską sondę wenusjańską? Co to za niedorzeczność! :)
A na poważnie - jak wyglądał lot tej sondy z LEO "na Wenus"?
Tak. Z tego co pamiętam wszystkie sondy wynoszone przez szatle były z członem rakietowym IUS, który to wynosił je z LEO na trajektorie międzyplanetarne :)
Na tym zdjęciu widać IUS przyczepiony do Magellana:
(http://www.nasa.gov/sites/default/files/images/413903main_r_magellan_full.jpg)
https://www.nasa.gov/audience/foreducators/robotics/imagegallery/r_magellan.jpg.html
-
Voyage to Venus: Remembering NASA's Magellan Mission, 30 Years On
By Ben Evans, on August 10th, 2020
Thirty years ago today, on 10 August 1990, a tiny spacecraft arrived at Venus to begin a mission of exploration which would map over 90 percent of its cloud-obscured surface. In doing so, it would reveal tantalizing truths about a planet so similar to Earth in size, yet so different in virtually every other aspect. NASA’s Magellan mission—named for the Portuguese explorer Ferdinand Magellan, who first circumnavigated the globe in the early 16th century—had been launched aboard shuttle Atlantis in May 1989 and required 15 months to reach Venus. It went on to acquire unprecedented Synthetic Aperture Radar (SAR) imagery of craters, volcanoes, flat plains, hills, ridges and other geological features on a world long described as Earth’s “evil twin”. So impressively comprehensive were Magellan’s results that they revealed more about Venus in four short years than had been achieved in centuries of ground-based observation.
Yet Magellan had undergone a complex metamorphosis from the drawing board to launching from Pad 39B at the Kennedy Space Center (KSC) in Florida to orbiting a world so similar to Earth, yet so much a perversion of our blue-and-white paradise. Since the 1960s, it had been recognized that radar could yield crude maps of Venus’ surface, which is hidden from direct view by noxious clouds of sulphuric acid. And it was radar that helped peg the planet’s sidereal “day” at 243 Earth-days and determined its retrograde rotation.
By the end of the 1970s, plans for a Venus Orbiter Imaging Radar (VOIR) had begun in earnest. Had this mission been realized in its original concept, it would have been launched by the Space Shuttle in December 1984, reaching Venus in May 1985 and going on to map around 50 percent of the surface over six months of orbital operations. Unfortunately, VOIR’s hefty price tag caused its expected launch date to slip to no earlier than 1987 and eventually precipitated the program’s cancelation in 1982. (...)
https://www.americaspace.com/2020/08/10/voyage-to-venus-remembering-nasas-magellan-mission-30-years-on/
AA https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3622.msg131701#msg131701
-
Roskosmos udostępnił dokumenty dotyczące programu Webera.
https://lm.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.roscosmos.ru%2F34282%2F&h=AT3eJSfES3c_u0GJkFkj4XoncAgGL6C0ULVGKc0trzg6wL9G5wBFyWfWUMn-GkYgeXWlRg1J-HZDjBzdvL3eji5lBrYZTfHhm29GWK3HRxBJJNGfVrtNSaadPcf1R2a85FI
Dziś strona jest niedostępna. Ale może link przyda się w przyszłości?
-
56 lat temu, 12.06.1967 o 02:39:45 z wyrzutni LC-1 kosmodromu Bajkonur została wystrzelona RN Mołnia 8K78M , która wyniosła na trajektorię wiodącą ku Wenus sondę Wieniera-4 (4V-1 Nr.310).
Sonda miała na pokładzie lądownik o masie 383 kg.
Podczas opadania w atmosferze były prowadzone badania atmosfery.
Lądownik pod wpływem wysokiego ciśnienia został zniszczony 26 km nad powierzchnią planety.
Była to pierwsza radziecka wenusjańska misja, która dotarła tak blisko Wenus.
1967 June 12 - . 02:39 GMT - . Launch Site: Baikonur. Launch Complex: Baikonur LC1. LV Family: R-7. Launch Vehicle: Molniya 8K78M.
Venera 4 - . Payload: 1V (V-67) s/n 310. Mass: 1,104 kg (2,433 lb). Nation: Russia. Agency: MOM. Program: Venera. Class: Venus. Type: Venus probe. Spacecraft Bus: 2MV. Spacecraft: Venera 1V. Decay Date: 1967-10-18 . USAF Sat Cat: 2840 . COSPAR: 1967-058A.
Venera 4 was successfully launched towards the planet Venus with the announced mission of direct atmospheric studies. On October 18, 1967, the descent vehicle entered the Venusian atmosphere. Signals were returned by the spacecraft, which deployed a parachute after braking to subsonic velocity in the Venusian atmosphere, until it reached an altitude of 24.96 km.
http://www.astronautix.com/j/june12.html
https://nssdc.gsfc.nasa.gov/nmc/spacecraft/display.action?id=1967-058A
https://www.nature.com/articles/217627a0
https://en.wikipedia.org/wiki/Venera_4
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wenera_4
Venera 4 (1106 kg) https://space.skyrocket.de/doc_sdat/venera-v67.htm
https://twitter.com/airandspace/status/1668342175212486656
-
56 lat temu, 14.06.1967 o 06:01:00 z wyrzutni LC-12 na Cape Canaveral została wystrzelona RN Atlas SLV-3 Agena D, która wyniosła na trajektorię wiodącą ku Wenus sondę Mariner 5.
Była to druga amerykańska sonda kosmiczna wysłana z powodzeniem w kierunku Wenus.
Badała środowisko międzyplanetarne i środowisko w pobliżu planety z trajektorii przelotowej (atmosferę planety, natężenie cząstek wiatru słonecznego i pola magnetycznego).
Sonda znajduje się obecnie na orbicie heliocentrycznej.
1967 June 14 - . 06:01 GMT - . Launch Site: Cape Canaveral. Launch Complex: Cape Canaveral LC12. LV Family: Atlas. Launch Vehicle: Atlas SLV-3 Agena D.
Mariner 5 - . Payload: Mariner 67-2. Mass: 244 kg (537 lb). Nation: USA. Agency: JPL, NASA. Program: Mariner. Class: Venus. Type: Venus probe. Spacecraft Bus: Mariner. Spacecraft: Mariner 5. USAF Sat Cat: 2845 . COSPAR: 1967-060A.
Mariner 5 flew by Venus on October 19, 1967 at an altitude of 3,990 kilometres. With more sensitive instruments than its predecessor Mariner 2, Mariner 5 was able to shed new light on the hot, cloud-covered planet and on conditions in interplanetary space. Operations of Mariner 5 ended in November 1967. The spacecraft instruments measured both interplanetary and Venusian magnetic fields, charged particles, and plasmas, as well as the radio refractivity and UV emissions of the Venusian atmosphere.
http://www.astronautix.com/j/june14.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Mariner_5
https://www.nasa.gov/feature/55-years-ago-mariner-5-explores-venus
https://nssdc.gsfc.nasa.gov/nmc/spacecraft/display.action?id=1967-060A
Mariner 5 (244,9 kg) https://space.skyrocket.de/doc_sdat/mariner-5.htm
https://twitter.com/NASAhistory/status/1669019370528337920https://twitter.com/airandspace/status/1669036398844731393