Autor Wątek: Zjawiska Fizyczne obecne podczas lotów kosmicznych oraz towarzyszące astronautom  (Przeczytany 15215 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Offline Boniekk

  • Zarejestrowany
  • *
  • Wiadomości: 6
  • LOXem i ropą! ;)
Witam, jestem uczniem 3 gimnazjum.
Mam zrobić referat z fizyki na temat załogowych lotów kosmicznych.
Postanowiłem że jednym z moich rozdziałów będzie rozdział który opowiada o zjawiskach fizycznych które są obecne podczas lotów kosmicznych oraz towarzyszą astronautom. Czy ktoś mógłby mi pomóc i chociaż podać 5 zjawisk które by się nadawały, jakoś dam sobie radę z ich opisem ale nie wiem co dać, prędkości kosmiczne, przeciążenie, stan nieważkości i co jeszcze może być ? ??
 
Z góry dziękuje za pomoc, Pozdrawiam.

Offline jsc

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 1905
  • LOXem i ropą! ;)
Są różne:
- dekompresja
- wzrost mocy silników rakietowych przy wznoszeniu
- promieniowanie kosmiczne
- burze elektromagnetyczne
- zaburzenia łączności w pasach Van Allena

Offline Radek68

  • Moderator Globalny
  • *****
  • Wiadomości: 2642
  • "Jutro to dziś, tyle że jutro" Sławomir Mrożek
Chyba najciekawsze zjawisko spośród nich to właśnie stan nieważkości (nie mylić z brakiem grawitacji, grawitacja na orbicie jest prawie taka sama jak na Ziemi!).
Dodatkowo myślę, że przeciążenia przy starcie i lądowaniu, promieniowanie, choć tu głównie przy lotach poza LEO (niską orbitę okołoziemską), a takich jak wiemy teraz nie ma, oprócz tego temperatura na zewnątrz i przy powrocie z orbity, opór atmosfery, duże prędkości... no nie wiem, coś jeszcze?
Może 16 wschodów i zachodów słońca na dobę? ;)
The Dark Side of the Moon

Offline Boniekk

  • Zarejestrowany
  • *
  • Wiadomości: 6
  • LOXem i ropą! ;)
Dzięki wielkie, wszystko się przyda !
Uratowaliście moją głowę, będę waszym dłużnikiem  :)

Polskie Forum Astronautyczne


Offline Air Q

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 1895
Nagrzewanie się statków podczas wejścia w atmosferę:
http://en.wikipedia.org/wiki/Atmospheric_entry
"One could write a history of science in reverse by assembling the solemn pronouncements of highest authority about what could not be done and could never happen."
http://qt.exploratorium.edu/mars/opportunity
Sprawdź SOL: http://www.greuti.ch/oppy/html/filenames_ltst.htm

Offline Adam.Przybyla

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 6541
  • Realista do bólu;-)
Wiatr sloneczny: http://pl.wikipedia.org/wiki/IKAROS
Z powazaniem
                         Adam Przybyla
https://twitter.com/AdamPrzybyla
JID: adam.przybyla@gmail.com

Offline Boniekk

  • Zarejestrowany
  • *
  • Wiadomości: 6
  • LOXem i ropą! ;)
Czy ktoś wie jak mógłbym opisać "na chłopski rozum" dylatacje czasu ? Bardzo chciałbym w tym referacie wspomnieć o Siergieju Krikalowie który wybiegł w przyszłość pokładzie Mir o 1/50 sekundy ale nie wiem jak prosto wytłumaczyć to zjawisko.

Offline jsc

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 1905
  • LOXem i ropą! ;)
Jak dla mnie ta cała dylatacja to głupota.

Offline deska

  • Pełny
  • ***
  • Wiadomości: 224
    • Blog o badaniach Marsa
Jak dla mnie ta cała dylatacja to głupota.
Ktoś tu chyba nie oglądał Interstellar albo nie lubi Einsteina  :)

Model relatywistyczny uwzględniający zjawisko dylatacji czasu przewidziany w szczególnej teorii względności został potwierdzony doświadczalnie z wysoką dokładnością. Stanowi on bardzo istotny problem przy synchronizacji zegarów satelitów GPS, właściwe bez tego nikt już sobie nie wyobraża tych systemów.

A tak krótko co to jest?
Generalnie Einstein doszedł do wniosku, że odstęp czasu między dwoma zdarzeniami zależy od odległości w jakiej one występują w przestrzeni. To znaczy powiązał on wymiar czasowy z wymiarem przestrzennym. Wydaje się to szalone, bo do publikacji jego pracy panowało przekonanie, że czas to wymiar niezależny na który nie mamy wpływu. Wniosek z jego dywagacji to, że szybkość płynięcia czasu jest zmienna i zależy od względnego ruchu.

By zrozumieć szczególną teorię względności, trzeba pamiętać dwa postulaty, które nie zostały do tej pory przez nikogo obalone: 1. prawa fizyki w każdym układzie inercjalnym są takie same 2. światło rozchodzi się wszędzie z tą samą prędkością c

Teraz wnioski jakie płyną z tych postulatów:
1.jednoczesność zdarzenia nie jest pojęciem absolutnym - to co dla kogoś stało się w jednym momencie dla innego obserwatora stało się w jakimś odstępie czasowym, jednoczesność zależy od ruchu obserwatora w przestrzeni
2.odległości przestrzenne i czasowe zdarzeń są ze sobą powiązane

Mamy coś takiego w relatywistyce jak czas własny - to czas między dwoma zdarzeniami, które mają miejsce w miejscu gdzie jest przeprowadzana obserwacja. Gdy zmierzymy ten czas w innym inercjalnym układzie czas ten będzie zawsze dłuższy. Różnicę w czasie nazywamy dylatacją.

I tak było z tym orbitującym Krilakowem.

Mógłbym podać jeszcze proste przykłady, jeśli to nie wystarczy. Prywatnie, czy też w innym wątku. Nie będę tu męczył wzorami, ale w każdym podręczniku je znajdziesz i to nie jest fizyka kwantowa, są bardzo proste, na poziomie gimnazjalnym. Pamiętaj, że cały czas mówimy o układach inercjalnych czyli takich gdzie układy odniesienia mają stałe prędkości (nie przyspieszają). Układy przyspieszające (nieinercjalne) bada ogólna teoria względności i tam się dopiero dzieje! Co jeszcze ważne i co często ludziom powtarzam: teoria ta dotyczy każdych prędkości, każdych odległości, z tym że dla małych prędkości (nawet dla tego Mira) wyniki jakie ona daje praktycznie nie odbiegają od klasycznego podejścia. Tak samo jest z mechaniką kwantową.


Offline jsc

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 1905
  • LOXem i ropą! ;)
Ale masz kilka myków.

Wg. teorii prędkość C jest rzekomo nie zależna od ruchu obserwatora, czy uciekasz czy idziesz mu na czołówkę to światło zawsze się porusza dokładnie z C. No to weźmy 2 fotony, które idą centralnie na czołówkę i co się dzieje?
Albo jeden ucieka od drugiego i co się dzieje? Rozważ punkty następujące punkty odniesienia:
- poszczególne fotony układu

C jako najwyższa v jest zadekretowana (bo kiedyś myśleliśmy, że światło od źródła do obserwatora dociera w t=0), a nie udowodniona. Neutrino CERNu przekroczyło C.

PS.
A najlepsze są wyniki równać dylatacyjnych dla samych fotonów: powinne niszczyć wszystko na swojej drodze. Przecież taki skubaniec ma rzekomo nieskończoną energię kinetyczną.
« Ostatnia zmiana: Styczeń 07, 2015, 02:48 wysłana przez jsc »

Offline deska

  • Pełny
  • ***
  • Wiadomości: 224
    • Blog o badaniach Marsa
Niestety nie możesz przyjąć, za układ odniesienia jakiegokolwiek fotonu. Fotony poruszają się z prędkością światła wiec nie ma układu odniesienia, w którym są w spoczynku. Mozna dywagować tylko na temat obiektów poruszających się poniżej tej prędkości. Wtedy za pomocą transformacji Lorentza można wszystko ładnie policzyć. Spotkałem się z tłumaczeniem, ze przestrzeń i czas jest zakrzywiana względem fotonu tak, ze cały Wszechświat składa się z jednego punktu i trwa jeden moment, ale nawet takie myślenie jest niesłuszne, bo nie można analizować niczego względem fotonu.

c jako najwyższa szybkość jest zadekretowana, ale w tym sensie, ze potwierdzona doświadczalnie i przewidywana przez model relatywistyczny, który świetnie potwierdzają wszystkie eksperymenty. Jeżeli kiedykolwiek nastąpi obserwacja wyższych prędkości, będziemy mieli problem, bo nie mamy odpowiedniej teorii. Do tej pory żadne neutrino nie przekroczyło prędkość światła, a jeżeli tak to proszę o źródło :)

Fotony nie maja nieskończonej energii kinetycznej. Nie można jej obliczyć z równania relatywistycznego z takich samych powodów. Energie fotonu można badać przy oddziaływaniu z materia i mamy piękny wzór: E = hf.

Offline jsc

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 1905
  • LOXem i ropą! ;)
Niestety nie możesz przyjąć, za układ odniesienia jakiegokolwiek fotonu. Fotony poruszają się z prędkością światła wiec nie ma układu odniesienia, w którym są w spoczynku.

Foton ścigający drugi foton. C-C=0, czyli spoczynek.

Fotony nie maja nieskończonej energii kinetycznej. Nie można jej obliczyć z równania relatywistycznego z takich samych powodów. Energie fotonu można badać przy oddziaływaniu z materia i mamy piękny wzór: E = hf.

Ach! Zapomniałem, że w teorii, że masa fotonu=0.

Offline jsc

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 1905
  • LOXem i ropą! ;)
c jako najwyższa szybkość jest zadekretowana, ale w tym sensie, ze potwierdzona doświadczalnie i przewidywana przez model relatywistyczny, który świetnie potwierdzają wszystkie eksperymenty.

Takim razie jak skomentujesz neutrino?

Offline 0x3ffe

  • Pełny
  • ***
  • Wiadomości: 308
  • Rzeczpospolita Marsjańska
    • Moja gra mobilna - testujcie
Jak dla mnie ta cała dylatacja to głupota.

Dylatacje wymyslili dyletanci :)

Jak dla mnie ta cała dylatacja to głupota.
Ktoś tu chyba nie oglądał Interstellar albo nie lubi Einsteina  :)

Model relatywistyczny uwzględniający zjawisko dylatacji czasu przewidziany w szczególnej teorii względności został potwierdzony doświadczalnie z wysoką dokładnością. Stanowi on bardzo istotny problem przy synchronizacji zegarów satelitów GPS, właściwe bez tego nikt już sobie nie wyobraża tych systemów.

A tak krótko co to jest?
Generalnie Einstein doszedł do wniosku, że odstęp czasu między dwoma zdarzeniami zależy od odległości w jakiej one występują w przestrzeni. To znaczy powiązał on wymiar czasowy z wymiarem przestrzennym. Wydaje się to szalone, bo do publikacji jego pracy panowało przekonanie, że czas to wymiar niezależny na który nie mamy wpływu. Wniosek z jego dywagacji to, że szybkość płynięcia czasu jest zmienna i zależy od względnego ruchu.

By zrozumieć szczególną teorię względności, trzeba pamiętać dwa postulaty, które nie zostały do tej pory przez nikogo obalone: 1. prawa fizyki w każdym układzie inercjalnym są takie same 2. światło rozchodzi się wszędzie z tą samą prędkością c

Teraz wnioski jakie płyną z tych postulatów:
1.jednoczesność zdarzenia nie jest pojęciem absolutnym - to co dla kogoś stało się w jednym momencie dla innego obserwatora stało się w jakimś odstępie czasowym, jednoczesność zależy od ruchu obserwatora w przestrzeni
2.odległości przestrzenne i czasowe zdarzeń są ze sobą powiązane

Mamy coś takiego w relatywistyce jak czas własny - to czas między dwoma zdarzeniami, które mają miejsce w miejscu gdzie jest przeprowadzana obserwacja. Gdy zmierzymy ten czas w innym inercjalnym układzie czas ten będzie zawsze dłuższy. Różnicę w czasie nazywamy dylatacją.

I tak było z tym orbitującym Krilakowem.

Mógłbym podać jeszcze proste przykłady, jeśli to nie wystarczy. Prywatnie, czy też w innym wątku. Nie będę tu męczył wzorami, ale w każdym podręczniku je znajdziesz i to nie jest fizyka kwantowa, są bardzo proste, na poziomie gimnazjalnym. Pamiętaj, że cały czas mówimy o układach inercjalnych czyli takich gdzie układy odniesienia mają stałe prędkości (nie przyspieszają). Układy przyspieszające (nieinercjalne) bada ogólna teoria względności i tam się dopiero dzieje! Co jeszcze ważne i co często ludziom powtarzam: teoria ta dotyczy każdych prędkości, każdych odległości, z tym że dla małych prędkości (nawet dla tego Mira) wyniki jakie ona daje praktycznie nie odbiegają od klasycznego podejścia. Tak samo jest z mechaniką kwantową.



Wszystko fajnie ;) Tylko ten 2 postulat... ;) Poza tym z tymi dowodami to bym uważał bo skoro to wszystko jest takie udowodnione to dlaczego mamy Teorie Względności a nie Prawo Względności.
« Ostatnia zmiana: Styczeń 07, 2015, 14:49 wysłana przez 0x3ffe »
Moc obliczeniowa dwóch Commodore 64 wystarcza do lądowania na księżycu!

Offline deska

  • Pełny
  • ***
  • Wiadomości: 224
    • Blog o badaniach Marsa
Foton ścigający drugi foton. C-C=0, czyli spoczynek.
Tak jak wcześniej napisałem. Nie można rozważać ruchu względem fotonu. To co napisałeś nawet dla prędkości bliskich prędkości światła jest nieprawdziwe, bo wtedy stosujemy teorie relatywistyczna, nie klasyczna.

c jako najwyższa szybkość jest zadekretowana, ale w tym sensie, ze potwierdzona doświadczalnie i przewidywana przez model relatywistyczny, który świetnie potwierdzają wszystkie eksperymenty.

Takim razie jak skomentujesz neutrino?
Mówisz o tym? http://pl.wikipedia.org/wiki/OPERA_%28eksperyment%29
Cytuj
22 lutego 2012 r. ogłoszono, że neutrina nie przekroczyły prędkości światła, a błąd pomiaru był spowodowany luźnym osadzeniem kabla światłowodowego w gnieździe łączącym odbiornik GPS z komputerem. Eksperymenty zostały powtórzone jeszcze w tym samym roku, aby potwierdzić lub zaprzeczyć prędkości neutrin większych niż prędkość światła
Na wiki jest odnosnik, dobry.

Polskie Forum Astronautyczne