Giennadij Michajłowicz Striekałow (28.10.1940-25.12.2004)Giennadij Michajłowicz Striekałow został wyselekcjonowany w ramach
Cywilni specjaliści grupa 5 (1973).
99. człowiek w kosmosie.
Odbył 5 lotów kosmicznych, które trwały łącznie 268d 22h 24m 27s oraz doświadczył awaryjnego przerwania startu (268:22:29:40):
27.11.1980-10.12.1980
Sojuz T-3 Salut-6 Majak 012:19:07:42
20.04.1983-22.04.1983
Sojuz T-8 Salut-7 Okiean 002:00:17:48
26.09.1983-26.09.1983
Sojuz T-10-1 Salut-7 Okiean 000:00:05:13
03.04.1984-11.04.1984
Sojuz T-11 Salut-7 Jupitier /
Sojuz T-10 Salut-7 OE-3 Majak 007:21:40:06
01.08.1990-10.12.1990
Sojuz TM-10 Mir OE-7 Wulkan 130:20:35:51
14.03.1995-07.07.1995
Sojuz TM-21 Mir OE-18/NASA-1 Uragan /
STS-71 Atlantis/F-14 115:08:43:00
Wykonał 6 spacerów kosmicznych, które trwały w sumie 21h 40m 13s.
1965 ukończył Moskiewską Wyższą Szkołę Techniczną N. E. Baumana, wydział budowy maszyn, specjalność „inżynier mechanik”.
1968 ukończył studia na Uniwersytecie Marksizmu-Leninizmu przy Kaliningradzkim Komitecie Centralnym KPZR.
01.10.1970 rozpoczął pracę jako inżynier (od 01.11.1970 jako starszy inżynier) w wydziale 041.
Główny inżynier jednego z podzespołów statku kosmicznego
LK (11F94).
Zajmował się projektowaniem i rozwojem różnych kosmicznych komponentów technicznych, rakiet na paliwo stałe.
01.01.1972 rozpoczął pracę jako starszy inżynier w 731. wydziale Centralnej Agencji Kosmicznej (Departament Technicznych Testów Projektowych Lotów Kosmicznych).
1973 pracował w głównej grupie kontroli operacyjnej przy testach projektu w locie (LKI) kompleksu 7K-S (11F732) i 27K („Salut” – „Sojuz”) na statku Akademii Nauk im. w ZSRR „Akademik Korolew” i w Jewpatorii TSU.
Brał udział w przygotowaniu dokumentacji technicznej dla RN N-1 (11A52), pojazdu księżycowego
LK (11F94), księżycowego pojazdu orbitalnego
LOK (11F93).
Brał udział w testowaniu tych pojazdów, brał udział w opracowywaniu
RT-2 MBR (8K98), wojskowego pojazdu badawczego
Sojuz-VI (11F732), statku orbitalnego
Sojuz 7K-OK (11F615).
01.1974-01.1976 odbył szkolenie do lotów próbnych na
KK 7K-S (11F732) jako inżynier pokładowy razem z J. Małyszewem.
01.1976-09.1976 szkolił się z J. Małyszewem na stanowisko inżyniera pokładowego drugiej (powielającej się) załogi w ramach programu testów wielospektralnej kamery MKF-6 produkcji NRD do użycia podczas lotu statku kosmicznego Sojuz-22.
10.1979 został mianowany inżynierem pokładowym załogi głównej w ramach programu drugiego załogowego statku „Sojuz T” (Sojuz-T3) zaplanowanego na czwarty kwartał 1980 i rozpoczął treningi razem z
Wasilijem Łazariewem.
12.1979 po podjęciu decyzji o prowadzeniu badań i eksperymentów medycznych jednocześnie z testami statku, do załogi włączono kosmonautę-badacza
IMBP Walerija Polakowa.
W tym składzie załoga szkoliła się do końca 05.1980, kiedy to w związku z koniecznością naprawy układu termoregulacji stacji Salut-6 podjęto decyzję o przełożeniu lotu statku kosmicznego Sojuz T-3 z załogą realizującą program medyczny i zamiast tego wysłać załogę remontową na stację.
06.1980 załoga byłej załogi głównej (Wasilij Łazariew, Giennadij Striekałow, Walery Polakow) została powołana do rezerwy w ramach nowego programu i rozpoczęła szkolenie.
10.1980 Giennadij Strekałow został przeniesiony do głównej załogi, zastępując zawieszonego ze względów zdrowotnych
Konstantina Fieoktistowa i kontynuował szkolenie jako kosmonauta badacz razem z
Leonidem Kizimem i
Olegiem Makarowem.
Podczas pierwszego lotu kosmonauty załoga przeprowadziła prace naprawcze w systemie termoregulacji stacji orbitalnej Salut-6.
09.1981-28.04.1982 odbył szkolenie jako inżynier pokładowy dla załogi rezerwowej Sojuza T-5 w ramach 1. głównego programu wyprawy (EO-1) na stację Salut-7 razem z
Władimirem Titowem.
09.1982-05.04.1983 odbył szkolenie jako inżynier pokładowy głównej załogi Sojuza T-8 w ramach 2. głównego programu wyprawy (EO-2) , najpierw wspólnie z Władimirem Titowem i
Iriną Rudolfowną Proniną, a później z Władimirem Titowem i
Aleksandrem Sieriebrowem.
Lot Sojuza T-8 miał dostarczyć na Saluta-7 długotrwałą wyprawę EO-2.
Dokowanie nie było jednak możliwe ze względu na nierozłożenie się anteny systemu zbliżania Igła.
15.05.1983-15.06.1983 odbył szkolenie jako rezerwowy inżynier pokładowy załogi Sojuza T-9 w ramach 2. głównego programu wyprawy (EO-2) na stacji orbitalnej Salut-7 razem z Władimirem Titowem.
07.1983-13.09.1983 odbył szkolenie jako inżynier pokładowy głównej załogi 3. głównego programu ekspedycyjnego (EO-3) na stacji kosmicznej Salut-7 razem z Władimirem Titowem.
Program lotu przewidywał dokowanie statku ze stacją „Salut-7”, wymianę załogi 2. głównej wyprawy (
Władimir Lachow i
Aleksandr Pawłowicz Aleksandrow) oraz pracę zgodnie z programem 3. głównej wyprawy do 02.1984.
Do startu Sojuza T-10-1 z W. Titowem i G. Striekałowem na pokładzie nie doszło z powodu awarii rakiety nośnej.
Na kilka sekund przed startem uruchomiono system ratunkowy SAS.
02.1984 zastąpił inżyniera pokładowego głównej załogi statku kosmicznego Sojuz T-11 Nikołaja Rukawisznikowa, który został usunięty ze względów zdrowotnych i rozpoczął szkolenie w radziecko-indyjskiej załodze w ramach wyprawy odwiedzającej Salut -7, razem z Jurijem Małyszewem i
Rakeshem Sharmą).
Załoga przeprowadziła badania naukowe i techniczne, które obejmowały 43 sesje eksperymentalne, jak program obserwacji Ziemi skupiający się na Indiach i testy łączenia krzemu.
Rakesh Sharma wykorzystał techniki jogi do niwelowania skutków nieważkości.
Jego praca dotyczyła głównie biomedycyny i teledetekcji.
16.10.1984 otrzymał status majora rezerwy.
03.1985 zastąpił inżyniera pokładowego Aleksandra Aleksandrowa w załodze rezerwowej 4. wyprawy wizytującej (EO-4) stację orbitalną „Salut-7”.
Odbył szkolenie w ramach programu „Buran”, szkolił się w grupie składającej się z kosmonautów testowych NPO „Energia” i LII.
1985 obronił rozprawę doktorską na temat „Nowe materiały w warunkach stanu nieważkości” i uzyskał stopień kandydata nauk technicznych.
10.1985-11.1985 kierownictwo Ministerstwa Inżynierii Ogólnej (MOM), Ministerstwa Przemysłu Obronnego (MAP) i Ministerstwa Obrony Narodowej (MOD) opracowało i podpisało porozumienie w sprawie wstępnego składu załóg do testów w locie statku Buran.
Ustalono skład pierwszych czterech załóg: w składzie drugiej zaproponowano Giennadija Striekałowa.
Na jego dowódcę planowano najpierw
Rimantasa Antanasa Stankjawiciusa, następnie
Anatolija Siemionowicza Lewczenko.
Oficjalnie załoga nie została zatwierdzona.
02.1989-28.08.1989 odbył szkolenie jako inżynier pokładowy trzeciej (rezerwowej) załogi ekspedycyjnej do stacji kosmicznej Mir razem z
Giennadijem Manakowem i
Wiktorem Zabolotskim.
09.1989-01.1990 odbył szkolenie w charakterze inżyniera pokładowego drugiej (dublowanej) załogi EO-6 na Mirze wraz z Giennadijem Manakowem.
04.1990-07.1990 odbył szkolenie jako inżynier pokładowy załogi Sojuza TM-10 w ramach programu EO-7 do lotu na stację Mir razem z Gennadijem Manakowem.
W drodze powrotnej z orbity towarzyszył im
Toyohiro Akiyama.
02.1994-04.1994 odbył szkolenie w składzie załogi głównej (do lotu na pierwszym etapie EO-16) razem z
Jurijem Malenczenko i Tałgatem Musabajewem, jako drugi inżynier pokładowy.
01.04.1994 roku decyzją GMWK został usunięty z załogi EO-16 ze względu na konieczność dostarczenia dodatkowego ładunku na stację „Mir” i został mianowany inżynierem pokładowym głównej załogi EO-18.
05.1994-02.1995 odbył bezpośrednie szkolenie w locie w ramach programu EO-18 wspólnie z
Władimirem Dieżurowem,
01.11.1994 w ramach programu Mir-NASA do załogi dołączył
Norman Earl Thagard.
Podczas tej wyprawy po raz pierwszy doszło do powrotu Rosjan na Ziemię na pokładzie wahadłowca kosmicznego.
17.01.1995 został zwolniony z korpusu kosmonautów, ale nie odszedł na emeryturę, tylko został szefem 291 wydziału NPO „Energia” (dowódca oddziału kosmonautów NPO „Energia”).
25.12.2004 Giennadij Michajłowicz Striekałow zmarł w wieku 64. lat na raka żołądka.
Autor książki „Dzięki Bogu” («Ашока Чакра»).
Ma na swoim koncie kilka wynalazków i certyfikatów autorskich (w l. 1970 i 1972).
http://www.spacefacts.de/bios/cosmonauts/english/strekalov_gennadi.htmhttp://www.astronautix.com/s/strekalov.htmlhttps://www.worldspaceflight.com/bios/s/strekalov-g.phphttps://mek.kosmo.cz/bio/rusko/00099.htmhttp://www.kozmo-data.sk/kozmonauti/strekalov-gennadij-michajlovic.htmlhttps://www.astronaut.ru/crossroad/099.htmhttps://www.april12.eu/russcosm/strekalov99ru.htmlhttps://en.wikipedia.org/wiki/Gennady_StrekalovСтрекалов, Геннадий Михайловичhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Giennadij_Strieka%C5%82owhttps://www.gctc.ru/main.php?id=1051https://tass.ru/encyclopedia/person/strekalov-gennadiy-mihaylovichhttps://kraeved.rounb.ru/calendar/strekalov-gennadij-mihajlovichhttps://persona.rin.ru/eng/view/f/0/31869/strekalov-gennady-mikhailovichhttps://chtoby-pomnili.livejournal.com/109490.htmlhttps://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=1234http://sm.evg-rumjantsev.ru/cosmonavty_okb1-cbkm-npoe-rkke/strekalov-gennadij-mikhailovich.htmlhttps://airandspace.si.edu/exhibition/outside-spacecraft/image-details/4676.htmlhttps://utswlibrary.contentdm.oclc.org/digital/collection/p16135coll3/id/285https://nara.getarchive.net/ru/media/s71e0108-sts-071-cosmonaut-strekalov-in-mir-base-block-cf5c4dhttps://merjevich.ru/photo/kosmonavt-g-m-strekalovhttps://regions.ru/mytischi/kultura/pervym-poletevshim-v-kosmos-mytischintsem-stal-gennadiy-strekalovKHW T-8
https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=800.msg183624#msg183624AA T-10a
https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3566.msg129903#msg129903RS
https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=1615.msg59568#msg59568Космонавт Стрекалов Геннадий МихайловичOTD - Launch of Soviet Soyuz-T8 crew Strekalov, Titov and Serebrov. The craft failed to dock with its intended target Salyut-7 and the crew were forced to return to earth after only 2 days.
https://twitter.com/ShuttleAlmanac/status/1516559859910844416Cosmonauts Yuri Malyshev, Rakesh Sharma & Gennady Strekalov, who flew aboard the Soyuz T-11 in 1984.
https://twitter.com/sovietvisuals/status/762148311478382592