Autor Wątek: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach  (Przeczytany 172570 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Online Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #375 dnia: Maj 05, 2018, 07:53 »
Record Jump in 2014-2016 Temps Largest Since 1900
Heat generated by greenhouse gas emissions and stored in the Pacific Ocean was released by the 2015-2016 El Niño, UA geoscientists found.
Mari N. Jensen, UA College of Science, and Jim Erickson, University of Michigan Jan. 24, 2018


2016 was the third year in succession to set a new record for global average surface temperatures. (Image: NASA)

Global surface temperatures surged by a record amount from 2014 to 2016, boosting the total amount of warming since the start of the last century by more than 25 percent in just three years, according to new University of Arizona-led research.

"Our paper is the first one to actually quantify this jump and identify the fundamental reason for this jump," said lead author Jianjun Yin, a UA associate professor of geosciences.

The Earth’s average surface temperature climbed about 1.6 degrees F (0.9 C) from 1900 to 2013.

By analyzing global temperature records, Yin and his colleagues found that by the end of 2016, the global surface temperature had climbed an additional 0.43 degrees F (0.24 C).

Co-author Jonathan Overpeck said, "As a climate scientist, it was just remarkable to think that the atmosphere of the planet could warm that much that fast."

The spike in warming from 2014 to 2016 coincided with extreme weather events worldwide, including heat waves, droughts, floods, extensive melting of polar ice and global coral bleaching.

The new research shows that natural variability in the climate system is not sufficient to explain the 2014-2016 temperature increase, said co-author Cheryl Peyser, a UA doctoral candidate in geosciences.

Extreme Events May Become More Frequent

In the current paper, the researchers also projected how frequent such big temperature spikes would be under four different greenhouse emission scenarios. Record-breaking temperature jumps and the accompanying extreme weather events will become more frequent unless greenhouse gas emissions decline, the team found.

Figuring out the mechanism for the temperature spike built on previous work by Peyser, Yin and others.

The earlier work showed that although the Earth's surface warming had slowed from 1998 to 2013, heat from additional atmospheric greenhouse gases was being sequestered in the Pacific Ocean. The strong 2015-2016 El Niño roiled the ocean and released all the stored heat, causing a big jump in the Earth's surface temperatures.

"Our research shows global warming is accelerating," Yin said.

The research paper, "Big Jump of Record Warm Global Mean Surface Temperature in 2014-2016 Related to Unusually Large Oceanic Heat Releases," by Yin, Overpeck, Peyser and Ronald Stouffer, a UA instructor in geosciences, is online in the journal Geophysical Research Letters. Overpeck is dean of the School for Environment and Sustainability at the University of Michigan, Ann Arbor.

The Visiting Scientist Program of Princeton University, the National Oceanic and Atmospheric Administration and the National Science Foundation funded the research.

In early 2017, Yin and Overpeck were having lunch at Wilko, a restaurant near the UA campus, and Yin mentioned how fast the globe was warming.

Overpeck said, "I knew it was warming a lot, but I was surprised at how much it warmed and surprised at his insight into the probable mechanism."

The two scientists began brainstorming about expanding on Peyser's and Yin's previous work.

The researchers analyzed observations of global mean surface temperatures from 1850 to 2016, ocean heat content from 1955 to 2016, sea level records from 1948 to 2016 and records of the El Niño climate cycle and a longer climate cycle called the Pacific Decadal Oscillation — 15 different datasets in all.

The analysis showed the 0.43 F (0.24 C) global temperature increase from 2014 to 2016 was unprecedented in the 20th and 21st centuries.

Increase in Greenhouse Gases Was Key

Although some release of heat from the Pacific Ocean is normal during an El Niño, the researchers found much of the heat released in 2014-2015 was due to additional warming from increases in the amount of greenhouse gases in the atmosphere.

Yin said, "The result indicates the fundamental cause of the large record-breaking events of global temperature was greenhouse-gas forcing rather than internal climate variability alone."

The researchers also projected how often a 0.43 F (0.24 C) global temperature increase might occur in the 21st century depending on the amount of greenhouse gases emitted worldwide between now and 2100. The team used four representative concentration pathway, or RCP, models that project future climate change between 2006 and 2100.

For the low-emission RCP scenario in which greenhouse gas emissions peak by 2020 and decline thereafter, temperature jumps of at least 0.43 F (0.24 C) might occur from zero to one time in the 21st century, the team found.

For the highest-emission RCP scenario in which greenhouse gas emissions rise unabated throughout the 21st century, spikes of record warm temperatures would occur three to nine times by 2100. Under this scenario, such events would likely be warmer and longer than the 2014-2016 spike and have more severe impact.

The world is on track for one of the higher emission scenarios, Peyser said.

Adapting to the increases in the frequency, magnitude and duration of rapid warming events projected by the higher emission scenario will be difficult, the scientists write.

Yin said, "If we can reduce greenhouse gas emissions, we can reduce the number of large record-breaking events in the 21st century — and also we can reduce the risk."

https://uanews.arizona.edu/story/record-jump-20142016-temps-largest-1900
http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=244.msg114222#msg114222

Online Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #376 dnia: Maj 05, 2018, 07:54 »
Rise in severity of hottest days outpaces global average temperature increase
UCI study also finds megacities affected most by uptick in extreme-heat events
ON JANUARY 24, 2018


From 1986 to 2015, hottest-day-of-the-year readings climbed by 0.25 degrees Celsius per decade, the UCI study found. Some megacities saw a rise of 0.60 degrees Celsius per decade. Simon Michael Papalexiou / UCI

Irvine, Calif., Jan. 24, 2018 – While our planet’s average annual temperature has increased at a steady pace in recent decades, there has been an alarming jump in the severity of the hottest days of the year during that same period, with the most lethal effects in the world’s largest cities.

Engineers at the University of California, Irvine have learned that urban centers with more than 5 million inhabitants and parts of Eurasia and Australia have been hardest hit by the accelerated growth in short-term, extreme-heat events, resulting in lost lives, reduced agricultural productivity and damage to infrastructure.

In a paper appearing in the American Geophysical Union journal Earth’s Future, the researchers report that their analysis of temperature readings from the most recent 50- and 30-year periods rules out the possibility that natural climate variability is to blame for the mercury rising.

“The global average annual temperature has increased over the past three decades at a rate of 0.20 degrees Celsius per decade, but we have found that the maximum temperature of the year has climbed at a much faster rate – two to three times higher in such regions as Eurasia and parts of Australia and more than three times higher in some megacities,” said Efi Foufoula-Georgiou, UCI Distinguished Professor of civil & environmental engineering and senior author on the study. “These results are alarming and yet more evidence of the harsh impact of global warming being felt by people around the world today.”

The research team analyzed data on the hottest day of the year from 8,848 land surface weather stations around the world. Looking at thermometer readings for the 50-year period ending in 2015, they saw an average international increase in short-term highest temperatures of 0.19 degrees Celsius per decade; the growth accelerated to 0.25 degrees per decade in the 30 years from 1986 to 2015.

Hottest-day-of-the-year measurements for major cities such as Paris, Moscow and Tokyo climbed precipitously by as much as 0.60 degrees per decade during the period studied. More than just temperature readings on a map, these events have taken a severe human toll: A heat wave in Europe in 2003 caused roughly 70,000 deaths, and another in Russia in 2010 killed nearly 55,000 people. In the United States, an average of 658 deaths due to excessive heat were reported per year between 1999 and 2009.

The researchers, from UCI’s Henry Samueli School of Engineering, highlighted an urban phenomenon known as the “heat island effect.” In human-made environments dominated by asphalt, concrete, glass and steel, hot air lingers and the sun’s scorching rays scatter and reflect off hard surfaces. While expanses of green vegetation and water in nature help to absorb or dissipate heat, cities amplify it.

“Our priority in this study was to maintain strict data quality control and to investigate if changes accelerated over the recent 30-year period,” said lead author Simon Michael Papalexiou, a postdoctoral scholar in the Department of Civil & Environmental Engineering. “We chose to drill down into conditions in megacities, where temperature extremes matter the most. Our question now is: Will this acceleration continue into the future? Because if it does, adverse effects for human societies are inevitable.”

This research was supported by the National Science Foundation, the National Oceanic & Atmospheric Administration and NASA.

https://news.uci.edu/2018/01/24/rise-in-severity-of-hottest-days-outpaces-global-average-temperature-increase/

Online Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #377 dnia: Maj 07, 2018, 12:14 »
Większa rywalizacja samców o partnerki uodparnia gatunek na zmiany klimatu
21.04.2018

Te gatunki zwierząt, których samce są zmuszone do większej rywalizacji o samice, są bardziej odporne na skutki zmian klimatycznych – wynika z nowego badania naukowców z Uniwersytetu Królowej Marii w Londynie.

Zespół biologów badał różniące się proporcjami płci populacje omacnicy spichrzanki (Plodia interpunctella), ćmy znanej bardziej pod nazwą: mól spożywczy. W niektórych populacjach dominowały samce – trzech na jedną samicę, a więc musiały mocno rywalizować między sobą o partnerkę. W pozostałych proporcje były odwrotne: na trzy samice przypadał tylko jeden samiec.

Podczas eksperymentu badacze stopniowo zwiększali temperaturę dla kolejnych pokoleń moli. Gdy przekroczyła ona tolerowany przez owady poziom, we wszystkich populacjach zaobserwowano, że samice składały mniej jaj, a ich potomstwo coraz rzadziej było w stanie przetrwać do dorosłego wieku.

Jednak wskaźniki te były znacznie gorsze w populacjach z przewagą samic. Te, w których samce górowały liczebnie nad samicami i musiały o nie konkurować, okazały się bardziej odporne na wzrosty temperatur – opisują naukowcy w publikacji na łamach ”Proceedings of the Royal Society B”.

"Te samce, które najlepiej przystosowały się do nowego otoczenia, miały też większe szanse na zdobycie partnerki, a więc częściej przekazywały swoje +dobre geny+ potomstwu, co z kolei zwiększało przetrwanie całego gatunku w nowych warunkach" – tłumaczy główny autor badania Jon Parrett z wydziału nauk biologicznych i chemicznych na Uniwersytecie Królowej Marii.

Naukowcy rozszerzyli badanie, porównując samice, którym umożliwili wybór partnera z większej grupy, z tymi, które wyboru nie miały, bo zestawiono je z tylko jednym samcem. Odkryli, że gdy samice mogły przebierać w partnerach, składały też więcej jaj, a ich potomstwo miało większe szanse przetrwania, mimo rosnących temperatur.

Badacze zastrzegają jednak, że pozytywne efekty doboru płciowego mogą okazać się niewystarczające, by chronić populacje i opóźniać ich wymarcie, jeśli zmiany w środowisku będą zachodziły zbyt szybko. "Mimo że badanie przeprowadziliśmy w warunkach laboratoryjnych, uzyskane przez nas wnioski można najprawdopodobniej odnieść do wielu gatunków zwierząt" – uważa współautor publikacji Rob Knell, wymieniając jelenie, pawie czy świerszcze jako przykłady znanych z intensywnej rywalizacji o partnerów godowych gatunków.

"Wyniki wskazują, że dobór partnerów oparty na rywalizacji może odgrywać istotną rolę w wykształcaniu reakcji na zmienne warunki. Te gatunki, które słabiej konkurują o partnerów, mają też mniejsze szanse na adaptację do nowego otoczenia" – podsumowuje Knell. Publikację można znaleźć tutaj: http://dx.doi.org/10.1098/rspb.2018.0303 (PAP)

http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C29199%2Cwieksza-rywalizacja-samcow-o-partnerki-uodparnia-gatunek-na-zmiany-klimatu

Online Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #378 dnia: Maj 09, 2018, 07:56 »
Pomidor na Giewoncie: coraz więcej roślin zdobywa szczyty gór
09.04.2018

Naukowcy z całej Europy zbadali, jak zmienia się roślinność na szczytach górskich. Okazuje się, że gatunków szybko tam przybywa - głównie za sprawą globalnego ocieplenia. To zaś oznacza zagrożenie dla roślin, które świetnie radziły sobie tylko na szczytach.

Botanicy z 11 krajów wspięli się na 302 górskie szczyty w Europie, aby sprawdzić, jakie gatunki roślin tam występują. Aktualne dane porównali z danymi na ten sam temat odnotowanymi w źródłach historycznych - np. sięgających XIX wieku.

Okazało się, że w ciągu ostatnich 10 lat na każdym europejskim szczycie pojawiało się średnio ponad 5,5 nowych gatunków roślin. Tymczasem sześć dekad wcześniej - między latami 1957 a 1966 na każdym szczycie pojawił się średnio tylko 1,1 nieznany tam wcześniej gatunek. Tempo przybywania nowych gatunków roślin w ponad pół wieku zwiększyło się więc aż 5 razy.

Praca międzynarodowego zespołu - kierowanego przez dr. Manuela Steinbauera z duńskiego Uniwersytetu Aarhus - ukazała się w prestiżowym tygodniku „Nature”. Wśród autorów artykułu są dr hab. Bogdan Jaroszewicz i Patryk Czortek z Białowieskiej Stacji Geobotanicznej Wydziału Biologii, którzy prowadzili badania w Tatrach.

PRZEGRYWAJĄ CI, KTÓRZY ŻYJĄ TYLKO NA SZCZYTACH

"Najważniejszym wnioskiem z tych badań jest to, że tempo wzrostu bogactwa gatunkowego na szczytach górskich przyspiesza. To alarmujące" - komentuje w rozmowie z PAP ekolog dr hab. Jaroszewicz. Zwykle rosnąca bioróżnorodność botaników cieszy. Ale nie w tym przypadku. Globalne ocieplenie sprawia, iż rośliny z niższych partii gór są w stanie zasiedlać tereny coraz wyżej położone. A wtedy przegrywają gatunki roślin górskich najbardziej wyspecjalizowane - przystosowane do życia tam, gdzie żaden inny gatunek w przeszłości nie dawał rady przeżyć.

Wśród takich wypieranych gatunków są m.in. gipsówka rozesłana czy skalnice: nakrapiana, seledynowa czy gronkowa – które również poza Tatrami są gatunkami rzadkimi.

"Takie rośliny są w stanie wytrwać w ekstremalnych warunkach: niskiej temperaturze, w silnym nasłonecznieniu, przy krótkim sezonie wegetacyjnym. Ale nie są w stanie konkurować o zasoby z innymi roślinami" - wyjaśnia botanik. Zwraca uwagę, że dlatego gatunków tych nie spotyka się w niższych partiach gór. A ze szczytu gatunki te nie mają już dokąd dalej w górę uciekać.

BADANIA W TATRACH

Polacy przebadali 14 szczytów - m.in. Rysy, Mięguszowiecki Szczyt Czarny, Giewont, Sławkowski Szczyt, Szalony Wierch. To były szczyty, które miały najbardziej kompletne historycznie spisy występujących tam roślin.

Badano obszar sięgający 50 metrów w dół od najwyższego punktu na szczycie. Czasem, aby móc dokładnie przeprowadzić badania, naukowcy potrzebowali asekuracji taterników. Bywały szczyty, wokół których znaleziono zaledwie 20-30 gatunków, ale i szczyty, gdzie gatunków było nawet sto kilkadziesiąt.

"Naszym najdziwniejszym znaleziskiem był... pomidor rosnący nieco poniżej Giewontu" - śmieje się dr Jaroszewicz. I zwraca uwagę, że pojawienie się akurat tej rośliny miało związek z turystami, którzy nasiona na szczyty przenoszą bezwiednie. "Ale turyści byli w górach i dawniej. A jeśli warunki środowiska są tak ekstremalne, że roślina nie ma szans by w nich przetrwać, nie rozwinie się. Pojawianie się na szczytach górskich roślin z niższych partii gór to odpowiedź na zmiany klimatyczne" - zwraca uwagę badacz.

Inne rośliny stwierdzone na szczytach gór, a dawniej tam nieobecne, to często tzw. gatunki synantropijne, które przystosowały się do środowiska przekształconego przez człowieka: wiechlina roczna czy babka szerokolistna. Natomiast na niższych szczytach wyraźnie widoczna jest ekspansja np. borówki czernicy oraz kosodrzewiny.

WIELKIE PRZYSPIESZENIE

Wykres pokazujący wzrost liczby gatunków roślin na szczytach górskich jest bliźniaczo podobny do innych wykresów, związanych z tzw. wielkim przyspieszeniem (ang. great acceleration). Kształtem wykresy te przypominają kij hokejowy: początkowo płaski, a potem, od drugiej połowy XX wieku gwałtownie pnie się ku górze. "Great acceleration to globalny trend dotyczący rozwoju gospodarki, społeczeństwa, komunikacji, ocieplenia klimatu" - tłumaczy dr Jaroszewicz. W przypadku biologicznych systemów nigdzie dotąd nie zaobserwowano zmian tak wyraźnie zsynchronizowanych z wielkim przyspieszeniem. "A nasza praca jako pierwsza pokazuje, że to zjawisko można zaobserwować również w ekosystemach" - kończy botanik.

PAP - Nauka w Polsce, Autor: Ludwika Tomala
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C28975%2Cpomidor-na-giewoncie-coraz-wiecej-roslin-zdobywa-szczyty-gor.html

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #378 dnia: Maj 09, 2018, 07:56 »

Offline ekoplaneta

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 8588
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #379 dnia: Maj 09, 2018, 08:04 »
Ja w świętokrzyskim borze jodłowym Abietetum polonicum też znalazłem kępkę siewek pomidora. I to raczej nie ma nić wspólnego z ocieplaniem się klimatu a tylko z bytnością zwierza z gatunku Homo sapiens i rozsiewaniem przez niego nasion  ;D A i znalezisko wbrew nazwie zespołu leśnego nie miało miejsce w Górach Świętokrzyskich tylko w Kotlinie Sandomierskiej  :)

Online Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #380 dnia: Maj 09, 2018, 08:57 »
PLANETA W PRZEBUDOWIE
WOJCIECH BRZEZIŃSKI 20.06.2016

Czy przed skutkami globalnego ocieplenia uratują nas... gigantyczne konstrukcje? Od megainżynierii nie uciekniemy.


Rys. Lech Mazurczyk

Dubaj ma reputację miejsca, które – bez względu na koszty, a czasem i zdrowy rozsądek – chce mieć wszystko, co największe, najefektowniejsze, najbardziej przytłaczające. Ale liczący ponad 800 metrów superwieżowiec Burdż Chalifa to jeszcze nic. Wkrótce może go przyćmić być możne największa konstrukcja zbudowana ludzką ręką. Sztuczna góra.

„Budowa góry to nie jest prosta sprawa” – mówił portalowi Arabian Business Roelof Bruintjes z amerykańskiego ośrodka National Center for Atmospheric Research (NCAR), który otrzymał wart 400 tys. dolarów grant na wstępne analizy projektu. „Na razie finalizujemy symulacje, analizujemy różne wysokości, szerokości i lokalizacje”.

Brzmi jak początek satyry na ekscesy państwa obdarowanego przez los nieprzyzwoitą ilością gotówki. I rzeczywiście, już kilka lat temu amerykański satyryczny magazyn „The Onion” pisał, jakoby gospodarczy kryzys zmusił arabskie państwo do wstrzymania budowy długiego na 22 mile sztucznego pasma górskiego zasiedlonego przez sprowadzone z Europy kozice. W satyrze miało to służyć ściągnięciu milionów gości do „dziewięcio- i dziesięciogwiazdkowych ośrodków narciarskich”. W rzeczywistości cel jest o wiele poważniejszy.

Z dużej góry duży deszcz

Dubaj umiera. Z roku na rok wysycha. Przy sięgających 40 stopni Celsjusza temperaturach na Zjednoczone Emiraty Arabskie spada rocznie zaledwie 12 cm deszczu. A wraz z ocieplaniem klimatu sytuacja będzie się tylko pogarszać.

Kraj zainwestował miliony w instalacje do odsalania wody morskiej. Tylko w zeszłym roku wydał też ponad pół miliona dolarów na eksperymenty z „zasiewem chmur” – rozpylaniem na dużych wysokościach jodku srebra, jodku potasu czy chlorku sodu (lepiej znanego jako sól kuchenna). Wokół ich drobin powstają kryształki lodu, które najpierw tworzą chmury, a następnie spadają na ziemię jako deszcz. Tę samą rolę miałaby pełnić sztuczna góra: być gigantycznym kreatorem deszczu.

Kiedy ciepłe, wilgotne powietrze napotyka łańcuch górski, jest wypychane w górę po zboczu. Im wyżej, tym bardziej się schładza, a para wodna skrapla się i tworzy chmury deszczowe (patrz infografika).

To zjawisko ma też ciemną czy raczej suchą stronę: po drugiej stronie pasma górskiego deszczu jest o wiele mniej. Tak powstała np. odcięta przez Andy od Pacyfiku pustynia Atacama, jedno z najsuchszych miejsc na ziemi. To się nie spodoba sąsiadom Dubaju. Choć ich sytuacja hydrologiczna jest tak zła, że różnica nie byłaby zapewne wielka.

„Raport powinien być gotowy latem – mówi Bruintjes. – To etap pierwszy. Jeśli rząd uzna to za stosowne, drugi etap obejmie zaangażowanie firm budowlanych i analizy wykonalności”.

Mogą zacząć od telefonu do Holandii.

Góra potiomkinowska

W 2011 r. dziennikarz Thijs Zonneveld zażartował, że holenderscy sportowcy osiągaliby lepsze rezultaty w sportach zimowych, gdyby rząd postawił wysoką na 2 tys. m sztuczną górę do treningów. Żart szybko wymknął się spod kontroli i stał się pretekstem do całkiem poważnych wyliczeń, szacunków, wizualizacji, a nawet konferencji naukowej. Ale dzięki temu wiemy już, o jakich wyzwaniach musi myśleć Dubaj.

Po pierwsze – koszty. Usypanie dwukilometrowej góry z piasku wymagałoby sprowadzenia 7,7 mld metrów sześciennych budulca. Chociaż piach nie jest szczególnie kosztowny, to szacunkowe koszty projektu sięgałyby 200 mld euro.

Po drugie – koszty dla środowiska: zaburzenia cyrkulacji powietrza, migracji zwierząt czy wreszcie kolosalne ilości CO2, który wyemitowałyby floty barek i ciężarówek.

I po trzecie – co dla Holandii było absolutnie nieakceptowalne – symulacje pokazały, że masa nowej góry doprowadziłaby do obniżenia poziomu okolicznego gruntu – nawet w promieniu 50 km – o sto metrów.

Holenderscy matematycy zasugerowali, że jedynym z grubsza realistycznym rozwiązaniem byłaby budowa „góry potiomkinowskiej” – stelażu pokrytego poszyciem, czegoś w rodzaju dwukilometrowego namiotu. Trzeba przyznać, że słowo „realistyczny”, nawet osłabione dookreśleniem „z grubsza”, nabiera zupełnie nowego znaczenia.

Emiraty Arabskie nie są znane z fiskalnego konserwatyzmu, ale nawet dla nich perspektywa utopienia 200 mld euro w takim projekcie może się okazać zbytnią fanaberią. Od megainżynierii jednak raczej już nie uciekniemy. Gigantyczne konstrukcje mogą być jedynym, co uratuje nas przed skutkami globalnego ocieplenia.

Jak odessać CO2

„Wzrost poziomów morza jest jednym z najpewniejszych skutków globalnego ocieplenia – pisze Jochen Hinkel z Global Climate Forum. – Wiemy, że ten poziom się podniesie, nie wiemy, o ile i jak szybko. Ale musimy uwzględniać to w planach na przyszłość”.

Hinkel jest jednym ze współautorów opracowania opublikowanego właśnie w „Proceedings of the National Academy of Sciences”. Autorzy szacują, że wdzierające się w głąb lądu sztormy i huragany, w połączeniu ze stałym kurczeniem się obszarów lądu i wzrostem populacji biednych nadmorskich krajów takich jak Bangladesz, może za 90 lat przynosić straty sięgające niewyobrażalnej dziś kwoty 100 bln dolarów rocznie. Według opracowania jedyna realna obrona to budowa globalnego systemu zapór podobnych do tych, jakie dziś chronią Holandię czy Wenecję. Wtedy straty może się udać ograniczyć do „tylko” 80 mld dolarów rocznie.

„Wielu biedniejszych krajów nie będzie stać na takie adaptacje” – pisze Hinkel. Zapory broniące Nowy Orlean, wybudowane po huraganie Katrina, kosztowały 14 mld dolarów. A to tylko jedno miasto.

Ale to i tak nie najodważniejsza wizja technologicznych rozwiązań klimatycznego kryzysu. Inne pomysły zakładają geoinżynierię, czyli dostosowanie całego globu tak, by ograniczyć, zatrzymać lub cofnąć skutki ocieplenia. Tu pomysły dzielą się na dwie grupy. Jedne mają usuwać CO2 z atmosfery. Drugie mają ograniczyć ilość energii słonecznej docierającej do powierzchni Ziemi.

Te pierwsze zakładają albo budowę megafabryk przetwarzających CO2, np. na paliwo lub pompujących go głęboko pod ziemię. Takie technologie istnieją od lat, ale są zbyt drogie i zbyt mało efektywne. Nie ma jednak wątpliwości, że są najlepszą nadzieją na cofnięcie procesów ocieplających planetę.

Inny sposób na pozbywanie się CO2 to wykorzystanie procesów biologicznych, np. obsadzanie ogromnych obszarów roślinami wiążącymi CO2, które następnie spalano by tak, by uzyskany gaz zmagazynować i wyłączyć z obiegu. Albo dorzucanie do oceanów sproszkowanego żelaza jako pożywki dla alg. Te pochłaniałyby węgiel, a następnie, po śmierci, opadały na dno. Oba pomysły są bardzo kosztowne, ale, co gorsza, mogą mieć kolosalne następstwa dla całych wielkich ekosystemów: nie wiadomo, ile morskich istot przeżyłoby megawykwit alg.

Pomysły na wyczyszczenie atmosfery z CO2 są problematyczne. Ale to ta druga kategoria pomysłów geoinżynieryjnych wzbudza naprawdę spore kontrowersje.

Z Bonda rodem

Chodzi o manipulację albedo naszej planety. Albedo to współczynnik mówiący, jaki odsetek promieniowania słonecznego jest odbijany z powrotem w kosmos, a jaki dociera do powierzchni, dostarczając energii żywym istotom – i podgrzewając atmosferę. Albedo stuprocentowe oznaczałoby, że Ziemia odbija całe promieniowanie, które do niej dociera. Na nasze szczęście albedo wynosi około 30 proc. Chmury, lodowce, śnieg odbijają jedną trzecią słonecznej energii.

Żeby ograniczyć tempo ocieplania klimatu, wystarczyłoby nieco podnieść ten współczynnik. Ta wizja przeraża niektórych naukowców. Bo jest bardzo prosta w realizacji.

W 1991 r. na skutek ogromnej erupcji Mount Pinatubo w atmosferze znalazło się ponad 20 mln ton dwutlenku siarki. W rezultacie przez następne dwa lata średnia temperatura planety obniżyła się o ok. pół stopnia. Żeby odtworzyć podobny efekt na większą skalę, wystarczyłoby wysłać do stratosfery flotyllę samolotów czy balonów i rozpylać z niej chemikalia. Prof. David Keith z Uniwersytetu Harvarda pisze w książce „A Case for Climate Engineering”, że podobny program można by uruchomić już w 2020 r. za skromną kwotę miliarda dolarów.

Ale trzeba by tę kwotę wydawać regularnie po kres ludzkości, bo zmiana albedo to – jak piszą przeciwnicy metody – przyklejanie plastra choremu na raka. Pod odbijającą światło warstwą stężenie CO2 wciąż by rosło. A związki siarki zniknęłyby z atmosfery już po kilku tygodniach. Wystarczyłaby wojna, zamach czy kryzys finansowy uniemożliwiający podtrzymanie programu – i znaleźlibyśmy się w sytuacji o wiele gorszej niż obecnie. Nie mówiąc nawet o możliwych, niezbadanych skutkach ubocznych.

Wprawdzie projekt Stratoshield Nathana Myhrvolda zakłada, zamiast utrzymywania floty kosztownych samolotów, wypuszczenie balonów ciągnących w górę ogromne węże, z których na wysokości 10-12 km rozpylano by kwas. Oprócz problemów wizerunkowych – brzmi to jak plan geniusza zła z filmu o Jamesie Bondzie – taki balon byłby spełnieniem marzeń terrorystów.

O pomysłach na zmianę albedo klimatolog Raymond Pierrehumbert pisze: „To absolutne, bezgraniczne, totalne szaleństwo”.

A jak powstrzymać morze? Może... wypompować? To pomysł, nad którym pracowali naukowcy z Poczdamu. Założenie jest dość proste: sieć ogromnych pomp rozmieszczonych wzdłuż wybrzeży Antarktydy, dzień i noc tłoczących miliony ton wody do rurociągu, który transportowałby ją w głąb zamarzniętego kontynentu. Tam, daleko od oceanu, woda by zamarzła.

Tyle że do zasilania pomp trzeba by wybudować na dziewiczym antarktycznym wybrzeżu 850 tys. elektrowni wiatrowych. Taka instalacja pochłonęłaby około 7 procent całej światowej produkcji energii.

„Gdyby to nawet było wykonalne, kupiłoby nam tylko trochę czasu – pisze kierowniczka badań, Katja Frieler. – Gdybyśmy pewnego dnia przestali pompować, topniejące lodowce Antarktyki przyspieszyłyby proces podnoszenia oceanów”.

Nawet megainżynieria ma granice. Może łatwiej niż planetę zmienić nas samych.

https://www.tygodnikpowszechny.pl/planeta-w-przebudowie-34296

Offline ekoplaneta

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 8588
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #381 dnia: Maj 09, 2018, 09:36 »
Jeśli chodzi o wyłapywanie Co2 z atmosfery to zamiast drogiej i ryzykownej geoinżynierii proponuję wykorzystanie odnawialnych źródeł energii do wytwarzania w reaktorach Sabatiera metanu z wody i wsysanego CO2 z atmosfery lub dwutlenku węgla emitowanego przez zakłady przemysłowe. Wytworzony metan służyłby jako paliwo do samochodów lub innego użytku zamiast gazu ziemnego  :) Jeśliby taki pomysł okazałby się opłacalny wówczas emisja CO2 z przemysłu powinna znacznie spaść.
Gdy będziemy mieli wydajne źródła energii np. solarne czy reaktory termojądrowe będzie można pomyśleć o wyłapywaniu CO2 z atmosfery, zestalaniu go i składowaniu go w nieczynnych kopalniach. Wówczas cykl węglowy zapoczątkowany przez rewolucję przemysłową mógłby ulec odwróceniu :) Pytanie tylko jaka byłaby optymalna ilość węgla w atmosferze? Ta sprzed rewolucji przemysłowej, czy nieco większa od niej?????

Offline Robek

  • Senior
  • ****
  • Wiadomości: 617
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #382 dnia: Maj 09, 2018, 18:34 »
PRZEGRYWAJĄ CI, KTÓRZY ŻYJĄ TYLKO NA SZCZYTACH

"Najważniejszym wnioskiem z tych badań jest to, że tempo wzrostu bogactwa gatunkowego na szczytach górskich przyspiesza. To alarmujące" - komentuje w rozmowie z PAP ekolog dr hab. Jaroszewicz. Zwykle rosnąca bioróżnorodność botaników cieszy. Ale nie w tym przypadku. Globalne ocieplenie sprawia, iż rośliny z niższych partii gór są w stanie zasiedlać tereny coraz wyżej położone. A wtedy przegrywają gatunki roślin górskich najbardziej wyspecjalizowane - przystosowane do życia tam, gdzie żaden inny gatunek w przeszłości nie dawał rady przeżyć.

Wśród takich wypieranych gatunków są m.in. gipsówka rozesłana czy skalnice: nakrapiana, seledynowa czy gronkowa – które również poza Tatrami są gatunkami rzadkimi.

"Takie rośliny są w stanie wytrwać w ekstremalnych warunkach: niskiej temperaturze, w silnym nasłonecznieniu, przy krótkim sezonie wegetacyjnym. Ale nie są w stanie konkurować o zasoby z innymi roślinami" - wyjaśnia botanik. Zwraca uwagę, że dlatego gatunków tych nie spotyka się w niższych partiach gór. A ze szczytu gatunki te nie mają już dokąd dalej w górę uciekać.


To też ciekawe.
Bo z tego co się orientuje, to 130 tyś. lat temu, było cieplej niż jest teraz.

http://kopalniawiedzy.pl/klimat-poziom-oceanow-plejstocen-interglacjal-emski,14678

To co w trakcie tamtego ocieplenia, stało z tymi roślinami? gdzie one uciekły?
No chyba że to są jakieś nowsze młodsze odmiany roślin, których jeszcze wtedy nie było.


Emiraty Arabskie nie są znane z fiskalnego konserwatyzmu, ale nawet dla nich perspektywa utopienia 200 mld euro w takim projekcie może się okazać zbytnią fanaberią.


Jak na moje oko, to koszt budowy czegoś takiego wyjdzie bliżej biliona dolarów, i wątpię żeby kogokolwiek było stać na takie coś.


„Wzrost poziomów morza jest jednym z najpewniejszych skutków globalnego ocieplenia – pisze Jochen Hinkel z Global Climate Forum. – Wiemy, że ten poziom się podniesie, nie wiemy, o ile i jak szybko. Ale musimy uwzględniać to w planach na przyszłość”.

Hinkel jest jednym ze współautorów opracowania opublikowanego właśnie w „Proceedings of the National Academy of Sciences”. Autorzy szacują, że wdzierające się w głąb lądu sztormy i huragany, w połączeniu ze stałym kurczeniem się obszarów lądu i wzrostem populacji biednych nadmorskich krajów takich jak Bangladesz, może za 90 lat przynosić straty sięgające niewyobrażalnej dziś kwoty 100 bln dolarów rocznie. Według opracowania jedyna realna obrona to budowa globalnego systemu zapór podobnych do tych, jakie dziś chronią Holandię czy Wenecję. Wtedy straty może się udać ograniczyć do „tylko” 80 mld dolarów rocznie.

A to nie taniej wyjdzie kazać ludziom budować domy, trochę dalej od morza niż w tej chwili?
W końcu to jest jedynie kwestia kupienia ludziom nowej działki budowlanej, więc tutaj raczej nie wyjdzie to wszystko aż tak drogo.
A to co teraz już wybudowano, to raczej wytrzyma te kilkadziesiąt lat, po których będzie można budować się już nieco wyżej, nad poziomem morza.



Pytanie tylko jaka byłaby optymalna ilość węgla w atmosferze? Ta sprzed rewolucji przemysłowej, czy nieco większa od niej?????

To zależy kogo spytasz  ;D
Inaczej ci odpowie mieszkaniec Irkucka, który na co dzień zmaga się z mrozem sięgającym kiludziesięciu stopni.
A inaczej odpowie Arab który musi walczyć z upałem często przekraczającym +40.
No a jeszcze inaczej odpowie ktoś kto przejmuje się zmianami klimatu, i chce z nimi walczyć.
Jak dla mnie(z uwagi że jestem rolnikiem) odpowiadał by mi klimat Hiszpański, w końcu przy tak ciepłym klimacie można siać i zbierać 2, a może i 3 razy w roku, więc z jednego hektara jest trzykrotnie większy zysk.

No i jesli "ekoplaneta" chciałby wrócić do poziomu dwutlenku węgla, jeszcze sprzed epoki przemysłowej, to też by chciał wrócić to temperatury, która w owych czasach bywała.
A wtedy zdarzały sie zimy gdzie mróz tygodniami przekraczał -40 stopni.
No ale co kto woli, jak lubisz mróz, to nie ma problemu  ;D

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #383 dnia: Maj 09, 2018, 21:43 »
Padł kolejny rekord. Tak dużo dwutlenku węgla w ziemskiej atmosferze nie było od 800 tysięcy lat



Naukowcy poinformowali, że w kwietniu średni poziom dwutlenku węgla na świecie wyniósł 410 cząstek na milion. Dane te uzyskano zliczając średnie stężenie CO2 z 40 stacji pomiarowych, rozsianych po całej kuli ziemskiej. Po raz ostatni miało to miejsce co najmniej 800 tysięcy lat temu.

Wielu naukowców uważa, że takich ilości dwutlenku węgla nie było nawet od 3,5 do 5 milionów lat, a więc od epoki pliocenu, ale wtedy wywołały to czynniki naturalne. Tym razem odpowiedzialna jest za to działalność człowieka, który każdego roku emituje grubo ponad 30 miliardów ton dwutlenku węgla, z czego około 8 ton rocznie każdy Polak.

Zawartość dwutlenku węgla w atmosferze na tle roku zmienia się. Największe jego stężenie notowane jest na wiosnę, ponieważ gaz ten gromadzi się nad północną półkulą po okresie zimowym, gdy nie może być przetwarzany na tlen przez zimującą roślinność. Zaczyna się zmniejszać dopiero w maju. Zatem w marcu i kwietniu osiąga największe stężenie i to właśnie wtedy dokonuje się pomiaru.

Latem, gdy roślinność pochłania ten gaz, jest go znacznie mniej niż w okresie zimowym. Jednak na przestrzeni ostatnich ponad 260 lat wzrosło stężenie nie tylko dwutlenku węgla, lecz również podtlenku azotu (o 20 procent) i metanu (aż o 158 procent).

Dane ze stacji pomiarowych spływają mniej więcej z dwumiesięcznym opóźnieniem, ponieważ dwutlenek węgla z północnej półkuli, gdzie emituje się go najwięcej, musi się zdążyć rozprzestrzenić po całym globie. Dlaczego przekroczenie czerwonej linii na poziomie 400 części na milion jest tak niebezpieczne?

Gwałtowny wzrost stężenia CO2

Od początku ery przemysłowej, czyli mniej więcej od 1750 roku, poziom dwutlenku węgla w atmosferze wzrósł o 39 procent. Jeszcze 25 lat temu stężenie tego gazu wynosiło 280 cząstek na milion. Średni roczny wzrost stężenia wyniósł między 2009 a 2010 rokiem do 2,3 cząstek na milion w porównaniu ze średnią z lat 90. ubiegłego wieku wynoszącą 1,5 cząstek na milion.

Nawet zatrzymanie emisji dwutlenku węgla nie zlikwiduje zmian klimatycznych z roku na rok. Wszystko dlatego, że gazy cieplarniane ulegają rozkładowi na przestrzeni dziesiątek, a nawet setek lat - powiedział Jeremiah Lengoasa, były zastępca sekretarza generalnego Światowej Organizacji Meteorologicznej.

Głównymi sprawcami wzrastającej emisji tych gazów cieplarnianych jest wycinka drzew, które je pochłaniają, a także coraz większa popularność nawozów sztucznych i spalanie paliw kopalnych. Dla porównania emisja CO2 przez wulkany, stanowi zaledwie około 1 procenta emisji pochodzących z działalności ludzkiej.

Dlaczego dwutlenek węgla jest groźny?

Ziemska atmosfera jest tak naprawdę bardzo cienka, tak cienka jak lukier na pączku. Dlatego też wszystkie działania człowieka mają na nią olbrzymi wpływ, nawet nie zdajemy sobie sprawy jak wielki jest to wpływ.

Efekt cieplarniany, który prowadzi do globalnego ocieplenia klimatu powstaje w sposób następujący: promieniowanie słoneczne dociera na Ziemię w postaci fal świetlnych. One podgrzewają powierzchnię planety.

Natomiast część tego promieniowania opuszcza Ziemię w postaci fal podczerwonych. Część tych fal podczerwonych zostaje uwięziona przez ziemską atmosferę. To korzystny proces, gdyż utrzymuje stałą temperaturę na planecie w określonych granicach, przez co nie jest ani za zimno, ani też zbyt ciepło i życie może się rozwijać.

Jednak cały problem tkwi w tym, że ta warstwa atmosfery jest obecnie systematycznie pogrubiana przez zanieczyszczenia, które tam docierają. Głównie jest to wydawałoby się niegroźny dwutlenek węgla, który tak naprawdę jest najbardziej niebezpiecznym gazem cieplarnianym.

Stale powiększająca się ta część atmosfery powoduje, że więcej fal podczerwonych zostaje uwięzionych na Ziemi. Temperatura powoli, ale systematycznie na całym globie podnosi się i to właśnie nazywamy globalnym ociepleniem klimatu.

Aby jemu zapobiec należałoby maksymalnie zmniejszyć emisję zwłaszcza dwutlenku węgla, który produkowany jest najliczniej przez zakłady przemysłowe, ale występuje także w kopalniach, cukrowniach, gorzelniach, wytwórniach win, silosach zbożowych, browarach i studzienkach kanalizacyjnych.

Jeśli ograniczymy jego emisję, to tym samym powstrzymamy zatrzymywanie na Ziemi fal podczerwonych i średnia temperatura na planecie nie będzie już wzrastać tak gwałtownie. Jednak jedynym sposobem jest zamknięcie zakładów przemysłowych, a to dla wielu prężnie rozwijających się krajów byłoby ciosem w samo serce i doprowadziłoby do zapaści gospodarczej, na co rządy tych krajów zgodzić się z oczywistych pobudek nie chcą.

Podpisywane obecnie akty nakazują ograniczenie emisji szkodliwych gazów, ale są one mało rygorystyczne i wciąż w bardzo niewielkim stopniu powodują spowolnienie globalnego ocieplenia. Wielkie nadzieje są wiązane z konferencjami klimatycznymi organizowanymi w grudniu każdego roku. Powstaje wówczas nowy dokument, który w przyszłości ma zastąpić słynny Protokół z Kioto.

Będzie on nakazywać ograniczenie emisji CO2 do poziomu, który zapobiegnie postępowaniu zmian klimatycznych. Póki co radykalne ograniczenie emisji zapowiada jedynie Unia Europejska. Jednak ostateczny sukces zależy od tego, czy zobowiązanie przyjmą także na siebie Amerykanie i Chińczycy, a to już takie pewne nie jest.

Zgodnie z ostatnim naszym zobowiązaniem do 2030 roku zobligowani jesteśmy do ograniczenia emisji CO2 o nie mniej niż 40 procent oraz do wzrostu udziału energii odnawialnej o 27 procent. Jedni mówią, że to cios w serce gospodarki, a inni są zdania, że poniesiemy tylko niewielki koszt w porównaniu ze stratami, jakie może przynieść całkowite rozregulowanie się klimatu i związane z tym susze, powodzie i fale upałów.

http://www.twojapogoda.pl/wiadomosc/2018-05-09/padl-kolejny-rekord-tak-duzo-dwutlenku-wegla-w-ziemskiej-atmosferze-nie-bylo-od-800-tysiecy-lat/
« Ostatnia zmiana: Maj 10, 2018, 19:06 wysłana przez Slavin »

Offline Robek

  • Senior
  • ****
  • Wiadomości: 617
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #384 dnia: Maj 10, 2018, 11:30 »
Naukowcy poinformowali, że w kwietniu średni poziom dwutlenku węgla na świecie wyniósł 410 cząstek na milion. Dane te uzyskano zliczając średnie stężenie CO2 z 40 stacji pomiarowych, rozsianych po całej kuli ziemskiej. Po raz ostatni miało to miejsce co najmniej 800 tysięcy lat temu.

Wielu naukowców uważa, że takich ilości dwutlenku węgla nie było nawet od 3,5 do 5 milionów lat, a więc od epoki pliocenu,

No to w końcu 800 tyś lat, czy jednak 5 milionów?


Nawet zatrzymanie emisji dwutlenku węgla nie zlikwiduje zmian klimatycznych z roku na rok. Wszystko dlatego, że gazy cieplarniane ulegają rozkładowi na przestrzeni dziesiątek, a nawet setek lat - powiedział Jeremiah Lengoasa, były zastępca sekretarza generalnego Światowej Organizacji Meteorologicznej.

A gdzie i jak rozkłada się dwutlenek węgla?

Zgodnie z ostatnim naszym zobowiązaniem do 2030 roku zobligowani jesteśmy do ograniczenia emisji CO2 o nie mniej niż 40 procent oraz do wzrostu udziału energii odnawialnej o 27 procent. Jedni mówią, że to cios w serce gospodarki, a inni są zdania, że poniesiemy tylko niewielki koszt w porównaniu ze stratami, jakie może przynieść całkowite rozregulowanie się klimatu i związane z tym susze, powodzie i fale upałów.


Że też państwa same nie wiedzą, tylko trzeba ich nakłaniać czy tam zmuszać do tego, żeby zaczęły działać na swoją korzyść.

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #385 dnia: Maj 11, 2018, 15:59 »
Dzieje się historia. Narodził się cyklon, który w tej części świata nie powinien istnieć

Zmiany klimatyczne sprawiają, że tropikalne cyklony zaczynają się pojawiać tam, gdzie nigdy o nich nie słyszano, a ludzie nie są na nie przygotowani. W ostatnich dniach taki fenomen zaobserwowano z dala od wybrzeży Chile.


Zdjęcie satelitarne subtropikalnego cyklonu nad Pacyfikiem. Fot. NASA.

Tropikalne cyklony powstają nad bardzo ciepłymi wodami oceanicznymi. Z definicji wynika, że powierzchnia wody musi mieć co najmniej 26 stopni, aby za sprawą parowania taka formacja burzowa mogła się w ogóle narodzić i przetrwać.

Zdarzają się jednak wyjątki. Gdy cyklon powstanie nad chłodniejszymi wodami, wówczas mówi się o nim subtropikalny. W ostatnich latach odnotowuje się coraz więcej formacji burzowych, które rodzą się nad coraz chłodniejszymi wodami tam, gdzie dotąd nie miało to jeszcze miejsca.

Zaledwie kilka dni temu meteorolodzy zaobserwowali na zdjęciach satelitarnych południowego Pacyfiku formację, która wykazywała cechy subtropikalnej. Utworzyła się ona nad powierzchnią wód o temperaturze poniżej 20 stopni. Była to część układu niżowego, który rozpadł się. Jego centralna część uformowała się na kształt miniaturowego cyklonu z charakterystycznym okiem ciszy.


Zdjęcie satelitarne subtropikalnego cyklonu nad Pacyfikiem. Fot. NASA.

Bardzo podobny fenomen miał miejsce na przełomie kwietnia i maja 2015 roku. Wówczas narodził się subtropikalny cyklon Katie. Miało to miejsce w rejonie Wyspy Wielkanocnej. Okrzyknięto go wówczas najdalszym na południe Pacyfiku subtropikalnym cyklonem w dziejach meteorologii.

Okazuje się, że Katie długo swego wyjątkowego miana nie piastowała. Póki co bezimienna burza subtropikalna zrodziła się przed kilkoma dniami nieco dalej na południe, bijąc tym samym kolejny rekord i elektryzując meteorologów.

Jeden z najgłośniejszych przypadków wystąpienia subtropikalnego cyklonu w miejscu, gdzie wcześniej nie pojawiały się tego typu zjawiska, miał miejsce w kwietniu 2004 roku u wybrzeży Brazylii. Cyklon Santa Catarina (od nazwy miejscowości, którą spustoszył) przyniósł ulewne deszcze i powodzie, które zabiły 3 osoby i pozbawiły dachu nad głową ponad 30 tysięcy ludzi.



Z ostatnim takim fenomenem mieliśmy do czynienia w połowie listopada na Morzu Śródziemnym. Subtropikalny cyklon Numa (Zenon) przyniósł katastrofalne ulewy w Grecji. Powodzie i osunięcia ziemi kosztowały wtedy życie 18 osób.

Choć cyklony tego typu nie są tak potężne, jak tropikalne huragany, to jednak mogą na obszarach, gdzie ludność nie jest przygotowana na silne burze, siać spore spustoszenie. Wraz z postępowaniem zmian klimatycznych takie pogodowe fenomeny mogą się zdarzać coraz częściej.

Źródło: TwojaPogoda.pl / NOAA.




Offline Robek

  • Senior
  • ****
  • Wiadomości: 617
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #386 dnia: Maj 11, 2018, 17:42 »
Zdarzają się jednak wyjątki. Gdy cyklon powstanie nad chłodniejszymi wodami, wówczas mówi się o nim subtropikalny. W ostatnich latach odnotowuje się coraz więcej formacji burzowych, które rodzą się nad coraz chłodniejszymi wodami tam, gdzie dotąd nie miało to jeszcze miejsca.

Zaledwie kilka dni temu meteorolodzy zaobserwowali na zdjęciach satelitarnych południowego Pacyfiku formację, która wykazywała cechy subtropikalnej. Utworzyła się ona nad powierzchnią wód o temperaturze poniżej 20 stopni. Była to część układu niżowego, który rozpadł się. Jego centralna część uformowała się na kształt miniaturowego cyklonu z charakterystycznym okiem ciszy.


Dlaczego takie wyjątki nie zdarzają się nad Bałtykiem?
W końcu Bałtyk w wakacje ma często temperaturę w okolicach 20 stopni, a jakoś cyklony się nad nim, nie pojawiają.



Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #387 dnia: Maj 11, 2018, 17:53 »
Ponieważ Bałtyk ma za małą powierzchnię całkowitą i jest otoczony od południa lądami a od północy półwyspem Skandynawskim.
Kształt wybrzeża także determinuje możliwość ukształtowania się tego typu zjawiska.

Online Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #388 dnia: Maj 20, 2018, 18:54 »
USA/ Biały Dom zamyka program klimatyczny NASA
13.05.2018

Biały Dom zdecydował o zamknięciu programu NASA dotyczącego monitorowania emisji dwutlenku węgla do atmosfery - poinformował rzecznik prasowy Agencji Steve Cole, potwierdzając informacje magazynu "Science".

Program badawczy NASA o nazwie Carbon Monitoring System (CMS) zajmował się poszukiwaniem i monitorowaniem źródeł emisji dwutlenku węgla do atmosfery, co powoduje globalne ocieplenie klimatu. Kosztował 10 milionów dolarów rocznie.

"Administracja prezydenta Donalda Trumpa po cichu zabiła CMS" - napisało w komunikacie biuro prasowe NASA, nazywając tę decyzję "poważnym atakiem na klimatologię". Rzecznik prasowy NASA wyjaśnił, że prezydent USA zaproponował w zeszłym roku wycofanie programu CMS i czterech innych misji naukowych NASA, jednak ostatecznie Kongres postanowił zachować finansowanie czterech misji, natomiast na CMS nie przeznaczono funduszy.

Według rzecznika NASA Donald Trump zawsze był sceptycznie nastawiony do tematu zmian klimatycznych, a w czasie swojej kampanii wyborczej kwestię tę nazwał nawet "wynalazkiem Chin". Przypomniał, że prezydent USA wycofał się z porozumienia klimatycznego przyjętego na konferencji ONZ w Paryżu w 2015 roku, a z powodu braku środków odwołano wystrzelenie na orbitę Ziemi nowego satelity NASA - Orbiting Carbon Observatory-3.

Steve Cole wyjaśnił, że likwidacja tego programu badawczego nie ogranicza zdolności NASA do monitorowania wpływu dwutlenku węgla na zmiany klimatyczne. Powiedział, że nowy instrument do monitorowania dwutlenku węgla, nazwany GEDI, ma zostać uruchomiony na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej jeszcze w tym roku. (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C29463%2Cusa-bialy-dom-zamyka-program-klimatyczny-nasa.html

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #389 dnia: Maj 24, 2018, 06:11 »
Cyklon tropikalny nigdy wcześniej nie dotarł w ten zakątek Afryki


Cyklon tropikalny Sagar nad Zatoką Adeńską. Fot. NASA.

Zmiany klimatyczne postępują, a ich efektem są wciąż to nowe rekordy, które biją tropikalne cyklony. Nie dość, że w ostatnich latach narodziły się najpotężniejsze cyklony w dziejach obserwacji, to jeszcze docierały one tam, gdzie nigdy wcześniej ich nie widziano.

Najświeższy przypadek pochodzi z Afryki, gdzie w ubiegłym tygodniu nad wodami Morza Arabskiego narodził się cyklon tropikalny imieniem Sagar. W tej części świata cyklony pojawiają się rzadko. Wcześniej miało to miejsce raz na kilka lat, ale ostatnio coraz częściej, nawet kilka razy w roku.

Cyrkulacja atmosferyczna gna je w kierunku zachodnim, ku wschodnim wybrzeżom Półwyspu Arabskiego i północno-wschodniej Afryki. Sagar najpierw przyniósł potężny sztorm i ulewne deszcze na popularnej wśród turystów wyspie Sokotra, wpisaną na listę światowego dziedzictwa UNESCO.



Następnie formacja burzowa przybrała na sile po wkroczeniu nad gorące wody Zatoki Adeńskiej. W warstwie powierzchniowej woda ma tam aż 31 stopni i jest jedną z najcieplejszych obecnie w skali światowej.

Aby cyklony mogły się formować wystarczy, aby woda miała 27 stopni. Nic więc dziwnego, że Sagar gwałtownie się uaktywnił, ale to, co stało się później, zaskoczyło nawet wytrawnych badaczy cyklonów.

Burza tropikalna nadciągnęła nad Somalię, Dżibuti, Erytreę i Etiopię, jedne z najsuchszych miejsc na naszej planecie. Co więcej, cyklon dotarł najdalej na zachód wód Oceanu Indyjskiego w całej historii meteorologii. Dalej od poprzednio rekordowego cyklonu z 1984 roku.

Według meteorologów Sagarowi należy się też miano najsilniejszego cyklonu tropikalnego w dziejach Somalii. Przyniósł on na wyschniętych na wiór pustyniach gigantyczne ilości deszczu. Padało tak mocno, że suche koryta rzek wypełniły się wodą po same brzegi, a następnie zaczęły wylewać.



Powodzie zniszczyły domy setek tysięcy ludzi, którzy pozostają bez dachu nad głową. Niestety, żywioł niektórych kosztował nie tylko zdrowie, ale też życie. Zginęło bowiem około 30 osób. Hodowcy stracili tysiące sztuk zwierząt gospodarskich. Ostateczny bilans kataklizmu wciąż jest sporządzany przez władze.

Organizacje humanitarne informują, że w regionie, który cierpiał z powodu wieloletniej suszy, nagle nawiedzonym przez powodzie, szkody materialne mogą iść w dziesiątki milionów dolarów. Miejscowa ludność potrzebuje dosłownie wszystkiego, od żywności, wody pitnej i lekarstw aż po bezpieczne schronienie.

Tymczasem w rejonie Sokotry narodził się właśnie kolejny cyklon, któremu nadano imię Mekunu. W najbliższym czasie przyniesie on potężne ulewy na pograniczu Jemenu i Omanu na Półwyspie Arabskim, a następnie pozostałości po nim dotrą do południowych krańców Arabii Saudyjskiej. Tam również może dojść do powodzi, mimo iż jest to obszar pustynny.

Źródło: TwojaPogoda.pl / NOAA / ONZ.

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Wzrost efektu cieplarnianego na Ziemi w ostatnich dekadach
« Odpowiedź #389 dnia: Maj 24, 2018, 06:11 »