Satelity opracowane przez The Planetary Society których celem jest testowanie oraz ulepszanie technologii żagli słonecznych jako źródła napędu w misjach kosmicznych. Konstrukcja LightSail oparta jest na trzech jednostkach 3U CubeSat z czego jedną część stanowi centralny moduł elektroniki i sterowania, w dwóch pozostałych częściach umieszczono żagiel słoneczny oraz wysięgniki (TRAC) na których będzie się on opierał.
Satelita wyposażony jest w cztery trójkątne żagle wykonane z mylaru o grubości 4,5um które po rozłożeniu utworzą kwadrat o wymiarach 5,6 x5,6m i łącznej powierzchni 32m2. Waga satelity to 4,5kg przy wymiarach 340mm x 100mm x 100mm. Na końcach 2 z 4 paneli słonecznych umieszczone zostały aparaty o rozdzielczości 2mpx które sprawdzą czy żagiel rozwinął się prawidłowo. Obraz z kamer:
Awionika znajduje się w górnej części sondy, w jej skład wchodzi moduł dowodzenia, kontroli i obsługi danych (płytka drukowana), interfejs pokładowy, regulator mocy, trzy żyroskopy i trzy pręty momentu obrotowego będące częścią systemu kontroli pozycji.
Pozostałe wyposażenie:
- cztery czujniki słoneczne zamontowane na końcu czterech paneli słonecznych
- sześć ultra-czułych czujników, które zapewniają bezpośredni pomiar siły światła
- bateria
- radio działające w zakresie fal radiowych UHF o częstotliwości 433 MHz połączone z 17cm wysuwaną anteną umieszczoną w dolnej części sondy.
W czerwcu 2005r organizacja The Planetary Society próbowała wysłać na orbitę swój pierwszy żagiel słoneczny o nazwie Cosmos1, misja jednak zakończyła się niepowodzeniem ze względu na awarię rakiety Volna wystrzelonej z rosyjskiego okrętu podwodnego znajdującego się na Morzu Barentsa. W 2008r z powodu awarii rakiety Falcon1 NASA utraciła satelitę o nazwie NanoSail-D, Towarzystwo Planetarne przejęło projekt by w 2009 przemianować go na LightSail. Satelitę o nazwie NanoSail-D2 NASA z powodzeniem wystrzeliła 20 listopada 2010. LightSail jest o 0,5kg cięższy od swojego prekursora, w zamian za to powierzchnia żagla wzrosła ponad trzykrotnie, posiada również sprzęt do kontroli pozycji, który pozwoli na orientacje sondy względem słońca.
Cały program podzielono na kilka misji:
-
LightSail 1 A - pierwszy satelita ma zostać wystrzelony w dniu 20.05.2015 z wyrzutni SLC-41 na Cape Canaveral rakietą Atlas-5/501, która wyniesie go na orbitę (LEO) o parametrach: hp=345 km, ha=363 km, i=43,50°. Swobodne "żeglowanie" nie będzie możliwe na tej wysokości z powodu znajdujących się tam cząstek atmosfery, dlatego zadaniem satelity jest przetestowanie jak największej liczby urządzeń by poczynić przygotowania do kolejnych misji. Przez większość czasu spędzonego na orbicie żagiel będzie złożony, szacuje satelita spłonie w atmosferze w 2 do 10 dni po jego rozłożeniu. Stosunkowo niska orbita w połączeniu z materiałem o tak dużej powierzchni doskonale odbijającym światło sprawi że satelita powinien być bardzo dobrze widoczny dla potencjalnego użytkownika forum, który właśnie wybrał się na wieczorny spacer z aparatem.
-
LightSail 1 B - w kwietniu 2016 rakieta Falcon-Heavy wystrzelona z wyrzutni LC-39A na Cape Canaveral, która wyniesie satelitę na orbitę MEO min. 820km . Misja ta będzie dużo bardziej zaawansowana technologicznie, a sam satelita umieszczony zostanie w statku o nazwie Prox-1 który w automatyczny sposób kontrolować ma trajektorię lotu żagla.
- Celem
LightSail-2 będzie dalsze zebranie danych naukowych i poprawy kontroli nad żaglem.
- Celem
LightSail-3 byłoby wysłanie sondy do punktu L1 co mogłoby być pomocne np. we wczesnym wykrywaniu burz geomagnetycznych na Słońcu.
Rozkładanie paneli:
Rozkładanie żagla:
Testy wibracyjne:
http://sail.planetary.org/http://www.planetary.org/explore/projects/lightsail-solar-sailing/project-updates.html?page=1
Wątek: LightSail (Przeczytany 13094 razy)