Autor Wątek: Rosyjski program kosmiczny  (Przeczytany 559070 razy)

0 użytkowników i 2 Gości przegląda ten wątek.

Offline station

  • Sir Astronaut
  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 3829
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #780 dnia: Luty 21, 2016, 22:56 »
Na PulsieKosmosu jest ciekawa analiza dalszych planów Rosji:
http://www.pulskosmosu.pl/2016/02/21/rosja-planuje-powrot-na-marsa-i-ksiezyc-mimo-braku-pieniedzy/

Planują zacieśnić współpracę z ESA i przyłączyć się do potencjalnej bazy księzycowe promowanej przez agencję europejską.

Ujmując krótko - balansują na swoim, tak cienkim fnansowo lodzie, że za chwilę mogą wykąpać się w przeręblu i naprawdę b.długo się z niego nie wydostać mimo rozpaczliwego mahania łapkami. W ESA widzą jedynego logicznego na obecną chwilę partnera, jedyny możliwy w tej stytuacji krok, jeśli chcą pozostać jako jeden z głównych graczy na arenie kosmicznej. Europejczycy nie gwarantują bynajmniej olbrzymiej gotówki na wspólne projekty, ale to i tak o wiele więcej niż by podobnego tematu miała się podjąć Rosja w pojedynkę, co jak wiemy jest totalną utopią.  Jednakże do stworzenia bazy księżycowej dwójka partnerów - moim zdaniem - nie wystarczy i nie zdziwię się, gdy do ewentualnej współpracy zaproszona miałaby za zostać za pewien czas agencja chińska, mimo, że ta ostatnia ma na głowie montaż nieco większej stacji kosmicznej na orbicie i raczej póki co chce wszystko planować i robić w pojedynkę.
Rosyjski program kosmiczny to dziś strzelanie rakietami w martwe obiekty na orbicie.

LooZ^

  • Gość
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #781 dnia: Luty 25, 2016, 13:28 »
Rosjanie to wiedzą jak rozbawić.

Cytuj
Rosjanie rezygnują z ubezpieczenia startu rakiety Sojuz. "Wierzymy w ich niezawodność"

No tak, kosmiczne koszty ubezpieczenia nie mają z tym nic wspólnego... ;)

http://www.space24.pl/315334,rosjanie-rezygnuja-z-ubezpieczenia-startu-rakiety-sojuz-wierzymy-w-ich-niezawodnosc

Offline station

  • Sir Astronaut
  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 3829
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #782 dnia: Luty 25, 2016, 15:26 »
Rosjanie to wiedzą jak rozbawić.

Cytuj
Rosjanie rezygnują z ubezpieczenia startu rakiety Sojuz. "Wierzymy w ich niezawodność"

No tak, kosmiczne koszty ubezpieczenia nie mają z tym nic wspólnego... ;)

http://www.space24.pl/315334,rosjanie-rezygnuja-z-ubezpieczenia-startu-rakiety-sojuz-wierzymy-w-ich-niezawodnosc

No to jest LOL

Czekamy na podobne oswiadczenie w stosunku do ... Protonow ;)
Rosyjski program kosmiczny to dziś strzelanie rakietami w martwe obiekty na orbicie.

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24500
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #783 dnia: Luty 25, 2016, 18:00 »
Ważną informacją tego artykułu jest to , że pierwszy start z kosmodromu Wostocznyj już  w kwietniu.

The total cost of construction of the Vostochny space center is estimated at 180 billion rubles ($2.9 billion), according to Russia's Federal Space Agency (Roscosmos).

http://www.spacedaily.com/reports/First_Rocket_Launch_From_Russias_Vostochny_Cosmodrome_Will_Not_Be_Insured_999.html



Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #783 dnia: Luty 25, 2016, 18:00 »

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24500
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #784 dnia: Luty 25, 2016, 18:08 »
Od 1998 roku przyczyną niepowodzenia misji satelitarnych były w 13 przypadkach odpowiedzialne Protony lub stopień Briz towarzyszący Protonom przy starcie.
Było też tak, że rakieta się sprawdziła , ale zawiódł ładunek.
W 6 przypadkach w niepowodzenie misji  zamieszane były Sojuzy.
W sumie naliczyłem  33 chociaż częściowe niepowodzenia w rosyjskiej kosmonautyce od 1998 roku.
Chyba niczego nie przeoczyłem, ale na „żółtych stronach” , wg  których sporządziłem poniższe zestawienie nie był wyróżniony na czerwono start misji marsjańskiej w listopadzie 2011.


  1998

Start Zenita zakończony niepowodzeniem

  Start ukraińskiej rakiety Zenit-2 mającej wynieść na orbitę 12 satelitów łącznościowych z serii Globalstar
zakończył się katastrofą. Po starcie z Bajkonuru w dniu 09.09. o godzinie 20:29 UT lot przebiegał poprawnie
aż do T+ 272 s. Nastąpiła wtedy awaria systemu nawigacji, co doprowadziło do wyłączenia silników drugiego
stopnia i upadku rakiety na Ziemię w rejonie Ałtaju. Była to już ósma awaria Zenita, na 31. przeprowadzonych
od 1985 roku startów.


  1999


Start z kosmodromu Kapustin Jar

  28.04. o 20:30 z kosmodromu Kapustin Jar wystartowała rakieta kosmiczna Kosmos-3M. Umieściła ona na
orbicie dwa satelity: niemiecki naukowy ABRIXAS (A Broad-band Imaging X-ray All-sky Survey Satellite)
i włoski technologiczny Megsat-0. Był to pierwszy start kosmiczny z Kapustin Jaru od 1988 roku.
Brak kontaktu z ABRIXAS-em.
  30.04. utracono kontakt z wystrzelonym dwa dni wcześniej satelitą astronomicznym ABRIXAS. Powodem
była awaria w jednej z 11 baterii elektrycznych. Kontrola lotu liczy na przywrócenie łączności w początkach
czerwca, kiedy to satelita znajdzie się na orbicie z ciągłym oświetleniem przez Słońce.


Awaria Protona

  05.07. o 13:32 z Bajkonuru wystartowała rakieta Proton-K z nowym 4. stopniem Briz-M. W T+277 sekund
telemetria wykazała wzrost temperatury w jednym z czterech silników drugiego stopnia rakiety, a w chwilę
później nastąpiła eksplozja członu. Trzeci i czwarty stopień eksplodowały w wyniku działania gwałtownych
sił aerodynamicznych w T+325 sekund. Szczątki rakiety spadły na obszarze 10 x 90 km. Ładunkiem rakiety był
satelita komunikacyjny Raduga 34.


Połowiczny sukces Gazpromu

  06.09 o 16:36 z Bajkonuru wystartowała rakieta Proton-K/DM-2M która wyniosła na orbitę geostacjonarną
satelity telekomunikacyjne Jamał-101 i Jamał-102 dla rosyjskiego koncernu naftowego Gazprom. Z satelitą
Jamał-101 nie udało się nawiązać kontaktu.


Kolejna katastrofa Protona

  27.10. o 16:16 z kosmodromu Bajkonur wystartowała rakieta Proton-K/DM-2M, mająca umieścić na orbicie
geostacjonarnej rosyjskiego satelitę komunikacyjnego Ekspress A1. W trakcie pracy 2. stopnia w T + 222 s
nastąpiła awaria silnika nr 1. W chwilę później wyłączone zostały pozostałe silniki stopnia. Szczątki rakiety
spadły 25 km NE od wsi Atasu w rejonie Karagandy. Podobna awaria Protona miała miejsce 05.07. Wówczas
przyczyną katastrofy okazał się niedokładny spaw turbiny silnika.
  28.10. rząd Kazachstanu podjął decyzję o zakazie startów wszystkich typów rakiet z Bajkonuru, aż do czasu
wyjaśnienia przyczyn i usuniecia skutków awarii.


  2000


Nieudany start Kosmosa 3M

  20.11. około 23:00 z Plesiecka wystartowała rakieta Kosmos 3M, która miała wynieść na orbitę o parametrach
hp=586 km, ha=593 km, i=66,78° amerykańskiego satelitę teledetekcyjnego QuickBird 1. Według wstępnych
danych drugi stopień rakiety nie dokonał ukołowienia orbity początkowej (78-616 km) i wraz z satelitą spłonął
w gęstych warstwach atmosfery po około 75 minutach od chwili startu, prawdopodobnie nad Urugwajem (35°S,
56°W), według innych danych dopiero po wykonaniu 1-2 okrążeń Ziemi.


Ostatni start w XX wieku zakończony awarią

  27.12. o godzinie 18:56:32 z Plesiecka wystartowała rakieta nośna Cyklon-3, która miała wynieść na niską
orbitę okołoziemską 6 wojskowych satelitów komunikacyjnych: 3 typu Strieła-3 i 3 typu Goniec-D1.
Niestety w T+367 s doszło do awarii trzeciego stopinia rakiety nośnej (S-5M) i spadł on wraz z satelitami
58 km na południowy-wschód od Wyspy Wrangla (rejon Cieśniny Beringa).


  2002


Start Fotona-M - rakieta uległa awarii

  15.10. o 18:20:00 z Plesiecka wystartowała rakieta nośna Sojuz-U, która miała wynieść na orbitę o planowanych
parametrach: hp=262 km, ha=304 km, i=62,83° satelitę Foton M-1. Służyć miał on do prowadzenia eksperymentów
z dziedziny materiałoznawstwa w warunkach mikrograwitacji. Na pokładzie znajdowało się 15 eksperymentów
rosyjskich i europejskich. Lądownik miał powrócić na powierzchnię Ziemi 31.10 o 10:30. Witryna projektu jest
tutaj. Pomimo początkowych informacji o pomyślnej satelizacji okazało się, że rakieta uległa awarii wkrótce
po starcie.


Start Protona - fiasko

  25.11. o 23:04:23 z Bajkonuru wystartowała RN Proton-K/DM-3. Miała ona wynieść na orbitę o parametrach:
hp=3342 km, ha=35780 km, i=26,3° satelitę komunikacyjnego dla firmy SES Global ASTRA-1K. Powtórny
zapłon czwartego stopnia (Blok DM-3) niestety nie powiódł się i satelita oddzielił się od niego, pozostając
na bezużytecznej orbicie o parametrach: hp=177 km, ha=192 km, i=51,56°.
26.11. orbita została zmieniona na 146-299 km, a następnie na 280-290 km, choć nie wydaje się, by istniały
jakiekolwiek możliwości uratowania misji - poprzez manewry własnym silnikiem, dosłanie nowego stopnia
napędowego, czy (czysto hipotetycznie) misję ratunkową wahadłowca. Niemniej jednak firma SES Global
zdecydowała się na podniesienie orbity do pułapu 600 km. Istnieje też możliwość podnoszenia orbity w celu
przeprowadzenia bezpiecznej, kontrolowanej deorbitacji.
 

  2004


Cyklon wyniósł dwa satelity - ale na złą orbitę

  24.12. o 11:19:59,540 z Plesiecka wystartowała rakieta nośna Cyklon-3, która miała wynieść w T+41' na orbitę
o planowanych parametrach: hp=640 km, ha=682 km, i=82,52° rosyjsko-ukraińskiego satelitę teledetekcyjnego
Sicz-1M oraz ukraińskiego mikrosatelitę teledetekcyjnego (oddzielenie od głównego ładunku ok. 21:00) Mikron
(MS-1-TK, KS5 MF2). Jednak orbita ma parametry: hp=280 km, ha=640 km, i=82,57°. Okazało się, że drugi
zapłon trzeciego stopnia był o blisko jedną minutę za krótki. Satelity znajdują się na praktycznie bezużytecznej
orbicie. Podług nieoficjalnych danych Sicz-1M bezładnie rotuje.
 

2005


Katastrofa rakiety Mołnia

  21.06. o 00:48:37,116 z Plesiecka wystartowała RN Mołnia-M z wojskowym satelitą komunikacyjnym Mołnia 3K.
Miał on być umieszczony w T+54' na orbicie o przybliżonych parametrach: hp=624 km, ha=40601 km, i=62,84°.
Jednak w T+298 s nastąpiło awaryjne przerwanie lotu (rakieta dokonała samodestrukcji) - albo nie doszło do rozdzielenia
2. i 3. stopnia, albo nie nastąpił zapłon silnika 3. stopnia (Blok-I) i pozostałości, wraz z satelitą, spadły w rejonie
uwackim (obwód tiumeński na Syberii) na Ziemię. Miejscem upadku był las położony w niezamieszkałej okolicy
poligonu Tobolsk.
Była to pierwsza katastrofa tego typu rakiety od roku 1968. Jako że jest ona 4-stopniową modyfikacją Sojuza,
może mieć wpływ na termin startu kilku rakiet z tej rodziny - w sierpniu zaplanowano dwa starty Sojuzów - w
wersjach Sojuz-FG/Fregat z satelitą łączności oraz Sojuz-U wraz z transportowcem Progress-M dla ISS.


Żagiel słoneczny - fiasko

  21.06. o 19:46:09 z okrętu podwodnego znajdującego się pod powierzchnią Morza Barentsa wystartowała RN
Wołna. Miała ona wynieść w T+19' 30" na orbitę o planowanych parametrach: hp=759 km, ha=843 km, i=80,03°
satelitę technologicznego Cosmos-1 w celu zbadania funkcjonalności koncepcji napędu przy pomocy żagla
słonecznego. Według oficjalnych danych rosyjskich w T+83" wyłączył się silnik pierwszego stopnia rakiety
i spadła ona na Ziemię. Witryna projektu realizowanego przez The Planetary Society jest tutaj.


Satelita do badania lodu zatonął w Oceanie Lodowatym

  08.10. o 15:02:00 z kontenera startowego w Plesiecku wystartowała RN Rokot-KM, która miała wynieść w T+76'
na orbitę o planowanych parametrach: hp=717 km, ha=717 km, i=92° satelitę badania zasobów lodowych Ziemi
ESA CryoSat.
W T+319 sekund odebrano ostatnie dane telemetryczne, gdyż rakieta uległa awarii - z powodu braku komendy
w programatorze nie doszło do wyłączenia silnika drugiego stopnia RN, działał on aż do wyczerpania zapasów
materiałów pędnych. W konsekwencji nie doszło do oddzielenia stopnia Briz-KM od 2. stopnia rakiety. Stopień
wraz z satelitą spadł do Morza Lincolna w rejonie pomiędzy biegunem północnym a Grenlandią.
 

Start rakiety Kosmos

  27.10 o 06:52:26 z Plesiecka wystartowała RN Kosmos-3M z 5 mikrosatelitami i 3 nanosatelitami. W T+34' 27"
zostały one umieszczone na orbicie o parametrach: hp=689 km, ha=707 km, i=98,19°.
 
Mikrosatelity to:
•  Tsinghua-2 (China-DMC+4, Beijing-1) - chiński monitorowania katastrof systemu DMC;
•  TopSat - brytyjski wojskowy zwiadowczy;
•  SSETI-Express - (The Student Space Exploration and Technology Initiative) - europejski studencki, platforma dla CubeSat-ów oraz do uzyskiwania zdjęć powierzchni Ziemi;
•  Możajec-5 - rosyjski radioamatorski, geodezyjny i edukacyjny;
•  Sinah-1 - irański technologiczny i teledetekcyjny.

Pikosatelity (wszystkie zbudowane na bazie platformy CubeSat i umieszczone w satelicie SSETI-Express to:
 
•  CubeSat XI-V - technologiczny Uniwersytetu Tokijskiego (Japonia);
•  UWE-1 - technologiczny Uniwersytetu Bawarskiego w Würzburgu (Niemcy);
•  Ncube-2 - technologiczny Norsk Romsenter  (Norwegia).
Prócz tego na ostatnim stopniu RN zamontowany jest niemiecki eksperyment z zakresu komunikacji Rubin-5.
Satelita Możajec-5 w wyniku awarii systemu zasilania pirosworzni (prawdopodobnie zerwany kabel) nie oddzielił się,
od rakiety nośnej i nie wysyła żadnych sygnałów. Pikosatelita Ncube-2 również nie wysłał żadnego sygnału. Satelita
SSETI-Express cierpi na niedobór energii elektrycznej i znajduje się w stanie "safe mode" - prawdopodobnie został
utracony.
« Ostatnia zmiana: Luty 25, 2016, 18:12 wysłana przez Orionid »

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24500
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #785 dnia: Luty 25, 2016, 18:09 »
cd.
  2006


Proton wystartował - awaria Bryzy

  28.02. o 20:10:00 z Bajkonuru wystartowała rakieta nośna Proton-M, która miała wynieść w T+4 H na orbitę
o parametrach: hp=3157 km, ha=35793 km, i=14,2° geostacjonarnego (planowana punkt zawieszenia nad 26°E)
satelitę komunikacyjnego Arabsat 4A. Prawdopodobnie w 18 minucie (plan: 21 minut) drugiego z czterech
zapłonów stopnia Briz-M doszło do awarii. Satelita oddzielił się od stopnia i pozostał na orbicie o parametrach:
hp=506 km, ha=14696 km, i=51,52°. Zapas paliwa satelity wyklucza możliwość bezpośredniego dotarcia na
wyznaczoną orbitę, jednak jest rozważana opcja wykorzystania do tego celu pola ciążenia Księżyca.
 

Grupowy start satelitów - katastrofa

  26.07. o 19:43:00 z kosmodromu Bajkonur wystartowała RN Dniepr z białoruskim satelitą teledetekcyjnym
BiełKA-1 (Biełarusskij Kosmiczeskij Apparat) opartym na platformie Wiktoria i zestawem 3 mini oraz 14
nanosatelitów. Były to:
 
Mikrosatelity:
•  Baumaniec - rosyjski (Politechnika Moskiewska im. Baumana i NPOM) technologiczny;
•  UniSat-4 (University Satellite) - włoski (Uniwersytet Rzymski "La Sapienza") technologiczny;
•  PICPOT (PIccolo Cubo del POlitecnico di Torino) - włoski (Politechniki Turyńskiej).

Pikosatelity (wszystkie zbudowane na bazie platformy CubeSat i umieszczone w kontenerach P-Pod):
•  AeroCube-1 - technologiczny firmy Aerospace Corporation (USA);
•  PolySat 1 (Cal Poly 1, CP1) - technologiczny firmy Cal Poly AeroSpace Engineering (USA);
•  PolySat 2 (Cal Poly 2, CP2) - technologiczny firmy Cal Poly AeroSpace Engineering (USA);
•  ICEcube-1 (Ionospheric sCintillation Experiment CUBESat Project) - jonosferyczny Uniwersytetu Cornella (USA);
•  ICEcube-2 (Ionospheric sCintillation Experiment CUBESat Project) - jonosferyczny Uniwersytetu Cornella (USA);
•  ION (Illinois Observing Nanosatellite) - technologiczny (orientacja i napęd jonowy) Uniwersytetu Illinois (USA) -
podwójny CubeSat;
•  HAUSAT-1 (Hankuk Aviation University SATellite-1) - studencki technologiczny (Korea Południowa);
•  KUTESat (Kansas Universities' Technology Evaluation Satellite) - jonosferyczny (badanie pasów van Allena)
Uniwersytetu Kansas (USA);
•  Merope (Montana Earth-Orbiting Pico-Explorer) - jonosferyczny (badanie pasów van Allena) Uniwersytetu
Montana (USA);
•  nCube-1 - studencki technologiczny (Norwegia);
•  Rincon 1 - przekazu danych Uniwersytetu Arizony i firmy Rincon Research Corporation (USA);
•  Sacred - do badania odporności elektroniki na promieniowanie wysokoenergetyczne Uniwersytetu Arizony (USA)
i firmy Alcatel (Francja);
•  SEEDS (Space Engineering Educational Satellite)- radioamatorski Uniwersytetu Nihon (Japonia);
•  Voyager (Mea Huaka'i ) - naukowy (do fotografowania Ziemi i Słońca w promieniowaniu widzialnym i X)
Uniwersytetu Hawajskiego (USA).
Wszystkie satelity miały być wyniesione na zbliżone do siebie orbity o parametrach: hp=483 km, ha=508 km, i=97,43°.
Start zakończył się katastrofą - z powodu nienormalnej pracy jednego z czterech siłowników hydraulicznych
pierwszego stopnia rakiety jej silniki zostały wyłączone w T+73,89", po przekroczeniu dozwolonego limitu
odchylenia od toru lotu. Szczątki rakiety spadły ok. 150 km na południe od miejsca startu.


  2007


Katastrofa Protona

  05.09. o 22:43:10 z Bajkonuru wystartowała RN Proton-M z geostacjonarnym (docelowy punkt 128° E)
satelitą komunikacyjnym JCSat-11. Miał on zostać wyniesiony w T+6h 43' na orbitę o planowanych
parametrach: hp=5039 km,ha=35793 km, i=21,4°. Jednak w T+135 sekund na pułapie 76 km, krótko po
zapłonie silników drugiego stopnia doszło do awarii i rakieta została zniszczona. Jej resztki upadły
w niezamieszkałym rejonie 50 km SW od miasta Dżezkazgan.


Foton na orbicie

  14.09. o 11:00:00 z Bajkonuru wystartowała RN Sojuz-U, która wyniosła w T+8' 46" na orbitę o planowanych
parametrach: hp=262 km, ha=304 km, i=62,97° satelitę Foton M-3. Służyć on do prowadzenia eksperymentów
z dziedziny materiałoznawstwa w warunkach mikrograwitacji. Lądownik powróci na Ziemię 26.09. Na jego
powierzchni został zamontowany ładunek YES-2 wraz z lądownikiem Fotino. Fotino zostanie opuszczony
w kierunku Ziemi na 30-kilometrowej długości lince, co pozwoli na jego deorbitację i lądowanie.
Eksperyment YES-2 - fiasko
  25.09. od umieszczonego na satelicie Foton M-3 (start 14.09.) ładunku YES-2 miał oddzielić się na na 30-km
długości lince lądownik Fotino. Następnie miał zostać opuszczony w kierunku Ziemi, co pozwoliłoby na jego
deorbitację i lądowanie około 07:55 w pobliżu Dierżawinska w Kazachstanie.
Rozwijanie linki rozpoczęło się o 05:46:33 i przebiegało zgodnie z planem do końca pierwszej fazy (3380 m).
Faza druga rozpoczęła się prawidłowo, jednak po rozwinięciu 8490 metrów doszło do naruszenia procesu
rozwijania (szybkość spadła z 12 do 5 m/s) i linka została przecięta ok. 07:20 , gdy powinna się cała rozwinąć.
Fotino pozostał na orbicie zbliżonej do Fotona.


  2008


Proton OK, zawiódł Briz

  14.03. o 23:18:55,000 z Bajkonuru wystartowała RN Proton-M/Briz-M z satelitą komunikacyjnym AMC-14.
Miał on być wyniesiony w T+6h 42' 40" na orbitę geostacjonarnym (planowane zawieszenie nad 77° W)
o parametrach: hp=6257 km, ha=35786 km, i=19,7°. Jednak podczas drugiego z trzech (początek w T+58' 41",
zakładany czas pracy 34' 26) zaplanowanych zapłonów stopnia górnego Briz-M nastąpiła awaria. Silnik
wyłączył się 2' 13" przed zaplanowanym końcem pracy. Satelita, po oddzieleniu się od bloku Briz pozostał na
orbicie o parametrach: hp=770 km, ha=26447 km, i=49,1° ). Satelita nie jest w stanie własnym napędem osiągnąć
orbity geostacjonarnej.
 

  2010


Trzy GLONASSy wpadły do Pacyfiku

  05.12. o 10:25:19 z Bajkonuru wystartowała RN Proton-M/DM-03, która miała wynieść
w T+3h 31' 52" na orbitę o planowanych parametrach: hp=19130 km, ha=19130 km, i=64,81°,
trzy satelity nawigacyjne Uragan-M. Jednak blok napędowy DM-03 wraz z satelitami nie uzyskał
wymaganej prędkości i spadł wraz z blokiem DM-03 i satelitami do Pacyfiku, 1500 km na północny
zachód od Honolulu. Należące do systemu nawigacji GLONASS satelity miały dostać oznaczenia
Kosmos 2471-2473.

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24500
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #786 dnia: Luty 25, 2016, 18:10 »
cd.
  2011


Rosyjski satelita geodezyjny na nieplanowanej orbicie

  01.02. o 14:00:14,017 z Plesiecka wystartowała RN Rokot/Briz-KM, która miała wynieść w T+1h 35'
na orbitę o przybliżonych parametrach: hp=1000 km, ha=1000 km, i=99,5° pierwszego rosyjskiego
wojskowego satelitę geodezyjnego serii Geo-IK-2. Zoostał wprowadzony na orbitę o parametrach:
hp=331 km, ha=1080 km, i=99,46°, co oznacza, że nie powiódł się drugi zapłon stopnia Briz-KM.
Z satelitą, nazwanym Kosmos 2470, jest łączność, lecz jego zasoby materiałów pędnych wykluczają
wprowadzenie na planowaną orbitę.


Niepowodzenie wyniesienia rosyjskiego satelity

  17.08. o 21:25:09 z Bajkonuru wystartowała RN Proton-M/Briz-M, która miała wynieść w T+9h 00' 04"
na orbitę o przybliżonych parametrach: hp=5210 km, ha=35786 km, i=20,6° geostacjonarnego (80° E)
satelitę komunikacyjnego Ekspress AM-4. Po czwartym z pięciu uruchomień stopnia Briz-M przestała
z niego płynąć telemetria. W chwili planowanego odłączenia satelity powinien uruchomić się jego nadajnik,
jednak nie udało się nawiązać z nim łączności. Znalezione zostały trzy obiekty na orbitach o parametrach:
•   hp=147 km, ha=11338 km, i=49,58° (odrzucony dodatkowy zbiornik paliwa);
•   hp=697 km, ha=20239 km, i=51,18° (Briz-M);
•   hp=1004 km, ha=20314 km, i=51,33° (satelita).
30 sierpnia komisja powypadkowa poinformowała, że winnym utraty satelity "Ekspress AM-4" okazało się
oprogramowanie, które zbytnio zawęziło czas, potrzebny do stabilizacji platformy żyroskopowej stopnia
"Briz-M". Doprowadziło to do jego nieprawidłowej orientacji, a w efekcie do utraty satelity. O przyczynach,
dla których satelita nie funkcjonuje, nie powiedziano nic, jednak panuje przeświadczenie, że przeszedł on przez
gęste warstwy atmosfery atmosferę i został poddany nadmiernemu obciążeniu termicznemu. Zakaz startów
Protonów-M i stopni Briz-M został zdjęty.


Kolejna katastrofa!

  24.08. o 13:00:08,041 z Bajkonuru wystartowała RN Sojuz-U, która miała wynieść w T+8' 50" na orbitę
o parametrach: hp=192 km, ha=232 km, i=51,65° automatyczny statek transportowy Progress M-12M.
W T+325 sekund doszło do awarii i przerwania pracy silnika trzeciego stopnia rakiety. Jej pozostałości spadły
w rejonie czojskim republiki ałtajskiej (wschodnia Syberia).
29.09. komisja powypadkowa poinformowała, że przyczyną nieprawidłowej pracy silnika trzeciego stopnia
była awaria generatora gazu.


Misja Fobos-Grunt - fiasko!

  08.11. o 20:16:02,871 z Bajkonuru wystartowała RN Zenit-2SB z rosyjską sondą Fobos-Grunt
i chińskim orbiterem Marsa Yinghuo-1. W T+08' 30" połączone sondy zostały umieszczone na orbicie
o parametrach: hp=207 km, hp=347 km, i=51,4°. Nie powiodło się uruchomienie silnika, który
miał je wynieść na orbitę heliocentryczną.
 

Satelita spadł w okolicy Tobolska

 23.12. o 12:08:10,180 z Plesiecku wystartowała RN Sojuz-2-1b/Fregat, która miała wynieść na orbitę typu Mołnia satelitę
komunikacyjnego Meridian-5. W czasie pracy 3 stopnia rakiety w T+421s nastąpiła awaria silnika i przerwa w jego pracy.
Tym samym satelita nie osiągnął orbity i jego szczątki spadły w okolicach Tobolska (obwód tiumeński).


2012


Bryza zawiodła

  06.08.o 19:31:00,018 z Bajkonuru wystrzelona została RN Proton-M/Briz-M, która miała wynieść
w T+8h 57' 46" na orbitę o parametrach: hp=35401 km, ha=35401 km, i=0° dwa geostacjonarne
satelity komunikacyjne Telkom-3 (118°E) i Ekspress-MD-2 (145°E). Jednak 7 sekund po trzecim
zapłonie silnik Briz-M przestał działać (planowany czas  pracy - 18 minut i 5 sekund). Znajduje się
on (a także oddzielone od niego satelity) na nieużytecznej orbicie o parametrach: hp=267 km,
ha=5014 km, i=49,92°. Dalsze starty rakiet typu Proton-M zostały wstrzymane.


  2013


Katastrofa Protona tuż po starcie

  02.07. o 02:38:21,585 z Bajkonuru wystrzelona została RN Proton-M/DM-03, która miała wynieść
w T+3h 32' na orbitę o planowanych parametrach: hp=19130 km, ha=19130 km, i=64,81° trzy satelity
nawigacyjne Uragan-M systemu GŁONASS-M, które po udanym starcie miały otrzymać nazwy
oficjalne Kosmos 2488-90. Jednak kilka sekund po starcie rakieta zaczęła się wychylać na boki, po
17 sekundach leciała już horyzontalnie (rozpoczęła się wówczas sekwencja wyłączenia jej silników),
obracała wokół osi podłużnej, po czym skierowała się w dół. W T+24 s rozłamała i w T+32,682 s upadła
w pobliżu wyrzutni (2 km od bunkra dowodzenia, w pobliżu stanowiska startowego 175/PU-59),
eksplodując. W związku z powyższym dalsze starty tego typu rakiety zostały wstrzymane.


2014


Kolejna katastrofa Protona!

  15.05. o 21:41:59,979 z Bajkonuru wystrzelona została rakieta nośna Proton-M/Briz-M, która miała wynieść
w T+9h 00' 04" na orbitę o parametrach: hp=5210 km, ha=35786 km, i=20,5° satelitę telekomunikacyjnego
Ekspress-AM4R. Jednak podczas pracy silnika trzeciego stopnia (około T+525") doszło do spadku ciśnienia
w jednym z czterech silników sterujących RD-0214, około 20 sekund później silnik został wyłączony na pułapie
około 160 km nad Chinami. Pozostałości spłonęły w atmosferze nad Chinami, choć niektóre elementy spadły
na Ziemię. Satelita miał zastąpić innego, który został utracony podczas startu Protona w dniu 17.08.2011.


Hurtowy start

  19.06. o 19:11:17 z kosmodromu Dombarowskij wystrzelona została RN Dniepr. Wyniosła ona w T+15'
na orbitę heliosynchroniczną o przybliżonych parametrach: hp=630 km, ha=630 km, i=9x° satelity: KazEOSat-2,
Deimos-2, SkySat-3, Hodoyoshi-3, Hodoyoshi-4, BugSat-1, SaudiSat-4, AprizeSat- 9, AprizeSat-10,
UniSat-6, Tigrisat, AeroCube-6A, AeroCube-6B, ANTELSAT, Lemur-1, BRITE-Toronto, BRITE-Montreal
(nie oddzielił się od trzeciego stopnia RN i został utracony), NanosatC-Br1, Duchifat-1, Perseus-M1, Perseus-M2,
QB50P1, QB50P2, TabletSat-Aurora, 11 egzemplarzy Flock-1c, POPSAT-HIP, PACE, PolyITAN i DTU-Sat-2.


Pierwsza seryjna para Galileo nie dotarła na miejsce

  22.08. o 12:27:11 z Kourou wystrzelona została RN Sojuz-STB/Fregat-MT, która miała wynieść w T+3h 43' 57"
na orbitę o parametrach: hp=23522 km, ha=23522 km, i=55,04° dwa satelity nawigacyjne Galileo-FOC FM01
(Doresa) i Galileo-FOC FM02 (Milena). Satelity FOC (Full Operational Capability) są pierwszymi z trzydziestu,
które miały wejść w skład konstelacji. Jednak stopień Fregat wyniósł je na orbitę o parametrach: hp=13721 km,
ha=25917 km, i=49,7°. Własny zapas paliwa w satelitach potrzebny do dotarcia na właściwą orbitę jest za mały,
szacunkowo o 75%.


2015


Progress nie doleci do ISS

  28.04. o 07:09:50,378 z Bajkonuru wystrzelona została rakieta nośna Sojuz-2.1a, która wyniosła w T+8' 45"
na orbitę o parametrach: hp=194 km, ha=279 km, i=51,67° (plan: hp=193 km +/-2 km, ha=238 km +/-5 km,
i=51,67° +/-00,3°) transportowy statek kosmiczny Progress M-27M. Jego połączenie z ISS miano wykonać
o 13:07, ale po wejściu na orbitę telemetria urwała się zaraz po rozłożeniu paneli baterii słonecznych i anten
łączności. Nie wiadomo, czy rozłożyły się wysięgniki obu anten radarowego systemu zbliżania Kurs, ani czy
zostało wytworzone ciśnienie robocze w systemie napędowym statku. Połączenie zostało wstępnie przeniesione
na 30.04. o 09:03, jednak jego warunkiem było przywrócenie telemetrii - co nie nastąpiło. Podczas seansu
łączności  na trzecim obiegu odebrano wideo z systemu zbliżania Kurs, które pokazało, że statek szybko
rotuje wzdłuż osi podłużnej (około 12 obrotów na minutę), co drastycznie zmniejszyło szanse na pomyślne
rozwiązanie problemu. Podjęta w nocy 28/29.04. próba ustabilizowania statku z pomocą systemu TORU nie
przyniosła rezultatu. Do tej chwili nie udało się odebrać żadnej dalszej telemetrii. Niekontrolowane wejście
statku w atmosferę będzie miało miejsce w okresie 07-11.05.2015, prawdopodobnie 08.05.2015.
JSpOC (Joint Space Operations Center) wydało oświadczenie, z którego wynika, że na pobliskich orbitach
zarejestrowała 44 odłamki, nie może jednak stwierdzić, czy pochodzą one z Progressa, czy z trzeciego stopnia
rakiety.


Awaria Protona

  16.05. o 05:47:38,970 z Bajkonuru wystrzelona została RN Proton-M/Briz-M, która miała wynieść w T+8h 59' 27"
na orbitę o planowanych parametrach: hp=8985 km, ha=35786 km, i=20,1° geostacjonarnego (113°W)
satelitę komunikacyjnego MexSat-1 (Centenario). Lot rakiety zakończył się katastrofą, silniki trzeciego stopnia
11D458 zostały w T+493 sekundy wyłączone awaryjnie, pozostałości spadły w rejonie miasta Czyta na Syberii.
Prawdopodobną przyczyną awarii była nienormalna praca silników sterujących.


Drugi start lekkiego Sojuza

  05.12. o 14:08:33,251 z Plesiecka wystrzelona została RN Sojuz-2.1w/Wołga, która wyniosła na orbitę o parametrach:
hp=687 km, ha=695 km, i=98,17° dwa satelity: wojskowego obserwacji powierzchni wód dla celów meteorologicznych
oraz detekcji okrętów podwodnych Kosmos 2511 typu Kanopus ST oraz kalibracyjnego Kosmos 2512 (KJuA-1).
Satelita Kanopus ST nie oddzielił się od stopnia Wołga, gdyż otwarły się jedynie trzy z czterech zamków pirotechnicznych.
Próba odrzucenia satelity włączeniem silnika Wołgi (manewr jej deorbitacji, wykonany 06.12.2015 ok. 01:50) również nie
powiodła się. Ponieważ Wołga z dołączonym satelitą nie była w stanie zejść z orbity, jej perigeum zostało jedynie obniżone
do wysokości ok 105 km, powodującej cykliczne wchodzenie zestawu w gęstsze warstwy atmosfery oraz dalsze obniżanie
orbity. Podczas jednego z nich 07.12.2015 satelita, bądź jego znaczący element, w wyniku działania sił aerodynamicznych,
oderwał się od stopnia. 08.12.2015 oba obiekty spłonęły w gęstych warstwach atmosfery.







« Ostatnia zmiana: Luty 25, 2016, 18:14 wysłana przez Orionid »

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24500
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #787 dnia: Luty 25, 2016, 18:11 »
Rakiety Zenit, używane przez konsorcjum, którego członkiem była Rosja od 2000 roku doświadczyły 3 niepowodzeń. (na podstawie „żółtych stron”)

  2000

Start Zenita zakończył się katastrofą

 12.03. o 14:49:18,55 z platformy Odyssey, zakotwiczonej na równiku, około 2.200 km S od Hawajów (154° W)
wystartowała należąca do spółki Sea Launch rakieta Zenit-3SL. Na orbicie (h=10.400 km, i=45°) miał być
umieszczony pierwszy satelita łączności z telefonów przenośnych dla firmy ICO Global Communications,
ICO -F1. Jednak w wyniku awarii drugiego stopnia rakiety start zakończył się spadkiem do Pacyfiku, około
4.300 km od miejsca startu.


  2007


Eksplozja rakiety na wyrzutni

  30.01. o 22:32 z wyrzutni Odyssey na Pacyfiku wystartowała  RN Zenit 3SL. Według planu miała ona
wynieść ona w T+50' 19" na orbitę o parametrach: hp=246 km, ha=37433 km, i=0,0° geostacjonarnego
(planowano zawieszenie nad 57° E) satelitę komunikacyjnego NSS-8.
Podług wstępnych danych w T+0,5" z powodu awarii turbiny ustał dopływ ciekłego tlenu do silnika RD-171
pierwszego stopnia. Nieznacznie wzniesiona (11 cm) rakieta utraciła ciąg (osiągnął on 90% nominalnego),
po czym zsunęła się do kanału odprowadzający gazy do oceanu, gdzie nastąpiło jej zderzenie z deflektorem
i eksplozja. Telemetria zanikła w T+3,9". Film z wydarzenia. Nieznacznie uszkodzona platforma startowa
(głównym uszkodzeniem jest utrata deflektora) jest już w drodze do portu.

 
  2013


Katastrofa Zenita

  01.02. o 06:55:59 z wyrzutni Odyssey na Pacyfiku wystrzelona została RN Zenit-3SL/DM-SL,
która miała wynieść w T+20' 20" na orbitę o parametrach: hp=200 km, ha=35276 km, i=0,0°
geostacjonarnego satelitę komunikacyjnego Intelsat-27. W T+11,4 sekundy nastąpiło przekroczenie
dopuszczalnego odchylenia rakiety od osi podłużnej. System kierowania zgodnie z algorytmem
spowodował zablokowanie silnika pierwszego stopnia do T+20 sekund, po czym doszło do jego
wyłączenia. W T+40 sekund rakieta spadła do oceanu około 4 km na południe od miejsca startu.



Offline astropl

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 5266
  • Zmieściłem się w Sojuzie :)
    • Loty Kosmiczne
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #788 dnia: Luty 25, 2016, 18:45 »
Chyba niczego nie przeoczyłem, ale na „żółtych stronach” , wg  których sporządziłem poniższe zestawienie nie był wyróżniony na czerwono start misji marsjańskiej w listopadzie 2011.


Jeśli się dobrze przyjrzeć, to jest wyróżniony (same sondy), aczkolwiek tylko w nawiasach kwadratowych. No bo rakieta zadziałała OK, sama sonda nie miała okazji się wykazać (nie, żebym wierzył, że odniosłaby sukces...), tylko jej moduł napędowy (kuzyn Fregata) zdechł.
Waldemar Zwierzchlejski
http://lk.astronautilus.pl

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24500
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #789 dnia: Luty 25, 2016, 19:21 »
Żadnych nawiasów kwadratowych  nie widzę przy starcie tych sond w dniu 8 listopada 2011. Ale jakieś czerwone nawiasy by się przydały.

http://lk.astronautilus.pl/starty11.htm
« Ostatnia zmiana: Luty 25, 2016, 19:24 wysłana przez Orionid »

Offline astropl

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 5266
  • Zmieściłem się w Sojuzie :)
    • Loty Kosmiczne
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #790 dnia: Luty 25, 2016, 20:00 »
Żadnych nawiasów kwadratowych  nie widzę przy starcie tych sond w dniu 8 listopada 2011. Ale jakieś czerwone nawiasy by się przydały.

http://lk.astronautilus.pl/starty11.htm

Są, są. Może powinieneś cache'a przeczyścić, albo co...
Waldemar Zwierzchlejski
http://lk.astronautilus.pl

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24500
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #791 dnia: Luty 25, 2016, 20:28 »
Faktycznie. Na innym laptopie  widać te nawiasy czerwone :)
Ale wcześniej  przy starcie z 24 sierpnia Progress był dla mnie widoczny w czerwonych nawiasach.
« Ostatnia zmiana: Luty 25, 2016, 20:38 wysłana przez Orionid »

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24500
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #792 dnia: Luty 26, 2016, 10:28 »
Rosja modernizuje sieć radarową

Once completed, the new early warning network will replace the remnants of the Soviet network, which suffered a serious decline in its worldwide capabilities after the collapse of the Soviet Union. The most prospective among the late Soviet-era systems were the Don-2N and Daryal-series.

The Voronezh-class radar system includes three variants, including the Voronezh M, Voronezh-DM (using VHF and UHF), and the Voronezh-VP 'high potential', assumed to be EHF (extremely high frequency). The system's range is between 4,500 - 6,000 km, and it is capable of detecting objects at a height of up to 4,000 km.
"In other words," Tuchkov writes, "the Voronezh is capable of detecting ballistic missiles, aircraft and satellites." The system is capable of tracking up to 500 objects simultaneously.

The geometry of the station amounts to a quadrangular truncated pyramid with a height of 35 meters, giving it 360 degree coverage of the region. Operating in SHF (centimeter) frequency, the radar is capable of detecting ICBMs at a range of 3,700 km.

"In 1994," Tuchkov recalls, "during a series of joint Russian-American experiments in the pinpoint tracking of space objects, a series of metal balls of 5, 10, and 15 cm diameter were released from the American space shuttle. While American radar systems detected only the last two, the Don-2N spotted and tracked the trajectory of the 5 cm balls a distance of 1,500 km."

http://www.spacedaily.com/reports/Russian_Space_Intelligence_Center_to_Receive_New_Radars_999.html

Offline jsc

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 1905
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #793 dnia: Marzec 17, 2016, 19:18 »

Offline station

  • Sir Astronaut
  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 3829
Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #794 dnia: Marzec 17, 2016, 22:18 »
Waldek, możesz już śmiało pousuwać na swojej witrynie te znaki zapytania koło lądowników księżycowych Łuna-25 itd.itd. :)
Rosyjski program kosmiczny to dziś strzelanie rakietami w martwe obiekty na orbicie.

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Rosyjski program kosmiczny
« Odpowiedź #794 dnia: Marzec 17, 2016, 22:18 »