Wiadomość wysłana przez: Leszek Szamocki w Lipiec 16, 2010, 21:42
Od siebie i w największym skrócie dodam, że teleskop kosmiczny im. James'a Webb'a okrzyknięty został następcą Hubble'a. Na chwilę obecną (po kilku przesunięciach) planuje się wysłanie go na orbitę w 2014 roku. W odróżnieniu od Hubble'a obserwacje będzie prowadził głównie w podczerwieni, a jego celem jest sięgnąć jeszcze głębiej w czasie i przestrzeni.
Większość materiałów, które zamierzam tu opublikować, będzie pochodzić z oficjalnej strony projektu http://www.jwst.nasa.gov/about.html (http://www.jwst.nasa.gov/about.html), ale nie omieszkam też wrzucać nowinek i ciekawostek pochodzących z innych źródeł.
Napisanie wstępniaka nie powinno mi zająć więcej niż 2-3 dni.
Pozdrawiam wszystkich.
"Teleskop Kosmiczny Jamesa Webba (JWST, pierwotna nazwa Next Generation Space Telescope - NGST) jest przygotowywanym następcą Teleskopu Hubblea. Jest to projekt NASA realizowany we współpracy z agencjami kosmicznymi ESA i CSA. Posłuży do wykonywania bardzo szczegółowych obserwacji najróżniejszych obiektów astronomicznych - od odległych galaktyk poprzez gwiazdy do ciał Układu Słonecznego.
Za pomocą Teleskopu Kosmicznego Jamesa Webba (JWST, pierwotna nazwa Next Generation Space Telescope - NGST) wykonywane będą obserwacje w zakresie podczerwieni bliskiej i środkowej (0.6 - 28 nm). W tym zakresie będzie wykonywane obrazowanie z bardzo wysoką rozdzielczością kątową oraz spektroskopia z wysoką rozdzielczością widmową. Program naukowy kładzie szczególny nacisk na badania najodleglejszych obserwowalnych galaktyk, położonych w odległości około 13 miliardów lat świetlnych, i widzianych w czasach, gdy galaktyki były jeszcze bardzo młode. Do podstawowych celów naukowych obserwatorium zaliczają się: wykonanie badań ewolucji galaktyk z przesunięciem ku czerwieni z=5 oraz wykonanie badań morfologii i kolorów tych galaktyk; dokonanie detekcji światła z pierwszych gwiazd we Wszechświecie; badania procesów fizycznych zachodzących podczas formowania się gwiazd i planet; badania procesów tworzenia pierwszych ciężkich pierwiastków we Wszechświecie; badania planet pozasłonecznych i dysków protoplanetarnych, w tym poszukiwania pierwiastków istotnych dla żywych organizmów; wykrywanie i określenie krzywych jasności odległych supernowych dla badań kosmologicznych; badania rozkładu ciemnej materii poprzez obserwowanie soczewek grawitacyjnych; oraz badania populacji gwiazd w pobliskich galaktykach."
Dalszy ciąg obszernego opracowania misji JWST dostępny jest na kosmonauta.net (http://www.kosmonauta.net/index.php/Technologie/Misje/jwst-przeglad-misji.html)
Wiadomość wysłana przez: Matias w Wrzesień 04, 2010, 02:12
Sam nie będę zwlekać i podrzucę tutaj ważną informację ;)
JWST - etap nanoszenia warstw odblaskowych na powierzchnię luster głównych
Prace przy budowie Kosmicznego Teleskopu Webba wchodzą w kolejny etap realizacji, który coraz bardziej przybliża zespół projektowo – wykonawczy amerykańskiego koncernu technologicznego NYSE – Northrop Grumman Corporation, do zakończenia prac nad podstawową strukturą optyczną teleskopu, w skład której wchodzą m.in. lustra główne.
Więcej w tym artykule na kosmonaucie (http://www.kosmonauta.net/index.php/Przyszlosc/NASA/jwst-etap-nanoszenia-warstw-odblaskowych-na-powierzchni-luster-gownych.html). W załączniku podgląd na lustra główne JWST.
Może historycznie przypomnę jeszcze o jednym ważnym wydarzeniu w tym roku - w maju dowiedzieliśmy się, że JWST przeszedł już fazę krytycznego przeglądu CDR. Więcej tutaj (http://www.kosmonauta.net/index.php/Przyszlosc/NASA/teleskop-webba.html).
Teleskop Webb'a o krok bliżej do rozpoczęcia misji
Gorąco oczekiwane nowe kosmiczne obserwatorium - teleskop JWST (James Webb Space Telescope), ma już za sobą przejście najbardziej znaczącego punktu przygotowań - przeglądu projektu CDR (Critical Design Review), który przybliża nas do startu planowanego obecnie na 2014 rok.
Wiadomość wysłana przez: Matias w Listopad 12, 2010, 12:52
Problemy z funduszami dla JWST?
"Pod koniec października NASA otrzymała raport o stanie prac oraz poziomie nakładów na projekt teleskopu JWST (James Webb Space Telescope). Z raportu wynika, że startu tego kosmicznego obserwatorium można się spodziewać dopiero pod koniec 2015 roku. Ponadto, obecny i planowany poziom nakładów finansowych może okazać się zbyt niski w stosunku do wymagań.
JWST jest nazywany "następcą teleskopu Hubble". To orbitalne obserwatorium ma w podobnym stopniu zrewolucjonizować naszą wiedzę z zakresu astronomii i przyczynić się do wielu ważnych odkryć.
Projekt (w sensie zatwierdzonych kontraktów) trwa od 2002 roku. Od tego czasu trwa rozwój technologii. Ostatnio też rozpoczęły się testy niektórych elementów JWST - np. osłon przeciwsłonecznych.
Niestety, projekt doświadczył już wielu opóźnień i NASA, na wniosek polityków, dokonała przeglądu stanu prac. Prace komisji miały miejsce w sierpniu i we wrześniu, po czym miała miejsce analiza zebranych danych. Raport końcowy specjalnej grupy został dostarczony menedżerom NASA pod koniec października. Wczoraj nastąpiła publikacja raportu - każdy zainteresowany może ten dokument ściągnąć i przeczytać.
Z raportu wynika, że wcześniej zakładane koszty całkowite (5 mld usd) oraz rok startu (czerwiec 2014) są niemożliwe do spełnienia. Okazało się także, że projekt nie był odpowiednio monitorowany w kwestii budżetowej. Raport rekomenduje zmiany systemu zarządzania w projekcie JWST, dzięki czemu program zyska na efektywności i przejrzystości.
Dokonano też wyliczeń kosztów całości projektu. W tej chwili wydaje się, że całkowity koszt programu JWST (z datą startu pod koniec 2015 roku) zawierać się będzie pomiędzy 6,2 a 6,8 mld USD, czyli około 25-35% więcej niż pierwotnie zakładano. Oznacza to, że NASA (chcąc kontynuować ten prestiżowy projekt) będzie musiała zabezpieczyć więcej funduszy aż do roku fiskalnego 2016, co w obecnej sytuacji politycznej może być bardzo trudnym zadaniem (http://www.kosmonauta.net/index.php/Przyszlosc/NASA/2010-11-03-nasa.html).
Raport dostępny jest na stronie NASA (http://www.nasa.gov/news/reports/index.html)."
Źródło - kosmonauta.net (http://www.kosmonauta.net/index.php/Przyszlosc/NASA/2010-11-11-jwst.html)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Listopad 12, 2010, 13:48
Wiadomość wysłana przez: wini w Listopad 12, 2010, 14:43
Wiadomość wysłana przez: Maquis w Listopad 12, 2010, 14:58
ale prawie 7mld za całość to lekka przesada, za to można by HLV zbudować pewnie
Hehe, może tak, a może nie... zawsze trudno przewidzieć na jakie niespodziewane problemy się natrafi.
Wiadomość wysłana przez: axion w Listopad 12, 2010, 17:46
Wiadomość wysłana przez: Matias w Grudzień 29, 2010, 21:00
Wiadomość wysłana przez: axion w Styczeń 01, 2011, 22:21
Z pewnością jedyne takie opracowanie w Polsce :)
Opracowanie doskonałe. Na swój użytek wydrukowałem je do pdf-a, wygodnie się je wtedy czyta. Szkoda tylko że na polskiej Wikipedii (http://pl.wikipedia.org/wiki/Kosmiczny_Teleskop_Jamesa_Webba) tak biednie z artykułem.
Wiadomość wysłana przez: Jacob w Styczeń 01, 2011, 22:27
Wiadomość wysłana przez: axion w Styczeń 01, 2011, 22:43
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Styczeń 19, 2011, 10:27
http://www.spaceflightnow.com/news/n1101/17jwst/
Wiadomość wysłana przez: wini w Luty 18, 2011, 22:09
http://spaceflightnow.com/news/n1102/17jwst/
Wiadomość wysłana przez: MarekFloryda w Kwiecień 12, 2011, 18:30
http://www.spacenews.com/civil/110412-jwst-launch-2018.html
Wiadomość wysłana przez: Matias w Kwiecień 12, 2011, 19:52
Artykuł z kosmo:
JWST dopiero w 2018?
http://www.kosmonauta.net/index.php/Przyszlosc/NASA/jwst-dopiero-w-2018-roku.html
Wiadomość wysłana przez: Matias w Kwiecień 25, 2011, 13:38
"W zeszłym tygodniu rozpoczęły się testy kriogeniczne sześciu z osiemnastu segmentów głównego lustra JWST, następcy Teleskopu Hubble`a. Testy mają dowieść, że segmenty poradzą sobie z bardzo niską temperaturą występującą w przestrzeni kosmicznej, zanim zostaną wmontowane w strukturę teleskopu.
Do tego typu testów NASA posiada w swoim ośrodku Marshall Space Flight Center w Hustonville (Alabama, USA) specjalne laboratorium - X-ray and Cryogenic Facility. Znajduje się w nim sprzęt umożliwiający testowanie komponentów sond w warunkach podobnych do tych panujących w przestrzeni kosmicznej.
Każdy ze segmentów mierzy 1,3 metra, wykonany jest z berylu i posiada masę 40 kg. Razem uformują one 6,5-metrowe heksagonalne lustro główne teleskopu. Podobnie jak blendy używane przez fotografów, berylowa powierzchnia pokryta jest cienka warstwą złota, co zwiększa stopień odbicia światła. Sześć testowanych segmentów przeszło już wcześniej niezwykle skomplikowany ośmioletni proces produkcji oraz polerowania."
Więcej w artykule na kosmo (http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/jwst20110425.html).
Załącznik: Inżynier NASA Ernie Wright przygląda się pierwszemu zestawowi segmentów lustra JWST tuż przed rozpoczęciem testów.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Maj 20, 2011, 00:22
http://nasawatch.com/archives/2011/05/scolese-webb-la.html
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Maj 20, 2011, 09:40
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Maj 20, 2011, 09:48
Wiadomość wysłana przez: station w Czerwiec 08, 2011, 14:51
Wiadomość wysłana przez: MarekFloryda w Czerwiec 08, 2011, 15:09
6-7 mld? :D klasyka w finansowym wydaniu NASA, pytanie czy Musk z ekipa wlasciwych inzynierow bylby w stanie to zbudowac wlasnie za 1,5 mld... czyli generalnie czy sektor prywatny moglby przejac zamowienia rzadowe na tego typu misje...
Wiesz, nie sądzę żeby sektor prywatny był w stanie zbudować ten teleskop za niewiele mniej. Problemem nie jest marnotrawstwo pieniędzy w NASA, ale super-optymistyczne estymaty. Które nie wynikają z jakichś błędów estymacji, ale z sytuacji w jakiej NASA musi istnieć - gdyby od początku mówili 2018 i 7 miliardów, to w życiu by nie dostali pieniędzy na ten projekt. W ten sam sposób powstał F-22, F-35, prom kosmiczny i tysiące innych, mniejszych projektów. System jest zły, ale JWST nie jest wyjątkiem.
Moim zdaniem powinni niestety wstrzymać prace nad tym teleskopem zamiast inwestować następne miliardy w niego.
Wiadomość wysłana przez: station w Czerwiec 09, 2011, 08:44
Poza tym wstrzymanie prac niczego w tym przypadku - imho - nie rozwiązuje, bo utopiony zostaje kolejny spory projekt, obojętnie czy dysponowali by z miejsca budżetem np 5 mld czy takim 1,5 mld + dodatkowe (jak obecnie) koszta. Efekt ten sam, kasa ta sama i taki sam - smutny - finał z jej utopieniem.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Czerwiec 09, 2011, 09:17
6-7 mld? :D klasyka w finansowym wydaniu NASA, pytanie czy Musk z ekipa wlasciwych inzynierow bylby w stanie to zbudowac wlasnie za 1,5 mld... czyli generalnie czy sektor prywatny moglby przejac zamowienia rzadowe na tego typu misje...
Nikt w pojedynkę by tego nie zrobił. W projekcie uczestniczą 3 agencje kosmiczne, łącznie 15 krajów.
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Lipiec 07, 2011, 21:35
http://www.spacedaily.com/reports/US_lawmakers_vote_to_kill_Hubble_successor_999.html
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 07, 2011, 21:48
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Lipiec 07, 2011, 22:27
I niech to będzie cały mój komentarz, bo słów po prostu brakuje.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 07, 2011, 23:24
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 07, 2011, 23:39
Wiadomość wysłana przez: Air Q w Lipiec 08, 2011, 00:30
Właśnie nie jestem pewien do końca. Chcą obniżyć budżet NASA do zaledwie 16,8 mld usd. To bardzo mało.He ile... :o A myślałem, że 18mld z groszami to było mało wobec obiecywanych ~20mld w którymś tam roku...
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 08, 2011, 01:01
Wiadomość wysłana przez: station w Lipiec 08, 2011, 11:49
To akurat nic szczególnego. Przepchną go prawie na pewno.
Skąd ta pewność, że go przepchną? Przecież ten projekt jest tragicznie zarządzany od samego początku, efektem - utopiona kasa, odsuwane wielokrotnie deadline'y kończące poszczególne etapy. jednym słowem "perełka" szablonowego wydania "jak sprawnie zawalić projekt". No i potężne pieniążki, które tak de facto - nie wiadomo chyba do końca na co poszły skoro z estymowanych 1,6 mld zrobiło się już blisko 5 x więcej... też bym chyba na miejscu konkresmenów skasował tę studnię szmalcu bez widocznych rezultatów.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 08, 2011, 19:47
Wiadomość wysłana przez: velo w Lipiec 09, 2011, 01:07
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 09, 2011, 08:19
http://planetary.org/blog/article/00003094/
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Lipiec 09, 2011, 12:25
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Lipiec 24, 2011, 19:28
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 24, 2011, 19:40
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Lipiec 31, 2011, 19:55
start HST opóźnił się z 1983r do 1990,JWST oryginalnie miał lecieć w... 2011. Od tego czasu termin był wielokrotnie przekładany. Teraz ma lecieć w 2018, a może i grubo po 2020, czyli więcej niż Hubblowe 7 lat. Jeśli JWST uniknie katowskiego topora, cholernie wątpię, by się na tym skończyło.
a koszt wzrósł z 400 mln do 2.5 mld dolarówJWST miał kosztować 1,6 miliarda $. Aktualne projekcje to 6,8 miliarda zielonych. Jeśli JWST uniknie katowskiego topora, cholernie wątpię, by się na tym skończyło.
A w tym wypadku jeszcze nic nie uproszczono.Na descoping jest już ździebko za późno. Technologicznie JWST jest ok, porażka jest w zarządzaniu oraz - szczególnie - w ocenie, ile to ma tak naprawdę kosztować i ile czasu to zajmie.
Podtrzymuję zarzut rekordowego spartolenia projektu w zakresie lotów bezzałogowych i wyrok śmierci na JWST. Jak mówiłem, marzę jeszcze o wyciągnięciu konsekwencji wobec zarządców, ale jakoś nigdy nie słyszałem, żeby ktokolwiek pracę stracił z tego typu powodów w NASA. Nic dziwnego, że takie rzeczy się dzieją.
Wiadomość wysłana przez: skrzyp w Lipiec 31, 2011, 20:39
Powinni wyciągnąć konsekwencje wobec osób które zawalały i jak najszybciej wysłać teleskop na orbitę.
Od razu mówię że nie wiem o co dokładnie chodzi i co zostało zawalone. Ale jeśli zawalenie polega na tym, że nie spodziewano się aż takich wydatków i nijak nie dało by się ich znacznie obniżyć przy innym zarzadzaniu projektem, to tym bardziej powinno sie kontynuowac budowe. Postep kosztuje.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 31, 2011, 21:11
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Lipiec 31, 2011, 22:53
Szkoda wykonanej pracy i wydanej kasyEhm. (http://en.wikipedia.org/wiki/Sunk_costs#Loss_aversion_and_the_sunk_cost_fallacy)
Ale jeśli zawalenie polega na tym, że nie spodziewano się aż takich wydatków i nijak nie dało by się ich znacznie obniżyć przy innym zarzadzaniu projektem,Według informacji, jakie posiadam, jedną z głównych przyczyn katastrofy JWST było złe zarządzanie projektem. Sugeruje to, że było możliwe inne, lepsze zarządzanie projektem, które utrzymałoby przekroczenie czasu i budżetu w ryzach.
Lata 2018 - 2020 pojawiają się już od kilku lat przy propozycjach cięć w budżecie dla programów naukowych, nie ma w tym nic dziwnego.Wymówki, wymówki. Zaprzeczysz, że JWST opóźnia się już jak Hubble, a prawdopodobnie obsunie się jeszcze bardziej?
Z przytoczonych liczb widać też, że budżet jest przekroczony o ponad 400%, a nie o ponad 600% jak w przypadku HST.Zaraz pewnie powiesz że 6,8mld$ to mniej, niż 2,5mld$?
JWST JEST negatywnym rekordem niepowodzeń misji bezzałogowych. Żadne wymówki tego nie zmienią.
Wiadomość wysłana przez: Matias w Lipiec 31, 2011, 23:04
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 31, 2011, 23:09
Wymówki, wymówki. Zaprzeczysz, że JWST opóźnia się już jak Hubble, a prawdopodobnie obsunie się jeszcze bardziej?Stwierdzę tylko istnienie gry politycznej.
Zaraz pewnie powiesz że 6,8mld$ to mniej, niż 2,5mld$?Przejdę tylko na wartości procentowe wykazując, że proporcjonalnie rekordem nie jest.
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Sierpień 06, 2011, 19:00
A kto tu mówił o proporcji? Ja na pewno nie. Smętne te twoje chwyty.Zaraz pewnie powiesz że 6,8mld$ to mniej, niż 2,5mld$?Przejdę tylko na wartości procentowe wykazując, że proporcjonalnie rekordem nie jest.
że projekty mają to do siebie, iż ich wycena z reguły nie pokrywa się z rzeczywistością.Pisałem już o tym, że pewne przekroczenia czasu i budżetu są zrozumiałe. Jednak istnieje moment, kiedy to zaczyna być po prostu przegięciem i trzeba powiedzieć dość. Skasować ten projekt, i tyle. Zasługuje na to.
Wiadomość wysłana przez: skrzyp w Sierpień 06, 2011, 22:41
Wiadomość wysłana przez: MarekFloryda w Sierpień 08, 2011, 03:13
Wiadomość wysłana przez: glimpse w Sierpień 08, 2011, 10:00
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Sierpień 08, 2011, 10:59
Wiadomość wysłana przez: perian w Sierpień 08, 2011, 11:24
Może powinni zaproponować ESA współudział w tym swoim projekcie. Nie tylko finansowy rzecz jasna. Gdyby się z tego zrodził projekt JWST ESA-NASA-CSA to kto wie...
Przecież ESA bierze czynny udział w tym projekcie i to od lat. JWST ma lecieć Arianką.
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Sierpień 08, 2011, 14:59
Miałem na myśli tę swoją część, za którą odpowiedzialna jest NASA. Czyli gdyby to przestał być projekt NASA-ESA-CSA a zacząłby ESA-NASA-CSA...
Wiadomość wysłana przez: Borys w Sierpień 08, 2011, 20:08
Miałem na myśli tę swoją część, za którą odpowiedzialna jest NASA. Czyli gdyby to przestał być projekt NASA-ESA-CSA a zacząłby ESA-NASA-CSA...
JWST może i szkoda, ale koszty przyprawiają o zawrót głowy. Za mniejsze pieniądze można mieć znacznie bardziej ambitne narzędzia naziemne - i tą drogą idzie właśnie Europa. Wystarczy wymienić trzy instrumenty - istniejący VLT (http://www.astronautyka.org/index.php?action=post;quote=27262;topic=147.45) (rozdzielczość wielokrotnie lepsza od HST), planowany E-ELT (http://en.wikipedia.org/wiki/European_Extremely_Large_Telescope) oraz OWL (http://en.wikipedia.org/wiki/Overwhelmingly_Large_Telescope) (100 m zwierciadło, skasowany ze względu na koszt: 1.5 G€).
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 08, 2011, 20:22
Bardzo źle to ująłem. :P Przyznaję.
Miałem na myśli tę swoją część, za którą odpowiedzialna jest NASA. Czyli gdyby to przestał być projekt NASA-ESA-CSA a zacząłby ESA-NASA-CSA...
Już takie były - IXO i LISA. Po długich analizach nie podjęli się tego bo udział finansowy NASA byłby za mały (a i tak mają problem z Bepi Colombo) i zlecili następne lata analiz.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 08, 2011, 20:43
Moim zdaniem ESA powinna zbudować i wysłać coś w kosmos. W końcu USa jest znane z kasowania projektów ktore są kluczowe do poznawania wszechswiata - przykładem jest SSC skasowany ponad 20 lat temu. JWT będzie następnym takim krokiem milowym. Kraj głęboko wierzących chrześcijan dobrze wie jak powstał wszechświat i w ile dni i budowanie jakichś teleskopow nie ma sensu jak mozna wydać te pieniądze na mordowanie niewiernych.
W ESA po ISO, XMM, INTEGRAL, Plancku, Herschelu i Gaia sami zaczęli mówić o spadku aktywności w astrofizyce w kosmosie i na przyszłość nic konkretnego / realistycznego się nie szykuje. A realizacja najmłodszych z wymieniowych projektów zaczęła się ponad 10 lat temu.
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Sierpień 08, 2011, 23:25
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 09, 2011, 00:11
http://www.eso.org/sci/meetings/jwstelt2010/program.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 09, 2011, 03:50
JWST może i szkoda, ale koszty przyprawiają o zawrót głowy. Za mniejsze pieniądze można mieć znacznie bardziej ambitne narzędzia naziemne - i tą drogą idzie właśnie Europa. Wystarczy wymienić trzy instrumenty - istniejący VLT (http://www.astronautyka.org/index.php?action=post;quote=27262;topic=147.45) (rozdzielczość wielokrotnie lepsza od HST), planowany E-ELT (http://en.wikipedia.org/wiki/European_Extremely_Large_Telescope) oraz OWL (http://en.wikipedia.org/wiki/Overwhelmingly_Large_Telescope) (100 m zwierciadło, skasowany ze względu na koszt: 1.5 G€).
Przy czym trzeba pamiętać, że bardzo wysoka rozdzielczość VLT w trybie interferometrycznym dotyczy tylko mapowania obiektów bardzo małych kątowo i ma zupełnie inne cele naukowe niż przeglądy fragmentów nieba. A że jest prowadzona w podczerwieni staje się przydatna tylko dla obiektów o temperaturze powierzchniowej powyżej 1000 stC, czyli praktycznie tylko dla gwiazd i aktywnych jąder galaktyk.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Sierpień 09, 2011, 19:47
Moim zdaniem ESA powinna zbudować i wysłać coś w kosmos. W końcu USa jest znane z kasowania projektów ktore są kluczowe do poznawania wszechswiata - przykładem jest SSC skasowany ponad 20 lat temu. JWT będzie następnym takim krokiem milowym. Kraj głęboko wierzących chrześcijan dobrze wie jak powstał wszechświat i w ile dni i budowanie jakichś teleskopow nie ma sensu jak mozna wydać te pieniądze na mordowanie niewiernych.
Hmm Marku co ma piernik do wiatraka.
Proszę nie mieszać chrześcijaństwa do kasowania kosmicznych projektów. A wojenki religijne w chrześcijaństwie już nie modne ;)
Wiadomość wysłana przez: Borys w Sierpień 23, 2011, 16:11
Zobaczymy, co NASA na to postanowi. Tak sobie przypominam, że gdy projekt JWST się rozpoczynał, to miało to kosztować chyba 1,5 mld usd. A teraz już jest z 6-7 miliardów...
Jak się okazuje, "trochę" więcej: NASA Estimates $8.7 Billion To Fly Webb (http://www.aviationweek.com/aw/generic/story.jsp?id=news/awx/2011/08/22/awx_08_22_2011_p0-362179.xml&headline=NASA%20Estimates%20$8.7%20Billion%20To%20Fly%20Webb&channel=space)
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Sierpień 23, 2011, 17:05
Cytuj
The agency says that by the end of fiscal 2011 it will have spent $3.5 billion so far on the telescope, which means another $5.2 billion must be found by the end of the five-year mission following launch in 2018.Myślę, że jest to poniekąd uspokajające. Raczej nie przepuszczą 3,5 miliarda w zapomnienie. Być może do 2018 roku nie uda się zdążyć.. ale sądzę, że nie zdecydują się na anulowanie projektu.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 23, 2011, 18:45
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Sierpień 23, 2011, 19:54
To oczywiście koszt łączny - ze starem, prowadzenie misji i archiwizacją danych.Czyli od dnia dzisiejszego do 2023 roku potrzeba 5,2 miliarda $?
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Sierpień 23, 2011, 21:25
To oczywiście koszt łączny - ze starem, prowadzenie misji i archiwizacją danych.Czyli od dnia dzisiejszego do 2023 roku potrzeba 5,2 miliarda $?
Mniej więcej tak.
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Wrzesień 04, 2011, 14:34
Raczej nie przepuszczą 3,5 miliarda w zapomnienie. Być może do 2018 roku nie uda się zdążyć.. ale sądzę, że nie zdecydują się na anulowanie projektu.Uhm. (http://en.wikipedia.org/wiki/Sunk_costs#Loss_aversion_and_the_sunk_cost_fallacy)
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Wrzesień 04, 2011, 17:40
Uhm. (http://en.wikipedia.org/wiki/Sunk_costs#Loss_aversion_and_the_sunk_cost_fallacy)Miejmy nadzieje, że będzie dobrze ;).
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Wrzesień 05, 2011, 11:27
Wiadomość wysłana przez: Matias w Wrzesień 05, 2011, 23:16
A wiecie ile w Iraku i Afganistanie rocznie wydają na klimatyzację namiotów? :P
Analogia do chłodzenia JWST? ;) Ten zawsze będzie odwrócony tyłem do Słońca w L2. Na wojnie byłoby to wysoce niewskazane :P
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 06, 2011, 03:40
Analogia do chłodzenia JWST? ;) Ten zawsze będzie odwrócony tyłem do Słońca w L2. Na wojnie byłoby to wysoce niewskazane :P
Było kiedyś na nasalogy.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 06, 2011, 03:41
http://www.nasa.gov/topics/technology/features/webb-secondary.html
A model lotny MIRI przeszedł testy kriogeniczne w Rutherford Appleton Laboratory (RAL) w Wielkiej Brytanii:
http://www.nasa.gov/topics/technology/features/webb-miri-cryo.html
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Wrzesień 06, 2011, 21:56
Analogia do chłodzenia JWST? ;)
Ha, ha, ha. 20 miliardów dolarów rocznie.
Wiadomość wysłana przez: glimpse w Wrzesień 07, 2011, 08:17
Analogia do chłodzenia JWST? ;)
Ha, ha, ha. 20 miliardów dolarów rocznie.
Na klimatyzowanie namiotów? Chyba przesadziłeś :)
Przeciągnięte terminy z powodu lipy z finansowaniem, klasyka...
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Wrzesień 07, 2011, 09:22
Budżet NASA to jakaś kpina.
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Wrzesień 07, 2011, 15:33
Wiadomość wysłana przez: wini w Wrzesień 07, 2011, 17:01
Te skrzyneczki przed namiotami są naprawdę takie drogie :|?
ta suma, zgodnie z artykułem z linku, zawiera w sobie też koszt paliwa, jego dowiezienie do baz wojskowych, logistykę i utrzymanie dróg, zabezpieczenie konwojów itd itp. mimo wszystko jest ogromna Oo
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Wrzesień 07, 2011, 17:26
Wiadomość wysłana przez: olasek w Wrzesień 07, 2011, 22:51
Nie jest ogromna, tylko to budżet NASA jest śmieszny.Budzet ESA jest 3 razy smieszniejszy :-X
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Wrzesień 07, 2011, 22:57
Nie jest ogromna, tylko to budżet NASA jest śmieszny.Budzet ESA jest 3 razy smieszniejszy :-X
Tu się zgodzę z Olaskiem.
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Wrzesień 08, 2011, 09:54
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 08, 2011, 11:30
Mark Zuckerberg jednym pierdnięciem mógłby dofinansować Webba. Jeden człowiek, a nie całe państwo, czy cała unia państw.
Taa Tylko jakby się czuł Zuckerberg gdyby jego maszyna za 5mld dolarów rozwaliła się za jednym zamachem podczas startu. Lepiej takiej kasy indywidualnemu fundatorowi nie pchać w jeden projekt. Lepiej rozłożyć to na mniejsze sumy w kilku przedsięwzięciach ;D
Z drugiej strony 5 mld dolarów to kupa szmalu. Za taką kasę można uratować wieeeeeelu ludzkich istnień (choćby w Somalii)
http://www.pah.org.pl/nasze-dzialania/19/256/onz_oglasza_kleske_glodu_w_dwoch_regionach_somalii
http://www.caritas.pl/news.php?id=11441&d=5
i całe powierzchnie cennych ekosystemów np lasów równikowych. Rozumiem powinny być pieniądze na kosmos i latanie w niego. Państwa powinny inwestować w to dla swego rozwoju i przyszłości. Ale ja osobiście dałbym najwyżej kilkaset milionów dolarów na nowego łazika na Marsa a resztę na wyżej wymienione cele :)
Wiadomość wysłana przez: glimpse w Wrzesień 08, 2011, 11:49
Co do pomocy dla Afryki, to jest jak leczenie objawów, a nie samej choroby. Tam musiałby ktoś z zachodu znowu użyć wojska i to w większym stopniu, niż kiedyś (w tych państwach, gdzie są kłopoty). Bo dawanie im pomocy materialnej czy pieniędzy (w taki sposób, jak obecnie) nie ma sensu. Korupcja, układy, itp. większość zabiera dla siebie. Oni muszą mieć nad sobą bat, bo nie mają zahamowań, tak jak cywilizowani bardziej ludzie. Tak uważam :)
------------------------
Dyskusja o Afryce i pomocy humanitarnej tu:
http://www.astronautyka.org/index.php/topic,763.0.html
Wiadomość wysłana przez: hanysiak w Wrzesień 08, 2011, 18:43
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 08, 2011, 18:47
Własnym uszom nie wierzę, kiedy czytam niektóre wpisy. Jesli nie teleskop kosmiczny to co? Teleskopy naziemne? Mimo, że to forum astronautyczne, to ja z bólem serca wybrałbym "schłodzenie" astronautyki na następne 10-20 lat, niż takie uderzenie w całą astronomię i odebranie jej najważniejszego narzędzia. Ile jeszcze pociągnie HST i czym bedziemy latać, żeby go naprawiać?
Nie wierzysz własnym uszom czy raczej oczom, gdy czytasz nasze wpisy? ;) Co masz na myśli używając wyrażenia ,,schłodzenie astronautyki"? Czy cięcia w innych programach astronautycznych by ratować JWST?
Wiadomość wysłana przez: olasek w Wrzesień 08, 2011, 18:51
Kapitalizm w pewnym stopniu strasznie hamuje rozwój.Moze ten kapitalizm nie jest idealny ale jak historia ostatnich powiedzmy 100 lat pokazuje bez tego kapitalizmu to juz naprawde mialbys przyslowiowy guzik z petelka jesli chodzi o nauke.
Wiadomość wysłana przez: hanysiak w Wrzesień 08, 2011, 20:26
Własnym uszom nie wierzę, kiedy czytam niektóre wpisy. Jesli nie teleskop kosmiczny to co? Teleskopy naziemne? Mimo, że to forum astronautyczne, to ja z bólem serca wybrałbym "schłodzenie" astronautyki na następne 10-20 lat, niż takie uderzenie w całą astronomię i odebranie jej najważniejszego narzędzia. Ile jeszcze pociągnie HST i czym bedziemy latać, żeby go naprawiać?
Nie wierzysz własnym uszom czy raczej oczom, gdy czytasz nasze wpisy? ;) Co masz na myśli używając wyrażenia ,,schłodzenie astronautyki"? Czy cięcia w innych programach astronautycznych by ratować JWST?
Tak, użyłem terminu zapożyczonego od Leszka Balcerowicza, ale chodzi mi właśnie o przesunięcia funduszy, kosztem innych projektów astronautycznych, w razie realnego zagrożenia kasacją JWST. Ałaaaaa...;)
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 08, 2011, 22:52
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Wrzesień 08, 2011, 23:25
W całej ostatniej awanturze z JWST chodzi wyłącznie o usunięcie z budżetu NASA na rok fiskalny 2012 około 2.5 mld dolarów, które nie pójdą na inne projekty ani na naukę. I o nic więcej.
Czyli już z innych nie? W roku fiskalnym 2013 byłoby wznowione finansowanie JWST?
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 09, 2011, 02:37
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Wrzesień 12, 2011, 18:15
Raczej będą ciąć dalej. Jeśli jednak po wyborach zmieni się administracja, jest bardzo możliwe, że uda się ugrać podwyższenie budżetu. Na początku kadencji nowa administracja będzie się chciała popisać, że naprawia to co popsuła poprzednia.
Skoro ciąć, to JWST poleci nie wcześniej niż np w 2022 roku? :(
Wiadomość wysłana przez: olasek w Wrzesień 12, 2011, 19:54
Ile jeszcze pociągnie HSTMowi sie ze powinien dzialac do 2016-17, to jest minimum, oczywiscie przy odrobinie szczescia bedzie dzialal znacznie dluzej.
No i oczywiscie nikt go juz nie bedzie naprawial.
Co do JWST to chyba mozna powiedziec ze nikt nie jest teraz pewny losow tego projektu. Kongres zawsze moze uciac fundusze na wszystko co chca, to ich konstytucyjne prawo. Ale nie nalezy wpadac w przedwczesne histerie jak co niektorzy na tym forum. HST tez wyszedl grubo, grubo poza budzet, kosztowal kilkakrotnie wiecej niz to co planowano a nigdy nie zostal uciety, po prostu byl to za wazny projekt. Podobnie jest jakoby z JWST, dla roznych kluczowych ludzi w NASA (nie mowiac o przedstawicielce w Kongresie Barbarze Mikulski) jest to bardzo wazna misja, jak narazie trzymalbym sie tej nadziei bo to naprawde jest to jedyne czego mozna sie chwilowo trzymac.
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Wrzesień 12, 2011, 23:34
http://www.stsci.edu/jwst/meetings/webinar2011
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 14, 2011, 16:33
Śmieszny jest współczesny świat, musimy sobie zdać z tego sprawę. Kapitalizm w pewnym stopniu strasznie hamuje rozwój. Na wojsku można zarobić, więc idą w to pieniądze. Na nauce już tak nie, więc jeden teleskop JWST planuje się budować kilkanaście lat i nie wiadomo, czy nie zostanie anulowany, a kasa wyrzucona w błoto.
Zachęcam do przeczytania "Drogi do zniewolenia" Hayeka. Książka trudna, ale absolutnie każdy specjalista czy zwolennik/miłośnik czegokolwiek powinien ją przeczytać.
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 14, 2011, 16:48
http://www.npr.org/2011/06/25/137414737/among-the-costs-of-war-20b-in-air-conditioning
Budżet NASA to jakaś kpina.
Nie, to bardzo dużo pieniędzy. Fakt, że wojny kosztują więcej, tego nie zmienia.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 14, 2011, 18:55
http://www.nasa.gov/topics/technology/features/webb-mirror-coating.html
Wiadomość wysłana przez: glimpse w Wrzesień 15, 2011, 11:40
Śmieszny jest współczesny świat, musimy sobie zdać z tego sprawę. Kapitalizm w pewnym stopniu strasznie hamuje rozwój. Na wojsku można zarobić, więc idą w to pieniądze. Na nauce już tak nie, więc jeden teleskop JWST planuje się budować kilkanaście lat i nie wiadomo, czy nie zostanie anulowany, a kasa wyrzucona w błoto.
Zachęcam do przeczytania "Drogi do zniewolenia" Hayeka. Książka trudna, ale absolutnie każdy specjalista czy zwolennik/miłośnik czegokolwiek powinien ją przeczytać.
A dzięki, nie słyszałem o tej książce. Chyba masz rację, powinienem ją przeczytać :)
http://www.npr.org/2011/06/25/137414737/among-the-costs-of-war-20b-in-air-conditioning
Budżet NASA to jakaś kpina.
Nie, to bardzo dużo pieniędzy. Fakt, że wojny kosztują więcej, tego nie zmienia.
Nawiązując do problemu JWST :)
Wojskiem interesowałem się już od dzieciaka, jednakże nie śledzę już na bieżąco co tam się dzieje. Poza wojnami koszta budżetu armii USA to jeszcze m.in. zakup i eksploatacja przeogromnej ilości sprzętu, utrzymanie zajebiście rozbudowanej infrastruktury na całym świecie, trzeba zapłacić ludziom, zapewnić warunki bytowe rodzinom żołnierzy, zapłacić emerytom, objąć opieką weteranów, itp. Dużo na to idzie i ja to rozumiem. Jednakże ja nie rozumiem Ciebie Borys i Was (niektórych). Widzę, że dużo jest tutaj bardzo mądrych osób, ale żeby mieć wątpliwości co do budżetu... NASA po prostu potrzebuje więcej kasy. Kiedyś jakby nie rzucili dodatkowych środków to byłby guzik, a nie Apollo. Pomijając oskarżenia o złe gospodarowanie środkami finansowymi (a ponieważ znam realia "budżetówki") nie widzę powodu, aby wytykać NASA nosem. NASA działa jak każdy inny budżetowy organ i jest tam coś takiego jak przerost wydatków, oni zapewniają sobie po prostu wszystko... A robili i robią zdecydowanie więcej, niż inne agencje kosmiczne razem wzięte (istnieje tylko problem transportu ludzi na LEO). Koszta różnorakie wzrosły i ludzie też chcą zarabiać więcej niż wcześniej, będzie kasa będzie JWST na orbicie :) Pozdrawiam
ps. Możemy gdzieś indziej na forum zrobić małą pogadankę na temat armii USA to się wyjaśni dlaczego tyle wydają (bo ich armia jest potęgą...)
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 15, 2011, 19:31
Jednakże ja nie rozumiem Ciebie Borys i Was (niektórych). Widzę, że dużo jest tutaj bardzo mądrych osób, ale żeby mieć wątpliwości co do budżetu... NASA po prostu potrzebuje więcej kasy. Kiedyś jakby nie rzucili dodatkowych środków to byłby guzik, a nie Apollo. Pomijając oskarżenia o złe gospodarowanie środkami finansowymi (a ponieważ znam realia "budżetówki") nie widzę powodu, aby wytykać NASA nosem. NASA działa jak każdy inny budżetowy organ i jest tam coś takiego jak przerost wydatków, oni zapewniają sobie po prostu wszystko... A robili i robią zdecydowanie więcej, niż inne agencje kosmiczne razem wzięte (istnieje tylko problem transportu ludzi na LEO). Koszta różnorakie wzrosły i ludzie też chcą zarabiać więcej niż wcześniej, będzie kasa będzie JWST na orbicie :)
W pełni sobie zdaję sprawę z tego, że nie tylko NASA, ale każda duża agencja rządowa marnuje pieniądze. Rzecz w tym, że ja tego nie uważam za argument za dawaniem takiej agencji jeszcze większych pieniędzy do zmarnowania. Nie, to jest argument za tym, by dać tych pieniędzy jak najmniej, a rolę agencji ograniczyć do niezbędnego minimum. Jasne, NASA jest w stanie wchłonąć każdą ilość gotówki i wciąż będzie potrzebowała więcej. Pytanie brzmi, czy ktokolwiek tak naprawdę potrzebuje NASA (przynajmniej w obecnej postaci i rozmiarze).
Wracając do braku entuzjazmu dla JWST, to wyjaśnienie pojawiło się tu wcześniej - za znacznie mniejsze pieniądze można dać astronomom inne zabawki, o parametrach często lepszych od Webba.
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Wrzesień 16, 2011, 15:08
Wracając do braku entuzjazmu dla JWST, to wyjaśnienie pojawiło się tu wcześniej - za znacznie mniejsze pieniądze można dać astronomom inne zabawki, o parametrach często lepszych od Webba.Tylko zdaje mi się, że Webb poza naukowymi korzyściami będzie miał również wiele korzyści społecznych. Tak jak Hubble. Sądzę, że potrzebujemy tego typu zabawki.
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 16, 2011, 16:34
Tylko zdaje mi się, że Webb poza naukowymi korzyściami będzie miał również wiele korzyści społecznych. Tak jak Hubble.
No i jakież te korzyści miałyby być?
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Wrzesień 16, 2011, 17:21
No i jakież te korzyści miałyby być?Rosnące zainteresowanie astronautyką i astronomią. Przynajmniej w moim mniemaniu to duża korzyść. Webb już został mianowany następcą HST. Ludzie naprawdę są napaleni na niego.
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 16, 2011, 17:57
No i jakież te korzyści miałyby być?Rosnące zainteresowanie astronautyką i astronomią. Przynajmniej w moim mniemaniu to duża korzyść. Webb już został mianowany następcą HST. Ludzie naprawdę są napaleni na niego.
A skąd. Przeciętny człowiek ledwo kojarzy nazwę (o ile kojarzy). To nam, miłośnikom tematyki, może się wydawać, że projekt ma ogromne znaczenie - ale to dlatego, że poświęcamy mu nieproporcjonalnie więcej uwagi, niż przeciętny zjadacz chleba.
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Wrzesień 16, 2011, 18:18
A skąd. Przeciętny człowiek ledwo kojarzy nazwę (o ile kojarzy). To nam, miłośnikom tematyki, może się wydawać, że projekt ma ogromne znaczenie - ale to dlatego, że poświęcamy mu nieproporcjonalnie więcej uwagi, niż przeciętny zjadacz chleba.Ja jednak już teraz widywałem spory szum wokół informacji na temat JWST (nawet na głupim YT da sie to zaobserwować). Jestem głęboko przekonany, że gdyby misja ta doszła do skutku to miałaby podobny wydźwięk jak Hubble. Wraz ze startem teleskopu Webba, miliony głów zwróciłoby się ku astronautyce. Większość, wiadomo, odwróciłaby się w krótkim czasie.. jednak jakaś część by z pewnością pozostała.
Wiadomość wysłana przez: alnitak w Wrzesień 16, 2011, 18:39
Wracając do braku entuzjazmu dla JWST, to wyjaśnienie pojawiło się tu wcześniej - za znacznie mniejsze pieniądze można dać astronomom inne zabawki, o parametrach często lepszych od Webba.
To samo można powiedzieć o Hubble`u-zamiast wydawac 2.5 mld dolców trzeba bylo dać astronomom inne tańsze zabawki o lepszych parametrach.Co nie zmienia faktu że dzięki niemu dokonano wielu przełomowych odkryć.A tak w ogóle to powiem więcej-po co latać w kosmos np.załogowo?za te same pieniądze możnaby dokonać podobnego przełomu technologicznego siedząc na ziemi.I w ten sposób możemy trywializować wszystko bez końca.
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 16, 2011, 18:52
Ja jednak już teraz widywałem spory szum wokół informacji na temat JWST (nawet na głupim YT da sie to zaobserwować). Jestem głęboko przekonany, że gdyby misja ta doszła do skutku to miałaby podobny wydźwięk jak Hubble.
Proponuję zrobić prosty test. Poproś przypadkową osobę, by wymieniła przynajmniej jedno odkrycie dokonane przez Hubble'a. Jeśli nie będzie potrafiła odpowiedzieć, spytaj następną. I tak do skutku. Po wszystkim napiszesz nam, ile osób musiałeś przepytać, zanim dostałeś jakąś odpowiedź. Test możesz przeprowadzić na uczelni - byle nie na wydziale astronomicznym ;)
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 16, 2011, 19:03
To samo można powiedzieć o Hubble`u-zamiast wydawac 2.5 mld dolców trzeba bylo dać astronomom inne tańsze zabawki o lepszych parametrach.
Zgadza się :)
Cytuj
Co nie zmienia faktu że dzięki niemu dokonano wielu przełomowych odkryć.
Ba, a ilu by dokonano "tańszymi zabawkami o lepszych parametrach"?
Cytuj
A tak w ogóle to powiem więcej-po co latać w kosmos np.załogowo?
Przy obecnym modelu eksploracji jest to bardzo zasadne pytanie, a odpowiedź by ci się raczej nie spodobała.
Cytuj
za te same pieniądze możnaby dokonać podobnego przełomu technologicznego siedząc na ziemi.
Załogowy kosmos nie dał nam żadnego przełomu technologicznego. Owszem, jakieś odpryski technologii można tu i ówdzie znaleźć, ale z pewnością nie da się ich nazwać przełomowymi.
Cytuj
I w ten sposób możemy trywializować wszystko bez końca.
Skoro te pytania są trywialne, to nie powinno być problemu z sensowną odpowiedzią na nie, nieprawdaż?
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Wrzesień 16, 2011, 19:23
Proponuję zrobić prosty test. Poproś przypadkową osobę, by wymieniła przynajmniej jedno odkrycie dokonane przez Hubble'a. Jeśli nie będzie potrafiła odpowiedzieć, spytaj następną. I tak do skutku. Po wszystkim napiszesz nam, ile osób musiałeś przepytać, zanim dostałeś jakąś odpowiedź. Test możesz przeprowadzić na uczelni - byle nie na wydziale astronomicznym ;)Oj tam... Ciągle piszesz o ogóle. Ja jednak jestem za stopniowymi kroczkami w popularyzacji. Z żalem patrzę na chwiejący się JWST.
Wiadomość wysłana przez: alnitak w Wrzesień 16, 2011, 19:28
Cytuj
Ba, a ilu by dokonano "tańszymi zabawkami o lepszych parametrach"?Czyli gdyby babcia miała wąsy...Poruszajmy się w świecie realnym a nie równoległym,gdzie teoretycznie za mniejsze środki możnaby wybudować lepsze zabawki i dokonać bardziej przełomowych odkryć.
Wiadomość wysłana przez: Air Q w Wrzesień 16, 2011, 20:00
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Wrzesień 16, 2011, 20:55
szkoda rezygnować na tym etapie z tego projektu.Nie szkoda, jeśli to ochroni inne projekty przed kanibalizacją w następnych latach. Ja jestem zdaniem, ze ta abominację należy ubić jak najszybciej. Byłbym jeszcze za wywaleniem z roboty odpowiedzialnych za budżetowe rozdęcie i katastrofalne zarządzanie, ale wiem, że to tylko mrzonki. :(
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 17, 2011, 00:00
Oj tam... Ciągle piszesz o ogóle.
Szukam tych korzyści społecznych, o których wcześniej była mowa.
Cytuj
Ja jednak jestem za stopniowymi kroczkami w popularyzacji. Z żalem patrzę na chwiejący się JWST.
Z żalem to i ja patrzę, co nie zmienia faktu, że gdyby to ode mnie zależało, nie dałbym funduszy na kontynuację JWST (czytaj nie kasowałbym innych misji by wygospodarować pieniądze na JWST, bo do tego się to sprowadza).
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 17, 2011, 00:09
CytujBa, a ilu by dokonano "tańszymi zabawkami o lepszych parametrach"?Czyli gdyby babcia miała wąsy...Poruszajmy się w świecie realnym a nie równoległym,gdzie teoretycznie za mniejsze środki możnaby wybudować lepsze zabawki i dokonać bardziej przełomowych odkryć.
Oczywiście, że poruszamy się w określonych realiach, co nie zmienia faktu, że wnioskowanie "skoro instrument X coś odkrył, to znaczy że nie przepłaciliśmy za jego budowę" jest zwyczajnie fałszywe.
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 17, 2011, 00:13
Lepiej chyba mieć kilka różnych drogich zabawek wzajemnie się uzupełniających (w tym JWST) niż nawet całe multum naziemnych teleskopów ograniczonych zakresem spektralnym czy możliwością poprawy obrazu (AO) dla małych pól widzenia.
Dla kogo lepiej?
Cytuj
Zresztą skoro kasa z anulowania JWST nie trafi na cele naukowe to szkoda rezygnować na tym etapie z tego projektu.
Dlaczego miałaby nie trafić?
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Wrzesień 17, 2011, 00:16
Dla kogo lepiej?Dla astronomii. Czytając o Webbie nie wyobrażam sobie tańszych naziemnych teleskopów lub kilku kosmicznych, które mogłyby go zastąpić. Chyba, że nie mam racji?
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 17, 2011, 00:47
Dlaczego miałaby nie trafić?W tej chwili 2.5 mld z budżetu NASA na przyszły rok ma iść na dług federalny.
Z żalem to i ja patrzę, co nie zmienia faktu, że gdyby to ode mnie zależało, nie dałbym funduszy na kontynuację JWST (czytaj nie kasowałbym innych misji by wygospodarować pieniądze na JWST, bo do tego się to sprowadza).Ze SMEX, MIDEX i Discovery i tak nie ma czego brać. Fundusze można było pozyskać właściwie tylko z MSLa parę lat temu.
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 18, 2011, 15:16
Dla kogo lepiej?Dla astronomii. Czytając o Webbie nie wyobrażam sobie tańszych naziemnych teleskopów lub kilku kosmicznych, które mogłyby go zastąpić. Chyba, że nie mam racji?
Zależy, pod jakim względem. Jeżeli chodzi o dostępne widmo, to owszem, atmosfera sporo wycina. Pod względem uzyskiwanej rozdzielczości - wielkie teleskopy naziemne nie tylko zastępują, ale zdecydowanie przewyższają osiągi teleskopów kosmicznych.
Nie w tym rzecz zresztą, czy da się zbudować naziemny ekwiwalent JWST, ale że środki skonsumowane przez JWST (w przypadku jego budowy) nie pójdą na inne programy (astronomiczne lub nie), których JWST też nie jest w stanie zastąpić. Budżet naukowy nie jest z gumy - finansując coś takiego jak JWST, trzeba zabrać komuś innemu.
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 18, 2011, 15:42
Dlaczego miałaby nie trafić?W tej chwili 2.5 mld z budżetu NASA na przyszły rok ma iść na dług federalny.
Całościowe cięcia budżetu NASA to osobna sprawa - i tak by do nich doszło, bez względu na dalsze losy JWST.
Cytuj
Z żalem to i ja patrzę, co nie zmienia faktu, że gdyby to ode mnie zależało, nie dałbym funduszy na kontynuację JWST (czytaj nie kasowałbym innych misji by wygospodarować pieniądze na JWST, bo do tego się to sprowadza).Ze SMEX, MIDEX i Discovery i tak nie ma czego brać. Fundusze można było pozyskać właściwie tylko z MSLa parę lat temu.
Możliwości cięć jest całkiem sporo, w zasadzie cały budżet NASA się do tego nadaje.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 18, 2011, 16:14
Z programów naukowych w tej chwili można skasować tylko Solar Probe albo OSIRIS, co i tak dostarczyłoby funduszów w dłuższej perspektywie. Inne misje naukowe lecą w przeciągu kilku - kilkunastu miesięcy (NuSTAR, RBSP, IRIS), mają duże poparcie (MAVEN), albo kosztują tylko 100 mln (LADEE).
Na "systemach transportu kosmicznego" poważniejszych cięć raczej nie będzie, bo to droga przekazywania pieniędzy z budżetu do przemysłu. STS nie wytrzymał krytyki, był Constellation. Constellation się zawalił jest SLS. Zawali się SLS będzie coś innego. Tutaj rezultaty i przekroczenia budżetu nie mają znaczenia.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 18, 2011, 20:31
http://www.planetary.org/blog/article/00003188/
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 18, 2011, 22:17
Ostatnio Senate Appropriations Committee przedstawił propozycję budżetu ze wzrostem finansowania JWST o 156 mln i zmniejszeniem cięć w dziale badań planetarnych i badań Ziemi (budżet jest negocjowany wg. działów tematycznych, a JWST jest osobnym działem niezależnym od astrofizyki).
http://www.planetary.org/blog/article/00003188/
Kurczę Oby tylko nie cięli programu marsjańskiego oraz CCDEV >:( Dla mnie beznadziejne jest, ze chcą ciąc CCDEV3 gdyż to duża szansa dla astronautyki amerykańskiej (tej załogowej). Myśle, ze najłatwiej byłoby obniżyć płace pracownikom NASA, zwłaszcza tym będącym na górze - różnej maści dyrektorów projetów, managerów, no i samego szefa NASA. Dla nich ciecia o jakieś 10% chyba za bardzo by nie zaszkodziły, a ciekawe ile z tego uzbierałoby się pieniędzy ::) A propos JWST szkoda mi go trochę bo hardware już jest. Może zamrozić program na dwa lata a części pochować dobrze do magazynów,żeby doczekały lepszych czasów? Albo usilnie namawiać ESA do współfinansowania, ale chyba ta agencja nie ma aż 5 miliardów potrzebnych do ukończenia projektu. Może szukać prywatnych sponsorów ala Gates itp....
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 18, 2011, 23:45
A propos JWST szkoda mi go trochę bo hardware już jest. Może zamrozić program na dwa lata a części pochować dobrze do magazynów,żeby doczekały lepszych czasów?To byłaby ostateczność, na początku tegorocznej rundy awantury wspominał o tym ktoś z zarządu prospektu. Ale jak widać już odchodzi się od pomysłu przerwania finansowania JWST.
Albo usilnie namawiać ESA do współfinansowania, ale chyba ta agencja nie ma aż 5 miliardów potrzebnych do ukończenia projektu.Jak do tej pory to ESA usilnie namawia NASA do współfinansowania Solar Orbiter i Trace Gas Orbiter. O LISA, IXO i współpracy w misji do Jowisza nie ma już nawet co wspominać.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 19, 2011, 08:17
Jak do tej pory to ESA usilnie namawia NASA do współfinansowania Solar Orbiter i Trace Gas Orbiter. O LISA, IXO i współpracy w misji do Jowisza nie ma już nawet co wspominać.
No to niezły bigosik :P Myślę, że nierozpoczętych programów o dużych kosztach nie ma teraz co rozpoczynać ino zakończyć te rozpoczęte. Chyba nic by się nie stało gdyby przełożono o parę lat start Solar Orbitera. Szkoda byłoby mi jednak Trace Gas Orbiter bo to arcyciekawa marsjańska misja. Kurde chyba MSR nie doczekam się nawet w następnej dekadzie, a co marzyć o lotach załogowych :P >:(
P.S. A misja jowiańska o której Scorus pisze to to Europa Orbiter, czy tak? Jakby NASA nie narozrabiała to ta misja poleciałaby w 2003 roku i już chyba mielibyśmy ją za sobą :P
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Wrzesień 19, 2011, 13:04
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 19, 2011, 13:56
Przy czym JWST jest obecnie głównym elementem cięć w komisjach senackich.
Z programów naukowych w tej chwili można skasować tylko Solar Probe albo OSIRIS, co i tak dostarczyłoby funduszów w dłuższej perspektywie. Inne misje naukowe lecą w przeciągu kilku - kilkunastu miesięcy (NuSTAR, RBSP, IRIS), mają duże poparcie (MAVEN), albo kosztują tylko 100 mln (LADEE).
Obecne cięcia nie są doraźną akcją, ale początkiem kilkuletniego okresu zaciskania pasa - kasacja JWST również ma przynieść oszczędności w perspektywie następnych ~7 lat. Potencjalne alternatywne cięcia (zamiast JWST) dotyczyć będą czasu i zakresu obecnych lub zbliżających się misji oraz realizacji nowych programów po 2012 roku.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 19, 2011, 15:48
Obecne cięcia nie są doraźną akcją, ale początkiem kilkuletniego okresu zaciskania pasa - kasacja JWST również ma przynieść oszczędności w perspektywie następnych ~7 lat. Potencjalne alternatywne cięcia (zamiast JWST) dotyczyć będą czasu i zakresu obecnych lub zbliżających się misji oraz realizacji nowych programów po 2012 roku.
Do czego szykują się już od kilku lat, ale obecnie sytuacja ekonomiczna i polityczna jest ekstremalnie napięta. A JWST jest najlepszym kandydatem do kasacji, do czego dąży się przy każdej propozycji budżetu NASA. Po 2012 obecnie jest poważniej planowany tylko Solar Probe i OSIRIS oraz mała misja Discovery około 2016r.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 19, 2011, 15:57
No to niezły bigosik :P Myślę, że nierozpoczętych programów o dużych kosztach nie ma teraz co rozpoczynać ino zakończyć te rozpoczęte. Chyba nic by się nie stało gdyby przełożono o parę lat start Solar Orbitera. Szkoda byłoby mi jednak Trace Gas Orbiter bo to arcyciekawa marsjańska misja. Kurde chyba MSR nie doczekam się nawet w następnej dekadzie, a co marzyć o lotach załogowych :P >:(
P.S. A misja jowiańska o której Scorus pisze to to Europa Orbiter, czy tak? Jakby NASA nie narozrabiała to ta misja poleciałaby w 2003 roku i już chyba mielibyśmy ją za sobą :P
Solar Orbiter to na razie tylko propozycja misji klasy średniej dla Cosmic Vision 2015 - 2025, przy czym wszystko wskazuje na to, że musiałaby to być misja klasy dużej i bez dużego wsparcia NASA nie uda się jej zrealizować.
Orbiter Europy miałby kosztować 4.7 mld na początku prac i nawet Decadal Survey wyraził się o nim negatywnie. Teraz to tylko nieśmieszny dowcip.
O MSR nie ma co myśleć, w kwietniu zarzucono nawet prace projektowe nad koncepcją MAX-C.
Oziris mi tutaj wygląda na pierwszy do odstrzału, póki jeszcze nie zaczęli :) Szczególnie, że w zasadzie to samo niedługo zrobią Rosjanie (Phobos Grunt)
Japończycy już zrobili, ale OSIRIS miałby próbkować planetoidę innego typu, bardziej prymitywną. Phobos to jednak zupełnie co innego. Inna sprawa, że szanse powodzenia Phobos-Grunt są raczej niewielkie.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 19, 2011, 19:34
O MSR nie ma co myśleć, w kwietniu zarzucono nawet prace projektowe nad koncepcją MAX-C.
Kurczę. Nawet tego nie wiedziałem. Szkoda, czyżby MSL miał być jedynym łazikiem wysłanym na Marsa w tej dekadzie?
Japończycy już zrobili, ale OSIRIS miałby próbkować planetoidę innego typu, bardziej prymitywną. Phobos to jednak zupełnie co innego. Inna sprawa, że szanse powodzenia Phobos-Grunt są raczej niewielkie.
A czemu piszesz, że Phobos Grunt ma małe szanse powodzenia? Fakt Rosjanie do Marsa mają pecha, ale czy o tym myślisz?
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 19, 2011, 21:30
A czemu piszesz, że Phobos Grunt ma małe szanse powodzenia? Fakt Rosjanie do Marsa mają pecha, ale czy o tym myślisz?Składa się na to szereg czynników.
1. Brak doświadczenia. Ostatnimi udanymi misjami planetarnymi był program Vega oparty na innych technologiach. Od tamtego czasu nic się nie udało zrealizować, więc można powiedzieć, że w Rosji badania planetarne starowałyby od czystej karty. A jak widać na przykładzie Japonii w pierwszych misjach planetarnych występują co najmniej bardzo poważne problemy.
2. Problemy z awioniką. Phobos-Grunt miałby być pierwszym rosyjskim statkiem bezzałogowym wyposażonym w nowoczesny system informatyczny. Sprawiał on problemy od samego początku prac nad sondą. Ostatecznie został opracowany przez projektanta amej sondy, NPO Lavochkin, który jeszcze tego nie robił, nawet w odniesieniu do wcześniejszych podobnych konstrukcji, np. Marsa 96. Mimo oficjalnych wypowiedzi, że Phobos-Grunt ma posiadać awionikę bardzo nowoczesną system ten nadal jest najsłabszym elementem misji. Oprogramowanie najprawdopodobniej nie będzie w pełni ukończone przed startem.
3. Testy. Phobos-Grunt jest pod wieloma względami konstrukcją nową. Jednak w trakcie prac nad misją nie wykonano kompletnych testów na modelach inżynieryjnych, co przy tworzeniu nowego busa rodzi poważne wątpliwości. Zwłaszcza, że ta sama konstrukcja ma być wykorzystywana w następnych misjach, np. Luna-Glob.
4. Infrastruktura. Rosyjskie stacje naziemne będą miały problemy z zapewnieniem długotrwałego pokrycia łącznościowego w trakcie misji. Ponadto bardzo długo nie były wykorzystywane w lotach planetarnych. W zeszłym roku miały być modernizowane pod kątem obsługi tej misji, ale nie wiem jak z tym jest obecnie. Ponadto kapsuła podczas lądowania ma być śledzona proradzieckimi systemami obrony przeciwrakietowej. Jakiś czas temu były wykonywane próbne zrzuty modeli kapsuły, ale z tego co wiem plan jej odzyskania nadal nie jest w pełni opracowany.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 19, 2011, 21:50
Waldku czy możesz potwierdzić to co napisał Scorus?
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 20, 2011, 13:11
WASHINGTON — The U.S. Senate Appropriations Committee approved a spending bill Sept. 15 that would cut NASA’s budget by 2.5 percent while boosting spending on the massively overbudget James Webb Space Telescope (JWST) ......
http://www.space.com/13003-nasa-spending-bill-james-webb-commercial-crew.html
Wiadomość wysłana przez: Matias w Wrzesień 20, 2011, 13:53
Hmm Scorusie z to co piszesz to jest niewesoło. Oby nie powtórzyła się historia z 1989 roku :P
Waldku czy możesz potwierdzić to co napisał Scorus?
Astropl potwierdzał to już w przeszłości (w wątku z Phobos-Grunt, gdzie tam można kontynuować tę rozmowę).
Wiadomość wysłana przez: Borys w Wrzesień 28, 2011, 10:18
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 28, 2011, 19:21
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Październik 01, 2011, 22:39
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Październik 01, 2011, 23:53
Naprawdę nie ma sensu powtarzać tutaj w nieskończoność tej samej myśli klepanej już od miesiąca.
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Październik 02, 2011, 01:32
Wiadomość wysłana przez: Matias w Październik 03, 2011, 17:52
Wiadomość wysłana przez: Andrew w Październik 12, 2011, 22:47
http://www.youtube.com/watch?v=WDS-xt-yJ-k
Akcja o uratowanie Kosmicznego Teleskopu James'a Webb'a.
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Listopad 02, 2011, 23:47
http://nasawatch.com/archives/2011/11/senate-votes-to-1.html
Moją opinię znacie, więc się rozpisywać nie będę.
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Listopad 03, 2011, 15:18
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Listopad 04, 2011, 09:40
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Grudzień 03, 2011, 14:22
Cięcia w innych misjach (zwane uroczo "restructured budget") między innymi upupiły Atlasa 5 mającego wystrzelić Mars Trace Gas Orbiter (http://spaceflightnow.com/news/n1111/30marsprogram/) - misję, która podobno ma umożliwić odróżnienie, czy wykryty metan na Marsie jest pochodzenia geologicznego, czy biologicznego. A ESA nie ma skąd wziąć nadprogramowej kasy.
Cytuj
The Mars Trace Gas Orbiter was supposed to be launched from the United States, but NASA informed ESA earlier this year it could not pay for an Atlas 5 rocket for the probe. NASA's science budget is being restructured to fund the James Webb Space Telescope, which the White House and Congress identified as the agency's top scientific priority, ranking above Mars probes.
Dzięki, JWST.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Grudzień 03, 2011, 19:15
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Kwiecień 11, 2012, 19:29
58,9 GB - niby sporo jeśli chodzi o urządzenia wysyłane w kosmos, ale jednak nie jest to jakaś imponująca wartość.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Kwiecień 12, 2012, 00:03
Zrobili SSD dla JWST: http://www.spacedaily.com/reports/First_Spacecraft_Flight_Recorder_for_NASA_JWST_Delivered_to_Northrop_Grumman_999.html
58,9 GB - niby sporo jeśli chodzi o urządzenia wysyłane w kosmos, ale jednak nie jest to jakaś imponująca wartość.
Jedno zdjęcie z JWST? ;)
Wiadomość wysłana przez: MaDeR Levap w Kwiecień 12, 2012, 17:33
58,9 GB - niby sporo jeśli chodzi o urządzenia wysyłane w kosmos, ale jednak nie jest to jakaś imponująca wartość.Zobaczmy, jak dobrze będzie działał twój 120GB SSD z sklepowej póki po jednym dniu w kosmosie. :P
Wiadomość wysłana przez: jmvh w Kwiecień 12, 2012, 17:44
Zobaczmy, jak dobrze będzie działał twój 120GB SSD z sklepowej póki po jednym dniu w kosmosie. :PNa SandForce nawet jednego dnia na Ziemi nie jesteś pewien. ;)
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 27, 2012, 16:17
Zakończono prace nad centralną sekcją układu dopierającego zwierciadło główne:
http://www.nasa.gov/topics/technology/features/webb-backplane.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 27, 2012, 16:18
http://www.nasa.gov/topics/technology/features/webb-shroud.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 27, 2012, 16:22
http://sci.esa.int/science-e/www/object/index.cfm?fobjectid=50339
Zdjęcia z tego wydarzenia:
http://jwst.gsfc.nasa.gov/images_miri.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 27, 2012, 16:25
- modyfikacja komory próżniowej do testów teleskopu w JST,
- CDR systemów łączności pomiędzy statkiem a Ziemią,
- projektowanie elementów do mocowania teleskopu w komorze próżniowej,
- PDR elementów do testów rozkładania osłony przeciwsłonecznej.
Wiadomość wysłana przez: Matias w Lipiec 29, 2012, 00:42
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 10, 2012, 16:28
- dostarczono oprogramowanie lotne dla ISIM;
- zakończono wstępny projekt paneli słonecznych;
- dostarczono zimny koniec systemu chłodzącego MIRI;
- zakończono wytwarzanie tylnego mocowania struktury podpierającej zwierciadło wtórne.
A co najważniejsze z Kanady do GSFC przyjechał instrument FGS. Zdjęcia można zobaczyć tutaj:
http://jwst.gsfc.nasa.gov/images_fgs.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 17, 2012, 19:52
http://www.nasa.gov/topics/technology/features/2nd-webb-inst.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 21, 2012, 14:07
http://www.nasa.gov/topics/technology/features/webb-can.html
http://www.jwst.nasa.gov/images_mirror79.html
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Wrzesień 21, 2012, 20:13
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Listopad 02, 2012, 18:09
http://www.esa.int/esaSC/SEM1I5GYD7H_index_0.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Grudzień 06, 2012, 18:03
We wrześniu rozpoczęto testy kamery kriogenicznej przeznaczonej do użycia w trakcie testów planowanych w JSC. Zakończono prace przy centralnej sekcji struktury podpierającej główne zwierciadło. Ponadto odbył się wstępny przegląd projektu baterii dla satelity. W firmie Northrop Grumman Aerospace Systems przeprowadzono przegląd systemu komputerowego i telemetrycznego.
W październiku przeprowadzono drugi przegląd wyposażenia optycznego przeznaczanego do użycia w trakcie testów teleskopu i instrumentów w komorze próżniowej w JSC. Ponadto przeprowadzono wstępny przegląd projektu struktur usuwających zabłąkane światło odbijające się od modułu serwisowego w stronę teleskopu i ISIM. W Northrop odbył się też przegląd projektu lewego panelu wyposażenia modułu serwisowego.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Grudzień 06, 2012, 18:05
http://www.nasa.gov/mission_pages/webb/multimedia/mirror-canisters.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Grudzień 06, 2012, 18:07
http://www.nasa.gov/mission_pages/webb/news/sunshield-fold.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Styczeń 18, 2013, 17:11
W grudniu w symulatorze teleskopu ponownie zainstalowano system obrazujący do analizy ogniskowania wiązek, używany w trackie testów kriogenicznych ISIM. Wykonano też testy elektryczne FGS zintegrowanego z ISIM.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 06, 2013, 15:48
http://www.nasa.gov/mission_pages/webb/news/aft-optics.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 06, 2013, 15:53
http://www.nasa.gov/mission_pages/webb/news/chamber-a.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 06, 2013, 15:56
http://jwst.gsfc.nasa.gov/images_spacecraft2.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 06, 2013, 15:58
http://www.nasa.gov/mission_pages/webb/news/2012-progress.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Kwiecień 15, 2013, 19:45
http://www.nasa.gov/mission_pages/webb/news/backplane-wings.html
Następnie zostały one dostarczone na testy do Centrum Marshalla.
http://www.nasa.gov/centers/marshall/multimedia/photos/2013/13-036.html
Filmik na ten temat:
http://www.webbtelescope.org/webb_telescope/behind_the_webb/episodes/18
W Centrum Goddarda natomiast przeprowadzane są próby montażu segmentów zwierciadła na strukturze podpierającej. Używane są do tego modele inżynieryjne.
http://www.nasa.gov/topics/technology/features/webb-mirror-practice.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Kwiecień 15, 2013, 19:51
Film z montażu FGS:
http://www.nasa.gov/mission_pages/webb/news/timelapse-progress.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Maj 07, 2013, 19:23
http://www.nasa.gov/mission_pages/webb/news/nirspec-placement.html
Instrument MIRI został natomiast zainstalowany w ISIM:
http://jwst.nasa.gov/images_miri23.html
http://jwst.nasa.gov/images_miri24.html
http://jwst.nasa.gov/images_miri25.html
http://jwst.nasa.gov/images_miri26.html
W firmie Lockheed Martin zintegrowano oba moduły optyczne NirCam:
http://jwst.nasa.gov/images_nircam6.html
http://jwst.nasa.gov/images_nircam7.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Czerwiec 07, 2013, 19:41
http://jwst.nasa.gov/images_mirror101.html
http://jwst.nasa.gov/images_mirror102.html
http://jwst.nasa.gov/images_mirror103.html
http://jwst.nasa.gov/images_mirror104.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 02, 2013, 11:41
http://www.nasa.gov/mission_pages/webb/news/backplane.html#.Uft9vKwfVEc
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 02, 2013, 11:46
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Sierpień 02, 2013, 13:56
Rozumiem, że po zakończeniu budowy nastąpi kilkuletnia kampania testowa całego JWST?
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 13, 2013, 19:02
Wiadomość wysłana przez: scjk w Grudzień 19, 2013, 15:39
"Having the final mirror segments at Goddard is an exciting program milestone. It's the culmination of more than a decade of advanced optics manufacturing and testing work by teams of extremely dedicated engineers, technicians and scientists," said Eric Smith, NASA's acting Webb telescope director in Washington.
http://www.nasa.gov/content/goddard/final-james-webb-space-telescope-mirrors-arrive-at-nasa/ (http://www.nasa.gov/content/goddard/final-james-webb-space-telescope-mirrors-arrive-at-nasa/)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 19, 2013, 15:57
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Grudzień 19, 2013, 15:59
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Luty 04, 2014, 15:41
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 05, 2014, 09:42
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Czerwiec 28, 2014, 14:05
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Styczeń 07, 2015, 20:30
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Luty 24, 2015, 12:12
Teleskop Kosmiczny Jamesa Webba to największy w historii teleskop kosmiczny, jest wyjątkowym przedsięwzięciem, zatem wszelkie prace z nim związane również wymagają wyjątkowego podejścia. Pathfinder Backplane powstał w stanie Maryland, a testy będą prowadzone w Teksasie. Sam jego transport był wyjątkowym wydarzeniem. O skali trudności może świadczyć już fakt, że sam kontener STTARS waży niemal 75 ton. „Przemieszczania go wymaga niezwykle długiego i starannego planowania” - mówi Adam Carpenter, jeden z inżynierów z zespołu odpowiedzialnego za STTARS.
Na początku podróży STTARS wjechał na poduszkach powietrznych do clean roomu w Goddard Space Center. Następnie za pomocą dźwigu w jego wnętrzu umieszczono ważący 1400 kilogramów Pathfinder Backplane. Później kontener czekała 7-godzinna podróż lądowa do bazy lotniczej Andrews. Kontener z ładunkiem jechał na ciężarówce, a wzdłuż niej szli inżynierowie odpowiedzialni za bezpieczny transport i na bieżąco wprowadzali poprawki. W bazie Andrews STTARS został załadowany na pokład C-5 Charlie, największego samolotu jakim dysponują Stany Zjednoczone.
To pierwsza część Teleskopu Webba, która opuściła Goddard. Dzięki temu, czego się teraz nauczymy, będziemy mogli powtórzyć tę operację z Integrated Science Instrument Module, pozostałymi czterema instrumentami oraz 18 lustrami. W tym projekcie wszystko jest ogromne i wszystko robimy po raz pierwszy - wyjaśnia Carpenter.
STTARS pomyślnie wylądował w Houson i został przetransportowany do miejsca swojego przeznaczenia. W ciągu najbliższych tygodni Pathfinder Backplane zostanie przygotowany do rozpoczęcia testów. To kluczowy element kolejnej fazy testów. Na jego przykładzie będziemy mogli sprawdzić w bardzo niskich temperaturach pełnowymiarową strukturę wyposażoną w podzespoły optyczne. Później będziemy powtarzali te testy na urządzeniach potrzebnych do wysłania teleskopu w przestrzeń kosmiczną - mówi Bethany Selna odpowiedzialna za złożenie i testy poszczególnych elementów Jamesa Webba.
http://kopalniawiedzy.pl/Teleskop-Kosmiczny-Jamesa-Webba-STTARS,21970
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Lipiec 25, 2015, 16:07
http://spacenews.com/northrop-grumman-at-last-set-to-ship-troubled-jwst-cryocooler/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 02, 2015, 17:35
Wiadomość wysłana przez: Sebastian w Grudzień 02, 2015, 17:53
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 02, 2015, 22:17
http://jwst.nasa.gov/webcam.html
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 03, 2015, 17:26
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 06, 2015, 00:36
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 07, 2015, 14:02
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 07, 2015, 20:17
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 09, 2015, 16:05
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 12, 2015, 01:38
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 16, 2015, 12:31
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 17, 2015, 17:18
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 17, 2015, 18:20
W czasie pracy ma być oddalony od Ziemi o 1,5 mln km.
Jak się popsuje ważny element to będzie duża porażka.
W perspektywie lotów poza LEO dziwić może ,że nie rozważa się ewentualnej misji naprawczej przez astronautów. Czyżby do czasu osiągnięcia przez NASA możliwości technicznej dotarcia do teleskopu przez astronautów , nie będzie on już działał ?
Jakie są oczekiwania co do długości okresu jego pracy? Będzie wyposażony w bierne chłodzenie, a więc odpada problem wyczerpania się chłodziwa. Czy są jakieś parametry określające poziom niezawodności teleskopu?
Wiadomość wysłana przez: velo w Grudzień 17, 2015, 18:31
Teleskop Jamesa Webba będzie miał węzeł cumowniczy na wszelki wypadek. Stary news na ten temat:
http://www.space.com/3833-nasa-adds-docking-capability-space-observatory.html
Mój edit: na pewno węzeł cumowniczy był rozpatrywany, ale w nowych źródłach nie mogę tego potwierdzić.
Wiadomość wysłana przez: -verte- w Grudzień 17, 2015, 19:00
Wiadomo czym go wyniosą¿
Wiadomość wysłana przez: astropl w Grudzień 17, 2015, 19:02
Czy wiadomo w jaki sposób JWST ma trafić na orbitę i jeszcze dalej¿
Wiadomo czym go wyniosą¿
Już wiadomo (od wczoraj) - Ariane-5ECA.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 20, 2015, 23:13
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 21, 2015, 21:42
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 22, 2015, 08:54
Jak się popsuje ważny element to będzie duża porażka.Jest masa bardzo drogiego sprzetu na orbicie duzo blizej Ziemi do ktorych nigdy nie przewidywano misji naprawczych a ten bedzie naprawde daleko. Ryzyk fizyk. Poza tym przewidywany jego okres dzialania to tylko 5-7 lat (maksimum 10) z uwagi na ilosc paliwa. A wiec nie jestes daleki od prawdy mowiac ze najprowdopodobniej nie bedzie juz dzialac zanim czlowiek bedzie mogl do niego doleciec.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 22, 2015, 09:06
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 29, 2015, 12:06
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 30, 2015, 19:21
A co z 3 dodatkowymi lustrami zapewne zwierciadła wtórnego ?
W przyszłym roku minie już 20 lat o czasu gdy zaczęto zajmować się , czyli mówić o NGST. JWST pochodzi z tamtej koncepcji.
Wiadomość wysłana przez: station w Styczeń 01, 2016, 11:19
- czy jeżeli okaże się, że któreś z luster jest w jakimś znaczeniu wadliwe - będzie istnieć możliwość "wyłączenia" takiego lustra z pracy, czy w takim przypadku cała reszta spisana jest na straty?
- czy przewidziano montaż węzła cumowniczego dla ewentualnej wizyty Oriona na wypadek chociażby konieczności wymiany jakiegoś układu / usunięcia usterki, awarii? Słabo chce mi się wierzyć, aby dla tak niebywale drogiego urządzenia nie przewidziano - nawet jeśli w danej chwili ciężkiej do realizacji z uwagi na wczesny rozwój projektu Orion - możliwości usunięcia usterki poprzez wizytę astronautów...
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 01, 2016, 11:25
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 03, 2016, 14:26
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 06, 2016, 11:02
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 09, 2016, 20:09
Since December 2015, the team of scientists and engineers have been working tirelessly to install all the primary mirror segments onto the telescope structure in the large clean room at NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. The twelfth mirror was installed on January 2, 2016.
"This milestone signifies that all of the hexagonal shaped mirrors on the fixed central section of the telescope structure are installed and only the 3 mirrors on each wing are left for installation," said Lee Feinberg, NASA's Optical Telescope Element Manager at NASA Goddard.”
Over the next two years in preparation for launch, various components of the Webb telescope will endure rigorous environmental and optical testing. The sunshield will be joined with the spacecraft bus (main structure) followed by more testing. The Webb telescope is planned for launch in 2018.
http://www.spacedaily.com/reports/By_the_dozen_NASAs_James_Webb_Space_Telescope_mirrors_999.html
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 12, 2016, 13:48
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 13, 2016, 20:31
"Ferruit: In principle, JWST can measure spectral features in light reflected from, or emitted from the plumes of Europa and Enceladus if they are sufficiently active. With such information, we can identify molecules and more complex compounds, for instance rocky grains, ice mixtures. Microbial life, however, is extremely chemically complex, and no spectral features have been uniquely associated with microbes. Thus JWST will be unlikely to definitively identify microbial life in such plumes. "
http://www.spacedaily.com/reports/Waiting_for_scientific_breakthroughs_An_interview_with_JWST_Project_Scientist_Pierre_Ferruit_999.html
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 19, 2016, 20:41
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 20, 2016, 23:30
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 26, 2016, 14:15
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 26, 2016, 16:22
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 27, 2016, 12:43
zamieszczonymi swego czasu w miesięczniku Astronomia :
„Jednym z celów naukowych Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba jest spojrzenie wstecz, do odległych wieków w których pojawiały się pierwsze galaktyki. To oznacza, że teleskop będzie zdolny do obserwacji odległych o ponad 13 miliardów lat świetlnych zakątków Wszechświata. Aby móc dostrzec tak dalekie i słabe obiekty, JWST musi posiadać ogromne lustro. Czułość teleskopu i ilość szczegółów, które może zaobserwować, jest bezpośrednio związana z wielkością powierzchni zwierciadła, które zbiera światło i promieniowanie emitowane przez cel badań. Większa powierzchnia zbiera więcej światła, podobnie jak większe wiadro gromadzi więcej wody deszczowej w czasie ulewy. Naukowcy ustalili, że zwierciadło główne zbudowane z 18 poszczególnych segmentów osiągnie średnicę wynoszącą 6.5 metra, czyli prawie trzy razy większą niż tą którą posiada lustro Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Jednocześnie konstrukcja będzie prawie pięć razy lżejsza niż w przypadku poprzednika JWST.”
http://fly-off-into-nasa.blogspot.com/2015/04/zobaczyc-poczatek-wszystkiego-kosmiczny.html
http://fly-off-into-nasa.blogspot.com/2015/05/kosmiczny-teleskop-jamesa-webba.html
Wiadomość wysłana przez: x64joxer w Styczeń 29, 2016, 12:01
Gdyby miał pracować tylko parę lat to byłby to rzeczywiście bardzo drogi projekt.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 29, 2016, 12:27
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 29, 2016, 15:16
The team uses a robotic arm called the Primary Mirror Alignment and Integration Fixture to lift and lower each of Webb's 18 primary flight mirror segments to their locations on the telescope structure. Each of the mirrors is made with beryllium, chosen for its properties to withstand the super cold temperatures of space. Each segment also has a thin gold coating to reflect infrared light. These mirror segments will function as one when the telescope is in orbit.
http://www.spacedaily.com/reports/NASA_Webb_Telescope_mirrors_installed_with_robotic_arm_precision_999.html
Wiadomość wysłana przez: gelo w Styczeń 30, 2016, 17:57
Czy to prawda że JWST będzie pracował tylko przez parę lat bo na tyle starczy mu chłodziwa ?
JWST nie będzie miał chłodziwa, będzie niską temperaturę będzie zapewniać wielowarstwowa osłona blokująca światło
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Styczeń 30, 2016, 19:42
Wiadomość wysłana przez: gelo w Styczeń 30, 2016, 20:27
Cytuj
Q: What is more likely to be the limiting factor on JWST’s service life: fuel for station-keeping, or liquid gases for cooling?
A: JWST has no liquid gases for cooling. Our early design had solid hydrogen instead, but we’ve replace that with a closed-cycle refrigerator using helium gas sealed into the equipment. So, fuel for station-keeping is the limiting factor.
Wiadomość wysłana przez: x64joxer w Luty 01, 2016, 12:16
Chyba potrzebujemy jakiegoś znawcy :P Tylko znalazłem jakiś wywiad z 2012 roku:CytujQ: What is more likely to be the limiting factor on JWST’s service life: fuel for station-keeping, or liquid gases for cooling?
A: JWST has no liquid gases for cooling. Our early design had solid hydrogen instead, but we’ve replace that with a closed-cycle refrigerator using helium gas sealed into the equipment. So, fuel for station-keeping is the limiting factor.
Dziękuje.
Ja znalazłem podobne info
http://jwst.nasa.gov/faq.html
Cytuj
Webb's mission lifetime after launch will be between 5-1/2 years and 10 years. The lifetime is limited by the amount of fuel used for maintaining the orbit, and by the lifetime of the electronics and hardware in the harsh environment of space. Webb will carry fuel for a 10-year lifetime; the project will do mission assurance testing to guarantee 5 years of scientific operations starting at the end of the commissioning period 6 months after launch.
Ale jestem przekonany że jeszcze rok temu czytałem gdzieś info o chłodziwie :D
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Luty 01, 2016, 16:59
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 01, 2016, 17:35
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 11, 2016, 23:44
After being tested at extremely low temperatures for more than two months, the four instruments of the James Webb Space Telescope are preparing to come in from the cold. First indications from the NIRSpec and MIRI teams are that both instruments have performed remarkably well during these most recent tests in space-like conditions, but there are many weeks of data review to come before the teams will know if the instruments are ready to move to the next stage of integration with the telescope.
By mid-February, the instruments will have reached room temperature and will leave the cryo-vacuum test chamber at Goddard for the last time.
http://www.spacedaily.com/reports/JWST_Instruments_Are_Coming_In_From_The_Cold_999.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 13, 2016, 12:35
https://www.youtube.com/watch?v=1d1sHLkmNQI
https://svs.gsfc.nasa.gov/cgi-bin/details.cgi?aid=12145
Photographer Chris Gunn and Producer Michael McClare, both from NASA Goddard collaborated to produce the video. They captured 141,639 images for the time-lapse at a rate of one image taken every 30 seconds between November 11, 2015 and February 1, 2016 - 83 days total.
http://www.spacedaily.com/reports/NASA_Time_lapse_Shows_Webb_Telescope_Mirror_Assembly_999.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 13, 2016, 17:02
Scientists envision using the observatory to monitor the water cycle on Mars, look at weather patterns on Saturn's moon Titan, and hunt for new rings around the giant planets. Comets could be tracked, and the water and gases they release during their journeys could be mapped. Ices and minerals could be identified on the surfaces of moons, asteroids and distant minor planets, helping researchers better understand the evolution of our solar system.
To observe planets and other bright bodies, scientists will be able to reduce the amount of light by reading out smaller portions of the detectors very rapidly or by filtering out all but a few wavelengths of light. For moving targets, the entire telescope will move, using non-linear tracking to follow objects along curved paths - a more realistic motion that yields better accuracy.
The authors estimate that from its orbital position, the Webb telescope could have access to observe nearly three-fourths of the near-Earth object population each year. Nearly all asteroids and comets beyond Mars could be observed, as well as all but the three innermost planets - Mercury, Venus and Earth. The observatory also will be able to see minor planets and other objects beyond Neptune - and even watch them cross in front of nearby stars.
Global studies will be possible, because the Webb telescope will be able to image the entire disk (or face) of many planets, moons and small objects with high resolution. This will help scientists map water, carbon dioxide, methane and other gases, to see how the atmospheres of planets (or moons) change from season to season or when night falls - and to detect sudden plumes of gases that might warrant further investigation. Some investigations could even be detailed enough to look at emissions from individual volcanoes on Jupiter's moon Io
http://www.spacedaily.com/reports/Studying_the_Solar_System_with_NASAs_Webb_Telescope_999.html
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 13, 2016, 17:56
Nie zapominajmy, że Webb będzie strzelał fotki tylko w podczerwieni.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 25, 2016, 10:29
Here is a general list of milestones before launch:
At NASA Goddard:
• Aft-Optics System installation
• Secondary mirror installation
• Integrated Science Instrument Module (ISIM) Installation into Telescope Structure
• Metrology test of Telescope and Instruments
• Vibration test of Telescope and Instruments
• Acoustic test of Telescope and Instruments
At NASA Johnson Space Center:
• Optical test of Telescope and Instruments in Chamber A
At Northrop Grumman:
• Assemble Spacecraft Element
• Finish Sunshield and Integrate into Spacecraft
• Assembling entire Observatory (Telescope and Instruments and Spacecraft)
• Observatory-level tests
• Transport to French Guiana
http://www.nasa.gov/feature/goddard/2016/nasas-james-webb-space-telescope-coming-together-over-next-two-years
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Luty 29, 2016, 14:46
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 08, 2016, 16:01
The secondary mirror is supported by three struts that extend out from the large primary mirror. The struts are almost 25 feet long, yet are very strong and light-weight. They are hollow composite tubes, and the material is about 40-thousandths of an inch (about 1 millimeter) thick. They are built to withstand the temperature extremes of space.
The secondary mirror and all of the mirror segments are made of beryllium, which was selected for its stiffness, light weight and stability at cryogenic temperatures. Bare beryllium is not very reflective of near-infrared light, so each mirror is coated with about 0.12 ounces of gold to enable it to efficiently reflect infrared light (which is what the Webb telescope's cameras see).
http://www.nasa.gov/feature/goddard/2016/nasas-james-webb-space-telescope-secondary-mirror-installed
http://www.pulskosmosu.pl/2016/03/08/lustro-wtorne-zainstalowane-na-kosmicznym-teleskopie-jamesa-webba/
http://www.kosmonauta.net/2016/03/lustro-wtorne-jwst-zainstalowane/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Marzec 09, 2016, 22:24
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Marzec 23, 2016, 03:57
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 24, 2016, 14:10
After over a year of planning, nearly four months of final cryo (cold) testing and monitoring, the testing on the science instruments module of the observatory was completed. They were removed from a giant thermal vacuum chamber at NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland called the Space Environment Simulator, or SES, that duplicates the vacuum and extreme temperatures of space. The SES is a 40-foot-tall, 27-foot-diameter cylindrical chamber that eliminates almost all of the air with vacuum pumps and uses liquid nitrogen and even colder gaseous helium to drop the temperature.
"We needed to test these instruments against the cold because one of the more difficult things on this project is that we are operating at very cold temperatures," said Begoña Vila, NASA's Cryogenic Test Lead for the ISIM at NASA Goddard. The ISIM, or Integrated Science Instrument Module is one of three major elements that comprise the James Webb Space Telescope Observatory flight system. "We needed to make sure everything moves and behaves the way we expect them to in space. Everything has to be very precisely aligned for the cameras to take their measurements at those cold temperatures which they are optimized for."
http://www.spacedaily.com/reports/NASA_marks_major_milestones_for_the_James_Webb_Space_Telescope_999.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 01, 2016, 11:18
https://www.youtube.com/watch?v=nfhhkWZrXcQ
A new video from NASA shows the James Webb Space Telescope's cameras and spectrographs being lifted out of the Space Environment Simulator at NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. These vital parts of the telescope endured their last super-cold test here.
The Integrated Science Instrument Module, or ISIM, holds all of the Webb telescope’s cameras and spectrographs. The module is wrapped in special blanketing to keep everything spotlessly clean.
http://www.nasa.gov/feature/goddard/2016/james-webb-space-telescopes-instruments-removed-from-super-cold-chamber
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Kwiecień 27, 2016, 15:22
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 28, 2016, 06:28
W pomieszczeniu jet czysto i chyba już ich nie będą zakładać ?
Webba czekają jeszcze liczne testy, by mieć pewność , że wytrzyma w ekstremalnych warunkach kosmosu.
Te berylowe segmenty lustra ważą tylko ok. 20 kg i są wielkości stolika. Cienka warstwa złota ma wzmocnić odbijanie promieniowania w zakresie podczerwieni.
To ensure the mirror is both strong and light, the team made the mirrors out of beryllium. Each mirror segment is about the size of a coffee table and weighs approximately 20 kilograms (46 pounds). A very fine film of vaporized gold coats each segment to improve the mirror's reflection of infrared light. The fully assembled mirror is larger than any rocket so the two sides of it fold up. Behind each mirror are several motors so that the team can focus the telescope out in space.
http://www.nasa.gov/feature/goddard/2016/james-webb-space-telescopes-golden-mirror-unveiled
EDIT :
http://www.pulskosmosu.pl/2016/04/28/odsloniete-zlote-lustro-kosmicznego-teleskopu-jamesa-webba/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Maj 06, 2016, 23:28
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 25, 2016, 21:30
W skład pakietu instrumentów wchodzą różne aparaty i spektrografy które będą rejestrować światło zebrane przez gigantyczne lustro Webba.
Teraz całość będzie poddana wibracjom i badaniom akustycznym w celu sprawdzenia instrumentarium naukowego na okoliczność naprężeń występujących w czasie startu.
http://www.nasa.gov/feature/goddard/2016/science-instruments-of-nasa-s-james-webb-space-telescope-successfully-installed
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 25, 2016, 23:40
Wiadomość wysłana przez: station w Maj 26, 2016, 19:32
Czy i kiedy będą testy działania luster i całej aparatury. Żeby wzorem Hubblea, po starcie nie okazało się, że znów jest drobna usterka którą będzie trzeba naprawiać w kosmosie... ;)
Z tą naprawą w kosmosie to w tym przypadku można raczej zapomnieć. Jeżeli stwierdzi się jakąś poważniejszą usterkę na etapie testów sprzętu po osiągnięciu punktu docelowego czyli L2 - to teleskop stanie się raczej bezużyteczny. Tak szybko - jeśli wogóle nic przecież w jego stronę nie poleci. JWST ma co prawda na wyposażeniu port cumowniczy, ale czy kiedykolwiek będzie szansa aby został wykorzystany... wątpię.
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Czerwiec 17, 2016, 17:23
Wiadomość wysłana przez: JoachimK w Czerwiec 21, 2016, 22:48
Wiadomość wysłana przez: JoachimK w Czerwiec 21, 2016, 23:03
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 30, 2016, 20:18
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Październik 15, 2016, 14:15
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Listopad 11, 2016, 10:51
NASA Completes Webb Telescope Center of Curvature Pre-test
Nov. 2, 2016
Taking a “before” optical measurement of the telescope’s deployed mirror is crucial before the telescope goes into several stages of rigorous mechanical testing. These tests will simulate the violent sound and vibration environments the telescope will experience inside its rocket on its way out into space. This environment is one of the most stressful structurally and could alter the shape and alignment of Webb’s primary mirror, which could degrade or, in the worst case, ruin its performance.
Webb has been designed and constructed to withstand its launch environment, but it must be tested to verify that it will indeed survive and not change in any unexpected way. Making the same optical measurements both before and after simulated launch environment testing and comparing the results is fundamental to Webb’s development, assuring that it will work in space.
“This is the only test of the entire mirror where we can use the same equipment during a before and after test,” said Ritva Keski-Kuha, the test lead and NASA’s Deputy Telescope Manager for Webb at NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. “This test will show if there are any changes or damages to the optical system.” (...)
http://www.nasa.gov/feature/goddard/2016/nasa-completes-webb-telescope-center-of-curvature-pre-test/
http://www.nasa.gov/image-feature/james-webb-space-telescope-mirrors-will-piece-together-cosmic-puzzles
http://www.space24.pl/485562,zakonczono-budowe-kosmicznego-teleskopu-jamesa-webba
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Listopad 11, 2016, 11:04
Final Sunshield Layer Completed for NASA’s James Webb Space Telescope
Oct. 31, 2016
Designed by Northrop Grumman in Redondo Beach, California, the Webb telescope’s sunshield will prevent the background heat from the sun from interfering with the telescope’s infrared sensors. The five sunshield membrane layers, designed and manufactured by the NeXolve Corporation in Huntsville, Alabama, are each as thin as a human hair. The layers work together to reduce the temperatures between the hot and cold sides of the observatory by approximately 570 degrees Fahrenheit. Each successive layer of the sunshield, made of kapton, is cooler than the one below. The fifth and final layer was delivered on Sept. 29, 2016 to Northrop Grumman Corporation’s Space Park facility in Redondo Beach. (...)
http://www.nasa.gov/feature/goddard/2016/final-sunshield-layer-completed-for-nasa-s-james-webb-space-telescope
Wiadomość wysłana przez: astropl w Grudzień 21, 2016, 19:48
Vibration Test Status
Updated Dec 16, 2016 (originally posted Dec 7, 2016)
The James Webb Space Telescope is undergoing testing to make sure the spacecraft withstands the harsh conditions of launch, and to find and remedy all possible concerns before it is launched from French Guiana in 2018. During the vibration testing on December 3, at Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland, accelerometers attached to the telescope detected anomalous readings during a particular test. Further tests to identify the source of the anomaly are underway. The engineering team investigating the vibe anomaly has made numerous detailed visual inspections of the Webb telescope and has found no visible signs of damage. They are continuing their analysis of accelerometer data to better determine the source of the anomaly. They have conducted a low-level vibration of the hardware to measure its responses, and are comparing the results with data obtained prior to the anomaly. Engineers are currently running diagnostics to determine the cause and to assess any potential impacts. We will provide updates as they are available.
Źródło (http://jwst.nasa.gov/vibrationTestStatus.html).
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Grudzień 22, 2016, 12:45
Wiadomość wysłana przez: astropl w Grudzień 22, 2016, 12:58
Coż.. lepiej niech wszelkie anomalie wyjdą póki JWST jest na Ziemi ;). Na L2 ratunku nie będzie ::).
Jak to, a Orion? :)
Wiadomość wysłana przez: velo w Grudzień 22, 2016, 16:38
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 26, 2016, 15:06
Wznowienie tych testów planowane jest na styczeń.
Przewidziano rezerwy czasowe wynikające z ewentualnych problemów.
NASA’s James Webb Space Telescope shows no signs of damage after an “anomaly” during a vibration test earlier in the month, the agency announced Dec. 23.
In a statement posted on the JWST website, NASA said that engineers were making progress tracking down the root cause of the Dec. 3 incident that halted vibration testing of the telescope’s mirror assembly and instruments, known as the Optical Telescope element and Integrated Science (OTIS).
“All visual and ultrasonic examinations of the [telescope] structure continue to show it to be sound,” NASA said in the update. “Currently, the team is continuing their analyses with the goal of having a review of their findings, conclusions and plans for resuming vibration testing in January.”
http://spacenews.com/no-damage-to-jwst-after-vibration-test-anomaly/
Wykryto anomalie w odczytach podczas testów James Webb Space Telescope
PRZEZ JULIA WAJORAS W DNIU 29 GRUDNIA 2016
(...) 23 grudnia NASA wydała drugie oświadczenie, potwierdzając że do żadnego uszkodzenia teleskopu nie doszło.
Inżynierowie przeprowadzili też “mniej intensywne testy wibracyjne sprzętu, by zmierzyć jego odpowiedź i porównać z odczytami sprzed anomalii”, oświadczyła NASA. Testom poddano moduł OTIS, w którego skład wchodzą lustra optyczne i oprzyrządowanie naukowe zawierające cztery główne instrumenty teleskopu.(...)
Źródło: http://kosmonauta.net/2016/12/wykryto-anomalie-w-odczytach-podczas-testow-james-webb-space-telescope/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 29, 2017, 20:50
Powodem ponadnormatywnych drgań były bardzo małe ruchy mechanizmów zabezpieczających lustra teleskopu podczas startu.
Potrzebne były zmiany w profilu testowym, by wyeliminować to zjawisko.
Dodano testy diagnostyczne pozwalające stwierdzić w jaki sposób testy naziemne są bardziej obciążające od tych występujących podczas startu.
NASA Restarts Rigorous Vibration Testing on the James Webb Space Telescope
Jan. 25, 2017
On December 3, 2016, vibration testing automatically shut down early due to some sensor readings that exceeded predicted levels. After a thorough investigation, the James Webb Space Telescope team at NASA Goddard determined that the cause was extremely small motions of the numerous tie-downs or “launch restraint mechanisms” that keep one of the telescope’s mirror wings folded-up for launch.
“In-depth analysis of the test sensor data and detailed computer simulations confirmed that the input vibration was strong enough and the resonance of the telescope high enough at specific vibration frequencies to generate these tiny motions. Now that we understand how it happened, we have implemented changes to the test profile to prevent it from happening again,” said Lee Feinberg, an engineer and James Webb Space Telescope Optical Telescope Element Manager at Goddard. “We have learned valuable lessons that will be applied to the final pre-launch tests of Webb at the observatory level once it is fully assembled in 2018. Fortunately, by learning these lessons early, we’ve been able to add diagnostic tests that let us show how the ground vibration test itself is more severe than the launch vibration environment in a way that can give us confidence that the launch itself will be fully successful.”
The team resumed testing last week picking up where they left off in December. The test was successfully completed. Now that vibration testing along this one direction or “axis” is finished, the team is now moving forward with shaking the telescope in the other two directions to show that it can withstand vibrations in all three dimensions.
“This was a great team effort between the NASA Goddard team, Northrop Grumman, Orbital ATK, Ball Aerospace, the European Space Agency, and Arianespace,” Feinberg said. “We can now proceed with the rest of the planned tests of the telescope and instruments.”
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/nasa-restarts-rigorous-vibration-testing-on-the-james-webb-space-telescope
Zdjęcie: NASA engineers and technicians position the James Webb Space Telescope (inside a large tent) onto the shaker table used for vibration testing.
Credits: NASA/Chris Gunn
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 14, 2017, 20:45
Because of the sheer size and scale of the assembled Webb telescope, some of the equipment typically used to test spacecraft simply doesn’t measure up. One of those is a "shaker table" that is used to shake satellites to ensure a spacecraft like Webb can withstand the shaking that comes with a ride into space on a rocket.
So, engineers at Team Corporation in Burlington, Washington built a new, large and advanced shaker table system at NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland, especially for testing Webb. "The new “Vibration Test Systems” simulates the forces the telescope will feel during the launch by vibrating it from 5 to 100 times per second" said Jon Lawrence, Webb telescope mechanical systems lead and launch vehicle liaison at NASA's Goddard Space Flight Center.
For Webb, the need for a new shaker system was a combination of things, including shaker force magnitude, the shaker table’s ability to handle the telescope’s highly offset center of gravity, and the need for a precision “smart” shaker control system—one that will automatically adjust shaker input levels based on test article responses, including an automatic ‘soft shutdown’ capability. "No matter what facility anomaly might be experienced during testing (loss of power, loss of coolant, etc.), the Vibration Test System or VTS is designed to shut down 'softly' so as to avoid imparting potentially damaging loads," Lawrence said. After vibration testing of the telescope is completed soon, the new VTS can be used to test other future large spacecraft.
To make sure it works properly before using it to test the flight telescope, engineers put the new shaker system though its paces with many practice runs over months, using a dummy mass to represent the telescope. In November, Webb was moved from the Spacecraft Systems Development and Integration Facility ‘cleanroom’ and onto the new neighboring Vibration Test System (VTS), where testing is ongoing. While in the shirtsleeve environment of the VTS, a large 3-story tall cover enshrouds the telescope, acting as a portable ‘cleanroom’ that protects it from dust and dirt.
http://www.youtube.com/watch?v=uvdNmwivWQM
Link do materiału: https://www.youtube.com/watch?v=uvdNmwivWQM
https://phys.org/news/2017-02-nasa-webb-telescope-shakedown.html
dublet: https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/nasa-gives-the-webb-telescope-a-shakedown
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 16, 2017, 20:57
https://jwst.nasa.gov/faq.html#howlong
(https://jwst.nasa.gov/images3/JWSTDeploymentSequence_v02122013.jpg)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 16, 2017, 21:00
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 27, 2017, 07:08
Inside NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland the James Webb Space Telescope team completed the environmental portion of vibration testing and prepared for the acoustic test on the telescope. Engineers and technicians pushed the telescope (wrapped in a clean tent) through a large set of insulated steel doors nearly a foot thick into the Acoustic Test Chamber, where the telescope will be exposed to the earsplitting noise (and resulting vibration) of launch. These photos show the telescope inside (top) and outside (bottom) the acoustics chamber.
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/nasas-webb-telescope-team-prepares-for-earsplitting-acoustic-test
dublet: https://phys.org/news/2017-02-nasa-webb-telescope-team-earsplitting.html
https://www.eurekalert.org/multimedia/pub/134146.php
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 03, 2017, 13:30
For the acoustic test, the telescope was wrapped in a clean tent, and engineers and technicians pushed it through a large pair of insulated steel doors nearly a foot thick into the Acoustic Test Chamber. In the chamber the telescope was exposed to the earsplitting noise and resulting vibration of launch.
A new vibration test system also known as a shaker table, was built specifically for testing the Webb. The Webb was mounted on the shaker table and experienced the simulated forces the telescope will feel during the launch by vibrating it from 5 to 100 times per second. The test ensures a spacecraft like Webb can withstand the vibrations that occur as a result of the ride into space on a rocket.
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/nasas-james-webb-space-telescope-completes-acoustic-and-vibration-tests
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 03, 2017, 13:35
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/an-inside-look-at-nasas-webb-telescope-art-exhibit
Wiadomość wysłana przez: Ergosum w Kwiecień 03, 2017, 15:46
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 10, 2017, 13:19
Both NIRISS and NIRSpec will observe near-infrared wavelengths, the region of the electromagnetic spectrum in which the stars that exoplanets orbit around shine brightest. NIRISS is poised to measure a strong signature of water and NIRSpec can do the same for methane and carbon dioxide, three chemical compounds that provide a substantial amount of information about an atmosphere.
http://news.psu.edu/story/467590/2017/05/09/two-james-webb-instruments-are-best-suited-exoplanet-atmospheres
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 14, 2017, 23:00
When the C-5 landed at Ellington, the cargo was carefully unloaded and trucked to NASA Johnson, where inside a cleanroom the telescope was removed from its special shipping container. In the coming weeks it will be prepared for a key cryogenic test that will run nearly 100 days.
https://www.nasa.gov/feature/james-webb-space-telescope-arrives-at-nasa-s-johnson-space-center
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 19, 2017, 06:11
BY WOJCIECH LEONOWICZ ON 18 CZERWCA 2017
(...) Szerokie spektrum pierwszych obserwacji GTO odniesie się do wszystkich dziedzin nauki, do których badania JWST został zaprojektowany. Mają one na celu odkrywanie, od pierwszego światła i formowania się galaktyk, aż po narodziny gwiazd i planet. Cele będą obejmowały obiekty bardzo zróżnicowane: od zewnętrznych planet Układu Słonecznego (Jowisz, Saturn, Uran i Neptun) i Pasa Kuipera do odległych galaktyk w młodym Wszechświecie. (...)
http://kosmonauta.net/2017/06/pierwsze-cele-dla-jwst/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 29, 2017, 20:29
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 29 LIPCA 2017
(...) “Komora A” to komora termiczno-próżniowa, która symuluje warunki, w których będzie docelowo przebywać JWST. W tym konkretnym przypadku oznacza to bardzo niskie temperatury – docelowo “Komora A” zostanie “schłodzona” do temperatury około 20 Kelwinów (minus 253 stopnie Celsjusza). Warto tu jednak dodać, że jeden z instrumentów JWST – detektor Mid-Infrared Instrument (MIRI) – będzie pracować w jeszcze niższej temperaturze – zaledwie 7 Kelwinów (minus 266 stopni Celsjusza). Tak niska temperatura podniesie czułość instrumentu MIRI w obserwacjach na zakresie podczerwonym.(...)
http://kosmonauta.net/2017/07/jwst-w-komorze-termiczno-prozniowej/
https://phys.org/news/2017-07-nasa-webbcam-webb-telescope-chilling.html
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 29, 2017, 21:51
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 02, 2017, 17:42
Oby tylko wtedy gejzery dopisały :)
NASA’s Webb Telescope Will Study Our Solar System’s “Ocean Worlds”
Aug. 24, 2017
NASA’s James Webb Space Telescope will use its infrared capabilities to study the “ocean worlds” of Jupiter’s moon Europa and Saturn’s moon Enceladus (...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/nasa-s-webb-telescope-will-study-our-solar-system-s-ocean-worlds
http://www.pulskosmosu.pl/2017/08/24/jwst-bedzie-badal-wodne-swiaty-ukladu-slonecznego/
Astronomers will use Webb’s near-infrared camera (NIRCam) to take high-resolution images of Europa’s surface, to search for hot regions related to plumes and active geological processes. If a plume is found, they can then use Webb’s near-infrared spectrograph (NIRSpec) and mid-infrared instrument (MIRI) to analyze the plume’s composition.
“Are they made of water ice? Is hot water vapor being released? What is the temperature of the active regions and the emitted water?” asked Villanueva. “Webb telescope’s measurements will allow us to address these questions with unprecedented accuracy and precision.”
JWST will be able to study Enceladus’ plumes and surface in a similar manner, even though it is about 10 times smaller than Europa as seen by the telescope.
For both moons, a focus will be to search for organic signatures such as methane, methanol, and ethane in the plumes. Evidence of life itself, like microbes, would be more difficult since some life-like processes could also have a geological explanation.
http://www.americaspace.com/2017/08/31/a-new-look-at-ocean-worlds-james-webb-space-telescope-will-target-europa-and-enceladus/
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 02, 2017, 20:14
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Wrzesień 02, 2017, 20:31
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Wrzesień 13, 2017, 18:22
Wiadomość wysłana przez: ekolog w Wrzesień 13, 2017, 21:04
Trochę źlle zadane pytanie. Powinno brzmieć jak duże będą po prostu na zdjęciach, czyli na matrycy. :)
https://jwst.stsci.edu/instrumentation/nircam
Pixel scales of 0.032″/pix and 0.065″/pix provide Nyquist sampling at λ = 2.0 and 4.0 μm in the short- and long-wavelength channels, respectively.
Mars osiąga 24 sekundy kątowe => 24/0.032 => 750 pikseli na owej matrycy.
Zważywszy, że JWST będzie w punkcie libracyjnym L2 czyli trochę bliżej Marsa można spodziewać się nieco większego.
Dla człowieka, który zwykle ogląda piksele ekranu (z jasnym zdjęciem na nim) pod kątem 1 minuty aby dostrzec każdy detal, będzie to jakby powiększenie 1900x w stosunku do obserwacji gołym okiem (750 minut kątowych/ 24 sekundy kątowe)
Jak wygląda 370 pikselowy Mars załączam obrazek (zatem najlepszy będzie 2 x wyższy i 2 x szerszy od poniższego).
Pozdrawiam
p.s.
I pamiętając, że tam seeing nie ogranicza rozdzielczości to może być bardzo ostre, pełne najdrobniejszych detali zdjęcie choć nie w oryginalnych barwach
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Wrzesień 16, 2017, 15:26
A wie ktoś czy rakieta, którą JWST poleci jest już może w produkcji?
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Wrzesień 16, 2017, 16:52
Odświeżę moje pytanie, bo wątek spadł:A wiemy jak długo trwa proces produkcji Ariane 5? Wydaje mi się, że na rok przed startem mogą jakieś pierwsze elementy być juz produkowane.A wie ktoś czy rakieta, którą JWST poleci jest już może w produkcji?
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 29, 2017, 09:23
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 28 WRZEŚNIA 2017
Start kosmicznego teleskopu JWST został opóźniony do 2019 roku. Powodem jest sonda BepiColombo. (...)
Okienko startowe dla BepiColombo jest dość krótkie – od 5 października do 28 listopada 2018. W przypadku opóźnień trzeba będzie czekać na kolejne prawidłowe ustawienie trzech pierwszych planet Układu Słonecznego, by sonda mogła dotrzeć do Merkurego w ciągu kilku lat, ze względnie małym zużyciem pokładowego paliwa. (...)
http://kosmonauta.net/2017/09/kto-pierwszy-bepicolombo-czy-jwst/
https://www.nasa.gov/feature/nasa-s-james-webb-space-telescope-to-be-launched-spring-2019
http://spacenews.com/jwst-launch-slips-to-2019/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Wrzesień 29, 2017, 09:45
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 01, 2017, 18:46
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 1 PAŹDZIERNIKA 2017
http://www.youtube.com/watch?v=bTxLAGchWnA
Procedura rozkładania poszczególnych elementów JWST w drodze do punktu L2 / Credits – James Webb Space Telescope (JWST) (https://www.youtube.com/channel/UCfi4_aCc2nEhtUMSGqaim_Q)
(...)
http://kosmonauta.net/2017/10/rozwijanie-konstrukcji-jwst/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 20, 2017, 12:27
Self-Portrait of NASA’s James Webb Space Telescope Marks Critical Test
Oct. 19, 2017
(https://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/selfie_ball_aero.png?itok=yQSrZW2L)
Ball Aerospace optical engineer Larkin Carey is reflected in the James Webb Space Telescope’s secondary mirror, as he photographs the line of sight for hardware used during an important test of the telescope’s optics.
Credits: Ball Aerospace
The actual test of the optics involved a piece of support equipment called the ASPA, a nested acronym that means "AOS Source Plate Assembly." The ASPA is a piece of hardware that sits atop Webb's Aft Optics Subsystem (AOS), which is recognizable as a black "nose cone" that protrudes from the center of Webb's primary mirror. The AOS contains the telescope's tertiary and fine-steering mirrors. The ASPA is ground test hardware, and it will be removed from the telescope before it is launched into space.
During testing, the ASPA fed laser light of various infrared wavelengths into and out of the telescope, thus acting like a source of artificial stars. In the first part of the optical test, called the "half-pass" test, the ASPA fed laser light straight into the AOS, where it was directed by the tertiary and fine-steering mirrors to Webb's science instruments, which sit in a compartment directly behind the giant primary mirror. This test let engineers make measurements of the optics inside the AOS, and how the optics interacted with the science instruments. Critically, the test verified the tertiary mirror, which is immovable, was correctly aligned to the instruments.
In another part of the test, called the "pass-and-a-half" test, light traveled in a reverse path through the telescope optics. The light was again fed into the system from the ASPA, but upwards, to the secondary mirror. The secondary mirror then reflected the light down to the primary mirror, which sent it back up to the top of Chamber A. Mirrors at the top of the chamber sent the light back down again, where it followed its normal path through the telescope to the instruments. This verified not only the alignment of the primary mirror itself but also the alignment of the whole telescope—the primary mirror, secondary mirror, and the tertiary and fine-steering mirrors inside the AOS.
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/self-portrait-of-nasa-s-james-webb-space-telescope-marks-critical-test
Wiadomość wysłana przez: wini w Listopad 15, 2017, 13:19
http://sci.esa.int/jwst/59765-webb-s-first-space-targets-chosen/
https://jwst.stsci.edu/news-events/news/News%20items/selections-made-for-the-jwst-directors-discretionary-early-release-science-program
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Listopad 15, 2017, 13:40
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Listopad 20, 2017, 23:30
NASA’s James Webb Space Telescope Completes Final Cryogenic Testing
Nov. 20, 2017
The historic chamber’s massive door opening brings to a close about 100 days of testing for Webb, a significant milestone in the telescope’s journey to the launch pad. The cryogenic vacuum test began when the chamber was sealed shut on July 10, 2017. Scientists and engineers at Johnson put Webb’s optical telescope and integrated science instrument module (OTIS) through a series of tests designed to ensure the telescope functioned as expected in an extremely cold, airless environment akin to that of space.
“After 15 years of planning, chamber refurbishment, hundreds of hours of risk-reduction testing, the dedication of more than 100 individuals through more than 90 days of testing, and surviving Hurricane Harvey, the OTIS cryogenic test has been an outstanding success,” said Bill Ochs, project manager for the James Webb Space Telescope at NASA’s Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. “The completion of the test is one of the most significant steps in the march to launching Webb.” (...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/nasa-s-james-webb-space-telescope-completes-final-cryogenic-testing
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 10, 2017, 07:06
Na razie głównym powodem opóźnienia startu były przedłużające się testy teleskopu.
Dalsze opóźnienia są możliwe, bo minimalizowanie ryzyka niepowodzenia misji ma priorytet.
Independent review to examine JWST launch plans
by Jeff Foust — December 7, 2017
(...) That review won’t start until January, he said, because of ongoing tests of unfolding the sunshade of the space telescope. Previous tests, he said, took much longer than anticipated, playing a key factor in the decision to delay the launch. An updated launch date, he said, would likely come in “January or February.”
Such an independent review was proposed earlier in the hearing by another witness, retired aerospace executive Thomas Young. “In my opinion, the launch date and required funding cannot be determined until a new plan is thoroughly developed and verified by independent review,” he said.
Young warned that attempting to minimize schedule delays or additional cost to JWST could add risk to the mission. “JWST is at a point in its development where the only criterion that is important is mission success,” he said. “At this stage in the project, a few extra days or weeks or even months of schedule delay, or the expenditure of some additional dollars, is a small price to pay to ensure success of a mission as important as JWST.”
Zurbuchen didn’t identify any additional issues that might lead to more delays for JWST. However, Cristina Chaplain of the Government Accountability Office cautioned that the risk for such delays remained given the assembly and testing phase the spacecraft is in.
“More delays are possible given the risks associated with the work ahead and the level of schedule reserves that are now below what is usually recommended,” she said. (...)
http://spacenews.com/independent-review-to-examine-jwst-launch-plans/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 10, 2017, 09:59
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 31, 2017, 23:57
Webb Telescope’s “Silver and Gold Decorations”
Dec. 21, 2017
Webb telescope, or Webb, is NASA’s upcoming infrared space observatory, which will launch in 2019. The two photos that compose this image highlight two important achievements Webb had in the latter part of 2017.
http://www.youtube.com/watch?v=kkAMksSN5iE
https://www.youtube.com/watch?v=kkAMksSN5iE
Engineers at Northrop Grumman Aerospace Systems in Redondo Beach, California, tensioned the sunshield of NASA’s James Webb Space Telescope for the first time in October 2017. Credits: Northrop Grumman
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/webb-telescopes-silver-and-gold-decorations
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 02, 2018, 23:15
BY REDAKCJA ON 2 STYCZNIA 2018
W grudniu zakończyły się testy teleskopu JWST w komorze termiczno-próżniowej. To ważny krok w przygotowaniach do startu misji.
W grudniu 2017 Amerykańska Agencja Kosmiczna NASA zakończyła trwający wielomiesięczny test instrumentów naukowych i elementów optycznych kosmicznego teleskopu Jamesa Webba (JWST). Próby zostały przeprowadzone w Komorze A w Centrum Kosmicznym NASA w Houston. Seria testów przygotowana przez naukowców i inżynierów polegała na sprawdzeniu działania wyżej wymienionych układów w wyjątkowo zimnym środowisku zbliżonym do przestrzeni, w której docelowo będzie JWST operować (punkt L2 układu Ziemia-Słońce).
http://www.youtube.com/watch?v=FgFkqCEntss
https://www.youtube.com/watch?v=FgFkqCEntss
Wyjazd JWST z komory termiczno-próżniowej (01.12.2017) / Credits – NASA Video (https://www.youtube.com/channel/UC_aP7p621ATY_yAa8jMqUVA)
(...)
Redakcja serwisu Kosmonauta.net serdecznie dziękuje Panu Piotrowi Skubale za przesłany tekst.
(NASA, NG)
http://kosmonauta.net/2018/01/jwst-koniec-testow-w-komorze-termiczno-prozniowej/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 07, 2018, 20:43
NASA’s Webb Telescope to Investigate Mysterious Brown Dwarfs
Jan. 4, 2018
(https://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/image2browndwarf.jpg)
Artist’s conception of a brown dwarf, featuring the cloudy atmosphere of a planet and the residual light of an almost-star. Credits: NASA/ESA/JPL
(...) At the Université de Montréal, Étienne Artigau leads a team that will use Webb to study a specific brown dwarf, labeled SIMP0136 (https://astronomynow.com/2017/05/09/surprise-when-a-brown-dwarf-is-actually-a-planetary-mass-object/). It is a low-mass, young, isolated brown dwarf — one of the closest to our Sun — all of which make it fascinating for study, as it has many features of a planet without being too close to the blinding light of a star. SIMP0136 was the object of a past scientific breakthrough by Artigau and his team, when they found evidence suggesting it has a cloudy atmosphere. He and his colleagues will use Webb’s spectroscopic instruments to learn more about the chemical elements and compounds in those clouds. (...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2018/nasa-s-webb-telescope-to-investigate-mysterious-brown-dwarfs
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 27, 2018, 04:57
NASA's James Webb Space Telescope to Reveal Secrets of the Red Planet
Feb. 20, 2018
Much of the water Mars once held was lost over time due to ultraviolet light from the Sun breaking apart water molecules. Researchers can estimate how much water vanished by measuring the abundance of two slightly different forms of water in Mars' atmosphere - normal water (H2O) and heavy water (HDO), in which one hydrogen atom is replaced by naturally occurring deuterium. The preferential escape of lighter hydrogen over time would then lead to a skewed ratio of H2O to HDO on Mars, indicative of how much water has escaped into space. Webb will be able to measure this ratio at different times, seasons and locations.
"With Webb, we can obtain a real and accurate measurement of the ratio of H2O to HDO across Mars, permitting us to determine how much water was truly lost. We also can determine how water is exchanged between polar ice, the atmosphere, and the soil," explained Villanueva.
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2018/nasas-james-webb-space-telescope-to-reveal-secrets-of-the-red-planet
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Marzec 04, 2018, 20:06
źródło: https://www.nasaspaceflight.com/2018/03/government-warns-additional-james-webb-delays-exceeding-cost-cap/ (https://www.nasaspaceflight.com/2018/03/government-warns-additional-james-webb-delays-exceeding-cost-cap/)
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/ryzyko-kolejnych-opoznien-teleskopu-jamesa-webba-4184.html (http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/ryzyko-kolejnych-opoznien-teleskopu-jamesa-webba-4184.html)
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Marzec 04, 2018, 20:38
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 04, 2018, 21:28
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 05, 2018, 06:23
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Marzec 05, 2018, 19:50
Opóźnienie większe może mieć taka zaletę, że WEBB może zaobserwować jeszcze ciekawe zdarzenia astro z powodu późniejszego zaprzestania działalności operacyjnej teleskopu. W obliczu praktycznie skasowanego WFIRST ( może nie wszystko jeszcze stracone ?) i nie wiadomo jak długo jeszcze czynnego HST późniejsze wysłanie teleskopu pozwolić może na przedłużenie zaawansowanego technologicznie kosmicznego okna obserwacyjnego.Ja myślę, że lista dla Webba jest już obecnie tak długa, że nie wyrobi się ze wszystkim podczas swojego żywota :P. Jestem zdecydowanie przeciw kolejnym opóźnieniom!!
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 06, 2018, 09:14
NASA’s Space Technology That Shines at the Oscars
March 2, 2018
The telescope’s designers wanted a gold-plating method that would maintain the high reflectivity of solid gold and be extremely durable. For that, they turned to Brooklyn-based Epner Technology, which has been working with NASA since the 1970s and perfected its electroplating technique doing aerospace work in the 1990s.
Epner Technology claimed its gold would never flake off, but, says Gygax, “we were hesitant. That’s why we made them prove it to us — and they did.”
The company also boasted its gold plating was significantly more reflective than vapor-deposited gold. Again, the Goddard team wanted to be sure, so this time they turned to Tuttle, a cryogenics researcher who designed an experiment that showed the reflectance would be sufficient at its extremely low operating temperatures aboard Webb.
Epner uses an electroplating process it calls LaserGold. The resulting coating was already harder and more reflective than vapor-deposited gold, but both attributes have been further improved through the company’s NASA work. One key improvement came when NASA told Epner it needed better reflectivity on a gold-plated mirror for the Mars Orbiter Laser Altimeter, without losing strength.
At around the same time, the team building the Keck Observatory telescopes needed additional hardness to ensure its gold-plated secondary infrared mirror was cleanable without any scratching. (Keck was not a NASA mission, though the space agency later joined as a partner.)
https://www.nasa.gov/directorates/spacetech/spinoff/feature/Space_Technology_That_Shines_at_the_Oscars
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 13, 2018, 08:00
NASA’s James Webb Observatory Prepares for Additional Testing
March 12, 2018
The integrated spacecraft and sunshield—the other half of the observatory, which is in final assembly at Northrop—will soon undergo its own launch environment tests to prove it is ready to be combined with the science payload. Then, additional testing will be performed to guarantee the fully assembled observatory will successfully operate in its orbit at the second Sun-Earth Lagrange point (L2).
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2018/nasa-s-james-webb-observatory-prepares-for-additional-testing
Wiadomość wysłana przez: velo w Marzec 27, 2018, 21:41
znowu przekroczyli budżet, znowu opóźnienia
widziałem rozpiske ze wzgledem oryginalnego planu koszt x16 a termin przesunal sie z 2007 na 2020...
Kongres będzie niezadowolony
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 27, 2018, 23:04
Wiadomość wysłana przez: NilQ w Marzec 27, 2018, 23:11
widziałem rozpiske ze wzgledem oryginalnego planu koszt x16 a termin przesunal sie z 2007 na 2020...
(https://i.imgur.com/D5lqnZH.png)
https://en.wikipedia.org/wiki/James_Webb_Space_Telescope
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Marzec 28, 2018, 00:49
A niech któryś się zepsuje, a niech któryś popracuje 6 miesięcy zamiast kilku lat, ale moim zdaniem efekty mogłyby być... ciekawsze.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 28, 2018, 07:13
Ale możliwe funkcjonowanie teleskopu przez 10 lat wynagrodzi nam, mam nadzieję , tak długie oczekiwanie na rozpoczęcie misji.
Po dotychczasowych doświadczeniach NASA raczej nieskora będzie angażować się w podobne naukowe przedsięwzięcia w przyszłości.
NASA’s Webb Observatory Requires More Time for Testing and Evaluation; New Launch Window Under Review
March 27, 2018 RELEASE 18-019
Testing the hardware on the observatory’s telescope element and spacecraft element demonstrate that these systems individually meet their requirements. However, recent findings from the project’s Standing Review Board (SRB) indicate more time is needed to test and integrate these components together and then perform environmental testing at Northrop Grumman Aerospace Systems in Redondo Beach, California, the project’s observatory contractor.
https://www.nasa.gov/press-release/nasa-s-webb-observatory-requires-more-time-for-testing-and-evaluation-new-launch
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 28, 2018, 07:21
Chyba niespotykanie duże opóźnienie w stosunku do innych projektów kosmicznych dotychczas realizowanych (13 lat).
Ale możliwe funkcjonowanie teleskopu przez 10 lat wynagrodzi nam, mam nadzieję , tak długie oczekiwanie na rozpoczęcie misji.
Po dotychczasowych doświadczeniach NASA raczej nieskora będzie angażować się w podobne naukowe przedsięwzięcia w przyszłości.
Mam nadzieję, że historia z JWST nie wpłynie na realizację Mars Sample Return :( Jednak historia opóźnień z JWST nie jest największa. Jeśli uznać stację Freedom i ISS jako jeden projekt stacji kosmicznej to od ogłoszenia programu stacji orbitalnej przez Regana na początku lat 80-tych do początku jej montażu na LEO w 1998 minęło więcej niż 13 lat, nie wspominając już o opóźnieniach podczas samego montażu stacji....
Wiadomość wysłana przez: station w Marzec 28, 2018, 22:36
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 28, 2018, 22:55
I oczywiście w parze z opóźnieniami rosną koszty.
I żeby projekt mógł ruszyć to koszty , ewidentnie zaniżone , musiały mieć polityczną akceptację.
A jeśli zważyć na to , że pomysł na teleskop zaczął się krystalizować w 1996 ...
W przypadku projektu stacji kosmicznej opóźnienia były znacząco mniejsze.
Cytuj
W 1984 roku prezydent USA Ronald Reagan ogłosił plan wybudowania stacji kosmicznej. Według wstępnego projektu stacja miała zostać wybudowana w 1992 roku kosztem 8 miliardów dolarów. Rok po katastrofie Challengera (1987) projekt zakładał rozpoczęcie budowy w 1994 roku, a jej koszt wzrósł do 15 miliardów dolarów. Rok później stacja otrzymała nazwę Freedom (Wolność), budżet rozrósł się do 25 mld. USD, a data rozpoczęcia budowy została przesunięta o kolejny rok.http://lk.astronautilus.pl/sat/iss.htm
W roku 1991 projekt stacji został kompletnie zmieniony, a do współpracy przy montażu i eksploatacji akces zgłosiły także Japonia, Kanada i Europejska Agencja Kosmiczna (ESA). Dwa lata później do programu budowy została dołączona Rosja, a prezydent Clinton zmniejszył budżet do 17,4 mld. dolarów, która to kwota miała obejmować okres od roku 1994 do ukończenia budowy, mającej się rozpocząć w roku 1997.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 28, 2018, 23:04
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 28 MARCA 2018
(...) Aktualnie dwa główne elementy JWST, czyli osłona słoneczna oraz układ optyczny teleskopu, przebywają w zakładach firmy Northrop Grumman w Redondo Beach w Kalifornii. Wykonano m.in. testy rozkładania i składania osłony słonecznej JWST. Te testy nie zakończyły się pełnym sukcesem. Doszło nawet do pewnych drobnych uszkodzeń osłony słonecznej. W wyniku tych testów zarządzano poprawę mechanizmu rozkładania osłony oraz naprawę uszkodzeń. (...)
http://kosmonauta.net/2018/03/start-jwst-opozniony-do-2020/
http://spacenews.com/nasa-delays-jwst-launch-to-2020/
Wiadomość wysłana przez: station w Marzec 29, 2018, 07:49
Ale patrząc na upływ czasu od planowanego pierwszego terminu umieszczenia instrumentu w kosmosie , a rzeczywistym, co najmniej 13 lat opóźnienia to bardzo dużo.
I oczywiście w parze z opóźnieniami rosną koszty.
I żeby projekt mógł ruszyć to koszty , ewidentnie zaniżone , musiały mieć polityczną akceptację.
A jeśli zważyć na to , że pomysł na teleskop zaczął się krystalizować w 1996 ...
W przypadku projektu stacji kosmicznej opóźnienia były znacząco mniejsze.
Biorąc pod uwagę informację o rodzeniu się w głowach ISS - tym bardziej w przypadku opóźnień swiadczy to jaką planistyczną porażką jest JWST. Co dokłądnie spowodowało aż tak gigantyczną obsuwę w czasie? Zakładam, że na obecnym etapie JWST nie grozi jakakolwiek kasacja....chociaż znając Amerykanów... Konkresmeni dostaną chyba szału.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Kwiecień 11, 2018, 17:15
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 05, 2018, 21:29
JWST suffers new problem during spacecraft testing
by Jeff Foust — May 3, 2018
(...) In a presentation at a meeting of the National Academies’ Space Studies Board here May 3, Greg Robinson, the JWST program director at NASA Headquarters, said some “screws and washers” appear to have come off the spacecraft during recent environmental testing at a Northrop Grumman facility in Southern California.
Technicians found the items after the spacecraft element of JWST, which includes the bus and sunshield but not its optics and instruments, was moved last weekend from one chamber for acoustics tests to another to prepare for vibration testing. (...)
http://spacenews.com/jwst-suffers-new-problem-during-spacecraft-testing/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 08, 2018, 08:31
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 8 MAJA 2018
(...) Od zeszłego roku JWST wykonał serię testów, w tym krytyczny test w komorze termiczno-próżniowej. Seria zakończyła się na początku 2018 roku.Następnie rozpoczęte zostały testy środowiskowe, w tym tych, które symulują zachowanie się teleskopu podczas startu. Podczas jednego z takich testów doszło do poluzowania i odpadnięcia kilku śrub i podkładek. Z dostępnych informacji wynika, że te elementy odpadły od głównej struktury i osłony teleskopu, ale nie od układu optycznego.
Firma Northrop Grumman, w zakładach której znajduje się JWST, uważa, że problemy zostaną niebawem rozwiązane.(...)
https://kosmonauta.net/2018/05/nowe-problemy-techniczne-jwst/
https://spaceflightnow.com/2018/05/08/jwst-beset-by-another-problem-as-northrop-grumman-revamps-training/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Maj 08, 2018, 15:15
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Czerwiec 27, 2018, 20:09
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Czerwiec 27, 2018, 21:05
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 27, 2018, 21:22
June 27, 2018 by Marcia Dunn
NASA has delayed the launch of its next-generation space telescope—again.
NASA announced Wednesday that the James Webb Space Telescope will now fly no earlier than 2021. The delay means the observatory's overall cost is now expected to reach nearly $10 billion.
Officials blame worker error for at least part of the escalating costs and delays, dating back a decade. Despite the latest trouble, an independent review board urges that the project continue.
Just last month, NASA said fasteners came off the telescope during a vibration test conducted by its primary contractor, Northrop Grumman.
NASA considers Webb its highest science priority and a successor to the Hubble Space Telescope, orbiting since 1990.
In March, NASA announced that it was delaying launch until 2020.
https://phys.org/news/2018-06-nasa-next-generation-space-telescope.html#jCp
JWST suffers another launch delay, breaches cost cap
by Jeff Foust — June 27, 2018
RENTON, Wash. — NASA announced yet another launch delay for the James Webb Space Telescope June 27, pushing the flagship observatory’s launch to no earlier than late March 2021 while breaking a cost cap set by Congress.
NASA said it was now aiming for a launch of the telescope on March 30, 2021, nearly a year later than the May 2020 date that the agency announced three months earlier. That date came after a delay announced last September that moved the mission’s launch from October 2018 to the spring of 2019.
NASA also announced a new development cost estimate of $8.8 billion, which is 10 percent above the $8 billion cost cap established by Congress during a “re-plan” of the mission several years ago. The overall lifecycle cost of the mission, which includes operations after launch for at least five years, is $9.66 billion.
The new development cost breaches the cost cap, which will require Congress to formally reauthorize the mission. NASA Associate Administrator Steve Jurczyk said in a media teleconference that the agency had filed a final breach report with Congress earlier this week because of both the cost and schedule slip and would seek formal reauthorization as part of the fiscal year 2019 appropriations process.
“I think it’s too early to really give an exact sense of what’s happening there,” said Thomas Zurbuchen, NASA associate administrator for science, of congressional reaction to the latest delay. He said his meetings gave the impression that Congress thought the science of JWST was still compelling, but it was premature to further assess the mood on Capitol Hill.
Jurczyk said NASA would need $837 million in additional funding in the “outyears” beyond 2019 compared to the administration’s fiscal year 2019 budget request published in February. The agency is currently working on its fiscal year 2020 proposal, he said, but didn’t indicate how much additional funding he expected NASA would need in 2020 versus later years.
The revised schedule and cost came after the completion of an independent review board that NASA chartered in March. That report offered about 30 recommendations that NASA had accepted to revise the development of JWST and its oversight of work at prime contractor Northrop Grumman.
“It was our assessment that there was still too much optimism built into the schedule,” said the board’s chair, Tom Young, even after the previous slip to May 2020. “We implemented in our view a more realistic assessment as to the time it would take to do these various events.”
Another factor was a problem discovered during an acoustics test at the end of April that caused fasteners in the spacecraft’s sunshield to come loose. That has caused a delay “something in the neighborhood of” six months, he said, to study the problem and retrieve fasteners that came loose inside the spacecraft.
The two-and-a-half-year delay in the JWST has five root causes, Young said, including human errors, embedded problems, lack of experience in new technologies like the sunshield, excessive optimism and systems complexity.
One such example of human error was damage to spacecraft valves when workers used the wrong solvent to clean them, having failed to check with the vendor. Such human errors, he said, accounted for 18 months of schedule delay and $600 million in additional costs.
Maintaining the new schedule requires implementing measures to minimize human errors and to identify other embedded problems with the spacecraft, according to Young. “If the recommendations on human errors and the recommendations on embedded problems are rigorously implemented, which I expect they will be, then I think we have a very high probability” of preventing problems that would have a significant schedule impact, he said.
Young, though, said that there was no reason to reconsider flying the mission at all. “JWST should continue because of the compelling science and because of JWST’s national importance,” he said.
http://spacenews.com/jwst-suffers-another-launch-delay-breaches-cost-cap/
Wiadomość wysłana przez: wini w Czerwiec 28, 2018, 00:59
Wiadomość wysłana przez: station w Czerwiec 28, 2018, 10:57
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 28, 2018, 11:03
Wiadomość wysłana przez: station w Czerwiec 28, 2018, 15:11
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 28, 2018, 15:40
Oj wcale nie muszą - Kongres może powiedzieć "stop". Wcale nie muszą oni dalej finansować JWST. A jeśli na przyszły rok nie znajdą się fundusze, to JWST zostanie pewnie zamrożony.
Zamrożenie też oznacza koszt.
Bardziej bym się spodziewał cięć budżetowych przy mniej zaawansowanych projektach jak np. WFIRST , którego los i tak jest niepewny.
Skoro zostały nam co najmniej 3 lata do startu , to czy należy się liczyć ze zmianą nosiciela ?
Czy tutaj umowy nie da się zmienić w razie potrzeby ?
Przy dalszych opóźnieniach Ariane 5 może za długo leżakować i się degradować ( po 31 marca 2021 jeszcze 3 starty tej rakiety są zaplanowane).
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 29, 2018, 17:11
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 29 CZERWCA 2018
(...) Pod koniec czerwca 2018 amerykańska agencja kosmiczna poinformowała o kolejnym opóźnieniu misji. Aktualnie przewiduje się, że JWST będzie gotowy do startu w marcu 2021 roku. Ponadto, całkowity koszt projektu wzrósł z 8,8 miliarda USD aż do 9,7 miliarda USD, wliczając koszty startu oraz prowadzenia misji przez pięć lat.
Wzrost kosztów misji JWST będzie wymagać “re-autoryzacji” przez amerykański Kongres. NASA ma nadzieję, że formalna zgoda na finalizację prac nad JWST zostanie dołączona do budżetu agencji na rok fiskalny 2019. Jest to najwcześniejsza możliwość zapewnienia kontynuacji projektu. (...)
https://kosmonauta.net/2018/06/start-jwst-opozniony-do-2021/
Ogłoszono nową datę wystrzelenia następcy Kosmicznego Teleskopu Hubble’a
02.07.2018
Pod koniec marca 2021 roku wystartuje Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST), będący następcą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a - poinformowały NASA oraz Europejska Agencja Kosmiczna (ESA).
Po ukończeniu oceny postępu prac nad Kosmicznym Teleskopem Jamesa Webba (JWST), dokonanej przez niezależną komisję, NASA podjęła decyzję o kolejnym opóźnieniu terminu wystrzelenia tego teleskopu. Nowa data to 30 marca 2021 r. Poprzednio była mowa o maju 2020 roku, który to termin już i tak oznaczał spóźnienie.
Po tych zmianach całkowity koszt teleskopu od momentu jego powstawania do zakończenia użytkowania jest szacowany na 9,66 miliarda dolarów.
Swoją opóźniającą decyzję NASA podjęła na podstawie wskazań raportu komisji, w którym wykazano, iż problemy techniczne i błędy ludzkie miały spory wpływ na niedotrzymanie harmonogramu przygotowywania teleskopu do lotu w kosmos. Agencja wskazuje, że proces integrowania i testowania poszczególnych elementów teleskopu jest bardziej złożony niż w przypadku zwykłej misji kosmicznej.
Teleskop JWST ma zostać wystrzelony za pomocą europejskiej rakiety Ariane 5 z kosmodromu w Kourou w Gujanie Francuskiej. Projekt prowadzony jest przez NASA we współpracy z Europejską Agencją Kosmiczną (ESA) oraz Kanadyjską Agencją Kosmiczną.
„Teleskop Webba jest kluczowy dla następnej generacji badań naukowych po Teleskopie Hubble’a. Dokona niesamowitych rzeczy, takich których nie byliśmy w stanie osiągnąć do tej pory – spojrzy na inne galaktyki i zobaczy światło z samych początków czasu” - tak znaczenie budowanego instrumentu podkreślił Jim Bridenstine, administrator NASA. Jednocześnie wskazał, że pomimo wielu wyzwań, jednogłośnie zgodzono się na zastosowanie zaleceń komisji. (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C30090%2Cogloszono-nowa-date-wystrzelenia-nastepcy-kosmicznego-teleskopu-hubblea.html
https://www.space24.pl/teleskop-kosmiczny-jamesa-webba-nekany-opoznieniami-seria-trwa
https://www.nasa.gov/press-release/nasa-completes-webb-telescope-review-commits-to-launch-in-early-2021
https://spaceflightnow.com/2018/06/27/webbs-launch-delayed-to-2021-at-a-cost-of-nearly-1-billion/
http://www.collectspace.com/news/news-062718a-webb-space-telescope-delay.html
https://www.nasaspaceflight.com/2018/06/james-webb-slips-year-2021-irb-report/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 04, 2018, 17:54
Wiadomość wysłana przez: station w Lipiec 05, 2018, 11:55
JWST i SLS - 2 projekty, na których NASA ostatecznie się położy i pogrąży. Amen.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 05, 2018, 12:16
Edit - poprawka :)
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 05, 2018, 14:21
Niestety, uważam, że to są "too big too fail".
Chyba "too big TO fail". Poza tym zgadzam się, że NASA nie może upaść.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 06, 2018, 17:46
https://asd.gsfc.nasa.gov/luvoir/#mobile_nav
;D
Wiadomość wysłana przez: Sokole Oko w Lipiec 06, 2018, 22:44
NASA jeszcze nie uporala sie ze startem JWST a juz mysli o kolejnym wiekszym teleskopieDobrze, że myślą długofalowo planując już misje na XXII wiek ^-^
https://asd.gsfc.nasa.gov/luvoir/#mobile_nav
;D
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 07, 2018, 10:03
Wiadomość wysłana przez: station w Lipiec 12, 2018, 13:30
NASA jeszcze nie uporala sie ze startem JWST a juz mysli o kolejnym wiekszym teleskopie
https://asd.gsfc.nasa.gov/luvoir/#mobile_nav
;D
oni są perfekcyjni jesli chodzi o sposoby zdrowego wkurzania amerykańskiego podatnika.
Wiadomość wysłana przez: tisher w Lipiec 12, 2018, 19:12
Przed czy po zakupie....?
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 13, 2018, 11:14
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 03, 2018, 07:17
30 lipca 2018 Paweł Ziemnicki
Wyniesienie obserwatorium kosmicznego JWST odbędzie się najprawdopodobniej z 14-letnim opóźnieniem. Koszt całego przedsięwzięcia wzrósł już natomiast ponad 19-krotnie w stosunku do pierwotnych założeń. Obwiniany o te problemy koncern Northrop Grumman oferuje uzależnienie swojego zarobku od powodzenia tej złożonej misji astronomicznej.
W dniach 25-26 lipca 2018 r. Komisja Izby Reprezentantów ds. Nauki, Przestrzeni Kosmicznej i Technologii (House Committee on Science, Space and Technology) przeprowadziła wysłuchanie oficjeli odpowiedzialnych za budowę Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (James Webb Space Telescope – JWST). Teleskop, którego idea zrodziła się jeszcze w 1996 r., miał zostać pierwotnie wystrzelony w roku 2007. Całkowity koszt obserwatorium miał wynieść 500 mln USD.
Tymczasem, wedle najnowszych zapowiedzi NASA, JWST poleci najpewniej dopiero w marcu 2021 r. Jego koszt wzrósł natomiast do 9,6 mld USD.
Przyczyn takiego obrotu spraw jest wiele. Między innymi chodzi o nadmierny optymizm przy planowaniu i dokładaniu teleskopowi kolejnych możliwości. Kiedy trwały prace planistyczne nad JWST w astronomii następował właśnie intensywny rozkwit, toteż starano się zwiększać zdolności i przyszłe możliwości nowego obserwatorium kosmicznego.
Do problemów przyczyniły się jednak również błędy ludzkie, po stronie pracowników odpowiedzialnej za budowę teleskopu firmy Northrop Grumman. Te zaniedbania przyczyniły się do wzrostu kosztów misji o kilkaset milionów dolarów i jej opóźnienia o 18 miesięcy. Wskazuje się tu przede wszystkim dwa przykłady. Po pierwsze, zastosowano niewłaściwy rozpuszczalnik do czyszczenia zaworów silników, co zaowocowało licznymi uszkodzeniami. Zaś podczas testów akustycznych i wstrząsowych osłony słonecznej, odpadło z niej ponad 70 sztuk złączek.
Czy teleskop Jima Webba będzie wart wszystkich tych pieniędzy? To nie jest pytanie. Pytanie brzmi, czy jest wart wszystkich innych projektów, których nie byliśmy w stanie sfinansować, ponieważ zawaliliście swoją pracę.
Dana Rohrabacher, kongresmen republikański
Przewodniczący House Committee…, Lamar Smith, pytał, czy Northrop Grumman (NG) pokryje kwotę 800 mln USD, o jakie JWST przekroczył budżet zaakceptowany wcześniej przez Kongres. Wes Bush, CEO NG, stwierdził, że jego firma nie będzie płacić tej sumy, ponieważ byłoby to wbrew naturze kontraktu zawartego z NASA na wykonanie teleskopu Webba. Kontrakt ten bowiem nie jest umową fixed-cost, co oznacza, że ryzyka związane z problemami technicznymi bierze na siebie nie firma-wykonawca, lecz klient, czyli NASA.
Odpowiadając na kolejne pytania Smitha Bush przyznał, że nikt w Northrop Grumman nie stracił pracy w związku z uszkodzeniami JWST spowodowanymi przez błędy ludzkie. Prezes koncernu nie chciał też podać wysokości zysku, jaki firma uzyskała w 2017 r.
Wes Bush obiecał natomiast, że jego przedsiębiorstwo dostosuje się do wszystkich rekomendacji zleconych przez komisję Independent Review Board, która kilka tygodni wcześniej opublikowała swój raport odnośnie problemów z JWST. Co więcej, prezes obiecał, że całość dotychczasowych i przyszłych zarobków Northrop Grumman, związanych z budową Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba, zostanie zamrożona. Pieniądze te miałyby zostać wypłacone dopiero po tym, jak JWST znajdzie się na orbicie a testy wykażą jego pełną zdolność operacyjną. Bush mówił także o wprowadzonych w jego firmie procedurach tzw. sieci bezpieczeństwa, które mają eliminować zagrożenie ze strony błędów ludzkich.
Jim Bridestine, administrator NASA, przekonywał, że dodatkowe pieniądze pompowane w JWST nie przyczynią się do cięć finansowych w programach załogowych Agencji. Mogą już natomiast doprowadzić do opóźnienia misji WFIRST (Wide Field Infrared Survey Telescope).
Generalnie członkowie Komisji Izby Reprezentantów byli zgodni, że należy wyłożyć niezbędne środki i pomimo opóźnienia doprowadzić budowę JWST do końca. Na tym etapie trudno byłoby im wytłumaczyć podatnikom decyzję o skasowaniu projektu, w który już zostało włożonych kilka miliardów USD i który daje realne szanse na uzyskanie znakomitych rezultatów naukowych.
Na koniec trzeba podkreślić, że w przeciwieństwie do Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, który również przechodził rozmaite perturbacje, Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba nie będzie można naprawić, gdy znajdzie się on już w przestrzeni kosmicznej. To dlatego, że będzie on umieszczony w tzw. punkcie Lagrange’a L2 układu Słońce-Ziemia, 1,5 mln kilometrów od planety.
https://www.space24.pl/usa-skandal-wokol-teleskopu-jamesa-webba-proby-obciazenia-firmy-northrop-grumman
https://spacenews.com/nasa-weighs-delaying-wfirst-to-fund-jwst-overrun/
Wiadomość wysłana przez: Martyn w Wrzesień 28, 2018, 09:44
Cytuj
For the first time, the two halves of NASA’s James Webb Space Telescope — the spacecraft and the telescope—were connected together using temporary ground wiring that enabled them to “speak” to each other like they will in flight. “Even though we have tested each half with a simulator of the other half during their parallel construction, there is nothing exactly like connecting the real thing to the real thing,” said Mike Menzel, Webb’s Mission System Engineer. During this test, all of Webb’s iconic 18 gold-plated mirrors successfully received, and performed commands to move and adjust themselves.
The James Webb telescope is both an exceedingly complex and rewarding undertaking for NASA and its international partners. Scientists anticipate its findings to rewrite textbooks on astronomy by providing revolutionary observations of the cosmos, while engineers and involved technicians forecast that its challenging design will enable and influence future spacecraft architecture for years to come.
Learn more here: https://go.nasa.gov/2Dy1izq
W końcu jakieś pozytywne informacje.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Listopad 20, 2018, 16:06
http://www.youtube.com/watch?v=v6ihVeEoUdo
Link do materiału: https://www.youtube.com/watch?v=v6ihVeEoUdo
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 13, 2019, 07:49
NASA’s Webb Is Sound After Completing Critical Milestones
Feb. 8, 2019
NASA's James Webb Space Telescope has successfully passed another series of critical testing milestones on its march to the launch pad.
In recent acoustic and sine vibration tests, technicians and engineers exposed Webb’s spacecraft element to brutal dynamic mechanical environmental conditions to ensure it will endure the rigors of a rocket launch to space.
During liftoff, rockets generate extremely powerful vibrations and energetic sound waves that bounce off the ground and nearby buildings and impact the rocket as it makes its way skyward. Technicians and engineers aim to protect Webb from these intense sound waves and vibrations.
To simulate these conditions, flight components are intentionally punished with a long litany of tests throughout different facilities to identify potential issues on the ground. Webb was bombarded by powerful sound waves from massive speakers and then placed on an electrodynamic vibration table and strongly but precisely shaken. Together, these tests mimic the range of extreme shaking that spacecraft experience while riding a rocket to space. (...)
http://www.youtube.com/watch?v=Lo4igKDySFQ
https://www.youtube.com/watch?v=Lo4igKDySFQ
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2019/nasa-s-webb-is-sound-after-completing-critical-milestones
https://spacenews.com/nasa-minimizes-threat-of-jwst-delay-from-shutdown/
O niektórych aspektach związanych z teleskopem: Artykuły astronautyczne (http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3512.msg128209#msg128209)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 17, 2019, 15:05
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 17 LUTEGO 2019
(...) W 2018 roku trwała seria testów środowiskowych (akustyczne i wibracyjne), w tym tych, które m.in. symulują zachowanie się teleskopu podczas startu. Testy były wykonane pod profil lotu rakiety Ariane 5, na pokładzie której JWST zostanie wyniesiony w przestrzeń kosmiczną. Podczas jednego z pierwszych testów doszło do poluzowania i odpadnięcia kilku śrub i podkładek. Później do informacji podano, że te elementy odpadły od głównej struktury i osłony teleskopu, ale nie od układu optycznego. NASA, po wprowadzeniu kilku modyfikacji, postanowiła powtórzyć testy, które zakończyły się sukcesem.
Te testy zostały przeprowadzone na części JWST – tj. platformie satelitarnej oraz dużej osłonie termicznej teleskopu. Po udanych testach środowiskowych, ta część teleskopu rozpocznie ponowne testy termiczno-próżniowe. Następnie, po tych testach powinno dojść do połączenia tej części z “naukową” częścią JWST – układem optycznym oraz instrumentami pomiarowymi teleskopu.
28 marca 2018 NASA poinformowała o opóźnieniach w przygotowaniach do startu JWST. Wówczas przewidywano z 70% pewnością, że teleskop będzie gotowy do startu w maju 2020 roku. Oznaczało to oficjalne opóźnienie startu misji. Pod koniec czerwca 2018 amerykańska agencja kosmiczna poinformowała o kolejnym opóźnieniu misji – do marca 2021 roku. Jak na razie ta nowa data startu nie uległa zmianie.
https://kosmonauta.net/2019/02/jwst-etap-testow-srodowiskowych/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Luty 17, 2019, 15:41
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 01, 2019, 08:02
NASA’s James Webb Space Telescope Emerges Successfully from Final Thermal Vacuum Test
May 30, 2019
(https://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/190302vbm4jwst01068approvedng190594.jpg?itok=Cgzt1II4)
Technicians and engineers needed to take special precautions when preparing, and transporting Webb's spacecraft element for entry into Northrop Grumman’s environmental testing chambers. Credits: Northrop Grumman
NASA’s James Webb Space Telescope has successfully cleared another critical testing milestone, taking this ambitious observatory one step closer to its 2021 launch. The spacecraft has gone through its final thermal vacuum test meant to ensure that its hardware will function electronically in the vacuum of space, and withstand the extreme temperature variations it will encounter on its mission.
One half of the Webb observatory, known as the “spacecraft element,” completed this testing at the facilities of Northrop Grumman, the mission’s lead industrial partner, in Los Angeles. The other half of Webb, which consists of the telescope and science instruments, has already successfully completed its thermal vacuum testing at NASA’s Johnson Space Center in Houston prior to delivery at Northrop Grumman last year.
In the most recent major environmental test, technicians and engineers locked the Webb spacecraft element inside a special thermal vacuum chamber. The testing team drained the atmosphere from the room to replicate the vacuum of space, and exposed the Webb spacecraft element to a wide range of hot and cold temperatures, spanning from minus 235 degrees Fahrenheit (minus 148 degrees Celsius) to a sweltering 215 degrees Fahrenheit (102 degrees Celsius). This variation of temperatures ensures the spacecraft will survive the extreme conditions it will actually experience in space. (...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2019/nasa-s-james-webb-space-telescope-emerges-successfully-from-final-thermal-vacuum-test
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 01, 2019, 12:33
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 07, 2019, 22:53
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 7 CZERWCA 2019
(...) Z kolei “druga część” JWST, tj. platforma satelitarna oraz duża osłona termiczna teleskopu do początku 2019 roku była poddawana serii testów akustycznych i wibracyjnych. Testy były wykonane pod profil lotu rakiety Ariane 5, na pokładzie której JWST zostanie wyniesiony w przestrzeń kosmiczną. Podczas jednego z pierwszych testów doszło do poluzowania i odpadnięcia kilku śrub i podkładek. Później do informacji podano, że te elementy odpadły od głównej struktury i osłony teleskopu, ale nie od układu optycznego. NASA, po wprowadzeniu kilku modyfikacji, postanowiła powtórzyć testy, które zakończyły się sukcesem.
Następnie, do końca maja 2019, ta “druga część” JWST przebywała w komorze termiczno-próżniowej. Testy zakończyły się sukcesem. Podobnie jak z częścią obserwacyjną JWST, celem tych testów było sprawdzenie działania w środowisku zbliżonym do przestrzeni punktu L2 układu Ziemia-Słońce. W tym przypadku zakres temperatur wynosił od minus 148 stopni do plus 102 stopni Celsjusza. Warto tu dodać, że zadaniem osłony termicznej JWST jest obniżenie temperatury układu optycznego do przynajmniej minus 223 stopni Celsjusza (niektóre z instrumentów teleskopu będą jeszcze chłodniejsze – nawet minus 234 stopnie Celsjusza). (...)
https://kosmonauta.net/2019/06/jwst-platforma-po-testach-termiczno-prozniowych/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 29, 2019, 11:47
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 29 LIPCA 2019
(...) Jak to możliwe, że projekt teleskopu kosmicznego ma aż 14 lat opóźnienia? Częściową odpowiedzią są wymagania stawiane temu teleskopowi oraz ograniczenia współczesnych rakiet nośnych. Prace nad tymi elementami wymagały wielu lat prac badawczych oraz rozwojowych. W szczególności dużym wyzwaniem okazało się wykonanie luster JWST – zupełnie innego typu niż to, które jest zainstalowane na pokładzie kosmicznego teleskopu Hubble. Poniższe nagranie prezentuje opis problemów technicznych, jakie nastąpiły podczas budowy JWST.
http://www.youtube.com/watch?v=k8yRDrl76d0
https://www.youtube.com/watch?v=k8yRDrl76d0
Długa budowa JWST / Credits – Astrum
(...)
https://kosmonauta.net/2019/07/dlaczego-budowa-jwst-trwa-tak-dlugo/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 08, 2019, 01:57
Critical Deployment of NASA Webb’s Secondary Mirror a Success
Aug. 6, 2019
(https://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/b1675157revbfinalpublish.jpg)
As one NASA Webb’s most important components, technicians and engineers thoroughly inspect the support structure that holds its secondary mirror in place following successful testing. Credits: NASA/Chris Gunn
In order to do groundbreaking science, NASA’s James Webb Space Telescope must first perform an extremely choreographed series of deployments, extensions, and movements that bring the observatory to life shortly after launch. Too big to fit in any rocket available in its fully deployed form, Webb was engineered to intricately fold in on itself to achieve a much smaller size during transport.
Technicians and engineers recently tested a key part of this choreography by successfully commanding Webb to deploy the support structure that holds its secondary mirror in place. This is a critical milestone in preparing the observatory for its journey to orbit. The next time this will occur will be when Webb is in space, and on its way to gaze into the cosmos from a million miles away.
http://www.youtube.com/watch?v=DxQ3QI0s6sc
https://www.youtube.com/watch?v=DxQ3QI0s6sc
(...) Though there are many preparations still underway for the full assembly of the James Webb Space Telescope’s two halves, the secondary mirror test represents the last large milestone before the integration of Webb into its final form as a complete observatory. This operation was also another demonstration that the electronic connection between the spacecraft and the telescope is working properly, and is capable of delivering commands throughout the observatory as designed. (...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2019/critical-deployment-of-nasa-webb-s-secondary-mirror-a-success
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Sierpień 08, 2019, 10:03
Wiadomość wysłana przez: marekfk w Sierpień 08, 2019, 11:23
Kiedy toto ustrojstwo poleci w spejs? ::) Siwe włosy mi urosną a teleskop dalej będzie na Ziemi :P
I na ile przewidziana jest eksploatacja. Bo na koniec się okaże że po prawie 20 latach budowy i nomen omen astronomicznych kosztach przewdziany czas pracy to półtora roku...
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Sierpień 08, 2019, 11:45
Wiadomość wysłana przez: Hiroshima w Sierpień 08, 2019, 13:00
Wiadomość wysłana przez: wini w Sierpień 08, 2019, 13:10
Rentgenowski teleskop Chandra bez napraw działa już 20 latzake. Chyba to zależne na ile wystarczy JWST chłodziwa? Może rzeczywiście będzie to kilka lat?
Na pewno chłodziwo go ogranicza, według wiki misja ma potrwać 5-10 lat. Może do tego czasu coś będzie w stanie podlecieć i dotankować go. Szkoda żeby działał krócej niż był budowany:P
Wiadomość wysłana przez: marekfk w Sierpień 08, 2019, 15:28
Na pewno chłodziwo go ogranicza, według wiki misja ma potrwać 5-10 lat. Może do tego czasu coś będzie w stanie podlecieć i dotankować go. Szkoda żeby działał krócej niż był budowany:P
No właśnie, tylko zdolność do zatankowania to nie tylko coś co ma podlecieć ale także instalacja do tego celu zbudowana na samym teleskopie. Ktoś słyszał czy w ogóle przewidziana jest taka operacja?
No i czy w razie wyczerpania chodzenia teleskop pracuje dalej ze zmniejszoną czułością/użytecznością czy to definitywny koniec misji?
Wiadomość wysłana przez: ah w Sierpień 08, 2019, 17:27
Nie będzie żadnego "zatankowania". Trzeba by wymienić cały zbiornik, ale nie ma jak. A gdyby nawet się dało, to wymagałoby udziału astronautów. Aby dolecieć do punktu L2 układu Słońce-Ziemia konieczny byłby Orion na SLS Block 2. Więc to kompletne SF.Na pewno chłodziwo go ogranicza, według wiki misja ma potrwać 5-10 lat. Może do tego czasu coś będzie w stanie podlecieć i dotankować go. Szkoda żeby działał krócej niż był budowany:P
No właśnie, tylko zdolność do zatankowania to nie tylko coś co ma podlecieć ale także instalacja do tego celu zbudowana na samym teleskopie. Ktoś słyszał czy w ogóle przewidziana jest taka operacja?
No i czy w razie wyczerpania chodzenia teleskop pracuje dalej ze zmniejszoną czułością/użytecznością czy to definitywny koniec misji?
http://ircamera.as.arizona.edu/MIRI/miricooler.pdf (http://ircamera.as.arizona.edu/MIRI/miricooler.pdf)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Sierpień 08, 2019, 20:11
Wiadomość wysłana przez: marekfk w Sierpień 08, 2019, 21:20
Nie będzie żadnego "zatankowania". Trzeba by wymienić cały zbiornik, ale nie ma jak. A gdyby nawet się dało, to wymagałoby udziału astronautów. Aby dolecieć do punktu L2 układu Słońce-Ziemia konieczny byłby Orion na SLS Block 2. Więc to kompletne SF.
http://ircamera.as.arizona.edu/MIRI/miricooler.pdf (http://ircamera.as.arizona.edu/MIRI/miricooler.pdf)
W samochodzie też wymieniasz zbiornik zamiast tankować? 8)
Oczywiste jest że jeżeli nie przewidziano takiej operacji to tankowania nie będzie. Ale gdyby ktoś kiedyś podjął taką decyzję to opcja dodania odpowiedniego portu wraz z kawałkiem rurki i zaworami raczej nie stanowiła by dużego problemu technicznego, a koszty w porównaniu do całych kosztów tego projektu były by znikome. I wcale nie była by wymagana załoga do takiego tankowania.
Myślę że wcześniej czy później opcje uzupełniania różnych czynników w satelitach stanie się standardem. A im droższy obiekt tym bardziej prawdopodobna jest taka możliwość. A cena JWST w przeliczeniu na kg :) jest pewnie na samym szczycie listy :) (albo bardzo blisko szczytu) Sam fakt że w pełni sprawne urządzenie kosztujące taką kupę kasy pewnego pięknego dnia kończy działalność tylko z powodu braku paliwa lub jakiegoś innego czynnika jest po prostu marnotrawstwem.
Może gdyby ten projekt rozpoczynał się dziś, już by uwzględniono taką możliwość.
Zależy czy teleskop da się składać
Zapomnij, najmniejszych szans, widziałeś animację jak to się ma rozwijać? Samo rozwinięcie tego to już majstersztyk.
Te delikatne powłoki się same nie poskładają.
Wiadomość wysłana przez: ah w Sierpień 09, 2019, 15:41
Nie będzie żadnego "zatankowania". Trzeba by wymienić cały zbiornik, ale nie ma jak. A gdyby nawet się dało, to wymagałoby udziału astronautów. Aby dolecieć do punktu L2 układu Słońce-Ziemia konieczny byłby Orion na SLS Block 2. Więc to kompletne SF.
http://ircamera.as.arizona.edu/MIRI/miricooler.pdf (http://ircamera.as.arizona.edu/MIRI/miricooler.pdf)
W samochodzie też wymieniasz zbiornik zamiast tankować? 8)
...
A jak chcesz "tankować" zestalony wodór? ???
Czytałeś jak odbywa się chłodzenie?
Jak wszystko dobrze pójdzie to Starship będzie mógł polecieć do naprawy. Tylko żeby jakiś zaczep dali na samym teleskopie. A możesz sprowadzi go na Ziemię i z powrotem na dawną orbitę. Zależy czy teleskop da się składać i ile loty Starshipem będą kosztować?Bardziej będzie się opłacało zbudować nowy, większy, znacznie cięższy i wielokrotnie tańszy. Większa masa użyteczna wynoszona przez Starshipa spowoduje, ze nie trzeba stosować tak egzotycznych i kosztownych technologii, aby zmieścić się w limicie masy. Nawet zwierciadło nie musiałoby być składane.
Wiadomość wysłana przez: marekfk w Sierpień 09, 2019, 16:35
A jak chcesz "tankować" zestalony wodór? ???
Czytałeś jak odbywa się chłodzenie?
Przyznaje się bez bicia: Nie, nie czytałem :)
Ale teoretyzując odrobinkę jeżeli by projekt przewidywał opcję uzupełnianie czynnika chłodzącego
to albo zastosowano by ciekły albo jakiś prosty system wymiennych "kardridży" z zestalonym wodorem
Bardziej będzie się opłacało zbudować nowy, większy, znacznie cięższy i wielokrotnie tańszy. Większa masa użyteczna wynoszona przez Starshipa spowoduje, ze nie trzeba stosować tak egzotycznych i kosztownych technologii, aby zmieścić się w limicie masy. Nawet zwierciadło nie musiałoby być składane.
O tym nie pomyślałem, ale i tak chyba jakiś nieduża sonda serwisowa z kardridżem na wymianę i ewentualnie instalacją do dotankowania paliwa do silników manewrowych była by jednak wielokrotnie tańsza od nowego teleskopu, nawet prostszego konstrukcyjnie od JWST.
[fantazjowanie on]
Tym bardziej że mogła by być wielokrotnego użytku, bazować np. na ISS i regularnie latać do różnych przyrządów/teleskopów/satelitów, nie tylko astronomicznych i umieszczonych w różnych punktach L czy na orbicie geostacjonarnej
[fantazjowanie off] :)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 14, 2019, 14:24
by Staff Writers
Seattle WA (SPX) Aug 14, 2019
(...) Lustig-Yaeger said the team's modeling indicates that the James Webb telescope, using a versatile onboard tool called the Near-Infrared Spectrograph, could detect the atmospheres of all seven TRAPPIST-1 planets in 10 or fewer transits - if they have cloud-free atmospheres. And of course we don't know whether or not they have clouds.
If the TRAPPIST-1 planets have thick, globally enshrouding clouds like Venus does, detecting atmospheres might take up to 30 transits.
"But that is still an achievable goal," he said. "It means that even in the case of realistic high-altitude clouds, the James Webb telescope will still be capable of detecting the presence of atmospheres - which before our paper was not known." (...)
http://www.spacedaily.com/reports/NASA_plans_for_Webb_to_zero_in_on_TRAPPIST_1_atmospheres_within_a_year_999.html
Wiadomość wysłana przez: robinson w Sierpień 22, 2019, 11:49
Oglądałem ten film wiele razy :
https://www.youtube.com/watch?v=v6ihVeEoUdo
I jeżeli uda się ta operacja rozłożenia tego teleskopu to będzie niesamowite osiągnięcie współczesnej inżynierii. Nawet na tej dosyć prostej animacji ilość ruchomych części kluczowych dla całości jest nieprawdopobna, a warto przypomnieć sobie ile problemów sprawiło złożenie i ponowne rozłożenie prostych na tym tle baterii słonecznych na ISS.
Nic , pozostaje trzymać kciuki, to bedą bardzo nerwowe 2 tygodnie :-)
Pzdr
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 23, 2019, 10:34
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 21 SIERPNIA 2019
Ważnym etapem testów kosmicznego teleskopu JWST były testy rozkładania lustra wtórnego, które zrealizowano latem 2019. (...)
https://kosmonauta.net/2019/08/jwst-testy-rozkladania-wtornego-lustra/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 03, 2019, 22:50
29 sie 2019
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x1300/public/2019-08/Connecting_the_Webb_fullwidth.jpg?itok=a7_fq6wS)
Dwa segmenty Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webb’a zostały po raz pierwszy połączone ze sobą. Część optyczną urządzenia połączono z platformą satelitarną.
NASA poinformowała 28 sierpnia br., że po raz pierwszy dokonano mechanicznego połączenia dwóch części teleskopu JWST. Teraz inżynierowie kończą połączenia elektryczne. Aby dokonać integracji inżynierowie musieli ostrożnie podnieść część optyczną teleskopu i ustawić go nad platformą satelitarną, do której przyłączona już jest osłona przeciwsłoneczna. Następnie struktura optyczna została opuszczona na platformę i wszystkie punkty kontaktu mechanicznie do niej przytwierdzone.
Sekcja optyczna OTIS (z ang. Optical Telescope Element/Integrated Science Instrument Module) teleskopu była składana w centrum NASA Goddard Space Flight Center, a następnie przeszła testy środowiskowe w komorze próżniowej w Johnson Space Center. W ostatnim czasie technicy testowali w niej m.in. mechanizm rozkładania lustra wtórnego. Zarówno lustro główne teleskopu jak i wtórne będą rozkładane i ustawiane automatycznie dopiero w przestrzeni kosmicznej, dlatego kluczowe jest dokładne przetestowanie wszystkich mechanizmów. (...)
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/kosmiczny-teleskop-jamesa-webba-zlozony
JWST’s two sections assembled for the first time
by Jeff Foust — August 28, 2019
WASHINGTON — The two major sections of NASA’s James Webb Space Telescope have been connected to each other for the first time, a milestone in the spacecraft’s assembly ahead of a 2021 launch.
In an Aug. 28 statement, NASA said engineers at a Northrop Grumman facility in California mated the observatory’s telescope element, which includes its mirrors and instruments, with the spacecraft bus and sunshield. The two sections are mechanically connected, with engineers now working on electrical links.
The two sections of the spacecraft had been assembled and tested separately throughout the mission’s extended development process up until now. The telescope element, formally known as the Optical Telescope Element/Integrated Science Instrument Module, or OTIS, was assembled at NASA’s Goddard Space Flight Center and underwent thermal vacuum testing at the Johnson Space Center before arriving in California in early 2018. The spacecraft element was built at Northrop Grumman and recently completed its own environmental tests.
“This is an exciting time to now see all Webb’s parts finally joined together into a single observatory for the very first time,” Greg Robinson, JWST program director at NASA Headquarters, said in a statement. “The engineering team has accomplished a huge step forward and soon we will be able to see incredible new views of our amazing universe.”
“Soon,” though, is a relative term. Even after the combined spacecraft is fully connected, it will undergo additional testing, including deployments of its sunshield and acoustic and vibration environmental testing, which is expected to take place next year.
NASA has been working to a launch of JWST on an Ariane 5 in March 2021. However, earlier this year, members of an independent review board who evaluated previous problems with the telescope that pushed its launch back from the fall of 2018, warned that the project appeared to be using schedule reserve at a higher rate than expected, casting doubt on the ability of the mission to remain on that new schedule.
The agency hasn’t provided a recent update on JWST schedules, although timelines presented at a March meeting projected integrating the two elements of JWST by mid-September. Both NASA and Northrop Grumman, in separate statements, listed a JWST launch date of only 2021.
“This milestone marks a major achievement for all of us at Northrop Grumman and NASA,” Scott Willoughby, vice president and program manager for JWST at Northrop Grumman, said in a company statement. “Seeing the full observatory for the first time further reinforces our commitment to mission success. There is still more work to be done, but it is a great feeling seeing something that was once a concept, become reality.”
https://spacenews.com/jwsts-two-sections-assembled-for-the-first-time/
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2019/nasa-s-james-webb-space-telescope-has-been-assembled-for-the-first-time/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 10, 2019, 11:57
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 9 WRZEŚNIA 2019
https://kosmonauta.net/2019/09/jwst-zlozony/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 17, 2019, 09:10
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 16 PAŹDZIERNIKA 2019
(...) W sierpniu 2019 po raz pierwszy dwie części JWST zostały złożone w jedną całość. Aby to wykonać potrzebne było użycie dźwigu i nałożenie części naukowej na platformę satelitarną. Nałożenie pozwoliło na osiągnięcie połączeń mechanicznych. Następnie wykonano prace przy połączeniach elektrycznych obu części JWST. Poniższe nagranie, opublikowane przez NASA w dniu 9 października 2019 prezentuje ten proces.
http://www.youtube.com/watch?v=a0hyeOH9TiE
https://www.youtube.com/watch?v=a0hyeOH9TiE
Złożenie JWST w jedną całość / Credits – NASA Goddard
Kolejnym etapem w pracach nad JWST będzie test osłony termicznej. Prawidłowe rozłożenie i napięcie tej osłony będzie mieć krytyczne znaczenie dla sukcesu misji tego kosmicznego obserwatorium. Po nich przewidywana jest kolejna seria testów środowiskowych JWST. (...)
https://kosmonauta.net/2019/10/nagranie-zlozenia-jwst/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Listopad 01, 2019, 22:01
Powiedziałbym, że ryzykownie mała jest obecnie.
JWST schedule margin shrinks
by Jeff Foust — October 29, 2019
WASHINGTON — While NASA achieves milestone assembling and testing the James Webb Space Telescope, a key manager said the mission only has a few months of schedule reserve left ahead of a March 2021 launch. (...)
However, those smaller problems, along with bigger issues like fastener problems with the sunshield found during environmental testing last year, have eroded the margin built into the revised schedule for the mission. Robinson said that revised schedule in June 2018 provided about nine months of schedule reserve, but now there was “just over two months of schedule margin” remaining.
Most missions expect to use up schedule reserve as they progress towards launch. However, earlier this year Tom Young, who chaired the Independent Review Board chartered by NASA last year to review cost and schedule problems with JWST, warned that the mission appeared to be using up schedule reserve at a higher-than-expected rate (https://spacenews.com/jwst-review-board-raises-schedule-concerns/). (...)
https://spacenews.com/jwst-schedule-margin-shrinks/
Wiadomość wysłana przez: station w Listopad 02, 2019, 14:56
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Listopad 02, 2019, 21:13
Wiadomość wysłana przez: ktos w Listopad 27, 2019, 16:09
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Listopad 27, 2019, 23:15
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 26 LISTOPADA 2019
(...) Poniższe nagranie prezentuje test rozkładania i napinania osłony słonecznej. Ten test wykonano w październiku 2019. Test przebiega zgodnie z założeniami.
http://www.youtube.com/watch?v=SyttX8x1OUk
https://www.youtube.com/watch?v=SyttX8x1OUk&feature=emb_title
https://kosmonauta.net/2019/11/jwst-testy-oslony-slonecznej/
Wiadomość wysłana przez: station w Listopad 29, 2019, 08:09
Wiadomość wysłana przez: juram w Listopad 29, 2019, 09:27
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 29, 2019, 10:29
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Listopad 29, 2019, 11:35
Nie ma co się zawczasu katować pesymistycznym scenariuszem. W przypadku problemów z osłoną, NASA zorganizuje nieplanowaną misję statku Orion z ekipą naprawcza na pokładzie. :D
Pytanie czy coś w stylu proponowanej kiedyś robotycznej misji serwisowej do Hubble
http://www.edcheung.com/job/hrsdm/hrsdm.htm
Którą chyba przez chwilę rozpatrywano.
Aha, czy JWST ma pierścień cumujący zainstalowany?
https://www.space.com/3833-nasa-adds-docking-capability-space-observatory.html
(info z 2007 roku, więc pewnie mogli to odrzucić w międzyczasie)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 29, 2019, 12:49
Wiadomość wysłana przez: ah w Listopad 29, 2019, 13:21
Ale załóżmy optymistycznie, że w ciągu np. 5 lat uda się przygotować załogę, narzędzia, nadprogramowego SLSa, Oriona, habitat na przeszło 2-miesięczną misję, ale i tak nie uda się odnowić zapasu stałego wodoru, bo nie ma technicznej możliwości.
Ze Starshipem jest zupełnie inna sprawa, ale tu jest tak wiele niewiadomych, że trudno ocenić szanse misji.
Chyba, że np. za 10-12 lat docelowy Starship poleci po JWST, zapakuje go do ładowni, przywiezie na Ziemię, tu się go wyremontuje i odwiezie do L2. ;) ;)
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Listopad 29, 2019, 15:29
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Listopad 29, 2019, 15:51
Aktualnie nie planują żadnego adaptera cumowniczego
Czyli design sie zmienił na przestrzeni lat? To zmienia sytuację.
Wiadomość wysłana przez: ktos w Listopad 29, 2019, 22:19
A wysłanie serwisu do punktu L2 byłoby chyba rekordem odległości oddalenia się ludzi od ziemi. Pomijając loty do księżyca.
https://en.wikipedia.org/wiki/STS-31#/media/File:1990_s31_IMAX_view_of_HST_release.jpg
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 01, 2019, 22:22
Hubble miał zamocowany węzeł, bo był wynoszony wahadłowcem. I w sumie to pomogło przy serwisach.
A wysłanie serwisu do punktu L2 byłoby chyba rekordem odległości oddalenia się ludzi od ziemi. Pomijając loty do księżyca.
https://en.wikipedia.org/wiki/STS-31#/media/File:1990_s31_IMAX_view_of_HST_release.jpg
Ale z drugiej strony - czy przynajmniej teoretycznie byłoby to wykonalne w konfiguracji jednego lotu SLS? Czy może trzeba by jednak wysłać Oriona SLSem, zaś sprzęt czy jeszcze dodatkowy moduł np Falconem Heavy?
Wiadomość wysłana przez: ktos w Grudzień 02, 2019, 05:00
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 02, 2019, 08:02
Wiadomość wysłana przez: ah w Grudzień 02, 2019, 09:07
Poczytałem i myślałem , ze L2 jest dalej. Ale się okazuje , że to też 600km czyli nie byłby pobity rekord ludków:P. Ja osobiście uważam za błąd nie zamocowania takiego węzła. To znowu ignorancja jakiej ostatnio doświadczamy w całym kosmicznym poletku. Czy Orion by sobie poradził? chyba nie, bo z tego co wiem nie ma śluzy na wyjście w kosmos.To coś źle poczytałeś, bo punkt Lagrange'a L2 układu Słońce-Ziemia, do którego poleci JWST jest ok. 1.5mln km od Ziemi w kierunku odsłonecznym. Krąży tam trochę sond (Herschel, Planck, itd). A to HST krąży na wysokości ok. 600km.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Punkt_libracyjny (https://pl.wikipedia.org/wiki/Punkt_libracyjny), https://www.esa.int/About_Us/ESOC/What_are_Lagrange_points (https://www.esa.int/About_Us/ESOC/What_are_Lagrange_points)
(https://sites.google.com/site/exosnews/_/rsrc/1457018049799/nasa/jwst/L2.jpg)
Wiadomość wysłana przez: ktos w Grudzień 02, 2019, 19:32
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 14, 2019, 20:50
W artykule opisującym ostatnie ważne dokonanie teleskopu Hubble'a spotkałem się z określeniem "pod koniec tej dekady" i zapewne to jedno z najlepszych określeń...https://kosmonauta.net/2011/04/jwst-dopiero-w-2018-roku/
Artykuł z kosmo:
JWST dopiero w 2018?
http://www.kosmonauta.net/index.php/Przyszlosc/NASA/jwst-dopiero-w-2018-roku.html
Wiadomość wysłana przez: wini w Styczeń 28, 2020, 22:58
https://www.gao.gov/products/GAO-20-224?utm_medium=social&utm_source=twitter&utm_campaign=usgao
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Styczeń 28, 2020, 23:20
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Styczeń 29, 2020, 22:27
https://www.military.com/video/operations-and-strategy/air-strikes/top-10-infrared-kills/4646339250001
Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: Finch w Styczeń 30, 2020, 18:12
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 13, 2020, 05:29
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 10 LUTEGO 2020
(...) Pod koniec stycznia 2020 biuro GAO, czyli amerykański odpowiednik Najwyższej Izby Kontroli opublikował raport na temat postępów prac przy JWST. Choć GAO zauważyło wyraźny postęp prac od czasu swojego poprzedniego raportu dotyczącego JWST (sprzed prawie roku), to i tak dostrzega duże ryzyko kolejnych opóźnień. Aktualnie GAO daje jedynie 12% szans na start JWST w marcu 2021. Jednocześnie wydaje się prawdopodobne, że koszt przygotowania JWST do startu wzrośnie o kolejne kilkaset milionów dolarów.
NASA zamierza zaktualizować datę startu JWST wiosną tego roku. (...)
https://kosmonauta.net/2020/02/jwst-12-szans-na-start-w-terminie/
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Luty 13, 2020, 10:41
Ciekawe z jakiej wysokosci ten teleskop moglby robic takie zdjecia:Zdecydowanie wolałbym jednak aby był przez cały czas zwrócony w przeciwną stronę niż Ziemia ;)
https://www.military.com/video/operations-and-strategy/air-strikes/top-10-infrared-kills/4646339250001
Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: station w Luty 13, 2020, 15:50
JWST – 12% szans na start w terminie?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 10 LUTEGO 2020
(...) Pod koniec stycznia 2020 biuro GAO, czyli amerykański odpowiednik Najwyższej Izby Kontroli opublikował raport na temat postępów prac przy JWST. Choć GAO zauważyło wyraźny postęp prac od czasu swojego poprzedniego raportu dotyczącego JWST (sprzed prawie roku), to i tak dostrzega duże ryzyko kolejnych opóźnień. Aktualnie GAO daje jedynie 12% szans na start JWST w marcu 2021. Jednocześnie wydaje się prawdopodobne, że koszt przygotowania JWST do startu wzrośnie o kolejne kilkaset milionów dolarów.
Poziom skomplikowania tego całego urządzenia niesie ze sobą zdecydowanie większą liczbę możliwych mniejszych lub większych usterek. W przypadku jakiejkolwiek z nich - przy kompletnym braku możliwości serwisowania JWST (a jak wiemy - naprawy oraz "upgradey"miały miejsce w przypadku 3 misji do HST) misję będzie można nazwać porażką kilku dekad. Nie wiem co ma wpływ na te wieczne opóźnienia, ale coraz bardziej przypomina mi to celowe działanie celem pozyskania kolejnych, gigantycznych funduszy na ich przejedzenie. To już jest jakaś farsa.
Wiadomość wysłana przez: kakmar w Luty 13, 2020, 16:23
Jeśli się uda to spojrzymy dalej niż kiedykolwiek. Z drugiej strony za taką kasę teoretycznie można by wysłać kilka podrasowanych HST i zobaczyć więcej.
Tak czy inaczej niech im się uda.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 29, 2020, 08:10
Examining Ice Giants With NASA’s Webb Telescope
Feb. 26, 2020
Uranus: The Tilted Planet
(...)Webb will give insight into the powerful seasonal forces driving the formation of its clouds and weather, and how this is changing with time. It will help determine how energy flows and is transported through the Uranian atmosphere. Scientists want to watch Uranus throughout Webb’s life, to build up a timeline of how the atmosphere responds to the extreme seasons. That will help them understand why this planet’s atmosphere seems to go through periods of intense activity punctuated by moments of calm.
Neptune: A World of Supersonic Winds
(...) “It’s the same question here: How does energy flow and how is it transported through a planetary atmosphere?” explained Fletcher. “But in this case, unlike Uranus, the planet has a strong internal heat source. That heat source generates some of the most powerful winds and the most short-lived atmospheric vortices and cloud features of anywhere in the solar system. If we look at Neptune from night to night, its face is always shifting and changing as these clouds are stretched and pulled and manipulated by the underlying wind field.”
Following the 1989 Voyager 2 flyby of Neptune, scientists discovered a bright, hot vortex — a storm — at the planet’s south pole. Because the temperature there is higher than everywhere else in the atmosphere, this region is likely associated with some unique chemistry. Webb’s sensitivity will allow scientists to understand the unusual chemical environment within that polar vortex.
Just the Beginning
Fletcher advises to be prepared for seeing phenomena on Uranus and Neptune that are totally unlike what we’ve witnessed in the past. “Webb really has the capability to see the ice giants in a whole new light. But to understand the continual atmospheric processes that are shaping these giant planets, you really need more than just a couple of samples,” he said. “So we compare Jupiter to Saturn to Uranus to Neptune, and by that, we build up a wider picture of how atmospheres work in general. This is the beginning of understanding how these worlds are changing with time.”
Hammel added, “We now know of hundreds of exoplanets — planets around other stars — of the size of our local ice giants. Uranus and Neptune provide us ground truth for studies of these newly discovered worlds.” (...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2020/examining-ice-giants-with-nasa-s-webb-telescope
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 29, 2020, 21:48
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 21, 2020, 18:51
by Jeff Foust — March 20, 2020
(https://spacenews.com/wp-content/uploads/2019/10/jwst-oct2019.jpg)
NASA has stopped integration and testing work on the James Webb Space Telescope as it prioritizes what missions require on-site personnel during the coronavirus pandemic. Credit: Northrop Grumman
WASHINGTON — NASA has suspended work on the James Webb Space Telescope as it prioritizes what agency missions require people to be on site during the coronavirus pandemic.
In a statement March 20, NASA Administrator Jim Bridenstine said NASA had completed an assessment of work across the agency, deciding which projects are essential enough to require people to go to NASA centers or other facilities to work on them.
“We are going to take care of our people. That’s our first priority,” said Bridenstine. “Technology allows us to do a lot of what we need to do remotely, but, where hands-on work is required, it is difficult or impossible to comply with [Centers for Disease Control and Prevention] guidelines while processing spaceflight hardware, and where we can’t safely do that we’re going to have to suspend work and focus on the mission-critical activities.”
JWST, NASA’s next astrophysics flagship mission, is one of the projects that NASA is putting on hold. Work on integration and testing of the space telescope, which had been ongoing at a Northrop Grumman facility in Southern California, will be suspended.
“Decisions could be adjusted as the situation continues to unfold over the weekend and into next week,” NASA said in its statement. “The decision was made to ensure the safety of the workforce. The observatory remains safe in its cleanroom environment.”
During an online town hall meeting for NASA’s science program earlier March 20, Thomas Zurbuchen, NASA associate administrator for science, suggested the mission would be delayed. “It will be impacted,” he said. NASA personnel involved in that work had been reduced, he said, in part to allow those on travel to return home to their families.
“That will lead to changes in our schedule,” he said. “It’s anticipated that, by early April, the Webb project will be experiencing day-for-day scheduling impact to its critical path.” (...)
https://spacenews.com/coronavirus-pauses-work-on-jwst/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 07, 2020, 06:52
Artykuły astronautyczne (https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3919.msg143518#msg143518)
Wiadomość wysłana przez: station w Kwiecień 09, 2020, 06:28
Wiadomość wysłana przez: Hiroshima w Kwiecień 10, 2020, 07:36
Wiadomość wysłana przez: astropl w Kwiecień 10, 2020, 07:42
O 2021 można zapomnieć, jaki rok obstawiacie? ;)
Skąd tak daleko idące wnioski? Póki co, termin startu to 30 marca przyszłego roku, w przypadku opóźnienia - lipiec.
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Kwiecień 10, 2020, 10:11
Uwazam, ze to dosc powiazane z tym jak budowany jest webb... Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 26, 2020, 21:15
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 20 KWIETNIA 2020
(...) Na początku marca 2020 w zakładach firmy Northrop Grumman (NG) przeprowadzono test rozkładania lustra głównego JWST. W trakcie testu doszło do prawidłowego ustawienia dwóch zewnętrznych “skrzydełek” lustra JWST (na każdym z nich znajdują się po 3 segmenty lustra). Poniższe nagranie prezentuje te testy
http://www.youtube.com/watch?v=cO-zo5z7oxQ
https://www.youtube.com/watch?v=cO-zo5z7oxQ&feature=emb_title
(...)
https://kosmonauta.net/2020/04/udany-test-rozlozenia-lustra-jwst/
NASA’s James Webb Space Telescope Full Mirror Deployment a Success
March 31, 2020
(...) “Deploying both wings of the telescope while part of the fully assembled observatory is another significant milestone showing Webb will deploy properly in space. This is a great achievement and an inspiring image for the entire team,” said Lee Feinberg, optical telescope element manager for Webb at NASA’s Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. (...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2020/nasa-s-james-webb-space-telescope-full-mirror-deployment-a-success/
https://www.nasaspaceflight.com/2020/04/nasas-james-webb-completes-primary-mirror-test/
Piercing the Dark Birthplaces of Massive Stars with Webb
April 10, 2020
(...) The James Webb Space Telescope will be the world’s premier space science observatory when it launches in 2021. Webb will solve mysteries in our solar system, look beyond to distant worlds around other stars, and probe the mysterious structures and origins of our universe and our place in it. (...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2020/piercing-the-dark-birthplaces-of-massive-stars-with-webb
Wiadomość wysłana przez: bombastik w Kwiecień 27, 2020, 07:47
Czy powstaje już następca JWST albo czy są plany dotyczące jego następcy?
W takim tempie to już powinni zacząć robić następcę xD
Wiadomość wysłana przez: Hiroshima w Kwiecień 28, 2020, 10:27
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 18, 2020, 18:17
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 18 MAJA 2020
(https://kosmonauta.net/wp-content/uploads/2020/05/webb_ariane5_payload_shroud-1.jpg)
Grafika prezentująca ułożenie teleskopu JWST wewnątrz osłony aerodynamicznej rakiety Ariane 5 / Credits – Arianespace
(...) Jak tak wielki teleskop zmieści się wewnątrz przestrzeni ładowni rakiety Ariane 5? Poniższe nagranie prezentuje “składanie” teleskopu JWST.
http://www.youtube.com/watch?v=Li6We0l5pYQ
https://www.youtube.com/watch?time_continue=12&v=Li6We0l5pYQ&feature=emb_title
“Składanie” JWST i przestrzeń wewnątrz ładowni rakiety Ariane 5 / Credits- Michael McClare, Bailee DesRocher, USRA, NASA
(...)
https://kosmonauta.net/2020/05/pierwsze-pelne-zlozenie-jwst/
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2020/first-look-nasa-s-james-webb-space-telescope-fully-stowed
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 18, 2020, 21:47
Wiadomość wysłana przez: Hiroshima w Maj 19, 2020, 08:33
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 12, 2020, 21:16
Jest jeszcze nadzieja na 2021.
NASA confirms JWST will miss March 2021 launch date
by Jeff Foust — June 10, 2020
WASHINGTON — The head of NASA’s science directorate confirmed June 10 that the James Webb Space Telescope will miss its March 2021 launch date, a slip that was all but inevitable as the coronavirus pandemic slowed work on the spacecraft. (...)
NASA hasn’t set a new launch date yet for JWST. “What we need to do is learn the new efficiency” of working in current conditions, Zurbuchen said. “We need to calibrate that through a schedule review and go forward.” A schedule assessment, he said, was planned for July.
He remained hopeful that JWST will still launch some time in 2021 on an Ariane 5 from French Guiana. “I’m very optimistic of this thing getting off the launch pad in ’21.” (...)
https://spacenews.com/nasa-confirms-jwst-will-miss-march-2021-launch-date/
Work on JWST ramps up again
by Jeff Foust — June 3, 2020
https://spacenews.com/work-on-jwst-ramps-up-again/
Wiadomość wysłana przez: station w Czerwiec 13, 2020, 11:08
Opóźni? Póki co ma chyba równe 10 lat opóźnienia :)
Zawsze przecież mają w zanadrzu kolejne 10 lat ;) Well...THIS IS NASA.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 13, 2020, 11:14
Wiadomość wysłana przez: station w Czerwiec 13, 2020, 21:49
Dobra, w tym przypadku nie ma bezpośredniej winy NASA. Pandemia wiele rzeczy w pracach nad hardware zatrzymała i spowolniła. A USA dostała jednak mocno.
tzn. to zrozumiałe, że to konkretnie opóźnienie spowodowane jest w głównej mierze COVID'em, ale moja kąśliwa uwaga dotyczyła sytuacji, w której jest szansa, że w kosmos wystrzelony zostanie hardware zdefiniowany do misji przed 20 laty. Naprawdę NASA ma szansę ten rezultat "osiągnąć".
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 14, 2020, 18:29
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 14 CZERWCA 2020
(...) Jednocześnie wydaje się prawdopodobne, że koszt przygotowania JWST do startu wzrośnie o kolejne kilkaset milionów dolarów. (...)
https://kosmonauta.net/2020/06/jwst-bez-szans-na-start-w-marcu-2021/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 26, 2020, 01:33
NASA expects to cover JWST launch slip with budget reserves
by Jeff Foust — June 25, 2020
(...) At a June 24 meeting of NASA’s Astrophysics Advisory Committee, Eric Smith, program scientist for JWST at NASA Headquarters, said that while a new target launch date for the giant space telescope hasn’t been determined yet, the agency expected that the costs associated with that slip will be covered by existing budgetary reserves.
“The program has fiscal reserves, in addition to the schedule reserves, and right now we do not anticipate needing additional funding because we have money to pay for extra time in the schedule,” he said. (...)
https://spacenews.com/nasa-expects-to-cover-jwst-launch-slip-with-budget-reserves/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 18, 2020, 00:07
NASA announces seven-month launch delay for JWST
July 16, 2020 Stephen Clark
(...) Delays related to the coronavirus pandemic accounted for about three months of the seven-month delay NASA announced Thursday, Jurczyk said.
He said NASA added two more months to the schedule to allow ample time for teams to complete hands-on work on the observatory, based on revised estimates of how long it takes workers to perform complex tasks like unfurling the craft’s tennis- court-sized sunshield, then folding the five-layer thermal barrier and stowing it again for launch. (...)
https://spaceflightnow.com/2020/07/16/nasa-announces-seven-month-launch-delay-for-jwst/
AA https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3919.msg147962#msg147962
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 31, 2020, 23:51
NASA’s Webb “Powerhouse” Solar Array Reconnects to the Telescope
Aug. 27, 2020
(https://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width/public/thumbnails/image/array3_1.jpg?itok=WOrXCLII)
The solar array is folded and installed onto the James Webb Space Telescope for the final time before launch. Credits: NASA/Chris Gunn
One kilowatt is about what it takes to heat up some leftovers in a microwave — or to power the largest and most technically advanced telescope ever built. Thanks to its solar array, NASA’s James Webb Space Telescope will stay energy-efficient more than 1 million miles (1.5 million kilometers) from Earth.
Webb’s 20-foot (6-meter) solar array was recently attached to the main observatory for the final time before launch. The “powerhouse” of the telescope, the array will supply energy to all of the telescope’s scientific instruments and communication and propulsion systems. While Webb will only use 1 kilowatt of power, the solar array is capable of generating nearly double that amount to factor in the gradual wear and tear of a harsh space environment.
The solar array is made up of five panels that are hinged together to easily fold up and stow in Webb’s launch vehicle, the Ariane 5 rocket. When Webb launches in 2021, this deployment will be the first and one of the most critical steps in the observatory’s full deployment process. The telescope’s onboard battery is intended to last only a few hours, up until the solar array unfolds in space and begins converting sunlight into electricity.
In spring 2019, the array was removed from the spacecraft for deployment testing. To minimize friction and mimic the zero-gravity conditions of deep space, the team conducted tests by hanging the array on its side.(...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2020/nasa-s-webb-powerhouse-solar-array-reconnects-to-the-telescope
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 29, 2020, 10:54
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 9 PAŹDZIERNIKA 2020
(...) Kolejnym krokiem były końcowe testy środowiskowe JWST. W tych testach, wykonanych w zakładach Northrop Grumman, wykonano symulację warunków, jakie teleskop napotka w trakcie startu. W tym przypadku wykonano testy akustyczne oraz wibracyjne. JWST przeszedł te testy zgodnie z planem. (...)
http://www.youtube.com/watch?v=QbyKJlmOQbY
https://www.youtube.com/watch?v=QbyKJlmOQbY&feature=emb_title
Końcowe testy środowiskowe dla JWST / Credits – NASA
(...)
https://kosmonauta.net/2020/10/koniec-testow-srodowiskowych-jwst/
JWST remains on track for October 2021 launch
by Jeff Foust — October 20, 2020
(...) A new issue is a concern raised by Northrop from work on another program that some fasteners may not have been installed with sufficient torque. Smith said the JWST team looked at more than 12,300 fasteners and determined that about 160 needed to be retorqued during deployment tests. He said it wasn’t clear what schedule impact, if any, that work would have.
https://spacenews.com/jwst-remains-on-track-for-october-2021-launch/
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2020/nasa-s-james-webb-space-telescope-completes-environmental-testing/
https://spaceflightnow.com/2020/10/07/jwst-completes-tests-to-simulate-rigors-of-launch/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 23, 2020, 17:10
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 23 GRUDNIA 2020
https://kosmonauta.net/2020/12/ostatni-test-rozkladania-oslony-jwst/
Wiadomość wysłana przez: ktos w Luty 09, 2021, 22:05
https://www.geekweek.pl/news/2021-02-08/najbardziej-skomplikowany-teleskop-w-historii-ludzkosci-juz-gotowy-do-lotu-w-kosmos/
Wiadomość wysłana przez: jch w Luty 09, 2021, 22:41
już
Najlepszy żarcik w dziejach.
Wiadomość wysłana przez: station w Marzec 02, 2021, 11:43
Wiadomość wysłana przez: astropl w Marzec 02, 2021, 12:21
No to teraz oczekiwanie na start...
Jeszcze trzeba wymyślić dla teleskopu nową nazwę...
NASA Needs to Rename the James Webb Space Telescope
The successor to the Hubble honors a man who took part in the effort to purge LGBT people from the federal workforce
https://www.scientificamerican.com/article/nasa-needs-to-rename-the-james-webb-space-telescope/ (https://www.scientificamerican.com/article/nasa-needs-to-rename-the-james-webb-space-telescope/).
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 02, 2021, 12:37
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Marzec 02, 2021, 12:47
Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: Borys w Marzec 02, 2021, 12:48
JWST to zła nazwa? Jakaś ostatnio moda na zmiany nazw. A zaczęło się od Muska i MCT ;) :P
W świecie anglosaskim trwa rewolucja kulturalna. Przejdzie im, zanim faktycznie wystrzelą ten teleskop.
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Marzec 02, 2021, 13:05
... raczej duzo gadki, tak samo jest zreszta u nas, jak ktos przylozy ucho;-)JWST to zła nazwa? Jakaś ostatnio moda na zmiany nazw. A zaczęło się od Muska i MCT ;) :P
W świecie anglosaskim trwa rewolucja kulturalna. Przejdzie im, zanim faktycznie wystrzelą ten teleskop.
Nic to nie zmienia, ale niektorzy daja sie nabrac;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 04, 2021, 02:28
Za bardzo nie ma czasu na zmianę nazwy, chyba że obecny administrator będzie musiał uzbroić się w większą cierpliwość ;)
https://www.nasa.gov/press-release/goddard/2021/nasa-statement-on-james-webb-space-telescope-launch-readiness
AA https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3919.msg165978#msg165978
Cytuj
“Think about that...the universe, almost 13 and a half billion years ago. James Webb will capture the light from about 150 million years after the Big Bang!” - @SenBillNelson #StateOfNASAhttps://twitter.com/NASAWebb/status/1400178725904424963
Wiadomość wysłana przez: station w Czerwiec 26, 2021, 14:44
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 09, 2021, 06:52
WEBB PASSES KEY LAUNCH CLEARANCE REVIEW
1 July 2021
The international James Webb Space Telescope has passed the final mission analysis review for its launch on an Ariane 5 rocket from Europe's Spaceport in French Guiana. (...)
https://sci.esa.int/web/jwst/-/webb-passes-key-launch-clearance-review
https://spacenews.com/jwst-passes-launch-review/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Sierpień 21, 2021, 10:35
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 26, 2021, 23:49
Webb completes testing and prepares for trip to Europe's Spaceport
26/08/2021
Cytuj
Shipment operations have now begun, including all the necessary steps to prepare Webb for a safe journey through the Panama Canal to its launch location in French Guiana, on the northeastern coast of South America.https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Webb/Webb_completes_testing_and_prepares_for_trip_to_Europe_s_Spaceport
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2021/nasa-s-james-webb-space-telescope-has-completed-testing
2 22.04.23) 2021 SIE 26 23:55 ORIONID
JWST jest przygotowywany do transportu na kosmodrom
Trwają ostatnie przygotowania do transportu Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba na kosmodrom w Gujanie Francuskiej.
https://twitter.com/ESA_Webb/status/1430915505066545156
3 18.05.23) 2021 wrz 08 20:30 Kosmonauta.net
ESA ustaliła datę startu JWST
ESA ustaliła datę startu kosmicznego teleskopu JWST na 18 grudnia 2021.
https://twitter.com/ESA_Webb/status/1435592787123179523
https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=147.msg169148#msg169148
4 18.05.23) 2021 wrz 09 21:53 Kosmonauta.net
Kiedy wystartuje JWST względem zapowiedzi
Oto ciekawy wykres przewidywanej daty startu. Rzeczywiście, jest duża szansa na start JWST w najbliższych miesiącach!
(https://24liveblog.tradingfront.cn/event/2869194784500902551/20210909173038_627654.jpeg)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 03, 2021, 16:40
By Paul Scott Anderson, on September 2nd, 2021
https://www.youtube.com/watch?v=oaO08UZI5ew
(...) “NASA’s James Webb Space Telescope has reached a major turning point on its path toward launch with the completion of final observatory integration and testing,” said Gregory L. Robinson, Webb’s program director at NASA Headquarters in Washington. “We have a tremendously dedicated workforce who brought us to the finish line, and we are very excited to see that Webb is ready for launch and will soon be on that science journey.”
The primary task now is to make sure the large telescope arrives safely at its destination, and a lot of necessary steps are involved. Previously, during testing, the focus was on making sure JWST could survive the launch and operate normal once in orbit. That has now been successfully completed, and it is simply a matter of moving the telescope to the launch pad. (...)
https://www.americaspace.com/2021/09/02/james-webb-space-telescope-completes-testing-prepares-for-historic-launch-this-fall/#more-166329
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Wrzesień 08, 2021, 15:31
Wiadomość wysłana przez: byko w Wrzesień 17, 2021, 08:48
JWST to zła nazwa? Jakaś ostatnio moda na zmiany nazw. A zaczęło się od Muska i MCT ;) :PW którymś z ostatnich nr Świata Nauki (czy aby na pewno jeszcze Nauki?) był o tym krótki tekst w wymowie oczywiście na tak dla zmiany.
Moim zdaniem zwolennicy ultrapoprawności politycznej popadają przy tym w anachronizm zmuszając postać historyczną do stosowania się do współczesnych standardów.
Wątpię żeby Galileusz, Newton, Hubble, Cassini, Hershel czy Huygens żyjąc w swoich czasach i przy całej otwartości swych umysłów odnieśli/odnosili się przychylnie do sodomi... tfu! (to termin biblijny) osób nienormatywnych płciowo. Czyli co - "rename all missions" "rewrote all history"? Jak daleko to zajdzie? Czy to jeszcze nauka?
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Październik 01, 2021, 19:25
Wiadomość wysłana przez: station w Październik 02, 2021, 09:45
Wiadomość wysłana przez: Hiroshima w Październik 02, 2021, 15:16
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Październik 02, 2021, 15:46
BTW, japonczycy tez maja teleskop w podobnej sytuacji i wraz ze SLIM leci on w 2023 roku ...
Obstawiam, ze tu sytuacja bedzie pdobna, czy moze nawet bardziej rozciagtnieta w czasie ...
popkorn na ta okazje wstawilem do hibernatora ... Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 02, 2021, 18:38
Za to Exo Mars Rover już tym ustrojstwem startuje :'( I to za niecały rok.
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Październik 02, 2021, 20:02
https://youtu.be/4P8fKd0IVOs
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Październik 02, 2021, 20:03
Szkoda, że JWST nie leci Protonem, wtedy mielibyśmy ubaw po pachy ;D... spokojnie, pewnie maja dwie sztuki. Poleci dubler za 3 lata:) Z powazaniem
Za to Exo Mars Rover już tym ustrojstwem startuje :'( I to za niecały rok.
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: astropl w Październik 03, 2021, 08:47
Szkoda, że JWST nie leci Protonem, wtedy mielibyśmy ubaw po pachy ;D... spokojnie, pewnie maja dwie sztuki. Poleci dubler za 3 lata:) Z powazaniem
Za to Exo Mars Rover już tym ustrojstwem startuje :'( I to za niecały rok.
Adam Przybyla
Nie, nie mają, jest tylko jeden egzemplarz.
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Październik 03, 2021, 13:16
... aj jajaj ... cooz, zrobia nowe, jak to sie kiedys mowilo ... przyroda... . W kocu cos tam bedzie w tym czasie hopsac po fobosie,Szkoda, że JWST nie leci Protonem, wtedy mielibyśmy ubaw po pachy ;D... spokojnie, pewnie maja dwie sztuki. Poleci dubler za 3 lata:) Z powazaniem
Za to Exo Mars Rover już tym ustrojstwem startuje :'( I to za niecały rok.
Adam Przybyla
Nie, nie mają, jest tylko jeden egzemplarz.
pewnie i chinczycy wysla kolejna probnik juz przygotowany do podbranai probek z powierzchni, wiec bedzie komu kibicowac ...
trzeba sie pogodzic ze osrodek naszej cywilizacji przesunal sie dosc mocno na wschod ...
Nasze koncerny zbrojeniowe sa za slabe aby zrobic dobre technologie kosmiczne ...
A co do samego teleskopu, to jak na teraz nie widze zapowiedzi opoznien, ale ... poczekamy ... az francuski Ariane akurat teraz
wyniesie na czas amerykanskiego satelite ... wlasnie w tym momencie ... :D No moze jak juz ambasador wroci do waszyngtonu ...
Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: Finch w Październik 09, 2021, 19:30
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Październik 09, 2021, 23:54
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Październik 10, 2021, 00:44
https://blogs.scientificamerican.com/guest-blog/what-killed-japan-s-hitomi-x-ray-satellite/
btw, do sterowania teleskoopu zastosowano znany wam wszystkim javascript, coz, satelity tez potrzebuja osktryptownania ...
Well, jakby wam to powiedziec, zakladam, ze oczywiscie niektirzy moga sie na tym temacie nie znac, ale najlepiej moje zdanie
o tym jezyku oddaje w przystepny sposob zalaczony obrazek. Pomysla aby za pomoca czegos takiego sterowac takim satelita ...
Wszystkie rece i nogi opadaja ... Z powazaniem
Adam Przybyla
Zrodlla:
https://www.reddit.com/r/programming/comments/bglvey/the_9bn_james_webb_space_telescope_will_run/
(https://pbs.twimg.com/media/FAKNQmLVgAQRlua?format=jpg&name=900x900)
Wiadomość wysłana przez: station w Październik 11, 2021, 12:40
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Październik 12, 2021, 18:05
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Październik 26, 2021, 17:35
https://youtu.be/uUAvXYW5bmI
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Październik 26, 2021, 19:27
Przyszle beda jednak przynajmniej montowane juz na orbicie. Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Październik 26, 2021, 21:40
Wiadomość wysłana przez: wini w Październik 26, 2021, 22:34
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Październik 26, 2021, 22:43
https://ideas.lego.com/projects/3decd220-889e-4eb3-b938-96aa3f788f0a
Wiadomość wysłana przez: station w Październik 27, 2021, 21:57
.. obstawiam, ze jesli ten teleskop sie zepsuje bedzie to ostatni taki skladany na Ziemi, bez mozliwosci poprawek (prawie) po wystrzeleniu.
Przyszle beda jednak przynajmniej montowane juz na orbicie. Z powazaniem
Adam Przybyla
No przy tym mechanizmie rozkładania tej całej mega konstrukcji - to te wszystkie śmieszne wachlarzowate panele fotowoltaiczne czy parasolowate anteny są małymi zabaweczkami. Prawdopodobieństwo, że się coś "sypnie" na tym etapie z Webb'em jest naprawdę wysokie.
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Październik 27, 2021, 22:56
... moge tylko potwierdzic. Hubble tez mial problem na starcie ... i Hitomi. Webb jest o wiele bardziej skomplikowany ..... obstawiam, ze jesli ten teleskop sie zepsuje bedzie to ostatni taki skladany na Ziemi, bez mozliwosci poprawek (prawie) po wystrzeleniu.
Przyszle beda jednak przynajmniej montowane juz na orbicie. Z powazaniem
Adam Przybyla
No przy tym mechanizmie rozkładania tej całej mega konstrukcji - to te wszystkie śmieszne wachlarzowate panele fotowoltaiczne czy parasolowate anteny są małymi zabaweczkami. Prawdopodobieństwo, że się coś "sypnie" na tym etapie z Webb'em jest naprawdę wysokie.
Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Październik 29, 2021, 20:18
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 29, 2021, 21:04
Jeśli Webb nie wypali to wg mnie powinni zainwestować w misję odświeżenia HST. Oczywiście to by wymagało jakiegoś pojazdu do tego się nadającego, ale w tym przypadku to mogłoby być zrzucone np. na sektor prywatny. Co o tym sądzicie?Raczej wtedy nie mówiłoby się o skasowaniu innego teleskopu
https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=271.msg145502#msg145502
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Listopad 05, 2021, 11:45
Cytuj
JWST - 29 krytycznych dnihttps://www.youtube.com/watch?v=7bz03OnyD2A
Świetne nagranie NASA dotyczące zbliżającego się startu misji teleskopu JWST. W tej misji jest 300 elementów, które mają tzw. "single point failure" - po prostu muszą one dobrze zadziałać.
https://www.scientificamerican.com/article/nasas-james-webb-space-telescope-will-face-29-days-on-the-edge/
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Listopad 23, 2021, 02:13
Wiadomość wysłana przez: olasek w Listopad 24, 2021, 19:34
Start opóźni się o 4 dni. Zamiast 18.12 poleci 22.12.To zależy od tego czy badania nie wykażą jakiś uszkodzeń - NASA ma to ogłosić pod koniec tygodnia.
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Listopad 24, 2021, 20:17
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Listopad 25, 2021, 10:58
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Listopad 25, 2021, 11:51
Skończyli badania. Zostają przy 22-gim grudnia jako dacie startu.
Co więcej - dziś się zaczyna 10 dni tankowania JWST. Pewnie dużo panów biegających w kombinezonach teraz będzie.
O ile się nie mylę, to chyba jeden z takich momentów "bez powrotu" - usunięcie paliwa ze zbiorników, żeby np opóźnić start o 6 miesięcy czy rok już nie będzie takie proste.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 14, 2021, 19:17
Webb Placed on Top of Ariane 5
Author Alise Fisher Posted on December 14, 2021
Cytuj
This whole process was performed under strict safety and cleanliness policies, as it was one of the most delicate operations during the entire launch campaign for Webb. A custom ‘shower curtain,’ already installed between the two platforms where technicians worked to connect Webb to its launch vehicle, served as the walls of a clean room to keep the observatory dirt-free.https://blogs.nasa.gov/webb/2021/12/14/webb-placed-on-top-of-ariane-5/
https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Webb/Webb_placed_on_top_of_Ariane_5
https://www.esa.int/Newsroom/Press_Releases/Call_for_media_Briefing_on_James_Webb_Space_Telescope_launch
JWST zainstalowany na Ariane 5
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 15 GRUDNIA 2021
(...) JWST jest już w Gujanie Francuskiej, dokąd teleskop dotarł 12 października 2021.
https://www.youtube.com/watch?v=wKAPgjKKLd4
(...)
https://kosmonauta.net/2021/12/jwst-zainstalowany-na-ariane-5/
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 15, 2021, 01:07
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 15, 2021, 11:01
Start przesunięto na 24 grudnia.
Dobra data! :)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 15, 2021, 16:02
Wiadomość wysłana przez: bombastik w Grudzień 15, 2021, 16:17
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 15, 2021, 16:42
wyprawa ratunkowa, ktora beda robic przez kilka lat i bedzie baaaardzo ekscytujaca;-) Osobiscie uwazam, ze p... in ten JS,
ale na teraz ciiii ....;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: juram w Grudzień 15, 2021, 19:46
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 15, 2021, 22:36
Malkontenci nie odpuszczają. :D... przeciez wroze 50%+50% sukces;-) Czego jeszcze chcesz?;-) MSZ, wydali tyle kasy, ze potem nawet sa w stanie poslac
tam SLS do naprawy;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 17, 2021, 08:20
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 17, 2021, 10:29
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 17, 2021, 19:47
Wiadomość wysłana przez: K. w Grudzień 17, 2021, 20:37
Wiadomość wysłana przez: astropl w Grudzień 17, 2021, 20:41
To już za tydzień start. O której godzinie naszego czasu?
Okno startowe 13:20-13:50 CET, aczkolwiek niektóre źródła podają, że trwa ono nie pół, ale aż trzy godziny.
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 17, 2021, 20:43
To ja się tylko dopytam nieco złośliwie czy na pewno start dotyczy 31 grudnia 2021? .... 2022? ;)... taa, raczej wszystko idzie wg planu, zabawa zacznei sie pozniej jak te kilkaset "single point of failure"
bedzie mialo cos do powiedzenia ... niestety, po ostatnich przygodach z Lucy i Starlinarem, slabo to widze ... o Juno nie wspominajac.
Z powazaniem
Adam Przybyla
(https://imgs.xkcd.com/comics/webb_2x.png)
... juz nieaktualne ;-)
Wiadomość wysłana przez: byko w Grudzień 17, 2021, 23:46
Taaa zamiast śpiewać kolędy gapić się w monitor. A dzień później zapijać sukces startu albo .... porażkę :P ;)
Start to betka w porównaniu z rozpakowaniem tego cacka, tego boję się najbardziej a trudno wyrazić jak bardzo bym nie chciał żeby po tylu latach coś poszło nie tak.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 18, 2021, 19:14
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 18, 2021, 19:29
Kod: [Zaznacz]
[adam@tao ~]$ python
Python 2.7.5 (default, Nov 16 2020, 22:23:17)
[GCC 4.8.5 20150623 (Red Hat 4.8.5-44)] on linux2
Type "help", "copyright", "credits" or "license" for more information.
>>> 10**10/(170*1000.0/4.12)/1000
242.3529411764706
>>>
Z powazaniemAdam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 18, 2021, 21:11
Taka ciekaowstka, koszt teleskopu jest wiekszy niz cale polskie zasoby zlota:Kod: [Zaznacz][adam@tao ~]$ pythonZ powazaniem
Python 2.7.5 (default, Nov 16 2020, 22:23:17)
[GCC 4.8.5 20150623 (Red Hat 4.8.5-44)] on linux2
Type "help", "copyright", "credits" or "license" for more information.
>>> 10**10/(170*1000.0/4.12)/1000
242.3529411764706
>>>
Adam Przybyla
Nic tylko robić skok na teleskop ;D
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Grudzień 18, 2021, 21:40
Taka ciekaowstka, koszt teleskopu jest wiekszy niz cale polskie zasoby zlota:Kod: [Zaznacz][adam@tao ~]$ pythonZ powazaniem
Python 2.7.5 (default, Nov 16 2020, 22:23:17)
[GCC 4.8.5 20150623 (Red Hat 4.8.5-44)] on linux2
Type "help", "copyright", "credits" or "license" for more information.
>>> 10**10/(170*1000.0/4.12)/1000
242.3529411764706
>>>
Adam Przybyla
Nic tylko robić skok na teleskop ;D
Tak właśnie mogło być i podczas transportu teleskopu Jamesa Webba do Gujany Francuskiej agencja NASA nie podała kiedy teleskop rozpocznie podroż statkiem. NASA obawiała się ataku piratów, którzy mogą próbować wziąć za niego okup lub po prostu go uszkodzić.
https://geekweek.interia.pl/astronomia/news-najbardziej-skomplikowany-teleskop-w-historii-ludzkosci-juz-,nId,5547206
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 18, 2021, 21:45
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 18, 2021, 23:24
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 18, 2021, 23:27
A propos JWST i piratów to dobry scenariusz na film sensacyjny 8)... raczej horror, ale to dopiero w nastepnym rodziale;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: Finch w Grudzień 21, 2021, 23:02
https://www.nasa.gov/feature/james-webb-space-telescope-launch-update
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 22, 2021, 09:35
Wiadomość wysłana przez: juram w Grudzień 22, 2021, 11:52
(https://naforum.zapodaj.net/images/5428525bcc30.png)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 22, 2021, 12:40
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 22, 2021, 12:50
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 23, 2021, 09:22
https://www.arianespace.com/wp-content/uploads/2021/12/VA256-launchkit-EN.pdf
Polecam!
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 23, 2021, 20:46
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 24, 2021, 13:58
Wiadomość wysłana przez: Hiroshima w Grudzień 24, 2021, 21:40
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 24, 2021, 22:10
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 24, 2021, 22:19
15 godzin do startu.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 25, 2021, 09:07
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 25, 2021, 09:11
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 25, 2021, 09:13
Wiadomość wysłana przez: Andrew w Grudzień 25, 2021, 09:22
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 25, 2021, 09:30
Jakie szanse na start o 13:20?
Całkiem spore. Pogoda sprzyja.
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 25, 2021, 10:21
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 25, 2021, 10:54
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 25, 2021, 11:20
Wiadomość wysłana przez: KEP w Grudzień 25, 2021, 11:31
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 25, 2021, 11:59
Ground conditions: green
Logistics: green
Safety: green
Precautions: green
Telemetry: green
Localisation: green
Comms: green
Launch sequence: green
Launcher: green
Webb space telescope: green
Weather: green
Wiadomość wysłana przez: Finch w Grudzień 25, 2021, 12:11
Wiadomość wysłana przez: wini w Grudzień 25, 2021, 12:16
No nic na razie trzeba trzymać kciuki żeby to doleciało w jednym kawałku:)
Wiadomość wysłana przez: Finch w Grudzień 25, 2021, 12:22
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Grudzień 25, 2021, 12:47
Jak idzie odliczanie do startu?
Wiadomość wysłana przez: Finch w Grudzień 25, 2021, 12:52
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 25, 2021, 12:56
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Grudzień 25, 2021, 13:01
Historia dzieje się na naszych oczach.
20 minut do startu.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 25, 2021, 13:10
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 25, 2021, 13:12
Wiadomość wysłana przez: Wuzetek w Grudzień 25, 2021, 13:13
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Grudzień 25, 2021, 13:19
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 25, 2021, 13:20
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 25, 2021, 13:21
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 25, 2021, 13:21
Ile w sumie potrwa lot Webba do "punktu docelowego"?
Poleciał! 8)
To około miliona km więc dalej niż Księżyc. Kilka dni zapewne potrwa.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 25, 2021, 13:22
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 25, 2021, 13:23
Początek nowego etapu w badaniach Wszechświata dzieje się na naszych oczach
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 25, 2021, 13:24
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 25, 2021, 13:25
Trajektoria nominalna.
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 25, 2021, 13:26
Ile w sumie potrwa lot Webba do "punktu docelowego"?
29 dni.
Wiadomość wysłana przez: JSz w Grudzień 25, 2021, 13:28
Ile w sumie potrwa lot Webba do "punktu docelowego"?
Poleciał! 8)
To około miliona km więc dalej niż Księżyc. Kilka dni zapewne potrwa.
Ok. miliona mil, nie km.
Czyli z 4 x dalej niż na Księżyc,
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Grudzień 25, 2021, 13:29
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 25, 2021, 13:30
Wiadomość wysłana przez: Snoopy w Grudzień 25, 2021, 13:31
Czy tylko będziemy mieli dane z telemetrii?
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 25, 2021, 13:32
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 25, 2021, 13:33
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 25, 2021, 13:36
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 25, 2021, 13:36
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Grudzień 25, 2021, 13:45
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Grudzień 25, 2021, 13:48
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 25, 2021, 13:49
25.12. o 12:20 z Kourou wystrzelona została RN Ariane-5ECA+, która wyniosła w T+23' 43" na orbitę prowadzącą do punktu L2 układu Słońce-Ziemia JWST (James Webb Space Telescope).
http://lk.astronautilus.pl/n211216.htm#08
(https://www.esa.int/var/esa/storage/images/science_exploration/space_science/webb/22516096-3-eng-GB/Webb_pillars.jpg)(https://pbs.twimg.com/media/FHYwbw7WUAAncsd?format=jpg&name=4096x4096)
Ariane 5 ready to launch the James Webb Space Telescope
https://www.youtube.com/watch?v=-Ot1l9XXoKM
James Webb Space Telescope Launch (Full HD)
https://www.youtube.com/watch?v=ViXoWdbF-Ys
The launch
Target launch date: 25 December 2021
Launch location: Europe's Spaceport in French Guiana
Launch vehicle: Ariane 5
Orbit: Lagrange point 2, 1.5 million km from Earth
https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Webb
L-30: Live coverage begins with shots of launchpad
L-15: Commentary begins
L-0: Lift off
L+27: Spacecraft separation
L+30: Solar array deployment
L+33: Brief success statements
https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Transmissions/2021/12/James_Webb_Space_Telescope_live_launch
JWST w drodze
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 30 GRUDNIA 2021
https://kosmonauta.net/2021/12/jwst-w-drodze/
https://naukawpolsce.pl/aktualnosci/news%2C90760%2Cgujana-francuska-wystrzelono-rakiete-z-teleskopem-webba-ktory-ma-ujawnic
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/nowe-wielkie-obserwatorium-wszechswiata-wystartowalo
Webb liftoff on Ariane 5 to unlock secrets of the Universe
25/12/2021
(https://www.esa.int/var/esa/storage/images/esa_multimedia/images/2021/06/webb_s_journey_to_l2/23314159-1-eng-GB/Webb_s_journey_to_L2_pillars.jpg)
(...) “Launching Webb is a huge celebration of the international collaboration that made this next-generation mission possible. I want to thank everyone involved with the design, construction, and launch of this ambitious telescope, for making this day a reality. We are close to receiving Webb’s new view of the Universe and the exciting scientific discoveries that it will make,” says Josef Aschbacher, ESA Director General.
“The James Webb Space Telescope represents the ambition that NASA and our partners maintain to propel us forward into the future,” says NASA administrator Bill Nelson. “The promise of Webb is not what we know we will discover; it’s what we don’t yet understand or can’t yet fathom about our Universe. I can’t wait to see what it uncovers!”
“CSA is proud to have contributed critical instruments to this large‑scale international partnership as part of a global effort to spur the next great scientific leap. Canadian astronomers are excited to use Webb’s data and benefit from the tremendous science opportunities offered by this one-of-a-kind observatory,” says CSA President Lisa Campbell. (...)
https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Webb/Webb_liftoff_on_Ariane_5_to_unlock_secrets_of_the_Universe
Webb Project History
(...)
Webb Project Timeline
1989
The Space Telescope Science Institute (STScI) and NASA co-host the Next Generation Space Telescope Workshop at STScI. The focus was the science and technical capabilities of an observatory that would follow the Hubble Space Telescope after it was decommissioned, which was estimated at that time to be 2005.
(...)
https://webbtelescope.org/webb-science/the-observatory/mission-timeline
Cytuj
Here it is: humanity’s final look at @NASAWebbhttps://twitter.com/NASA/status/1474724928360525827
as it heads into deep space to answer our biggest questions. Alone in the vastness of space, Webb will soon begin an approximately two-week process to deploy its antennas, mirrors, and sunshield. #UnfoldTheUniverse
Cytuj
Plus+25 minutes, 30 seconds. The rocket's second stage shut down as scheduled. The upper stage is now maneuvering into the correct orientation for deployment of the James Webb Space Telescope.
Some statistics on today's flight:
256th launch of an Ariane rocket since 1979
338th Arianespace mission
112th launch of an Ariane 5 rocket since 1996
85th satellite for ESA launched by Arianespace
79th launch of an Ariane 5 ECA rocket since 2002
87th flight of a Vulcain 2 engine
111th flight of an HM7B engine
2nd Ariane 5 launch targeting L2 Lagrange point
7th launch from the Guiana Space Center in 2021
3rd Ariane 5 launch in 2021
https://spaceflightnow.com/2021/12/25/ariane-5-va-256-jwst-mission-status-center/
James Webb Space Telescope - Launch Timeline
Time since launch Time Event Altitude
(...)
L+ 12.5h JWST MCC-1a burn, SCAT-1, 22 m/s? 133700
L+ 1d JWST deploy GAA (Gimballed Antenna Assy) high gain comms antenna (and MGA?) 212000
L+ 2 days JWST MCC-1b burn, SCAT-1, 2 m/s? 336000
L+2:09:25:00 JWST pass lunar orbit 384400
L+ 2.7 days Deploy L and R forward unitized pallet structures 407000
L+ 3.1 days Deploy L and R aft unitized pallet structures 442000
L+ 4 days Raise DTA (deployable telescope tower assembly) 520000
L+ 5 days Deploy solar trim tab (Aft Momentum Flap) on right(?) panel 600000
L+ 5 days Release sunshade restraints 600000
L+5 days Retract sunshade central covers 600000
L+6 days Deploy lateral sunshade boom 1 (port, +J2) 660000
L+6 days Deploy lateral sunshade boom 2 (stbd, -J2) 660000
L+7 days Start of Sunshade tensioning and layer separation 720000
L+8 days Complete Sunshade tensioning and layer separation 775000
L + 10 days Deploy SMSS (Secondary Mirror Support Structure) 872000
L + 10 days SMA (Secondary Mirror Assembly) deployment 872000
L+11 days Raise ADIR (Aft Deployed Instrument Radiator) on back of ISIM 917000
L + 12 days Unfold lateral PMBA (Primary Mirror Backplane Assembly) Wing 1 (port, +V2) 957000
L + 13 days Unfold lateral PMBA (Primary Mirror Backplane Assembly) Wing 1 (stbd, -V2) 997000
L + 13 days PMSA (Primary Mirror Segment Assembly) deployment complete 997000
L+15 days Begin mirror segment actuation/deployment
L+24 days Complete mirror segment actuation/deployment
L + 29 days MCC-2 with SCAT-2 thrusters, 0.7 m/s, 149 s burn - Arrive Sun Earth L2 halo orbit 1300000
L + 29 days Begin cooldown
L+30d? ESC-D upper stage pass through L2 region to solar orbit?? (UNCONFIRMED)
L+36 days Begin mirror alignment
L+36 days Begin telescope commissioning
L+36 d Begin instrument activation
L+45 d? Segment-level wavefront control
L+O(1 mo) FGS fine guiding tests
L+O(50d) SKM-1 stationkeeping burn with SCAT-2
L+60d? Phasing of OTE
L+77 days MIRI cryocooler activation
L+124 days Complete mirror alignment, PSF checks
L+124 days Complete telescope commissioning
L+124 days Begin science instrument commissioning
L + 120d Instrument calibration
L + 120d Instruments complete cooling to 50K
L + 180d Science instrument commissioning complete
L + 180d Begin Cycle 1 GO observations
L + 180-210d RELEASE FIRST IMAGES (ERO, Early Release Observations)
https://planet4589.org/space/misc/webb/time.html
Success in Critical Communications Tests for NASA's James Webb Space Telescope
Sep 5, 2018
(...)
A Complicated Dance
From the moment Webb launches, and through the first six hours of flight, five different telecommunications service providers located around the world will alternately convey command and telemetry data to the mission operations team in the MOC. The first exercise demonstrated the complex exchange among these facilities.
These different providers are needed because of the geometry of Earth in relation to Webb’s orbit and altitude. “Whereas most low-Earth missions can use TDRS (Tracking and Data Relay Satellite) or some other kind of communications satellite in orbit around Earth to relay data, we are so far away that we have to use other facilities,” explained NASA’s Carl Starr, the Mission Operations Manager, or “MOM,” for Webb at NASA's Goddard Space Flight Center, Greenbelt, Maryland.
By six hours after liftoff, Webb will be about halfway to the Moon and six times higher in altitude than the geosynchronous Earth orbit (GEO) where TDRS and many communications satellites dwell. When the telescope reaches its destination, it will be nearly a million miles from Earth—about 45 times farther away than GEO. (...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2018/success-in-critical-communications-tests-for-nasas-james-webb-space-telescope
https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Webb_factsheet
https://blogs.nasa.gov/webb/
https://esamultimedia.esa.int/docs/science/Webb-LaunchKit_EN.pdf
https://ntrs.nasa.gov/api/citations/20140008969/downloads/20140008969.pdf
https://www.nasaspaceflight.com/2021/12/ariane-5-webb-launch/
AA https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3919.msg172664#msg172664
https://space.skyrocket.de/doc_sdat/jwst.htm
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 25, 2021, 13:52
Separacja Webba! Brawa dla ESA.
Śliczne ujęcia z separacji!
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 25, 2021, 13:58
https://twitter.com/ESA_Webb/status/1474724266948153346
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 25, 2021, 14:03
https://twitter.com/NASAWebb/status/1474724813579165699
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 25, 2021, 14:06
Cytuj
JWST MCC-1a burn, SCAT-1, ok. 22 m/s
Wiadomość wysłana przez: mss w Grudzień 25, 2021, 14:23
https://jwst.nasa.gov/content/webbLaunch/whereIsWebb.html ?
Wiadomość wysłana przez: ktos w Grudzień 25, 2021, 14:39
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 25, 2021, 14:48
https://www.youtube.com/watch?v=RzGLKQ7_KZQ
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 25, 2021, 15:04
https://twitter.com/NASA/status/1474742049329098755
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 25, 2021, 15:38
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 25, 2021, 15:40
Adam Przybyla
https://www.youtube.com/watch?v=CgKN8apKvpk
(https://pbs.twimg.com/media/FHZ-1AvWUAkjK47?format=jpg&name=large)
Wiadomość wysłana przez: Tomasz Noga w Grudzień 25, 2021, 18:25
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 25, 2021, 18:44
Czy HGA już się ustawiła w pozycji roboczej?
Komunikacja z JWST jest utrzymywana
12/25/2021 14:07 Stephen Clark
Cytuj
Engineers at the Space Telescope Science Institute in Baltimore, Maryland, are monitoring the Webb telescope. Signals from the observatory are currently being received through a ground station in Malindi, Kenya.
Cytuj
HIGH GAIN ANTENNA: Webb's main data antenna and means of communication between the spacecraft and controllers on Earth. Webb's science data and imagery is transmitted to Earth form this antenna.https://webbtelescope.org/contents/media/images/4194-Image
https://twitter.com/esaoperations/status/1474728914979377158
Wiadomość wysłana przez: perian w Grudzień 25, 2021, 18:59
JWST ma termikę dostosowaną do L2, na LEO by się przegrzał. Optyka, zdaje się, jest b. czuła i promieniowanie ziemskie byłoby chyba zbyt mocne jak na nią...
Proszę nie karmić trolla.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 25, 2021, 23:30
- jutro około 2:00 CET będzie manerw MCC-1a, ale czy coś jeszcze?
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Grudzień 25, 2021, 23:33
https://youtu.be/Gjy_wklEY2w
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 26, 2021, 08:47
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 26, 2021, 10:07
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 26, 2021, 17:54
chyba jeszcze dziś powinno nastąpić rozłożenie anteny (GAA).
Chyba to już nastąpiło (albo jest w toku) pare godzin temu:
Shortly after 10 am EST on Dec. 26, the Webb team began the process of releasing the gimbaled antenna assembly, or GAA, which includes Webb’s high-data-rate dish antenna. This antenna will be used to send at least 28.6 Gbytes of science data down from the observatory, twice a day. The team has now released and tested the motion of the antenna assembly — the entire process took about one hour.
Separately, overnight, the temperature sensors and strain gauges on the telescope were activated for the first time. Temperature and strain data are now available to engineers monitoring Webb’s thermal and structural systems.
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 26, 2021, 20:39
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 26, 2021, 23:16
miesiac meczarni ...;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 27, 2021, 12:42
... nie wiem jak wy, ale ja chyba sobie odpuszcze ten watek, to bedzie trwalo miesiac zanim on sie w pelni wyprostuje ...
miesiac meczarni ...;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
Muszę przyznać, że to druga pozytywna wiadomość w tym wątku, zaraz po starcie! :)
A poza tym rzeczywiście, chyba niebawem manewr MCC-1b.
Dziś jeszcze przekroczy orbitę Księżyca, około 22:30 CET.
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 27, 2021, 13:51
... nie wiem jak wy, ale ja chyba sobie odpuszcze ten watek, to bedzie trwalo miesiac zanim on sie w pelni wyprostuje ...
miesiac meczarni ...;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
ja wręcz przeciwnie, będę na bieżąco śledził każdy krok w tej chyba najbardziej skomplikowanej kampanii "rozwijania się" po drodze do punktu docelowego.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 27, 2021, 17:15
https://twitter.com/NASAWebb/status/1475138567454265352chyba jeszcze dziś powinno nastąpić rozłożenie anteny (GAA).
Chyba to już nastąpiło (albo jest w toku) pare godzin temu:
{...}
https://blogs.nasa.gov/webb/2021/12/26/webb-antenna-released-and-tested/
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 27, 2021, 18:24
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 27, 2021, 18:27
to bedzie trwalo miesiac zanim on sie w pelni wyprostuje ...Pelne rozłożenie to 13 dni od startu a te chyba najgorsze osłony słoneczne to zaledwie 8 dni.
Wiadomość wysłana przez: marekfk w Grudzień 27, 2021, 23:23
;D
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 28, 2021, 00:12
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 28, 2021, 00:22
Było w wątku “Coś śmiesznego“.... w sumie to nie jest .. smnieszne;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: SP3WSK w Grudzień 28, 2021, 00:47
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 28, 2021, 02:00
drugi manewr korekcyjny MCC-1b (Mid Course Correct Burn)
Miał miejsce pół godziny temu.
At 7:20 pm EST – 60 hours after liftoff — Webb’s second mid-course correction burn began. It lasted 9 minutes and 27 seconds and is now complete.
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 28, 2021, 08:13
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Grudzień 28, 2021, 08:38
Czyli jutro rozłożenie przedniej oraz tylnej palety ze złożoną - póki co jeszcze - osłoną przeciwsłoneczną.... Zabawa zacznie się na serio.
A nie dzisiaj? Z tego, co widziałem na clipie umieszczonym na Wiki:
https://en.wikipedia.org/wiki/James_Webb_Space_Telescope
T+31 minut: baterie słoneczne
T+2 godziny: high gain antenna
T+3 dni: sunshield pallet (czyli dzisiaj)
T+4 dni: deployable tower
T+5 dni: momentum flap, sunshield membrane cover
T+6 dni: sunshield midboom
T+7 dni: sunshield membrane
T+10 dni: secondary mirror suport structure
T+11 dni: aft deployable radiator
T+12 dni: primary mirror wing (1)
T+13 dni: primary mirror wing (2)
T+29 dni: orbital injection burn
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 28, 2021, 12:24
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 28, 2021, 18:12
A nie dzisiaj?Tak, dzisiaj ale to dzisiaj zaczelo sie o 13:20 polskiego czasu i będzie trwało przez 24 h. Niestety nie ma godzinowego harmonogramu.
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 28, 2021, 19:56
https://twitter.com/nasawebb/status/1475902474275991554
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 28, 2021, 20:00
Wiadomość wysłana przez: robinson w Grudzień 29, 2021, 06:26
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Grudzień 29, 2021, 08:11
Tylnia rozłożona
Dobra wiadomość! Dzisiaj rozłożą wieżę, na której znajduje się lustro Webba :)
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 29, 2021, 09:38
Wiadomość wysłana przez: Tomasz Noga w Grudzień 29, 2021, 09:50
Wiadomość wysłana przez: robinson w Grudzień 29, 2021, 10:19
https://blogs.nasa.gov/webb/2021/12/28/aft-sunshield-pallet-deployed/
Pod tym linkiem jest chyba w miarę na bieżąco.
Wiadomość wysłana przez: bombastik w Grudzień 29, 2021, 12:18
ja korzystam z tej strony :)
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Grudzień 29, 2021, 17:33
https://twitter.com/NASAWebb/status/1476194840018890756
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 29, 2021, 18:25
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 29, 2021, 18:34
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 29, 2021, 22:03
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 29, 2021, 22:21
Na stronce o stanie teleskopu dodano temperatury z czterech miejsc teleskopu (dwa miejsca po stronie ciepłej i dwa po chłodnej).Wlasnie, te temperatury sa fajne, obserwuje je juz 2 dzien.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 29, 2021, 22:24
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 29, 2021, 22:27
Jeśli wszystko pójdzie dobrze to kiedy możemy się spodziewać pierwszych zdjęć z JWST?
Za pół roku.
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 29, 2021, 22:27
Jeśli wszystko pójdzie dobrze to kiedy możemy się spodziewać pierwszych zdjęć z JWST?
Tak raczej za pół roku. na razie miesiąc zabawy z rozkładaniem sprzętu, potem kalibracje za kalibracją... Trochę to jeszcze potrwa. No i należy pamiętać, że to nie będą zdjęcia rodem z Hubble'a prawda, tylko podczerwień, podczerwień.... no, ale za to będą to fotki, które świetnie uzupełnią te już dostarczone przez Hubble'a, osobiście najbardziej czekam na punkty egzoplanet, bo m.in. "łowienie" tego typu obiektów będzie jednym z głównych zadań JWST.
Wiadomość wysłana przez: Hiroshima w Grudzień 29, 2021, 22:30
Jeśli wszystko pójdzie dobrze to kiedy możemy się spodziewać pierwszych zdjęć z JWST?
Na wiosnę. I to chyba takich testowych. Zresztą JWST to raczej zdjęć do publikowania w Onecie to robić nie będzie, ważniejsza będzie ich analiza.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 29, 2021, 22:47
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 29, 2021, 23:11
https://twitter.com/NASAWebb/status/1476310220079083520
Wiadomość wysłana przez: Tomasz Noga w Grudzień 30, 2021, 00:12
Ciekawe jak na zdjęciach w podczerwieni JWST będą wyglądać: Mars, Tytan, Pluton? :) Myślę, że badania Tytana będą ciekawe bo w świetle widzialnym jego powierzchni nie widać a warto by kontynuować śledzenie sezonowej dynamiki pogodowej Tytana po zakończeniu misji Cassini.
Przekonamy się ;) Byłem ciekaw, czy te obiekty rzeczywiście będą na liście obserwacji i znalazłem miejsce, gdzie jest to wypisane po kolei: https://www.stsci.edu/jwst/science-execution/approved-ers-programs
Lista jest naprawdę imponująca, trzeba mocno trzymać kciuki za origami - porażka byłaby dużym ciosem...
Czy obserwacje Marsa w podczerwieni z JWST wniosą coś nowego względem danycj zbieranych ,,od lat na codzień" z satelitów obserwacyjnych? Globalny, chwilowy pomiar zamiast ,,skanowania"? Coś jeszcze?
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 30, 2021, 17:03
”We just successfully deployed our aft (back) momentum flap, which helps balance pressure from solar radiation on Webb's sunshield, much like a trim tab helps stabilize a boat or plane!”
Wiadomość wysłana przez: perian w Grudzień 30, 2021, 18:16
https://www.youtube.com/watch?v=dRqHlta6lr8 (https://www.youtube.com/watch?v=dRqHlta6lr8)
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 30, 2021, 18:47
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 30, 2021, 20:18
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 30, 2021, 23:55
Przepraszam wszystkich za niedopatrzenie!
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Grudzień 31, 2021, 00:27
Warto to zobaczyć na pełnym ekranie! :)
Było trzy posty wyżej. Kto chciał, to już obejrzał :)
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 31, 2021, 00:50
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 31, 2021, 12:47
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 31, 2021, 18:22
https://www.youtube.com/watch?v=YtPLPdKHhe0 (https://www.youtube.com/watch?v=YtPLPdKHhe0)
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Grudzień 31, 2021, 18:25
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 31, 2021, 18:34
Transmisja bardziej z centrum kontroli, a nie z samego rozkładania ;)to to samo ;D
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Grudzień 31, 2021, 18:37
Wiadomość wysłana przez: station w Grudzień 31, 2021, 20:08
Wiadomość wysłana przez: robinson w Grudzień 31, 2021, 20:55
Pzdr
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 31, 2021, 21:22
Tytuł mi mówi, że będę miał live-view z rozkładania ;)Wszystko zależy od interpretacji tytułu i czego kto się spodziewa. Ja już dawno się nauczyłem w przypadku tytułów nie być dosłownym w interpretacji. ;D
A swoja droga to lekki zawód, oni duzo mowia o teleskopie ale naprawde nie maja żadnych "insights" co do rozkładania osłony.
Ciekawe czy mają na JWST jakieś kamery monitorujące. Wiadomo coś na ten temat?Jedyne pożyteczne czego sie dowiedzialem z tej "transmisji" to ze żadnych kamer tam nie ma do obserwacji samego teleskopu i jego zespołów.
Wiadomość wysłana przez: robinson w Grudzień 31, 2021, 22:23
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Grudzień 31, 2021, 22:59
Ale czy na pewno każdy? No to dla tych, co jej nie znają, a nie mają lepszych planów na tę ;) noc. I na następne dni oczywiście. :)
https://jwst.nasa.gov/content/webbLaunch/whereIsWebb.html?units=metric
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Styczeń 01, 2022, 01:19
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 01, 2022, 01:36
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 01, 2022, 01:55
https://twitter.com/NASAWebb/status/1477074542241763330
https://twitter.com/NASAWebb/status/1477074543395094535
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 01, 2022, 05:47
https://www.youtube.com/watch?v=BHv2Pw8bfYA (https://www.youtube.com/watch?v=BHv2Pw8bfYA)
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Styczeń 01, 2022, 08:31
Wiadomość wysłana przez: station w Styczeń 01, 2022, 11:09
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 01, 2022, 18:13
Czy po napięciu wszystkich osłon temperatury cold side jeszcze spadną, czy dopiero uruchomienie chłodzenia przełoży się na dalsze oziębienie?Tak, napięcie jest ważne w odpowiednim chłodzeniu. Nie ma żadnego włączanego chłodzenia (poza jednym izolowanym chłodzeniem czujnika), cały teleskop polega na pasywnym chłodzeniu, to zajmie dlatego właśnie wiele miesięcy. Ciemna strona teleskopu musi spaść do 6 - 40 K zaleznie od elementu, temperatura MIRI musi spaść do 6 K.
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 01, 2022, 19:26
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 02, 2022, 19:43
Wiadomość wysłana przez: byko w Styczeń 03, 2022, 13:55
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 03, 2022, 18:07
- zespół techników stara się zbalansować ilość pracy, bo jednak ostatnio byli przepracowani!
- teleskop (jak i każdy satelita) się zachowuje minimalnie inaczej niż na Ziemi, więc za każdym razem muszą to dobrze zrozumieć - tak na wszelki wypadek
- dziś zaczęło napinanie pierwszej warstwy osłony termicznej
- napinanie wszystkich warstw potrwa 2-3 dni, w zależności od postępu prac
Poza tym jest ok, pojawiły się tylko dwa mniejsze problemy, ale rozwiązano je (w zasadzie też dobrze zrozumiano z dużym marginesem bezpieczeństwa).
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 03, 2022, 18:52
https://youtu.be/PGt5RT-LfbE
Wiadomość wysłana przez: ktos w Styczeń 03, 2022, 20:53
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 03, 2022, 21:26
Jaka szkoda, ze nie ma zadnej kamery (a moze jest?). Fajnie by bylo medialnie pokazywac widok i aktualny stan sondy.
Nie nie - nie ma żadnej kamery. Podczas separacji od górnego stopnia była mowa o ostatnich spojrzeniach na teleskop...
SpaceX musi tam wysłać misję "Inspiration JWST"! :)
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 04, 2022, 00:13
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 04, 2022, 00:17
Today, at 3:48 pm EST, the Webb team finished tensioning the first layer of the observatory’s sunshield– that is, tightening it into its final, completely taut position. This is the first of five layers that will each be tightened in turn over the next two to three days, until the observatory’s sunshield is fully deployed. The process began around 10 am EST.
This layer is the largest of the five, and the one that will experience the brunt of the heat from the Sun. The tennis-court-sized sunshield helps keep the telescope cold enough to detect the infrared light it was built to observe.
The team has now begun tensioning the second layer.
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 04, 2022, 01:44
The team began the second layer at 4:09 pm EST today, and the process took 74 minutes. The third layer began at 5:48 pm EST, and the process took 71 minutes. In all, the tensioning process from the first steps this morning until the third layer achieved tension took just over five and a half hours.
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 04, 2022, 18:17
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Styczeń 04, 2022, 19:01
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Styczeń 04, 2022, 21:47
Co ile są update'y temperatur?
Na stronie teleskopu JWST jest podana informacja, ze co 1 dzień jest aktualizacja temperatur:
Cytuj
Temperatures are updated on WhereIsWebb 1/day. In general, they change very slowly so this frequency is suffient to give a snapshot feel for the temperature differences on both sides of the sunshield each day. Also note that most of the temperatures displayed are averages of a number of temperature monitoring points on the observatory to give a broader perspective than a set of single point observations would.
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Styczeń 04, 2022, 21:54
Wiadomość wysłana przez: juram w Styczeń 04, 2022, 22:20
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 05, 2022, 17:57
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 06, 2022, 18:40
At about 8:48 a.m. EST, a specialized radiator assembly necessary for Webb’s science instruments to reach their required low and stable operating temperatures deployed successfully. The Aft Deployable Instrument Radiator, or ADIR, is a large, rectangular, 4 by 8-foot panel, consisting of high-purity aluminum subpanels covered in painted honeycomb cells to create an ultra-black surface. The ADIR, which swings away from the backside of the telescope like a trap door on hinges, is connected to the instruments via flexible straps made of high-purity aluminum foil. The radiator draws heat out of the instruments and dumps it overboard to the extreme cold background of deep space.
The deployment of the ADIR – a process that released a lock to allow the panel to spring into position – took about 15 minutes.
Wiadomość wysłana przez: juram w Styczeń 06, 2022, 23:19
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 07, 2022, 05:40
Dzięki za info. Szkoda , choć pewnie były powody takiej decyzji. JWST to jednak urządzenie hiperprecyzji i każdy element mógłby mieć jakiś wpływ na jego działanie.Dziś akurat na blogu pojawił się długi komentarz na ten temat, okazuje się były próby z takimi kamerami ale to zostało porzucone bo te kamery ostatecznie mało co by wniosły jedynie tworząc nowe problemy:
A system of surveillance cameras to watch deployments was considered for inclusion in Webb’s toolkit of diagnostics and was studied in-depth during Webb’s design phase, but ultimately this was rejected.
“Adding cameras to watch an unprecedently complicated deployment of such a precious spacecraft as Webb sounds like a no-brainer, but in Webb’s case, there’s much more to it than meets the eye,” said Paul Geithner, deputy project manager – technical for the Webb telescope at NASA’s Goddard Space Flight Center. “It’s not as straightforward as adding a doorbell cam or even a rocket cam.”
First of all, Webb is big, undergoes many configuration changes during deployment, and has many specific locations of import to deployment. Monitoring Webb’s deployments with cameras would require either multiple narrow-field cameras, adding significant complexity, or a few wide-field cameras that would yield little in the way of helpful detailed information. Wiring harnesses for cameras would have to cross moving interfaces around the observatory and add more risk of vibrations and heat leaking through, presenting a particular challenge for cameras located on the cold side of Webb.
Then there’s the issue of lighting. Webb is very shiny, so visible cameras on the Sun-facing side would be subject to extreme glare and contrast issues, while ones on the cold, shaded side would need added lighting. Although infrared or thermal-imaging cameras on the cold side could obviate the need for illumination, they would still present the same harnessing disadvantages. Furthermore, cameras on the cold side would have to work at very cold cryogenic temperatures. This would either require ‘ordinary’ cameras to be encapsulated or insulated so they would work in extreme cold, or development of special-purpose cryogenic-compatible cameras just for deployment surveillance.
Notwithstanding these challenges, engineers mocked up and tested some camera schemes on full-scale mockups of Webb hardware. However, they found that deployment surveillance cameras would not add significant information of value for engineering teams commanding the spacecraft from the ground.
“Webb’s built-in sense of ‘touch’ (for example, switches and various mechanical, electrical, and temperature sensors) provides much more useful information than mere surveillance cameras can,” said Geithner. “We instrumented Webb like we do many other one-of-a-kind spacecraft, to provide all the specific information necessary to inform engineers on Earth about the observatory’s health and status during all activities.” Engineers can also correlate years of data from ground testing with telemetry data from flight sensors to insightfully interpret and understand flight sensor data.
Wiadomość wysłana przez: niemczyk13 w Styczeń 07, 2022, 12:24
Dzięki za info. Szkoda , choć pewnie były powody takiej decyzji. JWST to jednak urządzenie hiperprecyzji i każdy element mógłby mieć jakiś wpływ na jego działanie.Dziś akurat na blogu pojawił się długi komentarz na ten temat, okazuje się były próby z takimi kamerami ale to zostało porzucone bo te kamery ostatecznie mało co by wniosły jedynie tworząc nowe problemy:
...
No tak, w tym przypadku miałoby to sens wyłącznie medialny, a opisane problemy i wyzwania bez potrzeby by wszystko skomplikowały.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 07, 2022, 19:26
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 07, 2022, 19:41
Mam nadzieję, że pójdzie dobrze! :)przepraszam ale ten kanał powyżej nie jest transmisja na żywo, dalem sie nabrac, tytuły nie nie maja wspólnego z tym co się tam dzieje. Jest to odtworzenie środowego rozłożenia mniejszego zwierciadła. Usunalem moj post, nie chce robic ludzi w butelkę.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 07, 2022, 19:53
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 07, 2022, 20:17
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 07, 2022, 20:25
https://twitter.com/NASAWebb/status/1479533820814708746
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Styczeń 07, 2022, 21:52
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 07, 2022, 22:06
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 07, 2022, 23:19
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 08, 2022, 15:35
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 08, 2022, 16:40
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Styczeń 08, 2022, 17:25
Rozłożono drugie skrzydło z lustrem. Teraz czekamy na zablokowanie zaczepów.
Świetnie! :) Bardzo dobra wiadomość. Teraz tylko zapłon silnika u celu i kilka miesięcy testów :)
Czy wiadomo co będzie pierwszym celem obserwacji?
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Styczeń 08, 2022, 17:34
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 08, 2022, 17:53
Najpierw kolimacja luster.Dokladnie, kolimacja zajmuje około 3 i pół miesiąca.
Z 18 obrazków testowej gwiazdy będą chcieć uzyskać jeden.
Jest tam 132 aktuatorów które mogą ruszać lustrami, przesuwać je o minimalne dystanse tak ze ostatecznie wszystkie 18 beda skolimowane do mniej niż długość fali świetlnej.
Ośrodki naukowe, firmy z ponad 20 stanów uczestniczyły w opracowaniu technologii tych luster.
Pierwsze włączenie aktuatorów - we wtorek.
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 08, 2022, 18:14
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 08, 2022, 19:14
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 08, 2022, 19:23
https://twitter.com/nasawebb/status/1479880178021060609
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 08, 2022, 22:00
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 09, 2022, 00:27
https://twitter.com/cbs_spacenews/status/1479909293189173249
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 09, 2022, 01:34
Jeszcze w temacie szacowanego czasu pracy JWST, teraz mówi się o 20 latach.Niesamowite.
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Styczeń 09, 2022, 10:05
Jeszcze w temacie szacowanego czasu pracy JWST, teraz mówi się o 20 latach.Niesamowite.
Kosmiczny teleskop Hubble’a został wystrzelony w 1990r i ponad 30 latach nadal działa, ale miał kilka misji naprawczych. Paliwa mają dużo, ale nie będzie możliwości serwisowania teleskopu na orbicie jak teleskop Hubble'a. Jeśli coś poważnie zepsuje się w teleskopie Jamesa Webba i nie będzie możliwości naprawy bez misji serwisowej to będzie poważny problem..
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Styczeń 09, 2022, 10:16
Wiadomość wysłana przez: station w Styczeń 09, 2022, 10:33
Jeszcze w temacie szacowanego czasu pracy JWST, teraz mówi się o 20 latach.Niesamowite.
Kosmiczny teleskop Hubble’a został wystrzelony w 1990r i ponad 30 latach nadal działa, ale miał kilka misji naprawczych. Paliwa mają dużo, ale nie będzie możliwości serwisowania teleskopu na orbicie jak teleskop Hubble'a. Jeśli coś poważnie zepsuje się w teleskopie Jamesa Webba i nie będzie możliwości naprawy bez misji serwisowej to będzie poważny problem..
Nie panikujmy na zapas, poza tym JWST operuje zdecydowanie dalej od HST, także trudno aby się spodziewać jakiś misji naprawczych w tamten rejon, szczególnie w sytuacji, gdy nie dysponujemy przecież statkami zdolnymi latać w tamte rejony, tak zresztą - jak napisał pogrzex - w każdej innej naukowej misji. Poza tym cieszmy się, że niezwykle skomplikowana operacja rozłożenia całej konstrukcji przebiegła - jak dotąd - bez problemu. Trzeba teraz uzbroić się w cierpliwość i oczekiwać udanej kalibracji luster oraz w rezultacie pierwszych rezultatów naukowych o pożądanej wartości. JWST wreszcie poleciał, na razie misja przebiega wzorcowo, jest spory zapas paliwa, trzymajmy się dobrej myśli.
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 09, 2022, 17:33
Tak jak w każdej innej misji (oprócz HST).Dokładnie, ile to było misji w daleki kosmos które trwały po kilkanaście lat gdzie o żadnym serwisowaniu mowy nie było
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Styczeń 09, 2022, 21:54
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 12, 2022, 13:00
https://fais.uj.edu.pl/documents/41628/136813082/Aleksander_Kurek_-_praca_doktorska.pdf/7b245540-bd9e-4ee3-a56d-066e46183a34
Na stronie 70 (rozdział 3: near future), jest ciekawy wykres (figure 3.5) porównujący możliwości różnych teleskopów - dawnych i obecnych.
Widać, że JWST jest wyraźnie lepszy od Spitzera czy WISE, a jednocześnie teleskop Herschel był wręcz "jedyny w swoim rodzaju". :) Jest też porównanie do Hubble!
Polecam!
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Styczeń 12, 2022, 17:09
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 13, 2022, 21:55
Wiadomość wysłana przez: Dawid213 w Styczeń 14, 2022, 23:06
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 14, 2022, 23:09
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 15, 2022, 13:30
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 8 STYCZNIA 2022
https://kosmonauta.net/2022/01/dlaczego-jwst-nie-ma-kamer-pokladowych/
https://blogs.nasa.gov/webb/2022/01/06/why-doesnt-webb-have-deployment-cameras/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 15, 2022, 13:31
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 13 STYCZNIA 2022
https://kosmonauta.net/2022/01/jwst-rozlozony/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 17, 2022, 21:44
Pojawiła się grafika kolimacji lustra. Naprawdę fajne!
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 18, 2022, 02:37
Sent from my iPad using Tapatalk Pro
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 18, 2022, 10:33
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 20, 2022, 23:09
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 21, 2022, 16:27
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 23, 2022, 22:49
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 24, 2022, 09:35
Wiadomość wysłana przez: Finch w Styczeń 24, 2022, 20:14
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Styczeń 24, 2022, 20:22
https://blogs.nasa.gov/webb/2022/01/24/orbital-insertion-burn-a-success-webb-arrives-at-l2/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 24, 2022, 20:48
Jest potwierdzenie o udanym insertion burn.
https://blogs.nasa.gov/webb/2022/01/24/orbital-insertion-burn-a-success-webb-arrives-at-l2/
Brawa dla NASA, ESA i w ogóle całego ślicznie rozłożonego JWST! :)
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 24, 2022, 21:12
Sent from my iPad using Tapatalk Pro
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 24, 2022, 21:29
A teraz to te silniczki wystarczą bez problemu do kolejnych korekt orbity. :)
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 24, 2022, 22:00
Sent from my iPad using Tapatalk Pro
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Styczeń 26, 2022, 10:40
https://www.youtube.com/watch?v=6cUe4oMk69E&list=TLGG8tIphgpDAHkyNDAxMjAyMg
Też ze strony NASA o JWST fajna grafika pokazująca jak wygląda orbita wokół L2:
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 26, 2022, 18:05
Sent from my iPad using Tapatalk Pro
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 31, 2022, 08:49
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 25 STYCZNIA 2022
(...) Wreszcie, 24 stycznia 2022 o godzinie 20:00 CET JWST odpalił po raz kolejny silniczki. Te pokładowe silniczki zostały uruchomione na 297 sekund i manewr zakończył się sukcesem – JWST rozpoczął krążenie wokół punktu L2 układu Ziemia-Słońce. W tej pozycji JWST będzie obserwować Wszechświat. (...)
Na pokładzie JWST pozostało paliwa na aż 20 lat funkcjonowania. Tak duża ilość paliwa jest wynikiem świetnego lotu rakiety Ariane 5 oraz manewrów MCC-1a i MCC-1b (wykonanych 12 godzin oraz dzień po starcie). Dzięki precyzyjnej trajektorii lotu od samego początku manewry korekcyjne były mniejsze, co przełożyło się na duże oszczędności paliwa. (...)
https://kosmonauta.net/2022/01/jwst-dotarl-do-celu/
2 03.04.23) 2023 kwi 02 12:30 Kosmonauta.net
Ciekawe ujęcie z instalacji JWST na rakiecie Ariane 5
Wokół teleskopu rozłożono specjalny plastikowy namiot - dla czystości oczywiście! Jak doskonale wiemy - JWST jest już w przestrzeni kosmiczej
https://kosmonauta.net/2022/01/jwst-dotarl-do-celu/
i dostarcza niesamowitych obserwacji! https://kosmonauta.net/2023/01/jwst-obserwuje-przesloniecie-gwiazdy-przez-chariklo/
(https://24liveblog.tradingfront.cn/event/2931486392924409952/20211214190847_181087.jpeg)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 31, 2022, 08:50
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 31 STYCZNIA 2022
(...) Podczas pierwszego etapu fazy naukowej JWST będzie obserwować duże obiekty Pasa Kuipera (KBO). Pozwoli to m.in na uzyskanie wysokiej jakości spektrów obiektów KBO. (...)
https://kosmonauta.net/2022/01/pierwsze-cele-jwst-w-ukladzie-slonecznym/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 31, 2022, 23:46
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Styczeń 31, 2022, 23:54
oczywiscie hipotetycznie, ze JWST sie zepsuje, dlaczego moze sie tak stac wg. mnie ;-) Oczywiscie, do tej chwili wszystko przebiega
dobrze ... ale ... Z powazaniem
Adam Przybyla
Zrodla:
https://twitter.com/foone/status/1270778749596786689
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Styczeń 31, 2022, 23:57
Cytuj
The JWST science operations will be driven by ASCII (instead of binary command blocks) on-board scripts, written in a customized version of JavaScript. The script interpreter is run by the flight software, which is written in C++
https://www.stsci.edu/~idash/pub/dashevsky0607rcsgso.pdf
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 03, 2022, 11:28
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 3 LUTEGO 2022
(...) Jak to się stało, że JWST uzyskał taki a nie inny wygląd? Polecamy poniższą dyskusję panelową, która rozpoczyna się w 1987 roku. Ogólny zamysł – “bardzo zimny teleskop obserwujący w podczerwieni” pozostał ten sam, ale praktycznie każdy inny detal zmienił się dramatycznie. (...)
https://kosmonauta.net/2022/02/ewolucja-projektu-jwst/
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Luty 03, 2022, 21:54
Wiadomość wysłana przez: 19Grzesiek77 w Luty 05, 2022, 22:48
Odpalono 4 instrumenty na JWST.
Mam takie czysto hipotetyczne pytanie . Gdyby JWST był wystrzelony i już działał od 2016 roku to czy możliwe byłoby za jego pomocą wczesne wyśledzenie Oumuamua? Tzn. o ile pamiętam to zaobserwowano pierwszy raz ten obiekt w październiku 2017 roku. Czy można by go zobaczyć tak ok poł może rok wcześniej ?
Wiadomość wysłana przez: olasek w Luty 06, 2022, 04:35
Wiadomość wysłana przez: 19Grzesiek77 w Luty 06, 2022, 13:38
Nie wiem jak wczesne ale na pewno ten obiekt byłby dostrzegalny przez JWST biorąc pod uwagę wielkości gwiazdowe i możliwości JWST w tym zakresie, natomiast ciekawsze pytanie byloby czy byłby w stanie cos dodac do obecnej wiedzy o Oumuamua, coś czego dzisiaj nie wiemy.
Może wypatrzył by silniki ? ;) ;) ;) ;)
Może by było wiadomo jaką długość ma ten obiekt ? Dokładnie ? Bo już sam się gubię czy to jest 300 metrów czy więcej.
Nie wiem czy dobrze myślę ,ale jeżeli ten obiekt przemknął ok 30 mln km od Ziemi to zastanawiam się czy jak by był wykryty 0,5-1 rok wcześniej to można by szybko sklecić jakąś misje?
Wziąć pierwszą z brzegu sondę ( pewnie u Japończyków mieli by cos pod ręką - np. zapasową Hayabuse ?) , lub gotowego zwykłego satelitę (prędzej chyba ) , wrzucić na jakąś rakietę która w tamtym czasie była gotowa lub prawie gotowa i lecimy :)
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Luty 06, 2022, 13:42
Adam Przybyla
Zrodla:
https://en.wikipedia.org/wiki/Comet_Interceptor - brak polskiej wersji na wikipedii
Wiadomość wysłana przez: olasek w Luty 06, 2022, 18:20
Może wypatrzył by silniki ? ;) ;) ;) ;)Obiekt zmienił szybkość (nie grawitacyjnie) o zaledwie 17 m/s, a wiec cos kiepskawe te silniki :o
Co do wielkości to z pierwszych oszacowań ze to obiekt o kształcie cygara o długości 400 m potem uznano ze wielkość znacznie mniejsza (50 m) i kształt bardziej naleśnika.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 06, 2022, 18:52
Wiadomość wysłana przez: olasek w Luty 07, 2022, 00:42
Kształt naleśnika to prawie jak USS Enterprises z Star Treka ;Damerykański naleśnik = pancake ;D
Wiadomość wysłana przez: station w Luty 07, 2022, 07:46
Ten kolor w pierwszej kolejności przynosi mi na myśl jowiszowy księżyc - Amalteję. Ciekawe co determinuje tak specyficzne zabarwienie tych ciał.
...(Wikipedia c.d.)..Jest to pierwszy stwierdzony przykład naturalnego obiektu odbywającego lot międzygwiezdny, który wydawał się nadlatywać z okolic gwiazdy Wega w gwiazdozbiorze Lutni...
To też jest niezwykłe, generalnie Oumuamua jest świetnym pretekstem do pierwszych obserwacji JWST... mam nadzieję, że naukowcy szybką ustawią ten obiekt w kolejkę obserwacyjną.
Wiadomość wysłana przez: olasek w Luty 07, 2022, 19:52
Obserwacje wskazują, że 1I/ʻOumuamua ma niezwykle wydłużony kształt, niespotykany wśród znanych ciał w Układzie Słonecznym, a jej powierzchnia ma ciemnoczerwony kolor. (Wikipedia)...
Wikipedia jest tu już trochę przestarzała ...
These new findings suggest 'Oumuamua was shaped more like a pancake than a cigar. It may also be smaller than previously thought — just 147 by 144 by 24 feet (45 by 44 by 7.5 meters) in size when astronomers first detected it. In comparison, prior estimates suggested 'Oumuamua was about 1,300 feet (400 m) long. (space.com z marca 2021)
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Luty 13, 2022, 17:20
https://blogs.nasa.gov/webb/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 18, 2022, 09:04
Cytuj
Even de benen strekken tijdens de lockdown? Bij Rijksmuseum Boerhaave kun je een 1:10 schaalmodel van Webb bewonderen. Het staat in de foyer, en dus ook zichtbaar van buitenaf. Als onze faculteit weer geopend is, ben je welkom om ons -iets kleinere- 1:20 JWST model te bekijken. Het staat op de begane grond van het Huygens lab/ Oort-gebouw precies voor de Sitterzaal.https://www.universiteitleiden.nl/nieuws/2021/12/de-lancering-van-een-nieuw-tijdperk-leiden-en-de-james-webb-telescoop-deel-ii
https://www.leidschdagblad.nl/cnt/dmf20220216_45054063
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Luty 18, 2022, 22:36
https://twitter.com/SpaceTelescope/status/1494765978177216516
Wiadomość wysłana przez: olasek w Luty 19, 2022, 06:00
Poprzesuwali kropki. Nadal 18, ale już lepiej rozłożone.Nice! przypomina mi obrazki przez kalejdoskop, fajna symetria.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Luty 19, 2022, 10:44
Wiadomość wysłana przez: Finch w Luty 19, 2022, 11:37
https://www.nasa.gov/content/goddard/the-amazing-anatomy-of-james-webb-space-telescope-mirrors/
(https://www.nasa.gov/sites/default/files/image1a-diagramlabeled_copy.jpg)
(https://www.nasa.gov/sites/default/files/ball_mirrorback.jpg)
Wiadomość wysłana przez: Arentiss w Luty 23, 2022, 09:31
Jak będą wyglądały kolejne kroki?
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Luty 25, 2022, 21:56
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Luty 25, 2022, 22:21
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Luty 25, 2022, 23:02
Świetnie! Rozumiem, że celem jest nadal ta sama gwiazda?
Tak. Więcej można poczytać na blogu
https://blogs.nasa.gov/webb/2022/02/25/webb-mirror-alignment-continues-successfully/
Wiadomość wysłana przez: Aga Bej w Marzec 16, 2022, 18:45
https://www.nasa.gov/press-release/nasa-s-webb-reaches-alignment-milestone-optics-working-successfully
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Marzec 17, 2022, 12:06
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 17, 2022, 13:51
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Marzec 21, 2022, 20:30
To naprawdę ślicznie wygląda! I jeszcze ile galaktyk dookoła!
Sztos!!!!
Znów celowo wybrana samotna i odosobniona gwiazda celem kalibracji i znów jej tło nie zawodzi :).
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Marzec 21, 2022, 21:01
Wiadomość wysłana przez: station w Marzec 22, 2022, 10:55
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Marzec 27, 2022, 15:13
https://www.youtube.com/watch?v=cWXTy_GeCis
Wiadomość wysłana przez: station w Marzec 29, 2022, 12:16
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Marzec 29, 2022, 13:32
Tak przy okazji, co to za gwiazda na tym pierwszym planie?
2MASS J17554042+6551277
Wiadomość wysłana przez: station w Marzec 29, 2022, 15:13
Tak przy okazji, co to za gwiazda na tym pierwszym planie?
2MASS J17554042+6551277
ok, doczytałem, że oddalona jest o jakieś 2.000 lat świetlnych.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Marzec 30, 2022, 21:09
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Kwiecień 30, 2022, 05:53
https://www.spacedaily.com/m/reports/Webb_Telescope_fully_focused_for_the_job_ahead_999.html
Wiadomość wysłana przez: Finch w Maj 12, 2022, 18:20
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Maj 12, 2022, 19:09
To kiedy te pierwsze fotki?! ;D ;D
Pierwsze fotki już były. :P
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Maj 12, 2022, 19:15
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Maj 22, 2022, 18:04
https://www.youtube.com/watch?v=3Aco6bqpw6k
Teraz ocenia się, że czas misji JWST to może być nawet 20 lat!
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 22, 2022, 21:07
Wiadomość wysłana przez: olasek w Maj 23, 2022, 04:02
Te dwadzieścia lat działania JWST to byłaby bardzo dobra wiadomość 8)20 lat dla JWST to tak jakby 40 lat dla Hubble, dla JWST nie ma cyklu dzień/noc
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Czerwiec 01, 2022, 17:40
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Czerwiec 01, 2022, 19:14
12 lipca pokażą coś ekstra. Można odliczać dni.
12 lipca zostaną udostępnione pierwsze kolorowe zdjęcia i dane spektroskopowe z największego i najbardziej złożonego w historii kosmicznego teleskopu. Miło widzieć, ze po tylu latach opóźnień i przekroczenia kosztów teleskop bezpiecznie wystartował i rozłożenie przebiegło bez problemu.
https://twitter.com/NASAWebb/status/1532018677805203456
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Czerwiec 09, 2022, 18:40
https://twitter.com/NASAWebb/status/1534612311234826240
Więcej tutaj: https://antyweb.pl/obserwatorium-jamesa-webba-oberwalo-meteorytem-jedno-z-luster-uszkodzone
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Czerwiec 29, 2022, 17:57
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Czerwiec 30, 2022, 17:30
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 30, 2022, 21:50
11 dni 23 godziny. Wczoraj mówilli, że wśród pierwszych danych będzie widmo egzoplanety.
Pieknie!
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Czerwiec 30, 2022, 21:55
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 01, 2022, 01:26
Wiadomość wysłana przez: station w Lipiec 01, 2022, 07:39
Wiadomość wysłana przez: kakmar w Lipiec 01, 2022, 12:57
Niby jest na to przygotowany, no nic, czekamy na fotki.
https://arstechnica.com/science/2022/06/nasa-teases-extraordinary-images-captured-by-its-webb-telescope/ (https://arstechnica.com/science/2022/06/nasa-teases-extraordinary-images-captured-by-its-webb-telescope/)
.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 01, 2022, 17:13
Wiadomość wysłana przez: station w Lipiec 02, 2022, 13:01
Ciekawe, jeśli Starship wejdzie do śłużby czy będzie się opłaciło robić loty naprawcze do JWST? Przecież to kawał drogi? Dalej niż na Księżyc.
….a JWST ma moduł cumowniczy aby np.Orion mógł tam przycumować? Raczej nie. A Starship załogowy to przecież dobre 10 lat jeszcze, dziesiątki testów bezzałogowych przed nami, kupa czasu…
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 02, 2022, 14:55
https://www.space.com/3833-nasa-adds-docking-capability-space-observatory.html
Tak to artykuł z 2007 roku, z tego co widzę w sieci, to w 2013 roku było to nadal potwierdzone, i ktoś tam się zastanawiał wówczas czy nadal to jest część pojazdu.
Wydaje mi sie, że pierścień, który służył do przyłączenia do Ariane 5, może się do czegoś przydać.
Wiadomość wysłana przez: Jarek w Lipiec 03, 2022, 11:21
Technicznie większym problemem jest co innego: czy wewnętrzna budowa satelity pozwala na jego serwisowanie, tzn. czy jest zrobiony modułowo w ten sposób, że te moduły jest w stanie efektywnie wymieniać ekipa w skafandrach, ew. jakiś manipulator w stylu robotic arm.
Pamiętajmy, że HST od początku był konstruowany z takim założeniem. Jeśli tego nie przewidziano w konstrukcji JWST, to obawiam się, że o serwisowaniu tegoż w L2 możemy zapomnieć, nawet jakby tam wysłać ze 100 Orionów, każdy z Chuckiem Norrisem na pokładzie :P
Pozdrawiam
-J.
Wiadomość wysłana przez: gszczepa w Lipiec 03, 2022, 13:54
Np. STS-125 -> Advanced Camera for Surveys / Space Telescope Imaging Spectrograph
Wiadomość wysłana przez: Borys w Lipiec 03, 2022, 23:23
Ciekawe, jeśli Starship wejdzie do śłużby czy będzie się opłaciło robić loty naprawcze do JWST? Przecież to kawał drogi? Dalej niż na Księżyc.
Biorąc pod uwagę obecne trendy, raczej doczekamy się konstelacji teleskopów następnej generacji, produkowanych seryjnie, kilka rzędów wielkości tańszych od JWST.
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 08, 2022, 17:11
Cele
- SMACS 0723
- WASP-96b
- Southern Ring Nebula
- Stephan’s Quintet
- Carina Nebula
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 09, 2022, 17:32
Wiadomość wysłana przez: olasek w Lipiec 09, 2022, 20:25
(https://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/full_width_feature/public/thumbnails/image/52196657049_03ed807621_o.jpeg)
but how does the observatory find and lock onto its targets? Webb's Fine Guidance Sensor (FGS), developed by the Canadian Space Agency, was designed with this particular question in mind. Recently it captured a view of stars and galaxies that provides a tantalizing glimpse at what the telescope's science instruments will reveal in the coming weeks, months, and years.
FGS has always been capable of capturing imagery, but its primary purpose is to enable accurate science measurements and imaging with precision pointing. When it does capture imagery, it is typically not kept: given the limited communications bandwidth between L2 and Earth, Webb only sends data from up to two science instruments at a time. But during the week-long stability test in May, it occurred to the team that they could keep the imagery that was being captured because there was available data transfer bandwidth.
The engineering test image – produced during a thermal stability test in mid-May – has some rough-around-the-edges qualities to it. It was not optimized to be a science observation, rather the data were taken to test how well the telescope could stay locked onto a target, but it does hint at the power of the telescope. It carries a few hallmarks of the views Webb has produced during its postlaunch preparations. Bright stars stand out with their six, long, sharply defined diffraction spikes – an effect due to Webb's six-sided mirror segments. Beyond the stars – galaxies fill nearly the entire background.
The result – using 72 exposures over 32 hours – is among the deepest images of the universe ever taken, according to Webb scientists. When FGS' aperture is open, it is not using color filters like the other science instruments – meaning it is impossible to study the age of the galaxies in this image with the rigor needed for scientific analysis. But: Even when capturing unplanned imagery during a test, FGS is capable of producing stunning views of the cosmos.
In this image, the FGS image was acquired in parallel with NIRCam imaging of the star HD147980 over a period of 8 days at the beginning of May. This image represents 32 hours of exposure time at several overlapping pointings of the Guider 2 channel. The observations were not optimized for detection of faint objects, but nevertheless the image captures extremely faint objects and is, for now, the deepest image of the infrared sky. The unfiltered wavelength response of the guider, from 0.6 to 5 micrometers, helps provide this extreme sensitivity. The image is mono-chromatic and is displayed in false color with white-yellow-orange-red representing the progression from brightest to dimmest. The bright star (at 9.3 magnitude) on the right hand edge is 2MASS 16235798+2826079. There are only a handful of stars in this image – distinguished by their diffraction spikes. The rest of the objects are thousands of faint galaxies, some in the nearby universe, but many, many more in the high redshift universe.
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 10, 2022, 11:27
Trailer na okoliczność.
https://youtu.be/Gs1pTsMhhDw
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 10, 2022, 13:57
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 10, 2022, 20:10
Proponuję wstawić zegarek do odliczania jak na Canaveral ;D
Zegar jest na tej stronie
https://www.jwst.nasa.gov/content/webbLaunch/countdown.html
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 10, 2022, 20:24
15:45 – Opening remarks: James Webb Space Telescope’s first full-color images and data
16:30 – First full-color images and data from the James Webb Space Telescope
18:00 – Media briefing: James Webb Space Telescope’s first full-color images and data
21:00 – Media interviews: James Webb Space Telescope’s first full-color images and data
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Lipiec 10, 2022, 22:20
https://webbtelescope.org/news/first-images
https://www.nasa.gov/webbfirstimages
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 10, 2022, 23:26
https://www.nasa.gov/multimedia/nasatv/#public
lub
https://youtu.be/21X5lGlDOfg
Wiadomość wysłana przez: Finch w Lipiec 11, 2022, 12:00
https://twitter.com/NASA/status/1546290906046816256?s=20&t=XQLf6s1HiGOLerxFwCZJWQ
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 11, 2022, 12:58
https://www.nbcnews.com/science/space/first-james-webb-telescope-photo-unveiled-biden-rcna37549
Szef programu JWST Gregory L. Robinson znalazł się na liście 100. najbardziej wpływowych osób na świecie wg tygodnika TIME.
https://science.nasa.gov/about-us/leadership/mr-gregory-robinson
https://twitter.com/SenBillNelson/status/1528832265844887552
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 11, 2022, 13:33
Wiadomość wysłana przez: Aga Bej w Lipiec 11, 2022, 13:57
Wiadomość wysłana przez: 19Grzesiek77 w Lipiec 11, 2022, 20:18
To bardzo ważna chwila dla zazwyczaj mocno niedocenionej przez opinię publiczną astronautyki bezzałogowej, która jest przecież nieskończenie bardziej przydatna od astronautyki załogowej. Oby to wpłynęło na zmianę priorytetów :)
A co masz na myśli mówiąc o zmianie priorytetów?
P.S. A może pokażą obraz jakiejś planety stąd prezydent ?
Wiadomość wysłana przez: Aga Bej w Lipiec 11, 2022, 20:42
Wiadomość wysłana przez: 19Grzesiek77 w Lipiec 11, 2022, 21:05
Poświęcenie stu miliardów dolarów na stacje orbitalną, której dokonania naukowe raczej nie usprawiedliwiają wydania takich środków.
Mniej więcej się zgadzam , Ja bym chciał stacje w której testuje się np. różne nowe siniki , napędy itd. i/lub stacje/zbiorniki z paliwem dla misji do księżyca , Marsa i dalej.
Chociaż jeśli chodzi o np. długość przebywania ludzi w kosmosie , wpływ na zdrowie itd. to bez ISS trudno by było
Zamiast postawić na astronautykę bezzałogową, albo, program Manhattan dla fuzji jądrowej, obecnie buduje się kolejną stację. Wokoło księżycową. Jakby NASA, miała dalej wprogramowany przez von Brauna, program budowy kolejnych stacji kosmicznych z których niewiele wynika, za to bardzo obciążają budżety przeznaczone na astronautykę.
Ja się zastanawiam czy w najbliższym czasie da się zbudować działającą elektrownie termojądrową która by wytwarzała więcej energii niż pobiera , jeśli w ogóle :):):)
A za swojego żcia chciałbym zobaczyć ludzi na Marsie , a nawet dalej .
Wiadomość wysłana przez: 19Grzesiek77 w Lipiec 11, 2022, 21:07
Poświęcenie stu miliardów dolarów na stacje orbitalną, której dokonania naukowe raczej nie usprawiedliwiają wydania takich środków.
Mniej więcej się zgadzam , Ja bym chciał stacje w której testuje się np. różne nowe siniki , napędy itd. i/lub stacje/zbiorniki z paliwem dla misji do księżyca , Marsa i dalej.
Chociaż jeśli chodzi o np. długość przebywania ludzi w kosmosie , wpływ na zdrowie itd. to bez ISS trudno by było
Zamiast postawić na astronautykę bezzałogową, albo, program Manhattan dla fuzji jądrowej, obecnie buduje się kolejną stację. Wokoło księżycową. Jakby NASA, miała dalej wprogramowany przez von Brauna, program budowy kolejnych stacji kosmicznych z których niewiele wynika, za to bardzo obciążają budżety przeznaczone na astronautykę.
Ja się zastanawiam czy w najbliższym czasie da się zbudować działającą elektrownie termojądrową która by wytwarzała więcej energii niż pobiera , jeśli w ogóle :):):)
A za swojego żcia chciałbym zobaczyć ludzi na Marsie , a nawet dalej .
Jeszcze raz
Mniej więcej się zgadzam jeśli chodzi o ISS , Ja bym chciał stacje w której testuje się np. różne nowe siniki , napędy itd. i/lub stacje/zbiorniki z paliwem dla misji do księżyca , Marsa i dalej.
Chociaż jeśli chodzi o np. długość przebywania ludzi w kosmosie , wpływ na zdrowie itd. to bez ISS trudno by było
Ja się zastanawiam czy w najbliższym czasie da się zbudować działającą elektrownie termojądrową która by wytwarzała więcej energii niż pobiera , jeśli w ogóle :):):)
A za swojego żcia chciałbym zobaczyć ludzi na Marsie , a nawet dalej .
[/quote]
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 11, 2022, 21:08
P.S. A może pokażą obraz jakiejś planety stąd prezydent ?
Za dwie godziny się przekonamy.
Wiadomość wysłana przez: olasek w Lipiec 11, 2022, 21:10
Wiadomość wysłana przez: 19Grzesiek77 w Lipiec 11, 2022, 21:44
P.S. A może pokażą obraz jakiejś planety stąd prezydent ?
Za dwie godziny się przekonamy.
Tylko żeby jako "rewelacje" nie uznali obrazów galaktyk w dobrej rozdzielczości ........
Wiadomość wysłana przez: pasiuli w Lipiec 11, 2022, 22:26
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 11, 2022, 22:46
Wiadomość wysłana przez: Aga Bej w Lipiec 11, 2022, 22:51
Oczywiscie duzo w tym sensu (Aga Bej) ale nie nalezy zapominac ze byłoby naiwnością przypuszczać że NASA by dostala te same pieniądze gdyby zrezygnowali z misji załogowych. Bo nie dostaliby funduszy na dwa teleskopy Webba, 5 lazikow na Marsie, itp. Nauka polega na tym ze wysylasz cos (jak JWST) analizujesz, zastanawiasz się, wysyłasz coś następnego, itp. Rzucenie kilkakrotnie więcej pieniędzy w jakimś kierunku nie oznacza kilkukrotnie wiekszych rezultatow.
Z jednej strony pewnie masz rację, ale z drugiej strony nie mówię o dublowaniu misji, ale na przykład o trzech misjach klasy flagship na dziesięciolecie, zamiast jednej. Na misji flagship można wypróbować różne rzeczy np napęd jądrowy, albo reaktor. A tak poza tym jestem człowiekiem który by oddal cale Apollo z przyległościami za misję Grand Tour w jej pierwotnym kształcie, której okrawkiem były Voyagery
https://en.wikipedia.org/wiki/Grand_Tour_program
Roboty robią w kosmosie robotę, ale to niestety astronauci są bardziej przydatni politycznie. Dlatego mam nadzieję, że kiedy polityk takiej rangi jak prezydent Stanów Zjednoczonych pokaże jakiś niesamowity obraz zrobiony przez robota, uda się choć trochę zmienić ten, według mnie, niekorzystny dla astronautyki jako takiej, paradygmat.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 11, 2022, 22:53
23:30
Ehm Rano muszę wstać a iść spać wielka szkoda....
Wiadomość wysłana przez: docktor w Lipiec 11, 2022, 23:23
Wiadomość wysłana przez: Aga Bej w Lipiec 11, 2022, 23:34
Loty załogowe są po to, żeby pewnego dna zasiedlić na stałe inne ciała Układu Słonecznego. Ekspansja - to jest cel zupełnie odrębny od celów astronautyki bezzałogowej (choć środki do realizacji częściowo wspólne) i mieszanie tego lub stawianie jednego przed drugim jest moim skromnym zdaniem bez sensu.
Pozwolę się nie zgodzić. Astronautyka, jak każda dziedzina ludzkiej działalności podlega stosunkowi koszt-efekt. Jeśli dzięki wysyłaniu robotów, możemy uzyskać więcej danych naukowych, to powinniśmy się skupić na eksploracji robotycznej. Zresztą przy naszych z różnych przyczyn, bardzo marnym stanie napędów, nie bardzo nawet mamy wybór.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 11, 2022, 23:35
Wiadomość wysłana przez: docktor w Lipiec 11, 2022, 23:37
Gdzie te zdjęcia?
Wiadomość wysłana przez: Martyn w Lipiec 11, 2022, 23:38
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 11, 2022, 23:39
Eko, weź jeszcze raz przeczytaj. Nie możesz się nie zgadzać z czymś, czego ja nie napisałem ;)
Gdzie te zdjęcia?
Ale ja właśnie na te zdjęcia czeeekam ;)
Wiadomość wysłana przez: Aga Bej w Lipiec 11, 2022, 23:42
Wiadomość wysłana przez: pasiuli w Lipiec 11, 2022, 23:50
Loty załogowe są po to, żeby pewnego dna zasiedlić na stałe inne ciała Układu Słonecznego. Ekspansja - to jest cel zupełnie odrębny od celów astronautyki bezzałogowej (choć środki do realizacji częściowo wspólne) i mieszanie tego lub stawianie jednego przed drugim jest moim skromnym zdaniem bez sensu.
Pozwolę się nie zgodzić. Astronautyka, jak każda dziedzina ludzkiej działalności podlega stosunkowi koszt-efekt. Jeśli dzięki wysyłaniu robotów, możemy uzyskać więcej danych naukowych, to powinniśmy się skupić na eksploracji robotycznej. Zresztą przy naszych z różnych przyczyn, bardzo marnym stanie napędów, nie bardzo nawet mamy wybór.
Aż mi się przypomniało opowiadanie Asimowa "Nieumyślne zwycięstwo" I pewnie dokładnie tak będzie.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 11, 2022, 23:53
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 11, 2022, 23:56
Wiadomość wysłana przez: astropl w Lipiec 12, 2022, 00:00
Wiadomość wysłana przez: pasiuli w Lipiec 12, 2022, 00:02
Wiadomość wysłana przez: Finch w Lipiec 12, 2022, 00:14
Wiadomość wysłana przez: Finch w Lipiec 12, 2022, 00:24
https://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/main_image_deep_field_smacs0723-5mb.jpg
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 12, 2022, 00:24
https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Images/2022/07/Webb_s_first_deep_field
https://twitter.com/jeff_foust/status/1546621030223028224
Tutaj zdjęcie w wyższej rozdzielczości
https://twitter.com/marshallperrin/status/1546621891468828675
https://stsci-opo.org/STScI-01G7JJADTH90FR98AKKJFKSS0B.png
NASA Webb Telescope@NASAWebb·
Cytuj
👀 Sneak a peek at the deepest & sharpest infrared image of the early universe ever taken — all in a day’s work for the Webb telescope. (Literally, capturing it took less than a day!) This is Webb’s first image released as we begin to #UnfoldTheUniverse: http://nasa.gov/webbfirstimages/
Kod: [Zaznacz]
https://twitter.com/NASAWebb/status/1546621080298835970https://skyandtelescope.org/astronomy-news/what-will-the-james-webb-space-telescope-reveal/
AA https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3919.msg175476#msg175476
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 12, 2022, 00:29
Wiadomość wysłana przez: olasek w Lipiec 12, 2022, 01:04
Dookoła części centralnej zdjęcia chyba widać soczewkowanie grawitacyjne, tak?Tak, to właśnie skomentował szef NASA
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 12, 2022, 01:14
https://twitter.com/brant_robertson/status/1546626083499388928
https://twitter.com/planet4589/status/1546621073541791745
Wiadomość wysłana przez: pasiuli w Lipiec 12, 2022, 01:24
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 12, 2022, 05:52
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Lipiec 12, 2022, 07:54
Tysiące galaktyk – w tym najsłabsze obiekty, jakie kiedykolwiek zaobserwowano w podczerwieni – pojawiły się na widoku Webba po raz pierwszy. Ten kawałek rozległego wszechświata pokrywa skrawek nieba mniej więcej wielkości ziarenka piasku trzymanego na wyciągnięcie ręki przez kogoś na ziemi.
To głębokie pole, wykonane przez kamerę bliskiej podczerwieni Webba (NIRCam), jest kompozycją wykonaną ze zdjęć zrobionych w różnych długościach fal, naświetlane w sumie 12,5 godziny - osiągając głębokość w podczerwieni poza najgłębszymi polami Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, co zajęło tygodnie.
Zdjęcie pokazuje gromadę galaktyk SMACS 0723, która pojawiła się 4,6 miliarda lat temu. Połączona masa tej gromady galaktyk działa jak soczewka grawitacyjna, powiększając znacznie bardziej odległe galaktyki za nią. NIRCam Webba skupił się na tych odległych galaktykach – mają małe, słabe struktury, których nigdy wcześniej nie widziano, w tym gromady gwiazd.
Naukowcy wkrótce zaczną uczyć się więcej o masach, wieku, historii i kompozycjach galaktyk, ponieważ Webb będzie szukał najwcześniejszych galaktyk we wszechświecie.
Wiadomość wysłana przez: station w Lipiec 12, 2022, 10:02
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 12, 2022, 10:25
https://imgsli.com/MTE2Mjc3?fbclid=IwAR020ONLizwJvJX_dOj0Zou94QrGwPwbQ-5oeM80uNOlRm9PnneZrKpk6pA&fs=e&s=cl
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 12, 2022, 10:31
Obrazu egzoplanety nie pokazali?
Nie. Może dzisiaj pokażą.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 12, 2022, 12:15
Porównanie zdjęcia z Webba i z Hubble'a
https://imgsli.com/MTE2Mjc3?fbclid=IwAR020ONLizwJvJX_dOj0Zou94QrGwPwbQ-5oeM80uNOlRm9PnneZrKpk6pA&fs=e&s=cl
Piękne!
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 12, 2022, 12:25
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 12, 2022, 16:31
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 12, 2022, 17:08
https://kosmonauta.net/2022/07/prezentacja-pierwszych-zdjec-z-jwst/
Niezłe możliwości JWST!
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 12, 2022, 17:50
Daję takie małe podsumowanie co pokazują o tutaj:
https://kosmonauta.net/2022/07/prezentacja-pierwszych-zdjec-z-jwst/
Niezłe możliwości JWST!
Masz dwa razy słowo "został” w jednym zdaniu. Poza tym świetna robota!
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Lipiec 12, 2022, 18:08
:)
Dodaję drugie, w lepszej rozdzielczości.
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 12, 2022, 18:12
Mgławica Carina NGC 3372 w gwiazdozbiorze Kila
:)
Wow! Wygląda obłędnie. Ciekawe kiedy będą publikowane następne zdjęcia. Codziennie?
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Lipiec 12, 2022, 18:18
Wiadomość wysłana przez: Wuzetek w Lipiec 12, 2022, 18:18
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Lipiec 12, 2022, 18:51
Wiadomość wysłana przez: Pavulonix w Lipiec 12, 2022, 19:19
Czy możliwe będzie badanie i poszukiwanie "nierównowagi chemicznej" na egzoplanetach typu ziemskiego, choćby w promieniu 10-20 lat świetlnych (np. Proxima Centauri b), czy jednak muszą być do tego spełnione określone warunki jak w przypadku WASP-96b (duża planeta krążąca bardzo blisko macierzystej gwiazdy)?
Wiadomość wysłana przez: station w Lipiec 13, 2022, 07:32
Wiadomość wysłana przez: Arentiss w Lipiec 13, 2022, 11:57
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 13, 2022, 13:45
Obłędne zdjęcia. Pozostaje poczekać na pierwsze publikacje naukowe i nowe odkrycia.
He he. Ciekawe jak Mars będzie wyglądał na tych fotkach? I Jowisz, Saturn, Neptun, Uran, Pluton i reszta słonecznego ustrojstwa 8)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 13, 2022, 14:38
https://twitter.com/airandspace/status/1546877517059035137
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 13, 2022, 15:00
https://www.abc.net.au/news/2022-07-13/nasa-webb-hubble-telescope-universe-image-comparison/101233396
Wiadomość wysłana przez: pasiuli w Lipiec 13, 2022, 18:58
Apertura Hubbla to ok 2.4 m2, JWST to 25 m2 o ile dobrze czytam. Patrząc na te zdjęcia to aż takiej potężnej różnicy nie widzę.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 13, 2022, 19:09
Gdzie tylko by nie spojrzał to porównanie do Hubbla :).
Apertura Hubbla to ok 2.4 m2, JWST to 25 m2 o ile dobrze czytam. Patrząc na te zdjęcia to aż takiej potężnej różnicy nie widzę.
Warto by jeszcze porównać do ziemskich teleskopów tych z zwierciadłem o średnicy podobnej do JWST i tych największych :)
Wiadomość wysłana przez: juram w Lipiec 13, 2022, 19:17
Wiadomość wysłana przez: pasiuli w Lipiec 13, 2022, 21:00
https://twitter.com/i/status/1546908828461154304
Wiadomość wysłana przez: Pavulonix w Lipiec 13, 2022, 23:13
Apertura to średnica, więc lustro HST o średnicy 2.4 m ma powierzchnię ~ ok. 4,5 m2. Lustro JWST o średnicy ok. 8 m ma powierzchnię ok. 50 m2, zatem jego powierzchnia zbierająca jest 11 razy większa. Różnice są widoczne przy przy porównaniu obrazów w pełnej rozdzielczości.Za Wikipedią:
"Główne zwierciadło jest zbudowane z 18 sześciokątnych elementów ułożonych w formie plastra miodu. Pojedynczy element mierzy 1,32 m od krawędzi do krawędzi. Razem formują sześciokąt o rozpiętości 6,5 m i powierzchni zbierającej światło równej 25 m² (co odpowiada powierzchni kolistego zwierciadła o ok. sześciometrowej średnicy)".
Wiadomość wysłana przez: TomIR w Lipiec 14, 2022, 00:16
Wiadomość wysłana przez: pasiuli w Lipiec 14, 2022, 01:37
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 14, 2022, 11:34
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Lipiec 14, 2022, 11:36
Chodzą plotki, że dziś pokażą Jowisza z JWST.
https://www.inverse.com/science/webb-space-telescope-solar-system?fbclid=IwAR3hEquVC9ZjGhdBjuiXNy4TjLg4gGtgrZfanAKF26fDgWbO2zDI_YA8w3Y
Wiadomość wysłana przez: olasek w Lipiec 14, 2022, 17:32
od zdolności rozdzielczej, która wynika ze średnicy, a nie powierzchni lustra?tak, od srednicy.
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Lipiec 14, 2022, 23:28
Chodzą plotki, że dziś pokażą Jowisza z JWST.
I pokazali. NASA udostępniła zdjęcia Jowisza.
https://twitter.com/NASAWebb/status/1547686542189047808
Wiadomość wysłana przez: station w Lipiec 15, 2022, 07:40
Przy okazji, czy JWST ma taką możliwość aby wykonać zdjęcie atmosfery egzoplanety, mowa o tzw. "gorących Jowiszach" ?
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 16, 2022, 10:38
Przy okazji, czy JWST ma taką możliwość aby wykonać zdjęcie atmosfery egzoplanety, mowa o tzw. "gorących Jowiszach" ?
Spektrum już pokazano - to chyba najważniejsze z takiego "zdjęcia".
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Lipiec 16, 2022, 11:49
Wiadomość wysłana przez: gszczepa w Lipiec 16, 2022, 15:54
Wiadomość wysłana przez: docktor w Lipiec 17, 2022, 11:31
"Już niedługo" brzmi zabawnie w kontekście eksploracji bezzałogowej. Czas lotu do Saturna - 4 lata.
Gdyby nie polityka, strachy na lachy itp. to przynajmniej automaty wykorzystywałyby napęd jądrowy i czas lotu skróciłby się kilkukrotnie.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 17, 2022, 12:56
"Już niedługo" brzmi zabawnie w kontekście eksploracji bezzałogowej. Czas lotu do Saturna - 4 lata.
Gdyby nie polityka, strachy na lachy itp. to przynajmniej automaty wykorzystywałyby napęd jądrowy i czas lotu skróciłby się kilkukrotnie.
No nie wiem, gdyby jonowce szybciej leciały to trudniej byłoby im przyhamować i wejść na orbity wokół planet gigantów, no chyba, że połowę drogi by hamowały albo stosowały aerobraking, którego poza Marsem i Wenus nie testowano.
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 17, 2022, 16:01
Wiadomość wysłana przez: docktor w Lipiec 17, 2022, 20:30
Wiadomość wysłana przez: 19Grzesiek77 w Lipiec 18, 2022, 11:51
"Już niedługo" brzmi zabawnie w kontekście eksploracji bezzałogowej. Czas lotu do Saturna - 4 lata.
Gdyby nie polityka, strachy na lachy itp. to przynajmniej automaty wykorzystywałyby napęd jądrowy i czas lotu skróciłby się kilkukrotnie.
Jestem za wykorzystywaniem wszelkiego rodzaju napędów nuklearnych tylko czy......rozwiązano już problem odprowadzania ciepła ? w miarę niedrogi sposób i żeby to było nieduże , niedrogie ?
Wiadomość wysłana przez: Aga Bej w Lipiec 18, 2022, 12:39
http://www.projectrho.com/public_html/rocket/enginelist2.php
Ostrzeżenie sama lektura tej podstrony to jeden bity dzień. Jeśli Cię wciągnie i zechcesz przeczytać resztę, to lepiej weź urlop ;D
Wiadomość wysłana przez: kretus15 w Lipiec 27, 2022, 19:22
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Sierpień 03, 2022, 20:31
https://twitter.com/NASAWebb/status/1554544600748118016
Zdjęcie w pełnej rozdzielczości można pobrać tu (https://stsci-opo.org/STScI-01G9G4J23CDPVNGCYDJRZTTJQN.png) 30MB, a drugie zdjecie tu (https://stsci-opo.org/STScI-01G9DMR450Y79RG6T036FKDK9B.png)
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Sierpień 22, 2022, 18:50
https://twitter.com/NASAWebb/status/1561688252272222216
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Sierpień 30, 2022, 22:52
https://twitter.com/NASAWebb/status/1564614169755881480
Wiadomość wysłana przez: gelo w Wrzesień 02, 2022, 09:05
Obserwacje wykonano przy użyciu czterech filtrów. Artefakty na dwóch lewych fotkach wynikają ze specyfiki NIRCam.
(https://webb.nasa.gov/content/webbLaunch/assets/images/images2022/exoplanetSTSCI-J-p2022-HIP65426b-f-2kpx.jpg)
https://blogs.nasa.gov/webb/2022/09/01/nasas-webb-takes-its-first-ever-direct-image-of-distant-world/
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Wrzesień 06, 2022, 20:16
https://twitter.com/NASA/status/1567163189082693632
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 21, 2022, 11:58
NASA announced Monday that the James Webb Space Telescope captured the blinding infrared light from Mars earlier this month.
"Webb can capture images and spectra with the spectral resolution needed to study short-term phenomena like dust storms, weather patterns, seasonal changes, and, in a single observation, processes that occur at different times (daytime, sunset, and nighttime) of a Martian day," the agency said in a blog post.
Some of the images show the rings of the Huygens Crater, the dark volcanic rock of Syrtis Major and brightening in the Hellas Basin.
"The Hellas Basin is a lower altitude, and thus experiences higher air pressure. That higher pressure leads to a suppression of the thermal emission at this particular wavelength range [4.1-4.4 microns] due to an effect called pressure broadening," Geronimo Villanueva, the principal investigator of NASA's Goddard Space Flight Center, said. "It will be very interesting to tease apart these competing effects in these data."
(https://www.spxdaily.com/images-hg/webb-telescope-mars-images-first-hg.jpg)
https://www.spacedaily.com/reports/James_Webb_Space_Telescope_sends_back_pictures_of_Mars_999.html?_ga=2.110399175.394961535.1663753599-1607922811.1637238237
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Wrzesień 21, 2022, 16:50
https://twitter.com/NASAWebb/status/1572558249307639809
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 21, 2022, 17:25
Kosmiczny teleskop wykonał zdjęcie Neptuna.
https://twitter.com/NASAWebb/status/1572558249307639809
Super zdjęcie. Teraz tylko Plutona czekać 8) :D
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Wrzesień 21, 2022, 20:50
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Wrzesień 21, 2022, 21:00
Głupie pytanie ale czemu Neptun nie wygląda jak Neptun??? Skąd ten blask i gdzie niebieska barwa??
Bo to zdjęcie zrobione w podczerwieni. Więcej o kolorach na zdjęciu w poniższym opisie:
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2022/new-webb-image-captures-clearest-view-of-neptune-s-rings-in-decades
Wiadomość wysłana przez: station w Wrzesień 22, 2022, 12:56
Wiadomość wysłana przez: juram w Wrzesień 22, 2022, 20:44
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Wrzesień 22, 2022, 21:05
Super zdjęcie. Teraz tylko Plutona czekać 8) :D
Wkrótce dostaniemy zdjęcia Plutona i Charona, teleskop prowadził obserwacje na tych obiektach.
https://twitter.com/JWSTObservation/status/1572960729342287872
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 22, 2022, 23:00
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Wrzesień 22, 2022, 23:28
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Wrzesień 22, 2022, 23:38
Można prosić o źródło informacji o awarii instrumentu Webba?
Na blogu (https://blogs.nasa.gov/webb/2022/09/20/mid-infrared-instrument-operations-update/) NASA napisała o awarii 20 września.
Wiadomość wysłana przez: juram w Październik 19, 2022, 19:39
(https://naforum.zapodaj.net/images/cbe8d33ed7ef.jpg)
https://www.youtube.com/watch?v=XX8iCGZ66iQ (https://www.youtube.com/watch?v=XX8iCGZ66iQ)
Wiadomość wysłana przez: Sokole Oko w Październik 22, 2022, 14:43
https://www.youtube.com/watch?v=CP9oA76Lb00
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Październik 23, 2022, 17:01
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Październik 28, 2022, 19:22
https://twitter.com/NASAWebb/status/1585996531705978881
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Listopad 09, 2022, 09:20
Na ilustracji: obraz centralnej części Mgławicy Oriona uzyskany w dniu 11 września 2022 r. za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (instrument NIRCam). Na ten połączony obraz składają się zdjęcia w następujących filtrach (w nawiasach podano kolor mapowania filtra/ów): F140M i F210M (niebieski); F277W, F300M, F323N, F335M i F332W (zielony), F405N (pomarańczowy), F444W, F480M i F470N (czerwony).
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2022-11/ORION_1024x973.png?itok=xzLh-TuI)
Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba wykonał pierwsze zdjęcia okolicy centrum Mgławicy Oriona (M42 / NGC 1976), pokazując rodzące się gwiazdy i włókna, którymi się "karmią". Jest to coś przepięknie złożonego, a zarazem prostego – przestrzeń kosmiczna rozgrzewana przez światło gwiazd. Wyróżnia się tutaj gazowo-pyłowa struktura silnie oświetlona przez promieniowanie młodych gwiazd, czyli Poprzeczka Oriona (ang. Orion Bar).
Mimo, że Mgławica Oriona znajduje się w odległości około 1350 l.św., to jest widoczna gołym okiem jako mgiełka będąca częścią „miecza Oriona” zwisającego z Pasa Oriona. Jest to obiekt, którym interesuje się zarówno wielu miłośników astronomii i astrofotografii jak i profesjonalni astronomowie, fotografując za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, czy Kosmicznego Teleskopu Spitzera. Jednak to kamera NIRCam na pokładzie Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba dostarczyła aktualnie najbardziej wyraźny i o dużej gradacji tonalnej widok formujących się gwiazd, które są zanurzone w obłokach pyłu.
Ten obraz składa się z serii zdjęć wykonanych w różnych filtrach za pomocą kamery NIRCam na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba, aby wyseparować długość fali promieniowania elektromagnetycznego, które odbija się od zjonizowanego gazu, węglowodorów, molekuł gazowych, pyłu i rozpraszanego światła gwiazd.
Mniej więcej wzdłuż przekątnej zdjęcia widać krawędź, składającą się z gęstego gazu i pyłu zwaną Poprzeczka Oriona (ang. Orion Bar – nie mylić z asteryzmem zwanym Pas Oriona / Orion’s Belt), która jest rozświetlana przez młode i gorące gwiazdy masywne z pobliskiej Gromady Trapez znajdującej się tuż za górnym prawym narożnikiem zdjęcia.
Astronomowie nazywają takie miejsca w Kosmosie obszarami foto-dysocjacyjnymi PDR, gdzie PDR jest skrótem oznaczającym Photo-Dissociation Region. Te obszary są niszczone przez silne przez promieniowanie ultrafioletowe młodych gwiazd masywnych, czyli po prostu przez rozgrzewanie światłem gwiazd. Obszary PDR są szczególnie interesujące, ponieważ są najlepszym miejscem do znalezienia wskazówek na temat przebiegu procesu powstawania gwiazd i planet.
Na zdjęciu wykonanym przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba wskazano cztery niezwykłe widoki:
• panel góra-prawo → młoda gwiazda HST-10 nadal akreuje materię z dysku pyłowo-gazowego (tutaj mogą powstawać planety), silne promieniowanie gwiazd z pobliskiej Gromady Trapez powoduje parowanie kokonu i dysku otaczającego tą gwiazdę, dla porównania zaznaczono tutaj orbitę Neptuna;
• panel dół-prawo → wijące się włókna oświetlonej materii składającej się głównie z molekuł węglowodorowych i cząsteczkowego wodoru;
• panel w centrum → wielokrotny układ gwiazdowy θ2Orionis A (obiekt możliwy do zaobserwowania gołym okiem) oświetla obłoki pyłu znajdujące się w tle;
• panel na lewo od centrum → młoda gwiazda nadal jest zanurzona wewnątrz globuli, w której powstaje (gdy gęsty obłok gazowo-pyłowy staje się niestabilny grawitacyjnie, to zaczyna zapadać się, tworząc zarodek gwiazdy, który stopniowo powiększa się aż włączają się reakcje syntezy termojądrowej w jej jądrze i gwiazda zaczyna świecić).
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Orion_Webb_details.png)
Zdjęcie okolicy centrum Mgławicy Oriona wykonane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba z zaznaczonym położeniem następujących, ciekawych obiektów:
panel góra-prawo - młoda gwiazda HST-10 nadal akreująca materię z dysku pyłowo-gazowego;
panel dół-prawo - wijące się włókna oświetlonej materii, składającej się głównie z molekuł węglowodorowych i cząsteczkowego wodoru;
panel w centrum – młody wielokrotny układ gwiazdowy θ2Orionis A oświetla obłoki pyłu znajdujące się w tle;
panel na lewo od centrum - młoda gwiazda nadal jest zanurzona wewnątrz globuli, w której powstaje.
Źródło: NASA / ESA / CSA; Data reduction and analysis: PDRs4All ERS Team; Graphical processing: S. Fuenmayor & O. Berné
Omawiane zdjęcia i dane są dostępne za darmo poprzez portal PDRs4ALL ERS: „PDR dla wszystkich” - tutaj ERS (Early Release Science) oznacza wczesne programy naukowe. W 2017 roku przyjęto 6 kategorii naukowych takich programów, na których astronomowie mają się uczyć w pełni wykorzystać możliwości Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba.
Kilka dni wcześniej ukazała się publikacja, w której można porównać fragment zdjęcia Poprzeczki Oriona w wersji uzyskanej przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a i 10-m, hawajski teleskop Keck’a. Na poniższym zdjęciu uzyskanym przez Hubble’a (panel po lewej) zaznaczono schematycznie przekrój przez strukturę molekularną obszaru foto-dysocjacyjnego PDS. Natomiast na zdjęciu uzyskanym przez kamerę NIRC2 (teleskop Keck’a) widać dysk protoplanetarnym wokół młodej gwiazdy aktualnie „poddawany obróbce” (… niszczeniu) przez promieniowanie jonizujące pochodzące od zewnętrznych gwiazd. Astronomowie oznaczyli ten obiekt jako „proplyd” 203-506 (proplyd - skrót z j.ang. „ionized protoplanetary disk”/ polskim odpowiednikiem tego może być np. pro-pla-d ?). W Mgławicy Oriona jest znanych około 180 takich „pro-pla-dów”.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/astronomers-capture-mo-2.jpg)
Obraz fragmentu Poprzeczki Oriona (ang. Orion Bar) w M42 w wersji uzyskanej przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a (po lewej) i 10-m teleskop Keck’a (po prawej). Obraz w podczerwieni sfotografowany kamerą NIRC2 przy teleskopie Keck’a stanowi tylko fragment 40”x40” (żółty prostokąt) obrazu z HST i widać tutaj „proplyd” 203-506 (proplyd - skrót z j.ang. „ionized protoplanetary disk” – dysk protoplanetarny wokół młodej gwiazdy, który jest oświetlony przez jonizujące promieniowanie pochodzące od innych gwiazd). Źródło: HST→ NASA/STScI/Rice Univ./C.O’Dell et al.; Teleskop Keck’a → Habart et al./W. M. Keck Observatory
Jako bonus astronomowie z zespołu PDRs4All ERS opublikowali przepiękne zdjęcie północnego obszaru Mgławicy Oriona, na którym również widać fantastyczne włókna.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Orion_bonus.png)
Obraz centralnej północnej części Mgławicy Oriona uzyskany za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (instrument NIRCam). Czy tutaj widać żabę? Źródło: NASA / ESA / CSA / PDRs4All ERS Team; image processing: Olivier Berné
Dodatkowo poniżej zamieszczono porównanie zdjęć tego samego obszaru Poprzeczki Oriona, uzyskane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba vs Kosmiczny Teleskop Hubble'a vs Kosmiczny Teleskop Spitzera.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Orion_Webb_Hubble.png)
Hubble vs Webb - porównanie zdjęć okolicy centrum Mgławicy Oriona. Zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a (po lewej) jest zdominowane przez promieniowanie pochodzące od gorącego, zjonizowanego gazu, rozświetlającego stronę Poprzeczki Oriona zwróconą ku Gromadzie Trapez, która znajduje się poza górnym-prawym narożnikiem obrazu. Zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (po prawej) uwydatnia chłodniejsze obłoki molekularne znajdujące się nieco dalej od Gromady Trapez. Źródło: zdjęcie z teleskopu Webba → NASA / ESA / CSA; data reduction and analysis: PDRs4All ERS Team; graphical processing: O. Berné; zdjęcie z teleskopu Hubble’a → NASA / STScI / Rice Univ. / C.O’Dell et al.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Orion_Webb_Spitzer.png)
Porównanie zdjęć okolicy centrum Mgławicy Oriona wykonanych przez Kosmiczny Teleskop Spitzera (po lewej) i Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (po prawej) w podobnym zakresie widma. Tutaj uwydatnione są różnice w rozdzielczości kątowej i gradacji tonalnej obrazu. Źródło: zdjęcie z teleskopu Webba → NASA / ESA / CSA; data reduction and analysis: PDRs4All ERS Team; graphical processing: O. Berné; zdjęcie z teleskopu Spitzera → NASA / JPL-Caltech / T. Megeath (Univ. of Toledo, Ohio)
https://pdrs4all.org/pdrs4all-first-images-release/ (https://pdrs4all.org/pdrs4all-first-images-release/)
https://phys.org/news/2022-09-webb-telescope-captures-breathtaking-images.html (https://phys.org/news/2022-09-webb-telescope-captures-breathtaking-images.html)
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/kosmiczny-teleskop-jamesa-webba-sfotografowal-poprzeczke-oriona-w-m42 (https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/kosmiczny-teleskop-jamesa-webba-sfotografowal-poprzeczke-oriona-w-m42)
https://news.westernu.ca/2022/09/jwst-pdrs4all-orion-nebula/ (https://news.westernu.ca/2022/09/jwst-pdrs4all-orion-nebula/)
Wiadomość wysłana przez: Arentiss w Listopad 09, 2022, 09:30
Porównanie zdjęć z JWST przypomina mi przesiadkę ze starego telewizora CRT na nowy LCD Full HD
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 09, 2022, 12:23
Pamiętam jak się jarałem fotkami z Hubblea wydrukowanymi w Wiedzy i Życiu około 1993 roku. Do tej pory hablowskie fotki pasa Oriona są niesamowite i klimatyczne. Te melancholijne spokojne kolory 8)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 26, 2022, 17:40
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Listopad 26, 2022, 18:32
Z powazaniem
Adam Przybyla
Zrodla:
https://www.vice.com/en/article/akeemk/chorizo-james-webb-space-telescope
https://twitter.com/twisteddoodles/status/1551857029828022273
https://twitter.com/AntonioParis/status/1547637515162529792
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 28, 2022, 11:25
https://www.universetoday.com/158722/with-jwst-fully-operational-again-we-get-images-like-this-saturns-moon-titan/amp/
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 01, 2022, 20:21
Scientists have waited for years to use Webb’s infrared vision to study Titan’s atmosphere. Now they finally did it!
These are images of Saturn’s moon Titan, captured by Webb's NIRCam instrument. The view on the left uses a filter sensitive to Titan’s lower atmosphere. The bright spots are prominent clouds in the northern hemisphere. The view on the right is a colour composite image. Several prominent surface features are labelled in the second image: Kraken Mare is thought to be a methane sea; Belet is composed of dark-coloured sand dunes; Adiri is a bright albedo feature.
Titan is the only moon in the Solar System with a dense atmosphere, and it is also the only planetary body other than Earth that currently has rivers, lakes, and seas. Unlike Earth, however, the liquid on Titan’s surface is composed of hydrocarbons including methane and ethane, not water.
Further Titan data are expected from NIRCam and NIRSpec as well as the first data from Webb’s MIRI Instrument in May or June of 2023 so stay tuned!
(https://scontent-frt3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.30808-6/317675229_196897776197371_5924079253927800565_n.jpg?stp=dst-jpg_s960x960&_nc_cat=1&ccb=1-7&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=NugICwxKfhQAX8oMffD&_nc_ht=scontent-frt3-2.xx&oh=00_AfAXNL83IbzMUynoJe5jnMGsQlxdWy-0iIde6jYBLxPymA&oe=638E428D)
https://www.facebook.com/ESAWebb
Wiadomość wysłana przez: byko w Grudzień 02, 2022, 23:13
I jeszcze lepsze zdjęcie Tytana 8)
Scientists have waited for years to use Webb’s infrared vision to study Titan’s atmosphere. Now they finally did it!
These are images of Saturn’s moon Titan, captured by Webb's NIRCam instrument. The view on the left uses a filter sensitive to Titan’s lower atmosphere. The bright spots are prominent clouds in the northern hemisphere. The view on the right is a colour composite image. Several prominent surface features are labelled in the second image: Kraken Mare is thought to be a methane sea; Belet is composed of dark-coloured sand dunes; Adiri is a bright albedo feature.
Titan is the only moon in the Solar System with a dense atmosphere, and it is also the only planetary body other than Earth that currently has rivers, lakes, and seas. Unlike Earth, however, the liquid on Titan’s surface is composed of hydrocarbons including methane and ethane, not water.
Further Titan data are expected from NIRCam and NIRSpec as well as the first data from Webb’s MIRI Instrument in May or June of 2023 so stay tuned!
(https://scontent-frt3-2.xx.fbcdn.net/v/t39.30808-6/317675229_196897776197371_5924079253927800565_n.jpg?stp=dst-jpg_s960x960&_nc_cat=1&ccb=1-7&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=NugICwxKfhQAX8oMffD&_nc_ht=scontent-frt3-2.xx&oh=00_AfAXNL83IbzMUynoJe5jnMGsQlxdWy-0iIde6jYBLxPymA&oe=638E428D)
https://www.facebook.com/ESAWebb
Fantastyczne ale wiele wyjaśnia, to "słabe zdjęcie" wydaje się montażem obu obrazów zaprezentowanych przez Ekoplanetę, może więc jednak nie jest takie "słabe" oby więcej takich:)
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Grudzień 09, 2022, 23:16
https://twitter.com/ESA_Webb/status/1601230668230524928
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Grudzień 14, 2022, 01:22
Na ilustracji widać obraz Mgławicy Tarantula w bliskiej podczerwieni uzyskany za pomocą kamery NIRCam i Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Przekątna zdjęcia odpowiada na niebie 7,24’ (~360 l.św. z odległości 170 tysięcy l.św.). Jest to obszar powstawania młodych gwiazd, z których dziesiątki tysięcy jeszcze nie odkryto, bo były schowane w obłokach pyłu międzygwiazdowego. Najbardziej aktywny obszar to gromada młodych gwiazd masywnych, które skrzą się na niebiesko w centrum zdjęcia. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, Webb ERO Production Team
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2022-12/Tarantula_Nebula_NIRCam.jpg?itok=19XbMfsP)
Dawno, dawno temu w czasie i przestrzeni rozwinęła się historia kosmicznego stworzenia - tysiące młodych gwiazd, których jeszcze nikt nie widział w gwiezdnym żłobku zwanym 30 Doradus, zostało zaobserwowane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Nazwana Mgławicą Tarantula – ze względu na wygląd jej włókien pyłowych na zdjęciach w teleskopach przed erą Webba – była ulubionym miejscem astronomów do badań nad powstawaniem gwiazd. Zdjęcie z Teleskopu Webba ujawniło również odległe galaktyki w tle oraz szczegółową strukturę i skład gazu i pyłu w tej mgławicy.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/eso_eso2209a_1024.jpg)
Zdjęcie gwiezdnego żłobka zwanego Mgławicą Tarantula wykonanego przez teleskopy przed epoką Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba: VLT (Very Large Telescope), VISTA (Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy) i ALMA (the Atacama Large Millimeter / submillimeter Array). Jest to mozaika zdjęć w bliskiej podczerwieni λ ~ 1,0 – 2,2 µm (teleskopy VLT + VISTA) prezentujących jasne gwiazdy i światło obłoków gorącego gazu o różowym zabarwieniu. Jasne czerwono-żółte pasma w zakresie mikrofalowym (λ ~ 1,3 -1,4 mm → teleskop ALMA) odpowiadają obszarom gęstego i zimnego gazu, które mogą się zapaść i stworzyć nowe gwiazdy. Ta unikalna, przypominająca sieć struktura obłoków gazowych sprawiła, że astronomowie przezwali ten obiekt Mgławicą Tarantula. Źródło: ESO, ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/Wong et al., ESO/M.-R. Cioni/VISTA Magellanic Cloud survey. Acknowledgment: Cambridge Astronomical Survey Unit
Znajdująca się w odległości zaledwie 161 tysięcy l.św. od nas w Wielkim Obłoku Magellana, Mgławica Tarantula jest największym i najjaśniejszym znanym obszarem gwiazdotwórczym w Lokalnej Grupie Galaktyk, w której skład wchodzi również nasza Droga Mleczna. Ta mgławica liczy ~650 l.św. średnicy i jest najbardziej aktywnym obszarem gwiazdotwórczym w naszej grupie galaktyk, zawierającym niezliczone obłoki pyłowo-gazowe oraz dwie jasne gromady gwiazdowe. Tysiące masywnych gwiazd w centrum mgławicy 30 Doradus wydmuchuje materię i generuje silne promieniowanie, wraz z potężnymi wiatrami gwiazdowymi. W Tarantuli odkryto materię gazową nagrzaną do milionów stopni przez te wiatry gwiazdowe, jak również przez wybuchy supernowych.
Astronomowie obserwowali Mgławicę Tarantula za pomocą trzech instrumentów współpracujących z Teleskopem Webba (NIRCam + NIRSpec + MIRI). W kamerze NIRCam ten obszar wygląda jak gniazdo tarantuli, które jest wyściełane pajęczą siecią. Pusty obszar w centrum mgławicy został utworzony przez silne promieniowanie elektromagnetyczne emitowane przez gromadę młodych gwiazd masywnych, które skrzą się na niebiesko w centrum tego zdjęcia. Tylko najbardziej gęste obszary, które otaczają mgławicę, opierają się tej erozji wywołanej przez potężne wiatry pochodzące od gwiazd masywnych. Widzimy je jako filary, które wskazują w stronę gromady gwiazdowej. Te filary zawierają protogwiazdy, które ostatecznie wyłonią się ze swoich pyłowych kokonów i rozpoczną dezintegrację mgławicy.
Za pomocą spektrografu NIRSpec astronomowie zaobserwowali w bliskiej podczerwieni bardzo młodą gwiazdę w opisanym powyżej stadium ewolucji. Do tej pory uważano, że ta gwiazda może być nieco starsza i już rozpoczęła proces oczyszczania się z bąbla wokół siebie Jednak obserwacje NIRSpec wykazały, że protogwiazda właśnie jest na początku procesu wydostawania się ze swojego filaru i nadal jest zanurzona w izolującym od otoczenia obłok pyłowym. Bez tych widm w wysokiej rozdzielczości uzyskanych przez Teleskop Webba, to epizodyczne zdarzenie w procesie powstawania młodych gwiazd mogłoby pozostać niezauważone.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Tarantula_Nebula_NIRCam_z_legenda.png)
Mozaika zdjęć Mgławicy Tarantula w bliskiej podczerwieni, które zarejestrowała kamera NIRCam współpracująca z Kosmicznym Teleskopem Jamesa Webba. Tutaj kolory zostały zmapowane następująco: niebieski – filtr F090W, zielony – F200W, pomarańczowy – F335W, czerwony – F444W, a dole po prawej stronie pokazano odcinek odpowiadający 50 l.św. Z niespotykaną do tej pory rozdzielczością widać obszar powstawania młodych gwiazd, z których dziesiątki tysięcy jeszcze nie odkryto, bo były schowane w obłokach pyłu międzygwiazdowego. Najbardziej aktywny obszar to gromada młodych gwiazd masywnych, które skrzą się na niebiesko w centrum zdjęcia. Dalej od centralnego obszaru Mgławicy Tarantula gaz przyjmuje kolor rdzawy, który tutaj oznacza, że mgławica jest bogata w związki węglowodorowe. Ten gęsty gaz jest materiałem, z którego w przyszłości powstaną gwiazdy. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, Webb ERO Production Team
Ten obszar wygląda zupełnie inaczej na zdjęciu w średniej podczerwieni uzyskanym za pomocą instrumentu MIRI i Teleskopu Webba. Gorące gwiazdy znikły i świeci chłodniejszy gaz i pył. W obłokach z rodzącymi się gwiazdami, świecące kropki wskazują na pozycje protogwiazd zanurzonych w otaczających obłokach, które nadal zbierają masę. Podczas, gdy w krótszych długościach fali „λ” światło jest pochłaniane lub rozpraszane przez ziarna pyłu w mgławicy i dlatego nie zostanie zarejestrowane przez Teleskop Webba. Natomiast światło o większej długości fali, takiej jak np. średni zakres podczerwieni (Teleskop Webba: λ ~ 5-28 μm) przenika przez ten pył i ujawnia obszary Wszechświata, których jeszcze nie widzieliśmy.
Jednym z powodów, dlaczego Mgławica Tarantula szczególnie interesuje astronomów jest podobny skład chemiczny, jak w gigantycznych obszarach gwiazdotwórczych obserwowanych podczas Kosmicznego Południa (ang. Cosmic Noon), gdy Wszechświat liczył zaledwie kilka miliardów lat i proces powstawania gwiazd osiągnął maksimum. Obszary gwiazdotwórcze w naszej Drodze Mlecznej nie produkują gwiazd w tak ekstremalnym tempie jak Mgławica Tarantula i mają inny skład chemiczny. To sprawia, że Tarantula jest najbliższym przykładem (czyli najłatwiejszym do szczegółowych obserwacji) tego, co mogło się dziać z Wszechświatem w jego świetlane „same południe”. Teleskop Webba pozwoli astronomom porównać i znaleźć różnice w obserwacjach powstawania gwiazd w Mgławicy Tarantula i odległych galaktyk z Kosmicznego Południa. Więcej informacji na temat tego niezwykłego czasu w historii Wszechświata można znaleźć w przeglądowym artykule z 2020 roku (arXiv: 2010.10171).
Pomimo tysięcy lat obserwacji nieba przez ludzkość, zjawisko powstawania gwiazd nadal ma wiele tajemnic. Niektóre z nich wynikają z faktu, że do tej pory nie można było uzyskać wyraźnych zdjęć, na których widać co dzieje się w nieprzeźroczystych obłokach z powstającymi gwiazdami. Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba właśnie rozpoczął odkrywanie Wszechświata, którego nigdy jeszcze nie obserwowano i jest to zaledwie początek przepisywania na nowo opowieści o gwiezdnych narodzinach.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Tarantula_Nebula_MIRI_z_legenda_0.png)
Mozaika zdjęć Mgławicy Tarantula w średniej podczerwieni uzyskany za pomocą kamery MIRI i Kosmicznego Teleskopy Jamesa Webba. Tutaj kolory zostały zmapowane następująco: niebieski – filtr F770W i F1000W, zielony – F1280W, czerwony – F1800W, w dolnym prawym rogu pokazano odcinek odpowiadający 25 l.św. W większych długościach fali (tutaj: średnia podczerwień względem bliskiej podczerwieni) światło zarejestrowane przez instrument MIRI skupia uwagę na obszarze otaczającym centralną gromadę gwiazdową i odkrywa zupełnie nową „twarz” Mgławicy Tarantula. W tym zakresie słabnie jasność młodych i gorących gwiazd z gromady i na pierwszym planie ujawnia się gaz oraz pył. Duże ilości węglowodorów świecą na powierzchniach obłoków pyłowych w mapowanych barwach niebieskiej i fioletowej. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, Webb ERO Production Team
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Two_views_of_the_Tarantula_Nebula_NIRCam_vs_MIRI.jpg)
Obrazy fragmentu Mgławicy Tarantula obok siebie w bliskiej / średniej podczerwieni (odpowiednio po lewej/ po prawej) wykonane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Przekątna zdjęcia odpowiada na niebie 2,64’ (~130 l.św. z odległości 170 tysięcy l.św.). Na stronie internetowej ESA można interaktywnie oglądać oba zdjęcia, przesuwając suwak: bliska ↔ średnia podczerwień. Każdy fragment widma promieniowania elektromagnetycznego pokazuje i ukrywa inne cechy, co pozwala astronomom zrozumieć mechanizmy fizyczne odpowiadające za powstawanie gwiazd. Źródło: NASA, ESA, CSA, and STScI
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/instrumentranges.jpg)
Infografika z instrumentami Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba i zakresem obserwacji promieniowania elektromagnetycznego o długości fali λ wyrażonej w mikronach (1μm=0,000001m). Ludzkie oko jest wrażliwe na fotony λ ~0,38-0,78 μm. Teleskop Webba posiada na pokładzie instrument MIRI do obserwacji w średniej (λ 5-28 μm) podczerwieni (ang. mid-infrared) i przeznaczony jest m. in. do obserwacji planet, komet, asteroid, pyłu rozgrzanego światłem gwiazd i dysków protoplanetarnych. Natomiast do obserwacji w bliskiej (λ 0,6-5 μm) podczerwieni (ang. near-infrared) wykorzystuje więcej instrumentów - NIRCam, NIRSpec (np. obserwacje Mgławicy Tarantula) oraz FGS/NIRISS, które pozwalają obserwować gwiazdy i galaktyki w procesie powstawania, populacje gwiazd w najbliższych galaktykach, młode gwiazdy w Drodze Mlecznej i obiekty Pasa Kuipera. Źródło: NASA
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2022/a-cosmic-tarantula-caught-by-nasa-s-webb (https://www.nasa.gov/feature/goddard/2022/a-cosmic-tarantula-caught-by-nasa-s-webb)
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/webb-zlapal-kosmiczna-tarantule (https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/webb-zlapal-kosmiczna-tarantule)
https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Webb/Webb_captures_a_cosmic_tarantula (https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Webb/Webb_captures_a_cosmic_tarantula)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Luty 13, 2023, 21:49
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/weic2304a-1.jpg)
Ok, niewielki okruch to przesada. Nie zmienia to faktu, że odkrycie w Pasie Planetoid znajdującym się między orbitami Marsa i Jowisza obiektu o rozmiarach rzędu 100-200 metrów to ogromne osiągnięcie. Choć astronomowie od dekad obserwują, monitorują i katalogują obiekty poruszające się w tym rejonie, to tego konkretnego obiektu nikt wcześniej nie zarejestrował.
Jak donosi Europejska Agencja Kosmiczna, obiekt został dostrzeżony zupełnie przypadkiem w publicznie dostępnych danych obserwacyjnych zebranych podczas kampanii kalibracyjnej instrumentu MIRI zainstalowanego na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. MIRI służy do obserwowania przestrzeni kosmicznej w zakresie średniej podczerwieni.
Warto tutaj podkreślić, że jak na razie jest to najmniejszy obiekt zarejestrowany za pomocą nowego teleskopu kosmicznego. Teraz kiedy udało się ustalić położenie obiektu i ustalić jego orbitę, możemy być pewni, że astronomowie będą do niego regularnie wracać, aby możliwie najdokładniej go scharakteryzować.
Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba od roku obserwuje przestrzeń kosmiczną z punktu libracyjnego L2 znajdującego się w odległości 1,5 miliona kilometrów od Ziemi na przedłużeniu linii łączącej Słońce z naszą planetą. W punkcie tym równoważą się siły grawitacyjne Słońca i Ziemi, dzięki czemu obiekt znajdujący się w pobliżu tego punktu, taki jak James Webb, może utrzymywać stałe położenie względem Ziemi.
W trakcie obserwacji kalibracyjnych, kiedy to naukowcy po raz pierwszy zwrócili 6,5-metrowe zwierciadło JWST w kierunku ekliptyki i pasa planetoid plan był taki, żeby wykonać obserwacje planetoidy 1998 BC1 odkrytej w 1998 roku. Plan się jednak nie powiódł, bowiem planetoida była zbyt jasna w zwierciadle teleskopu. Mimo to dane wystarczyły do określenia orbity obiektu i określenia jego rozmiaru. To właśnie podczas tych czynności na zdjęciach odkryto jeszcze jeden obiekt, którego tam nie powinno być. Ostatecznie zatem obserwacje okazały się udane.
Tak dla perspektywy: warto sobie uświadomić jak fascynujące są współczesne instrumenty astronomiczne. Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba był w stanie dostrzec obiekt o średnicy 100 metrów z odległości ponad stu milionów kilometrów. Sto metrów, ze 100 milionów kilometrów. To tak samo jakbyśmy byli w stanie dostrzec człowieka (zagubionego astronautę w skafandrze) z odległości 2 milionów kilometrów. To się w głowie nie mieści. Przynajmniej w mojej.
To jednak dopiero początek, prędzej czy później naukowcy zajmujący się małymi planetoidami dostaną swój czas na JWST i będą mogli faktycznie przeczesywać nocne niebo w poszukiwaniu okruchów o średnicach mniejszych niż 1 kilometr. Wkrótce zatem możemy ich poznać znacznie więcej.
Aha, jeszcze jedno: artykuł naukowy opisujący odkrycie planetoidy wśród autorów wymienia astronomów z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jeżeli nie wiecie, to właśnie tu znajdują się najlepsi w Polsce specjaliści od małych ciał Układu Słonecznego.
https://www.pulskosmosu.pl/2023/02/07/james-webb-odkrywa-niewielki-okruch-w-pasie-planetoid/ (https://www.pulskosmosu.pl/2023/02/07/james-webb-odkrywa-niewielki-okruch-w-pasie-planetoid/)
https://www.aanda.org/articles/aa/full_html/2023/02/aa45304-22/aa45304-22.html (https://www.aanda.org/articles/aa/full_html/2023/02/aa45304-22/aa45304-22.html)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Luty 14, 2023, 09:38
Wizja artystyczna planety LHS 475 b na czarnym tle na podstawie naszej wiedzy uzyskanej dzięki teleskopowi Webba. Widać na pierwszym planie dużą, skalistą planetę o wielkości porównywalnej z Ziemią z oświetloną w 2/3 powierzchnią i 1/3 pozostającą w cieniu. Egzoplaneta krąży po orbicie o okresie zaledwie 2 ziemskich dób. Ten układ znajduje się dość blisko od nas, bo w odległości około 41 l.św. w gwiazdozbiorze Oktantu. Latem 2023 roku są planowana dalsze obserwacje LHS 475 b z użyciem teleskopu Webba, które pozwolą definitywnie rozstrzygnąć, czy ta planeta posiada atmosferę. Źródło: NASA, ESA, CSA, L. Hustak (STScI)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-01/LHS475b_wizja_art.png?itok=2IQSYHbr)
Wykorzystując teleskop Webba astronomowie potwierdzili odkrycie gorącej egzoplanety o średnicy niemal identycznej jak ziemska (99,1% ±0,5%), która orbituje bardzo blisko czerwonego karła LHS 475. Pierwsze wyniki wskazują, że ta egzoplaneta nie posiada atmosfery lub jest bardzo rzadka. Dodatkowe obserwacje latem 2023 roku powinny rozstrzygnąć tą kwestię.
Gwiazda LHS 475 (inne oznaczenia: Gliese 4102, L 22-69, LTT 7606, TOI-910) jest karłem typu widmowego M3.5 (promień ~0,28 Rʘ), który znajduje się w odległości 41 l.św. od Ziemi. Jest widoczna na południowym niebie w gwiazdozbiorze Oktantu tylko przez teleskopy (jasność obserwowana w filtrze V=12,69m).
Satelita fotometryczny TESS (skrót z j.ang. „Transiting Exoplanet Survey Satellite”) zarejestrował spadki jasności gwiazdy LHS 475, które nie wskazywały jednoznacznie na istnienie planety. Dlatego obiekt zyskał status „kandydata na planetę”, czyli TOI-910.01 w nomenklaturze TESS.
Istnienie nieznanej planety potwierdziły dopiero obserwacje jej przejścia (tranzytu) na tle tarczy gwiazdy LHS 475 za pomocą spektrografu NIRSpec (skrót z j.ang. „Near-Infrared Spectrograph”), który współpracuje z teleskopem Kosmicznym Teleskopem Jamesa Webba. Mimo, że był blokowany maksymalnie tylko 0,1% promieniowania gwiazdy macierzystej, NIRSpec zarejestrował to jednoznacznie podczas dwóch tranzytów trwających około 40 minut każdy.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/LHS475b_tranzyt_by_Webb.png)
W jaki sposób astronomowie odkrywają odległe planety? Poprzez obserwacje zmian jasności gwiazdy, gdy wokół niej porusza się planeta ruchem orbitalnym. Niniejsza krzywa blasku prezentuje zmiany jasności podczas przejścia planety na tle tarczy gwiazdy LHS 475 w dniu 31 sierpnia 2022 roku. Została uzyskana za pomocą spektrografu NIRSpec współpracującego z teleskopem Webba. LHS 475 b jest planetą skalistą o wielkości zbliżonej do Ziemi, która krąży wokół czerwonego karła znajdującego się w odległości 41 l.św. od nas w gwiazdozbiorze Oktantu. Egzoplaneta porusza się po orbicie o okresie zaledwie 2 ziemskich dób. Potwierdzenie istnienia tej planety było możliwe dzięki danym z teleskopu Webba.
Powyższy wykres (krzywa blasku) przedstawia względne zmiany jasności rzędu 0,1 % dla układu gwiazda – planeta, który obejmuje trzy godziny obserwacji. Jasność układu utrzymuje się na stałym poziomie do momentu rozpoczęcia przejścia, czyli tranzytu planety na tle tarczy gwiazdy. Jasność stopniowo spada, osiąga płaskie minimum i następnie rośnie do momentu, aż planeta przestanie przesłaniać gwiazdę. Źródło: NASA, ESA, CSA, L. Hustak (STScI), K. Stevenson, J. Lustig-Yaeger, E. May (Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory), G. Fu (Johns Hopkins University), and S. Moran (University of Arizona)
Ta planeta otrzymała nazwę LHS 475 b. Okazało się, że jej wielkość jest niemal identyczna jak naszej Ziemi (99,1% ±0,5%) i krąży po orbicie o okresie 2,03 dnia ziemskiego. Przypuszcza się, że jej okres rotacji jest zsynchronizowany pływowo z okresem orbitalnym. Dlatego w stronę gwiazdy może być zwrócona cały czas ta sama część tarczy planety.
Nie ma wątpliwości, że znajduje się tam planeta. Potwierdziły to znakomitej jakości dane z teleskopu Webba – powiedział główny autor publikacji (ukaże się w Nature, dostępna aktualnie w ArXiv: 2301.04191), dr Jacob Lustig-Yaeger (Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory, USA).
Fakt, że jest to również mała, skalista planeta robi wrażenie - dodał współautor publikacji Stevenson.
Te pierwsze wyniki obserwacji planety skalistej o wielkości Ziemi otwierają drzwi dla wielu przyszłych badań atmosfer planet skalistych za pomocą teleskopu Webba - zgodził się Mark Clampin (NASA) – Teleskop Webba zbliża nas do zrozumienia na nowo światów podobnych do naszej Ziemi poza naszym Układem Słonecznym i ta misja właśnie rozpoczyna się.
Ze wszystkich aktualnie funkcjonujących teleskopów, tylko Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba jest zdolny do badania atmosfer egzoplanet o wielkości Ziemi. Zespół astronomów próbował określić, co zawiera atmosfera tej planety poprzez analizę jej widma transmisyjnego. Choć dane wskazują, że jest to planeta o wielkości Ziemi, to astronomowie jeszcze nie wiedzą, czy posiada ona atmosferę.
Te obserwacje są przepiękne – powiedział Erin May (Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory, USA) – Teleskop jest tak czuły, że może łatwo zarejestrować wiele molekuł, ale jeszcze nie możemy wyciągnąć ostatecznych wniosków odnośnie atmosfery tej planety.
Chociaż zespół astronomów badających planetę LHS 475 b nie może określić co jest obecne w jej atmosferze, ale może z pewnością stwierdzić czego nie ma.
Są pewne typy atmosfer, które możemy odrzucić – wyjaśnił Lustig-Yaeger – Nie może to być gruba, atmosfera z metanem jako dominującym składnikiem, podobna do atmosfery Tytana – księżyc Saturna.
Według astronomów analizujących obserwacje LHS 475 jest prawdopodobne, że ta planeta nie posiada atmosfery, ale również inne składy atmosfery nie można zignorować, np. atmosfery z czystego dwutlenku węgla.
Przeczy to naszym intuicjom, ale atmosfera ze 100% dwutlenku węgla jest tak zwarta, że jej detekcja stanowi wielkie wyzwanie – powiedział Lustig-Yaeger. Jeszcze bardziej dokładne obserwacje są konieczne, aby astronomowie mogli odróżnić atmosferę z czystym dwutlenkiem węgla od planety bez atmosfery. Badacze zarezerwowali latem 2023 roku czas obserwacyjny na teleskopie Webba, aby uzyskać więcej widm atmosfery tej planety i sporządzić uśrednione widmo transmisyjne o znacznie lepszej jakości.
Te obserwacje ujawniły również, że planeta jest o kilkaset stopni gorętsza niż Ziemia. Jeżeli więc uda się odkryć taką atmosferę, to - zdaniem badaczy - będzie to planeta przypominająca Wenus, która posiada atmosferę z dwutlenkiem węgla i cały czas jest zakryta grubą warstwą chmur.
Właśnie rozpoczynamy badania małych, skalistych egzoplanet – powiedział Lustig-Yaeger – Dopiero, ledwo co liznęliśmy skrawek wiedzy, jak ich atmosfery mogą wyglądać.
Astronomowie potwierdzili również, że LHS 475 b obiega gwiazdę macierzystą z okresem około dwóch dni. Jest to informacja dostępna bezpośrednio z krzywej blasku, uzyskanej dzięki obserwacjom teleskopem Webba. Naukowcy jeszcze nie odrzucają hipotezy o istnieniu atmosfery na tej egzoplanecie, która znajduje się znacznie bliżej niż jakakolwiek planeta w Układzie Słonecznym, również z tego powodu, że gwiazdą w tym układzie planetarnym jest czerwony karzeł o temperaturze powierzchniowej ponad dwukrotnie mniejszej niż Słońce.
Te wyniki są początkiem szczegółowych badań planet o wielkości zbliżonej do Ziemi, które orbitują wokół gwiazd o mniejszych rozmiarach – wokół czerwonych karłów. Niezależnie od tego jak wspaniały jest Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, jednak posiada on ograniczone możliwości obserwacyjne tranzytów egzoplanet o wielkości porównywalnej z naszą Ziemią. Tzn. może zaobserwować znaczne zmiany jasności około 0,1% podczas takiej tranzytu planety na tle gwiazdy-czerwonego karła, ale zawodzi dla znacznie większych gwiazd takich jak np. nasze Słońce (astronomowie określają ją pojęciem „żółtego karła”), gdy te zmiany jasności są rzędu 0,01% lub mniej.
Jest to znakomity rezultat, ponieważ przed epoką teleskopu Webba astronomowie uzyskiwali tylko widma transmisyjne atmosfer dużych planet-olbrzymów z potężnymi atmosferami, zawierającymi dużej ilości gazów. Niezwykła precyzja Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba pozwoliła zejść z badaniami atmosfer planet o wielkości Jowisza do planet o wielkości Ziemi.
Tak się przypadkowo zdarzyło, że nie jest to ani błąd teleskopu, ani badaczy - pierwsza egzoplaneta odkryta przez teleskop Webba o wielkości porównywalnej z Ziemią, czyli LHS 475 b, najprawdopodobniej nie posiada atmosfery lub ta atmosfera jest bardzo rzadka!
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/LHS475b_widmo_transmisyjne_by_Webb.png)
Widmo transmisyjne atmosfery planety skalistej LHS 475 b w bliskiej podczerwieni (~3-5μm). Dane obserwacyjne są reprezentowane jako białe kropki z szarymi prostokątami błędów na wykresie: procent blokowanego promieniowania podczerwonego vs długość fali w mikronach. Prosta/żółta linia odpowiada modelowi bez pochłaniania światła w atmosferze, zakrzywiona/zielona – modelowi atmosfery tylko z metanem (w tym modelu należy oczekiwać blokowania promieniowania około 3,3 μm), zakrzywiona/fioletowa – modelowi atmosfery tylko z dwutlenkiem węgla (praktycznie nierozróżnialna od modelu atmosfery bez pochłaniania). Źródło: NASA, ESA, CSA, L. Hustak (STScI), K. Stevenson, J. Lustig-Yaeger, E. May (Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory), G. Fu (Johns Hopkins University), and S. Moran (University of Arizona)
https://arxiv.org/abs/2301.04191 (https://arxiv.org/abs/2301.04191)
https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-102 (https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-102)
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/pierwsza-odkryta-przez-teleskop-webba-egzoplaneta-o-ziemskich-rozmiarach-nie-posiada (https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/pierwsza-odkryta-przez-teleskop-webba-egzoplaneta-o-ziemskich-rozmiarach-nie-posiada)
https://esawebb.org/news/weic2302/ (https://esawebb.org/news/weic2302/)
https://bigthink.com/starts-with-a-bang/no-atmosphere-jwst-exoplanet/ (https://bigthink.com/starts-with-a-bang/no-atmosphere-jwst-exoplanet/)
Wiadomość wysłana przez: Arentiss w Luty 14, 2023, 12:02
JWST na pewno jeszcze nas pozytywnie zaskoczy.
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Marzec 11, 2023, 12:48
Na ilustracji: Symulacja tego, jak WASP-121b może wyglądać dla naszych oczu z różnych kątów oświetlenia. Źródło: NASA/JPL-Caltech/Aix-Marseille University (AMU)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-03/PIA22565-scaled.jpg?itok=z_7GCzta)
(https://aasnova.wpenginepowered.com/wp-content/uploads/2023/02/apjlacb049f2_hr-1.jpg)
(https://aasnova.wpenginepowered.com/wp-content/uploads/2023/02/apjlacb049f4_hr.jpg)
Naukowcy użyli JWST do obserwacji WASP-121b, zamkniętego pływowo gorącego jowisza, najlepiej znanego z obecności metali ciężkich w jego atmosferze. Badanie to rzuca światło na warunki panujące po nocnej stronie planety i dostarcza nowych dowodów na istnienie metalicznych chmur.
Godna uwagi egzoplaneta
WASP-121b wydaje się pojawiać w wiadomościach za każdym razem, gdy astronomowie kierują na nią teleskop. Ten gorący jowisz okrąża swoją gwiazdę macierzystą co 30 godzin, jedną stroną na stałe zwrócony w kierunku gwiazdy, co powoduje, że temperatury w ciągu dnia są wystarczająco wysokie, aby odparować złoto. Wcześniejsze obserwacje wykazały istnienie metali takich jak żelazo, nikiel i wanad unoszących się w atmosferze planety.
Jednym ze sposobów, aby dowiedzieć się więcej o atmosferze intrygującej egzoplanety, takiej jak WASP-121b, jest pomiar jej krzywej fazowej, czyli całkowitej ilości światła emitowanego i odbijanego przez planetę i jej gwiazdę macierzystą podczas pełnej orbity. Krzywe fazowe planet mogą nam powiedzieć coś o tym, jak temperatura atmosfery planety zmienia się z dnia na noc. Krzywa fazowa zmierzona wcześniej dla WASP-121b sugerowała, że nocna strona planety może być na tyle chłodna, że mogą tworzyć się chmury – co nowe dane z JWST mogą nam powiedzieć o tym gorącym, metalicznym świecie?
Rok na WASP-121b widziany przez JWST
W październiku 2022 roku zespół badawczy kierowany przez Thomasa Mikala-Evansa (Max Planck Institute for Astronomy) wykorzystał JWST do wpatrywania się w układ gwiazda-planeta przez 1,5 ziemskiego dnia – mniej więcej jeden dzień lub jeden rok na WASP-121b. Zespół użył spektrografu bliskiej podczerwieni JWST (NIRSpec) w specjalnym trybie obserwacyjnym przeznaczonym dla jasnych celów, co pozwoliło im na zbieranie danych przez 99% czasu obserwacji.
Krzywa blasku pokazuje głębokie spadki, gdy planeta przechodzi przed jasną gwiazdą, płytsze spadki, gdy planeta przechodzi za gwiazdą, oraz łagodną krzywą oznaczającą, kiedy zarówno gwiazda, jak i planeta są w pełni widoczne.
Metaliczne chmury nocą, zachwyt astronomów
Mikal-Evans i współautorzy artykułu wymodelowali krzywą blasku, stwierdzając, że najcieplejszy punkt w atmosferze WASP-121b znajduje się kilka stopni na wschód od punktu, w którym jej gwiazda jest najbliżej, zwanego punktem podgwiazdowym. Modele gorących jowiszów, takich jak WASP-121b, przewidują przesunięcia, które wydają się być znacznie większe, bliższe 10o. Zespół zasugerował dwie możliwe przyczyny tej różnicy:
atmosfera jest tak gorąca, że gaz ulega jonizacji, a interakcja między zjonizowanym gazem a polem magnetycznym planety spowalnia przenoszenie ciepła na wschód, lub
najgorętszy punkt znajduje się w rzeczywistości dalej na wschód, ale chmury po nocnej stronie planety wpływają na naszą interpretację krzywej blasku.
Mówiąc o nocnej stronie planety: zespół zmierzył temperaturę po tej stronie WASP-121b na około 1000 K. Chociaż może to brzmieć jak palący upał, w rzeczywistości jest wystarczająco chłodno, aby pewne związki metaliczne, które są powszechne w atmosferach gorących jowiszów, tworzyły kropelki cieczy – innymi słowy, WASP-121b może mieć nocą metaliczne chmury!
Oprócz poznania szczegółów krzywej fazowej WASP-121b, badanie to pokazało możliwości instrumentu NIRSpec JWST. Następnie zespół planuje zbadać krzywą fazową WASP-121b w funkcji długości fali, aby dowiedzieć się więcej o nocnej atmosferze planety.
https://aasnova.org/2023/03/01/hot-days-and-cloudy-nights-on-a-heavy-metal-exoplanet/ (https://aasnova.org/2023/03/01/hot-days-and-cloudy-nights-on-a-heavy-metal-exoplanet/)
https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acb049 (https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acb049)
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Marzec 14, 2023, 21:41
https://twitter.com/nasajpl/status/1635725916717416453
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Marzec 17, 2023, 18:48
Kosmiczny Teleskop Webba, wykorzystując zjawisko makrosoczewkowania grawitacyjnego wokół gromady galaktyk zlokalizowanej w odległości 3.2 miliardy lat świetlnych od Ziemi, uchwycił potrojony obraz pewnej odległej galaktyki.
(https://astronet.pl/wp-content/uploads/2023/03/uN7zFbRoX3ehSMjn6sxmpd-1200-80.jpg)
Zbliżenie na obraz uchwycony przez teleskop Webba, pokazujący, potrojony przez makrosoczewkowanie grawitacyjne, obraz odległej galaktyki.
Obraz galaktyki RX J2129, bo o nim mowa, staje się jeszcze bardziej zaskakujący, kiedy uświadomimy sobie, co go otacza. Ze względu na swoją ogromną masę, galaktyka ta odpowiada za soczewkowanie grawitacyjne innej odleglejszej galaktyki. To właśnie dzięki temu zjawisku obserwujemy aż trzy obrazy tej samej galaktyki, ale ze względu na asymetrię układu soczewkującego, każdy obraz dotyczy innego momentu w czasie. Różnice między nimi sięgają nawet 1000 dni!
Obiekt w tle jest galaktyką, w której niedawno wybuchła supernowa. Jak cały układ, dała się zaobserwować teleskopami o wyjątkowo wysokiej światłosile w konstelacji wodnika. Po raz pierwszy odkryta została przez teleskop Hubble’a w 2022 roku i sklasyfikowano ją jako typ Ia, czyli supernową będącą świecę standardową — obiekt, służący astronomom jako narzędzie do określania dystansu, ze względu na typową dla swojej odległości jasność.
Najstarszy uzyskany przez soczewkowanie obraz pokazuje galaktykę, kiedy supernowa była jeszcze widoczna. Następne obrazy, 320 i 1000 dni później (światło pokonało tam krótsze drogi), pokazują już widok galaktyki bez supernowej.
Jak widać, kosmiczne teleskopy i efekt makrosoczewkowania grawitacyjnego są nadzieją dla astronomów, jeśli chodzi o odkrywanie najodleglejszych obiektów. Bardziej romantycznie patrząc, niesamowitym zdaje się, że możemy oglądać obrazy jednego obiektu z trzech różnych czasów i na podstawie rozpoznawać jego ewolucję. Trzy różne momenty, pozornie tak nieodległe, a jednak jak znacząco się różnią!
https://www.space.com/james-webb-space-telescope-triple-galaxy-photos (https://www.space.com/james-webb-space-telescope-triple-galaxy-photos)
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Kwiecień 06, 2023, 22:08
https://twitter.com/NASAHubble/status/1644037272432525312
Wiadomość wysłana przez: Logos w Kwiecień 07, 2023, 16:46
Czy wiadomo kiedy Webb będzie obserwował Trappist-1?
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Kwiecień 07, 2023, 18:56
Ale dawno się nie logowałem :o
Czy wiadomo kiedy Webb będzie obserwował Trappist-1?
Cytuj
NASA/ESA/CSA James Webb Space Telescope zmierzył temperaturę skalistej egzoplanety TRAPPIST-1b.
🌡️Temperatura planety w ciągu dnia wynosi około 230°C, co sugeruje, że nie ma na niej znaczącej atmosfery, która jest wymagana do podtrzymywania życia.
https://twitter.com/esa/status/1640368874477453314
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Kwiecień 07, 2023, 20:47
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Kwiecień 10, 2023, 20:05
Międzynarodowy zespół naukowców użył danych zebranych przez JWST do zmierzenia temperatury na skalistej egzoplanecie TRAPPIST-1b. Do tego celu posłużyła mu energia cieplna planety, zaobserwowana w podczerwieni przez instrument MIRI. Według pomiarów dzienna strona planety ma około 500 Kelwinów (ponad 200 stopni Celsjusza) i prawdopodobnie nie ma wyraźnej atmosfery.
Była to pierwsza w historii obserwacja jakiegokolwiek światła pochodzącego bezpośrednio od egzoplanety tak małej i chłodnej jak planety w naszym Układzie Słonecznym. Jest to bardzo ważny krok na drodze do odkrycia, czy planety orbitujące wokół małych, aktywnych gwiazd podobnych do TRAPPIST-1 mogą mieć atmosferę potrzebną do utrzymania życia na powierzchni. To odkrycie oznacza też, że jesteśmy w stanie przy pomocy Webba scharakteryzować podobne do Ziemi egzoplanety za pomocą MIRI.
Takie obserwacje nie były możliwe przed wysłaniem na orbitę Webba. Żaden z poprzednich teleskopów nie miał tak czułych instrumentów badających średnią podczerwień.
(https://astronet.pl/wp-content/uploads/2023/03/stsci-01gw5g941atzw8b9vvmh23pqhy-scaled.jpg)
Ilustracja pokazuje, jak może wyglądać planeta TRAPPIST-1b
Skaliste światy krążące wokół chłodnych czerwonych karłów
W 2017 roku astronomowie odkryli siedem planet skalistych orbitujących wokół chłodnego czerwonego karła około 40 lat świetlnych od Ziemi. Układ wyróżnia to, że wszystkie siedem jego planet jest podobnej wielkości co planety wewnętrzne Układu Słonecznego. Pomimo że wszystkie siedem znajduje się znacznie bliżej swojej gwiazdy niż znane nam planety – wszystkie byłyby w stanie z łatwością zmieścić się między Merkurym a Słońcem – dostają od swojej maleńkiej gwiazdy podobną ilość energii, co my.
TRAPPIST-1b, planeta znajdująca się najbliżej gwiazdy, orbituje wokół swojego słońca w odległości 100 razy mniejszej niż orbita Ziemi i dostaje od niej około czterech razy więcej energii niż my. Choć planeta nie znajduje się w ekosferze, obserwacja może nam dostarczyć ważne informacje o jej siostrzanych planetach, a także innych systemach planetarnych podobnych do TRAPPIST-1.
W Drodze Mlecznej znajduje się około dziesięciu razy więcej czerwonych karłów niż gwiazd podobnych do Słońca. Oprócz tego gwiazdy podobne do TRAPPIST-1 mają dwa razy większe szanse na posiadanie systemu planetarnego, w którym są planety skaliste. Są też bardziej aktywne; w młodości są bardzo jasne i wytwarzają tyle promieniowania rentgenowskiego, że mogą z łatwością zniszczyć atmosferę planety. Ich planety są jednak znacznie łatwiejsze do obserwacji. Układ TRAPPIST-1 jest świetnym obiektem doświadczalnym, który może nam pomóc zrozumieć tego typu układy.
W poszukiwaniu atmosfery
Wcześniejsze obserwacje systemu TRAPPIST-1b przy pomocy Hubble’a I Spitzera nie wykazały istnienia szeroko rozciągającej się atmosfery, ale nie były w stanie wykluczyć istnienia gęstej warstwy gazu. Jedną z możliwych metod wyeliminowania jej istnienia jest pomiar temperatury. Jedna strona planety jest stale zwrócona do gwiazdy, przez co teoretyczna atmosfera musiałaby stale przemieszczać się, aby rozdystrybuować ciepło na całej planecie, przez co strona dzienna byłaby chłodniejsza, niż gdyby atmosfery nie było.
Naukowcy użyli do swojego pomiaru fotometrii zaćmienia wtórnego – instrument MIRI zmierzył różnicę w jasności systemu, kiedy planeta znalazła się za gwiazdą. Choć TRAPPIST-1b nie jest wystarczająco gorąca, aby emitować światło, wytwarza promieniowanie podczerwone. Poprzez odjęcie jasności samej gwiazdy, zmierzonej w trakcie zaćmienia wtórnego, od jasności układu wraz z planetą, naukowcy byli w stanie zmierzyć, ile planeta wytwarza promieniowania.
(https://astronet.pl/wp-content/uploads/2023/03/STScI-01GW5FXJ7DVSD1KZM36EK9704F.png)
Powyższa grafika pokazuje porównanie temperatury Ziemi (“Earth measured”), oraz dwóch modeli, od lewej: gdyby atmosfera przenosiła ciepło na drugą stronę planety, gdyby nie było atmosfery, a powierzchnia byłaby ciemna, a także, najbardziej na prawo, temperaturę dziennej strony Merkurego.
Jak zmierzyć minimalne zmiany jasności?
Samo zaobserwowanie zaćmienia wtórnego jest dużym osiągnięciem. Gwiazda jest ponad tysiąc razy jaśniejsza, niż planeta, więc zmiana jasności zaszła na poziomie zaledwie 0,1%.
Zespół analizował dane zebrane w trakcie pięciu różnych zaćmień. Porównano zebrane informacje z modelami komputerowymi pokazującymi, jak wyglądałaby temperatura w różnych przypadkach. Rezultat był prawie idealnym odwzorowaniem ciała skalistego bez atmosfery. Nie zauważono także, aby jakiekolwiek światło było absorbowane przez dwutlenek węgla, co byłoby jasno widoczne w pomiarach.
Badania były przeprowadzone w ramach programu 1177, który jest jednym z ośmiu programów, które posłużą do pełnego scharakteryzowania systemu TRAPPIST-1. Aktualnie prowadzone są kolejne obserwacje zaćmień wtórnych, których zadaniem będzie obserwacja pełnej krzywej jasności w trakcie jednej pełnej orbity. Umożliwi to obserwację, jak zmienia się temperatura na stronie dziennej I nocnej I potwierdzenie, czy planeta ma atmosferę, czy nie.
(https://astronet.pl/wp-content/uploads/2023/03/STScI-01GW5FRDXKJ37838S7A13XA3YF.png)
Na powyższym grafie przedstawiono zmiany natężenia światła w zależności od położenia planety TRAPPIST-1b. Czerwone kropki to średnia jasność zaobserwowana w czasie około 10 minut, a nad wykresem widać przedstawienie sytuacji: planeta najpierw jest widoczna, następnie chowa się za gwiazdą i znowu wraca do naszego pola widzenia.
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/nasa-s-webb-measures-the-temperature-of-a-rocky-exoplanet (https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/nasa-s-webb-measures-the-temperature-of-a-rocky-exoplanet)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 10, 2023, 23:49
Udostępniono nowe zdjęcia kosmicznego teleskopu Webba na których uwieczniono planetę Uran. Poniżej porównanie teleskopu Hubble do Webba.2023 kwi 10 17:00 Kosmonauta.net
JWST obserwuje Urana i jego księżyce
https://www.youtube.com/watch?v=SQDhUfpbZ6c
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/nasa-s-webb-scores-another-ringed-world-with-new-image-of-uranus
2 19.04.23) Wyspy Tonga właśnie wydały zestaw 4. znaczków ze zdjęciami z JWST.
Kod: [Zaznacz]
https://twitter.com/spacemen1969/status/16484448437803663383) 2022 gru 28 09:33 Kosmonauta.net
JWST też obserwuje Didymosa!
Kosmiczny teleskop JWST także obserwuje cel misji DART - planetoidę Didymos i jego księżyc Dimorphos.
https://twitter.com/JWSTPhotoBot/status/1598433495679901735
4) 2022 gru 31 13:31 Kosmonauta.net
JWST - złoto
Nie wszystko złoto co się świeci! Czasem światło odbija i jest to powierzchnia luster JWST! Ale niech się świeci w 2023 roku! :)
https://www.youtube.com/watch?v=bUedD5PBksI
https://www.youtube.com/watch?v=pi27OUfg04s
5) 08.09.2022 ukazał się znaczek poświęcony JWST [/b]
Cytuj
8 septembre 2022https://twitter.com/spacemen1969/status/1700029700184424744
Il y a un an sortait le timbre JWST - maintenant, avec toutes les magnifiquement superbes photos qu'il a transmises, on pourrait faire des séries de timbres incroyables
https://spacerelics.blogspot.com/2022/09/8-septembre-2022-emission-dun-timbre.html
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Maj 01, 2023, 18:39
(https://cdn.mos.cms.futurecdn.net/wmz2a2EwpAGtQtjETEao97-970-80.jpg.webp)
Największy kosmiczny teleskop ujawnił po raz pierwszy skład chemiczny dysków protoplanetarnych wokół młodych gwiazd. Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) przyglądając się dyskom pyłów i gazów wokół trzech gwiazd o masie 5-10 razy mniejszej od masy Słońca ujawnił, iż w ich skład wchodzą zarówno cząstki nieorganiczne (tlenki węgla II i IV, woda) jak i cząsteczki organiczne (acetylen czy benzen). Jak twierdzą astronomowie, gwiazdy badane przez Webba mają zaledwie kilka milionów lat, co oznacza, że chemikalia wykryte przez teleskop ostatecznie będą wchodzić w skład chemiczny mających powstać w przyszłości planet i ich atmosfer. Dane Webba pozwalają również określić naukowcom warunki fizyczne, takie jak gęstość i temperatura na tych dyskach i wewnątrz nich, bezpośrednio tam, gdzie „rodzą się” planety.
Odnaleziono dawno zaginione kryształy
Jednym z celów Webba była EX Lup, gwiazda w obłoku Lupus oddalona ponad 500 lat świetlnych od Ziemi. Od pierwszej wykrywalnej erupcji gwiazdy w 1901 roku, w przeszłości rozbłysła siedem razy. Ostatnia erupcja miała miejsce w 2008 r. Stwierdzono, że była to największa dotychczas erupcja tej gwiazdy, podczas której rozgrzał się otaczający ją pierścień gazu i pyłu. Spowodowało to powstanie krystalicznych krzemianów, w szczególności forsterytu lub białego oliwinu, w promieniu 150 mln km. 15 lat temu naukowcy nie posiadali odpowiednich instrumentów do zbadania tego zjawiska, więc szybko stracili te związki z oczu, jednakże w 2022 r., za pomocą Webba, ponownie odkryli kryształy krzemianu, które w ciągu tych 15 lat wypłynęły przemieściły się o około 450 mln km.
Teraz kryształy te znajdują się w okolicach linii śniegu układu planetarnego tej gwiazdy – jest to miejsce najbliższe gwieździe, gdzie temperatury umożliwiają tworzenie się lodu i śniegu. Astronomowie twierdzą, że te zamrożone związki prawdopodobnie znajdą się w nowonarodzonych planetach i kometach.
Suchy dysk gazu i pyłu z rzadkim rodzajem dwutlenku węgla
W sierpniu 2022 roku Webb sfotografował odległą gwiazdę GW Lup. Naukowcy analizujący widma gwiazdy odkryli, że otaczający ją dysk jest ciepły, ale suchy. Oznacza to, że jest tam znacznie mniej wody, niż oczekiwano. Jednakże nie tylko to było zaskakujące – zespół badaczy po raz pierwszy wykrył rzadką i nieco cięższą wersję dwutlenku węgla w dysku gwiazdy. Jak stwierdzili naukowcy, obecność tej molekuły wskazuje, że głęboko w dysku znajdują się duże ilości dwutlenek węgla, którego Webb jeszcze nie widzi.
Pierwsze wykrycia benzenu i prawdopodobnie metanu
Naukowcy zinterpretowali również widma gwiazdy J160532. Badania wykazały, że otaczający ją dysk jest nieoczekiwanie bogaty w związki wodoru i węgla, z których najsilniejszymi są cząsteczki gorącego acetylenu. Badacze twierdzą, że inne związki organiczne wykryte w przestrzeni wokół gwiazdy to m.in. benzen i prawdopodobnie również metan. Jednakże JWST nie wykrył wokół tej gwiazdy cząsteczek wody. Astronomowie jednak sądzą, że może być ona uwięziona w strukturze lodu znajdującego się w zimniejszym dysku zewnętrznym.
Tak czy inaczej, wątpliwości nie ulega fakt, iż Webb dokonał niesamowitych odkryć, które z pewnością przyczynią się w do rozwoju nauki.
https://www.space.com/james-webb-space-telescope-chemistry-planet-forming-disks (https://www.space.com/james-webb-space-telescope-chemistry-planet-forming-disks)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Maj 16, 2023, 21:59
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/spiralne-1-scaled.jpeg)
Najnowsze zdjęcia wykonane za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba przedstawiają fascynujące obiekty. Nigdy wcześniej takich galaktyk w tak odległym wszechświecie nie obserwowano.
Na pierwszy rzut oka galaktyki na powyższych zdjęciach to zwykłe galaktyki spiralne. Na zdjęciach wykonanych za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a przypominały one wszystkie inne galaktyki spiralne, które obserwować można na niemal wszystkich etapach rozwoju wszechświata. Wyższa rozdzielczość teleskopu Jamesa Webba w podczerwieni pozwoliła naukowcom odkryć coś nowego. Otóż owe galaktyki są galaktykami spiralnymi z poprzeczką, dokładnie takimi jak Droga Mleczna.
Mówiąc “poprzeczka” astronomowie mają na myśli wydłużone zgrubienie przechodzące przez centrum galaktyki i rozciągające się aż do dysku zewnętrznego. Zdjęcie powyżej przedstawia taką galaktykę w czasach kiedy wszechświat miał zaledwie jedną czwartą obecnego wieku.
Jak zwykle w przypadku takich odkryć, naukowcy będą musieli wrócić do swoich teorii ewolucji galaktyk i zmodyfikować je tak, aby opisywały wszechświat, w którym galaktyki spiralne już we wczesnym wszechświecie mogłyby mieć własne poprzeczki.
https://www.youtube.com/watch?v=wpgzLNE02mA (https://www.youtube.com/watch?v=wpgzLNE02mA)
Pierwszą odkrytą za pomocą JWST galaktyką z poprzeczką była EGS-23205. Kiedy jednak badacze ją odkryli, zaczęły się poszukiwania kolejnych. Wkrótce udało się odkryć EGS-24268 odległą od nas o 11 miliardów lat świetlnych. To absolutnie najodleglejsze galaktyki spiralne z poprzeczką, jakie dotąd udało się odkryć.
Zanim naukowcy zakończyli swoje badania, udało się odkryć jeszcze cztery inne galaktyki tego typu odległe o co najmniej 8 miliardów lat świetlnych.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/spiralne-poprzeczka-dawno.jpeg)
Warto tutaj zwrócić uwagę na to, że powyższe poprzeczki zmieniają procesy ewolucji galaktyk. Mogą bowiem stanowić swego rodzaju autostradę dla gazu międzygwiezdnego, którą może on sprawniej przemieszczać się ku centralnym regionom galaktyki, gdzie z jednej strony może on stanowić doskonały surowiec do intensywnych procesów gwiazdotwórczych, a z drugiej mogą “karmić” supermasywne czarne dziury.
https://arxiv.org/abs/2210.08658 (https://arxiv.org/abs/2210.08658)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Maj 21, 2023, 23:50
Na ilustracji porównano wygląd widma komety 238 P/Read i komety 109 P/Hartley 2. W widmach obu komet widać linie pary wodnej (H2O), ale w komecie Reada jest brak linii widmowych dwutlenku węgla (CO2). Widmo komety Reada zostało wykonane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba w 2022 roku, a komety Hartley 2 – przez misję satelitarną Deep Impact w 2010 roku. Źródło: NASA/ESA/CSA: Joseph Olmsted (STScI)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-05/weic2313d.jpg?itok=xHaK-1hQ)
Po raz pierwszy w widmach z Teleskopu Webba astronomowie potwierdzili występowanie pary wodnej wokół komety z pasa planetoid. Dowodzi to, że woda z początków Układu Słonecznego mogła zachować się w postaci lodu w tym obszarze. Jednak temu odkryciu towarzyszy nowa zagadka – kometa 238 P/Read ma znacznie mniej dwutlenku węgla niż oczekuje się od obiektów z pasa planetoid.
Komety są rozpoznawalne od razu po ich warkoczach gazowych i pyłowych. Większość komet znajduje się w odległych obszarach naszego Układy Słonecznego i tylko okazyjnie zbliża się do Słońca. Są również komety poruszające się pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza - w obrębie tzw. pasa planetoid, gdzie jest mnóstwo pozostałości (czyli planetoid/asteroid) po formowaniu się Układu Słonecznego.
Planetoidy w Układzie Słonecznym są zgrupowane głównie w pasie pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza. Jest to torus z okruchami materii po formowaniu się Układu Słonecznego, który nazywa się głównym pasem planetoid (ang. Main Asteroid Belt). Jednak właściwszym, współczesnym określeniem jest dysk wokółgwiazdowy (ang. circumstellar disc).
Aktywność planetoid objawia się utratą masy w ten lub inny sposób. Jednak niektóre z nich wykazują specyficzną aktywność, która jest bliższa kometom – z widocznymi warkoczami i rozmytymi głowami. Sprawia to, że są od razu rozpoznawalne jako komety mimo, że poruszają się po orbitach jak inne planetoidy. Te obiekty astronomowie nazwali kometami pasa głównego (ang. Main Belt Comets – MCBs) i obecnie znamy ich 16.
Astronomowie skierowali Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba na jeden z tych obiektów i po raz pierwszy zarejestrowali w widmie parę wodną. Wyniki tych obserwacji zostały opublikowane w prestiżowym „Nature” w artykule pt. „Spectroscopic identification of water emission from a main-belt comet.”.
Komety tracą materię, gdy zbliżają się do Słońca, którego większe ciepło powoduje sublimację lodu, czyli przejście materii ze stanu stałego do gazowego. Warkocze i głowy zawierają parę i pył. Astronomowie od dawna bezskutecznie poszukiwali pary wodnej w kometach z pasa planetoid. To odkrycie odpowiada na jedno pytanie, ale jednocześnie wywołuje kolejne - jak ta woda trafiła na Ziemię?
Kometa 238 P/Read ma średnicę około 600 metrów i została odkryta w 2005 roku przez astronoma Michela Reada jako jeden z pierwszych obiektów tego typu. Porusza się z okresem orbitalnym 5,63 lat po orbicie pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza o peryhelium 2,36 j.a. i aphelium 3,96 j.a.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/weic2313c.jpg)
Zdjęcie komety 238 P/Read uzyskane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (kamera NIRSpec) w dniu 8 września 2022 r oku. Na zdjęciu widać charakterystyczne struktury komety – rozmytą głowę i warkocz. Jest to więc dowód, że ten okruch kosmicznej materii o średnicy ~0,6 km, krążący w pasie planetoid pomiędzy Marsem i Jowiszem (peryhelium – 2,36 j.a., aphelium – 3,96 j.a., okres orbitalny – 5,63 lat) nie jest asteroidą, lecz kometą. Źródło: NASA/ESA/CSA/Mike Kelley
Astronomowie próbują poskładać w sensowną całość historię dystrybucji wody w Układzie Słonecznym i to, w jaki sposób tak dużo wody znalazło się na Ziemi. Naukowcy mają nadzieję, że zrozumienie pochodzenia wody w Układzie Słonecznym pomoże w znalezieniu zamieszkałych egzoplanet. Odkrycie pary wodnej wokół komety Reada to jest jeden z klocków do rozwikłania tej łamigłówki.
Jest to coś tajemniczego, ponieważ wiemy, że ten nasz zanurzony w wodzie i wypełniony życiem świat jest unikalny we Wszechświecie. Nie jesteśmy pewni jak ta woda trafiła tutaj - powiedziała Stefanie Miliam, która jest współautorką omawianej publikacji.
Zrozumienie historii występowania wody w Układzie Słonecznym może nam pomóc w zrozumieniu innych układów planetarnych i czy mogą się w nich znajdować planety podobne do Ziemi - dodała.
Przed odkryciem komet pasa planetoid astronomowie uważali, że wszystkie komety pochodzą z Pasa Kuipera lub Obłoku Oorta. W tych odległych i zamarzniętych obszarach Układu Słonecznego mógł zachować się pierwotny lód wodny z wczesnego okresu powstania Układu Słonecznego. Astronomowie również byli zainteresowani odpowiedzią na pytanie, czy pierwotny lód wodny mógł przetrwać w pasie planetoid, ale nie znaleźli przekonywującego dowodu - mimo że niektóre obiekty z tego pasa wydawały się podobne do komet.
Dopiero Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba dostarczył ten dowód.
W przeszłości widzieliśmy obiekty z pasa planetoid ze wszystkimi cechami komet, ale dopiero dzięki dokładnym spektralnym danym z Teleskopu Webba możemy powiedzieć TAK, na pewno jest to lód wodny, który tworzy ten efekt. Dzięki obserwacjom Webba komety Reada obecnie możemy zademonstrować, że lód wodny z pierwotnego Układu Planetarnego może przetrwać w pasie planetoid - powiedział Michael Kelly, główny autor omawianej publikacji.
Astronomowie uważają za mało prawdopodobne, aby kometa Reada powstała w zewnętrznych obszarach Układu Słonecznego z innymi kometami i następnie została przechwycona. Jest to istotne, ponieważ oznacza, że pas planetoid zawiera własną, reprezentatywną próbkę wody.
Zasoby wody w Układzie Słonecznym i ich zmiany w czasie stanowią wielką łamigłówkę - wraz z Ziemią i jej potencjałem do rozwoju i utrzymania życia w jej centrum. Odkrycie wody w pasie planetoid należy traktować jako nowy klocek niezbędny do rozwiązania tej łamigłówki.
Jednak zdarzyła się również niespodzianka związana z obserwacjami komety Reada za pomocą Teleskopu Webba. Dane spektralne wykazały obecność pary wodnej, ale również brak dwutlenku węgla. Jest to nietypowe, ponieważ na ogół komety zawierają około 10% zamarzniętego CO2.
Astronomowie sugerują dwa wyjaśnienia braku dwutlenku węgla w widmie podczerwonym komety Reada. Kometa mogła powstać z typową zawartością CO2, ale następnie go utracić. Dwutlenek węgla przez kilka miliardów lat mógł już wysublimować z komety Reada pod wpływem ciepła pochodzącego od Słońca, ponieważ dwutlenek węgla jest bardziej lotny i może być łatwiej tracony niż para wodna. Inna możliwość jest taka, że kometa Reada powstała bez zawartości CO2 w cieplejszej części pasa planetoid.
Kolejnym krokiem w badaniach komet z pasa planetoid będzie porównanie właściwości komety 238 P/Read z innymi kometami spośród 16 znanych obiektów tego typu.
Te obiekty w pasie planetoid są małe i słabe, i za pomocą Teleskopu Webba ostatecznie zobaczymy o co chodzi z nimi i wyciągniemy wnioski. Czy inne komety z pasa planetoid również nie zawierają dwutlenku węgla? Każda z odpowiedzi będzie ekscytująca. - powiedziała współautorka publikacji Heidi Hammel.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/weic2313a.jpg)
Wizja artystyczna komety 238 P/Read poruszającej się w pasie planetoid. Widać zjawisko sublimacji -zamarznięta woda paruje, gdy kometa zbliża się do Słońca w swoim ruchu orbitalnym pomiędzy Marsem i Jowiszem (peryhelium – 2,36 j.a., aphelium – 3,96 j.a., okres orbitalny – 5,63 lat) . Źródło: NASA/ESA
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/nasa-s-webb-finds-water-and-a-new-mystery-in-rare-main-belt-comet (https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/nasa-s-webb-finds-water-and-a-new-mystery-in-rare-main-belt-comet)
https://www.universetoday.com/161382/jwst-finds-a-comet-still-holding-onto-water-in-the-main-asteroid-belt/ (https://www.universetoday.com/161382/jwst-finds-a-comet-still-holding-onto-water-in-the-main-asteroid-belt/)
https://www.nature.com/articles/s41586-023-06152-y (https://www.nature.com/articles/s41586-023-06152-y)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 22, 2023, 18:39
IA UZ otrzymuje czas na JWST
Świetna wiadomość! Instytut Astronomii Uniwersytetu Zielonogórskiego otrzymał czas na kosmicznym teleskopie JWST. Celem będzie wykonanie spektroskopii brązowego karła WISEA 1534-1043, znanego również jako “The Accident”.
https://kosmonauta.net/2023/05/instytut-astronomii-uniwersytetu-zielonogorskiego-otrzymal-czas-na-jwst/
2) 2023 cze 08 15:30 Kosmonauta.net
Spójrz na 45 tysięcy galaktyk...
...dzięki JWST!
https://twitter.com/NASAWebb/status/1665755317198544897
3) 2023 sty 03 11:00 Kosmonauta.net
JWST - złoto
Na pokładzie JWST jest calkiem sporo złota. Spełnia ono ważną rolę!
https://www.youtube.com/watch?v=bUedD5PBksI
https://www.youtube.com/watch?v=pi27OUfg04s
4) 5 tys. galaktyk obserwowanych przez Webba na jednej wizualizacji 3D
13.07.2023
Galaktyki uwiecznione przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, w ramach programu Cosmic Evolution Early Release Science, można zobaczyć na wideo z trójwymiarową wizualizacją. 1,5-minutowy film zabiera widza w podróż od pobliskich galaktyk do odległych rubieży i początków Wszechświata.
NASA opublikowała krótkie wideo z trójwymiarową wizualizacją Rozszerzonego Obszaru Grotha (Extended Groth Strip) – regionu między Wielką Niedźwiedzicą i Gwiazdozbiorem Wolarza – pierwotnie obserwowanego przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a, w latach 2004-2005. (...)
https://naukawpolsce.pl/aktualnosci/news%2C97560%2C5-tys-galaktyk-obserwowanych-przez-webba-na-jednej-wizualizacji-3d.html
5) JWST - rok badań Wszechświata
2023 lip 24 14:29 Kosmonauta.net
JWST - rok badań Wszechświata
https://kosmonauta.net/2023/07/rok-fazy-naukowej-jwst/
https://www.youtube.com/watch?v=CcWEts59a6o
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Maj 23, 2023, 21:59
Na ilustracji pokazano obraz zarejestrowany Teleskopem Webba, który prezentuje resztkowy dysk pyłowy otaczających młodą gwiazdę Fomalhaut odległą o około 25 l.św. Ta struktura rozciąga się aż na ~23 miliardy km (~150 j.a.). Dwa wewnętrzne pasy zostały po raz pierwszy zaobserwowane dzięki niezwykłej jakości obrazowania Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Źródło: NASA/ESA/CSA/A. Gáspár (University of Arizona)/A. Pagan (STScI)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-05/STScI-01GWWHEP4RVES5P1VR29Z2DBSZ.png?itok=BxAMdaCO)
Nowe zdjęcie z Teleskopu Webba jasnej i niedalekiej gwiazdy Fomalhaut prezentuje jej układ planetarny z trzema koncentrycznymi pierścieniami pyłowymi. Najprawdopodobniej te struktury są kształtowane przez siły grawitacyjne pochodzące od zanurzonych wewnątrz, niewidocznych planet. Podobnie jest w naszym Układzie Słonecznym, gdzie planetoidy są „zaganiane” do pasa przestrzeni pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza. W 1983 roku astronomowie odkryli dysk w tym układzie gwiezdnym, ale tak spektakularnie zaprezentował go dopiero Teleskop Webba.
Zdjęcie gorącego pyłu wokół niedalekiej, młodej gwiazdy Fomalhaut zostało zrobione przez Teleskop Webba, aby zbadać pas planetoid w świetle podczerwonym - pierwszy, znany poza Układem Słonecznym. Ku zaskoczeniu astronomów, struktury pyłowe są bardziej złożone niż znany nam w Układzie Słonecznym pas planetoid oraz pas Kuipera. Na tym zdjęciu widać trzy zagnieżdżone, koncentryczne pasy rozciągające się aż do ~23 miliardów km (~150 j.a). Najbardziej zewnętrzny pas jest około dwukrotnie dalej niż pas Kuipera w naszym Układzie Słonecznym, który składa się z małych obiektów i zimnego pyły krążącego poza orbitą Neptuna. Natomiast dwa wewnętrzne pasy materii nigdy jeszcze nie zaobserwowano – teraz ujawnił je Teleskop Webba.
Te pasy otaczają młodą i gorącą gwiazdę widoczną gołym okiem na południowym niebie, jako najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Ryby Południowej. Fomalhaut znajduje się w odległości ~25 l.św. od nas. Posiada masę około dwa razy większą niż Słońce i jest ~16 razy jaśniejsza niż Słońce. Jest również młoda, ponieważ jej wiek ocenia się na ~440 mln lat (dla porównania nasze Słońce liczy ~4,6 miliarda lat).
Te pasy pyłowe są pozostałościami po zderzeniach większych obiektów podobnych do planetoid lub komet i są nazywane dyskami resztkowymi (ang. debris disks). Są to dyski wokół gwiazd – niezależnie od ich wieku, które są zdominowane przez pył. W przeciwieństwie do dysków wokółgwiazdowych lub protoplanetarnych zawierają bardzo mało materii gazowej. W Układzie Słonecznym przykładem dysku resztkowego jest pas Kuipera.
Fomalhaut jest to taki pierwowzór dysków resztkowych odkrytych w innym miejscu naszej Galaktyki, ponieważ posiada komponenty podobne do tych, które mamy w naszym Układzie Słonecznym - powiedział András Gáspár (University of Arizona in Tucson), który jest głównym autorem publikacji prezentującej wyniki analiz otoczenia Fomalhaut – Analizując strukturę tych pierścieni możemy faktycznie naszkicować, jak powinien wyglądać układ planetarny, gdybyśmy rzeczywiście mieli możliwość zrobienia wystarczająco szczegółowego zdjęcia, aby zobaczyć prawdopodobne planety.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01GWWHV085ZBHPE46YSG20P667.png)
Widok pyłowego dysku resztkowego (ang. debris disk) otaczającego młodą gwiazdę Fomalhaut, który został uzyskany za pomocą kamery MIRI współpracującej z Teleskopem Webba. Trzy zagnieżdżone pasy rozciągają się aż na ~23 miliardy km od gwiazdy (~150 j.a. - ang.→ a.u.). Dwa wewnętrzne zostały zaobserwowane po raz pierwszy przez Teleskop Webba. Opisy po lewej stronie wskazują na struktury, a po prawej stronie pokazano powiększone fragmenty dużego obłoku pyłowego w dwóch podczerwonych długościach fali λ=23 i 25,5μm. Źródło: NASA, ESA, CSA, A. Gáspár (University of Arizona), A. Pagan (STScI)
Wcześniej - przed Teleskopem Webba, najbardziej zewnętrzny pas wokół Fomalhaut był obserwowany zarówno przez teleskopy orbitalne (Kosmiczny Teleskop Hubble’a, Kosmiczne Obserwatorium Herschela) jak i naziemne (ALMA). Jednak żaden z tych teleskopów nie zaobserwował struktur wewnątrz tego pasa. Wewnętrzne, dwa pasy stały się widoczne po raz pierwszy dopiero na zdjęciach w podczerwieni z Teleskopu Webba.
Teleskop Webba wyróżnia się w zdolnością do fizycznego wydzielenia termicznej poświaty z pyłu w tych wewnętrznych obszarach. Dlatego można zobaczyć nigdy wcześniej nie obserwowane wewnętrzne pasy - powiedział współautor publikacji Schuyler Wolff.
Teleskop Hubble’a, ALMA i Webba są narzędziami pozwalającymi na uzyskanie całościowego obrazu dysków resztkowych wokół wielu gwiazd.
Dzięki teleskopom Hubble’a i ALMA mogliśmy zobrazować sporą grupę analogów pasa Kuipera i dowiedzieć się wiele odnośnie powstawania i ewolucji zewnętrznych dysków. Jednak potrzebujemy Teleskopu Webba do sfotografowania tuzinów pasów planetoid poza Układem Planetarnym. Dowiemy się tak wiele o wewnętrznych, cieplejszych obszarach tych dysków, jak wcześniej teleskopy Hubble’a i ALMA ujawniły nam o chłodniejszych, zewnętrznych obszarach - powiedział Wolff.
Najprawdopodobniej te struktury są kształtowane przez siły grawitacyjne pochodzące od niewidocznych planet. Podobnie jak w naszym Układzie Słonecznym, planetoidy są „zaganiane” do pasa planetoid pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza. Natomiast wewnętrzny brzeg pasa Kuipera jest kształtowany przez Neptuna, zaś zewnętrzny – przez jeszcze nie odkryte obiekty. W miarę jak Teleskop Webba będzie fotografował coraz więcej gwiazd, tym więcej dowiemy się o konfiguracji ich planet.
Pyłowy pierścień wokół Fomalhaut został odkryty w 1983 roku przez satelitę IRAS. Istnienie tego pierścienia zostało wydedukowane z wcześniejszych obserwacji w większych, submilimetrowych długościach fali za pomocą teleskopów na Mauna Kea, Kosmicznego Teleskopu Spitzera i Caltech Submillimeter Observatory.
Pasy wokół Fomalhaut stanowią swego rodzaju tajemniczą opowieść pt.: gdzie są planety? Uważam, że to nie jest zbyt duża ekstrapolacja gdy powiemy, że najprawdopodobniej wokół tej gwiazdy istnieje naprawdę interesujący układ planetarny - powiedział George Rieke (współautor publikacji i członek zespołu odpowiedzialnego za kamerę MIRI współpracującą z Teleskopem Webb – t.j. instrument użyty do obserwacji Fomalhaut).
Z pewnością nie spodziewaliśmy się bardziej złożonej struktury z drugim, pośrednim pasem i następnie z szerokim pasem planetoid. Ta struktura jest bardzo ekscytująca, ponieważ gdy astronom widzi jakąś przerwę i pierścienie w dysku, to mówi: gdzieś tutaj musi być zanurzona planeta, która rzeźbi te pierścienie! - dodał Wolff.
Teleskop Webba sfotografował również to, co Gáspár przezwał „wielkim obłokiem pyłowym”, który najprawdopodobniej jest śladem po zderzeniu w zewnętrznym pierścieniu pomiędzy dwoma protoplanetarnymi obiektami (planetozymalami). Jest to inna struktura niż prawdopodobna planeta, która po raz pierwszy została zaobserwowana w zewnętrznym pierścieniu przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a w 2008 roku. Dalsze obserwacje tym instrumentem pokazały, że w 2014 roku obiekt zniknął. Najbardziej przekonującą interpretacją tego zjawiska jest rozszerzający się obłok pyłowy, który powstał po zderzeniu dwóch lodowych planetozymali.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01EVSTTSSBP0Q5BZ0QAA3KZ1AE.png)
Obraz otoczenia młodej gwiazdy Fomalhaut (panel po lewej) uzyskany z pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Widać tutaj ogromny pyłowy pierścień otaczający Fomalhaut. Jest to pierścień protoplanetarny, w pobliżu którego zaobserwowano najprawdopodobniej zderzenie protoplanetarnych obiektów o średnicach kilkuset km (panel po prawej – model tego zjawiska). Szacuje się, że podobne kataklizmy wokół Fomalhaut powinny wydarzać się raz na mniej więcej 200 tysięcy lat (patrz rysunek poniżej z wizją artystyczną tego zjawiska). Źródło: NASA, ESA, and A. Gáspár and G. Rieke (University of Arizona)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01EVSTTWCZ2PD45NZMP88FMNVC.png)
Wizja artystyczna zderzenia dwóch lodowo-pyłowych obiektów (planetozymali) o średnicach ~200 km, które orbitowały wokół jasnej gwiazdy Fomalhaut znajdującej się w odległości 25 l.św. od nas (model tego zjawiska z lat 2004-2014 → na wcześniejszym zdjęciu w panelu po prawej). Pierwsza interpretacja zakładała, że to była hipotetyczna planeta Dagon, której jasność osłabła i znikła z widoku Teleskopu Hubble’a. W bardziej prawdopodobnej wersji to było zderzenie dwóch planetozymali o średnicach ~200 km. Gdy materia ze zderzenia rozproszyła się powyżej 300 mln km, to obłok przestał być widoczny dla Teleskopu Hubble’a. Szacuje się, że podobne zjawiska zdarzają się raz na ~200 tysięcy lat. Źródło: ESA, NASA, and M. Kornmesser
Idea protoplanetarnego dysku wokół gwiazdy pochodzi z końca XVIII wiek, gdy astronomowie Immanuel Kant i Pierre-Simon Laplace rozwinęli niezależnie teorię, że Słońce i planety powstały z rotującego obłoku gazowego, który zapadł się i spłaszczył pod działaniem siły grawitacji. Dyski resztkowe tworzą się później - już po uformowaniu się planet i rozproszeniu pierwotnego gazu. Małe obiekty takie jak planetoidy zderzają się w sposób gwałtowny i następuje rozdrobnienie ich powierzchni na ogromne obłoki składające się z pyłu i innych pozostałości. Obserwacje tego pyłu dostarczają unikalnych wskazówek odnośnie struktury układu egzoplanetarnego - aż do planet o wielkości Ziemi i nawet planetoid, które są za małe, aby je zobaczyć pojedynczo.
https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/webbs-search-for-fomalhauts-asteroid-belt-unveils-stunning-discoveries (https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/webbs-search-for-fomalhauts-asteroid-belt-unveils-stunning-discoveries)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/webb-looks-for-fomalhaut-s-asteroid-belt-and-finds-much-more (https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/webb-looks-for-fomalhaut-s-asteroid-belt-and-finds-much-more)
https://www.nature.com/articles/s41550-023-01962-6 (https://www.nature.com/articles/s41550-023-01962-6)
https://arxiv.org/pdf/2305.03789.pdf (https://arxiv.org/pdf/2305.03789.pdf)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Maj 24, 2023, 18:43
Na ilustracji wizja artystyczna wirujący chmur odkrytych przez Teleskop Webba w atmosferze egzoplanety VHS 1256b. To ciało niebieskie znajduje się w odległości około 40 l.św. i krąży z okresem ponad 10 tysięcy lat wokół odległego, podwójnego układu gwiezdnego. W tych chmurach wypełnionych krzemianowym pyłem materia cały czas podnosi się, miesza i porusza w ciągu tamtejszej 22-godzinnej doby. Źródło: NASA, ESA, CSA, J. Olmsted (STScI)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-05/weic2308a.jpg?itok=9deozODv)
Prognoza pogody: oczekiwane są rozproszone, nieregularne chmury krzemianowe na planecie VHS 1256b.
Czy kiedykolwiek gorący piasek smagał twoją twarz? Jest to raczej kojące doświadczenie w porównaniu do ekstremalnych warunków odkrytych wysoko w atmosferze planety VHS 1256b.
Wykorzystując obserwacje spektroskopowe z Teleskopu Webba astronomowie wykazali, że jej chmury składają się z krzemianów o wielkości od drobinek do małych ziaren. Dodatkowo ta niemal stała warstwa chmur porusza się. Astronomowie wyobrażają sobie, że te ziarenka krzemianowe - cyrkulując okresowo w chmurach – stają się za ciężkie i opadają w czeluści atmosfery VHS 1256b. W tych widmach występują również wyraźne sygnatury wody, metanu i tlenku węgla oraz astronomowie znaleźli dowód na występowanie dwutlenku węgla. To jest zaledwie początek badań, po których oczekuje się więcej odkryć w miarę napływu obserwacji z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba.
Astronomowie obserwujący za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba odkryli chmury składające się z krzemianów w atmosferze odległej planety. Ta atmosfera cały czas podnosi się, miesza i porusza w ciągu tamtejszej 22-godzinnej doby – z gorętszą materią wypychaną do góry i chłodniejszą opadającą na dół, czyli występują ruchy konwekcyjne takie jak np. w gotującej się wodzie w czajniku. Powoduje to dramatyczne zmiany jasności takie, że spośród wszystkich znanych nam obiektów o masie planetarnej to właśnie VHS 1256b jest uważana za najbardziej zmienny. Zespół badawczy prowadzony przez Brittany Miles (University of Arizona) znalazł ewidentne sygnatury wody, metanu i tlenku węgla oraz dowód na występowanie dwutlenku węgla. To jest największa ilość molekuł jakie zostały kiedykolwiek jednocześnie zidentyfikowane na planecie poza naszym Układem Słonecznym.
Ta planeta o masie około 12 razy większej niż masa Jowisza- skatalogowana jako VHS 1256b, znajduje się w odległości około 40 l.św. i orbituje wokół układu dwóch gwiazd z okresem ponad 10 tysięcy lat.
VHS 1256b znajduje się około cztery razy dalej od swoich gwiazd niż Pluton od naszego Słońca - co sprawia, że jest to znakomity cel obserwacyjny dla Teleskopu Webba. Oznacza to, że światło tej planety nie miesza się ze światłem jej gwiazd. - powiedziała Brittany Miles.
Temperatura sięga nawet 830 stopni Celsjusza wysoko w atmosferze VHS 1256b - tam, gdzie cyrkulują te „zapiaszczone” chmury (czyli pełne ziaren krzemianowych).
W chmurach VHS 1256b Teleskop Webba zarejestrował zarówno większe, jak i mniejsze ziarna pyłu krzemianowego, które widać w widmie w długościach fali około λ ~10 μm.
Drobniejsze ziarenka krzemianowe w tej atmosferze mogą być wielkości drobnych cząstek dymu. Większe ziarna mogą być podobne do bardzo gorących i bardzo małych ziarenek piasku - powiedziała współautorka publikacji Beth Biller (University of Edinburgh).
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/weic2308b_0.jpg)
Widmo transmisyjne atmosfery egzoplanety VHS 1256b uzyskane w bliskiej i średniej podczerwieni (λλ ~1-20 μm) za pomocą spektrografów NIRSpec i MIRI współpracujących z Teleskopem Webba. Astronomowie znaleźli w tym widmie sygnatury chmur zbudowanych z ziaren piasku (krzemiany, ang. silicates), wody (ang. water), metanu (ang. methane) i tlenku węgla (ang. carbon monoxide) jak również dowód na występowanie dwutlenku węgla. Źródło: NASA, ESA, CSA, J. Olmsted (STScI); Science: Brittany Miles (University of Arizona), Sasha Hinkley (University of Exeter), Beth Biller (University of Edinburgh), Andrew Skemer (University of California, Santa Cruz)
Na powierzchni VHS 1256b panuje znacznie mniejsza grawitacja w porównaniu do bardziej masywnych brązowych karłów. Dlatego chmury krzemianowe mogą powstawać i trwać wyżej w atmosferze, gdzie może je zarejestrować Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Innym powodem dużej turbulentności jej atmosfery jest wiek planety. W skalach astronomicznych jest to dość młoda planeta, która liczy zaledwie 150 mln lat i sukcesywnie będzie się zmieniała, wychładzając się przez kolejne miliardy lat.
Zidentyfikowaliśmy krzemiany, ale lepsze zrozumienie jakie wielkości i kształty ziaren pasują do specyficznych rodzajów chmur będzie wymagało wiele dodatkowej pracy. To nie jest ostatnie słowo na temat tej planety – to jest początek modelowania na dużą skalę, aby dopasować do złożonych danych z Teleskopu Webba - powiedziała Brittany Miles.
Żaden inny teleskop nie zidentyfikował naraz tak wiele cech dla pojedynczego obiektu. - powiedział współautor publikacji Andrew Skemer (University of California) – Widać wiele molekuł na jednym widmie uzyskanym przez Teleskop Webba, które szczegółowo opisują dynamikę chmur tej planety i pogodę.
Warto wspomnieć, że zespół badający egzoplanetę VHS 1256b doszedł do tych wniosków analizując widma zebrane przez dwa, następujące instrumenty na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba:
• NIRSpec (Near-Infrared Spectrograph),
• MIRI (Mid-Infrared Instrument).
Astronomowie mogli bezpośrednio obserwować VHS 1256b, ponieważ planeta orbitowuje w dużej odległości od swoich gwiazd. Tutaj do prowadzenie obserwacji planety nie była wykorzystywana technika obserwacji tranzytów, ani tryb koronografu.
Co dalej zdarzy się z egzoplanetą VHS 1256b przez kolejne miliardy lat?
Ponieważ planeta się daleko od swoich gwiazd będzie z czasem wychładzała się i jej niebo może zmienić się z zachmurzonego na bezchmurne.
https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-105 (https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-105)
https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acb04a (https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acb04a)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Czerwiec 11, 2023, 19:50
Na ilustracji widać obraz soczewkowania grawitacyjnego ekstremalnie odległej galaktyki SPT0418-47, w której z pomocą Teleskopu Webba odkryto złożone molekuły organiczne podobne do tych zawartych w dymie lub smogu miejskim. Tak szczęśliwie się złożyło, że odległa o ponad 12 miliardów l.św. galaktyka znajduje dla obserwatora na Ziemi niemal idealnie w jednej linii z drugą galaktyką odległą tylko o 3 miliardy l.św. Na tym obrazie w mapowanych („fałszywych”) kolorach niedaleka galaktyka jest pokazana barwą niebieską, a ta odległa – w odcieniach czerwieni. Organiczne molekuły są zamapowane barwą pomarańczową. Źródło: J. Spilker/S. Doyle, NASA, ESA, CSA
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-06/spilker-justin-jwst-nature.jpg?itok=TGB2Y4Jp)
Dosłownie - zostały odkryte molekuły organiczne występujące w dymie i miejskim smogu (PAH) w ekstremalnie dalekiej galaktyce SPT0418-47 (> 12 miliardów l.św.). Obserwacje spektroskopowe przeprowadzone za pomocą Teleskopu Webba wskazują, że ta galaktyka jest raczej w fazie powstawiania młodych gwiazd niż akrecji materii na czarne dziury, ale obszary gwiazdotwórcze i występowania PAH nie pokrywają się. Bardzo pomocne w uzyskaniu widma okazało się dodatkowe wzmocnienie promieniowania tej odległej galaktyki (z=4,22) o krotność 30-35 przez soczewkowanie grawitacyjne od bliższej galaktyki (jej przesunięciu ku czerwieni z=0,263).
Na Ziemi wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne PAH (skrót od ang. Polycyclic Aromatic Hydrocarbons) występują w dymie, sadzy oraz miejskim smogu. Jest wiele rodzajów molekuł PAH. Najprostszy z nich naftalen/naftalina liczy 10 atomów węgla i 8 atomów wodoru. Większe molekuły liczą nawet 50 atomów węgla.
Odkrycie molekuł PAH demonstruje zdolności Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba do analizy skomplikowanych związków chemicznych, które ściśle powiązane z narodzinami gwiazd nawet we wczesny Wszechświecie. Jednak to odkrycie - przynajmniej w odniesieniu do galaktyk, każe wątpić w słuszność porzekadła, że nie ma dymu bez ognia, czyli jak mówią anglicy: „where there’s smoke, there’s fire”.
To znaczy w tym kontekście obecność molekuł organicznych (=„dym”) niekoniecznie wskazuje na istnienie procesów gwiazdotwórczych (=”ogień”).
Organiczne molekuły PAH zostały odkryte w galaktyce SPT0418-47, znajdującej się ponad 12 miliardów l.św. od nas. Z powodu tej ekstremalnej odległości światło tej galaktyki - zaobserwowane właśnie przez Teleskop Webba, rozpoczynało podróż, gdy Wszechświat liczył mniej niż 1,5 miliarda lat. Galaktyka została odkryta w 2013 roku przez South Pole Telescope. Ten teleskop obserwuje na Antarktydzie (stacja Amundsena-Scotta na biegunie południowym) w zakresie promieniowania elektromagnetycznego mikrofalowego, milimetrowego i sub-milimetrowego (ogólnie: mikrofale λ~1mm-1m, zakres sub-milimetrowy λ~100μm-1mm). Stąd oznaczenie galaktyki „SPT...”. Ta galaktyka była obserwowana w wielu obserwatoriach astronomicznych – między innymi przez sieć radioteleskopów ALMA oraz Kosmiczny Teleskop Hubble’a.
Wyniki badań zostały opublikowane w prestiżowy Nature w artykule pt. „Zmiany rozmieszczenia przestrzennego emisji węglowodorów aromatycznych w galaktyce bogatej w pył” (wersja darmowa arXiv:2306.03152). Główny autor publikacji Justin Spilker zauważył, że odkrycie było możliwe dzięki połączeniu potęgi Teleskopu Webba i szczęścia, czyli z pewną pomocą zjawiska zwanego soczewkowaniem grawitacyjnym. Pierwotnie przewidziane przez teorię względności Einsteina - soczewkowanie grawitacyjne ma miejsce, gdy dwie galaktyki znajdą się niemal idealnie w jednej linii dla obserwatora na Ziemi. Światło galaktyki z drugiego planu (ang. „backgroud galaxy” – patrz rys. poniżej) jest zakrzywiane i wzmacniane przez galaktykę z pierwszego planu (ang. „foreground galaxy” – patrz rys. poniżej) na kształt podobny do pierścienia zwanego pierścieniem Einsteina.
Łącząc niezwykłe możliwości Teleskopu Webba z naturalnym ‘kosmicznym szkiełkiem powiększającym’ potrafiliśmy dostrzec więcej szczegółów niż moglibyśmy w inny sposób - powiedział Spilker - prawdę mówiąc, to przede wszystkim wielkość tego powiększenia sprawiła, że zainteresowaliśmy się obserwacjami tej galaktyki za pomocą Webba, ponieważ faktycznie to pozwoliło nam dostrzec całe bogactwo szczegółów budowy galaktyki we wczesnym Wszechświecie, których inaczej nigdy byśmy nie zobaczyli.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/spilker-justin-jwst-nature-einstein-ring%20%281%29.jpg)
Wyjaśnienie mechanizmu soczewkowania grawitacyjnego ekstremalnie odległej galaktyki SPT0418-47 (z=4,22, ponad 12 miliardów l.św. od nas), która na niebie jest widoczna jako pierścień światła. Taka sytuacja ma miejsce, ponieważ dla obserwatora na Ziemi SPT0418-47 znajduje się niemal idealnie w jednej linii z drugą galaktyką odległą „tylko” o ~3 miliardy l.św. Siły grawitacyjne galaktyki z pierwszego planu (ang. „foreground galaxy”) skupiają dla ziemskiego obserwatora bieg promieni świetlnych od galaktyki z drugiego planu (ang. „backgroud galaxy”) - podobnie jak przy patrzeniu przez nóżkę kieliszka do wina. Soczewkowanie grawitacyjne, oprócz powiększenia źródła obrazu powoduje również jego pojaśnienie – co pozwala na obserwacje bardzo odległych galaktyk, których inaczej nie dałoby się dostrzec. Na przykład obserwowany obraz galaktyki SPT0418-47 jest 30-35 jaśniejszy dzięki temu zjawisku. Źródło: S. Doyle/J. Spilker
W widmie uzyskanym przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, które widać na poniższym rysunku, odkryto linię emisyjną wielkich molekuł organicznych PAH o długości fali λ~3,3μm. Na Ziemi podobne związki chemiczne powodują raka u ludzi i są głównym składnikiem zanieczyszczenia atmosfery (np. dym, smog). Natomiast obecność podobnego „galaktycznego dymu” ma znacznie mniej katastrofalne skutki dla kosmicznych ekosystemów.
W rzeczywistości te duże molekuły występują dość często w przestrzeni kosmicznej. Astronomowie uważają, że są one dobrym markerem świadczącym o powstawaniu młodych gwiazd. Tam, gdzie widać the molekuły obserwuje się również całą feerię skrzących się, młodych gwiazd – wyjaśnił Spilter.
W omawianej publikacji wskazuje się, że powyższa idea może nie obowiązywać we wczesnym Wszechświecie. Tak wyjaśnił to Spilker – Dzięki wysokiej rozdzielczości obrazom z Teleskopu Webba znaleźliśmy wiele obszarów z dymem, ale bez powstawania gwiazd i innych z młodymi gwiazdami, ale bez dymu.
Jest różnica pomiędzy promieniowaniem elektromagnetycznym emitowanym w podczerwieni przez molekuły PAH jak i większe od nich ziarna pyłu. Ziarna pyłu pochłaniają połowę promieniowania elektromagnetycznego emitowanego przez gwiazdy we Wszechświecie i wypromieniują tą energię w zakresie podczerwonym. Całe to promieniowanie podczerwone emitowane przez ziarna pyłu mogą przyćmić obrazy galaktyk z wczesnego Wszechświata – co sprawia, że są one ekstremalnie słabe w podczerwieni lub poniżej progu detekcji dla teleskopów na Ziemi.
Faktycznie przed epoką Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba nie było sposobu, aby zaobserwować te starożytne galaktyki. Zastępczo astronomowie próbowali obserwować obiekty zwane niebieskimi, zwartymi galaktykami karłowatymi BCD (ang. Blue Compact Dwarf galaxies). Galaktyki karłowate podobne do BCD mogły być powszechne we wczesnym Wszechświecie. Niektórzy badacze uważali, że Droga Mleczna i inne większe galaktyki powstała w wyniku połączenia się galaktyk karłowatych BCD. W niektórych galaktykach BCD mogły powstawać molekuły PAH, ale młode gwiazdy silnie świecą w ultrafiolecie, co również mogło niszczyć cząsteczki PAH.
Ponieważ molekuły PAH zawierają węgiel, więc astronomowie uważają, że one mogą one istnieć dopiero po cyklu życia jednej generacji gwiazd. Pierwiastki cięższe od wodoru i helu nie zostały wytworzone podczas Wielkiego Wybuchu. Stworzyła je dopiero gwiezdna nukleosynteza. Cięższe pierwiastki rozprzestrzeniały się po Wszechświecie w miarę jak kolejne gwiazdy „umierały”.
Detekcja złożonych molekuł we wczesnym Wszechświecie wyznacza istotnym kamień milowy dla Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Justin Spilker widzi to osiągnięcie jedynie jako początek tego co ma nadejść. Z potencjałem Teleskopu Webba do sięgania na dalsze odległości, astronomowie oczekują z niecierpliwością na nowe, jeszcze nieodkryte aspekty Wszechświata. Zespół astronomów kierowany przez Spilkera zamierza dowiedzieć się, czy obecność dymu naprawdę implikuje istnienie ognia za pomocą obserwacji większej liczby galaktyk – szczególnie tych znajdujących się w większej odległości niż SPT0418-47.
To są pierwsze dni Teleskopu Webba, więc astronomowie są podekscytowani podziwianiem wszelkich nowych rzeczy, które może nam zaprezentować – powiedział Spilker – detekcja cząstek dymu w galaktyce we wczesnym Wszechświecie? Webb osiąga to łatwo. Obecnie po raz pierwszy pokazaliśmy, że jest to możliwe i oczekujemy z niecierpliwością, próbując zrozumieć, czy jest to rzeczywiście prawda, że nie ma dymu bez ognia. Być może nawet będziemy w stanie znaleźć galaktyki, które są tak młode, że podobne molekuły złożone jeszcze nie miały czasu powstać w przestrzeni kosmicznej – więc takie galaktyki mają ogień, ale bez dymu. Jedynym sposobem, aby z pewnością dowiedzieć się są obserwacje większej liczby galaktyk – miejmy nadzieję, że nawet tych dalszych niż omawiana.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Spatial.png)
Dowód obserwacyjny na występowanie molekuł organicznych w galaktyce SPT0418-47 odległej o ponad 12 miliardów l.św. (przesunięcie ku czerwieni z=4,22). Jest to widmo linii emisyjnej λ 3,3μm molekuł wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (PAH) zarejestrowane za pomocą Teleskopu Webba z instrumentem MIRI (Mid-InfraRed Instrument) w modzie MRS (Medium Resolution Spectroscopy). Na rysunku widać zarówno oryginalne dane (cienka, szara linia) jak i wynik po uśrednieniu do mniejszej rozdzielczości R ≈ 600 (fioletowa linia). Dla porównania zaprezentowano również tą samą linię widmową dla jądra formującej się gwiazdy VV114 (z=0,02) uzyskaną za pomocą spektrografu NIRSpec sprzężonego z Teleskopem Webba (czerwona linia).
Jest to najbardziej krótkofalowa (λ 3,3μm) linia widmowa najmniejszych, neutralnych molekuł PAH liczących mniej niż 100 atomów węgla, która powstaje w wyniku przejść wibracyjnych węglowo-wodorowych. Źródło: arXiv:2306.03152
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/eso2013b.jpg)
Faktyczny kształt ekstremalnie odległej galaktyki SPT0418-47 (z=4,22, ponad 12 miliardów l.św od nas) zrekonstruowany na podstawie obserwacji sieci teleskopów ALMA. Na niebie widać ją jako prawie idealny pierścień światła, ponieważ jest grawitacyjnie soczewkowana przez inną pobliską galaktykę (z=0,263). Aktualnie (2023r.) jest to najbardziej odległa galaktyka, w której Teleskop Webba odkrył molekuły organiczne. Źródło: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO), Rizzo et al.
https://www.nature.com/articles/s41586-023-05998-6 (https://www.nature.com/articles/s41586-023-05998-6)
https://arxiv.org/abs/2306.03152 (https://arxiv.org/abs/2306.03152)
https://artsci.tamu.edu/news/2023/06/webb-telescope-smokes-out-universes-most-distant-organic-molecules.html (https://artsci.tamu.edu/news/2023/06/webb-telescope-smokes-out-universes-most-distant-organic-molecules.html)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Czerwiec 23, 2023, 21:29
W centrum ilustracji znajduje się kwazar J0100+2802 (z=6,3)–niepozorny, różowy obiekt z ośmioma pierścieniami dyfrakcyjnymi - „spajkami”, będącymi znakiem rozpoznawczym Teleskopu Webba (gwiazdy tła mają te spajki dłuższe i w kolorze niebieskim). Na tym zdjęciu w podczerwieni na pograniczu konstelacji Ryb i Andromedy widać również tysiące różnokolorowych galaktyk. Niektóre z tych najmniejszych są w odcieniach pomarańczowych lub różowych. Najbardziej odległe galaktyki wyglądają jak pojedyncze kropki świetlne.
Źródło: NASA, ESA, CSA, Simon Lilly (ETH Zürich), Daichi Kashino (Nagoya University), Jorryt Matthee (ETH Zürich), Christina Eilers (MIT), Rob Simcoe (MIT), Rongmon Bordoloi (NCSU), Ruari Mackenzie (ETH Zürich); Image Processing: Alyssa Pagan (STScI) Ruari Macken
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-06/STScI-01H1CV2FH3KW1W8A4ZVQ6MDHHT.png?itok=z70DwQGZ)
W centrum tego niepozornego zdjęcia nieba z pogranicza konstelacji Ryb oraz Andromedy (ekspozycja ~9,7 godzin) znajduje różowy, również niepozorny obiekt z ośmioma pierścieniami dyfrakcyjnymi zwanymi popularnie „spajkami” - znak rozpoznawczy Teleskopu Webba. Jest to kwazar J0100+2802 odległy o ponad 12,8 miliardów l.św. (z=6,3). Ten kwazar nie jest tutaj najważniejszy, a odkryta ponad setka galaktyk, które istniały wtedy, gdy Wszechświat liczył około 900 milionów lat. Obserwacje spektroskopowe uzyskane za pomocą teleskopu Webba po raz pierwszy dowiodły, że właśnie wokół tych galaktyk przestrzeń staje się przeźroczysta. Właśnie wtedy era rejonizacji Wszechświata zbliżała się do końca!
We wczesnym Wszechświecie materia gazowa pomiędzy gwiazdami i galaktykami była nieprzeźroczysta. Energetyczne fotony emitowane przez gwiazdy nie mogły przez nią przeniknąć. Ale około 1 miliard lat po Wielkim Wybuchu ten gaz stał się całkowicie przeźroczysty. Dlaczego? Nowe obserwacje uzyskane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba dokładnie określiły przyczynę. Gwiazdy w galaktykach wyemitowały wystarczającą ilość światła do ogrzania i jonizacji gazu wokół tych galaktyk - sprawiając, że przez setki milionów lat Wszechświat stał się przeźroczysty.
W dniu 12 czerwca 2023 r. ukazały się trzy publikacje z wynikami grupy badawczej „EIGER” kierowanej przez Simona Lilly (ETH Zürich, Szwajcaria), które rzucają nowe światło na okres zwany erą rejonizacji, gdy Wszechświat doznał tych dramatycznych zmian. Po Wielkim Wybuchu materia gazowa była ekstremalnie gorąca i gęsta. Przez setki milionów lat ten gaz schłodził się. Następnie nastąpiła powtórka. Materia gazowa ponownie stała się gorąca i zjonizowana najprawdopodobniej w wyniku powstania młodych gwiazd w galaktykach, i w ciągu milionów lat stała się przeźroczysta.
Astronomowie od dawna poszukiwali ostatecznych dowodów, które mogłyby wyjaśnić tą transformację. Najnowsze wyniki przekonująco pokazały koniec ery rejonizacji. Główny autor pierwszej publikacji grupy EIGER Daichi Kashino (Nagoya University, Japonia) wyjaśnił to następująco:
Teleskop Webb nie tylko ewidentnie pokazał, że te przeźroczyste obszary występują wokół galaktyk, ale również zmierzyliśmy ich wielkość. W danych z Teleskopu Webba widzimy galaktyki rejonizujące gaz wokół nich.
Te obszary z przeźroczystą materią gazową są ogromne w porównaniu do wielkości galaktyk – coś jak balon wypełniony nagrzanym powietrzem i ziarnko grochu wewnątrz. Obserwacje uzyskane Teleskopem Webba pokazują, że te względnie malutkie galaktyki spowodowały rejonizację – usuwając nieprzeźroczystość w ogromnych obszarach przestrzeni wokół nich. Przez kolejne setki milionów lat te przeźroczyste „bąble” powiększały się, łączyły i ostatecznie cały Wszechświat stał się przeźroczysty.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01H26EXRNVF0Y07EMTEFWV2FVG.png)
W czasie ery rejonizacji ponad 13 miliardów lat temu materia gazowa pomiędzy galaktykami była nieprzeźroczysta, uniemożliwiając obserwacje młodych galaktyk. W miarę, jak powstawały gwiazdy i galaktyki i dalej ewoluowały - następowała stopniowa transformacja materii gazowej ze stanu neutralności elektrycznej i nieprzeźroczystości do stanu zjonizowanego i przejrzystości. Źródło: NASA, ESA, CSA, Joyce Kang (STScI)
Astronomowie celowo wybrali do analizy moment czas przez końcem ery rejonizacji, kiedy Wszechświat jeszcze nie do końca był przeźroczysty. Zawierał mieszaninę gazu w różnych stanach. W tym celu Teleskop Webba został skierowany w kierunku kwazara J0100+2802, czyli ekstremalnie jasnej, aktywnej, supermasywnej (~10miliardów M☉) czarnej dziury, która działa jak olbrzymi reflektor (jasność kilkadziesiąt tysięcy razy większa od Drogi Mlecznej!) oświetlając gaz pomiędzy kwazarem i Teleskopem Webba. Tego kwazara można znaleźć w centralnej części poniższego zdjęcia, jako różowy obiekt otoczony charakterystycznymi ośmioma promieniami dyfrakcyjnymi („spajkami”), które są artefaktami wynikającymi z konstrukcji Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba
Gdy światło podróżowało od kwazara J0100+2802 (kosmologiczne przesunięcie ku czerwieni z=6,3; odległość 12,8 miliardów l.św.) do nas przez różne obszary z materią gazową to, albo było absorbowane przez nieprzeźroczysty gaz, albo poruszało się swobodnie przez przeźroczysty gaz. Omawiane wyniki były możliwe do uzyskania tylko dzięki połączeniu wyników obserwacji kwazara za pomocą Teleskopu Webba oraz naziemnych teleskopów w obserwatoriach M.Keck Observatory, ESO (teleskop VLT) i Las Campas Observatory (Magellan Telescope).
Następnie astronomowie z grupy EIGER wykorzystali dane z Teleskopu Webba, aby zidentyfikować galaktyki w pobliżu kierunku obserwacji na kwazara i pokazali, że na ogół te galaktyki są otoczone przez przeźroczyste obszary o promieniu około 2 milionów l.św.
Innymi słowy, Teleskop Webba zaprezentował przykłady galaktyk w trakcie trwania procesu oczyszczania przestrzeni wokół nich przy końcu ery rejonizacji. Promień obszaru, który stał się przeźroczysty wokół tych galaktyk odpowiada mniej więcej odległości pomiędzy Drogą Mleczną i Galaktyką Andromedy.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01H1Q43CDJFR1QYG6TFP6D6KDA.png)
Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba sfotografował fragment nieba (przekątna ~6,7’) w bliskiej podczerwieni (~3,5μm) zawierający ponad 20 tysięcy galaktyk - na pograniczu konstelacji Ryb i Andromedy.
Astronomowie z grupy EIGER skupili się na badaniach kwazara J0100+2802 (różowy obiekt z ośmioma „spajkami” w centralnej części zdjęcia) i szczególnych 117 galaktyk, które istniały około 900 milionów lat po Wielkim Wybuchu. Astronomowie odkryli, że te galaktyki jonizowały otaczający gaz – sprawiając, że stał się przeźroczysty. Materiał obserwacyjny zebrany przez Teleskop Webba z kamerą NIRCam podczas 9,7-godzinnego naświetlania tego obszaru nieba (zdjęcia w trzech filtrach + spektroskopia) pozwolił wyznaczyć promień tych przeźroczystych „bąbli” wokół galaktyk na około 2 miliony l.św. Z czasem te obszary powiększały się i łączyły - i sprawiły, że w końcu Wszechświat stał się przeźroczysty. Te wyniki grupy astronomów EIGER zapewniły istotny wgląd w erę rejonizacji.
Źródło: NASA, ESA, CSA, Simon Lilly (ETH Zürich), Daichi Kashino (Nagoya University), Jorryt Matthee (ETH Zürich), Christina Eilers (MIT), Rob Simcoe (MIT), Rongmon Bordoloi (NCSU), Ruari Mackenzie (ETH Zürich); Image Processing: Alyssa Pagan (STScI), Ruari Macke
Jak wyglądały galaktyki, gdy Wszechświat liczył 900 milionów?
Wyjaśnił to główny autor drugiej publikacji grupy EIGER Jorryt Matthee (ETH Zürich, Szwajcaria) – wyglądają one bardziej chaotycznie niż galaktyki w bliskim nam Wszechświecie. Teleskop Webba pokazuje, że w nich powstawały gwiazdy i musiało wybuchać wiele supernowych. Młodość musiały mieć więc wypełnioną przygodami!
Jednocześnie wykorzystując obserwacje Teleskopu Webba potwierdzono, że czarna dziura w kwazarze J0100+2802 w centrum opisywanego zdjęcia jest obecnie najbardziej masywnym, znanym nam kwazarem we wczesnym Wszechświecie o masie około 10 miliardów mas Słońca. Wyjaśnia to główna autorka trzeciej publikacji grupy EIGER Anna-Christina Eilers (MIT,USA) – nadal nie potrafimy wyjaśnić, w jaki sposób kwazary mogły stać się tak duże we wczesnym Wszechświecie. Jest to jeszcze jedna zagadka do rozwiązania!
Na tych znakomitej jakości zdjęciach zrobionych Teleskopem Webba również nie znaleziono śladów soczewkowania grawitacyjnego światła kwazara – co oznacza, że to wyznaczenie masy kwazara J0100+2802 jest ostateczne.
Nazwa grupy badawczej „EIGER” kierowanej przez Simona Lilly pochodzi od skrótu w języku angielskim Emission-line galaxies and Intergalactic Gas in the Epoch of Reionization, a przy okazji oznacza nazwę szczytu w Alpach. Celem tego międzynarodowego projektu są badania galaktyk z widmowymi liniami emisyjnymi i materii międzygalaktycznej w epoce rejonizacji za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba i jego instrumentów.
Astronomowie z grupy EIGER zademonstrowali niezwykłe możliwości kamery NIRCam (Near-Infrared Camera) współpracującej z Kosmicznym Teleskopem Jamesa Webba w trybie bezszczelinowej spektroskopii, która jednocześnie pozwala robić zdjęcia nieba jak i widma każdego obiektu na zdjęciu. Astronomowie z grupy EIGER żartobliwie nazwali tą konfigurację Webba „maszyną znakomitą do spektroskopowych przesunięć ku czerwieni” (ang. „spectacular spectroscopic redshift machine”).
Na przykład zdjęcie z kwazarem J0100+2802 z ilustracji tytułowej było naświetlane w tej konfiguracji Webba przez około 9,7 godzin.
Astronomowie z grupy EIGER będą podobnie analizowali jeszcze pięć innych pól na niebie z kwazarami w centrum zdjęcia.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01H1CV9X05176W50X508G8N1B7.png)
Zrobione przez Teleskop Webb zdjęcia kilku galaktyk, które istniały, gdy Wszechświat liczył zaledwie 900 milionów lat. Ujawnia się chaotyczna natura tych wczesnych galaktyk, w których intensywnie powstają gwiazdy. Są to takie zgęstki materii - często wydłużone.
Źródło: NASA, ESA, CSA, Simon Lilly (ETH Zurich), Daichi Kashino (Nagoya University), Jorryt Matthee (ETH Zurich), Christina Eilers (MIT), Rongmon Bordoloi (NCSU), Ruari Mackenzie (ETH Zurich), Image Processing: Alyssa Pagan (STScI), Ruari Mackenzie (ETH Zurich)
https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-122.html (https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-122.html)
https://eiger-jwst.github.io/index.html (https://eiger-jwst.github.io/index.html)
https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/acc588 (https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/acc588)
https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/acc846 (https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/acc846)
https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/acd776 (https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/acd776)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Czerwiec 27, 2023, 18:20
Na ilustracji obrazy fragmentu Mgławicy Oriona zwanego Poprzeczką Oriona (ang. Orion Bar – nie mylić z Pasem Oriona=Orion’s Belt) uzyskane przez Teleskop Webba w 18 filtrach w podczerwieni w zakresie widmowym od 1,4μm do 25,5μm. Największy obraz po lewej stronie sfotografowała kamera NIRCam (tutaj w pobliżu centrum widać jasny, wielokrotny układ gwiazdowy θ2Orionis A), obraz u góry po prawej stronie – kamera MIRI (tutaj w centrum zdjęcia znajduje się młody układ gwiazdowy d203-506 z dyskiem protoplanetarnym), obraz na dole po prawej – połączone obrazy z obu kamer pokazujące ten młody układ gwiazdowy. Źródło: ESA/Webb, NASA, CSA, M. Zamani (ESA/Webb), and the PDRs4All ERS Team
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-06/STScI-01H2TW3382BZPWK5JM38KY2SYB.jpg?itok=YbRpUWAI)
Związki węgla są podstawą życia jakie znamy i jako takie budzą wielkie zainteresowanie naukowców próbujących zrozumieć, zarówno w jaki sposób powstało i rozwijało się życie na Ziemi, jaki i potencjalnie mogłoby się rozwijać gdzie indziej w naszym Wszechświecie. Wśród astronomów jest wielu entuzjastów badań nad chemią organiczną (tzn. chemią związków węgla) ośrodka międzygwiazdowego.
Właśnie po raz pierwszy astronomowie zarejestrowali z pomocą Teleskopu Webba związek węgla zwany kationem metylowym (CH3+). Ta molekuła jest ważna, ponieważ sprzyja formowaniu się bardziej złożonych molekuł zawierających węgiel. Została odkryta w młodym układzie gwiazdowym z dyskiem protoplanetarym d203-506, który znajduje się w odległości 1350 l.św. w Mgławicy Oriona.
Kation metylowy (CH3+) jest prosta molekułą, która posiada niezwykłą właściwość, ponieważ łatwo wchodzi w reakcje chemiczne z innymi molekułami z wyjątkiem wodoru, który jest najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem we Wszechświecie. Ta unikalna własność inicjowania tworzenia bardziej skomplikowanych molekuł opartych na węglu sprawia, że jest ona głównym składnikiem chemii związków węgla. Związki chemiczne węgla niezmiernie interesują astronomów, ponieważ całe znane nam życie bazuje na węglu. Detekcja CH3+ w obszarze przestrzeni, gdzie potencjalnie mogą powstać planety z warunkami sprzyjającymi powstaniu życia, jest potwierdzeniem bezprzykładnych możliwości Kosmicznego Teleskopu James Webba.
Związki węgla pełnią rolę swego rodzaju cegiełek do budowania życia takiego jakie znamy. Są niezbędne do zrozumienia ewolucji życia na Ziemi i jego istnienia potencjalnie gdzieś indziej we Wszechświecie. Astronomów szczególnie interesuje chemia organiczna ośrodka międzygwiazdowego, która bada procesy chemiczne występujące w środowiskach powstawania młodych gwiazd i planet. Jony molekularne zawierające węgiel odgrywają istotną rolę w tej dziedzinie, ponieważ łączą się one z innymi molekułami nawet w tak niskich temperaturach jakie istnieją w ośrodku międzygwiazdowym i tworzą złożone związki organiczne. Spośród jonów zawierających węgiel, szczególnie ważny jest kation metylowy (CH3+) - co wynika z analiz teoretycznych jeszcze z lat 70-tych i 80-tych ubiegłego wieku. Jednakże odkrycie tej molekuły nie było możliwe aż do teraz. Dopiero Teleskop Webba zaobserwował po raz pierwszy molekułę CH3+ i potwierdził jej kluczową rolę w chemii ośrodka międzygwiazdowego. Waga tego odkrycia została doceniona publikacją w prestiżowym czasopiśmie Nature.
Detekcja molekuł CH3+ stanowiła wielkie wyzwanie, ze względu na jej właściwości symetrii, które uniemożliwiają obserwacje za pomocą radioteleskopów (obserwacje radiowe bazują na obecności stałych asymetrii, czyli stałych momentów dipolowych w molekule). Teoretycznie linie widmowe CH3+ mogłyby być również zaobserwowane w podczerwieni, ale atmosfera ziemska praktycznie uniemożliwia ich obserwacje z powierzchni Ziemi. Dopiero Teleskop Webba z instrumentami NIRSpec i MIRI umożliwił detekcję.
Kation metylowy (CH3+) został odkryty w układzie gwiazdowym z dyskiem protoplanetarnym który znajduje się w odległości około 1350 l.św w Mgławicy Oriona w tzw. Poprzeczce Oriona (ang. Orion Bar – nie mylić z asteryzmem zwanym Pasem Oriona / ang. Orion’s Belt). Ten układ oznaczono jako d203-506. Mimo, że gwiazda w układzie d203-506 jest małym, czerwonym karłem o masie 1/10 masy Słońca, to jednak na ten układ pada silne promieniowanie ultrafioletowe z gorących, młodych i masywnych gwiazd z pobliskiej Gromady Trapez znajdującej się tuż za górnym lewym narożnikiem poniższego zdjęcia. Astronomowie uważają, że większość dysków protoplanetarynych z formującymi się planetami przechodzi przez taki okres silnego promieniowania ultrafioletowego, ponieważ gwiazdy często powstają w grupach, które zawierają masywne gwiazdy emitujące silny ultrafiolet.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01H2TX9HDRY87KFD082A74YADF.jpg)
Zdjęcie fragmentu Mgławicy Oriona zwanego Poprzeczką Oriona (ang. Orion Bar – nie mylić z asteryzmem zwanym Pasem Oriona / ang. Orion’s Belt) sfotografowane przez Teleskop Webba z kamerą NIRCam (bliska podczerwień: od 1,4μm/fiolet do 4,8μm/czerwień). W obszarze tej „poprzeczki” następuje oddziaływanie gęstych obłoków molekularnych z eultrafioletowym promieniowaniem pochodzącym od młodych i gorących gwiazd masywnych z pobliskiej Gromady Trapez znajdującej się tuż za górnym lewym narożnikiem zdjęcia. Silne promieniowanie UV pochodzące od tych masywnych gwiazd powoli niszczy Poprzeczkę Oriona oraz ma istotny wpływ na molekuły i chemię dysków protoplanetarnych, które powstały wokół rodzących się gwiazd. Źródło: ESA/Webb, NASA, CSA, M. Zamani (ESA/Webb), and the PDRs4All ERS Team
Dowody zawarte w meteorytach sugerują, że dysk protoplanetarny, który dał początek naszemu Układowi Słonecznemu również był wystawiony na silne promieniowanie ultrafioletowe emitowane przez gwiezdnego towarzysza Słońca, który już „rozpłynął się” w Drodze Mlecznej wraz z pozostałym rodzeństwem naszego Słońca. Stanowi to zagadkę, ponieważ przez długi czas uważano promieniowanie ultrafioletowe jako czynnik działający destrukcyjnie na powstawanie złożonych molekuł organicznych. Jednakże odkrycie molekuł CH3+ w układzie d203-506 może stanowić klucz do jej rozwikłania. Badacze zaproponowali, iż promieniowanie ultrafioletowe jest źródłem energii do tworzenia molekuł CH3+ i okres silnego napromieniowania ultrafioletem niektórych dysków protoplanetarnych wpływa na ich chemię. Na przykład obserwacje dysków protoplanetarnych, które nie były naświetlane silnym promieniowaniem ultrafioletowym wykazują dużą obfitość wody, której nie odkryto w układzie d203-506.
Główny autor omawianej publikacji Olivier Berné (University of Toulouse, Francja) sugeruje, że promieniowanie ultrafioletowe może odgrywać kluczową rolę we wczesnych etapach chemii powstawania życia, poprzez wspieranie produkcji jonów CH3+ - czynnik, który być może do tej pory był niedoszacowany.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01H2V084KXZ6ZNVQ0YN9ZXW91K.jpg)
Zdjęcie fragmentu Mgławicy Oriona zwanego Poprzeczką Oriona, sfotografowane przez Teleskop Webba z kamerą MIRI (średnia podczerwień: od 7,7μm/niebieski do 25μm/czerwień). W centrum tego obrazu znajduje się młody układ gwiazdowy oznaczony jako d203-506, który zawiera dysk protoplanetarny. Po raz pierwszy astronomowie wykorzystali Teleskop Webba, aby zarejestrować w tym dysku molekułę węglową znaną jako kation metylowy (CH3+). Ta molekuła jest ważna ponieważ sprzyja powstawaniu bardziej złożonych molekuł opartych na węglu. Źródło: ESA/Webb, NASA, CSA, M. Zamani (ESA/Webb), and the PDRs4All ERS Team
https://www.nature.com/articles/s41586-023-06307-x (https://www.nature.com/articles/s41586-023-06307-x)
https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-129 (https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-129)
https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/webb-makes-first-detection-of-carbon-molecule-in-a-planet-forming-disc (https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/webb-makes-first-detection-of-carbon-molecule-in-a-planet-forming-disc)
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Czerwiec 30, 2023, 22:16
https://twitter.com/NASAWebb/status/1674795674280562693
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Lipiec 01, 2023, 18:27
Na ilustracji: Układ 10 galaktyk oznaczonych ośmioma, białymi kółkami wzdłuż przekątnej, nitkowatej linii (dwa kółka zawierają więcej niż jedną galaktykę), który został sfotografowany przez Teleskop Webba z kamerą NIRCam. Jest to rozciągające się na 3 miliony l.św. włókno zakotwiczone do jasnego kwazara, czyli galaktyki z aktywną, supermasywną czarną dziurą w jej centrum. Kwazara oznaczonego jako J0305-3150 widać w centrum grupy trzech kółek po prawej stronie zdjęcia. Kwazar przyćmiewa jasnością swoja galaktykę macierzystą. Te 10 galaktyk istniało już 830 milionów lat po Wielkim Wybuchu (z=6,6). Astronomowie sądzą, że to włókno w końcu stanie się masywną gromadą galaktyk. Źródło: NASA, ESA, CSA, Feige Wang (University of Arizona), and Joseph DePasquale (STScI)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-07/STScI-01H3D73D606N8J46APZBYP5RAP.png?itok=LPlCcs4w)
Galaktyki nie są rozmieszczone przypadkowo we Wszechświecie. Grupują się nie tylko w gromady, ale również w ogromne, wzajemnie połączone struktury włókniste z gigantycznymi pustkami pomiędzy nimi. Ta „kosmiczna pajęczyna” powstała jako delikatna struktura i stała się z czasem coraz wyraźniejsza - w miarę, jak grawitacja przyciągała materię.
Wykorzystując Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, astronomowie odkryli nitkowato rozmieszczone 10 galaktyk, które istniały zaledwie 830 milionów lat po Wielkim wybuchu. Ta rozciągająca się na 3 miliony l.św. struktura jest zakotwiczona do jasnego kwazara, czyli galaktyki z aktywną, supermasywną czarną dziurą w jej centrum. Astronomowie sądzą, że to włókno ostatecznie stanie się masywną gromadą galaktyk, podobną do dobrze znanej Gromady Warkocza Bereniki w nieodległym nam Wszechświecie.
Członek zespołu badawczego Xiaohui Fan (the University of Arizona, USA) wyraził zaskoczenie długością i wąskością tego włókna, mówiąc – spodziewałem się znaleźć coś, ale nie oczekiwałem tak długiej i wąskiej struktury.
Ta struktura pierwszych włókien reprezentuje jedno z najwcześniejszych połączeń pomiędzy odległymi kwazarami i kosmiczną pajęczyną, i oznacza istotny kamień milowy w naszym rozumieniu wczesnego Wszechświata.
To odkrycie zostało uzyskane w ramach projektu ASPIRE (A SPectroscopic survey of biased halos In the Reionization Era), którego celem są badania kosmicznego otoczenia najwcześniejszych czarnych dziur. W sumie program przewiduje obserwacje 25 kwazarów, które istniały w obrębie pierwszego miliarda lat po Wielkim Wybuchu - w okresie znanym jako era rejonizacji. Celem ASPIRE jest wzbogacenie naszej wiedzy na temat formowania się kosmicznych struktur, poprzez badanie, w jaki sposób tworzą się takie masywne czarne dziury.
Wyjaśnił to Joseph Hennawi (University of California, USA) – ostatnie dwie dekady badań kosmologicznych zapewniły nam solidne zrozumienie, w jaki sposób powstaje i ewoluuje kosmiczna pajęczyna. Celem ASPIRE jest zrozumienie w jaki sposób można włączyć powstawanie najwcześniejszych, masywnych czarnych dziur do naszej obecnej opowieści o powstawaniu kosmicznych struktur.
Rosnące potwory
Oprócz szczegółów tych włóknistych struktur grupujących galaktyki, projekt ASPIRE zajmuje się również badaniami ośmiu kwazarów we wczesnym Wszechświecie. Astronomowie potwierdzili, że czarne dziury w tych kwazarach, które istniały już mniej niż miliard lat po Wielkim Wybuchu, posiadają masy od 600 milionów do 2 miliardów mas Słońca. Zrozumienie, jak one urosły do tak olbrzymich mas w ciągu krótkiego okresu czasu pozostaje głównym przedmiotem badań.
Według kierownika projektu ASPIRE, Feige Wang (the University of Arizona, USA) – aby mogły powstać te supermasywne czarne dziury, w tak krótkim czasie, muszą być spełnione dwa kryteria. Po pierwsze, potrzebny jest początek wzrostu z masywnych „ziaren” czarnych dziur. Po drugie, nawet jeśli takie ziarno będzie miało masę równoważną tysiącom Słońc, to nadal potrzebuje akrecji materii milion razy większej z maksymalnym możliwym tempem w ciągu całego jej życia.
Omawiane obserwacje uzyskane Teleskopem Webba dostarczyły również istotnych dowodów, w jaki sposób supermasywne czarne dziury we wczesnym Wszechświecie mogą kontrolować powstawanie gwiazd w ich galaktykach macierzystych. Te czarne dziury nie tylko akreują materię, ale również generują potężne wypływy materii, które mogą rozciągać się poza same czarne dziury i wpływać na powstawanie gwiazd w skali galaktyki.
Główna badaczka czarnych dziur w projekcie ASPIRE Jinyi Yang powiedziała – silne wiatry generowane przez czarne dziury mogą hamować proces powstawania gwiazd w galaktyce macierzystej. Takie wiatry obserwowano o bliskim nam Wszechświecie, ale nigdy nie były zaobserwowane bezpośrednio w erze rejonizacji. Siła takiego wiatru zależy od struktury kwazara. W obserwacjach Webba widzimy, że takie wiatry istniały we wczesnym Wszechświecie.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01H3D7PZ56541EXN2PDM0EJJ8J.png)
Na ilustracji: Pole pełne galaktyk z programu ASPIRE sfotografowane przez Teleskop Webba z kamerą NIRCam. Znajduje się tutaj kwazar J0305-3150 (z=6,6), którego jasność przyćmiewa galaktykę macierzystą. Na dole po prawej stronie znajdują się strzałki kompasu, pozycjonujące to zdjęcie na niebie. Poniżej zdjęcia podano nazwy filtrów użytych w kamerze NIRCam oraz mapowania kolorów przypisane do każdego filtru. Źródło: NASA, ESA, CSA, Feige Wang (University of Arizona), and Joseph DePasquale (STScI)
https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/accd6f (https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/accd6f)
https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/webb-telescope-discovers-830-million-year-old-galactic-filament (https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/webb-telescope-discovers-830-million-year-old-galactic-filament)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Lipiec 02, 2023, 20:32
Na ilustracji: Wykonane przez Teleskop Webba i kamerę NIRCam w dniu 25 czerwca 2023 roku pierwsze zdjęcie Saturna z jego ikonicznymi pierścieniami w odcieniach koloru „złotego” i trzema księżycami: Dione, Enceladus i Tetyda. Źródło: NASA, ESA, CSA, Matthew Tiscareno (SETI Institute), Matthew Hedman (University of Idaho), Maryame El Moutamid (Cornell University), Mark Showalter (SETI Institute), Leigh Fletcher (University of Leicester), Heidi Hammel (AURA), Image Processing: Joseph DePasquale (STScI)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-07/STScI-01H41MQX2YG2A1S99G86D74CD3.png?itok=AQKGPYYM)
Po raz pierwszy w dniu 25 czerwca 2023 roku Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba wykonał zachwycające zdjęcie Saturna, jego ikonicznych pierścieni w odcieniach koloru „złotego” i niektórych księżyców. Już wstępnie opracowane zdjęcie z kamery NIRCam zachwyciło astronomów. Sam Saturn wydaje się bardzo ciemny w bliskiej podczerwieni (długość fali λ=3,23μm). Metan pochłania prawie całe światło słoneczne wpadające do atmosfery planety. Natomiast lodowe pierścienie pozostają względnie jasne – co tworzy niezwykły widok „ciemnego” Saturna.
Tytułowe zdjęcie zostało wykonane w ramach programu obserwacyjnego 1247, którego celem jest uzyskanie serii silnie naświetlonych zdjęć Saturna. Te zdjęcia zostały zrobione po to, aby przetestować możliwości Teleskopu Webba do detekcji słabych księżyców wokół tej planety oraz jasnych jego pierścieni. Każdy nowo-odkryty księżyc może pomóc astronomom stworzyć zarówno bardziej kompletny, aktualny obraz układu Saturna, jak i jego przeszłości.
Świecące pierścienie Saturna
Na nowym zdjęciu Saturna wyraźnie widać szczegóły układu jego pierścieni. Widać również kilka księżyców Saturna – Dione, Enceladusa oraz Tetydę. Dodatkowe ekspozycje, które nie zostały pokazane w tym materiale, pozwolą zespołowi astronomów również zbadać niektóre słabsze pierścienie Saturna. Naukowcy liczą na uzyskanie lepszego obrazu cienkiego pierścienia G oraz rozmytego pierścienia E. Pierścienie Saturna składają się z mnóstwa kawałków skał i lodu. Ich wielkości są w zakresie od rozmiarów mniejszych niż ziarnko piasku, aż do tak dużych (kilka obiektów), jak góry na Ziemi.
Ostatnio astronomowie wykorzystali obserwacje z Teleskopu Webba by badać Enceladusa i odkryli ekstremalnie duży pióropusz wodny rozciągający się aż na ponad 10 tysięcy kilometrów, który został wyrzucony z okolic południowego bieguna tego księżyca Saturna. Ten pióropusz zasila w materię pierścień E Saturna.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01H41MPWAVF7SRQSHZWQNYV2J0.png)
Na ilustracji: Pierwsze zdjęcie Saturna z niektórymi jego księżycami wykonane przez Teleskop Webba i kamerę NIRCam w dniu 25 czerwca 2023 roku. Są oznaczone księżyce, które widać na zdjęciu oraz pierścienie Saturna. Jest to monochromatyczny obraz w filtrze F323N (λ=3,23μm) - zamapowany jako odcień barwy pomarańczowej. Źródło: NASA, ESA, CSA, Matthew Tiscareno (SETI Institute), Matthew Hedman (University of Idaho), Maryame El Moutamid (Cornell University), Mark Showalter (SETI Institute), Leigh Fletcher (University of Leicester), Heidi Hammel (AURA), Image Processing: Joseph DePasquale (STScI
Saturn z bliska
Atmosfera Saturna również prezentuje zaskakujące i nieoczekiwane szczegóły. Mimo, że sonda Cassini obserwowała szczegółowo atmosferę tej planety, to teraz po raz pierwszy zaobserwowaliśmy również atmosferę Saturna w konkretnej długości fali λ=3,23μm. Duże, ciemne i rozmyte struktury na północnej półkuli nie rozciągają się wzdłuż równoleżników planety. Dlatego na zdjęciu nie widzimy paskowych struktur, które pochodzą z głębszych warstw atmosfery Saturna. Te niejednorodności przypominają wielkoskalowe fale planetarne w stratosferycznych aerozolach, które znajdują się wysoko powyżej głównych chmur – potencjalnie podobne do wcześniejszych obserwacji Jowisza za pomocą Teleskopu Webba.
Gdy porównać okolicę północnego i południowego bieguna planety na tym zdjęciu, to widać różnice w wyglądzie typowe dla zmian sezonowych. Na przykład aktualnie na północnej półkuli Saturna panuje lato, a południowa półkula wyłania się z ciemności na koniec długiej zimy. Jednakże północna półkula jest szczególnie ciemna, co może być spowodowane nieznanym zjawiskiem sezonowym, które w szczególności ma wpływ na aerozole znajdujące się nad obszarem biegunowym. Pojaśnienie w kierunku brzegu dysku Saturna może być spowodowane fluorescencją (proces emisji światła, po wcześniejszej jego absorpcji) metanu na dużej wysokości, emisją pochodzącą od cząsteczek kationu trójwodoru (H3+) w jonosferze lub obu procesów. Spektroskopia z pomocą Teleskopu Webba może pomóc to potwierdzić.
https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/saturns-rings-shine-in-webbs-spectacular-infrared-portrait (https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/saturns-rings-shine-in-webbs-spectacular-infrared-portrait)
https://jwstfeed.com/Home/ShowFeed?searchTerm=saturn-centre (https://jwstfeed.com/Home/ShowFeed?searchTerm=saturn-centre)
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Lipiec 12, 2023, 16:40
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 12, 2023, 17:34
Rok temu - pierwsze zdjęcia z JWST
To już rok temu ogłoszono i zaprezentowano pierwsze zdjęcia z JWST.
https://kosmonauta.net/2022/07/prezentacja-pierwszych-zdjec-z-jwst/
https://www.youtube.com/watch?v=1C_zuHf6lP4
AA https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3919.msg175476#msg175476
https://twitter.com/NASAhistory/status/1546893020615921664
Więcej szczegółów o rocznicowym zdjęciu:
Cytuj
The new Webb image released today features the nearest star-forming region to us. Its proximity at 390 light-years allows for a highly detailed close-up, with no foreground stars in the intervening space.https://esawebb.org/news/weic2316/
The showcased region contains approximately 50 young stars, all of them similar in mass to the Sun or smaller. The darkest areas are the densest, where thick dust cocoons still-forming protostars. Huge red bipolar jets of molecular hydrogen dominate the image, appearing horizontally across the upper third and vertically on the right. These occur when a star first bursts through its natal envelope of cosmic dust, shooting out a pair of opposing jets into space. In contrast, the star S1 has carved out a glowing cave of dust in the lower half of the image. It is the only star in the image that is significantly more massive than the Sun.
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/webb-celebrates-first-year-of-science-with-new-image/
https://twitter.com/ESA_Webb/status/1679099009305026560
https://twitter.com/NASAhistory/status/1679129040597180421
2) 2023 lip 24 14:29 Kosmonauta.net
JWST - rok badań Wszechświata
Już ponad rok od publikacji pierwszych zdjęć z kosmicznego teleskopu JWST.
https://kosmonauta.net/2023/07/rok-fazy-naukowej-jwst/
https://www.youtube.com/watch?v=CcWEts59a6o
3) 2023 lip 25 14:29 Kosmonauta.net
Piękno i nauka z danych JWST
Dane z teleskopu JWST nie są tylko wyjątkowo ważne z perspektywy naukowej - są także zwyczajnie piękne - a czasem i nawet można je nazwać artystycznymi. O tym poniższa ciekawa prezentacja:
https://www.youtube.com/watch?v=dJX0RAyuqos
4) 2023 lip 26 16:29 Kosmonauta.net
Design teleskopu JWST
Teleskop ma wyjątkowy kształt, który jest efektem lat prac i badań. Warto obejrzeć to nagranie o projektowaniu i akceptacji wyglądu teleskopu JWST.
https://kosmonauta.net/tag/jwst/
https://www.youtube.com/watch?v=zXyz1QtPqUY
5) https://naukawpolsce.pl/aktualnosci/news%2C97647%2Cteleskop-kosmiczny-webba-mogl-dostrzec-gwiazdy-z-ciemnej-materii.html
6) https://naukawpolsce.pl/aktualnosci/news%2C97723%2Cteleskop-webba-wykryl-pare-wodna-w-strefie-formowania-sie-planet-skalistych
7)
Cytuj
#AtoZ N is for NGST: 'Next Generation Space Telescope', the former name of the NASA/ESA/CSA James #Webb Space Telescope project, from its first proposal in 1996 to 2002, seen in this early illustration (pic: ESA-C. Vijoux)https://twitter.com/ESA_History/status/1691371824016207873
See original brochure 👉https://esahubble.org/media/archives/brochures/pdf/ngst.pdf
8 ) 2023 sie 24 12:30 Kosmonauta.net
Gwiazdy z ciemnej materii?
Najstarsze i najdalsze obiekty we Wszechświecie, zaobserwowane przez JWST.
https://kosmonauta.net/2023/07/rok-fazy-naukowej-jwst/
Czym one są?
https://www.youtube.com/watch?v=zUhOL38346Y
9) 2023 gru 22 14:30 Kosmonauta.net
Piękne! Uran z JWST
Wspaniałe! Kosmiczny teleskop JWST wykonał niesamowite obserwacje Urana.
https://kosmonauta.net/2023/12/jwst-obserwuje-urana/
(https://img.24live.co/event/3460992733216422087/20231220092929_564071.jpeg)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Wrzesień 03, 2023, 15:22
To się musiało stać prędzej czy później. Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, rozpoczął badanie jednej z najbardziej znanych supernowych, SN 1987A. Od momentu pojawienia na niebie niemal czterdzieści lat temu, została ona zbadana już w pełnym zakresie promieniowania, od promieni gamma do fal radiowych. Jest to stosunkowo bliska nam supernowa, bowiem do eksplozji gwiazdy doszło w Wielkim Obłoku Magellana, w odległości 168 000 lat świetlnych od Ziemi. Obserwacje wykonane teraz za pomocą kamery NIRCam zainstalowanej na pokładzie teleskopu Jamesa Webba pozwoliły naukowcom dostrzec nowe informacje o tym, w jaki sposób pozorstałość po supernowej ewoluuje w czasie.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2023/08/sn1987a-1024x998.png)
Na powyższym zdjęciu widać centralną strukturę przypominającą dziurkę od klucza. Jest ona wypełniona gęstym gazem i pyłem wyrzuconym w wyniku eksplozji. Pył jest tutaj tak gęsty, że nawet promieniowanie w bliskiej podczerwieni nie jest w stanie się przez niego przebić. Stąd i ciemny fragment w samym centrum, tzw. dziurka od klucza.
Jasny, równikowy pierścień otacza wewnętrzną dziurkę od klucza, tworząc pas, który łączy dwa słabe ramiona zewnętrznych pierścieni tworzących kształt klepsydry. Pierścień równikowy, utworzony z materiału wyrzuconego dziesiątki tysięcy lat przed eksplozją, zawiera jasne, gorące plamy, które pojawiły się, gdy fala uderzeniowa supernowej uderzyła w tenże pierścień. Teraz plamy można znaleźć nawet na zewnątrz pierścienia, otaczone rozproszoną emisją. Są to miejsca, w których fale uderzeniowe z eksplozji supernowych uderzają w większą ilość materiału zewnętrznego.
Chociaż struktury te były obserwowane w różnym stopniu przez kosmiczne Teleskopy Hubble’a i Spitzera oraz Obserwatorium Rentgenowskie Chandra, niezrównana czułość i rozdzielczość przestrzenna Webba ujawniły nową cechę pozostałości po supernowej – małe struktury przypominające półksiężyce. Uważa się, że te półksiężyce stanowią część zewnętrznych warstw gazu wyrzuconego w przestrzeń kosmiczną w wyniku eksplozji supernowej. Ich jasność może wskazywać na zjawisko optyczne wynikające z oglądania rozszerzającego się materiału w trzech wymiarach. Innymi słowy, nasz kąt widzenia sprawia wrażenie, że w tych dwóch półksiężycach jest więcej materiału, niż może być w rzeczywistości.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2023/08/sn1987-01-839x1024.png)
Na uwagę zasługuje także wysoka rozdzielczość tych obrazów. Spitzer nigdy nie był w stanie obserwować supernowej z taką przejrzystością i szczegółowością.
Pomimo dziesięcioleci badań od pierwszego odkrycia supernowej, pozostaje kilka tajemnic, szczególnie związanych z gwiazdą neutronową, która powinna powstać w następstwie eksplozji supernowej. Webb będzie nadal obserwował supernową w miarę upływu czasu. Instrumenty NIRSpec (spektrograf bliskiej podczerwieni) i MIRI (instrument średniej podczerwieni) zapewnią astronomom możliwość zbierania nowych, wysokiej jakości danych w podczerwieni w miarę upływu czasu.
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Wrzesień 03, 2023, 19:54
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2023/08/m51-0.jpeg)
To jest jedno z najbardziej fascynujących zdjęć wykonanych przez nowy flagowy teleskop kosmiczny. Na opublikowanej 29 sierpnia fotografii możemy zobaczyć oddaloną od nas o 27 milionów lat świetlnych Galaktykę Wir, znaną także pod numerem katalogowym M51.
Spoglądając z Ziemi, astronomowie mają we wszechświecie do zobaczenia i do odkrycia miliardy galaktyk. Są wśród nich galaktyki karłowate, soczewkowate, spiralne i eliptyczne. Jedne są małe, drugie są duże, jedne aż kipią od procesów gwiazdotwórczych, inne z kolei czerwienieją, na starość powoli obumierając. Co jednak ważne, z perspektywy obserwatora znajdującego się na Ziemi lub w jej otoczeniu galaktyki mogą być ustawione do nas krawędzią, biegunem, czy w końcu pod kątem. Wszystkie galaktyki jesteśmy w stanie obejrzeć tylko z tej jednej perspektywy. Jeżeli widzimy galaktykę od strony krawędzi, to aby zobaczyć ją od bieguna, musielibyśmy się przemieścić do zupełnie innej galaktyki oddalonej od nas o miliony lat świetlnych. To się nigdy nie wydarzy, więc nie ma przesadnego sensu tego rozważać.
Tak się jednak dobrze składa, że na galaktykę M51 spoglądamy bezpośrednio od góry, dzięki czemu możemy zobaczyć jej jasne centrum i wypełnione miliardami gwiazd spiralne ramiona. Co więcej, mamy na tyle szczęścia, aby zobaczyć, jak na nią wpływa sąsiadująca z nią galaktyka karłowata NGC 5195. Tutaj warto zauważyć, że nie jest ona tylko nieistotną, bierną sąsiadką, która po prostu znajduje się obok. Astronomowie są bowiem przekonani, że to właśnie ta niepozorna jasna kulka odpowiada po części za fascynujący wygląd gigantycznej spirali.
M51 należy do wyjątkowych galaktyk spiralnych. Jedna na dziesięć galaktyk spiralnych posiada wyraźnie zaznaczone ramiona wychodzące z wyraźnego, jasnego obszaru centralnego. Właśnie dzięki temu fascynującemu wyglądowi wielu naukowców w Europejskiej Agencji Kosmicznej przekonuje, że jest to jedna z najbardziej fotogenicznych galaktyk, jakie możemy zobaczyć za pomocą teleskopu.
Jak James Webb spoglądał na M51?
Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba do wykonania poniższych zdjęć wykorzystał dwie kamery: Mid-Infrared Instrument oraz Near-Infrared Camera obserwujące odpowiednio w średniej i bliskiej podczerwieni. Każdy z tych instrumentów dostarczył dzięki temu nieco inny obraz galaktyki.
Z uwagi na to, że ludzkie oko nie jest w stanie obserwować bliskiej podczerwieni, naukowcy musieli zmienić kolor poszczególnym danym, abyśmy mogli zobaczyć, co w podczerwieni widzi teleskop.
Ciemnoczerwone struktury na zdjęciu wykonanym za pomocą kamery NIRCam wskazują położenie włókien pyłu, podczas gdy pomarańczowe i żółte kropki to zagęszczenia zjonizowanego gazu wyemitowanego przez niedawno powstałe gromady gwiazd.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2023/08/m51-nircam-1024x385.jpeg)
Spójrzmy jednak na zdjęcie wykonane za pomocą kamery MIRI. Puste, ciemne przestrzenie przecinają się z jasnymi włóknami. Na swój sposób przypomina to zmarszczki wychodzące z wewnętrznej spirali. Zdjęcie to wygląda inaczej niż poprzednie, ponieważ w zakresie średniej podczerwieni widoczne są także włókna zimnego gazu wypełniającego galaktykę.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2023/08/m51-midi-1024x384.jpeg)
Nałóżmy zatem te dane na siebie. Zobaczymy wtedy pełen obraz galaktyki Wir w podczerwieni.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2023/08/m51-kompozyt-1024x347.jpeg)
Musicie przyznać, że wygląda ona wprost fenomenalnie. Gdyby tak się złożyło, że byłaby ona umieszczona w przestrzeni kosmicznej krawędzią do nas — nigdy byśmy tej fantastycznej struktury nie zobaczyli. Powstaje zatem pytanie, jakie piękno skrywają przed nami te galaktyki, które faktycznie widzimy od strony krawędzi. Na to pytanie jednak odpowiedzi już jako gatunek ludzki raczej nie znajdziemy.
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Wrzesień 03, 2023, 20:08
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Wrzesień 11, 2023, 22:22
https://twitter.com/NASAWebb/status/1701236201489891515
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Wrzesień 20, 2023, 15:39
Na ilustracji: Obraz przedstawia serię wstrząsów łukowych w kierunku południowo-wschodnim (lewy dolny) i północno-zachodnim (prawy górny), a także wąski dwubiegunowy strumień, który je napędza, w niespotykanych dotąd szczegółach. Źródło: ESA/Webb, NASA, CSA, Tom Ray (Dublin)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-09/STScI-01H9NWHWKBM3DM6PQQPZDSVY7Y.png?itok=06UxxZo9)
Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba rejestruje naddźwiękowy wypływ z młodej gwiazdy HH 211. Obrazowanie w podczerwieni pozwala na badanie nowo narodzonych gwiazd i ich wypływów.
Obiekty Herbiga-Haro (HH) to jasne obszary otaczające nowo narodzone gwiazdy. Powstają one, gdy wiatry gwiazdowe wypływające z nowo narodzonych gwiazd tworzą fale uderzeniowe, które zderzają się z pobliskim gazem i pyłem z dużą prędkością. Obraz HH 211 z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba ujawnia wypływ z protogwiazdy klasy 0, czyli niemowlęcego odpowiednika naszego Słońca, gdy miało ono kilkadziesiąt tysięcy lat i masę zaledwie 8% masy dzisiejszego Słońca. Ostatecznie, protogwiazda ta wyrośnie na gwiazdę podobną do Słońca.
Obrazowanie w podczerwieni jest potężne w badaniu nowo narodzonych gwiazd i ich wypływów, ponieważ takie gwiazdy są niezmiennie osadzone w gazie z obłoku molekularnego, w którym się uformowały. Emisja w podczerwieni z wypływów gwiazdy przenika przez przesłaniający gaz i pył, co czyni obiekt Herbiga-Haro, taki jak HH 211, idealnym do obserwacji za pomocą czułych instrumentów podczerwonych Webba. Cząsteczki wzbudzane przez turbulentne warunki, w tym wodór molekularny, tlenek węgla i tlenek krzemu, emitują światło podczerwone, które Webb może zebrać, aby zmapować strukturę wypływów.
Obraz ukazuje serię wstrząsów dziobowych, które poruszają się w kierunku południowo-wschodnim (lewy dolny) i północno-zachodnim (prawy górny). Dodatkowo, widać wąski strumień dwubiegunowy, który jest odpowiedzialny za te wstrząsy. Co ważne, Webb przedstawia tę scenę z niezwykłą szczegółowością, o rozdzielczości przestrzennej około 5 do 10 razy większej niż jakiekolwiek wcześniejsze zdjęcia HH 211. Można zauważyć, że wewnętrzny strumień wykazuje symetrię lustrzaną po obu stronach centralnej protogwiazdy. To zgodne z wcześniejszymi obserwacjami w mniejszej skali i sugeruje, że protogwiazda może być w rzeczywistości nierozdzieloną gwiazdą podwójną.
Wcześniejsze obserwacje HH 211 za pomocą naziemnych teleskopów ujawniły gigantyczne wstrząsy dziobowe oddalające się od nas (północny zachód) i poruszające się w naszym kierunku (południowy wschód) oraz struktury przypominające wnęki odpowiednio w wodorze i tlenku węgla w szoku, a także zawiły i poruszający się dwubiegunowo strumień tlenku krzemu. Naukowcy wykorzystali nowe obserwacje Webba do ustalenia, że wypływ z obiektu jest stosunkowo powolny w porównaniu z bardziej rozwiniętymi protogwiazdami o podobnych typach wypływów.
Zespół naukowców przeprowadził pomiar prędkości najbardziej wewnętrznych struktur wypływu z obiektu HH 211 i ustalił, że wynoszą one około 80-100 km/s. Jednak różnica prędkości między tymi sekcjami wypływu a materią, z którą się zderzają – czyli falą uderzeniową – jest znacznie mniejsza. Z tego powodu naukowcy doszli do wniosku, że wypływ z młodszych gwiazd, takich jak ta w centrum HH 211, składa się głównie z cząsteczek. Wynika to z faktu, że stosunkowo niskie prędkości fali uderzeniowej nie są wystarczająco energetyczne, aby rozbić cząsteczki na prostsze atomy i jony.
(https://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/stsci-01h9nwx3eyp3vjkta68zcqs8bs.jpg)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/nasa-s-webb-snaps-supersonic-outflow-of-young-star (https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/nasa-s-webb-snaps-supersonic-outflow-of-young-star)
Wiadomość wysłana przez: Lion97 w Wrzesień 21, 2023, 21:47
Co więcej, odkryli, że węgiel został osadzony w geologicznie niedawnej skali czasowej. Odkrycie to ma ważne implikacje, ponieważ oznacza, że na Europie mogą potencjalnie panować warunki odpowiednie do podtrzymania życia.
https://twitter.com/esa/status/1704918470737944675
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Wrzesień 23, 2023, 23:57
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2023/09/europa-0.jpeg)
Europa, jeden z czterech galileuszowych księżyców Jowisza to jedno z nielicznych miejsc w Układzie Słonecznych, gdzie teoretycznie może obecnie istnieć jakaś forma życia. Warunki do życia bowiem panują wewnątrz globalnego oceanu ciekłej wody kryjącego się pod pokrywającą księżyc skorupą lodową. Choć sama idea wodnego oceanu jest już ekscytująca, to jednak do teraz naukowcy nie byli w stanie potwierdzić, czy znajdują się w nim także inne składniki niezbędne do powstania życia takiego, jakie znamy z powierzchni Ziemi, np. węgiel. Sytuacja się jednak właśnie zmieniła.
Obserwacje prowadzone za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba pozwoliły na zidentyfikowanie dwutlenku węgla na powierzchni Europy. Co więcej, wszystko wskazuje na to, że CO2 na Europie pochodzi ze znajdującego się wewnątrz globu oceanu i nie został dostarczony na powierzchnię przez planetoidy czy meteoryty. Żeby było jeszcze ciekawiej, naukowcy zapewniają, że został on dostarczony tam stosunkowo niedawno w skali geologicznej.
Warto tutaj przypomnieć, że znacznie więcej o tym dwutlenku węgla dowiemy się już za kilka lat. NASA bowiem już w przyszłym roku wystrzeli w przestrzeń kosmiczną sondę Europa Clipper, której zadaniem po dolocie do układu Jowisza będzie wykonanie kilkudziesięciu bliskich przelotów w pobliżu Europy.
Webb odkrył, że na powierzchni Europy dwutlenek węgla występuje w największej ilości w regionie zwanym Tara Regio — geologicznie bardzo młodym obszarze, którego powierzchnia ulega odnowieniu. Powierzchnia lodu w tym miejscu stosunkowo niedawno uległa zniszczeniu i prawdopodobnie doszło tam do wymiany materii pomiędzy oceanem a odtwarzającą się szybko skorupą lodową.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2023/09/europa-nircam-1024x1024.jpeg)
Zdjęcie Europy wykonane za pomocą kamery NIRCAM zainstalowanej na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (JWST)
„Wcześniejsze obserwacje z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a wskazują na istnienie soli pochodzącej z oceanu w Tara Regio” – wyjaśniają naukowcy odpowiedzialni za nowy artykuł naukowy. „Teraz widzimy, że również występuje tam duże stężenie dwutlenku węgla. Według nas oznacza to, że węgiel prawdopodobnie także ma swoje źródło w oceanie wewnętrznym”.
„Naukowcy debatują, w jakim stopniu ocean Europy łączy się z jego powierzchnią. Myślę, że to pytanie było głównym motorem eksploracji Europy” – powiedział Villanueva. „To sugeruje, że być może będziemy w stanie dowiedzieć się kilku podstawowych rzeczy na temat składu oceanu, zanim jeszcze przewiercimy się przez lód i sprawdzimy to własnoręcznie”.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2023/09/co2-europa-1024x256.jpeg)
Białe piksele na mozaikach wskazują obszary o największej koncentracji dwutlenku węgla na powierzchni Europy
Dwa niezależne zespoły zidentyfikowały dwutlenek węgla, korzystając z danych ze spektrografu bliskiej podczerwieni (NIROSpec) zainstalowanego na pokładzie teleskopu Jamesa Webba. Ten tryb instrumentu zapewnia widma o rozdzielczości 320 x 320 kilometrów w polu widzenia o średnicy 3128 kilometrów na powierzchni Europy, umożliwiając astronomom określenie, gdzie znajdują się określone związki chemiczne.
Dwutlenek węgla nie jest stabilny na powierzchni Europy. Dlatego naukowcy twierdzą, że prawdopodobnie został on dostarczony na powierzchnię stosunkowo niedawno.
https://www.youtube.com/watch?v=Fw17N3rdN7s (https://www.youtube.com/watch?v=Fw17N3rdN7s)
Zespół naukowców w trakcie swoich obserwacji szukał także dowodów na pióropusz pary wodnej wydobywający się z powierzchni Europy. Takie struktury odnajdywane były przez naukowców obserwujących Europę za pomocą teleskopu Hubble’a w latach 2013, 2016 i 2017. Tym razem jednak to się nie udało.
https://www.youtube.com/watch?v=9zOuMnwTR6g&t=2s (https://www.youtube.com/watch?v=9zOuMnwTR6g&t=2s)
„Zawsze istnieje możliwość, że gejzery pary wodnej zmieniają swoją intensywność, przez co możemy je obserwować tylko od czasu do czasu. Tak czy inaczej, w trakcie obserwacji księżyca za pomocą teleskopu Jamesa Webba, takiego gejzeru nie udało się dostrzec” – mówią badacze.
Odkrycie to z pewnością pomoże naukowcom odpowiedzialnym za misje Europa Clipper oraz JUICE w przygotowaniu planu obserwacji dla Europy. To one będą na początku lat trzydziestych odkrywać dla nas tajemnice najważniejszych księżyców Jowisza.
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Październik 25, 2023, 19:37
Na zdjęciu: Naukowcy korzystający z kamery NIRCam (Near-Infrared Camera) teleskopu kosmicznego Jamesa Webba NASA odkryli szybki prąd strumieniowy wiejący nad równikiem Jowisza, ponad głównymi warstwami jego chmur. Na długości fali 2,12 mikrona, która jest obserwowana na wysokości około 20-35 kilometrów nad wierzchołkami chmur, zauważono kilka "uskoków" wiatru – obszarów, w których prędkość wiatru zmienia się wraz z wysokością lub odległością, co umożliwia śledzenie strumienia. Ten obraz uwydatnia kilka cech zawierających się wokół strefy równikowej Jowisza, które podczas jednego obrotu planety (10 godzin) są bardzo wyraźnie zakłócane przez ruch prądus. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, Ricardo Hueso (UPV), Imke de Pater (UC Berkeley), Thierry Fouchet (Obserwatorium Paryskie), Leigh Fletcher (Uniwersytet w Leicester), Michael H. Wong (UC Berkeley), Joseph DePasquale (STScI).
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-10/webb-discovers-new-fea.jpg?itok=lVRhc1nX)
Jowisz może szczycić się jednymi z najciekawszych cech atmosferycznych w całym Układzie Słonecznym. Wielka Czerwona Plama, wystarczająco duża, aby zmieścić całą Ziemię, jest prawie tak dobrze znana, jak niektóre ziemskie rzeki i góry. To jednak nie wszystko!
Jowisz, podobnie jak Ziemia, nieustannie się zmienia. Wciąż wiele o nim nie wiemy. Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba odkrywa teraz niektóre z tych tajemnic, ujawniając na przykład zupełnie nowe cechy atmosfery Jowisza, których nigdy wcześniej nie obserwowano, w tym szybki prąd strumieniowy pędzący nad równikiem planety. I choć prąd nie jest tak wyraźny ani spektakularny, jak inne znane od dawna cechy Jowisza, on również daje naukowcom niezwykły wgląd w to, jak różne warstwy atmosfery planety oddziałują na siebie nawzajem.
Szybki prąd strumieniowy o szerokości ponad 4800 kilometrów znajduje się nad równikiem Jowisza, ponad głównymi pokładami jego chmur. Skąd to wszystko wiemy? Zespół badawczy przeanalizował niedawno dane z kamery Webba o nazwie NIRCam, zarejestrowane w lipcu 2022 roku. Celem projektu Early Release Science, prowadzonego wspólnie przez Imke de Pater z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley i Thierry'ego Foucheta z Obserwatorium Paryskiego, było wykonanie zdjęć Jowisza w odstępie 10 godzin, czyli podczas jednego dnia jowiszowego, w czterech różnych filtrach, z których każdy był w stanie wykryć zmiany w małych elementach na różnych wysokościach w atmosferze Jowisza.
Szybko okazało się, że choć różne teleskopy naziemne, sondy kosmiczne takie jak Juno i Cassini oraz Kosmiczny Teleskop Hubble'a już wcześniej wielokrotnie obserwowały zmieniające się wzorce pogodowe Jowisza, Webb dostarczył całkiem nowych odkryć na temat jowiszowych pierścieni, satelitów i atmosfery.
Wprawdzie Jowisz różni się od Ziemi pod wieloma względami – jest gazowym olbrzymem, a Ziemia skalistym globem o umiarkowanym klimacie – ale obie planety wiele też łączy: na przykład to, że obie mają warstwową atmosferę. Długości fal podczerwonych, widzialnych, radiowych i ultrafioletowych, obserwowane przez wcześniejsze misje kosmiczne, są w stanie ukazywać nam niższe i głębsze warstwy atmosfery planety. Odkrywają miejsca, w których znajdują się na przykład olbrzymie burze i lodowe chmury z amoniaku. Z drugiej strony Teleskop Webba pozwala zajrzeć znacznie głębiej w bliskiej podczerwieni niż dotychczas i jest wrażliwy na wyższe warstwy atmosfery, położone na wysokości około 25-50 kilometrów nad wierzchołkami chmur Jowisza. Przy obrazowaniu w bliskiej podczerwieni "mgiełki" obecne na dużych wysokościach zazwyczaj wydają się rozmyte, przy czym ich jasność jest większa w obszarze równikowym planety. A dzięki Teleskopowi Webba także drobniejsze szczegóły są dobrze rozpoznawane w tym jasnym, zamglonym paśmie.
Nowo odkryty prąd strumieniowy porusza się z prędkością około 515 kilometrów na godzinę, co stanowi dwukrotność prędkości huraganu kategorii 5 na Ziemi. Znajduje się on około 40 kilometrów nad chmurami, w dolnej stratosferze Jowisza. Porównując wiatry obserwowane przez Webba na dużych wysokościach atmosfery Jowisza z wiatrami obserwowanymi w głębszych warstwach przez teleskop Hubble'a, zespół mógł zmierzyć, jak szybko wiatry te zmieniają się wraz z wysokością i wytwarzają tzw. uskoki wiatru. Co ciekawe, podczas gdy doskonała rozdzielczość Webba i jego obserwacyjny zakres długości fali pozwoliły na wykrycie małych części chmur wykorzystywanych do śledzenia prądu, uzupełniające obserwacje z Hubble'a (wykonane dzień po obserwacjach Teleskopem Webba) były równie niezbędne do określenia podstawowego stanu atmosfery równikowej Jowisza i zaobserwowania rozwoju burz konwekcyjnych na jego równiku – tych niezwiązanych z prądem strumieniowym. Naukowcy mogli dzięki nim ocenić, jak szybko rozwijają się tam burze.
Zespół z niecierpliwością czeka na dodatkowe obserwacje Jowisza prowadzone przy pomocy Webba. Liczą na to, że pozwolą one ustalić, czy prędkość i wysokość prądu strumieniowego zmieniają się w czasie. Jowisz ma skomplikowany, ale powtarzalny wzór wiatrów i temperatur w swojej równikowej stratosferze, wysoko ponad wiatrami obecnymi w chmurach. Jeśli siła tego nowego prądu jest powiązana z tym oscylującym wzorem stratosferycznym, możemy spodziewać się, że i sam prąd strumieniowy będzie się znacznie różnić w ciągu najbliższych 2-4 lat. Zapewne dowiemy się o tym właśnie w nadchodzących latach.
Wyniki badań zostały opublikowane w Nature Astronomy.
https://phys.org/news/2023-10-webb-feature-jupiter-atmosphere.html (https://phys.org/news/2023-10-webb-feature-jupiter-atmosphere.html)
https://www.nature.com/articles/s41550-023-02099-2 (https://www.nature.com/articles/s41550-023-02099-2)
(https://media.springernature.com/full/springer-static/image/art%3A10.1038%2Fs41550-023-02099-2/MediaObjects/41550_2023_2099_Fig1_HTML.png)
(https://www.nature.com/articles/s41550-023-02099-2/figures/5)
(https://media.springernature.com/full/springer-static/image/art%3A10.1038%2Fs41550-023-02099-2/MediaObjects/41550_2023_2099_Fig5_HTML.png?as=webp)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Listopad 12, 2023, 13:53
Na ilustracji: Wizja artystyczna porównująca dwa rodzaje typowych dysków, w których powstają planety, wokół nowonarodzonych gwiazd podobnych do Słońca. Po lewej stronie znajduje się dysk kompaktowy, a po prawej dysk rozszerzony ze przerwami. Źródło: NASA, ESA, CSA, Joseph Olmsted (STScI)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-11/STScI-01HEAQ4A35RMJBBV0YNSTQGVP8.jpg?itok=CB6pyAlp)
Zespół naukowców dokonał przełomowego odkrycia w kwestii tego, jak powstają planety. Obserwując parę wodną w dyskach protoplanetarnych, JWST potwierdził proces fizyczny polegający na dryfowaniu pokrytych lodem ciał stałych z zewnętrznych obszarów dysku do strefy planet skalistych.
Teorie od dawna sugerują, że lodowe kamyki, które powstają w zimnych, zewnętrznych obszarach dysków protoplanetarnych – podobnych do tych, w których formują się komety w naszym Układzie Słonecznym – odgrywają kluczową rolę w tworzeniu planet. Według tych teorii, kamyki te powinny przemieszczać się w kierunku centralnej gwiazdy pod wpływem tarcia w gazowym dysku, dostarczając zarówno ciała stałe, jak i wodę niezbędną do powstania planet.
Głównym założeniem tej teorii jest, że gdy lodowe kamyki przechodzą z zimniejszego obszaru do cieplejszego obszaru wokół linii śniegu – gdzie lód zamienia się w parę wodną – powinny one uwalniać znaczne ilości chłodnej pary wodnej. To dokładnie zostało zaobserwowane przez Teleskop Webba.
Główny naukowiec Andrea Banzatti z Texas State University w San Marcos w Teksasie powiedział, że Webb w końcu ujawnił związek między parą wodną w wewnętrznym dysku a dryfem lodowych kamyków z zewnętrznego dysku. To odkrycie otwiera ekscytujące perspektywy badania procesów formowania się planet skalistych przy użyciu teleskopu Webba.
W przeszłości mieliśmy bardzo statystyczny obraz formowania się planet, gdzie istniały odizolowane strefy, z których powstawały planety – powiedziała członkini zespołu Colette Salyk z Vassar College w Poughkeepsie w stanie Nowy Jork. Jednak teraz mamy dowody na to, że te strefy mogą wchodzić ze sobą w interakcje. Jest to również coś, co prawdopodobnie miało miejsce w naszym Układzie Słonecznym.
Wykorzystanie mocy Webba
Naukowcy wykorzystali narzędzie MIRI (Mid-Infrared Instrument) znajdujące się na JWST (James Webb Space Telescope), aby zbadać cztery dyski - dwa zwarte i dwa rozproszone – otaczające gwiazdy podobne do Słońca. Szacuje się, że wszystkie cztery gwiazdy mają od 2 do 3 milionów lat, co oznacza, że są młodymi noworodkami w skali kosmicznej.
Przewiduje się, że dwa zwarte dyski doświadczają efektywnego dryfu kamyków, które dostarczane są na odległość odpowiadającą orbicie Neptuna. Natomiast w przypadku dysków rozproszonych przewiduje się, że kamyki zostaną zatrzymane w wielu pierścieniach, a ich odległość może być nawet sześciokrotnie większa niż orbita Neptuna.
Obserwacje przeprowadzone przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba miały na celu sprawdzenie, czy zwarte dyski posiadają większą ilość wody w swoim wewnętrznym, skalistym obszarze planet, zgodnie z oczekiwaniami. Te oczekiwania wynikają z przypuszczenia, że bardziej efektywny dryf kamyków może dostarczać znaczną masę i wodę do planet wewnętrznych. Zespół badawczy zdecydował się skorzystać z instrumentu MRS (Medium-Resolution Spectrometer) MIRI, ponieważ jest on wrażliwy na obecność pary wodnej w dyskach.
Wyniki potwierdziły oczekiwania, ujawniając nadmiar chłodnej wody w zwartych dyskach w porównaniu z dużymi dyskami.
Kiedy kamyki dryfują, za każdym razem, gdy napotkają skok ciśnienia, mają tendencję do gromadzenia się w tych obszarach. Te obszary o wyższym ciśnieniu niekoniecznie przerywają dryfowanie kamyków, ale utrudniają je. Podobny mechanizm występuje również w przypadku dużych dysków z pierścieniami i szczelinami, gdzie kamyki mogą być zatrzymywane przez obszary o większym ciśnieniu.
Obecne badania sugerują, że duże planety mogą tworzyć obszary o zwiększonym ciśnieniu, które prowadzą do powstawania pierścieni, w których mogą gromadzić się kamyki. Podobną rolę może odgrywać Jowisz w naszym Układzie Słonecznym, hamując dostarczanie kamyków i wody do naszych małych, wewnętrznych i stosunkowo ubogich w wodę planet skalistych.
Rozwiązanie zagadki
Kiedy dane pojawiły się po raz pierwszy, wyniki były zagadkowe dla zespołu badawczego. Przez dwa miesiące utknęliśmy na tych wstępnych wynikach, które mówiły nam, że zwarte dyski mają zimniejszą wodę, a duże dyski mają ogólnie cieplejszą wodę – wspomina Banzatti. To nie miało sensu, ponieważ wybraliśmy próbkę gwiazd o bardzo podobnych temperaturach.
Dopiero gdy Banzatti przeanalizował dane z dużych dysków, odpowiedź stała się oczywista: gęste dyski posiadają dodatkową ilość wody blisko linii śniegu, około dziesięć razy bliżej niż orbita Neptuna.
Wyniki zespołu zostały opublikowane 8 listopada 2023 roku w Astrophysical Journal Letters.
https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-144 (https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-144)
https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acf5ec (https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acf5ec)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Listopad 16, 2023, 01:08
Na ilustracji: Zdjęcia Mgławicy Krab sfotografowane przez kamery NIRCam i MIRI (bliska / średnia podczerwień) współpracujące z Kosmicznym Teleskopem Jamesa Webba.
Podobnie jak w 2005 roku Teleskop Hubble’a – Webb ujawnił złożoną strukturę z siatką czerwono-pomarańczowych włókien gazowych pochodzących od podwójnie zjonizowanej siarki (S III). Wewnątrz żółto-białych i zielonych krawędzi tworzonych przez dużą strukturę przypominającej pętlę znajduje się ziarna pyłu. Wnętrze mgławicy jarzy się półprzeźroczystą materią w kolorze mleka – tak wygląda promieniowanie synchrotronowe w kolorystyce przyjętej na zdjęciu z Webba. To promieniowanie jest generowane przez naładowane cząstki przyspieszane w polach magnetycznych. W centrum zdjęcia obserwuje się kosmyki wychodzące z kolistej struktury, podobnej do zmarszczek na wodzie, które wskazują na jasną i białą kropkę, gdzie znajduje się szybko rotująca gwiazda neutronowa. Wąskie i białe pasemka pochodzące od promieniowania synchrotronowego pokazane w większej odległości od centrum mgławicy oddają strukturę unikalnego pola magnetycznego pulsara. Niektóre włókna w Mgławicy Krab zawierają również jednokrotnie zjonizowane żelazo (Fe II).
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-11/weic2326a.jpg?itok=J-G5oW5t)
Mimo, że Mgławica Krab jest jedną z najlepiej zbadanych pozostałości po wybuchu supernowej, to nadal pozostaje bez odpowiedzi pytanie o jej progenitora i naturę eksplozji. Teleskop Webba poszukuje wskazówek, które pozwolą odpowiedzieć na ww. pytania. Przy badaniach tego nadal ekspandującego ciała niebieskiego dla astronomów może się okazać istotna wysoka czułość i rozdzielczość Teleskopu Webba w podczerwieni.
Teleskop Webba obserwował ostatnio Mgławicę Krab - pozostałość po wybuchu supernowej, która znajduje się w odległości około 6500 l.św. w gwiazdozbiorze Byka. Od czasu rejestracji tego energetycznego zjawiska z 1054 roku w kronikach przez jedenastowiecznych astronomów (astrologów?), Mgławica Krab cały czas skupiała uwagę astronomów, ponieważ poprzez skrupulatne badania względnie bliskiego obiektu jakim jest Mgławica Krab, dążyli oni - i nadal dążą, do zrozumienia warunków i zjawisk zachodzących po wybuchu supernowej.
Dzięki niezwykłym zdjęciom uzyskanym za pomocą kamer NIRCam i MIRI rozpoczyna się nowy etap poszukiwania odpowiedzi na pytanie o pochodzenie Mgławicy Krab, ponieważ są ujawniane nowe szczegóły – w tym pierwsza, kompletna mapa rozkładu pyłu.
Skład chemiczny Mgławicy Krab
Na tytułowym zdjęciu z Teleskop Webba widać wielką różnorodność materii, która tworzy to niezwykłe ciało niebieskie. W szczególności pokazano :
• podwójnie zjonizowaną siarkę (S III) – kolor czerwono-pomarańczowy,
• zjonizowane żelazo (Fe II) – kolor niebieski,
• pył – odcienie kolorów żółto-białego i zielonego,
• promieniowanie synchrotronowe – kolor mlecznej, podobnej do dymu substancji.
Mgławica Krab: Hubble vs Webb
Na pierwszy rzut oka ogólny kształt mgławicy na zdjęciu z Webba przypomina ten ze zdjęcia z 2005 roku w zakresie optycznym sfotografowanego za pomocą Teleskopu Hubble’a. Na zdjęciu w podczerwieni zrobionym przez Teleskop Webba widać delikatną strukturę podobną do klatki, składającą się z puszystych, gazowych włókien czerwono-pomarańczowych.
Po raz pierwszy zaobserwowano na zdjęciu z Webba w obszarze centralnym mgławicy emisje pochodzące od ziaren pyłu (obszary żółto-białe i zielone). Poniżej porównano oba zdjęcia – z Teleskopu Hubble’a (po lewej) i Teleskopu Webba (po prawej).
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/weic2326c.jpg)
Na ilustracji: Zdjęcia Mgławicy Krab wykonane przez Teleskop Hubble’a w 2005 roku (po lewej ) i ostatnio przez Teleskop Webba (po prawej) odpowiednio w zakresie optycznym i podczerwieni.
Na ostatnim zdjęciu uzyskanym z obserwacji kamerami NIRCam i MIRI (bliska / średnia podczerwień) odkryto nowe szczegóły tej mgławicy. Widać delikatną strukturę podobną do klatki, składającą się z puszystych włókien czerwono-pomarańczowych i zagęszczeń pyłu, które otaczają obiekt centralny. Niektóre cechy wnętrza Mgławicy Krab stają się wyraźniejsze i bardziej szczegółowe w podczerwieni. W szczególności w jej wnętrzu wyraźniej widać promieniowanie synchrotronowe, które na zdjęciu ma wygląd mlecznej struktury podobnej do dymu.
Na stronie internetowej ESA można interaktywnie oglądać oba zdjęcia przesuwając suwak pomiędzy zdjęciami: z Teleskopu Hubble’a ↔ z Teleskop Webba.
Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, Jeff Hester (ASU), Allison Loll (ASU), Tea Temim (Princeton University)
Promieniowanie synchrotronowe – okno do wnętrza mgławicy
Na zdjęciu w podczerwieni uchwyconym przez Teleskop Webba wewnętrzne struktury Mgławicy Krab stały się bardziej wydatne i widoczne z większą szczegółowością. Teleskop Webba uwypuklił zwłaszcza coś co jest znane jak promieniowanie synchrotronowe. Jest to promieniowanie elektromagnetyczne generowane przez naładowane cząstki, takie jak np. elektrony, które poruszają się wokół linii pola magnetycznego z prędkościami relatywistycznymi. To promieniowanie wygląda tutaj jak mleczna, podobna do dymu substancja, która wypełnia większą część wnętrza Mgławicy Krab.
Promieniowanie synchrotronowe jest produktem pulsara - szybko rotującej gwiazdy neutronowej. Silne pola magnetyczne pulsara przyspieszają naładowane cząstki do ekstremalnych prędkości i sprawiają, że emitują one spolaryzowane promieniowanie elektromagnetyczne, gdy się kręcą wokół linii pola magnetycznego. Mimo, że jest emitowane w całym zakresie widma, to jednak promieniowanie synchrotronowe staje się szczególnie jasne w bliskiej podczerwieni, którą obserwuje kamera NIRCam.
Poszukiwanie serca pulsara
Aby zlokalizować pulsara w samym sercu Mgławicy Krab astronomowie prześledzili smugi podążające za kolistym wzorem, podobnym do zmarszczek na wodzie, w kierunku jasnej i białej kropki w centrum. Pulsar jest odpowiedzialny za kształtowanie i rzeźbienie pól magnetycznych mgławicy – zjawisko widoczne przez misterną strukturę mgławicy. Zwłaszcza materia w kolorze białym silnie wygina się do środka od krawędzi włókien pyłowych tworzących swego rodzaju klatkę – wskazując lokalizację gwiazdy neutronowej. Ta intrygująca obserwacja sugeruje, że ekspansja wiatru generowanego przez pulsar jest zamknięta przez pas gęstego gazu – zjawisko, które nadal stanowi zagadkę dla astronomów. Wiatr generowany przez pulsara wywiera ciągłą siłę skierowaną na zewnątrz, która szybko wypycha otoczkę składającą się gazu i pyłu. Wnętrze mgławicy jest upiększone żółto-białymi i zielonymi cętkowanymi włóknami tworzącymi wielkoskalowe struktury podobne do pętli, które wskazują na obecność ziaren pyłu w tych obszarach.
Pięknie pokazano najważniejsze struktury (w tym lokalizację pulsara) w Mgławicy Krab na 2-minutowym filmie dostępnym na stronie NASA.
Ciągłe dążenie poznania przeszłości Mgławicy Krab
W miarę jak astronomowie starannie analizują całe bogactwo obserwacji zebranych przez Teleskop Webba oraz inne teleskopy, to trwa nadal poszukanie odpowiedzi na pytanie o zagadkową przeszłość Mgławicy Krab. Astronomowie zamierzają wykorzystać nowe obserwacje, które przeprowadzi w najbliższym czasie Teleskop Hubble’a. Będzie to pierwsza taka obserwacja Hubble’a po około dwudziestoletniej przerwie, która pozwoli na bardziej szczegółową analizę porównawczą obserwacji z obu teleskopów.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/weic2326b.jpg)
Na ilustracji: Zdjęcia Mgławicy Krab sfotografowane przez kamery NIRCam i MIRI (bliska / średnia podczerwień) działające na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Zaznaczono tutaj kierunki na niebie, skalę wielkości mgławicy i mapowanie kolorów. Odcinek na niebie o długości 1 minuty łuku (1’ / 1 arcmin) w odległości Mgławicy Krab odpowiada około 2 l.św. Pole widzenia na tym zdjęciu liczy około 10 l.św. Jest to zdjęcie w niewidzialnym dla naszego oka zakresie promieniowania elektromagnetycznego: bliska i średnia podczerwień, które zostało przetransformowane na kolory w zakresie widzialnym, np. filtr F162W (średnia długość fali λ=1,62μm) → kolor niebieski, …, filtr F2100W (λ=21,00μm) → kolor czerwony.
https://esawebb.org/images/weic2326b/ (https://esawebb.org/images/weic2326b/)
https://esawebb.org/news/weic2326/ (https://esawebb.org/news/weic2326/)
https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-137 (https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-137)
https://www.nasa.gov/missions/webb/the-crab-nebula-seen-in-new-light-by-nasas-webb/ (https://www.nasa.gov/missions/webb/the-crab-nebula-seen-in-new-light-by-nasas-webb/)
https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/crab-nebulas-hidden-wonders-exposed-by-james-webbs-infrared-gaze (https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/crab-nebulas-hidden-wonders-exposed-by-james-webbs-infrared-gaze)
https://esawebb.org/images/weic2326a/ (https://esawebb.org/images/weic2326a/)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Listopad 17, 2023, 12:41
Na ilustracji: Druga i czwarta najbardziej odległa galaktyka, jakie kiedykolwiek zaobserwowano (UNCOVER z-13 i UNCOVER z-12). Galaktyki znajdują się w Gromadzie Pandory (Abell 2744). Źródło: Zdjęcie gromady: NASA, UNCOVER (Bezanson i in). Wstawki: NASA, UNCOVER (Wang i in., 2023). Skład: Dani Zemba/Penn State
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-11/pandorasclusterz12z13_lr_0.jpg?itok=iGDiOqVb)
W Gromadzie Pandora potwierdzono istnienie dwóch najodleglejszych jak dotąd galaktyk, większych niż pozostałe na tak ekstremalnych odległościach.
Międzynarodowy zespół naukowców odkrył dwie z najodleglejszych galaktyk, jakie kiedykolwiek zaobserwowano. Te galaktyki zostały zlokalizowane w regionie przestrzeni kosmicznej znanym jako Gromada Pandory (Abell 2744) – Odkrycie to zostało dokonane przy wykorzystaniu danych z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (JWST). Przy użyciu nowych danych spektroskopowych, które zawierają informacje o świetle emitowanym w całym spektrum elektromagnetycznym, naukowcy potwierdzili odległość tych starożytnych galaktyk oraz ustalili ich właściwości. Te galaktyki są oddalone o prawie 33 miliardy lat świetlnych. Odkrycie tych galaktyk daje nam niezwykłą możliwość zgłębienia tajemnic powstawania najwcześniejszych galaktyk. Przez badanie tych odległych obiektów, naukowcy mogą lepiej zrozumieć, jak się kształtował Wszechświat we wczesnym etapie swojego istnienia.
Według naukowców, nowo odkryte galaktyki różnią się od innych galaktyk potwierdzonych na tej odległości. Zamiast pojawiać się na zdjęciach jako czerwone kropki, jak to jest zwykle w przypadku odległych obiektów, te nowe galaktyki mają większe rozmiary i przypominają kształtem orzeszek ziemny oraz puszyste kule. Odkrycie to zostało opisane w artykule opublikowanym 13 listopada 2023 roku w czasopiśmie Astrophysical Journal Letters.
Bardzo niewiele wiadomo o wczesnym Wszechświecie, a jedynym sposobem na poznanie tamtych czasów i przetestowanie naszych teorii dotyczących wczesnego powstawania i wzrostu galaktyk są te bardzo odległe galaktyki – powiedział pierwszy autor Bingjie Wang, doktor habilitowany w Penn State Eberly College of Science i członek zespołu JWST UNCOVER (Ultradeep NIRSpec and NIRCam ObserVations before the Epoch of Reionization), który przeprowadził badania. Przed naszą analizą znaliśmy tylko trzy galaktyki potwierdzone w tak ekstremalnej odległości. Badanie tych nowych galaktyk i ich właściwości ujawniło różnorodność galaktyk we wczesnym Wszechświecie i to, jak wiele można się od nich nauczyć.
Ponieważ światło tych galaktyk musiało pokonać tak długą drogę, aby dotrzeć do Ziemi, stanowi ono swojego rodzaju okno na przeszłość. Według zespołu badaczy, światło wykryte przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba zostało wyemitowane przez dwie galaktyki, gdy Wszechświat miał około 330 milionów lat. To światło musiało przebyć około 13,4 miliarda lat świetlnych, aby dotrzeć do JWST. Naukowcy jednak zauważają, że ze względu na ekspansję Wszechświata w tym czasie, galaktyki znajdują się obecnie w odległości około 33 miliardy lat świetlnych od nas.
Światło z tych galaktyk jest starożytne, około trzysta razy starsze niż Ziemia – powiedział Joel Leja, adiunkt astronomii i astrofizyki oraz współzałożyciel Institute for Computational and Data Sciences w Penn State i członek UNCOVER. Te wczesne galaktyki są jak latarnie morskie, których światło przebija się przez bardzo cienki gaz wodorowy, który tworzył się we wczesnym Wszechświecie. To właśnie dzięki ich światłu możemy zacząć odkrywać egzotyczną symfonię, która rządziła galaktykami w pobliżu kosmicznego świtu.
Warto zauważyć, że te dwie galaktyki są znacznie większe niż trzy galaktyki, które wcześniej odkryto na tych ekstremalnych odległościach. Jedna z nich jest co najmniej sześciokrotnie większa od innych i ma imponującą średnicę około 2000 lat świetlnych. W porównaniu do tego, nasza Droga Mleczna ma średnicę około 100 000 lat świetlnych. Jednak, jak zauważa Wang, wczesny Wszechświat był bardzo skompresowany, dlatego też zaskakujące jest, że taka duża galaktyka mogła powstać w tamtym okresie.
Obie galaktyki zostały odkryte wśród 60 000 innych źródeł światła w Gromadzie Pandory na jednym z pierwszych zdjęć wykonanych przez JWST w 2022 roku. Ten obszar kosmiczny został celowo wybrany, ponieważ znajduje się za kilkoma gromadami galaktyk, które tworzą efekt soczewkowania grawitacyjnego. Soczewkowanie grawitacyjne to naturalny efekt, w którym przyciąganie grawitacyjne gromad galaktyk zakrzywia przestrzeń wokół siebie, powiększając światło, które przechodzi w pobliżu. Dzięki temu możemy obserwować powiększony widok za tymi gromadami.
W ciągu kilku miesięcy zespół UNCOVER zmniejszył liczbę źródeł światła z 60 000 do 700 potencjalnych kandydatów do dalszych badań. Spośród tych kandydatów, osiem mogło być potencjalnie pierwszymi galaktykami. Następnie JWST został ponownie skierowany na Gromadę Pandory, aby zarejestrować widma tych kandydatów. Widma są rodzajem odcisku palca, który pokazuje ilość światła emitowanego na różnych długościach fal.
Naukowcy również skorzystali ze szczegółowych modeli, aby wydedukować właściwości tych wczesnych galaktyk, gdy emitowały światło obserwowane przez JWST. Zgodnie z oczekiwaniami badaczy, obie galaktyki były młode, miały niewiele pierwiastków cięższych od wodoru i helu w swoim składzie, dynamicznie rosły i intensywnie tworzyły gwiazdy.
Pierwsze pierwiastki powstały w jądrach wczesnych gwiazd w procesie fuzji termojądrowej – powiedział Leja. Ma to sens, że wczesne galaktyki nie zawierają ciężkich pierwiastków, takich jak metale, ponieważ były jednymi z pierwszych miejsc, gdzie te ciężkie pierwiastki zostały wytworzone. Oczywiście, aby być pierwszymi galaktykami, musiały być młode i aktywnie tworzyć gwiazdy. Potwierdzenie tych właściwości stanowi istotny test dla naszych modeli i pomaga w potwierdzeniu całego paradygmatu teorii Wielkiego Wybuchu.
Naukowcy zauważyli, że oprócz soczewki grawitacyjnej, potężne instrumenty podczerwone JWST powinny być w stanie wykryć galaktyki w jeszcze większej odległości, jeżeli takie istnieją.
https://www.psu.edu/news/eberly-college-science/story/second-most-distant-galaxy-discovered-using-james-webb-space-telescope/ (https://www.psu.edu/news/eberly-college-science/story/second-most-distant-galaxy-discovered-using-james-webb-space-telescope/)
https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acfe07 (https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acfe07)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Listopad 23, 2023, 11:17
Na ilustracji: Kosmiczne fajerwerki wyglądające też jak „palce eksplozyjne” w obszarze narodzin gwiazd BN-KL będącym częścią Obłoku Molekularnego Oriona OMC-1 – na północny zachód od Gromady Trapez. Jest to fragment mozaiki zdjęć centralnej części Mgławicy Oriona (M42) uzyskanej z obserwacji Teleskopem Webba w bliskiej podczerwieni.
Widać wiele „palców” w kolorze czerwonym, które są wzbudzonym przez fale uderzeniowe gazem molekularnym rozszerzającym się od dołu zdjęcia do góry w prawo. Każdy z tych „palców” składa się z serii jasnych luków emisyjnych podobnych do fal łukowych rozchodzących się za wierzchołkami, które często świecących na zielono.
Na zdjęciu widać również wiele gwiazd z charakterystycznymi ośmioma promieniami dyfrakcyjnymi („spajkami”) generowanymi przez optykę Teleskopu Webba oraz niebieskie obłoki ze smugami na pierwszym planie pochodzące od Mgławicy Oriona, które znajdują się przed tymi kosmicznymi fajerwerkami.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-11/Explosion_fingers_from_the_BN-KL_region_in_Orion.png?itok=qw-OCnHF)
Teleskop Webba zaobserwował w Mgławicy Oriona (M42) widowiskowe zjawisko – coś co wygląda jak kosmiczne fajerwerki, albo ogniste „palce”. Najprawdopodobniej jest to efekt katastrofy kosmicznej sprzed kilkuset lat.
Na tytułowej ilustracji zaprezentowano fragment mozaiki Mgławicy Oriona sporządzonej przez Teleskop Webba z kamerą NIRCam w bliskiej podczerwieni (bardziej „krótkofalowy” zakres czułości kamery NIRCam → cztery filtry o średnich długościach fali λ ~ 1,40–1,62–1,87–2,12μm).
Barwy na zdjęciach nie odpowiadają kolorom widzianym przez ludzkie oko, ponieważ nasz narząd wzroku nie jest czuły na światło podczerwone (np. zakres widma w bliskiej podczerwieni o długościach fali od λ~1,40 μm do 2,12 μm na zdjęciach prezentowanych w niniejszym materiale), a najbliższa podczerwieni barwa dostrzegalna przez człowieka to jest kolor czerwony (λ~0,63–0,78μm).
Dwie pełne wersje tej mozaiki zdjęć z Teleskop Webba dla Mgławicy Oriona są dostępne na portalu ESASky, który jest przyjaznym użytkownikowi interfejsem dedykowanym do oglądania i ściągania danych astronomicznych. Portal ESASky pozwala każdemu zainteresowanemu na eksplorację publicznie dostępnych danych astronomicznych.
Na tytułowej ilustracji widać wyraźne gazowe „palce” oddalającymi się od miejsca eksplozji, która nastąpiła około 500 do 1000 lat temu w centrum gęstego obłoku molekularnego schowanego za tą mgławicą. Być może nastąpiło zderzenie dwóch młodych i masywnych gwiazd. Ten gęsty obłok jest nazywany Obłokiem Molekularnym Oriona-1 – w skrócie OMC-1 (OMC – skrót z j.ang. Orion Molecular Cloud) i znajduje się na północny-zachód od widocznej gołym okiem Gromady Trapez.
W ognistych palcach przeważa barwa czerwona, która wskazuje emisję promieniowania przez molekuły wodoru wzbudzone przez ogromną energię uwalniającą się z miejsca wybuchu. W pobliżu czubków w niektórych palcach emisje zmieniają kolor na zielony – co świadczy o obecności gorącego gazu zawierającego jony żelaza; w skrajnym przypadku stają się białe – co jest oznaką obecności jeszcze bardziej gorącej materii gazowej. Wydaje się, że w dolnej części ilustracji tytułowej w ognistych palcach występują głównie przepływy turbulentne, ale w niektórych obserwuje się też przepływy laminarne (liniowe).
Wielka Mgławica Oriona (M42) znajduje się w odległości około 1300 l.św. od Ziemi w części zwanej „mieczem” w gwiazdozbiorze myśliwego Oriona. Przy odległości do M42 obszar na poniższym zdjęciu odpowiada rozmiarom 4 x 2,75 l.św.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Orion_Nebula_in_NIRCam_short-wavelength_channel.png)
Na ilustracji: Unikalny widok centralnej części Mgławicy Oriona i Gromady Trapez w kamerze NIRCam współpracującej z Teleskopem Webba. Ta mozaika zdjęć w bliskiej podczerwieni (bardziej „krótkofalowy” zakres czułości kamery NIRCam → cztery filtry o średnich długościach fali λ ~ 1,40–1,62–1,87–2,12μm).
https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Images/2023/09/Explosion_fingers_from_the_BN-KL_region_in_Orion (https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Images/2023/09/Explosion_fingers_from_the_BN-KL_region_in_Orion)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Listopad 25, 2023, 00:09
Na ilustracji: Unikalny widok centralnej części Mgławicy Oriona (M42) i Gromady Trapez w kamerze NIRCam współpracującej z Teleskopem Webba. Ta mozaika zdjęć w bliskiej podczerwieni (sześć filtrów o średnich długościach fali λ ~ 2,77–3,00–3,35–3,60–4,44–4,70μm). Obszar na tym zdjęciu odpowiada rozmiarom 4 x 2,75 l.św. przy odległości do M42 wynoszącej ponad 1300 l.św. Źródło (CC BY-SA 3.0 IGO): NASA, ESA, CSA / M. McCaughrean, S. Pearson
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-11/Orion_Nebula_in_NIRCam_long-wavelength_channel.png?itok=UCCuykPY)
Teleskop Webba odkrył w Mgławicy Oriona kilkaset kandydatek na swobodne planety. Ciekawe, że około 40 z nich (~9%) porusza się w parach daleko od jakiejkolwiek gwiazdy. Te osobliwe układy podwójne istnieją na przekór oczekiwaniom teoretyków i zostały nazwane w języku angielskim Jupiter Mass Binary Objects (podwójne obiekty o masach podobnych do Jowisza), czyli w skrócie JuMBO.
Unikalna mozaika zdjęć centralnej części M42 w bliskiej podczerwieni
Astronomowie wykorzystali możliwości Teleskopem Webba i kamery NIRCam czułej na promieniowanie elektromagnetyczne w bliskiej podczerwieni, aby uzyskać mozaikę zdjęć centralnej części Mgławicy Oriona (M42). Mozaika zawiera około 301 megapikseli (21000 x 14351 pikseli).
Mozaika została rozdzielona na następujące dwa zakresy związane z czułością kamery NIRCam:
• bardziej „krótkofalowy” (długości fali λ ~ 0,6 – 2,3 μm) – patrz ilustracja (1), jest to zakres widma sąsiadujący z barwą czerwoną faktycznie rejestrowaną przez ludzkie oko (λ~0,63–0,78μm), gdzie rozdzielczość kątowa Teleskopu Webba jest największa i Webb „widzi” tutaj subtelne zjawiska aktywności gwiazdotwórczej w M42;
• bardziej „długofalowy” (λ ~ 2,4 – 5,0 μm), gdzie światło gwiazd jest znacznie słabsze – patrz ilustracja tytułowa, Teleskop Webba „widzi” w tych długościach fali włókna obłoków pyłowych i związków organicznych, zwane wielopierścieniowymi węglowodorami aromatycznymi WWA lub PAH (skrót z j.ang. Polycyclic Aromatic Hydrocarbons), które występują obficie w M42. PAH są molekułami zawierającymi atomy węgla, które tworzą pewną część pyłu występującego wszędzie we Wszechświecie. Dlatego takie obserwacje są kluczowe do zrozumienia mechanizmu powstawania tych wszechobecnych molekuł.
Rozmiarom kątowym 10.9 x 7.5’ na niebie dla ww. wersji mozaiki odpowiada w odległości M42 obszar 4 x 2,75 l.św. Zaś najmniejsze detale jakie można rozróżnić na tych zdjęciach mają w Mgławicy Oriona rozmiary przestrzenne rzędu ~25 jednostek astronomicznych (tzn. „szczegóły” o wielkości powyżej średnicy orbity Saturna). Jest to oszacowanie dla Teleskopu Webba wynikające z ograniczonej dyfrakcją rozdzielczości kątowej 0,063” dla fotonów o długości fali λ = 2 μm.
Barwy na zdjęciach z Teleskopu Webba nie odpowiadają kolorom widzianym przez ludzkie oko, ponieważ nasz narząd wzroku nie jest czuły na światło podczerwone (np. zakres widma w bliskiej podczerwieni o długościach fali od λ~1,40 μm do 4,70 μm na zdjęciach prezentowanych w niniejszym materiale), a najbliższa podczerwieni barwa dostrzegalna przez oko to jest kolor czerwony (λ~0,63–0,78μm).
Obie wersje mozaiki zdjęć Mgławicy Oriona w bliskiej podczerwieni są dostępne na portalu ESASky, który posiada przyjazny użytkownikowi interfejs dedykowany do oglądania i ściągania danych astronomicznych. Portal ESASky pozwala każdemu zainteresowanemu na eksplorację publicznie dostępnych danych astronomicznych.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Orion_Nebula_in_NIRCam_short-wavelength_channel_0.png)
Na ilustracji (1): Unikalny widok centralnej części Mgławicy Oriona i Gromady Trapez w kamerze NIRCam współpracującej z Teleskopem Webba. Ta mozaika zdjęć w bliskiej podczerwieni (bardziej „krótkofalowy” zakres czułości kamery NIRCam → cztery filtry o średnich długościach fali λ ~ 1,40–1,62–1,87–2,12μm). Źródło (CC BY-SA 3.0 IGO): NASA, ESA, CSA / M. McCaughrean, S. Pearson
Mgławica Oriona – kosmiczna perełka
Wielka Mgławica w Orionie (M42) znajduje się w odległości ponad 1300 l.św. od Ziemi w części zwanej „mieczem” w gwiazdozbiorze myśliwego Oriona.
Mgławica jest oświetlona przez Gromadę Trapez. Została tak nazwana ze względu na kształt, który tworzą cztery najjaśniejsze gwiazdy w tej gromadzie otwartej skupiającej młode gwiazdy. Gwiazdy tego kwartetu są masywne – o masach w zakresie 15-30 mas Słońca. Ich życie trwa zaledwie kilka milionów lat i kończy się wybuchem supernowej. Najjaśniejsza z nich to Theta1 Orionis C (θ1 Orionis C) o jasności wizualnej 5,13 mag emituje kilkaset tysięcy razy więcej promieniowania elektromagnetycznego niż nasze Słońce.
W tym obszarze są ukryte tysiące młodych gwiazd o masach od ~40 Mʘ (… mas Słońca), aż do dolnej granicy „gwiazdorstwa”, czyli minimalnej masy koniecznej do stabilnego podtrzymywania reakcji syntezy wodoru (~0,075 Mʘ).
Wiele z tych gwiazd jest zanurzona w dyskach gazowo-pyłowych, które mogą być miejscem powstawania planet. Takie dyski protoplanetarne są niszczone przez silne promieniowanie ultrafioletowe oraz silne wiatry gwiazdowe od pobliskich masywnych gwiazd – w szczególności tych w Gromady Trapez.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Proto_pla_discs_in_M42_A.png)
Na ilustracji (2): Na powiększonych fragmentach obrazów Mgławicy Oriona zrobionych przez Teleskop Webba w podczerwieni widać kilka dobrze znanych dysków protoplanetarnych, z których w przyszłości mogą powstać planety. Te ciemne dyski są widoczne, ponieważ znajdują się na tle jasnych obłoków gorącego gazu w Mgławicy Oriona. Źródło (CC BY-NC-ND 4.0 DEED): NASA, ESA, CSA / M. McCaughrean, S. Pearson - https://doi.org/10.48550/arXiv.2310.03552
Na północny-zachód od Gromady Trapez znajduje się gęsty obłok zwany Obłokiem Molekularnym Oriona-1 – w skrócie OMC-1 (OMC – skrót z j.ang. Orion Molecular Cloud), w którym Teleskop Webba zaobserwował malownicze wielokrotne „palce” o barwie czerwonej.
Jest to wypływ materii składającej się głównie z molekularnego wodoru w obłoku OMC-1, która została wzbudzona przez niezmierny wielki strumień energii wypływającej z miejsca kosmicznego kataklizmu jakim było zderzenie dwóch olbrzymich gwiazd. Większa niż 100 km/sek prędkość tego wypływu świadczy o tym, że ta koalescencja, czyli połączenie się gwiazd nastąpiło zaledwie kilkaset lat temu.
W pobliżu czubków w niektórych „palcach” emisje zmieniają kolor na zielony. Jest to marker obecności gorącego gazu zawierającego jony żelaza.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Explosion_fingers_from_the_BN-KL_region_in_Orion.png)
Na ilustracji (3): Kosmiczne fajerwerki wyglądające też jak „palce eksplozyjne” w obszarze narodzin gwiazd BN-KL będącym częścią Obłoku Molekularnego Oriona OMC-1 – na północny zachód od Gromady Trapez. Jest to fragment mozaiki zdjęć centralnej części Mgławicy Oriona (M42) uzyskanej z obserwacji Teleskopem Webba w bliskiej podczerwieni (cztery filtry o średnich długościach fali λ ~ 1,40–1,62–1,87–2,12μm). Źródło (CC BY-SA 3.0 IGO): NASA, ESA, CSA / M. McCaughrean, S. Pearson
JuMBO – swobodne pary obiektów o masach porównywalnych z Jowiszem
Astronomowie Samuel G. Pearson and Mark J. McCaughrean szczegółowo zbadali zdjęcia Mgławicy Oriona – szczególnie dokładnie okolice Gromady Trapez. Jest to obszar, w którym gwiazdy powstają od około 1 miliona lat i obfituje w tysiące młodych gwiazd oraz brązowych karłów.
Jednak nie wszystkie planety, które powstały w Gromadzie Trapez posiadają gwiazdy macierzyste. Teleskop Webba odkrył jednak około 40 par swobodnych planet typu gazowe olbrzymy, które otrzymały akronim JuMBO (Jupiter Mass Binary Object).
To w tej otwartej gromadzie gwiazdowej astronomowie dokonali nadzwyczajnego odkrycia – pary obiektów podobnych do planet o masach od 0,6 do 13 mas Jowisza.
Obiekty JuMBO mimo, że niektóre z nich są masywniejsze od Jowisza mają praktycznie takie same lub niewiele większe rozmiary. Astronomowie odkryli ogółem około 40 par JuMBO i dwa układy potrójne. Wszystkie krążą po rozległych orbitach względem siebie najczęściej w odległości około 200 jednostek astronomicznych, czyli 200 razy dalej niż odległość Ziemia-Słońce, którą światło pokonuje w około 500 sekund. Okres orbitalny w układach JuMBO w zależności od obiektu waha się od 20 do 80 tysięcy lat.
Temperatury powierzchniowe JuMBO wynoszą od 500 C do 1300 C. W porównaniu do naszego Układu Słonecznego (wiek 4,57 miliarda lat) są to obiekty kilkadziesiąt tysięcy razy młodsze, bo ich wiek ocenia się na około milion lat.
Istnienie JuMBO w Mgławicy Oriona wprawiło naukowców w zakłopotanie. Ugruntowane teorie powstawania gwiazd i planet nie uwzględniają tych zdumiewających bytów kosmicznych. Niektórzy mogą przyrównywać JuMBO do swobodnych planet będących obiektami o masach planetarnych, które wędrują w przestrzeni bez orbitowania wokół towarzyszących gwiazd. Jednak występowanie par JuMBO na rozległych orbitach przeczy tym konwencjonalnym wyjaśnieniom. To odkrycie implikuje konieczność przewartościowania naszego rozumienia zjawisk formowania się gwiazd i planet - między innymi odpowiedzi na pytania:
• Czy JuMBO i inne swobodne planety typu gazowe olbrzymy powstają bezpośrednio z materii gazowej Mgławicy Oriona – podobnie jak „nieudane gwiazdy”?
• Czy może są uciekinierami z układów planetarnych wskutek oddziaływań grawitacyjnych, gdy orbita planety staje się hiperboliczna po bliskim spotkaniu z inną gwiazdą?
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/JuMBO_in_M42_2_obrot.png)
Na ilustracji (4): Na powiększonym fragmencie zdjęcia Mgławicy Oriona w bliskiej podczerwieni zrobionym przez Teleskop Webba widać kilka podwójnych obiektów o masach porównywalnych z Jowiszem, czyli tzw. JuMBO. Te osobliwe pary planetarne są daleko od jakiejkolwiek gwiazdy i istnieją na przekór oczekiwaniom teoretyków.
Dalsze badania JuMBO
Mgławica Oriona od dawna jest ulubionym obiektem badawczym dla astronomów i cały czas są odkrywane wcześniej niezauważone ciała niebieskie - także za pomocą najbardziej zaawansowanych obecnie teleskopów, takich jak np. Webb. Zdolność tego ostatniego do obserwacji w podczerwieni nawet słabych obiektów jest istotny dla dokonania tego odkrycia. Na początek 2024 roku są planowane dalsze obserwacje Mgławicy Oriona, których celem w szczególności będzie wyznaczenie składu chemicznego atmosfer JuMBO i dokładne pomiary ich mas.
https://arxiv.org/abs/2310.03552 (https://arxiv.org/abs/2310.03552)
https://arxiv.org/abs/2310.01231 (https://arxiv.org/abs/2310.01231)
https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Webb/Webb_s_wide-angle_view_of_the_Orion_Nebula_is_released_in_ESASky (https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Webb/Webb_s_wide-angle_view_of_the_Orion_Nebula_is_released_in_ESASky)
https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/the-james-webb-space-telescopes-astonishing-finds-in-the-orion-nebula (https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/the-james-webb-space-telescopes-astonishing-finds-in-the-orion-nebula)
https://sky.esa.int/esasky/?target=83.8087629%20-5.38700249&hips=2MASS+color+JHK&fov=0.5459729897032627&cooframe=J2000&sci=true&lang=en&jwst_image=webb_orionnebula_shortwave (https://sky.esa.int/esasky/?target=83.8087629%20-5.38700249&hips=2MASS+color+JHK&fov=0.5459729897032627&cooframe=J2000&sci=true&lang=en&jwst_image=webb_orionnebula_shortwave)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Listopad 27, 2023, 00:12
Na ilustracji: Porównanie zdjęć supernowej SN 1987A z Teleskopu Hubble’a w zakresie widzialnym (po lewej) i z Teleskopu Webba w bliskiej podczerwieni (po prawej). Na zdjęciu z Teleskopu Webba odkryto nowe struktury.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-11/SN_1987A_Hubble_vs_Webb_1.png?itok=da2Vsgn_)
Teleskop Webba sfotografował supernową SN 1987A, która wybuchła w odległości około 168 tysięcy l.św. w Wielkim Obłoku Magellana. Na tym zdjęciu w bliskiej podczerwieni po raz pierwszy zauważono struktury w kształcie sierpa lub półksiężyca, które być może pozwolą poznać ewolucję w czasie tych pozostałości po wybuchu supernowej.
W tym roku astronomowie rozpoczęli badania jednej z najsłynniejszych supernowych SN 1987A, wykorzystując potężne możliwości Teleskopu Webba. Od odkrycia w lutym 1987 roku, przez prawie 40 lat SN 1987A była celem intensywnych obserwacji w całym zakresie widma – od najbardziej energetycznego promieniowania gamma aż do fal radiowych. Najnowsze obserwacje z użyciem kamery NIRCam zapewniają istotne dane do zrozumienia jak ewoluuje supernowa i zmieniają się jej pozostałości.
W centralnej części zdjęcia materia wyrzucona z supernowej utworzyła coś na kształt dziurki od klucza (patrz ilustracja poniżej → keyhole). Ten obszar jest wypełniony zgęstkami gazu i pyłu, które zostały wyrzucone podczas wybuchu supernowej. Pył jest tak gęsty – nawet w podczerwieni, że kamera NIRCam w Teleskopie Webba nie może sfotografować wnętrza tej ciemnej „dziurki”.
Tą dziurkę od klucza otacza jasny pierścień równikowy (patrz ilustracja poniżej → equatorial ring), który łączy się z dwoma słabymi pierścieniami zewnętrznymi (patrz ilustracja poniżej→ outer ring), tworząc kształt klepsydry. Pierścień równikowy powstał z materii wyrzuconej dziesiątki tysięcy lat przed wybuchem supernowej i zawiera jasne, gorące plamy, które stopniowo „zapalały się”, gdy fala uderzeniowa supernowej przechodziła przez ten pierścień (szczegóły → film ze zdjęciami z Teleskopu Hubble’a z lat 1994-2003). Obecnie plamy świetlne można znaleźć nawet poza tym pierścieniem w postaci emisji rozproszonego światła, które go otaczają. Są to miejsca, w których fala uderzeniowa supernowej zderzyła się z materią na zewnątrz pierścienia.
Ww. struktury były obserwowane przez teleskopy Hubble’a, Spitzera i Chandra, ale dopiero bezkonkurencyjna czułość i rozdzielczość Teleskopu Webba sprawiły, że odkryto nową cechę charakterystyczną – drobne struktury w kształcie sierpa lub półksiężyca (patrz ilustracja poniżej → crescent). Uważa się, że te „sierpy” są częścią zewnętrznych warstw gazu, które zostały wyrzucone podczas wybuchu supernowej. Ich jasność może być wskaźnikiem pojaśnienia brzegowego, czyli zjawiska optycznego, które jest rezultatem obserwacji w trzech wymiarach przestrzennych rozszerzającej się materii. Innymi słowy – z powodu kierunku naszych obserwacji wydaje się, że oba „sierpy” zawierają więcej materii niż może być jej tam faktycznie.
Warto podkreślić wysoką rozdzielczość zdjęć. Przed Teleskopem Webba, tą supernową obserwował w podczerwieni Kosmiczny Teleskop Spitzera, w latach swojej działalności (2003-2020 r.). Jednak do tej pory nie były możliwe obserwacje SN 1987A z rozdzielczością, jak Webb.
Pomimo dziesiątek lat badań od wybuchu w 1987 roku, supernowa skrywa wiele tajemnic – chociażby tajemnicę gwiazdy neutronowej, która powinna powstać sekundy po kolapsie jądra gwiazdy – progenitora (okazał się nim niebieski nadolbrzym Sanduleak -69° 202). Podobnie jak Teleskop Spitzera, Webb będzie kontynuował obserwacje SN 1987A jeszcze przez wiele lat. Znajdujące się na jego pokładzie instrumenty, takie jak np. spektrograf NIRSpec i MIRI, pozwolą uchwycić z dużą dokładnością zmiany w czasie właśnie odkrytych struktur podobnych do „sierpa”. Poza tym dalej będzie kontynuowana współpraca pomiędzy zespołami pracującymi z Teleskopem Webba oraz teleskopami Hubble’a, Chandra i innymi instrumentami, aby zbadać przeszłość i przyszłość tej legendarnej supernowej.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01H8Q151W7XW8Q6PGVF53JGY3D.png)
Na ilustracji: Obraz supernowej SN 1987A sfotografowany za pomocą Teleskopu Webba i kamery NIRCam w bliskiej podczerwieni, na którym oznaczono główne struktury, kierunki na niebie N-E i skala odpowiadająca 1,5 l.św. w odległości SN 1987A. Tutaj kolor niebieski odpowiada fotonom o długości fali 1,5 μm (filtr:F150W), kolor niebieskozielony – 1,64 i 2,0 μm (F164N, F200W), żółty - 3.23 μm (F323N), pomarańczowy – 4,05 μm (F405N) i czerwony – 4,44 μm (F444W).
W centrum zdjęcia widać, że materia wyrzucona z supernowej utworzyła coś na kształt dziurki od klucza (patrz → keyhole), po obu stronach której znajdują się słabe struktury w kształcie sierpa (patrz → crescent). Te ostatnie zostały zaobserwowane po raz pierwszy przez Teleskop Webba. Dalej widać pierścień równikowy (patrz → equatorial ring) - pełen jasnych i gorących plam, który powstał jeszcze wcześniej, bo dziesiątki tysięcy lat przed wybuchem tej supernowej. Całość otaczają emisje rozproszonego światła i dwa słabe, zewnętrzne pierścienie (patrz → outer ring).
Źródło: NASA, ESA, CSA, Mikako Matsuura (Cardiff University), Richard Arendt (NASA-GSFC, UMBC), Claes Fransson (Stockholm University), Josefin Larsson (KTH), Alyssa Pagan (STScI)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01H8Q09TDBCRNH3G22BQS05BHX.png)
Na ilustracji: Zdjęcie supernowej SN 1987A sfotografowane za pomocą Teleskopu Webba i kamery NIRCam w bliskiej podczerwieni (długości fali: 1,5 – 4,44 μm). Źródło: NASA, ESA, CSA, Mikako Matsuura (Cardiff University), Richard Arendt (NASA-GSFC, UMBC), Claes Fransson (Stockholm University), Josefin Larsson (KTH), Alyssa Pagan (STScI)
https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-136 (https://webbtelescope.org/contents/news-releases/2023/news-2023-136)
https://hubblesite.org/contents/media/images/2017/08/3987-Image.html?news=true (https://hubblesite.org/contents/media/images/2017/08/3987-Image.html?news=true)
https://webbtelescope.org/contents/media/images/2023/136/01H8Q02S452MC9CAF0VSJ3ZTFX?news=true (https://webbtelescope.org/contents/media/images/2023/136/01H8Q02S452MC9CAF0VSJ3ZTFX?news=true)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Grudzień 02, 2023, 18:35
Na ilustracji: Wizja artystyczna ciepłej egzoplanety WASP-80 b, której kolor może wydawać się niebieskawy dla ludzkiego oka ze względu na brak chmur znajdujących się na dużych wysokościach oraz obecność metanu atmosferycznego. Źródło: NASA
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-12/WASP-80B_v01_disclaimer_02final-1024x576.jpg?itok=h_kWRSWS)
Teleskop Webba zaobserwował egzoplanetę WASP-80 b, gdy przechodziła przed i za swoją gwiazdą macierzystą, co ujawniło widma wskazujące na obecność metanu i pary wodnej w jej atmosferze.
Chociaż do tej pory wykryto parę wodną na kilkunastu planetach, to do niedawna metan – związek chemiczny obfity w atmosferach Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna w naszym Układzie Słonecznym – pozostawał nieuchwytny w atmosferach tranzytujących egzoplanet badanych za pomocą spektroskopii kosmicznej. Taylor Bell z Bay Area Environmental Research Institute (BAERI) współpracująca z NASA ARC w Dolinie Krzemowej oraz Luis Welbanks z Arizona State University udzielili więcej informacji na temat znaczenia odkrycia metanu w atmosferach egzoplanet oraz omówili, w jaki sposób obserwacje Webba przyczyniły się do identyfikacji tej długo poszukiwanej cząsteczki. Odkrycia te zostały opublikowane w czasopiśmie Nature.
Planeta WASP-80 b, o temperaturze około 825 kelwinów, należy do tzw. „ciepłych jowiszów”, czyli planet o podobnej wielkości i masie do Jowisza w naszym Układzie Słonecznym, ale charakteryzujących się temperaturą pośrednią pomiędzy gorącymi jowiszami, jak np. HD 209458 b o temperaturze 1450 K – pierwszą odkrytą tranzytującą egzoplanetą, a zimnymi jowiszami, jak Jowisz w naszym Układzie Słonecznym, który ma około 125 K. WASP-80 b okrąża swoją gwiazdę macierzystą (czerwony karzeł) raz na trzy dni i znajduje się 163 lata świetlne od nas w kierunku konstelacji Orła. Z uwagi na bliskie położenie planety względem swojej gwiazdy oraz duże odległości obu obiektów od Ziemi, nie jesteśmy w stanie obserwować jej bezpośrednio, nawet przy użyciu najbardziej zaawansowanych teleskopów, takich jak Webb. Zamiast tego naukowcy badają połączone światło gwiazdy i planety za pomocą metody tranzytu (która posłużyła do odkrycia większości znanych egzoplanet) oraz metody zaćmienia.
Korzystając z metody tranzytu, astronomowie obserwowali układ, gdy planeta przemieszczała się przed swoją gwiazdą z naszej perspektywy, powodując delikatne przygaszenie światła gwiazdy. Można to porównać do sytuacji, gdy ktoś przechodzi przed lampą i światło słabnie. W tym czasie cienki pierścień atmosfery planety wokół granicy dnia i nocy jest oświetlany przez gwiazdę. W przypadku niektórych kolorów światła, w których cząsteczki w atmosferze planety pochłaniają światło, atmosfera wydaje się grubsza i blokuje więcej światła gwiazdy, co prowadzi do głębszego zaćmienia w porównaniu z innymi długościami fal, przy których atmosfera wydaje się przezroczysta. Metoda ta pomaga naukowcom zrozumieć skład atmosfery planety poprzez analizę, które kolory światła są blokowane.
W międzyczasie, wykorzystując metodę zaćmienia, naukowcy obserwowali układ, gdy planeta przechodziła za swoją gwiazdą z naszej perspektywy, powodując kolejny niewielki spadek całkowitego światła, które otrzymujemy. Wszystkie obiekty emitują światło, zwane promieniowaniem cieplnym, którego intensywność i kolor zależą od stopnia nagrzania obiektu. Tuż przed i po zaćmieniu, gorąca strona planety jest skierowana w naszą stronę, a poprzez mierzenie spadku światła podczas zaćmienia, byliśmy w stanie zmierzyć światło podczerwone emitowane przez planetę. W przypadku widm zaćmieniowych absorpcja przez cząsteczki w atmosferze planety zwykle objawia się jako redukcja emitowanego przez planetę światła o określonych długościach fal. Ponadto, ponieważ planeta jest znacznie mniejsza i chłodniejsza niż jej gwiazda macierzysta, głębokość zaćmienia jest znacznie mniejsza niż głębokość tranzytu.
Wstępne obserwacje dokonane przez naukowców musiały zostać przekształcone w tzw. widmo, czyli pomiar pokazujący, ile światła jest blokowane lub emitowane przez atmosferę planety w różnych kolorach (lub długościach fal) światła. Istnieje wiele różnych narzędzi do przekształcania surowych obserwacji w użyteczne widma, dlatego zastosowaliśmy dwa różne podejścia, aby upewnić się, że nasze wyniki są odporne na różne założenia. Następnie zinterpretowaliśmy to widmo przy użyciu dwóch rodzajów modeli, aby przeprowadzić symulację tego, jak wyglądałaby atmosfera planety w tak ekstremalnych warunkach. Pierwszy typ modelu jest w pełni elastyczny i testuje miliony kombinacji obfitości metanu i wody oraz temperatur, aby znaleźć kombinację, która najlepiej pasuje do naszych danych. Drugi typ, zwany „modelem samospójnym”, również bada miliony kombinacji, ale wykorzystuje naszą istniejącą wiedzę z zakresu fizyki i chemii do określenia poziomów metanu i wody, których można się spodziewać. Oba typy modeli prowadzą do tego samego wniosku: ostatecznego wykrycia metanu.
Aby potwierdzić swoje ustalenia, naukowcy skorzystali z solidnych metod statystycznych do oceny prawdopodobieństwa, że wykrycie jest przypadkowym szumem. W dziedzinie naukowej uważa się, że „złotym standardem” jest tzw. „detekcja 5-sigma”, co oznacza, że prawdopodobieństwo, iż detekcja jest wynikiem przypadkowego szumu, wynosi 1 na 1,7 miliona. W międzyczasie wykryliśmy metan przy poziomie 6,1-sigma zarówno w widmach tranzytu, jak i zaćmienia, co daje prawdopodobieństwo fałszywej detekcji na poziomie 1 do 942 milionów w każdej obserwacji. To przekracza „złoty standard” 5-sigma i wzmacnia nasze przekonanie co do obu detekcji.
Dzięki dokładnemu odkryciu, nie tylko udało nam się znaleźć bardzo trudno wykrywalną cząsteczkę, ale także teraz możemy przystąpić do badania, co skład chemiczny mówi nam o narodzinach, rozwoju i ewolucji planety. Na przykład, poprzez pomiar ilości metanu i wody na planecie, jesteśmy w stanie wyciągnąć wnioski na temat stosunku atomów węgla do atomów tlenu. Oczekuje się, że ten stosunek zmienia się w zależności od tego, gdzie i kiedy planety formowały się w swoim układzie. Dlatego badanie stosunku węgla do tlenu może dostarczyć wskazówek co do tego, czy planeta uformowała się blisko swojej gwiazdy, czy dalej, zanim stopniowo przesunęła się do wewnątrz.
Kolejnym powodem, który wzbudza ekscytację w naukowcach w związku z tym odkryciem, jest możliwość porównania planet spoza naszego Układu Słonecznego z tymi, które się w nim znajdują. NASA od dawna wysyła statki kosmiczne do gazowych olbrzymów w naszym Układzie Słonecznym, aby zmierzyć ilość metanu i innych cząsteczek w ich atmosferach. Teraz, dzięki pomiarowi tego samego gazu na egzoplanecie, możemy rozpocząć porównania „jabłko do jabłka” i sprawdzić, czy obserwacje dokonane poza Układem Słonecznym pokrywają się z tym, co obserwujemy wewnątrz niego.
W kontekście przyszłych odkryć za pomocą teleskopu Jamesa Webba, ten wynik pokazuje, że stoimy tuż przed bardziej ekscytującymi odkryciami. Dodatkowe obserwacje za pomocą instrumentów MIRI i NIRCam WASP-80 pozwolą nam zgłębić właściwości atmosfery na różnych długościach fal. Nasze dotychczasowe odkrycia dają nam podstawy do sądzenia, że będziemy w stanie zaobserwować inne cząsteczki bogate w węgiel, takie jak tlenek węgla i dwutlenek węgla, co pozwoli nam uzyskać bardziej kompleksowy obraz warunków panujących w atmosferze planety. Ponadto, w miarę odnajdywania metanu i innych gazów na egzoplanetach, będziemy nadal poszerzać naszą wiedzę na temat działania chemii i fizyki w warunkach odmiennych od tych, które panują na Ziemi, a być może wkrótce także na innych planetach, które przypominać będą nasz dom. Jeden fakt jest pewny – podróż odkrywcza z Kosmicznym Teleskopem Jamesa Webba obfituje w potencjalne niespodzianki.
(https://blogs.nasa.gov/webb/wp-content/uploads/sites/326/2023/11/MicrosoftTeams-image-4-1024x689.png)
https://blogs.nasa.gov/webb/2023/11/22/nasas-webb-identifies-methane-in-an-exoplanets-atmosphere/ (https://blogs.nasa.gov/webb/2023/11/22/nasas-webb-identifies-methane-in-an-exoplanets-atmosphere/)
https://www.nature.com/articles/s41586-023-06687-0 (https://www.nature.com/articles/s41586-023-06687-0)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Grudzień 14, 2023, 14:18
Na ilustracji: Złożony obraz wokół dysku protoplanetarnego HH 48 NE. Światło rozproszone na dysku jest czerwone. Gaz z wiatru nad dyskiem jest zielony. Strumień jest niebieski. Źródło: HST, JWST, Sturm i inni
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-12/HH-48-NE-credit-HST-JWST-Sturm-et-al.jpg?itok=PM1YbEhS)
Międzynarodowy zespół astronomów dokonał pierwszej dwuwymiarowej rejestracji lodu w dysku protoplanetarnym otaczającym młodą gwiazdę.
Zespół wykorzystał w tym celu Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba a wyniki swoich badań opublikował 6 grudnia 2023 roku w czasopiśmie Astronomy & Astrophysics.
Lód odgrywa istotną rolę w formowaniu planet i komet. Dzięki niemu stałe cząstki pyłu zlepiają się w większe kawałki, z których powstają planety i komety. Dodatkowo, uderzenia komet niosących lód prawdopodobnie znacząco przyczyniły się do obecności wody na Ziemi, a co za tym idzie, do powstania mórz na naszej planecie. Lód ten zawiera również atomy węgla, tlenu i azotu, które są ważne w tworzeniu molekularnych elementów budulcowych życia. Niestety, lód w dyskach protoplanetarnych nigdy nie został dokładnie zmapowany z powodu trudności związanych z obserwacją za pomocą teleskopów naziemnych, które są utrudnione przez naszą atmosferę zawierającą wodę. Ponadto inne teleskopy kosmiczne nie były wystarczająco duże, aby wykrywać i rozpoznawać tak słabe cele. Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba stanowi rozwiązanie dla tych problemów.
Hamburger
Naukowcy przeanalizowali światło pochodzące od młodej gwiazdy HH 48 NE, przechodzące przez jej dysk protoplanetarny w kierunku teleskopu kosmicznego. Gwiazda i dysk znajdują się około 600 lat świetlnych od Ziemi w kierunku konstelacji Kameleona na południowej półkuli. Dysk wygląda jak hamburger, z ciemnym środkowym pasem i dwiema jasnymi bułeczkami, ponieważ patrzymy na niego z boku. W drodze do teleskopu, światło gwiazdy zderza się z wieloma cząsteczkami dysku, co tworzy widma absorpcyjne z pikami specyficznymi dla każdej cząsteczki. Niestety, niewiele światła dociera do teleskopu, zwłaszcza z najgęstszej części dysku w ciemnym pasie. Jednakże, ze względu na wyjątkową czułość JWST, niski poziom światła nie stanowi problemu.
Naukowcy zaobserwowali wyraźne piki lodu wodnego (H2O), lodu dwutlenku węgla (CO2) i lodu tlenku węgla (CO) w widmach absorpcyjnych. Ponadto znaleźli dowody na obecność lodu amoniaku (NH3), cyjanianu (OCN)-, siarczku karbonylu (OCS) i ciężkiego dwutlenku węgla (13CO2). Stosunek zwykłego dwutlenku do ciężkiego dwutlenku węgla pozwolił naukowcom po raz pierwszy obliczyć, ile dwutlenku węgla znajduje się w dysku. Jednym z interesujących wyników było to, że wykryty przez naukowców lód CO może być zmieszany z mniej lotnym CO2 i lodem wodnym, co pozwala mu pozostać zamrożonym bliżej gwiazdy niż wcześniej sądzono.
Ice Age
Bezpośrednie mapowanie lodu w dysku protoplanetarnym stanowi ważny wkład w badania modelowe, które pomagają lepiej zrozumieć formowanie się Ziemi, innych planet w naszym Układzie Słonecznym i wokół innych gwiazd. Dzięki tym obserwacjom możemy teraz zacząć formułować bardziej stanowcze stwierdzenia na temat fizyki i chemii formowania się gwiazd i planet – powiedział główny autor badania Adrjan Sturm (Uniwersytet w Lejdzie, Holandia).
W 2016 roku opracowaliśmy jeden z pierwszych programów badawczych dla JWST, Ice Age. Naszym celem było zbadanie, w jaki sposób lodowe składniki życia ewoluują podczas podróży od ich początków w chłodnych obłokach międzygwiazdowych do regionów tworzenia komet w młodych układach planetarnych. Teraz zaczynamy obserwować pierwsze wyniki. To naprawdę ekscytujący moment – powiedziała współautorka Melissa McClure z Uniwersytetu w Lejdzie, kierująca programem badawczym. Opublikowała ona w styczniu 2023 roku pierwsze obserwacje lodu z programu ICE Age w obłokach molekularnych.
Zespół Ice Age wkrótce przeprowadzi badania bardziej szczegółowych widm tego samego dysku protoplanetarnego. Dodatkowo, będą oni teraz w stanie obserwować inne dyski protoplanetarne. Jeśli odkrycie dotyczące mieszania lodu CO zostanie potwierdzone, może to zmienić obecne zrozumienie składu planet, potencjalnie prowadząc do odkrycia większej liczby planet bogatych w węgiel, znajdujących się bliżej gwiazdy. Ostatecznie, naukowcy mają nadzieję zdobyć więcej informacji na temat procesów formowania się planet, planetoid i komet oraz wynikającego z nich składu.
(https://www.astronomie.nl/upload/750x498/images/2023/11/Multi-panel-figure-credit-Sturm-et-al.jpg)
https://www.astronomie.nl/nieuws/en/first-detailed-inventory-of-ice-in-planet-forming-disk-3958 (https://www.astronomie.nl/nieuws/en/first-detailed-inventory-of-ice-in-planet-forming-disk-3958)
https://www.aanda.org/articles/aa/full_html/2023/11/aa47512-23/aa47512-23.html (https://www.aanda.org/articles/aa/full_html/2023/11/aa47512-23/aa47512-23.html)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Grudzień 14, 2023, 17:01
Na ilustracji: Widać zrobione przez Teleskop Webba zdjęcie masywnej gromady galaktyk RX J2129.6+0005 (w skrócie RX J2129), która znajduje się w odległości ~3,2 miliarda l.św. (z~0,27). Soczewka grawitacyjna, której źródłem jest RX J2129 generuje trzy różne obrazy tej samej dalekiej galaktyki tła - różniące się czasowo nawet o ~1000 dni, które zaprezentowano w powiększeniu w trzech panelach po prawej stronie ilustracji. W tej galaktyce tła odległej o ~9,5 miliarda l.św. od Ziemi (z~1,52) zaobserwowano wybuch supernowej typu Ia, którą jako zjawisko przejściowe oznaczono AT 2022riv i widać ją tylko na najstarszym obrazie. Źródło: ESA/Webb, NASA & CSA, P. Kelly
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-12/potm2302b.jpg?itok=wmMg9SJB)
Zachwycający widok uzyskany za pomocą Teleskopu Webba pokazuje galaktykę, ale nie w jednym momencie czasowym, nie w dwóch, a w trzech!!! Na najstarszym obrazie galaktyki zaobserwowano supernową, gdzie jest oznaczona jako AT 2022riv. Na kolejnych obrazach około 320 i 1000 dni później supernowa już osłabła i jest niewidoczna.
Teleskop Webba uchwycił ten niezwykły widok dzięki zjawisku soczewkowania grawitacyjnego. Soczewkowanie grawitacyjne ma miejsce, gdy masywne ciało niebieskie zakrzywia drogę promieni świetlnych niczym ogromna soczewka. W tym przypadku soczewką jest gromada galaktyk RX J2129 znajdująca się w odległości około 3,2 miliarda l.św. (z~0,27) od Ziemi w gwiazdozbiorze Wodnika.
Astronomowie odkryli tą supernową za pomocą Teleskopu Hubble’a i oznaczyli ją jako zjawisko przejściowe AT 2022riv. Jest to bardzo daleka supernowa typu Ia, której odległość oszacowano na 9,5 miliarda l.św. (z=1,52). Tego typu supernowe są wykorzystywane do pomiarów odległości we Wszechświecie, ponieważ zgodnie z naszą wiedzą zawsze posiadają stałą jasność w maksimum.
Gromada galaktyk RX J2129, jako kosmiczna soczewka grawitacyjna utworzyła trzy obrazy galaktyki tła z supernową AT 2022riv, które nie posiadają tej samej wielkości, położenia, a nawet czasu - ze względu na różne drogi optyczne promieni świetlnych od tej galaktyki tła, które z tego powodu do Teleskopu Webba dotarły w różnych momentach czasu. Wynika to z nierównomiernego rozkładu masy w gromadzie galaktyk RX J2129, będącej źródłem tej soczewki.
Promienie świetlne, które poruszały się najdłuższą drogą pokazują tą galaktykę tła w czasie, gdy była najstarszą i wtedy jeszcze supernowa świeciła „jasno” (tzn. miała jasność porównywalną z jasnością swojej galaktyki macierzystej).
Na następnym widoku co do długości drogi promieni świetlnych widać tą galaktykę już około 320 dni później, zaś na ostatnim widoku o najkrótszej drodze optycznej – nawet około 1000 dni po pierwszym.
Obserwacje supernowej AT 2022riv przez Teleskop Webba zostały wykonane przy użyciu kamery czułej na bliską podczerwień (NIRCam), aby wyznaczyć jasność tej soczewkowanej supernowej. Dodatkowo spektrograf NIRSpec zarejestrował widma tego obiektu – co pozwoli na porównanie tej odległej supernowej typu Ia (z~1,52) z supernowymi tego typu wybuchającymi w galaktykach w naszym otoczeniu (z~0). Jest to ważna metoda sprawdzenia, czy pomiary kosmologicznych odległości dają wyniki zgodne z naszą obecną wiedzą.
(https://cdn.esawebb.org/archives/images/screen/potm2302a.jpg)
https://esawebb.org/images/potm2302a/ (https://esawebb.org/images/potm2302a/)
https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/webb-observes-galaxy-cluster-rx-j2129-triply-lens-supernova-hosting-galaxy (https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/webb-observes-galaxy-cluster-rx-j2129-triply-lens-supernova-hosting-galaxy)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Grudzień 24, 2023, 17:29
Na ilustracji: Centralna część otwartej gromady gwiazdowej IC 348 sfotografowana w bliskiej podczerwieni przez kamerę NIRCam w Teleskopie Webba. Całe zdjęcie jest wypełnione materią międzygwiazdową, odbijającą światło od gwiazd z gromady IC 348. Jest to tzw. mgławica refleksyjna. Ta materia zawiera również związki chemiczne składające się z węgla, tzw. wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne PAH (skrót od ang. Polycyclic Aromatic Hydrocarbons). Wiatry z najbardziej masywnych gwiazd tej gromady prawdopodobnie mają wpływ na wygląd wielkiej pętli po prawej stronie tej fotki. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, Kevin Luhman (Pennsylvania State University), Catarina Alves de Oliveira (European Space Agency)
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x800/public/2023-12/STScI-01HFC8KWYQK5ZH2KKGH2362BBF.png?itok=-2tIM8LF)
Brązowe karły rozdzielają gwiazdy od planet. Powstają podobnie jak gwiazdy, zapadając się pod wpływem własnej grawitacji, ale nigdy nie staną się wystarczająco gęste i gorące, aby rozpocząć reakcje jądrowe syntezy wodoru i zmienić się w gwiazdy. Najmniej masywne brązowe karły posiadają masy porównywalne z masami planet-olbrzymów rzędu kilku mas Jowisza.
Strategia poszukiwania brązowych karłów
Główni autorzy publikacji - astronomowie Kevin Luhman (Pennsylvania State University, USA) i Catarina Alves de Oliveira (ESA) wybrali jako obiekt badań otwartą gromadę gwiazdową IC 348 znajdującą się w odległości około 1000 l.św. w gwiazdozbiorze Perseusza. Jest to młoda gromada licząca około 5 milionów lat. Dlatego oczekiwano, że brązowe karły będą względnie jasne w podczerwieni.
Na początku zespół astronomów sfotografował centrum IC 348 za pomocą kamery NIRCam znajdującej się na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba, aby zidentyfikować kandydatów na brązowe karły na podstawie ich jasności i kolorów (patrz ilustracje (1) i (2)). Następnie najbardziej obiecujący kandydaci (patrz ilustracja (4)) byli obserwowani spektrografem NIRSpec w trybie mikro-migawek. Jest to macierz 248 tysięcy mikro-migawek 100x200µm sterowanych indywidualnie pozwalających na równoczesną spektroskopię do 100 obiektów.
Zdjęcie gromady gwiazdowej IC 348
Tutaj kluczową okazała się niezwykła czułość Teleskopu Webba na podczerwień, umożliwiająca detekcję ciał niebieskich słabszych niż z teleskopów na powierzchni Ziemi. Dodatkowo dzięki unikalnej rozdzielczości tego sprzętu było możliwe rozróżnienie, które obiekty w podczerwieni są brązowymi karłami, a które galaktykami w tle IC 348.
W wyniku tych poszukiwań astronomowie odkryli trzy intrygujące obiekty o masach od 3 do 8 mas Jowisza i temperaturze powierzchniowej od 830 do 1500 C. Zgodnie z modelami komputerowymi najlżejsze z tych ciał niebieskich posiadało masę zaledwie 3 masy Jowisza.
Wyjaśnienie jak taki małomasywny brązowy karzeł mógł powstać jest wyzwaniem dla teorii. Duży i gęsty obłok gazowy posiada silną grawitację, która powoduje zapaść obłoku i uformowanie się gwiazdy. Ze względu na słabsze siły grawitacyjne trudniejszy jest kolaps lżejszego obłoku i powstanie brązowego karła – a szczególnie trudne jest to dla brązowych karłów o masach zbliżonych do planet-olbrzymów.
Jeden z głównych autorów omawianej publikacji Catarina Alves de Oliveira (ESA) powiedziała, że zgodnie ze współczesnymi modelami planety-olbrzymy łatwo powstają w dyskach protoplanetarnych wokół gwiazd. Ale jest mała szansa, aby zamiast jak gwiazda - najlżejszy z tych obiektów (masa około 3 masy Jowisza i średnica około 300 razy mniejsza niż nasze Słońce) powstał w dysku w tej gromadzie gwiazdowej.
Dlatego aktualnie astronomowie zastanawiają się, jak proces powstawania gwiazd działa przy tak ekstremalnie małych masach?
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01HFCAK211V5GJVTC35X7QCCM5.png)
Na ilustracji (1): Otwarta gromada gwiazdowa IC 348 sfotografowana w bliskiej podczerwieni przez kamerę NIRCam w Teleskopie Webba z zaznaczonymi kierunkami na niebie N-E (północ-wschód) i transformacją filtrów w bliskiej podczerwieni o średnich długościach fali 2,77μm / 3,60μm / 4,44μm odpowiednio do barw niebieska / zielona / czerwona w zakresie widzialnym. Pole widzenia tego zdjęcia obejmuje centralny fragment otwartej gromady gwiazdowej IC 348 o bokach 0,5 l.św. poziomo x 0,8 l.św. pionowo. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, Kevin Luhman (Pennsylvania State University), Catarina Alves de Oliveira (European Space Agency)
Tajemnicza molekuła
Małomasywne brązowe karły, oprócz wskazówek odnośnie powstawania gwiazd, mogą nam pomóc lepiej zrozumieć egzoplanety, ponieważ najmniej masywne brązowe karły częściowo pokrywają się z najcięższymi egzoplanetami.. One powinny wykazywać podobne właściwości. Jednakże swobodnie poruszające się w przestrzeni brązowe karły łatwiej zaobserwować niż olbrzymie egzoplanety, które są schowane w poświacie gwiazd macierzystych.
Dwa spośród brązowych karłów odkrytych w tym przeglądzie posiadają w widmie niezidentyfikowany węglowodór lub molekułę zawierającą atomy zarówno wodoru jak i węgla. (struktura w widmie brązowych karłów nr 1 i 3 o długości fali λ~3,4μm - patrz ilustracja (4)). Ta sama struktura widmowa została rozpoznana przez misję satelitarną Cassini w atmosferze Saturna i jego księżyca Tytana. Jest ona widoczna również w ośrodku międzygwiazdowym i materii gazowej pomiędzy gwiazdami.
Jest to pierwsza detekcja tej molekuły w obiekcie poza Układem Słonecznym. Modele atmosfer brązowych karłów nie przewidują jej istnienia. Zdaniem astronomki Alves de Oliveira, po raz pierwszy obserwujemy tak młode i małomasywne brązowe karły i odkryliśmy coś nowego i nieoczekiwanego.
Zdjęcia trzech brązowych karłów
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/STScI-01HFCA70KKJVYFTHCJMWT1J24F.png)
Na ilustracji (2): Centralna część otwartej gromady gwiazdowej IC 348 sfotografowana w bliskiej podczerwieni przez kamerę NIRCam w Teleskopie Webba. Astronomowie przeszukali tą gromadę gwiazdową w poszukiwaniu małomasywnych i niezwiązanych z innymi ciałami niebieskimi brązowych karłów – obiektów, które są za lekkie by być gwiazdami i za ciężkie by być planetami. Zostały odkryte trzy brązowe karły o masach mniejszych niż 8 mas Jowisz, które zaznaczono w białych okręgach na głównym zdjęciu oraz pokazano powiększone w dodatkowych panelach. Najlżejszy z nich ma masę zaledwie 3-4 masy Jowisza – co stanowi wyzwanie dla teorii powstawania gwiazd. Źródło (CC BY 4.0): NASA, ESA, CSA, STScI, Kevin Luhman (Pennsylvania State University), Catarina Alves de Oliveira (European Space Agency)
Brązowe karły, czy swobodne planety?
Ponieważ te obiekty posiadają masy w zakresie mas planet-olbrzymów, rodzi się pytanie, czy faktycznie są to brązowe karły lub w rzeczywistości swobodne planety wyrzucone z jakiegoś układu planetarnego. Astronomowie w omawianej publikacji nie odrzucają tej drugiej hipotezy. Ale ich zdaniem bardziej prawdopodobne jest to, że są to brązowe karły niż wyrzucone planety.
Wyrzucenie planety z układu planetarnego jest nieprawdopodobne z dwóch następujących powodów:
(1) statystycznie takie planety-olbrzymy występują rzadko w porównaniu do planet o mniejszych masach,
(2) większość gwiazd jest małomasywna, a planety-olbrzymy występują szczególnie rzadko wśród takich gwiazd.
Z ww. powodów jest mało prawdopodobne, aby większość gwiazd w gromadzie IC 348 była zdolna do uformowania tak masywnych planet (większość gwiazd w IC 348 jest małomasywna!).
Poza tym prawdopodobnie jest za mało czasu, aby w układzie planetarnym powstała planeta-olbrzym i następnie została z niego wyrzucona, ponieważ ta otwarta gromada gwiazdowa liczy zaledwie 5 milionów lat.
Na razie jesteśmy na początku badań, których celem jest poznanie tak małomasywnych brązowych karłów / planet olbrzymów (?). Odkrycie większej liczby podobnych obiektów pomoże w doprecyzowaniu ich statusu. Istnieją teoretyczne sugestie, że swobodne planety częściej można spotkać w zewnętrznych obszarach gromad gwiazdowych. Więc poszerzenie obszaru poszukiwań może pozwolić na ich odkrycie – o ile istnieją w IC 348.
Przyszłe badania w tej dziedzinie powinny obejmować bardziej dogłębne przeglądy obserwacyjne jeszcze słabszych i mniej masywnych obiektów. Celem omawianego tutaj wstępnego przeglądu była detekcja obiektów o masach rzędu dwóch mas Jowisza. Przy bardziej zaawansowanych przeglądach powinno się łatwo sięgnąć do obiektów o masie Jowisza.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/ajad00b7f2_hr.jpg)
Na ilustracji (3): Pokazano widmo „wzorcowego” brązowego karła VHS 1256b (typ widmowy L) w bliskiej podczerwieni (~1-5μm) zrobione za pomocą spektrografu NIRSpec z identyfikacją chemiczną. U góry pokazano długości fali filtrów kamery NIRCam. Dodano również profil najjaśniejszej emisji PAH o długości fali λ~3,3μm obserwowanej w widmie gromady IC 348. Źródło (CC BY 4.0): K. L. Luhman et al 2024 AJ 167 19
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/ajad00b7f5_hr.jpg)
Na ilustracji (4): Pokazano zrobione za pomocą spektrografu NIRSpec widma w bliskiej podczerwieni (~1-5μm) ośmiu kandydatów na brązowe karły, z których obiekty nr 1, 3 i 4 posiadają widma podobne do brązowego karła VHS 1256b. Zieloną linią zakreślono również profil najjaśniejszej emisji PAH o długości fali λ~3,3μm obserwowanej w widmie gromady IC 348. Zagadką jest niezidentyfikowana struktura λ~3,4μm występująca w widmach brązowych karłów nr 1 i 3, którą wcześniej zidentyfikowano w naszym Układzie Planetarnym podczas misji satelitarnej Cassini w widmie Saturna i jego księżyca Tytana. Źródło (CC BY 4.0): K. L. Luhman et al 2024 AJ 167 19
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/ajad00b7f8_lr.jpg)
Na ilustracji (5): Zaznaczono jasności brązowych karłów 1, 3 i 4 uzyskane z obserwacji przez Teleskop Webba, w porównaniu do jasności teoretycznych w funkcji czasu (pozioma oś „Age” w milionach lat) dla modeli ewolucyjnych brązowych karłów o stałych temperaturach efektywnych (górny panel) lub stałych masach (dolny panel). Dla porównania również zaznaczono „gwiazdką” jasność egzoplanety TWA 27B krążącej wokół gwiazdy TWA 27. Źródło (CC BY 4.0): K. L. Luhman et al 2024 AJ 167 19
https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-3881/ad00b7 (https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-3881/ad00b7)
https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/webb-telescope-spots-record-breaking-free-floating-tiny-brown-dwarf (https://www.jameswebbdiscovery.com/discoveries/webb-telescope-spots-record-breaking-free-floating-tiny-brown-dwarf)
https://www.nasa.gov/missions/webb/nasas-webb-identifies-tiniest-free-floating-brown-dwarf/ (https://www.nasa.gov/missions/webb/nasas-webb-identifies-tiniest-free-floating-brown-dwarf/)
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Styczeń 14, 2024, 05:41
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2024/01/beta-pictoris.jpg)
This image from Webb’s MIRI (Mid-Infrared Instrument) shows the star system Beta Pictoris. An edge-on disc of dusty debris generated by collisions between planetesimals (orange) dominates the view. A hotter, secondary disc (cyan) is inclined by about 5 degrees relative to the primary disc. The curved feature at upper right, which the science team nicknamed the “cat’s tail,” has never been seen before. A coronagraph (black circle and bar) has been used to block the light of the central star, whose location is marked with a white star shape. In this image light at 15.5 microns is coloured cyan and 23 microns is orange (filters F1550C and F2300C, respectively). [Image description: A wide, thin horizontal orange line appears at the centre, extending almost to the edges, a debris disc seen edge-on. A thin blue-green disc is inclined about five degrees counterclockwise relative to the main orange disc. Cloudy, translucent grey material is most prominent near the orange main debris disc. Some of the grey material forms a curved feature in the upper right, resembling a cat’s tail. At the centre is a black circle with a bar. The central star, represented as a small white star icon, is blocked by an instrument known as a coronagraph. The background of space is black.]
Beta Pictoris, młody układ planetarny położony zaledwie 63 lata świetlne od nas bezustannie intryguje naukowców, nawet mimo tego, że badany jest już od kilkudziesięciu lat. To właśnie w tym układzie naukowcy po raz pierwszy w historii sfotografowali dysk pyłowy powstały w wyniku zderzeń planetoid, komet i planetozymali różnych rozmiarów. Co więcej, w toku późniejszych obserwacji Kosmiczny Teleskop Hubble’a odkrył w tym układzie także drugi dysk odłamków, który na dodatek jest nachylony względem pierwszego. Trzeba było jednak poczekać na Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, aby w tym układzie odkryć zupełnie nową, wcześniej nigdy niewidzianą strukturę.
Zespół naukowców z Centrum Astrobiologii w Hiszpanii wykorzystał kamery NIRCam (bliska podczerwień) i MIRI (średnia podczerwień) zainstalowane na pokładzie teleskopu Jamesa Webba do zbadania składu wykrytych wcześniej dysków pyłu i odłamków otaczających gwiazdę Beta Pictoris. Wyniki obserwacji okazały się lepsze, niż się spodziewano. Naukowcy odkryli bardzo nachyloną względem dysków strukturę przypominającą swoisty koci ogon, który rozciąga się od południowo-zachodniej części dysku odłamków.
Nawet przy wykorzystaniu teleskopu Jamesa Webba dostrzeżenie tego „kociego ogona” wymagało przyjrzenia się gwieździe w odpowiedni zakresie długości fal, w tym przypadku w średniej podczerwieni. W danych z kamery obserwującej otoczenie gwiazdy w bliskiej podczerwieni struktura ta pozostanie niewidoczna. Niejako przy okazji, kamera MIRI pozwoliła naukowcom dostrzec znaczące różnice temperatur między oboma dyskami otaczającymi Beta Pic. Astronomowie podejrzewają, że różnica ta wynika z innego składu chemicznego obu dysków.
„Nie spodziewaliśmy się, że Webb ujawni, że wokół Beta Pic znajdują się dwa różne rodzaje materiału, ale MIRI wyraźnie pokazało nam, że materiał dodatkowego dysku i kociego ogona jest cieplejszy niż materia tworząca główny dysk” – powiedział Christopher Stark, współautor opracowania z Centrum Lotów Kosmicznych Goddarda NASA w Greenbelt w stanie Maryland. „Pył tworzący ten dysk i ogon musi być bardzo ciemny, więc nie jest łatwo go zobaczyć w zakresie widzialnym lub bliskiej podczerwieni, ale w średniej podczerwieni jest on już wyraźnie widoczny”.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2024/01/koci-ogon-beta-pictoris-1024x647.jpeg)
Na biało zaznaczono płaszczyznę głównego dysku. Na zielono płaszczyzna drugiego, rozleglejszego dysku odłamków. Po prawej struktura „koci ogon”. W środku gwiazdką zaznaczono położenie gwiazdy centralnej przesłoniętej tutaj w celu dostrzeżenia obu dysków.
Aby wyjaśnić wyższą temperaturę, zespół wywnioskował, że pył może być wysoce porowatą materią organiczną, przypominającą tę, którą znajduje się często na powierzchniach komet i planetoid w Układzie Słonecznym. Wstępna analiza materiału pobranego z planetoidy Bennu przez należącą do NASA misję OSIRIS-Rex wykazała, że jest on bardzo ciemny i bogaty w węgiel, podobnie jak to, co MIRI wykryła w Beta Pic.
To wszystko jednak nie zmienia faktu, że wciąż nie ma żadnego wyjaśnienia dla kociego ogona. Badacze tworzyli różne scenariusze, starając się odtworzyć tę strukturę i odkryć jej pochodzenie. Badania wciąż trwają, choć na tę chwilę wszystko zdaje się wskazywać na to, że jest on efektem zderzenia, do którego mogło dojść zaledwie sto lat temu.
„Załóżmy, że w układzie dochodzi do zderzenia, w wyniku którego powstaje dużo pyłu. Początkowo pył przemieszcza się w tym samym kierunku, co jego źródło, ale promieniowanie emitowane przez gwiazdę centralną wypycha najmniejsze i najlżejsze ziarna pyłu szybciej niż większe i cięższe. W ten sposób teoretycznie mógłby powstać długi wąski strumień pyłu” przekonuje Marshall Perrin, współautor badania z Space Telescope Science Institute w Baltimore w stanie Maryland.
„Ogon kota jest bardzo nietypowy, a odtworzenie jego krzywizny za pomocą modelu dynamicznego jest niezwykle trudne” – wyjaśniają badacze. „Nasz model wymaga niezwykle szybkiego wypchnięcia pyłu z układu, co ponownie sugeruje, że jest on wykonany z organicznego materiału odbijającego światło”.
Model preferowany przez zespół wyjaśnia ostry kąt zakrzywienia ogona względem dysku jako proste złudzenie optyczne. Nasza perspektywa w połączeniu z zakrzywionym kształtem ogona tworzy obserwowany kąt ogona, podczas gdy w rzeczywistości łuk materii odchodzi od dysku pod kątem zaledwie pięciu stopni. Biorąc pod uwagę jasność ogona, zespół szacuje, że ilość pyłu w kocim ogonie odpowiada zawartości dużej planetoidy z Pasa Planetoid rozciągniętej w pas o długości 16 miliardów kilometrów.
Proces powstawania struktury w układzie Beta Pic może być związany także z obserwowanym w 2014 roku za pomocą sieci ALMA skupiskiem tlenku węgla (CO) w tym samym miejscu, w którym obecnie obserwujemy koci ogon. Zważając na to, że promieniowanie emitowane przez gwiazdę powinno rozłożyć CO w ciągu około stu lat, możliwe, że sam koci ogon (jeżeli pochodzi z tego samego zdarzenia) ma także mniej niż sto lat.
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Luty 01, 2024, 18:54
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2024/02/bialy-karzel.jpeg)
Za kilka miliardów lat nasze Słońce stanie się białym karłem. Co stanie się z Jowiszem i Saturnem, gdy Słońce zmieni się w gwiezdną pozostałość? Życie może toczyć się dalej, chociaż gigantyczne planety prawdopodobnie oddalą się z czasem nieco od Słońca.
Gwiazdy kończą swoje życie na różne sposoby. Najmasywniejsze z nich eksplodują jako supernowe, świecąc przez moment jaśniej niż galaktyka, w której się znajdują. Inne, nieco mniejsza, podobne do Słońca, nie popisują się już tak pod koniec życia. Gwiazdy te najpierw zwiększają swoje rozmiary, przechodząc w stadium czerwonego olbrzyma, a następnie odrzucają swoje zewnętrzne warstwy, które odpływając, tworzą przez jakiś czas mgławicę planetarną (która nie ma nic wspólnego z planetami) i przechodząc w stadium odsłoniętego jądra gwiazdy, czyli tzw. białego karła.
Naukowcy sądzą, że wokół niektórych białych karłów znajdują się dyski odłamków, z których może uformować się nowe pokolenie planet. Co więcej, istnieje teza, że część planet krążących wcześniej wokół gwiazdy także nie jest w stanie przetrwać fazy czerwonego olbrzyma i krążyć dalej wokół białego karła.
Naukowcy z Instytutu Naukowego Teleskopu Kosmicznego, Centrum Lotów Kosmicznych Goddarda i innych instytucji badawczych odkryli coś, co wygląda na dwie olbrzymie planety krążące wokół dwóch białych karłów w dwóch różnych układach planetarnych. Oba obiekty zostały opisane w artykule pt. „JWST Directly Images Giant Planet Candidates Around Two Metal-Polluted White Dwarf Stars” opublikowanym na serwerze preprintów arXiv.
Badania teoretyczne wskazują, że wokół białych karłów powinny istnieć egzoplanety. Planety zewnętrzne znajdujące się poza pasem planetoid w naszym Układzie Słonecznym powinny przetrwać przejście swojej gwiazdy z ciągu głównego przez stadium czerwonego olbrzyma do białego karła. Jednak planety znajdujące się bliżej zostaną pochłonięte przez czerwonego olbrzyma, w miarę jak będzie on zwiększał swoje rozmiary. W naszym Układzie Słonecznym Słońce prawdopodobnie całkowicie pochłonie lub rozerwie i zniszczy Merkurego, Wenus i Ziemię. Może nawet i Marsa.
Planety, które to przetrwają, prawdopodobnie oddalą się z czasem nieco bardziej od gwiazdy, gdyż ta będzie traciła masę, a tym samym jej grawitacja będzie słabła w fazie czerwonego olbrzyma.
Problem polega jednak na tym, że trudno jest wykryć planety krążące wokół białych karłów. Pomimo usilnych wysiłków astronomowie odkryli jedynie kilka obiektów o masach planetarnych krążących wokół takich obiektów.
Na chwilę obecną autorzy opracowania odkryli dwie potencjalne planety krążace wokół białych karłów. Znajdują się w odległości około 11,5 i 34,5 jednostki astronomicznej od swoich gwiazd, które mają 5,3 miliarda i 1,6 miliarda lat. Jeśli planety są tak stare jak gwiazdy, fotometria MIRI pokazuje, że mają one od 1 do 7 mas Jowisza.
„Jeśli uda się to potwierdzić, będą to pierwsze bezpośrednio sfotografowane planety podobne zarówno pod względem wieku, jak i odległości do gazowych olbrzymów w naszym Układzie Słonecznym. Dowodziłoby to, że dalekie planety, takie jak Jowisz, są w stanie przetrwać ewolucję gwiazd, takich jak Słońce” – piszą autorzy.
Jeśli badacze mają rację i planety powstały w tym samym czasie co gwiazdy, jest to ważny krok w naszym rozumieniu egzoplanet i gwiazd, które krążą wokół nich. Może to mieć także wpływ na życie na księżycach krążących wokół tych planet.
Mamy tu jednak zupełnie inny problem związany z białymi karłami: metaliczność białych karłów.
Wydaje się, że niektóre białe karły są zanieczyszczone metalami, pierwiastkami cięższymi od wodoru i helu. Astronomowie uważają, że metale te pochodzą z planetoid w pasie planetoid, które zostały zaburzone grawitacyjnie i wyrzucone przez grawitację gazowych olbrzymów w kierunku białego karła.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2024/02/webb-directly-images-t-2-1024x575.jpg)
„Potwierdzenie istnienia tych dwóch kandydatów na planety za pomocą przyszłych obrazowań MIRI dostarczyłoby dowodów bezpośrednio łączących planety-olbrzymy z zanieczyszczeniem białych karłów metalami” – piszą autorzy.
Astronomowie odkryli, że aż 50% izolowanych białych karłów w atmosferze wodorowej ma metale w fotosferach, czyli warstwie powierzchniowej gwiazd. Te białe karły muszą aktywnie akumulować metale ze swojego otoczenia. Ulubionym źródłem tych metali są planetoidy i komety.
„W tym scenariuszu planety, które przetrwają fazę czerwonego olbrzyma, czasami zakłócają orbity planetoid i komet, które następnie kierują się w stronę białego karła” – piszą autorzy.
Astronomowie mieli trudności ze znalezieniem planet wokół białych karłów. Główne metody wyszukiwania planet nie są zbyt skuteczne w pobliżu białych karłów. Metoda tranzytu stosowana przez Keplera i TESS jest nieskuteczna, ponieważ białe karły są za małe i słabo świecą. Inną metodą jest metoda prędkości radialnych, która wyczuwa, jak gwiazda kołysze się pod wpływem planety. Mierzy zmianę widma gwiazdy spowodowaną wahaniami. Jednakże białe karły mają prawie pozbawione cech charakterystycznych widma, co sprawia, że zmiany radialne są niezwykle trudne do wykrycia.
„Możliwości Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (JWST) w podczerwieni oferują wyjątkową możliwość bezpośredniego obrazowania planet o masach Jowisza krążących wokół pobliskich białych karłów” – piszą naukowcy w swoim artykule.
JWST jest wystarczająco silny, aby bezpośrednio fotografować duże planety wokół małych gwiazd bez użycia koronografu, pod warunkiem, że planety znajdują się wystarczająco daleko od gwiazdy. „Korzystając z doskonałej rozdzielczości JWST, możliwe jest bezpośrednie obrazowanie planety w odległości zaledwie kilku jednostek astronomicznych od pobliskich białych karłów bez użycia koronografu” -przekonują badacze.
Częścią wysiłku włożonego w tę pracę jest identyfikacja źródeł punktowych. W astronomii źródło punktowe to pojedyncze, możliwe do zidentyfikowania źródło światła. Jego przeciwieństwem jest źródło rozdzielone lub źródło rozszerzone. Naukowcy musieli mieć pewność, że to, co widzą wokół białych karłów, to źródła punktowe, którymi w tym przypadku są najprawdopodobniej planety. „Spodziewamy się, że pojawią się one jako źródła punktowe, które zwiększają jasność na dłuższych falach” – piszą.
Aby ustalić, czy to, co widzą, jest źródłami punktowymi, astronomowie stosują proces zwany referencyjnym obrazowaniem różnicowym. To skomplikowana procedura, ale zasadniczo polega na odjęciu źródeł od obrazów. Jest ona szczególnie skuteczna w znajdowaniu planet krążących blisko gwiazd.
„Jeśli te dwie kandydatury na planety zostaną potwierdzone, dostarczą konkretnych dowodów obserwacyjnych na to, że zewnętrzne olbrzymy, takie jak Jowisz, przetrwają ewolucję gwiazdy o małej masie” – piszą autorzy. Potwierdzenie potwierdziłoby również pogląd, że 25–50% białych karłów ma duże planety. To duży krok naprzód w zrozumieniu ich cech charakterystycznych oraz ewolucji.
Ale te wyniki niestety nie dają odpowiedzi na inne pytanie: czy duże planety są odpowiedzialne za wysyłanie śmieci na powierzchnię białych karłów? „Potwierdzenie istnienia tych planet nie jest jednak wystarczające, aby bez dalszych obserwacji w pełni potwierdzić, że to właśnie gazowe olbrzymy napędzają opadanie planetoid na powierzchnie białych karłów”. Odpowiedź na to pytanie mogą dać jedynie obserwacje większej liczby białych karłów, szczególnie za pomocą JWST.
https://arxiv.org/abs/2401.13153 (https://arxiv.org/abs/2401.13153)