Cassini

[Orionid]

Cassini Finds Saturn Moon Has 'Sea Level' Like Earth
JANUARY 17, 2018

Saturn's moon Titan may be nearly a billion miles away from Earth, but a recently published paper based on data from NASA's Cassini spacecraft reveals a new way this distant world and our own are eerily similar. Just as the surface of oceans on Earth lies at an average elevation that we call "sea level," Titan's seas also lie at an average elevation. (...)

https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=7040

[Orionid]

Miejsce wejścia sondy w atmosferę Saturna

Final Frontier
Feb. 20, 2018



This view of Saturn looks toward the planet's night side, lit by sunlight reflected from the rings. A mosaic of some of the very last images captured by Cassini’s cameras, it shows the location where the spacecraft would enter the planet's atmosphere hours later. The oval marks the entry site. While this area was on the night side of the planet at the time,  it would rotate into daylight by the time Cassini made its final dive into Saturn's upper atmosphere, ending its remarkable 13-year exploration of Saturn. (...)
https://www.nasa.gov/image-feature/jpl/pia21903/final-frontier

[Orionid]

Na księżycu Saturna wykryto złożone molekuły organiczne
29.06.2018

W materiale wydostającym się z pęknięć na powierzchni Enceladusa, jednego z księżyców Saturna, odkryto duże molekuły organiczne. Odkrycie umożliwiła analiza danych z amerykańskiej sondy Cassini.

Najnowsze wyniki badań opublikowano w „Nature”, informuje o nich także amerykański Southwest Research Institute w San Antonio w Teksasie.

Sonda Cassini zakończyła swoją misję badania Saturna, jego pierścieni i księżyców w połowie września 2017 roku. Zanim to jednak nastąpiło, zbadała m.in. materię wydostającą się spod lodowej powierzchni Enceladusa.

„Enceladus ponownie nas zaskoczył. Wcześniej zidentyfikowano jedynie najprostsze molekuły organiczne złożone z kilku atomów węgla. Teraz okazuje się, że są tam cząsteczki o masach przekraczających 200 jednostek masy atomowej. To dziesięć razy więcej niż ma cząsteczka metanu” - mówi dr Christopher Glein z Southwest Research Institute w San Antonio w Teksasie (USA), współautor publikacji w „Nature”, opisującej odkrycie.

Badań dokonano zarówno podczas przelotu sondy nad powierzchnią księżyca, jak i w rejonie pierścienia E, który uformował się z lodowych ziaren uciekających z Enceladusa.

Pomiary zostały przeprowadzone przy pomocy dwóch instrumentów pracujących na pokładzie sondy kosmicznej. Był to przyrząd do analizy pyłu: Cosmic Dust Analyzer (CDA) oraz spektrometr masowy: Ion and Neutral Mass Spectrometer (INMS).

28 października 2015 r., podczas bliskiego przelotu sondy Cassini and Enceladusem, przyrząd INMS wykrył wodór molekularny w trakcie lotu nad wyrzutem materii. Wcześniej było już wiadomo, że pod powierzchnią tego księżyca znajduje się globalny ocean, a pod nim skaliste jądro. Wodór może pochodzić z oddziaływań geochemicznych pomiędzy wodą, a skałami w środowisku hydrotermalnym.

Dr Hunter Waite z Southwest Research Institute, kierownik naukowy instrumentu INMS tłumaczy, iż wodór stanowi źródło energii chemicznej dla bakterii, które żyją w oceanach na Ziemi w pobliżu kominów hydrotermalnych. Wskazuje, że naukowcy zidentyfikowali więc potencjalne źródło pożywienia dla ewentualnych pozaziemskich bakterii, jeśli takowe występują w podpowierzchniowym oceanie Enceladusa. Następnym krokiem naukowców będzie próba ustalenia natury złożonych cząsteczek organicznych w oceanie tego księżyca. (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C30061%2Cna-ksiezycu-saturna-wykryto-zlozone-molekuly-organiczne.html
https://www.swri.org/press-release/evidence-complex-organic-molecules-enceladus
http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=116.msg119873#msg119873

[kanarkusmaximus]

Zastanawiam się jak ważne jest to odkrycie względem pozostałych związanych Enceladusem. To chyba pełne dopełnienie obrazu tego księżyca jako miejsca, gdzie proste życie bakteryjne może występować.

[Orionid]

Listen: Sound of Electromagnetic Energy Moving Between Saturn, Enceladus
JULY 9, 2018

New research from NASA's Cassini spacecraft's up-close Grand Finale orbits shows a surprisingly powerful and dynamic interaction of plasma waves moving from Saturn to its rings and its moon Enceladus. The observations show for the first time that the waves travel on magnetic field lines connecting Saturn directly to Enceladus. The field lines are like an electrical circuit between the two bodies, with energy flowing back and forth.


https://www.youtube.com/watch?list=PLTiv_XWHnOZpKPaDTVy36z0U8GxoiIkZa&v=hWHLCHv4PiI

(...)
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=7186

[Orionid]

Obrazy Tytana w podczerwieni wykonane z wykorzystaniem  długoletnich danych zebranych przez instrument VIMS

Seeing Titan with Infrared Eyes
July 17, 2018



These six infrared images of Saturn's moon Titan represent some of the clearest, most seamless-looking global views of the icy moon's surface produced so far. The views were created using 13 years of data acquired by the Visual and Infrared Mapping Spectrometer (VIMS) instrument on board NASA's Cassini spacecraft. The images are the result of a focused effort to smoothly combine data from the multitude of different observations VIMS made under a wide variety of lighting and viewing conditions over the course of Cassini's mission. (...)
https://www.nasa.gov/image-feature/jpl/seeing-titan-with-infrared-eyes

[Orionid]

Po raz pierwszy wykryto burzę pyłową na Tytanie
27.09.2018


Artystyczna wizja burzy pyłowej na Tytanie. Źródło: NASA/ESA/IPGP/Labex UnivEarthS/University Paris Diderot

Analiza danych z sondy Cassini wskazuje, że na Tytanie, największym księżycu Saturna, wystąpiła burza pyłowa - podaje NASA. To trzecie ciało w Układzie Słonecznym, po Ziemi i Marsie, na którym zaobserwowano burze pyłowe. Wyniki opublikowano w najnowszym wydaniu czasopisma „Nature Geoscience”.

Sonda Cassini zakończyła swoją misję 15 września 2017 r., nurkując w atmosferze Saturna, gdzie uległa zniszczeniu. Analiza zebranych przez nią danych nadal jednak trwa, czego najnowszym przykładem są wyniki badań dotyczących największego księżyca planety – Tytana.

„Tytan jest bardzo aktywnym księżycem. Wiemy już trochę o jego geologii i egzotycznym cyklu węglowodorowym. Teraz możemy dodać kolejną analogię do Ziemi i Marsa: aktywny cykl pyłowy, w którym pył organiczny może unosić się z dużych obszarów diun wokół równika Tytana” - opisuje Sebastien Rodriguez z Université Paris Diderot we Francji, pierwszy autor publikacji.

Tytan jako jedyny księżyc w Układzie Słonecznym ma na tyle dużą atmosferę, że faktycznie ma ona istotne znaczenie dla warunków panujących na obiekcie. Jest też jedynym ciałem poza Ziemią, co do którego wiadomo, iż na jego powierzchni występują w sposób stabilny substancje w stanie ciekłym.

Różnica pomiędzy Tytanem, a Ziemią jest taka, że na naszej planecie rzeki, jeziora i morza wypełnione są wodą, a na księżycu Saturna rolę tę spełniają metan i etan. W miejsce cyklu wodnego znanego z Ziemi mamy cykl węglowodorowy. Cząsteczki węglowodorów mogą parować, tworzyć chmury i spadać na powierzchnię w formie deszczu. W poszczególnych porach roku pogoda zmienia się, podobnie jak to ma miejsce na Ziemi. W szczególności w okolicach równonocy w rejonach tropikalnych formują się masywne chmury i występują potężne burze. Tego typu burze były obserwowane przez sondę Cassini kilkukrotnie podczas przelotów w pobliżu księżyca.

Sebastien Rodriguez i jego współpracownicy dostrzegli jednak coś więcej: trzy nietypowe pojaśnienia na obrazach uzyskanych w podczerwieni na okolic równikowych Tytana. Zdjęcia pochodzą z 2009 roku. Początkowo sądzono, że jest to jakiś rodzaj chmur metanowych, ale dalsza analiza pokazała, że mamy do czynienia z czymś zupełnie innym.

Jak wskazuje Rodriguez, z tego, co wiadomo o formowaniu się chmur na Tytanie, na tym obszarze i o tej porze roku nie jest ono fizycznie możliwe. Rodzaj chmur konwektywnych, które mogłyby się uformować w tym miejscu, zawierałyby duże krople i musiałyby występować na bardzo dużych wysokościach, znacznie powyżej 10 kilometrów. Wykluczono także możliwość, że zaobserwowano jakieś struktury na powierzchni planety (np. zamarznięty metan albo lodowa lawa). Gdyby to były struktury powierzchniowe, to miałyby inne niż obserwowane własności chemiczne i powinny pozostać widoczne dłużej niż okres od 11 godzin do 5 tygodni.

Modele wskazują, że zaobserwowane jasne obszary muszą być atmosferyczne, ale znajdują się nisko nad powierzchnią. Przypuszczalnie jest to cienka warstwa niewielkich molekuł organicznych w stanie stałym. Ponieważ dostrzeżono je nad polami diun wokół równika Tytana, nasuwa się wyjaśnienie w postaci obłoków pyłu uniesionych z tychże diun. Taki organiczny pył może utworzyć się, gdy cząsteczki organiczne uformowane na skutek oddziaływania światła słonecznego na metan, urosną do wystarczających rozmiarów, aby opadać na powierzchnię.

Co więcej, naukowy wskazują, że próbnik Huygens, który w styczniu 2005 roku wylądował na Tytanie, prawdopodobnie wzbił w atmosferę niewielką ilość organicznego pyłu. Jednak dostrzeżona struktura z 2009 roku rozciąga się na znacznie większą skalę i prędkości wiatrów, które wzbiłyby taki pył, powinny być bardzo duże, około pięć razy silniejsze niż średnie prędkości wiatru zmierzone szacowane na podstawie pomiarów lądownika Huygens i modeli klimatycznych. Wiatry mogą później transportować pył znad równikowych diun na znaczne odległości.

Misja Cassini była prowadzona przez NASA we współpracy z Europejską Agencją Kosmiczną (ESA), która była odpowiedzialna za próbnik Huygens. W ramach misji współpracowała także Włoska Agencja Kosmiczna.(PAP)
cza/ agt/
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C31131%2Cpo-raz-pierwszy-wykryto-burze-pylowa-na-tytanie.html
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=7243

[pasiuli]

Dziś mija 14 lat od lądowania prónika Huygens na Tytanie.

[Orionid]

Metanowe deszcze zwiastują siedmioletnie lato na Tytanie
Przez Małgorzata Bień - 18 stycznia 2019


Obraz Tytana, na którym znaleziono dowody letnich opadów deszczu na półkuli północnej. Źródło: NASA/ JPL/University of Arizona

Tytan, największy księżyc Saturna, to zaskakująco dynamiczny świat, z gęstą atmosferą i oceanami płynnego metanu. Podobnie jak fikcyjna kraina Westeros w Grze o Tron, pory roku na Tytanie trwają około siedmiu lat. Lato miało trafić na półkulę północną Tytana w 2016 roku. Astronomowie przeanalizowali obrazy z sondy Cassini i znaleźli dowody opadów, co wskazuje, że w końcu na księżycu Saturna nadeszło lato.

Naukowcy dostrzegli porę deszczową w pobliżu północnego bieguna Tytana. Zdjęcia wykonane przez sondę Cassini ujawniły ogromną, błyszczącą równinę mokrej ziemi, która prawdopodobnie pochodzi z letniej ulewy na Tytanie – jedynym innym świecie poza Ziemią, w którym wiemy, że występują opady.

Tytan jest w pewnym sensie dziwaczną wersją Ziemi, wraz z morzami, jeziorami i rzekami. Istotna różnica polega na tym, że to nie woda płynie na Tytanie, ale ciekły metan i inne węglowodory.

Kiedy sonda Cassini przybyła do systemu Saturna w 2004 roku, na południowej półkuli Tytana trwało lato i można było tam dostrzec oznaki chmur i opadów. Modele przewidywały, że okres burzowy powinien powoli przesuwać się w kierunku bieguna północnego w ciągu następnej dekady, ale do 2014 roku zmaterializowało się tam tylko kilka nieregularnych chmur.

Badaczka Rajani Dhingra z Uniwersytetu Idaho, wraz z kolegami, odkryła pierwsze ślady deszczu w pobliżu bieguna północnego Tytana w obrazach Cassini z 2016 roku. W dniu 6 maja 2016 roku biegun został pokryty chmurami. Podczas następnego przelotu nad tym samym terenem 7 czerwca, dwa dni później, chmury zniknęły, a obszar świecił bardzo jasno. Po trzech „tytańskich dniach”, 25 lipca, blask zniknął. Kiedy badacze przeanalizowali światło odbijające się od równiny o powierzchni 120 000 kilometrów kwadratowych, odkryli, że prawdopodobnie pochodzi on z mokrej, nieco szorstkiej powierzchni – podobnie jak wilgotny chodnik po deszczu. Wilgotność była prawdopodobnie spowodowana deszczem metanu, który później spłynął do jezior węglowodorowych Tytana lub odparował.


Północny biegun Tytana widziany przez spektrometr Cassini. Źródło: NASA/JPL/University of Arizona/University of Idaho

Dhingra i jej zespół znaleźli dziwną anomalię na zdjęciu zrobionym przez Cassiniego 7 czerwca 2016 r. (powyżej), która nie pojawiła się na zdjęciach wykonanych podczas wcześniejszych lub późniejszych lotów. Duża część powierzchni Księżyca, o powierzchni około 120 000 km2, nagle stała się bardzo jasna, odblaskowa. Odblaskowe plamy wskazują na opady deszczu. Pomarańczowe okienko na powyższym zdjęciu pokazuje region „mokrego chodnika”, co sugeruje zmienne pory roku i deszcz na północnym biegunie Tytana. Ciemnoniebieskie strzałki oznaczają chmury. Czerwone strzałki wskazują odbicie lustrzane od jeziora zwanego Xolotlan Lacus. Różowe strzałki oznaczają region „mokrego chodnika”. Czarna kropka oznacza rzeczywisty biegun północny Tytana. Jasnoniebieskie strzałki oznaczają krawędzie największego północnego morza polarnego, Kraken Mare.

Stanie podczas takiej ulewy byłoby dziwnym doświadczeniem, między innymi dlatego, że średnia temperatura powierzchni Tytana wynosi około -179° C.

KROPLE DESZCZU NA TYTANIE POWINNY OPADAĆ BARDZO POWOLI Z POWODU NISKIEJ GRAWITACJI I GĘSTEJ MGŁY, WIĘC GDYBYŚ STAŁ TAM W DESZCZU, CZUŁBYŚ, ŻE KAŻDA KROPLA SPADA NA CIEBIE.

– twierdzi Rajani Dhingra z Uniwrsytetu Idaho.

Chociaż prognozy mogły być nieco niepewne, wygląda na to, że lato dotarło na północ Tytana. Kolejnym krokiem naukowców jest zbadanie, dlaczego lato przyszło później niż przewidywano, co może wymagać ulepszenia modeli klimatycznych księżyca.

https://weneedmore.space/metanowe-deszcze-zwiastuja-siedmioletnie-lato-na-tytanie/

[Orionid]

Misja Cassini – od kogo pochodzi na nazwa?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 1 KWIETNIA 2019

(...) Od kogo pochodzi nazwa “Cassini”? Oczywiście od włoskiego matematyka i astronoma Giovanniego Dominica Cassini (1625-1712). To właśnie on odkrył cztery księżyce Saturna (Japet, Rea, Tetyda oraz Dione) oraz największą przerwę w pierścieniach tej planety. Nie dla wszystkich jednak jest to takie oczywiste.

Tuż po starcie misji Cassini, do Jet Propulsion Laboratory (JPL) zgłosili się prawnicy Olega Cassiniego – amerykańskiego projektanta mody. Oleg Cassini (1913 – 2006) był przekonany, że JPL i NASA wykorzystały jego nazwisko bez zgody. Na szczęście JPL szybko udało się wyjaśnić tę sytuację. (...)


Wycinek gazety z lat 90. XX wieku o Olegu Cassini i misji Cassini / Credits – Trina Ray

(...)
https://kosmonauta.net/2019/04/misja-cassini-kogo-uhonorowanie/

[kanarkusmaximus]

To jest chyba najśmieszniejsza kwestia z misją Cassini.

[Orionid]

Misja Cassini – od kogo pochodzi na nazwa?

Chochlik też swoje zrobił 

[ekoplaneta]

W poprzek Tytana na tysiące kilometrów cięgnie się lodowy pas:

That ice block stretches across nearly half of Titan's girth. The feature was a surprise companion to the patches of water ice scientists expected to find, and they aren't positive precisely what sort of geologic feature it might indicate. The research is based on data gathered by NASA's Cassini spacecraft, which spent 13 years studying the Saturn system and made more than 100 flybys of the massive moon before self-destructing in September 2017.

Some of the regions where the team found water ice were what scientists expected — around what they believe is a large cryovolcano that once erupted liquid water across Titan's surface and around impact craters where meteorites dug into the moon's surface. But no one expected the massive belt of water ice — 3,900 miles (6,300 kilometers) long — that also turned up in the same analysis.

https://www.space.com/titan-saturn-moon-weird-ice-formation.html

Ja się zastanawiam czy to tylko pęknięcie w litosferze księżyca czy też oznaka tektoniki lodowych płyt litosferycznych, podobna do tej na Europie?

[ekoplaneta]

15 lat temu 1 lipca 2004 roku sonda Cassini weszła na orbitę Saturna!

[Orionid]

Cassini na orbicie Saturna!
  01.07.2004 o 02:35:42 (czas biegu sygnału na Ziemię wynosi 1 godzinę i 24 minuty, więc w rzeczywistości około
01:12) sonda Cassini włączyła silnik i weszła o 04:12:06 (w rzeczywistości około 02:48) na orbitę pierwszego
sztucznego satelity Saturna.
http://lk.astronautilus.pl/n040701.htm#01

Wielka misja w bardzo dużym skrócie :

15 Years Ago: Cassini-Huygens Begins to Reveal Saturn’s Secrets
July 1, 2019

(...) On July 1, 2004, with the Huygens lander still attached, Cassini fired its main engine for 96 minutes and entered an elliptical orbit around Saturn, becoming the first spacecraft to do so. Thus began an incredible 13-year in-depth exploration of the planet, its rings and its satellites, with scores of remarkable discoveries. Within the first few months, Cassini completed three flybys of Titan and discovered two additional moons orbiting Saturn. It also took the first close-up photographs of Saturn’s outer moon Iapetus on Dec. 30, 2004, showing a long mountain range. Taking advantage of its orbital vantage point, Cassini returned for a close look three years later on Sep. 10, 2007. (...)
https://www.nasa.gov/feature/15-years-ago-cassini-huygens-begins-to-reveal-saturn-s-secrets
https://www.nasa.gov/mission_pages/cassini/timeline/orbit_insertion.html

10th anniversary: Cassini-Huygens at Saturn


Giant mountains up to 15 km tall were discovered at the equator of the moon Iapetus. The mountain shown here was named Valterne Mons. Image Credit: FU Berlin
https://www.geo.fu-berlin.de/en/geol/fachrichtungen/planet/press/archiv2014/cassini101/index.html

EDIT 01.07.2023
https://en.wikipedia.org/wiki/Cassini%E2%80%93Huygens
https://pl.wikipedia.org/wiki/Cassini-Huygens
https://en.wikipedia.org/wiki/Cassini%E2%80%93Huygens
https://twitter.com/ESA_History/status/1675051620273471489
https://solarsystem.nasa.gov/missions/cassini/overview/
https://twitter.com/NASAhistory/status/1674994995462299648

Spacecraft Becomes First To Enter Orbit of Saturn
By John Noble Wilford July 1, 2004

With precise navigation and the sustained thrust of rocket power, the Cassini spacecraft on Wednesday night became the first exploring vehicle to orbit Saturn, the faraway planet of serene beauty embellished by an exquisite array of encircling rings.

The 96-minute firing of Cassini's main braking rocket began and ended on schedule. When confirming radio signals reached the flight control center at NASA's Jet Propulsion Laboratory here, jubilant engineers and scientists broke into applause and cheers. It was 9:12 p.m. Pacific time (12:12 a.m. Thursday, Eastern time), and they knew where their spacecraft was.

After a journey from Earth of nearly seven years, Cassini had flown apparently unscathed through an opening in the broad rings and now was orbiting Saturn, more than 800 million miles away.

''We have burn complete,'' the commentator at the flight control center announced.

Mission officials said it would be hours before they had enough engineering data to determine the condition of the spacecraft and plot its exact orbital course. All appeared to have gone well, they said, and later on Thursday scientific data and photographs should begin pouring in. Cassini appears ready to explore Saturn and its retinue of 31 known satellites over the next four years, perhaps much longer.

A planned highlight of the $3.3 billion American-European mission is the first thorough investigation of Saturn's mysterious planet-size moon, Titan. Earlier, the spacecraft had approached Saturn from underneath the plane of the rings, gathering speed from the giant planet's gravity. When it threaded its way through a gap in the broad system, it was traveling more than 50,000 miles an hour, almost twice its velocity at the beginning of the day.

Once safely through the rings, to slow down enough to be captured by Saturn's gravity, the spacecraft pivoted and fired its main rocket engine against the direction of flight. The rocket started firing on time and at full strength at 7:36 p.m. Pacific time. The status of the craft and the duration of the burn were not immediately known, as was expected.

But a single radio signal reflecting the spacecraft's motion gave flight controllers reason to smile and relax. The rocket engine was doing its job. If it had not, a backup engine could have kicked on. If both failed, Cassini would have had to settle for a flight close by Saturn and on into space.

But the spacecraft had seemed to have a charmed life since its launching in 1997. Its quirks and malfunctions had been few. Before the orbital maneuver, Julie Webster, chief of the spacecraft operations team, said that Cassini was ''in an excellent state of health.''

Propulsion engineers had expressed confidence in the rocket engines, noting that they performed flawlessly in 17 previous trajectory maneuvers, most recently three weeks ago.

Kevin Johnson, the lead propulsion engineer at the Lockheed Martin Corporation in Denver, which built the engines, said that in all previous firings the main engine performed normally.

As for the risks of a passage through the Saturnian rings, flight controllers were reassured by telescopic observations that found no sign of hazards in the gap between the F and G rings, which Cassini had to traverse. They also pointed out that previous Pioneer and Voyager spacecraft, on fly-by missions, had passed safely through gaps in the ice, dust and rock of the rings.

As a precaution, though, the spacecraft turned its large dish-shaped antenna into the direction of flight, so that it acted as a shield against small objects. Engineers said that a collision with a single grain possibly no bigger than a pea or a toy marble could have caused serious damage. Anything larger could have been devastating.

The first mission to orbit Saturn, planned since the early 1980's, is a partnership of the National Aeronautics and Space Administration, the European Space Agency and the Italian Space Agency. The 4,700-pound Cassini was developed by NASA, and the attached 700-pound Huygens craft for probing Titan, by the Europeans. Cassini's main antenna was provided by the Italians.

With its 18 scientific instruments and cameras, the combined craft is considered the most complex ever to explore the planets, and it is the first to visit Saturn since Voyager 2's flyby in 1981.

Five separate detectors, including a magnetometer, will be scanning the surroundings even during the orbital firing, as the spacecraft was as close to the cloud tops of Saturn, more than 12,800 miles, as it ever will get in the mission. A primary objective is a study of the planet's strong magnetic forces.

Such forces are generated by a dynamo in a planet's interior, and the new observations are expected to provide the most detailed study of Saturn's magnetic fields as well as improve understanding of Saturn's inner structure, said Dr. Michele Dougherty of Imperial College of Science, Technology and Medicine in London, the principal investigator for the magnetometer.

Another immediate objective is for Cassini, once in orbit, to turn its cameras back on the rings for what should be its most revealing photography of their structure. The rings have fascinated people since Galileo in 1610 got the first glimpse of them in his new telescope.

On Friday the spacecraft is expected to be in range for its first close photography of Titan, a moon bigger than the planets Mercury or Pluto. In Cassini's planned 76 orbits around the Saturn system, 44 are to be plotted to provide close encounters with Titan. In January, Huygens is to parachute through the clouds and haze of Titan's thick nitrogen to try a soft landing for the first close look at the moon's landscape, or oceanscape, as the case may be.
https://www.nytimes.com/2004/07/01/us/spacecraft-becomes-first-to-enter-orbit-of-saturn.html