Autor Wątek: Jowisz (zbiorczo)  (Przeczytany 97233 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #105 dnia: Sierpień 07, 2018, 21:36 »
Million fold increase in the power of waves near Jupiter's moon Ganymede
07.08.2018 created by jz



Listening to electro-magnetic waves around the Earth, converted to sound, is almost like listening to singing and chirping birds at dawn with a crackling camp fire nearby. This is why such waves are called chorus waves. They cause polar lights but also high-energy 'killer' electrons that can damage spacecraft. In a recent study to be published in Nature Communications, the authors describe extraordinary chorus waves around other planets in our solar system.

The scientists led by Yuri Shprits of GFZ and the University of Potsdam report that the power of chorus waves is a million times more intense near the Jovian moon Ganymede, and 100 times more intense near the moon Europa than the average around these planets. These are the new results from a systematic study on Jupiter's wave environment taken from the Galileo Probe spacecraft.

It's a really surprising and puzzling observation showing that a moon with a magnetic field can create such a tremendous intensification in the power of waves", says the lead author of the study Professor Yuri Shprits of GFZ/ University of Potsdam and who is also affiliated with UCLA.

Chorus waves are a special type of radio wave occurring at very low frequencies. Unlike the Earth, Ganymede and Europa orbit inside the giant magnetic field of Jupiter and the authors believe this is one of the key factors powering the waves. Jupiter's magnetic field is the largest in the solar system, and some 20,000 times stronger than the Earth's.

"Chorus waves have been detected in space around the Earth but they are nowhere near as strong as the waves at Jupiter" says Professor Richard Horne of British Antarctic Survey who is a co-author on the study. "Even if small portion of these waves escapes the immediate vicinity of Ganymede, they will be capable of accelerating particles to very high energies and ultimately producing very fast electrons inside Jupiter's magnetic field".

Jupiter's moon Ganymede was first found to have a magnetic field by Professor Margaret Kivelson and her team at the University of California, Los Angeles, and strong plasma waves were first observed near Ganymede by Professor Don Gurnett and his team at the University of Iowa. However, until now it remained unclear if this were just accidental or whether such increases are systematic and significant.

At the Earth, chorus waves play a major role in producing high-energy 'killer' electrons that can damage spacecraft. The new observations raise the question as to whether they can do the same at Jupiter.

Observations of Jupiter's waves provides us unique opportunity to understand the fundamental processes that are relevant to laboratory plasmas and the quest for new energy sources, and processes of acceleration and loss around the planets in the solar system and in the distant corners of the Universe. Similar processes may occur in exoplanets orbiting other stars and the understanding obtained in this study may help us detect whether exoplanets have magnetic fields. This study will provide very important observational constraints for theoretical studies that will try to quantify the tremendous increase in wave power.

This research was supported by NASA and is a result of collaboration between GFZ German Research Center for Geosciences, University of Potsdam, UCLA, University of Iowa, British Antarctic Survey, Jet Propulsion Laboratory, and Applied Physics Lab.

https://www.gfz-potsdam.de/en/media-and-communication/news/details/article/million-fold-increase-in-the-power-of-waves-near-jupiters-moon-ganymede/
https://www.nature.com/articles/s41467-018-05431-x

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #106 dnia: Wrzesień 02, 2018, 18:46 »
Scientists Find Evidence of Water in Jupiter’s Great Red Spot
By LONNIE SHEKHTMAN, NASA’S GODDARD SPACE FLIGHT CENTER AUGUST 30, 2018

Na razie z Ziemi udało się stwierdzić ślady istnienienia wody w Wielkiej Czerwonej Plamie.

(...) By looking from ground-based telescopes at wavelengths sensitive to thermal radiation leaking from the depths of Jupiter’s persistent storm, the Great Red Spot, they detected the chemical signatures of water above the planet’s deepest clouds. The pressure of the water, the researchers concluded, combined with their measurements of another oxygen-bearing gas, carbon monoxide, imply that Jupiter has 2 to 9 times more oxygen than the Sun. This finding supports theoretical and computer-simulation models that have predicted abundant water (H2O) on Jupiter made of oxygen (O) tied up with molecular hydrogen (H2). (...)

https://scitechdaily.com/scientists-find-evidence-of-water-in-jupiters-great-red-spot/

Offline kromek

  • Zarejestrowany
  • *
  • Wiadomości: 2
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #107 dnia: Wrzesień 04, 2018, 09:21 »
http://weneedmore.space/woda-wykryta-w-wielkiej-czerwonej-plamy-jowisza/
Tutaj także znajdziemy informacje na temat Wielkiej Czerwonej Planety i obecności wody.
Pozdrawiam serdecznie.

Offline ekoplaneta

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 8589
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #108 dnia: Październik 09, 2018, 10:39 »
Lądowanie w równikowych okolicach Europy może się okazać niebezpieczne dla lądowników i łazików. A to z tego powodu, że w tamtym rejonie mogą się znajdować lodowe ostańce osiągające wysokość nawet 15 metrów!

Equatorial regions of the potentially life-supporting Europa, which harbors a huge ocean of salty liquid water beneath its icy shell, are probably studded with blades of ice up to 50 feet (15 meters) tall, a new study suggests.

This finding should be of interest to NASA, which is developing a lander mission that will hunt for signs of life on the 1,900-mile-wide (3,100 kilometers) satellite. [Photos: Europa, Mysterious Icy Moon of Jupiter]

"Clearly, the paper suggests very strongly that the tropics of Europa are going to be spiky, and it would be unwise to plan to land there without a specially adapted lander," study lead author Dan Hobley, a lecturer in the School of Earth and Ocean Sciences at Cardiff University in Wales, told Space.com via email. "It would probably be safer to land further away from the equator!"


https://www.space.com/42051-jupiter-moon-europa-ice-towers-lander.html

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #108 dnia: Październik 09, 2018, 10:39 »

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #109 dnia: Listopad 09, 2018, 13:32 »
ALMA tworzy mapę temperatur Europy



Europę, lodowy księżyc Jowisza charakteryzuje bardzo nieregularna powierzchnia, pełna pęknięć i uskoków, co wskazuje na długą historię aktywności geologicznej.

Najnowsza seria czterech zdjęć Europy wykonanych za pomocą obserwatorium Atacama Large Milimeter/submilimeter Array (ALMA) pomogła astronomom stworzyć pierwszą globalną mapę temperatur panujących na powierzchni tego zimnego księżyca Jowisza. Nowe zdjęcia charakteryzuje rozdzielność rzędu 200 kilometrów, wystarczająca do badania związków między zmiennością temperatur na powierzchni a głównymi strukturami geologicznymi występującymi na powierzchni księżyca.

Badacze porównali wyniki nowych obserwacji za pomocą ALMA z modelem termicznym opartym na obserwacjach przeprowadzonych za pomocą sondy Galileo. Takie porównanie pozwoliło im przeanalizować zmiany temperatur w danych i stworzyć pierwszą w historii globalną mapę charakterystyki termicznej księżyca. Nowe dane ukazały także enigmatyczną zimną plamę na północnej półkuli Europy.

“Nowe zdjęcia wykonane za pomocą obserwatorium ALMA są naprawdę interesujące ponieważ stanowią one swego rodzaju globalną mapę emisji termicznej Europy” mówi Samantha Trumbo, planetolożka z California Institute of Technology i główna autorka artykułu opublikowanego w periodyku Astronomical Journal. “Zważając na to, że Europa jest wodnym światem z potencjalną aktywnością geologiczną, temperatury jej powierzchni są niezwykle interesujące, bowiem pozwalają nam dostrzec miejsca, w których taka aktywność może mieć miejsce”.


Seria czterech zdjęć powierzchni Europy wykonanych za pomocą ALMA.
Credit: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO), S. Trumbo et al.

Dowody wskazują, że pod cienką warstwą lodu Europa posiada ocean słonej wody, którego dnem jest skaliste jądro księżyca. Powierzchnia Europy jest stosunkowo młoda – jej wiek szacuje się na 20 do 180 milionów lat, co z kolei oznacza ciągłe, jak dotąd niezidentyfikowane procesy termiczne lub geologiczne.

W przeciwieństwie do teleskopów optycznych, które rejestrują tylko światło słoneczne odbite od obiektów planetarnych, radioteleskopy takie jak ALMA mogą rejestrować termiczną “poświatę” naturalnie emitowaną przez nawet stosunkowo zimne obiekty Układu Słonecznego, w tym komety, planetoidy i księżyce. W szczycie temperatura powierzchni Europy nigdy nie przekracza -160 stopni Celsjusza.

“Badanie właściwości termicznych Europy stanowi unikalny sposób badania jego powierzchni”  mówi Bryan Butler, astronom z National Radio Astronomy Observatory w Socorro w Nowym Meksyku, współautor artykułu.

https://www.pulskosmosu.pl/2018/10/24/alma-tworzy-mape-temperatur-europy/

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #110 dnia: Marzec 28, 2019, 23:21 »
Młody Jowisz daleko od Słońca?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 28 MARCA 2019

(...) Początek Układu Słonecznego i powstawanie planet wciąż jest zagadkowe. Od stosunkowo niedawna astronomowie podejrzewają, że w tym procesie musiała nastąpić migracja planet, przede wszystkim gazowych gigantów. Według tzw. modelu nicejskiego, który został po raz pierwszy zaprezentowany w 2005 roku, nasz Układ Słoneczny niegdyś był znacznie mniejszy, ale w kilkaset milionów lat po jego formacji nastąpiła migracja planet na dalsze orbity. Model nicejski dostarcza potencjalną odpowiedź co do powstania Urana i Neptuna, które znajdują się na orbitach zbyt dalekich, aby mogły się uformować nawet we wczesnym Układzie Słonecznym, gdyż lokalna gęstość materii była tam zbyt mała.

Wg tego modelu Jowisz uformował się w przestrzeni, gdzie dziś znajduje się orbita Marsa. Efektem późniejszej migracji Jowisza było prawie całkowite zniszczenie Pasa Planetoid.

Co ciekawe, z publikacji międzynarodowego zespołu astronomów wynika, że Jowisz powstał w okolicy dzisiejszej orbity Urana – znacznie dalej niż dzisiaj i jeszcze dalej niż to model nicejski przewiduje. Zamiast powiększać swoją orbitę, Jowisz miałby na przestrzeni około 700 tysięcy lat zmniejszyć swoją orbitę do zbliżonej do dzisiejszej. (...)
https://kosmonauta.net/2019/03/mlody-jowisz-daleko-od-slonca/

Jupiter's unknown journey through the early solar system revealed
Published on 22 March 2019

The giant planet Jupiter was formed four times further from the sun than its current orbit, and migrated inwards in the solar system over a period of 700 000 years. Researchers found proof of this incredible journey thanks to a group of asteroids close to Jupiter.


Illustration: NASA/JPL-Caltech

It is known that gas giants around other stars are often located very near their sun. According to accepted theory, these gas planets were formed far away and subsequently migrated to an orbit closer to the star.

Now researchers from Lund University and other institutions have used advanced computer simulations to learn more about Jupiter’s journey through our own solar system approximately 4.5 billion years ago. At that time, Jupiter was quite recently formed, as were the other planets in the solar system. The planets were gradually built up by cosmic dust, which circled around our young sun in a disk of gas and particles. Jupiter was no larger than our own planet.

The results show that Jupiter was formed four times further from the sun than its current position would indicate.

“This is the first time we have proof that Jupiter was formed a long way from the sun and then migrated to its current orbit. We found evidence of the migration in the Trojan asteroids orbiting close to Jupiter”, explains Simona Pirani, doctoral student in astronomy at Lund University, and the lead author of the study.

These Trojan asteroids consist of two groups of thousands of asteroids that reside at the same distance from the Sun as Jupiter, but orbiting in front of and behind Jupiter, respectively. There are approximately 50 per cent more Trojans in front of Jupiter than behind it. It is this asymmetry that became the key to the researchers’ understanding of Jupiter’s migration.

“The asymmetry has always been a mystery in the solar system”, says Anders Johansen, professor of astronomy at Lund University.

Indeed, the research community had previously been unable to explain why the two asteroid groups do not contain the same number of asteroids. However, Simona Pirani and Anders Johansen, together with other colleagues, have now identified the reason by recreating the course of events of Jupiter’s formation and how the planet gradually drew in its Trojan asteroids.

Thanks to extensive computer simulations, the researchers have calculated that the current asymmetry could only have occurred if Jupiter was formed four times further out in the solar system and subsequently migrated to its current position. During its journey towards the sun, Jupiter’s own gravity then drew in more Trojans in front of it than behind it.

According to the calculations, Jupiter’s migration went on for around 700 000 years, in a period approximately 2-3 million years after the celestial body started its life as an ice asteroid far from the sun. The journey inwards in the solar system followed a spiralling course in which Jupiter continued to circle around the sun, albeit in an increasingly tight path. The reason behind the actual migration relates to gravitational forces from the surrounding gases in the solar system.

The simulations show that the Trojan asteroids were drawn in when Jupiter was a young planet with no gas atmosphere, which means that these asteroids most probably consist of building blocks similar to those that formed Jupiter’s core. In 2021, NASA’s space probe Lucy will be launched into orbit around six of Jupiter’s Trojan asteroids to study them.

“We can learn a lot about Jupiter’s core and formation from studying the Trojans”, says Anders Johansen.

The authors of the study also suggest that the gas giant Saturn and the ice giants Uranus and Neptune could have migrated in a similar way.

The research is funded by the Knut and Alice Wallenberg Foundation.
https://www.lunduniversity.lu.se/article/jupiters-unknown-journey-revealed

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #111 dnia: Maj 23, 2019, 21:37 »
Wyraźna zmiana Wielkiej Czerwonej Plamy
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 22 MAJA 2019


Wzmocniony obraz WCP z danych z przelotu sondy Juno / Credits - NASA, Jason Major

Wyraźna zmiana kształtu WCP

W maju 2019 roku doszło do wyraźnej zmiany kształtu WCP. Zauważono ciemne ramię na północ od centrum WCP. Pomiędzy tym ramieniem a centrum WCP można zauważyć jaśniejszą przestrzeń. Wygląda to jak gdyby w WCP zaczął występować nowy proces. Podobne ramiona obserwowano już wcześniej, ale na znacznie mniejszą skalę.

W tej chwili nie wiadomo, czy to ramię może mieć związek z postępującym kurczeniem się WCP, czy też jest epizodycznym wydarzeniem. W najbliższych tygodniach Jowisz będzie przebywać w dogodnej pozycji do długoterminowych obserwacji, zatem prawdopodobnie pojawi się znacznie więcej zdjęć. Jest też prawdopodobne, że WCP będzie obserwowana nie tylko przez amatorów, ale także przez duże obserwatoria astronomiczne.

Jak na razie nie jest znany mechanizm ani przyczyny kurczenia się WCP. Nie wiadomo też, czy to kurczenie się nie zatrzyma, choć niektórzy naukowcy uważają, że ten proces będzie trwać aż do zniknięcia tego huraganu.

Glenn Orton, jeden z głównych naukowców misji Juno, uważa, że WCP będzie nadal się kurczyć. W przeciągu dziesięciu lub dwudziestu lat WCP stanie się bardziej “okrągła” niż “owalna”. W ciągu kilku kolejnych lat doszłoby do szybkiego skurczenia się pozostałości WCP aż do wchłonięcia przez któryś z pasów chmur Jowisza.

(S, AW)
https://kosmonauta.net/2019/05/wyrazna-zmiana-wielkiej-czerwonej-plamy/#prettyPhoto

Offline ekoplaneta

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 8589
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #112 dnia: Maj 23, 2019, 21:39 »
Pytanie czy zdążymy jeszcze wysłać jakikolwiek próbnik atmosferyczny do Wielkiej Czerwonej Plamy zanim ona zaniknie?  :(

Offline kanarkusmaximus

  • Administrator
  • *****
  • Wiadomości: 23210
  • Ja z tym nie mam nic wspólnego!
    • Kosmonauta.net
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #113 dnia: Maj 23, 2019, 21:52 »
Ta informacja ewidentnie dotyczy Jowisza a nie misji Juno, więc przerzuciłem do tego wątku. :)

Offline kanarkusmaximus

  • Administrator
  • *****
  • Wiadomości: 23210
  • Ja z tym nie mam nic wspólnego!
    • Kosmonauta.net
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #114 dnia: Maj 26, 2019, 02:13 »
Nowa fota Wielkiej Czerwonej Plamy. Teraz to jak gdyby dookoła całego huraganu było ramię "oderwane".

Link:
http://astro.christone.net/jupiter/index.htm

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #115 dnia: Czerwiec 13, 2019, 21:52 »


Znany wszystkim składnik skrywał się na powierzchni Europy, jednego z księżyców Jowisza . Opierając się na analizie widmowej w zakresie światła widzialnego, planetolodzy z Caltech i Jet Propulsion Laboratory, którym zarządza Caltech dla NASA, odkryli, że żółty kolor widoczny na częściach powierzchni Europy to faktycznie chlorek sodu, związek znany na Ziemi jako sól kuchenna , który jest również głównym składnikiem soli morskiej.

Odkrycie sugeruje, że słony, podpowierzchniowy ocean Europy może bardziej przypominać oceany Ziemi, niż wcześniej sądzono, rzucając wyzwanie dekadom rozważań nad składem tych wód i czyniąc je potencjalnie bardziej interesującymi do badań. Odkrycie zostało opublikowane w periodyku Science Advances 12 czerwca.
Bliskie przeloty sond Voyager i Galileo doprowadziły naukowców do wniosku, że Europa jest pokryta warstwą słonej, ciekłej wody otoczonej lodową skorupą. Sonda Galileo wyposażona była w spektrometr na podczerwień, którego naukowcy używają do badania składu chemicznego powierzchni badanego obiektu. Spektrometr zainstalowany na pokładzie Galileo znalazł lód wodny i substancję, która wydawała się być solami siarczanu magnezu – jak sole Epsom. Ponieważ lodowa powłoka jest geologicznie młoda i zawiera liczne dowody wcześniejszej aktywności geologicznej, podejrzewano, że jakiekolwiek sole istniejące na powierzchni mogą pochodzić z oceanu poniżej. W związku z tym naukowcy od dawna podejrzewali skład oceaniczny bogaty w sole siarczanowe.

Wszystko to zmieniło się, gdy nowe dane w wyższej rozdzielczości spektralnej z Obserwatorium W. M. Kecka na Maunakea wskazały, że naukowcy jednak nie widzieli siarczanów magnezu na Europie. Większość soli siarczanowych rozważanych poprzednio faktycznie ma wyraźne linie absorpcyjne, które powinny być widoczne w danych Kecka o wyższej rozdzielczości. Jednak widma regionów, które powinny odzwierciedlać skład wnętrza, nie wykazywały charakterystycznych linii absorpcyjnych siarczanów.

„Pomyśleliśmy, że możemy zobaczyć chlorki sodu, ale są one zasadniczo pozbawione charakterystycznych cech widmowych w podczerwieni”, mówi Mike Brown, profesor astronomii planetarnej w Caltech i współautor artykułu w Science Advances.
Jednak Kevin Hand z JPL napromieniował sole oceaniczne w laboratorium w warunkach podobnych do panujących na Europie i odkrył, że po napromieniowaniu powstaje kilka nowych i wyraźnych cech w widzialnej części widma. Odkrył, że sole zmieniają kolory do tego stopnia, że ​​można je zidentyfikować na podstawie analizy widma widzialnego. Chlorek sodu, na przykład, zamienił odcień na żółty, podobny do tego widocznego na geologicznie młodym obszarze Europy znanym jako Tara Regio.

„Chlorek sodu jest trochę jak niewidzialny atrament na powierzchni Europy. Przed napromieniowaniem nie można powiedzieć, że tam jest, ale po napromieniowaniu pojawia się charakterystyczne zabarwienie” – mówi Hand, naukowiec z JPL i współautor artykułu.

„Nikt wcześniej nie wykonywał widma Europy w zakresie widzialnym, które miałoby taką rozdzielczość przestrzenną i widmową. Sonda Galileo nie miał spektrometru obserwującego w zakresie widzialnym. Miała tylko spektrometr bliskiej podczerwieni”, mówi Samantha Trumbo, absolwentka Caltech, główna autorka pracy.
„Ludzie tradycyjnie zakładają, że cała interesująca spektroskopia dotyczy podczerwieni na powierzchniach planet, ponieważ to właśnie tam większość cząsteczek, których szukają naukowcy, wykazuje woje podstawowe cechy charakterystyczne”, mówi Brown.

Przyglądając się bliżej za pomocą Hubble’a, Brown i Trumbo byli w stanie zidentyfikować wyraźną absorpcję w widmie widzialnym na 450 nanometrach, która dokładnie pasowała do napromieniowanej soli, potwierdzając tym samym, że żółty kolor Tara Regio wskazuje na obecność napromieniowanego chlorku sodu na powierzchni.

„Byliśmy w stanie to zbadać przez ostatnie 20 lat za pomocą Hubble’a”, mówi Brown. „Po prostu nikomu to nie przyszło do głowy”.

Podczas gdy odkrycie nie gwarantuje, że ten chlorek sodu pochodzi z oceanu podpowierzchniowego, autorzy badania wskazują, że potrzebna jest ponowna ocena geochemii Europy.

„Siarczan magnezu po prostu przedostałby się do oceanu ze skał na jego dnie, ale chlorek sodu może wskazywać, że dno oceaniczne jest aktywne hydrotermicznie” – mówi Trumbo. „Oznaczałoby to, że Europa jest bardziej geologicznie interesującym ciałem planetarnym niż wcześniej sądzono”.

https://www.pulskosmosu.pl/2019/06/13/a-tymczasem-na-europie/

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24418
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #116 dnia: Lipiec 01, 2019, 23:34 »
Zbliża się 25 rocznica kolizji rozczłonkowanej komety Shoemaker-Levy 9 z Jowiszem

How Historic Jupiter Comet Impact Led to Planetary Defense
June 30, 2019


Astronomers watch the first images of Comet Shoemaker-Levy 9 colliding with Jupiter from the Hubble Space Telescope at the Space Telescope Science Institute in Baltimore, Maryland. Credits: NASA/STScI

Twenty-five years ago, humanity first witnessed a collision between a comet and a planet. From July 16 to 22, 1994, enormous pieces of the comet Shoemaker-Levy 9 (SL9), discovered just a year prior, crashed into Jupiter over several days, creating huge, dark scars in the planet’s atmosphere and lofting superheated plumes into its stratosphere.

The SL9 impact gave scientists the opportunity to study a new celestial phenomenon. It was also a wake-up call that big collisions still occur in the solar system – after all, if Jupiter was vulnerable, maybe Earth is, too. Had the comet hit Earth instead, it could have created a global atmospheric disaster, much like the impact event that wiped out the dinosaurs 65 million years ago.

"Shoemaker-Levy 9 was a sort of punch in the gut," said Heidi Hammel, who led visible-light observations of the comet with NASA's Hubble Space Telescope and is now the executive vice president at The Association of Universities for Research in Astronomy AURA (which manages astronomers’ interface to Hubble). "It really invigorated our understanding of how important it is to monitor our local neighborhood, and to understand what the potential is for impacts on Earth in the future."(...)


NASA’s Infrared Telescope Facility, which sits atop Maunakea on Hawai’i’s Big Island, captures Fragment C of the Shoemaker-Levy 9 comet impacting Jupiter’s night side in July of 1994. Credits: NASA/JPL


Fragments of comet Shoemaker-Levy 9 as seen by Hubble on May 17, 1994. This image includes all 21 fragments and spans about 710,000 miles (114,000 kilometers), roughly three times the distance from the Earth to the Moon. The fragments impacted Jupiter in July 1994. Credits: NASA/ESA/H. Weaver and E. Smith (STSci)

https://www.nasa.gov/feature/goddard/2019/how-historic-jupiter-comet-impact-led-to-planetary-defense

Offline mss

  • Moderator Globalny
  • *****
  • Wiadomości: 9496
  • he/him
    • Astronauci i ich loty...
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #117 dnia: Sierpień 10, 2019, 22:09 »
Miłośnik astronomii z USA zrobił fotkę wejścia asteroidu w atmosferę Jowisza:



Więcej: https://www.chappelastro.com/
"Why is it that nobody understands me, yet everybody likes me?"
- Albert Einstein

Offline kanarkusmaximus

  • Administrator
  • *****
  • Wiadomości: 23210
  • Ja z tym nie mam nic wspólnego!
    • Kosmonauta.net
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #118 dnia: Sierpień 11, 2019, 09:25 »
Naprawdę fajna obserwacja. Co kilka lat astronom amator łapie takie zjawisko w trakcie nagrywania Jowisza. To oznacza, że takich uderzeń może być naprawdę dużo.

Offline ekoplaneta

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 8589
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #119 dnia: Sierpień 11, 2019, 13:50 »
Fajna obserwacja w 20 lat po komecie Shoemaker Levy  :) Ciekawe jak duże było to ciało które wpadło do Jowisza?

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #119 dnia: Sierpień 11, 2019, 13:50 »