Autor Wątek: Hubble Space Telescope (HST)  (Przeczytany 72832 razy)

0 użytkowników i 2 Gości przegląda ten wątek.

Scorus

  • Gość
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #30 dnia: Lipiec 14, 2010, 07:51 »
Za pomocą kamery WFC3 wykonano obserwacje regionu gwiazdotwórczego R136 w obrębie mgławicy 30 Doradus (‘Tarantula’) położonej w Wielkim Obłoku Magellana. Kamera otrzymała zdjęcia zarówno w zakresie światła widzialnego i UV jak i w pobliskiej podczerwieni. Dane zostały zebrane między 20 a 27 października 2009r.

Na obrazie widać wiele jasnych, niebieskich gwiazd. One jednymi  z najbardziej masywnych znanych gwiazd. Ich masy są oceniane na około 100 mas Słońca. Wybuchną jako supernowe w przeciągu kilku milionów lat. Mgławica jest położona na tyle blisko, że możliwe są obserwacje pojedynczych gwiazd. Dzięki temu obserwacje te są przydatne do badań szczegółów powstawania i ewolucji gwiazd.

Obraz przedstawia skomplikowaną kombinację struktur przypominających kolumny, grzbiety i dolny. Powstawały one podczas wytwarzania pustych przestrzeni w obłoku gazu przez silne promieniowanie ultrafioletowe i wiatry gwiazdowe młodych gwiazd. Wiatry gwiazdowe zderzające się ze skupiskami gęstszego gazu wytwarzają fale uderzeniowe powodujące zainicjowanie tworzenia się kolejnych gwiazd.

Ruch Wielkiego Obłoku Magellana wokół Drogi Mlecznej wpływa na formowanie się gwiazd na kilka sposobów. Oddziaływania pływowe z Drogą Mleczną oraz pobliskim Małym Obłokiem Magellana mogą kompresować gaz w Wielkim Obłoku Magellana. Gaz może też być kompresowany na skutek ścienienia wywierane na Wielki Obłok Magellana przez materię halo Drogi Mlecznej przez którą się porusza. Dzięki temu obserwowane R136 masywne gromady młodych gwiazd pokazują jak mogło wyglądać tworzenie młodych gwiazd w młodym Wszechświecie, gdy oddziaływania między galaktykami były znacznie częstsze niż obecnie.

http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2009/32/

Scorus

  • Gość
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #31 dnia: Lipiec 14, 2010, 07:51 »
Wykonane za pomocą kamery ACS obserwacje bardzo małej galaktyki spiralnej NGC 2976 pokazują zanik aktywności gwiazdowtórczej w skali całej galaktyki. Obserwacje te zostały wykonane w ramach projektu przeglądu pobliskich galaktyk (ACS Nearby Galaxy Survey Treasury – ANGST).

Galaktyka NGC 2976 jest położona w obrębie gromady galaktyk związanych z M81, w odległości 12 milionów lat świetlnych w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy. Nie wygląda ona na typową galaktykę spiralną. Posiada płaski dysk, ale struktura spiralna w jego obrębie jest słabo zaznaczona. Materia koncentruje się w kierunku centrum, ale nie tworzy wyraźnego wybrzuszenia centralnego.

W galaktyce tej tworzenie gwiazd zaczęło zanikać kilka milionów lat temu. Obecnie gwiazdy powstają tylko w kilku małych rejonach położonych w wewnętrznej części galaktyki. Przyczyną tego jest najprawdopodobniej zanik interakcji z pobliską grupą galaktyk, które w przeszłości wywołały falę aktywności gwiazdowtórczej. Podczas tego procesu z galaktyki wyrwana została część gazu. Pozostały gaz został skompresowany, co wywołało formowanie się gwiazd. Gaz na skutek oddziaływań z pobliskimi galaktykami stopniowo opadał w kierunku centrum galaktyki, a aktywność gwiazdotwórcza z czasem kończyła się w jej zewnętrznych częściach i zanikała w kierunku do środka. Uważa się, że w regionie centralnym (w promieniu 5 000 lat świetlnych od centrum) gwiazdy przestaną powstawać w czasie następnych 500 milionów lat.

Szacuje się, że w przeszłości gęstość gazu w centralnym rejonie galaktyki była znacznie wyższa niż obecnie, o około 5 razy. Aktywność gwiazdowtórcza była bardzo silna. Obecnie natomiast obserwujemy jej zanik.

Odtworzenie historii powstawania gwiazd w NGC 2976 było możliwe dzięki jej niezbyt dużej odległości od Ziemi. Dzięki temu kamera ACS mogła rozróżnić pojedyncze gwiazdy. Analizy ich jasności i koloru pozwoliły na oszacowanie ich wieku. Następnie rozkład gwiazd o różnym wieku został skorelowany z mapami radiowymi pokazującymi rozkład gazowego wodoru w galaktyce. Dane radiowe zostały otrzymane w ramach przeglądu regionów HI w pobliskich galaktykach (HI Nearby Galaxy Survey) zrealizowanego  za pomocą instalacji VLA (Very Large Array) w Nowym Meksyku.

Badania te jak dotąd w najbardziej wyraźny sposób pokazują proces inicjacji i zaniku aktywności gwiazdotwórczej w galaktyce karłowatej podczas interakcji z większymi galaktykami. Mogły zostać wykonane tylko za pomocą Teleskopu Hubblea, mogącego rozdzielić pojedyncze gwiazdy w galaktyce.

http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2010/05/

Scorus

  • Gość
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #32 dnia: Lipiec 14, 2010, 07:52 »
Zaprezentowany został obraz mgławicy refleksyjnej NGC 7023, nazywanej też Mgławicą Iris uzyskany za pomocą kamery ACS.

Mgławica ta została opisana i nazwana przez Williama Herschela w 1794r. Jest położona w gwiazdozbiorze Cefeusza, w odległości 1400 lat świetlnych. Ma szerokość około 6 lat świetlnych.

Obraz pokazuje północno – zachodnią część mgławicy. Widać na nim, jak silne światło gwiazdy HD 200775 (na górze zdjęcia) usuwa pył (bardzo drobne, stałe drobiony) obecny w mgławicy, co tworzy pofalowane kształty.

Mgławica NGC 7023 jest widoczna dzięki odbijaniu światła pobliscy gwiazd. Mgławice takie są zazwyczaj błękitne z powodu rozpraszania światła w ich obrębie. Niektóre części NGC 7023 są jednak niespodziewanie czerwonawe. Na lewo ponad centrum zdjęcia widoczny jest filament pyłu wyraźnie bardziej czerwony niż normalnie. Za takie zabarwienie odpowiedzialny jest nie zidentyfikowany do tej pory związek chemiczny, najprawdopodobniej węglowodór.

Szczegółowe badania mgławicy były prowadzone poprzez obrazowanie za pomocą ACS, spektrometrię z użyciem NICMOS oraz testy laboratoryjne prowadzące do określenia składu obecnego w niej pyłu.

http://sci.esa.int/science-e/www/object/index.cfm?fobjectid=46003

Scorus

  • Gość
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #33 dnia: Lipiec 14, 2010, 07:53 »
Za pomocą kamery ACS wykonany został przegląd młodych gwiazd z dyskami protoplanetranymi w Mgławicy Oriona (M42). Zaowocował on wyszukaniem 42 takich gwiazd, których badania dostarczają nowych informacji na temat wczesnych etapów powstawania układów planetarnych.

Mgławica Oriona została po raz pierwszy opisana przez francuskiego astronoma Nicolasa-Claude Fabri de Peiresca w 17 wieku. Jest położona w odległości 1500 lat świetlnych, dzięki czemu jest najbliższym regionem o wysokiej aktywności gwiazdotwórczej.

W mgławicy wyróżniono dwa typy dysków wokół powstających i bardzo młodych gwiazd,. Pierwszy typ jest położony bardzo blisko jasnych gwiazd. Przykładem jest Theta 1 Orionis C. Dyski takie absorbują dużo energii od centralnych gwiazd i jasno świecą. Dyski typu drugiego są położone znacznie dalej od gwiazd centralnych. Są one chłodne i widać je w postaci ciemnych sylwetek na tle jasnego gazu mgławicy. Obecny w nich pył absorbuje światło z tła. Obserwacje takich dysków dostarczają informacji na temat właściwości pyłu w ich obrębie.

Dyski w mgławicy są ustawione pod różnymi kątami w stosunku do obserwatora, przez co wydaje się, że mają różne kształty. Na obrazach widoczne są też dżety wyrzucane przez formujące gwiazdy oraz fale uderzeniowe. Te ostatnie powstają gdy wiatry gwiazdowe zderzają się z gazem mgławicy. Są widoczne w postaci jasnych łuków otaczających gwiazdy.

Dyski protoplanetarne są trudne do obserwacji w zakresie światła widzialnego. Jednak w przypadku Mgławicy Oriona było to możliwe dzięki niewielkiej odległości do tego obiektu oraz wysokiej rozdzielczości ACS. Obserwacje te zostały wykonane w ramach projektu  Orion Nebula HST Treasury Program. Programy typu Treasury Program polegają na reprezentatywnych przeglądach wybranych obiektów w długim czasie.

Dalsze badania dysków protoplanetranych tego typu wymagają bardziej zaawansowanych instrumentów. Będą jednym z głównych celów naukowych systemu radioteleskopów fal milimetrowych  ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) budowanego w Chile. System ten będzie mógł obserwować emisję z dysków na falach długich. HST natomiast może tylko obserwować absorpcję w zakresie widzialnym. Rozdzielczość kątowa ALMA będzie też 10 razy większa od HST.

http://sci.esa.int/science-e/www/object/index.cfm?fobjectid=46129

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #33 dnia: Lipiec 14, 2010, 07:53 »

Scorus

  • Gość
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #34 dnia: Lipiec 14, 2010, 07:53 »
Opublikowany został obraz galaktyki NGC 4710 uzyskany za pomocą kamery ACS. Jej obserwacje były elementem przeglądu mającego na celu zebranie informacji na temat ewolucji wybrzuszeń centralnych galaktyk spiralnych.

Galaktyka NGC 4710 należy do gromady Virgo, położonej w Warkoczu Bereniki. Została odkryta przez  Williama Herschela, który określił ją jako ‘słabą mgławicę’. Znajduje się w odległości 60 milionów lat świetlnych. Jest klasyfikowana jako typ S0, więc pokrojem jest zbliżona do galaktyki eliptycznej.

Galaktyka ta jest widoczna dokładnie od krawędzi dysku, dzięki czemu była przydatna do badań części centralnej. Na zdjęciu widoczna jest struktura w kształcie litery X w obrębie wybrzuszenia centralnego. Powstała ona na skutek pionowego ruchu gwiazd i gazu w wewnętrznej części galaktyki. Zjawisko takie może być zaobserwowane tylko wtedy, gdy galaktyka widoczna jest od krawędzi. Struktury takie są najwyraźniejsze u galaktyk z małymi obszarami centralnymi i dużymi, rozwartymi ramionami spiralnymi. W przypadku galaktyk z dużymi wybrzuszeniami centralnymi i ramionami ściśle ‘nawiniętymi’, takimi jak NGC 4710  są znacznie mniej wyraźne.

Na obrazach galaktyki zliczane były gromady kuliste, których liczebność związana jest z procesami formowania się wybrzuszenia centralnego. Formowanie się wybrzuszenia centralnego można wytłumaczyć na dwa sposobny. Według pierwszego centralne części galaktyk spiralnych powstawały szybko w młodym Wszechświecie, jeszcze przed wykształceniem dysków. Według drugiej teorii tworzyły się one powoli, poprzez akumulację materii z dysku galaktycznego. W przypadku NGC 4710 odnaleziono bardzo niewiele gromad kulistych, co przemawia za powolnym formowaniem wybrzuszenia centralnego.


http://sci.esa.int/science-e/www/object/index.cfm?fobjectid=45935

Scorus

  • Gość
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #35 dnia: Lipiec 14, 2010, 07:54 »
Obserwacje gromady kulistej M30 pozwoliły na rozróżnienie dwóch populacji nietypowych niebieskich gwiazd (‘Blue Stragglers’), co wskazuje że gwiazdy te powstawały na dwa sposoby podczas zadania się jądra gromady kilkaset milionów lat temu.

Gwiazdy w gromadach kulistych są zazwyczaj bardzo stare. Mała część gwiazd w takich gromadach wydaje się jednak dużo młodsza. Ponieważ sprawiają wrażenie jakby opuściły normalną linię ewolucyjną prowadzącą do czerwonych olbrzymów są potocznie nazywane ‘niebieskimi maruderami’. Badania takich gwiazd za pomocą HST zostały przeprowadzone na przykładzie gromady M30. Jest ona położona w odległości 28 000 lat świetlnych. Została odkryta w 1764r przez Charlesa Messiera. Ma średnicę około 90 lat świetlnych.

Nietypowe gwiazdy niebieskie mogły uzyskać swoje właściwości na dwa sposoby. Według pierwszego mechanizmu początkowo były one członkami ciasnych układów podwójnych. W takich układach jedna z gwiazd wyrywała świeży wodór ze swojej towarzyszki, dzięki czemu stawała się gorętsza i bardziej niebieska. Według drugiego mechanizmu gwiazdy takie powstawały podczas zderzeń dwóch gwiazd w gęstej gromadzie kulistej. Podczas takiego zderzenia dwie gwiazdy zlewały się ze sobą, a w jądrze nowo powstałego obiektu materia była wymieszana. W obu przypadkach gwiazdy takie wydają się młodsze niż są w rzeczywistości.

Obserwacje M30 wykazały, że nietypowe niebieskie gwiazdy dzielą się na dwie grupy wyraźnie różniące się właściwościami. Pochodzenie jednej z nich można wytłumaczyć modelem układu podwójnego, a drugiej – modelem zderzeń. Oba procesy zachodziły więc równolegle w obrębie jednej gromady.

Dzięki danym z kamery WFPC2 można było stwierdzić, że gwiazdy niebieskie koncentrują się w kierunku centrum gromady bardziej niż zwyczajne gwiazdy w gromadzie. Wskazuje to, że są one bardziej masywne od moralnych gwiazd i z czasem migrują do środka gromady.

Uważa się że w czasie ostatnich kilkuset milionów lat w gromadzie M30 nastąpiła szybka migracja gwiazd do jej środka, co znacznie zwiększyło jej gęstość. Spowodowało to wzrost częstości zderzeń gwiazd i wytworzyło grupę gwiazd niebieskich powstających podczas kolizji. Z drugiej strony wzmożone oddziaływania pomiędzy gwiazdami zaburzyły układy podwójne i wpłynęły na tworzenie niebieskich gwiazd powstających poprzez akrecję.

Około 10% badanych gromad kulistych doświadczyło zapadania jądra. Badania te jednak po raz pierwszy pokazały wpływ tego procesu na populację gwiazd w gromadach. Dalsze badania pokażą, czy również w innych gromadach można wyróżnić dwa typy gwiazd niebieskich.


http://sci.esa.int/science-e/www/object/index.cfm?fobjectid=46220

Scorus

  • Gość
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #36 dnia: Lipiec 14, 2010, 07:54 »
Analizy udziału poszczególnych typów morfologicznych galaktyk odległych i porównanie go z takimi oszacowaniami dla galaktyk bliskich pokazało, że w przeszłości znacznie częściej występowały galaktyki pekularne. Galaktyki spiralne były natomiast znacznie mniej liczne. Podkreśla to rolę zderzeń w  ewolucji galaktyk.

Do badań posłużyły obrazy galaktyk niedalekich oraz położonych w odległościach około 6000 milionów lat świetlnych. Wykorzystano dane z przeglądu Sloan Digital Sky Survey, oraz obserwacje kamery ACS w obrębie głębokiego pola GOODS. Na podstawie wyglądu galaktyk skonstruowano diagramy Hubblea, przedstawiające klasyfikację poszczególnych typów galaktyk według schematu zaproponowanego przez Edwina Hubblea w 1926r. Łącznie zastosowano próbę 116 galaktyk w lokalnym Wszechświecie oraz 148 galaktyk odległych.

Uzyskane diagramy znacznie różniły się między sobą. W przeszłości znacznie częściej występowały galaktyki o nietypowych kształtach, czyli galaktyki pekularne. Galaktyk spiralnych było natomiast wyraźnie mniej. Wskazuje to, że w ciągu ostatnich 6000 milionów lat większość takich galaktyk musiała przekształcić się w regularne galaktyki spiralne.

Uważa się, że galaktyki pekularne uformowały galaktyki spiralne na drodze zderzeń i łączenia się ze sobą. Pomimo, że część badań wskazuje, że częstość zderzeń spadła znacznie około 9000 mln lat temu, wyniki te pokazują, że i po tym czasie zderzenia musiały zachodzić regularnie. Rezultaty te przeczą też często przyjmowanemu scenariuszowi, że zderzenia galaktyk najczęściej prowadzą do ukształtowania galaktyk eliptycznych. Musiały też prowadzić do formowania galaktyk spiralnych.

Taki scenariusz pasuje do galaktyki w Andromedzie. Nasza Galaktyka nie nosi jednak śladów dużych zderzeń w niedalekiej przeszłości, co wymaga dalszych badań.

http://sci.esa.int/science-e/www/object/index.cfm?fobjectid=46420

Offline Matias

  • Moderator Globalny
  • *****
  • Wiadomości: 8007
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #37 dnia: Sierpień 09, 2010, 12:57 »
Należący do NASA i ESA Kosmiczny Teleskop Hubble’a wykonał zadziwiające zdjęcie gromady otwartej NGC 2467 – pełnego kolorów obszaru gwiazdotwórczego. Przypominające warzący się w kotle kosmiczny, egzotyczny napar, ogromne obłoki gazu i pyłu są wypełnione jasnoniebieskimi, gorącymi, młodymi gwiazdami.

Nietypowo ukształtowane chmury pyłu, przypominające rozlane ciecze, są zarysowane na tle kolorowego tła, stanowiącego świecący gaz na tym nowym zdjęciu uzyskanym przez Hubble’a. Gwiazdotwórczy region NGC 2467 jest rozległą chmurą gazu – złożonego głównie z wodoru, która pełni rolę swoistego inkubatora dla nowych gwiazd. Zdjęcie przedstawia jasno świecące w kolorze niebieskim, gorące gwiazdy, które wyłoniły się z widocznego obłoku kryjącego jeszcze wiele innych światów.

Oprócz trudnego do zignorowania piękna, zdjęcie ukazuje także czynne procesy astrofizyczne. Gorące, młode gwiazdy, które właśnie ukształtowały się z obłoku, emitują niebezpieczne promieniowanie ultrafioletowe, będące odpowiedzialne za tworzenia się poświaty całego regionu, przy okazji kształtując okoliczne środowisko oraz wpływając na erozję gazowych części obłoku. Badania wykazały, iż większość promieniowania ma swoje źródło w pojedynczej, gorącej i masywnej gwieździe, która znajduje się tuż nad centrum zdjęcia. Emitowane promieniowanie przeczyściło trochę okolice, zmuszając gwiazdy nowej generacji do rozwoju w gęstszych regionach położonych na obrzeżach.

Jednym z najbardziej popularnych i znanych obszarów gwiazdotwórczych jest Mgławica Oriona, którą z łatwością można dostrzec nieuzbrojonym okiem. NGC 2467 jest podobnym, lecz bardziej odległym obiektem. Takie obszary, nazywane swoistymi żłobkami dla gwiazd, mogą być rozmieszczone w różnych częściach Wszechświata, badania pozwalają oszacować dystans oraz skład chemiczny innych galaktyk. Niektóre z nich zawierać mogą ogromne rejony gwiazdotwórcze, zawierające nawet dziesiątki tysięcy gwiazd. Innym dobrym przykładem jest rejon 30 Doradus w Wielkim Obłoku Magellana.

NGC 2467 została odkryta w XIX wieku i położona jest w konstelacji Rufa, która znajduje się na niebie południowym. Konstelacja ta, jak sama nazwa wskazuje, określa część statku Argo z mitologii greckiej, na którym Jazon z argonautami płynął po złote runo. NGC 2467 leży w odległości około 13 tysięcy lat świetlnych od nas.

Zdjęcie zostało wykonane przez Wide Field Channel instrumentu Advanced Camera for Surveys poprzez zastosowanie trzech różnych filtrów (F550M, F660N oraz F658N, odpowiednio niebieskim, zielonym oraz czerwonym). Materiał został zebrany w roku 2004.

Źródło: http://www.kosmonauta.net/index.php/Badania-kosmosu/Astrofizyka/hubble-obserwuje-ngc-2467.html

Offline Matias

  • Moderator Globalny
  • *****
  • Wiadomości: 8007
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #38 dnia: Wrzesień 27, 2010, 01:20 »
Hubble obserwuje 'kosmiczne słupy'

We Wszechświecie są wyjątkowe miejsca, gdzie promieniowanie pochodzące od masywnych gwiazd, rzeźbi w zimnych molekularnych chmurach, tworząc niesamowite, fantastyczne struktury. Jedno z takich miejsc znalazło się na celowniku Kosmicznego Teleskopu Hubble'a. Słupy o wysokości 1 roku świetlnego, złożone z zimnego wodoru oraz pyłu, zlokalizowane są w Mgławicy Carina.

Zdjęcie w galerii jest efektem połączenia dwóch sesji obserwacyjnych Mgławicy Carina, przeprowadzonych przez Teleskop Hubble'a. W 2005 roku został zebrany materiał w świetle wodoru (emitowanym przez atomy wodoru), natomiast w 2010 roku w świetle tlenu (emitowanym przez atomy tlenu). W obu przypadkach materiał zarejstrowano za pomocą instrumentu ACS (Advanced Camera for Surveys). Wielka Mgławica w Kilu leży w odległości około 7500 lat świetlnych od Ziemi w konstelacji nieba południowego - Kilu.

Mgławica Carina, znana równie jako NGC 3372, jest ogromną, jasną mgławicą, która otacza kilka gromad otwartych gwiazd. Pośród nich znajdują się m.in. HD 93129A i Eta Carinae, jedne z najjaśniejszych oraz najmasywniejszych gwiazd w Drodze Mlecznej. Mgławica ta jest przykładem jednej z największych mgławic dyfuzyjnych na naszym niebie. Z uwagi na swoje położenie (na południowym niebie) jest mniej popularna od Wielkiej Mgławicy w Orionie, pomimo tego, że jest od niej cztery razy większa oraz trochę jaśniejsza. Obiekt ten został odkryty przez Nicolasa Louisa de Lacaille z Przylądka Dobrej Nadziei w latach 1751-1752.

Źródło: http://www.kosmonauta.net/index.php/Badania-kosmosu/Astrofizyka/hubble-obserwuje-kosmiczne-supy.html

Załącznik: Wielka Mgławica w Kilu (Mgławica Carina), NGC 3372.

Scorus

  • Gość
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #39 dnia: Październik 13, 2010, 14:29 »
Obserwacje komety 103P/Hartley (kamera WFC3):
http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2010/35/

Nowe obserwacje Westy za pomocą WFC3. Nachylenie osi orbotu okazało się o 4 stopnie większe niż szacowano poprzednio. Zmienia to przebieg pór roku, co będzie miało znaczenie dla planowania badań tego obiketu przez sondę Dawn:
http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2010/33/

Badania epoki rejonizacji poprzez obserwacje linii absorpcyjnych w świelte kwazarów za pomocą instrumentu COS:
http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2010/31/

Offline kanarkusmaximus

  • Administrator
  • *****
  • Wiadomości: 23205
  • Ja z tym nie mam nic wspólnego!
    • Kosmonauta.net
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #40 dnia: Październik 16, 2010, 10:44 »
Dalsze obserwacje śladu powstałego prawdopodobnie wskutek zderzenia dwóch planetoid:
http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Orbitalne/2010-10-15-hst.html

Scorus

  • Gość
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #41 dnia: Październik 19, 2010, 12:33 »
Publikacja na temat obserwacji Westy (wolny dostęp):
http://dx.doi.org/10.1016/j.icarus.2010.02.008

Offline Maquis

  • Bóg-Imperator ;)
  • Administrator
  • *****
  • Wiadomości: 2241
  • Muhahahahaha
    • Kosmonauta.net
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #42 dnia: Październik 19, 2010, 12:52 »
Publikacja na temat obserwacji Westy (wolny dostęp):
http://dx.doi.org/10.1016/j.icarus.2010.02.008

Hmm, na pewno wolny?

Scorus

  • Gość
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #43 dnia: Październik 21, 2010, 06:57 »
A no tak, w bibliotece jest dostęp do dwóch ostatnich roczników Icarusa, a normalnie tylko do jednego numeru.

Offline Maquis

  • Bóg-Imperator ;)
  • Administrator
  • *****
  • Wiadomości: 2241
  • Muhahahahaha
    • Kosmonauta.net
Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #44 dnia: Październik 21, 2010, 11:23 »
Hmm, ja nie mam takiej opcji - mam tylko kupno artykułu.

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Hubble Space Telescope (HST)
« Odpowiedź #44 dnia: Październik 21, 2010, 11:23 »