Dane ze spektrometru VIR i kamery FC nie wykazały obecności ziaren żelaza w wierzchniej warstwie regolitu, powstających na skutek długotrwałego działania pogody kosmicznej. Występują one natomiast na Księżycu i planetoidzie Itokawa. Tak więc proces starzenia się regolitu przebiega inaczej niż w przypadku obiketów badanych wcześniej. Jednak jasne promienie kraterów zanikają szybko, z powodu mieszania regolitu powodowanego małymi impaktami i osuwaniem się materiału po stromych powierzchniach.
Na powierzchni Westy znajdują się liczne skupiska ciemnego materiału, przez co różnice w albedo są jednymi z większych obserwowanych w Układzie Słonecznym. Mapowanie rozmieszczenia ciemnego materiału na obrazach z VIR i FC wykazało, że jest on szeroko rozpowszechniony. Tworzy zarówno małe skupiania jak i rozmyte plamy. Nie wykazuje związku z utworami geologicznymi. Tak więc nie jest to materiał wulkaniczny ani stop pouderzeniowy. najprawdopodobniej został osadzony przez małe planetoidy węgliste zderzające się z Westą z małą energią. Aby osadzić obserwowaną ilość ciemnego materiału w ciągu ostatnich 3.5 mld lat z Westą musiałoby się zderzyć około 300 planetoid o wielkościach 1 - 10 km.
Zdjęcie jasnych promieni krateru Canuleia z 10 października 2011 r:
http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA16175Bliższe zdjęcie z 29 grudnia 2011 r:
http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA16176