Przyjrzałem się Twoim wynikom i faktycznie orbita zbliżona jest do grupy Kreutza. Fizycznie/dynamicznie jednak nie odpowiada wymaganiom. Mądrzejsi ode mnie opisali niegdyś genezę powstania grupy Kreutza. Mam nadzieję, że również Tobie się przyda trochę wiedzy z tego tematu.
Skrótowo mówiąc, różnice w wartościach peryhelium i podział na dwie subgrupy jest efektem rozpadu macierzystej komety/superfragmentów w wyniku sił pływowych i dalszych rozpadów zachodzących już niepływowo (np. rotacyjnie). W momencie rozpadu fragmenty dostają dodatkowy zastrzyk energii i pędu. Jak może słyszałeś elementy orbity dzielą się na dynamiczne, geometryczne i czasowe.
Do dynamicznych należą właśnie
e oraz q stąd na nie rozpad działa najbardziej. Zmiana czasowego bywa następstwem dynamicznego poprzez ewentualną ingerencję kształtu orbity i wydłużenie bądź skrócenie okresu obiegu.
Różnice w elementach geometrycznych są jakby to nazwać "artefaktem oddziaływań Jowisza na powstałe fragmenty". Słońce to dyrygent, a Jowisz odgrywa "pierwsze skrzypce"

, a skutkiem tego wszystkiego jest dość ciekawa ewolucja grupy i bardzo ciekawa "stosunkowo liniowa" zależność pomiędzy parametrami Peri i Node.

Głównym podziałem na dwie subgrupy jest granica w wartości peryhelium (q~0.007)
Zauważ, że na poniższym obrazku próbka danych wyraźnie wskazuje że koncentracja fragmentów z grupy Kreutza przeważa w subgrupie 1, której peryhelium jest mniejsze od 0.007 AU.
