Orbiting Carbon Observatory
OCO to sztuczny satelita Ziemi, wybudowany w celu ogólnoświatowej obserwacji dwutlenku węgla w atmosferze naszej planety. Urządzenia badawcze satelity miały za zadanie określić rozmieszczenie CO
2, źródła tego gazu oraz miejsca jego pochłaniania. Takie badania mają pomóc zrozumieć globalny obieg węgla w przyrodzie, wpływie naturalnych zjawisk, ale także wpływ człowieka na rozmiar i sposób dystrybucji gazów cieplarnianych. Lepsze zrozumienie tych procesów ma służyć lepszemu prognozowaniu zmian zachodzących w ilości i rozmieszczeniu dwutlenku węgla oraz lepszej ocenie wpływu tych zmian na klimat Ziemi.
OCO miał znaleźć się na blisko polarnej orbicie, co pozwoliłoby obserwować większość powierzchni naszej planety, każdy punkt co najmniej raz na 16 dni. Urządzenia satelity byłyby włączone stale, jednak rejestracja danych byłaby prowadzona jedynie w czasie lotu nasłonecznionego.
OCO miał dołączyć do konstelacji satelitów Earth Observing System Afternoon Constellation, zwanych A-train i ustawić się na czele tej grupy, około 15 minut przed satelitą Aqua. Ma to na celu skorelowanie badań z kilku satelitów i uzyskanie pełniejszego obrazu badanych zjawisk. Czas trwania misji podstawowej był szacowany na ok. 2 lat. Koszt misji szacowany był na 280 mln USD.
Satelita był zbudowany na bazie busa LEOStar-2 firmy Orbital. Urządzenia badawcze zostały zabudowane po stronie satelity skierowanej ku Ziemi. Do transmisji danych zabudowano instalację nadawczą pasma X. Głównym urządzeniem badawczym był zestaw 3 spektrometrów o wysokiej rozdzielczości, zasilanych wspólnym teleskopem. Urządzenia te miały służyć do jednoczesnych pomiarów absorpcji odbitego światła słonecznego przez CO
2 i cząsteczkowy tlen, rejestrując dane w bliskiej podczerwieni widma elektromagnetycznego.
Każdy spektrometr mierzy nieco inny zakres widma, co pozwala ustalić ile odbitego światła słonecznego zostało pochłonięte przez poszczególne obserwowane cząsteczki. Poprzez analizę i zapisywanie danych o ilości pochłoniętego światła można zatem ustalić poziomy zmian CO
2.
Przygotowania OCO do startu:
Orbiting Carbon Observatory został wystrzelony 24 lutego 2009 o godzinie 09:55:30 UTC za pomocą rakiety Taurus XL firmy Orbital Science z wyrzutni startowej zlokalizowanej w Bazie Sił Lotniczych Vandenberg ze stanowiska startowego SLC 576-E. Niestety start okazał się nieudany, od wznoszącej się rakiety nie oddzieliła się osłona aerodynamiczna, co miało nastąpić chwilę po odpaleniu silnika 2 stopnia rakiety. Stopień 3 rakiety nie był w stanie skompensować dodatkowego ciężaru i rakieta weszła na trajektorię suborbitalną, aby po 17 minutach wpaść do oceanu nieopodal Antarktydy.
17 lipca 2009 roku opublikowano raport (Mishap Investigation Board report) dotyczący analizy nieudanego lotu i satelizacji OCO, w którym zawarto szereg wskazówek i zaleceń mających zapobiec powtórzeniu się podobnej sytuacji w przyszłości.
Niedługo po fiasku misji OCO, zespół badawczy wysłał do NASA propozycję budowy kopii OCO. W propozycji budżetu NASA na rok 2010 znalazła się pozycja na 170 mln USD, za które to pieniądze ma zostać wybudowany satelita OCO-2. 23 czerwca 2010 r. NASA wybrała firmę Orbital Science do wystrzelenia OCO-2 za pomocą rakiety Taurus-XL 3110 z Bazy Lotniczej Vandenberg w Kaliforni. Start zamiennika ma nastąpić w lutym 2013 roku. Koszt kampanii startowej oszacowano na 70 mln USD.
Wątek: Orbiting Carbon Observatory (OCO) (Przeczytany 4502 razy)