Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 15, 2010, 05:45
Zastosowany detektor jest zdolny do rozróżnienia termicznej emisji mikrofalowej od emisji nietermicznej. Emisja nietermiczna jest związana z wyładowaniami atmosferycznymi. Pomiędzy 22 maja a 16 czerwca 2006r instrument ten wykonywał pomiary Marsa przez około 8 godzin każdego dnia. 8 czerwca wykrył znaczącą emisję nietermiczną. W tym samym czasie na Masie aktywa była duża burza pyłowa. Była to jedyna detekcja emisji nietermicznej.
Po analizie mocy sygnału, czasu jego trwania i częstotliwości stwierdzono, że burzy pyłowej najprawdopodobniej towarzyszyły wyładowania atmosferyczne. Inne możliwości zostały odrzucone. Wyładowania nie mogły być związane z wilgocią w atmosferze.
Występowanie wyładowań na Marsie sugerowały pomiary składu gleby wykonane przez lądowniki Viking. Mogły one wytworzyć niektóre obserwowane substancje chemiczne. Ale do tej pory teoria ta była niesprawdzalna. W 2006r modele teoretyczne, badania laboratoryjne, oraz badania terenowe na Ziemi wykazały, że zebrane w tedy dane nie wskazywały bezpośrednio na występowanie wyładowań. Nowe wyniki obserwacyjne pokazują jednak, że wyładowania mogą na Marsie rzeczywiście występować.
Istnienie wyładowań ma duże znaczenie dla badań Marsa. Mogą one wpływać na chemizm atmosfery, oraz na przyjazność środowiska dla życia.
http://astronomynow.com/090623FirstdirectevidenceoflightningonMars.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 15, 2010, 05:45
W klimacie polarnym lód zalegający w obrębie wydmy spowalnia jej migrację. Jednak obecne badania wskazują, że nie powoduje zupełnego zahamowania jej migracji, co było podejrzewane. Badania zostały oparte na 30-letnich obserwacjach pola wydm w Dolinie Wiktorii na Antarktyce. Z użyciem zdjęć wydm wykonanych pomiędzy rokiem 1961 a 2001 dostarczonych przez USGS Antarctic Resource Center Mary Bourke z Planetary Science Institute oszacowała tempo ich przemieszczania się. Zostało ono określone na 1.5 metra na rok. Jest to wartość bardzo niska, w klimacie ciepłym wydmy mogą przemieszczać się w tempie 30 – 70 metrów na rok.
Wydmy polarne są pokryte sezonowym śniegiem. Również w ich wnętrzu zalegają warstwy lodu. Wydmy w rejonach polarnych Marsa również pokrywają się śniegiem i prawdopodobnie również zawierają warstwy lodu. Monitoring wydm na Marsie jest możliwy dzięki zastosowaniu zdjęć z sond Viking z 1975r i współczesnych orbiterów, w tym precyzyjnych obrazów z HiRISE na MRO. Badania takie wykazały, iż wydmy rejonach polarnych Marsa zupełnie nie przemieszczają się, co wiązano do tej pory z obecnym w nich lodem. W świetle ostatnich badań wydm antarktycznych widać jednak, iż za zahamowane ich migracji odpowiedzialne muszą być inne mechanizmy. Sugeruje się, że może to być spowodowane rzadką atmosferą Marsa. Do przemieszczania wydmy potrzebne byłyby duże szybkości wiatru. Ponadto ich migrację może wstrzymywać sezonowa czapa polarna występują przez prawie 70% roku.
Badania wydm antarktycznych pokazują, że wydmy na Marie i Tytanie mają potencjał do przemieszczania się. W innym studium Bourke wykazała, że dwie niewielkie wydmy na Marsie zanikły całkowicie. Miały one wysokość około 20 metrów i znajdowały się w południowym rejonie polarnym Marsa. Znikły w przeciągu 5.7 lat ziemskich. Pokazuje to, że piasek na Marsie może być stale transportowany za każdym razem gdy wiatry dostarczają odpowiedniej energii, mimo iż duże wydmy nie przesuwają się.
http://astronomynow.com/news/n0907/09mars/
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 15, 2010, 05:46
Metan w atmosferze Marsa został znaleziony po raz pierwszy w 2003r za pomocą instrumentu PFS (Planetary Fourier Spectrometer) sondy Mars Express. Następnie jego rozmieszczenie na planecie zostało określone dzięki 5-letnim obserwacją naziemnym prowadzonym przez 2 zespoły astronomów. W 2009r przedstawiono mapę prezentującą skupienia metanu w trzech miejscach na planecie.
Uważa się, że metan może pozostawać stabilny w atmosferze Marsa przez około 300 lat. Jednak jego koncentracja w 3 miejscach sugeruje, że jego źródło jest aktywne obecnie. Co ciekawe metan prawie zupełnie zniknął w 2006 roku. Przyczyna takiego zjawiska pozostawała nieznana.
Zanik metanu był badany z użyciem modeli komputerowych symulujących zachowanie się klimatu Marsa. Zmiany zawartości metanu były śledzone tylko pod kątem fizyki atmosfery, nie brano pod uwagę jego możliwych źródeł. Model jednak nie był w stanie przedstawić zachowania się metanu zgodnego z obserwacjami. Był natomiast użyteczny do śledzenia zmian w koncentracji ozonu i tlenku węgla. Obserwacje pokazywały, że zanik metanu był około 600 razy szybszy niż przewidywał to model.
Możliwe, że metan w atmosferze stykającej się z powierzchnią jest chwytany między ziarnami pyłu i tam reaguje ze związkami o wysokiej reaktywności, takimi jak nadtlenek wodoru. Możliwość występowania takiego zjawiska sugerują dane z lądowników sond Viking. W takim przypadku powierzchnia byłaby bardziej wroga dla związków organicznych niż do tej pory sądzono. Przyszłe sondy przeznaczone do poszukiwań śladów życia będą więc musiały wiercić głęboko w głąb gruntu.
Wyniki badań ad metanem w atmosferze Marsa będą dyskutowane w listopadzie, podczas workshopu pod patronatem ESA i ASI. Zespół zajmujący się spektrometrem PFS planuje wtedy przedstawienie dokładniejszej mapy rozmieszczenia metanu na Marsie. Mapowanie jego zawartości za pomocą PFS było priorytetem w czasie ostatnich kilku miesięcy.
http://spaceflightnow.com/news/n0908/10mars/
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Sierpień 23, 2010, 07:37
http://www.space.com/scienceastronomy/mud-volcanoes-life-on-mars-100819.html
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Sierpień 23, 2010, 08:42
Okazuje się, że na Marsie mogły istnieć wulkany błotne :o
http://www.space.com/scienceastronomy/mud-volcanoes-life-on-mars-100819.html
A to naprawdę bardzo ciekawa informacja! Nawet można by ją nazwać nieco "błotno-przełomową". :)
Wiadomość wysłana przez: Matias w Wrzesień 20, 2010, 14:44
Orcus Patera jest tajemniczą eliptyczną depresją w pobliżu równika Marsa, na wschodniej półkuli planety, której pochodzenie pozostaje tajemnicą.
Orcus Patera usytuowana jest między wulkanami Elysium Mons i Olympus Mons. Ma około 380km długości i 140km szerokości. Otoczona jest pierścieniem dochodzącym do 1800m wysokości w czasie gdy dno znajduje się 400-600m poniżej otaczającego ją terenu.
Nazwa "patera" używana jest dla głębokich, nieregularnych kraterów wulkanicznych. Jednak mimo tej nazwy, oraz położenia pomiędzy wulkanami, obiekt ten nie wygląda na krater wulkaniczny.
Oprócz wulkanizmu istnieje kilka teorii dotyczących powstania tej struktury. Jedną z nich jest teoria mówiąca, że Orcus Patera mogła być początkowo dużym, okrągłym kraterem uderzeniowym po meteorycie, który uległ deformacji za sprawą sił kompresyjnych. Mogła też powstać wskutek erozji kilku kraterów uderzeniowych leżących na jednej linii. Jednak najbardziej prawdopodobną teorią jest uderzenie małego obiektu w powierzchnię Marsa pod bardzo małym kątem, prawdopodobnie mniejszym niż 5 stopni.
Istnienie sił tektonicznych na terenie Orcus Patera potwierdza istnienie licznych "rowów" na obrzeżach pierścienia otaczającego strukturę, sięgających do 2,5km poza jej obszar. Większość z nich zorientowana jest w kierunku wschód - zachód. Te "rowy" widoczne są tylko w okolicach pierścienia i nie widać ich wewnątrz struktury. Prawdopodobnie zostały przykryte późniejszymi warstwami pyłu.
Ciemne obszary wewnątrz struktury są najprawdopodobniej efektem wiatru, który rozdzielił materiał o różnych właściwościach.
Występowanie "rowów" nie ma jednak wpływu na pochodzenie Orcus Patera, gdyż takie obiekty widywane są na całej powierzchni Marsa. Prawdziwe pochodzenie tej struktury pozostaje dla nas tajemnicą.
Źródło. (http://www.kosmonauta.net/index.php/Badania-kosmosu/Uklad-Sloneczny/2010-09-19-mars.html)
Załącznik: tajemniczy Orcus Patera.
Wiadomość wysłana przez: Szaniu w Listopad 04, 2010, 20:48
Adrian Brown — The Time for Mars is Now
"The time for Mars is now! Mars exploration can be likened to the old Wild West of today. We're the early settlers, wondering what is beyond the next mountain range. We've crossed the Appalachians and are heading into the plains of the expansive Midwest. We're in our infancy of understanding Mars, and that's pretty cool -- there are so many surprises waiting for us to uncover!"
:)
http://www.seti.org/meet-our-scientists/adrian-brown
Wiadomość wysłana przez: Matias w Styczeń 01, 2011, 19:54
"NASA opublikowała obrobione zdjęcie wejścia do marsjańskiej jaskini lawowej. Obróbka graficzna pozwoliła na wydobycie szczegółów wnętrza jaskini.
Od kilku lat odkrywane są jaskinie na Marsie (kilka z nich odkryli gimnazjaliści (http://www.kosmonauta.net/index.php/Astronomia/Inne/students-mars.html)). Te twory to "dziury" w sklepieniu jaskini lawowych, czyli podziemnych kanałów, przez które swego czasu przepływała magma. Jak na razie stosunkowo mało wiemy o tym co się znajduje wewnątrz jaskiń. Niedawno jednak udało się sondzie MRO zarejestrować dno typowej marsjańskiej jaskini lawowej, która znajduje się w obszarze Ascraeus Mons."
Więcej w artykule - link (http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Orbitalne/2010-12-15-jaskinie.html).
Załącznik: Wejście do jaskini lawowej.
Załącznik2: Jaskinie w obszarze Ascraeus Mons.
Wiadomość wysłana przez: Matias w Styczeń 12, 2011, 17:03
Źródło - kosmonauta.net (http://www.kosmonauta.net/index.php/Konferencje/Planowane/mars-transmisja-dyskusji.html)
Wiadomość wysłana przez: Matias w Styczeń 16, 2011, 22:41
http://www.youtube.com/watch?v=xd58pvZWluA
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Luty 24, 2011, 08:07
Wiadomość wysłana przez: Matias w Luty 25, 2011, 11:49
istnieje możliwość wytworzenia paliwa rakietowego z atmosfery Marsa??Coś kojarze ale chyba Zubrin udowodnił że da się czy ktoś się tym zainteresował?
To system ISRU, który miałby wytwarzać metan ze związków w atmosferze Marsa (dwutlenek węgla?). Niech się zubrinowcy wypowiedzą ;)
Wiadomość wysłana przez: wini w Luty 25, 2011, 13:06
Dokładnie tak. Jednak na ile wiem nie było żadnych większych prac nad tym ze strony agencji rządowych (jeżeli w ogóle jakieś?). Ktoś z Mars Society może będzie wiedział czy coś więcej pracowano nad systemem w ramach tej organizacji. Jak dla mnie takie coś choćby w miniaturce powinno być podstawowym eksperymentem wysłanym jak najszybciej na Marsa, ale to tylko ja:Pistnieje możliwość wytworzenia paliwa rakietowego z atmosfery Marsa??Coś kojarze ale chyba Zubrin udowodnił że da się czy ktoś się tym zainteresował?
To system ISRU, który miałby wytwarzać metan ze związków w atmosferze Marsa (dwutlenek węgla?). Niech się zubrinowcy wypowiedzą ;)
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Luty 25, 2011, 23:15
Wiadomość wysłana przez: Matias w Luty 25, 2011, 23:53
czyli wytworzenie paliwa z atmosfery Marsa jest możliwe lecz przy planowanych misjach załogowych nie brali tego pod uwagę ponieważ uznali to za zbyt ryzykowne ale sądze że właśnie powinni wysłać jakiś mały eksperyment który by dowiódł że jest to możliwe a kto wie może i kiedyś nawet zostało by wykorzystane to paliwo wyprodukowane podczas eksperymentu :) tak czy tak plusy tego są tak duże że powinni się tym zająć w NASA
Chronologicznie chyba najpierw będą chcieli ściągnąć próbki gleby marsjańskiej na Ziemię (program/misja MSR), dopiero podczas regularnych załogowych misji zaczną się bawić w ISRU. Tak mi się wydaje ;)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Luty 25, 2011, 23:54
istnieje możliwość wytworzenia paliwa rakietowego z atmosfery Marsa??Coś kojarze ale chyba Zubrin udowodnił że da się czy ktoś się tym zainteresował?
To system ISRU, który miałby wytwarzać metan ze związków w atmosferze Marsa (dwutlenek węgla?). Niech się zubrinowcy wypowiedzą ;)
Tak. Z Ziemi miał być dowieziony wodór - np pod postacią wody.
http://en.wikipedia.org/wiki/Sabatier_reaction
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 27, 2011, 20:59
Dokładnie tak. Jednak na ile wiem nie było żadnych większych prac nad tym ze strony agencji rządowych (jeżeli w ogóle jakieś?). Ktoś z Mars Society może będzie wiedział czy coś więcej pracowano nad systemem w ramach tej organizacji. Jak dla mnie takie coś choćby w miniaturce powinno być podstawowym eksperymentem wysłanym jak najszybciej na Marsa, ale to tylko ja:P
Nie tylko Ty ale i Ja też tak myślę. Dziwię, się czemu takiego urzadzonka nie planuje się umieścić na planowanych lądownikach? Tego typu sprawa dobrze się nadawała do Robotic Precursor Programm, ale z tego co czytałem o nowym budżecie NASA to program ten zamknięto :P Mimo to nadal, jak myślę lobby marsjańskie powinno zająć się by został on umieszczony na którejś z sond. Udana takiego eksperymentu naocznie by pokazała, że jest duży sens w rozwoju technologii ISRU na Marsie.
Przypomnę też, że tego rodzaju urządzenie było planowane do umieszczenia na lądowniku Mars 2001 Lander, którego po katastrofie Mars Polar Landera zarzucono. Po wznowieniu zastosowania lądownika w ramach misji Scout 2007 - misja Phoenix, niestety już nie przewidziano dla instalacji ISRU miejsca na pokładzie sondy :-\
A oto linki a propos Mars 2001 Landera:
http://en.wikipedia.org/wiki/Mars_Surveyor_2001_Lander
i planowanej instalacji ISRU:
http://www.lpi.usra.edu/meetings/marsmiss99/pdf/2503.pdf
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Maj 08, 2011, 15:11
Wiadomość wysłana przez: jmvh w Maj 08, 2011, 15:21
mam pytanie czy skierowanie nie wielkiej asteroidy w Marsa i impakt doprowadziło by do podgrzania atmosfery?
Jakiś czas temu widziałem na Discovery M. Kaku rozwodzącego się nad ideą skierowania wielu planetoid w kierunku biegunów Marsa, gdzie impakt miałby spowodować wydzielenie do atmosfery dużej ilości gazów cieplarnianych zapoczątkowując terraformowanie. Co plótł dalej nie wiem - nie trawię jego programów.
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Maj 08, 2011, 18:12
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Maj 08, 2011, 22:12
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Maj 08, 2011, 22:32
czyli teoretycznie możliwy sposób na podgrzanie atmosfery Marsa??
Moim zdaniem absolutnie nie. Chyba jedyny sposób, aby z Marsa był pożytek to drastyczne zwiększenie gęstości atmosfery, a żeby to było możliwe musi mieć on dużo większą grawitację, a więc i masę.
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Maj 08, 2011, 22:52
Równie dobrze możemy rozprawiać o teleportacji ludzi, zamianie funkcjami mrówek i słoni czy wymianie Słońca na inną gwiazdę.
To niedorzeczne.
Powtórzę po raz któryś (nie w tym wątku, w ogóle): Ziemia to dla człowieka wyjątkowe i jedyne miejsce, tylko tu możemy żyć.
Ani Mars, ani będący duuuużo bliżej Księżyc nie zapewni nam niczego potrzebnego do życia.
A za 5 - 10 tyś lat to się nie wypowiadam. :) ;)
Wiadomość wysłana przez: Borys w Maj 08, 2011, 23:00
Nie znam się na Marsie ( ;D ), ale w chili obecnej mówienie o terraformacji całej planety to czyste SF.
Równie dobrze możemy rozprawiać o teleportacji ludzi, zamianie funkcjami mrówek i słoni czy wymianie Słońca na inną gwiazdę.
To niedorzeczne.
Wcale nie. O ile teleportacja ludzi nie ma podstaw teoretycznych, to terraformowanie Marsa jak najbardziej. Technicznie nie jesteśmy tego w stanie zrobić, ale teoretycznie jest to możliwe. O teleportacji tego powiedzieć nie możemy.
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Maj 10, 2011, 20:47
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 17, 2011, 14:23
Wcale nie. O ile teleportacja ludzi nie ma podstaw teoretycznych, to terraformowanie Marsa jak najbardziej. Technicznie nie jesteśmy tego w stanie zrobić, ale teoretycznie jest to możliwe. O teleportacji tego powiedzieć nie możemy.
A w praktyce to nawet ,,terraformujemy" inną, znacznie większą od Marsa planetę - Ziemię :(
I każdy widzi jakie są tego efekty >:( :P
Wiadomość wysłana przez: Borys w Maj 17, 2011, 14:30
A w praktyce to nawet ,,terraformujemy" inną, znacznie większą od Marsa planetę - Ziemię :(
I każdy widzi jakie są tego efekty >:( :P
Tylko że to wysiłek globalny niemal siedmiu miliarda chłopa (i baby), a skutki raczej mizerne (na przeobrażenie Marsa zdecydowanie za mało) i prawdę mówiąc - wciąż dyskusyjne.
Wiadomość wysłana przez: LooZ^ w Maj 21, 2011, 01:51
Technicznie nie jesteśmy tego w stanie zrobić, ale teoretycznie jest to możliwe. O teleportacji tego powiedzieć nie możemy.
A czy to wlasnie nie Zubrin (ksiazke czytalem jakis czas temu wiec moge sie mylic) nie udowadnial, ze technologie juz mamy, ale nie ma decyzji politycznej (i finansowej) zeby to realizowac?
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 21, 2011, 15:18
Wiadomość wysłana przez: jmvh w Maj 21, 2011, 15:27
Choć jak pisał to już terraformujemy ale Ziemię.
Terra (łac.) - Ziemia, wiec dzięki terraformowaniu Ziemia staje się coraz bardziej Ziemska ;)
Wiadomość wysłana przez: Trafiony w Maj 21, 2011, 15:57
Magellan wyruszył w pięć okrętów. Powróciły dwa, ale tylko jeden opłynął Ziemię, jeden zawrócił z Ameryki Południowej.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 21, 2011, 16:23
Kolumb wyruszył w trzy okręty, powrócił jeden.
Magellan wyruszył w pięć okrętów. Powróciły dwa, ale tylko jeden opłynął Ziemię, jeden zawrócił z Ameryki Południowej.
Hmm W pierwszy lot na LEO (załogowy) wyruszył jeden statek i wrócił jeden :-) W loty na Księżyc też, prawie wszystko szło OK. Czyli Twoje argumenty chyba trochę tu nie pasują... Fakt długość misji, może trochę podobna ale standardy dziś już inne. Poza tym można wysłać statki ,,zapasowe" jeszcze przed lądowaniem tam ludzi, co właśnie pierwszy raz zaproponował Zubrin.
Wyśle, że jego ostatni pomysł to taki desperacki chwyt, aby doczekać w swym życiu lotu ludzi na Marsa. Ale dzięki projektowi Mars Direct NASA swego czasu (na początku lat 90tych XX wieku) zmieniła swoje scenariusze lotów na tą planetę. Jeśli Zubrin pisze same bzdury, to jak to się stało, że powstał plan misji referencyjnych, z Mars Semi Direct na początku? Inna sprawa, ze od końca XX wieku plany marsjańskie, jakoś dziwnie coraz bardziej przypominają te sprzed lat 90tych XX wieku?....... :P
Wiadomość wysłana przez: Matias w Czerwiec 13, 2011, 00:32
Wiadomo, gdzie na Marsie może przetrwać życie (http://wiadomosci.onet.pl/nauka/wiadomo-gdzie-na-marsie-moze-przetrwac-zycie,1,4417059,wiadomosc.html)
"Portugalscy naukowcy określili miejsca na Marsie, w których najbardziej prawdopodobne byłoby przetrwanie żywych organizmów. Eksperci z Uniwersytetu w Coimbrze badali pola magnetyczne występujące na "Czerwonej Planecie".
Portugalskim naukowcom udało się zidentyfikować rejony, w których istniejące odpowiednie pole magnetyczne może chronić różne formy życia przed niekorzystnymi czynnikami z kosmosu.
Ivo Alves z Uniwersytetu w Coimbrze podkreśla, że 3,5 miliarda lat temu Mars miał pole magnetyczne chroniące przed promieniowaniem kosmicznym podobne do tego, które do tej pory ma Ziemia i które pozwoliło na powstanie życia. Ale jądro "Czerwonej Planety" przestało wirować i przybrało stały stan skupienia przez co nie wytwarza już pola magnetycznego dla całej planety. Niewielkie pozostałości tego pola udało się jednak zidentyfikować.
- W tych rejonach teoretycznie mogłoby rozwinąć się życie - podkreśla portugalski naukowiec. Te obserwacje mogą się przyczynić do sukcesu ewentualnej misji marsjańskiej w przyszłości. Dzięki nim łatwiej będzie bowiem określić odpowiednie miejsce na lądowanie przybyszów z Ziemi. A - jak podkreśla Ivo Alves "Europa posiada już technologie, które pozwalają wysłać człowieka na Marsa"."
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Czerwiec 14, 2011, 16:43
- W tych rejonach teoretycznie mogłoby rozwinąć się życie - podkreśla portugalski naukowiec. Te obserwacje mogą się przyczynić do sukcesu ewentualnej misji marsjańskiej w przyszłości. Dzięki nim łatwiej będzie bowiem określić odpowiednie miejsce na lądowanie przybyszów z Ziemi. A - jak podkreśla Ivo Alves "Europa posiada już technologie, które pozwalają wysłać człowieka na Marsa"."
He he To że na Ziemi jest woda, to nie znaczy że wszędzie jest morze ;) Fakt, że obszary o większej ochronie przed napromieniowaniem z kosmosu są sprzyjające dla istnienia życia, lecz nie jest to warunek jedyny. Poza tym trzeba by tam była energia no i trochę jakiegoś rozpuszczalnika (dla życia ziemskiego najlepsza oczywiście jest woda). A propos Marsa jeśli życie tam istnieje, to raczej głęboko schowane pod powierzchnią, np. niedaleko źródła metanu :)
Ostatnie zdanie mnie rozwala. Kto jak kto ale Europa może lecieć na Marsa załogowo, nawet przed USA i Rosją ;D Szkoda tylko, że na LEO jakoś samodzielnie nie da rady dolecieć >:(
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 20, 2011, 19:53
Otóż koła łazika Curiosity dają większe ryzyko zawleczenia mikrobów na powierzchnię Marsa, w porównaniu z Sojournerem i MERami.
Chodzi o to, że koła łazika MSL od razu zetkną się z gruntem marsjańskim podczas lądowania co może część bakterii skryć w gruncie planety. Natomiast koła Sojournera i MERów przed zjazdem z lądownika była narażone na duże dawki promieniowania i inne niedogodności co podczas symulacji spowodowało zabicie większości bakterii (Bacillus subtilis) podczas eksperymentu. Natomiast w przypadku kół od razu zatrzymujących się na podłożu ilość ewentualnych bakterii zdolnych przeżyć jest większa. Jednak na pocieszenia dla ,,Czerwonych" (obrońców środowiska marsjańskiego ;) ) ilość bakterii w oby scenariuszach spadała w ciągu czasu przebywania w symulowanych warunkach marsjańskich. Tak więc jeżeli w ogóle jakieś mikroby z Ziemi się tam dostaną to będą miały trudny orzech do zgryzienia aby się tam utrzymać przy życiu.
http://www.marsdaily.com/reports/Microbe_Risk_When_Rover_Wheels_Hit_Martian_Dirt_999.html
Wiadomość wysłana przez: Matias w Wrzesień 20, 2011, 20:09
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Listopad 02, 2011, 12:43
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/431-Four-New-Names-Approved-for-use-on-Mars.html
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Listopad 27, 2011, 21:25
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 28, 2011, 16:29
moim zdaniem powinni tam już wysłać jakieś z modyfikowane algi by produkowały już tlen powoli :)
Taa. Może jeszcze wysłać automatyczne koparki na Marsa, żeby nam schrony budowały :P
Myślę, iż nierozważne by było rozpoczęcie terraformowania przed porządnym zbadaniem planety. Poza tym wątpię czy algi przeżyłyby dziś na powierzchni ,,Czerwonego". Tak czy inaczej pierwsza próba ewentualnej terraformacji się nie udała (mam tu na myśli niekontrolowane wejście Fobos Grunta w atmosferę Marsa i jego upadek na powierzchnię planety z bagażem mikrobów i niesporczaków na pokładzie) ::)
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Listopad 28, 2011, 16:34
Poza tym wątpię czy algi przeżyłyby dziś na powierzchni ,,Czerwonego".
Zamarzłyby pewnie w 1 sekundzie. :)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 28, 2011, 17:20
Zamarzłyby pewnie w 1 sekundzie. :)
Zresztą kilka postów wyżej, wspomniałem kiedyś o możliwości przeżycia na powierzchni Marsa mikrobów, które jakimś cudem dostałyby się na ,,Czerwonego" na pokładzie, lub kołach łazików MER lub MSL :)
Inna sprawa jakby takie mikroby trafiły w jakiejś bardziej im sprzyjające miejsce np. podczas głębszych odwiertów ::)
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Listopad 28, 2011, 17:24
Inna sprawa jakby takie mikroby trafiły w jakiejś bardziej im sprzyjające miejsce np. podczas głębszych odwiertów ::)
Nie wiem jak "mikroby", ale algi i wszystko z chlorofilem musi żyć na powierzchni, lub głębszej wodzie. :)
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Listopad 28, 2011, 22:39
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 29, 2011, 09:31
więc pozostaje nam się tam przenieść osobiście i robić to co potrafimy najlepiej czyli wydzielać gazy cieplarniane a z czasem i średnia temperatura by powoli szła w góre :) a tak serio szkoda że nie można by właśnie przystosować alg do przetrwania właśnie w niższych temperaturach zawsze by troche roboty zrobiły tam na miejscu. 8)
Hmm Czemu to człowieczek to takie stworzonko że zara chce wszystko zmieniać po swojemu, jeśli nawet tam jeszcze nie dotarł? :P Przypominam, że obecnie trwa szczyt w Durbanie dotyczący negocjacji w walce z zmianami klimatycznymi. Więc sugestie mówiące o ocieplaniu Marsa są tu niepoprawnie politycznie ;) Zwłaszcza jak ten szczyt trwa :P
A propos alg, one jak i wszystkie inne stworzenia ziemskie przystosowałyby się do niższych temperatur. Ale jedna im rzecz w tym przeszkadza - punkt zamarzania wody. A jak wiemy bez wody ziemskie stworzenia są skazane na zagładę. Owszem przetrwają ileś tam dni lub lat w stanie spoczynku bez wody, ale co tu mówić o rozmnażaniu i wzroście. Do tego woda jest koniecznie potrzebna!!!
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Listopad 29, 2011, 11:00
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 29, 2011, 11:44
czyli wniosek taki że to wcale nie takie proste, a czy sposobem było by np. skierowanie jakiejść planetoidy (których dostatek w okolicach Marsa) w któryś z jego biegunów i energia wyzwolona podczas kolizji nie rozgrzała by choć trochę planety??czy wyzwoliło by to jakieś ilości pary z Marsjańskiego lodu??ciekawią mnie te pytania z góry dzieki za odpowiedź ;)
Jake uspokój się!!! ;) Zanim nie zbadamy Marsa dobrze i to osobiście, nie powinniśmy w nim majstrować. A tak na boku, parę lat temu przewidywano jakiś prawdopodobieństwo uderzenia pewnej planetoidy z Czerwonym. Stety albo i niestety planetka jednak nie uderzyła. Trochę szkoda, bo mielibyśmy naturalnie spowodowany impakt i ładnie moglibyśmy sobie oglądać konsekwencje takiego wydarzenia, tym bardziej, ze wówczas były już na orbicie Marsa trzy orbitery i dwa łaziki!!!
To by dopiero była impreza!!!! :o
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Listopad 29, 2011, 15:51
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Listopad 30, 2011, 10:53
http://www.astrosaur.us/2011/11/24/mars-exploration-family-portrait/
Wiadomość wysłana przez: Maquis w Listopad 30, 2011, 13:05
Nie wiem jak "mikroby", ale algi i wszystko z chlorofilem musi żyć na powierzchni, lub głębszej wodzie. :)
Dlatego postulowałbym raczej przeżywalność bakterii przypominających ziemskie ekstremofile, żyjące w ciepłych pokładach na głębokości kilku kilometrów. Jeśli na Marsie znajdują się takie miejsca (a jest na to całkiem rozsądna szansa) to kto wie.
Wiadomość wysłana przez: Lubański Robert w Grudzień 17, 2011, 03:57
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Grudzień 17, 2011, 06:12
http://www-k12.atmos.washington.edu/k12/resources/mars_data-information/data.html
Wiadomość wysłana przez: olasek w Grudzień 17, 2011, 10:03
http://en.wikipedia.org/wiki/Atmosphere_of_Mars (http://en.wikipedia.org/wiki/Atmosphere_of_Mars)
http://en.wikipedia.org/wiki/Climate_of_Mars (http://en.wikipedia.org/wiki/Climate_of_Mars)
Wiadomość wysłana przez: Lubański Robert w Grudzień 18, 2011, 05:43
Wiadomość wysłana przez: Matias w Grudzień 18, 2011, 23:52
Dziękuje za informację! Jak będą już konkretne wyniki obliczeń to o wszystkim napisze w wątku dedykowanym Mars Society Polska.
Czekamy z niecierpliwością! Czyżby obliczenia dotyczące heksakopterów? ;)
Tymczasem w okresie oczekiwania możemy sobie obejrzeć ten krótki filmik :)
http://wiadomosci.onet.pl/wideo/fascynujace-wyniki-badan-na-marsie-bylo-zycie,10957609,1,klip.html
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Luty 15, 2012, 11:42
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 15, 2012, 12:50
mam takie pytanie, czy na Marsie znajdują się jakieś surowce które moglibyśmy wykorzystać??w sensie takie które po części mogły by zwracać koszty niektórych misji w przyszłości, np złoto, srebro, lub pluton, uran, do wytworzenia na miejscu generatora, czy jest nikła szansa na istnienie ropy pod powierzchnią?? z góry dzięki z odp. ;)
Na Marsie są surowce, ale niekoniecznie ropa ;) Otóż Zubrin w książce ,,Czas Marsa" spekuluje jakie zasoby możemy tam wykorzystywać w czasie kolonizacji Marsa. Coś tam wspominał o rudach miedzi i innych metali. Tylko, że są to dane spekulatywne (wysnute np. z badań marsjańskich meteorytów czy badań regolitu przez Vikingi)
a nie wzięte z bezpośrednich odkryć takich surowców z orbity czy powierzchni. Do dziś odkryto bezpośrednimi metodami (badania orbiterów, łazików z serii MER, Phoenix) takie surowce jak:
woda (w postaci lodu wodnego);
hematyt (odmiana rudy żelaza)w regolicie Meridiani Planum
bodajże limonit (odmiana rudy żelaza barwiąca na rdzawy kolor powierzchnię planety)
sole: chlorki, siarczany, sole bromu (zawarte w skałach badanych przez łaziki MER)
No i tyle na razie mi się przypomina.
Jake nawet jakbyśmy na Marsie odkryli góry złota i platyny to ich wydobycie w celu przywiezienia na Ziemię nie będzie opłacalne, przynajmniej dopóki nie powstanie na Marsie prężna cywilizacja. Koszty przywozu skał z Marsa przy dzisiejszej technice byłyby horrendalnie wysokie i czyniłyby kopalnie na Marsie (nawet te automatyczne ;) ) nieopłacalnymi.
Całkiem inna sprawa waga takich surowców podczas produkcji paliwa na Marsie (z dwutlenku węgla i wody) w czasie pierwszych wypraw i funkcjonowania kolonii na Czerwonej Planecie. Surowce do tego opłacalne są dla tworzenia cywilizacji marsjańskiej (oczywiście tworzonej przez Ziemian) ale nieopłacalne do przywożenia na Ziemię :) Przynajmniej w najbliższych dekadach. Inna sprawa wydobywanie kopalin na planetoidach. To z biegiem rozwoju technologii oraz wyczerpywania się złóż tzw. pierwiastków ziem rzadkich wówczas trzeba będzie myśleć o przywożeniu ich z pasa planetoid, a może i z Marsa ::)
Wiadomość wysłana przez: olasek w Marzec 08, 2012, 03:27
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Marzec 26, 2012, 13:23
http://planetary.org/blog/article/00003430/
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Kwiecień 15, 2012, 23:03
P.s. Mi się podoba.
I link:
http://www.astronautyka.org/index.php/topic,966.0.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Kwiecień 23, 2012, 16:52
- dolina Havel Vallis
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/437-New-Name-Approved-for-Martian-Vallis.html
- szczelina Sinai Fossae
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/439-New-Name-Approved-for-Martian-Fossae.html
- kratery Arima i Baucau
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/441-Two-Craters-on-Mars-Named-Baucau-and-Arima.html
- krater Domoni
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/433-Martian-Crater-Named-Domoni.html
- krater Keren
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/443-Martian-Crater-Named-Keren.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Maj 25, 2012, 18:57
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/447-Three-New-Names-Approved-for-Features-on-Mars.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 05, 2012, 18:11
- krater Moanda:
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/451-Martian-Crater-Named-Moanda.html
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15015?__fsk=-914720692
- krater Lederberg i Ulysses Colles:
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/452-New-Names-for-a-Crater-and-a-Colles-on-Mars.html
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15016?__fsk=-1030460376
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15017?__fsk=-1463242948
- Aeolis Dorsa:
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/454-New-Name-for-a-Dorsa-on-Mars.html
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15019?__fsk=114869255
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 10, 2012, 16:54
http://my-favourite-universe.blogspot.com/2012/07/martanske-extremy.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 10, 2012, 16:57
https://docs.google.com/uc?export=download&confirm=no_antivirus&id=0B7ahcDowD8i_QXVLWTVuNTRPZ3M
Opis:
http://my-favourite-universe.blogspot.com/2012/06/topograficka-mapa-marsu.html
Wiadomość wysłana przez: Romek63 w Sierpień 30, 2012, 19:59
Jak długo można przeżyć na Marsie bez skafandra?
http://nauka.gadzetomania.pl/2012/08/30/jak-dlugo-mozna-przezyc-na-marsie-bez-skafandra
Cytuj
[...]O ile temperatura marsjańskiego powietrza w nocy sięga ziemskich rekordów zimna z okolic stacji antarktycznej Wostok, to w ciągu dnia rośnie do znośnych -2 stopni Celsjusza. Zakładając, że znajdziemy się na Marsie w środku dnia, temperatura nie jest zatem naszym głównym zmartwieniem – zanim zabije nas hipotermia, minie co najmniej kilkadziesiąt minut.Ciśnienie na Marsie
Niestety, powinniśmy się martwić innym wskaźnikiem – ciśnieniem atmosferycznym, które waha się w zakresie 690 – 780 Pa (dane zarejestrowane w przedziale 15-18 sierpnia). Odpowiada to mniej więcej warunkom, panującym nad naszą planetą w stratosferze na wysokości przekraczającej 30 kilometrów.
To mniej, niż jedna setna średniego, ziemskiego ciśnienia na poziomie gruntu (średnio 1013 hPa) i jak dla człowieka jest to zdecydowanie za mało. W takich warunkach woda w postaci płynnej paruje. Dokumenty USAF, poświęcone procedurom ratunkowym dla pilotów, latających na dużych wysokościach stwierdzają, że po dekompresji w takich warunkach człowiek jest w stanie zachować świadomość zaledwie 9-15 sekund.[...]
(http://gadzetomania.pl/images/2012/08/cisnienie-306284.jpg)
No to jednak trochę za mało by w razie potrzeby na zewnątrz zmienić uszkodzony skafander :-\
No ale może jednak udałoby się zmienić na zewnątrz hełm w razie uszkodzenia :P
Wiadomość wysłana przez: Roxar123 w Sierpień 30, 2012, 21:38
Wiadomość wysłana przez: olasek w Sierpień 31, 2012, 00:03
A czy w takich warunkach mogłyby rosnąć jakieś rośliny?A woda??
Wiadomość wysłana przez: jmvh w Sierpień 31, 2012, 00:08
A czy w takich warunkach mogłyby rosnąć jakieś rośliny?A woda??
A jakby tak zamiast wody dać jakiś mocny alkohol, to może nie rośliny a Rosjanie, albo nawet my Polacy, dalibyśmy się tam jakoś zakorzenić? ;)
Wiadomość wysłana przez: Romek63 w Sierpień 31, 2012, 00:16
Wiadomość wysłana przez: Roxar123 w Sierpień 31, 2012, 02:11
EDIT:
Zapomniałem, że rośliny potrzebują także tlenu do oddychania. Moje pytanie można uznać za niebyłe :-X
Wiadomość wysłana przez: olasek w Sierpień 31, 2012, 09:59
Istnieją przecież gatunki żyjące za kołami podbiegunowymi?Gdyby odkryli na Marsie tyle wilgoci ile jest poza kołem podbiegunowym to nagłówki w gazetach byłyby na 15 cm i sprzedaż działek na Marsie by sie zaczęła na dobre.
Wiadomość wysłana przez: Wuzetek w Sierpień 31, 2012, 11:10
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 06, 2012, 19:58
- krater Cayon
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15029?__fsk=-902951450
- krater Fancy
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15030?__fsk=-1858828760
- Aeolis Serpens
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15031?__fsk=1980652514
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/457-Three-New-Names-Approved-for-Martian-Features.html
Wiadomość wysłana przez: Romek63 w Wrzesień 06, 2012, 20:31
A mnie ciekawi co innego - na ile lżejsze i wygodniejsze mogą być skafandry na Marsie niż zbroje noszone na Księżycu. Nie będą musiały chronić przed takimi różnicami temperatur, ale z drugiej strony skafandry księżycowe były niewygodne przede wszystkim przez "wypchanie" wnętrza atmosferą, gdy na zewnątrz panuje próżnia. Na Marsie nie mamy próżni, ale ciśnienie jest jednak minimalne...Polecam zatem takie wyniki wyszukiwania w google :P
https://www.google.pl/#hl=pl&sclient=psy-ab&q=BioSuit+&oq=BioSuit+&gs_l=hp.3..0i19j0i10i19l3.2660.2660.0.4507.1.1.0.0.0.0.115.115.0j1.1.0...0.0...1c.2j1.uRMDg-7TXhA&pbx=1&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.r_cp.r_qf.&fp=9555771b88201ffc&biw=1333&bih=605 (https://www.google.pl/#hl=pl&sclient=psy-ab&q=BioSuit+&oq=BioSuit+&gs_l=hp.3..0i19j0i10i19l3.2660.2660.0.4507.1.1.0.0.0.0.115.115.0j1.1.0...0.0...1c.2j1.uRMDg-7TXhA&pbx=1&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.r_cp.r_qf.&fp=9555771b88201ffc&biw=1333&bih=605)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 12, 2012, 16:19
Wiadomość wysłana przez: station w Wrzesień 13, 2012, 20:39
Się zastanawiam w związku z ostatnimi lądowaniami z lat: 2004, 2008 i 2012. Czy większość powierzchni Marsa jest tak mało zakamieniona (mam tu na myśli, dość większe kamienie, widoczne np. na lądowisku Pathfindera)? Wiem, że wybierano tego typu obszary na bezpieczne lądowiska. Na ile tego typu obszary są reprezentatywne dla reszty planety pod kątem ilości i wielkości kamieni na powierzchni?
Bardzo interesujące pytanie Eko, też się zastanawiałem nad pewną średnią reprezentatywną dla powierzchni Marsa i myślę, że może być ona zbliżona mimo wszystko bardziej do lądowiska Pathfinder'a, które jest zdecydowanie mniej przyjazne do eksploracji "kołowej" niż gładziuchne dna Gusev'a i Gale'a oraz wydmowe w stylu Meridiani. Co prawda Ares Vallis jest klasyczną pozostałością po tzw. spływie czy kierunku ruchu mas wody na Marsie w zamierzchlej przeszlosci i stad te niezliczone ilosci poteznych i duzych glazow. Podobnie zreszta wyglada bodajze ladowisko Viking-2. Wydaje mi sie, ze gdybysmy znali i wzieli pod uwage wszystkie krainy marsograficzne to sredni obraz powierzchni uslanej kamieniami odpowiadalby wlasnie temu znanemu z misji Pathfinder.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 14, 2012, 10:17
Bardzo interesujące pytanie Eko, też się zastanawiałem nad pewną średnią reprezentatywną dla powierzchni Marsa i myślę, że może być ona zbliżona mimo wszystko bardziej do lądowiska Pathfinder'a, które jest zdecydowanie mniej przyjazne do eksploracji "kołowej" niż gładziuchne dna Gusev'a i Gale'a oraz wydmowe w stylu Meridiani. Co prawda Ares Vallis jest klasyczną pozostałością po tzw. spływie czy kierunku ruchu mas wody na Marsie w zamierzchlej przeszlosci i stad te niezliczone ilosci poteznych i duzych glazow. Podobnie zreszta wyglada bodajze ladowisko Viking-2. Wydaje mi sie, ze gdybysmy znali i wzieli pod uwage wszystkie krainy marsograficzne to sredni obraz powierzchni uslanej kamieniami odpowiadalby wlasnie temu znanemu z misji Pathfinder.
Mam nadzieję, że masz racje. Bo ileż razy można oglądać płaskie powierzchnie z większymi kamieniami jak na lekarstwo ;) Dla mnie lądowisko MPF jest ciekawe właśnie z powodu mnóstwa kamieni, choć ,,Maluchem" tam nie poszaleje, jakby można było to zrobić na dnie Guseva czy Gale ;D
Pomyślałem sobie, że na moje pytanie może dać odpowiedź oglądanie fotek MRO wykonanych z dużą rozdzielczością... Duże kamienie powinny być dobrze widoczne. A średnie, chyba niekoniecznie?
Wiadomość wysłana przez: byko w Wrzesień 14, 2012, 10:50
Podsumowaując móje wypociny: Spirit, Oppy i Curiosity wskazują że niemal połowa niemal powierzchni Marsa czyli pd. pokraterowane wyżyny zbyt kamieniste nie są, do tego dochodzą obszary polarne które na zdjęciach z MRO czy choćby Phoenixa też są raczej gładkie wskazywałby że ponad połowa powierzchni nie jest usiana zbyt dużą liczbą kamieni.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 14, 2012, 11:37
Wiadomość wysłana przez: KonradL w Wrzesień 28, 2012, 13:46
Bo chyba tu jest klucz dla ochrony powierzchni przed wywiewaniem wody w kosmos? Do tej pory myslalem, ze rozmiar Marsa jest tu problemem i co za tym idzie jego szybsze stygniecie niz Ziemi.... ale przed chwila na wiki przeczytalem cos ciekawego na temat Wenus, ktora przeciez w wielu dziedzinach jest ziemskim blizniakiem:
Cytuj
Największą różnicą między obiema planetami jest brak tektoniki płyt na Wenus, prawdopodobnie związany ze znikomą zawartością wody w skorupie i skałach płaszcza. Skutkiem tego jest zmniejszony odpływ ciepła z wnętrza planety i jego wolniejsze ochładzanie, a to jest prawdopodobnym wytłumaczeniem braku pola magnetycznego.
Troche sie gubie... Mars nie ma pola bo wystygl, a Wenus nie ma pola bo za goraca...?
Poza tym przypadki obu planet troche burza moja optymistyczna teorie kosmosu pelnego drugich ziem... ;D Przeciez na dobra sprawe, gdyby nie ten drobiazg zwany polem magnetycznym, o ktorym sie w ogole nie wspomina przy okazji egzopanet, zarowno Wenus jak i Mars moglyby goscic zycie dzieki swoim zasobom wody, ktore utracily...
PS. Sa jakies przewidywania odnosnie tego, kiedy Ziemia wychlodzi sie/przegrzeje :P na tyle... aby utracic swoja tarcze?
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Wrzesień 28, 2012, 14:02
Mars natomiast najprawdopodobniej nie posiada ciekłej części jądra, a przynajmniej nie ma ona dostatecznej wielkości.
Wiadomość wysłana przez: KonradL w Wrzesień 28, 2012, 14:14
Niestety wylania sie z tego dosyc smutny obraz... Widac, ze oprocz polozenia w ekosferze oraz odpowiedniej wielkosci planety do samego utrzymania wody potrzebny jest bardzo zlozony i stabilny w czasie"geosystem"... W dodatku wszystko to wydaje sie byc raczej kruche...
A jak sie przeklada powolna rotacja planety, na jej pole magnetyczne? Bo jest to kolejny prztyczek w nos dla ziemio-podobnych egzoplanet, ktore odkrywamy wokol mniejszych gwiazd. ...a one z kolei, ze wzgledu na niewielkie orbity blokuja rotacje takich planetek.
Wiadomość wysłana przez: WojtasP w Październik 03, 2012, 01:34
Dzieki bardzo za rozjasnienie i punkt zaczepienia, zaraz sobie jeszcze doczytam.
Niestety wylania sie z tego dosyc smutny obraz... Widac, ze oprocz polozenia w ekosferze oraz odpowiedniej wielkosci planety do samego utrzymania wody potrzebny jest bardzo zlozony i stabilny w czasie"geosystem"... W dodatku wszystko to wydaje sie byc raczej kruche...
A jak sie przeklada powolna rotacja planety, na jej pole magnetyczne? Bo jest to kolejny prztyczek w nos dla ziemio-podobnych egzoplanet, ktore odkrywamy wokol mniejszych gwiazd. ...a one z kolei, ze wzgledu na niewielkie orbity blokuja rotacje takich planetek.
spokojnie nie ma co dramatyzoac :P tak naprawde to chyba nie ma pewnosci ze te wszystke warunki musza byc spelnione
a jak wyglada sprawa pola magnetycznego na tytanie?
Wiadomość wysłana przez: Jake_Suly w Październik 03, 2012, 20:43
Wiadomość wysłana przez: Air Q w Październik 03, 2012, 21:03
...ogladalem ostatnio ciekawy dokument o lysym i wystarczy zebysmy go nie mieli i prawdopodobnie by nas tu nie bylo.Co do łysego:
http://news.discovery.com/space/earth-moon-life-tilt-110808.html
Wiadomość wysłana przez: KonradL w Październik 03, 2012, 21:10
obawiam sie ze kondrad ma racje i moze byc bardzo ciezko ze znalezieniem drugiej ziemi ogladalem ostatnio ciekawy dokument o lysym i wystarczy zebysmy go nie mieli i prawdopodobnie by nas tu nie bylo.Zaskakujace na jak wiele czynnikow wplywa nasz naturalny satelita aby zycie moglo istniec. wybaczcie za pisownie:)
Oj nie, nie wybacze... kiedys wszystkie dzieci na placu zabaw tak do mnie mowily 8)
a odnosnie ksiezyca, to wydaje mi sie, ze tez dawno temu widzialem ten dokument.
Wiadomość wysłana przez: Pojmen w Październik 05, 2012, 01:59
Wiadomość wysłana przez: Air Q w Październik 05, 2012, 18:03
Co ciekawe nasz naturalnę satelitę nieustannie się od nad nas oddala. Co prawda powoli, ale coraz szybciej. Jestem ciekaw, jak to będzie bez tej kulki na Niebie :P na pewno... łyso :DKsiężyc oddala się kosztem spowolnienia obrotu Ziemi wokół własnej osi więc nigdy nie odleci:
http://en.wikipedia.org/wiki/Moon#Tidal_effects
patrz układ Pluton-Charon
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Październik 16, 2012, 18:58
- krater Yellowknife (blisko miejsca lądowania MSL):
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15032?__fsk=-446828222
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc23_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/458-Small-Martian-Crater-Named-Yellowknife.html
- Candor Colles
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15034?__fsk=-1804947650
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc18_mola.pdf
- Ceti Labes
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15035?__fsk=419605019
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc18_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/460-New-Names-for-Two-Features-on-Mars.html
- Peace Vallis (blisko miejsca lądowania MSL)*
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15036?__fsk=-365499458
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc23_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/461-New-Name-for-a-Small-Vallis-on-Mars.html
---------
*Wspominana już w wątku o MSL.
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Styczeń 03, 2013, 15:00
Zagłębienia:
- Eden Patera,
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15037?__fsk=-398970421
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc4_mola.pdf
- Euphrates Patera,
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15038?__fsk=-502662288
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc5_mola.pdf
- Ismenia Patera,
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15039?__fsk=1767642947
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc5_mola.pdf
- Oxus Patera,
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15041?__fsk=-494088741
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc4_mola.pdf
- Oxus Cavus,
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15040?__fsk=-604082357
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc4_mola.pdf
- Siloe Patera.
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15042?__fsk=1034391365
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc5_mola.pdf
(http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/462-New-Names-for-Five-Paterae-and-One-Cavus-on-Mars.html)
Kratery:
- Camichel,
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15066?__fsk=-1861822484
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc10_mola.pdf
- Dukhan,
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15067?__fsk=458307793
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc11_mola.pdf
- Kolonga,
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15068?__fsk=1684611912
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc10_mola.pdf
- Liberta,
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15069
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc4_mola.pdf
- Sibut.
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15070?__fsk=129699019
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc10_mola.pdf
Doliny Okavango Valles.
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15071?__fsk=-765928091
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc5_mola.pdf
(http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/465-New-Names-for-Six-Features-on-Mars.html)
Wiadomość wysłana przez: tretos w Styczeń 04, 2013, 07:45
I niektóre sondy / roboty będą na dnie...
Wiadomość wysłana przez: Romek63 w Styczeń 04, 2013, 21:02
Symulacja jak Mars wyglądał by z wodą: http://www.theatlantic.com/technology/archive/2013/01/a-martian-dream-heres-what-the-red-planet-would-look-like-with-earth-like-oceans-and-life/266791/ (http://www.theatlantic.com/technology/archive/2013/01/a-martian-dream-heres-what-the-red-planet-would-look-like-with-earth-like-oceans-and-life/266791/)Mam wrażenie że takie artykuły i fotki to bardziej pasują do tego wątku ;)
http://www.kosmonauta.net/forum/index.php?topic=595.0 (http://www.kosmonauta.net/forum/index.php?topic=595.0)
Aczkolwiek tu jest także artykuł na polskiej stronie internetowej:
http://odkrywcy.pl/kat,111402,title,Niezwykle-zdjecia-Marsa-jako-Zielonej-Planety,wid,15264342,wiadomosc.html
Niezwykłe zdjęcia Marsa jako Zielonej Planety
Cytuj
(http://i.wp.pl/a/f/jpeg/30529/mars_woda_640.jpeg)
Kolejne zdjęcia satelitarne oraz dane przesyłane przez łazik Curiosity dostarczają coraz więcej dowodów na to, że na Czerwonej Planecie kiedyś występowały oceany, a być może nawet bujna roślinność. Informacje te posłużyły amerykańskiemu informatykowi do stworzenia zdjęć Marsa pokazujących, jak mógł wyglądać za czasów, gdy tętnił życiem.
Choć te niezwykłe zdjęcia Marsa mogą nie być do końca poprawne z naukowego punktu widzenia, to i tak zainteresowali się nimi astronomowie. Wielu specjalistów z NASA jest pod wrażeniem pracy Gilla. Bardzo możliwe, że fotografie „Zielonego Marsa” są bardzo bliskie temu, jak rzeczywiście planeta ta wyglądała miliardy lat temu.[...]
To jednak nie koniec sensacyjnych doniesień o istnieniu warunków sprzyjających rozwojowi życia na Marsie. Najnowsze zdjęcia z satelity MRO pokazują kolejne wyschnięte koryto rzeki, tym razem w regionie zwanym Reull Vallis. Strumień miał około 6,5 km szerokości, prawie 1500 km długości i 300 metrów głębokości. Niedaleko koryta znajdują się również formacje skalne, które – zdaniem naukowców – mogły powstać w wyniku przesuwania się lodowców.
(http://i.wp.pl/a/f/jpeg/30528/rzeka_na_marsie_esa.jpeg)
Wiadomość wysłana przez: tretos w Styczeń 04, 2013, 22:37
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Styczeń 07, 2013, 17:48
http://pubs.usgs.gov/sim/3177/
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Styczeń 09, 2013, 11:21
Mapa topograficzna Marsa wygenerowana amatorsko z DEM MGS/MOLA.
Wersja tej mapy z dodanymi nowymi nazwami:
https://docs.google.com/uc?export=download&confirm=no_antivirus&id=0B7ahcDowD8i_UTZ3SlFNV0VkdVk
Opis:
http://my-favourite-universe.blogspot.com/2012/12/aktualizovana-mapa-marsu.html
Wiadomość wysłana przez: byko w Luty 08, 2013, 10:17
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 08, 2013, 10:37
To jednak nie koniec sensacyjnych doniesień o istnieniu warunków sprzyjających rozwojowi życia na Marsie. Najnowsze zdjęcia z satelity MRO pokazują kolejne wyschnięte koryto rzeki, tym razem w regionie zwanym Reull Vallis. Strumień miał około 6,5 km szerokości, prawie 1500 km długości i 300 metrów głębokości. Niedaleko koryta znajdują się również formacje skalne, które – zdaniem naukowców – mogły powstać w wyniku przesuwania się lodowców.[/quote]
(http://i.wp.pl/a/f/jpeg/30528/rzeka_na_marsie_esa.jpeg)
Nie MRO tylko Mars Express, i nie koryto rzeki tylko dolina urzeźbiona przez lodowiec. I nie sensacja, bo o takich procesach glacjalnych wiadomo od wielu lat. :P :P :P
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Luty 08, 2013, 11:06
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 08, 2013, 17:14
tym razem w regionie zwanym Reull Vallis.Nie region jest zwany Reull Vallis, tylko ta konkretna dolina ;)
Najnowsze zdjęcia z satelity MRO pokazują kolejne wyschnięte koryto rzeki...Więc wreszcie rzeka czy strumień?
Strumień miał około 6,5 km szerokości, prawie 1500 km długości i 300 metrów głębokości....
;D ;D ;D
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 08, 2013, 17:33
Nawet w oceanach Marsa tego nie mogło być i to nie tylko dlatego że przez cały Hesperian (3,5 - 2,5 mld. lat remu) były one zasiarczone i kwaśne jak jezioro Mono w Kaliforni ale równierz dlatego że wielokomórkowe glony na Ziemi są także dużo młodsze i nie są raczej starsze niż 1,5 mld. lat (krasnorosty) - po prostu nie mały czasu powstać.Przy czym prymitywne krasnorosty są jednokomórkowe. Często w podręcznikach do botaniki zapominają o tym napomnieć, nie wspominając już o wtórnych endosymbiozach z takimi krasnorostami.
Wiadomość wysłana przez: Andrew w Luty 27, 2013, 09:31
http://www.sfora.pl/-Kolizja-z-Marsem-Szykuje-sie-kosmiczna-katastrofa-a53009
8)
Wiadomość wysłana przez: Borys w Luty 27, 2013, 09:47
Kolizja z Marsem. Szykuje się kosmiczna katastrofa
Pomarzyć zawsze można. Gdyby ta kometa faktycznie uderzyła w Marsa, byłby to samoistny terraforming :)
Wiadomość wysłana przez: Andrew w Luty 27, 2013, 09:54
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Marzec 08, 2013, 15:55
Krater Lucaya:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15087
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc21_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/468-Martian-Crater-Named-Lucaya.html
Wulkany:
- Aonia Mons
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15090?__fsk=1493828549
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc25_mola.pdf
- Aonia Tholus
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15089?__fsk=491732030
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc25_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/471-New-Names-for-a-Mons-and-a-Tholus-on-Mars.html
Dolina Tana Vallis:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15091
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc11_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/472-New-Name-for-a-Vallis-on-Mars.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Kwiecień 16, 2013, 18:34
Krater Farim:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15092?__fsk=457033093
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc29_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/473-Mars-Crater-Named-Farim.html
Candor Sulci:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15093?__fsk=-1242953358
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc18_mola.pdf
Nia Tholus:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15094
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc18_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/474-Candor-Sulci-and-Nia-Tholus-Approved-on-Mars.html
Farah Vallis:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15109?__fsk=-618896043
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc23_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/478-New-Name-Approved-for-a-Vallis-on-Mars.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Czerwiec 18, 2013, 19:29
- Muara:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15115
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc11_mola.pdf
- Tarrafal:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15116
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc11_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/480-New-Names-for-Two-Craters-on-Mars.html
- Roddy:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15118
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc19_mola.pdf
- Luba:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15119
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc19_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/483-New-Names-for-Two-Craters-on-Mars.html
- Asau:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15125
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc23_mola.pdf
- Gunjur:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15120
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc23_mola.pdf
- Kalba:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15121
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc23_mola.pdf
- Neves:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15122
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc23_mola.pdf
- Obock:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15123
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc23_mola.pdf
- Quthing:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15124
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc15_mola.pdf
- Wafra:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15126
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc15_mola.pdf
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15126
Wiadomość wysłana przez: Romek63 w Czerwiec 20, 2013, 22:04
Mars miał bogatą w tlen atmosferę
http://kopalniawiedzy.pl/Mars-tlen-meteoryt-nikiel-skala,18300
Źródło: University of Oxford
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Lipiec 09, 2013, 16:51
- system dolin Bashkaus Valles:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15147
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc19_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/488-New-Name-for-a-Valley-System-on-Mars.html
- Krater Blunck:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15149
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc19_mola.pdf
- Krater Gringauz:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15150
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc19_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/490-New-Names-for-Two-Craters-on-Mars.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 01, 2013, 09:28
- równina Hadriacus Palus:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15151
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc21_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/493-New-Name-for-a-Palus-on-Mars.html
- krater Martynov:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15152
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc26_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/494-New-Name-for-a-Crater-on-Mars.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 21, 2013, 09:19
- Belyov:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15158
- Reutov:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15157
- Tyuratam:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15159
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc24_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/496-New-Names-for-Three-Craters-on-Mars.html
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Sierpień 21, 2013, 09:21
- Electris Mons:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15160
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc29_mola.pdf
- Eridania Mons:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15161
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc29_mola.pdf
- Sirenum Mons:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15162
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc24_mola.pdf
- Sirenum Tholus:
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/15163
http://planetarynames.wr.usgs.gov/images/mc24_mola.pdf
http://astrogeology.usgs.gov/HotTopics/index.php?/archives/497-New-Names-for-Four-Features-on-Mars.html
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Październik 11, 2013, 00:49
Ciekawe! 8)
Cytuj
Andert: Mars Express gravity flybys of Phobos suggest it is inhomogeneous, porous, re-accreted impact debris, not captured asteroid
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 28, 2014, 15:57
http://www.marsdaily.com/reports/A_habitable_environment_on_Martian_volcano_999.html
Wiadomość wysłana przez: CzarnyZajaczek w Lipiec 04, 2014, 19:31
http://www.space.com/26424-mars-salt-turns-ice-water-video.html
nadchloran wapnia (który występuje na Marsie w wielu miejscach) rozpuszcza lód w warunkach marsjańskich nawet w temperaturach rzędu -70 stopni C
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 04, 2014, 22:20
Wiadomość wysłana przez: CzarnyZajaczek w Lipiec 05, 2014, 15:02
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/jctb.4365/abstract
Perchlorate removal by autotrophic bacteria associated with zero-valent iron: effect of calcium ions
Cytuj
This study attempts to elucidate the complex effect of Ca2+, an important divalent cation widely present in aqueous media, on perchlorate removal by autotrophic perchlorate reducing bacteria (PRB) associated with a zero-valent iron (ZVI) system.
RESULTS
Batch flask test results showed that, in the presence of larger amounts of Ca2+, perchlorate removal initiated earlier and completed faster.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 05, 2014, 17:58
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Sierpień 02, 2014, 16:10
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/19931/fotosyntetyzujacy-lisc-ozywi-marsa
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Sierpień 17, 2014, 15:49
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/20103/marsjanskie-kratery-to-superwulkany
Wiadomość wysłana przez: blackvillager w Sierpień 17, 2014, 16:46
Wg artykułu na Marsie jest więcej wygasłych wulkanów niż kraterów pouderzeniowych ( wiele kraterów okazało się właśnie tymi wulkanami)Skoro tak to może jakieś substancje zostały. Jakaś misja? Może nawet jakaś ulepszona wersja impaktora z jako takim sterowaniem zamiast łazika czy sondy?
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/20103/marsjanskie-kratery-to-superwulkany
Pozdrawiam
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Sierpień 17, 2014, 17:12
Właśnie misja InSight tutaj może trochę zdziałać ; proponuje się bliżej przyjrzeć celom tej misji ; coś więcej możemy się w tym temacie dowiedziećWg artykułu na Marsie jest więcej wygasłych wulkanów niż kraterów pouderzeniowych ( wiele kraterów okazało się właśnie tymi wulkanami)Skoro tak to może jakieś substancje zostały. Jakaś misja? Może nawet jakaś ulepszona wersja impaktora z jako takim sterowaniem zamiast łazika czy sondy?
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/20103/marsjanskie-kratery-to-superwulkany
Pozdrawiam
pozdrawiam
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 07, 2014, 17:30
Linki do konferencyjnych prezentacji oraz nowej geologicznej mapy Marsa znajdują się tutaj:
http://www.hou.usra.edu/meetings/8thmars2014/presentations/
Klikając na niebieskie linki po tytułami prezentacji ładujemy interesujące nas materiały.
Polecam gorąco te prezentację, gdyż można znaleźć ciekawe informacje. Na razie przeglądałem je pobieżnie, ale już widzę, że na wieczór mam już co robić ;)
Część prezentacji dotyczących konkretnych misji marsjańskich podlinkowałem na poświęconych im wątkach.
Zapraszam do lektury światowej klasy, i to dostępnej za darmo ;D
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Październik 08, 2014, 06:01
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Październik 20, 2014, 05:04
Skała ta liczy sobie 1.38 miliarda lat i pochodzi z Marsa. Oderwała się ona od powierzchni planety około 11 milionów lat temu pod wpływem impaktu innego meteorytu i przez tyle lat dryfowała w kosmosie aby w końcu w czerwcu 1911 roku spaść na Ziemię niedaleko miejscowości El Nakhla el Baharia w Egipcie.
W trakcie najnowszych badań tego obiektu, które przeprowadził zespół brytyjskich i greckich naukowców, dostrzeżono zatopioną w nim owalną strukturę oddzieloną od reszty kamienia wyraźną ścianką - już na pierwszy rzut oka przypomina ona skamieniałość komórki.
Badacze przeprowadzili szereg testów, które wskazały na chemiczne dowody, że struktura ta pochodzi z Marsa - jednak prawdopodobnie (choć nie ma stuprocentowej pewności) nie jest to komórka żywego organizmu, lecz bąbel wody. Woda ta, najprawdopodobniej w trakcie uderzenia meteorytu, który doprowadził do oderwania Naklha od powierzchni Marsa została podgrzana.
A zatem, choć nie znaleziono (prawdopodobnie, nadal trwają badania meteorytu Naklha pod kątem zawartości materiału biologicznego) marsjańskiego życia, to znaleziono kolejny, mocny dowód na to, że Czerwona planeta w przeszłości posiadała warunki pozwalające na jego wspieranie.
Źródło: Astrobiology
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 20, 2014, 08:56
Odnaleziony w 1911 roku na terenie Egiptu meteoryt Nakhla już w przeszłości okazał się przełomowy - to on wskazał na fakt, że na Marsie mogła istnieć woda w stanie płynnym. Teraz, po jego dokładniejszym zbadaniu, okazało się, że może on skrywać jeszcze większą sensację - znaleziono w nim bowiem obiekt przypominający żywą komórkę.
Skała ta liczy sobie 1.38 miliarda lat i pochodzi z Marsa. Oderwała się ona od powierzchni planety około 11 milionów lat temu pod wpływem impaktu innego meteorytu i przez tyle lat dryfowała w kosmosie aby w końcu w czerwcu 1911 roku spaść na Ziemię niedaleko miejscowości El Nakhla el Baharia w Egipcie.
W trakcie najnowszych badań tego obiektu, które przeprowadził zespół brytyjskich i greckich naukowców, dostrzeżono zatopioną w nim owalną strukturę oddzieloną od reszty kamienia wyraźną ścianką - już na pierwszy rzut oka przypomina ona skamieniałość komórki.
Badacze przeprowadzili szereg testów, które wskazały na chemiczne dowody, że struktura ta pochodzi z Marsa - jednak prawdopodobnie (choć nie ma stuprocentowej pewności) nie jest to komórka żywego organizmu, lecz bąbel wody. Woda ta, najprawdopodobniej w trakcie uderzenia meteorytu, który doprowadził do oderwania Naklha od powierzchni Marsa została podgrzana.
A zatem, choć nie znaleziono (prawdopodobnie, nadal trwają badania meteorytu Naklha pod kątem zawartości materiału biologicznego) marsjańskiego życia, to znaleziono kolejny, mocny dowód na to, że Czerwona planeta w przeszłości posiadała warunki pozwalające na jego wspieranie.
Źródło: Astrobiology
A link do źródełka poprosić można? :)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 24, 2014, 22:44
The study, by scientists from Brown University and Israel's Weizmann Institute of Science, suggests that warmth and water flow on ancient Mars were probably episodic, related to brief periods of volcanic activity that spewed tons of greenhouse-inducing sulfur dioxide gas into the atmosphere.
http://www.marsdaily.com/reports/Warmth_and_flowing_water_on_early_Mars_were_episodic_999.html
Czy w takiej marsjańskiej Syberii były szanse na procesy serpentynizacji w pradawnym marsjańskim oceanie? Chyba marne? A prawdopodobnie proces serpentynizacji na Ziemi odpowiada za szansę powstania życia ::)
Warto aby Mars Rover i Exo Mars szukały właśnie serpentynitów. Jeśli takowe się znajdą to najprawdopodobniej na Marsie byli lub dotąd się gdzieś podziewają Marsjanie! A może MSL takowe serpentynity znajdzie?
http://pl.wikipedia.org/wiki/Serpentynit
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Luty 04, 2015, 19:50
http://spaceismore.com/2015/01/19/erem-easy-regolith-excavation-module/
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 04, 2015, 21:39
Kolejna ciekawa koncepcja bazy marsjańskiej w wykonaniu znanego już zespołu Space is More
http://spaceismore.com/2015/01/19/erem-easy-regolith-excavation-module/
Ciekawa wiadomość. Ale przy okazji jest odpowiedni wątek dla projektów baz księżycowych i marsjańskich ;-)
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Luty 17, 2015, 00:21
http://phys.org/news/2015-02-cloud-mars-scientists-baffled.html
Wiadomość wysłana przez: Romek63 w Luty 17, 2015, 18:46
(https://spaceismore.files.wordpress.com/2015/01/erem-polski-tekts1.jpg?w=620)
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Luty 17, 2015, 22:28
Wiadomość wysłana przez: Borys w Luty 18, 2015, 00:06
Kolejna ciekawa koncepcja bazy marsjańskiej w wykonaniu znanego już zespołu Space is More
http://spaceismore.com/2015/01/19/erem-easy-regolith-excavation-module/
Kopuła o średnicy 20 metrów przypięta do powierzchni symbolicznym murkiem? Przy wewnętrznym ciśnieniu równym 1/3 ziemskiego, na każdy metr obwodu kopuły działałaby siła 15 ton. Cały ten namiot odleciałby jak parasolka podczas huraganu.
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Luty 18, 2015, 17:24
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/22021/zagadka-tajemniczej-chmury-na-marsie
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Luty 18, 2015, 17:34
Cały ten namiot odleciałby jak parasolka podczas huraganu.
Na Marsie wiatr przy powierzchni ledwo co przesuwa ziarna piasku.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Luty 18, 2015, 17:54
Cały ten namiot odleciałby jak parasolka podczas huraganu.
Na Marsie wiatr przy powierzchni ledwo co przesuwa ziarna piasku.
Borysowi tu chodziło raczej o "wiatry" od wewnątrz kopuły, która musiałaby być mocno i głęboko osadzona, by nie ulecieć niczym puszczony balonik.
Wiadomość wysłana przez: Borys w Luty 18, 2015, 18:46
Cały ten namiot odleciałby jak parasolka podczas huraganu.
Na Marsie wiatr przy powierzchni ledwo co przesuwa ziarna piasku.
Owszem. Nie używa się tam też parasolek. Do czego zmierzasz?
Wiadomość wysłana przez: Borys w Luty 18, 2015, 18:52
Borysowi tu chodziło raczej o "wiatry" od wewnątrz kopuły, która musiałaby być mocno i głęboko osadzona, by nie ulecieć niczym puszczony balonik.
Gdyby zastosować fundament w postaci takiego murka jak na rysunku, jego przekrój poprzeczny musiałby mieć jakieś pięć na pięć metrów. Na rysunku jest z grubsza pół na pół metra, czyli sto razy za mało, żeby ta kopuła nie odleciała.
Wiadomość wysłana przez: Radek68 w Luty 18, 2015, 18:53
Tajemnicze chmury na Marsie na wysokości 200 km!
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/22021/zagadka-tajemniczej-chmury-na-marsie
Pisałem już o tym trochę wcześniej (http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=114.msg77513#msg77513), nawet osobny wątek założyłem, bo uznałem, że sprawa jest dość ciekawa, ale Scorusowi chyba to się nie podobało, bo bez pytania scalił z tym wątkiem. No cóż, nie zamierzam udowadniać, że powinno być inaczej.
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Luty 19, 2015, 14:59
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 19, 2015, 15:25
Ta anomalia pogodowa na Marsie jest wciąż analizowana i jak na razie nie udało się ostatecznie wyjaśnić tego zjawiska ( tylko przypuszczenia ) bardzo ciekawa kwestia ; i pokazuje jak naprawdę jeszcze mało o Marsie wiemy!
A ja tak się zastanawiam, czy to nie jest efekt wybuchowego tajania dwutlenku węgla w południowych okolicach podbiegunowych? MRO potwierdził, że coś takiego na Marsie się dzieje. Tylko nikt się nawet nie domyśla, że to coś takiego może sięgnąć tak wysoko? ::)
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Luty 19, 2015, 18:46
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 20, 2015, 02:57
Miejmy nadzieje , że niebawem zdobędziemy nowe dane ; maven będzie mógł "zabłysnąc" w tej kwestii;))
A czemu nie MRO? Orbiter ten jest zaawansowanym robotem, urządzeń naukowych ma chyba więcej niż MAVEN.
Inna sprawa, że MAVAN osiąga większe odległości od Marsa. A jak mówi doświadczenie, czasem z daleka lepiej widać :)
Inna sprawa, ze ta chmura tego czegoś dawno się ulotniła. Tylko czekać (ile czasu?) aby zjawisko się powtórzyło, co nie jest takie oczywiste ::)
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Luty 20, 2015, 05:50
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 06, 2015, 00:22
Otóż miliardy lat temu po uderzeniu planetoidy powstała fala uderzeniowa, która po przejściu poprzez Marsa skupiła się właśnie w miejscu gdzie, dziś mamy Tharsis. To następnie spowodowało powstanie superpióropusza magmy który właśnie w tym miejsca zaczął uchodzić na powierzchnię Czy dobrze myślę?
Podobnie wulkany Elysium leżą na antypodach basenu Argyre.
Wracając na Ziemię, bazaltowe pokrywy Dekanu powstałe przy końcu okresu kredowego leżą na późnomezozooicznych antypodach Jukatanu, w który jak wiemy uderzyła planetoida. Sprawa się tu niestety komplikuje, bo wedle nowych badań radiometrycznych wylewy bazaltów pod koniec mezozoiku zaczęły się jeszcze przed impaktem.
Podobnie syberyjskie trapy bazaltowe leżą na późnopermskich antypodach krateru antarktycznego na Ziemi Wilkesa: http://en.wikipedia.org/wiki/Wilkes_Land_crater
Czyli wychodzi na to, że impakty odgrywają znaczną rolę w wulkanizmie planet ziemskich oraz w ewolucji ziemskiego życia.
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Marzec 09, 2015, 00:06
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/22211/slady-wielkiego-oceanu-na-marsie
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 09, 2015, 07:48
Do niedawna istniały dwie alternatywne hipotezy: jedna mówiła, że młody Mars był mokry ciepły. Druga, że młody Mars tak jak i dziś był suchy i zimny, a woda na jego powierzchni pojawiała się sporadycznie.
Myślę, że prawda leży w pośrodku. Owszem młody Mars był wilgotny i ciepły, pytanie jak długo? Jeśli przez miliard lat, jak sugeruje podany przez Ciebie artykuł, wówczas stare kratery uległyby całkowitej erozji. Jeśli się zachowały, znaczy to, ze woda zbyt długo (w geologicznej skali czasu) nie płynęła po powierzchni planety.
Sprawę komplikuje sprawa, że po wilgotnym okresie,, Mars mógł przechodzić epokę lodową, podczas której występować mógł zamarznięty Ocean Północny, oraz złoża powierzchniowego lodu, pod, którym dalej płynęła woda, tym razem już bardziej gruntowa.
Inni sądzą, że młody Mars mógł mieć płynną wodę, ale na jego powierzchni zalegał lód i śnieg, a te wszystkie hydrogeniczne minerały (hality, siarczany, glinokrzemiany i itp) powstały w gruncie.
Tylko się zastanawiam, jak mogła odparować np. chlorki w zimnym klimacie?
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Marzec 09, 2015, 09:59
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 09, 2015, 10:05
Zauważ Ekoplaneto , że rozkład wody na Marsie był prawnopodobnie bardzo nieregularny
Wiem i dobrze to widać na obrazku z zapodanego przez Ciebie artykułu. Ciesze się, że do zespołu Kosmonauta.net przybyła autorka: Agnieszka Rybaczyk, która zrobiła artykuł właśnie o oceanie na Marsie i ostatnich odkryciach, o których pisałeś marsie 76 :-) Wreszcie jakaś kobieta się u nas pojawiła.
Czekamy na kolejne Panie :-)
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Marzec 09, 2015, 11:24
pozdrawiam
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Marzec 11, 2015, 19:04
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/22252/silnik-dzieki-ktoremu-podbijemy-marsa
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 19, 2015, 23:46
Wiadomość wysłana przez: docktor w Marzec 20, 2015, 13:07
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Marzec 20, 2015, 13:20
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/6288?__fsk=-1991602003
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 20, 2015, 13:23
Valles to liczba mnoga a nazwa odwołuje się tylko do Marinera 9.
http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/6288?__fsk=-1991602003
Czyli po polsku brzmi: Doliny Marinera :)
Dzięki za pomoc!
Wiadomość wysłana przez: docktor w Marzec 21, 2015, 23:23
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 06, 2015, 11:09
Zastanawiam się czy wulkaniczny płaskowyż Tharsis ma pochodzenie poimpaktowe? Otóż leży on na antypodach niecki Hellas...
Otóż miliardy lat temu po uderzeniu planetoidy powstała fala uderzeniowa, która po przejściu poprzez Marsa skupiła się właśnie w miejscu gdzie, dziś mamy Tharsis. To następnie spowodowało powstanie superpióropusza magmy który właśnie w tym miejsca zaczął uchodzić na powierzchnię Czy dobrze myślę?
Podobnie wulkany Elysium leżą na antypodach basenu Argyre.
Wracając na Ziemię, bazaltowe pokrywy Dekanu powstałe przy końcu okresu kredowego leżą na późnomezozooicznych antypodach Jukatanu, w który jak wiemy uderzyła planetoida. Sprawa się tu niestety komplikuje, bo wedle nowych badań radiometrycznych wylewy bazaltów pod koniec mezozoiku zaczęły się jeszcze przed impaktem.
Podobnie syberyjskie trapy bazaltowe leżą na późnopermskich antypodach krateru antarktycznego na Ziemi Wilkesa: http://en.wikipedia.org/wiki/Wilkes_Land_crater
Czyli wychodzi na to, że impakty odgrywają znaczną rolę w wulkanizmie planet ziemskich oraz w ewolucji ziemskiego życia.
Jest nowy artykuł, sugerujący wpływ uderzenia meteorytu jukatańskiego na wylewy magmy tworzących Trapy dekańskie:
http://newscenter.berkeley.edu/2015/04/30/did-dinosaur-killing-asteroid-trigger-largest-lava-flows-on-earth/?
A kiedyś czytałem, że wiek wylewów bazaltowych w Dekanie jest starszy niż wiek jukatańskiego krateru..... Niestety nie mam do tamtego artykułu linka :-( Ciekawe jaka jest prawda?
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Maj 14, 2015, 23:26
Amerykańska Agencja Kosmiczna od jakiegoś czasu finansuje firmę Techshot Inc., która prowadzi badania nad produkcją tlenu na Marsie przy wykorzystaniu organizmów żywych.
Niestety, dokładnie nie wiadomo, jakie organizmy tutaj chodzi, ale można się domyślać, że to mogą być algi. Produkcja tlenu bezpośrednio na Marsie a nie na Ziemi jest niezwykle ważna z punktu widzenia logistyki i kosztów.
Otóż ładowanie butli z tlenem na Ziemi i transportowanie takiego ciężaru aż na Czerwoną Planetę jest praktycznie niemożliwe do wykonania, a także zwyczajnie nieopłacalne. Dlatego NASA stawia na mikroby, które "odwalą" za nas tę ciężką robotę.
Techshot już przeprowadza eksperymenty w tzw. Mars Room, czyli pomieszczeniu symulującym ciśnienie atmosferyczne panujące na Marsie, zmiany temperatury w ciągu dnia i nocy oraz promieniowanie słoneczne docierające na planetę.
Naukowcy wykorzystają też marsjańską glebę przy testach możliwości wykorzystania organizmów żywych do produkcji tlenu, a także do usuwania azotu z gleby.
NASA wierzy, że uda jej się stworzyć na obcej planecie ziemski ekosystem, w którym będą mogli swobodnie żyć przyszli kolonizatorzy.
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/22962/nasa-chce-produkowac-tlen-na-marsie
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Maj 17, 2015, 12:58
http://www.parabolicarc.com/2015/05/15/pioneer-astronautics/#more-55229
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 17, 2015, 13:05
NASA nie próżnuje w tematach swoich wielkich planów kolonizacji Marsa. Agencja ogłosiła właśnie, że poszukuje technologii, która pozwoli jej produkować tlen na Czerwonej Planecie, by przyszli jego ziemscy mieszkańcy mogli normalnie egzystować w niesprzyjających życiu warunkach.
Amerykańska Agencja Kosmiczna od jakiegoś czasu finansuje firmę Techshot Inc., która prowadzi badania nad produkcją tlenu na Marsie przy wykorzystaniu organizmów żywych.
Niestety, dokładnie nie wiadomo, jakie organizmy tutaj chodzi, ale można się domyślać, że to mogą być algi. Produkcja tlenu bezpośrednio na Marsie a nie na Ziemi jest niezwykle ważna z punktu widzenia logistyki i kosztów.
Otóż ładowanie butli z tlenem na Ziemi i transportowanie takiego ciężaru aż na Czerwoną Planetę jest praktycznie niemożliwe do wykonania, a także zwyczajnie nieopłacalne. Dlatego NASA stawia na mikroby, które "odwalą" za nas tę ciężką robotę.
Techshot już przeprowadza eksperymenty w tzw. Mars Room, czyli pomieszczeniu symulującym ciśnienie atmosferyczne panujące na Marsie, zmiany temperatury w ciągu dnia i nocy oraz promieniowanie słoneczne docierające na planetę.
Naukowcy wykorzystają też marsjańską glebę przy testach możliwości wykorzystania organizmów żywych do produkcji tlenu, a także do usuwania azotu z gleby.
NASA wierzy, że uda jej się stworzyć na obcej planecie ziemski ekosystem, w którym będą mogli swobodnie żyć przyszli kolonizatorzy.
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/22962/nasa-chce-produkowac-tlen-na-marsie
A co z kwestią ochrony Marsa przed zakażeniem ziemskimi formami zycia (z wyjątkiem ludzi oczywiście ;) )?
Chyba, że te algi z zasady nie będą zdolne do przetrwania w warunkach panujacych na powierzchni i w głębi Marsa.
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Maj 17, 2015, 23:09
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Maj 17, 2015, 23:53
Mówimy o systemach zamkniętych kolego Ekoplaneto;))
Zdecydowanie. ;)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 18, 2015, 07:08
Mówimy o systemach zamkniętych kolego Ekoplaneto;))
Zdecydowanie. ;)
Dla nas może to systemy zamknięte. Ale nie dla mikrobów ::)
Jak na razie najlepszą metodę obrony przed ziemską mikroflorą ma sam Mars: chlorany w gruncie i promieniowanie UV oraz kosmiczne sterylizujace grunt na ileś tam cm/metrów w głąb ::)
A my napewno niejedną biedna bakteria tam wysłaliśmy. Dowód - badania NASA nad mikroflorą cleanrommów....
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Maj 18, 2015, 08:34
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Maj 19, 2015, 14:36
Wiadomość wysłana przez: Scorus w Czerwiec 07, 2015, 19:38
Wiadomość wysłana przez: deathrider w Czerwiec 07, 2015, 20:45
Wiadomość wysłana przez: KonradL w Czerwiec 12, 2015, 22:52
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 12, 2015, 23:18
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Czerwiec 17, 2015, 19:22
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 17, 2015, 19:50
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Czerwiec 17, 2015, 23:27
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Czerwiec 18, 2015, 16:14
Ancient Mars might have looked more like an icy snowball than the warmer, wetter planet that many researchers have suggested, according to a new study.The study suggests that channels seen on the Red Planet's surface are better explained by erosion from ice and snow runoff — and not by flowing water — in the ancient past.
http://www.space.com/29693-ancient-mars-icy-not-warm-wet.html
Tylko co zrobić z wykrytymi minerałami potrzebującymi po swego powstania ciekłej i zazwyczaj ciepłej wody np. sole chloru i siarki, serpentynity, węglany itp i osadami osadzonymi na dnie jezior jak np. w kraterze Gale? Przecież Opportunity wykrył sole, które podobno miały powstać poprzez odparowania ciekłej wody.....
Nawet w meteorycie ALH 84001 wykryto minerały, które powstać mogły w ciepłej wodzie.....
Czy takie minerały powstają na Ziemi pod pokrywą lodow, lub oblodzonymi zbiornikami wody? :P
Z drugiej strony problemem jest skąd tyle ciepła wziąć dla młodego Marsa, żeby jego klimat był na tyle ciepły, zeby mogły istnieć otwarte zbiorniki ciekłej wody? Problem jest z Ziemią a co mówić o Marsie?
Myślę, że kompromisowym i mam nadzieję prawdziwym wyjściem jest przyjęcie hipotezy o ciepłym bardzo młodym Marsie (okres pre i noachijski) oraz zimnego Marsa z lodowcami - od końca noachianu poprzez hesperian.
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 18, 2015, 16:18
http://www.kosmonauta.net/2014/12/curiosity-odkrywa-pozostalosci-po-jeziorze/
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Czerwiec 18, 2015, 21:08
Jest możliwe, że woda w stanie ciekłym, np. wewnątrz Gale była tylko przez krótki okres czasu, np po jakimś wybuchu wulkanu...
http://www.kosmonauta.net/2014/12/curiosity-odkrywa-pozostalosci-po-jeziorze/
Dopóki nie pobierzemy szeregu próbek z powierzchni Marsa i nie zbadamy ich wieku metodą izotopową to będziemy wciąż kręcić się w kółko - młody Mars ciepły - młody Mars zimny. Może warto zadać sobie pytanie - czy możliwe jest wykształcenie się minerałów, które podałem wyżej w warunkach przykrycia lodem....... Czy dziś np. na Antarktydzie czy w Arktyce, Jeziorze Bajkał, na Alasce tworzą się tego typu minerały? Ja przynajmniej o tym nie słyszałem.....
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Czerwiec 18, 2015, 22:15
http://www.marsdaily.com/reports/New_study_favors_cold_icy_early_Mars_999.html
Wiadomość wysłana przez: Jarek w Czerwiec 21, 2015, 00:46
Na Ziemi takie procesy występowały i występują na duża skale pod czapami lodowymi, prowadząc do powstania specyficznych form geologicznych -od minerałów (np. hialoklastyty) po formacje powierzchniowe (np. mobergi).
Idealnym polem do obserwacji tego typu procesów na Ziemi jest Islandia, bo w odróżnieniu od Antarktydy są tam zarówno odsłonięte stare formacje wulkaniczne ukształtowane pod dawnym lądolodem, jak i można od czasu do czasu obserwować erupcje podlodowcowe współcześnie -ostatnie dwie w 2010 (tak, to ta co myślicie :P) oraz w 2011 jedna też duża (maj, widziałem ślady) i druga malutka (lipiec, akurat się załapałem obok). Charakterystyczne dla tych zjawisk jest tworzenie podlodowcowych jezior o pojemności niekiedy wielu kilometrów sześciennych, a co za tym idzie małych (typu lodowiec zsikał się na most), jak i iście gargantuicznych powodzi (ta w 1996 -przepływ jak Amazonki). Spora część geomorfologii Islandii jest ukształtowana przez procesy związane z podlodowym wulkanizmem (wrzućcie sobie w gogle takie nazwy jak Asbyrgi, Jokulsagljufur, Skeidarasandur, Grimsvotn, jokullhlaup).
Jeśli model typu "snowball" dla wczesnego Marsa byłby prawdziwy, to takie zjawiska byłyby tam na porządku dziennym i z pewnością pozostawiłyby ślad w geologii Marsa. Może właśnie to obserwujemy?
Oprócz tych związanych z aktywnością wulkaniczną, pod czapami lodowymi istnieją "normalne" głębinowe jeziora i takie stwierdzono oraz badano przecież na Antarktydzie, np. jezioro Wostok.
Zawsze byłem ostrożny w przyjmowaniu jednoznacznych interpetacji odkryć uwodnionych minerałów na Marsie (w sensie: "O! Na pewno były rzeki, jeziora, morza"). Woda odpowiedzialna za ich powstanie mogła płynąć w szczelinach skał, pod czapami lodowymi -cała masa możliwości... Za mało danych mamy na jednoznaczne interpretacje, wydaje mi się... Obecne modele historii geologicznej Marsa są więc nadal w mniejszym czy większym stopniu spekulacjami, które późniejsze badania kiedyś brutalnie zweryfikują.
Pozdrawiam
-J.
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Czerwiec 30, 2015, 09:26
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/23469/tutaj-powstanie-pierwsza-kolonia-na-marsie
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Sierpień 21, 2015, 14:06
http://www.geekweek.pl/aktualnosci/23964/50-lat-eksploracji-czerwonej-planety
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 03, 2015, 00:27
http://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=4708
Okazuje się, że odkryte zasoby dwutlenku węgla zawarte w złożach węglanów na Czerwonej Planecie są zbyt skromne by stworzyć gęstą atmosferę, potrzebną do zaistnienia przeszłego ciepłego klimatu na planecie.
Znaczy to, że albo takiej ilości dwutlenku węgla na tym ciele niebieskim nie było, albo nie wszedł on w skład odkrytych węglanów bo wcześniej uciekł w przestrzeń kosmiczną.
Może to np. znaczyć, iż klimat podczas formowania się delt rzecznych na Marsie był wilgotny ale chłodny.
Edit ode mnie - jakim cudem w chłodnym i wilgotnym klimacie planety mogły się uformować złoża chlorków? Do ich powstania na Ziemi potrzeba suchego i ciepłego klimatu do odparowania mas wody..... Jak to wyglądało na Marsie?
Wiadomość wysłana przez: CoB w Wrzesień 03, 2015, 09:56
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/Diagram_fazowy_wody.svg/2000px-Diagram_fazowy_wody.svg.png)
Tak niskie ciśnienie ma związek z niewielką grawitacją więc możemy założyć, że większość gazów jest wywiewana w przestrzeń kosmiczną z Marsa w zetknięciu się z wiatrem słonecznym.
Ekoplaneto, mógłbyś podać jakieś odnośniki do danych na temat odkryć chlorków? Ile ich odkryto i gdzie dokładnie? To by nam pozwoliło sięgnąć głębiej z przypuszczeniami, bo w tym momencie wydaje mi się, że istnieją dwie możliwości:
1. Reakcje prowadzące do ich powstania mogą zachodzić w przedziale ~10 - 20 stopni C.
2. Większość z nich powstała przy udziale dodatkowych źródeł ciepła.
Ale trudno to zweryfikować nie wiedząc jakie dokładnie minerały znaleziono i gdzie się znajdowały :)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Wrzesień 03, 2015, 10:13
Wiadomość wysłana przez: Spearhead w Listopad 05, 2015, 18:48
Wiadomość wysłana przez: Pojmen w Listopad 07, 2015, 12:51
Wiadomość wysłana przez: Premislaus w Listopad 30, 2015, 14:19
Pojawiło się nowe badanie dotyczące atmosfery Marsa i tego co stało się z dwutlenkiem węgla. Część zwiała w kosmos, reszta została uwięziona w skałach węglanowych. Obliczono, że 3,8 mld lat temu atmosfera Marsa mogła mieć takie ciśnienie jak Ziemia lub mniejsze. Dodatkowych danych o rozkładzie izotopów powinien dostarczyć MAVEN.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 03, 2016, 10:27
A volcano on Mars half the size of France spewed so much lava 3.5 billion years ago that the weight displaced the Red Planet's outer layers, according to a study released Wednesday.
The findings explain the unexpected location of dry river beds and underground reservoirs of water ice, as well as other Martian mysteries that have long perplexed scientists, the lead researcher told AFP.
The lava flow created a plateau called the Tharsis dome more than 5,000 square kilometres (2,000 square miles) wide and 12 km (7.5 mi) thick on a planet half the diameter of Earth.
"The Tharsis dome is enormous, especially in relation to the size of Mars. It's an aberration," Bouley said.
The volcanic upheaval, which lasted a couple of hundred million years, tilted the surface of Mars 20 to 25 degrees, according to the study.
http://phys.org/news/2016-03-monster-volcano-gave-mars-extreme.html
EDIT:
http://www.marsdaily.com/reports/Great_tilt_gave_Mars_a_new_face_999.html
http://www.pulskosmosu.pl/2016/03/04/potezny-wulkan-sprawil-ze-caly-mars-sie-przechylil/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 05, 2016, 11:49
The landscape of Matanumadh with its unusual mineral assemblage, including jarosite, in a basalt terrain, mimics the geological environment of many of the identified jarosite localities on Mars," Saibal Gupta, professor in Department of Geology and Geophysics at IIT-Kharagpur, told IANS.
Presence of the rare mineral was reported from various parts of the surface of the Red planet by NASA's Mars exploration rover Opportunity in 2004. Since then, other rovers have detected jarosite at several localities on the planet's surface.
The fact that jarosite is found in limited natural terrestrial environments means "extreme and unusual" conditions are required for its formation and stabilisation.
"The Martian surface must, at some time, have experienced these conditions. Thus, the positive identification of jarosite, in addition to the previously reported minerals natroalunite and minamiite, is a major argument in favour of the Matanumadh Formation representing a Martian analog locality," contended Souvik Mitra, of IIT-Kharagpur.
http://www.bgr.in/news/scientists-find-mars-surface-replica-in-india/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 07, 2016, 07:01
Mojzsis and Abramov used the Janus supercomputer cluster at the University of Colorado Computing facility for some of the 3-D modeling used in the study. They looked at temperatures beneath millions of individual craters in their computer simulations to assess heating and cooling, as well as the effects of impacts on Mars from different angles and velocities. A single model comprising the whole surface of Mars took up to two weeks to run on the supercomputer cluster, said Mojzsis.
The study showed the heating of ancient Mars caused by individual asteroid collisions would likely have lasted only a few million years before the Red Planet - about one and one-half times the distance to the sun than Earth - defaulted to today's cold and inhospitable conditions.
"None of the models we ran could keep Mars consistently warm over long periods," said Mojzsis.
http://www.colorado.edu/news/releases/2016/04/05/early-mars-bombardment-likely-enhanced-life-supporting-habitat
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Kwiecień 22, 2016, 00:10
http://mepag.nasa.gov/meeting/2016-03/02_MEPAG2106-Science.pdf
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 03, 2016, 19:11
http://www.pulskosmosu.pl/2016/05/03/wrzaca-woda-moze-odpowiadac-za-marsjanskie-ciemne-linie/
http://timesofindia.indiatimes.com/home/science/Boiling-water-may-be-cause-of-Martian-streaks-study/articleshow/52079950.cms
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Maj 03, 2016, 20:25
Czyli mamy teraz z pewnością dwie konkurujące teorie: albo suchy lód, albo solanka marsjańska.
Wiadomość wysłana przez: perian w Maj 19, 2016, 18:30
http://www.youtube.com/watch?v=RsOvixkzZ_E
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 21, 2016, 08:53
W sobotni wieczór i noc na niebie będzie można podziwiać zbliżenie planety Mars i Księżyca. Zjawisko zbiegnie się z tzw. opozycją Marsa, która powoduje, że aktualnie panują bardzo dobre warunki do obserwowania tej planety.
Źródło: http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,409788,w-sobote-koniunkcja-marsa-i-ksiezyca.html
http://www.pulskosmosu.pl/2016/05/20/juz-jutro-opozycja-marsa/
http://www.marsdaily.com/reports/Mars_makes_closest_approach_to_Earth_in_11_years_999.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 25, 2016, 13:55
Instrument zainstalowany na pokładzie obserwatorium SOFIA (Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy) wykrył tlen atomowy w atmosferze Marsa po raz pierwszy od 40 lat. Atomy tlenu zostały wykryte w górnych warstwach marsjańskiej atmosfery zwanej mezosferą.
http://www.pulskosmosu.pl/2016/05/09/latajace-obserwatorium-wykrywa-tlen-atomowy-w-atmosferze-marsa/
https://www.nasa.gov/feature/ames/sofia/flying-observatory-detects-atomic-oxygen-in-martian-atmosphere
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 25, 2016, 14:09
http://phys.org/news/2016-05-fall-martian-lakes.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 25, 2016, 14:19
Hipoteza o oceanie pokrywającym trzecią część Marsa powstała pod koniec lat 80 XX wieku. W ciągu kolejnych dziesięcioleci wiele obserwacji zdawało się potwierdzać tę koncepcję: poczynając od zdjęć w paśmie widzialnym po obserwacje radarowe i badanie składu gleby oraz atmosfery. Piętą achillesową hipotezy były jednak linie brzegowe. Mają one różne wysokości, a przy oceanach linia brzegowa znajduje się raczej na stałym poziomie. Te różnice (siegające 11 kilometrów) wyjaśniano poprzez teorię o zmianie obrotu osi Marsa. Jest jeszcze jeden szkopuł. Na Marsie można wyróżnić kilka linii brzegowych.
Geolodzy i hydrolodzy z Planetary Science Institute w USA zaproponowali wyjaśnienie tej zagadki. Według nich, na kształt linii brzegowych oraz na rozłożenie materiału skalnego wpływ miały dwie potężne fale tsunami o wysokości 120 metrów.
Źródło: http://kosmonauta.net/2016/05/ocean-na-marsie-nowe-tropy/
Rodriguez is now looking for evidence of tsunamis in other parts of Mars, as well as analogues on Earth that could help him to understand them better. One area of interest is a group of small craters near the shoreline that could have been drenched by the tsunami, and then trapped that water for millions of years. Such isolated pockets of water could have been places for Martian life to evolve, if it ever existed, Rodriguez says.
http://www.nature.com/news/giant-tsunamis-washed-over-ancient-mars-1.19916
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 07, 2016, 16:47
http://www.marsdaily.com/reports/Moons_of_Mars_probably_formed_by_giant_impact_999.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 13, 2016, 20:56
Naukowcy z Imperial College w Londynie przeprowadzili laboratoryjną symulację uderzenia meteorytu by sprawdzić, jak wpłynie to na związki organiczne. Ciśnienie uderzenia spowodowało zniszczenie podstawowych związków organicznych.
What they found wasn't very promising if we hope to find evidence of life inside impact craters. For example, organic compounds associated with basic microbial and algal life (known as long chain hydrocarbon-dominated matter) were destroyed by the pressure of impact. On the other hand, other organic compounds associated with plant life (known as aromatic hydrocarbons) were chemically altered, but, according to a press release, "remained relatively resistant to impact pressures."
Z drugiej strony skały wybite w czasie uderzenia meteorytu na Marsie , mogą zachować ślady dawnego życia. Zatem badanie takich skał byłoby okazją do poszukiwania życia bez konieczności pobierania próbek rdzeniowych z dużych głębokości.
http://www.space.com/33717-did-meteorite-impacts-sterilize-subsurface-mars-life.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 31, 2016, 11:50
Coauthor Erik Asphaug, a planetary scientist at Arizona State University and professor emeritus at UC Santa Cruz, has been studying Phobos for many years. Recent computer simulations by him and NASA planetary scientist Terry Hurford showed how tidal stresses can cause fracturing and linear grooves in the surface layer. Although this idea was first proposed in the 1970s, the existence of so many grooves with the wrong orientation for such stress fractures had remained unexplained.
Nayak developed computer simulations showing how those anomalous grooves could result from impacts. Material ejected from the surface by an impact easily escapes the weak gravity of Phobos. But the debris remains in orbit around Mars, most of it moving either just slower or just faster than the orbital velocity of Phobos, and within a few orbits it gets recaptured and falls back onto the surface of the moon. (…)
The researchers used their model to match a linear chain of small craters on Phobos to its primary source crater. They simulated an impact at the 2.6-kilometer crater called Grildrig, near the moon's north pole, and found that the pattern resulting from ejected debris falling back onto the surface in the model was a very close match to the actual crater chain observed on Phobos.
http://phys.org/news/2016-08-anomalous-grooves-martian-moon-phobos.html
http://www.nature.com/ncomms/2016/160830/ncomms12591/full/ncomms12591.html
http://www.pulskosmosu.pl/2016/08/31/wtorne-lancuchy-kraterow-na-powierzchni-fobosa/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 19, 2016, 18:26
"This is just one part of the emerging picture of the habitability of the Martian subsurface, where other sources of energy for life may also be available.
"The best way to find evidence of life on Mars may be to examine rocks and minerals that formed deep underground around faults and fractures, which were later brought to the surface by erosion."
http://news.yale.edu/2016/09/16/earthquakes-marsquakes-and-possibility-life
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 25, 2016, 14:59
Uprawa roślin w takich środowiskach jest możliwa ale skutki długoterminowe środowiska kosmicznego na wzrost roślin i reprodukcji nie zostały jeszcze dobrze poznane.
Mikrograwitacja może zmniejszyć wzrost komórek, zmienić ekspresję genów i zmienić wzorzec wzrostu korzeni.
Nasiona produkowane w orbicie również wydają się mieć inny skład i etapy rozwojowe.
While there appears to be no major obstacle to plant growth in space, large-scale tests for food production in reduced gravity are still lacking, and a number of viable technologies for space agriculture need to be developed.
These include efficient watering and nutrient-delivery systems, precise atmospheric controls for temperature, humidity and air composition, and low-energy lighting which could include sun collection systems that take advantage of sunlight on the surface of planets and moons.
Selecting the right crops to grow in space is also essential. Given the limited amount of room available on board a spacecraft, plants with reduced size but high yields need to be developed: for example, dwarf varieties of wheat, cherry tomato, rice, pepper, soybean and pea have been successfully grown in orbit and in simulated planetary habitats.
http://phys.org/news/2016-09-mars-mission-space.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 18, 2016, 22:54
Fizycy z LLNL przedstawili w jaki sposób zderzenie z planetoidą lub kometą mogło doprowadzić do powstania krateru Stickney nie niszcząc go całkowicie. Wyniki badań, które także rozwiewają teorie dotyczące powstawania tajemniczych zmarszczek na powierzchni, opublikowano w periodyku Geophysical Review Letters.
„Udało nam się dowieść, że można doprowadzić do powstania takiego krateru bez niszczenia całego księżyca, jeżeli wykorzysta się właściwą porowatość i rozdzielczość w symulacjach 3D,” mówi Megan Bruck Syal, autorka artykułu i członkini zespołu obrony planetarnej w LLNL. „Nie ma zbyt wielu miejsc, w których można przeprowadzić obliczenia z wymaganą przez nas rozdzielczością.”
Źródło http://www.pulskosmosu.pl/2016/10/13/skad-ta-dziura-na-marsjanskim-ksiezycu/
http://www.sciencenewsline.com/news/2016101217370020.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Listopad 14, 2016, 20:27
Depresja została prawdopodobnie utworzona przez wulkan pod lodowcem. Cieplejsze miejsce w bogatym środowisku chemicznym mogło sprzyjać życiu.
“These landforms caught our eye because they’re weird looking. They’re concentrically fractured so they look like a bull’s-eye. That can be a very diagnostic pattern you see in Earth materials,” Levy admitted.
The study concluded that the two funnel structures were formed in different ways. The Galaxias Fossae depression seems to be a product of an impact, while the Hellas depression showed several indications of volcanism.
http://www.inquisitr.com/3713183/mars-funnel-of-life-scientists-insist-strange-funnel-surface-feature-best-chance-at-finding-alien-life/
http://www.marsdaily.com/reports/A_funnel_on_mars_could_be_a_place_to_look_for_life_999.html
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Listopad 14, 2016, 21:43
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 05, 2016, 07:03
Climate cycles may explain how running water carved Mars' surface features
By Matthew Carrol, December 1, 2016
UNIVERSITY PARK, Pa. — Dramatic climate cycles on early Mars, triggered by buildup of greenhouse gases, may be the key to understanding how liquid water left its mark on the planet's surface, according to a team of planetary scientists.
Scientists have long debated how deep canyons and extensive valley networks — like the kinds carved by running water over millions of years on Earth — could form on Mars some 3.8 billion years ago, a time many believe the planet was frozen.
The researchers suggest a glacier-covered early Mars could have experienced long warm periods, lasting up to 10 million years at a time, caused by a thick atmosphere of carbon dioxide and hydrogen.
The team, which published its findings today (Dec. 1) in the journal Earth and Planetary Science Letters, found the warming cycles would have lasted long enough, and produced enough water, to create the features. (...)
http://news.psu.edu/story/440075/2016/12/01/research/climate-cycles-may-explain-how-running-water-carved-mars-surface
http://news.psu.edu/photo/440045/2016/12/01/mars-water-2
Wiadomość wysłana przez: Robek w Grudzień 08, 2016, 13:58
Czy to Galaxias Fossae to nagłębsze miejsce wewnątrz Hellas, które chyba jest przy okazji nagłębszym miejscem na Marsie? I przy okazji tam jest najgęstsza atmosfera?
Według Wikipedii tam jest 11,55 hPa.
Też ciekawe czy jeśli na dnie Hellas stworzyć ziemską atmosferę, to czy to by się w jakimś stopniu tam utrzymało?
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 08, 2016, 17:27
Czy to Galaxias Fossae to nagłębsze miejsce wewnątrz Hellas, które chyba jest przy okazji nagłębszym miejscem na Marsie? I przy okazji tam jest najgęstsza atmosfera?
Według Wikipedii tam jest 11,55 hPa.
Też ciekawe czy jeśli na dnie Hellas stworzyć ziemską atmosferę, to czy to by się w jakimś stopniu tam utrzymało?
Bardziej bym widział ogromną kopułę pod częścią albo - hehe - całością Hellas. To by było świetne miejsce na marsjańskie megapolis. :) A okoliczne wzniesienia jako świetne lądowiska i miejsca startowe. Z takich miejsc do centrum Hellaso-polis można by się dostać szybko i przyjemnie koleją wydrążoną w tunelu.
Ach, ależ się rozmarzyłem! :)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 08, 2016, 17:37
Pomysł Kanarka z megakopułą jest ciekawy. Tylko, że powierzchnia Marsa jest cały czas pod obstrzałem meteorytów tych dużych i tych malusieńkich. Pytanie tylko, czy i gdzie ludność zdążyłaby się uratować po rozheremetyzowaniu kopuły przez bolid? ;) Być może megakopuła wolniej by się rozhermetyzowała niż kopuła o mniejszej kubaturze :)
Wiadomość wysłana przez: KEP w Grudzień 08, 2016, 19:47
Pomysł Kanarka z megakopułą jest ciekawy. Tylko, że powierzchnia Marsa jest cały czas pod obstrzałem meteorytów tych dużych i tych malusieńkich. Pytanie tylko, czy i gdzie ludność zdążyłaby się uratować po rozheremetyzowaniu kopuły przez bolid? ;) Być może megakopuła wolniej by się rozhermetyzowała niż kopuła o mniejszej kubaturze :)
Kopuła to niezły pomysł. Bolidów bym się nie obawiał, raczej czegoś mniejszego.
Rozwiązanie może być takie:
http://nt.interia.pl/news-robot-pajak-bedzie-naprawial-sterowce,nId,2243727
Wiadomość wysłana przez: KonradL w Grudzień 08, 2016, 20:39
Wiadomość wysłana przez: Tomasz Noga w Grudzień 08, 2016, 20:50
Wiadomość wysłana przez: Robek w Grudzień 09, 2016, 14:22
Bardziej bym widział ogromną kopułę pod częścią albo - hehe - całością Hellas. To by było świetne miejsce na marsjańskie megapolis. :) A okoliczne wzniesienia jako świetne lądowiska i miejsca startowe. Z takich miejsc do centrum Hellaso-polis można by się dostać szybko i przyjemnie koleją wydrążoną w tunelu.
Jaki cel miałoby tworzenie czegoś takiego na powierzchni Marsa?
Gdzie w tym wszystkim by był jakikolwiek zysk?
Wiadomość wysłana przez: Tomasz Noga w Grudzień 09, 2016, 16:53
Bardziej bym widział ogromną kopułę pod częścią albo - hehe - całością Hellas. To by było świetne miejsce na marsjańskie megapolis. :) A okoliczne wzniesienia jako świetne lądowiska i miejsca startowe. Z takich miejsc do centrum Hellaso-polis można by się dostać szybko i przyjemnie koleją wydrążoną w tunelu.
Jaki cel miałoby tworzenie czegoś takiego na powierzchni Marsa?
Gdzie w tym wszystkim by był jakikolwiek zysk?
Hmm... moze niskie podatki? :D
Wiadomość wysłana przez: Robek w Grudzień 10, 2016, 21:11
Hmm... moze niskie podatki? :D
Mars nie przynależy terytorialnie do żadnego kraju, więc podatków tam nie będzie.
Wiadomość wysłana przez: perian w Grudzień 11, 2016, 16:30
Mars nie przynależy terytorialnie do żadnego kraju, więc podatków tam nie będzie.
Zawsze można wprowadzić opłatę klimatyczną ;)
Wiadomość wysłana przez: gszczepa w Grudzień 11, 2016, 18:08
To nie jest oczywiste.
Obywatele USA pracujący na Antarktydzie, nie są zwolnieni z podatku dochodowego, właśnie dlatego że Antarktyda nie przynależy terytorialnie do żadnego kraju (byliby zwolnieni gdyby pracowali na terytorium innego kraju - spełniając odpowiednie warunki).
Dlatego, niektórzy pracownicy optymalizują w ten sposób, że przed wyjazdem przeprowadzają się (czyli w praktyce ustanawiają rezydencję podatkową) do stanu który nie ma (jest ich ledwie kilka), lub ma niski, stanowy podatek dochodowy. Wtedy trzeba płacić tylko podatek federalny.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 14, 2016, 10:42
13.12.2016
Student piątego roku geologii Uniwersytetu Wrocławskiego Mateusz Pitura wygrał międzynarodowy konkurs kartograficzny na wykonanie fragmentu mapy Marsa. W rywalizacji chodziło nie tylko o umiejętności kartograficzne, ale również o odpowiedni wybór miejsca.
W rozmowie z PAP Mateusz Pitura powiedział, że zgodnie z zasadami konkursu uczestnicy mieli do wyboru jedną z 47 stref potencjalnego lądowania na Marsie, które wytypowali organizatorzy.
„Te strefy można oglądać np. na zdjęciach. Część informacji na ich temat została podana, ale niezwykle istotne było zdobycie dodatkowych informacji. To dopiero pozwalało na wybór odpowiedniego miejsca, które gwarantowało sukces w konkursie” - powiedział Pitura.
Wyjaśnił, że zdecydował się na fragment Marsa nazwany Hebrus Valles z kilku powodów. „Sprawdzałem m.in., czy w danym rejonie są ślady, że mogła tam być kiedyś woda. Istotne były również ślady kraterów, które w geologii są niezwykle istotne” - dodał laureat.
Sporządzenie mapy przy pomocy odpowiednich programów graficznych zabrało kilka miesięcy. Praca konkursowe zawierała również tekst w języku angielskim, opisujący proces powstania mapy i zawierający jej legendę.
Pitura wygrał konkurs w kategorii studentów. Jest jedynym Polakiem wśród siedmiu laureatów, którzy zajęli czołowe miejsca w pozostałych kategoriach.
Organizatorami konkursu były: Międzynarodowe Stowarzyszenie Kartograficzne (ICA) – Komisja Kartografii Planetarnej (CPC) oraz amerykańska agencja kosmiczna NASA.(PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,412369,wroclaw-student-uniwersytetu-wroclawskiego-wygral-konkurs-na-mape-marsa.html
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 26, 2016, 14:25
https://ntrs.nasa.gov/archive/nasa/casi.ntrs.nasa.gov/19980210557.pdf
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 26, 2016, 19:57
Świetny dokument kiedy latać na Marsa i z powrotem do 2024 roku:... fajny dokument, choc juz nieaktualny;-) Do 2024 sa duze szanse na to aby pojawily sie juz inne opcje, zakladajace nie tylko naped chemiczny wykorzystnay do lotow w tamte okolice;-) Z powazaniem
https://ntrs.nasa.gov/archive/nasa/casi.ntrs.nasa.gov/19980210557.pdf
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 07, 2017, 17:56
Łazik Curiosity jak dotąd nie wykrył węglanów w skałach w kraterze Gale. Sugeruje to, iż atmosfera w czasie powstawania badanych skał powstałych w jeziorze była bardzo uboga w dwutlenek węgla. Jeśli ten wniosek jest prawidłowy to jak atmosfera młodego Marsa mogła utrzymać ciekłą wodę na powierzchni planety, przy Słońcu którego promieniowanie było wówczas o 30% słabsze niż dziś?
http://mars.nasa.gov/news/2017/nasas-curiosity-rover-sharpens-paradox-of-ancient-mars
Więcej o misji MSL tutaj:
http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=150.msg101776#new
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Luty 28, 2017, 10:03
Bardzo ciekawa propozycja ochrony Marsa przed wiatrem słonecznym i nie tylko
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 28, 2017, 10:30
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Luty 28, 2017, 12:59
Wiadomość wysłana przez: Tomasz Noga w Marzec 02, 2017, 11:12
https://livestream.com/viewnow/vision2050/videos/150701155
Streszczenie:
- Za pomoca modelu sprawdzono jak obnizy sie "stripping" - tj. ,,zrywanie" atmosfery po umieszczeniu pola magnetycznego na marsjanskim L1
- Okazalo sie, ze przy polu magnetycznym 500,000nT (kilkanascie razy wiekszym od Ziemskiego) mozna osiagnac 10-krotne obnizenie tego zjawiska; powinno to doprowadzic do zwiekszenia cisnienia atmosferycznego
- Nastepnie uzywajac modelu klimatycznego Marsa sprawdzono jak zwiekszenie cisnienia wplynie na jego klimat
- Okazalo sie, ze zwiekszenie cisnienia nie wplynie na zwiekszenie globalnej temperatury, czapy polarne sie powieksza, zwiekszy sie ilosc pylu w atmosferze
- Prawie nie odniesiono sie do problemów technologicznych; Autor prezentacji wspomnial o tym ze dzisiaj jest juz technicznie mozliwe umieszczenie sztucznego pola magnetycznego 2,000 Gauss, wiec mozliwe ze w przyszlosci uda sie wiecej
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Marzec 24, 2017, 07:44
https://arstechnica.com/science/2017/03/streaks-on-martian-slopes-might-not-be-caused-by-water/
Woda tym wyjaśnieniu nie odgrywa żadnej roli.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 24, 2017, 08:12
http://www.pulskosmosu.pl/2017/03/21/czy-mars-ma-pierscienie-teraz-nie-ale-kiedys/
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 25, 2017, 08:15
https://www.google.pl/amp/amp.space.com/36138-mars-volcano-died-with-dinosaurs.html
Nie wiem tylko po co w arcie mowa o dinozaurach skoro wygineły one 66 mln lat temu czyli kilkanaście milionów lat przed ostatnim tchnieniem wulkanu Arsia Mons?
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 25, 2017, 09:28
Powoływanie sie w tym kontekście na dinozaury może być uzasadnione tym, że do ich wyginięcia mogły się przyczynić pyły wulkaniczne. A uderzenie planetoidy w Jukatan przed 66 mln lat mogło, jak uważają ostatnio naukowcy, tylko przypieczętować ich los.
(https://www.jpl.nasa.gov/images/mars/20170320b/PIA00177-16.jpg)
Mars digital-image mosaic merged with color of the MC-17 quadrangle, Phoenicis Lacus region of Mars. Two of the four largest shield volcanoes on Mars are within the northwestern part, the south half of Pavonis Mons and Arsia Mons. The eastern part includes Syria and Sinai Plana. Most of the quadrangle forms the Tharsis plateau--the highest plateau on Mars; its elevation, 10 km, is twice that of the Tibetan Plateau, the highest plateau on Earth. Also in the northeastern part is Noctis Labyrinthus, a complex system of fault valleys at the west end of Valles Marineris. The south-central part is marked by the large fault system, Claritas Fossae. Latitude range -30 to 0 degrees, longitude range 90 to 135 degrees.
https://www.jpl.nasa.gov/spaceimages/details.php?id=PIA00177
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=6783
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 27, 2017, 22:51
BY REDAKCJA ON 27 MARCA 2017
(...)Ta teoria przedstawiona przez naukowców z Purdue University w artykule opublikowanym w periodyku Nature Geoscience. David Minton, profesor nauk planetarnych i atmosferycznych oraz Andrew Hesselbrock, doktorant fizyki i astronomii, opracowali model, który wskazuje, że odłamki wyniesione w przestrzeń kosmiczną wskutek uderzenia w Marsa planetoidy jakieś 4,3 miliardy lat temu na zmianę formują pierścień wokół planety, po czym zbijają się w jeden z księżyców. (...)
http://kosmonauta.net/2017/03/czy-mars-ma-pierscienie-teraz-nie-ale-kiedys/
https://www.purdue.edu/newsroom/releases/2017/Q1/does-mars-have-rings-not-right-now,-but-maybe-one-day.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 31, 2017, 07:33
28.03.2017
Około 50 mln lat temu ustała aktywność marsjańskiego wulkanu Arsia Mons – dowodzą naukowcy na łamach pisma „Earth and Planetary Science Letters”.
Wulkan Arsia Mons, leżący nieco na południe od marsjańskiego równika, zakończył swoją aktywność około 50 mln lat temu. Wcześniej co 1-3 mln lat z jego krateru wypływały duże ilości lawy.
Arsia Mons należy do tzw. wulkanów tarczowych o płaskim, szerokim stożku, które licznie występują na Marsie. Największym odkrytym dotąd wulkanem tarczowym w całym Układzie Słonecznym jest marsjański Olympus Mons. Na Ziemi do takiego typu wulkanów zaliczyć można hawajski wulkan Mauna Loa.
"Oszacowaliśmy, że największa aktywność wulkaniczna stożka Arsia Mons miała miejsce prawdopodobnie ok. 150 mln lat temu, w trakcie ziemskiego okresu jurajskiego. Następnie wulkan wygasł w czasie zbliżonym do wymarcia dinozaurów" - opisuje Jacob Richardson z NASA.
Kaldera, czyli zagłębienie u szczytu Arsia Mons, mierzy 110 km średnicy i jest na tyle głęboka, że mogłaby pomieścić wody północnoamerykańskiego jeziora Huron. Objętość wody w jeziorze Huron wynosi ok. 3,5 tys. km. Dla porównania – objętość wody w jeziorze Śniardwy wynosi 0,65 km.
Zdjęcia kaldery o wysokiej rozdzielczości wykonała sonda Mars Reconnaissance Orbiter wysłana przez NASA.(PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,413612,marsjanskie-wulkany-wygasly-ok-50-mln-lat-temu.html
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Kwiecień 04, 2017, 17:34
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 26, 2017, 08:06
The new results reveal a surprising bombardment history for the red planet. A giant impact carved out the northern lowlands 4.5 billion years ago, followed by a lull of approximately 400 million years.
Then another period of bombardment produced giant impact basins between 4.1 and 3.8 billion years ago. The age of the impact basins requires two separate populations of objects striking Mars. The first wave of impacts was associated with formation of the inner planets, followed by a second wave striking the Martian surface much later.
https://phys.org/news/2017-04-team-lull-mars-giant-impact.html
https://sservi.nasa.gov/articles/team-discovers-lull-in-mars-giant-impact-history/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 20, 2017, 13:06
20.06.2017
Marsjańskie skały są dla naukowców bezcennym źródłem informacji o Czerwonej Planecie. Wciąż pozostają jednak niemal niedostępne. Sprowadzenie ich z Marsa byłoby zbyt drogie. Czasami jednak zdarza się, że same spadają na Ziemię. Amerykańska National Science Foundation każdego roku poszukuje ich na Antarktydzie.
Przed miliardami lat Mars wyglądał bardzo podobnie do Ziemi. Płynęły tam rzeki, występowały jeziora, był też tam prawdopodobnie ogromny ocean pokrywający dużą część marsjańskiej północnej półkuli. Jeszcze przed ponad 3,8 mld lat również atmosfera planety była dosyć podobna do atmosfery ziemskiej. Jednak z czasem - wraz z wodą - uleciała w przestrzeń kosmiczną.
"Na zdjęciach z Marsa widać np. formy terenu, które wyglądają zupełnie jak nasze ziemskie, doliny czy delty rzeczne. W niektórych miejscach widać linię brzegową oceanu, który występował na północnej półkuli Marsa" - opisuje w rozmowie z PAP dr Anna Łosiak z Instytutu Nauk Geologicznych PAN.
Ten zaskakujący obraz Czerwonej Planety naukowcy odtwarzają m.in. na podstawie bardzo szczegółowych zdjęć satelitarnych powierzchni Marsa i licznych danych pomiarowych, dostarczanych przez łaziki marsjańskie takie jak Curiosity czy sondy badawcze np. sondę MAVEN.
Geolog planetarna dr Anna Łosiak, choć w ramach jednego ze swoich projektów zajmowała się badaniami powierzchni Marsa, musiała się posiłkować źródłami innymi niż marsjańskie skały. Powód jest dość prozaiczny. Jeszcze żadnych próbek z Czerwonej Planety nigdy nie udało się przywieźć, dlatego badaczom wciąż pozostaje analiza m.in. marsjańskich zdjęć i innych danych. "Gdybyśmy chcieli wysłać na Marsa misję, której zadaniem byłoby przywiezienie takich próbek, wtedy musielibyśmy wystrzelić gigantyczną liczbę ton sprzętu. To wprawdzie jest możliwe, ale jednocześnie jest też bardzo drogie" - stwierdza badaczka.
Czasem jednak naukowcom udaje się zidentyfikować na Ziemi pochodzące z Marsa niewielkie kawałki skał. To dość rzadkie przypadki, bo większość marsjańskiego materiału, który wybijany jest w przestrzeń kosmiczną, np. wskutek uderzenia sporej asteroidy w Czerwoną Planetę, spala się w Słońcu. Czasem jednak takie marsjańskie "okruchy" lądują na Ziemi. Każdego roku amerykańska National Science Foundation w ramach programu ANSMET (Antarctic Search for Meteorites) zbiera kilkuosobową grupę naukowców, którzy szukają ich na czapie lodowej w Antarktydzie. Tam bowiem najdłużej zachowują się one w niezmienionej postaci. Zebrane próbki - po przewiezieniu do USA - przechowują i analizują agencja NASA oraz największy na świecie kompleks muzeów Smithsonian Institution w Waszyngtonie.
Czasem na Antarktydzie, właśnie ze względu na panujące tam warunki, można znaleźć też inne ciekawe, kosmiczne obiekty. One - choć nie pochodzą bezpośrednio z Marsa - też mogą powiedzieć wiele o historii Czerwonej Planety. Na Antarktydzie znaleziono np. kawałki planetoidy Westa, krążącej po orbitach pomiędzy Marsem a Jowiszem.
Właśnie te kosmiczne obiekty badała dr Łosiak. Planetoidy tego typu mają skład bazaltowy - bardzo podobny do składu chemicznego skał znajdujących się na Marsie. Dzięki badaniu właśnie skał bazaltowych międzynarodowy zespół badaczy z udziałem dr Łosiak doszedł do wniosku, że na powierzchni północnej czapy lodowej Marsa - przynajmniej od czasu do czasu - może istnieć woda w stanie płynnym.
Naukowcy z Instytutu Nauk Geologicznych PAN, Uniwersytetu Warszawskiego i Michigan State University, potwierdzili tym samym wcześniejsze wyniki NASA. Amerykańska agencja kosmiczna już w 2015 roku ogłosiła, że - analizując dane zebrane przez sondę Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) - znalazła dowody na występowanie uwodnionych soli na powierzchni Marsa. Oznacza to, że na północnej czapie lodowej Marsa może okresowo występować woda w postaci ciekłej.
"Na dużej części Marsa woda w stanie płynnym w ogóle nie może istnieć. Nawet, jeśli przywieziemy ją tam cysterną, to wyparuje w kilka chwil. Wynika to z bardzo niskiego ciśnienia atmosferycznego panującego na Marsie" - wyjaśnia dr Łosiak. Północna czapa lodowa Marsa potrafi się jednak wyłamać z tej tendencji i umożliwia występowanie wody w stanie płynnym. Jest też jednym z lepszych miejsc, w których mogłyby żyć - obecnie lub w przeszłości - marsjańskie mikroorganizmy. Choć na to oczywiście nie ma jeszcze dowodów.
Dlaczego to miejsce jest tak szczególne? Na obu biegunach Marsa - opisuje dr Łosiak - występują czapy lodowe bardzo podobne do tych, które występują na Antarktydzie. To w większości zwykły lód wodny, ale dużo bardziej zapylony niż ten na Ziemi. Na naszej planecie jest mnóstwo pyłów, ale większość z nich trafia do oceanów. Na Marsie - ponieważ nie ma oceanów - zarówno atmosfera, jak i lód są zapylone dużo bardziej. Jeżeli słońce świeci na czapę lodową i na ciemne ziarenka pyłu, to może być wystarczająco ciepło, aby stopić lód dookoła nich. W ten sposób to, co znajduje się na ziarenkach, stopione może reagować ze sobą, tworząc nowe minerały i np. duże złoża gipsu.
"Nasz główny wniosek jest taki, że w najcieplejsze dni lata na północnej czapie lodowej Marsa mogą wystąpić warunki, w których istnieją niewielkie ilości wody w stanie płynnym. To może mieć wpływ na powstawanie nowych minerałów, a po drugie potencjalne życie organizmów, chociaż na razie nie ma dowodów na istnienie tych drugich" - przypomina dr Łosiak.
PAP - Nauka w Polsce, Ewelina Krajczyńska
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,414640,marsjanskie-okruchy-na-antarktydzie.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 26, 2017, 20:49
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 26 CZERWCA 2017
(...) W momencie, gdy duży łazik Mars 2020 osiądzie na powierzchni Czerwonej Planety (http://kosmonauta.net/2017/02/mars-2020-selekcja-trzech-ladowisk/) orbiter Mars Odyssey będzie mieć prawie 20 lat, zaś MRO – 15 lat. Jest to bardzo długi czas działania w ogóle jak na satelity, nie wspominając o bardziej wymagających warunkach wokół Czerwonej Planety. Dla porównania – typowy czas działania satelity telekomunikacyjnego na (ziemskiej) orbicie geostacjonarnej to 15 lat. Oznacza to, że zarówno MRO i Mars Odyssey mogą przestać działać w perspektywie kilku najbliższych lat.
Niestety, jak na razie NASA nie planuje wysłania żadnego nowego orbitera w kierunku Czerwonej Planety. Dlatego też coraz większa społeczność planetologów proponuje, by udało się NASA przekonać środowiska polityczne do sfinansowania nowego orbitera. Ta propozycja ma obecnie nieformalną nazwę Next Mars Orbiter (NeMO). (...)
http://kosmonauta.net/2017/06/problem-starzejacych-sie-marsjanskich-orbiterow/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 26, 2017, 21:36
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Czerwiec 26, 2017, 22:59
Wiadomość wysłana przez: gelo w Czerwiec 27, 2017, 00:11
Wiadomość wysłana przez: wini w Czerwiec 27, 2017, 06:19
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 27, 2017, 09:51
Może misja Mars 2020 zostanie też wyposażona w CubeSaty? Ale mam wątpliwości co do bardzo długiego czasu ich funkcjonowania.
Projekt NeMO zdaje się wskazywać , że nieprędko NASA wyśle orbiter naukowy , który dodatkowo spełniałby rolę satelity telekomunikacyjnego. Może byłby to argument przemawiający za opracowaniem w miarę szybko kolejnej misji orbitalnej ?
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/06/Marco-logo-bw.png/270px-Marco-logo-bw.png)
http://space.skyrocket.de/doc_sdat/marco.htm
http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=2195.msg82803#msg82803
http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=1467.msg98772#msg98772
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 27, 2017, 10:26
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 02, 2017, 09:17
PIĄTEK, 30 CZERWCA 2017 Paweł Ziemnicki
(http://www.space24.pl/uploads/images/a2c634663765a31ced026cc153c6e040.png)
Artystyczna wizja złożonej z czterech reaktorów elektrowni dla marsjańskiego habitatu. Ilustracja: NASA/Kilopower
Załogowe bazy na Czerwonej Planecie będą potrzebować odpowiedniego źródła energii. Rozwiązanie może przynieść rozszczepianie atomów ciężkich pierwiastków. Dopracowaniu tej koncepcji służą prace nad uruchomionym trzy lata temu programem Kilopower.
Ostatni raz Amerykanie umieścili reaktor działający w oparciu o rozszczepienie jądra atomowego w kosmosie w latach 60-tych ubiegłego stulecia. Próby owe prowadzono w ramach projektu Systems for Nuclear Auxiliary (SNAP). Wystrzelona 3 kwietnia 1965 r. niewielka elektrownia jądrowa działała w przestrzeni kosmicznej przez 43 dni. Zasilający ją reaktor SNAP-10A generował 500 wat mocy. Nieaktywny obiekt do dziś pozostaje na orbicie.
Również w programie SNAP opracowano radioizotopowe generatory elektryczne RTG, które wytwarzają prąd w oparciu o ciepło emitowane przez rozkład promieniotwórczego plutonu. RTG z powodzeniem wykorzystano od tego momentu podczas wielu misji w daleki kosmos – np. w sondach Voyager. Radioizotopowy generator termoelektryczny jest również źródłem energii dla marsjańskiego łazika NASA Curiosity.
RTG na pokładzie Curiosity generuje 125 watów mocy. To mniej niż potrzebuje kuchenka mikrofalowa. Tymczasem wedle szacunków, zamieszkiwana przez astronautów baza na Marsie będzie mieć zapotrzebowanie na poziomie 40 kilowatów. Prąd będzie niezbędny do produkcji paliwa, odzyskiwania tlenu czy pozyskiwania wody, a także utrzymania habitatu, zasilania wyposażenia naukowego, czy ładowania baterii wykorzystywanych pojazdów.
Źródłem energii na Marsie może być Słońce. Jednak nawet najlepiej nasłonecznione obszary Czerwonej Planety otrzymują co najwyżej 1/3 tej energii, która dociera do powierzchni bliższej gwieździe Ziemi.
W tej sytuacji NASA postanowiła rozejrzeć się za alternatywnymi źródłami prądu. W ramach realizowanego od trzech lat projektu Kilopower inżynierowie agencji pracują nad niewielkimi reaktorami jądrowymi. Testowe urządzenie tego typu ma być gotowe już wkrótce. Od września br. do stycznia 2018 będzie poddawane próbom na terenie Nevada National Security Site w pobliżu Las Vegas. Mierzący 1,9 m wysokości prototyp ma wytwarzać 1 kilowat mocy.
Działanie reaktorów jądrowych projektowanych w ramach Kilopower polega na produkcji prądu w oparciu o ciepło, które powstanie z rozszczepiania atomów uranu. Każde takie docelowe urządzenie mogłoby dawać 10 kW mocy. Wówczas cztery do pięciu reaktorów mogłyby z powodzeniem zasilać całą marsjańską bazę.
Reaktor jądrowy ma jeszcze tę zaletę, że w przeciwieństwie do paneli fotowoltaicznych, może działać niezależnie od pogody na danej planecie. Z powodzeniem może też być wykorzystywany w miejscach stale zacienionych, np. w okołobiegunowych kraterach na Księżycu, na których dno nigdy nie dociera światło naszej dziennej gwiazdy.
http://www.space24.pl/621265,nasa-pomysl-na-elektrownie-jadrowe-dla-marsa
https://www.scientificamerican.com/article/nasa-seeks-nuclear-power-for-mars/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 20, 2017, 16:37
19.07.2017
Pod koniec lipca amerykańska agencja kosmiczna NASA wstrzyma na ponad tydzień wysyłanie poleceń do swoich trzech sond orbitalnych i dwóch łazików marsjańskich. Winne jest Słońce, które będzie zakłócało transmisje.
Przyczyną takiej decyzji NASA jest obecne położenie Marsa na orbicie wokół Słońca, prawie bezpośrednio za gwiazdą - patrząc z Ziemi. Naukowcy spodziewają się w związku z tym znacznego pogorszenia jakości sygnałów komunikacyjnych i chcą uniknąć sytuacji, w której sonda niepoprawnie zrozumiałaby jakąś komendę. Polecenia do marsjańskich sond nie będą więc przesyłane od 22 lipca do 1 sierpnia.
Z kolei łączność związana z przesyłaniem danych przez sondy na Ziemię - w tym telemetria - będzie utrzymywana, aby centrum kontroli lotu miało bieżący obraz stanu sond i łazików. W tej sytuacji jeśli jakieś informacje ulegną utraceniu, dane zostaną retransmitowane później.
Mars znajduje się w pozycji za Słońcem regularnie co 26 miesięcy. Wtedy Ziemia, Słońce i planeta są w ustawione w jednej linii. Taka sytuacja nazywana jest przez astronomów koniunkcją (złączeniem). Przy czym zwykle nie jest to konfiguracja, w której tarcza słoneczna dokładnie przesłaniałaby planetę. Jednak, dla jakości komunikacji radiowej z sondami kosmicznymi problem powstaje już gdy planeta jest blisko tarczy słonecznej. Przyczyną jest słoneczna korona, która rozciąga się daleko od powierzchni Słońca. Korona słoneczna składa się z gorącego, zjonizowanego gazu, który może zakłócać przechodzące przez niego fale radiowe.
Zespoły kontroli lotu sond i łazików marsjańskich od kilku tygodni przygotowują się do wstrzymania komunikacji 22 lipca. Polecenia na okres przerwy w komunikacji zostaną wysłane wcześniej, a marsjańskie pojazdy będą wykonywały zaplanowane wcześniej zadania.
Dla sondy Mars Odyssey będzie to ósma koniunkcja Marsa ze Słońcem, dla łazika Opportunity siódma, dla sondy Mars Reconnaissance Orbiter szósta, dla łazika Curiosity trzecia, a dla sondy MAVEN druga. Jak podkreślają pracownicy NASA, wszystkie te sondy są już weteranami takich koniunkcji, zatem wiadomo czego można się spodziewać. (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,415032,nasa-wstrzyma-tymczasowo-wysylanie-polecen-do-sond-marsjanskich.html
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=6895
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 21, 2017, 00:34
https://www.youtube.com/watch?v=J7Cumuf_5CY
http://www.youtube.com/watch?v=J7Cumuf_5CY
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 21, 2017, 09:15
Over the course of 22 minutes, Hubble took 13 separate exposures, allowing astronomers to create a time-lapse video showing the diminutive moon's orbital path. The Hubble observations were intended to photograph Mars, and the moon's cameo appearance was a bonus. (...)
About two weeks after the Apollo 11 manned lunar landing on July 20, 1969, NASA's Mariner 7 flew by the Red Planet and took the first crude close-up snapshot of Phobos. On July 20, 1976 NASA's Viking 1 lander touched down on the Martian surface. A year later, its parent craft, the Viking 1 orbiter, took the first detailed photograph of Phobos, revealing a gaping crater from an impact that nearly shattered the moon.
?Phobos was discovered by Asaph Hall on August 17, 1877 at the U.S. Naval Observatory in Washington, D.C., six days after he found the smaller, outer moon, named Deimos. Hall was deliberately searching for Martian moons.
https://phys.org/news/2017-07-hubble-martian-moon-orbiting-red.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 24, 2017, 07:54
BY MATEUSZ OLSZEWSKI ON 24 SIERPNIA 2017
(...) Zespół pod kierownictwem Aymeric Spiga z Uniwersytetu Piotra i Marii Curie w Paryżu, połączył dane dostarczone przez różne misje na powierzchnię Marsa jak i orbiterów Mars Global Surveyor i Mars Reconnaissance Orbiter by stworzyć nowy model atmosferyczny. Następnie przeprowadzone zostały symulacje numeryczne warunków pogodowych, regionów Marsa w których występuje zachmurzenie. Ich wyniki wykazały, że w tych obszarach mogą występować konwekcyjne burze śnieżne.
“W naszych symulacjach konwektywne burze śnieżne występują tylko podczas nocy marsjańskich i wynikają z niestabilności atmosferycznej spowodowanej radiacyjnym chłodzeniem przez zamarznięte cząsteczki wody. Generuje to silne prądy konwekcyjne pomiędzy dolną a górną warstwą chmur, czego rezultatem są obfite opady śniegu.” (...)
http://kosmonauta.net/2017/08/noca-na-marsie-pada-snieg/
https://phys.org/news/2017-08-mars-weather-cloudy-chance-nighttime.html
Wiadomość wysłana przez: Nemhain w Sierpień 28, 2017, 11:20
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 19, 2017, 13:40
Sept. 13, 2017
(https://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/side_image/public/thumbnails/image/mars_crust_cover_image.jpg?itok=7Y1noLp5)
A new map of the thickness of Mars’ crust shows less variation between thicker regions (red) and thinner regions (blue), compared to earlier mapping. This view is centered on Valles Marineris, with the Tharsis Montes near the terminator to its west. The map is based on modeling of the Red Planet’s gravity field by scientists at NASA’s Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. The team found that globally Mars’ crust is less dense, on average, than previously thought, which implies smaller variations in crustal thickness.
Credits: NASA/Goddard/UMBC/MIT/E. Mazarico
NASA scientists have found evidence that Mars’ crust is not as dense as previously thought, a clue that could help researchers better understand the Red Planet’s interior structure and evolution.
A lower density likely means that at least part of Mars’ crust is relatively porous. At this point, however, the team cannot rule out the possibility of a different mineral composition or perhaps a thinner crust.
“The crust is the end-result of everything that happened during a planet’s history, so a lower density could have important implications about Mars’ formation and evolution,” said Sander Goossens of NASA’s Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. Goossens is the lead author of a Geophysical Research Letters paper describing the work.
The researchers mapped the density of the Martian crust, estimating the average density is 2,582 kilograms per meter cubed (about 161 pounds per cubic foot). That’s comparable to the average density of the lunar crust. Typically, Mars’ crust has been considered at least as dense as Earth’s oceanic crust, which is about 2,900 kilograms per meter cubed (about 181 pounds per cubic foot).
The new value is derived from Mars’ gravity field, a global model that can be extracted from satellite tracking data using sophisticated mathematical tools. The gravity field for Earth is extremely detailed, because the data sets have very high resolution. Recent studies of the Moon by NASA’s Gravity Recovery and Interior Laboratory, or GRAIL, mission also yielded a precise gravity map.
The data sets for Mars don’t have as much resolution, so it’s more difficult to pin down the density of the crust from current gravity maps. As a result, previous estimates relied more heavily on studies of the composition of Mars’ soil and rocks.
“As this story comes together, we’re coming to the conclusion that it’s not enough just to know the composition of the rocks,” said Goddard planetary geologist Greg Neumann, a co-author on the paper. “We also need to know how the rocks have been reworked over time.”
Goossens and colleagues started with the same data used for an existing gravity model but put a new twist on it by coming up with a different constraint and applying it to obtain the new solution. A constraint compensates for the fact that even the best data sets can’t capture every last detail. Instead of taking the standard approach, known to those in the field as the Kaula constraint, the team created a constraint that considers the accurate measurements of Mars’ elevation changes, or topography.
“With this approach, we were able to squeeze out more information about the gravity field from the existing data sets,” said Goddard geophysicist Terence Sabaka, the second author on the paper.
Before taking on Mars, the researchers tested their approach by applying it to the gravity field that was in use before the GRAIL mission. The resulting estimate for the density of the moon’s crust essentially matched the GRAIL result of 2,550 kilograms per meter cubed (about 159 pounds per cubic foot).
From the new model, the team generated global maps of the crust’s density and thickness. These maps show the kinds of variations the researchers expect, such as denser crust beneath Mars’ giant volcanoes.
The researchers note that NASA’s InSight mission — short for Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport — is expected to provide the kinds of measurements that could confirm their finding. This Discovery Program mission, scheduled for launch in 2018, will place a geophysical lander on Mars to study its deep interior.
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/new-gravity-map-suggests-mars-has-a-porous-crust
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 21, 2017, 16:35
More evidence of water on Mars
New Geological Society of America Bulletin paper
September 18, 2017 Source: Geological Society of America
(https://www.sciencedaily.com/images/2017/09/170918123518_1_540x360.jpg)
The dotted white arrow points to curved strata recording point bar growth and river migration. The boundaries of ancient valley walls are defined by textural and albedo changes and are also associated with lateral river migration. Stacked above the point bars and completely confined within the dotted white and black lines are topographically inverted river deposits outcropping as ridges (e.g., black arrow). In places (e.g., south of the dotted white arrow), the ridges run against the dotted boundaries, suggesting flow was once redirected along a valley wall.
Credit: B.T. Cardenas et al., Geological Society of America Bulletin
River deposits exist across the surface of Mars and record a surface environment from over 3.5 billion years ago that was able to support liquid water at the surface. A region of Mars named Aeolis Dorsa contains some of the most spectacular and densely packed river deposits seen on Mars.
These deposits are observable with satellite images because they have undergone a process called "topographic inversion." where the deposits filling once topographically low river channels have been exhumed in such a way that they now exist as ridges at the surface of the planet.
With the use of high-resolution images and topographic data from cameras on orbiting satellites, B.T. Cardenas and colleagues from the Jackson School of Geosciences identify fluvial deposit stacking patterns and changes in sedimentation styles controlled by a migratory coastline. They also develop a method to measure river paleo-transport direction for a subset of these ridges.
Together, these measurements demonstrate that the studied river deposits once filled incised valleys. On Earth, incised valleys are commonly cut and filled during falling and rising eustatic sea level, respectively.
Cardenas and colleagues conclude that similar falling and rising water levels in a large water body forced the formation of the paleo-valleys in their study area. Cross-cutting relationships are observed at the valley-scale, indicating multiple episodes of water level fall and rise, each well over 50 meters, a similar scale to eustatic sea level changes on Earth.
The conclusion that such large water level fluctuations and coastline movements were recorded by these river deposits suggests some long-term stability in the controlling, downstream water body, which would not be expected from catastrophic hydrologic events.
https://www.sciencedaily.com/releases/2017/09/170918123518.htm
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 03, 2017, 11:15
Explosive bursts of methane helped ancient Mars keep liquid water flowing, study finds
October 3, 2017 by Amina Khan, Los Angeles Times
(...) So here's the thing that's puzzled planetary scientists: Gale Crater's rocks bear evidence of liquid water on Mars during the Hesperian period, including lakes (perhaps protected by a layer of surface ice) and deltas. But that means these lakes and deltas persisted during a period that was markedly drier, with a thinner atmosphere less capable of sustaining liquid water. How do these two facts square up?
"Previous hypotheses have struggled to explain lake-forming climates that are both rare and long-lasting," Fairen wrote. "For example, volcanism and impacts can produce episodes of climate warming, but not of sufficiently long duration."
Now, lead author Edwin Kite, a planetary scientist the University of Chicago, and his colleagues say that after running climate models they've come up with an explanation: explosive bursts of methane. (...)
https://phys.org/news/2017-10-explosive-methane-ancient-mars-liquid.html
https://www.nature.com/ngeo/journal/vaop/ncurrent/full/ngeo3033.html
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 03, 2017, 11:59
Nowe opracowanie zakłada , że utrzymywanie się w przeszłości zbiorników z wodą w okresach bardziej suchych mogły sprzyjać wybuchy metanu.
Explosive bursts of methane helped ancient Mars keep liquid water flowing, study finds
October 3, 2017 by Amina Khan, Los Angeles Times
(...) So here's the thing that's puzzled planetary scientists: Gale Crater's rocks bear evidence of liquid water on Mars during the Hesperian period, including lakes (perhaps protected by a layer of surface ice) and deltas. But that means these lakes and deltas persisted during a period that was markedly drier, with a thinner atmosphere less capable of sustaining liquid water. How do these two facts square up?
"Previous hypotheses have struggled to explain lake-forming climates that are both rare and long-lasting," Fairen wrote. "For example, volcanism and impacts can produce episodes of climate warming, but not of sufficiently long duration."
Now, lead author Edwin Kite, a planetary scientist the University of Chicago, and his colleagues say that after running climate models they've come up with an explanation: explosive bursts of methane. (...)
https://phys.org/news/2017-10-explosive-methane-ancient-mars-liquid.html
https://www.nature.com/ngeo/journal/vaop/ncurrent/full/ngeo3033.html
Ciekawe czy kiedykolwiek ta hipoteza uwalniania się klatratów metanowych na Marsie będzie mogła być w przyszłości udowodniona? Czy dawne złoża metanu mogłyby pozostawić jakieś ślady swej obecności w skałach?
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 05, 2017, 05:42
Źródło impaktu znajduje się 900 km od szczytu wulkanu Elysium Mons i jest zlokalizowane w odległości ponad 2000 km na północ od obecnej lokalizacji Curiosity.
Analysis of Martian meteorites has uncovered 90 million years' worth of new information about one of the red plan
October 4, 2017
(https://3c1703fe8d.site.internapcdn.net/newman/csz/news/800/2017/analysisofma.jpg)
Credit: University of Glasgow
Analysis of Martian meteorites has uncovered 90 million years' worth of new information about one of the red planet's volcanoes – and helped pinpoint which volcano the meteorites came from.
Geologists based in the UK and the USA have used advanced mass spectrometry techniques to learn more about the origins of six meteorites known as 'nakhlites' – pieces of Martian terrain which were blasted from the face of the red planet by an impact event 11 million years ago, then drifted through space before landing on Earth.
Nakhlite meteorites are the second most common type of Martian meteorites. Three of the meteorites were found in Antarctica, one in the USA, one in northwestern Africa, and one in Egypt.
Their findings, which show that the Martian volcano erupted at least four times over the course of 90 million years, appear in a new paper in the journal Nature Communications, published today (Wednesday 4 October).
Mars is home to the solar system's largest volcanoes, including Olympus Mons, which is over 21 kilometres high and over 600 kilometres across. Their imposing size is partially due to Mars' lack of tectonic plates. Unlike Earth, where shifting plates will eventually cut off volcanoes access to their supply of molten rock, Martian volcanoes stay in the same place, and can grow in size with each eruption as new layers of lava settle and cool on the volcanic flanks.
The team's new research uses radioisotopic dating techniques, common for determining the age and eruption rate of terrestrial volcanoes, to do the same thing for one Martian volcano. This is the first detailed analysis of growth rates in Martian volcanoes using Martian meteorites, and highlights significant differences in volcanic activity between the Earth and Mars.
The research was conducted by scientists at the Scottish Universities Environmental Research Centre, the Universities of Glasgow and St Andrews, the Lawrence Livermore National Laboratory, and the Natural History Museum in London.
Dr Benjamin Cohen, of the Scottish Universities Environmental Research Centre and the University of Glasgow's School of Geographical and Earth Sciences, is the paper's lead author.
Dr Cohen said: "We know from previous studies that the nakhlite meteorites are volcanic rocks, and the development of age-dating techniques in recent years made the nakhlites perfect candidates to help us learn more about volcanoes on Mars."
First, the team reconfirmed how long the meteorites had spent in space before reaching Earth, by measuring their exposure to cosmogenic radiation. They confirmed that all of the nakhlites had all been ejected into space together around 11 million years ago.
Then the researchers used a technique known as argon-argon geochronology to learn more about the age of the Martian volcanic samples. Using a noble gas mass spectrometer, they could measure the amount of argon built-up from natural radioactive decay of potassium, allowing them to determine how much time has passed since the volcano erupted.
Dr Cohen added: "We found that the nakhlites formed from at least four eruptions over the course of 90 million years. This is a very long time for a volcano, and much longer than the duration of terrestrial volcanoes, which are typically only active for a few million years.
"And this is only scratching the surface of the volcano, as only a very small amount of rock would have been ejected by the impact crater – so the volcano must have been active for much longer."
The team's research has also helped them narrow down the possibilities of exactly which Martian volcano their samples came from.
Dr Cohen added: "Previous studies had suggested several different candidate locations for the nakhlite source crater. However, only one of these locations identified so far matches our results for the age of the eruptions and the timing of impact ejection into space. This unnamed crater is situated on an area of gently sloping lava plains 900 km from the summit of the 12.6 km high Elysium Mons volcano, and is over 2000 km north of the present site of the NASA Curiosity rover.
"NASA has some wonderfully detailed satellite images of this crater. It is 6.5 km wide, and has preserved ejecta rays of debris. And we were able to see multiple horizontal bands on the crater walls – which indicating the rocks form layers, with each layer interpreted as a separate lava flow.
"This study has been able to provide a clearer picture into the history of the nakhlite meteorites, and in turn the largest volcanoes in the solar system."
The paper, titled 'Taking the pulse of Mars via dating of a plume-fed volcano', is published in Nature Communications.
Journal reference: Nature Communications
Provided by: University of Glasgow
https://phys.org/news/2017-10-analysis-martian-meteorites-uncovered-million.html
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 05, 2017, 07:35
Poza tym przedmiotowe badania wskazują, że od ziemskiego okresu kredowego (era mezozoiczna) miała miejsce niejedna aktywność wulkaniczna na Czerwonej Planecie. Warto wspomnieć, że jeden w wulkanów Tharsis dymił ostatnio około 54 milionów lat temu :)
Ciekawe kiedy kolejny raz marsjański wulkan zadymi? :)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 07, 2017, 07:08
Poza tym zastanawiam się, czy nie powinny powstać regulacje ograniczające wstęp ewentualnym przyszłym tabunom kolonistów na tereny o szczególnej wartości naukowej.
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 07, 2017, 10:56
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Październik 07, 2017, 19:18
heh, ale się robi off-top. Nie ma na to odpowiedniego wątku? :)
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Październik 07, 2017, 19:35
BTW, to sie chyba nadaje do watku "Mars zbiorczo". Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Październik 07, 2017, 21:10
Wiadomość wysłana przez: kretus5 w Październik 08, 2017, 08:01
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Październik 08, 2017, 12:05
Na Marsie są meteoryty, niektóre z nich pewnie mają tam lepsze warunki do zachowania niż te odnajdywane na powierzchni lodów Antarktydy. Z nich pewnie sporo można by się nauczyć.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 20, 2017, 20:55
Solar Eruptions Could Electrify Martian Moons
Oct. 18, 2017 RELEASE 17-23
Powerful solar eruptions could electrically charge areas of the Martian moon Phobos to hundreds of volts, presenting a complex electrical environment that could possibly affect sensitive electronics carried by future robotic explorers, according to a new NASA study. The study also considered electrical charges that could develop as astronauts transit the surface on potential human missions to Phobos.
Phobos has been considered as a possible initial base for human exploration of Mars because its weak gravity makes it easier to land spacecraft, astronauts and supplies. The idea would be to have the astronauts control robots on the Martian surface from the moons of Mars, without the considerable time delay faced by Earth-based operators. "We found that astronauts or rovers could accumulate significant electric charges when traversing the night side of Phobos - the side facing Mars during the Martian day," said William Farrell of NASA's Goddard Space Flight Center, Greenbelt, Maryland. "While we don't expect these charges to be large enough to injure an astronaut, they are potentially large enough to affect sensitive equipment, so we would need to design spacesuits and equipment that minimizes any charging hazard." Farrell is lead author of a paper on this research published online Oct. 3 in Advances in Space Research.
https://www.nasa.gov/press-release/goddard/2017/mars-electric-moons
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 21, 2017, 07:33
Study shows how water could have flowed on ‘cold and icy’ ancient Mars
October 17, 2017 Kevin Stacey
(https://news.brown.edu/files/styles/horizontal/public/article_images/Marsvalleys_0.jpg?itok=x5Yu8vvY)
Martian Valleys
Extensive valley networks spidering through the southern highlands of Mars suggest that the planet was once warmer and wetter, but new research shows that water could still have flowed intermittently on a cold and icy early Mars.
NASA/JPL-Caltech/Arizona State University
(...)In order for this mechanism to possibly explain the valley networks, it must produce the correct volume of water in the time duration of valley network formation, and the water must run off on the surface at rates comparable to those required for valley network incision. A few years ago, Head and Eliot Rosenberg, an undergraduate at Brown at the time who has since graduated, published an estimate of the minimum amount of water required to carve the largest of the valleys. Using that as a guide, along with estimates of necessary runoff rates and the duration of valley network formation from other studies, Palumbo showed that model runs in which the Martian orbit was highly eccentric did indeed meet these criteria. That degree of eccentricity required is well within the range of possible orbits for Mars 4 billion years ago, Palumbo says. (...)
https://news.brown.edu/articles/2017/10/icyhighlands
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 23, 2017, 08:08
Paul Niles of NASA’s Johnson Space Center is the lead author of a paper that discusses how sulfate minerals on Mars, previously thought to indicate a warm past climate, could actually form at extremely cold temperatures similar to those now present at the surface. Niles’ co-authors on the paper are Douglas Ming, also of NASA’s Johnson Space Center; Joseph Michalski, a scientist formerly from the Natural History Museum, London; and D.C. Golden with the Engineering and Science Contract Group at Jacobs Technology.
Sulfate deposits on Earth are generally thought to occur due to evaporation of water bodies. This has led researchers to conclude that sulfate minerals found in equatorial regions on Mars indicate that it was warm and wet even after losing its magnetic field. Niles and his co-authors, however, are suggesting that sulfate-rich deposits on Mars could have been formed at much colder temperatures without water. They believe that the deposits actually come from a period of intense volcanic outgassing in a cold, dry climate, where ash and dust were exposed to thin films of acidic solutions at temperatures well below 0 degrees Celsius.
The researchers’ experiment subjected fine-grained particles, similar to what would have been found on Mars, to an acidic solution that had been cooled to temperatures well below zero-degrees Celsius. Instead of just slowing down the reaction rate, the cold temperatures actually created a concentrated acid solution that enhanced dissolution rates despite the cold temperatures.
“When you combine the results of our experiments with studies of sulfates in ice deposits in Greenland and Antarctica and the polar regions on Mars, you get a compelling argument that sulfate formation at super cool temperatures is not only possible, but would likely be unavoidable on Mars,” said Niles. “The evidence clearly shows that cryogenic weathering can operate, even under the extremely cold current Martian conditions.”
https://www.nasa.gov/feature/mars-may-have-been-colder-longer-than-originally-thought
Żeby wesprzeć ten scenariusz musiały by być odkryte zasoby siarczanów bez odznak obecności wody w okolicy. Może coś takiego już znaleziono? Przynajmniej na Meridiani Planum gdzie jeździ łazik Opportunity ślady wody, w tym wód gruntowych są obecne przy siarczanowych osadach, które łazik badał już podczas pobytu w kraterze Eagle:
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/df/MERB_outcrop_map_01-mw-01-labels-B041R1_br.jpg/1600px-MERB_outcrop_map_01-mw-01-labels-B041R1_br.jpg)
https://en.wikipedia.org/wiki/Eagle_(Meridiani_Planum_crater)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 29, 2017, 13:39
Winters on Mars are shaping the Red Planet’s landscape
27 October 2017
Researchers based millions of kilometres from Mars have unveiled new evidence for how contemporary features are formed on the Red Planet.
Their innovative lab-based experiments on carbon dioxide (CO2) sublimation – the process by which a substance changes from a solid to a gas without an intermediate liquid phase – suggest the same process is responsible for altering the appearance of sand dunes on Mars. (...)
(http://www.tcd.ie/frameworks/cakephp/app/webroot/img/news_events/uploads/1509114430_Linear%20gullies%20on%20a%20dune%20in%20Matara%20Crater,%20Mars,%20Red%20and%20white%20arrows%20point%20to%20pits.jpg)
Linear gullies on a dune in Matara Crater, Mars, Red and white arrows point to pits. Image credit: NASA/JPL/University of Arizona
The researchers designed and built a low humidity chamber and placed CO2 blocks on the granular surface. The experiments revealed that sublimating CO2 can form a range of furrow morphologies that are similar to those observed on Mars.
Linear gullies are another example of active Martian features not found on Earth. They are long, sometimes sinuous, narrow carvings thought to form by CO2 ice blocks which fall from dune brinks and ‘glide’ downslope.
Lauren Mc Keown said: “The difference in temperature between the sandy surface and the CO2 block will generate a vapor layer beneath the block, allowing it to levitate and maneuver downslope, in a similar manner to how pucks glide on an ice-hockey table, carving a channel in its wake. At the terminus, the block will sublimate and erode a pit. It will then disappear without a trace other than the roughly circular depression beneath it.”
“While gullies on Earth are commonly formed by liquid water, they almost always terminate in debris aprons and not pits. The presence of pits therefore provides more support for a hypothesis whereby CO2 blocks are responsible for linear gullies.”
(...)
http://www.tcd.ie/news_events/articles/winters-on-mars-are-shaping-the-red-planet-s-landscape/8305
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 30, 2017, 08:07
https://www.nature.com/articles/s41598-017-14132-2
Teraz pytanie jak odróżnić żleby i wąwozy powstałe przy udziale wody od tych co powstały bez jej wpływu? Czy wystarczy obecność uwodnionych minerałów?
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Październik 30, 2017, 21:05
Wiadomość wysłana przez: mars76 w Listopad 17, 2017, 09:41
Ciekawa misja się zapowiada
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 18, 2017, 20:49
https://www.nasa.gov/press-release/nasa-selects-instrument-for-future-international-mission-to-martian-moons
Ciekawa misja się zapowiada
Przecież założyłem wątek o tej misji.
http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=2875.0
Czemu nikt tam nie dopisuje postów? :(
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Listopad 21, 2017, 12:11
Cytuj
USGS: "Dark features previously proposed as evidence for significant liquid water flowing on Mars now identified as granular flows, according to the U.S. Geological Survey. These new findings indicate that present-day Mars may not have a significant volume of liquid water."
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 07, 2017, 09:51
The Red Planet has widespread deposits of clay minerals, which are formed via the interaction of volcanic rock and water. This fact has led some researchers to suspect that liquid water covered much of the Martian surface for extended stretches long ago — perhaps during the Noachian period, which lasted from about 4.1 billion to 3.7 billion years ago. But a new study suggests that these clays could have formed even longer ago, right after the planet's formation — meaning the Noachian may well have been a mostly dry and chilly time, as other scientists have posited.
Otóż wg autorów nowego artykułu w Nature większość glinokrzemianów, które wskazują na ciepły i wilgotny klimat mogło się uformować i to w pokładach sięgających 3 km grubości podczas 10 milionów lat istnienia wilgotnego i ciepłego klimatu, podczas kontaktu bazaltów z gorącą parą wodną.
"I'd say, right now, it's sort of leaning more toward the idea that Mars was mostly cold and dry during that time, and that you just had these 100- or 1,000-year periods where temperatures got a little bit warmer — enough to have melting and runoff, but maybe not enough to significantly alter the crust and form a bunch of clays and things like that," Cannon told Space.com.
In those very early days, Mars was likely covered by a scorching-hot ocean of liquid rock (as were the other rocky planets, including Earth), scientists say. As this rock melted, it released water vapor, carbon dioxide and other gases, generating a steamy, superhot, high-pressure atmosphere on the Red Planet.
The study team synthesized rock similar to Martian basalt, then exposed the stuff to the steam-bath conditions that likely prevailed on the Red Planet's surface way back when. After a mere two weeks, the researchers found, a lot had happened.
"It was really remarkable how quickly and extensively this basalt was altered," Cannon said in a statement. "At the highest temperatures and pressures, it ate completely through the basalt particles. It's a really intense degree of alteration."
The steam atmosphere may have persisted for up to 10 million years — long enough to create a global clay layer 1.9 miles (3 kilometers) thick, the researchers said. So they modeled what would happen to such a layer over the ensuing 4.5 billion years of Martian history, as volcanic eruptions covered many clay deposits and asteroid and comet impacts unearthed others.
The modeling results accord well with what orbiters and rovers actually see on the Red Planet, Cannon said.
Na przykład, gazy szlachetne, takie jak krypton i ksenon, były prawdopodobnie dość powszechne w pierwotnej atmosferze odgazowanej, - powiedział Cannon. com. Tak więc znalezienie wielu z tych pierwiastków w glinach marsjańskich podparłoby hipotezę kąpieli parowej wysuniętą w nowym opracowaniu.
Autprzy wysuwają też argument wspierający wysłanie misji sample return, która mogłaby wesprzeć lub osłabić teorię krótkiego ,,łaźniowego" klimatu na Marsie
Such measurements probably can't be made from orbit, Cannon added: They would require the work of a sophisticated rover on site or, even better, analysis of returned Martian samples in well-equipped labs here on Earth.
Pytanie tylko, kiedy taka misje wreszcie wyruszy? :( Chińczycy obiecują nam start po próbki marsjańskiego gruntu do 2030 roku, oby ich marsjańskie plany nie uległy zmianom i opóźnieniom.... :)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Grudzień 07, 2017, 10:07
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 07, 2017, 10:16
Ha! A czy potrafimy obecnie technologicznie wykonać takie badania? Wydaje mi się, że nie do końca!
Zebrać próbki przecież możemy, tylko nie ma nikogo kto by za to zapłacił :( Nawet NASA nie kwapi się do takiej imprezy :(
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 21, 2017, 03:11
Mars: Not as dry as it seems
20 DEC 2017
Two new Oxford University papers have shed light on why there is no life on Mars.
(http://www.ox.ac.uk/sites/files/oxford/styles/ow_medium_feature/public/field/field_image_main/Water%20on%20Mars.jpg?itok=3TCWoKz5)
Previous research has suggested that the majority of the water was lost to space as a result of the collapse of the planet's magnetic field, when it was either swept away by high intensity solar winds or locked up as sub-surface ice. However, these theories do not explain where all of the water has gone.
Convinced that the planet's minerology held the answer to this puzzling question, a team led by Dr Jon Wade, NERC Research Fellow in Oxford's Department of Earth Sciences, applied modelling methods used to understand the composition of Earth rocks to calculate how much water could be removed from the Martian surface through reactions with rock. The team assessed the role that rock temperature, sub-surface pressure and general Martian make-up, have on the planetary surfaces.
The results revealed that the basalt rocks on Mars can hold approximately 25 per cent more water than those on Earth, and as a result drew the water from the Martian surface into its interior.
http://www.ox.ac.uk/news/2017-12-20-mars-not-dry-it-seems#
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 21, 2018, 20:16
New technique for finding life on Mars
January 19, 2018 by Freya Wilson
Researchers demonstrate for the first time the potential of existing technology to directly detect and characterize life on Mars and other planets. The study, published in Frontiers in Microbiology, used miniaturized scientific instruments and new microbiology techniques to identify and examine microorganisms in the Canadian high Arctic — one of the closest analogs to Mars on Earth. By avoiding delays that come with having to return samples to a laboratory for analysis, the methodology could also be used on Earth to detect and identify pathogens during epidemics in remote areas. (...)
https://blog.frontiersin.org/2018/01/19/finding-life-on-mars-frontiers-in-microbiology/
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Styczeń 21, 2018, 21:50
Przetestowane w warunkach polarnych zminiaturyzowane zdalne techniki wykrywania zycia dają nadzieję na ich zastosowanie na Marsie i na dalszch obiektach US.
New technique for finding life on Mars
January 19, 2018 by Freya Wilson
Researchers demonstrate for the first time the potential of existing technology to directly detect and characterize life on Mars and other planets. The study, published in Frontiers in Microbiology, used miniaturized scientific instruments and new microbiology techniques to identify and examine microorganisms in the Canadian high Arctic — one of the closest analogs to Mars on Earth. By avoiding delays that come with having to return samples to a laboratory for analysis, the methodology could also be used on Earth to detect and identify pathogens during epidemics in remote areas. (...)
https://blog.frontiersin.org/2018/01/19/finding-life-on-mars-frontiers-in-microbiology/
Ciekawa wiadomość. Jednak istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo iż obce życie może nie mieć posiadać DNA. Ciekawe czy można by skonstruować aparaturę do zastosowania w terenie, która oprócz DNA mogłaby wykrywać RNA oraz składowe kwasów nukleinowych oraz co najważniejsze wykrywać aminokwasy i białka. Istnieje duże prawdopodobieństwo, iż exoby - organizmy żywe powstałe poza Ziemią mogą (choć nie muszą) składać się z białek.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 23, 2018, 15:59
22 stycznia 2018
Prowadzone w Nevadzie wstępne próby reaktora atomowego dla misji badawczych na Marsa przebiegły pomyślnie i ma on w marcu osiągnąć pełną moc - poinformowały w czwartek Państwowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA) i ministerstwo energetyki.
Na konferencji prasowej w Las Vegas ich przedstawiciele zaprezentowali szczegóły programu Kilopower, którego celem jest opracowanie wydajnego nuklearnego źródła energii dla przyszłych załogowych i bezzałogowych wypraw w kosmos, w tym na Księżyc oraz na Marsa i inne obiekty Układu Słonecznego.
Testy systemu rozpoczęły się w listopadzie na pilnie strzeżonym poligonie atomowym ministerstwa energetyki w stanie Nevada.
Mars jest bardzo trudnym środowiskiem dla systemów energetycznych, ze światłem słonecznym słabszym niż na Ziemi czy na Księżycu, z bardzo niskimi temperaturami w porze nocnej, z bardzo ciekawymi burzami pyłowymi, które mogą trwać tygodnie i miesiące, obejmując całą planetę. Niewielkie rozmiary i konstrukcyjna odporność Kilopower pozwolą nam dostarczać po kilka egzemplarzy jednym lądownikiem, co zapewni dziesiątki kilowatów mocy.
Steve Jurczyk, wicedyrektor departamentu techniki misji kosmicznych w NASA
Dave Poston, główny projektant reaktorów z podległego ministerstwu energetyki atomowego Państwowego Laboratorium Los Alamos zapewnił, że zakończone testy elementów urządzenia KRUSTY były "wielkim sukcesem - modelowanie pozwoliło bardzo dobrze przewidzieć to co się stało i operacje przebiegły gładko". KRUSTY to skrót od Kilopower Reactor Using Stirling TechnologY - "reaktor mocy kilowatowej wykorzystujący technikę (silnika cieplnego) Stirlinga".
Według przedstawicieli władz testy pełnej mocy reaktora zostaną przeprowadzone około połowy lub pod koniec marca czyli nieco później niż pierwotnie planowano.
Jak zaznacza NASA, urządzenie to z zawierającym uran 235 rdzeniem wielkości rolki papieru toaletowego zapewniłoby przebywającym na Marsie astronautom odpowiednie warunki bytowe oraz uzyskiwanie z lodu wody i tlenu.
(PAP)
http://www.space24.pl/wiadomosci/nasa-trwaja-testy-reaktora-jadrowego-dla-misji-marsjanskich
https://www.nasa.gov/directorates/spacetech/kilopower/Kilopower_whats_next
https://www.nasa.gov/directorates/spacetech/kilopower
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Styczeń 23, 2018, 18:50
wang | January 19, 2018
(https://www.nextbigfuture.com/wp-content/uploads/2017/07/373497216db9006aba4d0af8101cc2b0-730x430.jpg?x71037)
https://www.nextbigfuture.com/2018/01/kilopower-megapower-reactors-would-revolutionize-energy-safety-and-space-and-military-applications.html
http://www.youtube.com/watch?v=bdMzFQOABcQ
https://www.youtube.com/watch?v=bdMzFQOABcQ
http://www.youtube.com/watch?v=DcdfMcjUy_U
https://www.youtube.com/watch?v=DcdfMcjUy_U
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 27, 2018, 05:25
Life in world's driest desert seen as sign of potential life on Mars
February 26, 2018, Washington State University
"In the past researchers have found dying organisms near the surface and remnants of DNA but this is really the first time that anyone has been able to identify a persistent form of life living in the soil of the Atacama Desert," Schulze-Makuch said. "We believe these microbial communities can lay dormant for hundreds or even thousands of years in conditions very similar to what you would find on a planet like Mars and then come back to life when it rains."
https://phys.org/news/2018-02-life-world-driest-potential-mars.html
http://www.pnas.org/content/early/2018/02/20/1714341115
https://astrobiology.nasa.gov/news/the-driest-place-on-earth/
Najbardziej sucha pustynia pomaga w poszukiwaniu życia na Marsie
01.03.2018
Nawet w najsuchszych miejscach pustyni Atacama, uważanej na najbardziej niegościnną na świecie, potrafią przetrwać bakterie. Daje to nadzieję, że jakieś formy życia potrafiły przetrwać również w warunkach marsjańskich.
Nawet w takich miejscach pustyni Atacama w Chile, w których przez dziesięciolecia nie spadła ani kropla deszczu, potrafią przetrwać bakterie w stanie uśpienia – dowodzą naukowcy z zespołu kierowanego przez Dirka Schulze-Makucha z Washington State University (USA).
Wyniki badań opublikowano na łamach tygodnika „Proceedings of the National Academy of Sciences”.
Okazuje się, że kiedy po upływie długich lat suszy spadnie deszcz, bakterie w glebie pustyni Atacama reaktywują się, wracając do pełnej aktywności życiowej.
Schulze-Makuch uważa, że jeśli życie jest w stanie przetrwać w najbardziej suchym środowisku na Ziemi, daje to duże szanse na to, że na Marsie dzieje się podobnie.
Kiedy badacze po raz pierwszy udali się na Atacamę w 2015 r., żeby badać ślady życia w najbardziej wyschniętym środowisku na całej planecie, stała się rzecz najmniej oczekiwana – spadł deszcz.
W wyniku tego niezwykle rzadkiego zjawiska naukowcy zaobserwowali eksplozję życia na pustyni.
W ramach badań pobierali próbki gleby z różnych głębokości oraz badali je pod kątem genetycznym. Zespół wracał na pustynię jeszcze dwukrotnie, w roku 2016 i 2017.
Zdaniem naukowców mikroorganizmy w stanie „uśpienia” potrafią przetrwać na pustyni Atacama setki, a nawet tysiące lat w warunkach podobnych do tych, jakie panują na Marsie.
Miliardy lat temu na Marsie prawdopodobnie istniały niewielkie morza i jeziora, w których mogły funkcjonować jakieś drobnoustroje. W trakcie ochładzania się i wysuszania planety być może wykształciły one przystosowania, które umożliwiły im przetrwanie w skrajnie trudnych warunkach.
Schulze-Makuch przywołuje hipotezy, że być może w niektórych rejonach Marsa w okolicach powierzchni planety nadal pojawia się wilgoć, w tym nocne opady śniegu. W takich warunkach jakieś formy życia mogą ciągle trwać tuż pod powierzchnią planety.
Zespół wraca na pustynię 15 marca w celu kontynuowania badań.
Więcej: www.sciencedaily.com/releases/2018/02/180226152634.htm
(PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C28462%2Cnajbardziej-sucha-pustynia-pomaga-w-poszukiwaniu-zycia-na-marsie.html
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 27, 2018, 08:45
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 15, 2018, 16:49
Asteroids and comets shower Mars with organics
March 14, 2018, Netherlands Research School for Astronomy
(...) The calculations show that 192 tons of carbon per year end up on Mars. That is comparable to 8 truckloads. Approximately 129 tons (67 percent) of carbon come from interplanetary dust particles. But asteroids also deliver another 50 tons per year (26 percent) and comets provide about 13 tons (7 percent) of the organic material.
The research has consequences for future and current Mars missions. Mars rovers, according to the astronomers, should look closely at the impact craters of asteroids. In those places, a lot of organic material could be found.(...)
https://www.astrobio.net/alien-life/asteroids-comets-shower-mars-organics/
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 19, 2018, 20:55
The scientists modeled what previous research suggested was the first ocean of Mars, called Arabia, as well as a subsequent ocean, called Deuteronilus. They next calculated the effects of the rise of Tharsis on these oceans.
The scientists found that, if Arabia started forming on Mars at least 4 billion years ago and existed, perhaps intermittently, during as much as the first 20 percent of the growth of Tharsis, the volcanic province could have deformed Arabia's shoreline over time. Similarly, irregularities seen in the shoreline of Deuteronilus could be explained if it formed about 3.6 billion years ago, during the last 17 percent of Tharsis' growth.
"Massive deformation by Tharsis could explain why these shorelines deviated from a constant elevation," Citron said.
In addition, these findings suggested that the oceans on ancient Mars were shallower than previously thought. If the seas filled before Tharsis was fully formed — and therefore hadn't deformed the Red Planet crust too much yet — they would have held about half the water of prior estimates, the researchers determined.
The scientists also suggested that the volcanic eruptions that created Tharsis also generated channels that allowed water to fill the northern plains. This would account for the valley networks seen on Mars. [...]
https://www.space.com/40019-ancient-mars-oceans-older-and-shallower.html?utm_content=bufferc12a4&utm_medium=social&utm_source=facebook
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Marzec 20, 2018, 08:45
RARE METALS ON MARS AND EARTH IMPLICATE COLOSSAL IMPACTS
By Amanda Doyle - Mar 15, 2018
Analysis of Martian meteorites show that Mars accreted another 0.8 percent by mass (weight percent, or wt percent) of material via late accretion. In the new paper, Brasser and Mojzsis show that for Mars to have amended its mass by about 0.8 wt percent in a single impact event required a body at least 1,200 kilometers in diameter.
They further argue that such an impact ought to have occurred some time between 4.5 and 4.4 billion years ago. Studies of zircon crystals in ancient Martian meteorites can be used to date the formation of the Martian crust to before 4.4 billion years ago. As such, a giant impact should have caused widespread crustal melting and such a catastrophic event must have occurred before the evidence for the oldest crust. If the impact occurred as early in the planet's history as 4.5 billion years ago, then the siderophiles should have been stripped away during core formation. This history provides firm bookend constraints on when the impact happened.
https://www.astrobio.net/mars/rare-metals-mars-earth-implicate-colossal-impacts/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 20, 2018, 08:54
Bezpośrednie badanie próbek z Phobosa może wzmocnić tę hipotezę.
SwRI’S MARTIAN MOONS MODEL INDICATES FORMATION FOLLOWING LARGE IMPACT
http://www.youtube.com/watch?v=s1QYsF9jXYY
https://www.youtube.com/watch?v=s1QYsF9jXYY
April 18, 2018 — Southwest Research Institute scientists posit a violent birth of the tiny Martian moons Phobos and Deimos, but on a much smaller scale than the giant impact thought to have resulted in the Earth-Moon system. Their work shows that an impact between proto-Mars and a dwarf-planet-sized object likely produced the two moons, as detailed in a paper published today in Science Advances. (...)
"A key result of the new work is the size of the impactor; we find that a large impactor—similar in size to the largest asteroids Vesta and Ceres—is needed, rather than a giant impactor," Canup said. "The model also predicts that the two moons are derived primarily from material originating in Mars, so their bulk compositions should be similar to that of Mars for most elements. However, heating of the ejecta and the low escape velocity from Mars suggests that water vapor would have been lost, implying that the moons will be dry if they formed by impact." (...)
These findings are important for the Japan Aerospace Exploration Agency (JAXA) Mars Moons eXploration (MMX) mission, which is planned to launch in 2024 and will include a NASA-provided instrument. The MMX spacecraft will visit the two Martian moons, land on the surface of Phobos and collect a surface sample to be returned to Earth in 2029. (...)
https://www.swri.org/press-release/swris-martian-moons-model-indicates-formation-following-large-impact?utm_source=EurekAlert&utm_medium=Distribution&utm_campaign=Mars-Moon-PR
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Kwiecień 20, 2018, 10:24
http://www.damianpeach.com/mars1314/2014_04_19blue.jpg
Poniższe zdjęcia są jeszcze bardziej obłędne ;) Widać na nich szereg ,,wypustek" i linii łączących ciemne obszary :o
http://www.damianpeach.com/mars1314/2014_04_14_rgbs.jpg
Nie dziwota, że ludzie na tarczy planety przez setkę lat dopatrywali się różnych cudów skoro ja 51 lat po przelocie Marinera 4 zobaczyłem takie rzeczy ;) :(
Zew Marsa jest złudny jak syreni śpiew. Niestety ułudą okazały się pasma Sintona (tutaj swoje ,,ręce" maczała atmosfera Ziemi), kanały, ciemnienie okołobiegunowych obszarów Marsa schodzące z biegiem sezonu letniego ku równikowi. Nawet skład i ciśnienie atmosfery był podawany błędnie aż do czasów przelotu Marinera 4!
Naziemne obserwacje Marsa i wnioski z nich wyciągnięte stanowią dla nas przestrogę podczas przyszłych teleskopowych i spektroskopowych obserwacji ziemiopodobnych egzoplanet!
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Kwiecień 20, 2018, 11:28
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Kwiecień 20, 2018, 12:11
W tym roku jest opozycja Marsa. Naprawdę warto spojrzeć na tę planetę przez teleskop. Jak się zatrzyma atmosfera choć na chwilę, to Mars cudnie wygląda.
A masz Kanarku w domu teleskop? Ja niestety mam tylko refraktor i ostatnio szwankujący :(
Ja obserwuję Marsa gołym okiem oraz poprzez kamery Opportunity i Curiosity, za to przez cały rok z przerwą dwóch tygodni raz na dwa lata ;) Kiedyś w 1999 r. widziałem Marsa przez teleskop o średnicy lustra chyba 11 - 12 cm. Na czerwonej tarczce zobaczyłem Wielką Syrtę i chyba Mare Acidalium 8)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Kwiecień 20, 2018, 12:44
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Kwiecień 20, 2018, 13:12
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Kwiecień 20, 2018, 14:13
To widzę masz super sprzęt! Tylko czekać na ładne fotki Marsa :) Widziałeś już Czerwoną Planetę w tym roku?
Nie jeszcze nie. Mam zamiar już niebawem! :)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 23, 2018, 07:44
BY MICHAŁ MOROZ ON 22 KWIETNIA 2018
(...) Przeznaczona dla dzieci w wieku od 9 roku życia platforma “Destination: Mars” wprowadza użytkowników w koncepcję edukacji STEAM* przy pomocy zabawnego i pełnego przygód scenariusza. 15-godzinny, dostępny na platformie e-learningowej kurs, zabiera młodych odkrywców w wirtualną misję, podczas której poznają podstawy robotyki, nauczą się działania algorytmów, a także postawią pierwsze kroki w programowaniu. Całość uzupełniają ciekawostki na temat Marsa, różnorodne fakty z dziedziny biologii, fizyki i chemii oraz testy sprawdzające wiedzę. (...)
http://kosmonauta.net/2018/04/destination-mars-zacheca-dzieci-do-odkrywania-sekretow-czerwonej-planety/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 04, 2018, 20:05
Misja Phoenix ich nie wykryła, choć uważa się , że powinny być one tam dostarczane przez meteoryty.
Większe szanse na odkrycie życia wiążą się z badaniami podpowierzchniowymi.
SEARCH FOR LIFE ON MARS COULD GET WATER-ENHANCED BOOST
By Starre Vartan - May 4, 2018
(...) As for life on Mars, there may be little evidence to be found on the surface, no matter what the chemistry or techniques used to detail it.
"At this point, all the evidence that I have seen points to the surface of Mars being bad for life – but we may find [life] underground," saysKounaves. "There could be some chemotropic bacteria that uses perchlorate as an energy source – there could be a whole ecosystem that even had liquid water available to it ."
So to find life on Mars, Kounaves says, "We are going to need to drill."
https://www.astrobio.net/mars/search-for-life-on-mars-could-get-water-enhanced-boost/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 07, 2018, 09:33
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 7 MAJA 2018
(...) Jaki był Mars w przeszłości? Do dziś nie jest to pewne: niektórzy naukowcy uważają, że było tam dużo lodu, zaś inni, że Czerwona Planeta była ciepłym i wilgotnym miejscem. Najnowsza publikacja sugeruje jeszcze trzecią możliwość: ciepłą pustynię z niewielkimi opadami. (...)
http://kosmonauta.net/2018/05/czy-dawny-mars-byl-pustynia-z-niewielkimi-opadami/
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 09, 2018, 07:27
A University of Oklahoma astrophysics team explains why the growth of Mars was stunted by an orbital instability among the outer solar system's giant planets in a new study on the evolution of the young solar system.
An OU model used computer simulations to show how planet accretion (growth) is halted by the outer solar system instability. Without it, Mars possibly could have become a larger, habitable planet like Earth.
"This study offers a simple and more elegant solution for why Mars is small, barren and uninhabitable," said Matthew S. Clement, OU graduate student in the Homer L. Dodge Department of Physics and Astronomy, OU College of Arts and Sciences. "The particular dynamics of the instability between the giant planets kept Mars from growing to an Earth-mass planet."
http://www.marsdaily.com/reports/Mars_growth_stunted_by_early_giant_planetary_instability_999.html
Ehm wolałbym nieco mniejszego Jowisza i Marsa zbliżonego wielkością do Ziemi a przynajmniej Wenus :(
Pytanie tylko, jakby dziś jakimś nadprzyrodzonym albo wirtualnym cudem wstawić w miejsce małego Marsa planetę wielkości Ziemi czy Wenus to czy i jaki wpływ by to miało na sytuację Ziemi?
Wiadomość wysłana przez: Robek w Maj 10, 2018, 23:46
Zawsze się zastanawiałem, jakby to było gdyby w miejsce Marsa podstawić planetę wielkości Ziemi. Niestety planety zewnętrzne pomieszały trochę w okolicach Marsa i wzrost Marsa zatrzymał się na wczesnym etapie rozwoju :(
Mars wielkości Ziemi, pewnie by był cały czas pokryty lodem, w końcu to jest dalej od Słońca, więc i mniej ciepła do Marsa by docierało.
(http://static.geekweek.pl/cms/2015/05/mars2brbrbbbrb.jpg)
Ehm wolałbym nieco mniejszego Jowisza i Marsa zbliżonego wielkością do Ziemi a przynajmniej Wenus :(
Z Marsa wielkości Ziemi by było bardzo trudno wystartować, i dostać się z powrotem na orbite.
W tej sytuacji załogowy lot na Marsa by się odsuną w bardzo odległą przyszłość.
No chyba że to by było, tylko w jedną strone, bez możliwości powrotu na Ziemie.
Wiadomość wysłana przez: WojtasP w Maj 13, 2018, 21:33
Wiadomość wysłana przez: Borys w Maj 13, 2018, 23:26
Mars wielkości Ziemi, pewnie by był cały czas pokryty lodem, w końcu to jest dalej od Słońca, więc i mniej ciepła do Marsa by docierało.
Niekoniecznie. Gdyby miał atmosferę podobną do wenusjańskiej, to na powierzchni byłby piekarnik.
Wiadomość wysłana przez: Robek w Maj 19, 2018, 23:28
Mars wielkości Ziemi, pewnie by był cały czas pokryty lodem, w końcu to jest dalej od Słońca, więc i mniej ciepła do Marsa by docierało.
Niekoniecznie. Gdyby miał atmosferę podobną do wenusjańskiej, to na powierzchni byłby piekarnik.
Faktycznie tutaj mój błąd!
Nie uwzględniłem gazów cieplarnianych, a to jest bardzo ważny czynnik, który w dużym stopniu wpływa na klimat.
Ale jeśli chodzi o rozmiar Marsa, to i tak w miare dobrze sie nam trafio, bo grawitacjia na jego powierzchni jest na tyle mała, że ewentualna załogowa misja w obie strony, jest czymś co da sie zrobić.
A jeśli Mars by był rozmiarów Ziemi, to jakim sposobem coś takiego, dałoby rade?
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 25, 2018, 08:08
By testing a sample from this 5-pound (2-kilogram) meteorite, Halevy and his colleagues inferred the watery nature and mild temperature of the environment the rock originally formed in on early Mars.
Specifically, the researchers analyzed isotopes of carbon and oxygen in carbonates in the meteorite. All isotopes of an element have the same number of protons in their atoms, but each has a different number of neutrons — for instance, atoms of carbon-12 each have six neutrons while atoms of carbon-13 each have seven.
Relatively heavy isotopes such as carbon-13 and oxygen-18 prefer to bond with each other rather than lighter isotopes of their element. This tendency depends on temperature — the cooler it is, the more likely they are to bond. As such, by measuring levels of these two isotopes in the carbonates, the researchers could determine what temperature the rock formed at, Halevy said. [5 Bold Claims of Alien Life]
The researchers dissolved 3 grams of the carbonates in the sample in acid, which released carbon dioxide, which possesses both carbon and oxygen. By comparing the carbon-13 and oxygen-18 levels in this carbon dioxide, they estimate the carbonates formed at about 64 degrees Fahrenheit (18 degrees Celsius).
The carbonates also apparently formed in a watery environment, one that gradually dried out, Halevy said. The scientists reached this conclusion after their analysis found the solution in which this material grew from apparently lost its lighter carbon and oxygen isotopes over time.
The lighter isotopes of carbon and oxygen prefer to make their way into gases such as water vapor while heavier isotopes favor denser homes such as liquid water. The loss of these lighter isotopes is consistent with the loss of water vapor and carbon dioxide gas from a watery reservoir, Halevy and his colleagues suggested.
https://www.space.com/13159-mars-meteorite-alh84001-ancient-water.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 02, 2018, 23:47
01.06.2018 aktualizacja
Bogate w żelazo skały w lokalizacjach dawnych jezior mogą ujawnić ewentualne pozostałości życia na Czerwonej Planecie. Wnioski te, uzyskane na podstawie analiz ziemskich skał i historii Marsa mogą pomóc w planowaniu misji kolejnych sond.
Czy na Marsie istniało życie? Jeśli tak, to jego ślady można najprawdopodobniej znaleźć w specyficznych lokalizacjach – twierdzą naukowcy z University of Edinburgh i innych ośrodków, w tym NASA, na łamach pisma „Geophysical Research”.
Jak wyjaśniają autorzy pracy, ok. 4 miliardy lat temu bogaty w wodę Mars mógł umożliwić rozwój życia i je podtrzymywać. Poszukiwanie jego śladów to jeden z głównych celów organizowanych od dłuższego już czasu marsjańskich misji.
Badający sąsiednią planetę specjaliści nie spodziewają się raczej znaleźć pozostałości zwierząt czy roślin, ale poszukują raczej skamielin mikroorganizmów.
Aby odpowiedzieć na pytanie, w których miejscach najprawdopodobniej można je znaleźć, naukowcy z Edynburga i ich koledzy przeanalizowali badania na temat ziemskich skamielin oraz wyniki eksperymentów symulujących marsjańskie warunki.
Analiza ta pokazała, że najbardziej obiecujące są skały osadowe, powstałe z mułu i gliny.
Po pierwsze dlatego, że powstały w okresach noachijskim i hesperyjskim, czyli mniej więcej w okresie między 3 a 4 mld lat temu, kiedy Mars był bardzo mokry.
Po drugie zawierają one dużo żelaza i krzemionki, które ułatwiają zachowanie skamielin.
Autorzy analizy liczą, że pomoże ona w planowaniu kolejnych marsjańskich misji. Należy do nich przewidziane na 2020 rok wystrzelenie łazika Mars 2020.
Jednym z jego zadań będzie właśnie poszukiwanie śladów życia, w dodatku na niespotykanym dotąd poziomie. Łazik ma m.in. pobrać kolekcję próbek podłoża, które w odpowiednim opakowaniu będzie pozostawiał na swojej trasie.
Próbki te miałyby w trakcie późniejszych misji zostać przetransportowane na Ziemię.
„Istnieje na Marsie wiele miejsc z ciekawymi skałami i minerałami, które chcielibyśmy przebadać w poszukiwaniu skamielin, jednak ponieważ nie możemy wysłać łazików we wszystkie lokalizacje, musimy wybrać najbardziej obiecujące na podstawie najlepszych dostępnych nam informacji” - mówi dr Sean McMahon z University of Edinburgh.
Więcej informacji: https://www.ed.ac.uk/news/2018/mars-rocks-may-harbour-signs-of-life
(PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C29675%2Cgdzie-na-marsie-moga-sie-kryc-slady-zycia.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 20, 2018, 07:03
EXPLOSIVE VOLCANOES SPAWNED MYSTERIOUS MARTIAN ROCK FORMATION
18 June 2018
(https://news.agu.org/files/2018/06/HRSC_2-small.jpg)
An isolated hill in the Medusae Fossae Formation. The effect of wind erosion on this hill is evident by its streamlined shape. Credit: High Resolution Stereo Camera/European Space Agency.
WASHINGTON — Explosive volcanic eruptions that shot jets of hot ash, rock and gas skyward are the likely source of a mysterious Martian rock formation, a new study finds. The new finding could add to scientists’ understanding of Mars’s interior and its past potential for habitability, according to the study’s authors.
The Medusae Fossae Formation is a massive, unusual deposit of soft rock near Mars’s equator, with undulating hills and abrupt mesas. Scientists first observed the Medusae Fossae with NASA’s Mariner spacecraft in the 1960s but were perplexed as to how it formed.
Now, new research suggests the formation was deposited during explosive volcanic eruptions on the Red Planet more than 3 billion years ago. The formation is about one-fifth as large as the continental United States and 100 times more massive than the largest explosive volcanic deposit on Earth, making it the largest known explosive volcanic deposit in the solar system, according to the study’s authors. (...)
https://news.agu.org/press-release/explosive-volcanoes-spawned-mysterious-martian-rock-formation/
https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1029/2018JE005565
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 23, 2018, 07:19
22.06.2018
Pod koniec lipca Mars znajdzie się stosunkowo najbliżej Ziemi. To dobry moment na obserwacje Czerwonej Planety, którą - jako wyjątkowo jasną - w najbliższych tygodniach będzie dobrze widać nawet gołym okiem. Teleskop pozwoli zobaczyć szczegóły powierzchni.
Zwykła opozycja Marsa względem Słońca (moment, w którym Mars i Słońce - widziane z Ziemi - znajdują się na niebie naprzeciwko siebie) zachodzi co 780 dni. Jednak co kilkanaście lat zdarza się sytuacja, kiedy w trakcie opozycji Mars znajduje się w punkcie swojej orbity położonym najbliżej względem Słońca - peryhelium. Wtedy też jest on wyjątkowo blisko Ziemi. W praktyce oznacza to, że wydaje się on wyjątkowo jasny, a jego tarcza - widziana przez teleskop - zdaje się wyjątkowo duża. Taka nietypowa opozycja, nazywana Wielką Opozycją Marsa, występuje co kilkanaście lat. Poprzednia widowiskowa Wielka Opozycja Marsa była w 2003 roku.
Tegoroczna nastąpi 27 lipca o godz. 7:12. Dystans pomiędzy Marsem a Ziemią wyniesie wtedy 57,770 mln kilometrów. To aż 17 milionów kilometrów bliżej, niż podczas zwykłej opozycji Marsa dwa lata temu.
Na podziwianie Czerwonej Planety nie trzeba czekać do samego momentu Wielkiej Opozycji. Korzystne warunki do jej obserwacji panują już kilka tygodni wcześniej.
Maksymalna średnica kątowa Marsa będzie wynosić 24,3 sekundy łuku (obecnie jest to nieco poniżej 20 sekund łuku). Zdecydowanie warto w najbliższych tygodniach spojrzeć na tę planetę przy pomocy teleskopu. Na powierzchni Marsa można próbować wypatrzeć pewne struktury - ciemniejsze i jaśniejsze obszary czy czapy polarne.
W takich okolicznościach, jak zbliżanie się Wielkiej Opozycji, w różnych miejscach Polski organizowane są zwykle astronomiczne pikniki i obserwacje przez teleskopy. Tarczę Marsa na własne oczy mogą wówczas zobaczyć również osoby nie mające dostępu do teleskopu.
Astronomowie zachęcają do obserwacji, ale też zwracają uwagę na niedogodności towarzyszące tegorocznej Wielkiej Opozycji Marsa. Jedna z nich to fakt, że Mars będzie widoczny w Polsce bardzo nisko nad horyzontem. Na dodatek w trakcie Wielkiej Opozycji Marsa przypada pełnia Księżyca, który znajdzie się blisko planety. To oznacza, że blask Srebrnego Globu może przeszkadzać w podziwianiu detali Czerwonej Planety. (...)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C29984%2Cw-lipcu-mars-bedzie-blisko-ziemi-dobry-czas-na-obserwacje-nieba.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 30, 2018, 07:10
June 27, 2018 by Marlowe Hood
The crust that encases rocky planets and makes possible the emergence of life took shape on Mars earlier than thought and at least 100 million years sooner than on Earth, researchers said Wednesday.
Analysing grains of the mineral zircon extracted from a Martian meteorite known as Black Beauty, they determined that the Red Planet's outer layer hardened 4.547 billion years ago, only 20 million years after the birth of the Sun.
"Mars's primary crust formation—which is the end product of planet formation—happened much faster than previously thought," said Martin Bizzarro, a scientist at Denmark's Centre for Star and Planet Formation and senior author of a study published in Nature.
"Our results indicate that Mars could have had an environment with oceans, and potentially life, much earlier than Earth," he told AFP. (...)
https://phys.org/news/2018-06-mars-surface-hardened-quickly-boosting.html#jCp
https://www.pulskosmosu.pl/2018/06/28/powierzchnia-marsa-byla-twarda-znacznie-wczesniej-niz-nam-sie-wydawalo/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Czerwiec 30, 2018, 07:32
Mars valleys traced back to heavy rainfall
28.06.2018 By: Peter Rüegg
(https://www.ethz.ch/en/news-and-events/eth-news/news/2018/06/mars-valleys-traced-back-to-precipitation/_jcr_content/news_content/fullwidthimage/image.imageformat.lightbox.1168488137.jpg)
The angles of valley branches - here a section of the Warrego Valles region - on Mars are narrow and correspond to those of arid regions on Earth. (Image: NASA / JPL / ASU)
Valleys eroded mainly by rainwater
Using statistics from all mapped river valleys on Mars, the researchers conclude that the contours still visible today must have been created by surface run-off of (rain)water. They therefore exclude the influence of groundwater or melt water from the soil as a dominant process for shaping these features.
(https://www.ethz.ch/en/news-and-events/eth-news/news/2018/06/mars-valleys-traced-back-to-precipitation/_jcr_content/news_content/textimage_1729600676/image.imageformat.text50percent.1120708708.jpg)
The angle of a river branch is determined, among other things, by how dry an area is and whether groundwater emerges from the ground. (Graphic: from Seybold 2018, Science Adv.)
The distribution of the branching angles of the river valleys on Mars are strikingly similar to those found in arid landscapes on Earth. According to lead author Seybold, this implies that there must have been sporadic heavy rainfall events on Mars over a prolonged period of time and that this rainwater may have run off quickly over the surface shaping the valley networks. This is how river valleys develop in arid regions on Earth. For example, in Arizona, researchers observed the same valley network patterns in a landscape where astronauts are training for future Mars missions. Valleys in arid regions fork at a narrow angle.
The branching angles on Mars are comparatively low. Seybold therefore rules out the influence of groundwater seepage on Mars. River networks that are strongly affected by re-emerging groundwater, as found, for example, in Florida, tend to have wider branching angles between the two tributaries and do not match the narrow angles of streams in arid areas.
Conditions such as those found in terrestrial arid landscapes today probably prevailed on Mars for only a relatively short period about 3.6 to 3.8 billion years ago. In that period, the atmosphere on Mars may have been much denser than it is today. “Recent research shows that there must have been much more water on Mars than previously assumed,” says Seybold. (...)
https://www.ethz.ch/en/news-and-events/eth-news/news/2018/06/geometrie-von-mars-flusstaelern.html
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 02, 2018, 10:09
Kształty kanałów zdają się wskazywać na ich utworzenie przez spływającą wodę deszczową
Mars valleys traced back to heavy rainfall
28.06.2018 By: Peter Rüegg
(https://www.ethz.ch/en/news-and-events/eth-news/news/2018/06/mars-valleys-traced-back-to-precipitation/_jcr_content/news_content/fullwidthimage/image.imageformat.lightbox.1168488137.jpg)
The angles of valley branches - here a section of the Warrego Valles region - on Mars are narrow and correspond to those of arid regions on Earth. (Image: NASA / JPL / ASU)
Valleys eroded mainly by rainwater
Using statistics from all mapped river valleys on Mars, the researchers conclude that the contours still visible today must have been created by surface run-off of (rain)water. They therefore exclude the influence of groundwater or melt water from the soil as a dominant process for shaping these features.
(https://www.ethz.ch/en/news-and-events/eth-news/news/2018/06/mars-valleys-traced-back-to-precipitation/_jcr_content/news_content/textimage_1729600676/image.imageformat.text50percent.1120708708.jpg)
The angle of a river branch is determined, among other things, by how dry an area is and whether groundwater emerges from the ground. (Graphic: from Seybold 2018, Science Adv.)
The distribution of the branching angles of the river valleys on Mars are strikingly similar to those found in arid landscapes on Earth. According to lead author Seybold, this implies that there must have been sporadic heavy rainfall events on Mars over a prolonged period of time and that this rainwater may have run off quickly over the surface shaping the valley networks. This is how river valleys develop in arid regions on Earth. For example, in Arizona, researchers observed the same valley network patterns in a landscape where astronauts are training for future Mars missions. Valleys in arid regions fork at a narrow angle.
The branching angles on Mars are comparatively low. Seybold therefore rules out the influence of groundwater seepage on Mars. River networks that are strongly affected by re-emerging groundwater, as found, for example, in Florida, tend to have wider branching angles between the two tributaries and do not match the narrow angles of streams in arid areas.
Conditions such as those found in terrestrial arid landscapes today probably prevailed on Mars for only a relatively short period about 3.6 to 3.8 billion years ago. In that period, the atmosphere on Mars may have been much denser than it is today. “Recent research shows that there must have been much more water on Mars than previously assumed,” says Seybold. (...)
https://www.ethz.ch/en/news-and-events/eth-news/news/2018/06/geometrie-von-mars-flusstaelern.html
Tutaj link do oryginalnego artykułu :)
http://advances.sciencemag.org/content/4/6/eaar6692/tab-pdf
Ja jestem ciekawy jakimi szczegółami różnią się doliny wyrzeźbione przez padające deszcze np. n pustyniach od dolin wyrzeźbionych przez wodę płynącą pod topiącym się lodowcem lub wypływającą już z tego lodowca? Bo dwa scenariusze młodego Marsa wchodzą w grę: ciepłego z deszczami lub zimniejszego o klimacie ziemskim arktycznym gdzie występowałoby topnienie podlodowcowe lub z lodowców :) Teraz robota dla fachowców odróżnić te dwa rodzaje koryt rzecznych 8)
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 02, 2018, 10:22
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 02, 2018, 10:28
Moim zdaniem to bardzo ważne odkrycie, gdyż wcześniej chyba o deszczu w ogóle nie było mowy w kontekście Marsa. Bardziej powodzie i katastrofalne powodzie.
E tam. Poczytaj papierową literaturę :-) Już na początku lat 90-tych oglądałem w Kwancie ,,Encyklopedia Galactica", gdzie pokazywano jak deszcz pada na Marsie ;D Jakoś często spotykam się z słowem deszcz w kontekście wyschłych rzek marsjańskich. Teraz tylko problem odróżnić taką rzekę a właściwie koryto od tych utworzonych w wyniku procesów glacjalnych :)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 03, 2018, 03:36
Report recommends NASA revise its planetary protection policies
by Jeff Foust — July 2, 2018
WASHINGTON — NASA’s approaches to planetary protection are outdated in an era of more ambitious missions and emergence of private space exploration ventures and thus need to be revised, a new report concludes.
The report, prepared by a committee of the National Academies of Science, Engineering and Medicine at the request of NASA and published July 2, found that existing policies developed for the Apollo lunar landings and the Viking missions to Mars decades ago don’t fit more advanced missions under development, including Mars sample return and exploration of “ocean worlds” in the outer solar system.
Those policies are intended in part to comply with Article 9 of the Outer Space Treaty, which requires countries to avoid “harmful contamination and also adverse changes in the environment of the Earth resulting from the introduction of extraterrestrial matter.” NASA developed policies to avoid contamination of potentially habitable worlds by its spacecraft, and to avoid contaminating the Earth’s environment with any materials those spacecraft return. (...)
http://spacenews.com/report-recommends-nasa-revise-its-planetary-protection-policies/
Ochrona planetarna. Kosmiczne „żyj i pozwól żyć innym” [ANALIZA]
13 lipca 2018 Kamil Dobrowolski
Niecały rok temu świat obiegła wiadomość, że NASA poszukuje kandydata na stanowisko Planetary Protection Officer (PPO). Główne zainteresowanie wywołała informacja o potencjalnych zarobkach, które osoba piastująca to dumnie brzmiące stanowisko miałaby otrzymywać (a mogło to być nawet 180 000 USD rocznie). Niemniej ciekawy jest jednak zakres obowiązków PPO, a należy do nich między innymi nie tylko zabezpieczenie Ziemi przed „kosmicznym zagrożeniem”, ale przede wszystkim ochrona przestrzeni kosmicznej przed zanieczyszczeniem pochodzącym z Ziemi, czyli realizowanie tzw. ochrony planetarnej (planetary protection).
Odkrycie życia na innym niż Ziemia ciele niebieskim znajdującym się w naszym Układzie Słonecznym byłoby jednym z najważniejszych (jeżeli nie najważniejszym) odkryciem w historii. Warto przypomnieć, jak żywo przed kilkoma tygodniami w światowych mediach komentowano wiadomość, że naukowcom udało się znaleźć na Marsie ślady materii organicznej. Nie trzeba nikogo specjalnie przekonywać, że odkrycie to blednie w porównaniu do potencjalnego odnalezienia śladów obcych form życia nawet w najprostszej nawet postaci w przestrzeni kosmicznej.
W tym świetle wyjątkowego znaczenia nabiera konieczność zabezpieczenia nowoodkrytych form życia przed potencjalnym zanieczyszczeniem lub też skażeniem przez substancje pochodzące z Ziemi.
Związki z prawem kosmicznym
Znaczenie problemu ochrony planetarnej zidentyfikowano już w drugiej połowie lat 60. ubiegłego wieku, czyli jeszcze w trakcie trwającego wyścigu kosmicznego pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Sowieckim o miano pierwszego mocarstwa, którego obywatel jako pierwszy postawi swoją stopę na Księżycu. W przyjętym w 1967 r. Układzie o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, zwanym także Traktatem o przestrzeni kosmicznej, w art. IX zostało postanowione, że przy badaniach i użytkowaniu przestrzeni kosmicznej, łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, państwa Strony Układu prowadzą studia i badania przestrzeni kosmicznej, łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, w taki sposób, aby uniknąć ich szkodliwego zanieczyszczenia, jak również niekorzystnych zmian w środowisku ziemskim, wynikających z wprowadzenia substancji pozaziemskich.
W literaturze prawniczej zaznacza się, że pojęcie „szkodliwego zanieczyszczenia” powinno być odnoszone nie tylko różnych kosmicznych śmieci będących wytworem człowieka, ale także do możliwości zanieczyszczenia środowisk innych ciał niebieskich przez pochodzące z ziemi mikroorganizmy, a zagadnienie to określa się terminem ochrony planetarnej (planetary protection).
Dorobek Komitetu do spraw Badań Przestrzeni Kosmicznej
Rozwinięcie wyżej wspomnianego zobowiązania państw sygnatariuszy Traktatu o przestrzeni kosmicznej stanową opracowane w 2002 roku przez Komitet do spraw Badań Przestrzeni Kosmicznej (Committee for Space Research) wytyczne COSPAR Planetary Protection Policy. W przedstawionym dokumencie przeczytać można, że jego przyjęcie wynika z faktu, że prowadzenie badań naukowych nad potencjalnymi pozaziemskimi formami życia nie może być prowadzone w sposób mu zagrażający. Ponadto Ziemia musi być chroniona przed potencjalnym zagrożeniem stwarzanym przez materię pozaziemską przenoszoną przez obiekty kosmiczne powracające ze swoich misji. Z tego też powodu określone kategorie misji powinny podlegać kontroli wg wytycznych wyrażonych w tej polityce.
Dokument ten zasługuje na szczególną uwagę ze względu na okoliczność, że określonych w nim zostało pięć kategorii misji kosmicznych, dla których zachowane muszą być wymagane środki ostrożności, które powinny zostać podjęte w celu uniknięcia zanieczyszczenia środowiska kosmicznego związkami pochodzącymi z Ziemi.
Kategoryzacji tej zgodnie z wytycznymi wyrażonymi w analizowanym dokumencie powinni dokonywać najlepsi naukowcy reprezentujący multidyscyplinarne środowiska badawcze. W przypadku nowych wytycznych nieobjętych polityką COSPAR, kategoryzacji należy dokonać za pomocą Member National Scientific Institutions COSPAR’u, a gdy ten wariant nie jest możliwy do zrealizowania, pomocy w dokonaniu kategoryzacji powinien udzielić specjalnie utworzony komitet doradczy ad hoc.
Do pierwszej kategorii zaliczone zostały misje skierowane do tych obiektów kosmicznych, których badanie nie jest bezpośrednio związane ze zrozumieniem procesu ewolucji chemicznej lub pochodzenia życia. Takie misje oraz ciała niebieskie nie powinny być specjalnie chronione, co oznacza, że żaden z wymogów ochrony planetarnej wynikający z polityki COSPAR nie powinien znaleźć w tym przypadku zastosowania.
Zgodnie z polityką COSPAR druga kategoria, to wszystkie rodzaje misji do takich obiektów kosmicznych, które ze względu na swoje właściwości stanowią interesujący przedmiot badawczy procesu ewolucji chemicznej i pochodzenia życia, ale sposób ich badania rodzi jedynie niewielką szansę, że zanieczyszczenie przenoszone przez statek kosmiczny może zagrozić rzetelności innych przyszłych misji badawczych. Wymagania w tym przypadku odnoszą się do przygotowania podstawowej dokumentacji i powinno obejmować opracowanie krótkiego planu ochrony planetarnej wskazanego obiektu, w którym objaśnione zostaną zamierzone lub potencjalne cele oddziaływania misji, krótkie analizy obejmujące stadia misji przed i po wypuszczeniu obiektu w przestrzeń kosmiczną, szczegółowy opis oddziaływania misji oraz raport z końca misji, który określi lokalizację uderzenia statku w obiekt kosmiczny, jeśli takie wydarzenie będzie miało miejsce.
Z kolei kategoria trzecia obejmuje określone rodzaje misji skierowane do takich obiektów interesujących z punktu widzenia badania ewolucji chemicznej i / lub pochodzenia życia, w stosunku do których istnieje wysokie ryzyko ich skażenia mogące niekorzystnie wpłynąć na rezultaty przyszłych misji naukowych. W tym przypadku powinna zostać przygotowana bardziej szczegółowa niż w przypadku misji zaliczanych do kategorii II dokumentacja, w której określone zostaną w szczególności niektóre ”procedury wykonawcze” w tym określenie trajektorii obiektu oraz wymóg korzystania z pomieszczeń zapewniających hermetyczną czystość podczas montażu i testowania statków kosmicznych.
Misje kategorii czwartej obejmują te typy misji (głównie sondy i lądowniki) skierowane do obiektów będących przedmiotem badania pod kątem ewolucji chemicznej i / lub pochodzenia życia, w stosunku do których istnieje znaczące ryzyko zagrażające przyszłym badaniom naukowym. Wymagania określają przygotowanie bardziej (niż dla kategorii II i III) szczegółowej dokumentacji, w tym testu biologicznego w celu okreslenia ryzyka skażenia biologicznego i prawdopodobieństwa spowodowania innego rodzaju zanieczyszczeń, spis inwentarza większość składników organicznych i większą ilośc procedur wykonawczych.
Piąta i ostatnia kategoria to wszystkie misje, które po osiągnięciu swoich celów wracają z powrotem na Ziemię. Szczególny reżim, któremu poddane są te właśnie misje ma na celu przede wszystkim ochronę nie tylko ziemskiego, ale i księżycowego środowiska. Wynika to z faktu, że gwarancja ochrony Księżyca ma zapewnić, że misje, których celem jest lub będzie jedyny ziemski satelita zwolnione będą z konieczności spełniania rygorystycznych wymogów obrony planetarnej określonych w polityce COSPAR.
W odniesieniu do ciał Układu Słonecznego, które według badań naukowych nie posiadają rdzennych form życia, okreslona została dodatkowa podkategorię "nieograniczony powrót na Ziemię" i misje od niej zaliczane muszą spełniać niższe wymagania niż reszta obiektów powracających na Ziemię, które zazwyczaj odpowiadają reżimowi określonemu dla I lub II kategorii.
Wytyczne oraz polityki NASA
Nie powinno dziwić, że ze względu na liczbę oraz zakres koordynowanych przez NASA misji mających na celu eksplorację przestrzeni kosmicznej oraz ciał niebieskich znajdujących się w naszym Układzie Słonecznym odpowiednie wytyczne dotyczące ochrony planetarnej przyjęła także i ta organizacja. Do podstawowych dokumentów w tym przedmiecie należą w szczególności: Planetary Protection Provisions for Robotic Extraterrestrial Missions, NASA Policy on Planetary Protection Requirements for Human Extraterrestrial Missions, Biological Contamination Control for Outbound and Inbound Planetary Spacecraft oraz Handbook for the Microbial Examination of Space Hardware.
Dokumenty te odnoszą się w szczególności do: (1) kontroli ziemskiego zanieczyszczenia mikrobiologicznego związanego z robotycznymi kosmicznymi pojazdami przeznaczonymi do lądowania, orbitowania, przelotu lub innego rodzaju interakcji z pozaziemskiem ciałem Układu Słonecznego i (2) kontroli skażenia Ziemi i Księżyca przez materiały pozaziemskie zebrane i przetransportowane przez zautomatyzowane roboty.
Wymagania tych dokumentów odnoszą się także do wszystkich robotycznych misji, które mogą napotkać inne misje eksplorujące przestrzeń kosmiczną, w tym podróżujące do i z Księżyca, a także do wszystkich zrobotyzowanych misji eksploracyjnych Układu Słonecznego powracających z pozaziemskimi próbkami na Ziemię lub na Księżyc. Nie znajdują one natomiast zastosowania do misji, których celem jest jedynie orbita okołoziemska.
Dokumenty te zostały zatwierdzone i przekazane do użytku przez Centralę NASA i inne centra NASA, w tym te odpowiedzialne za wsparcie techniczne i usługowe. Wskazane polityki mogą również dotyczyć Jet Propulsion Laboratory (JPL) lub innych wykonawców, beneficjentów subwencji lub stron umów inwestycyjnych, ale jedynie w zakresie określonym lub wskazanym w tych umowach, grantach lub subwencjach.
Urzędnicy NASA odpowiedzialni za realizację konkretnych projektów oraz misji zobowiązani są do zapewnienia stosowania analizowanych dokumentów przez podmioty zewnętrzne współpracujące z NASA (w szczególności podwykonawców), co może nastąpić w szczególności przez odpowiednie kształtowane treści umów lub innych instrumentów prawnych, na mocy których dochodzi do realizacji danego projektu. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że powyżej wskazane polityki przyjęte przez NASA bazują na systematyce wypracowanej przez COSPAR w Planetary Protection Policy.
Rozbudowany system ochrony planetarnej
Jak widać, zagadnienie ochrony środowiska kosmicznego przed zanieczyszczeniem związkami pochodzącymi ze środowiska ziemskiego jest regulowane nie tylko wiążącymi państwa sygnatariusze normami prawa międzynarodowego, ale także wytycznymi organizacji międzynarodowych oraz szczegółowymi i dokładnymi politykami, do których stosowania zobowiązane są podmioty krajowe opracowujące swoje misje kosmiczne. Głównym ich celem jest nie tylko ochrona Ziemi przed obcymi niebezpiecznymi formami życia, ale i zapewnienie nieskażonych i niezanieczyszczonych obszarów badawczych w przestrzeni kosmicznej, których eksploracja ma dać rzetelne wyniki naukowe.
https://www.space24.pl/ochrona-planetarna-kosmiczne-zyj-i-pozwol-zyc-innym-analiza
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 03, 2018, 04:47
1 lipca 2018
Ujawnione przez NASA najnowsze zdjęcia powierzchni Marsa ukazały odmienione oblicze planety, całkowicie spowitej grubą warstwą czerwonego pyłu. Na fotografiach wykonanych przez łazik Curiosity w dniu 17 czerwca widać krwawo zabarwioną powierzchnię marsjańskiego globu w jednolitym, mocno wytłumionym świetle. Powodem tej wyraźnej i nagłej zmiany jest bardzo rozległa burza pyłowa, postępująca nad całą powierzchnią Czerwonej Planety niemal od początku bieżącego miesiąca.
Trwająca na Marsie od kilku tygodni wielka burza pyłowa przysporzyła tyleż problemów, co i okazji do obserwacji oraz zachwytu nad odmienionym wyglądem Czerwonej Planety. NASA informowała z jednej strony o związanych z tym kłopotach dla eksplorujących Marsa łazików badawczych Curiosity i Opportunity. Z tym ostatnim specjaliści NASA utracili tymczasowo kontakt w dniu 12 czerwca br., gdy burza pyłowa przybrała na sile. Opportunity musiał także ostatnio zrezygnować z prowadzenia zaplanowanych badań naukowych z powodu niedoboru energii w bateriach słonecznych, zbyt mocno ograniczonych aktualnym stanem marsjańskiej pogody. Z kolei łazik Curiosity odnotował zwiększanie się ilości pyłu na terenie eksplorowanego krateru Gale.
Z drugiej strony naukowcy traktują całą sytuację jako świetną okazję do zbadania przebiegu występowania tego dość unikalnego zjawiska pogodowego. Na orbicie wokół Marsa NASA posiada trzy sondy, które pozwalają dobrze śledzić przebieg burzy pyłowej: Mars Reconnaissance Orbiter, 2001 Mars Odyssey oraz MAVEN. Co więcej, w otoczeniu Czerwonej Planety znajdują się też europejskie instrumenty, jak sonda Mars Express oraz Trace Gas Orbiter z misji ExoMars. "To idealna burza na Marsie do badań naukowych. Mamy historycznie dużą liczbę sond operujących na tej planecie i wokół niej. Każda z nich oferuje unikalne spojrzenie na powstawanie i zachowanie burzy pyłowej, a wiedza o tych zjawiskach będzie kluczowa dla przyszłych misji robotycznych i załogowych" - sugeruje Jim Watzin, dyrektor marsjańskiego programu NASA.
(https://www.space24.pl/upload/2018-07-01/pb65tf_21928PIA22330web.jpg)
Widoczny wpływ burzy pyłowej na wygląd powierzchni Marsa. Po lewej - zdjęcie sprzed wystąpienia zjawiska (21 maja 2018); po prawej - zdjęcie w trakcie (17 czerwca 2018). Fot. NASA / mars.nasa.gov
Na Marsie burze pyłowe są dość częstym zjawiskiem. Zdarzają się we wszystkich porach roku. Mogą występować lokalnie, albo przekształcić się w układy obejmujące swym zasięgiem całe regiony, niejednokrotnie okalając całą planetę. Do przypadków występowania burz o zasięgu globalnym dochodzi co kilka, kilkanaście lat. Najczęściej burze pyłowe zdarzają się raz na trzy do czterech marsjańskich lat (czyli sześć do ośmiu lat ziemskich). Ostatni taki przypadek nastąpił w 2007 roku. Burze globalne mogą rozwijać się przez tygodnie, a nawet miesiące.
Takie burze obserwowano do tej pory dziewięć razy, począwszy od 1924 roku. Odnotowano je m.in. w latach 1977, 1982, 1994 i 2001. Jak dotąd największą skalę miała marsjańska burza pyłowa z 1971 roku, której górna granica przykryła praktycznie całość marsjańskich wzniesień, oszczędzając jedynie wierzchołki wysoko położonych szczytów wulkanicznych na wyżynie Tharsis. Zjawisko zaistniałe w 1971 roku miała okazję obserwować na orbicie marsjańskiej nowo przybyła amerykańska sonda Mariner 9.
W wydanym w 2015 roku artykule James Shirley z NASA Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie postulował istnienie prawidłowości w występowaniu globalnych burz pyłowych na Marsie. Stwierdził, że mogą być związane z ruchem orbitalnym Czerwonej Planety i wpływem innych planet na Marsa. Ruch obiegowy Czerwonej Planety wokół Słońca trwa blisko 1,9 ziemskiego roku. Z kolei oddziaływanie pobliskich planet na pęd Marsa ma występować w cyklu 2,2-letnim. Zgodnie z twierdzeniami Shirleya, związek pomiędzy obydwoma cyklami jest zmienny i burze pyłowe wykazują tendencję do pojawiania się w okresach, w których pierwsza części sezonu burz jest zestrojona ze wzrostem pędu planetarnego.
https://www.space24.pl/krwawe-niebo-nad-marsem-krajobraz-po-poteznej-burzy-pylowej
http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=139.msg119253#msg119253
http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=150.msg119590#msg119590
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 03, 2018, 11:12
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 03, 2018, 13:29
Fajnie porównanie amatorskich obrazów Marsa z 2018 i 2016 roku. Widać zasięg burzy.
Kanarku pisałeś kiedyś, że masz nowy teleskop i poobserwujesz w tym roku Marsa. Niestety Mars Tobie i nam wszystkim wywinął numer z tą burzą pyłową :( Przez teleskop to widać będzie głównie pomarańczowo-rdzawą piłkę ...
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 03, 2018, 14:10
Fajnie porównanie amatorskich obrazów Marsa z 2018 i 2016 roku. Widać zasięg burzy.
Kanarku pisałeś kiedyś, że masz nowy teleskop i poobserwujesz w tym roku Marsa. Niestety Mars Tobie i nam wszystkim wywinął numer z tą burzą pyłową :( Przez teleskop to widać będzie głównie pomarańczowo-rdzawą piłkę ...
Ja sam Marsowi wywinąłem numer w tym roku niestety i jestem przez wakacje na studiach w Holandii. Ale przy poprzedniej opozycji Mars wyglądał pięknie przez wspomniany teleskop. :)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 03, 2018, 15:22
Ja sam Marsowi wywinąłem numer w tym roku niestety i jestem przez wakacje na studiach w Holandii. Ale przy poprzedniej opozycji Mars wyglądał pięknie przez wspomniany teleskop. :)
A jakieś fotki z poprzedniej opozycji masz? W Holandii też można oglądać Marsa choć warunki atmosferyczne z powodu bliskości oceanu chyba gorsze niż w Polsce. Jeśli mogę zapytać - na jakich studiach jesteś w Holandii? :)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 13, 2018, 23:34
http://www.youtube.com/watch?v=EW1a_CZwVi0
https://www.youtube.com/watch?v=EW1a_CZwVi0
Scientists discover “ghost dunes” on Mars
10 JULY 2018
(https://blogs.agu.org/geospace/files/2018/07/PSP_007676_1385_RED_edited2.jpg)
Barchan dunes march across a plain in the Hellespontus region, west of Hellas basin, on Mars. The orientation of their horns indicates consistent winds out of the east, blowing top to bottom in this image captured by the Mars Reconnaissance Orbiter. Sunshine lights the steep slopes of the leeward, or downwind, faces, on the dunes’ lower sides. The dunes migrate with the wind, sometimes merging or extending long fingers that spawn new dunes.
Credit: NASA/JPL/University of Arizona
(...) “One of the cool things about the ghost dunes is that they tell us, for sure, that the wind on Mars was different in the ancient past, when they formed,” she said.
The atmosphere at the surface of Mars is about as dense as Earth’s stratosphere 35 kilometers (22 miles) above sea level, yet wind is a persistent agent of change sculpting the surface.
Understanding the winds of the past can help researchers reconstruct how sediments could have traveled over the surface, how major features formed and if the ancient climate differed from modern atmospheric conditions, Day said. (...)
https://blogs.agu.org/geospace/2018/07/10/scientists-discover-ghost-dunes-on-mars/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 16, 2018, 21:09
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 20, 2018, 16:47
BY MICHAŁ MOROZ ON 20 LIPCA 2018
(...) Od 6 czerwca panele słoneczne Opportunity nie są w stanie wygenerować wystarczającej mocy do przeprowadzania badań naukowych oraz jazdy łazika. 10 czerwca Opportunity przesłał na Ziemię ostatni status pokładowego systemu zasilania. Od tego czasu nie udało się nawiązać kontaktu z łazikiem. Prawdopodobnie pokładowe baterie nie są w stanie dostarczyć 24V, co jest minimalną wartością potrzebną do zasilania pojazdu. W tej sytuacji dochodzi do wyłączenia wszystkich systemów łazika poza zegarem pokładowym. Ten zegar jest zaprojektowany tak, by próbować co jakiś czas wybudzać inne systemy pojazdu. (...)
W tym momencie nie wiadomo jeszcze jak długo potrwa burza pyłowa, i jak wpłynie na misję zbliżającego się lądownika InSight, który w listopadzie osiądzie na Marsie. Lądowanie w trudniejszych warunkach jest możliwe, jednak to wpływ unoszącego się pyłu (który przez dłuższy czas pozostanie w atmosferze nawet po zakończeniu burzy) na wyniki instrumentów badawczych martwi uczonych.
https://kosmonauta.net/2018/07/trwa-wielka-burza-pylowa-na-marsie/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 20, 2018, 18:41
Wiadomość wysłana przez: wini w Lipiec 20, 2018, 22:03
Ta fotka z burzy jest po prostu niesamowita. Nie spodziewałem się, że to aż tak dobrze widać!
Nie tylko Ty:) Nie sądziłem, że będzie taka wyraźna granica.
Wiadomość wysłana przez: adam.nielek w Lipiec 24, 2018, 08:37
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 24, 2018, 21:35
W tym roku niestety zbyt wiele nie będzie jednak widać, z uwagi na burzę...
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 25, 2018, 07:58
https://mars.nasa.gov/resources/21871/mars-apparent-brightness-increases-as-it-gets-closer-to-earth/
https://mars.nasa.gov/allaboutmars/nightsky/mars-close-approach/
Mars making closest approach to Earth in 15 years
July 24, 2018 by Marcia Dunn
Next week, the red planet is making its closest approach to Earth in 15 years.
The two planets will be just 35.8 million miles (57.6 million kilometers) apart next Tuesday. And on Friday, Mars will be in opposition. That means Mars and the sun will be on exact opposite sides of Earth. That same day, parts of the world will see a total lunar eclipse.
Mars is already brighter than usual and will shine even more— and appear bigger—as Tuesday nears. Astronomers expect good viewing through early August. (...)
https://phys.org/news/2018-07-mars-closest-approach-earth-years.html#jCp
Wójcicki: 27 lipca dwa niezwykłe zjawiska astronomiczne
25.07.2018
Dwa niezwykłe zjawiska astronomiczne - najdłuższe w tym stuleciu całkowite zaćmienie Księżyca i opozycję Marsa - będzie można zobaczyć jednego dnia, 27 lipca - powiedział PAP popularyzator astronomii Karol Wójcicki.
Jak powiedział Wójcicki, całkowite zaćmienie Księżyca powinno być widoczne dla większości mieszkańców Polski, a do jego obserwacji nie potrzeba żadnych instrumentów optycznych. W sumie zjawisko potrwa niemal 1 godzinę 43 minuty i będzie najdłuższe w tym stuleciu. Następnie równie długie całkowite zaćmienie Srebrnego Globu wypadnie w 2123 roku.
Astronomiczny spektakl rozpocznie się 27 lipca wieczorem. "Księżyc wzejdzie w Polsce około godziny 20:30 i już wtedy będzie rozpoczynała się faza częściowa tego zjawiska. Na fazę całkowitą - tę najciekawszą - będziemy musieli poczekać mniej więcej do godziny 21:30" – opisał popularyzator.
Czego mogą się spodziewać obserwatorzy? „Księżyca w pełni, który świeci dużo słabiej w fazie całkowitej - może być wręcz ledwo widoczny na tle ciemnego nieba, ale z pewnością będziemy mogli dostrzec jego krwawo-czerwoną barwę i taki stan utrzyma się mniej więcej do północy czasu lokalnego w Polsce" – powiedział Wójcicki.
W czasie całkowitego zaćmienia Księżyca, gdy Srebrny Glob zacznie przechodzić przez cień naszej planety, będzie można zauważyć, jak jego tarcza powoli ciemnieje. "W pewnym momencie ten cień staje się coraz bardziej czerwony. Dzieje się tak dlatego, że im głębiej Księżyc wchodzi w cień naszej planety, tym więcej pada na niego światła przefiltrowanego przez ziemską atmosferę" - tłumaczył rozmówca PAP.
Tej samej nocy będzie można zobaczyć również opozycję Marsa. Czerwona Planeta znajdzie się dokładnie po przeciwległej stronie Ziemi, co Słońce. Według Wójcickiego to będą najlepsze warunki do obserwacji Marsa w tym roku.
"Warto jednak dodać, że 3 dni później, w okolicach 30-31 lipca Mars znajdzie się najbliżej naszej planety od 2003 roku. Będziemy mieli więc do czynienia z tzw. wielką opozycją Marsa, w czasie której Mars będzie nie tylko miał duże rozmiary kątowe na niebie, ale jednocześnie będzie jednym z najjaśniejszych obiektów na niebie, zaraz po Słońcu, Księżycu i planecie Wenus" - mówił.
Zjawisko będzie można obserwować praktycznie przez całą noc, nisko nad południowym horyzontem. "Nawet ktoś, kto nigdy nie obserwował nieba, nie będzie miał problemu z rozpoznaniem, że jest to właśnie Mars, bo nie bez powodu nazywamy go Czerwoną Planetą. Mars w nocy będzie świecił bardzo silnym pomarańczowo-czerwonym blaskiem" – tłumaczył popularyzator.
Wójcicki zwrócił uwagę, że Mars w odróżnieniu od innych punktów na niebie, które będą go otaczały, a z których niektóre będą czerwone, nie będzie migotał. "Gwiazdy wszystkie mrugają, tak jakby puszczały do nas oko, planety tego nie robią, świecą blaskiem stałym i niezmiennym" - wyjaśnił.
Dodał, że miłośnicy astronomii wyczekują zwykle czasu opozycji, bo najlepiej w tym okresie obserwuje się planety na nocnym niebie, a przy pomocy teleskopu można zdecydowanie lepiej dostrzec szczegóły powierzchni takich planet. Zwrócił jednak uwagę, że naukowcy z amerykańskiej agencji kosmicznej NASA i miłośnicy astronomii na całym świecie zauważają, że od kilku tygodni na Marsie zaczęły się dosyć silne burze piaskowe, które mogą uniemożliwić dostrzeżenie szczegółów powierzchni planety.
Rozmówca PAP zachęcał, by jednak mimo wszystko skierować teleskop w stronę tego punktu na niebie. „Jest szansa, że bez większych trudności dostrzeżemy nie tylko czerwoną powierzchnię Marsa, choć większości przysypaną pyłem, ale też będziemy mogli zobaczyć białe czapy polarne składająca się głównie z dwutlenku węgla i zamarzniętej wody, które nawet przy pomocy amatorskiej teleskopów będą w zasięgu wzroku miłośników astronomii" – powiedział.
PAP - Nauka w Polsce
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C30370%2Cwojcicki-27-lipca-dwa-niezwykle-zjawiska-astronomiczne.html
Wiadomość wysłana przez: adam.nielek w Lipiec 25, 2018, 08:27
jak zwykle będę próbował uwiecznić zjawisko na fotografii. przy okazji opozycji sprzed 4. laty korzystając z starusieńkiego obiektywu 200mm i cyfrówce z matrycą 10mpx złapałem Marsa w niewielkim powiększeniu:
(https://uploads.tapatalk-cdn.com/20180725/a0318aa797bc712e2d0618f6f73bdf61.png)
W tym roku mam na wyposażeniu telekonwerter 2x i obektyw 300mm. spore szanse, że obrazek wyjdzie jeszcze większy. gdyby nie chmury i burza pyłowa :wink:
...muszę tylko odgadnąć kolejność 7 soczewek w tej przystawce bo na chwilę obecną jest lekki problem z ostrością. pogubiłem kolejność czyszcząc szkiełka z paprochów. trochę to trwało nim ustaliłem taki w miarę działający porządek ale małe obiekty takie jak gwiazdy wychodzą bardzo słabo.
może ktoś z szanownych kolegów ma doświadczenie z tego rodzaju optyką?
Wiadomość wysłana przez: juram w Lipiec 25, 2018, 09:01
Polecam świetną japońska stronkę ALPO-Japan, na której prezentują swe obserwacje planetarne (Marsa również) amatorzy-hobbyści z całego świata. Jest co podziwiać z dnia na dzień.
http://alpo-j.asahikawa-med.ac.jp/indexE.htm (http://alpo-j.asahikawa-med.ac.jp/indexE.htm)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Lipiec 25, 2018, 09:18
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 25, 2018, 09:27
Wiadomość wysłana przez: adam.nielek w Lipiec 25, 2018, 13:25
Mimo Twojego tosieniedaizmu spróbuję. Najtrudniej będzi złożyć ten telekonwerter i w tej sprawie potrzebna mi jest ewentualnie pomoc.
Sent from my iPhone using Tapatalk
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 26, 2018, 12:28
Śliczne złożenie zdjęć Marsa (amatorskie) - udało się wyłowić Fobosa i Deimosa.
Wiadomość wysłana przez: juram w Lipiec 27, 2018, 12:04
Mimo Twojego tosieniedaizmu spróbuję. Najtrudniej będzi złożyć ten telekonwerter i w tej sprawie potrzebna mi jest ewentualnie pomoc.
Dopiero teraz zerknąłem na Twój post.
Dawno się w to nie bawiłem ale jeśli masz lustrzankę cyfrową, to musisz mieć do niej przejściówki. No i, co to za telekonwerter, który musisz składać? Nie dysponujesz gotowym? Czarno to widzę.
Wiadomość wysłana przez: adam.nielek w Lipiec 30, 2018, 11:10
Btw niebo było zupełnie zachmurzone w piątek
Sent from my iPhone using Tapatalk
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 31, 2018, 07:37
30.07.2018
Pokrywający Czerwoną Planetę, wszechobecny pył powstaje przede wszystkim w jednej, położonej w pobliżu równika wulkanicznej formacji. Naukowcom udało się to ustalić z pomocą marsjańskich łazików i orbiterów.
Widzowie filmu „Marsjanin” mogli zobaczyć, jak burza piaskowa prowadzi do serii wydarzeń, które uwięziły na czwartym od Słońca globie granego przez Matta Damona astronautę.
Podobnie, jak dla filmowej wyprawy, pokrywający Marsa pył stanowi nie lada problem dla prawdziwych misji – wnika do delikatnych instrumentów, czy przesłania baterie słoneczne.
Jak twierdzą naukowcy z Johns Hopkins University, większość tego pyłu pochodzi z jednej, długiej na ok. tysiąc kilometrów geologicznej struktury o nazwie Medusae Fossae.
„Mars nie byłby nawet w przybliżeniu tak zapylony, gdyby nie erodujące kolosalne pokłady, które w zasadzie cały czas zanieczyszczają planetę” - opowiada prof. Kevin Lewis, jeden z autorów pracy opublikowanej na łamach pisma „Nature Communications”.
Na Ziemi, jak wyjaśniają badacze, pył oddziela się od miękkich skał w wyniku działania wiatru, wody, lodowców, powstaje w trakcie aktywności wulkanicznej i przy upadku meteorytów.
Na Marsie jest inaczej. W ciągu ostatnich 4 mld lat oddziaływanie tych czynników nie miało większego znaczenia.
„W jaki sposób na Marsie powstaje tyle pyłu, skoro żaden z tych procesów tutaj nie działa?” - zastanawia się główny autor publikacji dr Lujendra Ojha.
Aby tę zagadkę rozwiązać, badacze przeanalizowali dane na temat składu chemicznego pyłu w różnych miejscach planety. Informacji takich dostarczyły pracujące na Marsie łaziki i okrążające go orbitery.
„Pył obecny w każdym miejscu planety jest bogaty w siarkę i chlor, a do tego proporcje ilości siarki i chloru są bardzo charakterystyczne” - wyjaśnia dr Ojha.
Planetolodzy odkryli również takie same stężenia tych pierwiastków oraz proporcje w formacji Medusae Fossae. To największa znana formacja wulkaniczna w Układzie Słonecznym.
Leżąca w pobliżu równika struktura ulega silnej erozji. Jak twierdzą badacze, kiedyś mogła pokrywać powierzchnię równą 50 proc. obszaru USA, podczas gdy dzisiaj jest to zaledwie ok. 20 proc.
Dostępne dane pozwoliły naukowcom oszacować nawet, ile pyłu z niej powstało. Według autorów pracy, w ciągu 3 mld lat struktura uwolniła go tak wiele, że mógł pokryć całą planetę warstwą o grubości od 2 do 12 m.
„Może to rozwiązać dużą część zagadki, w jaki sposób Mars przybrał dzisiejszą postać” - mówi prof. Lewis.
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C30409%2Cwiadomo-skad-pochodzi-marsjanski-pyl.html
Scientists find the source of all that crazy Mars dust
Mars is a dust bowl thanks to one immense geological feature, a new study suggests.
BY AMANDA KOOSER JULY 24, 2018
(...) The research team looked at the chemical composition of Mars dust using data collected by rovers and landers from different points across the Red Planet. "Dust everywhere on the planet is enriched in sulfur and chlorine and it has this very distinct sulfur to chlorine ratio," lead author Lujendra Ojha said. (...)
https://www.cnet.com/news/scientists-find-the-source-of-all-that-crazy-mars-dust/
http://releases.jhu.edu/2018/07/24/where-martian-dust-comes-from/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Lipiec 31, 2018, 12:03
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Sierpień 01, 2018, 06:55
https://4.bp.blogspot.com/-xnDKEg0V0K0/Wvbvkk4bkMI/AAAAAAAATvY/HfaCJhfs8W4Vq3DD8IgVG-K1eQReLYo_wCEwYBhgL/s1600/wom-opozycje%2Bmarsa-data-efemerydy.png
A od wczoraj Mars sie od nas oddala :(
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 03, 2018, 05:13
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Sierpień 03, 2018, 06:38
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 03, 2018, 06:48
InSight jeszcze nie dotarł do celu :)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Sierpień 03, 2018, 09:20
Nie wszystkie są historyczne ( w tym sensie , że niezakończone)
InSight jeszcze nie dotarł do celu :)
Prawda. Tylko, że podobne schemaciki były dotychczas umieszczone w tym wątku o którym napisałem powyżej :)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 13, 2018, 00:52
BY MACIEJ GRUSZCZYŃSKI ON 12 SIERPNIA 2018
https://kosmonauta.net/2018/08/marsjanski-system-nawigacji-satelitarnej-nauka-czy-naukowa-fikcja/
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Sierpień 13, 2018, 09:39
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Sierpień 13, 2018, 09:51
Świetny artykuł, polecam każdemu lekturę!
Podpisuję się pod opinią moderatora wszystkimi moimi kończynami :) Artykuł bardzo ciekawy. Nie wiedziałem, że już w 1998 w NASA rozważano marsjańską sieć satelitarną. Z drugiej strony chyba widziałem grafikę ją przedstawiającą wraz z różnymi lądownikami. Ale to zamierzchłe czasy Windowsa 98 ;)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Sierpień 14, 2018, 15:10
A possible anorthositic continent of early Mars and the role of planetary size for the inception of Earth-like life
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1674987116302158
Sequence stratigraphy on an early wet MARS
https://www.researchgate.net/publication/321164092_Sequence_stratigraphy_on_an_early_wet_MARS
8)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 18, 2018, 22:44
New VMC Images direct from Mars! 8 images taken 08:37:44 18.08.2018 http://bit.ly/1wJXI8c #marswebcam
https://twitter.com/esamarswebcam/status/1030870024095977472
(https://pbs.twimg.com/media/Dk5i0tVX4AAPSEO.jpg)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 13, 2018, 13:45
Piękna geologiczna mapa Marsa! 8)
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1f/USGS-MarsMap-sim3292-20140714-crop.png
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 22, 2018, 00:06
16–21 September 2018
TU Berlin | Berlin | Germany
https://meetingorganizer.copernicus.org/EPSC2018/oral_programme/29912
http://forum.imo.net/index.php?u=/topic/71/gginvitation-to-the-european-planetary-science-congress-2018-16-21-sep-2018-berlin-germany
https://www.epsc2017.eu/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 03, 2018, 10:46
29.09.2018
W przeszłości pod marsjańską glebą było prawdopodobnie wystarczająco dużo zasobów energii chemicznej do podtrzymania mikrobiologicznego życia. Zapasy te, w postaci wodoru, powstawały z wody i promieniowania.
Naukowcy z Brown Univerity (USA) na łamach pisma „Earth and Planetary Science Letters” twierdzą, że dawniej nasza sąsiednia planeta miała dobre warunki potrzebne żyjącym pod powierzchnią mikrobom, podobnie jak dzisiaj ma to miejsce na Ziemi.
"Korzystając z podstawowych obliczeń fizycznych i chemicznych pokazaliśmy, że w podpowierzchniowych warstwach Marsa prawdopodobnie było wystarczająco dużo rozpuszczonego wodoru, aby zasilić globalną, podpowierzchniową biosferę” - twierdzi Jesse Tarnas, główny autor publikacji.
„Panujące w tej strefie warunki przypominałyby miejsca na Ziemi, w których egzystuje podziemne życie” - opowiada badacz.
Naukowcy mówią o podpowierzchniowych litotroficznych ekosystemach mikrobiologicznych (SliMEs - subsurface lithotrophic microbial ecosystems), które występują na naszej planecie.
Przy braku docierającej do nich energii słonecznej, żyjące w takich miejscach mikroby wykorzystują elektrony z otaczających je substancji, często z wodoru.
Może on powstawać np. poprzez radiolizę, czyli spowodowany promieniowaniem rozpad cząsteczek wody.
Nowe obliczenia pokazują, że przed 4 miliardami lat pod powierzchnią Marsa najprawdopodobniej istniały wystarczające zasoby tak powstającego wodoru.
W swojej analizie naukowcy posłużyli się danymi z sondy Mars Odyssey, dzięki którym określili ilość promieniotwórczych pierwiastków w skorupie Marsa dzisiaj i w jego zamierzchłej przeszłości.
Na podstawie danych geologicznych i klimatycznych określili następnie ilość wody, która mogła podlegać rozpadowi.
Na tej podstawie stwierdzili, że na Marsie mogła istnieć sprzyjająca życiu warstwa o grubości bagatela kilku kilometrów. Co więcej, mogła ona się utrzymywać przez setki milionów lat.
Co ciekawe, według analizy lepsze warunki dla życia w tej warstwie istniały przy założeniu chłodniejszego klimatu.
„Ludzie zwykle myślą, że wczesny zimny Mars nie sprzyjał życiu, ale pokazaliśmy, że przy zimnym klimacie byłoby więcej energii chemicznej” - mówi Jesse Tarnas. „To coś, co jak myślimy, może zmienić postrzeganie związku między dawnym klimatem Marsa a możliwością istnienia na nim życia” - dodaje.
Badacze określili też najlepsze miejsca, w których mogłyby w przyszłości wylądować poszukujące śladów życia instrumenty.
„Jedną z najbardziej interesujących opcji dla badań jest przyjrzenie się megabrekcjom – odłamkom skał wydobytych spod ziemi na powierzchnię przez uderzenia meteorytów” - wyjaśnia Jesse Tarnas.
„Wiele z nich pochodzi z głębin tej sprzyjającej życiu strefy i teraz po prostu leżą stosunkowo niezmienione na powierzchni” - opowiada naukowiec.
Takie formacje są obecne przynajmniej w dwóch miejscach, które NASA bierze pod uwagę jako cele lądowania łazika w misji Mars 2020 – północno-wschodnia część równiny Syrtis Major i w miejscu zwanym Midway, położonym pomiędzy równiną Syrtis a innym potencjalnym celem – kraterem Jezero.
„W 2020 roku ma być wysłany łazik szukający życia” - mówi prof. Jack Mustard, współautor analizy. „Miejsca, w których mogą istnieć pozostałości tych sprzyjających życiu stref - gdzie mogła istnieć największa taka strefa na planecie – wydają się być dobrym miejscem do rozpoczęcia poszukiwań” - twierdzi ekspert.
Więcej informacji: https://news.brown.edu/articles/2018/09/radiolysis
(PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C31114%2Cpod-powierzchnia-dawnego-marsa-mogly-panowac-dobre-warunki-dla-rozwoju-zycia
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 03, 2018, 10:53
29.09.2018 Marek Matacz
Korzystając z danych zdobytych przez jeżdżące po planecie łaziki, naukowcy opracowali przepis na marsjańską glebę. Może być ona nieoceniona dla badań przygotowujących do kolonizacji planety.
To nie jest żartobliwy news. Naukowcy z University of Central Florida (UCF) sprzedają marsjańską glebę po 20 dol. za kilogram. Nie jest to oczywiście gleba pochodząca z naszej sąsiedniej planety, ale jej replika.
Swoje osiągnięcie badacze opisali na łamach pisma "Icarus".
"Gleba udająca marsjańską potrzebna jest w badaniach przygotowujących ludzkość do podróży na Marsa" - mówi prof. Dan Britt z UCF. "Jeżeli zamierzamy tam polecieć, będziemy potrzebowali pożywienia, wody i innych ważnych rzeczy. Podczas gdy pracujemy nad rozwiązaniami, które mają je zapewnić, potrzebne są sposoby, aby te metody przetestować" - opowiada badacz.
Na przykład naukowcy pracujący nad sposobami uprawiania na Marsie jadalnych roślin muszą prowadzić badania na glebie jak najbardziej przypominającej miejscową.
"Nikt nie chciałby odkryć, że jego metoda nie działa, kiedy jest już na miejscu" - mówi prof. Britt.
Przepis na glebę powstał na podstawie informacji zdobytych przez robota Curiosity. Badacze tłumaczą, że na Marsie czy np. asteroidach występują gleby różnego typu, podobnie jak na Ziemi.
"Dzięki naszej technice możemy uzyskać różne wariacje. Większość potrzebnych minerałów można znaleźć na Ziemi, choć niektóre są trudne do zdobycia" - opowiada główny autor publikacji dr Kevin Cannon.
Gleba marsjańska nie jest jedyna nad jaką pracują badacze. W ich laboratorium powstają też gleby, jakie można spotkać na asteroidach i na Księżycu.
Wysiłki są już doceniane. Zespół odebrał jak dotąd 30 zamówień, w tym jedno, na pół tony z Kennedy Space Center.
Zdaniem twórców pomysłu ich praca przyspieszy wysiłki nad eksploracją Układu Słonecznego.
"Oczekuję, że dzięki dostępowi do tych materiałów naukowcy będą mogli wiele się dowiedzieć" - twierdzi prof. Britt.
Więcej informacji - na stronie:
https://www.eurekalert.org/pub_releases/2018-09/uocf-use092818.php
Materiał wideo mozna obejrzeć TU:
http://www.youtube.com/watch?v=cxo2-Ndjy7U
https://www.youtube.com/watch?v=cxo2-Ndjy7U
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C31174%2Cmarsjanska-gleba-po-20-dol-za-kilogram.html
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Październik 22, 2018, 12:49
(https://www.grenzwissenschaft-aktuell.de/wp-content/uploads/2018/10/0145-wolke-ueber-eine-der-tharsis-montes-vulkane.jpg)
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Październik 22, 2018, 13:06
Jeżeli to się potwierdzi to będzie sensacja. Jeśli to nie erupcja wulkaniczna to co? Kolosalny diabeł pyłowy?
Ciekawe co wykryje InSight swoim... hmm... "stetoskopem" ;)
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Październik 22, 2018, 13:13
"W przeciwieństwie do Ziemi, Mars jest geologicznie i tektonicznie nieaktywny."
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Październik 22, 2018, 13:29
Z powazaniem
Adam Przybyla
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 22, 2018, 14:49
Krążą ploty że sonda Mars Express sfotografowała erupcję wulkanu Arsia Mons !!!
(https://www.grenzwissenschaft-aktuell.de/wp-content/uploads/2018/10/0145-wolke-ueber-eine-der-tharsis-montes-vulkane.jpg)
Łojeju to wielka i arcyciekawa wiadomość! 8) Powinni jak najszybciej wysłać tam Exo Mars 2016 i zbadać skład tej chmury nad wulkanem. Jeśli wiadomość się potwierdzi to nasuwa się pytanie jak często na Marsie dymią wulkany i czy obecna atmosfera Czerwonej Planety to pozostałość pierwotnej atmosfery planety czy to atmosfera wtórna pochodzenia wulkanicznego? :)
P.S. Przypomniało mi się, że Brzostkiewicz w ,,Czerwona Planeta" pisał, iż Mariner 9 wykrył wokół któregoś z wulkanów (chyba Olympus Mons) plamę ciepła. Potem w publikacjach podawane było, że dotąd takiej plamy nie odnaleziono. Może Olympus za Marinera 9 grzał a później za czasów Vikingów, MGS, Odyssey 2001 i MRO już nie?
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Październik 22, 2018, 15:01
(https://www.avaruus.fi/uploads/pics/arsia_mons_pilvi.jpg)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 22, 2018, 15:02
Ciekawe czy ta chmura jest widoczna z Ziemi oraz z HST?
Wiadomość wysłana przez: astropl w Październik 22, 2018, 15:07
https://www.grenzwissenschaft-aktuell.de/mars-webcam-vmc-zeigt-raetselhafte-wolkenfahne-ueber-mars-vulkan20181022/ (https://www.grenzwissenschaft-aktuell.de/mars-webcam-vmc-zeigt-raetselhafte-wolkenfahne-ueber-mars-vulkan20181022/)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 22, 2018, 15:12
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Październik 22, 2018, 15:50
Wiadomość wysłana przez: pasiuli w Październik 22, 2018, 16:30
Taka wiadomość powinna być zapodana z mega hukiem :)
Jeśli to prawda, to wywróci do góry nogami naszą wiedzę o geologii Marsa.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 22, 2018, 17:40
22.10.2018
Na północnej półkuli Marsa lodu może być więcej, niż dotąd sądzono - pokazuje pierwsza szczegółowa mapa form ukształtowania terenu Czerwonej Planety, przygotowana m.in. przez Polkę dr Annę Łosiak. Łatwo dostępny lód może ułatwić kolonizację Marsa i badania samej planety.
Niemal cała północna półkula Marsa to ogromna nizina, położona ponad sześć kilometrów poniżej średniej wysokości terenu dla południowej półkuli tej planety. Ponad 3,8 miliarda lat temu najprawdopodobniej znajdował się tam ocean, ale od tego czasu większość wody i atmosfery uciekła w przestrzeń kosmiczną.
Niedawne badania pokazały, że w niektórych miejscach tego regionu pod powierzchnią można nadal znaleźć lód. Nie jest jednak pewne, skąd on się tam wziął. Najbardziej prawdopodobne wydają się dwie hipotezy: może to być ślad po oceanie, lub resztki po niedawnym, rozległym zlodowaceniu Czerwonej Planety. Aby rozwikłać tę zagadkę, międzynarodowy zespół geologów planetarnych przeprowadził kilkuletnie badania trzech regionów Północnych Równin Marsa: Utopia, Acidalia, Arcadia Planitiae.
Naukowcy wykorzystali dane z amerykańskiego urządzenia CTX na pokładzie Mars Reconnaissance Orbiter, które przez kilkanaście lat robiło zdjęcia powierzchni Marsa. Udostępniane są one bezpłatnie przez repozytoria danych planetarnych np. International Space Science Institute (ISSI). W wyniku analizy danych i metodzie tzw. mapowania w siatce powstała pierwsza tak rozległa i szczegółowa mapa rozmieszczenia form ukształtowania terenu Marsa - wyjaśnia dr Anna Łosiak z Instytutu Nauk Geologicznych PAN oraz University of Exeter, która brała udział w pracach międzynarodowego zespołu.
Co z tych prac wynika? Naukowcom udało się zidentyfikować wiele miejsc, w których lód znajduje się płytko pod powierzchnią Marsa, ale też te, w których ukryty jest głęboko pod nią i pozostaje niewidoczny. "Zlokalizowaliśmy formy terenu, które świadczą o tym, że na ogromnych powierzchniach, na głębokości do kilkudziesięciu metrów pod powierzchnią na północnych równinach planety jest dużo lodu" - opisuje w rozmowie z PAP dr Łosiak.
Analizy wskazują, że obie hipotezy o genezie lodu w tym rejonie są prawdziwe. Najprawdopodobniej na Północnych Równinach Czerwonej Planety można znaleźć dwa różne rodzaje lodu: bardzo stary, mający ponad 3,8 miliarda lat lód powstały w wyniku zamarznięcia marsjańskiego oceanu, a także stosunkowo młody, mający do kilkuset milionów lat lód osadzony tu, jako wynik rozległego zlodowacenia.
To, że lód w niektórych miejscach Marsa znajduje się tuż pod powierzchnią pokazało nie tylko omawiane mapowanie powierzchni planety, ale też misja lądownika Phoenix, który wylądował w pobliżu północnego bieguna Marsa. "Lądownik miał +łapkę+, którą grzebał, aby pobrać trochę skał do zbadania. Okazało się wtedy, że w tej części, na zaledwie kilku centymetrach głębokości, jest lód" - przypomniała badaczka. Na to, że nieco głębiej pod powierzchnią Marsa jest lód wskazywały też wcześniejsze misje radarowe, jednak one z kolei wskazywały tylko miejsca, w których lodu było bardzo dużo.
Naukowcy w ramach opisywanego projektu wykorzystali formy terenu wskazujące na to, że w danym miejscu jest lód. Przykładem może być pingo, czyli pagórek o kilkudziesięciu metrach wysokości i kilkuset metrach średnicy, który występuje wyłącznie w miejscach, w których pod powierzchnią jest lód. "Procesy geologiczne zachodzące na Ziemi i Marsie są bardzo podobne. Jeśli więc pingo zaobserwujemy na Czerwonej Planecie, to niemal możemy mieć pewność, że pod spodem też jest lód" - powiedziała dr Łosiak.
Obecność tak dużej ilości lodu, w dodatku umiejscowionego nie tylko na biegunach Marsa - to dla naukowców świetne wieści. Może on ułatwić potencjalną kolonizację Marsa, zapewniając wodę potrzebną do utrzymania przy życiu astronautów. "Gdy powstawała książka +Marsjanin+, nie było jeszcze wiadomo, że lodu na Marsie jest tak dużo i jest tak dostępny. Teraz wiadomo, że nie trzeba mieć niebezpiecznych i skomplikowanych sposobów uzyskiwania wody, tylko wystarczy pójść za bazę i sobie tego lodu ukopać" - przewiduje rozmówczyni PAP.
Poza tym wcześniej uważano, że baza marsjańska powinna być założona gdzieś w pobliżu dużego źródła wody. Z tego względu najbardziej oczywistym miejscem wydawały się bieguny, na których znajdują się czapy lodowe.
Jak zauważa dr Łosiak, to nie byłaby najlepsza lokalizacja m.in. dlatego, że wiele ciekawych do zbadania miejsc na Marsie znajduje się w innych lokalizacjach. "Jeśli jesteśmy przywiązani do jednej lokalizacji i jednego źródła wody, to utrudnia nam to zadanie. Gdy wiemy, że woda znajduje się w różnych miejscach niemal na połowie planety, to ułatwi nam planowanie i rozszerzy możliwości zakładania baz w miejscach, które są interesujące z naukowego punktu widzenia" - opisuje badaczka.
Jak tłumaczy, Północne Równiny Marsa wydają się dla naukowców szczególnie interesujące, bo młody lód może powiedzieć bardzo wiele o niedawnych zmianach klimatycznych na Marsie, a bardzo stary lód jest jednym z najlepszych miejsc, w których mogły schronić się potencjalne marsjańskie organizmy.
Badania trzech regionów Północnych Równin Marsa prowadzili naukowcy z Francji, Wielkiej Brytanii, Polski, Niemiec, Kanady, i Stanów Zjednoczonych.
Więcej informacji jest dostępnych na stronach: Journal of Geophysical Research: Planets DOI:10.1029/2018JE005664, DOI: 10.1029/2018JE005663 oraz DOI: 10.1029/2018JE005665
PAP - Nauka w Polsce, Ewelina Krajczyńska
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C31467%2Cnowa-mapa-marsa-pokazuje-ze-lodu-jest-na-nim-wiecej-niz-sadzono.html
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Październik 22, 2018, 17:57
Wiadomość wysłana przez: pogrzex w Październik 22, 2018, 19:46
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 22, 2018, 21:58
Auf Nachfrage kommentierte zunächst der Twitterkanal des Deutschen Zentrums für Luft- und Raumfahrt (DLR) „DLR_next“:
„(Es) Gibt es (solche Phänomene) immer wieder. Sind Wolken, die sich über den Vulkanen bilden (weil Luft an den Hängen nach oben steigt und in der Höhe kondensiert). Zwar dünnere Atmosphäre dort, aber Prozess wie auf der Erde. Kein Vulkanausbruch.“
albo ciepły prąd powietrza unosi nagromadzony na wulkanie pył z ostatniej burzy pyłowej:
Über eine weitere mögliche Erklärungs-Variante spekulierte der Astrofotograf Sebastian Voltmer, der für seine spektakulären Aufnahmen des Mars mit Kleinteleskopen bekannt ist gegenüber GreWi-Herausgeber Andreas Müller unter Verweis auf den jüngsten globalen Sandsturm auf dem Mars: „Hierbei könnten sich an den Flanken des Vulkans Arsia Mons größere Mengen des aus der Region ‚Medusae Fossae Formation‘ stammenden Staubes abgesetzt haben, der jetzt durch aufsteigende warme Luft als Fahne weggetragen wird und letztlich verstärkt Feuchtigkeit bindet. In den meisten Fällen entstehen dadurch Wassereis-Wolken.“
Ähnliche große Staub-Phänomene im Gebiet des gewaltigen Canyonsystems Vallis Marineris und verstärkte blaue Eiskristall-Wolken am Nordpol konnte Voltmer jüngst bei seinen Marsbeobachtungen in Namibia dokumentieren.
Über die letzten Jahre hinweg, insbesondere nach dem Marssturm 2005, konnte Voltmer auch helle orographische Wolken über dem Gipfel des größten Vulkans Olympus Mons beobachten.
https://www.grenzwissenschaft-aktuell.de/mars-webcam-vmc-zeigt-raetselhafte-wolkenfahne-ueber-mars-vulkan20181022/
Podsumowując, albo Mars robi nas już nie pierwszy raz w konia, posługując się pyłem i chmurami kryształków lodu albo rzeczywiście Arsia Mons dymi :) Dziwi mnie, że tyle jest orbiterów wokół Marsa a sprawa chmur koło Arsia Mons nadal jest niejasna tym bardziej, że zjawisko trwa od końca września! :o Czyżby tak długo tworzyły się tam orograficzne chmury z kryształków lodu albo wywiewało pył z zboczy wulkanu? ::)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 22, 2018, 22:16
In the southern tropics, afternoon water ice clouds were observed above Arsia Mons, while mesospheric cloud streaks were nearly a daily occurrence south of Eos Chasma in Valles Marineris.
http://www.msss.com/msss_images/latest_weather.html
Przy okazji znalazłem bardzo ciekawy art o historii wulkanizmu marsjańskiego:
http://www.psrd.hawaii.edu/May11/PSRD-Mars_volc_timeline.pdf
Poza tym ciekawa dyskusja już od wrzesnia o tej domniemanej dymiącej Arsia Mons przebiega na bezzałogowym Forum:
http://www.unmannedspaceflight.com/index.php?showtopic=8410&st=0
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 24, 2018, 08:02
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 23 PAŹDZIERNIKA 2018
(...) Co ciekawe, okazuje się, że tego typu chmury nie są niczym zaskakującym na Marsie. Tego typu twory wielokrotnie obserwowano w pobliżu różnych dawnych marsjańskich wulkanów. Zarejestrowane chmury składają się z lodu wodnego. Wokół Arsia Mons tego typu chmury są dość regularnie obserwowane na początku zimy na półkuli południowej.
Te chmury nie są powiązane z żadną aktywnością wulkaniczną. Gdyby tak było, wówczas zaobserwowano by zwiększoną emisję na paśmie podczerwonym z okolic ujścia wulkanu. Tymczasem marsjańskie wulkany nie przejawiają takiej aktywności. (...)
https://kosmonauta.net/2018/10/nietypowa-chmura-na-arsia-mons/
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Październik 24, 2018, 14:25
(https://i0.wp.com/electroverse.net/wp-content/uploads/2018/10/mars-volcano.jpg?ssl=1)
Wiadomość wysłana przez: artpoz w Październik 24, 2018, 14:36
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 24, 2018, 15:18
A poza tym śliczne zdjęcie wulkanu 8)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 05, 2018, 12:45
https://www.sciencedaily.com/releases/2018/10/181031141531.htm
Jest to ciekawa perspektywa dla astrobiologii bo ewentualne mikroby marsjańskie będą miały co jeść. Poza tym trochę utrudnia to sprawę odróżnienia materii organicznej pochodzenia abiotycznego od tej pochodzenia biologicznego a znajdowanej w skałach.
Proces tworzenia węgla organicznego w wyniku kontaktu solanki z skałami wulkanicznymi może dostarczyć substratów do powstawania i trwania życia na lodowych księżycach, planetach karłowatych, wszędzie gdzie dochodzi do kontaktu solanki z skałami wulkanicznymi :) Czyli życie na Plutonie to niekoniecznie wymysł fantasty :)
P.S. Jak myślicie, czy warto zakładać oddzielny wątek dotyczący marsjańskich meteorytów? Bo nie wiedziałem gdzie wrzucić tę informację - do wątku o Marsie czy do wątku o o życiu na Marsie ;)
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 22, 2018, 07:34
"The model is really just an experiment we run on a laptop," Ramsley said. "We put all the basic ingredients in, then we press the button and we see what happens."
The models showed that the boulders tended to align themselves in sets of parallel paths, which jibes with the sets of parallel grooves seen on Phobos. The models also provide a potential explanation for some of the other more puzzling groove patterns.
The simulations show that because of Phobos' small size and relatively weak gravity, Stickney stones just keep on rolling, rather than stopping after a kilometer or so like they might on a larger body.
In fact, some boulders would have rolled and bounded their way all the way around the tiny moon. That circumnavigation could explain why some grooves aren't radially aligned to the crater. Boulders that start out rolling across the eastern hemisphere of Phobos produce grooves that appear to be misaligned from the crater when they reach the western hemisphere.
That round-the-globe rolling also explains how some grooves are superposed on top of others. The models show that grooves laid down right after the impact were crossed minutes to hours later by boulders completing their global journeys. In some cases, those globetrotting boulders rolled all the back to where they started - Stickney crater. That explains why Stickney itself has grooves.
Then there's the dead spot where there are no grooves at all. That area turns out to be a fairly low-elevation area on Phobos surrounded by a higher-elevation lip, Ramsley says. The simulations showed that boulders hit that lip and take a flying leap over the dead spot, before coming down again on the other side.
"It's like a ski jump," Ramsley said. "The boulders keep going but suddenly there's no ground under them. They end up doing this suborbital flight over this zone."
http://www.marsdaily.com/reports/Mars_Moon_Got_Its_Grooves_from_Rolling_Stones_999.html
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Listopad 27, 2018, 13:37
25.11.2018
Mars jest najczęściej badaną przez sondy kosmiczne planetą w Układzie Słonecznym. Sonda InSight, która w poniedziałek ma wylądować na powierzchni Marsa, dołączy do kilku innych urządzeń, badających obecnie tę Czerwoną Planetę.
Od dawna nie było dnia, aby na Marsie lub na jego orbicie nie działało kilka bezzałogowych sond. Więcej służących do badań i obserwacji sztucznych satelitów w historii miała tylko Ziemia.
Na orbicie okołomarsjańskiej od lat znajduje się amerykańska sonda 2001 Mars Odyssey. Była ona wystrzelona z Ziemi 7 kwietnia 2001 roku, a na orbitę dotarła 24 października 2001 roku. Jej głównym zadaniem było poszukiwanie śladów wody i lodu wodnego na powierzchni Marsa i pod nią, a także badania aktywności wulkanicznej. Sonda działa do dzisiaj, kontynuuje badania, a dodatkowo służy jako przekaźnik telekomunikacyjny dla różnych innych sond lądujących na powierzchni planety.
Kolejną "starą" misją jest Mars Express prowadzona przez Europejską Agencją Kosmiczną (ESA). Sondę wystrzelono 2 czerwca 2003 r. z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie. Misja obejmowała sondę orbitalną Mars Express Orbiter (MEO) oraz brytyjski lądownik Beagle 2. Niestety część związana z lądowaniem się nie udała. Na początku 2015 roku na zdjęciach wysokiej rozdzielczości udało się odnaleźć lądownik. Okazało się, że miękko wylądował na powierzchni planety, ale przyczyną porażki było prawdopodobnie niepełne otwarcie paneli baterii słonecznych, co zablokowało antenę służącą do komunikacji z sondą orbitalną. Beagle 2 być może nawet przez kilka miesięcy zbierał dane naukowe, ale nie był w stanie ich przesłać na Ziemię.
Natomiast ta część misji, która dotyczyła sondy orbitalnej Mars Express Orbiter, to zdecydowany sukces ESA. Sonda działa już kilkanaście lat i przekazała na Ziemię tysiące zdjęć planety wykonanych w wysokiej rozdzielczości. Misja ma szeroki obszar badań obejmujący atmosferę, klimat, mineralogię i geologię Marsa. Dodatkowo zbadała marsjański księżyc Fobos. Pomaga też czasem w przekazywaniu danych z amerykańskich łazików i lądowników marsjańskich.
Kolejną amerykańską misją spośród obecnie funkcjonujących jest Mars Reconnaissance Orbiter (MRO). Sondę wystrzelono z Ziemi 12 sierpnia 2005 r., a na orbitę marsjańską dotarła 10 marca 2006 r. Do jej podstawowych dokonań należy przesłanie ogromnej liczby zdjęć planety w dużej rozdzielczości. Projekt zajmuje się poszukiwaniem złóż minerałów i innych dawnych obszarów, na których mogła występować woda (a potencjalnie także życie), badaniami klimatu planety (szczególnie transportem pyłu i wody w atmosferze oraz dawnymi przepływami wody i lawy na powierzchni) oraz badaniami geologii Marsa. Obecnie sonda MRO wspomaga także inne misje w przekazywaniu danych na Ziemię. NASA planuje użytkowanie tej sondy do połowy lat dwudziestych.
Dużo młodsza jest amerykańska sonda MAVEN. Była wystrzelona 18 listopada 2013 r., a na orbicie marsjańskiej znalazła się 21 września 2014 r. Zadaniem tego projektu są badania górnej atmosfery Marsa oraz jej oddziaływań ze Słońcem i wiatrem słonecznym. Do tej pory dostarczyła m.in. dowodów na to, że stopniowa utrata atmosfery w przestrzeń kosmiczną była głównym powodem zmian klimatycznych na Marsie. Odkryła też np. dwa nowe rodzaje zórz polarnych na Marsie.
Nie wszyscy wiedzą, iż Marsa badają także Indie. Ich sonda Mars Orbiter Mission (MOM) została wystrzelona 5 listopada 2013 r., jako pierwsza indyjska sonda międzyplanetarna. Do Marsa dotarła 24 września 2014 r., wchodząc na orbitę wokół planety. Tym samym Indyjska Organizacja Badań Kosmicznych (ISRO) stała się czwartą agencją kosmiczną na świecie, której sonda dotarła na orbitę marsjańską. Zadaniem misji MOM są badania morfologii, topografii i mineralogii Czerwonej Planety, a także analiza składu atmosfery i dynamiki jej górnych warstw oraz procesu utraty atmosfery w przestrzeń kosmiczną.
Jeszcze młodsza jest sonda ExoMars, a dokładniej ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO). Projekt jest efektem współpracy Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i rosyjskiej agencji Roskosmos. Wystrzelenie z Ziemi nastąpiło 14 marca 2016 r., a wejście na orbitę 19 października 2016 r. Trzy dni wcześniej od sondy odłączył się lądownik Schiaparelli, jednak manewr lądowania nie udał się, lądownik rozbił się o powierzchnię planety. Podobnie jak w misji Mars Express, orbitalna część projektu działa jednak dobrze. Jej zdaniem są badania metanu i innych gazów śladowych w marsjańskiej atmosferze.
Do niedawna na Marsie działał amerykański łazik Opportunity umieszczony na powierzchni planety 25 stycznia 2004 r. Niestety wygląda na to, że nie przetrwał trwającej wiele tygodni burzy pyłowej sprzed kilku miesięcy. Zamilkł i nie ponowił kontaktu z Ziemią. Łazik Opportunity był wysłany razem z bliźniaczym łazikiem Spirit, który lądował w innym miejscu planety. Spirit przestał funkcjonować w 2010 roku. Misje Spirit i Opportunity dostarczyły mnóstwo informacji o geologii i atmosferze Marsa oraz poszukiwały wody i warunków zdatnych do istnienia życia mikrobiologicznego. Przykładowo udało się znaleźć różne minerały świadczące o tym, że kiedyś na Marsie występowało wilgotne środowisko, a w skałach przepływała woda. Obecność obu łazików przez kilkanaście lat na powierzchni dostarczyła nam także wiele informacji na temat aktualnego klimatu i warunków pogodowych panujących na Marsie.
Po powierzchni planety jeździ obecnie łazik Curiosity. Wylądował w kraterze Gale 2 sierpnia 2012 r. Dokonuje m.in. wierceń w skałach. Badając skały, o których uważa się, że powstały kiedyś w wodzie, wykazał, że są w nich składniki sprzyjające życiu mikrobiologicznemu. Znalazł np. minerały ilaste i niezbyt dużo soli, co sugeruje, że kiedyś w tym miejscu płynęła woda, być może nawet zdatna do picia. Innym przykładowym odkryciem jest detekcja metanu i zmian jego poziomu w atmosferze. Nie wiadomo na razie jaki proces za to odpowiada – potencjalne źródło to reakcje chemiczne pomiędzy skałami, a wodą, ale metan może być też np. wytwarzany przez organizmy żywe.
Na 26 listopada br. planowane jest lądowanie amerykańskiej sondy InSight. Przy pomocy m.in. badań sejsmologicznych i odwiertów do 5 metrów w głąb powierzchni ma ona pomóc naukowcom w badaniach wnętrza Marsa, a w konsekwencji także w zrozumieniu historii powstawania planet skalistych.
To jednak nie koniec badań Marsa, naukowcy i inżynierowie mają w planach już kolejne misje do tej planety. Drugi etap europejsko-rosyjskiej misji ExoMars planowany jest na 2020 rok. Amerykanie szykują swój kolejny łazik Mars 2020 (w ostatnich dniach ogłoszono decyzję o wyborze miejsca lądowania), a Japończycy chcą wysłać sondę MMX, która zbada księżyce Marsa. Chińczycy także chcą mieć udział w badaniach Marsa i na 2020 rok planują wystrzelenie swojego własnego orbitera i lądownika.
Dyskutuje się także o możliwościach załogowego lotu na Marsa. NASA ogłosiła, że powróci do załogowych badań Księżyca (plany stacji orbitalnej oraz lądowania) i ma to być etapem w przygotowywaniu załogowego lotu na Marsa. Z kolei firma SpaceX zapowiada, że swoją misję załogową wyśle tam w 2024 roku. Jest też np. holenderska fundacja Mars One, która co prawda nie buduje własnych rakiet, ale zbiera fundusze na załogowy lot na Marsa z lądowaniem w 2032 roku. Mars One chce założyć stałą kolonię na powierzchni Marsa. (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C31855%2Cmars-najczesciej-badana-planeta-w-ukladzie-slonecznym.html
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 29, 2018, 07:50
8 listopada miało miejsce spotkanie związane z drugim sezonem National Geographic pt: ,,Mars". Na nim przemawiał także szef NASA Jim Bridenstine, który powiedział między innymi:
Bridenstine pointed specifically to the InSight lander, which will touch down on the Red Planet on Nov. 26. The mission will study the inner workings of the planet and gather data on volcanic activity, marsquakes and asteroid impacts. This research will be essential to astronaut safety on Mars, Bridenstine said, adding that "this InSight lander is critical to a future of human-exploration activity on the surface of Mars."
https://www.space.com/42395-nasa-head-sees-bold-future-on-mars-and-the-moon.html
Mars' history is a major reason the Red Planet is so intriguing, Bridenstine said. "Mars used to have three-fourths of its surface covered by an ocean. It used to have a strong magnetosphere that protected it from that harsh radiation environment. It used to have a thick atmosphere, and over a billion years ago, all of these things went away when its magnetosphere went away.
A teraz pytanie. Czy i kiedy aż 75% powierzchni Czerwonej Planety pokrywał ocean? Szacunki powierzchni Oceanu Borealis sięgają z tego co wiem około 30% powierzchni planety a na pewno nie więcej niż 50% W związku z tym skąd admin NASA wziął te trzy czwarte powierzchni planety zalane oceanem? Więcej wie w tym temacie od nas? Czy coś przed nami Amerykanie ukrywają? :P
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Grudzień 05, 2018, 09:10
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/czy-marsjanskie-burze-wytwarzaja-nadchlorany-4882.html
Źródło:
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0012821X18305065
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 04, 2019, 10:32
https://eprints.ucm.es/33193/1/3-Marte%20SL.pdf
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Kwiecień 01, 2019, 21:38
Wizja artystyczna sondy Mars Express nad Marsem. Źródło: ESA.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/styles/max_1300x1300/public/2019-04/Mars_Express_large.jpg?itok=ivGHULvO)
Ponowna analiza danych zarejestrowanych przez sondę Mars Express podczas pierwszych 20 miesięcy pracy łazika Curiosity wykazała zbieżne detekcje metanu w atmosferze. To pierwsze potwierdzenie pomiarów wykonanych z powierzchni przez orbitującą sondę.
Debata nad metanem w atmosferze Marsa trwa już od wielu lat. Przyczyniła się do tego m.in. europejska sonda Mars Express, która wykryła go tuż po przybyciu do planety w 2004 roku. Metan jest tak ważną cząsteczką, gdyż na Ziemi jest wytwarzany nie tylko przez naturalne procesy geologiczne, ale też żywe organizmy.
Cząsteczki metanu ulegają rozpadowi w wyniki procesów w atmosferze, dlatego każde jego wykrycie wskazuje, że został on uwolniony stosunkowo niedawno.
Najczęściej jednak gaz ten pozostawał nieuchwytny dla sond kosmicznych. Obserwacje naziemne także wskazywały niską zawartość lub brak tego gazu w marsjańskim powietrzu. Jednak pewna ilość zaobserwowanych wzrostów koncentracji metanu i odkrycie wyraźnych sezonowych zmian zawartości metanu w atmosferze przez łazik Curiosity motywuje naukowców do ustalenia jaka jest jego geneza na Marsie i w jaki sposób jest on tracony w obecnych czasach.
Schemat prezentujący w jaki sposób na Marsie mógłby być uwalniany metan do atmosfery i jak mógłby być z niej usuwany. Źródło: ESA.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/How_to_create_and_destroy_methane_at_Mars_1.jpg)
Naukowcy przeanalizowali za pomocą poprawionych technik dane ze spektrometru PFS sondy Mars Express. Z pozyskanych informacji udało się ustalić, że 15 czerwca 2013 roku, kiedy łazik zarejestrował wyraźny sygnał wzrostu stężenia metanu, dzień później przelatująca nad nim sonda Mars Express również odebrała podobną sygnaturę. Dzień po tym kiedy aparatura pojazdu Curiosity wykryła około 6 cząsteczek metanu na miliard, europejska sonda wychwyciła 15 cząsteczek na miliard.
W pracy naukowej z obserwacji łazika Curiosity napisano, że metan ten najprawdopodobniej pochodził z terenu krateru na północ od łazika. Satelitarne dane Mars Express wskazują jednak na inne miejsce jego pochodzenia.
Dwa niezależne zespoły badawcze podjęły się zadania ustalenia prawdopodobnego miejsca uwolnienia metanu do atmosfery. W jednym z badań naukowcy wykonali komputerowe symulacje emisji z różnych miejsc w obszarach wokół krateru. Symulacje te uwzględniały zebrane przez sondę dane, przewidywane wzorce cyrkulacji atmosfery oraz fizykę zjawiska geologicznych wycieków metanu.
Drugie badanie miało na celu znalezienie miejsc gdzie wycieki metanowe mogły wystąpić. Geologowie uważnie przyglądali się morfologii terenu wokół krateru Gale, szukając takich cech terenu, które mogłyby wskazywać na występowanie zjawiska.
Geologowie zidentyfikowali uskoki tektoniczne, które mogłyby sięgać poniżej regionu, gdzie postuluje się obecność lodu podpowierzchniowego. Taka wieczna zmarzlina to dogodne miejsce do uwięzienia metanu. Być może właśnie taki lód podpowierzchniowy zatrzymuje metan, który w wyniku powstawania uskoków uwalniany jest do atmosfery w krótkich wyciekach.
Co znaczące, zarówno symulacje zachowania atmosfery w czasie wycieków oraz badania geologicznych cech powierzchni wskazały na ten sam region pochodzenia metanu.
(https://www.urania.edu.pl/sites/default/files/inline-images/Mars_Express_matches_methane_spike_measured_by_Curiosity_2.jpg)
Grafika prezentująca analizę obserwacji sondy Mars Express. Obszar wokół krateru Gale został podzielony siatką na kwadratowe sektory o długości 250 km. W każdym z nich zasymulowano milion potencjalnych wycieków metanu. Następnie opierając się na modelach cyrkulacji atmosfery policzony jakie jest prawdopodobieństwo, by osberwacja wykonana przez sondę Mars Express w 2013 roku dotyczyła wycieku w danym sektorze. Drugi zespół naukowców przeanalizował morfologię terenu, poszukując cech wskazujących na potencjalne miejsca wycieku. Oba badania wskazują na region Aeolis Mensae. Być może właśnie stamtąd pochodzi wyciek metanu, który przed powstaniem uskoku uwięziony był pod występującym tam przypuszczalnie płytkim lodem podpowierzchniowym. Źródło: ESA.
Naukowcy swoją pracą wspierają hipotezę przejściowych zdarzeń geologicznych, odpowiedzialnych za uwalnianie metanu. Autorzy wskazują jednak, że potrzebne jest też lepsze zrozumienie procesów odpowiedzialnych za ubytki metanu w atmosferze planety. Na pewno historyczne dane misji Mars Express będą dalej analizowane, a kolejnych ważnych obserwacji dostarczy Trace Gas Orbiter - najnowsza sonda marsjańska wysłana przez Europejską Agencję Kosmiczną i Roskosmos w ramach programu ExoMars.
https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/sonda-mars-express-potwierdza-anomalie-stezenia-metanu-wykryta-przez-lazik-curiosity (https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/sonda-mars-express-potwierdza-anomalie-stezenia-metanu-wykryta-przez-lazik-curiosity)
http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/Mars_Express/Mars_Express_matches_methane_spike_measured_by_Curiosity (http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/Mars_Express/Mars_Express_matches_methane_spike_measured_by_Curiosity)
https://www.nature.com/articles/s41561-019-0331-9 (https://www.nature.com/articles/s41561-019-0331-9)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 01, 2019, 19:16
02.04.2019
W różnych miejscach pod powierzchnią Marsa, na dużej głębokości, prawdopodobnie kryją się zasoby wody. Co więcej, mogą one zasilać okresowe strumienie na stokach niektórych kraterów. Wnioski te przedstawiono w "Nature Geoscience".
Jezioro z wodą, ukryte pod lodową pokrywą na południowym biegunie Czerwonej Planety, dostrzeżono już w połowie u biegłego roku. Teraz jednak naukowcy z University of California (USA) i ich współpracownicy opublikowali wyniki badania, według którego także w innych miejscach tej planety istnieją podpowierzchniowe zbiorniki wodne, położone nawet na głębokości 750 m. Obecna w nich woda przesącza się ku powierzchni przez szczeliny w skałach kraterów.
Do takich wniosków naukowcy doszli po dokładnej analizie obrazów linii, pojawiających się okresowo na zboczach kraterów (tzw. Mars recurrent slope linea). Linie te wyglądają jak ślady po wyschniętych, krótkich strumieniach.
Wcześniej przypuszczano, że powstają one w wyniku spływu wody na powierzchni lub płytko pod nią.
"To nie musi być prawda. Proponujemy alternatywną hipotezę, według której powstają one, gdy znajdująca się głęboko, pod dużym ciśnieniem woda przemieszcza się w górę ku powierzchni, wzdłuż szczelin w skałach" - mówi dr Essam Heggy, jeden z autorów publikacji w "Nature Geoscience".
Podobnie dzieje się na Ziemi.
"Doświadczenie, jakie zdobyliśmy w czasie badań hydrologii pustynnej, stanowiło dla naszych wniosków kamień węgielny. Ten sam mechanizm widzieliśmy na północnoafrykańskiej Saharze i na Półwyspie Arabskim. Pomogło nam to w jego badaniach na Marsie" - dodał.
Zdaniem naukowców miejsca, w których woda wydostaje się na powierzchnię - to zarazem rejony, gdzie przede wszystkim warto szukać śladów życia.
Odkrycie związane z wodą obecną głęboko pod powierzchnią mówi też wiele o historii Marsa.
"Podziemna woda to mocny dowód na historyczne podobieństwo Marsa i Ziemi - wskazuje na częściowo podobną ewolucję" - twierdzi dr Heggy.
W historii obu planet "mokre" epoki były prawdopodobnie wystarczająco długie, by powstał podziemny system wodny.
Przedstawione w nowej pracy informacje mogą pomóc w przewidywaniu przyszłości naszej własnej planety.
"Zrozumienie tego, co działo się z podziemną wodą z Marsa; tego, gdzie znajduje się ona dzisiaj i gdzie się przemieszcza, pomaga nam ustalić warunki ewolucji klimatu na Marsie w czasie ostatnich 3 mld lat i to, jak doprowadziły one do powstania systemu podziemnych wód. Pomaga nam to zrozumieć podobieństwa do naszej planety i sprawdzić, czy idziemy podobną drogą klimatycznej ewolucji. Poznanie ewolucji Marsa to klucz do zrozumienia długofalowej ewolucji Ziemi. Podziemna woda to jeden z głównych elementów tego procesu" - opowiada planetolog.
Naukowcy liczą jednocześnie na powstanie nowych metod badawczych, które pozwolą zajrzeć pod powierzchnię Marsa wystarczająco głęboko, by bezpośrednio sprawdzić istnienie ukrytych głęboko zbiorników.
Więcej informacji - na stronie https://www.eurekalert.org/pub_releases/2019-03/uosc-neo032719.php (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C33420%2Cnaukowcy-gleboko-pod-powierzchnia-marsa-kryje-sie-woda.html
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Czerwiec 06, 2019, 17:02
Mars okazał się planetą bez… Marsjan. To zaskoczyło wielu badaczy. Niektórzy poważni naukowcy uważali za błąd, że kamery lądowników nie zostały wyposażone w lampy błyskowe, bo miało to uniemożliwić robienie zdjęć drapieżnikom polującym nocą. Proponowano także, by lądowniki były wyposażone w mechanizm rozrzucający przynętę. Wszystko po to, by marsjańskie zwierzęta sfotografować z odpowiednim przybliżeniem.
https://www.gosc.pl/doc/759460.Czy-istnieje-zycie-na-Marsie
Chyba tu chodzi o lądowniki Viking? Czy ktoś z Forum wie coś na temat tego ,,błędu" odnośnie braku lamp błyskowych i przynęt dla drapieżników? Ja tyle razy wertuje sieć i nigdy czegoś takiego nie znalazłem! :o Jakby była to prawda to byłaby to ciekawa historia do opowiadania i czy pisania w artach o Marsie :D
Wiadomość wysłana przez: kanarkusmaximus w Czerwiec 06, 2019, 17:35
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Czerwiec 06, 2019, 19:32
Nigdy o czymś takim nie słyszałem. Wydaje mi się, że to jeśli już to była jakaś wstępna propozycja, której nigdy NASA na poważnie nie wzięła...
Chyba się pofatyguje i sam zadam autorowi pytanie o ile tylko maila do niego znajdę :D
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 03, 2019, 16:29
17.05.2019
Na Marsie może istnieć nieznany wcześniej cykl obiegu wody. Podczas lata na półkuli południowej para wodna może efektywnie przemieszczać się z dolnych do górnych warstw atmosfery, po czym prądy powietrzne przenoszą ją nad biegu północy, gdzie opada - informują naukowcy.
Naukowcy sądzą, że dawno temu (czas liczony w miliardach lat) na Marsie było dużo wody, płynęły tam rzeki, były morza i oceany. Obecnie świat ten jest pustynny pod tym względem – woda występuje jedynie w niewielkich ilościach w zamarzniętej formie w gruncie, natomiast w atmosferze para wodna jest obecna w ilościach śladowych.
Mars mógł utracić nawet 80 procent swojej wody. W górnej warstwie atmosfery ultrafioletowe promieniowania od Słońca rozbija cząsteczki wody na wodór i rodniki OH. Wodór ucieka potem w przestrzeń kosmiczną. Współczesne pomiary przy pomocy sond kosmicznych wykazały, że również obecnie występuje taki proces.
Zastanawiające jest, czemu w ogóle możliwa jest opisana sytuacja utraty wody. Środkowe warstwy marsjańskiej atmosfery powinny bowiem powstrzymywać unoszenie się pary wodnej aż tak wysoko. Na analogicznej zasadzie jak działanie tropopauzy w ziemskiej atmosferze (jest tam tak zimno, że para wodna zamienia się w lód).
Aby odpowiedzieć na to pytanie, naukowcy niemieccy i rosyjscy przeprowadzili symulacje, dzięki którym odkryli nieznany wcześniej mechanizm przypominający rodzaj pompy.
Model opisuje przepływy w całej atmosferze Marsa, od powierzchni do wysokości 160 km. Wyniki sugerują, że środkowa część atmosfery, która ma mroźne temperatury, staje się przepuszczalna dla pary wodnej dwa razy dziennie w określonej porze roku i w określonym miejscu.
Głównym czynnikiem decydującym jest tutaj przebieg orbity planety wokół Słońca. Jeden obieg dookoła naszej dziennej gwiazdy zajmuje Marsowi około dwóch ziemskich lat, dodatkowo orbita jest znacznie bardziej eliptyczna niż ziemska. W punkcie najbliższym względem Słońca planeta znajduje się 42 miliony kilometrów bliżej, niż w najdalszym punkcie orbity. Oznacza to, że lato na półkuli południowej jest znacząco cieplejsze, niż lato na półkuli północnej.
Jak tłumaczy Paul Hartogh z Max Planck Institute for Solar System Research, gdy na półkuli południowej jest lato, w niektórych momentach dnia panują tam warunki umożliwiające transport pary wodnej w górne warstwy atmosfery, razem z cieplejszymi masami powietrza. Następnie prądy powietrzne przemieszczają gaz wzdłuż południków w rejon bieguna północnego, gdzie się ochładza i opada. W trakcie tego cyklu część pary wodnej jest tracona w mechanizmie opisanym wcześniej (rozpad molekuł pod wpływem promieniowania ultrafioletowego i ucieczka wodoru w przestrzeń kosmiczną).
Dodatkowym czynnikiem ułatwiającym transport pary wodnej w górę są burze piaskowe (burze pyłowe), które na Marsie mogą osiągać skalę całej planety i trwać wiele tygodni. Najnowsze wielkoskalowe burze były obserwowane w 2018 i 2007 roku. Obliczono, iż podczas tego typu burzy z 2007 roku do górnych warstw
atmosfery dotarło dwukrotnie więcej pary wodnej niż w trakcie lata bez burz na półkuli południowej.
Ponieważ cząstki pyłu absorbują promieniowanie słoneczne, rozgrzewają się i temperatura całej atmosfery wzrasta o nawet 30 stopni Celsjusza.
Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie „Gephysical Research Letters”. (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C77081%2Codkryto-nowy-cykl-wodny-na-marsie.html
https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1029/2019GL082114
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Wrzesień 09, 2019, 12:10
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 8 WRZEŚNIA 2019
(...) Projekt konkursowy na kolonię marsjańską został tutaj pokazany jako przykład jak mogłaby funkcjonować kolonia znajdująca się w trudnych pozaziemskich warunkach – jakie powinno być podejście do zużywania energii, oraz projektowania i zużywania dóbr. Morał dla społeczeństwa ziemskiego jest dość bezpośredni. Może nie umiemy zapanować nad ogrzewaniem planety bo nie mamy noża na gardle? Może kolonie na Księżycu i na Marsie pozwolą nam trochę dorosnąć jako cywilizacja?
https://www.youtube.com/watch?v=3B8rjc74UGw
Wykład Leszka Orzechowskiego na TEDx Talk Warsaw / Credits – TEDx Talk
https://kosmonauta.net/2019/09/leszek-orzechowski-na-tedx/
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 24, 2020, 08:59
05.09.2019 Szymon Zdziebłowski
Pomysł miliardera Elona Muska dot. zbombardowania ładunkami termojądrowymi czap lodowych Marsa po to, aby zmieniła się atmosfera tej planety jest nierealny - oceniła dr Weronika Śliwa z Centrum Nauki Kopernik. W jej ocenie żadna osiągalna dziś technologia nie mogłaby sprostać temu zadaniu.
W ostatnich dniach miliarder i współwłaściciel firmy SpaceX Elon Musk powrócił do promowania w mediach społecznościowych idei bombardowania ładunkami termojądrowymi czap lodowych znajdujących się na biegunach Marsa. W konsekwencji miałaby się podgrzać atmosfera planety a atmosfera - zgęstnieć, co przyczyniłoby się do polepszania warunków dla życia, tak aby były zbliżone do ziemskich. Taką koncepcję określa się terraformacją.
"Terraformowanie to jest rodzaj marzenia ludzkości, o tym żeby stworzyć drugą Ziemię gdzieś indziej, o przekształceniu innego ciała niebieskiego. Najczęściej w tym kontekście myślimy o Marsie, planecie, którą chcemy upodobnić do naszej Ziemi obdarzonej gęstą atmosferą, która chroni ją przed niebezpiecznym promieniowaniem słonecznym, o dogodnej temperaturze i z wodą płynącą na jej powierzchni" - powiedziała w rozmowie z PAP dr Weronika Śliwa z Planetarium Centrum Nauki Kopernik.
Zapytana o to, jak ocenia pomysł na terraformację w wydaniu Muska wyraziła sceptycyzm: "Jest to jakaś koncepcja. Niestety trzeba też powiedzieć, że nie bardzo realistyczna, z dosyć prozaicznego powodu (...), ponieważ jak szacują naukowcy zajmujący się Marsem, dwutlenku węgla w czapach polarnych Marsa jest po prostu za mało. Nawet gdyby uwolniono go w 100 proc. to i tak atmosfera marsjańska byłaby wielokrotnie rzadsza od ziemskiej i również temperatury w wystarczającym stopniu by nie wzrosły" - powiedziała dr Śliwa. Dlatego w jej ocenie użycie ładunków termojądrowych nie przyniosłoby spodziewanego efektu.
Dr Śliwa wskazała na drugi problem, który określiła jako fundamentalny.
"Ciągle jeszcze poszukujemy na Marsie śladów jakichś prymitywnych form życia. Nie jest wcale wykluczone, że to życie tam znajdziemy; prawdopodobnie nie, ale jest taka możliwość. Czy w tej sytuacji zmienianie tej planety i ryzykowanie zagłady tego ewentualnego, potencjalnego, mało prawdopodobnego, ale jednak możliwego życia, jest rozsądnym i przemyślanym działaniem? Na to pytanie też trzeba sobie odpowiedzieć" - podkreśliła.
"Realnie, dzisiejsze technologie (...) nie dają nam szansy na przekształcenie całej Czerwonej Planety w planetę zieloną czy też błękitną, bardziej podobną do Ziemi" - stwierdziła ekspertka.
Dodała, że dziś uważa się z reguły, że jeżeli człowiek zamieszka na Marsie to przebywać będzie głównie w zamkniętych bazach, z których co jakiś czas będzie wychodził na powierzchnię.
Wskazała dwie możliwości terraformacji. Jedna to przeczekanie do powstania odpowiednich technologii geoinżynieryjnych, które będą w stanie w znaczący sposób kształtować klimat.
Można też poczekać dłużej.
"Słońce stopniowo, powoli, ale jednak robi się coraz gorętsze i z czasem osiągnie taką temperaturę, że powierzchnia Marsa będzie miała znacznie wyższą temperaturę niż dzisiaj, bardziej zbliżoną do temperatury powierzchni Ziemi" - wyjaśniła. W konsekwencji - dwutlenek węgla zgromadzony w czapach polarnych uwolni się do atmosfery, co dodatkowo podgrzeje Czerwoną Planetę.
Jednak nawet, gdy to się stanie, ciągle jeszcze będzie dużo wyzwań, które będą stały przed nami, jeśli chcielibyśmy swobodnie mieszkać na powierzchni Marsa - zaznaczyła.
PAP - Nauka w Polsce, Szymon Zdziebłowski
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C78445%2Cekspertka-bombardowanie-marsa-ladunkami-jadrowymi-nie-uczyni-z-niego-miejsca
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Grudzień 18, 2020, 12:28
17.12.2020
Wody na Marsie, w postaci solanek - może być mniej, niż zakładano, na co wskazuje nowa, dokładniejsza analiza. Odkrycie ma znaczenie dla poszukiwań śladów życia na Marsie i wyboru przyszłego miejsca lądowania na nim ludzi.
Naukowcy z Arkansas Center for Space and Planetary Sciences opracowali mapę możliwego występowania na Marsie solanek. Mapa powstała na podstawie analiz tempa parowania takich roztworów - i danych na temat marsjańskiej pogody.
Solanki to roztwory wody i różnych soli. W porównaniu do czystej wody m.in. parują i wrzą w wyższej temperaturze, a zamarzają w niższej.
Tworząc mapę, badacze - w przeciwieństwie do twórców wcześniejszych, prostszych modeli - wzięli tym razem pod uwagę wszystkie możliwe przemiany fazowe cieczy: zamarzanie, wrzenie i parowanie. „Chodziło o spojrzenie na wszystkie te właściwości jednocześnie, zamiast pojedynczo. Potem stworzyliśmy mapę uwzględniającą wszystkie te procesy naraz”- wyjaśnia prof. Vincent Chevrier, jeden z autorów pracy opublikowanej w piśmie „The Planetary Science Journal”.
Okazało się, że wody w postaci solanek może być na Marsie mniej, niż pokazywały wcześniejsze szacunki.
Jak twierdzą w nowej publikacji naukowcy, solanki mogą krócej przetrwać na powierzchni planety w zimnych rejonach. „Najważniejszy wniosek jest taki, że jeśli nie uwzględni się wszystkich procesów jednocześnie, zawsze przeceni się stabilność solanek. Takie są realia tej sytuacji” - twierdz prof. Chevier.
Z kolei warunki najbardziej sprzyjające solankom mogą - według naukowców - istnieć w zakresie od średnich do wysokich szerokości geograficznych i w dużych kraterach na południowej półkuli. Płytko pod powierzchnią mogą być też obecne także w pobliżu równika. W najbardziej przychylnych warunkach solanki mogą się utrzymywać maksymalnie przez 12 godzin dziennie.
„Nigdzie nie są one na tyle stabilne, by przetrwać na Marsie cały dzień” - podkreśla badacz.
To ważna informacja nie tylko z perspektywy naukowej ciekawości. Woda to podstawowy warunek życia. Będzie też potrzebna ludziom, jeśli kiedyś polecą na Czerwoną Planetę.
Więcej informacji na stronie https://iopscience.iop.org/article/10.3847/PSJ/abbc14
(PAP)
https://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C85348%2Ccieklej-wody-na-powierzchni-marsa-moze-byc-mniej-niz-sadzono.html
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Luty 03, 2021, 21:43
https://www.magazinesdirect.com/az-magazines/6942884/book-of-mars-2nd-edition.thtml?utm_medium=Affiliate&utm_source=Awin&utm_campaign=TechRadar&utm_content=103504&awc=2961_1612384523_bade08fa9b2094e9e7a11ed95a2564a2
Jakby kogoś zainteresowała oferta to można zobaczyć kawałek książki od środka.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Luty 14, 2021, 17:55
Cytuj
Dust Devils on Marshttps://mars.nasa.gov/files/mep/MarsAsArt_Booklet.pdf
This beautiful observation shows a gorgeous pattern of dust devil tracks.
Like on Earth, they often expose materials just underneath the surface,
which in this case, makes for stunning patterns.
Image Credit: HiRISE Science Team
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Marzec 10, 2021, 23:28
Japonska misja MACO ma zbadac marsjanska atmosfere i poleciala by za pomoca malej rakiety Epsilon.
Wyhamowanie nastapiloby za pomoca atmosfery marsa. Epsilon wydaje sie, ze bedzie mial troche wieksze mozliwosci wynoszenia
sond do odleglych planet jak F9, zwlaszca co do wagi tych sond, ceny i precyzji. Z powazaniem
Adam Przybyla
Zrodla:
https://jaxa.repo.nii.ac.jp/?action=pages_view_main&active_action=repository_view_main_item_detail&item_id=8202&item_no=1&page_id=13&block_id=21
https://ja.wikipedia.org/wiki/%E7%81%AB%E6%98%9F%E8%A1%9B%E6%98%9F%E6%8E%A2%E6%9F%BB%E8%A8%88%E7%94%BB
https://www.cps-jp.org/~consortium/pub/documents/masterplan2020.pdf
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Marzec 23, 2021, 18:11
wyprawy miliona bojlerow na marsa, japonczycy, wspolpracuajac zreszta z francuzami i niemcami,
przelozyli swoja wyprawe na Fobosa na 2024.
Wyprawa w poszukiwaniu pierscienia, oczywiscie marsjanskiego ma zakonczyc sie ladowaniem na tym ciele
kosmicznym co jak na razie wychodzi w 42% podliczajac wszystkie ladowanie jakie do tej pory czlowiek wykonal.
Statek kosmiczny użyty w misji MMX zostanie wystrzelony z najbardziej wydajnym typem rakiety H3
i ma przywiezc na Ziemie okolo 1 grama pobranych probek. Wydaje sie, ze bedzie to ostatnia tak duza misja
oparta jeszcze o naped chemiczny. W przeciwienstwie do misji hayabusha2 po powierzchni Foboa poruszac
sie bedzie maly lazik, ale nie mozemy byc pewni ile bedzie dodatkach subsatelitow/sond,
hayabsusha2 miale tego duzo ... Pewne komponenty oprogramowania lazika zarzadzanego przez procesor ARM
mozna znalezc na sieci. japonczycy zakladaja, ze powierzchnai Fobosa jest pokryta pylem z marsa
i dzieki temu sa w stanie przywiezc takie probki szybciej niz pakujac sie w dosc gleboka studnie
grawitacyjna marsa. Misje europejska i chinska maja startowac dopiero 2-3 lata pozniej.
Na powierzchni ksiezyca sonda bedzie robila zdjecia z rozdzielczoscia 8K - dostepne po powrocie (chyba ...)
Nie do konca wiadomo co z innymi misjami, pojawianai sie nazwy Terex-1/2, ale wydaj sie,
ze sa to tylko koncepcje. Ale mozliwe, ze do konca tego dziesieciolecia
bedzie jakas proba ladowania w oparciu o bardzo maly ladownk i hamownaie aerodynamiczne,
pasowaloby, ze wystrzelenie nastapiloby za pomoca jakiegso malego nosnika typu Epsilon.
Obstawiam, ze bedzie to misja MACO, wspomniana w poprzednim poscie.
Z powazaniem
Adam Przybyla
Zrodla:
https://twitter.com/mmx_jaxa_en/status/1275628360664666112
https://www.isas.jaxa.jp/feature/forefront/201224.html
https://www.isas.jaxa.jp/feature/forefront/200827.html
https://twitter.com/mmx_jaxa_jp/status/1342439960171978758
https://elib.dlr.de/135160/1/__rm-samba01_USERDIR_smis_mi_mmx_publications_2020_icra_spacerobwshop_Smisek_icra20_opportunities_and_challenges_in_space_robotics_workshop_poster_MichalSmisek.pdf
https://en.wikipedia.org/wiki/XtratuM
http://www.open.ac.uk/science/physical-science/sites/www.open.ac.uk.science.physical-science/files/files/PS1%20ANAND%20Mahesh.pdf
https://www.mext.go.jp/content/20200219-mxt_uchukai01-000005432_9.pdf
https://twitter.com/TPS_Japan/status/1344755021318012931
https://meetingorganizer.copernicus.org/EPSC2020/EPSC2020-111.html?pdf
https://twitter.com/girlandkat/status/1351515230203854849
https://twitter.com/SpaceBoffin/status/1356274932855017476/photo/2
https://twitter.com/sado_kouta/status/1358069926678863873
https://www.reddit.com/r/ChinaSpace2/comments/m5h2vr/china_mars_sample_return_msr_update_ish/
https://twitter.com/chageimgur/status/1114891280964669442
https://www2.nict.go.jp/ttrc/thz-sensing/terex/
(https://pbs.twimg.com/media/EtJ0zfqXIAEZu1L?format=jpg&name=medium)
(https://pbs.twimg.com/media/EtJ0yjAXcAUhQyC?format=jpg&name=medium)
(https://pbs.twimg.com/media/EbPxO1NUYAAAZy9?format=jpg&name=small)
(https://ey2iiinroipdrrnglg2q7eop64--www-isas-jaxa-jp.translate.goog/feature/forefront/files/202008_1.jpg)
(https://www2.nict.go.jp/ttrc/thz-sensing/terex/img/img_terex_mainvisual_pc.png)
(https://pbs.twimg.com/media/D3jld6SUYAEBxhn?format=jpg&name=large)
(https://preview.redd.it/mnbmqh7885n61.jpg?width=720&format=pjpg&auto=webp&s=46b38a9fc8d8453506f04b243859c58f86c55a9e)
Wiadomość wysłana przez: robinson w Marzec 23, 2021, 20:38
Adam, fajne obrazki, ale łazik, jakiś taki nie teges , to już łunochod wyglądał na bardziej zaawansowany
Pzdr
Wysłane z iPad za pomocą Tapatalk
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 23, 2021, 20:55
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Marzec 23, 2021, 20:58
Prośba do admina o przeniesienie ostatnich postów do wątku o planowanych misjach marsjańskich.
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Maj 16, 2021, 20:41
16.05.2021
(...) Dzięki analizie zdjęć satelitarnych badacze - na wulkanicznej równinie Elysium Planitia - odkryli nieznane wcześniej wulkaniczne osady, które rozpościerają się na obszarze o szerokości 13 km, otaczającym ponad 30-kilometrową wulkaniczną szczelinę.
(...)
https://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C87761%2Cmars-moze-miec-aktywne-wulkany.html
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0019103521001779?via%3Dihub
Edit - uciąłem tekst, teraz wygląda lepiej.
Wiadomość wysłana przez: Mikkael w Czerwiec 02, 2021, 13:20
https://www.youtube.com/watch?v=ER6EO4B7V68
Wiadomość wysłana przez: Piotr111 w Czerwiec 03, 2021, 16:59
Idea przenośnej fabryki może być tym, co zdecyduje o wyborze sposobu produkcji fotowoltaiki na Marsie.
https://www.wnp.pl/tech/polskie-perowskity-beda-produkowane-w-japonii-na-liscie-tez-usa-i-chiny,472055.html (https://www.wnp.pl/tech/polskie-perowskity-beda-produkowane-w-japonii-na-liscie-tez-usa-i-chiny,472055.html)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 02, 2021, 08:59
First You See It, Then You Don’t: Scientists Closer to Explaining Mars Methane Mystery
Jun 29, 2021
Cytuj
While this study suggests that methane concentrations rise and fall throughout the day at the surface of Gale Crater, scientists have yet to solve the global methane puzzle at Mars. Methane is a stable molecule that is expected to last on Mars for about 300 years before getting torn apart by solar radiation. If methane is constantly seeping from all similar craters, which scientists suspect is likely given that Gale doesn’t seem to be geologically unique, enough of it should have accumulated in the atmosphere for the Trace Gas Orbiter to detect. Scientists suspect that something is destroying methane in less than 300 years.https://www.nasa.gov/feature/goddard/2021/first-you-see-it-then-you-don-t-scientists-closer-to-explaining-mars-methane-mystery
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Lipiec 25, 2021, 07:57
BY REDAKCJA ON 24 LIPCA 2021
https://kosmonauta.net/2021/07/czy-pszczoly-poleca-z-nami-na-marsa/
https://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C88664%2Cczy-pszczoly-poleca-z-ludzmi-na-marsa.html
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Sierpień 19, 2021, 13:13
w kazdym razie jedyny jako taki statek kosmiczny, japonski ... MMX. Kolejne misje z powroten z Marsa beda juz w latach 40-tych
lub pozniej ... a moze w ogole ... Z powazaniem
Adam Przybyla
https://www.youtube.com/watch?v=yiS6NdpEL2A
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Sierpień 30, 2021, 23:04
https://mars.nasa.gov/explore/mars-now/
2 19.04.23) 2021 SIE 14 09:23 ORIONID
Wpływ promieniowania na Marsie na uprawy roślin
Na podstawie eksperymentu uprawiania roślin w warunkach promieniowania występującego na Marsie
(230 μGy/d czyli 17 razy jest wyższe niż na Ziemi) można sądzić, ze takie uprawy na powierzchni Marsa nie są optymalne dla roślin. Liście brązowieją i takie rośliny wykazują się karłowatym wzrostem.
wiecej: https://fuentitech.com/growing-crops-on-marsprobably-not-in-the-bare-sun/189603/
3 21.04.23) 2021 SIE 18 22:41 ORIONID
Utrata wody na Marsie wskutek regionalnych burz pyłowych
Jednoczesne badanie problemu utraty wody na Marsie przez trzy orbitery dostarczyło argumentów na rzecz poważnej roli regionalnych burz pyłowych w tym procesie.
Wcześniej za ten proces obarczano globalne burze pyłowe zdarzające zdarzające się co kilka lat oraz gorące miesiące na południowej półkuli podczas przebywania Marsa bliżej Słońca.
Zgodnie z wynikami badań opublikowanych na łamach Nature Astronomy Mars traci dwa razy więcej wody w czasie trwania regionalnych burz , niż podczas lata na półkuli południowej, gdy nie występują takie burze.
W wyższych partiach atmosfery Marsa cząsteczki wody są bardziej narażone na promieniowanie ultrafioletowe Słońca, które doprowadza to uwalniania się z cząsteczek wody wodoru, który ucieka następnie w przestrzeń kosmiczną.
Do powyższych wniosków pozwoliły dojść cztery instrumenty naukowe umieszczone na sondach Marsa: MRO (Mars Reconnaissance Orbiter), TGO (Trace Gas Orbiter) oraz MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN).
więcej: https://www.nasa.gov/feature/goddard/2021/global-orbiter-trio-shows-small-dust-storms-help-dry-out-mars
4 23.04.23) 2021 WRZ 01 14:26 KOSMONAUTA.NET
Porównanie ziemskich i marsjańskich gór
Ciekawe porównanie - Olympus Mons na Marsie jest wyraźnie większy od największych ziemskich gór.
(https://24liveblog.tradingfront.cn/event/2829024499786478313/20210901095208_451558.jpeg)
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Październik 09, 2021, 08:26
by Jeff Foust — October 8, 2021
LONG BEACH, Calif. — Future Mars lander missions could adopt less stringent planetary protection requirements by landing in regions of the planet unlikely to allow any terrestrial contamination to propagate, a study concludes. (...)
https://spacenews.com/report-offers-way-to-ease-mars-mission-planetary-protection-requirements/
2E) 2023 mar 23 14:00 Kosmonauta.net
Wrzenie marsjańskiej wody
Jeśli woda na Marsie płynie na powierzchni...to może jednocześnie wrze?
https://kosmonauta.net/2016/05/czy-marsjanska-woda-wrze-w-trakcie-plyniecia/
(https://24liveblog.tradingfront.cn/event/3261735931171987106/20230316104532_661839.jpeg)
3) 2022 gru 27 06:34 Kosmonauta.net
Opozycja Marsa 2022
Pierwszego grudnia Mars zbliżył się do Ziemi na minimalną odległość 81,45 mln km. Z kolei opozycja - czyli dokładne ustawienie Czerwonej Planety po przeciwnej stronie od Słońca nastąpiła 7 grudnia.
Aktualnie można zobaczyć Marsa na nocnym niebie. Przez większy sprzęt amatorski Czerwona Planeta wygląda niesamowicie, ukazując wiele szczegółów powierzchni. Poniżej przykład z 1 grudnia:
https://twitter.com/AJamesMcCarthy/status/1598005005344075776
Wiadomość wysłana przez: byko w Grudzień 15, 2021, 12:45
Ku przestrodze. Chociaż kontroli misji Mars Climate Orbiter i tak nie przebije.
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 15, 2021, 15:23
Jak ktos nic nie robi to sie nie myli ... a u nich spokojnie, troche prtzy pomocy wspolpracy z japonia kolejne dzialajace,
podkreslam, dzialajace satelity sie pojawiaja, nie tylko ktore tylko w mediach sa deklarowane jako dzialajace i to nawet w konstelacji;-)
UAE to japonczycy nawet tak pomoga, ze gdzies tam kolo 2028 roku poleci misja w strone asteroidow za orbita Marsjanska.
Z powazaniem
Adam Przybyla
Zrodla:
https://africanews.space/kenya-space-agency-launches-five-model-satellites/
https://techcrunch.com/2021/10/05/the-uae-aims-to-launch-a-probe-to-the-asteroid-belt-between-mars-and-jupiter-in-2028/
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Grudzień 20, 2021, 23:38
skarge dyplomatyczna;-) Jest ich na tyle duzo, ze pojawiaja sie nowe mozliwosci, Mars Express w ostatnich dniach byl w stanie
dokonac retransmisji danych z marsjanskiego lazika chinczykow korzystajac z centrum w niemieckim Darmstad.
A misje pojawia sie w przyszlosci kolejne: japonczycy zapowiadaja prace nad Mars Ice Mapper, kolejny MOM (poprzednia misja miala problemy ale dziala) a o MMX do porwanego przez marsa asteroidy typu D i europejksiej sondzie MSR nie wspominajac.
Z powazaniem
Adam Przybyla
Zrodla:
https://www.isas.jaxa.jp/en/topics/002582.html
https://www.isro.gov.in/announcement-of-opportunity-ao-future-mars-orbiter-mission-mom-2
https://www.isas.jaxa.jp/en/topics/002679.html
https://twitter.com/AteismoBrillant/status/1465100234502123529
https://twitter.com/AJ_FI/status/1465969656875913219
https://twitter.com/Astro_Neel/status/1441449882255073284
https://www.marsdaily.com/reports/A_one_way_phone_call_at_Mars_999.html
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Maj 29, 2022, 12:52
https://www.science.org/doi/pdf/10.1126/sciadv.abo5894?download=true
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Wrzesień 21, 2022, 11:59
NASA announced Monday that the James Webb Space Telescope captured the blinding infrared light from Mars earlier this month.
"Webb can capture images and spectra with the spectral resolution needed to study short-term phenomena like dust storms, weather patterns, seasonal changes, and, in a single observation, processes that occur at different times (daytime, sunset, and nighttime) of a Martian day," the agency said in a blog post.
Some of the images show the rings of the Huygens Crater, the dark volcanic rock of Syrtis Major and brightening in the Hellas Basin.
"The Hellas Basin is a lower altitude, and thus experiences higher air pressure. That higher pressure leads to a suppression of the thermal emission at this particular wavelength range [4.1-4.4 microns] due to an effect called pressure broadening," Geronimo Villanueva, the principal investigator of NASA's Goddard Space Flight Center, said. "It will be very interesting to tease apart these competing effects in these data."
(https://www.spxdaily.com/images-hg/webb-telescope-mars-images-first-hg.jpg)
https://www.spacedaily.com/reports/James_Webb_Space_Telescope_sends_back_pictures_of_Mars_999.html?_ga=2.110399175.394961535.1663753599-1607922811.1637238237
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 09, 2022, 00:03
Pojawiła się ostatnio marsjańska wersja Hipotezy Medei, która zakłada, że hipotetyczne marsjańskie mikroby - metanogeny, żyjące niegdyś na powierzchni obecnie Czerwonej Planety mogły ewentualnie zjeść marsjański atmosferyczny wodór i wydalać metan. Jako, że metan jest słabszym gazem cieplarnianym niż wodór hipotetyczne marsjańskie życie przyśpieszyło znacznie ochłodzenie i zamrożenie Marsa, tak, że samo musiało wchodzić w głąb gruntu planety, żeby uciec przez niekorzystnymi zmianami klimatu na Marsie.
https://www.marsdaily.com/reports/Life_may_have_thrived_on_early_Mars_until_it_drove_climate_change_that_caused_its_demise_999.html
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Listopad 18, 2022, 13:49
https://www.science.org/doi/epdf/10.1126/sciadv.abp8415
Wiadomość wysłana przez: Orionid w Kwiecień 01, 2023, 20:50
https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Videos/2023/03/Journey_through_Jezero
https://twitter.com/esa/status/1638223887166062593
2 19.04.23) 2023 kwi 19 15:30 Kosmonauta.net
Ziemskie życie powstało na Marsie?
Czy ziemskie życie powstało na Czerwonej Planecie? Pewnym pośrednim dowodem jest obecność tlenku molibdenu u wczesnego Marsa,
https://kosmonauta.net/2013/08/2013-08-29-mars-ziemia/
którego prawdopodobnie brakowało na Ziemi.
3) 2023 kwi 22 11:00 Kosmonauta.net
24 grudnia 2021 - grzmotnięcie kamyczka w Marsa
Zdjęcie "przed" i "po" - na Marsie mamy nowy krater o średnicy 150 metrów. Więcej na stronie NASA.
https://mars.nasa.gov/news/9289/nasas-insight-lander-detects-stunning-meteoroid-impact-on-mars/
(https://24liveblog.tradingfront.cn/event/3166843548316235523/20221030184241_079758.jpeg)
https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=1055.msg179322#msg179322
4) 2023 sty 01 18:30 Kosmonauta.net
Tak Mars wyglądał pod koniec 2022 roku
Tuź po grudniowej opozycji Czerwonej Planety. Obraz z dużego amatorskiego teleskopu.
https://twitter.com/AJamesMcCarthy/status/1608888081654124546
5) Marsjański wulkan mógł być wulkaniczną wyspą
27.07.2023 Marek Matacz
Największy wulkan Układu Słonecznego – marsjański Olympus Mons mógł kiedyś być wulkaniczną wyspą na dużym oceanie – wskazują pokrywające górę struktury. Na dawny ocean wskazują też formacje na oddalonym o 1,8 tys. km wulkanie Alba Mons.
https://naukawpolsce.pl/aktualnosci/news%2C97737%2Cmarsjanski-wulkan-mogl-byc-wulkaniczna-wyspa.html
6) 2023 gru 11 16:30 Kosmonauta.net
Jak Mars wyglądałby z orbity okiem astronauty?
Miejmy nadzieję, że w ciągu najbliższych 20-25 lat takie widoki zobaczą astronauci:
https://www.youtube.com/watch?v=gm_g93wNj_8
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Maj 16, 2023, 21:30
Czy Giovanni Schiaparelli faktycznie pod koniec XIX w. widział kanały wodne na Marsie, które miałyby zniknąć do czasu misji Mariner 4? Raczej nie, ale prawdopodobnie na początku istnienia Czerwonej Planety płynęły tam sporych rozmiarów rzeki, które ukształtowały dzisiejszą rzeźbę terenu. Nowe dane z NASA Perseverance skłoniły naukowców do ponownego przeanalizowania, jak mogło wyglądać środowisko wodne starożytnego Marsa.
Czy naukowcy odnaleźli nowy trop?
Łazik NASA Perseverance przesłał na Ziemię zdjęcia, które sugerują, że płynąca tamtędy rzeka była w istocie głębsza i miała nurt silniejszy, niż dotąd przypuszczano. Prawdopodobnie była ona częścią sieci dróg wodnych, które wpadały do krateru Jezero. Nadesłane dane zmusiły naukowców do przyjrzenia się temu bliżej, ponieważ może to rzucić nowe światło na poszukiwanie śladów starożytnego życia mikrobiologicznego na tej planecie.
Zakrzywione warstwy stosu skał osadowych (aktualnie badane przez łazik) o wysokości 250 metrów mogą wskazywać na fakt, iż płynęła tamtędy woda. Pojawia się jednak pytanie: czy płynęła ona płytkimi strumieniami, czy głębokim i wartkim systemem rzecznym? Zdjęcia wykonane przez NASA Perseverance wskazują na tę drugą opcję, ponieważ uwidaczniają one duże kawałki materiału osadowego, a im silniejszy przepływ wody, tym łatwiej przemieszczają się sporych rozmiarów skały i materiały osadowe.
(https://astronet.pl/wp-content/uploads/2023/05/1-pia25829-curved-bands-of-rocks-at-skrinkle-haven-web-750x271.jpg)
„Skrinkle Haven” uchwycone za pomocą kamery Mastcam-Z
Drogą krzywizn na Marsie
Lata temu zauważono serię zakrzywionych pasm warstwowej skały w kraterze Jezero. Warstwy te były dotąd widoczne jedynie z przestrzeni kosmicznej, ale w końcu dzięki NASA Perseverance naukowcy mogą im się przyjrzeć z bliska.
Na jednej z mozaik uwieczniono miejsce zwane „Skrinkle Haven”. Naukowcy zajmujący się tą misją są niemal pewni, że zakrzywione warstwy powstały wskutek działania wód lądowych. O ile są pewni co do tego, że była to rzeka, tak nie mają pewności, jakiego rodzaju.
(https://astronet.pl/wp-content/uploads/2023/05/2-pia25830-mastcam-zs-view-of-pinestand-web.jpg)
Wzgórze zwane „Pinestand” uchwycone za pomocą instrumentów łazika NASA Perseverance
Obserwując z Ziemi naszego Czerwonego Sąsiada, możemy zauważyć te zakrzywione warstwy, które wydają się być ułożone w rzędy rozchodzące się po całym krajobrazie. Według naukowców mogą to być właśnie pozostałości rzek, a same skały w przeszłości mogły być znacznie wyższe. Do obecnych rozmiarów zmniejszyły się w wyniku działania wiatru, pełniącego rolę niejako papieru ściernego wygładzającego nierówności na powierzchni planety.
Na drugiej mozaice uwieczniono obszar oddalony o około 450 metrów od „Skrinkle Haven”. „Pinestand” jest odizolowanym wzgórzem, na którym znajdują się warstwy osadowe zakrzywiające się ku niebu, niektóre nawet na wysokość 20 metrów. W tym przypadku naukowcy mają wątpliwości, czy ten skrawek rzeźby terenu jest wynikiem działania wód. Jeżeli tak, to z pewnością była to rzeka ogromna, jednak sprawdzane są też inne wyjaśnienia.
W dalszym ciągu zespół szuka większej ilości wskazówek kryjących się na obrazach. Analizuje również dane z instrumentu penetrującego powierzchnię planety — znajdującego się na Perseverance przyrządu RIMFAX (Radar Imager for Mars’ Subsurface Experiment). Wszystkie te działania mają sprawić, że poszerzą się nasze zasoby wiedzy dotyczącej historii Marsa oraz rzucone zostanie nowe światło na poszukiwania życia mikrobiologicznego w zapisie geologicznym tej planety.
https://www.nasa.gov/feature/jpl/images-from-nasa-s-perseverance-may-show-record-of-wild-martian-river (https://www.nasa.gov/feature/jpl/images-from-nasa-s-perseverance-may-show-record-of-wild-martian-river)
Wiadomość wysłana przez: Adam.Przybyla w Czerwiec 20, 2023, 16:47
zakonczyl swoja dzialalnosc. Pozostaly dwa laziki amerykanske bazujace na innym zasilaniu niz sloneczne.
Ich sukces moze byc jedna pewnego rodzaju problemem, w dobie kolejnych ciec nie ma co posylac
niczego na Marsa, bo przeceiz cos tam juz dziala. Lacznosc, tu mozna wykorzystac pozostale orbitery na Marsie.
mam dziwne wrazenie, ze skoro chinski systemem lacznosci jest zgodny europejskim a europejski z amerykanskim,
to nawet od biedy te laziki moglyby sie laczyc przez chinskie lacza;-) Pczywiscie, jest to baaardzo daleko idaca
spekulacja z moje strony. Wazne jest to, ze dzialaja i po co cos zmieniac i placic. Do 2030 NASA spokojnie moze sobie
odpuscic jakies nowe sondy czy laziki.
Stagnacja nie dotyczy jednak innych, to sondy innych krajow obserwuja Fobosa, Wydawaloby sie, ze sprawy marsa
sa nam bliskie od wiekow, wydaje sie jednak, ze NASA to nawet juz nie troszczy sie o to co naobiecywala
na swoich stronach www. Deklaracje lotu zalogowego sa tam dalej i ... troche one np. koliduja z MSR ;-))))
A na marsie "rdzewieja" stare probniki, chyba nowe beda jednak zupelnie innych narodowych "marek" ;-)
Z powazaniem
Adam Przybyla
Zrodla:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_sztucznych_obiekt%C3%B3w_na_Marsie
https://twitter.com/SegerYu/status/1670478857928073216
https://twitter.com/NASAWatch/status/1638919714092232705
https://twitter.com/landru79/status/1644386475067289601
https://twitter.com/Roman_Britain/status/1635737263404449814
https://twitter.com/sado_kouta/status/1649380385074348033
https://twitter.com/enobito/status/1623751520775983104
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Październik 25, 2023, 00:08
https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1029/2023GL103618
Wiadomość wysłana przez: ekoplaneta w Styczeń 15, 2024, 21:02
https://phys.org/news/2024-01-intermittently-martian-valleys-hundreds-millions.html?fbclid=IwAR0jtAcvV1SABVOLcPGhh8muKN_6a8wftFR0HdbTYXxhGMV-NBi3cUhzMNA
Wiadomość wysłana przez: olasek w Styczeń 16, 2024, 01:07
ze NASA to nawet juz nie troszczy sie o to co naobiecywalaCo za stek nonsensów. Na szczęście NASA niczego nie "obiecywała" co do załogowych lotów na Marsa a juz napewno nie ze ma cos takiego sie odbyc w 2033.
na swoich stronach www. Deklaracje lotu zalogowego sa tam dalej i ... troche one np. koliduja z MSR ;-))))
Wiadomość wysłana przez: Slavin w Luty 13, 2024, 17:00
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2015/07/mars-1.jpg)
Wczesny Mars mógł być bardziej aktywny tektonicznie i wulkanicznie, niż wcześniej sądzono. Dowodów aktywności tektonicznej około 4 miliardów lat temu dostarczyły 63 nowe przykłady różnych wulkanów znalezionych w nietypowym regionie Marsa charakteryzującym się nietypowymi właściwościami, które odróżniają go od reszty marsjańskich wyżyn.
W swojej najnowszej pracy, zespół planetologów zwraca uwagę na nietypowy krajobraz obszaru Eridania, znajdującego się na południowej półkuli Czerwonej Planety. Wszystko bowiem wskazuje na to, że krajobraz ten został w dużej mierze ukształtowany przez zmiany zachodzące w skorupie planety, a nie przez siły pochodzace z zewnątrz. Odkrycie to może mieć istotny wpływ na poszukiwania śladów pradawnego życia na Czerwonej Planecie, prowadzone obecnie przez łaziki Curiosity i Perseverance.
Jak przekonują badacze, w dużych dolinach znajdujących się w tym regionie znajdował się kiedyś cały system jezior znany jako paleojezioro Eridania, który w pewnym okresie miało ponad 1,5 kilometra głębokości. Naukowcy zwracają uwagę, że fakt, iż w pobliżu rozległego jeziora znajdują się źródła wulkaniczne, wskazuje, że możliwe było istnienie tu rozległych systemów hydrotermalnych, wokół których mogło rozkwitnąć życie.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2024/02/paleojezioro-eridania-1024x771.jpg)
To ewidentnie jest bardzo dobre miejsce do poszukiwania śladów przeszłego życia marsjańskiego. Jakby nie patrzeć, obecnie mamy do czynienia z aktywnością wulkaniczną i tektoniczną na powierzchni Ziemi. Na Marsie jednak jest ona znacznie słabsza, jeżeli w ogóle istnieje. Jakby nie patrzeć większa część powierzchni Czerwonej Planety ma ponad 3,5 miliarda lat, a więc nie jest ona odnawiana tak, jak ma to miejsce na Ziemi.
Zespół odpowiedzialny za nowe badania zbadał morfologię i mineralogię marsjańskiego regionu Eridania na półkuli południowej, korzystając z danych zebranych przez sondy kosmiczne takie jak Mars Global Surveyor, Mars Odyssey i Mars Reconnaissance Orbiter.
(https://www.pulskosmosu.pl/wp-content/uploads/2024/02/mars-eridania-1024x576.jpg)
Obszar Eridania na Marsie jest pod wieloma względami nietypowy. Badania spektroskopowe przeprowadzone w zakresie promieni gamma pokazują, że jest to obszar skorupy o szczególnie charakterystycznym składzie. Dane grawitacyjne wykazały, że jest on ogólnie mniej gęsty i grubszy niż reszta skorupy marsjańskiej, a dane magnetyczne pokazują, że jest to obszar silnie namagnesowanej skorupy.
W toku badań naukowcy zidentyfikowali 63 przykłady wulkanizmu w czterech różnych typach wulkanów: kopuły wulkaniczne, stratowulkany, tarcze piroklastyczne i kaldery.
Zespół podejrzewa, że w samym regionie Eridanii znajdują się setki innych przykładów aktywności wulkanicznej, będących pozostałością po okresach ekstremalnej aktywności geologicznej na Marsie około 3,5 miliarda lat temu.
Rodzaj aktywności geologicznej obserwowanej na Marsie w ramach tych obserwacji to tektonika pionowa, podczas której ląd przesuwa się w górę, powodując wypiętrzenie i osiadanie. Procesy takie najprawdopodobniej były obecne także na Ziemi przed rozwinięciem się jakieś 2,5 miliarda lat temu tektoniki płyt, z którą mamy do czynienia do dzisiaj.
Przed rozwojem tektoniki płyt trudno było wepchnąć fragment skorupy z powrotem do płaszcza, ponieważ skład skorupy był bardziej jednolity, a sama skorupa była sztywniejsza i unosiła się na płaszczu. Jednak powolne wchłanianie wody w głębsze warstwy skorupy zaczęło powodować przemiany minerałów, które sprawiły, że głęboka skorupa stała się gęstsza, przez co mogła zacząć zanurzać się w płaszczu.
W rezultacie powstał krajobraz zdominowany przez duże baseny w miejscach, w których skorupa się zapadała, łańcuchy górskie, w których skorupa unosiła się w górę, oraz skały wulkaniczne o składzie bardziej bogatym w krzemionkę niż skały ze źródeł płaszczowych.
Ta nowo odkryta geologia Marsa może nie tylko dać możliwość zbadania okresu w przeszłości Ziemi, który nie jest dostępny w zapisie geologicznym naszej planety, ale może również pomóc w ustaleniu, w jaki sposób pojawiło się życie na naszej planecie.
Dzieje się tak, ponieważ procesy stojące za tymi cechami mogą być bliskie analogii do scenariuszy dotyczących początków życia, w których żywe istoty pojawiają się wokół porowatych kominów hydrotermalnych, czyli miejsc, w których podgrzana, bogata w minerały woda morska wyciekała ze szczelin w skorupie oceanicznej.
Wyniki badań zespołu opublikowano w poniedziałek (12 lutego) w periodyku Nature.
(https://media.springernature.com/full/springer-static/image/art%3A10.1038%2Fs41550-023-02191-7/MediaObjects/41550_2023_2191_Fig1_HTML.png?as=webp)
https://www.pulskosmosu.pl/2024/02/mars-obszar-eridania-wulkany-jeziora/ (https://www.pulskosmosu.pl/2024/02/mars-obszar-eridania-wulkany-jeziora/)
https://www.nature.com/articles/s41550-023-02191-7?utm_medium=affiliate&utm_source=commission_junction&utm_campaign=CONR_PF018_ECOM_GL_PHSS_ALWYS_DEEPLINK&utm_content=textlink&utm_term=PID100052171&CJEVENT=fc96de51ca5211ee821e45f80a82b82a (https://www.nature.com/articles/s41550-023-02191-7?utm_medium=affiliate&utm_source=commission_junction&utm_campaign=CONR_PF018_ECOM_GL_PHSS_ALWYS_DEEPLINK&utm_content=textlink&utm_term=PID100052171&CJEVENT=fc96de51ca5211ee821e45f80a82b82a)