Projektowane/planowane misje do planet zewnętrznych

[Lion97]

Jak byście mieli do wyboru :
-misja do Urana - orbiter plus lądownik do najciekawszego księżyca lub
-misja do Neptuna - orbiter plus lądownik do najciekawszego księżyca ( tryron ? )

 którą misje byście wybrali ?

Do zestawu dorzuciłbym próbnik atmosferyczny taki jak  w tej misji https://solarsystem.nasa.gov/missions/galileo/overview/
i w opcji all inclusive
https://www.researchgate.net/publication/351921185_Jupiter_System_Observatory_at_Sun-Jupiter_Lagrangian_Point_One, ( zamiast Jupitera mamy Urana bądź Neptuna)
czyli misja defacto składała by się z dwóch orbiterów i dwóch lądowników. Patrząc że mamy już SLSa, który nie ma za bardzo co robić masa nie powinna być ograniczeniem.

Niestety, ale SLS jest bardzo drogi i raczej nie ma szans wyboru tej rakiety do startu sondy kosmicznej. Europa Clipper zamiast na SLS poleci na Falconie Heavy. Jeden start SLS to 4.1 miliarda dolarów. Starship może być dużo lepszy, ale zanim on będzie w pełni operacyjny to minie wiele, wiele lat.

[wini]

Jak byście mieli do wyboru :
-misja do Urana - orbiter plus lądownik do najciekawszego księżyca lub
-misja do Neptuna - orbiter plus lądownik do najciekawszego księżyca ( tryron ? )

 którą misje byście wybrali ?

Do zestawu dorzuciłbym próbnik atmosferyczny taki jak  w tej misji https://solarsystem.nasa.gov/missions/galileo/overview/
i w opcji all inclusive
https://www.researchgate.net/publication/351921185_Jupiter_System_Observatory_at_Sun-Jupiter_Lagrangian_Point_One, ( zamiast Jupitera mamy Urana bądź Neptuna)
czyli misja defacto składała by się z dwóch orbiterów i dwóch lądowników. Patrząc że mamy już SLSa, który nie ma za bardzo co robić masa nie powinna być ograniczeniem.

Niestety, ale SLS jest bardzo drogi i raczej nie ma szans wyboru tej rakiety do startu sondy kosmicznej. Europa Clipper zamiast na SLS poleci na Falconie Heavy. Jeden start SLS to 4.1 miliarda dolarów. Starship może być dużo lepszy, ale zanim on będzie w pełni operacyjny to minie wiele, wiele lat.

Zanim któraś z tych misji postanie to Starship będzie już starą rakietą:) Zresztą penie będzie też większy wybór poza nim.

[Marek B]

Jak byście mieli do wyboru :
-misja do Urana - orbiter plus lądownik do najciekawszego księżyca lub
-misja do Neptuna - orbiter plus lądownik do najciekawszego księżyca ( tryron ? )

 którą misje byście wybrali ?

Do zestawu dorzuciłbym próbnik atmosferyczny taki jak  w tej misji https://solarsystem.nasa.gov/missions/galileo/overview/
i w opcji all inclusive
https://www.researchgate.net/publication/351921185_Jupiter_System_Observatory_at_Sun-Jupiter_Lagrangian_Point_One, ( zamiast Jupitera mamy Urana bądź Neptuna)
czyli misja defacto składała by się z dwóch orbiterów i dwóch lądowników. Patrząc że mamy już SLSa, który nie ma za bardzo co robić masa nie powinna być ograniczeniem.

Niestety, ale SLS jest bardzo drogi i raczej nie ma szans wyboru tej rakiety do startu sondy kosmicznej. Europa Clipper zamiast na SLS poleci na Falconie Heavy. Jeden start SLS to 4.1 miliarda dolarów. Starship może być dużo lepszy, ale zanim on będzie w pełni operacyjny to minie wiele, wiele lat.

https://spacenews.com/amazon-signs-multibillion-dollar-project-kuiper-launch-contracts/
czyli 3 kolejne mają już finansowanie. Rakiety będą mniejszym problemem niż hardware w postaci sond.

[19Grzesiek77]

Może się też okazać że Uran po bliskim przybliżeniu wcale nie jest taki nudny 
W przypadku Plutona było jednak sporo zaskoczeń.

Myślisz , że Oberon , Tytania , Umbriel , Ariel lub Miranda mogą nas czymś wyjątkowym zaskoczyć ?

[ekoplaneta]

Może się też okazać że Uran po bliskim przybliżeniu wcale nie jest taki nudny 
W przypadku Plutona było jednak sporo zaskoczeń.

Myślisz , że Oberon , Tytania , Umbriel , Ariel lub Miranda mogą nas czymś wyjątkowym zaskoczyć ?

Po Enceladusie też nikt nie spodziewał się niespodzianek  A teraz obok Tytana i Trytona to dla mnie najciekawszy lodowy księżyc w US.  Kto wie co dla nas przygotował Uran? 

[station]

Główne 5 księżyców Urana nie jest może tak spektakularnych jak Tryton, ale co w końcu na obecną chwilę wiemy o nich? Dość niewiele. Przypomnijmy, że Voyager 2 przelatując przez system Urana, wykonał ledwo po kilka fotografii każdego z nich (ze słabą przecież rozdzielczością aparatu fotograficznego). Ścieżka przelotu pozwoliła wykonać kilka, najdokładniejszych z całej puli fotografii najmniejszego z tych 5 dużych księżyców - Mirandy. jednak już zaledwie tych parę fotografii pozwoliło uchwycić na Mirandzie niesamowity krajobraz i strukturę powierzchni, w tym przede wszystkim olbrzymie zróżnicowanie terenu, wypiętrzeń i gigantycznych klifów. Pozostałe księżyce nie pokazały nam swoich obliczy na tyle, aby móc z pełną świadomościa powiedzieć, że są "nudne" i nic nie mają nam już do zaoferowania. Dodać należy, że gdyby Voyager 2 w sierpniu 89 nie przeleciał dość blisko Trytona i nie uchwycił na jego powierzchni aktywnych kriogejzerów - dziś też pewnie uważany by był - mylnie - za ot, kolejny martwy, nudny obiekt w Układzie Słonecznym. Ponadto - sfotografowane partie księżyców Urana ujawiają zaledwie część powierzchni, pomijam już wątpliwą rozdzielczość uzyskanych wtedy zdjęć, które po prostu pozwalają dostrzec jedynie ogólne warunki budowy skorupy księżycowej, bez szczegółów powierzchni. Podsumowując - nasza baza wiedzy o księżycach Urana jest na tyle skromna, że jakakolwiek misja w ten rejon - przyniesie gigantyczny wzrost danych o tych ciałach niebieskich, każdy flyby orbiter'a - na wzór Cassini'ego - da nam całkowicie inny wgląd w to co się tam dzieje - jak bardzo zróżnicowany jest ten rejon US. Z kolei misja do innego lodowego giganta - Neptuna - na swój sposób już wydaje się niesamowicie atrakcyjna - właśnie ze względu na możliwość znacznie głębszego zbadania jego fascynującego księżyca - Trytona (z orbity czy nawet z powierzchni), ale także zapoznania się z bliskiej odległości - z niesamowitą dynamiką atmosfery lazurowego giganta. Gdziekolwiek nie polecimy - czy w kierunku Urana, czy Neptuna - mamy gwarancję napływu (rzecz jasna przy w pełni udanej misji na zwór Galileo czy Cassini) olbrzymich i niesamowitych danych, fotografii itd. Życzę każdemu na tej grupie aby doczekał tych rezultatów, bo najwcześniej zapewne dotrą one pod koniec lat 30-tych....

[19Grzesiek77]

Główne 5 księżyców Urana nie jest może tak spektakularnych jak Tryton, ale co w końcu na obecną chwilę wiemy o nich? Dość niewiele. Przypomnijmy, że Voyager 2 przelatując przez system Urana, wykonał ledwo po kilka fotografii każdego z nich (ze słabą przecież rozdzielczością aparatu fotograficznego). Ścieżka przelotu pozwoliła wykonać kilka, najdokładniejszych z całej puli fotografii najmniejszego z tych 5 dużych księżyców - Mirandy. jednak już zaledwie tych parę fotografii pozwoliło uchwycić na Mirandzie niesamowity krajobraz i strukturę powierzchni, w tym przede wszystkim olbrzymie zróżnicowanie terenu, wypiętrzeń i gigantycznych klifów. Pozostałe księżyce nie pokazały nam swoich obliczy na tyle, aby móc z pełną świadomościa powiedzieć, że są "nudne" i nic nie mają nam już do zaoferowania. Dodać należy, że gdyby Voyager 2 w sierpniu 89 nie przeleciał dość blisko Trytona i nie uchwycił na jego powierzchni aktywnych kriogejzerów - dziś też pewnie uważany by był - mylnie - za ot, kolejny martwy, nudny obiekt w Układzie Słonecznym. Ponadto - sfotografowane partie księżyców Urana ujawiają zaledwie część powierzchni, pomijam już wątpliwą rozdzielczość uzyskanych wtedy zdjęć, które po prostu pozwalają dostrzec jedynie ogólne warunki budowy skorupy księżycowej, bez szczegółów powierzchni. Podsumowując - nasza baza wiedzy o księżycach Urana jest na tyle skromna, że jakakolwiek misja w ten rejon - przyniesie gigantyczny wzrost danych o tych ciałach niebieskich, każdy flyby orbiter'a - na wzór Cassini'ego - da nam całkowicie inny wgląd w to co się tam dzieje - jak bardzo zróżnicowany jest ten rejon US. Z kolei misja do innego lodowego giganta - Neptuna - na swój sposób już wydaje się niesamowicie atrakcyjna - właśnie ze względu na możliwość znacznie głębszego zbadania jego fascynującego księżyca - Trytona (z orbity czy nawet z powierzchni), ale także zapoznania się z bliskiej odległości - z niesamowitą dynamiką atmosfery lazurowego giganta. Gdziekolwiek nie polecimy - czy w kierunku Urana, czy Neptuna - mamy gwarancję napływu (rzecz jasna przy w pełni udanej misji na zwór Galileo czy Cassini) olbrzymich i niesamowitych danych, fotografii itd. Życzę każdemu na tej grupie aby doczekał tych rezultatów, bo najwcześniej zapewne dotrą one pod koniec lat 30-tych....

Smutne jest to ,że na rezultaty badań  musimy czekać tak długo....
Może jak będą dostępne Starship , New Armstong czy New Glenn to czas dotarcia do celu się skróci ?

[wini]

Smutne jest to ,że na rezultaty badań  musimy czekać tak długo....
Może jak będą dostępne Starship , New Armstong czy New Glenn to czas dotarcia do celu się skróci ?

Starship w tym względzie może chyba sporo zmienić. Jeżeli SpaceX opracuje metodę tankowania na orbicie to w sumie nic nie stoi na przeszkodzie żeby "startować rakietą" z sondą bezpośrednio z orbity, czyli omijamy straty związane z lotem z powierzchni Ziemi. Inna opcja to sondy z dużo większymi panelami słonecznymi, większym zapasem paliwa i mocniejszymi silnikami jonowymi.

Na NSF znalazłem dyskusje w tym temacie: https://forum.nasaspaceflight.com/index.php?topic=51230.0 ale przyznam, że nie czytałem postów więc nie wiem co tam ustalili:)

[station]

Zaznaczę i przypomnę, że opłacalność czy raczej sensowność zastosowania paneli słonecznych dla sond kosmicznych drastycznie spada już poza orbitą Jowisza, także o jakiś próbnikach lodowych gigantów, w których zasilanie jest oparte nawet w jakiejś części na panelach fotowoltaicznych - nie ma mowy. Po drugie - nim Starship osiągnie (jeśli wogóle) pełną zdolność operacyjną - może minąć - niestety - znacznie więcej lat od wstępnie wyznaczonego startu próbnika do Urana. Naprawdę, z całym szacunkiem i uznaniem dla SpaceX - nie możemy polegać, że ich z założenia rewolucyjny system transportowy kiedykolwiek zda egzamin. Sami widzimy ile trudności przysparza już teraz... Mamy co prawda jeszcze nieco czasu na wystrzelenie sondy w kierunku Urana, ale naszym ulubieńcu - Starship'ie - bym nie polegał.

[wini]

Zaznaczę i przypomnę, że opłacalność czy raczej sensowność zastosowania paneli słonecznych dla sond kosmicznych drastycznie spada już poza orbitą Jowisza, także o jakiś próbnikach lodowych gigantów, w których zasilanie jest oparte nawet w jakiejś części na panelach fotowoltaicznych - nie ma mowy. Po drugie - nim Starship osiągnie (jeśli wogóle) pełną zdolność operacyjną - może minąć - niestety - znacznie więcej lat od wstępnie wyznaczonego startu próbnika do Urana. Naprawdę, z całym szacunkiem i uznaniem dla SpaceX - nie możemy polegać, że ich z założenia rewolucyjny system transportowy kiedykolwiek zda egzamin. Sami widzimy ile trudności przysparza już teraz... Mamy co prawda jeszcze nieco czasu na wystrzelenie sondy w kierunku Urana, ale naszym ulubieńcu - Starship'ie - bym nie polegał.

O panelach myślałem  kontekście rozpędzania pojazdu za pomocą silników jonowych, mając duże panele, spory zapas paliwa i korzystając z asyst grawitacyjnych powinno się dać wyciągnąć spore prędkości, tak mi się wydaje przynajmniej:) Innym problemem jest hamowanie ale to się chyba da zrobić z pomocą atmosfer tych planet.

W każdym razie poniżej link do projektu takiej misji do Neptuna z wykorzystaniem SLS, New Glean albo Starshipa. Ambitny projekt zakładający orbiter (zawierający między innymi 1 metrowy teleskop) oraz lądownik z dwoma penetratorami. Wiadomo, że to tylko projekt ale pokazuje co można osiągnąć wykorzystując większe rakiety.

https://arxiv.org/pdf/2110.10808.pdf

[Lion97]

Nie tylko NASA, ale również Chiny planują misje do planet zewnętrznych. China chcą zbadać Jowisz i Uran za pomocą dwóch sond kosmicznych wysłanych na jednej rakiecie. Misja nazywa się Tianwen-4 i zostanie wysłana w 2030r na Long March 5. Główny statek kosmiczny będzie poświęcony badaniu układu Jowisza i ostatecznie wejdzie na orbitę wokół księżyca Kalisto w celu szczegółowego zbadania. CNSA wcześniej rozważała lądownik jako część profilu misji skupionego na Kallisto, ale najnowsza koncepcja obejmuje tylko orbiter. Mniejszy statek kosmiczny będzie miał masę rzędu kilkuset kilogramów, odbędzie dłuższą podróż do Urana i mógłby przelecieć także obok asteroidy.

https://twitter.com/AJ_FI/status/1572710332455591936

https://twitter.com/SPACEdotcom/status/1572995582519803904

[ekoplaneta]

I znowu NASA będzie miała bata i będzie musiała polecieć na Urana 

[station]

Spokojnie, skończy się na tzw."studies "

[ekoplaneta]

Spokojnie, skończy się na tzw."studies "

No nie wiem. Z MSR ociągali się dekadami aż pogonili w tym dziesięcioleciu. Mam nadzieję że podobnie będzie z Uranem. Poza tym jeden z oficjalnych powodów powrotu załogowego Amerykanów na Księżyc są chińskie plany lotów na Księżyc 

[station]

Spokojnie, skończy się na tzw."studies "

No nie wiem. Z MSR ociągali się dekadami aż pogonili w tym dziesięcioleciu. Mam nadzieję że podobnie będzie z Uranem. Poza tym jeden z oficjalnych powodów powrotu załogowego Amerykanów na Księżyc są chińskie plany lotów na Księżyc 

tzn. gdyby się tak dobrze zastanowić to wiesz, może w sumie tak być jak mówisz. Jedynym bodźcem zewnętrznym, który może podziałać w końcu na NASA jak przysłowiowy pejcz są Chiny, które już przecież obiecały misję po próbki marsjańskie, także tutaj wyścig - mam nadzieję - będzie mocno zauważalny, bo o ile Chińczycy - jak to mają już w zwyczaju - niczym się w międzyczasie nie będą chwalić, o tyle NASA będzie trąbić o każdym etapie prac nad wspomnianą misją. Ponadto całkiem niedawno Chiny ogłosiły plany dużej misji w kierunku Jowisza i o ile to nie powinno zaniepokoić Amerykanów - o tyle Chiny chcą na jednej rakiecie wysłać także mniejszą misję bezpośrednio do...Urana, taki flajbaj a'la NH. Może tym razem faktycznie nie skończy się na 10-tych wygłupach z kolei (czyt. studies) tylko faktycznie przejdzie się do projektowania misji.