Autor Wątek: Jowisz (zbiorczo)  (Przeczytany 97255 razy)

0 użytkowników i 2 Gości przegląda ten wątek.

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #135 dnia: Listopad 19, 2019, 20:47 »
NASA potwierdza obecność pary wodnej w atmosferze Europy.

Na zdjęciu: Obrazy Europy zarejestrowane przez sondy: (od lewej) Voyager 1 (1979), Voyager 2 (1979) i Galileo. Źródło: NASA/JPL.


Po raz pierwszy przy użyciu teleskopów Obserwatorium Kecka udało się bezpośrednio wykryć obecność pary wodnej w atmosferze Europy - jednego z księżyców Jowisza.

Europa - jeden z 79 księżyców Jowisza to jeden z najważniejszych celów NASA pod względem poszukiwania życia w Układzie Słonecznym. Wiadomo już, że pod lodową powierzchnią Europy kryje się ocean z ciekłą wodą, która może czasem być wyrzucana do atmosfery pod postacią gejzerów. Do tej pory nie udało się jednak potwierdzić jej obecności w bezpośrednich obserwacjach.

Międzynarodowy zespół naukowców pod przewodnictwem Centrum Lotów Kosmicznych imienia Roberta H. Goddarda w Greenbelt odkrył po raz pierwszy w bezpośredniej obserwacji obecność pary wodnej nad powierzchnią księżyca, używając do tego jednego z największych teleskopów na świecie Obserwatorium Kecka na Hawajach. Wyniki pracy zostały opublikowane na łamach czasopisma Nature Astronomy.

Naukowcy w swoim artykule opisują, że w jednej z 17 przeprowadzonych obserwacji w czasie między lutym 2016 i majem 2017 r. udało się wykryć 2095 ton (+/- 658 t) pary wodnej w atmosferze nad półkulą księżyca skierowaną w stronę jego ruchu orbitalnego. Co ciekawe w pozostałych pomiarach nie udało się wykryć wody na poziomie powyżej zdolności detekcyjnych. Do określenia obecności wody użyto spektrografu podczerwieni.

Historia dowodów na wodę na Europie
Historia dowodów na obecność ciekłej wody na Europie sięga przełomu XX i XXI wieku, kiedy sonda Galileo orbitująca Jowisza zmierzyła zakłócenia w polu magnetycznym planety w pobliżu Europy. Pomiary wskazywały na obecność przewodzącego elektryczność płynu pod powierzchnią lodową księżyca.

W 2013 roku ogłoszono, że za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a udało się wykryć wodór i tlen - a więc pierwiastki składające się na wodę - w atmosferze Europy, w konfiguracji sugerującej, że mogły pochodzić z pióropuszy wodnych. Był to pierwszy tak silny dowód obserwacyjny.

W 2016 roku Kosmiczny Teleskop Hubble’a zarejestrował bezpośredni obraz w świetle widzialnym struktur o cechach gejzerów, gdy Europa przemierzała niebo na tle Jowisza z ziemskiej perspektywy.

Zespół naukowców musiał wykonać dużo pracy, aby jakość obserwacji nie zaburzała ziemska atmosfera. Astronomowie muszą korzystać w tym przypadku z naziemnych teleskopów, gdyż obecne statki kosmiczne używane do obserwacji mają ograniczone możliwości prowadzenia tego typu detekcji.

Wkrótce naukowcy będą mogli dostać odpowiedzi na wiele pytań dotyczących właściwości Europy, zobaczyć dokładnie powierzchnię tego księżyca, zbadać atmosferę i dowiedzieć się więcej o podpowierzchniowym oceanie i jego wnętrzu. NASA przygotowuje misję Europa Clipper, która wystartuje w kierunku księżyca Jowisza w połowie przyszłej dekady.

https://www.nasa.gov/feature/goddard/2019/nasa-scientists-confirm-water-vapor-on-europa

https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/nasa-potwierdza-obecnosc-pary-wodnej-w-atmosferze-europy

https://www.nature.com/articles/s41550-019-0933-6

« Ostatnia zmiana: Listopad 19, 2019, 20:49 wysłana przez Slavin »

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24420
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #136 dnia: Grudzień 01, 2019, 23:14 »
Wielka Czerwona Plama nie słabnie?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 1 GRUDNIA 2019

(...) Dla wielu naukowców to sygnał, że WCP może zaniknąć w ciągu kilku najbliższych dekad. Jednak nie wszyscy naukowcy są co do tego zgodni. Philip Marcus z University of California uważa, że pomimo zmiany rozmiarów, WCP wcale nie słabnie. Co więcej nie wydaje się także, by zmieniały się procesy sterujące tym huraganem – jego “funkcjonowanie” pozostaje na tym samym poziomie. Może to oznaczać, że WCP zmienia cyklicznie swoje rozmiary (oraz kształt), ale nie jest “młodym” tworem. (...)

https://kosmonauta.net/2019/12/wielka-czerwona-plama-nie-slabnie/

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24420
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #137 dnia: Grudzień 05, 2019, 09:30 »
Bezpośrednia detekcja pary wodnej na Europie
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 2 GRUDNIA 2019

(...) Odkrycie pary wodnej w atmosferze Europy zawdzięczamy obserwatorium Kecka na Hawajach. Ten teleskop obserwował Europę od lutego 2016 do maja 2017. Łącznie wykonano 17 sesji obserwacyjnych. W 16 sesjach nie zanotowano pary wodnej, natomiast w jednej sesji obserwacyjnej zaobserwowano wyrzut pary wodnej. Tę detekcję zaobserwowano 26 kwietnia 2016. (...)


Bezpośrednia obserwacja pary wodnej w atmosferze Europy / Credits – NASA Goddard

https://kosmonauta.net/2019/12/bezposrednia-detekcja-pary-wodnej-na-europie/
« Ostatnia zmiana: Czerwiec 03, 2021, 16:45 wysłana przez Orionid »

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24420
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #138 dnia: Lipiec 20, 2020, 23:28 »
Europa: jak wykryć życie?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 20 LIPCA 2020

https://kosmonauta.net/2020/07/europa-jak-wykryc-zycie/

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #138 dnia: Lipiec 20, 2020, 23:28 »

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24420
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #139 dnia: Listopad 26, 2020, 00:51 »
Hubble obserwuje Jowisza i Europę
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 14 LISTOPADA 2020

(...) Pod koniec sierpnia 2020 HST wykonał kolejne obserwacje Jowisza. W momencie wykonywania tych obserwacji dystans pomiędzy HST a największą planetą Układu Słonecznego wyniósł około 653 miliony kilometrów. Obserwacje zostały wykonane na zakresie od ultrafioletu do podczerwieni. (...)
https://kosmonauta.net/2020/11/hubble-obserwuje-jowisza-i-europe/

https://www.nasa.gov/feature/jpl/europa-glows-radiation-does-a-bright-number-on-jupiters-moon/


Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24420
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #140 dnia: Czerwiec 03, 2021, 16:11 »
Czy we wnętrzu Europy są wulkany?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 3 CZERWCA 2021

Dziś jest już niemal pewne, że pod lodową skorupą Europy – jednego z czterech dużych księżyców Jowisza – znajduje się ocean głęboki na kilkadziesiąt kilometrów. (...)
https://kosmonauta.net/2021/06/czy-we-wnetrzu-europy-sa-wulkany/

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24420
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #141 dnia: Czerwiec 03, 2021, 16:41 »
Eksperymenty laboratoryjne dają się wskazywać na helowe deszcze na Jowiszu i Saturnie

Sprinkles of helium rain may fall on Jupiter.
By Emily Conover MAY 28, 2021 AT 6:00 AM

At pressures and temperatures present within the gas giant, the hydrogen and helium that make up the bulk of its atmosphere don’t mix, according to laboratory experiments reported in the May 27 Nature. That suggests that deep within Jupiter’s atmosphere, hydrogen and helium separate, with the helium forming droplets that are denser than the hydrogen, causing them to rain down (SN: 4/19/21). (...)
https://www.sciencenews.org/article/helium-rain-jupiter-pressure-laser-experiments-physics
https://twitter.com/Nature/status/1398361694720696327

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24420
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #142 dnia: Lipiec 31, 2021, 10:29 »
Hubble odkrywa możliwą obecność pary wodnej w atmosferze Ganimedesa
BY ADAM KRZYSZTOF PIECH ON 31 LIPCA 2021

Woda na Ganimedesie jest związana w postaci lodu, ponieważ temperatury na tym księżycu wahają się w zakresie od około -180 stopni Celsjusza do -110 stopni Celsjusza. Jednakże woda w tej postaci może przechodzić bezpośrednio ze stanu stałego w gazowy (sublimować) wchodząc w skład bardzo rzadkiej atmosfery Ganimedesa, która składa się głównie z tlenu. Źródłem tlenu jest również woda – w wyniku oddziaływania promieniowania jej cząsteczki są rozrywane, przy czym powstały przy tym wodór nie jest w stanie utrzymać się atmosferze i bardzo szybko ją opuszcza. (...)
https://kosmonauta.net/2021/07/hubble-odkrywa-mozliwa-obecnosc-pary-wodnej-w-atmosferze-ganimedesa/

https://www.nasa.gov/feature/goddard/2021/hubble-finds-first-evidence-of-water-vapor-at-jupiter-s-moon-ganymede

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24420
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #143 dnia: Wrzesień 18, 2021, 07:01 »
Potencjalny impakt w Jowisza
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 15 WRZEŚNIA 2021

W nocy z 13 na 14 września 2021 brazylijski astronom amator José Luis Pereira zaobserwował nagłe i krótkotrwałe pojaśnienie na tarczy Jowisza. Zjawisko można zobaczyć na poniższym nagraniu. Moment zjawiska nastąpił o 01:39 CEST.


Potencjalne uderzenie małego obiektu w Jowisza – 13/14.09.2021 / Credits – Jose Luis Pereira
(...)
https://kosmonauta.net/2021/09/potencjalny-impakt-w-jowisza/

2) 2021 wrz 14 21:59 Kosmonauta.net
Możliwe uderzenie w Jowisza
Astronom amator z Brazylii zaobserwował prawdopodobny impakt małego obiektu w Jowisza. Poniższe nagranie prezentuje to wydarzenie: [...]

3) 2023 wrz 06 16:30 Kosmonauta.net
Uderzenie małego obiektu w Jowisza (28.08.2023)
Po raz kolejny astronomowie amatorzy zarejestrowali świetlne zjawisko w atmosferze Jowisza. Jest to prawdopodobnie wejście małej planetoidy w atmosferę największej planety Układu Słonecznego.Zjawisko nastąpiło 28 sierpnia 2023 około godziny 18:45 CEST.
https://kosmonauta.net/2023/08/uderzenie-malego-obiektu-w-jowisza-28-08-2023/
« Ostatnia zmiana: Wrzesień 06, 2023, 20:18 wysłana przez Orionid »

Offline Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24420
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #144 dnia: Październik 22, 2021, 11:52 »
2021 paź 21 16:38
Kolejny impakt w Jowisza?
Nagranie z 15 października 2021, z Japonii. Moment wydarzenia o godzinie 15:24 CEST. To już drugie takie wydarzenie - poprzednie nastąpiło w nocy z 13 na 14 września 2021.[/quote]


2) 2023 sty 05 06:30 Kosmonauta.net
Niesamowity Jowisz przez większy sprzęt amatorski
Obrazy z 2022 roku, wykonane przez astronoma-amatora z Arizony.
https://twitter.com/AJamesMcCarthy/status/1609316663349968900

3)
Cytuj
Enceladus syn Kronosa nie może zaskakiwać. W jego towarzystwie, jak w retorcie, kwas się życiodajne związki chemiczne: aminy, kwas octowy, aniliny, benzoesowy, zupełnie jak w ziemskich kominach geotermalnych. „Stary chemik” Mirosław Dworniczak.
https://eksperymentmyslowy.pl/2023/07/18/swi atlo-w-brzuchu-giganta-czyli-o-fosforze-na - enceladusie/
https://twitter.com/docent_ws/status/1681313166725361664
https://twitter.com/docent_ws/status/1681313166725361664
« Ostatnia zmiana: Lipiec 18, 2023, 18:53 wysłana przez Orionid »

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #145 dnia: Marzec 29, 2023, 09:40 »
Nowo odkryty rodzaj soli może wyjaśnić tajemnicę pęknięć lodowych Europy.

Nowe odkrycie może wyjaśnić czerwone smugi na księżycu Jowisza – Europie – które nie pasowały do żadnej znanej substancji na Ziemi.

Naukowcy odkryli dwa nowe rodzaje stałych kryształów, które powstają podczas zmieszania soli kuchennej i wody w niskich temperaturach oraz przy niskim ciśnieniu. Pozornie zwyczajne odkrycie może mieć skutki nie z tego świata, ponieważ te nowe sole można znaleźć w głębokich pęknięciach i szczelinach na powierzchni księżyców wokół planet Układu Słonecznego.

Może to być wyjaśnieniem dziwnych czerwonych smug, które przecinają powierzchnię Europy, jednego z księżyców Jowisza. Te przypominające zadrapania linie mają sygnaturę chemiczną, która nie pasuje do niczego, co można było znaleźć na Ziemi, ale naukowcy uważają, że może to być nowo odkryta zamrożona mieszanka soli i wody. Substancja ta, będąca mieszanką dwóch najpowszechniejszych cząsteczek na Ziemi, została stworzona przez zespół naukowców kierowany przez University of Washington, którzy wierzą, że sole te mogą powstawać naturalnie na dnie głębokich oceanów na księżycach takich jak Europa.



„W dzisiejszych czasach rzadko zdarzają się fundamentalne odkrycia w nauce” – powiedział główny autor i pełniący obowiązki adiunkta nauk o Ziemi i kosmosie na Uniwersytecie Waszyngtońskim, Baptiste Journaux, w oświadczeniu. „Sól i woda są bardzo dobrze znane w warunkach ziemskich. Ale poza tym nie wiemy nic. A teraz mamy te planetarne obiekty, na których których prawdopodobnie są związki, które są nam bardzo znane, ale w bardzo egzotycznych warunkach” mówi.

Kiedy woda i sole łączą się w niskich temperaturach, tworzą sztywną sieć zwaną „hydratem”, która jest utrzymywana razem przez wiązania wodorowe. Chlorek sodu, czyli sól kuchenna, prosta struktura z jedną cząsteczką soli na dwie cząsteczki wody, była wcześniej jedynym znanym hydratem. Te dwa nowo odkryte związki też są hydratami, ale bardzo różnią się od chlorku sodu.  Jeden ze związków ma dwie cząsteczki chlorku sodu na każde 17 cząsteczek wody, a drugi ma jedną cząsteczkę chlorku sodu na każde 13 cząsteczek wody. Jeśli te wysokowodne hydraty zostaną znalezione na Europie, może to wyjaśniać, dlaczego powierzchnia tego księżyca Jowisza okazała się mieć większą zawartość wody, niż oczekiwano. „Ma strukturę, na którą czekali planetolodzy”, powiedział Journaux.

Zespół odkrył nowe hydraty poprzez ściskanie małej próbki słonej wody między maleńkimi diamentami, nie większymi niż ziarnko piasku. Oznaczało to, że ciecz doświadczała ciśnienia aż 25 000 razy większego niż zwykłe ciśnienie atmosferyczne na Ziemi. Ponieważ diamenty były przezroczyste, naukowcy mogli śledzić postęp eksperymentu przez mikroskop. Zespół odkrył, że po zwolnieniu nacisku jedna ze struktur hydratu pozostała stabilna. „Próbowaliśmy zmierzyć, jak dodanie soli zmieni ilość lodu, którą moglibyśmy uzyskać, ponieważ sól przeciwdziała zamarzaniu”, powiedział Journaux. „Co zaskakujące, kiedy wywarliśmy ciśnienie, zobaczyliśmy, że te kryształy, których się nie spodziewaliśmy, zaczęły rosnąć. To było bardzo nieoczekiwane odkrycie”.



Nowy typ soli, który wcześniej nie występował na Ziemii

Chociaż tak mroźne, wysokociśnieniowe warunki, które zespół stworzył w laboratorium, nie występują powszechnie na Ziemi, są naturalnie na księżycach Jowisza, gdzie warunki są wystarczające do utworzenia pokrywy lodowej o grubości od 5 do 10 kilometrów nad oceanami. Na dnie tych oceanów może tworzyć się jeszcze gęstszy lód.

„Ciśnienie po prostu zbliża cząsteczki do siebie, więc ich interakcje się zmieniają – to jest główny powód różnorodności znalezionych przez nas struktur krystalicznych”, powiedział Journaux.

Zespół próbuje teraz stworzyć większą próbkę swoich nowych hydratów, aby dokładniej je przeanalizować. Spróbują odkryć, czy ich struktury chemiczne pasują do sygnatur z lodowych księżyców. W badaniach będą pomocne dwie nadchodzące misje eksploracji księżyców Jowisza i jedna, która zbada największy księżyc Saturna, Tytana. Są to misja Jupiter Icy Moons Explorer (JUICE) Europejskiej Agencji Kosmicznej, wystrzelona w kwietniu 2023 r. oraz misja NASA Europa Clipper, której start zaplanowano na październik 2024 r. Obie skierują się do układu księżycowego Jowisza, podczas gdy w 2027 r. misja Dragonfly NASA skieruje się na Tytana. Jednym z głównych celów misji będzie ustalenie, czy te księżyce mają surowce potrzebne do podtrzymania życia.

https://www.space.com/discovery-new-salt-europe-streaks-mystery

Online Aga Bej

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 862
  • Kim jest John Gald?
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #146 dnia: Marzec 29, 2023, 13:23 »
Slavin, oprócz publikowania w poszczególnych wątkach możesz zrobić dodatkowy dział na twoje artykuły? Wrzucasz chyba jedne z najlepszych treści na tym forum, ale te potrafią szybko znikać w zalewie bieżących postów.
Podbój kosmosu jest zbyt poważną sprawą by zostawić go w rękach państwowych agencji.

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #147 dnia: Kwiecień 15, 2023, 22:23 »
Nowe zorze odkryte na czterech największych księżycach Jowisza.

Astronomowie odkryli nowe zorze obserwowalne w spektrum widzialnym nad czterema największymi księżycami Jowisza: Io, Europą, Ganimedesem i Kallisto. Zorze ujawniają szczegóły składu cienkich atmosfer tych księżyców, w tym śladowe ilości tlenu i sodu, a jeszcze mniejsze pary wodnej.

Zespół badaczy dokonał tego odkrycia podczas obserwacji księżyców w cieniu największej planety Układu Słonecznego przy użyciu HIRES (High-Resolution Echelle Spectrometer) – spektrometru z Obserwatorium Kecka – oraz spektrografów o wysokiej rozdzielczości z Large Binocular Telescope (pol. Wielki Teleskop Dwuobiektywowy) i Obserwatorium Apache Point.



Ilustracja Jowisza i jego czterech największych księżyców.

Użycie cienia Jowisza jako osłony przeciwsłonecznej pozwoliło naukowcom zobaczyć blade zorze, spowodowane silnym polem magnetycznym planety, nieoświetlone jasnym światłem słonecznym odbijanym przez księżyce galileuszowe, nazwane na cześć ich odkrywcy – Galileusza.

„Obserwacje te są trudne, ponieważ w cieniu Jowisza księżyce są ledwie widoczne” – powiedziała Katherine de Kleer, profesor z Kalifornijskiego Instytutu Technologicznego, autorka jednej z publikacji dokumentujących odkrycia zespołu – „Światło emitowane przez ich blade zorze jest dowodem na to, że skierowaliśmy teleskop w dobre miejsce”.

Wszystkie cztery księżyce galileuszowe mają tlenowe zorze, takie same jak te obserwowane na niebie z biegunów Ziemi. Jednakże, ponieważ gazy na księżycach Jowisza są rzadsze niż na Ziemi, zorze te mienią się na czerwono, w przeciwieństwie do ziemskich zielonych zórz.

Na Europie i Ganimedesie, który jest największym księżycem Układu Słonecznego, większym nawet niż planeta Merkury, zorze tlenowe są również widoczne w podczerwieni, tuż za czerwonym końcem spektrum widzialnego, zatem nie da się ich zobaczyć gołym okiem. To pierwszy raz, gdy to konkretne zjawisko zostało zaobserwowane w atmosferze ciała niebieskiego innego niż nasza planeta.





Zorza na Io jest w różnokolorowe paski, prawdopodobnie wynika to z faktu, że księżyc ten jest obiektem uważanym za najbardziej aktywny wulkanicznie w Układzie Słonecznym. Gwałtowny wulkanizm sprawia, że smugi pyłu i gazu opuszczają powierzchnię Io, osiągając wysokości setek kilometrów. Smugi te zawierają sole, takie jak chlorek sodu czy chlorek potasu, których rozkład dodaje kolorów zorzy. Sód tworzy żółtopomarańczową poświatę, a zorza podczerwona spowodowana jest potasem.

„Jasność różnych kolorów zorzy mówi nam, z czego prawdopodobnie składa się atmosfera tych księżyców” – wyjaśniła de Kleer – „Okazuje się, że cząsteczki tlenu, takie jakimi oddychamy na Ziemi, są prawdopodobnie głównym składnikiem atmosfer lodowych księżyców”.

Brak pary wodnej
Obecnie naukowcy uważają, że na trzech najdalszych od Jowisza księżycach galileuszowych, Kallisto, Ganimedesie i Europie, znajdują się, pod grubymi lodowymi powierzchniami, oceany wody w stanie ciekłym. Są też dowody na to, że woda w atmosferze Europy, na której jest jej dwa razy więcej niż na Ziemi, może pochodzić z podpowierzchniowych oceanów lub ciekłych zbiorników w obrębie skorupy lodowej.

Obserwacje zespołu wykazały znikomą obecność pary wodnej. Wynik ten może wpłynąć na trwającą w astronomii debatę: czy atmosfery księżyców Jowisza są bogate w cząsteczki wody.

Wizja artystyczna zorzy tlenowej na Ganimedesie zaobserwowanej z Mauna Kea na Hawajach przy użyciu Teleskopów Kecka:


Io – charakteryzujący się silną aktywnością wulkaniczną trzeci co do wielkości księżyc Jowisza:


Skutkami właściwości pola magnetycznego Jowisza oraz jego ruchu obrotowego są zmiany jasności zórz. W dodatku atmosfery księżyców reagują na brak działania ciepłego światła słonecznego, gdy wchodzą w obszerny cień planety. Zespół był w stanie zaobserwować te zmiany, dzięki czemu otrzymujemy coraz pełniejszy obraz atmosfer księżyców galileuszowych.

„Sód na Io staje się bardzo słaby w przeciągu 15 minut od wejścia w cień Jowisza, lecz po pojawieniu się światła słonecznego powrót do poprzedniego stanu zajmuje kilka godzin” – powiedział Carl Schmidt, profesor astronomii na Uniwersytecie Bostońskim i autor drugiej publikacji – „Te nowe właściwości to odkrycia ważne dla zrozumienia chemii atmosfery Io. To wspaniale, że zaćmienia (księżyców) przez Jowisza oferują naturalne eksperymenty, dzięki którym dowiadujemy się, jak światło słoneczne wpływa na jego atmosferę”.

Badania zespołu zostały udokumentowane w dwóch pracach opublikowanych w The Planetary Science Journal.

https://iopscience.iop.org/article/10.3847/PSJ/acb53c

https://www.space.com/auroras-jupiter-four-largest-moons



Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #148 dnia: Lipiec 20, 2023, 22:21 »
Gigantyczne fale wirowe na skraju magnetosfery Jowisza.

Na ilustracji: Sonda NASA Juno nad południowym biegunem Jowisza. Źródło: NASA/JPL-Caltech.


Naukowcy odkryli, że sonda kosmiczna Juno krążąca wokół Jowisza często napotyka gigantyczne fale wirowe na granicy między wiatrem słonecznym a magnetosferą Jowisza. Fale te odgrywają istotną rolę w procesie przenoszenia energii i masy z wiatru słonecznego, strumienia naładowanych cząstek emitowanych przez Słońce, do środowisk planetarnych.

Zjawiska, które napotyka Juno, to fale Kelvina-Helmholtza. Pojawiają się one na granicy między dwoma obszarami w przestrzeni, między którymi istnieje duża różnica prędkości. Wtedy na styku tych obszarów mogą powstawać fale wirowe i wiry.

Fale Kelvina-Helmholtza nie zawsze są widoczne gołym okiem. Na Ziemi możemy je dostrzec, np., na brzegu chmury typu fluctus lub poczuć lecąc samolotem podczas turbulencji czystego nieba (ang. Clear-Air Turbulence, CAT), które, jak zostało niedawno wykazane w badaniu japońskich naukowców, powstają podczas załamania się fali Kelvina-Helmholtza.



Na zdjęciu: Chmura typu fluctus nad hiszpańską wyspą Mallorca. Autor: Harold Litwiler. Źródło: Wikimedia Commons.

W przypadku Jowisza, fale Kelvina-Helmholtza powstają w miejscu, które oddziela pole magnetyczne planety od wiatru słonecznego, znane jako magnetopauza. Te fale Kelvina-Helmholtza nie są widoczne gołym okiem, ale można je wykryć za pomocą instrumentów do detekcji plazmy i pól magnetycznych w kosmosie. (Plazma to powszechnie występujący w kosmosie stan materii składający się z naładowanych cząstek, jonów i elektronów.)



Na ilustracji: Niestabilności Kelvina-Helmholtza, gigantycznych fal wirowych, na granicy między magnetosferą Jowisza a wiatrem słonecznym, który wypełnia przestrzeń międzyplanetarną. Źródło: UCAR/Zhang, et.al.

Niestabilności Kelvina-Helmholtza to proces fizyczny, który zachodzi, gdy wiatry słoneczne i gwiazdowe oddziałują z planetarnymi polami magnetycznymi w całym Układzie Słonecznym i we Wszechświecie. Juno obserwowała te fale podczas wielu swoich orbit, dostarczając rozstrzygających dowodów na to, że niestabilności Kelvina-Helmholtza odgrywają aktywną rolę w interakcji między wiatrem słonecznym a Jowiszem. Ta interakcja jest ważna, ponieważ może przenosić plazmę i energię przez magnetopauzę do magnetosfery Jowisza, napędzając aktywność w tym układzie.

https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1029/2023GL102921

https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1029/2022GL101286

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #149 dnia: Wrzesień 07, 2023, 23:58 »
Jak powstał ocean we wnętrzu Europy? To wciąż bardzo zagadkowy glob.



O tym, że Europa, jeden z galileuszowych księżyców Jowisza, jest jednym z najciekawszych obiektów Układu Słonecznego, wie każdy, kto choć trochę interesuje się eksploracją przestrzeni kosmicznej. We wnętrzu tego pozornie nudnego lodowego księżyca znajduje się bowiem ocean ciekłej wody, w którym znajduje się ponad dwa razy więcej wody, niż we wszystkich oceanach na Ziemi. Co więcej, wszystko wskazuje na to, że we wnętrzu znajdują się wprost idealne warunki do powstania życia: jest tam woda, składniki odżywcze i źródła energii. Czego chcieć więcej?

Wszystko to wskazuje na to, że jeżeli mamy gdzieś szukać życia w Układzie Słonecznym i poza Ziemią, to jest to właśnie wnętrze tego księżyca. W samym centrum księżyca znajduje się metaliczne jądro, które jest otoczone skalistym płaszczem, nad którym rozciąga się globalny ocean przykryty grubą warstwą lodu widoczną dla nas.

To zaskakująco dobry układ. Tak samo jak na Ziemi na styku skalistego płaszcza i oceanu mogą zachodzić procesy geotermalne oraz istnieć nawet kominy hydrotermalne, które na Ziemi są doskonałym źródłem energii i składników odżywczych dla wyjątkowo bogatej biosfery.

Jak powstał ocean we wnętrzu Europy?
W najnowszym artykule opublikowanym w periodyku Science Advances naukowcy wskazują, że jeżeli Europa uformowała się z uwodnionych skał (zawierających wodór i tlen), to oddziaływania pływowe ze strony Jowisza i innych księżyców mogły na tyle ściskać i rozciągać jej wnętrze, że ogrzało się ono na tyle, że owe skały uwolniły wodę i utworzyły ocean i pokrywającą ją skorupę lodową.



Jak zauważają autorzy opracowania, pochodzenie oceanu jest kluczowe dla badaczy szacujących możliwość występowania w nim życia. Jakby nie patrzeć, to ono definiuje warunki fizyczne i chemiczne w oceanie, które bezpośrednio wpływają na możliwość powstania życia.

„W przypadku większości światów w Układzie Słonecznym mamy tendencję do myślenia o ich wewnętrznej strukturze jako o ustalonej wkrótce po zakończeniu formowania. Ta praca jest bardzo ekscytująca, ponieważ na nowo przedstawia Europę jako świat, którego wnętrze powoli ewoluowało przez całe jej życie. Otwiera to drzwi do przyszłych badań, które pozwolą zrozumieć, w jaki sposób te zmiany można zaobserwować w dzisiejszej Europie” – powiedział Carver Bierson, pracownik naukowy ze stopniem doktora w Szkole Eksploracji Ziemi i Przestrzeni Kosmicznej ASU.

Mały księżyc taki jak Europa (~1% masy Ziemi) może nie mieć w sobie wystarczającej ilości energii, aby wywołać lub podtrzymać procesy podobne do ziemskich — tworzenie się metalicznego jądra, wulkanizm na dnie morskim i ciągłe procesy geochemiczne między wodą i skalnym płaszczem — co oznacza, że potencjał sprzyjania powstaniu życia we wnętrzu Europy jest wciąż niepewny.

Z badań wynika, że na Europie może występować ograniczona aktywność hydrotermalna i wulkanizm na dnie morskim, co może utrudniać powstanie życia. Jednak do stworzenia jednoznacznych prognoz potrzeba znacznie więcej danych.

W październiku 2024 r. NASA planuje wystrzelić sondę Europa Clipper, która powinna dotrzeć do Europy w kwietniu 2030 r. Dzięki najnowszym pracom teoretycznym naukowcy będą lepiej przygotowani do interpretacji danych przychodzących z Europa Clipper, której głównym celem jest ocena lodowego księżyca Jowisza Europa pod kątem potencjalnych warunków do powstania życia.

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Jowisz (zbiorczo)
« Odpowiedź #149 dnia: Wrzesień 07, 2023, 23:58 »