Polskie Forum Astronautyczne
Astronautyka => Zewnętrzny Układ Słoneczny => Wątek zaczęty przez: Matias w Wrzesień 24, 2010, 02:11
-
CHARAKTERYSTYKA MISJI VIM
Autor: Kamil Rzeszowski
Misja Międzygwiazdowa Voyager (Voyager Interstellar Mission - VIM) jest rozszerzeniem misji sond Voyager 1 i 2, rozpoczętym oficjalnie 1 stycznia 1990 r. Jej celem jest scharakteryzowanie przestrzeni międzyplanetarnej poza orbitą Neptuna oraz znalezienie obszaru przejściowego pomiędzy heliosferą a przestrzenią międzygwiazdową. W tym ostatnim przypadku sondy umożliwią scharakteryzowanie oddziaływań zachodzących pomiędzy materią pochodzenia słonecznego i międzygwiazdowego. Pojazdy dały niepowtarzalną okazję do bezpośrednich pomiarów właściwości wiatru słonecznego o szybkościach podźwiękowych za szokiem końcowym. Ponadto jest bardzo prawdopodobne, że przynajmniej Voyager 1 dostarczy pomiarów właściwości ośrodka międzygwiazdowego po przekroczeniu heliopauzy.
Dodatkowym celem tej fazy misji było kontynuowanie udanego programu obserwacji astronomicznych w zakresie promieniowania ultrafioletowego. Obserwacje to prowadzono przez pierwsze 3 lata. W 1993 r zadanie to jednak usunięto. Obserwacje UV nadal są wykonywane okresowo, ale tylko w celu wsparcia badań heliosfery.
W czasie fazy VIM wykorzystywanych jest 6 z 10 instrumentów naukowych sond. Są to: magnetometr (Magnetometer - MAG); system do pomiarów cząstek naładowanych o niskich energiach (Low Energy Charged Particles Subsystem - LECP); system do badań plazmy (Plasma Science Subsystem - PLS); system do pomiarów promieniowania kosmicznego (Cosmic Rays Subsystem - CRS); rejestrator fal plazmowych (Plasma Wave Subsystem - PWS); oraz spektrometr ultrafioletu (Ultraviolet Spectrometer - UVS). LECP, PLS, CRS i PWS mają podstawowe znaczenie dla programu naukowego. UVS ma znaczenie dodatkowe. Na Voyagerze 2 nie był używany w czasie fazy VIM. Ponadto okresowo może być wykonywany eksperyment radiowy (Planetray Radio Astronomy Experiment - PRA) w którym wykorzystywany jest system komunikacyjny sond oraz oscylator ultrastabilny. W czasie rozpoczęcia fazy VIM prawidłowo działały wszystkie instrumenty za wyjątkiem PLS na sondzie Voyager 1. W jego przypadku po przelocie koło Saturna nastąpił znaczny spadek czułości. Urządzenie to nadal wykonywało pomiary, jednak ich jakość była zdegradowana.
Pomiary cząstek, pół i fal plazmowych są prowadzone zarówno pod jak i nad płaszczyzną ekliptyki. Po przelocie koło Saturna trajektoria Voyagera 1 została bowiem odgięta od ekliptyki w kierunku północnym pod kątem 35.5 stopnia. Natomiast trajektoria Voyagera 2 po przelocie koło Neptuna została odgięta od ekliptyki w kierunku południowym pod kątem około 48 stopni. Z trajektorią Voyagera 1 utworzyła kąt około 90 stopni.
Misja VIM różni się od misji podstawowej w trzech obszarach. Cele naukowe mogą być wypełnione za pomocą powtarzalnych pomiarów. Duża odległość od Ziemi zwiększyła opóźnienie czasowe w łączach Ziemia - sonda i sonda - Ziemia co skomplikowało procedury monitorowania i kontroli sond. Ponadto zespół kontrolujący sondy został znacznie zredukowany osobowo.
Czynniki te spowodowały, że w procedurach związanych z wysyłaniem komend i odbiorem danych wprowadzono duże zmiany, po 19 latach od rozpoczęcia misji dramatycznie zmodyfikowano segment naziemny przetwarzania danych (Ground Data System - GDS). Początkowe operacie związane z przejściem w nową, prostszą fazę misji obejmowały: zredukowanie personelu; przełączenie obsługi misji ze sprzętu i oprogramowania dedykowanego dla programu Voyager na urządzenia i oprogramowanie wykorzystywane przez różnorodne programy (Advanced Multi-Mission Operations System - AMMOS); obszerne przebudowanie programowania zarządzającego sekwencjami komend (Mission Sequence Software - MSS) w celu uproszczenia procesu generowania komend oraz umożliwienia przejścia z dedykowanego komputera na komputery PC; skonfigurowanie oprogramowania systemu zarządzającego danymi na sondach (Flight Data Subsystem - FDS) do nowych wymagań dotyczących pracy instrumentów i szybkości transmisji danych; opracowanie i uruchomienie zdolności do gromadzenia danych o pozycjonowaniu anteny HGA w pamięci pokładowego komputera zarządzającego komendami (Computer Command Subsystem - CCS); oraz wprowadzenie w życie nowego procesu generowania sekwencji komend uwzględniającego powtarzalną naturę funkcjonowania instrumentów naukowych. Prace te wykonano w okresie 1990 - 1991 r. W okresie 1992 - 1996 r wprowadzono kolejne zmiany. Objęły one: dalsze zredukowanie personelu; pełne przystosowanie oprogramowania MSS dla systemu operacyjnego UNIX z uwzględnieniem metod opracowanych dla różnych misji (gdy było to możliwe); oraz opracowanie automatycznej funkcji monitorowania stanu sond i zgłaszania alarmów w celu zmniejszenia czasu potrzebnego na monitorowanie pojazdów przez personel.
Ostatecznie w przypadku GDS zrezygnowano z dedykowanego sprzętu i programowania przypadku obróbki telemetrii, opartego na standardach Univax i Vax. Zastąpiono je komponentami AMMOS. Do AMMOS przeniesiono też kodowanie komend i generowanie plików komend na Ziemi oraz funkcje związane z analizą stanu sond. W przypadku obróbki danych z sond dedykowane oprogramowanie do redukcji danych zostało zastąpione kombinacją oprogramowania AMMOS i nowego oprogramowania opracowanego na zamówienie. Całkowicie usunięto segmenty dotyczące nawigacji, śledzenia i obróbki obrazów. GDS obejmuje obecnie wyposażenie rozsiane po całym globie, od stacji DSN do pracowni w JPL, używane też do obsługi misji Cassini i sond marsjańskich. Łączność pomiędzy DSN a pracowniami w JPL jest zapewniona przez sieć naziemną (Ground Communication Facility - GCF). Elementy związane z programem VIM obejmują około 25 stacji roboczych UNIX połączonych siecią LAN. LAN jest połączony z GCF i stacjami DSN i stanowi przekaźnik aktualnych danych naukowych i inżynieryjnych otrzymywanych z sond oraz komend przesyłanych do sond.
Naziemny system rejestracji danych (Data Record System - DRS) również został przebudowany. Przekształcono go z dedykowanej platformy sprzętowej na architekturę obejmującą serwer ze stacjami roboczymi. Jest on połączony z GDS. Pozwoliło to na zapewnienie łatwego dostępu do funkcji obróbki aktualnych danych naukowych; danych zapisanych na krótki okres czasu; standardowych wizualizacji danych itp. Serwer ten pozwala na obróbkę surowych danych naukowych oraz danych dotyczących stanu instrumentów oraz pozwala na gromadzenie danych przez krótki okres czasu. Pozwala on na generowanie produktów EDR (zarówno wstępnych jak i finalnych), które są następnie przesyłane do instytucji z którymi związani są naukowcy projektu.
Na początku programu VIM około 50-osobowy personel obsługujący misje tworzył kilka zespołów, zajmujących się oddzielnie opracowywaniem sekwencji komend, monitorowaniem stanu sond, pomiarami naukowymi, kontrolą misji, nawigacją i zarządzaniem danymi. W 1993 sformowane zostały tylko dwa zespoły liczące łącznie około 25 osób, zajmujące się wysyłaniem komend i odbiorem danych. W 1996 r utworzono pojedynczy zespół obsługujący całą misję.
W czasie prowadzenia misji VIM strategia generowania i wysyłania komend znacznie różni się od wykorzystywanej w czasie misji podstawowej. Przed 1990 r wysyłano grupy komend kontrolujące działanie sond przez określony okres czasu. Okres ten trwał od kilku miesięcy w czasie lotu międzyplanetarnego do kilku godzin w trakcie przelotów koło planet. Grupa określała sekwencję czynności wykonywanych na pokładzie. Sekwencja taka obejmowała np. ciąg pomiarów wykonywanych przez dany instrument i z natury rzeczy była niepowtarzalna. Z powodu dużego skomplikowania takiej metody w jednym czasie w fazie opracowywania i testów było kilka grup komend. Zajmował się tym duży zespół inżynierów. W fazie VIM natomiast większość pomiarów naukowych jest regularnie powtarzana. W związku z tym w 1990 r wprowadzono w życie nową strategię, złożoną z 4 elementów.
Pierwszym elementem nowej strategii zarządzania sondami jest wykonywana ciągle sekwencja powtarzanych pomiarów naukowych i kalibracji, tzw. sekwencja podstawowa. Jest ona przechowywana na sondzie w pamięci komputera CCS i wykonywana bez żadnych dodatkowych instrukcji z Ziemi. Obejmuje ona: stałe wykonywanie pomiarów i wysyłanie danych z szybkością 160 bps; cotygodniowe zapisywanie klatki danych na temat fal plazmowych z wysoką szybkością; transmisję 26 tygodni danych na temat fal plazmowych zapisanych z wysoką szybkością co 6 miesięcy; wykonywanie obrotu pozwalającego na kalibrację magnetometru (Magnetometer Calibration Roll Maneuver - MAGROL) co 3 miesiące; wykonywanie manewru pozwalającego na kalibrację anteny HGA i sensora Słońca (Antenna/Sun Sensor Calibration Maneuver - ASCAL) co 6 miesięcy; wykonywanie kalibracji naukowych i inżynieryjnych instrumentów do pomiarów cząstek, pół i fal plazmowych co miesiąc; wykonywanie operacji konserwacyjnej taśmowego rejestratora danych (Digital Tape Recorder - DTR) 2 razy w roku; oraz optymalizowanie pracy żyroskopów i korekty czasu w komputerze CCS co 3 miesiące.
Drugim elementem jest sekwencja umożliwiająca utrzymywanie anteny HGA zwróconej na Ziemię do 2020 r w przypadku Voyagera 1 i 2017 r w przypadku Voyagera 2. Pozwala ona na utrzymywanie łączności bez dodatkowych komend dotyczących pozycjonowania.
Trzecim elementem jest możliwość wzbogacania sekwencji podstawowej o pomiary niepowtarzalne za pomocą tzw. sekwencji nakładanych i minisekwencji. Sekwencje nakładane są aktywne przez określony okres czasu (np 3 miesiące na początku misji VIM i 6 miesięcy od 1993 r), pozwalając na wykonanie zadań równoległych w stosunku do zarządzanych przez sekwencję główną. Typowa sekwencja tego typu zawiera: obserwacje UV gwiazd i heliosfery; wykonanie dwóch dodatkowych manewrów MAGROL w czasie roku; wykonanie corocznych odczytów pamięci komputerów FDS; AACS (Articulation Control Subsystem) i CCS w celu monitorowania ich stanu; wykonanie dodatkowych rejestracji fal plazmowych przy wysokich szybkościach i transmisję tych danych; wykonanie transmisji danych z DTR w przypadku gdy transmisja wykonana przez sekwencję podstawową nie została odebrana na Ziemi; oraz wykonanie uaktualnienia sekwencji podstawowej. W przypadku pomiarów naukowych sekwencje te mają podstawowe znaczenie dla działania spektrometru UVS. Pozycjonowanie platformy skanującej na której znajduje się ten instrument jest głównym czynnikiem wymuszającym regularność ich wprowadzania. Po spadku poziomu zasilania do poziomu uniemożliwiającego używanie platformy i UVS sekwencje te prawdopodobnie nie będą używane. Minisekwencje pozwalają na przeprowadzenie pojedynczej operacji i są wysyłane w razie potrzeby. Pozwalają np na wykonanie dodatkowej transmisji danych, skorygowanie anomalii, zarejestrowania dodatkowej klatki danych na temat fal plazmowych z wysoką szybkością itp.
Czwartym elementem zarządzania pracą sond jest możliwość uzyskania pożądanej funkcji na statku za pomocą opracowanych i przetestowanych wcześniej bloków komend zamiast sekwencji indywidualnych komend używanych w czasie misji podstawowej.
Wszystkie instrumenty naukowe używane w czasie fazy VIM dostarczają danych w sposób ciągły. Dane te są przesyłane do FDS i natychmiast transmitowane. Nominalna szybkość transmisji wynosi 160 bps (w tym 10 bps dla danych inżynieryjnych). Okresowo jest ona zwiększana do 600 bps w celu uzyskania większej rozdzielczości spektralnej obserwacji UV wykonywanych podczas monitorowania Słońca. Jedynym wyjątkiem od transmisji danych w czasie rzeczywistym jest rejestracja pomiarów fal plazmowych dostarczanych przez instrument PWS przy wysokiej szybkości (115.2 kbps). Są one rejestrowane przez DTR raz w tygodniu. Ich transmisja na Ziemię odbywa się co 6 miesięcy. Dane te dostarczają informacji o falach plazmowych w wysokiej rozdzielczości spektralnej. Są głównym rodzajem danych pozwalających na zlokalizowanie szoku końcowego i heliopauzy.
Dane transmitowane w czasie rzeczywistym są odbierane przez anteny DSN o średnicy 34 metrów. Dane PWS transmitowane z DRT są odbierane za pomocą anteny o średnicy 70 metrów lub zestawu obejmującego oba rodzaje anten. Optymalnym czasem rejestracji danych z każdego statku w ciągu doby jest 16 godzin. Czas taki był osiągany na początku programu VIM. Aktualnie z powodu dużego obciążenia sieci DSN jest już niemożliwy do uzyskania. Zmniejszyło to dokładność charakteryzacji środowiska plazmowego. Jednak czas obioru danych akceptowalny dla programu naukowego znajduje się w przedziale od 12 do 4 godzin w zależności od prowadzonych badań, co jest nadal osiągalne.
Zbieranie danych zwykle nie jest programowane. Jednak istnieją od tego dwa podstawowe odstępstwa. Pierwszym jest możliwość odzyskania danych PWS rejestrowanych z wysoką szybkością w przypadku ich nie odebrania na Ziemi. Dane te mogą być przesłane ponownie w okresie czasu w którym nie zostaną nadpisane nowymi danymi w obrębie DTR. Zwykle czas ten trwa 6 miesięcy. Drugim przypadkiem jest możliwość zwiększenia częstości zapisu i transmisji danych PWS uzyskiwanych z wysoką szybkością. Możliwość ta jest wykorzystywana w okresach wzmożonej aktywności fal plazmowych.
Surowe dane naukowe są przesyłane elektronicznie do naukowców uczestniczących w projekcie w postaci produktów wstępnych (Quick Look Experiment Data Record - QEDR) i ostatecznych (Experiment Data Record - EDR). QEDR są wytwarzane codziennie (od poniedziałku do piątku). Są tworzone praktycznie w czasie rzeczywistym, ale mogą zawierać luki spowodowane problemami z systemami naziemnymi. EDR są wytwarzane raz w tygodniu (we wtorek) i obejmują dane z poprzedniego tygodnia. Luki są w nich wypełnione w maksymalny możliwy sposób.
W czasie fazy VIM stan statków jest monitorowany w czasie rzeczywistym tylko raz w tygodniu. Przez większość czasu telemetria jest automatycznie monitorowana przez dedykowane narzędzie (Voyager Alarm Monitor Processor Including Remote Examination - VAMPIRE). Wykrywa on potencjalne anomalie i powiadamia członków zespołu monitorującego misję. Mogą oni sprawdzić aktualne dane telemetryczne logując się do odpowiedniej stacji roboczej przez Internet.
Zarządzanie stanem sond obejmuje: analizę danych inżynieryjnych w celu określenia trendów w działaniu podsystemów; okresowe wykonywanie kalibracji i testów; analizę odczytów pamięci komputerów AACS, FDS i CCS w celu wykrycia błędów; oraz identyfikację anomalii, ich analizę i skorygowanie. Analiza danych inżynieryjnych jest wykonywana częściowo automatycznie, ale nadal w dużej mierze opera się na ekspertyzach wykwalifikowanych członków zespołu misji. Okresowe testy i kalibracje są w większości wykonywane przez dedykowane komendy, chociaż niektóre są uwzględnione w sekwencji podstawowej. Do analizy anomalii związanych z FDS/CCS służy automatyczne narzędzie (Monitor/Analyzer of Real-time Voyager Engineering Link - MARVEL) identyfikujące parametry odbiegające od normy. Określa ono też możliwe przyczyny problemu i podaje możliwe rozwiązania.
Zabezpieczenie przed katastrofalnymi awariami zapewniają algorytmy chroniące przed awariami (Fault Protection Algorithms - FPAs) oraz zapasowe sekwencje komend (Backup Mission Load - BML).
FPA są przechowane na pokładzie statku i pozwalają na powrót do normalnego działania w przypadku zaistnienia poważnych anomalii. W większości są wykonywane przez komputer CCS, ale część działa też w obrębie AACS. Algorytmy te wykonują następujące funkcje: monitorowanie informacji o statucie AACS i inicjują odpowiedź na anomalie w jego działaniu; przełączanie systemu telemetrycznego na sprzęt zapasowy w przypadku nieodebrania danych z Ziemi przez określony czas (zwykle 42 dni); monitorowanie układu pobudzającego i transmitera pasma S i X oraz przełączanie na składniki zapasowe w przypadku utarty zasilania w ich obrębie; wprowadzanie komputera CCS w tryb oczekiwania na instrukcje z Ziemi w przypadku wykrycia błędów w jego obrębie; oraz przełączanie danych podsystemów na sprzęt zapasowy w przypadku wykrycia problemów z zasilaniem w ich obrębie.
BML stanowią zabezpieczenie przed skutkami utraty zdolności odbierania komend z Ziemi. Jest to szczególnie istotne dla Voyagera 2, którego główny odbiornik uległ awarii. W przypadku gdy sonda nie będzie mogła odbierać danych z Ziemi, będzie mogła nadal wykonywać sekwencje zapisane w pamięci CCS. W takiej sytuacji komendy BML mogą automatycznie zrekonfigurować sondę w celu zmaksymalizowania wiarygodności transmisji danych i kontroli orientacji przestrzennej. Ponadto mogą wprowadzić modyfikacje do sekwencji podstawowej tak, że sonda będzie mogła dostarczać pomiarów cząstek, pół i fal plazmowych do końca swojego funkcjonowania. Do podstawowych zmian w konfiguracji wprowadzanych przez BML należą: wprowadzenie trybu kontroli orientacji przestrzennej maksymalizującego możliwość łączności; zwiększenie czasu trwania impulsów silników kontrolujących zbaczanie z 4 do 10 milisekund; wprowadzenie szybkości transmisji danych w czasie rzeczywistym na poziomie 160 bps; wprowadzenie dużej mocy transmisji danych w paśmie X; oraz zaniechanie manewrów zmiany orientacji MAGROL i ASCAL.
Podstawowymi środkami zużywanym w czasie misji są: hydrazyna używana do kontroli orientacji przestrzennej oraz źródło zasilania. Zapas paliwa na początku misji VIM wynosił około 35 kg, co pozwala na prowadzenie misji przez 50 lat. Spadek poziomu zasilania dostarczanego przez RTG limituje czas pracy sond do 2025 - 2030 r. Produkcja mocy spada w tempie około 5.2 W na rok.
-
Przebieg misji VIM - Voyager 1
Autor: Kamil Rzeszowski
Voyager 1 oficjalnie rozpoczął fazę VIM 1 stycznia 1990 r.
14 stycznia 1990 r kamery tworzące system ISS (Imaging Science Subsystem) zostały wykorzystane ostatni raz, w celu uzyskania zbiorczej mozaiki planet Układu Słonecznego. Następnie instrument ten został wyłączony.
17 listopada 1998 r Voyager 1 stał się najdalszym obiektem zbudowanym przez człowieka, prześcigając Pioneera 10. Nastąpiło to w odległości 69.419 au. Ponieważ na skutek bliskiego przelotu koło Tytana porusza się z największa szybkością względem Słońca ze wszystkich ziemskich sond (17.26 km/s) nigdy nie zostanie prześcignięty przez pojazd New Horizons.
W lutym 2003 r według analiz wykonanych w Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory pojazd przekroczył granicę szoku końcowego, gdzie szybkości wiatru słonecznego spada do wartości poddźwiękowych. Według innych analiz nastąpiło to 18 grudnia 2004 r.
W 2007 r awarii uległ instrument PLS.
W 2008 r zakończone zostało wykonywanie eksperymentu PRA.
W czerwcu 2010 r sonda weszła w obszar płaszcza Układu Słonecznego, w którym szybkość wiatru słonecznego spada do 0. Nastąpiło to w odległości 116 au od Słońca.
Również w 2010 r wyłączona została platforma skanująca instrumentów optycznych. Pozycjonowanie instrumentu UVS nie było już dalej możliwe.
8 marca 2011 r wykonany został manewr obrotu o 70 stopni pozwalający na wykonanie pomiarów kierunku napływu wiatru słonecznego. Był to pierwszy duży manewr zmiany orientacji od czasu uzyskania mozaiki planet Układu Słonecznego w 1990 r. Później manewry tego typu były okresowo powtarzane.
1 grudnia 2012 poinformowano, że UVS zaobserwował emisję w linii Lyman-alfa z Drogi Mlecznej. Z powodu interferencji z emisją słoneczną nie była ona wcześniej obserwowana.
14 czerwca 2012 r poinformowano, że sonda zarejestrowała wzrost gęsiości cząstek naładowanych o wysokich energiach, normalnie odchylanych przez wiatr słoneczny w heliosferze. Wskazywało to, że heliopauza znajdowała się bardzo blisko.
W 2015 r zakończy się użytkowanie rejestratora DTR. Przewiduje się, że w okresie tym moc sygnału transmitowanego z szybkością 1.4 kbps spadnie na tyle, że nie będzie on odbierany przez zestaw obejmujący parę anten DSN o średnicach 70 i 34 m. Tym samym dane z PWS rejestrowane z wysoką szybkością na DTR nie będą mogły być transmitowane.
Około 2016 r zakończy się użytkowanie żyroskopów.
Od 2020 r poziom zasilania spadnie na tyle, że konieczne będzie wyłączanie niektórych instrumentów.
W latach 2025 - 2030 produkcja mocy spadnie na tyle, że nie będzie można zasilać żadnego instrumentu naukowego. Wtedy też nastąpi koniec misji.
-
Przebieg misji VIM - Voyager 2
Autor: Kamil Rzeszowski
Voyager 2 oficjalnie rozpoczął fazę VIM 1 stycznia 1990 r, podobnie jak Voyager 1.
W 1998 r wyłączona została platforma skanująca. Ostatecznie wyłączono też spektrometr UVS.
30 czerwca 2002 r awarii uległ odbiornik kształtu fal o wysokiej częstotliwości instrumentu PWS.
30 listopada 2006 r nastąpił błąd nieprawidłowego dekodowania komend przez komputer pokładowy. Spowodowało to włączenie grzejnika magnetometru MAG. Pozostawał on włączony do 4 grudnia 2006 r. Na skutek tego magnetometr znajdował się w temperaturze 130°C wyższej niż projektowana. Sensor obrócił się w stosunku do prawidłowej orientacji, ale dokładne skutki problemu nie mogły zostać oszacowane.
30 sierpnia 2007 r sonda przekroczyła szok końcowy, gdzie szybkość wiatru słonecznego spada do wartości poddźwiękowych.
W 2007 r wyłączony został rejestrator DTR. Z powodu degradacji PWS utracono możliwość uzyskiwania pomiarów fal plazmowych z wysoką częstotliwością i nie był on potrzebny do ich rejestracji.
W 2008 r zakończono wykonywanie eksperymentu PRA.
22 kwietnia 2010 r nastąpił problem z formatowaniem danych naukowych. Był on spowodowany błędnym bitem w oprogramowaniu komputera pokładowego. Problem został usunięty 19 maja. 23 maja sonda wznowiła transmisję danych naukowych.
Około 2015 r zakończy się wykorzystywanie żyroskopów.
Około 2020 r poziom zasilania spadnie na tyle, że konieczne stanie się wyłączanie niektórych instrumentów.
Około 2025 r produkcja mocy spadnie na tyle, że nie będzie można zasilać żadnego instrumentu naukowego. Wtedy też nastąpi koniec misji.
-
Data publikacji - 28/11/2007 - kanarkusmaximus
A teraz przejdźmy do teraźniejszości - z pewnych symulacji wynika, że Voyager II przekroczy termination shock w najbliższym czasie - najpóźniej na początku 2008 roku.
Obrazek przypominający, co to (z pierwszego postu) takiego i gdzie to jest:
(http://www.zevv.republika.pl/1.jpg)
W tym miejscu prędkość wiatru słonecznego spada do prędkości 'poddźwiękowych' (swoją drogą śmiesznie brzmi 'poddźwiękowy' w warunkach prawie-próżni, cio?? :) ). Granica nie jest oczywiście stała, zmienia się wraz z wydarzeniami na Słońcu.
Co ciekawe, sonda może przekroczyć jeszcze kilka razy w 2008 roku ową strefę, ponieważ wspomniana granica się przesuwa.
Naukowcy już się szykują na te wydarzenia, ponieważ będą w stanie je zmierzyć i zbadać. Pewnie będzie o tym głośno. Symulację przeprowadził Haruichi Washimi, fizyk z UC Riverside.
Warto wspomnieć, że Voyager I przekroczył tą strefę w 2004 roku.
Następny 'przystanek' - heliopauza. Kiedy sondy ją przekroczą? Miejmy nadzieję, że zanim wyczerpią się źródła energii!
------
Edit - zapomniałem o linkach
źródło informacji - http://www.spaceflightnow.com/news/n0711/27voyager2/
misja Interstellar Boundary Explorer, która ma 'sfotografować' w 2008 - 2010 roku heliopauzę -
http://en.wikipedia.org/wiki/Interstellar_Boundary_Explorer
Data publikacji - 28/11/2007 - AirQ
W tym miejscu prędkość wiatru słonecznego spada do prędkości 'poddźwiękowych' (swoją drogą śmiesznie brzmi 'poddźwiękowy' w warunkach prawie-próżni, cio?? :) ).
Jakoś nie umiem znaleźć wartośći tej prędkości, więc może zapytam. Ta prędkość dźwięku do której porównuje się prędkość wiatru słonecznego jest mierzona w jakim ośrodku?
Data publikacji - 28/11/2007 - kanarkusmaximus
Jakoś nie umiem znaleźć wartośći tej prędkości, więc może zapytam. Ta prędkość dźwięku do której porównuje się prędkość wiatru słonecznego jest mierzona w jakim ośrodku?
Heh, w przestrzeni kosmicznej! :)
Wikipedya podaje:
The shock arises because solar wind particles are emitted from stars at about 400 km/s, while the speed of sound (in the interstellar medium) is about 100 km/s. (The exact speed depends on the density, which fluctuates considerably.)
Data publikacji - 30/11/2007 - station55
Pytanie: w poblize jakich gwiazd i kiedy dotra poszczegolne sondy? Voyager -1 chyba za ok., 2mln lat ma dotrzec w okolice Aldebarana, ale moge sie mylic....
zreszta to samo pytanie przy okazji dotyczy obu sond Pioneer.
dzieki z gory za informacje!
Data publikacji - 30/11/2007 - AirQ
Przelot w pobliżu Aldebarana dotyczył Pioneera 10...
Wiem, że Voyager 1 za jakieś 40tyś lat minie gwiazde AC+793888 w gwiazdozbiorze Żyrafy. Przelot dosyć daleki...nawet bardzo bo jakieś 1.7 roku świetlnego... :)
Natomiast Voyager 2 za 296tyś lat w okolicach Syriusza w odległości 4.3 roku świetlnego.
Pioneer 11 za 4mln lat w pobliżu, którejś z gwiazd z gwiazdozbioru Orła, ale nie wiem jaka konkretnie i w jakiej odległości...
Ehhh i tak tam nigdy nie dolecą ;), zapewne wczesniej ludzkość zbuduje statki kosmiczne, które dowiązą Voyagera 1 do muzeum na Ziemi a pozostałe do muzeów na Księżycu i Marsie... ;D
Data publikacji - 10/12/2007 - kanarkusmaximus
A to ci ciekawostka!
Portal space.com ( http://www.space.com/scienceastronomy/071210-squashed-solarsystem.html ), podaje, że Voyager II przekroczył już owa wspomnianą przeze mnie strefę!
Miało się to stać 30 sierpnia - a potem kilka razy owa granica została przekroczona.
Nieco zaskakujące to to jest w porównaniu z tym, co pisałem w poprzenim poście.
Postanowiłem zatem nieco poszperać na stronie Voyagerów (http://voyager.jpl.nasa.gov/). Mamy tam takie oto wyniki:
1. Badanie plazmy - czy pierwszy wykres nie jest przypadkiem wykresem prędkości wiatru słonecznego? Jeśli tak, to zmiana prędkości została zaobserwowana w lipcu 2007! Obecnie oscyluje koło 100 km/s, czyli przy prędkościach 'dźwiękowych'.
2. Promieniowanie kosmiczne - w tym przypadku pochodzące od niskoenergetycznych zjawisk z przestrzeni międzyplanetarnej (np błyski słoneczne). Tutaj też widać, że od lipca 2007 zaczęła rosnąć ilość rejestrowanych cząstek.
To może jednak 'to' już się stało?? Ciekawe jak te wykresy w najbliższych miesiącach będą się zmieniać!
Data publikacji - 10/12/2007 - Maquis
Wygląda na to, że już się stało :o
Data publikacji - 10/12/2007 - AirQ
Ładnie... :)
http://sd-www.jhuapl.edu/VOYAGER/images/vgr_qlp/
tutaj są wykresiki z instrumentu LECP - Low Energy Charged Particle. Można porównać wyniki zebrane z Voyagera 1 i 2. W każdym z katalogów jest plik txt z opisem czego dotyczy dany wykres.
Data publikacji - 18/04/2008 - kanarkusmaximus
Pozwolę sobie odświeżyć wątek. :)
Na pewnej stronie ( http://www.dmuller.net/space/positions.php ) znalazłem takie ładne cuś, co przedstawia odległość wybranych sond od Słońca - załącznik.
Tak oto odległości sond będą wyglądać mniej wiecej do 2015 roku...
Data publikacji - 03/07/2008 - Matias
http://spaceflightnow.com/news/n0807/02voyager2/
Mowa tam o badaniach na temat wpływu promieniowania kosmicznego (np pochodzącego z supernowych) na granice termination shock gdzie waitr słoneczny ma już prędkości poddźwiękowe i gdzie prawdopodbnie cząstęczki z odległych gwiazd ulegają przyspieszeniu.
Niewiarygodne, że 31 lat po wystrzeleniu taki VoyagerII stale dostarcza ciekawych informacji i podstaw do nowych teorii np. zjawisk zachodzących na peryferiach naszego US :)
Daję głowę, że tego rekordu (31 lat) nie przebije żaden łazik marsjański ;D
Data publikacji - 11/11/2008 - kanarkusmaximus
Odgrzebywujem wątek.
Po raz kolejny proponuję rzucić okiem na dane z Voyagera 2:
(http://img526.imageshack.us/img526/6531/20081111voyageroverviewqb1.gif)
Jak widać, Voyager znajduje się już od ponad roku w przestrzeni za termination shock - czyli tam, gdzie wiatr słoneczny osiąga prędkości poddźwiękowe.
Jak widać, region ten charakteryzuje się dość dużymi fluktuacjami - zarówno prędkości jak i gęstości.
Czy oznacza to, że cząstki wiatru słonecznego - czyli plazma (w tym przypadku w większości strumień protonów i elektronów) zachowuje się niczym fale na brzegu? Wygląda, jakby poruszały się raz w jedną, raz w drugą stronę - mijając Voyagera raz w kierunku gwiazd, raz w kierunku naszego Słońca.
Jeśli tak, to zbliżamy się do heliopauzy! :)
Data publikacji - 11/11/2008 - Maquis
Kanarksuie, spodziewałbym się dynamicznych zmian gęstości, temperatury i prędkości w fazie terminalnej ze względu na fluktuacje wiatru słonecznego. Ten rejon powinien być naprawdę dynamiczny.
Dla przykładu co się stanie jeśli wiatr słoneczny nagle przyspieszy. Cząstki 'dogonią' wtedy te wolniejsze w fazie terminalnej i zmieni się gęstość oraz temperatura - Jeśli będzie ich też więcej to pewnie przesunie się też cała strefa.
Nie uważasz, że te fluktuacje na wykresach odzwierciedlają całą strefę terminalną? Myślę, że wyjście z tej strefy będzie równie gwałtowne co wejście w nią... A samą strefę widzę mniej więcej jako starcie dwóch sił w przeciąganiu liny. Z tym, że dzieje się to na olbrzymim obszarze, a lina nie przenosi obciążenia równomiernie. Myślę też, że analogia do fal jest prawidłowa, z tym, że nie ma brzegu. Wyobraź sobie powierzchnię morza, gdzie Słońce wskazuej dno, a ośrodek międzygwiazdowy niebo. Te parę metrów nad i parę metrów pod wodą stale się zmienia - to jest nasza strefa terminalna.
Dobrze mówię?
Data publikacji - 26/01/2009 - Radek68
Ależ ciekawy wątek!
Przeczytałem cały z ogromnym zaciekwieniem. Tym bardziej, że we wczesnej młodości, czytując z zaciekawieniem "Kalejdoskp Techniki" o misji Voyagerów dowiedziałem się w naprwdę ekscytującej formie. Były to późne lata 70.
A teraz mam prośbę do osób tworzących ten wątek: na forum, od niedawna dostępna jest opcja dodawania załączników. A w większości postów z lat ubiegłych zamiast zdjęć ilustrujących tekst wyswietlają się "złe czerwone iXy" ;)
Może można je (posty) edytować (nowi uzytkownicy forum będą bardzo wdzięczni!) i dodać zdjęcia na nasze forum, skoro w oryginalnych lokalizacjach się już nie wyswietlają.
Data publikacji - 18/10/2009 - Radek68
NASA Rezygnuje z Voyagerów
NASA chce zrezygnować z usług kilku sond kosmicznych, m.in. dwóch bliźniaczych Voyagerów, które są teraz najdalszymi ziemskim statkami - informuje "Nature".
Powodem są oszczędności. Nad utrzymaniem codziennej łączności z Voyagerami i analizowaniem przesyłanych danych pracuje dziesięć osób, co kosztuje 4,2 mln dol. rocznie. Obie sondy wystartowały w 1977 r., minęły Jowisza, Saturna, Urana, Neptuna i od roku 1989, kiedy pozostawiły za sobą ostatnią planetę, oddalają się w kosmiczną pustkę. Voyagera-1 dzieli od Słońca już 14 mld km, a Voyagera-2 - ponad 11 mld km. Sygnał radiowy z Ziemi leci do nich ponad 10 godz. Mają jądrowe zasilanie i mogłyby działać aż do 2020 r., ale zdaniem NASA nie dostarczają już cennych informacji. (http://www.tvp.pl/wiedza/nauka-i-technika/symulator-faktu/aktualnosci/nasa-rezygnuje-z-voyagerow)
------------
Ten tekst, pisany dokładnie rok temu, zobaczyłem dziś na może niezbyt wiarygodnej stronie tvp.pl, ale wzbudził pewien niepokój. Czy nadal - w dobie jeszcze większych oszczędności - taka opcja jest rozawżana? I czy w ogóle była?
Data publikacji - 18/10/2009 - kanarkusmaximus
Chyba jednak ta informacja okazuje się być nieprawdziwa. Z tego co się orientuję, to informacja pochodzi z 2005 roku:
http://www.mail-archive.com/medianews@twiar.org/msg00671.html
...kiedy to NASA przez chwilę rozpatrywała taką możliwość. Obecnie, z uwagi na obecność IBEXa, wydaje mi się, że misje Voyagerów są nie zagrożone - przynajmniej do 2020 roku. :)
Tak czy inaczej Voyagery non stop przesyłają dane:
http://voyager.gsfc.nasa.gov/heliopause/v2la1.html
-
Data publikacji - 04/01/2010 - Matias
Na kosmonaucie (http://www.kosmonauta.net/index.php/Badania-kosmosu/Uklad-Sloneczny/chmura-na-granicy-naszego-ukadu-sonecznego.html) pojawił się artykuł o tytułowych sondach i o szerokiej na 30 lat świetlnych chmurze międzygwiezdnej materii, która czai się tuż za heliosferą naszego Układu Słonecznego :)
Jak widać i słychać sondy wciąż są baardzo przydatne. Dotarcie do heliopauzy Voyagera 1 przewidywane jest na 2015 rok, już się nie mogę doczekać (kierunek - Pandora! ;D)
Data publikacji - 23/01/2010 - Matias
Może trochę informacja nie do tego tematu, ale jednak myślę, że warto (a nie ma sensu zakładać nowego wątku) -
w dniu dzisiejszym sonda Pioneer 10 osiągnęła odległość 100 j.a. od Słońca. Szkoda, że nie ma już kontaktu z maszyną, mimo wszystko kolejna bariera przebita :)
Info z bezzałogowego.
Data publikacji - 09/05/2010 - kanarkusmaximus
Pojawił się problem z danymi przesyłanymi przez sondę Voyager 2. W chwili obecnej nie można 'odkodować' danych wysłanych przez sondę. Problem, który po raz pierwszy pojawił się 22 kwietnia, jest zlokalizowany w systemie związanym z obróbką danych. Trwa ocena problemu.
Oprócz tego sonda jest w dobrym stanie.
Zadecydowano również, że sonda aż do momentu rozwiązania tego problemu będzie przesyłać jedynie informacje na temat stanu oraz statusu poszczególnych komponentów.
http://www.jpl.nasa.gov/news/news.cfm?release=2010-151
Data publikacji - 06/07/2010 - Matias
Trwa ocena problemu.
To ja tylko dodam, że problem już rozwiązano i dane są przesyłane normalnie - w niecałe 14 godzin na Ziemię ;)
Mamy też kolejny rekordzik :
28 czerwca sonda kosmiczna Voyager 2 ustanowiła nowy rekord trwania misji, przekraczając tym samym 12 tysięcy dni swojego działania. Przez niemal 33 lata, pojazd przesyłał dane o gazowych planetach zewnętrznych, a także charakterystyce oraz interakcji wiatru słonecznego z planetami oraz jego zachowaniu dalej - na rubieżach Układu Słonecznego.
Fragment artykułu z kosmonauty. (http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/voyager-2-12000-dni.html)
-
Dodałem wstęp, dziękuje Mateuszowi za szybką odpowiedź :)
-
Muszę przyznać, że Voyager jest dla mnie mistrzowską, arcyciekawą misją. Dla mnie, obecnie wygląda to troche tak, jakby wysłać poza Układ Słoneczny np. kalkulator. Warto wspomnieć o rozwoju technologicznym który dokonał się na Ziemii w trakcie lotu Voyagera. Podobno to pozwoliło na zwiększenie zasięgu anten i komunikację z Voyagerem do dnia dzisiejszego. Misja jest wręcz "hakerska" - oszczędzanie energii, transmisja 1,4 kilobitów/s, zapis na taśmie, wielkie odległości. Moim zdaniem misja ta jest warta bardzo szczegółowego przestudiowania. Mam nadzieję że uda się ją wykorzystać do granic możliwości.
-
Wg mnie misja jest po prostu old schoolowa ;D
Co do kontaktu z Voyagerami to zapewne Maquis powie coś więcej na ten temat niedługo, obecnie siedzi chyba jeszcze w Piwnicach, gdzie próbowali (niestety ponoć się nie udało) odebrać sygnał od jednego z Voyagerow.
-
Wróciłem parę dni temu.
Nie, sygnału nie udało się odebrać - albo nie nadawał w tym czasie, albo użyty odbiornik był na niego za słaby.
-
Nie, sygnału nie udało się odebrać - albo nie nadawał w tym czasie, albo użyty odbiornik był na niego za słaby.
Przepraszam, próbowaliście odebrać sygnał "na pałę"? Przecież on nadaje w granicach kilkudziesieciu minut na tydzień, więc szansa wstrzelenia sie w okno jest niewielka. Nie lepiej dogadać się z kontrolą misji? Albo chociaż z którąś ze stacji DSN? Niemniej gratuluję wszystkim (zwłaszcza Krystianowi!) samego pomysłu! Następnym razem musi się udać, tylko dajcie sobie szansę, dowiedzcie się, kiedy będą nadawać. A raczej, kiedy sygnał dotrze w rejon Ziemi.
-
Muszę przyznać, że Voyager jest dla mnie mistrzowską, arcyciekawą misją. Dla mnie, obecnie wygląda to troche tak, jakby wysłać poza Układ Słoneczny np. kalkulator. Warto wspomnieć o rozwoju technologicznym który dokonał się na Ziemii w trakcie lotu Voyagera. Podobno to pozwoliło na zwiększenie zasięgu anten i komunikację z Voyagerem do dnia dzisiejszego. Misja jest wręcz "hakerska" - oszczędzanie energii, transmisja 1,4 kilobitów/s, zapis na taśmie, wielkie odległości. Moim zdaniem misja ta jest warta bardzo szczegółowego przestudiowania. Mam nadzieję że uda się ją wykorzystać do granic możliwości.
Ja wiem czy się dużo zmieniło? SSR na sondach planetarnych jest stosowany dopiero od misji Cassini. Kamera Stardust jest zapasową kamerą Voyagerów, a i ISS/WAC Cassiniego jest na oparta na częściach zapasowych z tego programu. Jeden z detektorów jonów Gailieo też był zapasowym instrumentem Voyagera. Osiągi radiometrów podczerwieni nadal są często porównywane do IRIS. Ponadto dla New Horizons szybkość transmisji danych po przelocie koło Plutona wyniesie tylko 600 - 1 200 bps.
-
Nie, sygnału nie udało się odebrać - albo nie nadawał w tym czasie, albo użyty odbiornik był na niego za słaby.
Przepraszam, próbowaliście odebrać sygnał "na pałę"? Przecież on nadaje w granicach kilkudziesieciu minut na tydzień, więc szansa wstrzelenia sie w okno jest niewielka. Nie lepiej dogadać się z kontrolą misji? Albo chociaż z którąś ze stacji DSN? Niemniej gratuluję wszystkim (zwłaszcza Krystianowi!) samego pomysłu! Następnym razem musi się udać, tylko dajcie sobie szansę, dowiedzcie się, kiedy będą nadawać. A raczej, kiedy sygnał dotrze w rejon Ziemi.
Tak zdaję sobie z tego sprawę. Kontaktowałem się z DSN (mieliśmy też grafik) ale sygnału nie udało się zarejestrować - albo coś się zmieniło w rozkładzie, albo odbiornik był za słaby. Zresztą sama próba była bardziej techniczna niż praktyczna - ot testy sprzętu, weryfikacje możliwości itp. Odbiór STEREO (który nadają niemal stale) nie stanowił problemu.
Następna próba będzie trochę bardziej zaawansowana. Z innym odbiornikiem, lepszym systemem śledzenia celów itp. To było trochę hmm... zbyt optymistyczne chyba ;)
-
Wróciłem parę dni temu.
Nie, sygnału nie udało się odebrać - albo nie nadawał w tym czasie, albo użyty odbiornik był na niego za słaby.
Przydalby sie jakis dluzszy raport z tego - Maquis, jest na to szansa?? :)
-
Też bym chętnie szerzej czytnął coś na temat tej całej akcji ;D
-
Tak, będzie na dniach wraz ze zdjęciami (hi hi, 8,5 Giga zdjęć) ;)
-
Ja wiem czy się dużo zmieniło? SSR na sondach planetarnych jest stosowany dopiero od misji Cassini. Kamera Stardust jest zapasową kamerą Voyagerów, a i ISS/WAC Cassiniego jest na oparta na częściach zapasowych z tego programu. Jeden z detektorów jonów Gailieo też był zapasowym instrumentem Voyagera. Osiągi radiometrów podczerwieni nadal są często porównywane do IRIS. Ponadto dla New Horizons szybkość transmisji danych po przelocie koło Plutona wyniesie tylko 600 - 1 200 bps.
Ciekawe informacje. Wręcz mnie zaskoczyłeś :) Rozumiem, że te instrumenty to pozostałość po niedoszłych sondach w ramach projektu Planetary Grand Tour?
Na stronie: http://voyager.jpl.nasa.gov/science/index.html można znaleźć info jakie instrumenty działają a co już nie na obu sondach. Można się np: dowiedzieć, że w tym roku przestanie działać spektrometr ultrafioletowy na V-I.
A co do odbioru sygnału, to na wiki można znaleźć taki fragment:
On March 31, 2006, the amateur radio operators from AMSAT in Germany tracked and received radio waves from Voyager 1 using the 20-meter (66 ft) dish at Bochum with a long integration technique. Its data was checked and verified against data from the Deep Space Network station at Madrid, Spain.[10] This is believed to be the first such tracking of Voyager 1.
-
Na stronie: http://voyager.jpl.nasa.gov/science/index.html można znaleźć info jakie instrumenty działają a co już nie na obu sondach. Można się np: dowiedzieć, że w tym roku przestanie działać spektrometr ultrafioletowy na V-I.
Hmm.. 'Termination of Data Tape Recorder (DTR)' w 2015 roku. Ten podzespół był odpowiedzialny za rejestrację/nagrywanie danych? To jakim sposobem chcą prowadzić eksperymenty do 2020 roku (swoją drogą Voyagery będą prowadzić łącznie badania przez prawie pół wieku, niesamowite!)?
-
Swoją drogą Voyagery będą prowadzić łącznie badania przez prawie pół wieku, niesamowite!
A no niesamowite.
Zwłaszcza teraz, w dobie techniki kosmicznej, XXI wieku i... tandety, jednorazowości... ;)
Dawno, dawno temu budowano, robiono rzeczy, aby przetrwały kilkaset lat. Teraz robi się "aby ładnie wyglądało", ale przetrwało kilka miesięcy, dla rzeczy wyjątkowo ważnych - lat kilka (no góra kilkanaście).
Sondy Voyager chyba wpisują się jeszcze w ten trend budowy solidnych rzeczy. :)
-
A no niesamowite.
Zwłaszcza teraz, w dobie techniki kosmicznej, XXI wieku i... tandety, jednorazowości... ;)
Dawno, dawno temu budowano, robiono rzeczy, aby przetrwały kilkaset lat. Teraz robi się "aby ładnie wyglądało", ale przetrwało kilka miesięcy, dla rzeczy wyjątkowo ważnych - lat kilka (no góra kilkanaście).
Bo ja wiem czy tandety. Taki produkt przełomu XX/XXIw łazik Opportunity działa już prawie 7 lat :P
-
To tylko pośrednio kwestia budowy. Pomyśl, że Voyagery powstały na bazie doświadczeń i technologii solidnie dopracowanej w lotach Marinerów. Nawet pierwotnie miano zbudować te sondy jako przedłużenie programu Marinerów, ale ostatecznie program ten został zakończony, a część elementów, które już rozwijano przeniosła się na program Voyagerów.
Teraz weźmy pod uwagę, że wiele obecnych sond projektuje się w zupełnie innej technologii o większych możliwościach, ale też większych wymaganiach. Voyager w porównaniu do powiedzmy MRO jest wręcz prymitywny.
W ogóle trzeba przyznać, że program Mariner był niezwykłym sukcesem i punktem wyjścia do wielu interesujących koncepcji - właśnie Voyagerów, ale przecież także Vikingów! Nota bene o mały włos to misje Viking miałyby nazwę Voyager.
-
A taki Cassini, w którym chyba część sprzętu jest 'dziedzictwem' albo Galileo albo wcześniejszych Voyagerów też sobie nieźle radzi... :)
-
Voyager II właśnie przekroczył 94 AU :). To tak żebyśmy nie zapomnieli o naszych dzielnych sondach :P.
-
Voyager II właśnie przekroczył 94 AU :). To tak żebyśmy nie zapomnieli o naszych dzielnych sondach :P.
Dzięki za informację. Przypomnijmy że pozycję sond opuszczających Układ Słoneczny, możemy śledzić na Heavens-Above: LINK (http://www.heavens-above.com/solar-escape.asp?lat=0&lng=0&loc=Unspecified&alt=0&tz=CET).
(http://www.heavens-above.com/solar-escape-chart.asp?sz=330&EclInc=10)
-
Tymczasem Voyager I może właśnie przekraczać granicę Układu Słonecznego:
http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/2010-12-14-voy1.html
co powinno nastąpić do 2014 roku. ;)
-
Voyagery na końcu, US - to zależy co rozumiemy pod pojeciem granica US ;)
Czy komety orbitujące wokół Słońca (w obłoku Oorta) a będące poza granicą heliopauzy to też US czy już nie?
A nawiasem mówiąc to uciesze się, gdy Voyager zarejestruje przejście przez heliopauzę i o tym nas poinformuje :-)
Tylko, z tego co wiem, sama heliopauza może mieć zmienne granice, raz bliżej raz dalej od Słońca, w zależności od jego aktywności. Teraz weszliśmy w fazę dużej aktywności naszej gwiazdy, kto wie czy to nie opóźni momenty, kiedy Voyagery staną się prawdziwymi sondami międzygwiezdnymi.
-
Voyagery na końcu, US - to zależy co rozumiemy pod pojeciem granica US ;)
Czy komety orbitujące wokół Słońca (w obłoku Oorta) a będące poza granicą heliopauzy to też US czy już nie?
Dobre pytanie, w końcu Obłok Opika to się rozciąga do 1 roku świetlnego chyba, także może to być już 'otoczenie US', a nie jego składnik. Ktoś wie dokładniej?
-
Z tych wszystkich ostatnich newsów (choćby 'Voyager 1 na granicy Układu Słoneczego') wynika chyba, że obłok Oorta nie jest wliczany w skład układu. Poza tym, gdyby był wliczany, ciężko by to było ogarnąć :)...
-
A jak rozumieć to, że "wiatr słoneczny zaczął poruszać się na boki" gdzieś tak czytałem - w sensie, że nie staje całkiem, tylko nie jest napędzany już przez Słońce?
-
Zaczął poruszać się na boki :P?
Z kosmo:
W 2004 roku Voyager 1 przekroczył tzw. szok końcowy, czyli miejsce w którym prędkość wiatru słonecznego spada do wartości poddźwiękowych. Od tego czasu sonda przebywała w granicznym obszarze zwanym płaszczem Układu Słonecznego. Wydaje się, że w tym obszarze Układu Słonecznego Voyager 1 przebywał do czerwca 2010 roku. Wtedy to zarejestrowano spadek prędkości wiatru słonecznego do zera. Ponieważ w heliopauzie prędkość strumienia cząstek ze Słońca może się lokalnie zmieniać w dość dużym zakresie, naukowcy postanowili obserwować przez kolejne miesiące odczyty prędkości wiatry słonecznego. Okazało się, że w ciągu kolejnych miesięcy zmierzona prędkość wiatru słonecznego nadal wynosiła zero.
-
Chociaż teraz znalazłem to: http://www.nasa.gov/home/hqnews/2010/dec/HQ_10-334_Voyager_Voyages.html
"Now hurtling toward interstellar space some 10.8 billion miles from the sun, Voyager 1 has crossed into an area where the velocity of the hot ionized gas, or plasma, emanating directly outward from the sun has slowed to zero. Scientists suspect the solar wind has been turned sideways by the pressure from the interstellar wind in the region between stars."
-
O tym właśnie mówiłem... Jakoś nie do końca to rozumiałem... I co? Wiatr słoneczny się tak zatrzymuje i co? Tak sobie po prostu te cząsteczki tam wiszą?
-
O tym właśnie mówiłem... Jakoś nie do końca to rozumiałem... I co? Wiatr słoneczny się tak zatrzymuje i co? Tak sobie po prostu te cząsteczki tam wiszą?
Ja to rozumiem inaczej: Sonda Voyager 1 ma pewną, dość znaczną prędkość (ponad 60 000 km/h) i w rejonach gdzie się znajduje, wiatr słoneczny zwalnia do takiej właśnie prędkości. Ale to tylko moje przypuszczenia.
-
Natomiast mi się wydaję, że te cząsteczki rzeczywiście mogą w pewnym sensie się zatrzymać. Zderzają się dwa wiatry o przeciwnych zwrotach i powstaje bodajże fala stacjonarna.
-
Ups, przeprasza...fala stojąca, a nie stacjonarna :D. Powinienem najpierw sprawdzić, a potem pisać.
Tu przy okazji animacja takiej fali (zderza się fala niebieska z falą czerwoną w wyniku czego powstaje fala stojąca):
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7d/Standing_wave_2.gif
-
Dokładnie tak. Wcześniej prędkość wiatru słonecznego była rzędu kilometrów na sekundę, wyraźnie szybsza od Voyagera I. Gdy spadła do prędkości porównywalnej z tą sondą, to wiadomo było, że "coś się stało".
-
Voyager 1 przekroczył odległość 116 j.a. względem Słońca. Kolejny okrągły rekord tej niezwykłej sondy :).
-
Voyager 1 - manewry sondy
"W lipcu 2010 roku instrumenty badawcze na sondzie Voyager 1 zarejestrowały, że prędkość wiatru słonecznego w obszarze w którym sonda się wtedy znajdowała zmalała do zera (http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/2010-12-14-voy1.html). Naukowcy z Jet Propulsion Laboratory zdecydowali się na wykonanie manewrów sondy, które pozwoliłyby na rejestrację napływu wiatru słonecznego z różnych kierunków. Pierwszy manewr miał miejsce 7 marca tego roku.
Voyager 1 znajduje się w płaszczu Układu Słonecznego, w którym wiatr słoneczny zmienia kierunek tzn. zakrzywia się. Naukowcy chcą dowiedzieć się, z której strony dociera do sondy zakrzywiony wiatr słoneczny i jaki jest jego wektor prędkości w tej części Układu Słonecznego. Dlatego też zadecydowano o wykonaniu manewru sondy, polegającego na obróceniu Voyagera 1 i ustawieniu detektorów w innym kierunku.
7 marca 2011 roku Voyager 1 został po raz pierwszy obrócony o 70 stopni w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i unieruchomiony na 2 godziny i 15 minut. W dalszej kolejności planuje się wykonać 5 podobnych manewrów.
Czas jaki zajmuje dotarcie sygnału radiowego z sondy Voyager 1 do Ziemi wynosi w tej chwili około 16 godzin. Tak więc zanim wyniki pomiarów dotrą na Ziemię i naukowcy je przeanalizują minie sporo czasu. Ogłoszenia rezultatów należy się spodziewać nie wcześniej niż za kilka miesięcy."
Źródło: kosmonauta.net (http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/voyager-1-manewry-sondy.html)
Mój komentarz: jak dla mnie niesamowita sprawa z manewrowaniem Voyagerem! Brzmi to prawie jak sf, że statkiem do którego sygnał biegnie kilkanaście godzin, który ma na karku kilkadziesiąt lat i jest jednym z będących obecnie najdalej urządzeń skonstruowanych przez człowieka, można wciąż sterować i przeprowadzać takie ruchy! :)
-
Więc i mój komentarz.
To jest faktycznie niesamowite. I pół biedy ile biegnie sygnał, bo to można zaakceptować, ale głównie chodzi mi o wiek sondy i o paliwo, które przecież musi tam nadal być (do tego zdatne do użytku!), silniczki rakietowe, które muszą działać, antenie dużego zysku (kierunkowej), która musi ustawić się idealnie w kierunku jednego śmiesznego punktu (Ziemi) itp. itd.
Genialne są te sondy (Voyagery) które do tylu lat działają i dają nam jako takie poglądowe wyobrażenie naszego układu.
(http://docent_radek.webpark.pl/voyager_uklsloneczny.jpg)
P.S. -
jest jednym z będących obecnie najdalej urządzeń skonstruowanych przez człowieka
Wiem, że wiesz - piszę dla innych - Sonda o której mowa, Voyager 1, jest najdalszym, najodleglejszym instrumentem naukowym, jaki kiedykolwiek wysłała ludzkość w kosmos. Nic nigdy dalej nie doleciało. Dziesiątki sond wysłanych po niej już dawno nie działa, a ta leci (i znów - z prędkością, jakiej nie ma żadna inna wysłana w kosmos sonda) i nadal przesyła na Ziemię wyniki swoich badań.
A odległość od Ziemi jest niewyobrażalna (no dobrze - w XXI wieku już wyobrażalna ;) ).
Aby przybliżyć Wam tę odległość dam przykład (z natury rzeczy ułomny, ale dający wyobrażenie):
Jeśli przyjmiemy, że Słońce to 5 centymetrowa mandarynka ustawiona na stole w dużym pokoju, to Ziemia będzie wielkości ziarnka maku w odległości niecałych 5,5 metrów, czyli - przyjmijmy - w przedpokoju.
Teraz z tej maleńkiej Ziemi (ziarnka maku w naszym przykładzie) startuje sonda (o jej wielkości w tym przykładzie nawet nie wspomnę, byłoby to pewnie na pograniczu jednego atomu! ;) ), która od kilkudziesięciu lat oddala się od Ziemi.
Aby się do niej zbliżyć, powinniśmy... odejść od naszego domu na dobre ponad pół kilometra!
Czy dostrzeżemy jeszcze stamtąd Słońce (naszą mandarynkę)? A ziarnko maku (Ziemię)?
A ona wciąż działa. Duże uznanie dla ludzi tworzących ten program i tę sondę (wielu już nie żyje), drugiej takiej (poza oczywiście bliźniaczym Voyagerem 2) za mojego życia już nie będzie... :'(
-
super porównanie, niesamowite odległości.:)
-
Bardzo obrazowe porównanie Radek :) Robi wrażenie...
Z tą prędkością to rzecz względna, bo chyba aktualnie rzeczywiście Voyager 1 jest najszybciej poruszającą się sondą (jeszcze kilka lat temu New Horizons poruszała się szybciej), ale jakieś sondy słoneczne (Helios bodajże) miały kilkukrotnie większe prędkości :)
-
To bez wątpienia jedna z ciekawszych misji do śledzenia :). Oczywiście, częstotliwość odkryć i newsów nie jest z byt duża.. ale sam fakt, że byliśmy zdolni wysłać sondę, która wymyka się z naszego Układu Słonecznego jest naprawdę budujący :).
-
Jeśli przyjmiemy, że Słońce to 5 centymetrowa mandarynka ustawiona na stole w dużym pokoju, to Ziemia będzie wielkości ziarnka maku w odległości niecałych 5,5 metrów, czyli - przyjmijmy - w przedpokoju.
Mi w przedpokoju wypada pas planetoid, chyba dlatego jest tam bałagan :D
A ona wciąż działa. Duże uznanie dla ludzi tworzących ten program i tę sondę (wielu już nie żyje), drugiej takiej (poza oczywiście bliźniaczym Voyagerem 2) za mojego życia już nie będzie... :'(
Tu się zgodzę, ale co z pomysłami podobnych misji (poza gazowe giganty)? Ja przypominam sobie interstellar probe (http://trs-new.jpl.nasa.gov/dspace/bitstream/2014/13644/1/00-0010.pdf) i innovative interstellar explorer (http://authors.library.caltech.edu/6296/1/MCNaipcp06.pdf), myślę tu o realnych propozycjach oczywiście. Hmm, ktoś zna jeszcze jakieś inne, ciekawe?
-
A ona wciąż działa. Duże uznanie dla ludzi tworzących ten program i tę sondę (wielu już nie żyje), drugiej takiej (poza oczywiście bliźniaczym Voyagerem 2) za mojego życia już nie będzie... :'(
Tu się zgodzę, ale co z pomysłami podobnych misji (poza gazowe giganty)? Ja przypominam sobie interstellar probe (http://trs-new.jpl.nasa.gov/dspace/bitstream/2014/13644/1/00-0010.pdf) i innovative interstellar explorer (http://authors.library.caltech.edu/6296/1/MCNaipcp06.pdf), myślę tu o realnych propozycjach oczywiście. Hmm, ktoś zna jeszcze jakieś inne, ciekawe?
Nic mi (niestety!) o takiej misji nie wiadomo... Może w kontekście wprowadzania innowacyjnych napędów (jakieś tańsze RTG po wznowieniu produkcji odpowiednich izotopów, nie wspominając o planach Rosjan na prace studyjne nad napędem nuklearnym) w przeciągu najbliższych 10-20 lat pojawią się jakieś ciekawe, i co najważniejsze realne, propozycje takich misji?
-
A gdzie się podział New Horizons? W końcu obiekty pasa też są dość daleko, a misja zakłada odwiedziny dwóch celów poza Plutonem... chyba, że coś się zmieniło?
-
A gdzie się podział New Horizons?
Mówię o propozycjach, pomysłach, koncepcjach misji, nie aktualnie realizowanych programach, i nie mam tu na myśli nic typu projekt longshot. Czy w obecnych czasach powstają jakieś inne studia rozważające dotarcie do wspomnianych KBO lub do ośrodka międzygwiazdowego przy użyciu w miarę realnej technologii? Taki I2E w moich oczach, nie powiem, wygląda bardzo ciekawie. Wyprawy na kilkaset AU i dalej zostały by bardzo ułatwione poprzez budowę HLV, notabene, jeżdżąca po księżycu ciężarówka z systemami wiertniczymi, flagship u układzie Urana/Neptuna i właśnie misja śladami gigantów astronautyki jakimi są Voyagery to najciekawsze zastosowania dla takiego sprzętu jakie bym wymienił, nie żaden Orion i NEO.
-
Ha, każdy by chciał. Tylko pieniędzy brak niestety. W sumie od czasu gdy stwierdzono kategorycznie, że era wielkich obserwatoriów (Galileo, Cassini) bezpowrotnie się zakończyła raczej małe szanse na coś podobnego. Choć tutaj ciekawostka - o ile mnie pamięć nie myli misja tego typu kosztowała coś około 4 miliardów dolarów. JWST kosztować miał 2.4 mld dolarów plus 1 mld dolarów na jego działalność. Obecnie jego budżet jest już przekroczony o 1,5 mld dolarów co sumarycznie daje koszta na poziomie niemal 5 mld dolarów.
Ciekawe.
-
A Voyager 2 tymczasem zaliczył 95 AU od Słońca :). Dane z nasowskiej (http://voyager.jpl.nasa.gov/).
-
Voyager 1 po 34 latach podróży opuszcza Układ Słoneczny
"Firma Aerojet z siedzibą w Sacramento (Kalifornia, USA) poinformowała 1 kwietnia, że udało się przeprowadzić kilka niezwykle istotnych manewrów zmiany orientacji tej 34-letniej już maszyny.
Zarówno Voyager 1, jak i Voyager 2 posiadają na pokładzie system kontroli pozycji, na który składa się między innymi po 16 silniczków firmy Aerojet GenCorp. 8 marca, po raz pierwszy od lutego 1990 roku (nie licząc drobniejszych testów przygotowawczych do obecnego manewru), żyroskopy na pokładzie sondy otrzymały nowe zadanie: kazano im obrócić Voyagera o 70 stopni w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Następnie miały utrzymać taką pozycję przez 2 godziny i 33 minuty.
Manewr przeprowadzono nie bez powodu. W czerwcu roku 2010 dane przesyłane nieustannie z Voyagera 1 pozwalały przypuszczać, że w otoczeniu sondy natężenie wiatru słonecznego zaczęło szybko spadać, zbliżając się do zera. Innymi słowy, zaczęło dziać się to, na co astronomowie czekali od dekad: Voyager zbliżał się do granic naszego Układu Słonecznego. Od tego czasu zaczęto przygotowywać serie manewrów, które miały pozwolić na maksymalne wykorzystanie tego wydarzenia dla potrzeb nauki. Postanowiono m.in. położyć szczególny nacisk na zrozumienie kształtu „balonu” formującego się z wiatru słonecznego wokół naszego kosmicznego domu, gdyż pozwoli to oszacować dość dokładnie, kiedy Voyager przekroczy granicę Układu Słonecznego i stanie się pierwszym w historii ludzkości obiektem w przestrzeni międzygwiezdnej.
Ponieważ sonda od dziesięcioleci jest wystawiona na skrajne warunki przestrzeni kosmicznej, cały manewr został poprzedzony szeregiem testów. I tak 2 lutego zespół kontroli misji manewrował nią przez 2 godziny i 15 minut. Wyniki manewrów otrzymaliśmy dopiero 16 godzin, 8 minut i 27,5 sekundy później, gdyż tyle potrzebowały dane podróżujące z prędkością światła, aby dotrzeć na Ziemię. Okazało się, że testy przebiegły pomyślnie, a Voyager nie miał problemów z ponownym odnalezieniem gwiazdy, względem której orientuje się w przestrzeni – Alfy Centauri. Planiści misji dostali pozwolenie na zaprogramowanie kolejnych manewrów. Najdłuższy z nich trwał 3 godziny i 50 minut. Wszystko poszło tak dobrze, że od teraz zespół kontroli misji planuje co 3 miesiące przeprowadzać całe tygodniowe serie kolejnych manewrów.
Voyager 1 obecnie znajduje się w odległości 16 godzin, 6 minut i 21,4 sekundy świetlnej od Ziemi, czyli 116 razy dalej niż Słońce. Paradoksalnie jest zatem nieco bliżej nas, niż w lutym, gdyż ucieka z Układu Słonecznego z prędkością 17 km/s, a obecnie Ziemia „goni” go poruszając się po swojej orbicie z prędkością 30 km/s. Względem nieruchomego w tym układzie odniesienia Słońca sonda oddaliła się w tym czasie o ponad 5 minut świetlnych, czyli ponad 89 milionów kilometrów. Voyager 1 zacznie się znowu oddalać od Ziemi z końcem maja, kiedy to Ziemia przesunie się na swej orbicie na tyle, aby – jak co roku od 34 lat – ponownie zacząć oddalać się od sondy.
Firma Aerojet wciąż pozostaje jednym z kluczowych kontrahentów NASA, obecnie produkuje m. in. silniki dla Oriona, kapsuły będącej następcą wycofywanych promów kosmicznych."
Źródło: kosmonauta.net (http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/20110406voyager.html)
Załącznik: Spojrzenie z góry na "uciekającego Voyagera". Symulacja - AK.
-
http://www.nasa.gov/mission_pages/voyager/voyager20110426.html
czyli jutro wieczorem.
Myślę, że warto pooglądać!
-
Przypominam, że dziś o 19.00 na NASA TV będzie można zobaczyć "event" na temat misji Voyagerów.
Czy ktoś będzie to oglądał? Ja nie wiem czy na 100% mi się uda (postaram się oczywiście), a dobrze by było wiedzieć co tam u najdalszych sond słychać. ;)
-
Warto obejrzeć, ponieważ może się to odwoływać do danych z IBEX, a w grupie zajmującej się tą misją są też Polacy. Więc wszelkie ciekawostki zapewne nie pozostaną bez wpływu także na analizy danych IBEXa.
-
Pozostało pół godziny.
-
Pozostało pół godziny.
No i się zaczęło.
-
Na razie mówią o niesamowitości misji, o odległościach od Słońca itp.
-
Ed Stone opowiada o celach misji i datach w jakich były realizowane:
P.S. - Fajne animacje :)
-
Ślicznie to to wygląda - nasza słoneczna "bubelka". :)
-
Jestem mile zaskoczony, jest nawet Ann Druyan, tym bardziej brakuje mi tu Carla Sagana...
-
No i już po konferencji.
W zasadzie nie powiedzieli nic nowego dla kogoś, kto tematem się interesuje. Ale dla ogromnej większości mogą to być "niesamowite nowości".
Mowa była o całym programie, o tym gdzie te sondy teraz są, co badają (nawet pokazywano kran z lejącą się na powierzchnię wodą), Mówiono o szoku końcowym, o bąblu, polu magnetycznym wewnątrz, o tym co spodziewają się zastać na zewnątrz itp. itd.
Puszczano fragment płyt zabranych przez sondy w kosmos (dźwięk i obraz).
-
Kolejna AU dla Voyagera 1 :) jak ten czas leci...
Dane z nasowskiej (http://voyager.jpl.nasa.gov/).
-
pytanie ciekawostka: czy i kiedy Voyager 2 doścignie Pioneera 10 ?
-
Dzięki za zapodanie filmiku, wieczorem sobie obejrzę ;)
Nie ma co odkładać na wieczór, to tylko 3 minuty... ;D
Tymczasem na onecie (http://wiadomosci.onet.pl/nauka/zaskakujace-odkrycie-w-ukladzie-slonecznym,1,4416702,wiadomosc.html) dzisiaj pojawiła się ciekawa informacja...
Ciekawy jestem jak to odkryły i tak na prawdę co to są te "pęcherzyki magnetyczne"??
Im więcej o kosmosie się dowiadujemy, tym coraz bardziej zdajemy sobie sprawę z tego jak jednak nic nie wiemy. :)
-
Ciekawy jestem jak to odkryły i tak na prawdę co to są te "pęcherzyki magnetyczne"??
Tutaj zobrazowanie tego odkrycia:
http://www.youtube.com/watch?v=qq3U5o4Yblw
-
Dzięki Szaniu za linka. :)
Czyli pole magnetyczne rozrywa się, co prawdopodobnie jest konsekwencją mocnego wyhamowywania ruchu naładowanych cząstek ze Słońca, a cząstki te tworzą bąble (a może też swego rodzaju łańcuchy?).
Ciekawe.
-
Te pojazdy są niesamowite, mają ponad 30 lat, od tego czasu ciągle są wystawione na działanie wrogiego kosmicznego środowiska a jeszcze świetnie działają i takich odkryć dokonują. Odpukać w niemalowane i byle tak dalej :)
-
Ciekawy jestem jak to odkryły i tak na prawdę co to są te "pęcherzyki magnetyczne"??
Im więcej o kosmosie się dowiadujemy, tym coraz bardziej zdajemy sobie sprawę z tego jak jednak nic nie wiemy. :)
Linie słonecznego pola magnetycznego mają postać spiral na skutek rostacji Słońca. W okolicach heliosfery "rozkęcają się" co umożliwia rekonekcję między słonecznym polem magnetycznym a polem w obszarze przejściowym pomiędzy szokiem granicznym a heliopauzą. Na skutek rekonekcji formują się tutaj odizolowane pęcherze pola magnetycznego wmrożonego w plazmę.
-
Niebawem przez te bąbelki zacznie się przebijać drugi Voyager więc będziemy mieli chyba dobre "potwierdzenie" tego co zarejestrował Vo II.
-
Czy ja wiem... Raczej jako ciekawostka - można minutkę posłuchać. Może jako swego rodzaju El-muzyka? :)
-
No i mija 4 miesiące od podania informacji/teorii o tych magnetycznych bąblach.
http://www.nasa.gov/mission_pages/voyager/voyager20110609.html
I cisza. Albo nie mają nic nowego, ciekawego (może wpadł do takiego bąbla i leci, i leci i leci, a bąbel wielki :) ). Albo mają, tylko im do teorii nie pasuje i główkują.
-
Voyagery przesyłają jeszcze zdjęcia?
-
Nie, przesyłają tylko podstawowe dane dot. środowiska (plazma, promieniowanie, prędkość itp).
-
Heh, przy okazji szukania czegoś o RTG, to znalazłem informację, że generatory na Voyagerach produkują 80% początkowej energii.
-
Heh, przy okazji szukania czegoś o RTG, to znalazłem informację, że generatory na Voyagerach produkują 80% początkowej energii.
Myślę, że to dość dużo jak po ponad 30 latach działania w spejsie :)
-
Heh, przy okazji szukania czegoś o RTG, to znalazłem informację, że generatory na Voyagerach produkują 80% początkowej energii.
Myślę, że to dość dużo jak po ponad 30 latach działania w spejsie :)
Dobrze by było. ;)
W Voyagerach zamontowano trzy radioizotopowe generatory termoelektryczne dające 7000 W energii cieplnej, z której można było produkować 475 W energii elektrycznej.
Średnio od początku misji owa ilość zmniejsza się o około 6 W energii elektrycznej co roku. Obecnie trochę mniej. A to już 34 lata.
Proste działanie (475 - 34*6 = 271) daje mniej więcej ilość energii produkowaną dziś.
Dokładnie (stan na koniec kwietnia tego roku) było to 269,7 W dla Voyagera I i 271 W dla Voyagera II.
Dziś jest to około 267,5 W dla Voyagera I i 269,2 W dla Voyagera II
Czyli na pewno nie 80% a około 57%.
-------
Edit - dodaję źródła:
http://starbrite.jpl.nasa.gov/pds/viewHostProfile.jsp?INSTRUMENT_HOST_ID=VG1
http://voyager.jpl.nasa.gov/mission/weekly-reports/index.htm
-
Heh, przy okazji szukania czegoś o RTG, to znalazłem informację, że generatory na Voyagerach produkują 80% początkowej energii.
Obecnie to już jest mniej, około 56%.
Energia elektryczna dostarczana jest przez trzy radioizotopowe generatory termoelektryczne (MHW-RTG). Każdy generator ma 50,8 cm długości, 40,6 cm średnicy, masę 39 kg i zawiera około 4,5 kg plutonu 238 w postaci ditlenku. Ogniwa termoelektryczne generatorów wykonane są z krzemu i germanu, a osłona zbudowana jest z berylu. Na początku misji generatory wytwarzały prąd stały o napięciu 30 V i łącznej mocy około 475 W. Dostarczana energia stopniowo zmniejsza się z czasem, z powodu rozpadu radioaktywnego plutonu i degradacji elementów ogniw termoelektrycznych[3].
Tempo spadku mocy wynosi średnio około 4,3 W rocznie, co zmusza do stopniowego wyłączania systemów pokładowych i instrumentów naukowych[6]. W końcu kwietnia 2011 roku generatory sondy Voyager 1 wytwarzały energię o mocy 269,7 W, a generatory Voyagera 2 energię o mocy 271,0 W[7].
http://pl.wikipedia.org/wiki/Voyager_1
Mnie natomiast co innego zadziwiło. Ja byłem przekonany, że tam jest kilka gramów plutonu. A tam jest tego 13,5 kg. Toż z tego można by bombę zrobić.
I zwróciłem też uwagę na prosty system jaki zrobili. Te generatory energii z jednej strony na wysięgniku, z drugiej strony na wysięgniku aparatura badawcza, a między nimi korpus w którym jest zbiornik z hydrazyną. Bo przecież promieniowanie tego plutonu mogłoby zniszczyć aparaturę badawczą. Wtedy jeszcze byli w NASA ludzie, co naprawdę myśleli. Małym kosztem i prostymi środkami stworzyli znakomity wehikuł, który w ograniczonym zakresie będzie prawdopodobnie przesyłał dane jeszcze przez wiele lat.
-
Nie, przesyłają tylko podstawowe dane dot. środowiska (plazma, promieniowanie, prędkość itp).
A fizycznie są jeszcze w stanie wykonać zdjęcia?
-
Nie, przesyłają tylko podstawowe dane dot. środowiska (plazma, promieniowanie, prędkość itp).
A fizycznie są jeszcze w stanie wykonać zdjęcia?
A co on tam by miał fotografować? :D Ufoludki?
-
Nie ciekawi was co aktualnie widzi sobie taki Voyager :) ?
-
Nie ciekawi was co aktualnie widzi sobie taki Voyager :) ?
Ciekawi o tyle, że nikt tego jeszcze nie widział, ale tak na prawdę, to tam nic nie ma do fotografowania. Słońce jest tylko małą gwiazdką, planet już nie widać, innych obiektów nie ma i jest baaardzo ciemno.
-
Ciekawi o tyle, że nikt tego jeszcze nie widział, ale tak na prawdę, to tam nic nie ma do fotografowania.
Całkiem teoretycznie może się jakiś KBO trafić w odległości zaledwie iluś tam milionów kilometrów...
-
Mnie natomiast co innego zadziwiło. Ja byłem przekonany, że tam jest kilka gramów plutonu. A tam jest tego 13,5 kg. Toż z tego można by bombę zrobić.
Z tego co wiem pluton z RTG nie nadaje się do bomby.
-
Ogląda sobie brązowe karły,i inne wolno pozostające w przestrzeni planety
-
Ciekawi o tyle, że nikt tego jeszcze nie widział, ale tak na prawdę, to tam nic nie ma do fotografowania.
Całkiem teoretycznie może się jakiś KBO trafić w odległości zaledwie iluś tam milionów kilometrów...
Voyager 1 jest (118,5 AU) od Słońca a Voyager 2 (96,5 AU)
Chyba w takiej odległości ciężko o jakiś KBO, tak wnioskuję z obrazka
http://www.minorplanetcenter.net/iau/lists/OuterPlot.html
-
Nie ciekawi was co aktualnie widzi sobie taki Voyager :) ?
Mniej więcej widzi to samo co my nocą (wyłączając Ksieżyc, planety i sztuczne satelity Ziemi). Ino dodatkowo widać jasno świecącą żółtą gwiazdę w którymś z gwiazdozbiorów ;D
-
Mniej więcej widzi to samo co my nocą (wyłączając Ksieżyc, planety i sztuczne satelity Ziemi). Ino dodatkowo widać jasno świecącą żółtą gwiazdę w którymś z gwiazdozbiorów ;D
Zapomniales dodac że to co my w Bieszczadach lub innym odludnym miejscu ;)
-
Mnie natomiast co innego zadziwiło. Ja byłem przekonany, że tam jest kilka gramów plutonu. A tam jest tego 13,5 kg. Toż z tego można by bombę zrobić.
I zwróciłem też uwagę na prosty system jaki zrobili. Te generatory energii z jednej strony na wysięgniku, z drugiej strony na wysięgniku aparatura badawcza, a między nimi korpus w którym jest zbiornik z hydrazyną. Bo przecież promieniowanie tego plutonu mogłoby zniszczyć aparaturę badawczą. Wtedy jeszcze byli w NASA ludzie, co naprawdę myśleli. Małym kosztem i prostymi środkami stworzyli znakomity wehikuł, który w ograniczonym zakresie będzie prawdopodobnie przesyłał dane jeszcze przez wiele lat.
Potwierdzam to, co napisał pogrzex, zastosowany Pu 238 nie nadaje się do zrobienia bomby. Nie ma też dużych problemów z promieniowaniem, bowiem emituje tylko alfa, zatrzymywane przez przez zwykłą osłonę tego RTG (nie potrzeba ołowiu).
Co do sprawności RTG, to informację wyciągnąłem chyba z polskiej wiki na temat RTG, przypuszczałem, że mogło być to źle, więc cieszę się z wywiązanej dyskusji, a osoby majstrujące przy wiki uprasza się o poprawienie tych 80 na 56% :)
-
Co do sprawności RTG, to informację wyciągnąłem chyba z polskiej wiki na temat RTG, przypuszczałem, że mogło być to źle, więc cieszę się z wywiązanej dyskusji, a osoby majstrujące przy wiki uprasza się o poprawienie tych 80 na 56% :)
Na polskiej Wikipedii jest i było dobrze, więc nie ma potrzeby poprawiania. :) Tę błędną informację musiałeś gdzieś indziej wyszukać.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Voyager_1#Konstrukcja_sond_Voyager
-
A Voyager 2 nadal w formie: http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/voyager-2-zapasowy-zestaw.html#jacommentid:2500
Voyager to chyba po Apollo i Hubble'u najważniejsza misja z XX wieku.
-
A Voyager 2 nadal w formie: http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/voyager-2-zapasowy-zestaw.html#jacommentid:2500
Voyager to chyba po Apollo i Hubble'u najważniejsza misja z XX wieku.
Z pewnością to jedne z najbardziej efektownych misji. Nie wiedziałem, że poczyniono już te zabiegi z przełączeniem na inny zestaw silników kilka lat temu na Voyagerze 1. Ciekawe!
-
Ciekawi o tyle, że nikt tego jeszcze nie widział, ale tak na prawdę, to tam nic nie ma do fotografowania.
Całkiem teoretycznie może się jakiś KBO trafić w odległości zaledwie iluś tam milionów kilometrów...
Ale robienie im zdjęć by nie przeszło - w 1990 zdjęcia Urana i Neptuna wyszły rozmazane bo trzeba było nastawić dłuższy czas ekspozycji - takie były ciemne a co dopiero jakiś mały KBO.
-
Pas Kuipera już Voyagery minęły raczej. :)
-
Pas Kuipera już Voyagery minęły raczej. :)
Tak, teraz to najwyżej jakieś przelatujące bryły lodu można próbować upolować :P
Warto wspomnieć, że pomyślnie doszło do zmiany zestawu silniczków kontrolujących obrót na zapasowe.
-
Ostatni gorący news w mediach (na szczytach wykopu), a u nas cisza w temacie? :P
Voyager 1 przekroczył kolejną granicę (http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/voyager-2011-12-16.html)
"Z danych nadawanych od kilkunastu miesięcy przez Voyagera 1 wynika, że po 34 latach podróży opuścił już obszar, który zwykle uważamy za Układ Słoneczny. Obecnie znajduje się w rejonie, gdzie wiatr słoneczny już prawie nie dociera, podobnie pole magnetyczne Słońca, a wysokonaładowane cząsteczki z wnętrza Układu Słonecznego uciekają w przestrzeń międzygwiezdną.
Uczeni nazwali ten rejon obszarem stagnacji – rozdziela on dość ostre warunki panujące wewnątrz Układu Słonecznego od tych, o których tak naprawdę nie wiemy wciąż zbyt wiele – tych panujących w przestrzeni międzygwiezdnej. Jednakże zdaniem badaczy na nową wiedzę nie będzie trzeba długo czekać. W chwili pisania tego tekstu Voyager 1 znajdował się 16 godzin, 37 minut i 24 sekundy świetlne od Ziemi (około 18 miliardów kilometrów)."
-
No i mamy stagnacje :)
Ciekawe co będzie za parę miesięcy.
-
Sonda Voyager I właśnie oddaliła się od Ziemi na ponad... 120 j.a. Od Słońca dzieli ją w tej chwili ok. 119.3 j.a., ale już w marcu przekroczy dystans 120 j.a. od Słońca.
Warto podkreślić, że (z prostego, przybliżonego rachunku: 8 minut x 120 = 960 minut) sygnał z Ziemi do sondy i z powrotem biegnie już dobę i 8 godzin. Czyli - wysyłamy jakieś polecenie do sondy o - powiedzmy - 20.00 i dopiero za dwa dni* otrzymujemy potwierdzenie, że sonda sygnał odebrała!
* - dwa, gdyż jak wyślemy sygnał w poniedziałek o 20.00, to dopiero w środę o 4.00 uzyskamy zwrotną wiadomość: przyjęto.
To moja ulubiona misja (i sonda), więc na pewno będę tu przy wszystkich ważniejszych wydarzeniach.
Kiedyś o niej tak pisałem:
Sonda o której mowa, Voyager 1, jest najdalszym, najodleglejszym instrumentem naukowym, jaki kiedykolwiek wysłała ludzkość w kosmos. Nic nigdy dalej nie doleciało. Dziesiątki sond wysłanych po niej już dawno nie działa, a ta leci (i znów - z prędkością, jakiej nie ma żadna inna wysłana w kosmos sonda) i nadal przesyła na Ziemię wyniki swoich badań.
Przy okazji (zwłaszcza nowym czytelnikom naszego forum, gdyż "weterani" tę już znają) polecam historię tych sond dla młodzieży spisaną w roku 1980 w popularnym wówczas piśmie "Kalejdoskop Techniki" (http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=328.msg10219#msg10219)
Warto przeczytać!
-
Ciekawostką może być fakt, że łączny dystans przebyty przez Voyager I to już sporo ponad 130 AU :).
-
Tak liczę i liczę i wychodzi mi, że Voyager leci z prędkością rzędu 60 000 - 70 000 km/h. Czy dobrze liczę? ??? I jest chyba najszybszym tworem człowieka we wszechświecie.
-
Nie musisz liczyć tu masz dokładne dane: http://www.heavens-above.com/solar-escape.asp?lat=0&lng=0&loc=Unspecified&alt=0&tz=CET
A co do tego czy jest najszybszym tworem człowieka to zależy jak na to patrzeć. Czy jako prędkość względem Słońca, czy Ziemi. Najszybciej od Ziemi odleciała New Horizons. Helios 2 uzyskał 70 km/s, ale po orbicie heliocentrycznej (względem Słońca). Także tak naprawdę to w kosmosie jak nigdzie indziej, wszystko jest względne.
-
I kolejny news z losów naszych ulubionych sond. Ten się tyczy Voyagera I:
Voyager 1: wyłączono jedną z grzałek sondy (http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/v1-uv-heaters-off.html)
"W celu ograniczenia zużycia energii kierownictwo misji Voyager 1 postanowiło wyłączyć jeden z grzejników na pokładzie sondy. W wyniku tego temperatura spektrometru UV spadła o 23 stopnie, do -79 C. To najmniejsza temperatura jakiej doświadczył ten instrument, który pomimo tego działa i przesyła dane.
Operacja jest częścią delikatnego planu takiego zarządzania energią, aby sonda mogła zbierać i przesyłać dane jeszcze do 2025 roku.
Spektrometr został zaprojektowany do pracy w temperaturze do -35 C. Jednak już od 17 lat grzałki w jego pobliżu były wyłączone i przyrząd pracował również w niższych temperaturach. Od 2005 pracuje stale w temperaturze -56C. Wyłączona grzałka nie jest jego częścią, a stanowi element położonego obok spektrometru podczerwieni, wyłączonego w 1998 roku.
Naukowcy i inżynierowie będą stale monitorować dane ze spektrometru. Był on używany najbardziej w trakcie zbliżeń Voyagera do Jowisza i Saturna. Obecnie dane z niego analizuje międzynarodowy zespół badawczy pod przewodnictwem uczonych francuskich."
Fascynujące jak dobrze te sprzęta działają :)
-
Wychodzi na to, że Voyager 1 jest niezniszczalny. ;D
Czy były w jego historii jakieś bliskie spotkania ze śmieciami na orbicie, albo "kamieniami"?
-
Czy były w jego historii jakieś bliskie spotkania ze śmieciami na orbicie, albo "kamieniami"?
Chyba nie - jak by były takie spotkania to możliwe, że już by było po Voyagerze. Poza tym w latach 70. XX wieku jeszcze ludzkość nie umieściła zbyt dużo śmieci na orbicie... :)
-
Chyba nie - jak by były takie spotkania to możliwe, że już by było po Voyagerze. Poza tym w latach 70. XX wieku jeszcze ludzkość nie umieściła zbyt dużo śmieci na orbicie... :)
Ale kto wie, może tuż koło jednego z Voagerów przemknął jakiś kosmiczny kamyczek, tylko my tego nie możemy stwierdzić? ::)
-
Warto odświeżyć wątek, ponieważ kolejne niesamowite informacje (http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/2012-06-18-voyager-1.html) są publikowane na temat sondy Voyager 1.
Przypomnijmy, że Voyager 1 przemierza płaszcz Układu Słonecznego (graniczny obszar) od 2004 roku, kiedy to prawdopodobnie przekroczył wewnętrzną linię płaszcza - tzw. szok końcowy (prędkość wiatru słonecznego w tym miejscu spada do wartości poddźwiękowych, czyli poniżej około 100 km/s). 6 lat później, w czerwcu 2010 roku zarejestrowano spadek prędkości wiatru słonecznego do zera. Prawdopodobnie sonda dotarła wtedy do rejonu, w którym wiatr zaczął zakręcać (poruszać się w poprzek do Voyagera 1 lub jak kto woli - wzdłuż granicy Układu Słonecznego). W zeszłym roku przeprowadzono pierwsze manewry sondy od 21 lat (1990 roku), zmieniając jej orientację tak, aby możliwe były pomiary potencjalnego poruszającego się w innym kierunku wiatru słonecznego. W grudniu zeszłego roku poinformowano, że wykryte zostało promieniowanie Lyman-alfa pochodzące z Drogi Mlecznej. Wcześniej obserwowano te promieniowanie pochodzące z innych galaktyk, nasze Słońce blokuje jego dostęp do US.
I fragment z linkowanego artykułu:
"Jednocześnie, już od 2009 roku, sonda Voyager 1 rejestrowała rosnącą ilość wysokoenergetycznych cząstek pochodzących spoza Układu Słonecznego. W ciągu trzech lat obserwacji, do stycznia 2012 roku, poziom promieniowania galaktycznego wzrósł o około 25%. Następnie, od początku maja, Voyager 1 rejestruje jeszcze szybszy wzrost cząstek pochodzących spoza naszego Układu Słonecznego - wzrost wyniósł około 9% w ciągu miesiąca. Podobnych zmian nie zarejestrowała jeszcze sonda Voyager 2, która aktualnie znajduje się w odległości prawie 99 jednostek astronomicznych od Słońca.
Ta zmiana sugeruje, że Voyager 1 znajduje się już "bardzo blisko" heliopauzy i ta granica już niebawem, być może w ciągu najbliższych miesięcy (lub lat) zostanie przekroczona. "Wypłynięcie" Voyagera 1 w przestrzeń międzygwiezdną powinno być zarejestrowane przez magnetometr sondy, gdyż nastąpi wówczas zmiana orientacji linii pola magnetycznego z "wschód-zachód" (Układ Słoneczny) na "północ-południe" (Droga Mleczna). Analiza danych nie będzie natychmiastowa - zajmie kilka tygodni."
-
I przydatna grafika jeszcze - w załączniku szybkie przypomnienie jak wygląda heliosfera wokół naszego Układu Słonecznego. Warto przypomnieć, że według obecnie dominującej teorii nasza heliosfera porusza się zbyt wolno w Drodze Mlecznej aby wytwarzana była łukowa fala uderzeniowa. Tym samym heliosfera nie przypomina z wyglądu ogona komety, a raczej swego rodzaju bańkę (na podstawie danych z Voyagerów i sondy IBEX).
Na drugim załączniku wykres rejestrowanych przez Voyagera 1 cząstek wysokoenergetycznych, których zaczyna być sporo od blisko miesiąca (skok w maju 2012 roku).
-
Swoją drogą będziemy mieli mały dylemat jak Voyager oficjalnie opuści Układ Słoneczny, trzeba będzie wątek przenieść do innego działu (Zewnętrzny US to już nie będzie) :)
-
Dziwaczny ten nagły wzrost cząsteczek. Ciekawe czym może być spowodowany. Czy oznacza to, że granica naszego układu jest tak bardzo "wyraźna" :)?
-
Swoją drogą będziemy mieli mały dylemat jak Voyager oficjalnie opuści Układ Słoneczny, trzeba będzie wątek przenieść do innego działu (Zewnętrzny US to już nie będzie) :)
Czytałem że Voyagerom wystarczy energii na działanie do około 2020 roku. Do tego czasu za bardzo się od naszego Układu nie oddalą, a później to i tak nic więcej nie będziemy wiedzieć o ich dalszej podróży :D
-
I nagranie z NASA odnośnie ostatnich wydarzeń:
http://www.youtube.com/watch?v=1Ak9DlzS3vw
-
Dalej dzieje się u Voyagera-1! Porównanie wykresów ilości zarejestrowanych wysokoenergetycznych cząstek z czerwca i z dziś - dwa miesiące odstępu i wyraźny dalszy wzrost.
Dane pochodzą z http://voyager.gsfc.nasa.gov/heliopause/heliopause/recenthist.html
-
Dodam jeszcze wyniki z detektora cząstek niskoenergetycznych, czyli tych pochodzących od Słońca. 28 lipca zarejestrowano wyraźny spadek ilości niskoenergetycznych cząstek - około 50% mniej. Trzy dni później wszystko wróciło do normy.
Najnowsze dane z Voyagera (paczaj załącznik) sugerują, że takie hop się właśnie po raz kolejny odbywa. Bardzo ciekawa obserwacja! Czyżby Voyager właśnie pokazywał swój paszport celnikom na granicy Układu Słonecznego i przestrzeni międzygwiezdnej? Możliwe, że już niebawem się dowiemy! :)
-
Moja ulubiona sonda nadal zachwyca :). Te ogromne spadki bardzo mnie ciekawią.
-
Jest też już artykuł na kosmonauta.net na ten temat:
Voyager 1 - wydarzenia z 28 lipca i 15 sierpnia 2012
http://www.kosmonauta.net/index.php/Misje-bezzalogowe/Uklad-Sloneczny/2012-08-17-voy-1.html
Według naukowców są trzy parametry, które pozwolą określić, czy Voyager 1 już przekroczył granicę Układu Słonecznego. Dwa parametry to ilość wysoko i niskoenergetycznych cząstek - te pierwsze pochodzą od różnych źródeł w naszej Galaktyce, te drugie pochodzą od naszego Słońca. Zatem wyraźny spadek niskoenergetycznych cząstek przy jednoczesnym wzroście tych wysokoenergetycznych może być częściowym dowodem na przekroczenie granicy Układu Słonecznego.
Trzecim parametrem jest pole magnetyczne. Gdy nastąpi zmiana orientacji linii pola magnetycznego z "wschód-zachód" (Układ Słoneczny) na "północ-południe" (Droga Mleczna), to pewne będzie, że Voyager 1 opuścił nasz Układ Słoneczny.[...]
Ponadto, gdy Voyager 1 wreszcie przekroczy tę granicę - co może być sprawą najbliższych tygodni lub miesięcy - po raz pierwszy ludzkość bezpośrednio dokona pomiarów przestrzeni międzygwiezdnej.
Ponoć gdzieś do roku 2020 będziemy mogli te pomiary robić. Później sygnał będzie już zbyt słaby...
No i ciekawe czy na przekroczenie tej granicy poczekamy tygodnie czy jeszcze miesiące.
-
Kwestia tego jak skwapliwie ci celnicy na wylocie z Układu Słonecznego sprawdzają paszporty ;)
-
Kwestia tego jak skwapliwie ci celnicy na wylocie z Układu Słonecznego sprawdzają paszporty ;)
Właśnie sam się zastanawiam, bo...
Najnowszy wykres z danych z niskoenergetycznych cząstek zmierzonych przez V1. Jest ich jeszcze mniej niż poprzednio. Czyżby Voyager przejechał przez pierwszą bramkę na granicy US, a teraz pokazywał paszport przy drugiej?
-
A może i jeszcze nie? :) Niewątpliwie Voyager I przechodzi przez naprawdę ciekawy obszar Układu Słonecznego!
-
Faktycznie szybkie i bardzo ciekawe zmiany.
-
I kolejny, jeszcze mocniejszy spadek. Naprawdę ciekawie się robi! Jednocześnie rośnie ilość wysokoenergetycznych cząstek.
-
I kolejny, jeszcze mocniejszy spadek. Naprawdę ciekawie się robi! Jednocześnie rośnie ilość wysokoenergetycznych cząstek.
W kolejną bramkę już nie uwierzę! :P Bardzo jestem ciekaw czym spowodowane są te spadki.
-
Chwilowe wzrosty pewnie zależą od aktywności słonecznej.
-
I kolejny, jeszcze mocniejszy spadek. Naprawdę ciekawie się robi! Jednocześnie rośnie ilość wysokoenergetycznych cząstek.
W kolejną bramkę już nie uwierzę! :P Bardzo jestem ciekaw czym spowodowane są te spadki.
Wygląda to chyba tak jak powinno, tak mi się wydaje. Czoło faluje.
-
I jeszcze niżej. To nowy rekord!
-
Zdecydowanie sierpień 2012 był wyjątkowym miesiącem dla tej misji. Ciekawe co nas spotka we wrześniu?
-
Zdecydowanie sierpień 2012 był wyjątkowym miesiącem dla tej misji. Ciekawe co nas spotka we wrześniu?
Już wiemy, co nas spotkało 1 września - bardzo mała wartość cząstek niskoenergetycznych i to chyba na stałe.
Stosunek cząstek wysokoenergetycznych do niskoenergetycznych - jeszcze 1,5 miesiąca temu wynosił 1:10. Dziś to już w zasadzie 1:1.
-
To co,już jesteśmy po "tamtej" stronie? :)
http://www.youtube.com/watch?v=cJQwnAhXnBk
-
Czy takie krótkookresowe różnice mogłyby być efektem zmian aktywności Słońca?
-
Czy takie krótkookresowe różnice mogłyby być efektem zmian aktywności Słońca?
http://www.hydrolance.net/Common/BowWake-Wave.jpg
http://www.hydrolance.net/Common/CAT-waveCrash.jpg
http://www.hydrolance.net/Common/RoughSeas-DeckWash.jpg
-
Czy takie krótkookresowe różnice mogłyby być efektem zmian aktywności Słońca?
http://www.hydrolance.net/Common/BowWake-Wave.jpg
http://www.hydrolance.net/Common/CAT-waveCrash.jpg
http://www.hydrolance.net/Common/RoughSeas-DeckWash.jpg
??
-
??
http://www.astronautyka.org/index.php?action=dlattach;topic=328.0;attach=22838;image
Przecież tu jest jest to samo, falowanie, zawirowanie i rozpryski przed dziobem. To byłoby dziwne gdyby to było tak jak granica państwowa, równo i precyzyjnie co do metra.
-
??
http://www.astronautyka.org/index.php?action=dlattach;topic=328.0;attach=22838;image
Przecież tu jest jest to samo, falowanie, zawirowanie i rozpryski przed dziobem. To byłoby dziwne gdyby to było tak jak granica państwowa, równo i precyzyjnie co do metra.
Właśnie tego brakowało przy zdjęciach - opisu Twojej wizji granicy Układu Słonecznego. :)
A tymczasem czekam z niecierpliwością na najnowszą aktualizację danych z Voyagera 1. Powinno to się stać w ciągu kilku najbliższych godzin.
-
Aktualizacja
-
Wreszcie! Bardzo ciekawe dane. Wartości niskoenergetycznych cząstek są na niziutkim poziomie. Nie zanosi się też na jakąkolwiek zmianę tego poziomu... :)
-
Aktualizacja z dzisiaj z około 3:30 CEST.
Krótko - żadnych gwałtownych zmian, tendencja zniżkowa trwa.
-
Po prawie tygodniu od ostatniej aktualizacji mamy dalsze, acz bardziej powolne, zmniejszanie się ilości cząstek niskoenergetycznych i w miarę stały (dla tych kilku dni) poziom cząstek wysokoenergetycznych, który jednak patrząc w dłuższym przedziale czasu rośnie.
Poniżej wykresy dla cząstek powyżej 0.5 MeV w przedziale 4 miesięcznym i 12 miesięcznym oraz - odpowiednio - dla cząstek powyżej 70 MeV.
-
Po pierwsze witam wszystkich, jako że jestem tu nowy :)
Zarejestrowałem się głównie ze względu na moje zainteresowanie ostatnimi wydarzeniami wokół Voyagera 1. Szperając po internecie w poszukiwaniu innych analiz dotyczących spadku rejestrowanych cząstek niskoenergetycznych natknąłem się na ten artykuł:
http://www.space.com/17456-voyager-1-spacecraft-solar-system-edge.html
Wynika z niego, że Voyagerowi został jeszcze "kawałek" do przestrzeni międzygwiezdnej, a na razie wkracza w jakiegoś rodzaju strefę ciszy na obrzeżach Układu Słonecznego.
Czy ktoś z bardziej znających się ode mnie na rzeczy mógłby to jakoś skomentować? Czy już możemy świętować opuszczenie US przez pierwszy wytwór człowieka czy jednak trzeba będzie jeszcze trochę poczekać?
-
Na kilka dni opuściłem śledzenie wątku, a tu takie SENSACJE ! :)
Od 1-go września nadal nic się nie zmieniło jeśli chodzi o wartości niskoenergetycznych cząstek ?
Strona NASA podaje aktualnie:
Distance from the Sun: 121.83976669 AU
Czy może jest dostępny model 3D pokazujący położenie Voyagera I względem US ?
-
Czy może jest dostępny model 3D pokazujący położenie Voyagera I względem US ?
Proponuję: http://eyes.nasa.gov
Eyes on the Solar System to świetna sprawa. Często strona ta była na forum polecana. Możesz śledzić aktualne położenie każdej chyba obecnie trwającej (a także zakończonych jak Pioneer 10 i 11) bezzałogowej misji kosmicznej.
-
Mikkael dzięki za link, wcześniej musiałem przeoczyć.
-
Liczba cząstek niskoenergetycznych jest już niższa od tych wysokoenergetycznych.
-
Na początku tego wątku jest już opis VIM. Wcześniejszy wstęp i posty pozbierane z różnych wątków utworzyły wątek pod tytułem "Voyager 1 i 2".
-
Liczba cząstek niskoenergetycznych wciąż utrzymuje się na bardzo niskim poziomie.
-
Jaki dystans od początku ostatniej "anomalii" (jak zwał tak zwał :) ) przemierzył Voyager I?
-
Przez mniej więcej niecałe półtora miesiąca i bardzo "około", bo liczone w pamięci na szybko: 60 mln km.
-
3 grudnia poznamy odpowiedź/potwierdzenie opuszczeia Układu Słonecznego?
Tom Krimigis discusses latest findings from @NASAVoyager low-energy charged particle instrument, MonDec3 12:30PST #AGU12
-
To jak to w końcu jest? Układ Słoneczny kończy się w miejscu przejścia materii pochodzącej ze Słońca w przestrzeń międzygwiezdną czy też kończy się na ostatnich orbitach komet/ciał z obłoku Oorta?
Chyba tej drugiej granicy oba Voyagery za naszego życia jeszcze nie przekroczą.....
-
Wczoraj ogłoszono interpretację pomiarów wykonanych przez sondę Voyager 1: jeszcze nie w przestrzeni międzygwiezdnej, ale tuż przed nią.
Obecnie Voyager 1 znajduje się w obszarze nazwanym "magnetyczną autostradą", gdzie wysokoenergetyczne cząstki zakręcają zgodnie z liniami pola magnetycznego pochodzącego od Słońca. Jest to wg. naukowców ostatni 'kawałek' Układu Słonecznego i już "niebawem" Voyager 1 wleci do przestrzeni międzygwiezdnej.
http://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?release=2012-381
-
Myślę, że Voyager spokojnie dożyje momentu opuszczenia układu :). Właściwie to mam taką nadzieję.
-
Od kilku miesięcy następuje dość powolny spadek ilości cząstek niskoenergetycznych rejestrowanych przez Voyagera 2. Ciekawe, bo to raczej nie ma nic wspólnego z heliopauzą.
-
À propos sondy Voyager 2 - mknąca z prędkością ponad 15 km/s sonda jest trzecim obiektem wysłanym z Ziemi, a drugim działającym, który przekroczył już odległość 100 j.a. od Słońca (od Ziemi jest w tej chwili dalej - ponad 101 j.a.).
-
I jeszcze dane o wysoko i nisko energetycznych cząstkach rejestrowanych przez Voyagera 1 i 2 - stan na połowę grudnia (dane z całego roku):
-
Z jaka precyzja mozna powiedziec kiedy skonczy sie energia pochodzaca z plutonu? Czy moze okazac sie ze sondy beda dzialaly dluzej o kilka lat niz jest to planowane ?
-
Z głowy - około roku 2020. I nie tyle się skończy, co spadnie do poziomu uniemożliwiającego kontakt i funkcjonowanie podstawowych instrumentów sond.
A co działania dłużej niż planowano... one już działają duuużo dłużej niż planowano.
-
nie o to pytalem
-
Misja się skończy wtedy, gdy poziom zasilania spadnie na tyle, że żaden instrument nie będzie dostarczał przydatnych danych. Dokładnie nie da się tego przewidzieć. Potem pewnie zostanie wykonanych kilka eksperymentów odbioru sygnału z nadajnika przy bardzo małej mocy, podobnie jak w przypadku Pioneera 10.
-
Misja się skończy wtedy, gdy poziom zasilania spadnie na tyle, że żaden instrument nie będzie dostarczał przydatnych danych. Dokładnie nie da się tego przewidzieć. Potem pewnie zostanie wykonanych kilka eksperymentów odbioru sygnału z nadajnika przy bardzo małej mocy, podobnie jak w przypadku Pioneera 10.
A co będzie wówczas jak wystarczy energii np. na samo ,,gadanie z sondą" bez prowadzenia badań? Co zrobi wtedy NASA? To samo co z Pionierem, czyli okresowe seanse łączności?
-
W poście który cytujesz pisze, że można wykorzystywać bardzo słaby sygnał do testów sprzętu naziemnego. Sygnał sondy transmitują ciągle, to czy jest wykorzystywany zależy tylko od stacji DSN, i po wyłączeniu instrumentów pewnie się to nie zmieni a sygnału będzie można używać tak długo, jak aktualne będą efemerydy Ziemi w komputerach sond.
-
Nowe dane sugerują, iż Voyager 1 opuścił Układ Słoneczny:
http://www.space.com/20313-voyager-1-leaves-solar-system.html
Czyżby na pewno? A gdzie granica Obłoku Oorta? ;D
Tak czy inaczej, byłaby to dobra wiadomość z tym opuszczeniem przez sondę heliosfery 8)
-
Coś z tymi nowymi danymi mi nie pasuje do końca - jak na razie nie zauważono żadnych kolejnych zmian w stosunku do stanu od końca sierpnia zeszłego roku. Moim zdaniem musimy jeszcze poczekać.
-
Takie coś przyszło mi w newsletterze z JPL:
"The Voyager team is aware of reports today that NASA's Voyager 1 has left the solar system," said Edward Stone,
Voyager project scientist based at the California Institute of Technology, Pasadena, Calif. "It is the consensus of the
Voyager science team that Voyager 1 has not yet left the solar system or reached interstellar space.
In December 2012, the Voyager science team reported that Voyager 1 is within a new region called 'the magnetic highway'
where energetic particles changed dramatically. A change in the direction of the magnetic field is the last critical indicator
of reaching interstellar space and that change of direction has not yet been observed."
Wygląda więc na to, że to jeszcze nie ten moment ;).
-
O ile się konto twitter Voyagera nie myli, to dziś jest dzień numer 13000 dla misji Voyager 1. :)
-
O ile się konto twitter Voyagera nie myli, to dziś jest dzień numer 13000 dla misji Voyager 1. :)
Warto dodać, że 13000 dzień Voyagera 2 był 24 marca, dziś mamy 13017 dzień tej najdłużej działającej misji.
Jako ciekawostkę wkleję do wątku medialnego film z jutuba (głównie dla młodzieży) o tej misji.
-
A tymczasem sytuacja na granicy Układu Słonecznego dla Voyagera 1 bez zmian. Już niebawem będzie rok od kiedy ta sonda wpłynęła do "magnetycznej autostrady". :)
-
Rozległy obszar :)
-
Pojawiają się głosy, że NASA za kilkanaście godzin na oficjalnie przyzna, że Voyager 1 rok temu znalazł się w przestrzeni międzygwiezdnej.
-
Właśnie się zaczęła konferencja na NASA TV - Voyager 1 wpłynął w przestrzeń międzygwiezdną!
-
http://www.youtube.com/watch?v=L4hf8HyP0LI
film od JPL
-
Historyczna wiadomość o wejściu sondy Voyager 1 w przestrzeń międzygwiezdną!!! Ciekawe czy NASA za jakiś czas nie zmieni zdania gdy przyjdą kolejne dane, ewentualnie sugerujące inną sytuację? ;)
Jeśli nawet NASA ma dziś rację to Voyager 1 i tak jest jeszcze w Układzie Słonecznym, gdyż znajduje się jeszcze przed Obłokiem Oorta w strefie oddziaływania grawitacji Słońca, ale już nie wiatru słonecznego :)
Mamy sytuację, że sonda Voyager 1 jest jeszcze w i zarazem poza Układem Słonecznym ;D
-
Mamy sytuację, że sonda Voyager 1 jest jeszcze w i zarazem poza Układem Słonecznym ;D
Co jest zrozumiałe, gdyż Układ Słoneczny nie ma jasno określonej granicy. To nie stan zero - jedynkowy: jest - nie ma. Pytanie jakie oddziaływanie Słońca jest jeszcze potrzebne, aby uznać, że mamy jeszcze US? Ciepło, światło, grawitacja, wiatr słoneczny?
-
Co jest zrozumiałe, gdyż Układ Słoneczny nie ma jasno określonej granicy. To nie stan zero - jedynkowy: jest - nie ma. Pytanie jakie oddziaływanie Słońca jest jeszcze potrzebne, aby uznać, że mamy jeszcze US? Ciepło, światło, grawitacja, wiatr słoneczny?
Skoro istnieje coś takiego jak Obłok Oorta, to wybrałbym jego obrzeża za granicę US. Pytanie tylko, jak wyznaczyć zewnętrzną granicę tego Obłoku? ;D
-
Skoro istnieje coś takiego jak Obłok Oorta, to wybrałbym jego obrzeża za granicę US. Pytanie tylko, jak wyznaczyć zewnętrzną granicę tego Obłoku? ;D
Otóż to, otóż to.
Poza tym o ile taki obłok w ogóle istnieje. Zacytuję Wikipedię (polską):
Obłok Oorta, – hipotetyczny, sferyczny obłok, składający się z pyłu, drobnych okruchów i planetoid obiegających Słońce w odległości od 300 do 100 000 j.a. Składa się głównie z lodu i zestalonych gazów takich jak amoniak czy metan. Rozciąga się do około jednej czwartej odległości do Proxima Centauri i około tysiąckrotnie dalej niż pas Kuipera i dysk rozproszony, gdzie krążą znane obiekty transneptunowe. Zewnętrzne granice obłoku Oorta wyznaczają granicę dominacji grawitacyjnej Układu Słonecznego.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ob%C5%82ok_Oorta (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ob%C5%82ok_Oorta) ← warto poczytać więcej.
Czyli, że do wyjścia naszego poczciwego Voyagera 1 z oddziaływania Słońca, jego grawitacji, pozostało jakieś... kilkadziesiąt tysięcy lat.
-
NASA dlatego woli mowic ze Voyager wlecial w "interstellar space" czyli wydostal sie ze strefy gdzie oddzialowuje plazma Slonca.
Rozumie sie ze jeszcze uplynie bardzo wiele (setek) lat zeby Voyger dostal sie w zasieg pol grawitacyjnych innych gwiazd, Slonce ciagle bedzie
jeszcze dla Voyagera zdecydowanie najblizsza gwiazda, ja nie mam zadnych problemow z uznaniem ze juz "wylecial", podroznik na nim siedzacy
nie bylby wstanie patrzac na niebo stwierdzic ktore z punktow na niebie jest najblizsza gwiazda lub wlaczajac szerego instrumentow stwierdzic
ze jest w zasiegu magneto-plazmowym jakiejs gwiazdy.
-
Ciekawi mnie czy dojdzie jeszcze do jakiegoś ponownego i chwilowego "wpłynięcia" Voyagera do Układu Słonecznego. Mam tu na myśli kwestię, czy heliosfera - np. wskutek mniejszej/większej aktywności - nie charakteryzuje się jakimś "pompowaniem". :)
-
Ciekawi mnie czy dojdzie jeszcze do jakiegoś ponownego i chwilowego "wpłynięcia" Voyagera do Układu Słonecznego. Mam tu na myśli kwestię, czy heliosfera - np. wskutek mniejszej/większej aktywności - nie charakteryzuje się jakimś "pompowaniem". :)
Oczywiście masz rację. De facto on cały czas jest heliosferze, tak jak ISS jest w atmosferze. Niby w kosmosie, a jednak w ziemskiej atmosferze, niby w przestrzeni międzygwiezdnej, a jednak w heliosferze. :P
P.S.
Info o Podróżniku w FAKTACH TVN (http://fakty.tvn24.pl/wylecial-z-ukladu,354509.html) Oczywiście z... Karolem. ::)
-
Ciekawi mnie czy dojdzie jeszcze do jakiegoś ponownego i chwilowego "wpłynięcia" Voyagera do Układu Słonecznego. Mam tu na myśli kwestię, czy heliosfera - np. wskutek mniejszej/większej aktywności - nie charakteryzuje się jakimś "pompowaniem". :)
Oczywiście masz rację. De facto on cały czas jest heliosferze, tak jak ISS jest w atmosferze. Niby w kosmosie, a jednak w ziemskiej atmosferze, niby w przestrzeni międzygwiezdnej, a jednak w heliosferze. :P
P.S.
Info o Podróżniku w FAKTACH TVN (http://fakty.tvn24.pl/wylecial-z-ukladu,354509.html) Oczywiście z... Karolem. ::)
Hmm Wiedziałem, ze Voyager jest jeszcze, w US bo nie opuścił Obłoku Oorta. Ale, ze jet w heliosferze? To w końcu wpłynął w zasięg oddziaływania materii międzygwiazdowej czy nie? Zdaję sobie sprawę, ze heliosfera, za jakiś czas ponownie może go dosięgnąć ;) A; chwilowo jest poza nią. Czy dobrze kumam?
-
Zacznijmy od tego, że Obłok Oorta to jedynie twór hipotetyczny. Moim zdaniem równie dobrze te komety mogą po prostu być w całej przestrzeni międzygwiezdnej. Niedawno odkryto nawet, że istnieją egzoplanety "wolne" w przestrzeni międzygwiezdnej więc czemu nie komety?
-
Ciekawi mnie czy dojdzie jeszcze do jakiegoś ponownego i chwilowego "wpłynięcia" Voyagera do Układu Słonecznego. Mam tu na myśli kwestię, czy heliosfera - np. wskutek mniejszej/większej aktywności - nie charakteryzuje się jakimś "pompowaniem". :)
Oczywiście masz rację. De facto on cały czas jest heliosferze, tak jak ISS jest w atmosferze. Niby w kosmosie, a jednak w ziemskiej atmosferze, niby w przestrzeni międzygwiezdnej, a jednak w heliosferze. :P
P.S.
Info o Podróżniku w FAKTACH TVN (http://fakty.tvn24.pl/wylecial-z-ukladu,354509.html) Oczywiście z... Karolem. ::)
Hmm Wiedziałem, ze Voyager jest jeszcze, w US bo nie opuścił Obłoku Oorta. Ale, ze jet w heliosferze? To w końcu wpłynął w zasięg oddziaływania materii międzygwiazdowej czy nie? Zdaję sobie sprawę, ze heliosfera, za jakiś czas ponownie może go dosięgnąć ;) A; chwilowo jest poza nią. Czy dobrze kumam?
Dobrze, bo de facto heliosfera to obszar, gdzie ciśnienie wiatru słonecznego przeważa nad ciśnieniem wiatrów galaktycznych, niemniej jednak ja podałem przykład ISS i atmosfery jako proporcjonalny. Nie ma jasno określonej granicy atmosfery, a ISS krąży ponad atmosferą, ale jednak to opór powietrza odpowiada w największym stopniu za stałe opadanie ISS.
Tak samo jest z heliosferą - w tej chwili przeważa wiatr galaktyczny, ale przecież ten Słoneczny też na sondę oddziałuje.
Message to Voyager: Welcome to Interstellar Space
http://www.youtube.com/watch?v=lwW3ZNdaeU0
-
W sieci znalazłem obrazek przedstawiający położenia sondy Voyager 1:
(http://www.jpl.nasa.gov/spaceimages/images/mediumsize/PIA17046_ip.jpg)
Ilustracja oraz towarzyszący jej artykuł na stronie: http://www.jpl.nasa.gov/spaceimages/details.php?id=PIA17046
Na tej ilustracji dobrze widać, iż US tak naprawdę ma 2 granice:
1. Heliopauzę, oddzielającą strefę zdominowaną przez wiatr słoneczny od przestrzeni miedzygwiezdnej
2. Zewnętrzną granicę Obłoku Oorta.
Można jako jedną z granic przyjąć też położenia najdalszej planety, co do niedawna tak się przyjmowało. Ale, jak dziś wiemy, za Neptunem czy ja Plutonem (uważanym do niedawna za planetę) krąży mnóstwo różnych ciał, więc tą granicę jak myślą można pominąć ;)
-
Generalnie to można znaleźć i kilka kolejnych granic. :) O ile pamiętam to Obłok Oorta miał już być "luźno" związany z Układem Słonecznym...
-
Generalnie to można znaleźć i kilka kolejnych granic. :) O ile pamiętam to Obłok Oorta miał już być "luźno" związany z Układem Słonecznym...
Generalnie to granice są niewidoczne, ponieważ strefy te na siebie nachodzą i trudno dokładnie określić granice układu lecz można uznać (ja uznaje), że Voyager opuścił nasz Układ i niech tak pozostanie :)
-
Również tak uznaję - wszak od lipca zeszłego roku bacznie obserwowaliśmy co się dzieje. :)
To naprawdę niesamowite, jak "wielki krok dla ludzkości" dokonał się dzięki misji Voyager 1. Ciekawi mnie, jakie będą pomiary tej sondy w najbliższych kilku latach. Możemy się nieźle zaskoczyć. :)
-
de facto heliosfera to obszar, gdzie ciśnienie wiatru słonecznego przeważa nad ciśnieniem wiatrów galaktycznych, niemniej jednak ja podałem przykład ISS i atmosfery jako proporcjonalny. Nie ma jasno określonej granicy atmosfery, a ISS krąży ponad atmosferą, ale jednak to opór powietrza odpowiada w największym stopniu za stałe opadanie ISS.
Tak samo jest z heliosferą - w tej chwili przeważa wiatr galaktyczny, ale przecież ten Słoneczny też na sondę oddziałuje.
W przypadku heliosfery jest to mocniej zarysowane niż w przypadku atmosfery, bo w jej obrębie ruch cząstek naładowanych znajduje się pod kontrolą linii sił słonecznego pola magnetycznego, a poza nią - pola w przestrzeni międzygwiazdowej.
-
Tymczasem Voyager 2 przekroczył odległość 104 AU od Słońca ;).
-
Dziś dla odmiany to Voyager 1 zaokrągla ;) - 127 AU od Słońca.
-
Tymczasem Voyager 2 przekroczył odległość 104 AU od Słońca ;).
Dziś dla odmiany to Voyager 1 zaokrągla ;) - 127 AU od Słońca.
2 marca 2015 wartości te to odpowiednio:
107,3 AU
130,7 AU
-
Dane z Voyagera 2 o ilości cząstek wysokoenergetycznych (lekki wzrost) i niskoenergetycznych (tu widać spore wahania).
Wykresy za 1 rok.
(Oby tylko załączniki znów nie zniknęły...)
-
Dane z Voyagera 2 o ilości cząstek wysokoenergetycznych (lekki wzrost) i niskoenergetycznych (tu widać spore wahania).
Wykresy za 1 rok.
(Oby tylko załączniki znów nie zniknęły...)
Czyli na co te wykresy wskazują?
-
U V2 notujemy dużą zmienność cząstek pochodzących od Słońca, a to ma z pewnością związek z takimi sprawami jak koronalne wyrzuty masy czy wiatr słoneczny... Czyli V2 jest wciąż w domenie Słońca.
-
Tak dla odświeżenia - dane sensoryczne z V1 z ostatnich miesięcy. Jest stabilnie zarówno u nisko-energetycznych cząstek (te od Słońca) jak i tych wysokoenergetycznych (te galaktyczne).
-
To znaczy że V1 jest w lub w pobliżu heliopauzy.... Ciekawy jestem czy zdoła wysyłać dane z obłoku Oorta :3 byłoby cudnie :)
-
To znaczy że V1 jest w lub w pobliżu heliopauzy.... Ciekawy jestem czy zdoła wysyłać dane z obłoku Oorta :3 byłoby cudnie :)
A kiedy to może być?
-
A jakiego czasu dziś jest przewidywane działanie sond Voyager 1 i 2? Na ile wystarczą ich RTG?
-
A jakiego czasu dziś jest przewidywane działanie sond Voyager 1 i 2? Na ile wystarczą ich RTG?
Przewiduje się, że wytwarzana przez generatory MHW-RTG energia wystarczy do utrzymania pracy ostatnich instrumentów naukowych na pokładzie sond do około 2025 roku
http://voyager.jpl.nasa.gov/spacecraft/spacecraftlife.html
A co i jak z tego wyjdzie, to już za niestety tylko 10 lat zobaczymy.
-
To też pisze w drugim poście tego wątku.
-
Niby niewielka rzecz, ale informacja mi wcześniej nie znana - czas podróży danych z/do Voyagera 1 to według tej stronki* obecnie 0,76 dnia (~18 godzin). W dwie strony 1,5 dnia :)
* http://eyes.nasa.gov/dsn/dsn.html
-
I ładny obrazek prezentujący położenie sond
co prawda trochę nieaktualny (początek 2011), ale zawsze daje ogólne wyobrażenie :)
http://www.nasa.gov/mission_pages/voyager/multimedia/pia14112.html
-
Zrobiłem więc i na dzień dzisiejszy (11.11.2015). Skala zachowana, na rysunku nie widać pierwszych 5 planet, widać za to Plutona z NH tuż obok.
-
Obecnie Voyagera 2 dzieli od Słońca ponad 113 AU , a Voyagera 1 ponad 137 AU.
HST bada środowisko międzygwiazdowe , przez które przemierzają sondy. Pomiar in situ i przez Kosmiczny Teleskop pozwala prowadzić analizę porównawczą. Gdy kiedyś sondy zamilkną to będziemy mieli rozeznanie co do warunków środowiskowych, w jakich będą się one znajdowały. HST zaobserwował istnienie bardzo zróżnicowanego środowiska w otoczeniu Voyagerów zawierającego chmury wodoru podlegające interakcjom z innymi elementami otoczenia.
Astronomowie mają nadzieję , że obserwacje Hubble'a pomogą scharakteryzować właściwości fizyczne lokalnego ośrodka międzygwiazdowego.
"This is a great opportunity to compare data from in situ measurements of the space environment by the Voyager spacecraft and telescopic measurements by Hubble," said study leader Seth Redfield of Wesleyan University in Middletown, Connecticut. "The Voyagers are sampling tiny regions as they plow through space at roughly 38,000 miles per hour. But we have no idea if these small areas are typical or rare. The Hubble observations give us a broader view because the telescope is looking along a longer and wider path. So Hubble gives context to what each Voyager is passing through."
The astronomers hope that the Hubble observations will help them characterize the physical properties of the local interstellar medium. "Ideally, synthesizing these insights with in situ measurements from Voyager would provide an unprecedented overview of the local interstellar environment," said Hubble team member Julia Zachary of Wesleyan University.
For the next 10 years, the Voyagers will be making measurements of interstellar material, magnetic fields and cosmic rays along their trajectories. Hubble complements the Voyagers' observations by gazing at two sight lines along each spacecraft's path to map interstellar structure along their star-boundroutes. Each sight line stretched several light-years to nearby stars. Sampling the light from those stars, Hubble's Space Telescope Imaging Spectrograph measures how interstellar material absorbs some of the starlight, leaving telltale spectral fingerprints.
Hubble found that Voyager 2 will move out of the interstellar cloud that surrounds the solar system in a couple thousand years. The astronomers, based on Hubble data, predict that the spacecraft will spend 90,000 years in a second cloud and pass into a third interstellar cloud.
An inventory of the clouds' composition reveals slight variations in the abundances of the chemical elements contained in the structures. "These variations could mean the clouds formed in different ways, or from different areas, and then came together," Redfield said.
(https://3c1703fe8d.site.internapcdn.net/newman/csz/news/800/2017/1-hubbleprovid.png)
In this illustration oriented along the ecliptic plane, NASA's Hubble Space Telescope looks along the paths of NASA's Voyager 1 and 2 spacecraft as they journey through the solar system and into interstellar space. Hubble is gazing at two sight lines (the twin cone-shaped features) along each spacecraft's path. The telescope's goal is to help astronomers map interstellar structure along each spacecraft's star-bound route. Each sight line stretches several light-years to nearby stars. Credit: NASA, ESA, and Z. Levay (STScI)
http://phys.org/news/2017-01-hubble-interstellar-road-voyagers-galactic.html
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/hubble-provides-interstellar-road-map-for-voyagers-galactic-trek
-
Pięć lat podróży międzygwiezdnej Voyagera 1
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 15 SIERPNIA 2017
(...) W 2018 roku dojdzie do wyłączenia nośnika pamięci (taśmowej) na Voyagerze 1. Ta decyzja NASA ma częściowy związek ze spadkiem ilości dostępnej energii elektrycznej (coraz słabsze radioizotopowe źródła RTG), ale częściowo ma to także związek z dużą odległością i coraz większymi ograniczeniami w przesyle danych z sondy na Ziemię. NASA jest jednak przekonane, że cztery podstawowe instrumenty naukowe tej części misji Voyagera 1 będą wykonywać pomiary przez kolejne lata. (...)
http://kosmonauta.net/2017/08/piec-lat-podrozy-miedzygwiezdnej-voyagera-1/
-
To jest naprawdę wspaniała sprawa z tą misją. :) A kiedy Voyager 2?
-
Czy w związku z wyłączeniem pamięci taśmowej, Voyager 1 będzie przesyłał do nas wyniki pomiarów naukowych?
-
Będzie :)
Team members estimate they will have to turn off the last science instrument by 2030. However, even after the spacecraft go silent, they'll continue on their trajectories at their present speed of more than 30,000 mph (48,280 kilometers per hour), completing an orbit within the Milky Way every 225 million years.
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=6907
-
To jest naprawdę wspaniała sprawa z tą misją. :) A kiedy Voyager 2?
Voyager 2, now almost 11 billion miles from Earth, travels south and is expected to enter interstellar space in the next few years. The different locations of the two Voyagers allow scientists to compare right now two regions of space where the heliosphere interacts with the surrounding interstellar medium using instruments that measure charged particles, magnetic fields, low-frequency radio waves and solar wind plasma. Once Voyager 2 crosses into the interstellar medium, they will also be able to sample the medium from two different locations simultaneously.
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=6907
-
To że "w ciągu kilku lat" to od kilku lat wiadomo. :) Po prostu mam nadzieję, że przelot nastąpi zanim zaczną się poważniejsze problemy energetyczne Voyagera 2.
-
System DSN ( Deep Space Network ) był wzmacniany w miarę zagłębiania się Voyagerów w coraz dalsze obszary.
Arrays were also carried out at the DSN's other sites in Madrid and Canberra. It would take several antennas at each of the DSN's sites to collect Voyager 2's images of Uranus in 1986 -- and create the first array for a planetary encounter in deep space communications.
Three years later, Voyager 2 encountered Neptune -- which required more changes. The signal was so faint that the arrays used in 1986 weren't enough. NASA completed the expansions of the DSN's 230-foot dishes just before the flyby, adding an extra signal boost.
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=6910
-
Pytanie kiedy poleci następca Voyagerów w zewnętrzne obszary Układu Słonecznego i w przestrzeń międzygwiezdną?
-
Czy za następcę Voyagerów będzie można uznać New Horizons ?
W 2038 sonda znajdzie się w odległości 100 AU od Słońca i będzie możliwość badania zewnętrznej Heliosfery.
Problem w tym, że źródło energii oparte o RTG może się skończyć w 2026.
Być może przy okazji testowania nowych napędów można by zrealizować taką misję ?
August 17, 2006
New Horizons Salutes Voyager As New Horizons cruised toward the edge of the asteroid belt and a date with Jupiter, the spacecraft that revolutionized our knowledge of that giant planet more than 25 years ago made history again this week. On Aug. 15, NASA's enduring Voyager 1, already Earth's farthest-flung robotic ambassador, became the first spacecraft to reach a distance of 100 astronomical units (AU) from the Sun.
That's 100 times farther from the Sun than the Earth is, equivalent to 9.3 billion miles or 15 billion kilometers. Though New Horizons will also reach 100 AU, it will never pass Voyager 1, because Voyager was boosted by multiple gravity assists that make its speed faster than New Horizons will travel. Voyager 1 is escaping the solar system at 17 kilometers per second. When New Horizons reaches that same distance 32 years from now, propelled by a single planetary swingby, it will be moving about 13 kilometers per second.
"Voyager blazed an historic trail of exploration across the giant planets and out into the distant heliosphere. Now New Horizons follows, almost 30 years later, exploring the Sun's population of Kuiper Belt ice dwarfs for the first time," says New Horizons Principal Investigator Alan Stern, of the Southwest Research Institute. "From the generation of New Horizons explorers to the Voyager generation of explorers, we say congratulations on reaching 100 AU, you showed us all the way, keep exploring, onward, ever onward!"
New Horizons will reach 100 AU in December 2038, long after the probe passes through the Pluto system and enters the Kuiper Belt. But another milestone occurs much sooner: next week New Horizons crosses the outer boundary of the main asteroid belt at 3.3 AU (nearly 307 million miles, or 494 million kilometers) from the Sun, just seven months after launch.
http://pluto.jhuapl.edu/news_center/news/081706.php
-
Sygnały z Voyagerów są odbierane codziennie przez stację odbiorczą w Canberze, która zresztą obecnie jako jedyna na Ziemi zapewnia wymianę sygnałów z sondami.
The Canberra tracking station continues to receive signals from both Voyager spacecraft every day, and is currently the only tracking station capable of exchanging signals with Voyager 2, owing to the spacecraft’s position as it heads on its southward path out of the Solar System.
http://theconversation.com/from-the-edge-of-the-solar-system-voyager-probes-are-still-talking-to-australia-after-40-years-82512
-
A Day in the Life of NASA's Voyagers
Sept. 18, 2017
https://www.youtube.com/watch?v=6Sd0nwb6dd4
(...) Traveling at speeds of more than 35,000 mph, the Voyagers travel about 900,000 miles farther from Earth each day, a distance equal to roughly 36 times Earth’s circumference. Five years ago, in August 2012, Voyager 1 crossed the edge of the heliosphere, called the heliopause, venturing for the first time into the space between stars, where no spacecraft had gone before. (...)
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/a-day-in-the-life-of-nasas-voyagers
-
Uruchomione po raz pierwszy od 37 lat silniki awaryjne Voyagera 1 pozwoliły na korektę orientacji sondy celem precyzyjnego nakierowania anteny względem Ziemi.
Podobna operacja czeka bliźniaczą sondę.
Voyager 1 Fires Up Thrusters After 37 Years
DECEMBER 1, 2017
(...) On Tuesday, Nov. 28, 2017, Voyager engineers fired up the four TCM thrusters for the first time in 37 years and tested their ability to orient the spacecraft using 10-millisecond pulses. The team waited eagerly as the test results traveled through space, taking 19 hours and 35 minutes to reach an antenna in Goldstone, California, that is part of NASA's Deep Space Network.
Lo and behold, on Wednesday, Nov. 29, they learned the TCM thrusters worked perfectly -- and just as well as the attitude control thrusters. (...)
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=7014
-
Voyager 1 włącza silniki po 37 latach!
http://www.pulskosmosu.pl/2017/12/02/voyager-1-wlacza-silniki-po-37-latach/ (http://www.pulskosmosu.pl/2017/12/02/voyager-1-wlacza-silniki-po-37-latach/)
(https://edge.alluremedia.com.au/m/g/2017/12/voyager3.jpg)
Gdybyś próbował uruchomić silnik samochodu stojące w garażu od dziesięcioleci, mógłbyś oczekiwać, że raczej nic z tego nie będzie. Jednak zestaw silników znajdujących się na pokładzie sondy Voyager 1 bez problemu włączył się w minioną środę po 37 latach od ostatniego uruchomienia.
Voyager 1, najodleglejsza i najszybsza sonda wysłana przez NASA, to jedyny obiekt stworzony przez człowieka, który znajduje się w przestrzeni międzygwiezdnej. Sonda, która podróżuje po przestrzeni kosmicznej od ponad 40 lat posługuje się niewielkimi silniczkami, które pozwalają jej ustawiać się tak, aby mogła komunikować się z Ziemią. Owe silniczki emitują niewielkie pulsy, które trwają zaledwie po kilka milisekund, a które pozwalają na delikatne odwrócenie sondy tak, aby jej antena skierowana była w stronę naszej planety. Teraz, zespół naukowców z misji Voyager wykorzystał zestaw czterech zapasowych silniczków, które nie pracowały od 1980 roku.
„Dzięki ttym silniczkom, które wciąż działają po 37 latach bezczynności, będziemy w stanie wydłużyć czas trwania misji Voyager 1 o dwa do trzech lat” mówi Suzanne Dodd, menadżer projektu Voyager w NASA Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie.
Od 2014 roku inżynierowie obserwują degradację silniczków wykorzystywanych do orientowania sondy w przestrzeni. Z czasem silniczki wymagały częstszego i dłuższego czasu uruchamiania, aby uwolnić tę samą ilość energii. Niestety w odległości 20 miliardów kilometrów od Ziemi nie ma żadnego mechanika, który mógłby zaradzić narastającym problemom.
W ramach zespołu misji Voyager powstała grupa ekspertów od napędu, którzy przeanalizowali problemy z silniczkami. Chris Jones, Robert Shotwell, Carl Guernsey oraz Todd Barber przeanalizowali opcje i różne scenariusze zachowania sondy. Badacze doszli do nietypowego rozwiązania: najlepiej byłoby przekazać zadanie orientowania sondy w przestrzeni zestawowi silników, które nie pracowały od 37 lat.
„Zespół misji Voyager odkopał stare dane i przeanalizował oprogramowanie, które zostało napisane w przestarzałym assemblerze po to, aby sprawdzić w jaki sposób bezpiecznie można przetestować owe silniczki” mówi Jones, główny inżynier w JPL.
W początkowych latach misji, Voyager 1 przeleciał w pobliżu Jowisza, Saturna i ważnych księżyców obu tych planet. Aby precyzyjnie kierować instrumenty w kierunku licznych obiektów kosmicznych, inżynierowie wykorzystywali silniczki TCM (ang. trajectory correction maneuver) identyczne pod względem rozmiaru i funkcjonalności co silniczki do kontroli orientacji w przestrzeni (ang. attitude control thrusters), a znajdujące się na tylnej stronie sondy. Jednak ponieważ ostatnie zbliżenie sondy Voyager 1 do planety miało miejsce w pobliżu Saturna, zespół misji Voyager nie wykorzystywał silniczków TCM od 8 listopada 1980 roku. Do tego czasu silniczki TCM były wykorzystywane do pracy w długich przedziałach czasu, nigdy natomiast nie służyły do orientowania sondy w przestrzeni za pomocą krótkich pulsów.
Wszystkie silniczki na pokładzie sondy Voyager zostały opracowane przez specjalistów z Aerojet Rocketdyne. Tego samego rodzaju silniki, o nazwie MR-103, znalazły się także na pokładzie sond takich jak Cassini czy Dawn.
We wtorek, 28 listopada 2017 roku, inżynierowie misji Voyager uruchomili cztery silniczki TCM po raz pierwszy od 37 lat testując ich zdolność do orientowania sondy za pomocą 10-milisekundowych pulsów. Badacze z niecierpliwością oczekiwali na efekty testu, które aby dotrzeć na Ziemię potrzebowały 19 godzin i 35 minut.
W środę, 29 listopada 2017 roku, należąca do sieci Deep Space Network antena w Goldstone w Kalifornii otrzymała sygnał potwierdzający, że silniczki TCM zadziałały idealnie i dokładnie tak samo jak wykorzystywane dotychczas silniczki kontroli orientacji w przestrzeni.
Zgodnie z planem naukowcy chcą przełączyć się na wykorzystywanie silniczków TCM w styczniu 2018 roku. Aby wykonać tę zmianą, Voyager musi włączyć po jednym ogrzewaczu na każdy silniczek, a to wymaga mocy – która jest ograniczona na pokładzie starzejącej się sondy. Kiedy wyczerpią się zapasy mocy do zasilania ogrzewaczy, inżynierowie z powrotem przełączą się na dotychczas używane silniczki.
Test silniczków przebiegł na tyle pomyślnie, że zespół misji najprawdopodobniej wykona podobny test na pokładzie sondy Voyager 2, choć w przypadku tej sondy silniczki do kontroli orientacji w przestrzeni znajdują się w lepszym stanie niż na pokładzie Voyagera 1.
-
To jest ciekawa sprawa z tymi silniczkami. Ciekawe, że tak można przedłużyć misję. :)
-
Mamy więc do czynienia z pierwszym odpaleniem silników w przestrzeni międzygwiezdnej. ;)
-
Mamy więc do czynienia z pierwszym odpaleniem silników w przestrzeni międzygwiezdnej. ;)
Prawda! :)
-
Mamy więc do czynienia z pierwszym odpaleniem silników w przestrzeni międzygwiezdnej. ;)
Nie.
:)
Czytaj uważnie:
Sonda, która podróżuje po przestrzeni kosmicznej od ponad 40 lat posługuje się niewielkimi silniczkami, które pozwalają jej ustawiać się tak, aby mogła komunikować się z Ziemią. Owe silniczki emitują niewielkie pulsy, które trwają zaledwie po kilka milisekund, a które pozwalają na delikatne odwrócenie sondy tak, aby jej antena skierowana była w stronę naszej planety. Teraz, zespół naukowców z misji Voyager wykorzystał zestaw czterech zapasowych silniczków, które nie pracowały od 1980 roku.
Do tej pory używali ACT (Attitude Control Thrusters) silniki orientacji w przestrzeni, ale się zaczęły szwankować
Od 2014 roku inżynierowie obserwują degradację silniczków wykorzystywanych do orientowania sondy w przestrzeni. Z czasem silniczki wymagały częstszego i dłuższego czasu uruchamiania, aby uwolnić tę samą ilość energii.
więc zaczeli używać nieodpalanych od 40 lat "identycznych pod względem rozmiaru i funkcjonalności" TCM (Trajectory Correction Maneuvr)
Jest to więc co najwyżej uruchomienie silnika po najdłuższej przerwie :)
Swoją drogą ciekawe ile jeszcze hydrazyny zostało w tych silnikach, czy jest jeden zbiornik na wszystkie, czy dwa, jeden na TCM a drugi na ACT czy w ogóle każdy silniczek ma swój zapas.
Czy prędzej skończy się paliwo do korekt położenia czy wyczerpie się RTG?
-
Voyager 1 odpalił silniki po 37 latach
BY MICHAŁ MOROZ ON 4 GRUDNIA 2017
(...) W 2018 roku dojdzie do wyłączenia nośnika pamięci (taśmowej) na Voyagerze 1. Ta decyzja NASA ma częściowy związek ze spadkiem ilości dostępnej energii elektrycznej (coraz słabsze radioizotopowe źródła RTG), ale częściowo także z dużą odległością i coraz większymi ograniczeniami w przesyle danych z sondy na Ziemię. NASA jest jednak przekonana, że cztery podstawowe instrumenty naukowe tej części misji Voyagera 1 będą wykonywać pomiary przez kolejne lata.
Wolniejsza wędrówka Voyagera 2
A co z Voyagerem 2? Ta sonda wciąż przebywa wewnątrz przestrzeni międzyplanetarnej. W ciągu kilku najbliższych lat Voyager 2 także powinien zbliżyć się do heliopauzy, a następnie ją przekroczyć. Na początku grudnia 2017 roku Voyager 2 znajdował się w odległości 116,1 jednostki astronomicznej od Słońca. Aktualnie przewiduje się, że sonda może przekroczyć heliopauzę około 2022 roku. Voyager 2 podróżuje przez zewnętrzny Układ Słoneczny z mniejszą prędkością niż Voyager 1.
(PFA)
http://kosmonauta.net/2017/12/voyager-1-odpalil-silniki-po-37-latach/
https://spaceflightnow.com/2017/12/03/voyager-1-probe-fires-long-dormant-thrusters-in-interstellar-space/
-
W 2018 roku dojdzie do wyłączenia nośnika pamięci (taśmowej) na Voyagerze 1. Ta decyzja NASA ma częściowy związek ze spadkiem ilości dostępnej energii elektrycznej (coraz słabsze radioizotopowe źródła RTG), ale częściowo także z dużą odległością i coraz większymi ograniczeniami w przesyle danych z sondy na Ziemię
Czyli RTG słabnie. Ciekawe jest to że sondę wyposażono w tak duży zapas paliwa (jest jeden centralny zbiornik na wszystkie silniczki) że starczy go na prawie pięćdziesiąt lat. RTG się wykończy a hydrazyna jeszcze będzie :) Przecież chyba nawet w najśmielszych snach nikomu na początku lat 70-tych się nie śniło że ich sonda będzie funkcjonować tak długo.
Ciekawe czy dzisiaj projektowane sondy mają takie rezerwy? i taką niezawodność?
Każdy kilogram wynoszony w kosmos kosztuje, więc pewnie księgowi na to nie pozwalają ;D
-
Możliwe, że Voyager 2 zaczyna się zbliżać do granicy Układu Słonecznego. To tylko jak na razie przypuszczenie, ale pojawiło się też kilka ogólnych artykułów na ten temat.
-
NASA Voyager 2 Could Be Nearing Interstellar Space
OCTOBER 5, 2018
(...) Since late August, the Cosmic Ray Subsystem instrument on Voyager 2 has measured about a 5 percent increase in the rate of cosmic rays hitting the spacecraft compared to early August. The probe's Low-Energy Charged Particle instrument has detected a similar increase in higher-energy cosmic rays. (...)
In May 2012, Voyager 1 experienced an increase in the rate of cosmic rays similar to what Voyager 2 is now detecting. That was about three months before Voyager 1 crossed the heliopause and entered interstellar space. (...)
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?release=2018-232
-
Dwa zestawy danych z V2, zaktualizowane dziś. Ciekawe, czy będą dalsze zmiany. :)
-
Sonda Voyager 2 na granicy przestrzeni międzygwiezdnej
(http://www.urania.edu.pl/pliki/field/image/pia22566-16.jpg)
Na zdjęciu: Grafika prezentująca poglądowo pozycję statków Voyager 1 i Voyager 2 względem heliosfery. Źródło: NASA/JPL-Caltech.
Sonda Voyager 2, która w tej chwili podróżuje w kierunku przestrzeni międzygwiezdnej, zmierzyła wyraźny wzrost wykrywanego promieniowania kosmicznego spoza Układu Słonecznego. To znak, że statek może zbliżać się do końca heliosfery.
Wysłana w 1977 roku amerykańska sonda Voyager 2 jest już prawie 18 miliardów kilometrów od Ziemi. Od 2007 roku statek przemierza już najbardziej zewnętrzne warstwy heliosfery - obszaru oddziaływania Słońca, w którym jego materiał i pole magnetyczne dominuje nad otaczającymi nas gwiazdami.
Pierwszym statkiem, który przekroczył heliopauzę jest Voyager 1. Voyager 2 byłby zatem drugą sondą w historii, która opuściła strefę oddziaływania naszej gwiazdy.
Już od późnego sierpnia 2018 roku działający na sondzie instrument Cosmic Ray Subsystem zaczął odnotowywać zwiększone o 5% bombardowanie promieniowaniem kosmicznym międzygwiezdnego pochodzenia. Podobne zmiany zmierzył detektor Low-Energy Charged Particle. Patrząc na przykład Voyagera 1, który heliopauzę przekroczył w 2012 roku, po 3 miesiącach od podobnej obserwacji, możemy się spodziewać, że być może to samo zrobi jeszcze w tym roku bliźniacza sonda.
Naukowcy podkreślają jednak, że Voyager 2 podróżuje po innej trajektorii i lokalizacja heliopauzy może się różnić. Obserwacje pokrywają się jednak z 11-letnim cyklem aktywności słonecznej, podczas którego heliopauza zmienia swoją odległość od Słońca.
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/sonda-voyager-2-na-granicy-przestrzeni-miedzygwiezdnej-4757.html (http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/sonda-voyager-2-na-granicy-przestrzeni-miedzygwiezdnej-4757.html)
https://voyager.jpl.nasa.gov (https://voyager.jpl.nasa.gov)
-
Voyager 1 jest już 20 godzin świetlnych od Ziemi. Od Słońca też (+8 minut, pewnie zależne od ułożenia Ziemia-Słońce-Voyager 1).
Sister ship @NASAVoyager is 20 hrs 00 mins 19 secs of light-travel time from Earth
Dokładne 20 godzin nastąpiło 28 października.
-
Czyli można normalnie mówić że V1 jest poza układem słonecznym? Do tej pory słyszałem że "to zależy".
-
Czyli można normalnie mówić że V1 jest poza układem słonecznym? Do tej pory słyszałem że "to zależy".
To ja też odpowiem to zależy. :)
Przykładowo, orbity wielu obiektów które krążą wokół Słońca znajdują się obecnie dalej niż V1. Więc definicji Układu Słonecznego jest dużo. V1 przełamał granicę tylko jednego typu. ;)
-
Hm, ciekaw jestem, czy byłoby w ogóle możliwe wyznaczenie takiej granicy wg rozmiarów studni grawitacyjnej Słońca? Tj. wg miejsc, gdzie przyciąganie grawitacyjne innych obiektów zaczyna przeważać oddziaływanie naszej gwiazdy :)
-
Z tego co pamiętam z jakiejś książki to taka granica znajdowała by się chyba jeszcze daleko za połową drogi do alfa centauri, ale nie wiem czy dobrze pamiętam a teraz nie sprawdzę ;D
-
Jest wyraźny spadek niskoenergetycznych (słonecznych) cząstek zanotowanych u Voyagera 2. Ale droga jeszcze długa.
-
Wyraźny spadek nadal trwa! Jest mocny spadek cząstek nisko energetycznych! :)
-
Voyager 2 – zmiana natężenia cząstek energetycznych
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 11 LISTOPADA 2018
(...) Jeśli rzeczywiście sonda Voyager 2 zbliża się do heliopauzy, wówczas można się spodziewać zmian podobnych do tych, które zostały zarejestrowane przez Voyagera 1. Oznacza to, że Voyager 2 w ciągu najbliższych tygodni powinien zanotować bardzo dużą zmienność w ilości rejestrowanych cząstek niskoenergetycznych, a następnie spadek aż do wartości rzędu 2 cząstek na sekundę. (...)
https://kosmonauta.net/2018/11/voyager-2-zmiana-natezenia-czastek-energetycznych/
https://voyager.gsfc.nasa.gov/_recent/v2la1.html
https://www.ndtv.com/science/after-41-years-nasas-voyager-2-may-be-near-interstellar-space-1927715
-
Teraz mamy wzrost cząsteczek niskoenergetycznych. Ciekawe, czy wróci to to do wcześniejszego poziomu czy znów spadnie? :)
-
A teraz spadek. Naprawdę ciekawe!
-
I dalszy spadek!
-
Voyager 2 – dalsze zmiany natężenia cząstek energetycznych
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 18 LISTOPADA 2018
(...) Początkowo, poziom spadł z ok 25-26 cząstek na sekundę (przed listopadem) do około 19 cząstek na sekundę w dniu 9 listopada i 17 cząstek w dniu 10 listopada. Temu spadkowi towarzyszy wzrost rejestrowanych cząstek wysokoenergetycznych: z około 2,1 cząstki na sekundę do około 2,2 cząstki na sekundę.
W kolejnych dniach nastąpił wzrost ilości rejestrowanych cząstek niskoenergetycznych do poziomu około 20-21 cząstek na sekundę. Co ciekawe, wkrótce potem nastąpił kolejny spadek – do poziomu około 15-16 cząstek na sekundę w dniach 15-16 listopada 2018.
Jeśli rzeczywiście sonda Voyager 2 zbliża się do heliopauzy, wówczas można się spodziewać zmian podobnych do tych, które zostały zarejestrowane przez Voyagera 1. Oznacza to, że Voyager 2 w ciągu najbliższych tygodni powinien zanotować bardzo dużą zmienność w ilości rejestrowanych cząstek niskoenergetycznych, a następnie spadek aż do wartości rzędu 2 cząstek na sekundę. (...)
https://kosmonauta.net/2018/11/voyager-2-dalsze-zmiany-natezenia-czastek-energetycznych/
-
Dzieje się! Zobaczcie sami najnowsze dane z Voyagera 2!
-
A co słychać u Voyagera 1? Miedzygwiezdna cisza?
Naprawdę podziwiam konstruktorów sond Voyager! Pomimo 41 lat sondy działają i przesyłają bezcenne dane! To chyba najciekawszy bezzałogowy program międzyplanetarny w dotychczasowej historii ludzkości!!! Szkoda tylko, że Carl Sagan nie doczekał naszych ciekawych czasów, bo miałby o czym pisać i opowiadać! Jeśli by jeszcze żył to 9 listopada ukończyłby 84 lat!
-
U Voyagera 1 obserwujemy ten sam poziom cząstek od 2012 roku. Nie ma tam dramatycznych zmian.
-
Czyli co? Czekamy tylko na wyczerpanie zasobów energii :(
-
Albo na kontakt od braci w kosmosie ;-)
-
Najnowsze dane - nadal znacznie niższy poziom cząstek niskoenergetycznych.
-
Najnowsza i najniższa wartość - tylko 8 cząstek niskoenergetycznych.
-
Nie od rzeczy pewnie będzie też wykres cząstek wysokoenergetycznych, jakie rejestruje Voyager 2
Roczny i trzymiesięczny:
-
I najnowszy wykres. Poziom ten sam co w ostatnim pomiarze, wyraźnie niższy niż wcześniej.
-
Voyager 2 – coraz niższy poziom cząstek niskoenergetycznych
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 23 LISTOPADA 2018
(...) W dniach 22-23 listopada sonda Voyager 2 notowała już zaledwie 8-9 cząstek niskoenergetycznych. Jest to dalszy wyraźny spadek w porównaniu z poprzednimi pomiarami. W tym samym czasie nastąpił wzrost notowanych cząstek wysokoenergetycznych do poziomu 2,3-2,4 cząstki na sekundę. (...)
https://kosmonauta.net/2018/11/voyager-2-coraz-nizszy-poziom-czastek-niskoenergetycznych/
-
Najnowszy wykres. Spadło minimalnie do 5 cząstek, a teraz "odbiło" do 6 cząstek. Ciekawe, czy dalej będzie trwać spadek, a może poziom wróci do normalnego poziomu? :)
Voyager 2 musi przebywać w naprawdę ciekawym zakątku Układu Słonecznego.
-
Najnowsze dane - jest wyraźny wzrost ilości cząstek niskoenergetycznych, ale wciąż to dość niski poziom...
-
Voyager 2: spadek, wzrost i kolejny spadek ilości cząstek niskoenergetycznych
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 2 GRUDNIA 2018
(...) W ciągu kolejnego tygodnia sonda Voyager 2 zanotowała wyraźne zmiany w ilości rejestrowanych cząstek niskoenergetycznych. W dniach 24-25 listopada sonda zanotowała najniższy dotychczas zarejestrowany poziom tych cząstek – minimalnie około 5 na sekundę. W kolejnych dniach doszło do wyraźnego wzrostu cząstek niskoenergetycznych: aż do poziomu około 11 cząstek na sekundę w dniu 28 listopada. Co ciekawe, 30 listopada poziom zanotowanych cząstek niskoenergetycznych spadł do około 8 cząstek niskoenergetycznych.
Porównanie danych z Voyagerem 1
(https://kosmonauta.net/wp-content/uploads/2013/06/images_stories_2013_NASA_bezzalogowe_Voyager_2013_06_27_v1la.12m.gif)
Voyager 1 – poziom rejestrowanych cząstek niskoenergetycznych w ciągu 12 miesięcy – stan na 27 czerwca 2013 / Credits – NASA, JPL
W 2012 roku sonda Voyager 1 zanotowała łącznie trzy spadki cząstek niskoenergetycznych. Po dwóch z tych spadków nastąpił powrót do wcześniejszego wysokiego poziomu rejestrowanych cząstek niskoenergetycznych. Dopiero po trzecim spadku poziom cząstek niskoenergetycznych pozostał na niskim poziomie, praktycznie bez zmian do dziś. (...)
https://kosmonauta.net/2018/12/voyager-2-spadek-wzrost-i-kolejny-spadek-ilosci-czastek-niskoenergetycznych/#prettyPhoto
-
Piękne. NASA poinformowała, że Voyager 2 wpłynął w przestrzeń międzygwiezdną!
https://www.nasa.gov/press-release/nasa-s-voyager-2-probe-enters-interstellar-space
A najnowszy wykres cząstek niskoenergetycznych jest naprawdę ciekawy! :)
-
Voyager 2 – początek międzygwiezdnej podróży
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 10 GRUDNIA 2018
Aktualizacja (10.12.2018, godzina 14:30 CET) – NASA oficjalnie poinformowała, że sonda Voyager 2 przekroczyła heliopauzę. 10 grudnia, w godzinach wieczornych zostanie przeprowadzona konferencja związana z tym wydarzeniem.
https://www.youtube.com/watch?v=MGPM58S5Njg
Voyager 2 wpływa w przestrzeń międzygwiezdną / Credits – NASA Jet Propulsion Laboratory
(...)
https://kosmonauta.net/2018/12/voyager-2-dalszy-spadek-ilosci-czastek-niskoenergetycznych/
Artykuły astronautyczne (https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3429.msg126006#msg126006)
EDIT 03.11.2023
05.11.2018 Voyager 2 opuścił heliosferę i wg NASA rozpoczęła się misja międzygwiezdna.
#TBT to Nov. 5, 2018, when Voyager 2 left the heliosphere, a bubble of particles and magnetic fields created by our Sun, and entered interstellar space. As the farthest human-made objects from Earth, the @NASAVoyager probes explore uncharted territory: https://go.nasa.gov/40kLNl0
https://twitter.com/NASAUniverse/status/1720127435050537218
-
10 grudnia 2018 - 11:00 do 11:45 ET (17:00 do 17:45 CET)
Press Conference: Voyager 2: Updates on the journey to interstellar space
http://www.youtube.com/watch?v=kVJG1FhGeN0
-
Limaxie, przeniosłem Twój post do wątku o misjach Voyager. :)
-
Ciekawe czy teraz będą jakieś nowe wiadomości od Voyagerów? Bo skoro teraz sobie lecą i lecą przez przestrzeń międzygwiezdną? Może podczas nowego maksimum aktywności słonecznej heliopauza spuchnie i ,,dogoni" Voyagery, które znowu znajdą się pod panowaniem materii słonecznej? Gdzieś czytałem, że heliosfera podczas minimum słonecznego jest mniejsza zaś podczas maksimum zwiększa się :)
-
Ekoplaneto, to co piszesz jest możliwe. Aczkolwiek... V1 przebrnął przez heliopauzę jeszcze przed maksimum, zaś V2 w trakcie głębokiego minimum. Różnica w odległości przekroczenia granicy to około 2 jednostki astronomiczne - może tylko o tyle "puchnie" heliosfera?
-
Nowy wykres - praktycznie nic się nie zmieniło. Voyager 2 frunie sobie już poza heliopauzą.
-
Dorzucę wykres z 2 stycznia. Ciekawe, czy jeszcze będą jakieś zmiany. :)
-
Kto by odgadł 40 lat temu, że sondy Voyager mogą posłużyć (pośrednio) do badań z czego składa się ciemna materia? :D
https://www.sciencemag.org/news/2019/01/aging-voyager-1-spacecraft-undermines-idea-dark-matter-tiny-black-holes
https://kopalniawiedzy.pl/Voyager-1-ciemna-materia-czarna-dziura,29408
-
I jeszcze jedna aktualizacja dla Voyagera 2. Ciekawie to wygląda. :)
-
V1 jest już około 20 godzin świetlnych od Ziemi (max to się może zmieniać o 2x 8 minut = 16 minut)!
Sister ship @NASAVoyager is 20 hrs 05 mins 23 secs of light-travel time from Earth (2019:149:120000:1L)
-
Po 30 latach udało się uruchomić silniki korekcyjne Voyagera 2, co , jak w przypadku bliźniaczej sondy, pozwala optymalnie zarządzać misją.
Voyager 2 successfully fired up its trajectory correction maneuver thrusters on July 8, 2019, and will be using them to control the pointing of the spacecraft for the foreseeable future. Voyager 2 last used those thrusters during its encounter with Neptune in 1989. The spacecraft's aging attitude control thrusters have been experiencing degradation that required them to fire an increasing and untenable number of pulses to keep the spacecraft's antenna pointed at Earth. Voyager 1 switched to its trajectory correction maneuver thrusters for the same reason in January 2018.
https://www.nasa.gov/feature/jpl/a-new-plan-for-keeping-nasas-oldest-explorers-going
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=7446
Artykuły astronautyczne (http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3429.msg134182#msg134182)
-
Voyager 2 – optymalizacja zużycia energii
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 25 LIPCA 2019
(...) W połowie 2019 roku NASA zadecydowała o wyłączeniu grzałki dla instrumentu Cosmic Ray System (CRS). Instrument CRS jest odpowiedzialny za pomiar wysokoenergetycznych cząstek pochodzących spoza Układu Słonecznego i miał krytyczne znaczenie dla określenia niedawnego przejścia sondy przez heliopauzę.
Po wyłączeniu grzałki CRS, temperatura instrumentu spadła do -59 stopni Celsjusza. Jest to temperatura niższa od tej, w której CRS był testowany (do -45 stopni), jednak jak na razie nie wpłynęło to negatywnie na działanie instrumentu. Wydaje się jednak, że w tej temperaturze CRS może szybciej doznać uszkodzenia i przestać funkcjonować prawidłowo.
Wyłączanie kolejnych instrumentów jest próbą wydłużenia misji sond Voyager. Aktualnie przewiduje się, że sondy przestaną funkcjonować około 2025 – 2030 roku. NASA planuje wydłużyć ich misje do maksimum, gdyż w perspektywie kilku dekad nie ma raczej szans na powtórzenie tej misji przez nową generację sond kosmicznych.
Oprócz wyłączenia grzałki NASA postanowiła użyć silniczków korekcyjnych sondy Voyager 2. Ósmego lipca silniczki zostały uruchomione w celu poprawy orientacji anteny sondy w kierunku Ziemi. Stało się to 30 lat po ostatnim uruchomieniu silniczków. Okresowe używanie silniczków także może przyczynić się do wydłużenia misji obu sond Voyager.
https://kosmonauta.net/2019/07/voyager-2-optymalizacja-zuzycia-energii/
-
Wczoraj minął rok od przekroczenia granicy US przez V2.
Nieprędko działająca sonda znowu to osiągnie.
Opublikowano artykuły dotyczące danych z sondy
A bonanza of data from the second Voyager to reach the Solar System’s edge
JOHN TIMMER - 11/4/2019,
(...) New Horizons, the next-most-distant active mission, will run out of power at about 90 AU, so it won't be able to report in when it reaches the boundary that the Voyagers have identified. An accompanying perspective suggests that Voyager 2 is going to be the last spacecraft to cross this boundary for at least 25 years. While there's some talk of building a dedicated probe to cross a different part of the transition area, we're likely to be left parsing the Voyager data for decades to come. It's a fitting last hurrah for probes that spent much of the 1970s and '80s defining planetary science.
https://arstechnica.com/science/2019/11/a-bonanza-of-data-from-the-second-voyager-to-reach-the-solar-systems-edge/
Voyager 2 Illuminates Boundary of Interstellar Space
NOVEMBER 4, 2019
(...) The new papers now confirm that Voyager 2 is not yet in undisturbed interstellar space: Like its twin, Voyager 1, Voyager 2 appears to be in a perturbed transitional region just beyond the heliosphere.
"The Voyager probes are showing us how our Sun interacts with the stuff that fills most of the space between stars in the Milky Way galaxy," said Ed Stone, project scientist for Voyager and a professor of physics at Caltech. "Without this new data from Voyager 2, we wouldn't know if what we were seeing with Voyager 1 was characteristic of the entire heliosphere or specific just to the location and time when it crossed." (...)
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=7530
-
Dokąd dotrze Voyager 1 i 2 oraz Pioneer 10 i 11?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 15 STYCZNIA 2020
(...) Wyliczenia sugerują, że każda z sond “zaliczy” kilka stosunkowo bliskich przelotów w najbliższych kilkuset tysiącach lat. Najbliższym przelot wykona sonda Pioneer 10, która za około 90 tysięcy lat znajdzie się w odległości mniej więcej 0,75 roku świetlnego od gwiazdy HIP 117795. Jest to gwiazda typu spektralnego K8 w gwiazdozbiorze Kasjopei, aktualnie 83 lata świetlne od Układu Słonecznego. (...)
https://kosmonauta.net/2020/01/dokad-dotrze-voyager-1-i-2-oraz-pioneer-10-i-11/
-
Dziś 30 lat od "Błękitnej Kropki". NASA przedstawiła naprawdę fajny artykuł:
https://www.nasa.gov/feature/jpl/pale-blue-dot-revisited
Na deser tekst z Kosmonauty:
https://kosmonauta.net/2020/02/30-lat-od-blekitnej-kropki/
-
Voyager 2 po anomalii, która pojawiła się 25 stycznia powrócił do normy.
UPDATED on March 3, 2020
Voyager 2 has returned to normal operations following the anomaly on Jan. 25, 2020. The five operating science instruments, which were turned off by the spacecraft's fault protection routine, are back on and returning normal science data.
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=7587
-
Z powodu prac modernizacyjnych jedynej anteny mogącej wysyłać sygnały do Voyagera 2, nastąpi na okres 11 miesięcy zaprzestanie wysyłania komend z Ziemi do sondy.
Sygnały od niej nadal będą spływać na Ziemię.
NASA's Deep Space Antenna Upgrades to Affect Voyager Communications
MARCH 4, 2020
Starting in early March, NASA's Voyager 2 will quietly coast through interstellar space without receiving commands from Earth. That's because the Voyager's primary means of communication, the Deep Space Network's 70-meter-wide (230-feet-wide) radio antenna in Canberra, Australia, will be undergoing critical upgrades for about 11 months. During this time, the Voyager team will still be able to receive science data from Voyager 2 on its mission to explore the outermost edge of the Sun's domain and beyond.
About the size of a 20-story office building, the dish has been in service for 48 years. Some parts of the 70-meter antenna, including the transmitters that send commands to various spacecraft, are 40 years old and increasingly unreliable. The Deep Space Network (DSN) upgrades are planned to start now that Voyager 2 has returned to normal operations, after accidentally overdrawing its power supply and automatically turning off its science instruments in January. (...)
https://voyager.jpl.nasa.gov/news/details.php?article_id=118
Voyager 2 to Enter 11-Month 'Quiet Mode' During Deep Space Network Upgrades
By Paul Scott Anderson, on March 9th, 2020
(https://www.americaspace.com/wp-content/uploads/2020/03/18_01v4-Map-showing-DSN-loc-900x1300-1.png)
The Deep Space Network (DSN) has radio telescopes in California, Spain and Australia. Image Credit: NASA
https://www.americaspace.com/2020/03/09/voyager-2-to-enter-11-month-quiet-mode-during-deep-space-network-upgrades/
Modernizacja australijskiej anteny do kontaktu z sondami kosmicznymi NASA
11.03.2020
W marcu zaczynają się prace modernizacyjne 70-metrowego radioteleskopu w Australii, wchodzącego w skład Deep Space Network przeznaczonej do kontaktu z sondami kosmicznymi. NASA wskazuje, że utrudni to komunikację z sondą Voyager 2, znajdującą się na obrzeżach Układu Słonecznego.
NASA podkreśla, że sieć Deep Space Network działa 24 godziny na dobę, 365 dni w roku i składa się z radioteleskopów w trzech miejscach na świecie: w Kalifornii (USA), w Hiszpanii oraz w Australii. Dzięki temu naukowcy i inżynierowie mogą komunikować się sondami na Księżycu i w Układzie Słonecznym niezależnie od rotacji Ziemi dookoła swojej osi.
Sonda Voyager 2 była wystrzelona w 1977 roku i znajduje się obecnie 17 miliardów kilometrów od Ziemi. Leci w dół w stosunku do płaszczyzny orbity Ziemi i można ją zobaczyć tylko z półkuli południowej, a zatem do komunikacji z nią wykorzystywana jest jedynie antena australijska.
Co więcej, do nadawania poleceń dla sondy potrzebny jest specjalny nadajnik w paśmie S, odpowiednio mocny i zgodny z przestarzałą technologią sondy Voyager 2. 70-metrowy radioteleskop w Canberrze w Australii jest jedyną odpowiednią anteną na półkuli południowej.
Urządzenia zużywają się z czasem i wymagają prac konserwacyjnych i modernizacyjnych, dotyczy to też australijskiego radioteleskopu. Planowana modernizacja ma zmniejszyć ryzyko wystąpienia ewentualnych usterek w przyszłości oraz dodać najnowsze technologie przydatne w przyszłych misjach kosmicznych. Prace przewidziano na 11 miesięcy, mają zostać ukończone w styczniu 2021 r.
W okresie, gdy główna antena nie będzie mogła wykonywać swojej pracy, jej rolę przejmą trzy 34-metrowe radioteleskopy w Canberze. Będą one mogły nasłuchiwać komunikacji od sondy Voyager 2, ale nie będą w stanie przekazywać sondzie poleceń. W związku z tym sonda otrzyma rozkaz przejścia w tryb spoczynkowy, w którym jednak będzie nadal mogła wysyłać na Ziemię dane naukowe.(PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C81059%2Cmodernizacja-australijskiej-anteny-do-kontaktu-z-sondami-kosmicznymi-nasa
-
Polecam obejrzeć doskonały materiał o misjach Voyager zatytułowany "Uptime 15,364 days"
http://www.youtube.com/watch?v=H62hZJVqs2o
LINK do Youtube (https://www.youtube.com/watch?v=H62hZJVqs2o)
Miłego oglądania
-
Sonda Voyager przeprowadziła 18-minutowy test zasilania, który spowodował zrzucenie niewykorzystanej energii do radiatora. Dziwne, że po 44 latach mają nadmiar energii. Sondy nadal działają po 44 latach i antena DNS odbiera dane. Informacja, która porusza się z prędkością światła potrzebuje 18h 1min na podróż z Voyager 2 na Ziemię, a w przypadku Voyager 1 ten czas wynosi 21h i 35minut.
https://twitter.com/NSFVoyager2/status/1484980447763476485
-
Wydaje mi się, że zawsze tak będzie że jakieś urządzenie będzie generować ciepło, które jest potem odprowadzane do radiatora. A z czasem efektywność urzadzeń niższa = więcej ciepła leci do radiatora!
-
https://www.msn.com/pl-pl/wiadomosci/nauka-i-technika/po-45-latach-sonda-voyager-1-zaczyna-wariowa%C4%87-w-przestrzeni-mi%C4%99dzygwiezdnej/ar-AAXrWML?cvid=717deac1becb45ddaafdb8686392a455
Starość nie radość.
-
https://www.msn.com/pl-pl/wiadomosci/nauka-i-technika/po-45-latach-sonda-voyager-1-zaczyna-wariowa%C4%87-w-przestrzeni-mi%C4%99dzygwiezdnej/ar-AAXrWML?cvid=717deac1becb45ddaafdb8686392a455
Starość nie radość.
Rozwiązali problem z sonda, ale nadal szukają przyczyny. Pisza, ze na początku tego roku system AACS(attitude articulation and control system), który utrzymuje antenę Voyagera 1 skierowaną w kierunku Ziemi, zaczął wysyłać do kontrolerów nieprawdziwe informacje o jej stanie i aktywności, pomimo normalnego działania. Reszta sondy również wydawała się zdrowa, ponieważ nadal zbierała i zwracała dane naukowe. AACS zaczął wysyłać dane telemetryczne przez komputer pokładowy, o którym wiadomo, że przestał działać kilka lata temu, a komputer uszkodził informacje. Zespół nakazał AACS wznowienia wysyłania danych do właściwego komputera, ale nadal nie jest jasne dlaczego AACS zaczął przesyłać dane do niewłaściwego komputera.
https://www.jpl.nasa.gov/news/engineers-solve-data-glitch-on-nasas-voyager-1
-
Dziś mijają 33 lata od wykonania ikonicznego zdjęcia "Błękitna kropka".
https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=1120.msg141438#msg141438
https://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=702.msg24573#msg24573
https://earthsky.org/space/february-14-1990-pale-blue-dot-image-voyager/
https://www.republicworld.com/science/space/thats-home-thats-us-iconic-pale-blue-dot-image-by-nasas-voyager-1-turns-33-articleshow.html
https://science.nasa.gov/resource/voyager-1s-pale-blue-dot/
https://twitter.com/NASAAstrobio/status/1625527210328178690
2) 14.02.1990 sonda wykonała portret US
https://twitter.com/ron_eisele/status/1757546816210354536
14 February 1990. The Voyager 1 spacecraft took the first ever "family portrait" of our Solar System as seen from outside.
-
25 lat temu, 17 lutego 1998 roku, Voyager 1 stał się najodleglejszym obiektem stworzonym przez człowieka, wyprzedzając tym samym Pioneera 10, który utrzymywał tę pozycję wcześniej przez 25 lat.
Voyager 1, Now Most Distant Human-made Object in Space
FEBRUARY 13, 1998
At approximately 2:10 p.m. Pacific time on February 17, 1998, Voyager 1, launched more than two decades ago, will cruise beyond the Pioneer 10 spacecraft and become the most distant human-created object in space at 10.4 billion kilometers (6.5 billion miles.) The two are headed in almost opposite directions away from the Sun. As with other spacecraft traveling past the orbit of Mars, both Voyager and Pioneer derive their electrical power from onboard nuclear batteries.
https://voyager.jpl.nasa.gov/news/details.php?article_id=2
https://www.sciencedaily.com/releases/1998/02/980216080537.htm
https://earthsky.org/space/what-is-the-most-distant-man-made-object-from-earth/
https://twitter.com/NASAhistory/status/1626597358493634562
https://voyager.jpl.nasa.gov/
https://www.scientificamerican.com/article/record-breaking-voyager-spacecraft-begin-to-power-down/
-
2023 maj 18 14:00 Kosmonauta.net
Voyager 2: dłuższe funkcjonowanie instrumentów naukowych
Nowa strategia zasilania pozwoli na wydłużenie pracy instrumentów naukowych sondy Voyager 2 do 2026 roku.
https://kosmonauta.net/2023/05/voyager-2-dluzsze-funkcjonowanie-instrumentow-naukowych/
https://www.youtube.com/watch?v=l8TA7BU2Bvo
https://www.jpl.nasa.gov/news/nasas-voyager-will-do-more-science-with-new-power-strategy
https://twitter.com/NASAVoyager/status/1651295813505777665
-
Od 21 lipca trwa przerwa w komunikacji z Voyagerem 2. Być może sonda na dobre przestała się kontaktować z Ziemią po prawie 46 latach. Ale jest jeszcze szansa. W październiku ma być aktualizacja ustawienia anteny sondy względem Ziemi i wtedy może kontakt z Voyagerem 2 ulegnie wznowieniu?
https://www.spacedaily.com/m/reports/Voyager_2_goes_silent_with_a_temporary_communication_interruption_with_Earth_999.html
-
Komunikacja nawiązana
4:56 PM · Aug 1, 2023
Earth to Voyager... 📡
The Deep Space Network has picked up a carrier signal from @NASAVoyager 2 during its regular scan of the sky. A bit like hearing the spacecraft's “heartbeat," it confirms the spacecraft is still broadcasting, which engineers expected.
https://www.jpl.nasa.gov/news/nasa-mission-update-voyager-2-communications-pause
https://twitter.com/NASAJPL/status/1686390563313233920NASA odzyskała kontakt z sondą Voyager 2
02.08.2023
Amerykańskiej Agencji Kosmicznej udało się wychwycić słaby sygnał z oddalonego o 20 mld km Voyagera 2, po utracie kontaktu spowodowanej przesunięciem anteny na pokładzie sondy. Antena ma zwrócić się we właściwą stronę w październiku, ale obsługa misji chce uzyskać kontrolę na próbnikiem wcześniej.
Wysłana w 1977 roku sonda Voyager 2 znajduje się prawie 20 miliardów km od Ziemi i cały czas działa.
Przesłane w kierunku próbnika komendy przypadkowo sprawiły, że 21 lipca pokładowa antena odchyliła się o 2 stopnie od prawidłowego ustawienia względem Ziemi. Kontakt z sondą został utracony – nie dało się ani odebrać sygnału, ani wydawać urządzeniu poleceń.
Na szczęście Voyager jest tak zaprogramowany, by kilka razy w roku automatycznie dostosowywać swoją orientację względem Ziemi i następny taki manewr ma nastąpić 15 października. Powinno to poskutkować przywróceniem prawidłowej łączności.
Teraz jednak NASA doniosła, że jej sieć anten wykryła falę nośną wysyłaną przez sondę. Sygnał jest zbyt słaby, aby można było odczytać jakiekolwiek dane, ale wskazuje, że Voyager 2 działa i przemieszcza się po zaplanowanej trajektorii. Obsługujący go inżynierowie będą więc starali się odpowiednio obrócić antenę sondy jeszcze przed jej automatycznym dostrojeniem.
Zadanie może się nie udać – przyznają, a wtedy pozostanie czekać na 15 października. (PAP)
https://naukawpolsce.pl/aktualnosci/news%2C97826%2Cnasa-odzyskala-kontakt-z-sonda-voyager-2.html
2) 2023 sie 07 14:30 Kosmonauta.net
Kontakt z Voyager 2 odzyskany
Była przerwa w komunikacji z sondą Voyager 2, ale udało się odzyskać łączność! Ważne, bo sonda Voyager 2 nadal zbiera ważne dane z okolic "tuż za granicą" domeny Słońca.
https://kosmonauta.net/2023/05/voyager-2-dluzsze-funkcjonowanie-instrumentow-naukowych/
https://twitter.com/NSFVoyager2/status/1687564884077072384