Ziemia (zbiorczo)

[Orionid]

Rakiety i pioruny
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 2 CZERWCA 2019

(...) W przeszłości kilka razy zdarzyły się uderzenia piorunów w startujące rakiety. Najsłynniejszy przypadek to start rakiety Saturn V do księżycowej misji Apollo 12. W tym przypadku było możliwe przerwanie startu i w konsekwencji odwołanie drugiego lądowania człowieka na Księżycu. Na szczęście udało się odzyskać kontrolę nad kapsułą Apollo.

W niektórych przypadkach zdarzały się także niepowodzenia spowodowane piorunami. W marcu 1987 roku rakieta Altas-Centaur została utracona około 50 sekund po starcie wskutek uderzenia pioruna. Satelita telekomunikacyjny dla US Navy został utracony. Uderzenie pioruna spowodowało uszkodzenie komputera pokładowego rakiety, odpowiedzialnego za orientację. W konsekwencji rakieta otrzymała od tego komputera nieprawidłowy sygnał o zmianie nachylenia toru lotu, co spowodowało zniszczenie rakiety i satelity. (...)

https://kosmonauta.net/2019/06/rakiety-i-pioruny/

[kanarkusmaximus]

Z jak daleka można zobaczyć chmury? Ano z bardzo daleka. Fajny przykład (w załączniku) i opis:

"Wysoko wypiętrzone chmury Cumulonimbus są dobrze widoczne z dużych odległości. Przy założeniu, że rozległe kowadło chmury Cb osiąga latem 12 km okazuje się, że teoretycznie (przy braku przeszkód terenowych, zachmurzenia i bardzo dobrej przejrzystości powietrza) wierzchołek kowadła można zobaczyć z odległości dochodzących do 390 km. Można do tego dojść obliczając odległość do horyzontu (przy założeniu, że ziemia jest kulą). W praktycznej obserwacji ważne jest jednak, by istotna część Cb-ka (np. około połowy) znajdowała się nad horyzontem. W takiej sytuacji możemy wciąż obserwować Cumulonimbusa z bardzo dużych odległości rzędu 250-300 km. Dotychczasowe obliczenia dotyczyły terenu płaskiego, ale znajdując się na górze o wysokości względnej kilometra (np. Giewont) horyzont „poszerza” nam się o ponad 100 km. Analogicznie w sprzyjających warunkach można obserwować nocne wyładowania z ogromnych odległości."

Link: http://lowcyburz.pl/2014/09/12/rozbudowa-pionowa-chmur-cumulonimbus/.

[Orionid]

Co najmnniej 9 eksplozji  na wulkanicznej wyspie  Raikoke spowodowało dotarcie pyłu wulkanicznego do stratosfery, co może wpływac na klimat.

Raikoke Erupts

Unlike some of its perpetually active neighbors on the Kamchatka Peninsula, Raikoke Volcano on the Kuril Islands rarely erupts. The small, oval-shaped island most recently exploded in 1924 and in 1778.

The dormant period ended around 4:00 a.m. local time on June 22, 2019, when a vast plume of ash and volcanic gases shot up from its 700-meter-wide crater. Several satellites—as well as astronauts on the International Space Station—observed as a thick plume rose and then streamed east as it was pulled into the circulation of a storm in the North Pacific.

On the morning of June 22, astronauts shot a photograph (above) of the volcanic plume rising in a narrow column and then spreading out in a part of the plume known as the umbrella region. That is the area where the density of the plume and the surrounding air equalize and the plume stops rising. The ring of clouds at the base of the column appears to be water vapor. (...)
https://earthobservatory.nasa.gov/images/145226/raikoke-erupts

Astronauts Capture Stunning Image of Volcano Erupting for the First Time in 95 Years
By Brigit Katz smithsonian.com  June 27, 2019


The ash plumes from Raikoke reach 42,700 feet

The eruption, which was also documented by several satellites, consisted of at least nine explosions, six of which occurred within the first 25 minutes, according to a report by the Smithsonian Insitution's National Museum of Natural History’s Global Volcanism Program. The ash rose up to 42,700 feet, drifting to the east and northeast. Lightning was detected in the plumes, a phenomenon is known as a “dirty thunderstorm,” writes Matthew Cappucci of the Washington Post. The cause of volcanic lightning is not entirely clear, but scientists think it may result from charged particles originating from both “the material ejected from the volcano and through charge formation processes within ash clouds moving through the atmosphere,” according to Deanna Connors of EarthSky.

Raikoke is part of the Kuril Islands, an archipelago that stretches between Russia's Kamchatka Peninsula and Japan’s Hokkaido. Though no humans live on Raikoke, volcanologists were keeping a close watch on the latest eruption because it reached the stratosphere, which is where many planes fly. The ash flung up by volcanoes contains fragments of rock and glass, posing a serious hazard to aircraft. The Tokyo and Anchorage Volcanic Ash Advisory Centers have thus been tracking the plume and issuing notices to aviators, according to NASA.

Stratospheric eruptions can also have a greater impact on climate than those that stay lower down in the troposphere. Some gases spewed out by volcanoes, like carbon dioxide, can cause global warming; others, like sulfur dioxide, may promote global cooling. NASA reports that when Raikoke erupted, a concentrated plume of sulfur dioxide separated from the plume and began drifting across the North Pacific. Satellite sensors have been tracking the movement of Raikoke’s volcanic gases. (...)

https://www.smithsonianmag.com/smart-news/astronauts-capture-stunning-image-volcano-erupting-first-time-95-years-180972511/

[Orionid]

Rzeka Nil z orbity
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 10 LIPCA 2019

(...) Nocne przeloty nad Egiptem są także ciekawe. Ten region jest bardzo mocno rozświetlony, co kontrastuje z “ciemnością” otaczającej pustyni.



Rzeka Nil – przelot nocą (nagranie z października 2011 roku) / Credits – Image Science and Analysis Laboratory, NASA-Johnson Space Center

(...)
https://kosmonauta.net/2019/07/rzeka-nil-z-orbity/

[Orionid]

Sezon huraganów 2018 z danych NOAA
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 14 LIPCA 2019

(...) Poniższe nagranie prezentuje kompilację danych z satelitów należących do amerykańskiej agencji NOAA. Dane prezentują aktywność zeszłorocznego sezonu huraganów, łącznie z wypisanymi imionami poszczególnych tropikalnych ośrodków burzowych.




Sezon huraganów dla Atlantyku w 2018 roku / Credits – NOAA, NOAASatellites

Pierwszego czerwca 2019 rozpoczął się tegoroczny sezon huraganów na Atlantyku. Oczywiście, huragany mogą powstać przed tą datą jak i już po “oficjalnym” zakończeniu sezonu (30 listopada). Tak też stało się w tym roku. Do 14 lipca łącznie powstały dwa ośrodki tropikalne: sztorm Andrea (17-21 maja) oraz huragan Barry (powstał około 7 lipca, w momencie pisania tergo artykułu jest nadal aktywny). (...)

https://kosmonauta.net/2019/07/sezon-huraganow-2018-z-danych-noaa/

[Orionid]

Jason 2 lub OSTM (Ocean Surface Topography Mission) to wspólna misja NASA i CNES, której zadaniem był pomiar wysokości powierzchni mórz   oobserwacji Ziemi w celu pomiarów wysokości powierzchni mórz i oceanów.
Misja zakończyła się 01.10.2019.

Satelita oceanograficzny na orbicie
  20.06.2008 o 07:46:25,192 z Vandenberg wystartowała RN Delta-2 (model 7320-10C) z satelitą oceanograficznym
Jason-2. Został on wyniesiony w T+49' 15" na orbitę o planowanych parametrach: hp=1316 km, ha=1329 km,
i=66,03°.
http://lk.astronautilus.pl/n080616.htm#02

2008 June 20 - . 07:46 GMT - . Launch Site: Vandenberg. Launch Complex: Vandenberg SLC2W. LV Family: Thor. Launch Vehicle: Delta 7320-10C.

Jason 2 - . Mass: 506 kg (1,115 lb). Nation: France. Agency: Martin. Class: Earth. Type: Earth resources satellite. Spacecraft: Proteus. USAF Sat Cat: 33105 . COSPAR: 2008-032A. Apogee: 1,344 km (835 mi). Perigee: 1,332 km (827 mi). Inclination: 66.00 deg. Period: 112.40 min. Ocean Surface Topography Mission follow-on to Jason 1. Carried Poseidon-3 altimeter for precision measurement of ocean surface and the NASA Advanced Microwave Radiometer to measure atmospheric moisture in the path of the altimeter beam..

http://www.astronautix.com/j/june20.html


https://en.wikipedia.org/wiki/OSTM/Jason-2

https://spaceflightnow.com/delta/d334/gallery3/
https://www.nasaspaceflight.com/2008/06/ula-delta-ii-launches-with-jason-2-for-europeus/
https://www.jpl.nasa.gov/missions/jason-2

Koniec misji Jason 2
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 11 PAŹDZIERNIKA 2019


Satelita Jason 2 / Credits - NASA

Amerykańsko-europejska misja satelity Jason 2 została zakończona na początku października 2019. Satelita przez 11 lat obserwował zmianę poziomu mórz i oceanów.

Misja Jason 2 została wyniesiona na orbitę w czerwcu 2008 roku. Podstawowym celem tej misji było wykonywanie precyzyjnej altymetrii poziomu mórz i oceanów. Satelita został umieszczony na orbicie o wysokości 1335 km.

Misja Jason 2 została zaplanowana na 3-5 lat. Przez ten czas misja funkcjonowała prawidłowo i dostarczała wysokiej jakości danych. Misja tego satelity została przedłużona kilka razy. Oczywiście w tym czasie zauważono zużycie satelity oraz coraz mniejsze poziomy pokładowych zapasów paliwa do manewrowania. Od 2017 roku satelita operował bez paliwa. Ostatecznie misja została zakończona 1 października 2019.

W styczniu 2016 roku na orbitę został wyniesiony satelita Jason 3, który kontynuuje pracę satelity Jason 2 oraz wcześniejszych. Dane naukowe z tych satelitów mają duże znaczenie, gdyż podnoszący się poziom mórz i oceanów jest jednym z efektów zmian klimatycznych, jakie następują na Ziemi.


Zbiorcze dane dotyczące poziomu mórz i oceanów z misji satelitarnych od 1993 roku / Credits – NASA/JPL-Caltech

Całkowity koszt misji Jason 2 wyniósł 430 milionów USD (wartość dolarów z 2008 roku). 60% tej wartości pochodziło ze źródeł europejskich a reszta z USA.

Następcą misji Jason 3 ma być europejski satelita Sentinel 6A, którego start obecnie planowany jest na koniec 2020 roku.

(SFN)
https://kosmonauta.net/2019/10/koniec-misji-jason-2/#prettyPhoto

Oceanography satellite ends 11-year mission
October 4, 2019 Stephen Clark

A joint U.S.-European satellite mission that measured rising sea levels for 11 years is ending due to the deteriorating condition of the spacecraft’s power system, officials said Friday.

The Jason 2 satellite was designed to operate for three to five years, but it outlived its design life and continued collecting precise sea level measurements through the launch of a replacement spacecraft — Jason 3 — in January 2016.

During its 11-year mission, Jason 2 charted nearly 2 inches (5 centimeters) of global sea level rise, an observation scientists attribute to a rise in average global temperatures.

“Today we celebrate the end of this resoundingly successful international mission,” said Thomas Zurbuchen, associate administrator of the NASA science mission directorate. “Jason-2/OSTM has provided unique insight into ocean currents and sea level rise with tangible benefits to marine forecasting, meteorology and our understanding of climate change.”

Ground teams noticed signs of aging from the Jason 2 satellite in 2017, and officials ordered controllers at NOAA’s satellite operations center in Maryland to command the spacecraft to move out of its original 830-mile-high (1,336-kilometer) science orbit to a slightly lower altitude away from other operational missions.

Jason 2 also depleted excess propellant reserves in 2017, but the satellite continued collecting scientific data. The lower orbit meant Jason 2’s measurements of the same location on the ocean were less frequent, but the resolution of the data improved, allowing scientists to conduct marine gravity studies and map seafloor topography, officials said.

The Jason 2 satellite, also called the Ocean Surface Topography Mission, launched June 20 aboard a United Launch Alliance Delta 2 rocket from Vandenberg Air Force Base, California.

Jason 2 was a joint mission developed and funded by NASA, NOAA, the French space agency CNES, and Eumetsat, which owns and operates European weather satellites.

Issues with Jason 2’s power system in recent weeks prompted mission managers to “passivate” the spacecraft and end the mission in order reduce the risk of the satellite becoming a source of space junk. Jason 2 ended scientific observations Oct. 1, and the satellite will be decommissioned Oct. 10, officials said in a statement.

“With the recent degradation of the spacecraft’s power system, mission partners decided to end the mission to decrease risks to other satellites and future altimetry missions, and to comply with French space law,” the mission partners said in a statement.

The mission cost $432 million in 2008 economic conditions. About 60 percent of the funding came from Europe for construction of the satellite and its primary radar instrument, and 40 percent came the U.S. government to pay for Jason 2’s launch on a Delta 2 rocket, a part of the satellite’s science payload, and mission operations.

“Jason-2/OSTM was a high point of operational satellite oceanography as the first Jason mission to formally include Eumetsat and NOAA as partners,” said Steve Volz, assistant administrator of NOAA’s satellite and information service. “During its 11-year run, Jason-2/OSTM helped improve NOAA’s hurricane intensity forecasts and provided important observations of marine winds and waves and in doing so has anchored these essential ocean altimetry observations in NOAA’s operational observing system requirements.”

During its mission, Jason 2’s Poseidon 3 instrument bounced radar beams off the ocean surface and measured the precise distance by determining the time it took for the reflected radio waves to be received by a sensor on the spacecraft.

Jason 2 was the third in a series of satellite missions developed by French and U.S. science agencies. The Topex/Poseidon spacecraft launched in 1996 and ceased observations in 2005. Jason 1 launched in 2001, and ground controllers lost contact with it in 2013 after it suffered a transmitter failure.

“Not only did Jason 2 extend the precise climate record established by Topex/Poseidon and continued by Jason 1, it also made invaluable observations for small to medium-scale ocean studies in its second, interleaved orbit,” said Jean-Yves Le Gall, president of CNES. “Even when moved to the ‘graveyard’ orbit, Jason-2 continued to make unprecedented new observations of the Earth’s gravity field, with precise measurements right until the end.”

The Sentinel 6A satellite, a replacement for the still-operating Jason 3 mission, is being tested in Europe in preparation for launch in November 2020 from Vandenberg Air Force Base aboard a SpaceX Falcon 9 rocket.
https://spaceflightnow.com/2019/10/04/oceanography-satellite-ends-11-year-mission/

https://en.wikipedia.org/wiki/OSTM/Jason-2
Jason 2 (OSTM) (553 kg) https://space.skyrocket.de/doc_sdat/jason-2.htm

2)
https://www.nasa.gov/mission_pages/ostm/overview/index.html
https://twitter.com/NASAhistory/status/1671163498863407110

[Orionid]

Nowa mapa pokrycia terenu w Europie opracowana przez naukowców z CBK PAN
BY REDAKCJA ON 17 PAŹDZIERNIKA 2019

(...) Mapa przedstawia stan pokrycia terenu w Europie w roku 2017 i uwzględnia 13 najistotniejszych klas, w tym obszary rolnicze, lasy (osobno liściaste i iglaste), tereny zbudowane, bagna, torfowiska. Do jej opracowania wykorzystano aż 15 tysięcy zdjęć z satelitów Sentinel-2. Najmniejsze rozróżnialne szczegóły mapy mają rozmiar 10 metrów, co oznacza, że dane są aż 2,5 tysiąca razy bardziej szczegółowe niż najpowszechniej stosowana dotąd mapa tego rodzaju (CORINE). Dzięki zastosowaniu w pełni automatycznych algorytmów produkcja nowej mapy zajęła jedynie 6 tygodni. (...)

https://kosmonauta.net/2019/10/nowa-mapa-pokrycia-terenu-w-europie-opracowana-przez-naukowcow-z-cbk-pan/

[Orionid]

20 lat opadów na Ziemi
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 22 PAŹDZIERNIKA 2019

(...) Dane pozwalają m.in. na określenie zasięgu zmian sezonowych, różnic w dostępności opadów pomiędzy poszczególnymi sezonami oraz ustalenie regionów, w których zmniejsza się dostęp do wody. W ujęciu globalnym tego typu dane są możliwe do zebrania dzięki satelitom. Ciekawym przykładem może być porównanie efektu El Nino na klimat Ziemi z okresami, gdy ten efekt nie występuje.

https://kosmonauta.net/2019/10/20-lat-opadow-na-ziemi/

[Slavin]

Tegoroczna dziura ozonowa nad Antarktydą okazała się najmniejsza od początku pomiarów w połowie lat osiemdziesiątych.

[Orionid]

Dwa europejskie satelity na orbicie
  02.11. o 01:50:51,014 z Plesiecka wystartowała RN Rokot/Briz-KM, która wyniosła
w T+2h 07' 12" na orbitę o parametrach: hp=725 km, ha=725 km, i=98,30° dwa satelity
ESA: klimatologicznego SMOS (Soil Moisture and Ocean Salinity Satellite) i technologicznego
PROBA-2 (Project for On-Board Autonomy).
http://lk.astronautilus.pl/n091101.htm#02

SMOS – 10 lat na orbicie
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 14 LISTOPADA 2019

(...) Wystrzelony 2 listopada 2009 roku satelita Soil Moisture and Ocean Salinity (SMOS) ma pomóc w lepszym zrozumieniu ziemskiego cyklu obiegu wody, obserwując zmiany wilgotności gleby i zasolenia mórz. Poprzez bezustanne mierzenie tych dwóch parametrów pozwoli również lepiej modelować pogodę i klimat na Ziemi. Zebrane dane posłużą także rolnictwo i zarządzaniu zasobami wodnymi. Operatorem SMOS jest Europejska Agencja Kosmiczna (ESA). (...)

W listopadzie 2019 mija dziesięć lat od umieszczenia SMOS na orbicie. Poniższe nagranie, przygotowane przez ESA, opisuje dotychczasowe osiągnięcia. (...)




(...)
https://kosmonauta.net/2019/11/smos-10-lat-na-orbicie/
https://earth.esa.int/web/guest/missions/user-services-news/-/article/smos-10-years-in-orbit

[Orionid]

Więcej startów – więcej emisji w atmosferze
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 26 LISTOPADA 2019

(...) Jest możliwe, że w przyszłej dekadzie pojawią się publikacje, które lepiej opiszą efekt emisji ze startujących rakiet na wyższe partie atmosfery Ziemi. Możliwe, że również wówczas pojawią się propozycje kontrolowania i ograniczania emisji – w szczególności tworzenia sadzy.

https://kosmonauta.net/2019/11/wiecej-startow-wiecej-emisji-w-atmosferze/

[Orionid]

Agencje kosmiczne i obserwacje Ziemi
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 18 GRUDNIA 2019

(...) Wiek dwudziesty oraz dwudziesty pierwszy to coraz bardziej wyraźny wpływ człowieka na środowisko i klimat Ziemi. Dane satelitarne – przede wszystkim satelitów obserwacji Ziemi (EO) pozwalają na monitorowanie tych zmian oraz przekazywanie informacji do społeczeństwa. To właśnie dzięki danym satelitarnym możliwa jest ocena aktualnego wpływu człowieka na Ziemię jak również ustalenie potencjalnych kierunków rozwoju sytuacji.

Poniższa seria wykładów z konferencji AGU Fall Meeting 2019 podsumowuje możliwości wykorzystania danych satelitarnych dla monitorowania zmian na Ziemi. Możliwe jest precyzyjne wyznaczenie zawartości CO2 w atmosferze, poziomu zakwaszenia oceanów, wzrostu temperatury, spadku masy lodowców, zmian w pokrywie lodu morskiego i oceanicznego oraz ilości ciepła absorbowanego przez oceany. Te wszystkie parametry przed erą kosmiczną były trudne do wyliczenia – szczególnie w aspekcie globalnym. Choć dane satelitarne obserwacji Ziemi są powszechnie dostępne – w tym i dla najbiedniejszych państw – wielu naukowców uważa, że dane oraz wiedza na temat naszej planety nie jest wystarczająco często używana przez środowiska polityczne.




Dane satelitarne oraz działania agencji kosmicznych / Credits – AGU

(...)
https://kosmonauta.net/2019/12/agencje-kosmiczne-i-obserwacje-ziemi/

[Orionid]

Rekordowe pożary w Australii

Australian Fires Still Burning


December 4, 2019
https://earthobservatory.nasa.gov/images/145951/australian-fires-still-burning

NASA satellite image shows grim Australian fire devastation from space
Amanda Kooser December 16, 2019 6:45 PM PST

Nearly 100 fires have torched an area bigger than Connecticut in New South Wales.

New South Wales in Australia is under stress from a heatwave and ongoing bush fires that are eating up the landscape. The ground is choked with smoke that has reached into Sydney while the view from space reveals the extent of the damage.

The National Oceanic and Atmospheric Administration and NASA operate the Suomi NPP satellite. NASA released the satellite's look at New South Wales from Monday. It shows a massive blanket of smoke emanating from active fires marked by bright red spots.  (...)
https://www.cnet.com/news/nasa-satellite-image-shows-grim-australian-fire-devastation-from-space/

https://www.bbc.com/news/world-australia-50951043

[Orionid]

Spłonęło już w Australii podczas  tych pożarów powierzchniowo więcej niż połowa lasów w Polsce.

Wydaje się, że została już przekroczona masa krytyczna i w skali świata możemy się spodziewać takich zjawisk częściej.

[kanarkusmaximus]

Zdjęcie Australii z wczoraj z Sentinela-3. Chmury dymu są potężne.