Polskie Forum Astronautyczne
Astronautyka => Planetoidy, komety, meteory i meteoryty => Wątek zaczęty przez: Orionid w Październik 25, 2017, 11:16
-
C/2017 U1 (PANSTARRS) spoza Układu Słonecznego?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 25 PAŹDZIERNIKA 2017
(http://kosmonauta.net/wp-content/uploads/2017/10/2017_10_25_kometa-c2017u1.gif)
Kształt orbity C/2017 U1 PANSTARRS w zewnętrznym Układzie Słonecznym / Credits – NASA, JPL
(...) Analiza orbity tej komety przyniosła kilka ciekawych spostrzeżeń. Przede wszystkim ekscentryczność orbity tej komety to 1,18. To oznacza, że ta kometa może nie pochodzić z Układu Słonecznego, lecz spoza niego. Oczywiście, w tej chwili obserwacje tej komety są bardzo krótkie (zaledwie kilka dni), ale w ciągu kolejnych tygodni, w miarę napływu danych, orbita C/2017 U1 (PANSTARRS) zostanie doprecyzowana. (...)
http://kosmonauta.net/2017/10/c2017-u1-panstarrs-spoza-ukladu-slonecznego/
http://www.minorplanetcenter.net/mpec/K17/K17UI1.html
-
Naprawdę niesamowite odkrycie - pierwszy potwierdzony gość spoza Układu Słonecznego.
Osiemnastego października w ramach programu Pan-STARRS (Panoramic Survey Telescope And Rapid Response System) została odkryta kometa. Jej peryhelium, czyli punkt najbliższy Słońcu, nastąpiło we wrześniu w odległości około 0,25 jednostki astronomicznej. Obiekt otrzymał oznaczenie C/2017 U1 (PANSTARRS). Jasność komety to zaledwie około +20 magnitudo.
Potem się okazało, że obiekt nie ma żadnej kometarnej aktywności, więc zmieniono oznaczenie na A/2017 U1.
Ekscentryczność orbity to około 1,2 - czyli orbita hiperboliczna. Jest to pierwszy potwierdzony obiekt spoza Układu Słonecznego. Przybył do nas z gwiazdozbioru Lutni.
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=6983
http://kosmonauta.net/2017/10/c2017-u1-panstarrs-spoza-ukladu-slonecznego/
http://www.ifa.hawaii.edu/info/press-releases/interstellar/
-
Ekstrapolując zebrane dane na przeszłość ocenia się , że 100 lat temu obiekt ten od US dzieliło 553 AU.
Skoro zaobserwowano pierwszą taką planetoidę to może uda się więcej , zakładając że doszło do grupowego wyrzucenia planetoid z macierzystego układu w takim samym kierunku ?
Teraz może ten obszar nieboskłonu będzie pod zwiększonym nadzorem ?
http://www.youtube.com/watch?v=8-zDnIWuPbo
Link do materiału: https://www.youtube.com/watch?v=8-zDnIWuPbo
http://www.youtube.com/watch?v=TKTAehXnPAI
Link do materiału: https://www.youtube.com/watch?v=TKTAehXnPAI
(http://www.ifa.hawaii.edu/info/press-releases/interstellar/A2017U1_animation.gif)
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/03/C2017U1still.gif)
https://en.wikipedia.org/wiki/A/2017_U1
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/kometa-pochodzaca-spoza-ukladu-slonecznego-3715.html
Still, Holman said he suspects that A/2017 U1 is more ice than rock. That's because the stuff that forms relatively far from stars, and is most likely to be booted out of solar systems into interstellar space, tends to be ice-dominated. (Holman also noted that comets don't always display comas; these features develop when the icy wanderers get close enough to the sun for material to boil off into space.)
https://www.space.com/38580-interstellar-object-spotted-comet-asteroid-mystery.html
-
Ponoć VLT obserwował tego lodowego kamulca. Czy są jakieś zdjęcia?
Mocno działa na wyobraźnie ten międzygwiezdny przybysz. :)
-
A czy jest szansa, że ten kamyczek zostanie na trwałe przechwycony przez grawitację Słońca? Jeśli tak to warto by było wysłać do tej egzoplanetoidy/egzokomety sondę kosmiczną najlepiej typu sample return, żeby dorwać kawałek innego układu gwiezdnego :D
Poza tym się tak zastanawiam czy egzoplanetoidy lub egzokomety przechwycone przed miliardami/milionami lat przez Słońca uda się odróżnić od naszych? Jeśli tak to po czym? Czy tylko trajektoria hiperboliczna i dane izotopowe wskażą nam obcego przybysza? Czy inne informacje dałyby nam wskazówkę, które z małych ciał niebieskich w naszym US mogą pochodzić spoza niego?
-
A czy jest szansa, że ten kamyczek zostanie na trwałe przechwycony przez grawitację Słońca? Jeśli tak to warto by było wysłać do tej egzoplanetoidy/egzokomety sondę kosmiczną najlepiej typu sample return, żeby dorwać kawałek innego układu gwiezdnego :D
Nie, w tym konkretnym przypadku nie. Ale pewnie w innych przypadkach jest to możliwe - np. taki Jowisz by "spowolnił" ruch kamyczka a potem Słońce by dokończyło dzieła. :)
-
Czy jest możliwość, że zdąży powstać i dotrzeć do niego jakaś misja w ciągu "kilku" lat?
-
Czy jest możliwość, że zdąży powstać i dotrzeć do niego jakaś misja w ciągu "kilku" lat?
Nie wydaje mi się. Ta planetoida już od nas ucieka. Jak byśmy te kilka lat mieli przed peryhelium, to wówczas może może. Ale teraz to z pewnością nie.
-
A/2017 U1 – pierwszy znany przybysz spoza Układu Słonecznego. Co o nim wiemy?
Wysłane przez sabat w 2017-10-27 17:18
Najnowsze obserwacje spektroskopowe nie wykazują szczególnych różnic między planetoidą PANSTARRS a znanymi nam już małymi ciałami skalistymi. Duża ekscentryczność orbity zarówno w obliczeniach heliocentrycznych, jak i barycentrycznych sugeruje pozasłoneczne pochodzenie obiektu, niezwiązanego grawitacyjnie z naszym układem planetarnym. Kierunek, z którego przybyła leży zaledwie ok. 6 stopni od apeksu Słońca – punktu, w kierunku którego Słońce porusza się względem innych jasnych gwiazd w sąsiedztwie, a który od wielu lat uznawano za prawdopodobne miejsce przybycia ciał spoza Układu Słonecznego. Radiant, z którego dotarła do nas planetoida znajduje się w gwiazdozbiorze Lutni, niecałe 5 stopni od Wegi – jednej z najjaśniejszych gwiazd na niebie, a jednocześnie jednej z najbliższych – znajduje się zaledwie 25 lat świetlnych stąd. Zakładając utrzymywanie przez planetoidę stałej prędkości, taki dystans byłaby w stanie pokonać w ok. 300 tys. lat, jednak sama gwiazda mogła znajdować się wówczas w zupełnie innym miejscu. Możliwe również, że jej macierzysta gwiazda jest obecnie znacznie dalej, a planetoida weszła na drogę ucieczki z układu miliony lat wcześniej – posiadając tak dużą prędkość w ciągu miliona lat mogłaby pokonać 85 lat świetlnych.
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/a-2017-u1-pierwszy-znany-przybysz-spoza-ukladu-slonecznego-co-nim-wiemy-3718.html
QUEEN’S UNIVERSITY ASTRONOMERS CAPTURE FIRST VISITING OBJECT FROM OUTSIDE OUR SOLAR SYSTEM
27/10/2017
(http://www.qub.ac.uk/home/media/Media,778408,en.jpg)
A Queen’s University Belfast scientist is leading an international team in studying a new visitor to our solar system - the first known comet or asteroid to visit us from another star.
The fast-moving object, now named A/2017 U1, was initially spotted on 18 October in Hawaii by the Pan-STARRS 1 telescope in Hawaii. Professor Alan Fitzsimmons from the School of Mathematics and Physics at Queen’s, together with colleagues in the UK, USA and Chile have been tracking it using powerful telescopes across the world.
Commenting on the project, Professor Fitzsimmons said: "By Wednesday this week it became almost certain this object was alien to our solar system. We immediately started studying it that night with the William Herschel Telescope in the Canary Islands, then on Thursday night with the Very Large Telescope in Chile."
The initial data implies it is a small rocky or icy object that may have been drifting through our galaxy for millions or even billions of years, before entering our solar system by chance. The object flew into the solar system from above, was close to the Sun last month, and is now already on its way back out to the stars.
Astronomers believe it was probably thrown out of another star system during a period of planet formation. The same process is thought to have unfolded 4.5 billion years ago around our own star, when Jupiter and Saturn formed. Despite suspecting such objects existed and looking out for them over past decades, scientists have never seen such an interstellar visitor until now.
During rapid investigations, Professor Fitzsimmons’ team has now captured clear images of the unusual object, and obtained data on its possible chemical makeup.
Meabh Hyland, a PhD student from the Astrophysics Research Centre at Queen's University Belfast, said: “It's wonderful and exciting to see this object passing through our planetary system.”
Commenting on the incredible findings, Professor Fitzsimmons added: “It sends a shiver down the spine to look at this object and think it has come from another star.”
More information is needed to pin down the exact details of where the visitor came from and what its properties are, but luckily the object should be visible in powerful telescopes for a few more weeks, allowing scientists to continue their investigations.
The team studying the object include Professor Alan Fitzsimmons and Ms Meabh Hyland (Queen's University Belfast), Dr Colin Snodgrass (Open University), Dr Robert Jedicke (University of Hawaii) and Dr Bin Yang (European Southern Observatory).
http://www.qub.ac.uk/News/Allnews/QueensUniversityastronomerscapturefirstvisitingobjectfromoutsideoursolarsystem.html
dublet: https://phys.org/news/2017-10-astronomers-capture-solar.html
-
Międzygwiezdny przybysz otrzymuje nowe oznaczenie
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 10 LISTOPADA 2017
Międzygwiezdny przybysz otrzymał oznaczenie 1I/2017 U1. Planetoida otrzymała nazwę ‘Oumuamua. Ta nazwa, pochodząca z języka hawajskiego, oznacza “wędrowca, który przybył do nas z odległej przeszłości”. Nazwa z pewnością idealne pasuje do planetoidy 1I/2017 U1, która bez wątpienia przemierzała przestrzeń międzygwiezdną przez przynajmniej setki tysięcy lat.
Wraz z coraz lepszymi technikami obserwacyjnymi, w szczególności zautomatyzowanymi programami poszukiwawczymi, rosną szanse na wykrycie kolejnych międzygwiezdnych przybyszów. W tej chwili nie wiadomo jednak jak często nasz Układ Słoneczny jest odwiedzany przez “obce” komety i planetoidy.
(MPEC)
http://kosmonauta.net/2017/11/miedzygwiezdny-przybysz-otrzymuje-nowe-oznaczenie/
-
Project Lyra: Sending a Spacecraft to 1I/’Oumuamua (formerly A/2017 U1), the Interstellar Asteroid
by PAUL GILSTER on NOVEMBER 10, 2017
An important result of our analysis is that the value of a laser beaming infrastructure from the Breakthrough Initiatives’ Project Starshot would be the flexibility to react quickly to future unexpected events, such as sending a swarm of probes to the next object like 1I/‘Oumuamua. With such an infrastructure in place today, intercept missions could have reached 1I/‘Oumuamua within a year.
https://www.centauri-dreams.org/?p=38728
-
Fajne podsumowanie :-)
Jednego z autorów powyższej publikacji miałem szansę poznać na jednej z konf kosmicznych w Krakowie!
W ogóle fajny pomysł analizy co zrobić by rozpędzić sondę na ponad 30km /s. Choć wydaje mi się, że w tym przypadku na papierze się skończy ale za parę lat ... może będzie szansa na wykorzystanie Falcona Heavy czy innych dużych launcherów do analogicznej misji (jezeli wizyty sa w miare czeste)
-
Dobry pomysł! :) W ogóle pewnie teraz się pojawią papiery "jak wykonać przelot obok międzygwiezdnego intruza w krótkim czasie", częściowo oparte o analizę orbit pewnie także. IAC 2018? :)
-
Nowe informacje o 1I/2017 U1
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 17 LISTOPADA 2017
(...) Dalsze obserwacje 1I/2017 U1 ujawniły nieco dalszych informacji na temat tego obiektu. Okazuje się, że obiekt ma bardzo podłużny kształt – około 30 x 30 x 180 metrów. Okres obrotu wynosi ponad osiem godzin. Kolor 1I/2017 U1 jest czerwonawy lub “rdzawy” – dość podobny do wielu obiektów w naszym Układzie Słonecznym, w szczególności do niektórych przedstawicieli planetoid trojańskich Jowisza.
Taki kolor to bardzo ciekawa obserwacja, gdyż sugeruje on pochodzenie 1I/2017 U1 z wnętrza swojego układu planetarnego, a nie odpowiednika Pasa Kuipera.
Wciąż brak jednoznacznej odpowiedzi co do natury 1I/2017 U1. Brak ogona czy aktywności wcale nie oznacza, że nie może to być kometa – oznacza jedynie, że na powierzchni tego obiektu nie ma lodu wodnego. Ponieważ przelot 1I/2017 U1 w pobliżu Słońca był bardzo szybki, astronomowie uważają, że jakikolwiek lód na głębokości 0,5 m pod powierzchnią nie zdążył sublimować. (...)
Davida Jewitt’a z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles sugeruje, że w chwili obecnej w Układzie Słonecznym może przebywać nawet dziesięć tysięcy międzygwiezdnych wędrowców podobnych rozmiarami do 1I/2017 U1. (...)
http://kosmonauta.net/2017/11/nowe-informacje-o-1i2017-u1/
https://www.noao.edu/news/2017/pr1706.php
http://exoplanet.eu/catalog/1i/2017_u1/
-
W sumie to fascynujące, ile da się powiedzieć na podstawie naziemnych obserwacji nt. tak małego przecież obiektu. Jestem jednak umiarkowanym sceptykiem, co do opcji wysłania sondy, nawet nie do tego konkretnego "przybysza", a kolejnych następców. Z linkowanych artykułów wynika, że tego typu odkrycia i badania teleskopowe są fukcją rosnących możliwości obserwacyjnych i będą się powtarzać.
Natomiast wysłanie sondy na szybki fly-by takiego obiektu (bo o lądowaniu czy nawet dłuższej obecności w pobliżu nie ma co marzyć -kolosalne dV) bez stosowania jakiejś egzotycznej, nie istniejącej de facto jeszcze technologii byłoby możliwe tylko w jeden sposób: trzeba by zakonserwować samą sondę i rakietę nośną (i to raczej dużej mocy) we względnej gotowości na okres kilku lat lub więcej. Taki program generowałby ogromne koszty, w dodatku zamrożone na długi (i nieprzewidywalny) okres czasu. Nierealne z punktu widzenia finansowania misji kosmicznych
Chyba, że:
-połączyć temat z badaniem "świeżych" komet, nadlatujących po raz I-szy z obłoku Oorta
(większa częstotliwość detekcji obiektów, w tym takich mających akceptowalną orbitę pod względem przechwycenia przez sondę o ograniczonym dV)
-jako rakietę nośną zarezerwować przerobiony ICBM na stałe paliwo
(mogą być składowane w stanie gotowości przez wiele lat, bez generowania dużych kosztów)
-sonda musiałaby być bardzo mała i lekka w sensie budżetu masy na payload i posiadać wydajny moduł manewrowy umożliwiający spory końcowy dV
-spotkanie byłoby zarezerwowane do okolic względnie bliskich orbicie Ziemi
(chodzi o 2 sprawy: zasilanie bateriami słonecznymi + ew. elektyczny moduł napędowy oraz czas potrzebny na dolot sondy do punktu spotkania z obiektem, który szybko będzie zbliżał się do Słońca od momentu wykrycia; w przypadku komet bezcenna byłaby możliwość pomiarów przed przejściem przez peryhelium)
Pozdrawiam
-J.
P.S. Czy ktoś z czytelników wątku NIE czytał "Opowiadania Pirxa" Lema? Czytając doniesienia o A/2017 U1 alias 1I/Oumamua nie sposób uniknąć skojarzeń... Jeśli ktoś nie czytał, niech to zrobi jak najszybciej. Sentyment i łezka w oku...
-
Jarku
wydaje mi się, że nawet powinno to tak być, że flota sond kosmicznych do przelotu / dziabnięcia w takiego międzygwiezdnego wędrowca powinna już "czekać" w odpowiednich miejscach (punkty L?), być może właśnie z członem takiego ICBM gotowym do odpalenia, np w kierunku Jowisza (dla dalszej zmiany trajektorii).
Ale pewnie trzeba by tutaj zrobić dobre symulacje co do trajektorii, gdyż tym razem obiekt krążył daleko od płaszczyzny ekliptyki. Jak na razie sztuka takiego lotu w zasadzie udała się tylko jednej sondzie - Ulysses.
Wydaje mi się, że wraz z nadejściem obserwatoriów takich jak LSST będzie możliwe wcześniejsze wykrycie takich wędrowców. Jeśli uda się to na kilkanaście miesięcy przed przelotem, wówczas teoretycznie byłaby szansa na "przechwycenie".
Przywołanie "Opowiadania Pirxa" jest tutaj jak najbardziej na miejscu. :)
-
Kanarku, nachylenie orbity do płaszczyzny ekliptyki samo w sobie nie jest tu problemem. Mówimy o szybkim przelocie. Potrzeba zatem teoretycznie tylko mieć do dyspozycji punkt przecięcia trajektorii obiektu z płaszczyzną ekliptyki. Z definicji taki zawsze istnieje, a nawet dwa. Problem jedynie w dysponowaniu odpowiednim czasem i zapasem dV, aby do niego dolecieć w określonym momencie. Dlatego analogia z Ulyssesem jest nietrafna (nie musimy drastycznie zmieniać inklinacji orbity samej sondy), choć z innych przyczyn spory zapas dV też jest potrzebny.
To już było robione, tylko w odniesieniu do obiektu znanego wcześniej. Mam na myśli misje do komety Halleya z 1986 roku, zwłaszcza Giotto. To jest kometa klasy retrograde, nachylenie orbity do płaszczyzny ekliptyki 162 stopnie. Dlatego spotkanie sond było możliwe z ogromną prędkością względną rzędu 50-70km/s. W przypadku Giotto chyba było to ostatecznie 68km/s, ale nie mogę znaleźć szczegółów "na szybko". Poradzono sobie zarówno z nawigacją (zakładano przelot w bardzo małej odległości, co już było wyzwaniem), jak i z osłoną przed mikrometeoroidami. A także rejestracją danych naukowych w olimpijskim tempie. Bawiąc się w skojarzenia, pod względem trudności i ryzyka przypominało to trochę II-wojenny atak bombowca nurkującego na ostrzeliwujący się wściekle z broni małokalibrowej duży okręt wojenny ;) ;D A przecież się udało.
Od tej strony rozważana przez nas hipotetyczna misja do pozaukładowej asteroidy czy "dziewiczej" komety byłaby właściwie bliźniacza. Technicznie umiemy to zrobić już teraz. Tylko dV musimy mieć spore, by mieć w zasięgu relatywnie sporą pulę dostępnych destynacji (tj. punktów spotkania niedaleko ekliptyki). No i sprzęt, który może latami czekać bezpiecznie i tanio na swoją wielką chwilę.
Pozdrawiam
-J.
-
Hmm, jedyna różnica jest taka, że kometa Halleya miała już wtedy znaną orbitę. Misja Giotto była planowana od 1980 roku, więc też dość długo.
Ale z drugiej strony - to o czym piszesz o przelocie jest bardzo sensowne! Pytanie tylko, czy orbita obiektu będzie na tyle dobrze poznana, aby możliwy był przelot. Niedawno pisałem o tym w kontekście planetoidy Gaspra i sondy Galileo:
http://kosmonauta.net/2017/10/29-x-1991-pierwszy-przelot-obok-planetoidy/
Tam jednak znana była dość dobrze orbita. W przypadku takiego przelotu pewnie niepewność położenia może sięgać dziesiątek tysięcy km.
Wiesz co Jarku? Może warto pokumać o takim prostym designie takiej sondy? :) Może dałoby się wyliczyć budżety, dV, odpowiednie punkty startowe itp itp? :)
-
Są ciekawe wiadomości z ESO:
https://www.eso.org/public/poland/news/eso1737/
Ten międzygwiezdny gość ma mieć długość 400 metrów, wydłużenie 1:10 i czas obrotu około 7,3 godziny. Czerwonawy kolor przypominający to co jest w zewnętrznym Układzie Słonecznym.
Jest to dość sprzeczne z tym, co inny zespół naukowców przedstawił zaledwie kilka dni temu: 1:7 i 8 godzin obrotu oraz kolor zbliżony do trojańczyków Jowisza!
-
Tu jest publikacja o misji do tego obiektu. :)
https://arxiv.org/abs/1711.03155
-
Porównanie z rozmiarami ISS.
-
Fajnie opracowanie na temat "Oumuamua": https://lightsinthedark.com/2017/11/20/the-first-known-interstellar-asteroid-is-like-a-giant-tumbling-torpedo/
Wizualizacji trajektorii:
(https://lightsinthedark.files.wordpress.com/2017/11/2017u1_animation.gif?w=600&h=338)
-
Czy wiadomo po obliczeniach gdzie kieruje się teraz ? tzn. czy "trafia" przewidywaną trajektorią w jakąś konkretną pobliską gwiazdę ? Czy prędkość po asyście Słońca znacznie wzrosła ?
Andrzej.
ps. W nawiązaniu do wspomnianego "Opowiadania..."
-
Może postaram się częściowo odpowiedzieć, zaczynając z drugiej strony:
- wędrowiec dotarł do nas z okolic Wegi, ale Wega kiedyś była znacznie w innym miejscu i nie jest możliwe, aby ten obiekt do nas stamtąd dotarł
- lot z Wegi do nas to chyba coś około 300 tysięcy lat
- to oznacza, że międzygwiezdna podróż trwała znacznie dłużej - raczej miliony lub dziesiątki/setki milionów. Uważam osobiście, że obiekt mógł przemierzać dużą część naszej Galaktyki zanim przez przypadek do nas dotarł
- to samo będzie w drugą stronę - nawet jeśli wiemy gdzie obecnie leci nasz (nie nasz!) wędrowiec, to lot będzie tak długo trwać, że zmieni się pozycja gwiazd. A tutaj chyba wciąż nie ma zbyt precyzyjnych informacji poza naszym bezpośrednim sąsiedztwem.
-
Należy mieć nadzieję, że przed Alfa Centauri czipowe nanożaglowce dogonią Omamuę :D
-
Należy mieć nadzieję, że przed Alfa Centauri czipowe nanożaglowce dogonią Omamuę :D
Wydaje mi się, że zaraz takich obiektów będziemy znać więcej. :) I będzie z czego wybierać.
-
Wydaje mi się, że zaraz takich obiektów będziemy znać więcej. :) I będzie z czego wybierać.
Tylko czy inne międzygwiezdne obiekty będą miały tak intrygujący kształt? Przecież w US nie znaleźliśmy planetoidy o kształcie podobnym do Omamua ::)
-
Wydaje mi się, że większość będzie dość "normalna". :D Ten musiał być wynikiem czegoś niesamowitego na kosmiczną skalę. Na myśl mi przychodzi raczej kolizja jakimś skalistym obiektem i wybicie dużego kawałka.
Zresztą wcześniejsze obserwacje mówiły raczej o 30x30x180 m, a takie obiekty nie są już tak nietypowe w Układzie Słonecznym.
Aktualnie chyba HST obserwuje tego galaktycznego wędrowca - ciekawe czy uda się coś dodatkowego wypatrzeć. :)
-
Aktualnie chyba HST obserwuje tego galaktycznego wędrowca - ciekawe czy uda się coś dodatkowego wypatrzeć. :)
Może jakieś anteny...? :P
-
Aktualnie chyba HST obserwuje tego galaktycznego wędrowca - ciekawe czy uda się coś dodatkowego wypatrzeć. :)
Może jakieś anteny...? :P
Albo płaskie powierzchnie! :D
-
Czy poza światłem widzialnym Omamua była badana w innych zakresach promieniowania np. w zakresie radiowym, podczerwonym, rentgenowskim? Wiem, ze może przesadzam, ale warto by sprawdzić, czy toto nie emituje poza światłem widzialnym jakiegoś promieniowania. Za bardzo intrygujący kształt i pochodzenie by tylko widzialnie to obserwować :)
Przecież jest bardzo małe ale jednak niezerowe prawdopodobieństwo, że Omamua to statek lub sonda obcych. Wiem, że raczej to szaleństwo ;) ale sprawdzić nigdy nie zawadzi :D Przecież Wszechświat jest o wiele bardziej dziwny niż kiedykolwiek to sobie wyobraziliśmy 8)
-
Podczerwonym tak (bo to wspólnie z wizualnym się zwykle wykonuje). Radiowo - to wiadomo już, że nie jest źródłem promieniowania radiowego - choć Astropl z chęcią by tam anteny zobaczył! :)
-
Ja też bym chętnie anteny zobaczył ;)
-
Ja też bym chętnie anteny zobaczył ;)
... jestescie pewni? Zobaczycie antenki ... pomacha Wam nimi ... i tyle go zobaczycie, jak poleci dalej;-)
Z powazaniem
Adam Przybyla
-
Chciałbym by kiedyś stworzono taką sekcję do szybkiego wysłania tanich sond kosmicznych na takie właśnie ''wypadki''. Wiadomo że mało czasu ale gdyby wszystko już było gotowe tylko napełnić paliwo obliczyć kierunek wysłania sondy i GO!
-
Warto pomyśleć jak taka misja by mogła wyglądać. W podlinkowanym wcześniej artykule było odniesienie do przelotu obok Jowisza albo Słońca w drodze do obiektu kształtem przypominającego peron PKP. :P
-
1I/2017 U1 coraz bardziej zaskakuje
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 22 LISTOPADA 2017
(...) Jak na razie brak wyjaśnienia co do zaskakującego kształtu 1I/2017 U1. Możliwe, że ten obiekt mógł ulec kilkukrotnej transformacji, np fragmentacji i zlepienia z kilku mniejszych fragmentów. W Układzie Słonecznym znamy kilka obiektów o wydłużonym kształcie, ale oczywiście nie takich jak 1I/2017 U1.
Co ciekawe, nowe wyliczenia sugerują także, że tacy mali “międzygwiezdni przybysze” odwiedzają wewnętrzny Układ Słoneczny przynajmniej raz do roku. Zwykle (a raczej do 2017 roku – “zawsze”) były to zbyt słabe obiekty, by móc je wykryć za pomocą dostępnych obserwatoriów astronomicznych. W przyszłości, m.in. dzięki obserwatoriom takim jak Large Synoptic Survey Telescope (LSST), możliwe będzie częstsze wykrywanie “międzygwiezdnych wędrowców”.
(ESO, Nature)
http://kosmonauta.net/2017/11/1i2017-u1-coraz-bardziej-zaskakuje/
http://www.space24.pl/702226,sensacyjne-odkrycie-teleskop-vlt-zbadal-planetoide-spoza-ukladu-slonecznego-wideo
http://www.eso.org/public/news/eso1737/
https://spaceflightnow.com/2017/11/22/an-interstellar-interloper-is-dashing-through-our-solar-system/
-
W tym wypadku przelot był nadzwyczaj korzystny. Asteroida ta przeleciała zarówno blisko Ziemi jak i Słońca.
-
Na NSF w wątku piszą, że prędkość "wlotu" nie była taka wielka i obiekt przyleciał mniej więcej z kierunku w którym Słońce się porusza. Czyli jak gdyby przechwyciliśmy na chwilę dryfujący obiekt.
Możemy to jakoś zweryfikować?
-
Też mi się wydaje że to nasz Układ Słoneczny złapał ten obiekt.
-
No bo gdyby było odwotnie, to prędkość przelotu nie byłaby taka mała...
-
Przecież jest bardzo małe ale jednak niezerowe prawdopodobieństwo, że Omamua to statek lub sonda obcych. Wiem, że raczej to szaleństwo ;) ale sprawdzić nigdy nie zawadzi :D Przecież Wszechświat jest o wiele bardziej dziwny niż kiedykolwiek to sobie wyobraziliśmy 8)
Gdyby to był statek obcych, to pewnie by leciał z dużo większą prędkością niż a cała "Omamua" aktualnie sie porusza.
No i na YouTube mówią że w ciągu maksymalnie 10 lat trzeba wysłać w kierunku tej asteroidy jakąś sonde, bo później to już będzie za późno, i się już tego nie dogoni.
-
No i na YouTube mówią że w ciągu maksymalnie 10 lat trzeba wysłać w kierunku tej asteroidy jakąś sonde, bo później to już będzie za późno, i się już tego nie dogoni.
No i szkoda bo po "opowiadaniu Pirxa" przeszlibyśmy do "Non Stop" Aldissa.
Andrzej
ps. (nota bene jedna z moich 10 najlepszych książek)
-
No właśnie - zakładając, że ten 1I/2017 U1 jest sztuczny, to raczej nie poruszałby się z tak niską prędkością i raczej nie wpadłby do nas z apeksu ruchu Słońca.
Ale wciąż to nie rozwiązuje kwestii tego dziwnego kształtu, przynajmniej częściowo. Bo jeśli jest to obiekt lodowy (pod jakąś organiczną albo skalną skorupą), to można sobie wyobrazić jakąś zmianę kształtu na wydłużony. Ale jeśli to kawałek skały, to jest to naprawdę wyjątkowy (naturalny!) obiekt - efekt jakiejś dziwnej kolizji?
-
No właśnie - zakładając, że ten 1I/2017 U1 jest sztuczny, to raczej nie poruszałby się z tak niską prędkością i raczej nie wpadłby do nas z apeksu ruchu Słońca.
Z jaką prędkością poruszają się Voyagery?
-
Względem Słońca Voyager 1 porusza się z prędkością około 17 km/s. Natomiast ten międzygwiezdny przybysz poruszać się będzie z prędkością około 26 km/s
A tutaj to miałem na myśli np takie Breakthrough Starshot, jako punkt odniesienia.
-
Rozumiem że najciekawsze by było "zatrzymać" ten obiekt gdzieś blisko orbity, i go gruntownie przebadać. Ciekawe czy w perspetywie następnych kilkunastu lat dysponowalibiśmy odpowiednią technologią do tego... Ile można by nowych rzeczy się dowiedzieć...
-
Skąd przybyła do nas 1I/2017 U1?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 26 LISTOPADA 2017
#Link do YouTube niepoprawny#
Trajektoria orbity 1I/2017 U1 / Credits – ESO, M. Kornmesser, L.Calcada, Azul Cobalto
http://kosmonauta.net/2017/11/skad-przybyla-do-nas-1i2017-u1/
-
Rozumiem że najciekawsze by było "zatrzymać" ten obiekt gdzieś blisko orbity, i go gruntownie przebadać. Ciekawe czy w perspetywie następnych kilkunastu lat dysponowalibiśmy odpowiednią technologią do tego... Ile można by nowych rzeczy się dowiedzieć...
Technologia to by jakaś się znalazła, tyle że tutaj gorzej by było z kosztami.
Bo sprowadzenie tak dużej asteroidy na Ziemską orbitę, by kosztowało dość dużo, bo pewnie tak z 400 może 500 miliardów, więc to zwyczajnie sie nie opłaca, bo zamiast tego można zbudować Księżycową baze, z której by był pożytek przez kilka dziesięcioleci.
-
Myślę że mówimy tu o kosztach tak niewyobrażalnie wielkich, że trudno jakkolwiek je dziś z naszej perspektywy szacować.
Nie sądzę by teraz czy w najbliższych dekadach takie coś było możliwe (nie mówiąc już o celu)
-
Z tymi dekadami to bym już uważał. Jeśli się uda impreza z BFR i chińskimi silnikami NTR z lat 40 XXI wieku ;) to kto wie co za 30 lat będzie się wyprawiać w US? Mówię tu tylko o przemieszczaniu większych kamyczków. Bo ścigać transportowcem międzygwiezdnego gościa to już inna bajka :)
-
Myślę że mówimy tu o kosztach tak niewyobrażalnie wielkich, że trudno jakkolwiek je dziś z naszej perspektywy szacować.
Nie sądzę by teraz czy w najbliższych dekadach takie coś było możliwe (nie mówiąc już o celu)
Jeśli by do tego użyć zwykłych rakiet na paliwo chemiczne, to na pewno wyjdą tutaj przeogromne kwoty, w końcu na orbitę trzeba wynieś tysiące ton rakietowego paliwa.
Natomiast przy użyciu jakiegoś nuklearnego silnika, to wyjdzie dużo taniej, bo wtedy potrzebna ilość paliwa zmniejsza się z 30 tyś. ton, do zaledwie 30 ton :)
Z tymi dekadami to bym już uważał. Jeśli się uda impreza z BFR i chińskimi silnikami NTR z lat 40 XXI wieku ;) to kto wie co za 30 lat będzie się wyprawiać w US? Mówię tu tylko o przemieszczaniu większych kamyczków. Bo ścigać transportowcem międzygwiezdnego gościa to już inna bajka :)
Pewnie loty w kosmos będą tak z 2 może 4 razy tańsze niż dzisiaj, więc i tak wiele się nie zmieni.
-
BFR może przysłużyć się do wysłania sondy do Omamua:
That rocket, called the BFR, could launch a probe toward 'Oumuamua, the interstellar asteroid that zoomed past Earth last month, a new study suggests.
But a mission employing the in-development BFR, with speed-boosting flybys of Jupiter and the sun, could theoretically chase 'Oumuamua down, the study said.
This potential architecture is based on concepts drawn up by researchers at the Keck Institute for Space Studies (KISS) and NASA's Jet Propulsion Laboratory (JPL), both of which are in Pasadena, California, the study's authors noted.
"The KISS Interstellar Medium study computed that a hyperbolic excess velocity of 70 km/s was possible via this technique, a value which achieves an intercept at about 85 AU in 2039 for a 2025 launch," the authors wrote in the study, one version of which was published on the site Centauri Dreams. (AU is short for "astronomical unit," the distance from Earth to the sun, which is about 93 million miles, or 150 million km. And "hyperbolic excess velocity" just refers to the spacecraft's speed.)
"More-modest figures can still fulfill the mission, such as 40 km/s with an intercept at 155 AU in 2051," the authors added. "With the high approach speed, a hyper-velocity impactor to produce a gas 'puff' to sample with a mass spectrometer could be the serious option to get in-situ data."
https://www.space.com/38919-interstellar-asteroid-mission-spacex-mars-rocket.html
8)
-
Nieco fantazjując, zastanawiam się, czy obserwacje za pomocą VLT i HST byłyby w stanie stwierdzić, czy Oumuamua ma kształt regularny np. cygara, graniastosłupa itd. - co sugerowałoby sztuczne pochodzenie.
Pamiętać jednak należy, że ziemskie sondy jako całość mają dość nieregularne kształty. Ale być może te wszystkie pogrubienia i wystające „czułki” są efektem niedojrzałości technologicznej naszej cywilizacji. ;)
-
Nie wiem jak VLT ale Hubble chyba na takie wyczyny ma za małą średnicę lustra :( Do tego prędzej przydałaby się taka zabawka:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ekstremalnie_Wielki_Teleskop
:)
Albo taka:
https://en.wikipedia.org/wiki/Overwhelmingly_Large_Telescope
http://www.gemini.edu/science/maxat/future/future.html
:D 8) ;D
Porównanie wielkości i budowy zwierciadeł największych obecnych i planowanych teleskopów. VLT w centralnej części diagramu, w ciemnozielonym kolorze.
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7a/Comparison_optical_telescope_primary_mirrors_PL.svg/500px-Comparison_optical_telescope_primary_mirrors_PL.svg.png)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Very_Large_Telescope
-
Nieco fantazjując, zastanawiam się, czy obserwacje za pomocą VLT i HST byłyby w stanie stwierdzić, czy Oumuamua ma kształt regularny np. cygara, graniastosłupa itd. - co sugerowałoby sztuczne pochodzenie.
Pamiętać jednak należy, że ziemskie sondy jako całość mają dość nieregularne kształty. Ale być może te wszystkie pogrubienia i wystające „czułki” są efektem niedojrzałości technologicznej naszej cywilizacji. ;)
Wydaje mi się, że w przypadku takiego obiektu, gdyby był sztuczny, to większość powierzchni byłaby jakoś regularna - np gładka obudowa, albo regularnie zakrzywiona. Nawet u naszych sond tak jest - anteny są regularne. :)
VLT czy HST są za małe, by w ogóle dostrzec szczegóły powierzchni - jedynie da się wyciągnąć wnioski z krzywej zmiany blasku. Jeśli ta by była regularna - chyba jak w przypadku górnych stopni Saturna V z czasów lotów na Księżyc - to wówczas można by kumać coś o sztuczności. Jeśli jest mocno nieregularna w kształcie zmiany, to znaczy, że światło odbija się od różnych nierówności powierzchni, np kraterów, żlebów itp itp.
-
No przeciez ufo to zasze oplywowy spodek, to przeciez oczywiste?;-) Wszystkei nasze pojazdy latajace w atmosferze tak wygladay
wiec inni tez tak robia ... w kosmosie bez atmosfery. Ciekawe jak zieni sie to nasze widzenie, jak zaczniemy na szybko przerabiac
asteroidy na pojazdy albo np. pojawia sie pierwsze drukowane kosmoloty. Czy one tez beda takie ... oplywowe;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
-
Nie opływowe, a gładkie powierzchnie. :P Gładka powierzchnia nie musi być opływowa, bo to zależy od konfiguracji całości. Raczej można się też spodziewać, że sztuczny pojazd będzie mieć jakieś gładkie powierzchnie, takie jak panele, ściany czy jakieś elementy konstrukcyjne.
Trudno się spodziewać, że będzie to w całości mocno nieregularny na powierzchni, tak jak nieregularna bryła materiału. :P
-
Radioteleskop Green Bank dokładniej się przyjrzy, przepraszam dokładniej posłucha naszego egzotycznego gościa
https://www.space.com/39046-interstellar-object-oumuamua-breakthrough-listen-project.html
-
O i przy okazji zmieniłem tytuł wątku na prawidłowy!
-
Nowe informacje o 1I/2017 U1 (grudzień 2017)
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 12 GRUDNIA 2017
(...) Od końca listopada doszło do publikacji kilku innych ciekawych prac naukowych. Jedna z nich to wynik pracy polskich astronomów z Uniwersytetu Jagiellońskiego i astronoma amerykańskiego z Gemini Observatory pod przewodnictwem dr Michała Drahusa. Publikacja opisuje ruch 1I/2017 U1 – nie jest to ruch tylko w jednej osi, ale chaotyczny obrót (“koziołkowanie”). Ten chaotyczny obrót sugeruje kolizję w przeszłości z udziałem ciała, z którego powstała planetoida 1I/2017 U1. Niedawna kolizja z obiektem naszego Układu Słonecznego jest raczej wykluczona z uwagi na nachylenie orbity tego “międzygwiezdnego wędrowca”.
Druga ciekawa publikacja jest autorstwa Matija Cuk z instytutu SETI i dotyczy okoliczności powstania 1I/2017 U1. Naukowiec uważa, że duże gazowe giganty są raczej “nieefektywne” w wyrzucaniu małych planetoid z wewnętrznych części układów planetarnych. Bardziej prawdopodobne wydaje się raczej wyrzucenie takiej małej planetoidy przez układ podwójny gwiazd z przynajmniej jednym czerwonym karłem. W takim przypadku wydaje się możliwe, że 1I/2017 jest pozostałością katastrofy na prawdziwie kosmiczną skalę – pływowe rozerwanie skalistej planety. Część szczątków tej planety zostało wyrzuconych w przestrzeń międzygwiezdną. (...)
http://kosmonauta.net/2017/12/nowe-informacje-o-1i2017-u1-grudzien-2017/
https://arxiv.org/abs/1712.04435v1
https://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1712/1712.00437.pdf
-
Nie wykryto sygnałów obcych.
No alien 'signals' from cigar-shaped asteroid: researchers
14DEC2017
After its discovery was announced last month, a project called Breakthrough Listen, dedicated to finding signs of extraterrestrial intelligence, said it would study the rock for artificial signals.
"No such signals have been detected" by its network of telescopes, the project said Thursday, adding: "the analysis is not yet complete".
https://www.afp.com/en/news/2265/no-alien-signals-cigar-shaped-asteroid-researchers-doc-v649u1
-
Pierwsze wyniki nasłuchu 1I/2017 U1
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 19 GRUDNIA 2017
(...) Jak na razie udało się przeprocesować dane z odbiornika GBT działającego na paśmie S (pomiędzy 1,7 a 2,6 GHz). Jak na razie nie znaleziono żadnych sztucznych sygnałów radiowych, które mogłyby być wyemitowane przez 1I/2017 U1.
(...)
Planetoida 1I/2017 U1 prawie bez wątpienia jest obiektem naturalnym, który powstał być może nawet i miliardy lat temu. Jest to obiekt, który obecnie obraca się w sposób chaotyczny (“koziołkowanie”) i który mógł powstać wskutek prawdziwie kosmicznej katastrofy – rozerwanie planety skalistej przez czerwonego karła (http://kosmonauta.net/2017/12/nowe-informacje-o-1i2017-u1-grudzien-2017/). Prawdopodobnie w ciągu kilku najbliższych tygodni zostaną opublikowane kolejne prace naukowe dotyczące tego “międzygwiezdnego wędrowca”. (...)
http://kosmonauta.net/2017/12/pierwsze-wyniki-nasluchu-1i2017-u1/
Obiekt ‘Oumuamua, spoza Układu Słonecznego, dokładnie zbadany
23.12.2017
Na powierzchni planetoidy Oumuamua znajduje się izolowana warstwa, bogata w substancje organiczne, powstała wskutek długotrwałego oddziaływania promieniowania kosmicznego. Skorupa mogła ochronić lodowe wnętrze planetoidy, gdy obiekt przeleciał 37 mln km od Słońca.
Astronomowie uzyskali widma obiektu ‘Oumuamua i na podstawie analizy, w jaki sposób odbija światło słoneczne, określili własności jego powierzchni. Wyniki badań ukazały się w „Nature Astronomy”.
\'Oumuamua to pierwsza znana planetoida międzygwiazdowa, która przyleciała do Układu Słonecznego z zewnątrz. Obiekt został odkryty w październiku 2017 r. przez teleskop Pan-STARRS1. Rozważano czy mamy do czynienia z kometą, czy z planetoidą i poddano go intensywnym badaniom, które wskazują, iż ma bardzo wydłużony kształt z rozmiarami około 200 x 20 metrów oraz zdolność odbijania światła (albedo) przypuszczalnie na poziomie 0,04. Z kolei projekt Breakthrough Listen sprawdził czy \'Oumuamua nie emituje sztucznych sygnałów na falach radiowych. Analizy przy pomocy superkomputerów nie wykazały jednak takich sygnałów.
Aby uzyskać widma obiektu, naukowcy z Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Tajwanu i Chile użyli dużych teleskopów, takich jak 4,2-metrowy Teleskop Williama Herschela (WHT) na wyspie La Palma oraz 8,2-metrowy Bardzo Duży Teleskop (VLT) w Chile należący do Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO). W przypadku teleskopu WHT obserwacje prowadzono 25 października, a teleskopem VLT obserwowano 27 października.
Badacze wskazują, że na powierzchni \'Oumuamua znajduje się izolowana warstwa bogata w substancje organiczne powstała na skutek długotrwałego oddziaływania promieniowania kosmicznego. Sucha skorupa mogła ochronić lodowe wnętrze przed wyparowaniem, gdy obiekt we wrześniu przeleciał 37 milionów kilometrów od Słońca.
„Ustaliliśmy, iż powierzchnia \'Oumuamua jest podobna do powierzchni małych ciał Układu Słonecznego pokrytych lodami bogatymi w węgiel, których struktura została zmodyfikowana przez ekspozycję na promieniowanie kosmiczne” - powiedział kierujący badaniami profesor Alan Fitzsimmons z Queen’s University w Belfaście.
\'Oumuamua nie wykazuje aktywności kometarnej. Nie wskazują na nią ani uzyskane widma, ani zdjęcia. Z kolei widma planetoid powinny w tym zakresie widmowym wykazywać absorpcje od ciała stałego, w zależności od składu mineralogicznego. Jednak tego typu cech w widmie również nie dostrzeżono.
Okres rotacji obiektu to 7 do 8 godzin, ustalony na podstawie obserwacji fotometrycznych rożnymi teleskopami. Z kolei barwa planetoidy jest ciemna z odcieniami czerwieni i podobna do barwy niektórych małych ciał w zewnętrznych częściach Układu Słonecznego (wyniki badań koloru obiektu ukażą się w „Astrophysical Journal Letters”). To sugeruje, że planetoidy w innych systemach planetarnych są podobne do tych znanych z Układu Słonecznego.
Naukowcy porównali widma obiektu z widmami znanych planetoid z naszego układu. Okazało się, że najbardziej podobne są widma planetoid typów L i D. Planetoidy typu L są względnie rzadkie w głównym pasie planetoid, z kolei planetoidy typu D dominują w zewnętrznych częściach pasa planetoid oraz wśród planetoid trojańskich.
Obiekt \'Oumuamua przyleciał do nas z kierunku gwiazdy Wega (konstelacja Lutni), którą możemy bez problemu zobaczyć gołym okiem – jest to jedna z najjaśniejszych gwiazd na nocnym niebie. \'Oumuamua na pewno jednak nie pochodzi z układu Wegi. Równie dobrze obiekt mógł przez miliony lat podróżować w przestrzeni międzygwiazdowej, zanim trafił na Układ Słoneczny. Nie pozostanie u nas jednak długo.
Naukowcy wskazują, że podczas formowania i ewolucji Układu Słonecznego duża liczba komet i planetoid została wyrzucona w przestrzeń międzygwiazdową. Zapewne podobnie działo się w przypadku innych układów planetarnych. Według oszacowań, przez Układ Słoneczny przelatuje średnio jedna międzygwiazdowa planetoida rocznie. ‘Oumuamua jest pierwszą, którą udało się dostrzec. Badania „planetoid międzygwiazdowych” pozwolą na uzyskanie danych na temat procesów zachodzących w pobliżu innych gwiazd.
PAP - Nauka w Polsce
cza/ ekr/
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C27699%2Cobiekt-oumuamua-spoza-ukladu-slonecznego-dokladnie-zbadany.html
-
Nowa praca sugeruje , że chaotyczne obracanie się Oumuamua jest skutkiem gwałtownego zderzenia w macierzystym systemie słonecznym.
Obserwacje obiektu świadczą też o jego zróżnicowanej kompozycji.
'Oumuamua: 'space cigar's' tumble hints at violent past
11 February 2018 By Jonathan Amos BBC Science Correspondent
(https://ichef.bbci.co.uk/news/872/cpsprodpb/7C3F/production/_99970813_43018706.jpg)
Artwork: The way 'Oumuamua tumbles suggests it was involved in a collision
Straight away, they discovered that 'Oumuamua wasn't spinning periodically like most of the small asteroids and bodies that we see in our solar system. Instead, it is tumbling, or spinning chaotically, and could have been for many billions of years.
While it is difficult to pinpoint the exact reason for this, it is thought that 'Oumuamua impacted with another asteroid before it was fiercely thrown out of its system and into interstellar space.
http://www.bbc.com/news/science-environment-43018706
-
Nowe informacje o 1I/2017 U1 (luty 2018)
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 24 LUTEGO 2018
Ile międzygwiezdnych gości w Układzie Słonecznym?
Choć 1I/2017 U1 to dopiero pierwszy znany przykład obiektu z innego układu planetarnego, naukowcy podejrzewają, że w Układzie Słonecznym takich “wędrowców” jest znacznie więcej. Wg dr Fabo Fenga z Uniwersytetu w Hertfordshire obiektów takich jak 1I/2017 U1 może być wewnątrz naszego Układu Słonecznego nawet kilkadziesiąt milionów. Oczywiście, znakomita większość z nich nie znajdzie się tak blisko Słońca jak 1I/2017 U1.
Co ciekawe, Manasvi Lingam i Abraham Loeb z Cambridge uważają, ze podobnych “międzygwiezdnych wędrowców” w naszym Układzie Słonecznym jest znacznie mniej – około kilkudziesięciu tysięcy. Niemniej jednak jest to wciąż duża ilość obiektów tego typu. (...)
http://kosmonauta.net/2018/02/nowe-informacje-o-1i2017-u1-luty-2018/
-
‘Oumuamua likely came from a binary star system
Last Updated on Monday, 19 March 2018 11:52
"It's really odd that the first object we would see from outside our system would be an asteroid, because a comet would be a lot easier to spot and the Solar System ejects many more comets than asteroids," says Jackson, who specializes in planet and solar system formation.
Once they determined that binary systems are very efficient at ejecting rocky objects, and that a sufficient number of them exist, they were satisfied that 'Oumuamua very likely came from a binary system. They also concluded that it probably came from a system with a relatively hot, high mass star since such a system would have a greater number of rocky objects closer in.
The team suggest that the asteroid was very likely to have been ejected from its binary system sometime during the formation of planets.
https://www.ras.org.uk/news-and-press/3100-oumuamua-likely-came-from-a-binary-star-system
-
‘Oumuamua likely came from a binary star system
Last Updated on Monday, 19 March 2018 11:52
"It's really odd that the first object we would see from outside our system would be an asteroid, because a comet would be a lot easier to spot and the Solar System ejects many more comets than asteroids," says Jackson, who specializes in planet and solar system formation.
Once they determined that binary systems are very efficient at ejecting rocky objects, and that a sufficient number of them exist, they were satisfied that 'Oumuamua very likely came from a binary system. They also concluded that it probably came from a system with a relatively hot, high mass star since such a system would have a greater number of rocky objects closer in.
The team suggest that the asteroid was very likely to have been ejected from its binary system sometime during the formation of planets.
https://www.ras.org.uk/news-and-press/3100-oumuamua-likely-came-from-a-binary-star-system
To tylko rozważania i kwestia prawdopodobieństwa. Jak było naprawdę wiedzą tylko anieli w niebie :D
-
Czy 1I/2017 U1 pochodzi od gwiazdy podwójnej?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 22 MARCA 2018
(...) Już w zeszłym roku podejrzewano, że 1I/2017 U1 powstał w układzie podwójnym. Zauważono, że duże gazowe giganty są raczej “nieefektywne” w wyrzucaniu małych planetoid z wewnętrznych części układów planetarnych. Bardziej prawdopodobne wydaje się wyrzucenie małej planetoidy przez układ podwójny gwiazd. Zeszłoroczna publikacja naukowa dotycząca pochodzenia 1I/2017 U1 sugerowała, że układzie pochodzenia znajduje się przynajmniej jeden czerwony karzeł.
Niedawno ukazała się też kolejna publikacja naukowa dotycząca pochodzenia 1I/2017 U1. Jest ona wynikiem pracy zespołu naukowców pod przewodnictwem dr Alana Jacksona z Centre for Planetary Sciences, będącego częścią University of Toronto Scarborough. Publikacja również sugeruje, że 1I/2017 U1 pochodzi z układu podwójnego, choć zespół dr Jacksona uważa, że w tym układzie musi znajdować się przynajmniej jedna dość masywna gwiazda. Wokół tego typu gwiazd powinno znaleźć się więcej materii skalnej, a nie tylko lodowej.
Publikacja sugeruje, że układy gwiazd podwójnych są bardzo “wydajne” w “wyrzucaniu” małych obiektów w przestrzeń międzygwiezdną. Takie małe obiekty mogą być wyrzucane podczas formacji układu planetarnego, gdy wokół gwiazd krąży większa ilość różnej wielkości skalistych planetoid i protoplanet. (...)
http://kosmonauta.net/2018/03/czy-1i2017-u1-pochodzi-od-gwiazdy-podwojnej/
-
Chyba nie pojawiły się żadne nowe publikacje na temat tego przybysza w ostatnim czasie?
-
Planetoida `Oumuamua... koziołkuje w przestrzeni kosmicznej
04.05.2018
Planetoida `Oumuamua nie wiruje ruchem prostym, a raczej "koziołkuje" w przestrzeni kosmicznej - wynika z obserwacji przeprowadzonych pod kierunkiem astronomów z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Rezultaty badań ukazały się w najnowszym numerze pisma "Nature Astronomy".
‘Oumuamua to pierwsze znane nauce ciało kosmiczne, które dotarło do Układu Słonecznego z przestrzeni międzygwiazdowej, gdzie trafiło wyrzucone ze swojego macierzystego układu planetarnego. To unikalne ciało zostało odkryte przez teleskop Pan-STARRS w dniu 19 października 2017 roku i niemal od razu stało się naukową sensacją.
Z tej okazji postanowił skorzystać zespół naukowców kierowany przez pracowników Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jak informuje UJ w przesłanej PAP informacji prasowej, na swoje badania otrzymali oni 12 godzin czasu obserwacyjnego na teleskopie Gemini North na Hawajach – jednym z największych i najbardziej zaawansowanych instrumentów astronomicznych na Ziemi. Ten przydział czasu okazał się najdłuższym przeznaczonym na badania ‘Oumuamua na teleskopie tej klasy.
"Przełożyło się to w prosty sposób na najliczniejszy i najwyższej jakości materiał obserwacyjny" – podkreśla cytowany w informacji prasowej współautor badań, Michał Drahus z Obserwatorium Astronomicznego UJ.
W ciągu dwóch nocy obserwacji naukowcy wykonali ponad 400 precyzyjnych zdjęć obiektu. Pojedyncze zdjęcia wykorzystali do monitorowania zmian blasku ‘Oumuamua. Zmiany takie pojawiają się w sposób naturalny, kiedy obiekt o nieregularnym kształcie – wirując wokół własnej osi – odbija stale zmieniającą się ilość światła słonecznego.
"Już podczas prowadzenia obserwacji zauważyliśmy, że ‘Oumuamua zmienia jasność w bardzo dużym zakresie. Jednak dopiero dokładne pomiary pozwoliły nam poznać prawdziwą skalę tego zjawiska" – powiedział Guzik. Naukowcy odkryli, że jasność ‘Oumuamua zmieniała się aż jedenastokrotnie podczas trwania pełnego obrotu, co jest wartością większą, niż dotychczas przyjmowano i niespotykaną wśród ciał Układu Słonecznego.
Bardzo dobra jakość materiału obserwacyjnego pozwoliła uchwycić brak dokładnej powtarzalności zmian blasku pomiędzy kolejnymi obrotami ciała. "Po wykluczeniu innych możliwości doszliśmy do wniosku, że ‘Oumuamua nie wiruje ruchem prostym, ale raczej +koziołkuje+ w przestrzeni kosmicznej" – stwierdza w komunikacie Michał Drahus. "Stan ten może się utrzymywać przez setki milionów czy nawet miliardy lat i świadczy najprawdopodobniej o pradawnej kolizji, do której doszło w macierzystym układzie planetarnym planetoidy" – dodaje.
‘Oumuamua przekazuje nam więc wiadomość o tym, że kolizje w pozasłonecznych układach planetarnych mogą być całkiem powszechne - podobnie jak miało to miejsce u zarania Układu Słonecznego.
Interpretacja otrzymanych danych, jak podkreślają w komunikacie prasowym naukowcy, nie była łatwym zadaniem. Z pomocą przyszło im zaawansowane modelowanie komputerowe, przeprowadzone przez Wacława Waniaka z Obserwatorium Astronomicznego UJ. Wykazały one m.in. że planetoida jest wydłużona - jednak nie tak bardzo, jak wynikało to z wcześniejszych, uproszczonych obliczeń. Zespół ustalił również, że doba na ‘Oumuamua trwa około 7,5 godziny, równoważny rozmiar wynosi zaledwie 150 metrów, a gęstość – wbrew wcześniejszym ustaleniom innych zespołów – może nie różnić się od typowej gęstości planetoid w Układzie Słonecznym.
Z kolei po złożeniu wykonanych zdjęć naukowcom udało się skonstruować najdokładniejszy obraz bezpośredniej okolicy ‘Oumuamua . Ukazał on kompletny brak charakterystycznego dla komet warkocza i otoczki, dostarczając tym samym najmocniejszego dowodu na to, że ‘Oumuamua jest fizycznie planetoidą. "Wynik ten jest bardzo ważny, ponieważ spodziewano się, że odkrywane obiekty międzygwiazdowe będą w przeważającej większości kometami – tymczasem górą mogą być planetoidy" – wyjaśnia cytowany w komunikacie Piotr Guzik, doktorant w Obserwatorium Astronomicznym UJ i drugi z głównych autorów pracy.
Artykuł podsumowujący wyniki badań zespołu ukazał się w najnowszym numerze miesięcznika Nature Astronomy (doi:10.1038/s41550-018-0440-1). Zostały uzyskane przy znaczącym finansowym wsparciu Narodowego Centrum Nauki w ramach programu SONATA BIS.
PAP - Nauka w Polsce
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C29356%2Cplanetoida-oumuamua-koziolkuje-w-przestrzeni-kosmicznej.html
-
Ciekawe kiedy zostanie odkryty następny taki "wędrowiec". :)
-
Badania trajektorii I1/2017 U1 dostarczają przesłanek , by obiekt uznać za kometę. Wskazówką ma być trajektoria obiektu ukształtowana też przez siły działające podczas odgazowywania obiektu , co jest charakterystyczne dla komet.
Mysterious interstellar visitor is a comet — not an asteroid
27 JUNE 2018
Quirks in ‘Oumuamua’s path through the Solar System helped researchers solve a case of mistaken identity.
(...) Careful observations of ‘Oumuamua’s orbit showed that as the object flew through space, something continually nudged it a tiny bit farther from the Sun than expected. That something was probably ice that warmed up and sprayed gas into space. This process is characteristic of a comet, rather than an asteroid, even though ‘Oumuamua never displayed the glorious tail of gas and dust that accompanies most comets.
“It’s an unusual comet, and that’s pretty exciting,” says Karen Meech, an astronomer at the University of Hawaii in Honolulu. She and her colleagues, led by astronomer Marco Micheli of the European Space Agency in Frascati, Italy, report the discovery on 27 June in Nature (...)
https://www.nature.com/articles/d41586-018-05552-9#ref-CR1
https://www.nature.com/articles/s41586-018-0254-4
-
Czy 1I/2017 U1 jest kometą?
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 30 CZERWCA 2018
(...) Za to 27 czerwca NASA poinformowała, że 1I/2017 U1 jest jednak prawdopodobnie kometą, a nie planetoidą. Ten wniosek powstał na podstawie danych z kosmicznego teleskopu Hubble (HST) oraz danych z obserwatoriów naziemnych, w tym Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO). Międzynarodowy zespół astronomów zwrócił uwagę na ruch 1I/2017 U1. Okazało się, że 1I/2017 U1 wykazuje małe i niegrawitacyjne przyśpieszenie, które nieco zmienia trajektorię obiektu. Astronomowie doszli do wniosku, że to przyśpieszenie było prawdopodobnie wynikiem odgazowania obiektu podczas przelotu w wewnętrznym Układzie Słonecznym. Taka aktywność jest spodziewana u komet, a nie u planetoid. Poniższe nagranie prezentuje kilka podstawowych informacji na temat najnowszych interpretacji danych obserwacyjnych 1I/2017 U1. (...)
http://www.youtube.com/watch?v=PYxhxUik5PY
https://www.youtube.com/watch?v=PYxhxUik5PY
Czy 1I/2017 U1 jest kometą? / Credits –NASA Goddard
1I/2017 U1 jest już zbyt daleko, by móc kontynuować obserwacje tego obiektu. Astronomowie wypatrują teraz kolejnych “międzygwiezdnych wędrowców”, u których będą poszukiwać podobnych charakterystyk, co u 1I/2017 U1.
(NASA)
https://kosmonauta.net/2018/06/czy-1i-2017-u1-jest-kometa/
-
‘Oumuamua prawdopodobnie jest jednak kometą
30.06.2018
Najnowsze badania obiektu ‘Oumuamua wskazują, iż oddala się on od Słońca szybciej niż przypuszczano. W świetle nowych wyników naukowcy sądzą, że jednak jest to kometa, a nie planetoida.
Wyniki badań opublikowano w „Nature”; poinformowały o nich również Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO) i Europejska Agencja Kosmiczna (ESA).
‘Oumuamua to pierwszy zaobserwowany obiekt, który wleciał do Układu Słonecznego z przestrzeni międzygwiazdowej. Odkryto go 19 października 2017 r. przy pomocy teleskopu Pan-STARRS 1 na Hawajach. Jego pozasłoneczne pochodzenie wzbudziło wielką sensację.
Astronomowie zaczęli intensywnie badać tego gwiezdnego przybysza, oszacowano m.in. jego kształt (bardzo wydłużony), ustalono iż koziołkuje (w tych badaniach udział mają polscy astronomowie), rozważano z którego systemu mógł przylecieć (również polski udział), określono że jego powierzchnia ma cechy podobne do komet, aczkolwiek nie wykryto kometarnej aktywności. W związku z tym przyjęto wtedy, iż jest to raczej planetoida, a nie kometa.
Teraz dodatkowo przeanalizowano obserwacje dokonane przy pomocy Bardzo Dużego Teleskopu (VLT), należącego do Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO); Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, który należy do NASA/ESA; Teleskopu Kanadyjsko-Francusko-Hawajskiego oraz Teleskopu Gemini South. Międzynarodową grupą badawczą kierował Marco Micheli z Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA).
Naukowcy przeanalizowali 177 obserwacji astrometrycznych (określających pozycje obiektu) wykonanych teleskopami naziemnymi oraz dodatkowych 30 z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Wyniki wskazują, że ruch ‘Oumuamua w przestrzeni nie pasuje dobrze do trajektorii obliczonej na podstawie oddziaływań grawitacyjnych od Słońca: ośmiu planet, Księżyca, Plutona, 16 największych ciał w pasie planetoid.
Okazało się, że najlepsze wytłumaczenie dla obserwowanego ruchu ciała stanowi ulatnianie się materii z powierzchni ‘Oumuamua na skutek ogrzewania słonecznego. Może to dostarczać niewielkiego, ale nieustannego oddziaływania, które wpływa na ruch obiektu.
Takie uwalnianie materii gazowej jest typowe dla komet i przeczy dotychczasowej klasyfikacji ciała. Gdy komety zbliżają się do Słońca, zazwyczaj pod wpływem ogrzewania tracą gaz i pył, które formują wokół jądra obłok materii nazywany komą. Powstaje też charakterystyczny warkocz.
W przypadku ‘Oumuamua nie zaobserwowano komy, ani warkocza, ale badacze sądzą że przyczyną może być to, iż obiekt wyrzuca duże ziarna pyłu, a chmura takich cząstek może nie być odpowiednio jasna, aby móc ja dostrzec. Większość zwykłych komet ma na powierzchni małe ziarna pyłu. `Oumuamua mógł tego rodzaju ziarna utracić podczas swojej podróży przez przestrzeń międzygwiazdową, a pozostały jedynie te większe.
Naukowcy rozważali także inne hipotezy mogące wyjaśnić niespodziewane zmiany prędkości, ale okazały się mniej prawdopodobne. W szczególności analizowano wpływ ciśnienia promieniowania słonecznego, efekt Jarkowskiego, efekty podobne do tarcia, potencjalne chwilowe efekty, takie jak zderzenie z innym obiektem. Odrzucono także hipotezę, że mógłby to być międzygwiazdowy statek kosmiczny, gdyż łagodny i ciągły wzrost prędkości to nie jest cecha typowa dla silników rakietowych, a dodatkowo ‘Oumuamua koziołkuje we wszystkich trzech osiach, co również nie przemawia za sztucznym pochodzeniem obiektu.
„Sądzimy, że to niewielka, dziwna kometa. W danych widzimy, że jej przyspieszenie jest tym mniejsze, im dalej od Słońca się znajduje, co jest typowe dla komet” - podsumowuje Marco Micheli. (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C30068%2Coumuamua-prawdopodobnie-jest-jednak-kometa.html
-
Może takie nieznaczne odgazowanie oznacza, że wcześniej 1I/2017 U1 wykonała bliski przelot obok jakiejś gwiazdy (może nawet i nie swojego Słońca)?
-
Oczywiście wiemy co było "prawdziwą przyczyną" drobnej zmiany kursu 2017 U1 ;-)
Ale nie powiem bo muszę odkurzyć kolekcję tinfoil hatów ;P
-
Dowiemy się więcej, gdy podobny obiekt przyleci po tej samej trajektorii. Wówczas trzeba będzie odkurzyć te czapeczki! :)
-
Czy możliwe byloby wysłanie po trajektori przelotu tej komety sondy z areożelem i zebranie pyłu po niej? Mielibyśmy materię z innego układu do zbadania.
-
Sęk w tym że nie zaobserwowano aktywności kometarnej w tym obiekcie a jeśli coś z niego uleciało to już jest tak rozproszone w przestrzeni że nie do wyłapania.
Ja bym bardziej skupił się na obserwacji okolic Lutni skąd nadleciała 1I i poniekąd nasz Układ Słoneczny zgarnął ten obiekt.
-
Ja bym bardziej skupił się na obserwacji okolic Lutni skąd nadleciała 1I i poniekąd nasz Układ Słoneczny zgarnął ten obiekt.
No właśnie - zgarnął. Słońce porusza się mniej więcej w kierunku Lutni (a raczej dość pobliskiego Herkulesa), więc 1I/2017 U1 "dryfowała" w przestrzeni międzygwiezdnej. I z pewnością kolejni goście powinny stamtąd nadlecieć.
-
https://www.youtube.com/watch?v=rfi3w9Bzwik
http://www.youtube.com/watch?v=rfi3w9Bzwik
-
Astronomowie wskazali kandydatki na macierzysty świat ‘Oumuamua
30.09.2018
Astronomowie wytypowali kilka gwiazd, z których jedna może być układem macierzystym obiektu ‘Oumuamua, który wleciał do Układu Słonecznego z przestrzeni międzygwiazdowej – informuje niemiecki Instytut Maxa Plancka ds. Astronomii, kierujący badaniami.
Nietypowy obiekt został odkryty w październiku 2017 r. Wzbudził dużą sensację, gdyż po raz pierwszy astronomowie mieli okazją zbadać obiekt spoza Układu Słonecznego, który wleciał do naszego systemu. Nie wiadomo czy jest to planetoida, czy może kometa (ostatnio pojawiły się argumenty wskazujące tę drugą opcję). Obiekt nazwano ‘Oumuamua.
Początkowo wskazywano, że obiekt przyleciał z kierunku gwiazdy Wega, choć wcale nie można zakładać, że pochodzi z systemu Wegi, bowiem taka podróż trwałaby kilkaset tysięcy lat, a tak dawno w czasie Wega była widoczna na niebie w innym miejscu, niż obecnie. Obiekt mógł poruszać się w przestrzeni międzygwiazdowej przez miliony lat, zanim trafił do Układu Słonecznego. Późniejsze badania sugerowały z kolei, że ‘Oumuamua pochodzi prawdopodobnie z układu podwójnego gwiazd.
Najnowsze analizy przeprowadzone przez zespół astronomów, którym kierował Coryn Bailer-Jones z Instytutu Maxa Plancka ds. Astronomii (Niemcy), pozwoliły wytypować cztery gwiazdy jako potencjalne układy macierzyste dla ‘Oumuamua. Badacze prześledzili wstecz trajektorię obiektu, uwzględniając przy tym wyniki ogłoszone w czerwcu b.r. przez inną grupę (którą kierował Marco Micheli z ESA) - wskazujące, iż ‘Oumuamua ma dodatkowe przyspieszenie w stosunku do przewidywań, wynikające prawdopodobnie z aktywności podobnej do kometarnej. Na skutek ogrzewania przez Słońce ulatnia się tam gaz, co daje niewielkie dodatkowe przyspieszenie, niczym bardzo słaby silnik rakietowy. Mimo iż efekt ten jest minimalny, należy go uwzględnić w obliczeniach orbity śledzących jej przebieg wstecz.
W ten sposób ustalono przebieg trajektorii obiektu w Układzie Słonecznym. Należało jednak zbadać też wpływ grawitacyjny gwiazd na ruch ciała w przestrzeni międzygwiazdowej. Tutaj skorzystano z wyników misji Gaia, opublikowanych w kwietniu b.r., obejmujących m.in. dokładne pomiary pozycji gwiazd, ich ruchów na niebie i paralaksy (jako miary odległości) dla 1,3 miliarda gwiazd. Dla kilku milionów gwiazd z tego olbrzymiego zbioru danych dostępne są także prędkości radialne (czyli w kierunku linii widzenia Ziemia-gwiazda), plus dalsze 220 tysięcy gwiazd posiada takie pomiary z innych badań.
Mając wszystkie te dane, badacze sprawdzili uproszczony scenariusz, w którym zarówno gwiazdy, jak i ‘Oumuamua poruszają się po liniach prostych ze stałymi prędkościami. W ten sposób wytypowano 4500 gwiazd jako obiecujące kandydatki na bliskie spotkania z obiektem ‘Oumuamua. Następnie przeanalizowano ich ruchy, stosując bardziej zaawansowany model.
Wcześniejsze badania sugerują, iż obiekt ‘Oumuamua mógł wyrzucony ze swojego układu podczas fazy powstawania planet, gdy wokół gwiazdy krążyło wiele małych obiektów (planetozymali), narażonych na zaburzające oddziaływania grawitacyjne od dużych planet. W związku z tym założono, iż gwiazda macierzysta powinna mieć dwie kluczowe cechy: trajektoria ‘Oumuamua powinna prowadzić do gwiazdy lub w jej pobliże, a dodatkowo względna prędkość ‘Oumuamua i gwiazdy powinna być niewielka, bowiem zazwyczaj obiekty nie są wyrzucane ze swoich systemów macierzystych z ogromnymi prędkościami.
Ostatecznie znaleziono cztery potencjalne kandydatki na macierzysty świat ‘Oumuamua. Najbliżej w odległości plasuje się HIP 3757, z dystansem 1,96 roku świetlnego około milion lat temu. Biorąc pod uwagę niepewności w obliczeniach, nie wyklucza to pochodzenia z systemu planetarnego tej gwiazdy (o ile gwiazda takowy posiada). Względna prędkość jest jednak duża, około 25 km/s.
Kolejną kandydatką jest podobna do Słońca gwiazda HD 292249, z większym dystansem do trajektorii ‘Oumuamua 3,8 miliona lat temu, ale względną prędkością 11 km/s. Pozostałe dwie kandydatki mogły spotkać się z ‘Oumuamua 1,1 i 6,3 miliona lat temu, ze względnymi prędkościami 14 km/s i 18 km/s i w odległościach około 3 lat świetlnych.
W przypadku żadnej z czterech wymienionych gwiazd nie znaleziono jak dotąd planet, ani nie są to gwiazdy podwójne. W swojej pracy naukowcy wskazują, iż żeby znaleźć faktyczny dom ‘Oumuamua potrzeba więcej danych na temat ruchów gwiazd, bowiem obiekt przechodził w pobliżu (w odległości do około 3 lat świetlnych) około 20 gwiazd lub brązowych karłów w ciągu każdego miliona lat. (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C31157%2Castronomowie-wskazali-kandydatki-na-macierzysty-swiat-oumuamua.html
https://www.nbcnews.com/mach/science/scientists-find-home-mysterious-oumuamua-space-object-ncna913001
-
Jest wiele wątpliwości na temat natury obiektu.
Przyszłe obserwacje tego typu przybyszów pomogą bardziej zgłębić naszą wiedzę.
'OUMUAMUA WAS NEITHER COMET NOR ASTEROID...SO WHAT WAS IT?
AMIN SKIBBA SCIENCE 10.21.18 07:00 AM
(...) Ultimately the transient nature of the observations has frustrated astronomers’ ability to solve the mystery of our first interstellar guest. “We had only a few weeks, with almost no planning, to make the observations,” said Matthew Knight, an astronomer at the University of Maryland. “Everybody’s trying to wring out every last bit of information they can from what data we were able to collect as a community.” Had ’Oumuamua been spotted earlier, or had Hurricane Maria not taken Puerto Rico’s Arecibo Observatory out of action, astronomers would have more to go on.
And although ’Oumuamua was the first visitor from outside the solar system, astronomers will soon have more to puzzle over. Estimates are that the Large Synoptic Survey Telescope, scheduled for “first light” in 2021 in Chile, could find as many as one such object every year for a decade. (...)
https://www.wired.com/story/oumuamua-was-neither-comet-nor-asteroid-so-what-was-it/
-
'Oumuamua
Friday, October 19, 2018
Science Update - A look at CfA discoveries from recent journals
One year ago this week astronomers discovered an unusual object moving through space not too far from the Earth's orbit. In just a few days they realized it could not be a normal asteroid or comet – its path showed that it was not gravitationally bound to the solar system. It was, therefore, the first interstellar body ever discovered in our solar system that originated from outside it. It was given the Hawaiian name 'Oumuamua, "scout."
Astronomers have long thought that comets and asteroids exist in other planetary systems – perhaps 'Oumuamua came from one of them. Most current models of our own Solar System suggest that such small bodies are leftovers from the era of planet formation, and other planetary systems should also have produced comets and asteroids. Studying them would offer powerful insights into the similarities and differences in planetary system formation. So far, however, it has been impossible: the presumed large populations of comets and asteroids found in exoplanetary circumstellar disks are far away and their individual members are faint and spatially unresolved.
'Oumuamua might therefore be a rare scientific resource, and it became the subject of an intense, though brief, observing campaign - brief because it was so fast moving that it quickly became too distant and faint to detect. Nevertheless, the observations that were completed found that it was reddish in color, with no apparent spectral features and no signs of gas or dust. All these suggest it might be something like a primitive ("D-type") asteroid, although in truth there is no good analog known in our solar system. Most remarkable of all, as it rotated its variable light curve revealed that it has a very elongated shape: six times longer than it is wide.
The IRAC camera on the Spitzer Space Telescope is currently about 155 million miles from Earth, and had a very different viewing angle toward 'Oumuamua than did Earth-bound telescopes. CfA astronomers Joe Hora, Howard Smith and Giovanni Fazio, together with their long-standing team of Near Earth Object scientists and other colleagues, pointed IRAC at the spot in the sky where predictions placed 'Oumuamua (because it is not bound to the Solar system and is so fast moving, 'Oumuamua’s path in the sky was comparatively difficult to calculate). After thirty hours of staring – a relatively long time – the object was not detected, and subsequent orbital analyses confirmed that the camera was pointed correctly towards it. The limit to its emission, however, was so low that it enabled the team to constrain some of its physical properties. The lack of an infrared signal, for example, suggests it has no gas or dust, species that would be expected if it were a cometary-like body. The scientists also calculate that, depending on its exact composition and reflectivity, 'Oumuamua is at least 240 meters (and maybe as much as one kilometer) in its longest dimension (for Star Trek aficionados, some fans estimate the length of the Enterprise to be 725 meters). The object has now moved too far for any of our telescopes to see it, and so although it will remain an interstellar mystery, it reminds us yet again that our cosmic neighborhood is full of surprises.
https://www.cfa.harvard.edu/news/su201842
-
Czy o tej szalonej publikacji słyszeliście? "Ojamuja" wg niej jest żaglem kosmicznym nieco w stylu Breakthrough Starshot wysłanym na przeszpiegi do naszego Układu Słonecznego. Hehe działa na wyobraźnię!
https://arxiv.org/abs/1810.11490
-
Czy o tej szalonej publikacji słyszeliście? "Ojamuja" wg niej jest żaglem kosmicznym nieco w stylu Breakthrough Starshot wysłanym na przeszpiegi do naszego Układu Słonecznego. Hehe działa na wyobraźnię!
https://arxiv.org/abs/1810.11490
Widać, że jednak ktoś z zagranicy czyta nasze Forum ;)
Czy poza światłem widzialnym Omamua była badana w innych zakresach promieniowania np. w zakresie radiowym, podczerwonym, rentgenowskim? Wiem, ze może przesadzam, ale warto by sprawdzić, czy toto nie emituje poza światłem widzialnym jakiegoś promieniowania. Za bardzo intrygujący kształt i pochodzenie by tylko widzialnie to obserwować :)
Przecież jest bardzo małe ale jednak niezerowe prawdopodobieństwo, że Omamua to statek lub sonda obcych. Wiem, że raczej to szaleństwo ;) ale sprawdzić nigdy nie zawadzi :D Przecież Wszechświat jest o wiele bardziej dziwny niż kiedykolwiek to sobie wyobraziliśmy 8)
http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=3033.msg111822#msg111822
-
Ten temat "statku obcych" będzie często wracać w przypadku I1/2017 U1. :)
-
Troche inne pytanie, czy ktos kojarzy jakas informacje aby (3200) Phaethon odpowiedzialny za Geminidy tez
byl takim ... "kosmicznym przybleda"?;-) Z powazaniem
Adam Przybyla
-
‘Oumuamua Interstellar Object Was Not an Alien Spacecraft
JULY 1, 2019 Matthew Wright
COLLEGE PARK, Md. – On October 19, 2017, astronomers discovered the first known interstellar object to visit our solar system. Early reports of the odd characteristics of “‘Oumuamua” led to speculation that the object might be an alien spacecraft. Now a new analysis by an international team of astronomers co-led by, University of Maryland Associate Research Scientist Matthew Knight, strongly indicates that its origin is purely natural. (...)
https://www.umdrightnow.umd.edu/news/%E2%80%98oumuamua-interstellar-object-was-not-alien-spacecraft
-
Teoria na temat tworzenia się obiektów podobnych do Oumuamua przez siły pływowe opublikowana w Nature:
https://www.nature.com/articles/s41550-020-1065-8 (https://www.nature.com/articles/s41550-020-1065-8) i omówiona tutaj: https://news.ucsc.edu/2020/04/oumuamua.html?ref=share (https://news.ucsc.edu/2020/04/oumuamua.html?ref=share)
Symulacje:
(https://news.ucsc.edu/2020/04/images/tidal-process-410.jpg)
(https://news.ucsc.edu/2020/04/images/oumuamua-simulation-410.jpg)
-
Nowe wyjaśnienie pochodzenia 1I/2017 U1
BY KRZYSZTOF KANAWKA ON 20 MARCA 2021
(...) Desch i Jackson uważają, że 1I/2017 U1 jest pozostałością po kosmicznej kolizji, jaka nastąpiła na obiekcie podobnym do Plutona w zewnętrznej części (innego) układu planetarnego. To właśnie stamtąd 1I/2017 U1 została wyrzucona w przestrzeń międzyplanetarną. (...)
https://www.youtube.com/watch?v=Fo0_pICQsJw&t=9s
Desch i Jackson opisują 1I/2017 U1 / Credits – ASU School of Earth and Space Exploration
https://kosmonauta.net/2021/03/nowe-wyjasnienie-pochodzenia-1i-2017-u1/
https://news.agu.org/press-release/interstellar-object-oumuamua-is-likely-a-piece-of-a-pluto-like-planet/
2) 2023 gru 08 10:54 Kosmonauta.net
Ściganie gwiezdnego przybysza
Gdyby ktoś chciał zobaczyć z bliska za pomocą sondy kosmicznej jak wygląda "międzygwiezdny przybysz", czyli 1I/2017 U1 Oumuamua, oto możliwa trajektoria. Trzeba wręcz "spaść" z Jowisza na Słońce!
https://twitter.com/tony873004/status/1732961608606056718
-
Witam , mam takie teoretyczne pytania.
1) Czy dałoby się wykryć ten obiekt współczesnymi teleskopami (dodając do tego JWST oraz gdyby był w terminie zrobiony)
jakiś rok półtora wcześniej niż to miało miejsce w rzeczywistości gdy te teleskopy były nakierowane akurat w tym kierunku
2) Zakładając , że warunek 1 jest spełniony to czy można było dotrzeć to tego obiektu w czasie gdy mijał orbitę z
Ziemi zakładając ,że mamy przygotowaną rakietę np. atlas V , Falcon 9 lub inną ?