O następcy Sojuza mówi i pisze się od kilku lat. Najpierw miał być to uskrzydlony Kliper, jednak wobec braku ze strony oczekiwanych kontrahentów z Zachodu projekt upadł. Potem pojawił się projekt kapsuły PPTS (Перспективная Пилотируемая Транспортная Система, czyli Prospective Piloted Transport System). Wygląda na to, ze jest on już realizowany, choć kilka lat to jeszcze potrwa, a sam projekt, a również nazwa ulega ciągłym modyfikacjom.
Statek PPTS:
Schemat statku PPTS:
Rakietą nośną ma być projektowana równolegle rakieta Ruś-M, która będzie startowała z projektowanego, nowego kosmodromu Wostocznyj.
Ogólny harmonogram prac jest następujący:
- 2015 – pierwszy lot statku w wersji cargo podczas pierwszego startu rakiety Rus-M,
- 2018 – pierwszy załogowy lot statku.
Widok modelu statku przedstawionego w lipcu 2010 r. (ze strony A. Żaka):
27 października 2010 r. Roskosmos przedstawił rządowy projekt 2. etapu prac. Będzie on realizowany przez dwa lata, czyli do grudnia 2012 r., kosztem miliarda rubli (czyli 65,2 mln USD).
Zmieniła się tymczasowa nazwa statku: zamiast o PPTS mówi się teraz o
PTK NP (пилотируемый транспортный корабль нового поколения, czyli pilotowany statek transportowy drugiej generacji.
Prace będą skoncentrowane na dwóch wersjach statku PTK NP:
(a) przeznaczonej do długotrwałych misji autonomicznych na orbicie wokółziemskiej, (b) do obsługi stacji orbitalnych, takich jak ISS. Pojawiają się też informacje o 4-osobowej wersji księżycowej ("normalna" wersja będzie 6-osobowa).
- PTK-S - dwumodułowy, służący wyłącznie do obsługi stacji orbitalnych, takich jak ISS. Jest to ta wersja, którą znamy z poprzednich schematów.
- PTK-Z - trójmodułowy, przeznaczony do dłuższych, autonomicznych misji orbitalnych. Jego zadaniem będą głównie misje o charakterze badawczym. Będzie różnił się od wersji standardowej dodatkowym modułem Additional Pressurized Module (Dopolnitelny Germetichny Otsek, DGO), który będzie przyłączony do górnej część kapsuły powrotnej - jak w Sojuzach.
- Pojawiają się też informacje o 4-osobowej wersji księżycowej ("normalna" wersja będzie 6-osobowa).
Przypuszcza się, że DGO będzie wzorowany na rosyjskim węźle cumowniczym zaprojektowanym przez RSC Energia dla ISS, a który będzie wyniesiony prawdopodobnie ok. 2013 r. (
źródło). Podobieństwo 3-modułowej wersji do Sojuza będzie bardzo wyraźne, przynajmniej według Żaka, który tak sobie tę konfigurację wyobraża:
W odróżnieniu od Sojuza, DGO będzie umieszczony w rakiecie poniżej samego statku, a dopiero na orbicie PTK obróci się i zadokuje do niego (to z kolei przypomina bardziej zestaw Apollo-LM).
Wymagania odnośnie modułu DGO są następujące:
- 6-osobowa załoga,
- ładowność przynajmniej 1 t,
- pojemność użyteczna co najmniej 6 m
3,
- przynajmniej 800 kg powinno być do ściągnięcia z orbity.
Będzie istniała możliwość dokowania do ISS również poprzez ten moduł. Lądowanie będzie odbywało się za pomocą spadochronów (nie na silnikach), z precyzją do pięciu kilometrów. Kapsuła będzie zdolna do 10 startów w ciągu jej 15-letniego życia, ale nie wiadomo, ile takich kapsuł zostanie zbudowanych.
Oto rysunek statku PTK NP i jego umiejscowienie na rakiecie Ruś-M:
Uwaga: niniejszy post powstał przez kompilację postów różnych autorów z wątku o rosyjskim programie kosmicznym. W szczególności skorzystałem z materiałów podsuniętych przez Jurama.
Wątek: Orioł - następca Sojuza (Przeczytany 77043 razy)