Autor Wątek: James Webb Space Telescope (JWST)  (Przeczytany 229969 razy)

0 użytkowników i 3 Gości przegląda ten wątek.

Offline Lion97

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 2475
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #825 dnia: Wrzesień 22, 2022, 23:38 »
Można prosić o źródło informacji o awarii instrumentu Webba?

Na blogu NASA napisała o awarii 20 września.

Offline juram

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 1264
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #826 dnia: Październik 19, 2022, 19:39 »
Filary stworzenia okiem JWST:




Offline Sokole Oko

  • Mistrz Jedi
  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 2569
  • ...and lift off!
    • Polski AstroBloger
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #827 dnia: Październik 22, 2022, 14:43 »
No, na M16 z Webba czekałem najbardziej. Pozamiatał (choć pyłu wciąż dużo! :) ) Pozwolę sobie zostawić kilkuminutową "odyseję" ku Filarom Stworzenia oraz tekst z linkami do plików ważących po 150-160 MB (8423x14589 pikseli) - może ktoś z forumowiczów będzie chciał sobie strzelić foto-tapetę do pokoju? :)


Offline Szaniu

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 1698
  • Szepty Ziemi.
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #828 dnia: Październik 23, 2022, 17:01 »
Masakra absolutna! :)

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #828 dnia: Październik 23, 2022, 17:01 »

Offline Lion97

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 2475
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #829 dnia: Październik 28, 2022, 19:22 »
Kosmiczny teleskop Jamesa Webba zrobił niesamowite zdjęcie, które przypomina upiorna dłoń w sama porę na Halloween.

https://twitter.com/NASAWebb/status/1585996531705978881

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #830 dnia: Listopad 09, 2022, 09:20 »
Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba sfotografował Poprzeczkę Oriona w M42

Na ilustracji: obraz centralnej części Mgławicy Oriona uzyskany w dniu 11 września 2022 r. za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (instrument NIRCam). Na ten połączony obraz składają się zdjęcia w następujących filtrach (w nawiasach podano kolor mapowania filtra/ów): F140M i F210M (niebieski); F277W, F300M, F323N, F335M i F332W (zielony), F405N (pomarańczowy), F444W, F480M i F470N (czerwony).



Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba wykonał pierwsze zdjęcia okolicy centrum Mgławicy Oriona (M42 / NGC 1976), pokazując rodzące się gwiazdy i włókna, którymi się "karmią". Jest to coś przepięknie złożonego, a zarazem prostego – przestrzeń kosmiczna rozgrzewana przez światło gwiazd. Wyróżnia się tutaj gazowo-pyłowa struktura silnie oświetlona przez promieniowanie młodych gwiazd, czyli Poprzeczka Oriona (ang. Orion Bar).

Mimo, że Mgławica Oriona znajduje się w odległości około 1350 l.św., to jest widoczna gołym okiem jako mgiełka będąca częścią „miecza Oriona” zwisającego z Pasa Oriona. Jest to obiekt, którym interesuje się zarówno wielu miłośników astronomii i astrofotografii jak i profesjonalni astronomowie, fotografując za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, czy Kosmicznego Teleskopu Spitzera. Jednak to kamera NIRCam na pokładzie Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba dostarczyła aktualnie najbardziej wyraźny i o dużej gradacji tonalnej widok formujących się gwiazd, które są zanurzone w obłokach pyłu.

Ten obraz składa się z serii zdjęć wykonanych w różnych filtrach za pomocą kamery NIRCam na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba, aby wyseparować długość fali promieniowania elektromagnetycznego, które odbija się od zjonizowanego gazu, węglowodorów, molekuł gazowych, pyłu i rozpraszanego światła gwiazd.

Mniej więcej wzdłuż przekątnej zdjęcia widać krawędź, składającą się z gęstego gazu i pyłu zwaną Poprzeczka Oriona (ang. Orion Bar – nie mylić z asteryzmem zwanym Pas Oriona / Orion’s Belt), która jest rozświetlana przez młode i gorące gwiazdy masywne z pobliskiej Gromady Trapez znajdującej się tuż za górnym prawym narożnikiem zdjęcia.

Astronomowie nazywają takie miejsca w Kosmosie obszarami foto-dysocjacyjnymi PDR, gdzie PDR jest skrótem oznaczającym Photo-Dissociation Region. Te obszary są niszczone przez silne przez promieniowanie ultrafioletowe młodych gwiazd masywnych, czyli po prostu przez rozgrzewanie światłem gwiazd. Obszary PDR są szczególnie interesujące, ponieważ są najlepszym miejscem do znalezienia wskazówek na temat przebiegu procesu powstawania gwiazd i planet.

Na zdjęciu wykonanym przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba wskazano cztery niezwykłe widoki:
    • panel góra-prawo → młoda gwiazda HST-10 nadal akreuje materię z dysku pyłowo-gazowego (tutaj mogą powstawać planety), silne promieniowanie gwiazd z pobliskiej Gromady Trapez powoduje parowanie kokonu i dysku otaczającego tą gwiazdę, dla porównania zaznaczono tutaj orbitę Neptuna;
    • panel dół-prawo → wijące się włókna oświetlonej materii składającej się głównie z molekuł węglowodorowych i cząsteczkowego wodoru;
    • panel w centrum → wielokrotny układ gwiazdowy θ2Orionis A (obiekt możliwy do zaobserwowania gołym okiem) oświetla obłoki pyłu znajdujące się w tle;
    • panel na lewo od centrum → młoda gwiazda nadal jest zanurzona wewnątrz globuli, w której powstaje (gdy gęsty obłok gazowo-pyłowy staje się niestabilny grawitacyjnie, to zaczyna zapadać się, tworząc zarodek gwiazdy, który stopniowo powiększa się aż włączają się reakcje syntezy termojądrowej w jej jądrze i gwiazda zaczyna świecić).



Zdjęcie okolicy centrum Mgławicy Oriona wykonane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba z zaznaczonym położeniem następujących, ciekawych obiektów:
panel góra-prawo - młoda gwiazda HST-10 nadal akreująca materię z dysku pyłowo-gazowego;
panel dół-prawo - wijące się włókna oświetlonej materii, składającej się głównie z molekuł węglowodorowych i cząsteczkowego wodoru;
panel w centrum – młody wielokrotny układ gwiazdowy θ2Orionis A oświetla obłoki pyłu znajdujące się w tle;
panel na lewo od centrum - młoda gwiazda nadal jest zanurzona wewnątrz globuli, w której powstaje.
Źródło: NASA / ESA / CSA; Data reduction and analysis: PDRs4All ERS Team; Graphical processing: S. Fuenmayor & O. Berné

Omawiane zdjęcia i dane są dostępne za darmo poprzez portal PDRs4ALL ERS: „PDR dla wszystkich” - tutaj ERS (Early Release Science) oznacza wczesne programy naukowe. W 2017 roku przyjęto 6 kategorii naukowych takich programów, na których astronomowie mają się uczyć w pełni wykorzystać możliwości Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba.

Kilka dni wcześniej ukazała się publikacja, w której można porównać fragment zdjęcia Poprzeczki Oriona w wersji uzyskanej przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a i 10-m, hawajski teleskop Keck’a. Na poniższym zdjęciu uzyskanym przez Hubble’a (panel po lewej) zaznaczono schematycznie przekrój przez strukturę molekularną obszaru foto-dysocjacyjnego PDS. Natomiast na zdjęciu uzyskanym przez kamerę NIRC2 (teleskop Keck’a) widać dysk protoplanetarnym wokół młodej gwiazdy aktualnie „poddawany obróbce” (… niszczeniu) przez promieniowanie jonizujące pochodzące od zewnętrznych gwiazd. Astronomowie oznaczyli ten obiekt jako „proplyd” 203-506 (proplyd - skrót z j.ang. „ionized protoplanetary disk”/ polskim odpowiednikiem tego może być np. pro-pla-d ?). W Mgławicy Oriona jest znanych około 180 takich „pro-pla-dów”.



Obraz fragmentu Poprzeczki Oriona (ang. Orion Bar) w M42 w wersji uzyskanej przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a (po lewej) i 10-m teleskop Keck’a (po prawej). Obraz w podczerwieni sfotografowany kamerą NIRC2 przy teleskopie Keck’a stanowi tylko fragment 40”x40” (żółty prostokąt) obrazu z HST i widać tutaj „proplyd” 203-506 (proplyd - skrót z j.ang. „ionized protoplanetary disk” – dysk protoplanetarny wokół młodej gwiazdy, który jest oświetlony przez jonizujące promieniowanie pochodzące od innych gwiazd). Źródło: HST→ NASA/STScI/Rice Univ./C.O’Dell et al.; Teleskop Keck’a → Habart et al./W. M. Keck Observatory

Jako bonus astronomowie z zespołu PDRs4All ERS opublikowali przepiękne zdjęcie północnego obszaru Mgławicy Oriona, na którym również widać fantastyczne włókna.


Obraz centralnej północnej części Mgławicy Oriona uzyskany za pomocą Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (instrument NIRCam). Czy tutaj widać żabę?  Źródło: NASA / ESA / CSA / PDRs4All ERS Team; image processing: Olivier Berné

Dodatkowo poniżej zamieszczono porównanie zdjęć tego samego obszaru Poprzeczki Oriona, uzyskane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba vs Kosmiczny Teleskop Hubble'a vs Kosmiczny Teleskop Spitzera.


Hubble vs Webb - porównanie zdjęć okolicy centrum Mgławicy Oriona. Zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a (po lewej) jest zdominowane przez promieniowanie pochodzące od gorącego, zjonizowanego gazu, rozświetlającego stronę Poprzeczki Oriona zwróconą ku Gromadzie Trapez, która znajduje się poza górnym-prawym narożnikiem obrazu. Zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (po prawej) uwydatnia chłodniejsze obłoki molekularne znajdujące się nieco dalej od Gromady Trapez. Źródło: zdjęcie z teleskopu Webba → NASA / ESA / CSA; data reduction and analysis: PDRs4All ERS Team; graphical processing: O. Berné; zdjęcie z teleskopu Hubble’a → NASA / STScI / Rice Univ. / C.O’Dell et al.


Porównanie zdjęć okolicy centrum Mgławicy Oriona wykonanych przez Kosmiczny Teleskop Spitzera (po lewej) i Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (po prawej) w podobnym zakresie widma. Tutaj uwydatnione są różnice w rozdzielczości kątowej i gradacji tonalnej obrazu. Źródło: zdjęcie z teleskopu Webba → NASA / ESA / CSA; data reduction and analysis: PDRs4All ERS Team; graphical processing: O. Berné; zdjęcie z teleskopu Spitzera → NASA / JPL-Caltech / T. Megeath (Univ. of Toledo, Ohio)

https://pdrs4all.org/pdrs4all-first-images-release/

https://phys.org/news/2022-09-webb-telescope-captures-breathtaking-images.html

https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/kosmiczny-teleskop-jamesa-webba-sfotografowal-poprzeczke-oriona-w-m42

https://news.westernu.ca/2022/09/jwst-pdrs4all-orion-nebula/

Offline Arentiss

  • Zarejestrowany
  • *
  • Wiadomości: 8
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #831 dnia: Listopad 09, 2022, 09:30 »
Niesamowite.
Porównanie zdjęć z JWST przypomina mi przesiadkę ze starego telewizora CRT na nowy LCD Full HD

Offline ekoplaneta

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 8589
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #832 dnia: Listopad 09, 2022, 12:23 »
Łojeju te fotki z JWST wbijają w fotel. Choć staruszek HST nadal nieźle przy nim wypada  8)

Pamiętam jak się jarałem fotkami z Hubblea wydrukowanymi w Wiedzy i Życiu około 1993 roku. Do tej pory hablowskie fotki pasa Oriona są niesamowite i klimatyczne. Te melancholijne spokojne kolory  8)

Offline ekoplaneta

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 8589
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #833 dnia: Listopad 26, 2022, 17:40 »
JWST wykonał zdjęcie największego księżyca Saturna Tytana. Widziałem to zdjęcie raz w Internecie i niestety nie mogę go odnaleźć. Sama fotografia jakoś nie wbijała w fotel  ;)

Online Adam.Przybyla

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 6532
  • Realista do bólu;-)
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #834 dnia: Listopad 26, 2022, 18:32 »
... oj, trzeba uwazac, w internetach rozne zdjecia kraza, np. zamiast zdjecia Alfa Centauri zrobionego przez webba ...  bylo chorizo;-)
Z powazaniem
                     Adam Przybyla
Zrodla:
https://www.vice.com/en/article/akeemk/chorizo-james-webb-space-telescope
https://twitter.com/twisteddoodles/status/1551857029828022273
https://twitter.com/AntonioParis/status/1547637515162529792
« Ostatnia zmiana: Listopad 26, 2022, 18:34 wysłana przez Adam.Przybyla »
https://twitter.com/AdamPrzybyla
JID: adam.przybyla@gmail.com

Offline ekoplaneta

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 8589

Offline ekoplaneta

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 8589
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #836 dnia: Grudzień 01, 2022, 20:21 »
I jeszcze lepsze zdjęcie Tytana  8)

Scientists have waited for years to use Webb’s infrared vision to study Titan’s atmosphere. Now they finally did it!
These are images of Saturn’s moon Titan, captured by Webb's NIRCam instrument. The view on the left uses a filter sensitive to Titan’s lower atmosphere. The bright spots are prominent clouds in the northern hemisphere. The view on the right is a colour composite image. Several prominent surface features are labelled in the second image: Kraken Mare is thought to be a methane sea; Belet is composed of dark-coloured sand dunes; Adiri is a bright albedo feature.
Titan is the only moon in the Solar System with a dense atmosphere, and it is also the only planetary body other than Earth that currently has rivers, lakes, and seas. Unlike Earth, however, the liquid on Titan’s surface is composed of hydrocarbons including methane and ethane, not water.
Further Titan data are expected from NIRCam and NIRSpec as well as the first data from Webb’s MIRI Instrument in May or June of 2023 so stay tuned!




https://www.facebook.com/ESAWebb


Offline byko

  • Senior
  • ****
  • Wiadomości: 622
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #837 dnia: Grudzień 02, 2022, 23:13 »
I jeszcze lepsze zdjęcie Tytana  8)

Scientists have waited for years to use Webb’s infrared vision to study Titan’s atmosphere. Now they finally did it!
These are images of Saturn’s moon Titan, captured by Webb's NIRCam instrument. The view on the left uses a filter sensitive to Titan’s lower atmosphere. The bright spots are prominent clouds in the northern hemisphere. The view on the right is a colour composite image. Several prominent surface features are labelled in the second image: Kraken Mare is thought to be a methane sea; Belet is composed of dark-coloured sand dunes; Adiri is a bright albedo feature.
Titan is the only moon in the Solar System with a dense atmosphere, and it is also the only planetary body other than Earth that currently has rivers, lakes, and seas. Unlike Earth, however, the liquid on Titan’s surface is composed of hydrocarbons including methane and ethane, not water.
Further Titan data are expected from NIRCam and NIRSpec as well as the first data from Webb’s MIRI Instrument in May or June of 2023 so stay tuned!




https://www.facebook.com/ESAWebb

Fantastyczne ale wiele wyjaśnia, to "słabe zdjęcie" wydaje się montażem obu obrazów zaprezentowanych przez Ekoplanetę, może więc jednak nie jest takie "słabe" oby więcej takich:)

Offline Lion97

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 2475
  • LOXem i ropą! ;)
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #838 dnia: Grudzień 09, 2022, 23:16 »
Webb osiąga nowy kamień milowy w poszukiwaniu odległych galaktyk, odkrywając niektóre z nich datowane na mniej niż 400 milionów lat po Wielkim Wybuchu. Światło z tych galaktyk potrzebowało ponad 13,4 miliarda lat, aby do nas dotrzeć.

https://twitter.com/ESA_Webb/status/1601230668230524928

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 932
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4/LOX Methalox
Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #839 dnia: Grudzień 14, 2022, 01:22 »
Webb złapał kosmiczną tarantulę.

Na ilustracji widać obraz Mgławicy Tarantula w bliskiej podczerwieni uzyskany za pomocą kamery NIRCam i Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Przekątna zdjęcia odpowiada na niebie 7,24’ (~360 l.św. z odległości 170 tysięcy l.św.). Jest to obszar powstawania młodych gwiazd, z których dziesiątki tysięcy jeszcze nie odkryto, bo były schowane w obłokach pyłu międzygwiazdowego. Najbardziej aktywny obszar to gromada młodych gwiazd masywnych, które skrzą się na niebiesko w centrum zdjęcia. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, Webb ERO Production Team



Dawno, dawno temu w czasie i przestrzeni rozwinęła się historia kosmicznego stworzenia - tysiące młodych gwiazd, których jeszcze nikt nie widział w gwiezdnym żłobku zwanym 30 Doradus, zostało zaobserwowane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Nazwana Mgławicą Tarantula – ze względu na wygląd jej włókien pyłowych na zdjęciach w teleskopach przed erą Webba – była ulubionym miejscem astronomów do badań nad powstawaniem gwiazd. Zdjęcie z Teleskopu Webba ujawniło również odległe galaktyki w tle oraz szczegółową strukturę i skład gazu i pyłu w tej mgławicy.



Zdjęcie gwiezdnego żłobka zwanego Mgławicą Tarantula wykonanego przez teleskopy przed epoką Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba: VLT (Very Large Telescope), VISTA (Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy) i ALMA (the Atacama Large Millimeter / submillimeter Array). Jest to mozaika zdjęć w bliskiej podczerwieni λ ~ 1,0 – 2,2 µm (teleskopy VLT + VISTA) prezentujących jasne gwiazdy i światło obłoków gorącego gazu o różowym zabarwieniu. Jasne czerwono-żółte pasma w zakresie mikrofalowym (λ ~ 1,3 -1,4 mm → teleskop ALMA) odpowiadają obszarom gęstego i zimnego gazu, które mogą się zapaść i stworzyć nowe gwiazdy. Ta unikalna, przypominająca sieć struktura obłoków gazowych sprawiła, że astronomowie przezwali ten obiekt Mgławicą Tarantula. Źródło: ESO, ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/Wong et al., ESO/M.-R. Cioni/VISTA Magellanic Cloud survey. Acknowledgment: Cambridge Astronomical Survey Unit

 

Znajdująca się w odległości zaledwie 161 tysięcy l.św. od nas w Wielkim Obłoku Magellana, Mgławica Tarantula jest największym i najjaśniejszym znanym obszarem gwiazdotwórczym w Lokalnej Grupie Galaktyk, w której skład wchodzi również nasza Droga Mleczna. Ta mgławica liczy ~650 l.św. średnicy i jest najbardziej aktywnym obszarem gwiazdotwórczym w naszej grupie galaktyk, zawierającym niezliczone obłoki pyłowo-gazowe oraz dwie jasne gromady gwiazdowe. Tysiące masywnych gwiazd w centrum mgławicy 30 Doradus wydmuchuje materię i generuje silne promieniowanie, wraz z potężnymi wiatrami gwiazdowymi. W Tarantuli odkryto materię gazową nagrzaną do milionów stopni przez te wiatry gwiazdowe, jak również przez wybuchy supernowych.

Astronomowie obserwowali Mgławicę Tarantula za pomocą trzech instrumentów współpracujących z Teleskopem Webba (NIRCam + NIRSpec + MIRI). W kamerze NIRCam ten obszar wygląda jak gniazdo tarantuli, które jest wyściełane pajęczą siecią. Pusty obszar w centrum mgławicy został utworzony przez silne promieniowanie elektromagnetyczne emitowane przez gromadę młodych gwiazd masywnych, które skrzą się na niebiesko w centrum tego zdjęcia. Tylko najbardziej gęste obszary, które otaczają mgławicę, opierają się tej erozji wywołanej przez potężne wiatry pochodzące od gwiazd masywnych. Widzimy je jako filary, które wskazują w stronę gromady gwiazdowej. Te filary zawierają protogwiazdy, które ostatecznie wyłonią się ze swoich pyłowych kokonów i rozpoczną dezintegrację mgławicy.

Za pomocą spektrografu NIRSpec astronomowie zaobserwowali w bliskiej podczerwieni bardzo młodą gwiazdę w opisanym powyżej stadium ewolucji. Do tej pory uważano, że ta gwiazda może być nieco starsza i już rozpoczęła proces oczyszczania się z bąbla wokół siebie Jednak obserwacje NIRSpec wykazały, że protogwiazda właśnie jest na początku procesu wydostawania się ze swojego filaru i nadal jest zanurzona w izolującym od otoczenia obłok pyłowym. Bez tych widm w wysokiej rozdzielczości uzyskanych przez Teleskop Webba, to epizodyczne zdarzenie w procesie powstawania młodych gwiazd mogłoby pozostać niezauważone.



Mozaika zdjęć Mgławicy Tarantula w bliskiej podczerwieni, które zarejestrowała kamera NIRCam współpracująca z Kosmicznym Teleskopem Jamesa Webba. Tutaj kolory zostały zmapowane następująco: niebieski – filtr F090W, zielony – F200W, pomarańczowy – F335W, czerwony – F444W, a dole po prawej stronie pokazano odcinek odpowiadający 50 l.św. Z niespotykaną do tej pory rozdzielczością widać obszar powstawania młodych gwiazd, z których dziesiątki tysięcy jeszcze nie odkryto, bo były schowane w obłokach pyłu międzygwiazdowego. Najbardziej aktywny obszar to gromada młodych gwiazd masywnych, które skrzą się na niebiesko w centrum zdjęcia. Dalej od centralnego obszaru Mgławicy Tarantula gaz przyjmuje kolor rdzawy, który tutaj oznacza, że mgławica jest bogata w związki węglowodorowe. Ten gęsty gaz jest materiałem, z którego w przyszłości powstaną gwiazdy. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, Webb ERO Production Team


Ten obszar wygląda zupełnie inaczej na zdjęciu w średniej podczerwieni uzyskanym za pomocą instrumentu MIRI i Teleskopu Webba. Gorące gwiazdy znikły i świeci chłodniejszy gaz i pył. W obłokach z rodzącymi się gwiazdami, świecące kropki wskazują na pozycje protogwiazd zanurzonych w otaczających obłokach, które nadal zbierają masę. Podczas, gdy w krótszych długościach fali „λ” światło jest pochłaniane lub rozpraszane przez ziarna pyłu w mgławicy i dlatego nie zostanie zarejestrowane przez Teleskop Webba. Natomiast światło o większej długości fali, takiej jak np. średni zakres podczerwieni (Teleskop Webba: λ ~ 5-28 μm) przenika przez ten pył i ujawnia obszary Wszechświata, których jeszcze nie widzieliśmy.

Jednym z powodów, dlaczego Mgławica Tarantula szczególnie interesuje astronomów jest podobny skład chemiczny, jak w gigantycznych obszarach gwiazdotwórczych obserwowanych podczas Kosmicznego Południa (ang. Cosmic Noon), gdy Wszechświat liczył zaledwie kilka miliardów lat  i proces powstawania gwiazd osiągnął maksimum. Obszary gwiazdotwórcze w naszej Drodze Mlecznej nie produkują gwiazd w tak ekstremalnym tempie jak Mgławica Tarantula i mają inny skład chemiczny. To sprawia, że Tarantula jest najbliższym przykładem (czyli najłatwiejszym do szczegółowych obserwacji) tego, co mogło się dziać z Wszechświatem w jego świetlane „same południe”. Teleskop Webba pozwoli astronomom porównać i znaleźć różnice w obserwacjach powstawania gwiazd w Mgławicy Tarantula i odległych galaktyk z Kosmicznego Południa. Więcej informacji na temat tego niezwykłego czasu w historii Wszechświata można znaleźć w przeglądowym artykule z 2020 roku (arXiv: 2010.10171).

Pomimo tysięcy lat obserwacji nieba przez ludzkość, zjawisko powstawania gwiazd nadal ma wiele tajemnic. Niektóre z nich wynikają z faktu, że do tej pory nie można było uzyskać wyraźnych zdjęć, na których widać co dzieje się w nieprzeźroczystych obłokach z powstającymi gwiazdami. Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba właśnie rozpoczął odkrywanie Wszechświata, którego nigdy jeszcze nie obserwowano i jest to zaledwie początek przepisywania na nowo opowieści o gwiezdnych narodzinach.



Mozaika zdjęć Mgławicy Tarantula w średniej podczerwieni uzyskany za pomocą kamery MIRI i Kosmicznego Teleskopy Jamesa Webba. Tutaj kolory zostały zmapowane następująco: niebieski – filtr F770W i F1000W, zielony – F1280W, czerwony – F1800W, w dolnym prawym rogu pokazano odcinek odpowiadający 25 l.św. W większych długościach fali (tutaj: średnia podczerwień względem bliskiej podczerwieni) światło zarejestrowane przez instrument MIRI skupia uwagę na obszarze otaczającym centralną gromadę gwiazdową i odkrywa zupełnie nową „twarz” Mgławicy Tarantula. W tym zakresie słabnie jasność młodych i gorących gwiazd z gromady i na pierwszym planie ujawnia się gaz oraz pył. Duże ilości węglowodorów świecą na powierzchniach obłoków pyłowych w mapowanych barwach niebieskiej i fioletowej. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, Webb ERO Production Team



Obrazy fragmentu Mgławicy Tarantula obok siebie w bliskiej / średniej podczerwieni (odpowiednio po lewej/ po prawej) wykonane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Przekątna zdjęcia odpowiada na niebie 2,64’ (~130 l.św. z odległości 170 tysięcy l.św.). Na stronie internetowej ESA można interaktywnie oglądać oba zdjęcia, przesuwając suwak: bliska ↔ średnia podczerwień. Każdy fragment widma promieniowania elektromagnetycznego pokazuje i ukrywa inne cechy, co pozwala astronomom zrozumieć mechanizmy fizyczne odpowiadające za powstawanie gwiazd. Źródło: NASA, ESA, CSA, and STScI



Infografika z instrumentami Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba i zakresem obserwacji promieniowania elektromagnetycznego o długości fali λ wyrażonej w mikronach (1μm=0,000001m). Ludzkie oko jest wrażliwe na fotony λ ~0,38-0,78 μm. Teleskop Webba posiada na pokładzie instrument MIRI do obserwacji w średniej (λ 5-28 μm) podczerwieni (ang. mid-infrared) i przeznaczony jest m. in. do obserwacji planet, komet, asteroid, pyłu rozgrzanego światłem gwiazd i dysków protoplanetarnych. Natomiast do obserwacji w bliskiej (λ 0,6-5 μm) podczerwieni (ang. near-infrared) wykorzystuje więcej instrumentów - NIRCam, NIRSpec (np. obserwacje Mgławicy Tarantula) oraz FGS/NIRISS, które pozwalają obserwować gwiazdy i galaktyki w procesie powstawania, populacje gwiazd w najbliższych galaktykach, młode gwiazdy w Drodze Mlecznej i obiekty Pasa Kuipera. Źródło: NASA

https://www.nasa.gov/feature/goddard/2022/a-cosmic-tarantula-caught-by-nasa-s-webb

https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/webb-zlapal-kosmiczna-tarantule

https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Webb/Webb_captures_a_cosmic_tarantula



Polskie Forum Astronautyczne

Odp: James Webb Space Telescope (JWST)
« Odpowiedź #839 dnia: Grudzień 14, 2022, 01:22 »