Księżyc (zbiorczo)

[Orionid]

Nie sądzę by większość zamieszczanych przeze mnie artykułów nie miała pokrycia w rzeczywistości. Zapewne STATION masz na myśli rosyjskie wizje ekspansji kosmicznej. Ale jest  interesujące co można zrobić, a czego się nie robi. Zanim decyzje zostaną podjęte trwa długoletnia debata nad kosmicznymi przedsięwzięciami.
Poza tym tak wiele się dzieje w sferze kosmicznej aktywności ludzkości, że szkoda nawet w skrótowy sposób tego nie odnotować. Też czas na aktywność nieprofesjonalną mam często bardzo ograniczony i stąd nierzadko ograniczam się do wrzucania tylko materiałów. Jak to możliwe dodaję link do polskiej wersji artykułu.

[Orionid]

Analiza pola grawitacyjnego Księżyca przez sondę GRAIL wskazuje , że pod powierzchnią Srebrnego Globu  mogą istnieć jaskinie pochodzenia wulkanicznego. Dodatkowy zatem mamy dowód. Są stare pomysły lokowania w tych miejscach baz księżycowych.



http://www.space-travel.com/reports/Lunar_Lava_Tubes_Found_on_the_Moon_Could_Help_Pave_Way_for_Human_Colony_999.html

[Orionid]

Analiza próbek księżycowego gruntu dostarczyła dowodu, że około 2 mln lat temu eksplodująca supernowa odległa od Układu Słonecznego o ok. 300 lat świetlnych ,  jest odpowiedzialna za istnienie izotopu żelaza 60Fe . Izotop ten powstaje w czasie wybuchów supernowych.



http://www.space-travel.com/reports/Supernova_iron_found_on_the_moon_999.html
http://www.pulskosmosu.pl/2016/04/14/na-ksiezycu-zidentyfikowano-zelazo-z-supernowej/

[kanarkusmaximus]

300 lat świetlnych - to musiała być niezła supernowa.

[ekoplaneta]

Australopiteki i wczesne gatunki Homo musiały mieć niezły widok na niebie

[station]

z Księżycem to rzecz jasna już dawno nic wspólnego nie ma ale przy okazji mowy o Supernowych to chyba "najbliższa okazja" na spektakularny widok będzie z okazji eksplozji Betelegezy, oddalonej od nas 2 x dalej.

[Orionid]

Nowe badania na temat wody na Księżycu:

Zespół przeprowadził serię testów laboratoryjnych, w których wykorzystywał akceleratory cząstek energetycznych do symulacji wpływu promieni kosmicznych na materię zawierającą wodór i doszedł do wniosku, że obecność wodoru – np. w wodzie – zazwyczaj tłumi całkowitą emisję protonów. Oznacza to, że jeżeli w pobliżu biegunów księżycowych faktycznie znajduje się woda, to globalny skan powierzchni księżycowej powinien wskazywać na spadek ilości protonów wybijanych z powierzchni w obszarach biegunowych.

Źródło: http://www.pulskosmosu.pl/2016/05/31/woda-na-ksiezycu/

Nowe analizy wskazują, że większość wody wewnątrz Księżyca pochodzi z asteroid z czasów kiedy  powierzchnia Srebrnego Globu była w trakcie formowania. Wewnątrz globu , wg oceny naukowców,  może nawet znajdować się milion razy  więcej wody, niż na jego powierzchni.


http://www.usnews.com/news/articles/2016-05-31/asteroids-brought-water-to-the-moon-study-says
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,409918,naukowcy-ustalili-pochodzenie-wody-na-ksiezycu.html

[Orionid]

Imbrium Basin powstało kiedy przed około 3,8 miliarda lat temu, asteroida o średnicy ok.  150 mil (w przybliżeniu równa długości New Jersey), uderzyła w Księżyc.

Te nowe szacunki wielkości, opublikowane w czasopiśmie Nature, sugerują , że obiekt, który uderzył w powierzchnię Srebrnego Globu był 2 razy większy  i 10 razy bardziej masywne niż wcześniej oceniano. Oszacowania dokonano na podstawie cech geologicznych występujących na Księżycu. Wcześniej modelowanie komputerowe wskazywało na obiekt o średnicy 50 mil.

Mare Imbrium (łac. pol. Morze Deszczów) jest drugim co do wielkości (po Oceanus Procellarum) morzem księżycowym i drugim, gdy chodzi o  wielkość basenem uderzeniowym na Księżycu.
Jego średnica wynosi 1123 km , a głębokość  krateru    7 km (bez pokładów lawy ok. 12 km).

Eksperymenty laboratoryjne pozwoliły dokonać nowych szacunków.

The Vertical Gun Range employs a 14-foot cannon that fires small projectiles at up to 16,000 miles per hour, while impact plates and high-speed cameras record the ballistic dynamics. During his experiments with low-angle impacts, Schultz noticed that impactors tend to start breaking apart when they first make contact with the surface. That point of initial contact is actually behind or "up-range" of the final crater, where the bulk of the impactor digs into the surface. The chunks that break off up-range of the final crater continue to travel at a high rate of speed, scouring and grooving the surface.

"The key point is that the grooves made by these chunks aren't radial to the crater," Schultz said. "They come from the region of first contact. We see the same thing in our experiments that we see on the Moon - grooves pointing up-range, rather than the crater."

https://news.brown.edu/articles/2016/07/imbrium
https://www.pulskosmosu.pl/2016/07/25/jak-powstalo-morze-deszczow-na-ksiezycu/

[Orionid]

Dopiero teraz udało się dokonać dokładnego pomiaru różnic w izotopach  potasu występujących na Ziemi i Księżycu, co rzuca nowe światło na hipotezy o powstania Księżyca.


Wang and Jacobsen now report isotopic differences between lunar and terrestrial rocks that provide the first experimental evidence that can discriminate between the two leading models for the moon’s origin. In one model, a low-energy impact leaves the proto-Earth and moon shrouded in a silicate atmosphere; in the other, a much more violent impact vaporizes the impactor and most of the proto-Earth, expanding to form an enormous superfluid disk out of which the moon eventually crystallizes.

The isotopic study, which supports the high-energy model, was published Sept. 12 in the advance online edition of Nature. “Our results provide the first hard evidence that the impact really did (largely) vaporize  Earth,” said Wang, assistant professor in Earth and Planetary Sciences in Arts & Sciences.

https://source.wustl.edu/2016/09/chemistry-says-moon-proto-earths-mantle-relocated/

[Orionid]

Wpływ Księżyca na trzęsienia ziemi
15.09.2016

Największe i najbardziej zabójcze trzęsienia ziemi mają związek z pełnią i nowiem Księżyca - informuje pismo „Nature Geoscience”.

Satoshi Ide i jego koledzy z uniwersytetu w Tokio przeanalizowali dane dotyczące naprężeń pływowych w ciągu dwóch tygodni przed dużymi trzęsieniami ziemi, o sile 5,5 lub większej, w ciągu ostatnich dwóch dekad. Spośród dwunastu największych odnotowanych trzęsień ziemi (o magnitudzie 8,2 stopnia lub większej) dziewięć wydarzyło się w czasie, gdy Księżyc był bliski nowiu lub pełni, a naprężenia spowodowane przez siły pływowe - największe. W przypadku niewielkich trzęsień takiej zależności nie zaobserwowano.
 
Podczas pełni i nowiu Słońce, Księżyc i Ziemia są ustawione w jednej linii, ich grawitacja działa silniej na płyty tektoniczne tworzące skorupę naszej planety. Także pływowe ruchy oceanów zwiększają naprężenia skorupy ziemskiej, które rozładowują się w postaci trzęsień. Gdy widoczna była tylko część Księżyca, ziemia drżała słabiej.
 
Chociaż zaobserwowane zależności są zbyt małe, aby istotnie wpłynąć na przygotowania do zbliżającego się trzęsienia ziemi (tak czy inaczej jego prawdopodobieństwo w konkretnym dniu jest nikłe), odkrycie może w przyszłości pozwolić na lepsze zrozumienia procesu powstawania trzęsień ziemi.
 
Inni sejsmolodzy są - jak to ujął "New Scientist" – "ostrożnie podekscytowani" odkryciem Ide. Jednak aby wyciągać daleko idące wnioski, potrzebne są dane dotyczące większej liczby trzęsień, które na pewno wystąpią w przyszłości. (PAP)
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,411155,wplyw-ksiezyca-na-trzesienia-ziemi.html

[Orionid]

Są kolejne argumenty przemawiające za powstaniem Księżyca w wyniku zderzenia Ziemi z mniejszym ciałem kosmicznym.

A layer of iron and other elements deep underground is the evidence scientists have long been seeking to support the hypothesis that the moon was formed by a planetary object hitting the infant Earth some 4.5 billion years ago, a new study led by Johns Hopkins University scientists argues.

Published in the current issue of the journal Nature Geoscience, the paper uses laboratory simulations of an Earth impact as evidence that a stratified layer beneath the rocky mantle – which appears in seismic data – was created when the Earth was struck by a smaller object. The authors argue this was the same impact that sent a great mass of debris hurtling into space, creating the moon.

http://phys.org/news/2016-09-moon-creation-hypothesis.html

[kanarkusmaximus]

Ale wciąż ten "mniejszy" obiekt był tak duży jak Mars?

[Orionid]

Badania dobrze zachowanego basenu Schrodinger pozwalają lepiej zrozumieć utworzenie na Ziemi krateru Chicxulub .

The team concludes that the mountain-sized rings that form in the Moon's largest impact craters were produced by the collapse of central uplifts that rose tens of kilometers above the surface as a result of impact. Those findings, based on observations of the Moon's Schrodinger basin, with implications for Earth's Chicxulub crater, are published in the current edition of Nature Communications.

The Chicxulub crater is the best-preserved example of a peak-ring basin on Earth, but it is buried beneath approximately 1 kilometer of sediments. By comparison, the Schrodinger impact basin is the best-preserved basin of its size on the Moon; however, unlike the Chicxulub crater, it is exquisitely exposed on the lunar surface and accessible to study using remote sensing techniques. ...

Within an hour of impact, a new 320-kilometer-wide basin and its enormous peak ring had been created on the Moon. Similar processes occurred when the Chicxulub crater formed on Earth 66 million years ago, although those processes occurred faster due to Earth's greater gravity. The Chicxulub impact event is famous because of its link to the extinction of dinosaurs.
http://www.lpi.usra.edu/features/102016/schrodinger/

[Orionid]

Nowa teoria tłumaczy obecne usytuowanie Księżyca.

Wraz z rozpraszaniem momentu pędu poprzez oddziaływania pływowe, Księżyc stopniowo oddalał się od Ziemi do momentu, w którym osiągnął punkt zwany przejściem na płaszczyznę Laplace’a, kiedy to siła oddziaływania Ziemi na Księżyc ustępuje pola oddziaływaniu grawitacyjnemu ze strony Słońca. To właśnie wtedy część momentu pędu układu Ziemia-Księżyc została przeniesiona na układ Ziemia-Słońce.

Źródło: http://www.pulskosmosu.pl/2016/11/02/nowa-teoria-tlumaczy-jak-ksiezyc-znalazl-sie-tam-gdzie-jest-teraz/
https://www.ucdavis.edu/news/new-theory-explains-how-moon-got-there/

[Orionid]

Zbliża się superpełnia Ksieżyca
PRZEZ REDAKCJA W DNIU 9 LISTOPADA 2016

14 listopada 2016 nastąpi zjawisko superpełni Księżyca. Będzie to największa pełnia od początku XXI wieku.

Orbita naszego satelity jest elipsą, co oznacza, że odległość Ziemia-Księżyc może się zmieniać od 350000 km do 400000 km. Z powodu tzw. recesji linii absyd orbity z okresem 8.85 lat, apogeum (kiedy Księżyc jest najbliżej) czasem wypada podczas pełni, czasem podczas nowiu. (...)

Źródło : http://kosmonauta.net/2016/11/zbliza-sie-superpelnia-ksiezyca/

W poniedziałek będzie można zaobserwować Superksiężyc
09.11.2016

(...) Astronomowie oceniają, iż najbliższy Superksiężyc będzie widoczny 14 listopada br. W tym dniu zbiega się moment pełni o godz. 14.42 i moment przejścia przez perygeum orbity o godz. 12.21. Odległość Księżyca od Ziemi wyniesie w perygeum 356514,9 km. Superksiężyc będzie można podziwiać na wieczornym niebie, o ile tylko zachmurzenie nie będzie całkowite i pozwoli nam na dojrzenie Księżyca.
 
Superksiężyc 14 listopada będzie wyjątkowy: naturalny satelita Ziemi znajdzie się najbliżej nas nie tylko w samym roku 2016, ale od początku całego XXI wieku. Będzie o 14 proc. większy i o 30 proc. jaśniejszy niż w przypadku pełni, która ma miejsce w przypadku, gdy Księżyc jest w najdalszym punkcie swojej orbity. Jak podaje NASA, następnym razem Księżyc znajdzie się tak blisko Ziemi w trakcie pełni dopiero 25 listopada 2034 roku.
 
Skąd się bierze zróżnicowanie pomiędzy pełniami? Orbita Księżyca wokół naszej planety nie jest kołowa, a eliptyczna. Średnia odległość Księżyca od Ziemi wynosi 384400 km, przy czym odległość perygeum (najbliższego punktu orbity) może przebiegać od 356400 do 370400 km, a apogeum (najdalszego punktu orbity) od 404000 do 406700 km. Różnica pomiędzy minimalną, a maksymalną odległością to około 50 tysięcy kilometrów. Dodatkowo okres pomiędzy dwoma pełniami wynosi około 29,5 dnia i jest o ponad dwa dni dłuższy od okresu obiegu Księżyca wokół Ziemi. Dlatego pełnia może wypadać w sytuacjach różnych odległości Księżyca od naszej planety. (...)

Źródło: http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,411931,w-poniedzialek-bedzie-mozna-zaobserwowac-superksiezyc.html
http://phys.org/news/2016-11-super-buzz-supermoon.html