Autor Wątek: Juno  (Przeczytany 121987 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 974
  • Ciekłym Metanem i Ciekłym Tlenem LCH4/LOX Methalox
Odp: Juno
« Odpowiedź #405 dnia: Sierpień 22, 2024, 17:30 »
Do Europy można wysyłać kolejne misje kosmiczne. Sonda Juno zbadała otoczenie lodowego księżyca.



Naukowcy analizujący dane zebrane za pomocą sondy Juno opracowali pierwszą kompletną trójwymiarową mapę promieniowania układu Jowisza. W toku badań naukowcy szczegółowo scharakteryzowali intensywność cząstek o wysokiej energii w pobliżu orbity lodowego księżyca Europy oraz sposób, w jaki środowisko radiacyjne jest rzeźbione przez mniejsze księżyce Jowisza krążące w pobliżu pierścieni Jowisza.

Praca opiera się na danych zebranych za pomocą kamery Juno Advanced Stellar Compass (ASC) zaprojektowanej i zbudowanej przez specjalistów z Duńskiego Uniwersytetu Technicznego oraz kamery Stellar Reference Unit (SRU) zbudowanej przez specjalistów z Leonardo we Florencji we Włoszech. Te dwa zestawy danych wzajemnie się uzupełniają, pomagając naukowcom Juno scharakteryzować środowisko radiacyjne w różnych zakresach energii.

Zarówno ASC, jak i SRU to kamery zaprojektowane, aby pomóc w wyzwaniach nawigacji w głębokiej przestrzeni kosmicznej. Tego typu instrumenty znajdują się na prawie wszystkich statkach kosmicznych międzyplanetarnych i krążących wokół Ziemi. Aby mogły działać jako detektory promieniowania, zespół naukowy Juno musiał przyjrzeć się im w zupełnie nowy sposób.

„Na Juno staramy się wprowadzać innowacje w zakresie wykorzystania naszych czujników do poznawania natury i wykorzystaliśmy wiele naszych instrumentów naukowych w sposób, do którego nie zostały zaprojektowane. To pierwsza szczegółowa mapa promieniowania regionu przy tych wyższych energiach, co stanowi ważny krok w zrozumieniu, jak działa środowisko radiacyjne Jowisza. To, że udało nam się stworzyć pierwszą szczegółową mapę tego regionu, jest wielką sprawą, ponieważ nie mamy instrumentu zaprojektowanego do wyszukiwania promieniowania. Mapa pomoże w planowaniu obserwacji dla następnej generacji misji do układu Jowisza” — powiedział Scott Bolton, główny badacz misji Juno z Southwest Research Institute w San Antonio.

Kamera ASC zainstalowana na pokładzie sondy Juno fotografuje gwiazdy w celu określania orientacji sondy kosmicznej w przestrzeni. Jednak cztery kamery — umieszczone na wysięgniku magnetometru sondy Juno — okazały się również cennymi detektorami strumieni cząstek o wysokiej energii w magnetosferze Jowisza. Rejestrują „twarde promieniowanie” — promieniowanie jonizujące o dużej mocy przenikliwej, które uderza w sondę z energią wystarczającą do przejścia przez osłonę kamery ASC.

„Co ćwierć sekundy ASC robi zdjęcie gwiazd” — powiedział naukowiec Juno, John Leif Jørgensen, profesor na Duńskim Uniwersytecie Technicznym.

„Bardzo energetyczne elektrony, które przenikają przez osłonę, pozostawiają na naszych zdjęciach charakterystyczny ślad przypominający ślad ciągnący się za świetlikiem. Instrument jest zaprogramowany tak, aby zliczać liczbę tych świetlików, co pozwala nam dokładnie obliczyć ilość promieniowania” — mówi Jørgensen.

Ze względu na ciągle zmieniającą się orbitę Juno, sonda przemierzyła praktycznie wszystkie regiony przestrzeni w pobliżu Jowisza.
Dane ASC sugerują, że w pobliżu orbity księżyca Europy występuje więcej promieniowania o bardzo wysokiej energii w porównaniu z promieniowaniem o niższej energii, niż wcześniej sądzono. Dane potwierdzają również, że ilość wysokoenergetycznych elektronów obecnych po stronie Europy zwróconej w kierunku jej ruchu po orbicie jest większa niż za księżycem.

Wynika to z faktu, że większość elektronów w magnetosferze Jowisza wyprzedza Europę od tyłu z powodu obrotu Jowisza i jego pola magnetycznego, ale bardzo wysokoenergetyczne elektrony dryfują do tyłu, niemal jak ryby płynące pod prąd, i uderzają w przednią stronę Europy.

Dane dotyczące promieniowania z układu Jowisza nie są pierwszym nieplanowanym wkładem naukowym, jaki kamera ASC wniosła do misji. Jeszcze przed dotarciem do Jowisza dane z niej zostały wykorzystane do pomiaru pyłu międzyplanetarnego uderzającego w sondę Juno. A kamera obrazowania odkryła nawet wcześniej niezbadaną kometę, używając tej samej techniki wykrywania pyłu — rozróżniając małe kawałki statku kosmicznego wyrzucone przez mikroskopijny pył uderzający w Juno z bardzo dużą prędkością.

Podobnie jak ASC, także kamera SRU była wykorzystywana jako detektor promieniowania i urządzenie do obrazowania przy niewielkiej ilości światła.

Dane z obu kamer wskazują, że podobnie jak Europa, małe „księżyce pasterskie”, które krążą wewnątrz lub blisko krawędzi pierścieni Jowisza (i pomagają zachować ich kształt), również wydają się oddziaływać z radiacyjnym środowiskiem Jowisza. Kiedy sonda kosmiczna leci wzdłuż linii pola magnetycznego połączonych z księżycami pierścieniowymi lub gęstym pyłem, ilość promieniowania zarówno w ASC, jak i SRU gwałtownie spada. SRU zbiera również rzadkie zdjęcia pierścieni przy słabym świetle z unikalnego punktu obserwacyjnego sondy Juno.

„Wciąż istnieje wiele tajemnic dotyczących tego, jak powstały pierścienie Jowisza, a bardzo niewiele zdjęć zostało wykonanych przez poprzednie sondy kosmiczne” — powiedziała Heidi Becker, główna współbadaczka SRU i naukowiec w Jet Propulsion Laboratory NASA, które zarządza misją.

„Czasami mamy szczęście i jeden z małych księżyców pasterskich może zostać uchwycony na zdjęciu. Te obrazy pozwalają nam dowiedzieć się dokładniej, gdzie obecnie znajdują się księżyce pierścieniowe i zobaczyć rozkład pyłu w stosunku do jego odległości od Jowisza”.

https://www.pulskosmosu.pl/2024/08/promieniowanie-w-poblizu-europy/

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 974
  • Ciekłym Metanem i Ciekłym Tlenem LCH4/LOX Methalox
Odp: Juno
« Odpowiedź #406 dnia: Wrzesień 18, 2024, 23:45 »
Misja NASA Juno rejestruje powstanie nowego wulkanu na Io.

Na ilustracji: Porównanie danych JunoCam z lutego 2024 roku z obrazami z misji Galileo z tego samego obszaru w listopadzie 1997 roku (wstawka w skali szarości) ujawnia nową cechę wulkaniczną na powierzchni księżyca Jowisza, Io. Źródło: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/Europlanet


Niedawna analiza obrazów księżyca Jowisza Io, wykonanych przez instrument JunoCam zainstalowany na misji kosmicznej NASA Juno, ujawniła powstanie nowej, dużej formacji wulkanicznej. Pokazuje to znaczące zmiany geologiczne, które zaszły na Io począwszy od 1997 roku.

Odkrycie nowego wulkanu na Io

Na księżycu Jowisza Io, najbardziej aktywnym geologicznie miejscu w Układzie Słonecznym, zauważono nowy wulkan. Analiza pierwszych od ponad 25 lat zdjęć Io z bliska, wykonanych przez instrument JunoCam podczas misji Juno NASA, ujawnia pojawienie się nowego wulkanu z wieloma strumieniami lawy i osadami wulkanicznymi pokrywającymi obszar o wymiarach około 180 na 180 kilometrów. Odkrycia te zostały zaprezentowane na konferencji Europlanet Science Congress (EPSC) w Berlinie, która miała miejsce w pierwszej połowie września tego roku.

Nowy wulkan znajduje się tuż na południe od równika Io. Chociaż ten księżyc jest gęsto pokryty aktywnymi wulkanami, zdjęcia wykonane podczas misji Galileo NASA w 1997 r. nie pokazały wulkanu w tym konkretnym regionie, a jedynie gładką powierzchnię pozbawioną cech charakterystycznych.



Porównanie zdjęć wykonanych przez misję Galileo z listopada 1997 r. (po lewej) z danymi JunoCam z tego samego obszaru z lutego 2024 r. (po prawej) ujawnia nową cechę wulkaniczną na powierzchni księżyca Jowisza, Io. Źródło: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS

Obserwacje Juno

Ostatnie zdjęcia wykonane za pomocą JunoCam pokazują wiele zmian na Io, w tym wspomnianą nową, dużą, złożoną formację wulkaniczną. Wschodnia strona tego nowego wulkanu jest zabarwiona czerwonawym kolorem pochodzącym od siarki, która została uwolniona przez wulkan w przestrzeń kosmiczną i opadła z powrotem na powierzchnię Io. Po zachodniej stronie widać dwa ciemne strumienie lawy, każdy o długości około stu kilometrów. W najdalszym punkcie przepływów, gdzie lawa się zebrała, ciepło spowodowało odparowanie zamarzniętego materiału na powierzchni, tworząc dwa nakładające się na siebie szare, okrągłe osady.



Sekwencja zdjęć Io z 3 lutego 2024 r. wykonana za pomocą JunoCam (pierwsze dwa zdjęcia pokazują Io oświetlone blaskiem Jowisza). Nowy wulkan omawiany w tekście został uchwycony na drugim zdjęciu sekwencji. Źródło: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS

Przeloty Juno nad Io

Najlepsze zdjęcie nowego wulkanu, który jest położony na wschód od znanego wcześniej wulkanu o nazwie Kanehekili, zostało wykonane 3 lutego 2024 r. z odległości 2530 kilometrów i w skali 1,7 kilometra na piksel. Zdjęcia zostały wykonane po nocnej stronie Io, a oświetlenie pochodziło wyłącznie od Jowisza.

Ta obserwacja została wykonana podczas jednego z trzech ostatnich przelotów Juno nad Io w 2023 i 2024 r., podczas których JunoCam wykonał około 20 wyraźnych, kolorowych obrazów. JunoCam zaobserwował łącznie dziewięć pióropuszy związanych z aktywnymi cechami wulkanicznymi na tym księżycu, a także inne zmiany, takie jak nowe przepływy lawy i osady powierzchniowe.

Dane z JunoCam są publikowane na stronie internetowej misji wkrótce po ich otrzymaniu na Ziemi, aby umożliwić społeczeństwu analizę obrazów Jowisza i jego księżyców.



Cztery widoki Lokiego Patery z PJ58, czas od lewej do prawej. 



Ilustracja pokazująca wielkość strumieni lawy w stosunku do Berlina, miasta będącego gospodarzem konferencji Europlanet Science Congress (EPSC) 2024. Źródło: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/Europlanet/Google Maps

https://www.missionjuno.swri.edu/

https://meetingorganizer.copernicus.org/EPSC2024/EPSC2024-731.html

https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/misja-nasa-juno-rejestruje-powstanie-nowego-wulkanu-na-io
« Ostatnia zmiana: Wrzesień 18, 2024, 23:52 wysłana przez Slavin »

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Juno
« Odpowiedź #406 dnia: Wrzesień 18, 2024, 23:45 »