Autor Wątek: Chang'e 1 (kompendium)  (Przeczytany 6895 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #15 dnia: Luty 04, 2015, 18:25 »
GXRS: Solar X-ray Monitor

Monitor promieniowania słonecznego służył do pomiarów intensywności emisji słonecznej w zakresie rentgenowskim. Były to informacje niezbędne do interpretacji danych z XRS. W skład urządzenia wchodziła pojedyncza fotodioda krzemowa SiPIN o powierzchni 0.75 milimetra kwadratowego oraz jej elektronika. Komunikowała się ona z elektroniką XRS. Całość znajdowała się w pojedynczej jednostce przymocowanej do panelu strukturalnego sondy za pomocą czterech stopek. Urządzenie pracowało w zakresie energetycznym 1 - 10 keV z rozdzielczością lepszą od 600 eV przy energii 5.95 keV.

GXRS: Electronics Assembly

System elektroniczny systemu GXRS pozwalał na zarządzanie danymi dostarczanymi przez jego komponenty, wykonywanie komend oraz kontrolę stanu urządzenia. Komunikował się z systemem zarządzania danymi instrumentów naukowych sondy (Payload Data Management System - PDMS). Znajdował się we wnętrzu sondy w pojedynczej, prostopadłościennej obudowie.

Urządzenie to zostało wykorzystano również w misji Chang'e 2.

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #16 dnia: Luty 04, 2015, 18:26 »
LA

Wysokościomierz laserowy umożliwał wykonanie map topograficznych powierzchni Księżyca. W czasie misji instrument uzyskał około 3 milionów pomiarów. Pozwoliło to na opracowanie globalnego modelu topograficznego. Charakteryzował się on większą rozdzielczością kątową w stosunku do wcześniejszych modeli. Całkowita dokładność pionowa modelu wynosiła 31 m, a rozdzielczość kątowa - 0.25° (co odpowiadało rozdzielczości przestrzennej 7.5 km).

Instrument LA został umieszczony na panelu -Z sondy Chang'e 1, która w czasie badań powierzchni Księżyca była skierowana w stronę nadiru. W skład urządzenia wchodził nadajnik laserowy (Laser Transmitter); oraz odbiornik (Laser Receiver). Oba komponenty instrumentu znajdowały się na wspólnej płycie montażowej przymocowanej do panelu strukturalnego sondy. Kierunek widzenia instrumentu był równoległy do kierunku widzenia kamery CCD systemu OIS z dokładnością +/- 1'. Masa urządzenia wyniosła 15.7 kg, wymiary - 260 x 200 x 190 mm, pobór mocy - 25 W, a szybkość transmisji danych - 384 bps. Impulsy laserowe wysłane na powierzchnię odbijały się od niej i powracały do instrumentu, gdzie były rejestrowane przez odbiornik wyposażony w teleskop. Dzięki pomiarom czasu powrotu impulsu biorąc pod uwagę rozpraszanie sygnału przez nachylenie i szorstkość powierzchni, oraz wewnętrzne opóźnienia instrumentu uzyskiwane były pomiary odległości sondy do powierzchni Księżyca i tym samym wysokość utworów powierzchniowych. Rozdzielczość pomiarów odległości była lepsza od 1 m. Niepewności w pomiarach odległości były mniejsze od 5 m. Impulsy oświetlały fragment powierzchni o średnicy mniejsze od 120 metrów z wysokości 200 km. Odległość pomiędzy poszczególnymi impulsami wzdłuż orbity wyniosła 1.4 km, co dawało 100% prawdopodobieństwa na odebranie sygnału odbitego. Po 2 miesiącach pomiarów minimalna odległość pomiędzy punktami danych na równiku wyniosła 7.5 km.

Nadajnik obejmował diodę promującą, laser Nd:YAG oraz układ optyczny. Dioda i laser znajdowały się w prostopadłościennej obudowie wraz z systemem elektronicznym instrumentu. Impulsy laserowe charakteryzowały się długością fali 1064 nm i energią 150 µJ. Trwały 7 ns. Układ optyczny pełnił rolę kolimatora, redukując rozbieżność wiązki laserowej do 0.6 mrad. Był to teleskop w układzie refraktora Galileusza.

Odbiornik składał się z układu optycznego oraz detektora. Do odbioru impulsu służył teleskop w układzie reflektora Cassegraina zainstalowany w cylindrycznym tubusie. Zwierciadło główne miało średnicę 140 mm. Detektorem była fotodioda Si-APD. Znajdowała się w prostopadłościennej obudowie wraz z elektroniką odzyskiwania informacji. Częstotliwość odbioru sygnału wynosiła 1 Hz.

System elektroniczny instrumentu pozwalał na zarządzanie dostarczanymi danymi, wykonywanie komend oraz kontrolę stanu urządzenia. Komunikował się z systemem zarządzania danymi instrumentów naukowych sondy (Payload Data Management System - PDMS).

Urządzenie to zostało wykorzystano również w misji Chang'e 2. Został on zoptymalizowany do wykonywania wysokorozdzielczych pomiarów w trakcie przelotów nad potencjalnymi miejscami lądowań kolejnych sond serii Chang'e.

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #17 dnia: Luty 04, 2015, 18:28 »
OIS

Optyczny system obrazujący pozwalał na badania struktury i składu mineralnego powierzchni Księżyca.

OIS: KONFIGURACJA

Instrument OIS został umieszczony na ścianie sondy Chang'e 1, która w czasie badań powierzchni Księżyca była skierowana w stronę nadiru (-Z). W skład systemu wchodziły 2 elementy: stereoskopowa kamera CCD (CCD Stereo Camera) oraz interferometr obrazujący (Imaging Interferometer - IM). Oba komponenty znajdowały się na wspólnej płycie montażowej zaistalowanej na panelu strukturalnym sondy.

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #18 dnia: Luty 04, 2015, 18:29 »
OIS: CCD Camera

Podstawowym celem naukowym kamery stereoksopowej było dostarczenie stereoskopowych obrazów powierzchni Księżyca w celu poznania struktury form powierzchniowych, wykonania ogólnych badań geologicznych powierzchni Księżyca; oraz ułatwienie planowania miękkich lądowań na powierzchni. Obrazowane fragmenty powierzchni znajdowały się w zakresie szerokości selenograficznych 70S - 70N. Współczynnik nakładania się obrazów na równiku wzdłuż kierunku skanowania wynosił 41%. W skład kamery wchodził układ optyczny (Optical System) skupiający światło na systemie detektora CCD (CCD Detector System).

Układ optyczny obejmował zestaw soczewek umieszczony na pojedynczym systemie podpierającym. Znajdował się on w cylindrycznym tubusie. Posiadał również przegrodę zewnętrzną chroniącą przed zabłąkanym światłem. Długość ogniskowej wyniosła 23.3 mm a współczynnik ogniskowej wynosi f/5. Pole widzenia miało szerokość 40 stopni.

System optyczny skupiał światło na systemie płaszczyzny ognikowej zawierającej detektor CCD produkujący obrazy. Był on podzielony na trzy podpowierzchnie. Jedna z nich była skierowana w stronę nadiru, druga - w tył (-17 stopni w stsunku do kierunku do nadiru), a trzecia - w przód (+17 stopni w stosunku do kierunku do nadiru) w stosunku do ruchu orbitalnego satelity. Detektory charakteryzowały się wielkością 1024 x 1024 pikseli. Pojedynczy piksel miał szerokość 14 μm. Do budowania obrazu używano różnych ilości linii pikseli. Powierzchnia skierowana w przód zawierała 11 linii pikseli, w nadir - 512 linii, a w tył -1013 linii. Wszystkie powierzchnie były dwuwymiarowe, ale obraz był budowany w trybie Pushbroom. Obraz był tworzony linia po linii w czasie ruchu orbitalnego statku. Złożenie obrazów uzyskanych pod różnymi kątami pozwalało na uzyskanie danych topograficznych. Tak więc jednorazowo uzyskiwane były 3 obrazy, których obróbka pozwalała na uzyskanie obrazów stereoskopowych oraz cyfrowych modeli ukształtowania terenu. Dane były ucyfrawiane do 8 bitów na piksel. Współczynnik sygnału do szumu był większy od 100.

Kamera pracowała w pojedynczym paśmie spektralnym (0.48 µm - 0.96 µm), była monochromatyczna. Typowa rozdzielczość przestrzenna obrazów uzyskiwanych z orbity roboczej wynosiła 160 - 100 metrów na piksel (zwykle 120 m). Pole widzenia miało wymiary 17 x 34 stopnie. Szerokość obrazowanego pasa terenu wynosiła 60 km z wysokości 200 km. Dostępne czasy ekspozycji wynosiły 3.2, 7, 20 i 84 ms. Wybierano je w zależności od dostępnej zdolności gromadzenia i transmisji danych oraz aktualnego oświetlenia powierzchni.

Detektor CCD, jego elektronika odzyskiwania informacji oraz elektronika kontrolna kamery mieściły się z prostopadłościennej jednostce zintegrowanej z układem optycznym. System elektroniczny kamery pozwalał na zarządzanie dostarczanymi danymi, wykonywanie komend oraz kontrolę stanu urządzenia. Komunikował się z systemem zarządzania danymi instrumentów naukowych sondy (Payload Data Management System - PDMS).

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #18 dnia: Luty 04, 2015, 18:29 »

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #19 dnia: Luty 04, 2015, 18:29 »
OIS: IM

Zasadniczym celem naukowym interferometru IM było pracowanie map składu mineralnego powierzchni Księżyca w celu wykonania badań geologii powierzchni oraz oceny zasobów naturalnych Księżyca. Urządzenie zobrazowało około 84% powierzchni pomiędzy szerokościami selenograficznymi 70ºS i 70ºN.

W skład tego instrumentu wchodził układ optyczny (Optical System) skupiający światło na systemie detektora CCD (CCD Detector System).

Układ optyczny znajdował się w cylindrycznym tubusie. Składał się z trzech komponentów: interferometru Sagnaca (Sagnac Interferometer); soczewki przekształcenia Fouriera (Fourier Transform Lens); oraz soczewki cylindrycznej (Cylindrical Lens). Interferometr Sagnaca wytwarzał modulowany przestrzennie interferogram. Soczewka przekształcenia Fouriera pozwalała na uzyskanie właściwości spektralnych zależnych od geometrii otworu wejściowego. Pozwalała na uzyskanie szerokiego pola widzenia. Soczewka cylindryczna rzutowała obraz jednej z osi otworu wejściowego na płaszczyznę detektora CCD.

Cały system spektrometryczny pozwalał na obrazowanie powierzchni Księżyca w zakresie ultrafioletu i światła widzialnego w 32 wąskich pasach spektralnych światła widzialnego i bliskiej podczerwoni, w zakresie 480 - 960 nm. Interwał spektralny wynosił 325.5 cm^-1. Poszczególne kanały charakteryzowały się następującymi centralnymi długościami fali i relatywnymi błędami w długości fali: kanał 1 480.91 nm i 23.22%, 2 - 488.67 nm i 13.83%, 3 - 496.68 nm i 11.85%, 4 - 504.96 nm i 8.2%, 5 - 513.52 nm i 6.37%, 6 - 522.37 nm i 5.16%, 7 - 531.54 nm i 6%, 8 - 541.03 nm i 5.49%, 9 - 550.87 nm i 4.95%, 10 - 561.07 nm i 3.88%, 11 - 571.65 nm i 3.57%, 12 - 582.65 nm i 3.59%, 13 - 594.07 nm i 3.95%, 14 - 605.95 nm i 3.06%, 15 - 618.32 nm i 2.64%, 16 - 631.2 nm i 2.36%, 17 644.63 nm i 2.46%, 18 - 658.64 nm i 2.47%, 19 - 673.28 nm i 2.37%, 20 - 688.58 nm i 2.34%, 21 - 704.6 nm i 2.3%, 22 - 721.37 nm i 2.51%, 23 - 738.97 nm i 2.22%, 24 - 757.44 nm i 2.48%, 25 - 776.86 nm i 2.17%, 26 - 797.31 nm i 1.86%, 27 - 818.85 nm i 2%, 28 - 841.6 nm i 1.97%, 29 865.65 nm i 1.9%, 30 - 891.11 nm i 1.87%, 31 - 918.11 nm i 4.38%, oraz 32 - 946.8 nm i 19.26%. Rozdzielczość przestrzenna wynosiła 200 m z orbity roboczej. Jednorazowo obrazowany był pas terenu o szerokości 25.6 km. Dane te odniesione do trójwymiarowych obrazów powierzchni uzyskanych przez kamerę CCD pozwalały na badania geologii powierzchni Księżyca.

Detektor CCD pracował w trybie trybie Pushbroom. Obraz był tworzony linia po linii w czasie ruchu orbitalnego statku. Znajdował się w prostopadłościennej obudowie wraz z elektroniką odzyskiwania informacji oraz elektroniką kontrolną. System elektroniczny interferometru pozwalał na zarządzanie dostarczanymi danymi, wykonywanie komend oraz kontrolę stanu urządzenia. Komunikował się z systemem zarządzania danymi instrumentów naukowych sondy (Payload Data Management System - PDMS).

Obróbka danych z instrumentu obejmowała odjęcie prądu ciemnego, relatywną kalibrację, rekonstrukcję spektrum, kalibrację radiometryczną i normalizację fotometryczną. Celem kalibracyjnym w czasie analiz danych był relatywnie jednorodny obszar wokół strefy lądowania Apollo 16.

Urządzenie OIS zostało wykorzystano również w misji Chang'e 2. Usunięto z niego interferometr IM, a kamerę zoptymalizowano do wysokorozdzielczego obrazowania powierzchni z niższej orbity.

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #20 dnia: Luty 04, 2015, 18:31 »
SEMS

System monitoringu środowiska kosmicznego pozwalał na wykonanie pomiarów energii i składu cząstek wiatru słonecznego w czasie lotu na Księżyc i na orbicie okołoksiężycowej. Pozwala to na badania środowiska plazmowego w okolicach Księżyca i jego zmian związanych z aktywnością słoneczną.

SEMS: KONFIGURACJA

Instrument SEMS został umieszczony na panelu -Z sondy Chang'e 1, który w czasie badań powierzchni Księżyca jest skierowana w stronę nadiru. W jego skład wchodziły 2 komponenty: detektor cząstek słonecznych o wysokich energiach (High-Energy Solar Particle Detector - HESPD), oraz detektor jonów wiatru słonecznego o niskich eneregiach (Solar Wind Ion Detector - SWIND).

SEMS: HESPD

Detektor cząstek o wysokich energiach HESPD pozwalał na wykonywanie pomiarów energii protonów, jonów i elektronów wchodzących w skład wiatru słonecznego. Wynikiem pomiarów były spektrogramy energii tych cząstek. Pracował on zarówno w czasie lotu do Księżyca jak i na orbicie księżycowej. Był to teleskop cząstek.

HESPD składał się z trzech detektorów półprzewodnikowych (Solid-State Detector - SSD) oraz jednostki obróbki danych (Signal Processing Subsystem). Wszystkie komponenty były umieszczone w prostopadłościennej obudowie przymocowanej do panelu sondy za pomocą czterech stopek.

Poszczególne detektory SSD były dedykowane dla protonów, jonów i elektronów. Detektor protonów rejestrował te cząstki w całkowitym zakresie energii 4 MeV - 400 MeV w 6 kanałach: P1 (zakres energetyczny 4 MeV - ok. 8 MeV), P2 (8 MeV - ok. 15 MeV), P3 (15 MeV - ok. 32 MeV), P4 (32 MeV - ok. 70 MeV), P5 (70 MeV - ok. 160 MeV), oraz (P6 160 MeV - ok. 400 MeV). Detektor jonów rejestrował jony He przy energiach 13 MeV - ok. 130 MeV, Li (34 MeV - ok. 260 MeV) i C (117 MeV - 730 MeV). Detektor elektronów pracował w dwóch kanałach energetycznych: E1 (≥ 0.095 MeV) oraz E2 (2.2 MeV).

Elektronika HESPD wzmacniałą sygnał z detektorów i kontrolowała stan systemu. Komunikował się z systemem zarządzania danymi instrumentów naukowych sondy (Payload Data Management System - PDMS).

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #21 dnia: Luty 04, 2015, 18:32 »
SEMS: SWIND

Detektor jonów wiatru słonecznego SWIND wykonywał pomiary jonów wiatru słonecznego o energiach do w zakresie od 0.5 do około 20 keV. Pole widzenia maiło wymiary 6.7 x 180 stopni. Rozdzielczość kątowa wyniosła 6.7 x 15 stopni. Czynnik geometryczny wynosił 8.1 - 10^-6 cm^2 sr ke. System ten składał się z dwóch niezależnych jednostek (SWIND A i SWIND B) ustawionych prostopadle do siebie. Każda jednostka była pojedynczym, kompaktowym urządzeniem składającym się z sekcji detekcyjnej zainstalowanej bezpośrednio na obudowie sekcji elektroniki.

Sekcja detekcyjna każdej jednostki SWIND obejmowała kolimator (Collimator), analizator jonów (Ion Analyzer), oraz detektor w postaci płyty mikrokanałowej (Microchannel Plate - MCP) wraz ze wzmacniaczem sygnału. Jony wchodzące do instrumentu przechodziły przez kolimator odrzucający część cząstek a następnie wchodziły do analizatora jonów w postaci analizatora elektrostatycznego (Electrostatic Analyser - ESA). Składał się on z dwóch deflektorów mających postać półsferycznych płyt. Zmiany napięcia przykładanego do wewnętrznej płyty ESA pozwalały na rozdział jonów w zależności od ich energii. Przeprowadzano je przez 48 kroków. W zależności od napięcia do dalszej części urządzenia przechodziły jony których energie znajdują się w określonym przedziale. Jony wychodzące z ESA padały na detektor MCP, który uzyskiwał spektrogram ich energii. Sygnał z MCP był wzmacniany przez jego wzmacniacz i przesyłany do elektroniki LEID.

Elektronika SWIND znajdowała się w prostopadłościennej obudowie przymocowanej do panelu sondy za pomocą czterech stopek. Kontrolowała stan urządzenia, przesyłała komendy, dostarczała wysokiego napięcia na ESA i MCP, a także obrabiała sygnał ze wzmacniacza MCP. Komunikował się z systemem zarządzania danymi instrumentów naukowych sondy (Payload Data Management System - PDMS).

Urządzenie to zostało wykorzystano również w misji Chang'e 2.

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #22 dnia: Luty 04, 2015, 18:33 »
HISTORIA MISJI

Chiński program księżycowy został po raz pierwszy zaproponowany przez środowisko akademickie w 1991 r. W 1998 r chińska agencja kosmiczna CNSA rozpoczęła definiowanie jego podstawowych założeń. Program podzielono na trzy etapy - budowę orbitera księżycowego, lądownika z łazikiem oraz opracowanie misji pozwalającej na sprowadzenie próbek geologicznych na Ziemię. Każdy etap miał obejmować dwie misje, co pozwalało na zminimalizowanie opuźnień powodowanych przez możliwe niepowodzenia. W 2001 r zdefiniowano podstawowe cele chińskich misji w głębokiej przestrzeni kosmicznej, wskazując na Księżyc jako cel podstawowy umożliwiający rozwój zaawansowanych technologii używanych w skomplikowanych misjach kosmicznych. 23 stycznia 2004 r przyjęto do realizacji projekt budowy chińskiego orbitera księżycowego. Prace nad orbiterem zostały rozpoczęte we wrześniu 2004 roku. Związane z projektem badania, budowa modelu inżynieryjnego sondy oraz testy zostały zakończone pod koniec 2005 roku. Montaż oraz testy orbitera oraz jego instrumentów naukowych zostały zakończone w grudniu 2006 roku.

Pierwotnie start sondy Chang'e 1 był przewidziany na kwiecień 2007 roku, ale został przełożony o 6 miesięcy w celu wykorzystania bardziej korzystnego okna startowego. 9 lipca 2007 poinformowano, że start jest planowany na 1 października 2007 r. 17 września 2007 podano, że start nastąpi "przed końcem roku". Jako prawdopodobną datę startu podawano 26 października 2007 r. 16 października 2007 roku podano, że start nastąpi 24 października 2007 roku o godzinie 10:05 UTC. Tego dnia okno startowe trwało 35 minut.

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #23 dnia: Luty 04, 2015, 18:33 »
PRZEBIEG MISJI
Sonda Chang'e 1 wystartowała dnia 24 października 2007 roku o godzinie 10:05 UTC. Miejscem startu był kosmodrom Xichang (Xichang Satellite Launch Center - XSLC) położony na płn-wsch. od miejscowości Xichang w Prefekturze Autonomicznej Liangshan Yi, platforma startowa LC3. Pojazd został wyniesiony w Kosmos za pomocą chińskiej rakiety Long March 3A (LM-3A). W czasie T+1400 sekund sonda osiągnęła orbitę o perygeum 205 kilometrów, apogeum 50 930 kilometrów, inklinacji 30.95 stopnia i okresie obiegu 16 godzin. Wkrótce po oddzieleniu sonda rozłożyła panele słoneczne i nawiązała łączność z Zeimią. Start przebiegał bez żądnych problemów.

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #24 dnia: Luty 04, 2015, 18:34 »
Całkowita długość trasy przebytej podczas lotu na księżyc wynosiła około 1 580 000 kilometrów. Po wejściu na orbitę okołoziemską sonda wykonała 3 obiegi wokół Ziemi. Podczas każdego obiegu wykonywano manewr poniesienia apogeum. Polegał on na uruchomieniu silnika głównego w perygeum. Pozwalało to na systematyczne podnoszenie orbity. Pierwszy manewr tego typu wykonano 25 października 2007 r o godzinie 09:55 UTC. Trwał on 130. Dzięki niemu perygeum znalazło się na wysokości 600 kilometrów. Okres obiegu wynosił 16 godzin. Drugi manewr odbył się 26 października 2007 r pomiędzy 08:50 a 09:44 UTC. Apogeum zostało podniesienie do 71 000 kilometrów. Okres obiegu wynosił 24 godziny. Trzeci manewr został wykonany 29 października 2007 e pomiędzy 09:56 a 10:01 UTC. Apogeum zostało podniesione do 120 000 kilometrów. 31 października 2007 pomiędzy 09:15 a 09:28 UTC wykonano manewr przejścia na trajektorię translunarną (Trans Lunar Iniection - TLI). Polegał on na podwyższeniu apogeum do około 380 000 kilometrów. Dzięki niemu sonda znalazła się na orbicie wiodącej ku Księżycowi. 2 listopada 2007 roku o godzinie 02:25 UTC wykonano manewr korekty trajektorii. Polegał on na uruchomienie silników kontroli orientacji przestrzennej na na 8 minut.

Scorus

  • Gość
Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #25 dnia: Luty 04, 2015, 18:36 »
Sonda wykonała manewr wejścia na orbitę okołoksiężycową (Lunar Orbit Insertion - LOI) 5 listopada 2007 roku. Został on wykonany w godzinach pomiędzy 03:15 a 03:37 UTC. Polegał na uruchomieniu silnika głównego co pozwoliło na zredukowanie szybkości sondy na tyle, że została ona przechwycona przez pole grawitacyjne Księżyca. Perycentrum początkowej orbity znalazło się na wysokości 200 kilometrów, apopcentrum - na wysokości 8 600 kilometrów, a okres obiegu wynosił 12 godzin.

W dalszej kolejności wykonano serię manewrów obniżających orbitę. Pierwszy manewr odbył się 6 listopada 2007 r, pomiędzy 03:21 a 03:35 UTC. Nowa orbita charakteryzowała się perycentrum na wysokości 213 kilometrów, apocentrum 1 700 kilometrów, i okresem obiegu 3.5 godziny. 7 listopada 2007 roku pomiędzy godzinami 00:24 a 00:34 UTC wykonano drugi i ostatni manewr obniżenia orbity, pozwalający na przejście na orbitę roboczą. Była to orbita kołowa przebiegająca na wysokości około 200 km. Czas obiegu wynosił 127 minut. Była to orbita polarna (inklinacja około 90 stopni). Precyzyjne przeprowadzenie manewrów pozwoliło na zaoszczędzenie około 200 kg paliwa, dzięki czemu misja mogła zastać przedłużona. 19 listopada 2007 roku wykonano niewielką korektę orbity usuwającą błędy powstałe podczas wcześniejszych manewrów. Program naukowy został rozpoczęty 20 listopada 2007 roku. 21 lutego 2008 sonda po raz pierwszy pracowała w tracie zaćmienia Księżyca. Drugie zaćmienie miało miejsce 17 sierpnia.

Orbita sondy była śledzona poprzez pomiary dopplerowskie w paśmie S za pomocą stacji w Qingdao (120.19°E, 36.04°N) i Kashi (76.03°E, 39.51°N). Ponadto wykorzystano sieć VLBI obejmującą stacje w Shanghai i Urumuqi oraz Beijing i Kunming. Dziennie wykonywano 3 - 4 sesji śledzenia. Sieć VLBI była obsługiwana przez Szanghajskie Obserwatorium Radioastronomiczne (Shanghai Astronomical Observatory - SHAO). Za kontrolę misji odpowiadało Pekińskie Centrum Operacji Aerokosmicznych (Beijing Aerospace Control Center - BACC). Ponadto wydatnej pomocy udzieliło Europejskie Centrum Operacji Kosmicznych (European Space Operations Center). Poza stacjami chińskimi do odbioru danych i śledzenia orbity posłużyła należąca do ESA sieć ESTRAC. Pierwsza sesja z użyciem ESTARC odbyła się 1 listopada 2007 r. Rozpoczęła się odbiorem danych za pomocą 35-metrowej anteny w stacji ESA w New Norcia w Australii. Następnie 2 godziny i 39 minut później odbiór danych i śledzenie dopplerowskie rozpoczęła stacja w Maspalomas w Hiszpanii, za pomocą anteny o średnicy 15 metrów. Godzinę później odbiór danych, transmisja komend i śledzenie przeprowadzono za pomocą stacji w  Kourou w Gujanie Francuskiej. Test przebiegł w pełni prawidłowo po raz pierwszy demonstrując pełną zgodność systemów chińskich i europejskich podczas obsługi misji księżycowej.

Misja nominalna trwała rok. Zakończyła się 24 października 2008 r. W dalszej kolejności orbita sondy została obniżona, co pozwoliło na wykonywanie badań powierzchni Księżyca z większą rozdzielczością. 29 listopada 2008 r o godzinie 14:50:48 UTC wykonano niewielką korektę orbity. Silniki zostały uruchomione na czas 1 minuty, co zmieniło wysokość orbity o 2 kilometry. 9 grudnia 2009 r wykonano manewr który obniżył orbitę do wysokości 100 kilometrów. 18 grudnia 2008 r perycentrum zostało obniżone do 17 km. Manewr ten został wykonany o godzinie 18:00 UTC. Z powodu naturalnych perturbacji grawitacyjnych  perycentrum obniżyło się do 15 km 19 grudnia. 20 grudnia o godzinie 00:00 UTC przeprowadzony został manewr ponownego podniesienia perycentrum do 100 kilometrów. Ponadto zmieniona została płaszczyzna orbity. 2 lutego 2009 r miało miejsce trzecie zaćmienie Księżyca w trackie misji.

Misja została zakończona 1 marca 2009 r, po 495 dniach. Przeprowadzono wtedy jej kontrolowaną deorbitację. W trakcie tej procedury sonda była kontrolowana przez stacje śledzenia w Qingdao na wschodzie Chin oraz w Kashi  na południowym zachodzie Chin. Silniki sondy zostały uruchomione o godzinie 07:36 UTC. O godzinie 08:13 UTC sonda uderzyła w powierzchnię Księżyca. Miejsce spadku pojazdu znajdowało się w obszarze Mare Fecunditatis, w odległości 120 kilometrów na zachód do miejsca lądowania sondy Łuna 16, w punkcie o współrzędnych 1.50°S, 52.36°E.

Misja Chang'e 3 zakończyła się pełnym sukcesem. Trwała 4 miesiące dłużej niż planowano. Pojazd dostarczył 1.37 Tb surowych danych telemetrycznych. Zostały one przetworzone do około 4 Tb danych naukowych na różnych poziomach.

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Chang'e 1 (kompendium)
« Odpowiedź #25 dnia: Luty 04, 2015, 18:36 »