Chandra X-ray Observatory (CXO)

[Scorus]

Długie obserwacje pozostałości supernowej Cassiopeia A pozwoliły na zmapowanie rozkładu poszczególnych pierwiastków w jej obrębie i na odtworzenie budowy gwiazd macierzystej.
http://chandra.harvard.edu/photo/2012/casa/

[kanarkusmaximus]

Długie obserwacje pozostałości supernowej Cassiopeia A pozwoliły na zmapowanie rozkładu poszczególnych pierwiastków w jej obrębie i na odtworzenie budowy gwiazd macierzystej.
http://chandra.harvard.edu/photo/2012/casa/

To jest naprawdę ciekawa obserwacja - rzeczywiście skład tej gwiazdy wydaje się być "wywrócony na zewnątrz" w stosunku do swej dawnej budowy.

Przy okazji wyznaczono masę Cas A - około 3 mas Słońca, z czego 0,13 masy Słońca tamta gwiazda miała w postaci żelaza.

[Scorus]

Kolejne badania rozkładu ciemniej materii i gorącego gazu w obrębie zderzających się gromad galaktyk. W tym wypadku jest to układ DLSCL J0916.2+2951, jak do tej pory najstarsza para zderzających się gromad badana pod tym kątem. Jest więc istotna dla poznania zachowania się ciemnej materii na różnych etapach zderzeń gromad, co pozwoli na wykluczenie części modeli tłumaczących naturę ciemnej materii.
http://chandra.harvard.edu/photo/2012/musketball/

[Scorus]

Obszerna mozaika mgławicy 30 Doradus (Tarantula) z HST wzbogacona o obrazy z Chandry i Spitzera:
http://chandra.harvard.edu/photo/2012/30dor/
http://www.spitzer.caltech.edu/images/5130-sig12-004-A-New-View-of-the-Tarantula-Nebula

[Scorus]

Badania ultrajasnego źródła rentgenowskiego w galaktyce M83 wykazały, że jest to czarna dziura w układzie podwójnym ze starą gwiazdą. Do tej pory uważano, że UXS są związane z gwiazdami młodymi. Cały problem polega na tym, że nie da się obserwować gwiazdy bezpośrednio. rejestrowana jest jedynie emisja gazu pochodzącego z dysku akrecyjnego.
http://chandra.harvard.edu/press/12_releases/press_043012.html

[Scorus]

Potwierdza się, że supermasywne czarne dziury powodują blokowanie aktywności gwiazdotwórczej w galaktykach nagrzewając gaz międzygwiazdowy. Do tej pory sugerowały to obserwacje bliskich galaktyk. Teraz rezultaty takie otrzymano też w przypadku galaktyk odległych, w okresie gdy formowały one gwiazdy 10 razy intensywnej niż obecnie. Chandra posłużył tu do obserwacji aktywności czarnych dziur. Aktywność gwiazdotwórcza była oceniana na podstawie obserwacji z Herschela.

http://chandra.harvard.edu/press/12_releases/press_050912.html

[Scorus]

Po raz pierwszy udało się bezpośrednio zaobserwować emisję rentgenowską wywoływaną przez falę uderzeniową powstałą w trackie wybuchu supernowe. Emisja powstaje na skutek rozgrzewania otoczki gazowej wytworzonej przez gwiazdę przed eksplozją. Wyjaśnia to też pochodzenie nadmiarowego promieniowania z niektórych bardzo jasnych supernowych. Obserwacja dotyczyła SN 2010jl w galaktyce UGC 5189A.

http://chandra.harvard.edu/photo/2012/sn2010/

[Scorus]

Obraz galaktyki M101 - kompozycja zdjęć z Chandy, HST, Spitzera u GALEX:
http://chandra.harvard.edu/photo/2012/m101/

[Scorus]

Obserwacje źródła rentgenowskiego CID-42 w przeglądzie COSMOS (Cosmic Evolution Survey) wykazały, że prawdopodobniej jest to supermasywna czarna dziura wyrzucona ze swojej galaktyki. Przyczyną było zderzenie z inną czarną dziurą (podczas zderzenia galaktyk) i niesymetryczna emisja fal grawitacyjnych.
http://chandra.harvard.edu/press/12_releases/press_060412.html

[Scorus]

Obserwacje galaktyk NGC 4342 i NGC 4291 wykazały, że masy ich supermasywnych czarnych dziur nie są proporcjonalne do mas ich obszarów centralnych. Prawdopodobnie większość masy zebrały we wczesnej fazie ewolucji galaktyk, gdy gwiazd było jeszcze niewiele. Po uzyskaniu odpowiednio dużej masy wywoływały rozbłyski rozpraszające otaczający je gaz i zapobiegające formowaniu się gwiazd w obszarach centralnych galaktyk.

http://chandra.harvard.edu/press/12_releases/press_061112.html

[Matias]

Obserwacje źródła rentgenowskiego CID-42 w przeglądzie COSMOS (Cosmic Evolution Survey) wykazały, że prawdopodobniej jest to supermasywna czarna dziura wyrzucona ze swojej galaktyki. Przyczyną było zderzenie z inną czarną dziurą (podczas zderzenia galaktyk) i niesymetryczna emisja fal grawitacyjnych.
http://chandra.harvard.edu/press/12_releases/press_060412.html

Kto by pomyślał, że taki obiekt może zostać wyrzucony z galaktyki

[Scorus]

Źródło rentgenowskie IGR J11014-6103 w pozostałości supernowej SNR MSH 11-61A może byś najszybszą jak do tej pory gwiazdą neutronową. Może ona poruszać się z szybkością 3-6 mln mil na godzinę. Wymaga to potwierdzenia. Wyrzucenie gwiazdy neutronowej z tak dużą szybkością nie jest zgodne z modelami eksplozji supernowych.
http://chandra.harvard.edu/photo/2012/igrj11014/

[Scorus]

Chandra wykrył emisje rentgenowską z pozostałości supernowej SN 1957D w galaktyce M83. Jest to jedna z najmłodszych supernowych zaobserwowanych w zakresie rentgenowskim. Pozwoliło to na wstępne wykrycie pulsara, również jednego z najmłodszych.
http://chandra.harvard.edu/photo/2012/m83sn/

[Scorus]

Chandra, GALEX i szereg obserwatoriów naziemnych pozwoliły stwierdzić, że w gromadzie galaktyk SPT-CLJ2344-4243 tempo formowania się gwiazd jest wyjątkowo duże. Supermasywna czarna dziura w galaktyce położonej w centrum gromady nie jest bardzo aktywna. Przez to nie produkuje fal dźwiękowych rozchodzących się w gorącym gazie wypełniającym gromadę. Dzięki temu gaz ten nie rozprasza się i opada na galaktykę centralną wyzwalając nasiloną aktywność gwiazdotwórczą.

http://chandra.harvard.edu/press/12_releases/press_081512.html

[Scorus]

Kompozycyjny obraz gromady gwiazd NGC 1929 w mgławicy N44 położonej w Wielkim Obłoku Magellana (niebieski - obraz z Chandry, czerwony - ze Spitzera, żółty - optyczny z ESO). Widać, że gromada wytworzyła dużą przestrzeń w mgławicy (superbąbel) wypełnią rozrzedzonym, gorącym gazem. W LMC emisja rentgenowska z takich bąbli jest silniejsza niż przewidują to modele ich struktury. Dotychczasowe obserwacje z Chandry wykazały, że jest ona spowodowana falami uderzeniowymi powstającymi podczas wybuchów supernowych i parowaniem gorącego gazu ze ścian bąbla. Natomiast nie wykazano żeby wnętrze bąbla było w dużym stopniu wzbogacone ciężkimi pierwiastkami, co pozwoliło na ich wykluczenie jako źródła nadmiarowej emisji.
http://chandra.harvard.edu/photo/2012/n1929/