Autor Wątek: Nowe planety pozasłoneczne - 2023 rok  (Przeczytany 1157 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 830
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4 / LOX
Nowe planety pozasłoneczne - 2023 rok
« dnia: Luty 13, 2023, 21:44 »
TESS odkrywa drugą planetę skalistą w osobliwym układzie planetarnym.



Kosmiczny poszukiwacz planet pozaziemskich TESS podczas obserwacji otoczenia gwiazdy TOI 700 odkrył planetę przypominającą Ziemię w ekosferze tejże gwiazdy. Jakby tego było mało planeta najprawdopodobniej jest skalista i ma średnicę rzędu 95 proc. średnicy Ziemi.

Planeta TOI 700 e – bo takie oznaczenie otrzymała – jest już czwartą planetą krążącą wokół TOI 700. Planeta oznaczona literą “d” także znajduje się w ekosferze gwiazdy. Teoretycznie, czysto teoretycznie, na powierzchni obu tych planet może zatem znajdować się woda w stanie ciekłym. To akurat święty Graal poszukiwaczy planet. Takie warunki zawsze dają jakąś nadzieję na to, że na powierzchni planety mogą istnieć warunki sprzyjające powstaniu życia, a przynajmniej takiego, jakie znamy z naszej własnej planety.



Wyniki obserwacji i parametry planety zodtały właśnie zaprezentowane podczas 241 spotkania Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego odbywającego się w ostatnich dniach w Seattle. Artykuł naukowy opisujący odkrycie został natomiast zaakceptowany do publikacji w periodyku Astrophysical Journal Letters.

Musi być przecież jakiś minus!
No i jest. Gwiazda TOI 700 to mały chłodny karzeł oddalony od nas o około 100 lat świetlnych w kierunku gwiazdozbioru Złotej Ryby. Skoro gwiazda jest mała, to i ekosfera tejże gwiazdy znajduje się stosunkowo blisko samej gwiazdy. W tym przypadku planeta TOI 700 d znajduje się na orbicie, na której pełne okrążenie gwiazdy zajmuje jej zaledwie 37 dni. To z kolei oznacza, że powierzchnia planety wystawiona jest na potężne rozbłyski, do których zazwyczaj dochodzi na powierzchni czerwonych karłów. Takie rozbłyski natomiast mogą sterylizować powierzchnię niszcząc silnym strumieniem promieniowania wszelkie życie, które mogłoby tam powstać.

Jeszcze gorzej mają planety takie jak TOI 700 b. Ta akurat planeta, choć rozmiarami też przypomina Ziemię, okrąża planetę w ciągu 10 dni. Jej siostra TOI 700 c, dwa razy większa od Ziemi, potrzebuje na ten sam wyczyn 16 dni. Obie planety najprawdopodobniej zwrócone są w stronę swojej gwiazdy cały czas tą samą stroną.

Nowo odkryta planeta – TOI 700 e – odkryta rok po powyższej trójce potrzebuje na okrążenie swojej gwiazdy 28 dni.

To dopiero początek badania tego układu. Naukowcy zaprzęgli już kolejne teleskopy kosmiczne i naziemne do obserwacji tego układu. Być może zatem uda się pozyskać bardziej szczegółowe dane, które mogłyby nam powiedzieć nieco więcej o tych fascynujących globach.

Online Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24025
  • Very easy - Harrison Schmitt
« Ostatnia zmiana: Marzec 22, 2023, 14:10 wysłana przez Orionid »

Online Orionid

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 24025
  • Very easy - Harrison Schmitt
Odp: Nowe planety pozasłoneczne - 2023 rok
« Odpowiedź #2 dnia: Marzec 22, 2023, 14:08 »
2023 mar 21 17:00 Kosmonauta.net
Cytuj
Przegląd nowych egzoplanet (marzec 2023)
Zapraszamy do przeglądu nowych odkryć planet pozasłonecznych, o których poinformowano od końca stycznia do połowy marca 2023
https://kosmonauta.net/2023/03/przeglad-nowych-egzoplanet/
Cytuj
13 marca 2023 roku lista pozasłonecznych układów planetarnych zawierała 5336 “obcych światów” w 3934 układach planetarnych.


Pierwsze egzoplanety 2023 roku
24 STYCZNIA 2023
https://kosmonauta.net/2023/01/pierwsze-egzoplanety-2023-roku/

17 marca dodano kolejnych 13 egzoplanet:

TOI-5205 b
HD 169142 b
GJ 463 b
TIC 279401253 b
TIC 279401253 c
TOI-181 b
TOI-1811 b
TOI-2145 b
TOI-2152 b
TOI-2154 b
TOI-2497 b
Kepler-1976 b
OGLE-2018-BLG-0799L b

Status TOI-561 f został zaktualizowany do False Positive Planet.
https://exoplanetarchive.ipac.caltech.edu/docs/exonews_archive.html
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_exoplanets_discovered_in_2023

2) Odkryta egzoplaneta LP 791-18 d, która jest wielkości Ziemi może być wulkaniczna
NASA’s Spitzer, TESS Find Potentially Volcano-Covered Earth-Size World
May 17, 2023
Cytuj
“LP 791-18 d is tidally locked, which means the same side constantly faces its star,” said Björn Benneke, a co-author and astronomy professor at iREx who planned and supervised the study. “The day side would probably be too hot for liquid water to exist on the surface. But the amount of volcanic activity we suspect occurs all over the planet could sustain an atmosphere, which may allow water to condense on the night side.”

LP 791-18 d orbits a small red dwarf star about 90 light-years away in the southern constellation Crater. The team estimates it’s only slightly larger and more massive than Earth.

Astronomers already knew about two other worlds in the system before this discovery, called LP 791-18 b and c. The inner planet b is about 20% bigger than Earth. The outer planet c is about 2.5 times Earth’s size and more than seven times its mass.

During each orbit, planets d and c pass very close to each other. Each close pass by the more massive planet c produces a gravitational tug on planet d, making its orbit somewhat elliptical. On this elliptical path, planet d is slightly deformed every time it goes around the star. These deformations can create enough internal friction to substantially heat the planet’s interior and produce volcanic activity at its surface. Jupiter and some of its moons affect Io in a similar way.

Planet d sits on the inner edge of the habitable zone, the traditional range of distances from a star where scientists hypothesize liquid water could exist on a planet’s surface. If the planet is as geologically active as the research team suspects, it could maintain an atmosphere. Temperatures could drop enough on the planet’s night side for water to condense on the surface.

Planet c has already been approved for observing time on the James Webb Space Telescope, and the team thinks planet d is also an exceptional candidate for atmospheric studies by the mission.
https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/nasa-s-spitzer-tess-find-potentially-volcano-covered-earth-size-world

3) Znaleziono planetę z najdłuższym okresem orbitalnym spośród odkrytych przez obserwatorium TESS
03.09.2023

Większość spośród odkrytych planet pozasłonecznych ma okresy orbitalne krótsze niż 50 dni. Na tym tle wyróżnia się najnowsze odkrycie dokonane dzięki analizie danych z kosmicznego obserwatorium TESS. Planeta potrzebuje ponad 480 dni na obiegnięcie swojej gwiazdy – informuje amerykański Massachusetts Institute of Technology (MIT).
https://naukawpolsce.pl/aktualnosci/news%2C98174%2Cznaleziono-planete-z-najdluzszym-okresem-orbitalnym-sposrod-odkrytych-przez
« Ostatnia zmiana: Wrzesień 07, 2023, 20:52 wysłana przez Orionid »

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 830
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4 / LOX
Odp: Nowe planety pozasłoneczne - 2023 rok
« Odpowiedź #3 dnia: Maj 22, 2023, 11:52 »
Znaleziono dwie egzoplanety w ekosferze pobliskiej gwiazdy.



Dwie egzoplanety zostały znalezione przez TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) podczas ich przejścia przez tarczę swojej macierzystej gwiazdy TOI-2095, która znajduje się około 137 lat świetlnych od naszego Układu Słonecznego.

Jako czerwony karzeł TOI-2095 doświadcza gwałtownych wybuchów promieniowania ultrafioletowego i rentgenowskiego. Promieniowanie to może całkowicie zniszczyć atmosfery planet krążących w pobliżu. W rezultacie naukowcy nie są pewni, czy planety znajdujące się w ekosferze czerwonego karła są rzeczywiście gościnne dla życia podobnego do ziemskiego. To sprawia, że dwie planety, TOI-2095 b i TOI-2095 c, będą źródłem dalszych badań astronomów.

Zespół odpowiedzialny za odkrycie zwrócił uwagę, że stosunkowo długie okresy orbitalne tych dwóch planet mogą dostarczyć kluczowych danych, które pomogą rzucić światło na procesy kształtujące skład małych planet krążących wokół czerwonych karłów. Według naukowców planety te prawdopodobnie mają temperaturę powierzchniową od 24 do 74 stopni Celsjusza. Badania będą kontynuowane poprzez wykonanie precyzyjnych pomiarów ich prędkości radialnych. Korzystając z tych pomiarów, naukowcy będą mogli dokładniej oszacować masę TOI-2095 b i TOI-2095 c, co pozwoli na określenie gęstości planet. Mogłoby to pomóc w odpowiedzi na pytanie, czy te dwie planety zdołały utrzymać swoje atmosfery.

Odkrycie tych dwóch egzoplanet dowodzi możliwości misji NASA TESS. Od czasu jej uruchomienia w kwietniu 2018 r. satelita znalazł około 330 potwierdzonych egzoplanet, a także ponad 6400 kandydatów, którzy czekają na dalsze badania lub analizy.

https://www.space.com/super-earth-exoplanets-nearby-red-dwarf-tess

Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Nowe planety pozasłoneczne - 2023 rok
« Odpowiedź #3 dnia: Maj 22, 2023, 11:52 »

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 830
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4 / LOX
Odp: Nowe planety pozasłoneczne - 2023 rok
« Odpowiedź #4 dnia: Maj 25, 2023, 22:21 »
Astronomowie odkryli świat wielkości Ziemi potencjalnie pokryty wulkanami.

Na ilustracji: Wizja artystyczna egzoplanety LP 791-18 d, wielkości Ziemi, oddalonej od nas o około 90 lat świetlnych. Źródło: Centrum Lotów Kosmicznych Goddarda, NASA/Chris Smith (KRBwyle)


Międzynarodowy zespół naukowców odkrył egzoplanetę wielkości Ziemi, która może być pokryta wulkanami. Planeta nazwana LP 791-18 d, może doświadczać wybuchów wulkanicznych tak często, jak księżyc Jowisza Io, najbardziej aktywne wulkanicznie ciało w naszym Układzie Słonecznym. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Nature.

LP 791-18 d krąży wokół czerwonego karła oddalonego od nas o około 90 lat świetlnych w konstelacji Pucharu. Zespół szacuje, że egzoplaneta jest tylko nieznacznie większa i masywniejsza od Ziemi. Przed tym odkryciem astronomowie wiedzieli już o dwóch innych światach w tym układzie, nazwanych LP 791-18 b i c. Wewnętrzna planeta b jest o około 20% większa od Ziemi. Zewnętrzna planeta c jest około 2,5 razy większa od Ziemi i ma prawie dziesięć razy większą masę.

Podczas każdego obiegu planety d i c przechodzą bardzo blisko siebie. Każde bliskie przejście masywniejszej planety c powoduje grawitacyjne przyciąganie planety d, czyniąc jej orbitę nieco eliptyczną. Na tej eliptycznej ścieżce planeta d jest nieznacznie deformowana za każdym razem, gdy okrąża gwiazdę. Odkształcenia te mogą powodować tarcie wewnętrzne wystarczające do znacznego ogrzania wnętrza planety i wywołania aktywności wulkanicznej na jej powierzchni. Jowisz i niektóre z jego księżyców wpływają na Io w podobny sposób – powiedział Merrin Peterson, doktorant na Uniwersytecie w Montrealu (UdeM), który kierował badaniami.

Planeta d znajduje się na wewnętrznej krawędzi strefy zdatnej do zamieszkania, tradycyjnego zakresu odległości od gwiazdy, w którym przypuszcza się, że na powierzchni planety może istnieć woda w stanie ciekłym. Jeżeli planeta jest tak aktywna geologicznie, jak podejrzewa zespół, może utrzymać atmosferę. Temperatury po nocnej stronie planety mogłyby spaść na tyle, by woda mogła skroplić się na jej powierzchni.

LP 791-18 d jest zablokowana pływowo, co oznacza, że jest ciągle zwrócona tą samą stroną do swojej gwiazdy – wyjaśnia Björn Benneke, naukowiec z UdeM, który współprowadził badania. Strona dzienna byłaby prawdopodobnie zbyt gorąca, by na jej powierzchni mogła istnieć woda w stanie ciekłym. Jednak ilość aktywności wulkanicznej, którą podejrzewamy, że występuje na całej planecie, może podtrzymywać atmosferę, co może pozwolić na kondensację wody po stronie nocnej.

To badanie jest bardzo odkrywcze, ponieważ jednym z głównych pytań w astrobiologii, dziedzinie, która szeroko bada pochodzenie życia na Ziemi i poza nią, jest to, czy aktywność tektoniczna lub wulkaniczna jest niezbędna do życia – powiedział Felipe Murgas, badacz z IAC i współautor artykułu. Oprócz potencjalnego zapewnienia atmosfery, procesy te mogą powodować wyrzucanie materiałów, które w przeciwnym razie opadłyby i zostały uwięzione w skorupie, w tym tych, które uważamy za ważne dla życia, takich jak węgiel, dodaje Enric Pallé, badacz z IAC, który również uczestniczył w badaniu.

Naukowcy odkryli i zbadali planetę, wykorzystując dane z satelity Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) i Kosmicznego Teleskopu Spitzera, a także zestawu naziemnych obserwatoriów, w tym MuSCAT2 zainstalowanego na Teleskopie Carlosa Sancheza w Obserwatorium Teide (Teneryfa). Przeprowadzone przez Spitzera obserwacje układu były jednymi z ostatnich, jakie satelita wykonał przed wycofaniem go z eksploatacji w styczniu 2020 roku. Planeta c została już zatwierdzona do obserwacji przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, a zespół oczekuje, że planeta d będzie wyjątkowym kandydatem do badań atmosfery przez misję.

https://www.iac.es/en/outreach/news/astronomers-find-earth-sized-world-potentially-covered-volcanoes

https://www.nature.com/articles/s41586-023-05934-8

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 830
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4 / LOX
Odp: Nowe planety pozasłoneczne - 2023 rok
« Odpowiedź #5 dnia: Listopad 05, 2023, 00:55 »
Na liście egzoplanet Keplera odkryto układ siedmiu planet.

Na ilustracji: Wizja artystyczna przedstawiająca dwie z siedmiu odkrytych planet krążących wokół gwiazdy podobnej do Słońca. Układ nazwany Kepler-385 został zidentyfikowany na podstawie danych z misji Kepler. Źródło: NASA/Daniel Rutter




W danych z misji Kepler odkryto układ planetarny złożony z siedmiu egzoplanet większych od Ziemi, krążących wokół gwiazdy podobnej do Słońca.

Układ siedmiu gorących planet został odkryty dzięki dalszym badaniom danych z wycofanego już z użytku Kosmicznego Teleskopu Keplera. Każda z tych planet otrzymuje większą ilość ciepła od swojej gwiazdy macierzystej na jednostkę powierzchni niż jakakolwiek planeta w naszym Układzie Słonecznym. W przeciwieństwie do naszych bezpośrednich sąsiadów, wszystkie siedem planet w tym układzie, nazwanym Kepler-385, jest większych od Ziemi, ale mniejszych od Neptuna. Jest to jeden z niewielu znanych układów planetarnych zawierających więcej niż sześć zweryfikowanych planet lub kandydatów na planety. Układ Kepler-385 jest jednym z najważniejszych odkryć w nowym katalogu Keplera, który zawiera prawie 4400 kandydatów na egzoplanety, w tym ponad 700 układów planetarnych.

Stworzyliśmy najdokładniejszą do tej pory listę kandydatów na planety Keplera i ich właściwości – powiedział Jack Lissauer, badacz z NASA Ames Research Center w Dolinie Krzemowej w Kalifornii i główny autor artykułu przedstawiającego nowy katalog. Misja Keplera odkryła większość znanych egzoplanet, a nowy katalog umożliwi astronomom lepsze poznanie ich cech charakterystycznych.

W centrum układu Kepler-385 znajduje się gwiazda, która jest około 10% większa i 5% gorętsza od Słońca. Dwie wewnętrzne planety, obie nieco większe od Ziemi, są prawdopodobnie skaliste i mogą posiadać cienkie atmosfery. Pozostałe pięć planet jest większych, każda o promieniu około dwa razy większym niż promień Ziemi, i przypuszcza się, że są otoczone gęstą atmosferą.

Zdolność do tak szczegółowego opisu właściwości układu Kepler-385 jest dowodem na jakość tego nowego katalogu egzoplanet. Podczas gdy poprzednie katalogi misji Kepler skupiały się na tworzeniu linii zoptymalizowanych pod kątem pomiaru częstości występowania planet wokół innych gwiazd, to badanie skupia się na stworzeniu kompleksowej listy, która dostarcza precyzyjnych informacji o każdym z tych układów, umożliwiając odkrycia takie jak Kepler-385.

Nowy katalog wykorzystuje ulepszone pomiary właściwości gwiazd i precyzyjnie oblicza trajektorię każdej planety tranzytującej przed jej gwiazdą macierzystą. Ta kombinacja pokazuje, że gdy gwiazda jest gospodarzem kilku planet tranzytujących, zazwyczaj mają one bardziej eliptyczne orbity niż w przypadku, gdy gwiazda jest gospodarzem tylko jednej lub dwóch planet.

Podstawowe obserwacje Keplera zakończyły się w 2013 roku, po których nastąpiła rozszerzona misja teleskopu, znana jako K2, trwająca do 2018 roku. Dane zebrane przez Keplera nadal odkrywają nowe tajemnice naszej Galaktyki. Po tym, jak misja ujawniła nam, że istnieje więcej planet niż gwiazd, nowe badania rysują bardziej szczegółowy obraz każdej z tych planet i ich układów macierzystych, dając nam lepsze zrozumienie wielu światów poza naszym Układem Słonecznym.

https://www.nasa.gov/general/scorching-seven-planet-system-revealed-by-new-kepler-exoplanet-list/

https://arxiv.org/abs/2311.00238

Offline Slavin

  • Weteran
  • *****
  • Wiadomości: 830
  • Ciekłym metanem i LOX-em LCH4 / LOX
Odp: Nowe planety pozasłoneczne - 2023 rok
« Odpowiedź #6 dnia: Listopad 08, 2023, 15:04 »
To się nazywa nietypowy układ planetarny! Nijak nie przypomina Układu Słonecznego.



Od ponad 30 lat astronomowie regularnie odkrywają nowe planety. Na początku tej epoki odkrycie każdej było sensacją. Nowe globy we wszechświecie powoli nam uświadamiały, że żyjemy we wszechświecie, w którym planety nie są rzadkością, ale są wszędzie, gdzie tylko spojrzymy. Teraz już odkrycie nawet 100 nowych planet nie jest na tyle sensacyjne, aby informacja ta przebiła się do głównych mediów. Uwagę zwracają jedynie układy planetarne, które wyróżniają się czymś nietypowym. No i właśnie taki układ planetarny został opisany w najnowszym artykule naukowym.

Teraz astronomowie odkryli dowody na istnienie egzoplanety w dysku otaczającym układ podwójny (dwie gwiazdy krążące wokół wspólnego środka masy). Niezwykłą rzeczą w tym odkryciu jest to, że dysk ma konfigurację polarną. Oznacza to, że egzoplaneta porusza się wokół swojej gwiazdy podwójnej po orbicie okołobiegunowej i jest to pierwsza taka planeta, którą udało się odkryć.

AC Herculis (AC Her) to gwiazda podwójna odległa od nas o około 4200 lat świetlnych. Główna gwiazda jest dobrze zbadana, podczas gdy jej partner jest niewidoczny. Układ ten posiada biegunowy dysk pyłowo-gazowy. Już to sprawia, że to ciekawy układ, choć takich układów już kilka znamy. To, co jest nowe w tym przypadku, to planeta krążąca w tym dysku wokół układu podwójnego po orbicie biegunowej.

„Badamy geometrię postasymptotycznego podwójnego układu gwiazd (AGB) AC Her i otaczającego go dysku. Pokazujemy, że obserwacje opisują orbitę układu podwójnego prostopadłą do dysku” – piszą autorzy najnowszego artykułu naukowego opisującego ten układ. Astronomowie wyjaśniają, że dysk znajduje się blisko stabilnego ułożenia biegunowego i ma duży promień wewnętrzny. „Najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem bardzo dużego wewnętrznego promienia pyłu jest planeta znajdująca się w tym dysku”.

Dysk okołopodwójny ma charakterystyczną szczelinę, która sygnalizuje obecność planety.

Wnioski są niepewne i częściowo wynikają z rozmiaru dysku i wnęki, w której znajdują się gwiazdy. W dysku okołobiegunowym działają różne siły, które kształtują otwór, w którym znajdują się obie gwiazdy. „Rozmiar wnęki okołopodwójnego dysku gazowego zależy od odległości między dwiema gwiazdami układu podwójnego, jego ekscentryczności i nachylenia dysku względem orbity układu podwójnego” – wyjaśniają naukowcy.

W układzie okołobiegunowym luka taka w środku układu powinna być mała. „Wielkość wnęki jest zatem ważną cechą diagnostyczną nachylenia dysku względem orbity gwiazd układu podwójnego” – piszą. Dysk w orientacji polarnej może rozciągać się do 1,6 jednostki astronomicznej, zanim zacznie się wnęka gwiazdowa. To duża wnęka pyłowa, a jej rozmiary potwierdzają istnienie egzoplanety.

„Polarna konfiguracja dysku w AC Her nie pomaga wyjaśnić dużej wnęki pyłowej, ponieważ dysk ustawiony w jednej linii ma mniejszy rozmiar wnęki niż dysk ułożony w tej samej płaszczyźnie co orbity gwiazd układu podwójnego” – wyjaśnia Martin i jej współpracownicy. „Najlepszym zatem wyjaśnieniem pozostaje obecność planety w dysku. Dlatego jest to pierwszy dowód na istnienie planety krążącej po orbicie okołobiegunowej wokół układu podwójnego”.

Tworzenie się planet w dysku jest takie samo niezależnie od tego, czy dysk jest współpłaszczyznowy, czy okołobiegunowy. Ale w systemie AC Her istnieje dodatkowy czynnik. Gwiazda pierwotna jest gwiazdą post-AGB, co oznacza, że opuściła już ciąg główny i przeszła przez fazę czerwonego olbrzyma. W tej fazie gwiazda rozszerza się obszernie, rozdzierając pobliskie planety na strzępy i zwiastując ich zagładę. Zatem ta planeta może być egzoplanetą drugiej generacji, odtworzoną z gruzu zniszczonych planet pierwszej generacji.

Dysk otaczający ten układ podwójny nie jest dokładnie okołobiegunowy. Dysk polarny jest nachylony pod kątem 90° do płaszczyzny orbity układu podwójnego, ale ten jest odchylony tylko o 9%. „To pierwszy zaobserwowany polarny dysk okołopodwójny wokół gwiazdy post-AGB” – piszą autorzy. Wewnętrzna krawędź dysku pyłowego znajduje się dalej, niż powinna, co jest kolejną oznaką obecności egzoplanety.

Należy zauważyć, że nie jest to gwiazda ciągu głównego i że astronomowie nigdy nie widzieli polarnej planety krążącej wokół gwiazd spoza ciągu głównego. „Jest to zatem pierwszy obserwacyjny dowód na istnienie planety krążącej po orbicie biegunowej wokół układu podwójnego” – zauważają autorzy.

Ta planeta znajduje się w dysku okołopodwójnym, a nie w żadnym z dysków okołogwiazdowych. Dysk okołopodwójny w rzeczywistości dostarcza materię do dysków okołogwiazdowych wewnątrz wnęki gwiazdowej, która może stać się paliwem do dalszego formowania się planet. Kiedy jednak polarny dysk okołopodwójny dostarcza materię do polarnych dysków okołogwiazdowych, układ taki może być niestabilny. Ostatecznie polarny dysk okołogwiazdowy może stać się współpłaszczyznowy.

Układ AC Her nie jest pierwszą gwiazdą podwójną z dyskiem polarnym. Pierwszą ogłoszono w 2019 roku wokół gwiazdy HD 98800. Przy czym HD 98800 to tak naprawdę gwiazda poczwórna zawierająca parę gwiazd podwójnych.

Jednak jako pierwszy polarny dysk podwójny, w którym znajduje się prawdopodobna egzoplaneta, ten niezwykły układ aż prosi się o dokładniejsze zbadanie.


Polskie Forum Astronautyczne

Odp: Nowe planety pozasłoneczne - 2023 rok
« Odpowiedź #6 dnia: Listopad 08, 2023, 15:04 »